Η Οδύσσεια ενός παιδιού του εμφυλίου…

Κατιούσα

Μία συγκλονιστική μαρτυρία της κ. Ε. Σ -Τ από την Ευρυτανία

Είναι σκληρό να γυρνάς πίσω στο χρόνο και τις πληγές που άνοιξε, αλλά είναι κι απαραίτητο γιατί πρέπει και εσείς οι νεότεροι να μάθετε την πικρή ιστορία της γενιάς μου.

Προς τα τέλη της κατοχής, οι Γερμανοί ναζίδες έκαψαν το σπίτι μας στο χωριό μου στην Ευρυτανία. Ένα όμορφο πέτρινο δίπατο σπίτι με μια μεγάλη λιθόστρωτη αυλή, με πολλά λουλούδια και μια κληματαριά. Τριγύρω απλώνονταν τα χωραφάκια μας με τα σπαρτά και τα γάργαρα νερά που τρέχανε στο αυλάκι και μας νανουρίζανε με τον παφλασμό τους τα βράδια. Ήταν Αύγουστος του 1944 όταν πυρπόλησαν το σπίτι της οικογένειας μας. Δεν έμεινε ούτε κουρελάκι…

Ώσπου να συνέλθει ο κόσμος από τη χιτλερική καταστροφή, ξεκίνησε το κυνήγι και οι διώξεις από τους λεγόμενους εθνικόφρονες. Μετά τη Βάρκιζα μόλις παραδόθηκαν τα όπλα του ΕΛΑΣ, άρχισαν να αλωνίζουν οι δωσίλογοι και οι παρακρατικοί φασίστες. Να καίνε, να βασανίζουν και να σκοτώνουν τους δημοκρατικούς που αντισταθήκανε στην κατοχή.

Μερικοί στα χωριά έγιναν προδότες. Ο χωριανός που πιο παλιά έτρωγες και έπινες μαζί του στις χαρές του χωριού, έδειχνε τώρα ένα άλλο πρόσωπο, σκοτεινό. Καταδότης και φίλος με τους φασιστοτραμπούκους που κάνανε τις επιδρομές.

Ήρθανε και στο δικό μας το χωριό… Ήτανε οι παρακρατικοί φονιάδες του Λ.Β. Πιάσανε ύπουλα μερικούς ανθρώπους και αρχίσανε τις ανακρίσεις. Μέσα σ’ αυτούς ήταν και ο πατέρας μου ο αντιστασιακός Γ.Σ. Τον πρόδωσε ο συγχωριανός του ο Θ.Τ. Θυμάμαι ελάχιστα τον πατέρα μου, σαν σε όνειρο, γιατί τότε ήμουνα μικρό κοριτσάκι, ούτε στο δημοτικό δεν είχα πάει ακόμη. Ήτανε αγρότης, ένα όμορφο ξανθό παλικάρι και πάντα χαμογελαστός. Όλοι τον περιγράφανε καλό οικογενειάρχη και χρήσιμο στον αγώνα του λαού.

Τον χτύπαγαν για να τραγουδήσει το “Ζέρβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς”.  Αρνήθηκε.

Μετά άρχισαν να τον ρωτούν:

-Εσύ έχεις έναν ανιψιό, τον Α.Κ;

-Ναι, είναι φοιτητής της Νομικής…

-Ήτανε και στέλεχος στο ΕΑΜ;

-Αφού τα ξέρετε τι ρωτάτε; Αγωνίστηκε με όλους τους πατριώτες ενάντια στους καταχτητές.

-Που είναι τώρα; Μολόγα…

-Δεν ξέρω…

-Φέρε ρε παλιοκομμούνι τα όπλα…

-Δεν έχουμε όπλα…

Συνέχισαν να τον χτυπούν όλοι μαζί.

Ένας συγχωριανός που είδε τι συνέβαινε, λέει στη μάνα μου: “Πήγαινε βρε γυναίκα σε κανένα διπλανό χωριό μπας κι έχει κανείς πουθενά κάνα παλιοντούφεκο, να το φέρεις μήπως και γλυτώσει ο άντρας σου”.

Έφυγε και η μάνα τρομοκρατημένη, 6 μηνών έγκυος, μήπως και βρει όπλο! Πού να βρει, δεν βρήκε τίποτε. Γυρνώντας απελπισμένη, άκουσε την καμπάνα του χωριού να χτυπάει λυπητερά…

Πάει ο σύντροφός της. Τον σκοτώσανε τα σκυλιά, οι φασιστοσυμμορίτες. Κι όχι με όπλα αλλά με στυλιάρια. Του σπάσανε όλα τα κόκαλα, τα νεφρά και τους πνεύμονες. Τον κομμάτιασαν μέσα στην εκκλησία. Πριν ξεψυχήσει, φώναζε το όνομα της γυναίκας του, των παιδιών του και το αγέννητο μωρό του!

Τυλίξανε την οικογένεια μέσα στο πένθος και την ορφάνια. Και χιλιάδες άλλες οικογένειες στην Ευρυτανία. Αυτά τα γεγονότα συνέβησαν το 1945 τον Ιούλιο, ακριβώς ένα μήνα μετά το χαμό του Άρη.

Λίγο μετά γεννήθηκε το μωρό, κοριτσάκι κι αυτό. Όμορφο σαν το μπαμπά του. Η μάνα το θήλαζε, μα το γάλα που του έδινε ήταν σκέτο δηλητήριο από την πίκρα της, από τη μεγάλη στενοχώρια και το φόβο που έζησε. Από το πικραμένο γάλα της μάνας, έφυγε από το μωρό όλο το δέρμα του, έμεινε σκέτο κρέας. Βρέθηκε τότε ένας γιατρός και είπε στη γυναίκα: “δεν θα ξαναθηλάσεις το παιδί”. Της έδωσε κάτι κόκκινα σαπούνια να το πλένει και σιγά-σιγά το μωρό έγινε καλά…

Κάθε λίγο και λιγάκι ερχότανε στο χωριό οι δήμιοι και φοβερίζανε τον κόσμο. Μια μέρα επιτέθηκαν στο μεγάλο αδερφό μου τον Κ., ετών 15. Του πετάξανε στο τέλος κι ένα κασμά και του είπανε: “σκάψε το λάκκο σου και θα γυρίσουμε πάλι”. Το παιδί απελπισμένο, βρήκε μια ομάδα ανταρτών και έφυγε μαζί τους στο βουνό για να γλιτώσει από βέβαιο θάνατο. Δεν είπε τίποτε στη μάνα. Αυτή έψαξε παντού, μα δεν το βρήκε πουθενά. “Πάει κι αυτό” θρηνούσε. (Μετά από κάποια χρόνια η μάνα έλαβε ένα γράμμα: “Αγαπημένη μου μητέρα βρίσκομαι στη Ρουμανία…”. Η μάνα ξαναναστήθηκε!)

Αυτά γίνονταν τότε παιδιά μου. Έτσι άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος. Εκείνοι τον ξεκίνησαν, οι δήμιοι φασίστες μαζί με το κράτος τους και τους άγγλους φίλους τους. Οι αγωνιστές αλλά και πολλοί αθώοι άνθρωποι που καταδιώκονταν άδικα, βγήκαν στα βουνά για να γλυτώσουν και να σώσουν και όλους εμάς.

Όσο αφορά εμένα… Μετά τη δολοφονία του πατέρα μου, η αδερφή του η Β.Κ. είπε στη μητέρα μου: “το κοριτσάκι θα το πάρω εγώ κοντά μου και μεγάλο θα στο ξαναδώσω”. Έτσι πήγα με την αγαπημένη μου θεία, την αδερφή του αδικοχαμένου πατέρα μου, σ’ ένα διπλανό χωριό. Τα παιδιά της, τα δύο ξαδέρφια μου -ο Α.Κ. που ήτανε ο κυνηγημένος ΕΑΜίτης φοιτητής της Νομικής και ο άλλος αδερφός του ο Μ.Κ. που ήτανε παλιά στην ΕΠΟΝ- κρυβότανε.

Ακούστε τώρα ένα περιστατικό: Μια μέρα ξημερώματα, στα 1947, κυκλώσανε το σπίτι της θείας μου οι παρακρατικοί φονιάδες με σκοπό να το κάψουν. Τους κατάλαβε η θεία μου και βγήκε έξω με την πεθερά της. Η πεθερά της ήτανε μια πονεμένη γριούλα που οι Γερμανοί κάψανε μέσα στο σπίτι της στο Καρπενήσι την κόρη της Α.Ψ, το γαμπρό της Γ.Ψ, και την ενδεκάχρονη εγγονούλα της Ν.Ψ. Και να που τώρα έρχονταν οι “εθνικόφρονες” για να τους ξανακάψουν. Βγήκαν έξω οι γυναίκες και βάλανε τις φωνές. Οι φασιστοσυμμορίτες απειλούσαν: “πες μας που είναι οι γιοί σου, θα σας κάψουμε τώρα, εδώ”. Τα ξαδέρφια μου όμως είχανε ήδη φύγει. Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν, ρέμα-ρέμα, βουνό-βουνό, τους ξέφυγαν. Εγώ μικρό, κοιμόμουνα μέσα στο σπίτι. Μια κοπέλα που έμενε μαζί μας, η Κ.Σ που βοηθούσε τη θεία μου, άρχισε να φωνάζει: “Σταματήστεεεε, κοιμάται ένα κοριτσάκι μέσα”! Χυμάνε αμέσως οι γυναίκες μέσα στο σπίτι και με βγάζουν αγκαλιά έξω. Εκεί που οι φασίστες ετοιμάζονταν να κάψουν το σπίτι, ξαφνικά ακούστηκαν ντουφεκιές και ένα αντάρτικο τραγούδι: “Οι παρτιζάνοι βγήκανε στις πιο ψηλές ραχούλες κι όλοι μαζί φωνάξανε έχετε γεια μανούλες, σεις απ’ τα πεζοδρόμια και μεις απ’ τις ραχούλες μαζί θα λευτερώσουμε εξόριστους και δούλους”! Το θυμάμαι πολύ έντονα αυτό το τραγούδι, το τραγούδαγε και μετά για χρόνια ο κόσμος. Και δώστου, που λέτε, οι κουμπουριές, σηκώθηκε ο τόπος στο ποδάρι. Κάποιος είχε ειδοποιήσει τους αντάρτες που κατέφτασαν ευτυχώς γρήγορα. Αμέσως οι θρασύδειλοι φασίστες έγιναν λαγοί και εξαφανίστηκαν. Κι έτσι γλιτώσαμε. Κι όχι μόνο εμείς. Ο κόσμος περίμενε τους αντάρτες να τους σώσουνε απ’ τα μανιασμένα θηρία. Έλεγαν: “Ακόμα δεν συνήλθαμε από τη γερμανική κατοχή, άλλη σκλαβιά μας βρήκε”. Και οι γεροντότεροι λέγανε κι αυτοί: “Ξένος και ντόπιος φασισμός παιδιά μου”!

Μετά από αυτό το περιστατικό που λίγο έλειψε να μας στοιχίσει τη ζωή, η θεία με την πεθερά της φύγανε. Τα πράγματα ήταν πολύ επικίνδυνα κι εγώ μικρό κοριτσάκι δεν γινόταν να ακολουθήσω σε αυτή τη δύσκολη φυγή. Η θεία πριν φύγει ειδοποίησε τη μάνα που ήρθε με την ανιψιά της τη Β.Π. και με πήρε κοντά της.

Αργότερα, δόθηκε διαταγή από το κράτος και τους αμερικανούς να αδειάσουν τα χωριά της Ευρυτανίας και να πάει ο κόσμος στις πόλεις. Αυτό το κάνανε για να μην βρίσκουν οι αντάρτες ούτε τροφή ούτε υποστήριξη από τους χωρικούς. Κάνανε όλη την ύπαιθρο της Ευρυτανίας μια νεκρή ζώνη. Άλλη καταστροφή κι αυτή, καινούργιος ξεριζωμός. Πολλοί πήγανε στ΄ Αγρίνιο, άλλοι στο Καρπενήσι. Στοιβαχτήκανε εδώ κι εκεί, διωγμένοι, πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.

Το δικό μας το χωριό το πήγανε στο Στένωμα, μια άλλη κοινότητα, που εκεί είχε στρατό. Στο δρόμο καθώς πηγαίναμε ήρθανε πάλι οι θρασύδειλοι και δέρνανε και απειλούσαν τον καταδιωγμένο κόσμο. Κάτι τέρατα απ’ αυτούς λένε στη χήρα μητέρα μου που περπάταγε με τα παιδιά της: “Εσύ θα πάθεις ότι έπαθε κι ο άντρας σου”.  Σε μια άλλη γυναίκα έγκυο της λέει ένας φασίστας με ένα μαχαίρι στο χέρι: “θα σου βγάλω αυτό το κομμούνι που έχεις στην κοιλιά σου” (το μωρό ήταν η φίλη μου η Τ.Ν. που ζει και είμαστε πολύ αγαπημένες).

Κάποιοι σήμερα μπορεί και να λεγαν: Μαζευτείτε ψυχολόγοι όλου του κόσμου, μπορείτε να μας παρηγορήσετε;;; Θα μπορούσαν άραγε ή μήπως η δική μας ψυχική δύναμη ήταν και η γιατρειά μας!

Φτάσαμε τελικά στο Στένωμα. Εμάς μας φιλοξενήσανε τρεις ορφανές κοπέλες. Τη μία τη λέγανε Βικτόρια. Δεν θυμάμαι τις άλλες. Εκεί στο Στένωμα ήταν κι ένας φαντάρος, που υπηρετούσε τη θητεία του, ένα καλό δημοκρατικό παιδί που ξεχώριζε απ’ άλλους. Όπως λέγανε κάποιοι άνθρωποι εκεί, αυτό το παιδί ήξερε την ιστορία του πατέρα μου και τα βάσανα της οικογένειάς μου. Μας έπαιρνε αγκαλιά, εμένα που θα ήμουνα τότε 8 χρονών και το μικρότερο αδερφό μου τον 5χρονο Σ., και μας πήγαινε στο στρατώνα, μάς έδινε σοκολάτες, κουραμάνα και έπαιζε μαζί μας. Δεν το ξεχνάω ποτέ.

Η μητέρα είχε έναν ξάδερφο το Σ.Λ. δικηγόρο. Αυτός υπηρετούσε τη θητεία του στα φυλάκια του στρατού που είχαν κυκλωμένο το Καρπενήσι. Εκείνος λοιπόν μας βοήθησε και μπήκαμε στην πόλη του Καρπενησιού. Που μείναμε; όχι βέβαια σε τίποτα παλάτια αλλά σε… μία αχυρώνα! Ήταν της γιαγιούλας, της πεθεράς της θείας μου, αυτής που σας είπα και πριν ότι της είχανε κάψει οι Γερμανοί ναζίδες τα παιδιά και την εγγονούλα της στο Καρπενήσι επί κατοχής.

Εμένα, ευτυχώς σε λίγο καιρό με πήρε ξανά η θεία μου και φύγαμε για την Αθήνα. Εκεί τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, δεν είχαμε τους φονιάδες και τους προδότες πάνω απ’ το κεφάλι μας όπως στη μικρή κοινωνία των χωριών. Πολλά έζησα και στην Αθήνα αλλά αυτά θα σας τα πω μιαν άλλη φορά.

Ο ένας ξάδερφος πολέμησε αργότερα στο Γράμμο και στο Βίτσι. Εκεί μας έλεγε ότι έγιναν φοβερές μάχες. Ο άλλος ξάδερφος, ο φοιτητής της Νομικής, πήγε εξορία στην Ικαρία. Μας μιλούσε για τον καλό κόσμο αυτού του νησιού. Θυμάμαι που διηγούνταν για μια γιαγιά ικαριώτισσα που του ‘λεγε: “έλα παιδάκι μου να σου δώσω κρύα φρούτα” και του τα πρόσφερε μέσα από τα συρματοπλέγματα.

Το 1950, μετά τον εμφύλιο, “επαναπατριστήκαμε” στα χωριά μας. Όχι όλοι. Άλλοι άφησαν τα κόκκαλά τους στα βουνά και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, άλλοι έφυγαν για τα ανατολικά κράτη κι άλλοι έμειναν στην ανωνυμία της Αθήνας μπας και γλιτώσουν από τις ρουφιανιές και τις διώξεις των προδοτών στα χωριά. Αλλά τι να δουν τα μάτια σας. Τα χωριά κατεστραμμένα, η ύπαιθρος διαλυμένη, όλα ένα ρημαδιό!

Σιγά-σιγά άρχισε ο κόσμος να ορθοποδεί. Αλλά “οι στιγματισμένοι” και τι δεν τράβηξαν πάλι από τους “νικητές” του εμφυλίου! Άνοιξαν τα σχολεία… Ο άλλος μου ο αδερφός ο Φ., πήγαινε στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Είχανε εξετάσεις και γράφανε διαγώνισμα. Μόλις συμπλήρωσε την κόλλα του ο αδερφός μου λέει: “εγώ τέλειωσα” και τεντώθηκε στο θρανίο ανακουφισμένος. Πάει ο δάσκαλος και αρχίζει το παιδί στα χαστούκια: “τι μιλάς εσύ ρε κομμουνιστή;”!!! Πηδάει από το παράθυρο ο αδερφός μου και πάει στο σπίτι να βρει τη μητέρα να της πει τι συνέβη στο σχολείο. Δεν τη βρήκε, η μητέρα ήταν στα χωράφια και έσκαβε. Η ηρωίδα μάνα, που παιδεύονταν εργάτρια της γης για να αναστήσει τα παιδιά της. Τότε ο αδερφός μου έγραψε ένα σημείωμα και έφυγε. Το σημείωμα έλεγε: “μάνα φεύγω από αυτό το χωριό, δεν πάει άλλο, θα πάω στο Καρπενήσι να δουλέψω. Ό,τι χρειαστείς για σένα και τ’ αδέρφια μου έλα στο τάδε μαγαζί να ψωνίσεις”!

Έτσι δούλευε μια σταλιά παιδάκι για να στηρίξει κι αυτό απ’ τη μεγάλη καταστροφή την οικογένεια. Μόλις έγινε 19 χρονών ξενιτεύτηκε στην Αμερική, με πολλά βάσανα γιατί στα χαρτιά τον είχανε για κομμουνιστή. Από τη μια σκλαβιά στην άλλη. Δουλειά, δουλειά, νύχτα μέρα, κατόρθωσε τελικά και πήρε κοντά του στην Αμερική και άλλα τέσσερα απ’ τα αδέρφια. Τα 3 αδέρφια μου πεθάνανε στην ξειντειά, δεν ξαναγύρισαν για μόνιμα στον τόπο μας. Ο ήρωας της οικογένειας, δόξα τω Θεώ, ζει, είναι καλά και πολλές φορές τα λέμε απ’ το τηλέφωνο.

Ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ τυραννία, ποτέ προδότες, ποτέ αδικίες.

Σεβασμός και αγάπη μεταξύ του λαού γιατί αυτός ο παιδεμένος λαός πρέπει να είναι ενωμένος αν θέλει να δει προκοπή και να μην έχει τυράννους στο κεφάλι του.

Σεβασμός και στη μνήμη όσων αντιστάθηκαν και θυσιαστήκανε στον αγώνα για να δει αυτή η πατρίδα μια καλύτερη μέρα χωρίς σκλαβιά και εκμετάλλευση…

Τα ανταρτάκια που μας γλύτωσαν τότε από τα νύχια των παρακρατικών, αν ζουν να είναι ευλογημένα. Αν είναι στην αιώνια γειτονιά ας νιώθουν έστω εκεί ελεύθερα γιατί γι’ αυτό αγωνιστήκανε και δώσανε τα νιάτα τους.

Εκείνο το δημοκρατικό φανταράκι στο Στένωμα, που πρόσεχε τα ορφανά, αν ζει, άγγελος να τον φυλάει. Αν είναι στην αιώνια πατρίδα, άγγελος να είναι και να μας φυλάει…

Τελειώνοντας αυτή τη διήγηση για τη δική μου “Οδύσσεια” θέλω να σας πω παιδιά μου και κάτι άλλο. Με πολλά βάσανα κατορθώσαμε και ανεβήκαμε. Κάποιος σοφός είπε ότι το θέμα δεν είναι να μη λυγίσεις, γιατί όλοι κάποτε λυγάνε. Σημασία έχει να μην σπάσεις! Τώρα ξέσπασε η κρίση που τη φτιάξανε οι ίδιοι οι τύραννοι για να μοιράσουν τα πλούτη μεταξύ τους και να ξανακάνουν το λαό και τη νεολαία σκλάβους που θα δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο. Ό,τι έχτισε ο κόσμος πετραδάκι-πετραδάκι με κόπο και ιδρώτα, κάποτε το καίγανε, τώρα θέλουνε να τα πλειστηριάσουνε. Αμάν πια!

Ας προσέξουν όμως να μην πέσει η οργή του αδικημένου κόσμου στα κεφάλια τους.

Γιατί “κι αν χιονίζει και αν βρέχει τ’ αγριολούλουδο αντέχει” που λέει και το τραγούδι.

Από την κ. Ε. Σ-Τ 

“Η δική μου διήγηση για τα δικά μου πέτρινα χρόνια…” 

 

(Μαρτυρία για το blog “Ευρυτάνας ιχνηλάτης”)

ΥΓ: Τα πλήρη ονόματα και τα στοιχεία για όλα και όσους αναφέρονται στη συγκλονιστική διήγηση της κ. Ε. Σ-Τ είναι διασταυρωμένα και βρίσκονται στη διάθεση του blog “Ευρυτάνας ιχνηλάτης” (https://eyrytixn.blogspot.com)

Το μπιτκόιν δεν φέρνει την ευτυχία

 (μέρος 1ο)

Όταν ήμουν πιτσιρίκι στο δημοτικό, ο συχωρεμένος ο μπαμπάς μου, όταν μου ‘κανε ερωτήσεις αριθμητικής, με επιβράβευε με 5 δραχμές για να πάρω βυσσινάδα απ’ το αυτόματο μηχάνημα. Η βυσσινάδα εκείνη ήταν όνειρο, επομένως ήταν ισχυρό κίνητρο να μάθω την προπαίδεια. Με ρωτούσε: τρεις πέντε; – δεκαπέντε! Απαντούσα εγώ κι έπεφτε το ταληράκι.
Όταν ζητούσα κι άλλη βυσσινάδα – όνειρο σας λέω εκείνη η βυσσινάδα – τα πράματα δυσκόλευαν, οι ερωτήσεις γινόταν πιο περίπλοκες, θέλαν περισσότερες πράξεις. Μου λέγε: θα σου δώσω 100 δραχμές. Θα πας στο περίπτερο και θα μου πάρεις ένα πακέτο Κάμελ σκληρό που κάνει 70 δραχμές (τόσο έκανε στα έρλι έιτιζ). Με τα ρέστα πόσες βυσσινάδες παίρνεις; Μετά από στίψιμο του μυαλού, αυτοσυγκέντρωση, διαλογισμό, χάθα-γιογκα, τρίψιμο των κροτάφων, βαθιές ανάσες κλπ, λέω: – έξι!
Η ανταμοιβή φυσικά δεν ήταν 6 βυσσινάδες αλλά μόνο μια, όμως η αίσθηση ότι το ”άξιζα” ως ανταμοιβή για την φλάντζα που έκαψα – τόσο μ’ έκοβε τότε – ήταν απερίγραπτη.
Όσο κι αν σας φαίνεται ηλίθιο, κάπως έτσι “παράγεται” το bitcoin, έτσι “εξορύσσεται” (mining) όπως είναι η καθιερωμένη ορολογία.

***

Το bitcoin είναι το πρώτο “κρυπτονόμισμα” (cryptocurrency) που πρωτοβγήκε στην ηλεκτρονική κυκλοφορία στις 3 Γενάρη του 2009, ωστόσο το, ας πούμε, μανιφέστο του, το white paper που εξηγούσε την ανάγκη ύπαρξης  κι εμφάνισής του δημοσιεύτηκε τον Οχτώβρη του 2008, πριν 10 χρόνια δηλαδή, σηματοδοτώντας έτσι την οχτωβριανή επανάσταση στην ιστορία του χρήματος… Ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν οι υποστηριχτές της καινοτομίας αυτής.
Ο εφευρέτης του μπιτκόιν (επιτρέψτε μου την ελληνική γραφή, ταλαιπωρία ν’ αλλάζω τη γλώσσα στο πληχτρολόγιο) και συντάκτης του προαναφερθέντος μανιφέστου, είναι κάποιο μυστηριώδες πρόσωπο που φέρει το γιαπωνέζικο όνομα Satoshi “γαμώ τις τράπεζες γαμώτο” Nakamoto, ο οποίος εφηύρε τον αλγόριθμο και ήταν ο πρώτος που “εξόρυξε” τα πρώτα 50 μπιτκόιν, που πίσω στο 2009 δεν άξιζαν τίποτα. Κανείς δεν ξέρει ποιος ακριβώς κρύβεται πίσω απ’ αυτό το όνομα, είναι μάλιστα αμφίβολο αν πρόκειται για ένα μόνο άτομο ή ομάδα ατόμων. Σαν το σοσιαλισμό σε μία μόνο χώρα ή ομάδα χωρών.
Πώς λοιπόν λειτουργεί το μπιτκόιν; Και τι το ιδιαίτερο έχει που όλοι μιλούν γι’ αυτό; Πριν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε πώς λειτουργεί η όλη φάση, να σας το πω μια κι έξω: το μπιτκόιν σαν χρήμα δεν έχει τίποτα ουσιαστικά “επαναστατικό”. Είναι κι αυτό “γενικό ισοδύναμο” όπως λέει κι ο Μαρξ στην Εισαγωγή της Πολιτικής Οικονομίας, είναι εμπόρευμα που υπόκειται στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, κι αυτό συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια όπως είθισται στον καπιταλισμό. Επομένως ολ’ αυτή η αρλουμπολογία περί “παράκαμψης των τραπεζών”, “απελευθέρωσης των συναλλαγών”, “εκδημοκρατισμού της οικονομίας” κλπ είναι τρίχες κατσαρές.
Αυτό που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ωστόσο είναι η τεχνολογία στην οποία βασίζεται το μπιτκόιν, τεχνολογία που φέρει το όνομα “blockchain”.  Δεν έχω βρει κάποια μετάφραση του όρου στα ελληνικά. Θα εξηγήσουμε σε επόμενο κείμενο τι είναι αυτό και πού μπορεί να εφαρμοστεί.
Η συζήτηση όμως που πρέπει να ανοίξει ανάμεσά μας είναι για το μπιτκόιν ως χρήμα, ως μέσο συναλλαγών και τι σημαίνει για τον καπιταλισμό.
Κατ’ αρχήν πώς παράγεται; Ως αγαθό που προορίζεται για αγορά και πώληση, δηλαδή εμπόρευμα, ποια ακριβώς “αξία” ενσωματώνει, ποιας ανθρώπινης εργασίας το προϊόν περικλείει;
Χονδρικά, το μπιτκόιν είναι το αποτέλεσμα της δαπάνης των πόρων ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή προκειμένου να λύσει ένα μαθηματικό προβλήμα. Δηλαδή, στο παράδειγμα με τις βυσσινάδες, το γεγονός ότι έλυσα μια μαθηματική πράξη με το μυαλό μου επιβράβευτηκε με μια βυσσινάδα. Το γεγονός ότι ένα κομπιούτερ έλυσε μια εξίσωση επιβραβεύεται με ένα -ας πούμε- μπιτκόιν. Θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, εσύ ευχαριστιόσουν τη βυσσινάδα, το κομπιούτερ πώς ακριβώς ευχαριστιέται το μπιτκόιν; Που στο κάτω-κάτω ακόμα δεν καταλάβαμε ΤΙ είναι; Απάντηση, δεν “ευχαριστιέται” ο υπολογιστής αλλά ο κάτοχός του, που θα βγάλει στην πιάτσα το μπιτκόιν που παρήγαγε ως commodity, ως προϊόν για πούλημα. Παρά τα σκαμπανεβάσματα, σήμερα που μιλάμε πάει 5.500 ευρώ το ένα.

***

Έστω ότι εγώ, ο μπαμπάς μου, η μάνα μου κι ο αδερφός μου έχουμε από ένα κομπιούτερ και είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας σε δίκτυο, “λανάκι” όπως λέει κι ένας φίλος (εκ του LAN = local area network, δημοφιλής όρος στους γκέημερς). Ας πούμε ότι, όλοι έχουμε στα κομπιούτερ μας ένα Excel αρχείο, το ίδιο Excel αρχείο και το έχουμε ρυθμίσει έτσι, ώστε κάθε φορά που κάποιος αλλάζει το αρχείο, π.χ. προσθέτει μια γραμμή, αυτόματα να ενημερώνονται όλοι ώστε να χουν το ίδιο ακριβώς. Κι επίσης ας υποθέσουμε ότι όλοι έχουμε ανοιχτό το μέσεντζερ κι όλοι είμαστε σε ένα γκρουπ και συζητάμε. Και κάθε φορά που δίνουμε ο ένας στον άλλον π.χ βυσσινάδα, αυτόματα ενημερώνεται το εξέλ αρχείο μας.
Λέει λοιπόν ο μπαμπάς στο γκρουπ στο μέσεντζερ: “Θα δώσω στον μικρό γιο 1 βυσσινάδα επειδή ήταν καλός στην αριθμητική σήμερα”.
Οπότε αυτόματα το εξέλ αρχείο διαμορφώνεται ως εξής: μπαμπάς 0 βυσσινάδες, μαμά 0 βυσσινάδες, μεγάλος γιος 0 βυσσινάδες, μικρός γιος 1 βυσσινάδες. Και το εξελάκι μοιράζεται σε όλους ώστε να είναι σε όλους ίδιο.
Μετά ο αδερφός μου ζηλεύει και μου λέει στο γκρουπ στο μέσεντζερ: “Δώσε μου μισή βυσσινάδα κι εμένα, μην την πιεις όλη. Για αντάλλαγμα σε αφήνω να  παίξεις με τα πλεϊμομπίλ μου για 1 ώρα”.
Επειδή πολύ τα γουστάρω τα πλεϊμομπίλ του αδερφού μου γράφω στο γκρουπ “οκ, δίνω 0.5 βυσσινάδες στο μεγάλο αδερφό”. Βλέπουν όλοι το μήνυμα στο μέσεντζερ, και στη συνέχεια οι υπολογιστές όλων ξεχωριστά διαγωνίζονται ποιος πρώτα θα διαμορφώσει τον νέο πίνακα που θα έχει ως εξής: μπαμπάς 0 βυσσινάδες, μάνα 0 βυσσινάδες, μεγάλος αδερφός 0.5 βυσσινάδες, μικρός αδερφός 0.5 βυσσινάδες. Ο πρώτος υπολογιστής που θα κάνει τις πράξεις και θα διαμορφώσει τον πίνακα, ας πούμε αυτός που έχει Ιντέλ άι-σέβεν επεξεργαστή, ενώ οι άλλοι έχουν Πέντιουμ της πλάκας, επιβραβεύεται με 0.5 βυσσινάδες, επειδή ακριβώς έλυσε πρώτος το πρόβλημα! Άν η μάνα είχε τον καλύτερο υπολογιστή απ’ όλους, ο πίνακας λοιπόν διαμορφώνεται ως εξής: μπαμπάς 0 βυσσινάδες, μαμά 0.5 βυσσινάδες, μεγάλος 0.5, μικρός 0.5.
Ρωτάει μετά ο μικρός γιος το  μπαμπά: “θα μου πάρεις ποδήλατο;”
“Θα σου πάρω, αλλά αυτό θα σου κοστίσει 0.2 βυσσινάδες”
”Οκ, δίνω 0.2 βσν (βυσσινάδες σε συντομογραφία να πούμε) στον μπαμπά”. Γίνονται λοιπόν οι πράξεις, αυτή τη φορά ο υπολογιστής του μεγάλου αδερφού είναι πιο γρήγορος, επειδή ο υπολογιστής της μάνας μπήκε σε sleeping mode. Οπότε το εξέλ γίνεται: Μπαμπάς 0.2 βσν, μάνα 0.5 βσν, μεγάλος 1 βσν (0.5 που είχε + 0.5 επιβράβευση), μικρός 0.3 βσν. Παρατηρούμε οι πράξεις γίνονται πιο δύσκολες όσο πληθαίνουν οι συναλλαγές, κι όταν βγει ο υπολογιστής της μάνας από sleeping mode τότε θα ενημερωθεί κι εκείνος.

****

Αυτή είναι χοντροκομμένα η λειτουργία του μπιτκόιν, πολύ πιο περίπλοκη και σε μεγαλύτερη κλίμακα φυσικά. Οι πράξεις που κάνει ο υπολογιστής στην πραγματικότητα για να πραγματοποιηθεί μια συναλλαγή είναι απείρως πιο περίπλοκες καθώς έχουν να κάνουν με αποκρυπτογράφηση. Κι επιπλέον οι πράξεις αυτές έχουν μέσα παραμέτρους απ’ τις προηγούμενες συναλλαγές στο “εξελάκι”, στην πραγματικότητα μια τεράστια βάση δεδομένων που την μοιράζονται όλοι στο δίκτυο. Αν οι πράξεις καταλήξουν σε ένα αποδεκτό αποτέλεσμα, μιλάμε για ψιλά γράμματα τώρα, η συναλλαγή περνάει στο “κατανεμημένο λογιστικό βιβλίο” (distributed ledger) κι αμέσως ενημερώνονται όλοι οι συμμετέχοντες. Φανταστείτε πόσο δύσκολες γίνονται οι πράξεις κάθε φορά όταν πρέπει να συσχετιστούν με τις προηγούμενες για να ‘ναι σωστές. Οι πόροι, η επεξεργαστική ισχύς που απαιτείται, μεγαλώνει κάθε φορά και οι μόνοι που μπορούν να παράγουν, να “εξορύξουν” νέα μπιτκόιν είναι κάτι υπολογιστές τέρατα, πανάκριβοι κι ενεργοβόροι που ελάχιστοι στον κόσμο μπορούν να τα αποχτήσουν και να συντηρήσουν.
Η συνέχεια στο επόμενο μέρος.

Η ματοβαμμένη σημαία του ΝΑΤΟ δεν ταιριάζει σε κανένα ελληνικό πλοίο – Αναφορές στρατευμένων ναυτών ενάντια στην εμπλοκή των πλοίων τους σε ΝΑΤΟϊκές αποστολές

Κατιούσα

Ο σημερινός Ριζοσπάστης συνομιλεί με στρατευμένους ναύτες σε πλοία που έχουν εμπλοκή σε Νατοϊκές επιχειρήσεις και δημοσιεύει τις διαμαρτυρίες τους που έχουν ως άξονα το σημείο ότι: Τα αιματοβαμμένα ΝΑΤΟικά σύμβολα ντροπιάζουν τα πλοία του ελληνικού Στόλου.

Αναφορές στρατευμένων από το ταχύ περιπολικό κατευθυνόμενων βλημάτων «Ρίτσος» και από τη φρεγάτα «Ναβαρίνον»
Αντιδράσεις ανάμεσα στους στρατευμένους προκαλούν οι αποφάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που προσδένουν ολοένα και περισσότερο τις Ενοπλες Δυνάμεις στους σχεδιασμούς και στις διαταγές των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, μετατρέποντας τη χώρα σε στόχο, με τεράστιους κινδύνους για όλο τον πληθυσμό.
Ειδικά στο Πολεμικό Ναυτικό, το σύνολο του στόλου συμμετέχει τακτικά σε ΝΑΤΟικές αποστολές, με τελευταίο παράδειγμα την εμπλοκή της φρεγάτας «Ελλη» στη συνοδεία αμερικανικών πλοίων που βρίσκονται στην Ανατ. Μεσόγειο. Μια περιοχή που συγκεντρώνει διαρκώς στρατιωτικές δυνάμεις από ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη, αυξάνοντας επικίνδυνα την ένταση.
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, ναύτες που υπηρετούν τη θητεία τους σε πλοία του στόλου «ταράζουν τα νερά». Βγαίνουν στην αναφορά και διαμαρτύρονται για τη μετατροπή της χώρας σε αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ, που σπέρνει το θάνατο και κάνει πρόβες πολέμου. Καταγγέλλουν τη συμμετοχή των πλοίων τους σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, συνολικά την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας και το σχεδιασμό της κυβέρνησης να αναβαθμίσει τις υπάρχουσες βάσεις και να δημιουργήσει νέες.

Πλοία με βαρύ ΝΑΤΟικό «βιογραφικό»

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της φρεγάτας «Ναβαρίνον». Στο πλαίσιο της «συνεισφοράς» του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού στους πολέμους και τις επιδρομές του ΝΑΤΟ, σε βάρος των λαών της περιοχής, η φρεγάτα πήρε μέρος το 2017 στην επιχείρηση «Sea Guardian», η οποία διεξάγεται στην Ανατολική Μεσόγειο, με τη συμμετοχή πολεμικών πλοίων από διάφορες χώρες – μέλη του.
Θυμίζουμε ότι η επιχείρηση αυτή αποτελεί τη μετεξέλιξη της επιχείρησης «Active Endeavour» και έχει στόχο τον «έλεγχο και την ασφάλεια» του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και συνδέεται επιχειρησιακά με την επιχείρηση «SOPHIA» της ΕΕ στη Λιβύη.
Στο πλαίσιο μάλιστα της «Sea Guardian» η φρεγάτα «Ναβαρίνον» πραγματοποίησε «εστιασμένες επιχειρήσεις», που προέβλεπαν την ανάπτυξη ναυτικής ομάδας στη θαλάσσια περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ενάντια στους λαούς της περιοχής. Συμμετείχαν σ’ αυτές μεταξύ άλλων και πλοία από την Ιταλία και την Τουρκία.
Το Μάρτη του 2017, το ίδιο πλοίο συμμετείχε σε συνεκπαίδευση με μονάδες της Μόνιμης ΝΑΤΟικής Ναυτικής Δύναμης, Standing NΑΤΟ Maritime Group 2 (SNMG-2), στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή Μυρτώου και κεντρικού Αιγαίου. Συμμετείχαν επίσης η φρεγάτα «Θεμιστοκλής» καθώς και αεροσκάφη «Μ-2000» της Πολεμικής Αεροπορίας, όπως και η ισπανική φρεγάτα ESPS MENDEZ NUNEZ, η καναδική φρεγάτα HMCS ST JOHN’S και το ισπανικό πλοίο γενικής υποστήριξης ESPS PATINO. Η άσκηση απέβλεπε στην ενδυνάμωση της μηχανής του ΝΑΤΟ και στην προετοιμασία της για συγχρονισμένες δολοφονικές αποστολές.
Επίσης, το καλοκαίρι του 2018 πραγματοποιήθηκε διήμερη συνεργασία του «Ναβαρίνον» με τη «Sea Guardian».
Αντίστοιχο «ιστορικό» έχει και το ταχύ περιπολικό κατευθυνόμενων βλημάτων (ΤΠΚ) «Ρίτσος», απ’ όπου ξεχωρίζει η συμμετοχή του στη ΝΑΤΟική Δύναμη SNMG-2. Για παράδειγμα, το 2017, ως μέλος αυτής της δύναμης, το «Ρίτσος» πήρε μέρος και στη ΝΑΤΟική άσκηση «Sea Breeze» στη Μαύρη Θάλασσα. Στις αρχές του 2018 συμμετείχε στην επιχείρηση «Sea Guardian».
Επίσης, πήρε μέρος και στην άσκηση «NOBLEDINA» μαζί με άλλα ελληνικά, ισραηλινά και αμερικανικά πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη στην περιοχή νότια της Κρήτης. Το καλοκαίρι του 2018 ακολούθησε νέα συμμετοχή του «Ρίτσος» στη SNMG-2. Ολα αυτά είναι ασκήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών στην περιοχή.

«Η σημαία του ΝΑΤΟ δεν ταιριάζει σε κανένα ελληνικό πλοίο»

Η σταθερή συμμετοχή αυτών των δύο πλοίων του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις και αποστολές αποτελεί μικρό δείγμα της συνολικής εμπλοκής των ίδιων αλλά και των υπόλοιπων πολεμικών πλοίων, όπως και του συνόλου των ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων στις δραστηριότητες της λυκοσυμμαχίας.
Για όλα αυτά συζητήσαμε με τους ναύτες Ηλία Μπιλάλη και Σταύρο Παπαδάκη. Ο ναύτης Ηλίας Μπιλάλης (Στρατεύσιμος Δίοπος Μηχανικός – Τ/ΜΗΧ) από το «Ρίτσος» ανέφερε:
«Η εμπλοκή της χώρας μας στα εγκληματικά σχέδια του ΝΑΤΟ, οι πρόβες πολέμου, οι ΝΑΤΟικές ασκήσεις κι αποστολές στόχο έχουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ, έναντι των ανταγωνιστών τους. Δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Η χώρα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικάνικη βάση, σε ορμητήριο πολέμων και σε μαγνήτη πιθανών επιθέσεων.
Δηλώνω τη διαμαρτυρία μου για τη διάθεση του πλοίου που υπηρετώ, του στόλου και γενικότερα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.
Η σημαία του ΝΑΤΟ δεν ταιριάζει σε κανένα ελληνικό πλοίο.
Ζητάω:

• Να επιστρέψουν όλα τα πλοία του στόλου πίσω στην Ελλάδα.
• Καμία συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις κι αποστολές.
• Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις.
• Να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ».

Επίσης, ο ναύτης Σταύρος Παπαδάκης (Στρατεύσιμος Δίοπος Μηχανικός – Τ/ΜΗΧ) από τη φρεγάτα «Ναβαρίνον» ανέφερε:
«Το ΝΑΤΟ δολοφονεί. Ξαναχαράζει σύνορα και σφαίρες επιρροής με το αίμα των λαών. Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια γιγαντιαία αμερικάνικη βάση. Στο αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Τα συμφέροντα που υπηρετούν ΝΑΤΟ και ΗΠΑ δεν έχουν καμία σχέση με αυτά του ελληνικού λαού. Αντίθετα, μας μπλέκουν στις δολοφονικές τους επιθέσεις και τις πρόβες πολέμου που κάνουν. Μετατρέπουν τη χώρα μας σε στόχο.
Μέσα από τη φρεγάτα “Ναβαρίνο” δηλώνω τη διαμαρτυρία μου για τη διάθεση του πλοίου μου, του στόλου και γενικότερα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στις διαταγές των δολοφόνων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Τα αιματοβαμμένα ΝΑΤΟικά σύμβολα ντροπιάζουν τα πλοία του ελληνικού Στόλου.
Ζητάω:

• Να φύγουν οι δολοφόνοι του ΝΑΤΟ από τις ελληνικές θάλασσες και την υπόλοιπη Ελλάδα.
• Καμιά συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις κι αποστολές.
• Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου.
• Να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ».

Είναι αναγκαίο πλέον να σταματήσουν να αποπλέουν πλοία του ελληνικού στόλου για ΝΑΤΟικές αποστολές. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα της χώρας!

ΕΕ Τα πανίσχυρα λόμπι που δρουν ανεξέλεγκτα

 

Τα πανίσχυρα λόμπι που δρουν ανεξέλεγκτα εκφράζοντας τις βουλές του χρηματοπιστωτικού τομέα και των πολυεθνικών της ενέργειας, των φαρμάκων και των τροφίμων είναι τα πραγματικά αφεντικά της σημερινής Ε.Ε.

∆υστυχώς, δεν πρόκειται για θεωρίες συνωµοσίας, αλλά για την τραγική πραγµατικότητα που χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι δοµικές, οι θεσµικές αποφάσεις σε όλους τους κρίσιµους τοµείς λαµβάνονται κάτω από την ισχυρή πίεση - καθοδήγηση των συµφερόντων που εκπροσωπούν τους µετρηµένους στα δάχτυλα µεγάλους παίκτες των αγορών. 

Τα λόµπι των µεγάλων συµφερόντων (ανάλυση) είναι πανίσχυρα στις Βρυξέλλες και οριοθετούν χειρουργικά το πλαίσιο και τους ευρωπαϊκούς νόµους που διέπουν τον χρηµατοπιστωτικό τοµέα και τους τοµείς της ενέργειας και του πετρελαίου.

Τοµείς που χαρακτηρίζονται είτε από την έλλειψη κανόνων και διαφάνειας είτε από την υιοθέτηση µέτρων που ευνοούν, σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, τις πολυεθνικές, τις πανίσχυρες τράπεζες επενδύσεων και γενικά αυτό που τελευταία προσδιορίζεται γενικά και αόριστα ως «αγορές».

Είναι χαρακτηριστικό ότι το χρηµατοπιστωτικό λόµπι έχει καταφέρει να οδηγήσει την Κοµισιόν στη µη λήψη κανόνων διαφάνειας για τη ρύθµιση των αγορών, ενώ το λόµπι του άνθρακα έχει υποχρεώσει την Κοµισιόν σε δειλά βήµατα για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής και στη δηµιουργία µιας ακόµα κερδοσκοπικής αγοράς σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, αυτήν της εµπορίας των ρύπων.

Τη λειτουργία των λόµπι παρακολουθεί εδώ και χρόνια η οργάνωση Corporate Europe Observatory(CEO ) - Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών -, ένα ερευνητικό παρατηρητήριο που στόχο έχει να εκθέσει και να αµφισβητήσει την προνοµιακή πρόσβαση που απολαµβάνουν και την επιρροή που ασκούν συγκεκριµένες εταιρείες στη χάραξη της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Το «Πράσινο Ποντίκι» πριν λίγα χρόνια παρουσίασε σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ της Βάλιας Μπαζού μια άκρως διαφωτιστική έκθεση της CEO µε τίτλο «Ο πλανήτης του λόµπι», έκθεση που, όπως επισήµανε ο Γιώργος Βασσάλος εκ µέρους της CEO, «πρόκειται για έναν καινούργιο οδηγό, συνέχεια του πετυχηµένου πρώτου που είχε εκδοθεί το 2004 και αποτέλεσε ένα εύχρηστο εργαλείο για την κατανόηση του κόσµου των λόµπι στις Βρυξέλλες για δηµοσιογράφους, συνδικαλιστές, ΜΚΟ και το ευρύ κοινό. Στη νέα αυτή έκδοση έχουν προστεθεί θεµατικά τουρ για την επιρροή των πολυεθνικών στη ρύθµιση του τραπεζικού τοµέα, στις κλιµατικές πολιτικές και στη βιοτεχνολογία». 

Στην έκθεση αποκαλύπτονται ονοµαστικά οι ισχυρότερες οµάδες συµφερόντων καθώς και οι θέσεις και οι τακτικές τους στον υπόγειο αγώνα που διεξάγουν, δυστυχώς, µε επιτυχία για τη χειραγώγηση των οργάνων της Ε. Ε. και την υιοθέτηση φιλικών προς τα συµφέροντά τους πολιτικών.

Ο παράδεισος του λόµπι

Η δράση των οµάδων συµφερόντων στις Βρυξέλλες είναι νόµιµη και θεσµοθετηµένη τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το πρόβληµα έγκειται, όµως, στο γεγονός ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν όροι και κανόνες για το πλαίσιο λειτουργίας των οµάδων συµφερόντων, για το πού σταµατούν τα όριά τους, ποιες ενέργειες µπορούν να θεωρηθούν θεµιτές και ποιες όχι για την ανάδειξη των στόχων τους και την επίτευξη των επιδιώξεών τους. Η πρακτική έχει δείξει ότι οι ισχυρές οµάδες συµφερόντων που παίζουν σηµαντικό ρόλο στη διαδικασία διαµόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής, δρουν χωρίς κανόνες, στο παρασκήνιο και χρησιµοποιούν κάθε µέσο για την επίτευξη των πολιτικών τους.

Όπως επισήμανε ο Γιώργος Βασσάλος εκ μέρους του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών:

«γύρω στο 70% των 15.000 με 30.000 λομπιστών που εδρεύουν στις Βρυξέλλες εκπροσωπεί τα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών. Οι άνθρωποι αυτοί συγγράφουν την πλειονότητα ίσως των τροπολογιών που καταθέτουν οι ευρωβουλευτές στα διάφορα νομοθετήματα. Προσλαμβάνουν πρώην επιτρόπους και αξιωματούχους με παχυλούς μισθούς (300 με 500 ευρώ την ώρα) και πραγματοποιούν παραπλανητικές καμπάνιες χρηματοδοτώντας οργανώσεις - βιτρίνες». 

Οι σχέσεις… στοργής των εκπροσώπων των εταιρικών λόμπι με ανώτατα στελέχη της Κομισιόν αλλά ακόμα και με εκλεγμένους αντιπροσώπους των Ευρωπαίων πολιτών, έχουν καταγγελθεί κατά το παρελθόν, χωρίς όμως αυτές οι καταγγελίες να μπορέσουν να επηρεάσουν το πανίσχυρο σύστημα που δρα στο παρασκήνιο έχοντας εξέχοντες κρυφούς συνεργάτες σε θέσεις - κλειδιά της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης. 

Ο πρωταρχικός στόχος των ομάδων συμφερόντων είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που χαράσσει την ευρωπαϊκή πολιτική και αποφασίζει για την ευρωπαϊκή νομοθεσία. 

Όπως επίσης υπογράμμισε ο Γιώργος Βασσάλος: 

«η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξαρτάται από τις ομάδες εμπειρογνωμόνων (expert groups) ώστε να συλλέξει τις αναγκαίες πληροφορίες για τη σύνταξη των νομοθετημάτων. Αν εξαιρέσουμε τις εθνικές κυβερνήσεις, η μεγάλη πλειονότητα των συμβούλων της προέρχεται από πολυεθνικές. Με αυτόν τον τρόπο η Επιτροπή αναθέτει μεγάλο μέρος της συγγραφής των νομοθετημάτων στις εταιρείες αυτές».

Η δύναμη του χρήματος σε συνδυασμό με τις πολύπλοκες διαδικασίες και την απουσία οποιουδήποτε πραγματικού ελέγχου, έχουν δημιουργήσει το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη των ομάδων συμφερόντων που μπορούν να επιβάλλουν την πολιτική ατζέντα με αποτέλεσμα οι Βρυξέλλες να θεωρούνται ο παράδεισος του λόμπινγκ.

Στη ΔΕΗ ο Πελετίδης μαζί με οικογένειες στις οποίες κόβουν το ρεύμα, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν

Ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης και ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Δημήτρης Πελεκούδας, που είναι και εκπρόσωπος του Δήμου στην Επιτροπή που αξιολογεί τις αιτήσεις για την επανασύνδεση παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδέσεις που έχουν διακοπεί, επισκέφθηκαν σήμερα την Γενική Διεύθυνση Εμπορίας της ΔΕΗ, μαζί με οικογένειες στις οποίες η ΔΕΗ εξακολουθεί να κόβει το ρεύμα, γιατί αδυνατούν να πληρώσουν.
«Ερχόμαστε για πολλοστή φορά στη ΔΕΗ –δήλωσε ο Δήμαρχος- για το θέμα της διακοπής ρεύματος στα σπίτια συμπολιτών μας που βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τη Διεύθυνση της ΔΕΗ στην Πάτρα, είναι γενικότερο και έχει σχέση με την πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Οι σχεδιαζόμενες ανατιμήσεις στο τιμολόγιο του ηλεκτρικού ρεύματος και η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, καταδικάζουν χιλιάδες νοικοκυριά της πόλης μας σε ενεργειακή φτώχεια. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα».
Όπως ανέφερε και ο Αντιδήμαρχος, πρόκειται για οικογένειες που στην πλειοψηφία τους ζουν από το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα, με τα 200 ευρώ που παίρνουν το μήνα, να μην μπορούν ούτε τον τρέχοντα λογαριασμό να πληρώσουν ούτε τις δόσεις για τους λογαριασμούς που έχουν λήξει. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, η ΔΕΗ όχι μόνο προχωρά σε διακοπή του ρεύματος, αλλά παίρνει και τον μετρητή ακόμα και από σπίτια που οι ένοικοί τους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στη συνάντηση τέθηκε επίσης το θέμα των διακοπών ρεύματος στο δημοτικό φωτισμό, που έχει ως συνέπεια να μένουν στο σκοτάδι ολόκληρες γειτονιές της πόλης.
Η ΔΕΗ προχωρά σε αυτή την ενέργεια, γιατί τα προηγούμενα χρόνια οι επεκτάσεις του δημοτικού φωτισμού γινόταν από τις υπηρεσίες του Δήμου, με αποτέλεσμα σήμερα  η ΔΕΗ να αντικαθιστά τις κολώνες φωτισμού χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και συνεργασία με τον Δήμο.
Για το θέμα αυτό έχει οριστεί συνάντηση την ερχόμενη Τρίτη, με τους υπεύθυνους της ΔΕΗ και της Δ.Ε.Δ.Δ.Η.Ε. στην Πάτρα.
Ο Δήμαρχος τέλος, με επιστολή του προς τον αρμόδιο Υπουργό κ. Σταθάκη, ζητά να οριστεί συνάντηση ώστε να αντιμετωπιστεί άμεσα το ζήτημα της συνολικής δαπάνης για την αντικατάστασή τους.

Η πρώτη δικαστική απόφαση για καταστροφή DNA μετά από αθώωση

Κατιούσα

«Δεν εφαρμόζεται αυτόματα ο νόμος στην περίπτωση που είναι να καταστραφεί, ενώ αντιθέτως εφαρμόζεται τόσο ελαστικά – σε βαθμό που παραβιάζεται – όταν είναι να στο αποσπάσουν»

Τάσος Θεοφίλου

Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων διέταξε, την 1η Ιουνίου 2018, την πρώτη καταστροφή δείγματος γενετικού υλικού στην Ελλάδα, η οποία πραγματοποιήθηκε, παρουσία του ατόμου από το οποίο είχε ληφθεί το δείγμα DNA, καθώς και συνηγόρου και τεχνικού συμβούλου, στις 25 Σεπτεμβρίου 2018.

Πρόκειται για βιολογικό υλικό που είχε αποσπαστεί από τον αναρχικό Λάμπρο Γούλα μετά από πλημμεληματικού χαρακτήρα δίωξη ο οποίος αναφέρει:

“Το DNA μού το απέσπασαν τον Γενάρη του 2014. Ήταν τον Γενάρη του 2014, την εποχή που ο Χριστόδουλος Ξηρός είχε παραβιάσει την άδεια του από την φυλακή Κορυδαλλού και ακολούθησαν μαζικές εισβολές (επί υπουργίας Δένδια) σε σπίτια συντρόφων.
Εγώ ήμουν ο πρώτος στο σπίτι του οποίου εισέβαλαν, την δεύτερη μέρα ερευνών και βρήκαν κάτι εργαλεία και κάτι βαριοπούλες οι οποίες συνδυάστηκαν με έντυπο υλικό του αναρχικού χώρου και μετατράπηκαν στην κατηγορία της οπλοκατοχής. Με συνέλαβαν, πήγα στο αυτόφωρο και στην αρχή καταδικάστηκα σε εννέα μήνες και κάποιο χρηματικό πρόστιμο. Άσκησα έφεση και, προφανώς, αθωώθηκα όταν εκδικάστηκε, γιατί στο πρωτόδικο, μάλλον, απλώς είχαν εντολή να καταδικάσουν. Είχαν μπει σε εκατό σπίτια και είχαν συλλάβει πέντε ή έξι άτομα με εντελώς αβάσιμες κατηγορίες”

Ενώ για την σημασία της απόφασης σημειώνει:

“Στην πραγματικότητα έχει περισσότερο συμβολική αξία στον ευρύτερο αγώνα κατά της χρήσης του DNA που γίνεται από την ΔΕΕ και συνολικά την Αστυνομία και οδηγεί στην φυλακή τόσο κόσμο χωρίς στοιχεία.
Φυσικά δεν έχω καμιά αυταπάτη. Δεν πιστεύω ότι η Αντιτρομοκρατική θα το βγάλει από τα αρχεία της. Είναι όμως μια τυπική διαδικασία που είναι αναγκασμένοι να κάνουν.
Μια ιστορία που για μένα είναι βασική είναι ότι εγώ ναι μεν στο εφετείο αθωώθηκα αλλά δεν υπήρχε πουθενά στην απόφαση η καταστροφή DNA όπως προβλέπει ο νόμος. Για εμένα είναι πολύ βασικό ότι δεν εφαρμόζεται ο συγκεκριμένος νόμος. Αν δεν ασχοληθείς και δεν το ζητήσεις με ξεχωριστή διαδικασία παραμένει στα αρχεία του κράτους νόμιμα. Με άλλα λόγια, δεν εφαρμόζεται αυτόματα ο νόμος στην περίπτωση που είναι να καταστραφεί, ενώ αντιθέτως εφαρμόζεται τόσο ελαστικά -σε βαθμό που παραβιάζεται- όταν είναι να στο αποσπάσουν. Για παράδειγμα αν αρνηθείς να δώσεις δείγμα βιολογικού υλικού στο παίρνουν με την βία παρότι ο νόμος διατυπώνει περιορισμούς που έχουν να κάνουν με την διαφύλαξη της αξιοπρέπειας του κατηγορουμένου κατά την λήψη του. Ωστόσο σε πλακώνουν στις μπουνιές και στο παίρνουν. Όταν όμως είναι προς όφελος του κατηγορούμενου δηλαδή όταν είναι να καταστραφεί, παρότι το προβλέπει ο νόμος δεν γίνεται αυτόματα και πρέπει να κάνεις ξεχωριστή διαδικασία”

Η συνήγορος του, Άννυ Παπαρούσσου μας εξηγεί την διαδικασία που χρειάστηκε μέχρι την καταστροφή:

“Πρέπει κανείς με το που γίνει αμετάκλητη η απόφαση, να κάνει αίτηση στη ΔΕΕ, μέσω του αρμόδιου εισαγγελέα, για την καταστροφή του DNA με βάση το άρθρο 200Α του ΚΠΔ.
Το πρώτο μέρος της διαδικασίας περιλαμβάνει την κλήση μας σε ένα ειδικό δωμάτιο της ΔΕΕ όπου μια κυρία με την ειδική άσπρη στολή μάς έφερε σε ένα σακουλάκι τις μπατονέτες του Λάμπρου. Έριξε πάνω ένα υγρό και μετά τις έριξε σε έναν κάδο που μας είπαν ότι είναι βιολογικά απόβλητα και πηγαίνουν σε μια εταιρία η οποία λέγεται αποτεφρωτήρας ΑΕ και διαχειρίζεται τα βιολογικά απόβλητα. Μετά ήρθε ένας κύριος, πάλι με την ίδια στολή και πήρε τον σκουπιδοτενεκέ και τον πήγε λίγο πιο πέρα.
Το δεύτερο σκέλος, που εκκρεμεί και για το οποίο περιμένουμε κλήση, είναι αυτό της διαγραφής του γενετικού τύπου από τα αρχεία. Αυτό το σκέλος ακόμα δεν ικανοποιήθηκε, γιατί ο εισαγγελέας πρέπει να μελετήσει τα έγγραφα που του δώσαμε.
Μένει δηλαδή να απαντηθεί επίσης το ερώτημα πώς θα γίνει αυτή η διαγραφή.
Για μένα, η ουσιαστική αξία είναι ότι του πήραν του ανθρώπου το DNA για ένα πλημμέλημα, ουσιαστικά για το τίποτα”

omniatv

Στο δολάριο δεν υπάρχουν αδιέξοδα – Εγκρίθηκε η έναρξη της συνταγματικής αναθεώρησης στην ΠΓΔΜ

Κατιούσα

Ημέρες Αποστασίας θύμιζε το πολιτικό σκηνικό στην ΠΓΔΜ, με την κυβέρνηση Ζάεφ να ψάχνει τους υποψήφιους για να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό των 80 βουλευτών, την ψηφοφορία να οδηγείται από αναβολή σε αναβολή για να κερδηθεί χρόνος, και τα σενάρια για την τιμή της ψήφου και της… πολιτικής αξιοπρέπειας κάθε βουλευτή να δίνουν και να παίρνουν, τις τελευταίες ώρες. Μεταξύ άλλων πχ και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για μια βουλευτή, την Ελιζαμπέτα Καντσέσκα Μιλέσκα, που πείστηκε να ψηφίσει υπέρ όταν αποσύρθηκαν οι κατηγορίες που εκκρεμούσαν εναντίον της.
Τελικά στην πρώτη ψηφοφορία συκγκεντρώθηκε ακριβώς ο απαιτούμενος αριθμός των 80 ψήφων -κι ούτε μία παραπάνω, πιθανόν για λόγους… οικονομίας στα κεφάλαια που απαιτήθηκαν. Αυτό σημαίνει πως ανοίγει η διαδικασία για τη συνταγματική αναθεώρηση και την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της γειτονικής χώρας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για να επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών και βασικά η ένταξή της στη λυκοσυμμαχία του ΝΑΤΟ.
Όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, στο δολάριο δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κάποτε αυτό το λέγαμε για την (αστική) δημοκρατία, αλλά αυτή η έννοια έχει ταυτιστεί με το “δυτικό κόσμο” και τις δομές του ΝΑΤΟ, που μπαίνουν uber alles. Πάνω από ιδεολογίες, αξιοπρέπεια, απόψεις, ακόμα και από τον εθνικισμό που χωρίζει τους λαούς, αλλά μπαίνει στην εφεδρεία ενίοτε, για τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την επέκτασή τους.
Εξυπακούεται πως η αρνητική ψήφος από εθνικιστική σκοπιά δε συνιστά αξιοπρεπή στάση, αλλά απλώς την άλλη σκοπιά του νομίασματος. Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι εκπληκτική η ευκολία με την οποία οι πολιτικές δυνάμεις και οι αντιπρόσωποι στο κοινοβούλιο απεμπολούν τις “αμετακίνητες αρχές” τους, αλλάζουν απόψεις κι ευθυγραμμίζονται με όσα επιτάσσει το μεγάλο αφεντικό.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΝΟΕΜΒΡΗ - ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2018

Εργαζόμενοι, νέοι και νέες,

Σας καλούμε να συμβάλετε στην επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του ΚΚΕ για τους μήνες Νοέμβρη - Δεκέμβρη 2018.

Η φετινή Εξόρμηση συμπίπτει με την κορύφωση του γιορτασμού των 100 χρόνων ζωής, ηρωικής και πρωτοπόρας δράσης του Κόμματός μας. Βρίσκει τα μέλη του Κόμματος, της ΚΝΕ και χιλιάδες φίλους και οπαδούς πιο δυνατούς, οπλισμένους με την πείρα και τα διδάγματα του χτες. Μας βρίσκει αποφασισμένους να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να ανταποκριθούμε στα σύγχρονα, απαιτητικά καθήκοντα της πάλης, για το δίκιο του λαού και της νεολαίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους, στα μεσαία στρώματα των πόλεων και της υπαίθρου, στη νέα γενιά, στους φίλους του Κόμματος, σε όλους όσοι παρακολουθούν τις θέσεις και τη δράση του, εκτιμούν το ρόλο και την προσφορά του και βλέπουν στο ΚΚΕ τη μαχητική δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων τους.

Τους καλούμε να ενισχύσουν το ΚΚΕ, όπως πάντα, ακόμα και από το υστέρημά τους, να το ενισχύσουν με όλους τους τρόπους, για να δυναμώσει το λαϊκό κίνημα, η λαϊκή πάλη, για τη νίκη.

Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ βοηθά την καθημερινή προσπάθεια σε κάθε χώρο δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, σε κάθε πόλη και χωριό, για να πληθαίνουν οι εστίες αντίστασης, για να ανέβουν η μαζική οργάνωση και δράση, για να πάρουμε πίσω όσα χάσαμε στα χρόνια της κρίσης, να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Στηρίζοντας οικονομικά το ΚΚΕ δυναμώνει το μοναδικό πολιτικό αντίβαρο στα κόμματα που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που εμπλέκονται στους πολέμους, που το ένα μετά το άλλο και σε συνεργασία, από κυβερνητικές θέσεις, ετοιμάζουν στο λαό ένα μέλλον ίδιο και χειρότερο από το παρόν του, πίσω από τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, με ανεργία, ημιαπασχόληση και ανασφάλεια.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ βοηθά να αναπτύσσεται, να εκλαϊκεύεται, να διαδίδεται η ιστορική αλήθεια, κόντρα στον αντικομμουνισμό, στη συκοφάντηση, στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας από την ΕΕ και τα επιτελεία του συστήματος, που διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό των νέων, στην υποταγή τους.

Ενίσχυση του ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση των πρωτοβουλιών για τη διεθνιστική δράση και αλληλεγγύη των λαών, για την αναγκαία ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, για να ενισχυθεί ο αγώνας ενάντια στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια του ιμπεριαλισμού.

Η αστική τάξη δεν παραιτήθηκε ούτε έχει παραιτηθεί από την επίθεση στο ΚΚΕ. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και τους μηχανισμούς, τη συκοφαντία και το ψέμα που επιχειρεί να τσουβαλιάσει το ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα. Χρησιμοποιεί τον αντιδραστικό νόμο για τα οικονομικά των κομμάτων, που καθορίζει να δίνονται στις κρατικές υπηρεσίες τα ονόματα και άλλα στοιχεία απλών ανθρώπων, που με ένα μικρό ποσό στηρίζουν το Κόμμα.

Αυτά τα αντιδραστικά μέτρα πρέπει να καταδικαστούν, ο λαός και το ΚΚΕ δεν πρόκειται να τα αποδεχτούν.

Τα εμπόδια στη δράση του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος δεν πρόκειται να περάσουν. Ακόμα και στα πιο «μαύρα» χρόνια των διώξεων και της παρανομίας, το ΚΚΕ εξασφάλιζε τους όρους ύπαρξης και δράσης του χάρη στο λαό, που στήριζε, βοηθούσε και ενίσχυε οικονομικά το Κόμμα κάτω από όλες τις συνθήκες, γιατί γνώριζε ότι είναι το δικό του Κόμμα, που καμία σχέση δεν έχει με το σάπιο, διεφθαρμένο αστικό πολιτικό σύστημα.

Με τη στήριξη του λαού, το ΚΚΕ άντεξε και αντέχει, όρθιο και αταλάντευτο. Παραμένει Κόμμα της νιότης, γιατί εκφράζει το μόνο ελπιδοφόρο μέλλον, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Τα βήματα, η πορεία για τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας, που αντιστοιχεί στις δυνατότητες, στις ανάγκες και τα όνειρα των λαϊκών ανθρώπων της εποχής μας, θα κριθούν από την αποφασιστική στράτευση των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.

Το ΚΚΕ και η Νεολαία του, η ΚΝΕ, δεν είναι έξω απ' αυτούς. Είναι το πιο δυναμικό μέρος τους.

Απευθυνόμαστε σε όλους όσοι πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα νιώθουν απογοητευμένοι ή και προδομένοι από τη στάση του.

Σε όσους δεν ανέχονται τη μετατροπή της Ελλάδας σε ξέφραγο αμπέλι των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Σε όσους δεν θέλουν να δώσουν «συγχωροχάρτι» στη ΝΔ, στο ΚΙΝΑΛ και τους άλλους «μπαλαντέρ» της εκκολαπτόμενης, επίσης αντιλαϊκής, κυβέρνησης.

Σε όσους προσεγγίζουν και κατανοούν την αλήθεια, που θαρρετά το Κόμμα είπε στο λαό, ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων, αλλά στη ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα.

ΤΟΥΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, να πιάσουμε μαζί ξανά το κοινό νήμα για ΙΣΧΥΡΟ ΚΙΝΗΜΑ και ΔΥΝΑΤΟ ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει καμία δέσμευση σε εγχώρια και διεθνή καπιταλιστικά συμφέροντα και ενώσεις.

Δεσμεύεται μόνο απέναντι στο λαό και τα παιδιά του ότι θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να ζωντανέψει και ανασυνταχθεί το κίνημα των εργατών, να προχωρήσει η συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, να ανοίξει με τη δράση μας ο δρόμος που οδηγεί σε ξέφωτο για τη λαϊκή πλειοψηφία.

Δίνουμε τη μάχη για να υπερκαλυφθούν όλοι οι στόχοι των Οργανώσεων.

Βάζουμε τον πήχη ακόμα πιο ψηλά. Νέες, πλατύτερες μάζες είναι ώρα να στηρίξουν το Κόμμα με όλους τους τρόπους. Είμαστε αισιόδοξοι πως θα εγκαινιάσουμε τον νέο αιώνα του ηρωικού ΚΚΕ, τιμώντας με τις πράξεις μας το μεγαλείο της σκυτάλης που παραλαμβάνουμε, βαδίζοντας το δρόμο της σύγκρουσης μέχρι τέλους, μέχρι τη νίκη της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Προβλήματα με διαστημικά τηλεσκόπια της NASA

Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικού τηλεσκοπίου «Τσάντρα» ακτίνων-Χ

Προβλήματα λόγω φθοράς των γυροσκοπίων τους παρουσιάστηκαν σε δύο διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, το περίφημο «Χαμπλ» και το «Τσάντρα», ένα τηλεσκόπιο που «βλέπει» στην περιοχή ακτίνων-Χ του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Το «Χαμπλ», ηλικίας 28 ετών, έχει δώσει καταπληκτικές φωτογραφίες αστερισμών, νεφελωμάτων και άλλων ουράνιων σωμάτων στο ορατό τμήμα του φάσματος (αυτό που βλέπει και το ανθρώπινο μάτι). Λόγω της μεγάλης αστρονομικής αξίας του, την περίοδο πριν από την κατάργηση των Διαστημικών Λεωφορείων η αμερικανική διαστημική υπηρεσία είχε κάνει τέσσερις αποστολές συντήρησης και αναβάθμισής του. Στην τελευταία, το 2009, εγκαταστάθηκαν 6 νέα γυροσκόπια σε αντικατάσταση εκείνων που είχαν φθαρεί, με αποτέλεσμα το τηλεσκόπιο να κερδίσει 9 ακόμη χρόνια ζωής (η αρχική του διάρκεια ζωής προβλεπόταν να είναι 15 χρόνια).
Τα γυροσκόπια, τροφοδοτούμενα με ηλεκτρική ενέργεια από τις ηλιακές κυψέλες, μετρούν την ταχύτητα περιστροφής του τηλεσκοπίου και του επιτρέπουν να αλλάζει κατεύθυνση παρατήρησης χωρίς να χρησιμοποιούνται χημικά καύσιμα και στη συνέχεια να διατηρεί με απόλυτη ακρίβεια αυτήν την κατεύθυνση για όση ώρα χρειάζεται. Το «Χαμπλ» χρησιμοποιούσε τα τελευταία τρία γυροσκόπια που παρέμεναν σε λειτουργία (επειδή αποτελούνται κατά βάση από μηχανικά μέρη και περιστρέφονται συνεχώς φθείρονται με το χρόνο). Αυτός είναι ο αριθμός γυροσκοπίων που χρειάζεται για να είναι σε πλήρη λειτουργικότητα. Στις 5 Οκτώβρη το τηλεσκόπιο μπήκε αυτόματα σε κατάσταση ασφαλείας, διακόπτοντας τις αστρονομικές παρατηρήσεις, όταν ένα από τα 3 γυροσκόπια βγήκε εκτός λειτουργίας.

Το παλαίμαχο διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ»

Προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα οι χειριστές του τηλεσκοπίου έθεσαν σε λειτουργία ένα γυροσκόπιο ανάγκης. Αυτό λειτούργησε μεν αλλά δίνει λαθεμένες μετρήσεις που είναι τάξεις μεγέθους (πολλαπλάσια του 10) μεγαλύτερες από τις πραγματικές. Οι επιστήμονες ίσως καταφέρουν να επαναρυθμίσουν το σύστημα, ώστε το γυροσκόπιο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις μεγάλης κλίμακας αλλαγές κατεύθυνσης παρατήρησης του τηλεσκοπίου, αλλά στις μικροαλλαγές οι ενδείξεις του γυροσκοπίου είναι πάνω από το μέγιστο της κλίμακάς του, με αποτέλεσμα να μη δίνει ουσιαστικά καμία μέτρηση. Αν τα καταφέρουν, το «Χαμπλ» θα ξαναμπεί σε κανονική λειτουργία με τρία γυροσκόπια. Αλλιώς θα εφαρμόσουν ένα εναλλακτικό σχέδιο λειτουργίας με ένα μόνο από τα δύο εναπομένοντα πλήρως λειτουργικά γυροσκόπια, ώστε να μεγιστοποιήσουν τη διάρκεια ζωής του «Χαμπλ», έστω και με κάποιες αβαρίες στις δυνατότητες αστρονομικής παρατήρησης.
Σε κατάσταση λειτουργίας ασφαλείας είχε τεθεί αυτόματα και το τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ «Τσάντρα» στις 10 Οκτώβρη. Στην κατάσταση αυτή το τηλεσκόπιο χρησιμοποιεί εναλλακτικά (backup) συστήματα και στρέφεται έτσι που οι ηλιακές κυψέλες του να δέχονται τη μέγιστη ακτινοβολία από τον Ηλιο, για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα μείνει από ενέργεια. Οι χειριστές του δεν άργησαν να καταλάβουν ότι το πρόβλημα ήταν μια σύντομη βλάβη διάρκειας 3 δευτερολέπτων σε ένα από τα γυροσκόπιά του. Η λάθος ένδειξη που έδωσε έκανε τον υπολογιστή του τηλεσκοπίου να υπολογίσει μια εμφανώς λαθεμένη ταχύτητα περιστροφής του τηλεσκοπίου, πυροδοτώντας την κατάσταση ασφαλείας. Χρησιμοποιώντας άλλο διαθέσιμο γυροσκόπιο στη θέση εκείνου που παρουσίασε το πρόβλημα, το τηλεσκόπιο τέθηκε ξανά σε κανονική λειτουργία. Το «Τσάντρα» είναι ηλικίας 19 ετών, με αρχικά προβλεπόμενη διάρκεια ζωής τα 5 χρόνια.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ «ΣΟΓΙΟΥΖ» ΣΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ

Αποτυχημένη αλλά χωρίς συνέπειες τύπου «Τσάλεντζερ» και «Κολούμπια»

Ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Οβτσίνιν (μπροστά) και ο Αμερικανός αστροναύτης Νικ Χέιγκ, τη στιγμή που χαιρετούν τους παριστάμενους λίγο πριν από την επιβίβασή τους στον πύραυλο «Σογιούζ-FG»

Δεν ήταν η πρώτη φορά που παρουσιάστηκαν μικροπροβλήματα σε πτήσεις του ρωσικού διαστημοπλοίου «Σογιούζ» προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), αλλά γενικά το σκάφος και ο ομώνυμος πύραυλος εκτόξευσής του θεωρούνται τα ασφαλέστερα όλων των εποχών. Γι' αυτό και χρησιμοποιούνται ως μεταγωγικό πληρωμάτων προς και από τον ΔΔΣ, μοναδικό πια, μετά την κατάργηση των αμερικανικών Διαστημικών Λεωφορείων. Στις 11 Οκτώβρη, η αποστολή του «Σογιούζ MS-10» με πύραυλο «Σογιούζ FG», ματαιώθηκε δύο λεπτά μετά την εκτόξευση, λόγω σοβαρού προβλήματος που παρουσιάστηκε στο δεύτερο τμήμα του πυραύλου, αλλά και πάλι το όλο σύστημα εκτόξευσης, που παραμένει κατά βάση ίδιο με αυτό που είχε κατασκευαστεί από τη Σοβιετική Ενωση, δεν κατέληξε σε τραγωδίες όπως αυτή των Διαστημικών Λεωφορείων της NASA, τα οποία χάθηκαν αύτανδρα (το «Τσάλεντζερ» το 1986 με 7 θύματα και το «Κολούμπια» το 2003 επίσης με 7 θύματα).
Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Ροσκόσμος, που έχει την ευθύνη των πτήσεων, διέκοψε τις πτήσεις των «Σογιούζ» μέχρις ότου η επιτροπή που συνέστησε να διερευνήσει πλήρως τι πήγε στραβά, ώστε αν πρόκειται για συστηματικό λάθος στην αλυσίδα κατασκευής και συναρμολόγησης να διορθωθεί πριν από την επόμενη πτήση. Σύμφωνα με μη διασταυρωμένες πληροφορίες, ο διευθυντής της Ροσκόσμος, Ντμίτρι Ρογκόζιν, φέρεται να δήλωσε ότι κατά την αποκόλληση του πρώτου τμήματος του πυραύλου, μετά την κατανάλωση των καυσίμων του, υπήρξε σύγκρουσή του με το δεύτερο τμήμα, με αποτέλεσμα να γίνει σε αυτό ζημιά, που επέβαλε τη διακοπή της πτήσης. Παρ' όλ' αυτά επίσημα δεν υπάρχει ακόμη καμία εξήγηση για το περιστατικό.
Δεν δόθηκε ακριβής περιγραφή της διαδικασίας που ακολουθήθηκε μετά την απόφαση διακοπής της πτήσης, αλλά από το σχεδιασμό του συστήματος εκτόξευσης «Σογιούζ» προβλέπεται η αποκόλληση και απομάκρυνση του θαλαμίσκου με τη βοήθεια του μικρού πυραύλου διαφυγής στην κορυφή του πυραυλικού συγκροτήματος και στη συνέχεια η πραγματοποίηση βαλλιστικής τροχιάς προς το έδαφος (δηλαδή χωρίς προώθηση, παρά μόνο με την αρχική ταχύτητα, όπως τα βλήματα του πυροβολικού). Πράγματι το «Σογιούζ» προσγειώθηκε ομαλά με τη βοήθεια των αλεξιπτώτων του μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στις στέπες του Καζαχστάν, κοντά στην πόλη Ζεζκαζγκάν. Το πλήρωμα του σκάφους, ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Οβτσίνιν και ο Αμερικανός αστροναύτης Νικ Χέιγκ βγήκαν σώοι και αβλαβείς και μετά από μια σύντομη ιατρική εξέταση επέστρεψαν αρχικά στο κέντρο εκπαίδευσης κοσμοναυτών «Γκαγκάριν», στην Αστρούπολη κοντά στη Μόσχα, και στη συνέχεια ο καθένας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Διευθυντής, υποδιευθυντής και άλλα στελέχη της NASA συνεχάρησαν το πλήρωμα αλλά και το προσωπικό της Ροσκόσμος για τον υποδειγματικό χειρισμό της έκτακτης κατάστασης που παρουσιάστηκε.

Copyright 2018 The Associated

Η στιγμή της εκτόξευσης του «Σογιούζ» με το νέο πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού

Το τριμελές πλήρωμα, που βρίσκεται από τον περασμένο Ιούνη στο ΔΔΣ, αποτελούμενο από τους Αλεξάντερ Γκερστ του ESA (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος), Σερίνα Ονιόν - Τσάνσελορ της NASA και Σεργκέι Προκόπιεφ της Ροσκόσμος συνεχίζει κανονικά το ερευνητικό έργο του. Οπως ανακοινώθηκε, τα εφόδια που διαθέτει είναι αρκετά για 6 μήνες, διάστημα στο οποίο θεωρείται ότι τα «Σογιούζ» θα έχουν ξανατεθεί σε χρήση. Στη χειρότερη περίπτωση, εξετάζεται το ενδεχόμενο να επιστρέψει το πλήρωμα αυτό στη Γη, με θαλαμίσκο «Σογιούζ» που είναι συνδεδεμένος στο σταθμό, και να παραμείνει για λίγο ο ΔΔΣ μη επανδρωμένος.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγές: www.nasa.gov