Ουκρανία: Νεκροί από την επιχείρηση του στρατού σε Ντόνετσκ, Μαριούπολη και Σλαβιάνσκ

 Ουκρανία: Νεκροί από την επιχείρηση του στρατού σε Ντόνετσκ, Μαριούπολη και Σλαβιάνσκ

Σε εξέλιξη είναι η αιματηρή επιχείρηση του ουκρανικού στρατού για την κατάληψη των Ντόνετσκ, Σλαβιάνσκ και Μαριούπολης οι οποίες βρίσκονται στα χέρια ρωσόφωνων διαδηλωτών. Μέχρι στιγμής υπάρχουν πιθανότατα 5 νεκροί στην πόλη Σλαβιάνσκ (αντικρουόμενες πληροφορίες τους υπολογίζουν από 1 έως 7) μετά τη στρατιωτική επίθεση που εξαπολύει η νέα ηγεσία του Κιέβου, έχοντας την κάλυψη ΗΠΑ και ΕΕ που ανταγωνίζονται με τη Ρωσία για τις σφαίρες επιρροής στην περιοχή. Το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του καταδικάζει τη νέα απαράδεκτη επίθεση.

Τα γεγονότα στις ανατολικές περιοχές 

  

Νωρίτερα, το υπουργείο Άμυνας της νέας εξουσίας του Κιέβου ανακοίνωσε ότι τα ξημερώματα σημειώθηκε ανταλλαγή πυρών μεταξύ ουκρανικών δυνάμεων και ενόπλων τη νύχτα στο Ντόνετσκ στην Ανατολική Ουκρανία. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, Ουκρανοί στρατιώτες απώθησαν την επίθεση των ενόπλων σε αποθήκη όπλων. Ένας αστυνομικός τραυματίστηκε, αλλά η ζωή του δεν είναι σε κίνδυνο. 

Τοπικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι στις 2.00 το πρωί ακούστηκαν «πυροβολισμοί, εκρήξεις και ριπές αυτόματων όπλων. Οι επιτιθέμενοι έβαλλαν με αυτόματα όπλα και εκτοξευτές χειροβομβίδων» ανέφερε το υπουργείο Άμυνας. «Οι εγκαταστάσεις είναι επί του παρόντος υπό τον έλεγχο του ουκρανικού στρατού», ανέφερε το υπουργείο.

Οι συγκρούσεις κοντά στην είσοδο της πόλης Σλαβιάνσκ, η οποία αποτελεί προπύργιο φιλορώσων στην Ανατολική Ουκρανία και πολιορκείται από ελαφρά θωρακισμένα του ουκρανικού στρατού, στοίχισαν τη ζωή τουλάχιστον ενός ανθρώπου και τον τραυματισμό άλλου ενός, ανακοίνωσαν οι υγειονομικές αρχές στην περιοχή. Ωστόσο, το «υπουργείο Εσωτερικών» της νέας εξουσίας του Κιέβου ανακοίνωσε ότι οι νεκροί στη Σλαβιάνσκ είναι «μέχρι και πέντε».  

Το πρακτορείο ειδήσεων «Ρόιτερς» μετέδωσε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις «αποχώρησαν» από ένα φυλάκιο που νωρίτερα μέσα στη μέρα είχαν καταλάβει στην πόλη και ότι το φυλάκιο περιήλθε εκ νέου στον έλεγχο των φιλορώσων οι οποίοι άρχισαν να οχυρώνουν τη θέση αυτή τοποθετώντας σακιά με άμμο.

Οι ουκρανικές δυνάμεις ανέκτησαν τον έλεγχο του δημαρχείου της Μαριούπολης, του λιμανιού στη Νοτιοανατολική Ουκρανία, με πληθυσμό 500.000 κατοίκων, το οποίο είχε καταληφθεί, ύστερα από συγκρούσεις τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, που προκάλεσαν τον τραυματισμό πέντε ανθρώπων, ανακοίνωσαν οι αρχές. «Το δημαρχείο απελευθερώθηκε», έγραψε ο υπουργός Εσωτερικών Αρσέν Aβάκοφ σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, δεσμευόμενος να δοθεί «σκληρή απάντηση, μέχρις εξοντώσεως, στους τρομοκράτες». 

Ωστόσο στο κτίριο που είχε καταληφθεί από τις 13 Απρίλη συνεχίζει να κυματίζει η σημαία που χρησιμοποιούν οι διαδηλωτές και όχι η ουκρανική. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ασαφής αφού υπάρχουν και για την κατάσταση στη Μαριούπολη αντιφατικές πληροφορίες.

ΝΑΤΟικά και ρωσικά στρατιωτικά γυμνάσια ανεβάζουν το θερμόμετρο

Η Ρωσία ξεκινά νέα άσκηση των Ενόπλων Δυνάμεών της κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία και ενώ χτες ξεκίνησε αντίστοιχη άσκησή της στην Κασπία. Ο Σεργκέι Σοΐγκου, υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, ανακοινώνοντας τη συγκεκριμένη άσκηση, αναφέρθηκε στη στρατιωτική επιχείρηση που οργανώνει η ηγεσία του Κιέβου στις ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, σημειώνοντας ότι υπάρχει κίνδυνος να ανέβουν οι απώλειες πολιτών. 

Ανέφερε επίσης πως «τα παιχνίδια πολέμου του ΝΑΤΟ στην Πολωνία και τις βαλτικές χώρες δεν βοηθούν στην εξομάλυνση της κατάστασης», σχολιάζοντας την αποστολή 600 Αμερικανών στρατιωτών σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που είναι μέλη του ΝΑΤΟ. 

Νωρίτερα και ο Βλ. Πούτιν είχε σχολιάσει την επιχείρηση του Κιέβου.

Τέλος, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Σ. Οστρόφσκι, ο οποίος είχε συλληφθεί το βράδυ της Δευτέρας στο Σλαβιάνσκ αφέθηκε σήμερα  το απόγευμα ελεύθερος, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Από το 902.gr

Linkwithin

ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΚΟΒΟ

 ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΚΟΒΟ

Anti-φασίστες διαμαρτύρονται για την χούντα του Κιέβου, 

21 του Απριλίου του 2014.

Linkwithin

Read more: http://aliatas.blogspot.com/2014/04/blog-post_24.html#ixzz2zpxKUlfo

Σύγκρουση του ΔΣΕ Αγράφων με τη Συμμορία Βόιδαρου

 Σύγκρουση του ΔΣΕ Αγράφων με τη Συμμορία Βόιδαρου

Τον Σεπτέμβριο του 1946, ο ΔΣΕ είχε ήδη αποκτήσει τις πρωταρχικές του στρατιωτικές δομές στη Μακεδονία, την Στερεά και την Πελοπόννησο. Στη Στερεά τα συγκροτήματα των ομάδων ανταρτών είχαν οργανωθεί σε δύο κύρια αντάρτικα αρχηγεία: Το Αρχηγείο Αγράφων (ΑΑ) και το Αρχηγείο Φθιώτιδας και Φωκίδας (ΦΦ). Τα αντάρτικα σώματα είχαν ξεκινήσει να χτυπούν και να αφοπλίζουν τους διάφορους επαρχιακούς σταθμούς Χωροφυλακής, να παρενοχλούν τους σταθμούς του Εθνικού Στρατού και να συγκρούονται με τις παρακρατικές συμμορίες της δεξιάς. Μια τέτοια σύγκρουση θα παραθέσουμε ακολούθως, ανάμεσα στην παρακρατική συμμορία του Βόιδαρου.

Οι κινήσεις του Αρχηγείου Αγράφων στην ορεινή περιοχή του δήμου Αγριθέας ανησύχησαν πολύ τις τοπικές αρχές και τη διοίκηση της Χωροφυλακής και του στρατού. Στις 15 Σεπτέμβρη συγκρότησαν μια διλοχία και την κίνησαν προς τα χωριά Τύμπανο-Οξυά ενώ παράλληλα έδωσαν εντολές στη συμμορία του Βόιδαρου και του Θέου να κινηθούν στα χωριά Μπουκοβίτσα-Γέφυρα-Κορακού. Η συμμορία του Βόιδαρου εντόπισε μια διμοιρία ανταρτών που κινούνταν από την Αφορισμένη για το Χορύγγοβο. Ο Βόιδαρος έπιασε την τοποθεσία "Κεδράκια" και χτύπησε τη διμοιρία από μεγάλη απόσταση. Η διμοιρία αρχικά καθηλώθηκε αλλά ενέργησε σχηματίζοντας πέταλο και κινήθηκε αργά προς τον αυχένα. Η σύγκρουση συνεχίζονταν για περίπου μια ώρα, όταν ο διοικητής του συγκροτήματος Κίτσος Παπαϊωάννου έφθασε στο χώρο με δύο ομάδες. Ο Παπαϊωάννου κατέβηκε χαμηλά κάτω από τα "Κεδράκια" όσο πιο αθόρυβα του επέτρεπε ο χώρος και όταν έφθασε σε απόσταση βολής τοποθέτησε ένα μυδράλιο και δύο οπλοπολυβόλα προς τις θέσεις των παρακρατικών. Όταν τα αντάρτικα αυτόματα ξεκίνησαν να βάλλουν, η διμοιρία μέσα από πυκνά πυρά ξεκίνησε μαζική τακτική υποχώρηση προς τον αυχένα. Οι παρακρατικοί του Βόιδαρου ανταπάντησαν με μερικές σποραδικές τουφεκιές και ξεκίνησαν να υποχωρούν άτακτα προς Χορύγγοβο.

Η ομάδα του Παπαϊωάννου έφθασε στις θέσεις των παρακρατικών και εντόπισε 3 τουφέκια που οι παρακρατικοί είχαν εγκαταλείψει, όπως και έναν νεκρό τους αγνώστων στοιχείων. Ο ΔΣΕ είχε έναν ελαφρά τραυματία από την πρώτη αιφνιδιαστική επίθεση των παρακρατικών. Αν και η συμμορία του Βόιδαρου δεν διαλύθηκε εκεί, δεν ξανάκανε την εμφάνισή της στην περιοχή ως τις αρχές του 1947.

Παραλλαγές αντιλαϊκής πολιτικής, συσκευασμένες σε ψηφοδέλτια συγκοινωνούντων δοχείων

: BAΓΓΕΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,

…«Πασκαλιὰ στὸ βασίλειο τῶν Σκιῶν!

Ἀναστημένα μάρμαρα καὶ μπροῦντζοι

κατηφορᾶνε χορευτὰ μὲ πήδους

νὰ μοιραστοῦν τὴ σάρκα σου, λαουτζίκο!»

Κώστας Βάρναλης

Ενώ η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, ενώ οι δείκτες της ανεργίας βάφτηκαν… κόκκινοι με 1.500.000 ανέργους, ενώ 6 στους 10  νέους δεν έχουν δουλειά, ενώ πάνω από 3.000.000 άνθρωποι άγγιξαν τη φτώχεια, ενώ 550.000 Έλληνες τρέφονται στα συσσίτια, ενώ πάνω από 300.000 ανάβουν «λαδοφάναρο», ενώ κόβονται συντάξεις αναπήρων, ενώ κόβονται φάρμακα από καρκινοπαθείς, ενώ στήνονται σκλαβοπάζαρα με 200-300-400 ευρώ… ενώ, …ενώ…

   Κάποιοι,  ακόμα τάζουν …«ανάπτυξη» και «λαγούς με πετραχήλια»!!!

Μέσα σ’ αυτό το εκρηκτικό κοινωνικό πλαίσιο στήνεται πυρετωδώς το σκηνικό της τριπλής εκλογικής κάλπης για τις Δημοτικές, Περιφερειακές και Ευρωεκλογές, του Μάη. . .

Εν χορδαίς και οργάνοις, παλιοί και νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες με τους συνυποψήφιους συμβούλους τους διαγκωνίζονται και συνωστίζονται στα μιντιακά τηλεπαράθυρα να πείσουν το λαό ότι αξίζουν να υπερψηφιστούν, για να αναλάβουν τις «Καλλικρατικές» καρέκλες της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης.

Οι περισσότεροι επίδοξοι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες προσπαθούν επιμελώς να εμφανίσουν ανεξάρτητο, υπερκομματικό ή ακομμάτιστο, ακόμα και  «ενωτικό αριστερό» προφίλ. Άλλοι κρύβουν όπως-όπως την κομματική τους προέλευση και ταύτιση με τα κόμματα που εναλλάσσονται στις συγκυβερνήσεις(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ) και τσακίζουν τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού…

…Με μοναδική εξαίρεση τη Λαϊκή Συσπείρωση, βλέπουμε:

Συνδυασμούς να ανακοινώνονται εν μέσω παλινωδιών, συνεννοήσεων και υπόγειων διεργασιών,  αποτελώντας …ασκήσεις υψηλής πολιτικής «κοπτοραπτικής».  

 Κάθε  παραλλαγή είναι δυνατή και δεν αφήνει έξω ούτε τον «αριστερό» (στα λόγια), Σύριζα.

 Όλα τα ‘χει ο μπαξές!  Όλοι με όλους!

Σ’ όλα αυτά τα ψηφοδέλτια βρίσκουν στέγη οι «πάντες» !

 Παλιοί και νέοι. Νυν και τέως! Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι, νεοδημοκράτες, Πασόκοι και «αριστεροί», συνδικαλιστές του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, ανθούν όλοι μαζί  χωρίς πρόβλημα.

Όμως, κοινό χαρακτηριστικό στις διακηρύξεις των συνδυασμών αυτών είναι τα στρογγυλεμένα λόγια, που κρύβουν τις ευθύνες τους και την ταύτισή τους με τον «Καλλικράτη» και την Ε.Ε., της οποίας αποτελεί στρατηγική επιλογή άσκησης τοπικής εξουσίας. Επιπρόσθετα οι δυνάμεις του Σύριζα σκορπούν συστηματικά αυταπάτες για έναν… άλλο «καλό Καλλικράτη»  σε μια «εξανθρωπισμένη» Ε.Ε., που θα κάνει εξαίρεση στους Ευρωπαϊκούς λαούς του νότου και θα τους φερθεί πιο χαλαρά.

Η πραγματικότητα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη της καπιταλιστικής κρίσης είναι πια,  αδυσώπητη.

Είτε με μνημόνια, είτε με μηχανισμούς μόνιμης επιτήρησης και αναγκαστικών οδηγιών και νόμων, οι λαοί όλης της Ευρώπης οδηγούνται στο «νέο» Ευρωπαϊκό εργασιακό μεσαίωνα.  

Σ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε. (όπως και παγκόσμια) ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων και των μεγάλων μονοπωλίων έχει ως κύρια στρατηγική επιλογή τη μείωση της τιμής εργατικής δύναμης, την κατάργηση και το τσάκισμα κάθε εργασιακού δικαιώματος σε κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη. Σταδιακά περιορίζονται, εμπορευματοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται ή και οδηγούνται σε κατάργηση  δομές υγείας-παιδείας-πρόνοιας.

Σήμερα παραδίδονται ολοκληρωτικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την αχαλίνωτη κερδοσκοπία βασικοί τομείς οικονομικής δραστηριότητας (ορυκτός πλούτος-ενέργεια-συγκοινωνίες-τηλεπικοινωνίες-βιομηχανία), που άλλοτε το κράτος κατείχε ως κρατικός καπιταλιστής και μπορούσε να μοιράζει ένα μικρό κοινωνικό μέρισμα.

Η τοπική διοίκηση σε όλες της χώρες της Ε.Ε. εμφανίζει τις ίδιες ομοιότητες με τα διοικητικά χαρακτηριστικά… του δικού μας «Καλλικράτη».

Στη χώρα μας μέσα σε τέσσερα χρόνια, το νέο «Καλλικρατικό» μοντέλο, εξοβέλισε τα όποια αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά είχαν απομείνει, μετατρέποντας την τοπική αυτοδιοίκηση σε έναν απόλυτα συγκεντρωτικό και πλήρως ελεγχόμενο μηχανισμό άσκησης τοπικής εξουσίας (μείωση των δήμων στο 1/3), ως συνέχεια  του κεντρικού κράτους.

 Αποτέλεσε το μοχλό της συνεχιζόμενης αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της μόνιμης σταθερής δουλειάς. Δήμοι και περιφέρειες  έχασαν το 60% της κρατικής χρηματοδότησης.

Οι κεντρικές ενώσεις δημάρχων και  περιφερειαρχών αποδέχτηκαν το γεγονός και παρά τις μεγαλόστομες διαμαρτυρίες  ευθυγραμμίστηκαν με την κυβέρνηση και τις κατευθύνσεις των μνημονίων της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ).  Αποδέχτηκαν χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των νέων μορφών «ενεργητικής απασχόλησης» (κατεύθυνση της ΕΕ) με πεντάμηνα προγράμματα (ΜΚΟ- κοινωφελή εργασία- κοινωνικές συνεταιρ. επιχ/σεις κλπ) εξευτελιστικών μισθών 400 ευρώ, κάτω ακόμα κι απ’ την βασική σύμβαση εργασίας των 586 ευρώ. Οι ιδιωτικοποιήσεις στην καθαριότητα προχώρησαν σ’ όλη τη χώρα. Η ύδρευση σύμφωνα με τους σχεδιασμούς αναμένεται να δοθεί προσεχώς στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Μια σειρά έργα που καλύπτουν αδήριτες κοινωνικές ανάγκες (π.χ. νέοι βρεφονηπιακοί σταθμοί, αντιπλημμυρική-αντισεισμική θωράκιση, αντιπυρική προστασία, αγροτική οδοποιία),     αιτήματα εκφρασμένα από συλλογικούς φορείς για ένταξη στο ΕΣΠΑ… απορρίπτονται ως μη επιλέξιμα απ’ την ΕΕ ! Τα κονδύλια όμως του ΕΣΠΑ η ΕΕ πρόθυμα τα κατευθύνει στην μεγάλη ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Ο λαός έχει συσσωρευμένη εμπειρία για τη σχέση τοπικής διοίκησης με την ΕΕ.

Μπορεί να καταλάβει ποιός λέει αλήθεια, και ποιός κρύβεται πίσω απ’ το δάχτυλό του, όταν λέει υποκριτικά ότι οι δήμοι και οι περιφέρειες μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα ή ανεξάρτητα απ’ την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης, ενώ συντάσσεται με κόμματα του ευρομονόδρομου (κυβερνητικά ή μη) που προωθούν  την πολιτική της ΕΕ.

Η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ πάντα μιλούσαν στο λαό ξεκάθαρα. Έτσι και σ’ αυτές τις εκλογές το κριτήριο της ψήφου είτε στο δήμο, είτε στην περιφέρεια, είτε στην ευρωβουλή είναι κοινό.

Ό,τι διαδραματίζεται σ’ ένα δήμο ή περιφέρεια είναι άμεση συνάρτηση των στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης της χώρας και της κυβέρνησης, που την υπηρετεί με τους νόμους και την πολιτική που εφαρμόζει. Η αστική τάξη με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έδεσαν από χρόνια τη χώρα στο άρμα της ΕΕ με τις συμβάσεις που από χρόνια έχουν υπογραφεί (Μάαστριχτ, ΟΝΕ). Ό,τι αποφασίζεται στις Βρυξέλλες αποτελεί κατευθυντήρια γραμμή και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα και από την κυβέρνηση και απ’ την τοπική διοίκηση σε δήμους ή περιφέρειες.

Επομένως, όσοι εξακολουθούν να μιλούν για ανεξάρτητους συνδυασμούς, ψεύδονται ασύστολα. Ψεύδονται ασύστολα και όσοι όψιμοι «αριστεροί» προσπαθούν να παρουσιάσουν την ΕΕ σαν μια ιδέα  που έχασε το δρόμο της και μπορεί να μετατραπεί σε Ευρωπαϊκή ένωση των λαών της.

Την ΕΕ δεν τη δημιούργησαν οι λαοί της. Τη δημιούργησαν οι αστικές τάξεις των χωρών που την απαρτίζουν, για να διαφεντεύουν τους λαούς της Ευρώπης και να θησαυρίζουν με κέρδη. Αυτή η συμμαχία ποτέ δεν ήταν των λαών της. Εκτός από οικονομική συμμαχία είναι και ιμπεριαλιστική ένωση, που σε συμμαχία  με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν αιματοκυλίσει λαούς σε αμέτρητες χώρες. Ακόμα και στο Ευρωπαϊκό έδαφος πριν 15 χρόνια ΝΑΤΟ και ΕΕ κατακρεούργησαν τον Γιουγκοσλάβικο λαό. Η ΕΕ είναι που χρόνια τώρα ζεσταίνει το αυγό του φασισμού για κάθε χρήση, απέναντι στα κινήματα που αμφισβητούν τον καπιταλιστικό της δρόμο «ανάπτυξης» και τα οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών της.

Στις εκλογές του Μάη να δώσουμε δύναμη στα ψηφοδέλτια του αγώνα και της ελπίδας.

Με τους υποψηφίους που ήταν και θα είναι και μετά τις εκλογές, μέσα στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που θα είναι πιο σκληροί.  Με τους κομμουνιστές που μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στην κοινωνία πάντα δείχνουν τους ενόχους και τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Με τους κομμουνιστές που ποτέ δεν λύγισαν στις δυσκολίες.

 Ισχυρή Λαϊκή Συσπείρωση σε δήμο και περιφέρεια.

 Ισχυρό Κ.Κ.Ε. στην Ευρωβουλή,

 Για να γίνει η φωνή των εργαζομένων και του λαού δυνατότερη, και μαζί με τους λαούς της Ευρώπης  να εμποδίζει και να ανατρέπει τις αντιλαϊκές πολιτικές σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Εκατό χρόνια μοναξιάς

 Εκατό χρόνια μοναξιάς

Θα ‘χεις ακούσει πιθανότατα σφε αναγνώστη να μιλάνε κάποια φορά σε αθλητικές εκπομπές για τον πρωτοπόρο του βαθμολογικού πίνακα και τη μοναξιά της κορυφής –λατρεμένο δημοσιογραφικό κλισέ. Κατ’ αναλογία στο κίνημα υπάρχει η μοναξιά του οργανωμένου πιονέρου (δηλ πρωτοπόρου). Με τις αυτόκλητες πρωτοπορίες του εξωκοινοβουλίου, που σεχταρίζουν ενωτικά και μπορεί να μη συγκινούν ευρύτερες εργατικές μάζες, αλλά στη φαντασία τους οδηγούν το κίνημα από κορυφή σε κορυφή (χωρίς τη μοναξιά της) και από μικρή νίκη στο σήμερα σε μικρή νίκη στο σήμερα –και ακόμα μικρότερες αύριο. Και με τους συντρόφους, που –αν και «σεχταρισταί»- οργανώνουν τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις και νιώθουν μοναξιά μέσα στο πλήθος, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν κι άλλους που να ‘χουν παρόμοιο τρόπο σκέψης, για να ταιριάξουν και να επικοινωνήσουν. Κάτι σαν εμφιαλωμένα μηνύματα μεσοπέλαγα, που αναζητούν ανταπόκριση.

Κι επειδή ναι μεν δεν τελούμε ακόμα υπό εξαφάνιση, παρά τις φρούδες ελπίδες και τις άοκνες προσπάθειες του (μικρο)αστικού κόσμου, αλλά παραμένουνε σαφής μειοψηφία, θα δεις πολλές φορές του συντρόφους να ενώνουν τις πολιτικές τους μοναξιές και να κλείνονται στις μεταξύ τους παρέες για να αναπαράγουν το είδος μας. Κι ας είναι αυτό ακριβώς που το απειλεί τελικά με εξαφάνιση, εφόσον δεν ανοιγόμαστε στο λαό και τη βασική πηγή της δύναμής μας, όπως ήταν η γη για τον ανταίο.

Οι οργανωμένες πρωτοπορίες τείνουν να τραβάνε μπροστά μόνες τους και να αποκόπτονται ενίοτε στο μικρόκοσμό τους, μακριά από τον πραγματικό κόσμο και τα προβλήματά του· σαν μπαλόνια ασυγκράτητα, που λύνονται και τραβάν μόνα τους για την έφοδο στον ουρανό, χωρίς καμία γείωση στην πραγματικότητα. Κι όταν σκάσει τελικά η φούσκα, η πτώση γίνεται οδυνηρή, τόσο πιο επώδυνη, όσο μεγαλύτερη είναι η αφαίρεση κι η ονειροπόληση.

Μόλις εμφανιστεί όμως ένας κομμουνιστής σε μαζικό χώρο, αυτοί που περιχαρακώνονται είναι οι πολιτικοί του αντίπαλοι, που βγάζουν νύχια και παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα, για να πετύχουν να τον απομονώσουν και να εκμηδενίσουν την επιρροή του στους άλλους. Οι σύντροφοι φυσικά δεν είναι τίποτα φτωχοί και μόνοι καουμπόηδες, που θα νικήσουν τους κακούς από μόνοι τους, χωρίς μαζικότητα, με τη βοήθεια της ντόλης και του ιππικού. Αλλά μια ερυθρόδερμη φυλή στο στόχαστρο της άγριας καπιταλιστικής δύσης –όπως έγραφε κι ένας παλιός red blogger- που οφείλει να μείνει ενωμένη και συσπειρωμένη, για να επιβιώσει. Και μαζικοποιείται με σκληρή δουλειά μυρμηγκιού, πόρτα-πόρτα, φωλιά τη φωλιά και κυψέλη την κυψέλη, αλλά όταν έρθει η κρίσιμη ώρα, οι μάζες θα σπεύσουν μόνες τους να τη βρουν και να στελεχώσουν τις γραμμές της.

Κανείς μόνος του στη δύση, όπως θα ‘λεγε και το σύνθημα του πάλαι ποτέ ερυθρόδερμου κκ ηπα.

Το 68’ η νέα αριστερά μίλησε για το μονοδιάστατο άνθρωπο –που συμπεριλαμβάνει το μέσο προλετάριο- και για τη μοναξιά που απασχολεί κι αυτή εκτός από τον ιμπεριαλισμό τη συνείδησή μας. Ξεχνάν ίσως πως η βαθύτερη αιτία της αλλοτρίωσης βρίσκεται στα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος κι ότι η μοναξιά προκαλείται, σε τελική ανάλυση, από την κυριαρχία των μονοπωλίων –κι ετυμολογικά δηλ να το δει κανείς.

Τι έχει μείνει σήμερα από όλα αυτά; Κάποια φτηνά διαδικτυακά υποκατάστατα ανθρώπινης συντροφιάς και συλλογικότητας, καθώς και μερικά φαιδρά σκηνικά. Πώς να μην πάρει στην πλάκα πχ ένα νέο που τρέχει στην πλάκα και τα στενά της, φωνάζοντας το σκύλο του «μοναξιά», σε μια ταινία που θέλει να μας δείξει πόσο έχει χτυπήσει η κρίση κάτι ευαίσθητες καλλιτεχνικές ψυχές, με απλά, καθημερινά διώροφα σπιτάκια, κάτω από την ακρόπολη; Και χώνει μέσα και λίγο μίσσιο, για να φανεί πόσο ψαγμένος και προβληματισμένος είναι ο παπακαλιάτης.

Η ίδια μοναχική αριστερά (με το λεωνίδα και τους τριακόσιους, που τώρα όμως δεν προλαβαίνει να δίνει πολιτικό άσυλο σε πασόκους πρόσφυγες, για τη νέα κυβερνητικό έφοδο) που κάποτε έβαζε (δια των ιστορικών της αντιπροσώπων) το σύνθημα «σοβιέτ χωρίς μπολσεβίκους», βάζει στο στόχαστρο της κριτικής της  το σοβιετικό μονοκομματισμό και την οικοδόμηση του υπαρκτού «σε μία μόνο χώρα», θεωρώντας εν τέλει θετική εξέλιξη την πτώση του –αν ποτέ υπήρξε- και την ορφάνια των λαών από τη σοσιαλιστική μητέρα πατρίδα. Γιατί το πισωγύρισμα αυτό μας δίνει χώρο να πάρουμε φόρα για ένα νέο ξεκίνημα προς το χαμένο σοσιαλιστικό ιδανικό, που γλιστράει σαν άμμος μέσα από τα χέρια μας.

Πιο καλή η μοναξιά, από σένα που δε φτάνω, μια σε βρίσκω, μια σε χάνω

Λες και ήταν λάθος των σοβιετικών που τράβηξαν μπροστά μόνοι τους, χωρίς να ακολουθήσουν κι άλλες νικηφόρες επαναστάσεις σε ανεπτυγμένες χώρες κι έτσι έζησαν ‘πίσω από το παραπέτασμα’ το δικό τους αιώνα μοναξιάς, που δεν κράτησε ακριβώς εκατό χρόνια βέβαια, αλλά ήταν ο σύντομος εικοστός αιώνας, όπως τον ορίζει ο χόμπσμπάουμ στην «εποχή των άκρων» -καμία σχέση με την ομώνυμη θεωρία- από το 1917 ως το 91’. Και τώρα μας άφησε αυτή μόνους και βιώνουμε τις συνέπειες της αντεπανάστασης.

Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα.

Κάποιοι θεωρούν κακόβουλα τους κομμουνιστές συντηρητικούς καλόγερους, κολλημένους σε βυζαντινολογίες και ‘κονίσματα, που δε θέλουν καμία πολιτική συνεργασία και προτιμούν να μείνουν μοναχοί στο μοναστήρι του κόμματος. Ξεχνάν βέβαια πως την καλογερική την προτίμησαν και την ασκούν, όσοι πήγαν σπίτι τους απογοητευμένοι και ιδιώτευσαν· όχι όσοι συνεχίζουν από το μετερίζι της οργανωμένης πάλης.

Το κόμμα δεν είναι ούτε μόνο του, ούτε μονή. Απαιτεί όμως αφοσίωση κι αφιέρωση πολύ χρόνου από τα οργανωμένα μέλη του. μια σχέση δύσκολη, μοναδική, που έχει πάντα προτεραιότητα, προκαλώντας ακόμα και ζήλια κάποιες φορές σε σφους και σφισσες μη πολιτικής φύσης, που δεν είναι εύκολο να την καταλάβουν: ποια είναι αυτή η κόβα; Και τι παραπάνω έχει αυτή από μένα;

Και αν κάποιοι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν αυτή την απαιτητική σχέση και να αντέξουν σε αυτούς τους ρυθμούς, ή ακόμα χειρότερα λύγισαν και πέρασαν στην αντίπερα ταξική όχθη, ε τι να γίνει… το μοναστήρι να ‘ναι καλά και μοναχούς βρίσκουμε

Υγ: Στη μνήμη του συγγραφέα γκαμπριέλ γκαρσία μάρκες

Nεότερα από το ανατολικό Μέτωπο: Δείχνει να βαλτώνει και η δεύτερη "αντιτρομοκρατική επιχείρηση" του Κιέβου

 Nεότερα από το ανατολικό Μέτωπο: Δείχνει να βαλτώνει και η δεύτερη "αντιτρομοκρατική επιχείρηση" του Κιέβου

"Απελευθέρωση" πόλης από τους αυτονομιστές ανακοίνωσε το Κίεβο

Η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση στην Ουκρανία συνεχίζεται με την εκδίωξη ένοπλων αυτονομιστών από μια πόλη στο ανατολικό τμήμα της χώρας, όπως ανακοίνωσε η μεταβατική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με το "υπουργείο" Εξωτερικών, η επιχείρηση διεξήχθη στην πόλη Σβιατογκόρσκ και οι ουκρανικές δυνάμεις δεν υπέστησαν απώλειες.

«Κατά τη διάρκεια της αντιτρομοκρατικής επιχείρησης από ειδικές δυνάμεις η πόλη απελευθερώθηκε» (σ.σ. -από τους ...κατοίκους της;), ανέφερε το "υπουργείο" σε ανακοίνωσή του. «Επί του παρόντος στο Σβιατογκόρσκ και στα περίχωρά του περιπολούν δυνάμεις της αστυνομίας», πρόσθεσε το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Σημειώνεται ότι δεν είχαν υπάρξει προηγουμένως αναφορές περί δράσης ένοπλων αυτονομιστών στη συγκεκριμένη πόλη, η οποία βρίσκεται κοντά στη Σλαβιάνσκ, ένα προπύργιο των φιλορώσων αυτονομιστών. (σ.σ. δηλαδή "ανακατέλαβαν" ένα χωριό που δεν είχε καταληφθεί!)

Η κυβέρνηση της Ουκρανίας ανακοίνωσε και επίσημα τον τερματισμό της εκεχειρίας του Πάσχα και άρχισε την «ενεργή φάση» της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» για την εξάλειψη των ένοπλων φιλορωσικών αυτονομιστικών ομάδων από τις ανατολικές περιοχές της χώρας.

Στη Σλαβιάνσκ, ο αυτονομιστής δήμαρχος Βιατσεσλάβ Πονομαριόφ ανακοίνωσε ότι η πόλη ετοιμάζεται για μια ενδεχόμενη επίθεση των ουκρανικών δυνάμεων. «Περικυκλώνουν, σταθερά και μυστικά, την πόλη μας», δήλωσε ο Πονομαριόφ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτονομιστές είδαν στρατιωτικά ελικόπτερα να μεταφέρουν ενισχύσεις του Στρατού σε ένα κοντινό αεροδρόμιο και μια φάλαγγα τεθωρακισμένων οχημάτων να κινείται προς τη Σλαβιάνσκ από την κατεύθυνση της Ιζιούμ, μιας πόλης που βρίσκεται βόρεια.

Πηγή: Κουτί της Πανδώρας

Οδοφράγματα στο Ντόνεσκ

Ταυτόχρονα κυκλοφορούν δύο βίντεο που παρουσιάζουν ανταρσία των στρατιωτών της 9ης Ταξ.ΤΘ που είχε σταλεί στην περιοχή του Ντόνεσκ, την Δευτέρα του Πάσχα.

Πιο συγκεκριμένα στις περιγραφές των βίντεο στο you tube διαβάζουμε πως:

Το προσωπικό της 93ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας της 6ης ουκρανικής Στρατιάς που εστάλη στην περιφέρεια του Ντόνετσκ, στασίασε και σημειώθηκαν συγκρούσεις μεταξύ εφέδρων και αξιωματικών.
Το προσωπικό της Ταξιαρχίας σε ανακοίνωσή του "διαμαρτύρεται για τις συνθήκες στράτευσής τους που παραβιάζει τα διακαιώματα τους και τη νομοθεσία για τους εφέδρους στην Ουκρανία που προβλέπει επιστράτευση για μόλις δέκα ημέρες που όμως έγιναν σαράντα με την βία"! 

Αν και ψηφίστηκε ένας νόμος που αποσκοπεί στην προστασία των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους εφέδρους απολύθηκαν από τις δουλειές τους και είναι πλέον σε απόλυτη ανάγκη οικονομικής βοήθειας για να στηρίξουν τις οικογένειές τους .

Κάποιοι από τους 300 Ουκρανούς στρατιώτες που
αυτομόλησαν μαζικά κατά την πρώτη "αντιτρομοκρατική"
επιχείρηση

Στα βίντεο φαίνονται Ουκρανοί αξιωματικοί και κάποιοι μασκοφόροι (δεξιός τομέας;) να πυροβολούν στον αέρα προκειμένου να σταματήσουν τους ...στρατιώτες τους! 

Στο κείμενο αναφέρεται πως επί του παρόντος, για τα γεγονότα διεξάγεται ...ΕΔΕ! (όλοι οι καραβανάδες του κόσμου τελικά είναι ίδιοι...)

ΣΥΡΙΖΑ: Εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός σημειώσατε Χ

ΣΥΡΙΖΑ: Εθνικισμός - κοσμοπολιτισμός σημειώσατε Χ

Τα γεγονότα είναι γνωστά, υποψήφια Ρομά από τη μουσουλμανική μειονότητα, γνωστή για τις σχέσεις της με ελληνικούς αντιδραστικούς κύκλους και βραβευμένη από το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, εντάσσεται ως υποψήφια στην ευρωλίστα του ΣΥΡΙΖΑ και στην πορεία αποσύρεται (μετά από αντιδράσεις, όπως γράφεται, των μειονοτικών βουλευτών και του τουρκικού προξενείου), και μάλιστα με κοσμοπολίτικη επιχειρηματολογία που δίνει πάτημα στον εθνικισμό της άλλης πλευράς. Την ίδια στιγμή, ο υποψήφιος στο περιφερειακό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην πρόεδρος της λεγόμενης Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης που στηρίζει το εθνικιστικό μειονοτικό κόμμα DEB και - όπως αποδεικνύεται - έχει σχέσεις με εθνικιστικούς κύκλους στην Τουρκία, υπό το βάρος των αντιδράσεων παραιτείται. Θυμίζουμε ότι ο «Ριζοσπάστης» είχε δημοσιεύσει εδώ και μια βδομάδα (Πέμπτη 17/4/2014) Ανακοίνωση της ΚΟ Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ, στην οποία η ΚΟ κατήγγελλε αυτά τα περιστατικά.

***

Αντίφαση; Οχι τόσο. Ενα αστικό κόμμα είναι φυσικό να ενσωματώνει στους κόλπους του τόσο τον εθνικισμό όσο και τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου. Μια δύναμη αστικής διαχείρισης που υπόσχεται ότι θα διαχειριστεί καλύτερα τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των επιχειρηματιών, ότι θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη, δεν μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα των εργαζομένων της μουσουλμανικής μειονότητας, δεν μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντά τους ως αναπόσπαστου τμήματος της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας της Ελλάδας. Ετσι «παίζει» στα διάφορα παιχνίδια των ενδοαστικών ανταγωνισμών, αλλά και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην περιοχή, που πάντα προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τη μειονότητα. Αυτό κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας και έτσι πόσο «νέο» κόμμα είναι.
Αλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι πίσω από διάφορους αυτόκλητους εκπροσώπους της μειονότητας - είτε αυτοί σχετίζονται με εθνικιστικούς κύκλους της Ελλάδας είτε με ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΕΕ και ΝΑΤΟ) είτε με εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας - υπάρχουν οι μπίζνες διάφορων επιχειρηματιών, τα σχέδια για την «ανάπτυξη της Θράκης», που βρίσκεται μάλιστα σε στρατηγικό σημείο όσον αφορά τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας. Το παιχνίδι με τις ενδοαστικές αντιθέσεις με τα διάφορα κέντρα του εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού συνιστά κάθε άλλο παρά διεθνιστική στάση, όπως προσπαθεί να υποστηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβοντας τις «πομπές του» κάτω από το χαλί. Ούτε βεβαίως διεθνισμός είναι το να αναπαράγεις τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές.

***

Οι επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλων κομμάτων, αποδεικνύουν πού μπορεί να οδηγήσει ο καιροσκοπισμός και η ψηφοθηρία. Κάτι που φάνηκε και με την περίπτωση Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία, αλλά και με άλλες περιπτώσεις.
Βεβαίως αυτό δεν είναι κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλα τα αστικά κόμματα, και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, παίζουν και έχουν παίξει σε αυτό το παιχνίδι πολλοί από τους λεγόμενους μειονοτικούς βουλευτές και πολιτευτές τους (θυμίζουμε τις ανάλογες περιπτώσεις, π.χ.: Αχμέτ Ιλχάν από ΝΔ και Γκιουλ Καραχασάν από ΠΑΣΟΚ κ.ά., ή ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της ΝΔ που αποκαλύπτεται ότι έχει σχέσεις με το DEB κ.ά.). Θυμίζουμε επίσης ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο πρώτος διδάξας στην προβολή της λογικής του λεγόμενου «συλλογικού αυτοπροσδιορισμού», λογική που διευκολύνει τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα να εγείρουν «μειονοτικά», «εθνικά», «θρησκευτικά» ζητήματα όπου αυτό τους είναι χρήσιμο, με ΗΠΑ και ΕΕ να πρωτοστατούν σε αυτήν τη λογική. Αυτήν την κοσμοπολίτικη επιχειρηματολογία επανέφερε ουσιαστικά ο άλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Χριστόπουλος.

***

Υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας, που αφορούν την εκλογή μουφτή, τους ιμάμηδες και άλλα, εντάσσονται από αστικές και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις στις ενδοαστικές - ενδοκαπιταλιστικές - ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών κέντρων, δηλητηριάζοντας τη συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας. Ενώ μπαίνουν στην μπάντα άλλα σοβαρά προβλήματα που πλήττουν ιδιαίτερα τη μειονότητα, όπως η αυξημένη ανεργία που οδηγεί εκατοντάδες στο δρόμο της μετανάστευσης, οι επιπτώσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ στις κατασκευές και στην παραγωγή καπνού - κλάδοι στους οποίους απασχολείται μεγάλο τμήμα της μειονότητας - κ.ά.

***

Το ΚΚΕ απορρίπτει αυτές τις λογικές. Απορρίπτει και τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα και όχι τουρκική. Το ΚΚΕ απευθύνεται στους εργάτες, τους ανέργους, τους αγρότες, τα λαϊκά στρώματα, που, ανεξάρτητα αν ανήκουν στην πλειονότητα είτε στη μειονότητα, έχουν τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανάγκες, έχουν κοινό εχθρό την πολιτική της ΕΕ και τα μονοπώλια. Μόνο με την κοινή τους πάλη μπορούν να τα αντιμετωπίσουν.
Οι εξελίξεις αυτές χρειάζεται να προβληματίσουν τους εργαζομένους, τη φτωχολογιά της μειονότητας και της πλειονότητας, που τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν από τη στήριξη σε δυνάμεις που ενισχύουν τον εθνικισμό ή τον κοσμοπολιτισμό.
Ταξική ενωτική επιλογή για τα λαϊκά στρώματα της περιοχής είναι η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ στο Ευρωκοινοβούλιο και στις τοπικές εκλογές. Για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων, ανεξάρτητα από την εθνική ή θρησκευτική συνείδηση, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την ΕΕ, το κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.

Π.

Η χρεοκοπία του ρεφορμισμού

Η χρεοκοπία του ρεφορμισμού

«

Το ΚΚΕ επενδύει στην ηττοπάθεια «και τη διάσπαση των αγωνιζόμενων δυνάμεων. Δηλώνει διαρκώς ότι καμιά αλλαγή δεν είναι εφικτή σήμερα, παραπέμποντας όλους τους αναγκαίους πολιτικούς στόχους του κινήματος (διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΕΕ κλπ.) στο ακαθόριστο μέλλον της "λαϊκής εξουσίας"». Αυτά γράφει η εφημερίδα «ΠΡΙΝ», 19-20/4/2014 σε ρεπορτάζ που παρουσιάζει τη Διακήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις ευρωεκλογές. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στο ΚΚΕ δεν είναι καινούργια. Είναι η συνεπής τοποθέτηση μιας «αντικαπιταλιστικής» στα λόγια και ρεφορμιστικής στην πράξη πολιτικής δύναμης. Που πασχίζει να πείσει ότι μπορούν να επιβληθούν αντικαπιταλιστικοί πολιτικοί στόχοι σε καθεστώς καπιταλισμού, αδυνατώντας να απαντήσει στην εύλογη κριτική ότι δεν απαντά «ποια εξουσία, ποια κυβέρνηση θα τους εφαρμόσει». Γιατί είναι αυταπάτη να καλείς το λαό σε πάλη για πολιτικές αλλαγές σε όφελός του εντός του καπιταλισμού. Είναι σαν να του λες ότι: Μπορεί το κεφάλαιο να έχει την οικονομία στα χέρια του, την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, να έχει και την εξουσία, αλλά η εργατική τάξη να επιβάλλει πολιτικούς στόχους, τέτοιους μάλιστα, που της ανοίγουν το δρόμο για τη δική της εξουσία! Αυτή η γραμμή είναι συγκαλυμμένη ρεφορμιστική.

Και για να μη λένε πάλι ότι τους διαστρεβλώνουμε, παρουσιάζουμε αποσπάσματα από το ίδιο ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΠΡΙΝ». Γράφει: «Απαιτείται αγώνας για την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Δεν μπορεί αλλιώς να καταργηθεί το μνημόνιο και οι αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Δεν μπορεί αλλιώς να έχουμε αξιοπρεπείς μισθούς και δημόσια αγαθά». (Εφημερίδα «Πριν», 19-20/4/2014). Και προκύπτει το ερώτημα: Την αποδέσμευση ποιος θα την κάνει; Σ' αυτό πάλι δεν απαντούν. Γιατί είναι υποχρεωμένοι να πουν είτε εργατική εξουσία είτε μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού. Αφού όμως αποσυνδέουν την αποδέσμευση από την ΕΕ από την εξουσία, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αναφέρονται σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού; Ισως μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Αλλωστε για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτό το θέμα παραμένει ανοιχτό, στο μέλλον, λέει, θα μελετήσουν τη «σχέση κυβέρνησης - επανάστασης», η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις στο εσωτερικό όλων των ομάδων που την συγκροτούν που φλερτάρουν ανοιχτά με μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού.

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω παραθέτουμε άλλο ένα απόσπασμα από το ίδιο ρεπορτάζ: «Από την έξοδο από την ΕΕ έχει συμφέρον η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα συμφέροντά τους απαιτούν κατάργηση όλων αυτών των αντιδραστικών συνθηκών και μηχανισμών που τους επιβάλλουν. Ο μόνος που δεν έχει συμφέρον είναι η αστική τάξη, η ολιγαρχία του πλούτου, όσοι ξεκοκάλισαν το δημόσιο πλούτο, εκμεταλλεύτηκαν τους εργαζομένους και μας οδήγησαν στα μνημόνια. Η έξοδος από την ΕΕ θα είναι μεγάλο χτύπημα για όλους αυτούς, γιατί σε αυτή στηρίζουν τη βάρβαρη πολιτική τους».

Εδώ είναι φανερό ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βλέπει τα πράγματα στατικά. Βεβαίως και σήμερα δεν υπάρχει αστική δύναμη στην Ελλάδα που να θέτει ζήτημα εξόδου από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη. Ομως ενισχύονται τάσεις που θέτουν αμφιβολίες, αμφισβητούν την ΕΕ, υποστηρίζουν την ανάγκη αλλαγής προσανατολισμού και προτεραιοτήτων στις διεθνείς συμμαχίες. Είναι οι δυνάμεις του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού» που σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη ενισχύονται ακόμα περισσότερο. Αλλωστε το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη στο έδαφος του καπιταλισμού δε θα είναι αποκλειστικά υπόθεση ενός κράτους, αλλά θα σηματοδοτεί συνολικές αλλαγές στην ΕΕ. Ο κίνδυνος κάτω από ριζοσπαστική συνθηματολογία το εργατικό κίνημα να γίνει ουραγός θέσεων ενός αστικού ρεύματος που θα διεκδικεί καλύτερη αναδιαπραγμάτευση των θέσεων του κεφαλαίου σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο είναι υπαρκτός. Τέτοιες θέσεις εκφράζουν ανοιχτά τόσο το «Σχέδιο Β» του Α. Αλαβάνου όσο και το ΕΠΑΜ. Απόδειξη του πού οδηγεί η γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ότι επιδιώχτηκε πολύμηνη προσπάθεια για εκλογική συμμαχία με το πρώτο, ενώ αρχικά δεν αποκλειόταν συνεργασία και με το δεύτερο.

Εν κατακλείδι, οι αντιφάσεις αυτές στη γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ανεξάρτητα από την αφετηρία τους, αντικειμενικά οδηγούν την εργατική τάξη να κυνηγά έναν πολιτικό στόχο που είναι τάχα σε όφελός της, θα κάνει ζημιά στο κεφάλαιο, αλλά θα τον υλοποιήσει μια κυβέρνηση στο έδαφος της οικονομίας και της εξουσίας του κεφαλαίου! Παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αλήθεια, ποιος επενδύει στην ηττοπάθεια και τη διάσπαση, ποιος στέλνει τους πολιτικούς στόχους της εργατικής τάξης σε ένα ακαθόριστο μέλλον, το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που καλεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα να παλέψει για έναν αντικαπιταλιστικό πολιτικό στόχο που θα εφαρμόσει μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού;

Ι.

ΑΙΓΑΙΟ Σκηνικό έντασης με φόντο τους υδρογονάνθρακες

ΑΙΓΑΙΟ

Σκηνικό έντασης με φόντο τους υδρογονάνθρακες

Ο φυσικός και ορυκτός πλούτος της περιοχής γίνεται «μήλον της Εριδος» ανάμεσα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, εμπλέκοντας τους λαούς σε επικίνδυνους ανταγωνισμούς

Σκηνικό έντασης δείχνει να ξαναστήνεται στο Αιγαίο, με αεροσκάφη και φρεγάτες να παίρνουν θέση πάνω από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και τις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας να διαγκωνίζονται για το ποια θα έχει το πάνω χέρι στη μοιρασιά της λείας, στο φόντο και των οξυνόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε μια τελευταία τέτοια εξέλιξη, στον ελληνικό Τύπο διοχετεύτηκαν πληροφορίες ότι το γερμανικό πλοίο «R/V Poseidon», το οποίο ανήκει στο πανεπιστήμιο του Κιέλου και έκανε έρευνες νοτίως της Κρήτης, παρενοχλήθηκε την προηγούμενη βδομάδα από τουρκική φρεγάτα ενώ κινούνταν σε απόσταση περίπου 40 ναυτικών μιλίων νοτίως της Γαύδου, σε περιοχή εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Το γερμανικό πλοίο διενεργεί θαλάσσιες επιστημονικές έρευνες στη Μεσόγειο από τις 11 Απρίλη. Ξεκίνησε από την Κύπρο και αναμένεται να τις ολοκληρώσει τέλη Απρίλη στο Μπάρι της Ιταλίας.
Στο θέμα έδωσε ευρεία δημοσιότητα η τουρκική εφημερίδα «Milliyet» κάνοντας λόγο για «ελληνοτουρκική αντιπαράθεση» και «θερμή συνάντηση στην Ανατολική Μεσόγειο». Ο Τούρκος συντάκτης αναφέρει (λανθασμένα) ότι το πλοίο έχει νοικιαστεί από την Ελλάδα και προσθέτει ότι το «R/V Poseidon», αναζητώντας κοιτάσματα υδρογονανθράκων, εισήλθε «χωρίς άδεια» στις 17/4 σε τομέα «τουρκικής αρμοδιότητας» και απομακρύνθηκε χάρη σε τουρκικό πολεμικό πλοίο και περιπολικό αεροσκάφος του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Παραπέρα, η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να μετέχει και αυτή στις έρευνες του γερμανικού πλοίου με δικό της ειδικό παρατηρητή. Εξ ου και έδωσαν, υποτίθεται, εντολή στους Γερμανούς να σταματήσουν τις έρευνες. Βέβαια, κατά άλλες, ελληνικές πηγές, η τουρκική φρεγάτα δεν επικοινώνησε καν (μέσω ασυρμάτου) με το γερμανικό σκάφος, ούτε το πλησίασε.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συνέβη, και μόνο το δημοσίευμα της «Milliyet» σηματοδοτεί μια κινητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης γύρω από τα ελληνοτουρκικά, με κινήσεις που συντηρούν ένα σκηνικό έντασης. Σημειωτέον, το τελευταίο διάστημα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη μπαίνουν συχνότερα στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, υπήρξε μάλιστα έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα και εμπλοκή αεροσκαφών των δύο χωρών. Παράλληλα, η Αγκυρα και ο Τύπος της γειτονικής χώρας δίνουν μεγάλη έμφαση σε έρευνες που διεξάγονται στα ανοιχτά της Χίου, σε διεθνή ύδατα, για την ανεύρεση της σορού του πιλότου Ναΐλ Ερντογάν, το αεροσκάφος του οποίου κατέπεσε στην περιοχή το 1996.
Ελληνες αξιωματούχοι αναφέρουν ότι αυτό το σκηνικό εξυπηρετεί σκοπιμότητες «εσωτερικής κατανάλωσης» στην Τουρκία, ωστόσο οι κινήσεις αυτές πρώτα και κύρια συνδέονται άμεσα με την όξυνση των ανταγωνισμών των μονοπωλιακών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, ειδικά σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη και οι έρευνες Ελλάδας και Κύπρου για υδρογονάνθρακες ανοιχτά της Κύπρου, της Κρήτης και στο Ιόνιο.

Τα «ιδιωτικά συμφωνητικά» δεν είναι πρωτοτυπία.

Τα «ιδιωτικά συμφωνητικά» δεν είναι πρωτοτυπία...

Είτε με διμερείς συμφωνίες, είτε με «κανονισμούς εργασίας», είτε με ατομικές συμβάσεις, οι επιχειρήσεις μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους σαν ιδιοκτησία τους

Με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα το 2007, ο «Ριζοσπάστης» είχε αναδείξει το ρόλο που παίζουν οι «εσωτερικοί κανονισμοί» των εταιρειών...

Πριν από λίγες μέρες, ο «Ριζοσπάστης» έγραψε για την εταιρεία «Mikel» (αλυσίδα καταστημάτων καφεστίασης), που βάζει τους εργαζόμενους να υπογράψουν «δήλωση» (ιδιωτικό συμφωνητικό) όταν προσλαμβάνονται για δουλειά. Με τη «δήλωση» αυτή, η εργοδοσία απαγορεύει στους υπαλλήλους της να εργάζονται παράλληλα σε άλλη συναφή επιχείρηση, ενώ παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο η ίδια απαγόρευση να ισχύει και για τον πρώτο χρόνο μετά τη λύση της σύμβασης εργασίας με τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Απαγορεύει, επίσης, στους εργαζόμενους και σε συγγενείς τους πρώτου βαθμού να συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο στη λειτουργία συναφούς επιχείρησης. Σε περίπτωση, μάλιστα, που ο εργαζόμενος παραβεί κάποιον από τους όρους της «συμφωνίας», του επιβάλλεται αυτοδίκαια πρόστιμο 10.000 ευρώ για κάθε «παράβαση» από αυτές που περιγράφει το συμφωνητικό!
Η περίπτωση της εταιρείας «Mikel» δεν είναι μοναδική. Εδώ και χρόνια, οι εργοδότες μέσω «ιδιωτικών συμφωνητικών», «κανονισμών εργασίας», αλλά και ατομικών συμβάσεων, προσπαθούν να καταργήσουν ό,τι απέμεινε από τα δικαιώματα των εργαζομένων, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να παρακάμψουν ακόμα και αυτήν τη φιλεργοδοτική νομοθεσία, όταν τους βάζει έστω και τα ελάχιστα εμπόδια στον τρόπο που θέλουν να διαμορφώσουν τους όρους εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να υπογράψουν αυτά τα συμφωνητικά, ή να αποδεχτούν απαράδεκτους «κανονισμούς εργασίας» κάτω από το φόβο της απόλυσης.
Ο «Ριζοσπάστης», στα ρεπορτάζ του, έχει καταγράψει πολλές περιπτώσεις εταιρειών, που επέβαλαν τέτοιες «συμφωνίες» στους εργαζόμενους. Οι όροι που περιλαμβάνουν είναι προκλητικοί και διαμορφώνουν συνθήκες εργασίας εξοντωτικές για τους εργαζόμενους. Στον αντίποδα, παρέχουν στον εργοδότη το δικαίωμα να τους θεωρεί «κτήμα» του και ανάλογα να διαμορφώνει τις ώρες και το χώρο απασχόλησης, τις απολαβές, τις άδειες κ.ά. Ορισμένες τέτοιες περιπτώσεις σταχυολογούμε παρακάτω.

Ενας μισθός υπέρ του εργοδότη

Πριν από λίγες μέρες, η εταιρεία «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ» ζήτησε από τους εργαζόμενους να της χαρίσουν έναν ολόκληρο μισθό, για να στηρίξουν «την οικονομική ανάκαμψη της εταιρείας και στα πλαίσια της συζήτησης με τις τράπεζες για την αναχρηματοδότησή της»!
Μάλιστα, η εργοδοσία πρότεινε η περικοπή να γίνει ως εξής: Να αφαιρεθεί το 1/4 του μισθού του Απρίλη 2014, το 1/4 του Ιούλη και το 1/2 του Δεκέμβρη, εφόσον οριστικοποιηθεί η καταβολή του το Σεπτέμβρη του 2014 «συνεκτιμώντας την οικονομική κατάσταση της εταιρείας εκείνη την περίοδο». Η παραπάνω συμφωνία προτεινόταν με e-mail στους εργαζόμενους και ζητούνταν να την υπογράψουν μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα!
Ενα άλλο παράδειγμα αποτελεί η εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου και παροχής υπηρεσιών «E-shop.Gr», η οποία υποχρέωνε τους εργαζόμενους να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις που αχρήστευαν ακόμα και την κουτσουρεμένη εργατική νομοθεσία. Οι ατομικές συμβάσεις όριζαν, μεταξύ άλλων, πως ο εργαζόμενος «δεν υπάγεται στις περί χρονικών ορίων διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας (κυρίως υπερωριακή εργασία, εργασία κατά τις νυχτερινές ώρες, εργασία τις Κυριακές και τις αργίες). Για τις εργασίες αυτές, ο εργαζόμενος παραιτείται και ρητά από κάθε τυχόν αξίωση ή αμοιβή».
Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί ν' αναγκάζει τον εργαζόμενο να δουλεύει υπερωρίες, νύχτες και αργίες τζάμπα και όποτε αυτή θέλει. Ακόμα, πως «υποχρεούται, επίσης, να προσφέρει τις υπηρεσίες του και σε θυγατρικές εταιρείες ή εταιρείες που συμμετέχει ή συνεργάζεται η εδώ συμβαλλόμενη εταιρεία εφ' όσον τούτο του υποδειχτεί». Δηλαδή, ο εργαζόμενος θα «δανείζεται» σε οποιαδήποτε εταιρεία, σε οποιαδήποτε περιοχή της χώρας, αν το αποφασίσει η εργοδοσία. Σε άλλο σημείο, οριζόταν ότι, αν ο εργαζόμενος αρνηθεί οποιαδήποτε μετάθεση, η εργοδοσία τού επιβάλλει να παραιτηθεί και να φύγει χωρίς αποζημίωση.

Πολιτική δράση με έγκριση του προϊστάμενου

Επικαλούμενη τον «Κώδικα δεοντολογίας» της επιχείρησης, η «Coca - Cola» επιβάλλει στους εργαζόμενους να ζητάνε την άδεια του προϊσταμένου τους, για να αναπτύξουν πολιτική δράση και για να ασκήσουν το συνταγματικό τους δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Συγκεκριμένα, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» τον περασμένο Μάρτη, η πολυεθνική διένειμε μέσω e-mail στο προσωπικό της μια «φόρμα», όπου αναγράφονταν μια σειρά από ενέργειες, για τις οποίες οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να ζητάνε την άδεια της εργοδοσίας πριν τις πραγματοποιήσουν.
Αναφέρεται επί λέξει: «Η παρούσα φόρμα προορίζεται για συμπλήρωση από οποιονδήποτε εργαζόμενο της Coca - Cola HBC AG ή των θυγατρικών της (στο εξής η "Coca - Cola Hellenic") που ζητά την έγκριση από τον Υπεύθυνο συμμόρφωσης με τον Κώδικα (ή τον αρμόδιο Νομικό σύμβουλο) ή υποχρεούται να ενημερώσει για συγκεκριμένες ενέργειες σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας της "Coca - Cola Hellenic" (στο εξής ο "Κώδικας") ή σύμφωνα με την Πολιτική καταπολέμησης της δωροδοκίας και το εγχειρίδιο συμμόρφωσης (στο εξής η "Πολιτική καταπολέμησης της δωροδοκίας")».
Ανάμεσα στις ενέργειες για τις οποίες απαιτείται «προηγούμενη έγγραφη έγκριση ή ενημέρωση», στην ενότητα «πολιτικές δωρεές και δραστηριότητα», περιλαμβανόταν και το εξής: «Αν σκοπεύετε να διεκδικήσετε ή να αποδεχθείτε ένα δημόσιο αξίωμα, θα πρέπει να λάβετε προηγούμενη έγκριση από τους υπεύθυνους συμμόρφωσης με τον Κώδικα». Δηλαδή, αν ένας εργαζόμενος θέλει να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές (εθνικές, τοπικές ή άλλες), θα πρέπει πρώτα να πάρει έγκριση από την εργοδοσία και συγκεκριμένα από τον «υπεύθυνο συμμόρφωσης με τον Κώδικα»!
Στον «Κώδικα» της εταιρείας δε διευκρινιζόταν αν το «δημόσιο αξίωμα» αφορά και τη συνδικαλιστική ιδιότητα. Αν, δηλαδή, χρειάζεται η έγκριση της εργοδοσίας για να συμμετάσχει κανείς σαν υποψήφιος και στις εκλογές του σωματείου του. Σε κάθε περίπτωση, ανάλογα με την ερμηνεία, ανοίγει ο δρόμος για να μπουν επιπλέον εμπόδια και στη συνδικαλιστική δράση, ιδιαίτερα σ' αυτή που εναντιώνεται στα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Ο,τι και όπως το θέλει η εταιρεία

Το 2007, η εταιρεία «MEDIA MARKT» κατέθεσε για έγκριση σε αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Απασχόλησης τον «κανονισμό εργασίας». Στο άρθρο 5 του κανονισμού, αναφέρεται ότι η εταιρεία μπορεί να τοποθετεί τους εργαζόμενους όπου θέλει, να τους αναθέτει όποια καθήκοντα θέλει (πολυειδικότητα) και να τους μετακινεί σε οποιαδήποτε πόλη ή νομό θέλει.
Γράφει το άρθρο 5: «Η εταιρεία μπορεί, ανάλογα με τις ανάγκες της και μέσα στα πλαίσια και τους περιορισμούς του νόμου και της συμφωνηθείσας ατομικής σύμβασης εργασίας, να τοποθετεί σε οποιαδήποτε θέση και να αναθέτει οποιαδήποτε καθήκοντα σε οποιονδήποτε εργαζόμενο (...) σε οποιαδήποτε πόλη ή νομό, συμπεριλαμβανομένων και των άλλων εταιρειών του Ομίλου ή και όσων πρόκειται να συσταθούν ή ενταχθούν σε αυτόν στο μέλλον, και να τους αναθέτει οποιαδήποτε υπηρεσιακά καθήκοντα».
Η επίκληση του νόμου, σε τίποτα δεν αλλάζει το γεγονός ότι η εταιρεία μεταχειρίζεται τον εργαζόμενο σαν ιδιοκτησία της και διεκδικεί το δικαίωμα να τον μεταθέτει σε όποιο πόστο και σε όποιο μέρος τη συμφέρει, χωρίς να παίρνει υπόψη την οικογενειακή και κοινωνική του ζωή, χωρίς να δεσμεύεται από τυχόν διαφορετικές συμβάσεις εργασίας που ορίζουν τους όρους αμοιβής και απασχόλησης για κάθε ειδικότητα.
Την καπιταλιστική κρίση επικαλέστηκε το 2009 η εταιρεία μεταφοράς κοντέινερ «ΖΙΜ», προκειμένου να επιβάλει την εκ περιτροπής εργασίας με «ιδιωτικό συμφωνητικό». Σε αυτό αναφερόταν: «Προς αντιμετώπιση της επικρατούσης παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, πρέπει τα συμβαλλόμενα μέρη να διαμορφώσουν μια νέα οικονομική κατάσταση, η οποία θα συμβάλει εις την εύρυθμο λειτουργία της εταιρείας, εις την διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας και γενικά θα είναι επ' ωφελεία της εργοδοσίας και των εργαζομένων. Για την υλοποίηση των ανωτέρω η Εταιρεία προτείνει την μείωση του ωραρίου εργασίας των εργαζομένων κατά 30 λεπτά ημερησίως και εβδομαδιαίως 2 ώρες και 30 λεπτά με ανάλογη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων».
Ολες οι προϋποθέσεις που έθετε το συμφωνητικό, ήταν αποσπάσματα από το ν. 2639/1998, τον οποίο ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και διατήρησε η ΝΔ.

Πρόστιμο αν φύγεις από τη δουλειά!

Ορισμένα ακόμα παραδείγματα: Ο εσωτερικός κανονισμός της εταιρείας «ΚΟΡΡΕΣ ΑΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ», που αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» το 2007, προέβλεπε ότι η εργοδοσία μπορεί να μετακινεί τους εργαζόμενους σε άλλο γραφείο, εργοστάσιο ή κατάστημα όποτε θέλει. Με το άρθρο 4 του Κανονισμού, επιβαλλόταν η προσέλευση στη δουλειά των υπευθύνων βάρδιας μισή ώρα νωρίτερα από το χρόνο της βάρδιάς τους, χωρίς να διευκρινίζεται αν αυτό το μισάωρο θεωρείται εργάσιμος χρόνος.
Στο ίδιο άρθρο, η εταιρεία ουσιαστικά καταργούσε το δικαίωμα του διαλείμματος των εργαζομένων, αφού αναφερόταν ότι «η απόφαση της εταιρείας για την παροχή τού ως άνω διαλείμματος είναι ελεύθερα ανακλητή και δε δημιουργεί σε καμία περίπτωση επιχειρησιακή συνήθεια»!
Αντίστοιχα, στην εταιρεία «ICTS Hellas, Διεθνείς σύμβουλοι σε θέματα ασφαλείας μονοπρόσωπη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης - ιδιωτική επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας», ο εργαζόμενος ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει πρόστιμο, αν αποφάσιζε να φύγει από τη δουλειά του!
Συγκεκριμένα, όπως αναφερόταν στον Κανονισμό, «σε περίπτωση διακοπής της εργασίας χωρίς ειδοποίηση ή σε περίπτωση αποχώρησης εντός της νόμιμης προθεσμίας προμήνυσης, συμφωνείται ποινική ρήτρα ίση με τις αποδοχές ενός μήνα, οι οποίες και θα συμψηφίζονται με τις οφειλόμενες αμοιβές και θα αφαιρούνται από τον καταβλητέο μισθό, ενώ η εταιρεία θα διατηρεί το δικαίωμα της αποζημίωσης για κάθε περαιτέρω ζημιά που θα έχει τυχόν υποστεί από τη διακοπή της εργασίας χωρίς προμήνυση»! Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν τόσο «κραγμένο», που απορρίφθηκε από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Απασχόλησης.
Στα «απαγορευμένα» έμπαινε, επίσης, το δικαίωμα στην απεργία και στο συνδικαλισμό, καθώς σε άρθρο του Κανονισμού προβλεπόταν ότι «δεν επιτρέπεται «καμία πολιτική ή θρησκευτική δραστηριότητα». Για κερασάκι στην τούρτα, προβλεπόταν ότι «η διεύθυνση της εταιρείας μπορεί να επιβάλλει ατομική έρευνα και έρευνα του ΙΧ αυτοκινήτου (ή άλλου μέσου μεταφοράς του εργαζόμενου) και των αποσκευών του εργαζόμενου όταν βρίσκονται στις εγκαταστάσεις της εταιρείας ή πελατών της προς το σκοπό της παροχής υπηρεσίας».