ΚΚΕ 🚩Μια πρώτη συνολική εικόνα του εκλογικού αποτελέσματος

Από Ομάδα ¡H.lV.S!

Κοινή διαπίστωση όλων των αναλυτών (εχθρών & «φίλων») είναι πως το ΚΚΕ «άντεξε» (κατ’ άλλους) «κράτησε»: έτσι κι αλλιώς -πλην εξαιρέσεων στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες έχουμε αυξημένα ποσοστά και ψήφους, τόσο σε σχέση με τις εκλογές του 2015, όσο και με τις ευρωεκλογές
Όπως δήλωσε αμέσως μετά τα πρώτα αποτελέσματα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «Οι συνθήκες των εκλογών, όπως και των ευρωεκλογών, αποτύπωσαν έναν νέο συσχετισμό μεταξύ των αστικών κομμάτων με κύριο χαρακτηριστικό την υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και, επομένως, την κυβερνητική εναλλαγή, χωρίς όμως ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, με ταυτόχρονη ενίσχυση του διπολισμού, αλλά και μια συνολική τάση συντηρητικοποίησης.
Το ποσοστό του ΚΚΕ επιτεύχθηκε μέσα σε συνθήκες πόλωσης, εκβιαστικών διλημμάτων, απογοήτευσης, αποχής, μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργούν όχι μόνο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, όπως η ΝΔ, αλλά και αυτές που παρουσιάζονται ως “αριστερές”».

Τρίτη δύναμη το ΚΚΕ στην Αττική

• Σε τρίτη δύναμη αναδεικνύεται το ΚΚΕ σε ολόκληρη την Αττική, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, με τα εκατομμύρια των εργατοϋπαλλήλων και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων.
• Το ΚΚΕ είναι στην τρίτη θέση στις 7 από τις 8 εκλογικές περιφέρειες στις οποίες χωρίζεται η Αττική, και πιο συγκεκριμένα στις: Α’ Αθηνών με 6,37%, Β1 Βόρειου Τομέα με 6,19%, Β2 Δυτικού Τομέα με 8,64%, Β3 Νότιου Τομέα με 7,14%, Α’ Πειραιά με 5,51%, Β’ Πειραιά με 8,02% και Β’ Δυτικής Αττικής με 5,93%. Στην περιφέρεια Α’ Ανατολικής Αττικής το ΚΚΕ παίρνει 4,96% και κατατάσσεται στην 4η θέση.
• Μάλιστα, το Κόμμα έχει αυξημένα ποσοστά στις περισσότερες εκλογικές περιφέρειες της Αττικής, τόσο συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του περασμένου Μάη όσο και με τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015
• Επίσης, το ΚΚΕ εκλέγει από έναν βουλευτή σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής, εκτός από την Α’ Πειραιά και τη Β’ Δυτικής Αττικής που δεν εκλέγει βουλευτή.
• Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, που από σήμερα δίνει τη μάχη της επόμενης μέρας |> εδώ

     

Αβροφροσύνη κι η μπάλα στην εξέδρα

Στους πανηγυρισμούς της ΝΔ για τη διαφαινόμενη αυτοδυναμία, αμέσως μετά το «exit poll», ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης «απαντούσε» με διαβεβαιώσεις για «προγραμματική και εποικοδομητική αντιπολίτευση», διαφημίζοντας τις «προγραμματικές και τεκμηριωμένες» θέσεις που πρόβαλλε προεκλογικά το κόμμα του. Αλλά και ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ έδινε διαπιστευτήρια για μια «υπεύθυνη αντιπολίτευση», που θα επιδιώκει «συνέργειες και συναινέσεις» όπου υπάρχει δυνατότητα. Η «προγραμματική» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και η «υπεύθυνη» του ΚΙΝΑΛ δεν μοιάζουν μόνο σαν δυο σταγόνες νερό, κρίνοντας από τις θέσεις και τα προγράμματά τους, αλλά είναι και η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής που θα υλοποιήσει από σήμερα η ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Από κοντά ο Βαρουφάκης ανακάλυψε πως «ο λαός μας τιμωρεί τις κυβερνήσεις που του επιβάλλουν μνημόνια. Άλλη μία φορά ανέτρεψε μία μνημονιακή κυβέρνηση (χωρίς φυσικά να λέει τι είναι αυτοί που εξέλεξε) καταλήγοντας «εμείς ως ΜέΡΑ25 δεσμευόμαστε ότι θα μιλάμε με μετριοπάθεια»

Στατιστικά (με την όποια επιφύλαξη)

Σε ό,τι αφορά τις συσπειρώσεις και τις μετακινήσεις ψηφοφόρων στις βουλευτικές εκλογές, σε σχέση με τις ευρωεκλογές του Μάη του 2019, από το exit poll δόθηκαν τα εξής στοιχεία:
✔️  Συσπειρώσεις (δηλαδή το ποσοστό των ψηφοφόρων κάθε κόμματος στις ευρωεκλογές που χτες ψήφισαν ξανά το ίδιο κόμμα): ΝΔ 91,6%, ΣΥΡΙΖΑ 85,2%, ΚΙΝΑΛ 73,4%, ΚΚΕ 78,2%, ΜεΡΑ25 56,2%, ΧΑ 78,6%, Ελληνική Λύση 71,9%.
✔️  Μετακινήσεις (σε σχέση με τις ευρωεκλογές):
Από ΝΔ: 2,5% προς ΣΥΡΙΖΑ, 1,4% προς Ελληνική Λύση, 1,2% προς ΚΙΝΑΛ, 0,6% προς ΧΑ, 0,1% προς ΚΚΕ, 2,5% προς άλλα κόμματα.
Από ΣΥΡΙΖΑ: 5% προς ΝΔ, 2,7% προς ΚΙΝΑΛ, 2,4% προς ΜεΡΑ25, 1,4% προς ΚΚΕ, 0,9% προς ΧΑ, 2,4% προς άλλα κόμματα.
Εισροές (από τους ψηφοφόρους κάθε κόμματος στις ευρωεκλογές):
Προς ΝΔ: 26% από Ποτάμι, 13% από Ελληνική Λύση, 12% από Ενωση Κεντρώων, 10% από ΚΙΝΑΛ, 10% από ΜεΡΑ25, 8% από ΧΑ, 5% από ΣΥΡΙΖΑ, 2% από ΚΚΕ, 13% από άλλα κόμματα και τέλος το 29% από τους ψηφοφόρους που απείχαν στις ευρωεκλογές και ψήφισαν χτες.
Προς ΣΥΡΙΖΑ: 24% από ΜεΡΑ25, 11,5% από ΚΚΕ, 11% από ΚΙΝΑΛ, 10% από Ενωση Κεντρώων, 9% από Ποτάμι, 2,5% από ΝΔ, 27% από άλλα κόμματα και τέλος το 32,5% από τους ψηφοφόρους που απείχαν στις ευρωεκλογές και ψήφισαν χτες.
Άλλα στοιχεία
|>                                    Πότε αποφάσισαν
✔️  Σε ό,τι αφορά το χρόνο που αποφάσισαν τι θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, το 9,8% των συμμετεχόντων στο exit poll απάντησε ότι αποφάσισε τη μέρα των εκλογών, το 8,5% την τελευταία βδομάδα, το 6% μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψήφιοι και το 74,3% εδώ και αρκετό καιρό.
Από όσους δηλώνουν ότι αποφάσισαν τη μέρα των εκλογών, το 26,1% ψήφισε ΝΔ, 24,7% ΣΥΡΙΖΑ, 9,2% ΜεΡΑ25, 7,7% ΚΙΝΑΛ, 5,4% Ελληνική Λύση, 5,2% ΚΚΕ, 5,1% Ενωση Κεντρώων, 1,8% ΧΑ, 1,2% Πλεύση Ελευθερίας και 13,8% άλλα κόμματα.
|>                              Εκτιμήσεις ανά κατηγορία ψηφοφόρων
✔️  Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου exit poll, προκύπτουν τα ακόλουθα στοιχεία ψήφου ανά κατηγορία ψηφοφόρων:
Νέοι ψηφοφόροι (ηλικίας 17-24 ετών): ΣΥΡΙΖΑ 33,8%, ΝΔ 29,7%, ΜεΡΑ25 6,9%, ΧΑ 5,7%, ΚΚΕ 5,5%, ΚΙΝΑΛ 4,2%, Ελληνική Λύση 3,4%, άλλα κόμματα 10,8%.
Ψηφοφόροι άνω των 55 ετών: ΝΔ 44,3%, ΣΥΡΙΖΑ 28,2%, ΚΙΝΑΛ 9,1%, ΚΚΕ 6,8%, Ελληνική Λύση 3%, ΧΑ 2,5%, ΜεΡΑ25 2,1%, άλλα κόμματα 4%.
Δημόσιοι υπάλληλοι: ΣΥΡΙΖΑ 34,1%, ΝΔ 32%, ΚΙΝΑΛ 7,1%, ΚΚΕ 5,3%, Ελληνική Λύση 4,6%, ΧΑ 4,3%, ΜεΡΑ25 3,5%, άλλα κόμματα 9,1%.
Ελεύθεροι Επαγγελματίες: ΝΔ 44,6%, ΣΥΡΙΖΑ 24,5%, ΜεΡΑ25 6,3%, ΚΚΕ 5,9%, ΚΙΝΑΛ 5,9%, ΧΑ 3,3%, Ελληνική Λύση 2,5%, άλλα κόμματα 7%.
Συνταξιούχοι: ΝΔ 46,4%, ΣΥΡΙΖΑ 25,5%, ΚΙΝΑΛ 10,9%, ΚΚΕ 6%, Ελληνική Λύση 3,5%, ΧΑ 2,1%, ΜεΡΑ 1,7%, άλλα κόμματα 3,9%.

 

Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχουν όλα τα τελικά αποτελέσματα, συγκριτικά και ταξινομημένα κατά ποσοστό κλπ. με links για κάθε εκλογική περιφέρεια κλπ

ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σε σχόλια  του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ  κατά την ορκωμοσία του Κ. Μητσοτάκη οι σχολιαστές Α. Πορτοσάλτε, Δ. Οικονόμου και Π.Τσίμας έδωσαν συμβολικές διαστάσεις στην παρουσία της οικογένειας Μητσοτάκη, για εικόνα που καθησυχάζει τον έλληνα ψηφοφόρο,  με αποκορύφωμα τον Π. Τσίμα να αποφαίνεται «επιστρέφουμε με αυτή την εικόνα στην κανονικότητα».

               Κι αναρωτιέται κανείς για την σημασία που ο λόγος της νέας κυβέρνησης θέλει να προσδώσει στην έννοια της κανονικότητας, συγκεκριμενοποιώντας το γενικό κι αόριστο, να συμβαίνουν δηλ. τα γεγονότα όπως  συνηθίζουν σύμφωνα με καθιερωμένους κανόνες. Οι κανόνες για αποδοχή και ταξινόμηση της πραγματικότητας προέρχονται από συγκεκριμένες παραστάσεις ή γεγονότα που προσλαμβάνονται ως υποδείγματα και λειτουργούν ως πρότυπα. Η προσπάθεια λοιπόν των σχολιαστών να κατασκευάσουν  ad hoc ένα πρότυπο με την ανάδειξη της συγκεκριμένης εικόνας της ενωμένης οικογένειας αποβλέπει στη αναβίωση κανόνων από παλιότερες εποχές, με ανάκτηση παρόμοιων εμπειριών που ευελπιστούν πως έχουν αποθηκευτεί στη συλλογική μνήμη από την αξέχαστη εποχή της επιβολής του συνθήματος για  θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια. Κι ίσως χωρίς να το συνειδητοποιούν εκείνη τη στιγμή,  οι τρεις σχολιαστές αποκαλύπτουν το ανέφικτο της υπόσχεσης για  κανονικότητα διαφορετικής απ’ αυτή που υπόσχονταν ο  ΣΥΡΙΖΑ,  αφού για να την περιγράψουν αναγκάζονται να καταφύγουν σε ιδεαλιστικές φούσκες που πια κανένα δεν ενδιαφέρουν και φυσικά το ξέρουν και οι ίδιοι.  Οι αλλαγές, με κυβέρνηση της Ν.Δ, στις ιεραρχίες ανάμεσα στους πόλους άσκησης της τρέχουσας πολιτικής έχει περισσότερο να κάνει με το ύφος, την ρητορική, τα επιφαινόμενα ιδεολογίας παρά με τις ίδιες τις πολιτικές επιλογές. Είναι που η κανονικότητα τόσο της παρούσας όσο και της απελθούσης κυβέρνησης ταυτίζονταν με την κανονικότητα σ’ ένα καπιταλιστικό περιβάλλον που εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο, με διαφορά ίσως στο βαθμό που αυτό  γίνεται ύπουλα, με νόμους και υποσχέσεις.

               Οι εκλογές της Κυριακής σταθεροποίησαν το μετασχηματισμό του εκλογικού σκηνικού και των πολιτικών συσχετισμών, επαναφέροντας σε γενικές γραμμές την εικόνα του δικομματισμού πριν από την κρίση των μνημονίων. Οι εκλογές αυτές, αν και συνεχίζουν να καταγράφουν την αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος, αφού δεν καταγράφεται αμφισβήτηση εκείνης της μορφής διακυβέρνησης που στηρίζεται στη διαχειριστική λογική της καπιταλιστικής κρίσης, όμως η σταθερότητα της παρουσίας της κομμουνιστικής αριστεράς έχει και την αισιόδοξη προοπτική της για αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, όπου αυτή θα είναι ο κυρίαρχος πόλος.

               Αποκαταστάθηκε το δικομματικό σύστημα εξουσίας, με το ΣΥΡΙΖΑ σε ικανοποιητικά ποσοστά για αντιπολίτευση να αντικαθιστά επάξια το ΠΑΣΟΚ,  ενώ φαίνεται  σαν να ξεχάστηκαν τα αντικοινωνικά μέτρα που όλα τα αστικά κόμματα συμμετείχαν στην επιβολή τους με τα μνημόνια, και φυσικά και η ΝΔ με τον Α. Σαμαρά και τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη σε θέση υπουργού. Το εκλογικό σώμα σταθερά και πάλι πριμοδότησε δυο κόμματα εξουσίας, χωρίς  καταλυτικές ρωγμές στο πολιτικοκοινωνικό σύστημα, και  ξαναγυρίζει στις ελπίδες για αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων στο εσωτερικό μπλοκ εξουσίας που θα διασφαλίζει εκ νέου, στις καινούργιες συνθήκες της συρρικνωμένης οικονομίας που αποτελούν την νέα κανονικότητα, την αναπαραγωγή μικρομεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων. Και η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ  δεν χρειάζεται πια ούτε αυτή εκβιαστικά διλήμματα για συνέχιση της ασκούμενης πολιτικής. Αρκούν οι εκκλήσεις για ενότητα και υποσχέσεις για μέριμνα όλων των ελλήνων για να ενισχυθεί η πεποίθηση για την αναγκαιότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

               Το θετικό είναι η απώλεια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της Χρυσής Αυγής, που στην ευελπιστούμενη κανονικότητα ο χυδαίος λόγος της και η εγκληματική της δράση δεν έχει θέση. Η ηρεμία και η ασφάλεια που επιδιώκεται μετά την καταπράυνση, με απειλές, εκβιασμούς και υποσχέσεις, της οργής και της αγανάκτησης, έχει ανάγκη από ένα κατεστημένο σύστημα εξουσίας που να βασίζεται σε κανόνες και εγγυήσεις, έστω και πλαστές. Η  Χ.Α, με γλώσσα κατά του κατεστημένου, που ακόμα και στον καιρό της δικτατορίας χρησιμοποιούσε το παρακράτος, αποδομημένη από αντιφασιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις ενοχοποιήθηκε για την εγκληματική της δράση και περιθωριοποιήθηκε. Κι αν ο κυρίαρχος λόγος τη χρησιμοποίησε σαν φόβητρο, αν δεν γίνει αποδεκτή η κυρίαρχη επιλογή των μνημονίων, η αποκάλυψη του εγκληματικού της  χαρακτήρα έκανε τους ψηφοφόρους της ΧΑ να μην τολμούν να παραδεχτούν τη συμπόρευσή τους μ’ αυτήν. Εξάλλου η ΝΔ τους διευκόλυνε σ’ αυτό αφού δεν είχε πρόβλημα να στεγάσει φασιστικά …σταγονίδια, αρκεί να μη δηλώνουν την ταυτότητά τους. Και το κόμμα του Κ. Βελόπουλου αποδείχτηκε ένα καλό υποκατάστατο με …ολίγο ναζισμό για να στεγάσει φασίστες. Εξοικειωμένοι πια με την περιφρόνηση του ορθού πολιτικού λόγου, ακόμα και την προβολή της σωματικής βίας, ο κίνδυνος παραμένει για τις ρίζες του φασισμού στο πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα στην κοινωνία, αλλά και η δυναμική του αντιφασιστικού λόγου, που παρέσυρε εκών άκων και τον κυρίαρχο, θα κάνει δύσκολη την απροκάλυπτη παρουσία του.

               Η αναμέτρηση και σ’ αυτές τις εκλογές ήταν ανάμεσα στα κόμματα του αστισμού από τη μια και από την άλλη στον κομμουνιστικό κόμμα που συμπιέζεται για να συνθλιβεί, αλλά αντέχει και προχωρά σε νέους αγώνες.

Η εκλογική "κανονικότητα" και ο αγώνας που συνεχίζεται σήμερα

Αλλαγή σκυτάλης και πολιτικού προσωπικού λοιπόν στις χθεσινές εκλογές. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του για την επιστροφή της χώρας στην ‘κανονικότητα’, κάτι που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι δεν έπεισε όσους χρειαζόταν για να παραμείνει στην κυβέρνηση.

Το αποτέλεσμα των εκλογών, πάντως, είναι μια επιστροφή στην ‘κανονικότητα’ εκ των πραγμάτων. Τα αποτελέσματα μοιάζουν με αυτά των εκλογών του 2009 με ένα νέο δικομματισμό να εδραιώνεται και με τα δέκα χρόνια κρίσης να φέρνουν την αντικατάσταση του ενός πόλου του συστήματος (ΠΑΣΟΚ) από έναν άλλο (ΣΥΡΙΖΑ). Ακόμη και η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής αντικαταστάθηκε από την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου στον ρόλο του σχετικά πρόσφατου ΛΑ.Ο.Σ. Εκλογικά τουλάχιστον η αστική τάξη διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία την κρίση, η οποία αποτέλεσε την μεγαλύτερη δοκιμασία για την ηγεμονία του πολιτικού προσωπικού του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα.

Ωστόσο, οι ομοιότητες με αυτό που κωδικοποιήθηκε ως ‘κανονικότητα’ (η κίβδηλη ευδαιμονία των προ-κρίσης δεκαετιών) τελειώνουν εκεί. Τα οικονομικά στοιχεία της λαϊκής οικονομίας δεν έχουν και δεν θα έχουν ποτέ στο μέλλον την εικόνα που είχαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά που κατοχυρώθηκε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι η εικόνα απαξίωσης του πολιτικού συστήματος από μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Η αποχή που έκλεισε στο 42,08%, αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη της μεταπολίτευσης και δίνει μια εικόνα μεγάλης απογοήτευσης, μια εικόνα ενός λαού σε παραίτηση και κατάθλιψη. Φυσικά αυτή η εικόνα είναι άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που απογοήτευσε μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του, οδηγώντας τους είτε σε πολιτική συντηρητικοποιηση, είτε σε απάθεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ προειδοποίησε για το που θα οδηγήσει η πολιτική και η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 κιόλας

Σε αυτές τις συνθήκες ‘κανονικότητας’ λοιπόν, το ΚΚΕ κατάφερε να κρατήσει τις δυνάμεις του, οι οποίες εάν κάποιος δει την μεγάλη εικόνα της κατάστασης του κινήματος σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι διόλου αμελητέες.
Πολύ ειδικότερα δε, εάν αναλογιστούμε ότι σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι και δραστήριοι, όπως καταμαρτυρούν οι γενναίες προσπάθειες και η εν γένει δυναμική παρουσία των ψηφοφόρων του Κόμματος σε όλη την προεκλογική περίοδο. Ωστόσο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτή η σταθεροποίηση των δυνάμεων που καταγράφεται στην κάλπη, ειδικά σε σχέση με την διαμόρφωση συντηρητικών και αντιδραστικών συσχετισμών στην εξουσία δεν είναι αρκετή. Μεγάλα τμήματα του λαού παγιδεύθηκαν και πάλι στα ψεύτικα διλήμματα και ψήφισαν είτε τον ένα πόλο του συστήματος, είτε τον άλλο με ‘μισή καρδιά’. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ‘εκπαίδευσης’ του λαού από το πολιτικό σύστημα στην λογική, όχι πια των μειωμένων απαιτήσεων, αλλά στην λογική των ανύπαρκτων απαιτήσεων. Ας είναι, το ΚΚΕ θα είναι εδώ από σήμερα για να αγωνιστεί και για αυτούς που δεν το ψήφισαν και για να αποδείξει ότι αξίζει την εμπιστοσύνη τους και για να συνεχίσει τον αγώνα να πείσει τον λαό ότι αξίζει πολύ περισσότερα και μπορεί να τα πάρει μόνο εάν πιστέψει στις δικές του δυνάμεις.

Σε μια γενικότερα καταθλιπτική εκλογική εικόνα ένα από τα ελπιδοφόρα μηνύματα που έβγαλαν οι κάλπες έρχεται από την Αθήνα και την Αττική, στην οποία βρίσκεται και η μεγαλύτερη μάζα των εργαζομένων, όπου το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρα τρίτη δύναμη. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποτελέσει μια βάση στην οποία μπορεί να ‘χτίσει’ το Κόμμα στα επόμενα χρόνια και καταδεικνύει ότι έστω και σε εμβρυϊκό ακόμα επίπεδο, υπάρχουν διεργασίες ενίσχυσης που μπορούν να ενταθούν στην περίοδο που αρχίζει από σήμερα.

Κλείνοντας πρέπει να τονιστεί ότι οι κάλπες δεν είναι τίποτα άλλο από μια αποτύπωση συσχετισμών και σε καμία περίπτωση δεν καθορίζουν τα πάντα. Τίποτα δεν κερδίζεται σε αυτές και τίποτα δεν χάνεται από αυτές. Από αύριο κιόλας ξεκινάει ο αγώνας, με το ΚΚΕ και την πρωτοπόρα εργατική τάξη όπως πάντα στην προμετωπίδα του, εναντίον -μιας ακόμη- αντιλαϊκής κυβέρνησης και ο αγώνας να μεγαλώσουν οι απαιτήσεις και να αυξηθεί η πίστη του λαού στις δικές του δυνάμεις και όχι στον οποιοδήποτε μεσσία. Ούτως ώστε στο παρόν να μπλοκαριστούν όσα περισσότερα από αυτά που έρχονται, αλλά κυριότερα στο μέλλον να ανοίξουν ορίζοντες για μια πραγματική αλλαγή εξουσίας και για μια χώρα και οικονομία που θα δουλεύει πραγματικά για τους πολλούς. Ούτως ώστε να αναστρέψουμε την ζημιά που έκανε ο καιροσκοπισμός του ΣΥΡΙΖΑ στις αξίες, τα ιδανικά, τα σύμβολα, και τα όνειρα των αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων του τόπου. Επομένως, ψηλά τις σημαίες και τα κεφάλια σύντροφοι οι πιο όμορφοι αγώνες μας είναι μπροστά μας!

Πηγή: Αγκάρρα

Αρχαία πασοκιά αθάνατη – Όταν ο Χρυσοχοΐδης έλεγε το ΚΚΕ ανάχωμα υπέρ της ΝΔ

  

09-07-2019

Όταν ο δύο φορές υπουργός επί ΝΔ κατηγορούσε το ΚΚΕ για στήριξη στη συντήρηση, σε ένα απόσπασμα συνέντευξης που μόνο από τις λεπτομέρειες ξεχωρίζει από δηλώσεις Συριζαίων στο σήμερα. 

Κατιούσα

 

Ένα από τα πρόσωπα που προκάλεσαν αρκετές συζητήσεις στη χθεσινή ανακοίνωση είναι εκείνο του νέου υπουργού Προ.Πο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ένα από τα δυο βαριά σημιτικά ονόματα (Μαζί με τη Λίνα Μενδώνη) που πήραν μεταγραφή στη γαλάζια παράταξη, με τη Φώφη, άλλοτε υφυπουργό του Σαμαρά να διαγράφει τους δύο από το ΚΙΝΑΛ, σε μια κίνηση υπέροχης πολιτικής ειρωνείας. Με “παράσημό” του τη σύλληψη των μελών και την εξάρθρωση της 17Ν όταν είχε το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο επί ΠΑΣΟΚ, ο Χρυσοχοΐδης πιθανόν να φιλοδοξεί να προσθέσει στα γαλόνια που θα το απονείμει η αστική τάξη και την “εκκαθάριση των Εξαρχείων”, ενώ αν επί ημερών του υπάρξουν σκληρές καταδικαστικές αποφάσεις στη δίκη της ΧΑ, είναι πολύ ορατό το ενδεχόμενο να περηφανεύεται και για τον πόλεμό του “ενάντια στα 2 άκρα”.


Μέσα στη χρόνια της κρίσης, τον θυμόμαστε κυρίως από το ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει τα μνημόνια, αλλά ευτυχώς ούτε τώρα θα χρειαστεί να το κάνει, αφού ο Σύριζα μας έβγαλε από αυτά και μπορούμε να παίρνουμε μέτρα χωρίς να μας τα υπαγορεύει κανένας απέξω. Υπάρχουν όμως κι άλλες, λιγότερο γνωστές πτυχές της πορείας του άρτι διορισθέντος υπουργού, όπως τότε που κατηγορούσε το ΚΚΕ για “αριστερό ψάλτη της δεξιάς”, όπως έκανε τότε ο αρχηγός του ο ΓΑΠ, απλά με άλλη φρασεολογία:

sfyrodrepano @sfyrodrepano

Αφήνω αυτό εδώ για να δούμε τη διαχρονικότητα κ την προοδευτικότητα κάποιων αιτημάτων. Γλυκές καληνυχτούλεςhttp://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31%2F05%2F2009&id=49562&fbclid=IwAR3TqXsbMzsMHpX7NVMWQNEUVax8qqnp3-2wz1Adl50I0t08rEzi5ndLTYs …

26

1:21 AM - Jul 9, 2019

Twitter Ads info and privacy

See sfyrodrepano's other Tweets

Ανατρέχοντας λοιπόν στο ψηφιακό αρχείο της πάλαι ποτέ Ελευθεροτυπίας, βρίσκουμε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, στις 31 Μαΐου 2009, λίγους μήνες πριν ο ΓΑΠ έρθει καβάλα στο άλογο για να μας βάλει καλπάζοντας στο ΔΝΤ και το αδιάβαστο πρώτο μνημόνιο. Αξίζει για ιστορικούς λόγους να διαβαστεί ολόκληρη, για να δούμε ένα λάβρο Χρυσοχοΐδη να ξιφουλκεί κατά της ΝΔ και κατά του ΣΕΒ που “θέλγεται από το ανεκπλήρωτο όνειρο του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα” και το δημοσιογράφο Τάσο Παππά, να κάνει την προφητική εκτίμηση (για να φανεί ότι “στριμώχνει” τάχα το συνομιλητή του) ότι η οικονομική κρίση (τότε εννοούσαμε τη διεθνή, εκείνη που είχε αρχίσει το 2008 με την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς) δεν είχε φανεί σε τέτοια έκταση στην Ελλάδα.
Το κλου όμως είναι το ερώτημα που ακολουθεί:

Αντικομμουνισμός είναι, κατά την κ. Παπαρήγα, να πολεμάς το ΚΚΕ με ανήθικα μέσα. Κι αυτό κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ισχυρίζεται το ΚΚΕ.
– Το ΠΑΣΟΚ σέβεται όλους τους πολιτικούς χώρους και διατυπώνει την κριτική του πάντοτε με πολιτικούς όρους. Ωστόσο, η «πολιτική ασυλία» που επιδιώκει το ΚΚΕ είναι αναντίστοιχη με την ιστορική συγκυρία, το σημερινό πολιτικό περιβάλλον αλλά και με την πρακτική της ισοπεδωτικής ταύτισης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. που ακολουθεί αταλάντευτα χρόνια τώρα. Πρέπει επιτέλους όσοι επικαλούνται την πρόοδο σε αυτή τη χώρα να πάρουν θέση και να συνταχθούν σε ένα ευρύτερο μπλοκ προοδευτικών δυνάμεων που επιθυμούν να φέρουν μόνιμες, κοινωνικά δίκαιες και ουσιαστικές αλλαγές στη χώρα. Το ΚΚΕ με τη στάση απόλυτης άρνησης σε αυτό το αίτημα δηλώνει ουσιαστικά ότι επιθυμεί να συνεχίσει να λειτουργεί σαν βασικό ανάχωμα υπέρ της συντήρησης.

Δεν είναι απολαυστικό μόνο το ότι άνθρωπος που έτρεξε να συνδράμει δύο φορές ως υπουργός τη ΝΔ, την πρώτη φορά στο χαρτοφυλάκιο Υποδομών και μεταφορών (2013 ως 25 Γενάρη 2015) στα πλαίσια της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, κι αυτή τη φορά ως “ανεξάρτητος” πια εξωκοινοβουλευτικός, έλεγε δεκανίκι της συντήρησης του ΚΚΕ, αλλά πως, αν στην απάντηση αντικαταστήσεις τη λέξη ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα και πρόσφατη δήλωση τέως κυβερνητικού στελέχους της ΠΦΑ. Ακόμα και τα περί “ασυλίας” του ΚΚΕ τα ξανακούσαμε πρόσφατα από στελέχη της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, πιο διασπασμένο από ποτέ, ανάμεσα σε 4 κόμματα (από ΝΔ μέχρι Μέρα25), αλλά εξίσου δυνατό.

Ο πραγματικός τους φόβος

Από iraklis3

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Δύο πρωτοσέλιδα εφημερίδων του ακροδεξιού χώρου, μία μέρα μετά τις βουλευτικές εκλογές δείχνουν πολλά όσον αφορά τον πραγματικό φόβο του συστήματος και των εκπροσώπων του.

Με αφορμή λοιπόν την αλλαγή κυβερνητικής σκυτάλης  και την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση αναφέρουν:

Η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ γράφει «ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ»

Ενώ το ΜΑΚΕΛΕΙΟ : «ΠΑΤΗΣΕ το κόκκινο φίδι αλλά δεν το έλιωσε»

Προφανώς και οι συντάκτες των εφημερίδων γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά κομμουνιστικό κόμμα είναι, ενώ και η διακυβέρνηση του δεν ήταν αριστερή, προοδευτική και άρα φιλολαϊκή αλλά αστικής διαχείρισης.

Αφενός , έτσι, θέλουν να συκοφαντήσουν τις αρχές-αξίες της πραγματικής αριστεράς όπως αυτές εκφράζονται από το ΚΚΕ χρησιμοποιώντας μάλιστα φρασεολογία του Εμφυλίου π.χ «κατσαπλιάδες», «κόκκινο φίδι» εμφανίζοντας τες ως σύμφωνες με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ (που ο λαός καταδίκασε, άσχετα αν το μεγάλο μέρος τους στράφηκε προς Ν.Δ…) .

Αφετέρου δείχνουν και τον καημό τους «ότι το φίδι δεν έλειωσε» και φυσικά μην εννοώντας μόνο το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την εκλογική αντοχή που επέδειξε το ΚΚΕ…

Πάντως όσο και αν το επιδιώκουν, θα «πάνε από αυτό που φοβούνται»…

Το ΚΚΕ, το λαϊκό κίνημα θα τους δώσει απαντήσεις το επόμενο διάστημα και κυρίως θα παραμείνει ο ..μόνιμος εφιάλτης τους!

Η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

Δεκαπέντε (15) βουλευτές εκλέγει ξανά το ΚΚΕ, μετά την ολοκλήρωση της καταμέτρησης στο σύνολο της επικράτειας. Από την προηγούμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα οι 11 βουλευτές παραμένουν ίδιοι, ανάμεσά τους ο ΓΓ της ΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας. Οι τέσσερις νέοι που εκλέγονται είναι οι εξής: Στην Εύβοια ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, στη Λέσβο η Μαρία Κομνηνάκα, δικηγόρος, στη Β' Θεσσαλονίκης ο Λεωνίδας Στολτίδης, εργαζόμενος στον ΟΤΕ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, και στην Αιτωλοακαρνανία ο Νίκος Παπαναστάσης, αντισυνταγματάρχης ε.α., μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ.

Η Ελλάδα θα κυβερνιέται «αποκλειστικά με την ισχύ των γκλομπς μας»!

«Θα κυβερνάμε αποκλειστικά με την ισχύ των γκλομπς μας» δηλώνει μέσω facebook αστυνομικός που ισχυρίζεται πως είναι μέλος της Νέας Δημοκρατίας (γράφει και τον αριθμό μητρώου του!).  Πρόκειται για σχόλιο κάτω από ανάρτηση του όπου γράφει:  «Θα παρακαλέσω ευγενικά για τελευταία φορά όποιοι ΚΟΠΡΟΙ δεν πρεσβεύουν τις αρχές, τις αξίες και τα πιστεύω της Νέας Δημοκρατίας να αποχωρήσουν από μόνοι τους από το προφίλ μου γιατί από αύριο θα τους ξεσκίσω ότι έχουν και δεν έχουν». Δείτε τις αναρτήσεις του, όπως τις δημοσιοποιεί το pontiki.gr . Σημειώνεται πως, σύμφωνα με πληροφορίες, διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση διατάχθηκε για τον αξιωματικό της Αστυνομίας, ο οποίος προχώρησε σε υβριστικά σχόλια, που σε καμία περίπτωση δεν αρμόζουν σε αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ., στο προφίλ του στο Facebook.
Σημειώνεται πως για αυτό το «μπουμπούκι» της αστυνομίας διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση, σύμφωνα με πληροφορίες. Πρόκειται για ένα Υπαστυνόμο Α’ όπως καταγράφει σχετικά η huffingtonpost.gr.

Νέος συσχετισμός - αντιλαϊκή συνέχεια

Τον νέο πολιτικό συσχετισμό που αποτύπωσαν οι εκλογές, με κύριο χαρακτηριστικό την ενίσχυση της ΝΔ και την κυβερνητική εναλλαγή, καταγράφουν τα ΜΜΕ από προχτές. Και πέρα από τις υπερβολές, είτε για τη ΝΔ είτε για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην πλειοψηφία τους συμφωνούν πως η ΝΔ πιάνει το νήμα από εκεί που το αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Συμφωνούν όμως και στο εξής: Οτι με το αποτέλεσμα που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει όλο το πεδίο ανοιχτό για να ολοκληρώσει την αναμόρφωσή του σε ένα «καθαρόαιμο» κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, που θα ασκεί «εποικοδομητική αντιπολίτευση» και ταυτόχρονα θα αποτελεί τον έτερο πόλο στην κυβερνητική εναλλαγή, συμβάλλοντας έτσι στην «κανονικότητα» και στη «σταθερότητα» του πολιτικού συστήματος.
Οι τίτλοι των εφημερίδων είναι χαρακτηριστικοί της προσπάθειας να αποτυπώσουν και κυρίως να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τον διπολισμό: «Μεγάλη νίκη δίχως αντίστοιχη συντριβή» αναφέρει η «Καθημερινή», «Η αριστερά είναι εδώ» γράφει η «Αυγή», «Διεσώθη ο ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρει η «Δημοκρατία». Αντίστοιχα, το «Εθνος» λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «άντεξε στην κάλπη», ενώ η «Εφημερίδα των Συντακτών» διαπιστώνει: «Η δεξιά επέστρεψε, ισχυρός ο ΣΥΡΙΖΑ»...

* * *

Από τα πολλά δημοσιεύματα ξεχωρίζει η αρθρογραφία της «Καθημερινής», που χαιρετίζει ως εξής το αποτέλεσμα των εκλογών: «Το αποτέλεσμα δίνει το μήνυμα ότι η χώρα μπορεί να κινηθεί σε τροχιά πολιτικής σταθερότητας (...) είναι σημαντικό ότι ο νέος πρωθυπουργός πέτυχε αυτή την πλειοψηφία χωρίς να πλειοδοτήσει σε υποσχέσεις (...) η πορεία δεν θα είναι εύκολη...».
Επιχαίρει δηλαδή για το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση θα συνεχίσει το αντιλαϊκό έργο της προηγούμενης χωρίς να βρίσκεται αντιμέτωπη με υψηλές προσδοκίες από την πλευρά του λαού, γεγονός που της επιτρέπει να «τρέξει» πιο γρήγορα τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις. Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι ο κόσμος ψηφίζει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με «κομμένα φτερά», ενώ αναγνωρίζεται και η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο χαμήλωμα της απαιτητικότητας του λαού.
Ταυτόχρονα, η εφημερίδα διαπιστώνει ότι ο λαός ψήφισε «σοφά», επειδή διατήρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον δεύτερο ισχυρό πόλο του συστήματος και «έδωσε στον κ. Τσίπρα τη δυνατότητα να αποφασίσει σε τι κόμμα θέλει να ηγείται. Αν θα αφήσει πίσω του για πάντα τα βαρίδια του 3% και θα μεταλλαχθεί σε ένα κεντροαριστερό κόμμα εξουσίας. Κανείς δεν μπορεί να τον αμφισβητήσει, το παιχνίδι είναι δικό του».
Αναγνωρίζοντας τη σημασία που έχει για το πολιτικό σύστημα να υπάρχει ένα σταθερό δίπολο που θα εναλλάσσεται στη διακυβέρνηση, στη θέση του παλιού δικομματισμού, με κόμματα - συμπληρώματα στη μία ή στην άλλη κυβέρνηση συνεργασίας, η «Καθημερινή» βάζει πιο ψηλά τον πήχη για τη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ, από εδώ και πέρα, στη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.

* * *

Διαβάζοντας βέβαια κανείς την «Αυγή», καταλαβαίνει ότι όσοι «υποδεικνύουν» τα παραπάνω στον ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα «παραβιάζουν ανοιχτές θύρες». Ετσι, η «Αυγή» χαρακτηρίζει «παρελθόν» την εποχή που «μοιραζόταν τον ίδιο χώρο με αριστεριστές» και σημειώνει ότι τώρα πια δεν χρειάζονται «δεκανίκια» και «βαρίδια».
Αναφέρει μάλιστα ότι σ' αυτήν την πορεία επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας είναι αναγκαία η «πολιτική και οργανωτική διεύρυνση», ώστε να αντιστοιχηθεί με τη νέα «κοινωνική βάση» των ψηφοφόρων του, που σημαίνει ευρύτερο «άνοιγμα» στο χώρο του παλιού ΠΑΣΟΚ και της λεγόμενης κεντροδεξιάς. Χρειάζεται όμως και η «ωρίμανση της αριστερής του ταυτότητας», που παραπέμπει στην «αριστερή πτέρυγα» της σοσιαλδημοκρατίας, πάντα αναγκαία για το ξεγέλασμα του λαού.
Η τράπουλα λοιπόν μπορεί να ανακατεύτηκε ανάμεσα στα αστικά κόμματα, οι διεργασίες όμως στο πολιτικό σύστημα συνεχίζονται και μετά τις εκλογές. Με καταλύτη το εκλογικό αποτέλεσμα και με καταμερισμένους ρόλους ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος προχωράει στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του διπολισμού, όπου οι δύο πόλοι θα εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση, παραδίδοντας ο ένας στον άλλο την αντιλαϊκή σκυτάλη.
Να γιατί ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμία αναμονή, αλλά να αξιοποιήσει κάθε ψήφο που έδωσε στο ΚΚΕ για να οργανωθούν ακόμα πιο μαχητικοί αγώνες, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της νέας κυβέρνησης αλλά και στο «χαλί» που της στρώνουν ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, προαναγγέλλοντας «εποικοδομητική αντιπολίτευση» στη βάση της κοινής τους στρατηγικής...

Συγχορδία

Οι αντιδράσεις από τις πρώτες κιόλας ώρες για το εκλογικό αποτέλεσμα δίνουν μια καλή γεύση για το τι έχει να περιμένει ο λαός μας από την «επόμενη μέρα».
Τα πανηγύρια της ΝΔ για την «ισχυρή εντολή» που της δόθηκε προκειμένου να «αλλάξει την Ελλάδα», οι δηλώσεις ότι οι ψήφοι που συγκέντρωσε δεν ήταν μόνο ψήφοι αποδοκιμασίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και «θετική ψήφος στο πρόγραμμά» της, δείχνουν ότι από την επόμενη κιόλας στιγμή, το αποτέλεσμα διαβάστηκε ως «πράσινο φως» για την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης από εκεί που την αφήνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις «μεταμνημονιακές» δεσμεύσεις που θύμισε εκ νέου χτες το Γιούρογκρουπ και βέβαια με βάση τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων.
Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο υπερασπίζεται όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό του έργο, αλλά δεσμεύεται ότι με βάση αυτό, τα επόμενα χρόνια θα κάνει «προγραμματική» αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΝΔ.
Με τι πρόγραμμα; Μα αυτό ακριβώς που εφάρμοσε και όλα τα προηγούμενα χρόνια, τσακίζοντας τα εργατικά δικαιώματα, γραμμένο από το «χέρι» του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων.
Την ίδια ώρα, με βάση το εκλογικό του αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διεκδικεί ρόλο στον εγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στη λογική του «μικρότερου κακού», περιμένοντας - όπως λέει - την επόμενη κυβερνητική εναλλαγή «όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου».
Από κοντά και το ΚΙΝΑΛ, η πρόεδρος του οποίου στις πρώτες κιόλας μετεκλογικές δηλώσεις της επίσης δεσμεύτηκε για «υπεύθυνη και προγραμματική αντιπολίτευση», με τις «αρχές της εθνικής συνεννόησης», λέγοντας δηλαδή - όπως και προεκλογικά, όπου δεν απέκλειε και το ρόλο του συμπληρώματος σε μια κυβέρνηση ΝΔ «αν οι περιστάσεις το απαιτούσαν» - ότι θα βάλει πλάτη σε όλες τις «εμβληματικές» αναδιαρθρώσεις του κεφαλαίου που είναι μπροστά.
Και βέβαια, η συναίνεση στα βασικά προτάγματα του κεφαλαίου για την επόμενη μέρα δεν κρύφτηκε ούτε στη «δημιουργική ασάφεια» των δηλώσεων Βαρουφάκη, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα συνεισφέρει στο «διάλογο» για το πώς θα βρεθεί περισσότερος «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο. Ούτε στις δεσμεύσεις Βελόπουλου ότι η αντιπολίτευση στη ΝΔ θα βασίζεται στην «εποικοδομητική λογική με επιχειρήματα» και ότι είναι έτοιμος να στηρίξει «μεγάλες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις».
Τι έχει, λοιπόν, να περιμένει ο λαός για την επόμενη μέρα; Ο,τι ακριβώς τον προειδοποιούσε το ΚΚΕ από την προηγούμενη, τονίζοντας ότι τα δύσκολα δεν είναι πίσω αλλά μπροστά, με βάση το κοινό πρόγραμμα που δεσμεύονται να υλοποιήσουν ή να στηρίξουν από θέσεις αντιπολίτευσης όλα τα υπόλοιπα κόμματα, προσθέτοντας και νέα αντιλαϊκά μέτρα στους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, που βρίσκονται σε πλήρη ισχύ και οι συνέπειές τους ξεδιπλώνονται παραπέρα και σε βάθος δεκαετιών.
Στο σκηνικό αυτό, είναι παραπάνω από φανερό ότι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επαγγελματίες, οι αγρότες και οι νέοι μπορούν να ελπίζουν μόνο στη δική τους οργάνωση, στη συμμαχία, στον αγώνα. Για να βάλουν δύσκολα στην αντιλαϊκή πολιτική και στο «πρόγραμμα» του κεφαλαίου. Για να διεκδικήσουν μέτρα ανακούφισης, να περάσουν στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Σε αυτούς τους αγώνες μπροστάρης θα είναι το ΚΚΕ, καταθέτοντας όλες του τις δυνάμεις, μέσα κι έξω από τη Βουλή, στην υπόθεση αυτή, αποτελώντας - όπως και πριν - τη μόνη αντιπολίτευση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων απέναντι στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση ΝΔ και στα άλλα κόμματά του.