Υποχρεωτικό χαφιεδισμό και “ομερτά” για τις εργασιακές συνθήκες προσπαθεί να επιβάλει η “Ελλάκτωρ”

Κατιούσα

Τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας της “Ελλάκτωρ” καταγγέλλουν η Ομοσπονδία Οικοδόμων και η Επιτροπή Αγώνα Μισθωτών τεχνικών. Ένα χρόνο μετά την πρώτη προσπάθεια του ομίλου να επιβάλει “Κώδικα Δεοντολογίας” στους εργαζόμενους με απαράδεκτους όρους, η επιχείρηση επανέρχεται δριμύτερη και με ύπουλο τρόπο. Η αρχή έγινε από τους μισθωτούς μηχανικούς του έργου της Ψυττάλειας, που αμείβονται με μπλοκάκι, που εκβιάζονται να υπογράψουν αναδρομικά τρίμηνη σύμβαση – πρακτική παράνομη – όπου στα ψιλά γράμματα περιέχεται ο όρος πως έχουν διαβάσει και συμφωνούν με τον “Κώδικα Δεοντολογίας” της επιχείρησης προκειμένουν να πληρωθούν για Φλεβάρη – Μάρτη, την ώρα που ακόμα ο μισθός του Φλεβάρη δεν έχει καταβληθεί. Ανάμεσα στα διάφορα απαράδεκτα που προβλέπονται είναι η ουσιαστική απαγόρευση του συνδικαλίζεσθαι, η θέσπιση του χαφιεδισμού σε βάρος συναδέλφων, ακόμα και με “ανώνυμες καταγγελίες”, η απαγόρευση πολιτικών απόψεων στο χώρο δουλειάς και η ενίσχυση σωματείων ή πολιτικών κομμάτων. Ακόμα, απαγορεύεται να έρθουν σε επαφή με τα ΜΜΕ, σε ένα είδος άτυπης ομερτά, ακόμα και σε περιπτώσεις ατυχημάτων ή ζητημάτων δημόσιας ασφάλειας. Ολόκληρη η κοινή ανακοίνωση σημειώνει τα εξής:

Δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος (Απρίλης 2018) από την πρώτη προσπάθεια της εργοδοσίας του “ΕΛΛΑΚΤΩΡ”, να αποσπάσει τη συγκατάθεση των εργαζόμενων στον απαράδεκτο “Κώδικα Δεοντολογίας”. Τότε μετά τις σφοδρές αντιδράσεις και την παρέμβαση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών προσωρινά πήρε πίσω την απαίτηση υπογραφής του άθλιου Κώδικα.
Σήμερα η εργοδοσία, επανέρχεται ξεκινώντας από τους μισθωτούς μηχανικούς, που αμείβονται με μπλοκάκι, στο έργο της Ψυττάλειας, με ένα νέο αποτελεσματικό τρόπο:
Εκβιάζουν τους μηχανικούς να υπογράψουν αναδρομική (από 1/1/2019) τρίμηνη Σύμβαση στην οποία περιέχεται ένας νέος όρος στα “ψιλά γράμματα”: Ότι έχουν διαβάσει τον Κώδικα (μέσω παραπομπής στο site της εταιρείας), συμφωνούν και “συμμορφώνονται” με αυτόν, προκειμένου να πληρωθούν για Φλεβάρη – Μάρτη. Κι αυτό τη στιγμή που καθυστερεί η πληρωμή μισθού του Φλεβάρη για όλους τους εργαζόμενους της Ψυττάλειας, με διάφορες προφάσεις, σπέρνοντας την ανασφάλεια.
Η Διοίκηση του “ΕΛΛΑΚΤΩΡ” προκειμένου να αποσπάσει μαζικές “δηλώσεις” αποδοχής του Κώδικα και να υποκλέψει την υπογραφή των μηχανικών δεν πτοείται ούτε από το γεγονός ότι είναι παράνομη η υπογραφή αναδρομικής Σύμβασης. Κι αυτό ενώ ήδη έχει αναρτήσει στον ΕΦΚΑ τις προηγούμενες Συμβάσεις των εργαζομένων με ΔΠΥ που υπάγονται στην παρ. 9 του Άρθρου 39 του νόμου Κατρούγκαλου.
Ο Κώδικας, μεταξύ άλλων, προβλέπει:

•  Ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ενεργούν ενάντια στα συμφέροντα του ομίλου.
• Ποινικοποιείται άμεσα η συνδικαλιστική δράση με την απαγόρευση δημοσίευσης οποιασδήποτε καταγγελίας μπορεί η εργοδοσία να θεωρήσει ότι βλάπτει τον όμιλο.
• Ποινικοποιείται και έμμεσα η συνδικαλιστική δράση υπό τον τίτλο “σύγκρουση συμφερόντων” που προκύπτει όταν “ο εργαζόμενος κληθεί να υπερασπίσει τα δικά του συμφέροντα ή και άλλου νομικού προσώπου” (βλέπε σωματείο ή συνδικαλιστική οργάνωση).
• Αναδεικνύει το χαφιεδισμό σε επίσημη πολιτική του ομίλου με την υποχρέωση καταγγελίας στην εργοδοσία οποιουδήποτε συναδέλφου “προσβάλλει” τον όμιλο, ενώ ταυτόχρονα εισάγει και το θεσμό του κουκουλοφόρου με “ανώνυμες” καταγγελίες για όποιον δεν “συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις”.
• Ότι απαγορεύεται η διατύπωση πολιτικών απόψεων στο χώρο δουλειάς.
• Ότι δεν επιτρέπεται οι εργαζόμενοι να ενισχύουν οικονομικά οργανώσεις ή εκπροσώπους τους, δηλαδή να μην ενισχύουν τα συνδικάτα, ούτε επίσης να ενισχύουν πολιτικά κόμματα.
• Θεσπίζει μια ιδιότυπη “ομερτά” καθώς θεωρεί ότι σε περίπτωση κρίσεων (π.χ. εργατικό ατύχημα ή τεχνική αστοχία με επιπτώσεις στη δημόσια ασφάλεια) ο εργαζόμενος απαγορεύεται να έχει οποιαδήποτε επαφή με τη δημοσιότητα.

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων και η Επιτροπή Αγώνα καλούν τους Μισθωτούς Τεχνικούς να μην υπογράψουν αυτό το άθλιο κείμενο Σύμβασης και να το επιστρέψουν πίσω ως απαράδεκτο τονίζοντας πως: Οι εργαζόμενοι αγωνιζόμαστε με βάση τα κοινά συμφέροντά μας. Διεκδικούμε συλλογικά, βελτίωση των όρων δουλειάς και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Έτσι κατακτήσαμε όσα σύγχρονα δικαιώματα προσπαθούν να ξηλώσουν σήμερα. Δεν αποδεχόμαστε, δεν συμμορφωνόμαστε, δεν υπογράφουμε τη “δεοντολογία” της υποταγής στην εργοδοσία. Οργιζόμαστε με το μύθο “είμαστε χαρούμενοι γιατί μια οικογένεια είμαστε”. Από τα “My Market” μέχρι τον ΕΛΛΑΚΤΩΡ” είμαστε αντιμέτωποι εργαζόμενοι με την εργοδοσία για το μισθό και τα δικαιώματά μας. Ούτε μια οικογένεια είμαστε, ούτε τα ίδια συμφέροντα έχουμε…
Να καταλάβει ο όμιλος “Ελλάκτωρ” και οι υπόλοιποι εργοδότες ότι με την υπογραφή “δηλώσεων μετανοίας” δεν κατάφεραν ούτε “να βάλουν στο γύψο” το εργατικό κίνημα ούτε να καταστείλουν την ανάπτυξη των αγώνων

Τα δάκρυα των κροκοδείλων και τα σταφύλια των 300 ευρώ!

Γιατί τιμωρήθηκε η Διευθύντρια; Μήπως για το περιεχόμενο της επιστολής; Ασφαλώς όχι. Διαφορετικά κανείς δε θα’ χε μισθό 300€, κανείς δε θα φοβόταν την απόλυση, κανείς δε θα «πουλούσε» το χαμόγελο του. Το πρόβλημα είναι ότι αποκαλύφθηκε μια ολόκληρη τάξη μέσα από τα ίδια της τα γραπτά στο ευρύ κοινό.

Πολλές οι αντιδράσεις τις μέρες που πέρασαν για τη γνωστή επιστολή των χαμογελαστών 300 ευρώ.

Μια κοινωνία συνηθισμένη με χρόνιο και μεθοδευμένο μιθριδατισμό στα δόγματα «ο θάνατός σου η ζωή μου», της «ελευθερίας της αγοράς», της «δίκαιης ανάπτυξης» και των «ατομικών δικαιωμάτων» είχε τις απολύτως αναμενόμενες αντιδράσεις:

Οι αστοί θεώρησαν ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό.

Τιμωρήθηκε η Διευθύντρια με απόλυση, η εταιρεία ζήτησε «συγγνώμη», επιστρέψαμε στην κανονικότητα.

Κατ’ αυτούς ο κόσμος είναι «καλός λίαν», δε χρειάζεται να αλλάξει στα θεμελιώδη.

Γιατί αλήθεια τιμωρήθηκε η Διευθύντρια; Μήπως για το περιεχόμενο της επιστολής;

Ασφαλώς και όχι.

Διαφορετικά σήμερα κανείς εργαζόμενος (όχι μόνο στη γνωστή αλυσίδα αλλά παντού) δε θα είχε μισθό 300 ευρώ, κανείς δε θα φοβόταν την απόλυση, κανείς δε θα «πουλούσε» το χαμόγελο του.

Το πρόβλημα είναι ότι αποκαλύφθηκε μια ολόκληρη τάξη μέσα από τα ίδια της τα γραπτά στο ευρύ κοινό.

Το περιεχόμενό της επιστολής είναι το «Ευαγγέλιο» της αστικής τάξης και όποιος δεν το παραδέχεται είναι διπλά υποκριτής.

Ποιος πλέον δεν είναι απολύτως βέβαιος ότι τέτοιες επιστολές (προφορικές ή γραπτές) δεν απευθύνονται καθημερινά στους εργαζομένους στα κάτεργα;

Ποιος ξεχνά τις ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας;

Οι μικροαστοί συμπεριφέρθηκαν με το γνωστό αμφιθυμικό τρόπο. Οργή και αγανάκτηση συνοδευόμενες με πληθωρισμό βαρύγδουπων δεκάρικων, κενών απειλών και ανέξοδων καταγγελιών.

Ξέρουν καλά ότι με μια στραβοτιμονιά του συστήματος μπορεί οι ίδιοι ή τα μοσχοαναθρεμμένα τους βλαστάρια να βρεθούν στη θέση των εργατών αυτών με τα χαμογελαστά 300 ευρώ και με το καμουτσίκι των αστών πάνω στην πλάτη τους.

Αυτό τους γεμίζει τρόμο.

Από την άλλη ικανοποίηση, γιατί βαυκαλίζονται να πιστεύουν και αυτοί ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη:

Στον κόσμο τους τελικά το καλό κερδίζει το κακό σαν τις γνωστές κακόγουστες χολυγουντιανές παραγωγές του «Netflix» που καταναλώνουν με το σωρό.

Μόνο των εργατών δεν ακούστηκε ούτε η ανάσα.

Ξέρουν καλά ότι τα ψεύτικα δάκρυα των αστών και η ανούσια οργή των μικροαστών είναι το ένα πιο κάλπικο από το άλλο.

Ξέρουν ότι μόνοι τους είναι στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή.

Ξέρουν – οι πιο πρωτοπόροι από αυτούς – ότι αστοί και μικροαστοί τους βλέπουν σαν υπεραξία που πρέπει να κλέψουν και ως κατώτερο είδος ανθρώπων που αξίζουν μόνο την αφ΄ υψηλού ευσπλαχνία, φυσικά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις…

Ξέρουν όμως ακόμη ότι:

«….Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν… και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία· και μες στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στην ψυχή του λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο…»¹

Ας κρατήσουν οι αστοί και οι μικροαστοί τη «συμπόνια» τους.

Θα τη χρειαστούν για τους εαυτούς τους, όταν έρθει η ώρα του τρύγου της εργατικής τάξης.

____________________________

[1]. Τζον Στάϊνμπεκ: «Τα σταφύλια της Οργής»

«Μπαμπέφ»^*

_____________________________

[*]. Το ψευδώνυμο «Μπαμπέφ» είναι προς τιμή του Φρανσουά-Νοέλ Μπαμπέφ (1760 – 1797). Γάλλος επαναστάτης, αρχικά Ιακωβίνος και μετά ουτοπιστής – σοσιαλιστής του 19ου αιώνα.

Διεκδίκησε την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την πλήρη πολιτική και οικονομική ισότητα όλων των πολιτών, γι’ αυτό και ο ίδιος αποκλήθηκε μετά θάνατον «Προμηθέας του Προλεταριάτου».

12+1 λόγοι για ενιαία καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής στο Περιστέρι

Κατιούσα

1.Με σχεδιασμό ΕΕ- εκμεταλλευτών- κυβερνήσεων ψηφίστηκαν 3 μνημόνια.  Στη “μεταμνημονιακή” εποχή, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν χωρίς ντροπή ότι δε θα καταργήσουν ούτε έναν από τους 700 εφαρμοστικούς νόμους, συμφωνούν με το 1 δις € παραπάνω φόρους το 2019. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Διοίκηση Παχατουρίδη, στον φετινό προϋπολογισμό ψήφισε το 55% των εσόδων του Δήμου να προέρχεται από φόρους του λαού του Περιστερίου. Την ίδια στιγμή οι οφειλές στα δημοτικά τέλη ανέρχονται ήδη στα 6 εκ €, χιλιάδες νοικοκυριά κινδυνεύουν με κόψιμο του ρεύματος και πλειστηριασμούς οι οποίοι θα γίνονται από το Δήμο. Δηλώνει “αδυναμία” να εισπράξει δημοτικά τέλη από εταιρίες-μεγαλοοφειλέτες. Για τα κατασχετήρια όχι απλά αρνείται να μπλοκάρει την αποστολή τους αλλά μέχρι και να το φέρει για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο!!
2.Με το στόχο της ΕΕ και της εγχώριας αστικής τάξης για ματωμένα πλεονάσματα συμφωνούν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Πλεονάσματα που είναι αποτέλεσμα ξεζουμίσματος εργατών, συνταξιούχων, αυτοαπασχολούμενων. Η Διοίκηση Παχατουρίδη εμφάνισε 15 εκατομμύρια € πλεόνασμα. Που πήγαν έστω και αυτά;  Ούτε ένα ευρώ σε φιλολαικά έργα. Όλα προίκα σε εργολάβους (ιδιωτικοποιούνται οι υπηρεσίες του πρασίνου, 1η παιδική χαρά, αναψυκτήριο άλσους) και κατασκευαστές. Τώρα τα παρέδωσαν στην τράπεζα της Ελλάδας για να τα τζογάρουν στο χρηματιστήριο, να τα κάνουν ρέπος και ομόλογα, ενώ για τα μάτια του κόσμου ξεκινάει ένδικα μέσα.
3.Η απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου αγωγής και φροντίδας του παιδιού είναι η άγρια πραγματικότητα που προώθησε η ΕΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και οι προηγούμενες. Μόνο φέτος υποβλήθηκαν 161.360 αιτήσεις παιδιών και έλαβαν το πολυπόθητο «voucher» – που εξασφαλίζει απαλλαγή από τα τροφεία – μόλις 93.611. Στο Περιστέρι μείνανε έξω από παιδικούς σταθμούς 265 παιδιά και άλλα τόσα και περισσότερα δεν έκαναν καν αίτηση. Τα τροφεία δεν μειώθηκαν ούτε ένα ευρώ.
4.Είναι γνωστή η απόφαση της ΕΕ να προστατεύονται από “φυσικές” καταστροφές μόνο εκείνοι με τα “μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία” (Γενική Διεύθυνση Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ).  Με αφορμή τις φονικές πυρκαγιές και πλημμύρες σε Μάτι και Μάνδρα ξεγυμνώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενοι (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ), που έχουν διατηρήσει την εμπρηστική πολιτική της υποχρηματοδότησης και των ελλείψεων στον τομέα της δασοπροστασίας και πυρόσβεσης. Στο Περιστέρι ούτε ένα έργο της Διοίκησης δεν έχει συνοδευτεί από αντιπλημμυρικό, αντισεισμικό, αντιπυρικό σχεδιασμό. Η περιοχή της Φιλικών, η Τσαλαβούτα (όπως την έλεγαν οι παλιοί επειδή πλημμύριζε συχνά),  μένει ακόμα Τσαλαβούτα παρά τα μερεμέτια. Οι μετανάστες και οι κάτοικοι της πνίγονται στην πρώτη βροχή.
5.Στα πλαίσια της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης προσωπικού που επιβάλει η ΕΕ και ακολουθούν πιστά οι κυβερνήσεις τα περισσότερα σχολεία δεν έχουν κανει έλεγχο της στατικότητας τους, οι δομές ειδικής αγωγής είναι ανύπαρκτες. Κοινή συνισταμένη για γονείς και μαθητές είναι να γίνονται μπαλάκι μεταξύ Διοικήσεων-υπουργείων-περιφέρειας και Δήμων. Πρόκειται περί συνειδητής επιλογής. Στο Περιστέρι το γεφύρι της Άρτας έχει μετονομαστεί σε 28ο Δημοτικό Σχολείο. Τεράστια κτιριακά προβλήματα στο 7ο και 10ο Λύκειο. Για το θέμα του αντισεισμικού ελέγχου και της πυρασφάλειας  των σχολικών κτιρίων που την αποκλειστική ευθύνη φέρει ο Δήμος δεν βγάζουν άχνα. Για τη μεταφορά των μαθητων του Καλλιτεχνικού σχολείου κοροιδεύουν γονείς και μαθητές και δήθεν τους συμπαρίστανται μόνο όταν δουν μπροστά τους καμιά κάμερα ενώ πριν λίγα χρόνια θεωρούσαν το Καλλιτεχνικό σχολείο ανεπιθύμητο στο Περιστέρι. Στην Ειδική Αγωγή το δικαίωμα των παιδιών ΑμΕΑ του Περιστερίου για μόρφωση σταματά στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση αφού δεν υπάρχει Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.)  και τα παιδιά  πάνε σε σχολεία άλλων Δήμων.
6.Ακολουθώντας τις οδηγίες τις ΕΕ και της τρόικα για μηδαμινές προσλήψεις και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ “απαγορεύουν” τις προσλήψεις με σταθερές σχέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Η Διοίκηση Παχατουρίδη σε έναν από τους μεγαλύτερους Δήμους της Ελλάδας στηρίχει φανατικά το αίσχος της μερικής απασχόλησης με πάνω από το 30% των δημοτικών υπαλλήλων να είναι με 8μηνες συμβάσεις, κοινωφελή εργασία, δηλαδή με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, μισθούς πείνας και δουλειά που μέχρι να τη μάθεις έχεις απολυθεί για να έρθει ο επόμενος και να ανακυκλώσει την ανεργία.
7.Η ΕΕ και οι πρίγκιπες της υγείας θεωρούν την υγεία και το φάρμακο κόστος. Παρά τις τραγικές κοκορομαχίες με αφορμή υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα o ΣΥΡΙΖΑ και η  ΝΔ κρύβουν επιμελώς ότι συμφωνούν στο μεγάλο σκάνδαλο: ότι το φάρμακο και η υγεία αποτελούν εμπορεύματα τα οποία χρυσοπληρώνει ο λαός μας για να κονομάει νομιμότατα ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος και η κάθε ιδιωτική αλυσίδα. Αυτά την ώρα που η δημόσια υγεία στενάζει, που έκλεισαν το Λοιμωδών, αποψίλωσαν τα ΙΚΑ, στενάζει το Αττικό και τα κοντινά μας νοσοκομεία από τις ελλείψεις. Την ίδια ώρα η Διοίκηση Παχατουρίδη στα εγκαίνια των ΤοΜΥ πανηγύριζε ότι “τέτοια έργα είναι επιβαβλημένα” και έκοβε κορδέλες μαζί με τον Πολάκη. Πανηγύριζε δηλαδή που στο Περιστέρι υπάρχουν 24 οικογενειακοί γιατροί (1 ανά 12.000 κατοίκους) που αυτούς θα πρέπει να επισκέπτεσαι πριν πας σε νοσοκομείο αφού θα αξιοποιούνται ως gatekeepers. Στα 3 Κέντρα Υγείας και τις 2 ΤΟΜΥ ένα χρόνο μετά υπάρχουν τραγικές ελλείψεις γιατρών σε βασικές ειδικότητες, σε προσωπικό εργαστηρίων και αντιδραστηρίων.
8.Η ΕΕ και οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις θεωρούν την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων κόστος. Βαφτίζουν τα εργατικά ατυχήματα (δηλαδή τα εργοδοτικά εγκλήματα) “κακιά στιγμή”. Πριν λίγους μήνες σακατεύτηκε ένας εργαζόμενος στους ΟΤΑ στο Περιστέρι την ώρα της δουλειάς του και προστέθηκε στη λίστα των πάνω από 300 τραυματισμένων και 60 νεκρών εργαζομένων στους Δήμους. Η Διοίκηση Παχατουρίδη παραβιάζοντας ακόμα και τον άθλιο αυτό νόμο, αξιοποιεί ως εργάτες στα απορριμματοφόρα τους εργαζόμενους από τα 8μηνα του ΟΑΕΔ γεγονός που απαγορεύεται. Ούτε καν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας δεν παίρνει. “Η πιο καθαρή πόλη” έχει πλεόν το δικό της τραυματία.
9.Η κατεύθυνση ΕΕ και αστικού κράτους για αξιοποίηση, ενοικίαση με “συμβόλαια αιώνων” ή με απευθείας παραχώρηση υπηρεσιών, ελεύθερων χώρων ή ιστορικών περιοχών σε ιδιώτες είναι γνωστή. Η Διοίκηση Παχατουρίδη αναπλάθει τα δημοτικά καταστήματα της Ψαραγοράς, χώρος που στεγάζονταν σύλλογοι και πλέον έχουν μεταφερθεί στα όρια του Δήμου, για να δοθούν προς “αξιοποίηση” σε ιδιώτες. Από τα 87 οικόπεδα που ανήκουν στο Δήμο Περιστερίου με καθεστώς χρησικτησίας έχει “χάσει” τις δίκες στα περισσότερα ενώ κάποια άλλα τα έχει αγοράσει (!!!) από καταπατητές. Όσον αφορά το γήπεδο ο λαός του Περιστερίου πλήρωνε μέχρι στιγμής το νερό της ΠΑΕ Ατρόμητος απο δω και πέρα θα πληρώνει και το ρεύμα του ιδιοκτήτη – καπιταλιστή Σπανού.
10.Με εργαλείο τα κονδύλια της ΕΕ και του ΕΣΠΑ, στο όνομα της καταπολέμησης της φτώχειας μια σειρά από οξυμένες λαϊκές ανάγκες παραδίνονται σε κάθε λογής ιδιωτικά δίκτυα και συμφέροντα. ΜΚΟ και κοινωνικοί συνεταιρισμοί λυμαίνονται δημόσια και ευρωπαϊκά κονδύλια, διαχειρίζονται προσωπικά δεδομένα, χειραγωγούν συνειδήσεις. Την ίδια ώρα που η Διοίκηση Παχατουρίδη στηρίζει την αντιλαική πολιτική που αναπαράγει τη φτώχεια προσπαθεί να καλυφθεί παίζοντας το “φιλάνθρωπη” (με τη χορηγία του ΣΚΑΙ και του Σκλαβενίτη) και αφήνει το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι και τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου να καταρρέουν από την υποστελέχωση.
11.Είναι γνωστή η φιλοναρκωτική πολιτική της ΕΕ με ολίγον από προοδευτική σάλτσα “αποποινικοποίησης” και “ελεύθερης επιλογής”. Η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ επιβεβαιώνεται κάθε μέρα, όπως και πρόσφατα με την ψήφιση των Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης (θανάτου σε ελεύθερη μετάφραση). Τα ναρκωτικά, δηλαδή η καταστολή στο μυαλό και το σώμα είναι παράνομα επειδή είναι επικίνδυνα, όχι το αντίστροφο. Στο Περιστέρι δεν υπάρχει δομή απεξάρτησης (πηγαίνουν όλοι στο Β Τμήμα Κοινωνικής Επανένταξης ανδρών του 18 ΑΝΩ και στο Ιατρείο Ουσιοεξαρτήσεων του ΟΚΑΝΑ που στεγάζεται στο Αττικό- Χαιδάρι). Στον τομέα της πρόληψης, υπάρχει το Κέντρο Πρόληψης “Οδοιπορικό”,που ανήκει θεσμικά στο Δήμο Περιστερίου και παρά τις ηρωικές προσπάθειες των 7 (!!!) εργαζομένων που έχουν φτάσει στα όρια τους δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες. Δεν υπάρχει οργανωμένο σχεδιο επισκέψεων και παρεμβάσεων, ενώ στοχευμένη ενημέρωση για τη χρήση ουσιών γίνεται μόνο αν κάποιος έχει αυτό το αίτημα. Από την πλευρά του δήμου δεν υπάρχει καμιά άλλη δράση. Τα τελευταία χρόνια ποτέ στο δημοτικό συμβούλιο δεν έχει συζητηθεί κάτι.  Ουτε καν μία έρευνα δεν έχει γίνει (η τελευταία έγινε στο Περιστέρι το 2002).
12.Χρόνια τώρα η ΕΕ κάνει ένα λυσσαλέο αγώνα για να πείσει ότι ο φασισμός είναι ταυτόσημος με τον κομμουνισμό (δηλαδή με αυτόν που τον τσάκισε), οι ιμπεριαλιστές ξεκληρίζουν λαούς για πηγές ενέργειας και φυσικού αερίου, δημιουργούν τεράστια κύματα προσφύγων και αξιοποιούν τους μετανάστες για να πέφτουν τα μεροκάματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συμφωνούν και στηρίζουν απαρέγκλιτα την πολιτική των ευρωΝΑΤΟικών. Εκθρέφουν και οι δύο το αυγό του φιδιού. Κωλυσιεργούν τη δίκη των ναζιστών-φονιάδων, πλευροκοπούν και χαριεντίζονται με τους φασίστες για να πάρουν ή να κόψουν ψήφους ο ένας από τον άλλο. Η Διοίκηση Παχατουρίδη χρόνια τώρα έχει τέτοιες φασιστικές φωλιές στο φηφοδέλτιο της. Το Φλεβάρη ο Δήμαρχος Περιστερίου φωτογραφιζόταν στον αγιασμό του Κολυμβητηρίου στο Λόφο Αξιωματικών δίπλα στον υπόδικο Γερμενή της Χρυσής Αυγής ενώ το 2010 είχε υποψήφιο στο Δήμο τον Μπούκουρα (αυτόν που μετά κλαψούριζε στη Βουλή).
Για συντομία χώρου σταματάμε εδώ.
Αλλά ας πούμε και το κυριότερο: Ο λαός του Περιστερίου πολλά χρόνια τώρα έδωσε δύναμη, στήριξε τη Διοίκηση Παχατουρίδη. Της έδωσε μία τεράστια δύναμη που δεν την αξιοποίησε για να δυναμώσουν οι αγώνες, η αντίσταση, οι διεκδικήσεις. Την αξιοποίησε για να τους βουλώσει το στόμα, να αθωώνει την όποια κυβέρνηση. Για αυτό καμάρωναν λέγοντας ότι όταν πήγαν τον προϋπολογισμό του Δήμου στο Υπουργείο “δεν μας έκαναν ούτε μία μουτζούρα”. Για αυτό δήλωναν στα ΜΜΕ πριν λίγους μήνες ότι ο Δήμος λειτουργεί ως “αμορτισέρ για τα προβλήματα της κεντρικής εξουσίας”. Αυτά είναι δικά τους λόγια, όχι τα δικά μας. Για αυτό άλλωστε οι μόνες φορές που ζοριζόταν η πλειοψηφία στο Δήμο ήταν όταν γίνονταν κινητοποιήσεις από κατοίκους, εργαζόμενους, όταν γίνονταν απεργίες ή μαζικές διαμαρτυρίες και παρεμβάσεις.
Ας είναι  αυτά κάποια κριτήρια ψήφου και δράσης μέσα στα τόσα άλλα.
Γιώργος Σιδέρης, Υποψήφιος Δήμαρχος Περιστερίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση

Φατμά Ακίν, η κομμουνίστρια με τη μαντήλα – Συνέντευξη της υποψήφιας δημάρχου δήμου της Κωνσταντινούπολης του ΤΚP

Κατιούσα

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία στο τέλος του μήνα πλησιάζουν και οι κομμουνιστές της γειτονικής χώρας έχουν ριχτεί στη δύσκολη μάχη να καταγραφεί η φωνή των ταξικών δυνάμεων σε δήμους και περιφέρειες, ως πραγματική εναλλακτική λύση, όχι μόνο στον αυταρχισμό του Ερντογάν, αλλά και συνολικά στο καπιταλιστικό σύστημα, που κρατά δέσμιο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην ανέχεια και την οπισθοδρόμηση. Μια υποψηφιότητα που τραβάει τα βλέμματα είναι εκείνη της εργάτριας Φατμά Ακίν, που κατεβαίνει ως υποψήφια δήμαρχος της συνοικίας Γκιουνγκιόρεν στην Κωνσταντινούπολη. Η ίδια φορά μαντήλα, θέαμα ασυνήθιστο μεταξύ των γυναικών του ΤΚΡ. Η ίδια, μιλώντας στο πόρταλ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας εξηγεί την επιλογή της να κατέβει με το ΤΚΡ, ως μόνη δύναμη ταξικής πάλης στην Τουρκία, δηλώνει ότι σέβεται τις θέσεις του κόμματός της για τη μαντήλα, θεωρώντας πως δεν αποτελεί η τελευταία εμπόδιο για κοινούς αγώνες, ενώ μιλά επίσης για τις ποικίλες αντιδράσεις που συναντά στην επαφή της με τους ψηφοφόρους.
Είσαι υποψήφια δήμαρχος του ΤΚΡ για το δήμο Γκιουνγκιόρεν της Κωνσταντινούπολης. Γιατί κατέβηκες υποψήφια;
Είμαι εργάτρια υφαντουργίας, είμαι μέρος της ταξικής πάλης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, είμαι εργάτρια στο πλευρό των εργατών. Για το λόγο αυτό θέλω να αλλάξω αυτό το κοινωνικό σύστημα. Το να είσαι δήμαρχος σε ένα μικρό δήμο δεν αλλάζει όλο το κοινωνικό σύστημα, αλλά θα άλλαζε πολλά πράγματα. Μπορούμε να στοχεύσουμε στην εξουσία δίχως να είμαστε υπέρ της ελεύθερης αγοράς ή να επιζητούμε μηχανισμούς εσόδων. Πιστεύω πως η εργατική τάξη μπορεί να διοικήσει μια συνοικία και μια χώρα δουλεύοντας μαζί με τις μάζες. Σήμερα, οι εργάτες θα διοικήσουν ένα δήμο, αύριο θα διοικήσουμε όλη τη χώρα. Δεν είναι αδύνατον οι εργάτες να διεκδικήσουν κυβερνητική εξουσία.
Γιατί Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας;
Το TKP είναι η μόνη πλατφόρμα απ’ όπου κάθε εργάτης μπορεί να αντιπαλέψει την εκμετάλλευση και το υπάρχον κοινωνικό σύστημα. Ως εργάτρια ήταν το μόνο μέρος που μπορούσα να πάω γιατί δεν υπάρχει κάποιο άλλο που να επιδιώκει την ταξική πάλη. Για το λόγο αυτό παλεύω μέσα στο κόμμα της εργατικής τάξης και το κόμμα μέσα στην εργατική τάξη. Η υποψηφιότητα για τη δημαρχία αφορά την ταξική πάλη. Στη διάρκεια των εκλογών, δε ζητάμε μόνο ψήφους, αλλά και υποστήριξη για τον αγώνα μας.
Τι είδους αντιδράσεις παίρνεις στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας;
Κάποιοι λένε απλά να τα παρατήσω, κάποιοι με συγχαίρουν και με στηρίζουν. Κάποιοι λένε πως πρέπει να ντρέπομαι που είμαι κομμουνίστρια γιατί φοράω μαντήλα κι άλλοι πως πρέπει να σταματήσω να φοράω τη μαντήλα μου. Μερικές φορές, ηλικιωμένες κυρίες με ρωτούν τι φυλλάδια μοιράζω. Απαντώ πως είναι προεκλογικά φυλλάδια του ΤΚΡ. Μπερδεύονται και με ρωτούν αν είμαι κομμουνίστρια. Το επιβεβαιώνω με περηφάνια. Κάποιοι το εκτιμούν, άλλοι λένε αρνητικά σχόλια για τη μαντήλα μου. Λέω πως προτεραιότητά μου είναι ένα κοινωνικό σύστημα όπου κανένας άνθρωπος δεν εκμεταλλεύεται τους άλλους. Υποστηρίζω πλήρως τις απόψεις του κόμματός μου για τη μαντήλα, δε θεωρώ όμως πως η μαντήλα με αποτρέπει από την ταξική πάλη προς όφελος των εργαατών. Πιστεύω πως μπορώ να φοράω τη μαντήλα και να ζητάω αυτό που αξίζει η δουλειά μου ως αντάλλαγμα.
Μπορώ να ανακοινώσω με περηφάνια στην οικογένεια και τους φιλικούς μου κύκλους, όπου κάποιοι ήδη ψηφίζουν αστικά κόμματα, πως είμαι κομμουνίστρια και υποψήφια δήμαρχος του κόμματός μου. Αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύω σε έναν ολόψυχο αγώνα. Με ρωτάνει ποιο κόμμα είναι και οι άνθρωποι που με ξέρουν έλεγαν πως είναι το κόμμα των εργατών. Τότε εγώ πρόσθετα περήφανα πως είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας. Μερικές φορές κάποιοι αναρωτιούνται αν υπάροχυν ακόμα κομμουνιστές. Απαντώ πως κομμουνιστές πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν και θα παλεύουν να διεκδικήσουν την εξουσία των εργατών.
Είμαι αποφασισμένη γιατί πιστεύω στο κόμμα μου. Δεν είμαι τόσο σημαντική ως μεμονωμένο άτομο. Δεν υπάρχει “εγώ”: Υπάρχει “εμείς” κι εμείς είμαστε το κόμμα. Έχουμ αρχές, έχουμε πρόγραμμα, δε δρούμε σαν τα άλλα αστικά κόμματα, αλλά κάνουμε ό,τι μας πει ο συλλογικός

Τρεχάτε «αριστεροί» – Λύκος στα πρόβατα!

Ξαναθυμήθηκε ο Σύριζα το «αριστεροχώρι»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη αντιφασιστική που μπορεί να καθοδηγήσει όλο το αντιφασιστικό κίνημα»

λένε οι Συριζαίοι και ονειρεύονται ένα προεκλογικό «αντιφασιστικό και μπλα μπλα μπλα μέτωπο».

Αλλά αν δικάζανε τους υπεύθυνους της αναβίωσης του φασισμού στη χώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν από τους βασικούς κατηγορούμενους, μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, τα κανάλια, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές κλπ.

Γιατί οι κυβερνήτες του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας, είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε για αντιφασισμό. Να γιατί:

Η Δίκη της Χ.Α.

Έχουν την πλήρη ευθύνη που αποφυλακίστηκαν οι μισοί βουλευτές της Χρυσής Αυγής, εξαιτίας της παρέλευσης του 18μηνου, γιατί δεν βρήκαν …κατάλληλη αίθουσα για τη δίκη.

Είναι υπεύθυνοι γιατί καθυστερεί η δίκη τόσο πολύ.

Είναι πολιτικοί προϊστάμενοι της δικαιοσύνης που αφήνει ελεύθερο το Ρουπακιά, αθωώνει τον Κασιδιάρη ό,τι κι αν κάνει, αθωώνει το Μιχαλολιάκο, αθωώνει το Μπαρμπαρούση για μια επίθεση στη λαϊκή που την είδε όλη η Ελλάδα στην τηλεόραση.

Και μη μου πει κανείς «ανεξάρτητη δικαιοσύνη».

Αφού είναι κυβέρνηση ας νομοθετήσουν. Ας ψηφίσουν νόμους που να παρεμποδίζουν αυτές τις αθωώσεις, αναστολές και αποφυλακίσεις όλων των επιτήδειων.

Οι «απόψεις» κι οι τελετές

Είναι δικός τους ο Παρασκευόπουλος, τέως Υπουργός δικαιοσύνης που έχει την ευθύνη της αποφυλάκισης του Ρουπακιά και που μιλούσε για

«Σύγκλιση και με τη Χρυσή Αυγή, αν συμμορφωθεί!»

Είναι δικός τους ο Μπαλαούρας που έκανε δηλώσεις συμπάθειας στη ΧΑ.

Δικός τους είναι κι ο πρόεδρος της Βουλής ο Νίκος Βούτσης, που όταν ήθελε να περάσει τον εκλογικό νόμο και χρειαζόταν 200 ψήφους μιλούσε για:

«Ευπρόσδεκτες ψήφους της Χρυσής Αυγής».

Είναι αυτοί που ξέπλυναν τη Χρυσή Αυγή, με φωτογραφίες, παρέα με τους Παππάδες και τους Κασιδιάρηδες, στο Καστελόριζο, στην υποδοχή του Αγίου Φωτός, στην υποδοχή των οστών πεσόντων της Κύπρου, σε κάθε ευκαιρία.

Η συγκυβέρνηση

Είναι αυτοί που είχανε στήριγμα τον Καμμένο. Αυτόν που έφυγε από την συγκυβέρνηση, λόγω ακροδεξιότερων απαιτήσεων που είχε κι έτρεξε αμέσως να γίνει αρχηγός ακροφασιστικού κόμματος.

Αφού πρώτα, με το ακροδεξιό του κριτήριο, στήριζε την ακροδεξιά «αριστερά» τους.

Είναι αυτοί που είχαν σύμμαχο και συνεταίρο τον Καμμένο για 4 χρόνια. Όχι το φασίστα που έφυγε νωρίς, αλλά το φασίστα που έμεινε μέχρι τις παραμονές των εκλογών.

Είναι αυτοί που έχουν υπουργούς την Παπακώστα («οι πρόσφυγες είναι σαν τις κατσαρίδες») και τον Μπόλαρη (που κυνηγούσε οροθετικές), μαζί με όλους τους δεκάδες παλαιοδικοματικούς υπουργούς τους.

Το μεταναστευτικό

Είναι αυτοί που διατήρησαν το τείχος του Έβρου, τη Μόρια και τα άλλα στρατόπεδα στα νησιά.

Αυτοί που εφάρμοσαν τα «Δουβλίνα» κι υπέγραψαν τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας.

Υπεύθυνοι για την κατά γράμμα εφαρμογή των αντιμεταναστευτικών νόμων της ΕΕ που εγκλωβίζουν στη χώρα μας χιλιάδες πρόσφυγες, τους κρατάνε εδώ στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» χωρίς ελπίδα και δημιουργούν προβλήματα ζωής και σε αυτούς και στους νησιώτες.

Που δεν τους δίνουν χαρτιά να πάνε να βρούνε τις άλλες μισές τους οικογένειες όπου είναι κι όπου θέλουν.

Είναι κυβέρνηση στη χώρα όπου η δικαιοσύνη αθώωσε τους πιστολέρο της Μανωλάδας.

Που η επιθεώρηση εργασίας και το ΙΚΑ έχουν ξεχάσει να περάσουν από κει και η κυβέρνηση έχει ξεχάσει να επανεκδώσει χαρτιά στους μετανάστες, δυο χρόνια τώρα μετά από τότε που τους τα έκαψαν μαζί με τον καταυλισμό τους οι μπράβοι των αφεντικών της φράουλας.

Με «αντιφασιστικά» ΜΑΤ και Αύρες

Είναι αυτοί που έχουν «κρυφό καμάρι» την αστυνομία και τέσσερα χρόνια ξέχασαν να ψάξουν τι έχει ο κόσμος  «τούμπανο» για το 4^ο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας.

Αυτοί που ακόμα περιορίζονται να βγάζουν «αντιρατσιστικές» ανακοινώσεις κάθε φορά που βγαίνει από κει μέσα ένας νεκρός ή βασανισμένος μετανάστης. Λες και κυβερνάει κάποιος άλλος.

Είναι αυτοί που έχουν αναβαθμίσει τα ΜΑΤ και τις Αύρες, σε πρεσβευτές άσκησης κυβερνητικής πολιτικής στο δρόμο. Κι όποιον πάρει ο χάρος.

«Στρατηγέ μου: Ιδού ο στρατός σας», λένε πάλι οι «Μεντεσέδες»

Είναι αυτοί που δικαιώνουν την πολιτική της λιτότητας, των μνημονίων, της εκμετάλλευσης, των προνομίων στο κεφάλαιο, της υποτέλειας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, στις ΗΠΑ.

Είναι αυτοί που κάνουν ό,τι τους λέει ο Τράμπ και παίρνουν βραβεία γι’ αυτό.

Είναι αυτοί που φέρνουν νέες βάσεις και πυρηνικά στη χώρα. Νέες αλυσίδες εξάρτησης. Νέους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής.

Είναι αυτοί που δικαιώνουν τους προπάτορες της ΧΑ στο μετεμφυλιακό κράτος που έλεγαν στον Βαν Φλιτ «ιδού ο στρατός σας». Το ίδιο λένε σήμερα κι αυτοί στον Πάϊατ.

Πότισαν τη ρίζα του φασισμού

Είναι αυτοί που υπηρέτησαν τη μάνα του φασισμού: Την οικονομία της αγοράς, του καπιταλισμού, της ανταποδοτικότητας, των ευκαιριών.

Κλώσησαν τα αυγά του φιδιού, συνεχίζοντας να κάνουν κριτήριο των πάντων το κέρδος και το κόστος.

Αν όλα μετριούνται έτσι, τότε οι ανάπηροι, οι άρρωστοι, οι αδύναμοι, οι φτωχοί, οι μαθητές κι οι σπουδαστές, πάντα όλοι αυτοί είναι «κόστος» για την οικονομία και την «κοινωνία» (όπως την αντιμετωπίζουν αυτοί).

Άρα; Την άλλη μισή σκέψη την διατυπώνει ο Μιχαλολιάκος και μιλά πολύ… «φυσιολογικά» για τον «καιάδα».

Κι έσπειραν έτσι απογοήτευση κι απελπισία στους αριστερούς.

Έκαναν την ελπίδα κάποιων οπαδών τους να γίνει εφιάλτης ενσωμάτωσης.

Συνέβαλλαν αποφασιστικά στη δεξιά στροφή ολόκληρης της κοινωνίας, πρώτα από όλα με τη μετατόπιση του δικού τους κόμματος πολλά μίλια δεξιότερα από ότι έλεγαν (καμία έκπληξη δεν ήτανε αυτό για μένα) κι απ’ ότι πίστευαν οι οπαδοί τους.

Εξωτερική πολιτική

Είναι αυτοί που θεωρούν στρατηγικό σύμμαχο το Ισραήλ και πουλάνε την Παλαιστίνη μαζί με κάθε έννοια ηθικής που είχε απομείνει στους οπαδούς τους.

Η τραπεζική για αρχαρίους

(1)

Αν κάνετε μια δημοσκόπηση με το ερώτημα "κατά την γνώμη σας, ποιος ευθύνεται για τα δεινά που περνάμε ως τόπος εδώ και μια δεκαετία;", είμαι σίγουρος ότι θα ξεχωρίσουν δυο κατηγορίες απαντήσεων. Όσοι από τους ερωτώμενους έχουν ως κύρια πηγή ενημέρωσής τους την τηλεόραση και τις κυριακάτικες εφημερίδες, είναι φυσικό να διαθέτουν κριτική σκέψη επιπέδου καφενείου, οπότε θα σας πουν για σπάταλο κράτος, για υπερδανεισμό και υπερκατανάλωση και άλλα παρόμοια, χωρίς ενδεχομένως να αντιλαμβάνονται ότι αυτή η άποψη δικαιώνει λίγο-πολύ το περίφημο "όλοι μαζί τα φάγαμε". Οι περισσότερο "ψαγμένοι" θα καταδείξουν ως βασικό υπεύθυνο τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα γενικώτερα, το οποίο γεννά τις διάφορες "φούσκες" και ευνοεί την διόγκωσή τους. Βεβαίως, αν το δείγμα σας είναι αρκούντως ευρύ, θα ακούσετε και άλλες απόψεις, οι οποίες θα εξικνούνται από τα όρια της συνωμοσίας (π.χ.: νέα τάξη πραγμάτων, τέταρτο ράιχ κλπ) έως την θεωρητική καρδιά τού προβλήματος (π.χ.: οι κρίσεις είναι περιοδικό φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλισμό κλπ).

Αν, όμως, αλλάζατε το δημοσκοπικό ερώτημα και το κάνατε "κατά την γνώμη σας, ευθύνονται οι τράπεζες για τα δεινά που περνάμε ως τόπος εδώ και μια δεκαετία;", θα στοιχημάτιζα ότι οι αρνητικές απαντήσεις θα έτειναν στο μηδέν. Το ανησυχητικό σ' αυτή την διαπίστωση δεν είναι η θέση αυτή καθ' εαυτήν (με την οποία, άλλωστε, συμφωνεί και ο γράφων) αλλά η άνεση με την οποία ρίχνουν στο τραπεζικό σύστημα τον λίθο τού αναθέματος ακόμη και εκείνοι που έχουν ελάχιστη ή και ανύπαρκτη γνώση για τον τρόπο λειτουργίας αυτού του συστήματος. Σκέφτηκα, λοιπόν, να ρίξουμε μαζί μια εμπεριστατωμένη ματιά στον θαυμαστό κόσμο των τραπεζών, ώστε οι απόψεις που διατυπώνουμε να είναι τεκμηριωμένες και να δομούνται μετά λόγου γνώσεως.

"Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;" αναρωτιέται ευφυέστατα ο Μπέρτολντ Μπρεχτ στην τελευταία σκηνή τής "Όπερας της Πεντάρας". Κι είναι αυτός ο μπρεχτικός λόγος που μου έδωσε την ιδέα να ρίξουμε την ματιά μας από μέσα, ως πρωταγωνιστές και όχι ως παρατηρητές. Ελάτε, λοιπόν, να ιδρύσουμε μαζί μια τράπεζα! Μη φοβάστε, θα πάμε βήμα-βήμα και θα τα καταφέρουμε! Όλα όσα πρέπει να κάνουμε, βρίσκονται καταγεγραμμένα στον Ν.3601/2007 (ΦΕΚ Α' 178/1-8-2007).

Πρώτη μας δουλειά είναι να φτιάξουμε μια ανώνυμη εταιρεία ή έναν πιστωτικό συνεταιρισμό. Όποια από τις δυο αυτές μορφές κι αν επιλέξουμε (άλλη δεν επιτρέπεται), η εταιρεία μας πρέπει να έχει αρχικό κεφάλαιο 18.000.000 ευρώ. Σας φαίνονται λίγα ή πολλά; Μεταξύ μας, για μπακάλικο είναι πολλά αλλά για τράπεζα είναι τρίχες. Κι όμως, ο ίδιος νόμος προβλέπει ότι αυτό το όριο μπορεί να αναπροσαρμοστεί με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος, σε ποσό όχι μικρότερο των 5.000.000 ευρώ. Δηλαδή, αν βρούμε τα κατάλληλα σχοινιά και τραβήξουμε τις κατάλληλες άκρες, μπορούμε να στήσουμε την τράπεζά μας με πέντε εκατομμυριάκια μόνο. Πάνω-κάτω, δηλαδή, όσο κάνει η βίλλα τού Γιάννου Παπαντωνίου στην Σύρο.

Αν και τα πέντε εκατομμύρια σας φαίνονται πολλά, σας διαβεβαιώνω ότι μαζεύονται εύκολα. Αυτό το ιστολόγιο έχει πάνω από πέντε χιλιάδες αναγνώστες. Από ένα χιλιαρικάκι ο καθένας να βάλουμε... νάτο το κεφάλαιο. Αφήστε δε που η Τράπεζα της Ελλάδος έχει δικαίωμα να μας δώσει έγκριση ώστε ένα μέρος του κεφαλαίου να μη το έχουμε σε μετρητά. Οπότε, όποιος δε μπορεί να συνεισφέρει ζεστό ολόκληρο το χιλιάρικο, μπορεί να τσοντάρει και ένα γραφείο, μια καρέκλα, ένα τηλέφωνο, ένα σκαμπό ή ό,τι άλλο μπορεί. Σας το είπα, τα λεφτά δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι αλλού.

Το πρόβλημα είναι ότι η Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να μη μας δώσει άδεια αν κρίνει ότι οι υπεύθυνοι για την λειτουργία τής τράπεζάς μας και τα λοιπά μέλη τού διοικητικού μας συμβουλίου "δεν διαθέτουν την απαιτούμενη για την αποτελεσματική άσκηση των καθηκόντων τους κατάρτιση και εμπειρία, όπως η εμπειρία αυτή  προκύπτει από προϋπηρεσία τους σε θέσεις ανάλογης ευθύνης, κατά προτίμηση σε πιστωτικά ή χρηματοδοτικά ιδρύματα". Για να σας το κάνω λιανά, εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε τράπεζα, όσο καλά παιδιά κι αν είμαστε, όσα λεφτά κι αν έχουμε και όση καλή διάθεση κι αν διαθέτουμε, επειδή είμαστε άσχετοι με τα τραπεζικά πράγματα. Πρέπει να προσλάβουμε δύο τουλάχιστον καταξιωμένους τραπεζίτες, με βιογραφικά αρκετά βαρειά ώστε να συγκινήσουν την Τράπεζα της Ελλάδος.

Σωστό ακούγεται όλο αυτό, θα μου πείτε. Δεν διαφωνώ. Δεν μπορεί ο κάθε βλάχος που κερδίζει το Τζόκερ να γίνει τραπεζίτης σε μια νύχτα. Μπορείτε να μου πείτε, όμως, πού θα βρούμε αυτά τα δυο άτομα; Όσοι έχουν προσόντα για να κουμαντάρουν μια τράπεζα, δεν στέκονται στις ουρές τού ΟΑΕΔ. Έχουν γερά συμβόλαια με κάποια άλλη τράπεζα, τα οποία πρέπει να σπάσουμε. Κι ας πούμε ότι εμείς είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε όσο-όσο για να κλείσουμε δυο καλές μεταγραφές. Έχετε την εντύπωση ότι οι άλλες τράπεζες θα δουν με καλό μάτι όλο αυτό και θα μας δώσουν την ευχή τους ή θα μας βάλουν όσα εμπόδια μπορούν;

Μόνη μας ελπίδα είναι να πάμε με το καλό, ψάχνοντας και πάλι τις κατάλληλες άκρες των σχοινιών που θα τραβήξουμε. Όλο και κάποιος δυσαρεστημένος τραπεζίτης θα υπάρχει, όλο και για κάποιον θα κυκλοφορούν κακοί ψίθυροι και η τράπεζά του θα θέλει να τον ξεφορτωθεί, όλο και κάποια τραπεζική "δευτεράντζα" με υψηλές γνωριμίες θα υπάρχει. Η τελευταία περίπτωση, μάλιστα, είναι πολύ ελκυστική, αφού με δυο τέτοιες "δευτεράντζες" και την δουλειά μας κάνουμε και επαφή με τις υψηλές τους γνωριμίες επιτυγχάνουμε.

Στο σημείο αυτό επιβάλλεται να κάνουμε μια στάση για να καθησυχάσω όσους από σας ανησυχούν για την πορεία μιας τράπεζας που έχει στο πηδάλιο δυο τραπεζίτες β' διαλογής. Να σας θυμίσω ότι κάποιος πρώην πρωθυπουργός μας έφτασε να γίνει μέχρι και υποδιοικητής της ΕΚΤ αν και είχε σπουδάσει φυσική και κάποιος άλλος υποψήφιος για πρωθυπουργός έγινε διευθύνων σύμβουλος επενδυτικής θυγατρικής τής Εθνικής Τράπεζας αν και είχε σπουδάσει κοινωνιολογία. Βλέπετε; Η δουλειά δεν είναι δύσκολη και μαθαίνεται εύκολα. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Ως εδώ, μαζέψαμε το κεφάλαιο και λύσαμε και το πρόβλημα με την απαιτούμενη εμπειρία περί τα τραπεζικά. Είμαστε σχεδόν έτοιμοι να ξεκινήσουμε, αφού όλοι οι άλλοι περιορισμοί δεν μας απασχολούν: κανένας μας δεν διώκεται για απάτη, κανένας μας δεν έχει σχέση με άλλες τράπεζες, κανένας μας δεν έχει εταιρείες στο εξωτερικό και κανένας μας δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι το χιλιάρικο που έβαλε στο κεφάλαιο προέρχεται από μαύρο χρήμα. Την άδεια την έχουμε σίγουρη, οπότε... καλές μας δουλειές!

Εδώ είναι που βλέπω κάποιον δύσπιστο από σας να πετιέται και να ρωτάει τι είδους "καλές δουλειές" μπορεί να κάνει μια τράπεζα με κεφάλαιο πέντε ψωροεκατομμύρια. Επιτρέψτε μου να γελάσω αλλά με πολλή κατανόηση. Σύντομα θα αντιληφθείτε ότι μ' αυτά τα λεφτά μπορούν να γίνουν πολλές δουλειές. Πολλές και καλές δουλειές! Δείξτε λίγη υπομονή και θα καταλάβετε.

Εργοδοτική “Αυγή” – Αθλιότητες της εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ περί “αποκλεισμού” των νόθων της ΟΙΥΕ από το Συνέδριο της

ΓΣΕΕ

Κατιούσα

Είναι γεγονός πως από τότε που πολλαπλασιάστηκαν τα συριζαϊκά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά τα τελευταία χρόνια, έχει ενταθεί ο ανταγωνισμός για το ποιος θα περάσει καλύτερα την κυβερνητική γραμμή. Η Αυγή ωστόσο αποδεικνύει με σημερινό της δημοσίευμα πως “ο παλιός είναι αλλιώς” κι ότι τα ομοειδή μέσα θα πρέπει να προσπαθήσουν ακόμα σκληρότερα για την υπερκεράσουν σε ψεύδη, προπαγάνδα και συκοφαντίες.

Στο στόχαστρο της εφημερίδας βρέθηκε αυτή τη φορά το ΠΑΜΕ -πέφτουμε από τα σύννεφα-, καθώς η αντίσταση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στους εκλεκτούς του Σύριζα που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) φαίνεται πως έχει πατήσει αρκετούς κάλους.Έτσι λοιπόν μια μέρα μετά τη ματαίωση του συνεδρίου – παρωδία που ετοίμαζαν για τρίτη συνεχόμενη φορά οι εργοδοτικοί με νοθείες, αστυνομοκρατία και εν κρυπτώ διαδικασίες, το όργανο του Σύριζα σπεύδει να λειτουργήσει ως γραφείο τύπου της Ομοσπονδίας, όχι μόνο αναπαράγοντας ασχολίαστα την κατάπτυστη ανακοίνωσή της κατά των ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε το ΠΑΜΕ, αλλά και δημοσιεύοντας κείμενο που κάνει κυριολεκτικά το άσπρο μαύρο.

Σύμφωνα λοιπόν με την Αυγή, το ΠΑΜΕ προχώρησε σε κίνηση “αρκετά στοχευμένη”, “αποκλείοντας” λέει μεγάλους κλάδους εργαζομένων από το εμπόριο και τα τρόφιμα. “Συμπτωματικά, οι χώροι με ενεργούς συνδικαλιστές, πραγματικές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για αυξήσεις μισθών!”, συνεχίζει η εφημερίδα σε ένα κρεσέντο φιλοκυβερνητικής και φιλεργοδοτικής επικοινωνιακής εκστρατείας.

“Ενεργοί συνδικαλιστές” είναι οι διευθυντάδες και τα μεγαλοστελέχη, ανάμεσά τους και η διαβόητη πια “Μις Χαμόγελο” τέως διευθύντρια των My Market, που με εκβιασμούς και άλλες μεθοδεύσεις έσερναν μαζικά εργαζόμενους στις αρχαιρεσίες και έδιναν εντολές πως “ψηφίστε όποιον θέλετε, εκτός από τη ΔΑΣ”. Αυτοί που φέρανε μπράβους στην πρώτη απόπειρα διεξαγωγής συνεδρίου νόθων στη NOVOTEL, που δεν εμφανίστηκαν καν στη δεύτερη ημερομηνία που είχαν εξαγγείλλει, που χθες δεν κατάφεραν να επιβάλουν τα σχέδιά τους παρά τη βοήθεια που είχαν ακόμα κι από ασφαλίτες.
“Πραγματικές διαπραγματεύσεις” είναι οι συμβάσεις που υπογράφονται με το πιστόλι στον κρόταφο για τους εργαζόμενους, που προβλέπουν ψίχουλα και “νόμιμους” μισθούς 300 ευρώ για τους οποίους πρέπει να λένε κι ευχαριστώ.
“Συμφωνίες για αυξήσεις μισθών” είναι τα ψίχουλα που ενόψει εκλογών παραχώρησε η κυβέρνηση στον κατώτατο μισθό, εφαρμόζοντας τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση που ως αντιπολίτευση κατήγγειλε, επισφραγίζοντας το θάνατο των συλλογικών διαπραγματεύσεων ελέω υπουργικών αποφάσεων, κομμένων και ραμμένων στις “αντοχές της οικονομίες”, δηλαδή της τσέπης των εργοδοτών.
Στο χαλαρό προσπερνάει η Αυγή και κάτι ενοχλητικές λεπτομέρειες, όπως τη μαζική παρουσία νόθων αντιπροσώπων, αποδίδοντάς την “κυρίως στην πλευρά της ΠΑΣΚΕ”, με την οποία βέβαια συνδικαλιστές του Σύριζα σε πολλούς χώρους έχουν αγαστές σχέσεις, ειδικά όταν είναι να παρεμποδιστεί το ΠΑΜΕ.

Στη συνέχεια παρατίθεται η λάσπη της ΟΙΥΕ περί δήθεν προπηλακισμών και επιθέσεων του ΠΑΜΕ σε συνέδρους, όπως της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης, που με ανάρτησή της στα ΜΚΔ βγάζει καθρεφτάκι χαρακτηρίζοντας “εν κρυπτώ παράταξη της εργοδοσίας” το ΠΑΜΕ, επειδή τάχα διαλύει της “εργατικές ενώσεις”. Άσχετα που είναι χωρίς εργάτες.
Το μόνο που μένει στην Αυγή πλέον είναι να ζηλέψει τη δόξα του Τζήμερου και να επιτεθεί στην αφισορρύπανση του ΠΑΜΕ στο ΕΚ Καλαμάτας. Ή μήπως μπορεί κι ακόμα χαμηλότερα; Είμαστε σίγουροι ότι έχει όλα τα φόντα να μας εκπλήξει.

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΤΕ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Οι εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις... το ΝΑΤΟ θα βρεις από κάτω

Πληροφορίες που πυκνώνουν, επιβεβαιώνουν ότι τα σενάρια αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια, με την ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, δεν είναι «ασκήσεις επί χάρτου», αλλά ένα καλά επεξεργασμένο σχέδιο με τη συμβολή των ΗΠΑ, πάνω στο οποίο διαπραγματεύονται οι δυο πλευρές.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, αν υπάρξει συμφωνία, η Σερβία θα παραχωρήσει στο Κόσοβο το Πρέσεβο, όπου κυριαρχεί το αλβανικό στοιχείο, και θα ενσωματώσει τμήμα του βόρειου Κοσόβου, όπου πλειοψηφεί ο σερβικός πληθυσμός. Δύο πόλεις εκατέρωθεν, το Μπουγιάνοβατς στα νότια και η Μιτρόβιτσα στον Βορρά, μπαίνουν σε «ειδικό καθεστώς».

Ποιος εμφανίζεται, όμως, να εγγυάται αυτήν τη «νέα κατάσταση» στην καρδιά των Βαλκανίων; Μα φυσικά το ΝΑΤΟ!

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η ιμπεριαλιστική συμμαχία αναλαμβάνει την «ασφάλεια» των δύο πόλεων και ταυτόχρονα θέτει υπό τον έλεγχό της για 20 χρόνια τον αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης - Βελιγραδίου, στο τμήμα που διατρέχει την κοιλάδα του Πρέσεβο. Επιπλέον, η Σερβία θα παραχωρήσει στο ΝΑΤΟ μία στρατιωτική βάση!

Είναι φανερό ότι πρόκειται για ΝΑΤΟικής κοπής «λύση» των διαφορών ανάμεσα στη Σερβία και το Κόσοβο, που είναι κατασκεύασμα των ιμπεριαλιστών και αξιοποιείται από το ΝΑΤΟ για να εδραιώσει παραπέρα το ρόλο του στην περιοχή, κυρίως απέναντι στη Ρωσία.

Ανεξάρτητα αν το σχέδιο προχωρήσει σ' αυτήν ή παρόμοια εκδοχή, επιβεβαιώνεται ότι στα Βαλκάνια «τρέχουν» μια σειρά από διευθετήσεις με σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, μέρος των οποίων ήταν και η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ.

Και, βέβαια, κανείς δεν εγγυάται ότι τέτοιες αλλαγές θα γίνουν «αναίμακτα». Άλλωστε, και τα σημερινά σύνορα, μετά το διαμελισμό της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, χαράχτηκαν «με φωτιά και σίδερο» και οι εστίες έντασης που παραμένουν, αποτελούν υπόβαθρο για νέες διευθετήσεις, ανάλογα με τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών.

Ήδη, στον απόηχο αυτών των σχεδίων, εκφράζονται εκτιμήσεις ότι θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για αλλαγές συνόρων και αλλού, με πρώτη τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, όπου ο σερβικός πληθυσμός διεκδικεί ένωση με τη Σερβία, την ώρα που η Αλβανία δρομολογεί την ενσωμάτωση του Κοσόβου και «παίζει» με τον αλβανικό πληθυσμό της Βόρειας Μακεδονίας.

Σε αυτές τις εξελίξεις ξεχωρίζει ο ρόλος της ελληνικής κυβέρνησης, που διαφημίζει τη συμφωνία με τη Βόρεια Μακεδονία ως «υπόδειγμα» για ανάλογες διευθετήσεις και παίζει πρόθυμα ρόλο «ντίλερ» των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή.

Ανάλογες πρωτοβουλίες αναπτύσσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα «ανοιχτά μέτωπα», προωθώντας διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, με καταλύτη τα ευρήματα στην κυπριακή ΑΟΖ, αναθερμαίνονται σενάρια για συνδιαχείριση των ενεργειακών κοιτασμάτων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο με την Τουρκία, ακόμα και χωρίς να υπάρξει συνολική διευθέτηση των διαφορών για τις θαλάσσιες ζώνες.

Το ίδιο και στο Κυπριακό, τα σενάρια που βλέπουν το φως προμηνύουν επιτάχυνση των εξελίξεων ώστε με κάθε τρόπο η Τουρκία να μπει στο «παιχνίδι» των υδρογονανθράκων, για να μην κινδυνεύσουν οι επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών και για να ενθαρρυνθεί η παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο.

Ποιος εμφανίζεται, όμως, ως «εγγυητής» του νέου «συστήματος ασφαλείας» στην Κύπρο, αλλά και μιας ενδεχόμενης «νέας κατάστασης» στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο; Μα φυσικά το ΝΑΤΟ!

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις από κάτω τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που ρίχνουν λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών και αποτελούν παράγοντα αστάθειας και αποσταθεροποίησης, υπονόμευσης και όχι εγγύησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Σε αυτόν τον σχεδιασμό, από τα Βαλκάνια μέχρι το νοτιοανατολικό άκρο της Μεσογείου, εμπλέκει ολοένα και περισσότερο το λαό η ελληνική κυβέρνηση, με τη στήριξη όλων των άλλων αστικών κομμάτων. Η πολιτική τους είναι «μαγνήτης» ευκαιριών για το κεφάλαιο, αλλά μεγάλων κινδύνων για το λαό. Γι' αυτό χρειάζεται να απαντηθεί σθεναρά, με ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, αλλά και με ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες των εκλογών του Μάη.