19 Απρ 2020

ΗΠΑ… Ο θάνατος θερίζει τους «απόκληρους»


Στις ΗΠΑ σημειώθηκε μόλις χθες, ένα νέο θλιβερό ρεκόρ. Είχαμε 2.569 θανάτους εξαιτίας του  κορονοϊού σε 24 ώρες και είναι ο βαρύτερος ημερήσιος απολογισμός μέχρι σήμερα φτάνοντας το σύνολο των θανάτων σε 33.268 και τους νοσουντες σε  667.225.
Όπως δείχνουν όλα  τα στοιχεία η επιδημία και ο θάνατος  έχουν ταξικές προτιμήσεις.
Το 70% των θανάτων από τον ιό Covid στο Σικάγο ήταν μεταξύ των Αφροαμερικανών και των Λατίνων.
Αυτό αποδεικνύει ότι αυτοί που νοσούν και είναι οι πλέον ευάλωτοι στο να προσβληθούν από τον θανατηφόρο ιο, είναι αυτοί που στερούνται την στοιχειώδη περίθαλψη ,δηλαδή οι φτωχοί ,οι άνεργοι ,οι κοινωνικά αποκλεισμένοι ,και όλοι αυτοί που ζουν σε άθλιες συνθήκες.
Οι εικόνες που μετέδωσε το πρακτορείο Reuters από το νησί Χαρτ που παρουσιάζουν εργάτες (που προσλήφθηκαν από τις αρχές της Νέας Υόρκης) να θάβουν σε ομαδικούς τάφους νεκρούς από την επιδημία, είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο όλων μας και ιδιαίτερα, στους κυβερνήτες του πλουσιότερου κράτους του κόσμου
Το νησί Χαρτ έχει χρησιμοποιηθει για περισσότερα από 150 χρόνια, από αξιωματούχους της πόλης ως μαζικός χώρος ταφής για όσους δεν έχουν συγγενείς ή οικογένειες και δεν μπορούν να πληρώσουν για κηδείες.
Στις εποχές προ κορωνοϊού , ενταφιάζονται περίπου 25 σοροί την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, δήλωσε στο πρακτορείο ο Τζέισον Κέρστεν, εκπρόσωπος του Τμήματος Σωφρονισμού, ο οποίος επιβλέπει τις ταφές.
Το σύστημα υγείας στα χέρια των κερδοσκόπων
Οι ΗΠΑ είναι από ένα τα πλουσιότερα κράτη στον κόσμο , με έναν τεράστιο κρατικό μηχανισμό έτοιμο να ανταποκριθεί θεωρητικά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της πανδημίας του  κορονοϊού στη δίνη του οποίου βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες.
Το σύστημα υγείας, που είναι στα χέρια του ιδιωτικού τομέα, κατέρρευσε και οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό εξοπλισμό είναι τεράστιες .
Και αυτό παρά τις μέχρι πρόσφατα διαβεβαιώσεις του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ για το αντίθετο .
Στο μεταξύ περί τα 27 εκατ. πολίτες στις ΗΠΑ είναι ανασφάλιστοι, η ανεργία αυξάνει με ταχύτατους ρυθμούς  και 15 εκατομμύρια άνθρωποι έκαναν  αίτηση στα ταμεία ανεργίας τις τρεις τελευταίες εβδομάδες σύμφωνα με τους Financial Times, ενώ η Wall Street Journal δίνει συμβουλές στους πολίτες τι να κάνουν εάν δεν έχουν ή έχασαν την ασφαλιστική τους κάλυψη.
Σχεδόν το 7% των παιδιών μικρότερων των 18 ετών υπολογίζεται ότι είναι ανασφάλιστα , όπως και το 27,9% των νέων ηλικίας 19-25 ετών, δηλαδή 8,4 εκατομμύρια άνθρωποι.
Οι πλέον πληγείσες ομάδες είναι οι ασθενέστερες οικονομικά (40% χωρίς ασφάλιση), οι ισπανόφωνοι, οι μη διπλωματούχοι και οι άνεργοι.
Το 2018 έρευνα του Πανεπιστημίου του Σικάγο κατέδειξε ότι το 44% των Αμερικανών αρνήθηκαν να δουν γιατρό λόγω του κόστους επίσκεψης, ενώ το ένα τρίτο δεν μπορούσε να αγοράσει φάρμακα που του έγραφαν γιατροί.
Σε έρευνα του Χάρβαρντ υποστηρίζεται ότι τουλάχιστον 45.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ, εν μέρει επειδή είναι ανασφάλιστοι και δεν μπορούν να έχουν καλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Γενικά, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι οι ανασφάλιστοι Αμερικανοί κάτω των 64 ετών έχουν 40% μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν σε σχέση με αυτούς που έχουν ασφάλιση.
Η υγεία την εποχή του κοροναϊού
Όπως αναφέρει πρόσφατη ανάλυση της ΜΚΟ Fair Health ένας ανασφάλιστος στις ΗΠΑ μπορεί να κληθεί να πληρώσει σε νοσήλια, ως ασθενής με κορονοϊό, από 42.000 έως και 74.000 για τη νοσηλεία του.
Σημειώνεται πως σήμερα στις ΗΠΑ αντιστοιχεί το μεγαλυτερο μερος των καταγεγραμμένων κρουσμάτων παγκοσμίως και περισσότεροι από 33.000 (όπως προαναφέραμε)  μέχρι σήμερα έχουν χάσει την ζωή τους.
Πάρα πολλοί πολίτες των ΗΠΑ αναγκάζονται να  κάνουν εκστρατεία στο ίντερνετ για να συγκεντρώσουν χρήματα από αγνώστους, για να πληρώσουν φάρμακα, η νοσηλεία.
Η Αμερική εχει καταντήσει μία χώρα γεμάτη ανθρώπους που δεν θα δουν γιατρό, εκτός αν είναι πάρα πολύ άρρωστοι, καταδικασμένοι από ένα σύστημα περίθαλψης που ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και που μόνο οι πλούσιοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν.
Αναγκαία η δημόσια υγεία για όλους τώρα
Αυτό θα μπορούσε να μετριαστεί αν οι ΗΠΑ είχαν ένα δημόσιο σύστημα υγείας, όπως αυτό που ο Μπέρνι Σάντερς έχει οραματιστεί και σχεδιάσει .
Ένα τέτοιο σύστημα, σύμφωνα με έρευνα του Lancet, θα έσωζε 68.000 ζωές και θα μείωνε τα έξοδα κατά 450 δισ. δολάρια τον χρόνο.
Η Αμερικανική κοινωνία, τα συνδικάτα, τα κινήματα πολιτών, η αριστερά που συσπειρώθηκε κοντά στον Μπέρνι Σάντερς, καλείται σήμερα να αγωνιστεί για ένα σύστημα υγείας για όλους, κόντρα στους κερδοσκόπους, που καταντούν έμποροι θανάτου σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.
Λεωνίδας Καρίγιαννης

ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ



Τα μέτρα που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση για τον περιορισμό εξάπλωσης της επιδημίας περιλαμβάνουν, με απόφαση και  της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, την τέλεση των ακολουθιών της Μ. Εβδομάδας, και βέβαια και την ακολουθία της ανάστασης, χωρίς πιστούς. Απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις και ανάμεσα στον κλήρο, αλλά και σε πολλούς πιστούς. Δεν έλειψαν ιερείς που αψήφησαν την απαγόρευση και άνοιξαν τις εκκλησίες για τους πιστούς τελώντας το μυστήριο της θείας κοινωνίας, ενώ πιστοί διαμαρτύρονται για την απαγόρευση συνάθροισης στις εκκλησίες την ανάσταση. Και η φασιστική  Χρυσή Αυγή βρήκε ευκαιρία να σφετεριστεί και να εκμεταλλευτεί για τις δικές της σκοπιμότητες  αυτές τις αντιδράσεις.
               Και αν μοιάζει παράδοξο που η επιδημία του κορονοϊού ανέδειξε πόσο εύθραυστη είναι  πια η ευθυγράμμιση εκκλησίας και κυρίαρχης εξουσίας, ακόμα και με τη συντηρητική παράταξη του αστικού πολιτικού τόξου, είναι γιατί πια η εκκλησία δεν καθορίζει τη γραμμή άμυνας του κυρίαρχου συστήματος. Είναι που νέα μέσα ιδεολογικής χειραγώγησης, όπως τα ΜΜΕ, φαίνονται πιο άμεσα αποτελεσματικά. Είναι που τις τελευταίες δεκαετίες η προσκόλληση με το χριστιανικό δόγμα που καθόριζε τους ένθερμους φιλοκαπιταλιστές άρχισε να υποχωρεί σε έναν πιο αόριστο ηθικισμό, που ανταποκρίνεται στους νέους δρόμους κερδοφορίας του καπιταλισμού με τεχνολογία και καινοτομίες. Σχήματα και αρώματα από τη θρησκεία, χωρίς την ίδια απαραίτητα,  εισάγονται σε νέα συστήματα φιλανθρωπίας μαζικής κοινωνικής ελεημοσύνης. Ακόμα λοιπόν κι αν κάποιες φορές η χριστιανική δεξιά επιμένει, περισσότερο για ψηφοθηρικούς λόγους, στις ίδιες πολιτικές μάχες (σεξουαλικότητα, εκπαίδευση, εθνικισμός κλπ) οι αναφορές στη θρησκεία φαίνεται να φθίνουν και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ενδιαφέρουν περισσότερο για να κολακέψουν τους πιστούς, ώστε να ανταποκρίνονται θετικά στις επιλογές της. Κι αν η εκκλησία ενίσχυε την κυρίαρχη εξουσία, στερεώνοντας και τη δική της δύναμη, προσφέροντας κάθε είδους μπαλώματα για τα συστημικά προβλήματα του καπιταλισμού, μοιάζει πια να  περιλαμβάνεται  κι αυτή σε ένα παλιότερο πολιτικοκοινωνικό κύκλο υπεράσπισης του status quo
               Βέβαια, όπως ο καπιταλισμός δεν είναι μονοδιάστατος, το ίδιο δεν είναι και ο χριστιανισμός. Όπως ο καπιταλισμός προσαρμόζεται σε ποικίλα πολιτικά και πολιτιστικά πλαίσια, το ίδιο και ο δυτικός Χριστιανισμός που κατάφερε να συμπορευτεί με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον φεουδαρχισμό και να δοξάσει τον καπιταλισμό, ενώ ο ανατολικός χριστιανισμός συμβίωσε με την οθωμανική αυτοκρατορία, ενσωμάτωσε τον εθνικισμό, προτού αποδεχτεί  την άνοδο του αστισμού και της σύγχρονης δημοκρατίας, υποχωρώντας στην επιθετική λογική του καπιταλισμού. Κι ας ευδοκιμεί ο καπιταλισμός σε εγωιστικές παρορμήσεις και η οικονομική θεωρία μυθοποιεί μια υποτιθέμενη «φυσική» ελεύθερη αγορά που καταδικάζει ουσιαστικά η χριστιανική ηθική διδασκαλία. Κι ας μην πληροί ο καπιταλισμός, με την ελεύθερη χρήση κερδοσκοπικού χαρακτήρα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και με τον ανταγωνισμό, τα χριστιανικά πρότυπα δικαιοσύνης και φιλανθρωπίας όπως διδάσκει η χριστιανική θρησκεία. Εξάλλου καπιταλισμός και χριστιανισμός αντλούν από το ίδιο σύνολο ιδεών για τη φύση του ανθρώπου και της κοινωνίας, αφού ταυτίζονται  στην ιδέα ότι το άτομο είναι η βασική μονάδα ανάλυσης και ότι αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι οι μεμονωμένες επιλογές.  
Βέβαια, πάντα σε μεγάλα τμήματα του κλήρου υπήρχε μια αμφισβήτηση της τεχνολογικής εξέλιξης που οδηγούσε στην απόρριψη του τεχνοοικονομικού παραδείγματος του καπιταλισμού της αγοράς, χρωματίζοντας το λόγο της εκκλησίας με αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, χωρίς όμως να οδηγεί σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία. Πολλές φορές όμως συνήθειες της καθημερινότητας των ανθρώπων που οφείλονται, από παλιότερες εποχές,  στην εκκλησία ενισχύουν αντικαπιταλιστικές δράσεις. Παράδειγμα είναι η αργία της Κυριακής που η υπεράσπισή της παίρνει μορφή αντίστασης σε αποφάσεις της κυρίαρχης εξουσίας που καταστρατηγούν  εργατικά δικαιώματα.
Και αυτές τις μέρες του εγκλεισμού είναι, σε μεγάλο βαθμό, η καχυποψία για αποφάσεις της πολιτικής εξουσίας και η αμφισβήτηση για το ενδιαφέρον της για την υγεία μας που εκφράζεται με τις αντιδράσεις για το κλείσιμο των εκκλησιών, ανεξάρτητα από την πολιτική αφέλεια ή την εκμετάλλευση που γίνεται από φασίστες, αλαζόνες κληρικούς και παντός είδους δημοκόπους.  
Τελικά ακόμα μοιάζει να είναι  αναγκαία η συνενοχή μεταξύ χριστιανικής εκκλησίας και πολιτικής εξουσίας σε μια κοινωνία όπου οι ηθικές και θρησκευτικές ελευθερίες, που δεν αντιστρατεύονται τον καπιταλισμό, διατηρούν το δικαίωμα να ζουν εφόσον ο καπιταλισμός κυριαρχεί ή ελέγχει. Κι έτσι οι καταγγελίες της εκκλησίας για την τυραννία των χρημάτων έναντι των οποίων η κοινωνική και πολιτική δύναμη είναι ανίσχυρη μπορεί να  χρησιμοποιούνται για να παρηγορούν και να κατευνάζουν την οργή των πιστών, εφόσον στην πράξη δεν στρέφονται εναντίον της κυρίαρχης εξουσίας, διατηρώντας στην κοινωνία μια ισορροπία εκτονωτική αλλά και ανακουφιστική για το κυρίαρχο σύστημα.  
Επειδή όμως πλέον στις μέρες μας το κεφάλαιο έχει καταλάβει και το τελευταίο διάκενο του κοινωνικού σχηματισμού μπορεί να καταλήξει κανείς να χαρακτηρίσει  σαν αντικαπιταλιστικές τις πολύμορφες και πολυστρωματικές κοινωνικές αντιστάσεις. Όποιες όμως αντιστάσεις δεν μπολιάζονται με την ταξική διάσταση δεν ξεφεύγουν από μια ανορθολογική και αδιέξοδη στάση που στην τελική ευνοεί την κυρίαρχη εξουσία.

TOP READ