8 Δεκ 2018

Πτωχεύουν κι άλλο το λαό, κόβουν νέα «μερίσματα» στο κεφάλαιο


 
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΚΟΜΙΣΙΟΝ - ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2019

Ξεκινά τις επόμενες μέρες στην Ολομέλεια της Βουλής η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2019 όπου ενσωματώνεται η γκάμα με τα αντιλαϊκά μέτρα και των τριών μνημονίων αλλά προστίθενται και νέα, όπως, για παράδειγμα, η περαιτέρω κατακρεούργηση σε σημείο εξαΰλωσης του ΕΚΑΣ, σε συνδυασμό βέβαια με νέες παρεμβάσεις τόνωσης των ισχυρών επιχειρήσεων.
 Ο προϋπολογισμός έρχεται να «δέσει» με τη γενικότερη κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και με την ομοβροντία των αναδιαρθρώσεων, που προανήγγειλε και η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις εκθέσεις που δημοσιοποίησε τόσο στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου» όσο και σε αυτό της «ενισχυμένης εποπτείας», που εφαρμόζεται ειδικά στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας: «Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να παρακολουθούν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και καλούνται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα, στο βαθμό που θα χρειαστεί για να επιτευχθούν οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής και οι ετήσιες αναθεωρήσεις του», τονίζει χαρακτηριστικά η Κομισιόν.


Ληστεύουν το λαό για να ανακάμψει το κεφάλαιο
 
Σε αυτήν τη ρότα κινείται και ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2019, που βέβαια έρχεται να επιβεβαιώσει το «μόνιμο χαρακτήρα και την επαναλαμβανόμενη απόδοση» των αντιλαϊκών μέτρων της «μνημονιακής» περιόδου.

Μεταξύ άλλων:

-- Το σύνολο των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού καρατομείται κατά 1,3 δισ. ευρώ και διαμορφώνεται στα 56,9 δισ., από 58,2 δισ. φέτος, ενώ οι νέοι στόχοι είναι χαμηλότεροι κατά 573 εκατ. ακόμη και σε σχέση με τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου που ψηφίστηκε το καλοκαίρι.

-- Τα καθαρά ποσά φόρων (δηλαδή χωρίς τις επιστροφές σε δικαιούχους) θα απογειωθούν κατά 1 δισ. Ειδικότερα, από 45,4 δισ. φέτος, προβλέπεται να φτάσουν τα 46,4 δισ. το 2019, στοιχείο ενδεικτικό του εύρους των παρεμβάσεων που θα γίνουν προκειμένου να «κλειδώσει» ο στόχος.

Την ίδια ώρα, το πακέτο με τα «αντίμετρα» περιλαμβάνει νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου. Μεταξύ των προωθούμενων διατάξεων δεσπόζουν:

-- Η κρατική επιδότηση στο 50% των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους μισθωτούς έως 24 ετών, με ποσό ύψους 51 εκατ. για το 2019.

-- Η μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη κατά τέσσερις μονάδες, από το 29% στο 25%, σε βάθος τετραετίας, αρχής γενομένης από το 2019 (28% από 29%).

-- Η μείωση φορολογίας και επί των διανεμόμενων κερδών, στο 10% από 15%.

Χωρίς τέλος η επίθεση σε Υγεία - Ασφάλιση
 
Την ίδια ώρα, ο κρατικός προϋπολογισμός «σφραγίζει» τη διαρκή επίθεση στα δικαιώματα συνταξιούχων, ασφαλισμένων και ανέργων.

Χαρακτηριστικά, για τον ενοποιημένο προϋπολογισμό των φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης προϋπολογίζεται πλεόνασμα ύψους 1,673 δισ. ευρώ!

Από αυτά, 910 εκατ. είναι το πλεόνασμα που προϋπολογίζεται στα ασφαλιστικά ταμεία, παρότι η χρηματοδότησή τους από τον τακτικό προϋπολογισμό θα μειωθεί κατά 935 εκατ. (από τα 14,79 δισ. φέτος, σε 13,855 δισ. το 2019)!

Η συνολική δαπάνη για τις συντάξεις μειώνεται κατά 275 εκατ. ευρώ (από 28,662 δισ. στα 28,387 δισ.), ενώ ειδικά το κονδύλι για τις κύριες συντάξεις μειώνεται κατά 348 εκατ.

Παράλληλα, και ενώ η παραπέρα μείωση των συντάξεων κάνει αχρείαστη για το 2019 τη μεταφορά πόρων από το Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ), το χαράτσι της «εισφοράς αλληλεγγύης» θα καταβάλλεται κανονικά και προβλέπεται να φτάσει στα 648 εκατ. ευρώ, διαμορφώνοντας το συνολικό πλεόνασμα και αυτού του φορέα στα 1,378 δισ.

«Μέρισμα» στους επιχειρηματικούς ομίλους
 
Την ίδια ώρα, το υπουργείο Οικονομίας με τροπολογίες που κατατέθηκαν στη Βουλή, αλλά και με το νομοσχέδιο «για την προσέλκυση Στρατηγικών Επενδύσεων», που βρίσκεται σε διαδικασία «δημόσιας διαβούλευσης», έρχεται να προσθέσει μια νέα «φουρνιά» από φοροαπαλλαγές, κίνητρα και άλλα προκλητικά προνόμια για τους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, σε συνέχεια βέβαια των διατάξεων του λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου», που πέρασε η σημερινή κυβέρνηση.

Μεταξύ άλλων, οι κυβερνητικές τροπολογίες προβλέπουν:

-- Αυξημένες προκαταβολές κρατικών ενισχύσεων επί του συνολικού κόστους του επενδυτικού σχεδίου, προκειμένου να ενισχυθεί η ρευστότητα των επενδυτών από την αρχική φάση υλοποίησης του επιχειρηματικού πλάνου. Ειδικότερα, το 25% της κρατικής επιδότησης καταβάλλεται με την υλοποίηση του 25% του επενδυτικού πλάνου.

-- Νέες παρατάσεις (για ένα ακόμη έτος) στις κρατικές επιδοτήσεις για επενδύσεις που είχαν ενταχθεί σε προηγούμενους «αναπτυξιακούς νόμους» (του 2004 και του 2011), προκειμένου, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, «να διευκολυνθεί η ολοκλήρωση επενδύσεων που είχαν ενταχθεί σε προηγούμενους επενδυτικούς νόμους, αλλά αντιμετώπισαν δυσχέρειες οφειλόμενες στην οικονομική συγκυρία των προηγούμενων ετών»...

-- Προκαταβολή του 50% της κρατικής ενίσχυσης με την υλοποίηση του 50% του επιχειρηματικού πλάνου, για επενδύσεις που είχαν ενταχθεί σε προηγούμενους νόμους.

Παράλληλα, σύμφωνα με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, ειδική κρατική μέριμνα και προνόμια προβλέπονται για τις λεγόμενες «εμβληματικές επενδύσεις», όπου εντάσσονται «επενδύσεις, ιδίως σε τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων ή υπηρεσιών με κύρια χαρακτηριστικά την εξωστρέφεια, την καινοτομία και την υψηλή προστιθέμενη αξία» από μονοπώλια «από διακεκριμένες, διεθνούς φήμης νομικές οντότητες που κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως στον κλάδο τους».

Το νομοθέτημα, όπως επισημαίνει το υπουργείο Οικονομίας, στοχεύει «στη δημιουργία ενός πλαισίου πιο ελκυστικού και αποτελεσματικού για τους επενδυτές».

Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

-- Φορολογικές απαλλαγές: Το δικαίωμα χρήσης του κινήτρου της φορολογικής απαλλαγής θεμελιώνεται με την υλοποίηση του 25% του επενδυτικού σχεδίου, ενώ ο «επενδυτής» μπορεί να αξιοποιήσει το σύνολο της φορολογικής απαλλαγής σε διάστημα 15 ετών, καταπώς έχουν αξιώσει ο ΣΕΒ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Για παράδειγμα, η φοροαπαλλαγή για επένδυση 30 εκατ. ευρώ ανέρχεται σε 7,5 εκατ. με περαιτέρω ενισχύσεις για μεγαλύτερο ύψος επενδύσεων.

-- Για «στρατηγικές» και «εμβληματικές επενδύσεις» προβλέπεται η σωρευτική αξιοποίηση των παρεχόμενων κινήτρων, όπως φοροαπαλλαγές, κρατικές ενισχύσεις, επιδοτήσεις για το «μισθολογικό κόστος».

-- Κίνητρα Χωροθέτησης: Για την πραγματοποίηση «Στρατηγικών Επενδύσεων» μπορεί να καταρτίζονται «Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων».

-- Επιτρέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων ή η σύσταση εμπραγμάτων δικαιωμάτων επ' αυτών για την εξυπηρέτηση των Στρατηγικών Επενδύσεων και των βοηθητικών και συνοδών έργων τους.

-- Ταχεία Αδειοδότηση: Ορίζεται προθεσμία 45 ημερών για την έκδοση οποιασδήποτε απαιτούμενης άδειας, έγκρισης ή γνωμοδότησης για την εγκατάσταση ή λειτουργία Στρατηγικής Επένδυσης κ.ά.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να κατατεθεί και η ρύθμιση για τις «ενδοομιλικές υπηρεσίες». Πρόκειται για ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα που παράγουν αποκλειστικά και μόνο για τους μητρικούς ομίλους τους στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων θα προβλέπεται η επέκταση του καθεστώτος κρατικών ενισχύσεων με την υπαγωγή σε αυτό και δραστηριοτήτων όπως ανάπτυξη λογισμικού, προγραμματισμός ηλεκτρονικών υπολογιστών και υποστήριξη συστημάτων πληροφορικής, διαχείριση προμηθευτών - πελατών και εφοδιαστικής αλυσίδας κ.ά.

Σύμφωνα με τον αρχικό «αναπτυξιακό νόμο» της σημερινής κυβέρνησης, στην κατηγορία των «στρατηγικών επενδύσεων» εντάσσονται επενδύσεις ύψους πάνω από 20 εκατ. ευρώ. Μεταξύ άλλων, ήδη προβλέπεται σταθερός φορολογικός συντελεστής για 12 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης, ενώ, όπως ρητά αναφέρεται, σε περίπτωση μείωσης του φορολογικού συντελεστή επί των κερδών θα εφαρμόζεται ο μειωμένος συντελεστής επί των επιχειρηματικών κερδών.

Ριζοσπ0άστης   Σάββατο 8 Δεκέμβρη 2018 - Κυριακή 9 Δεκέμβρη 2018

Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ – Ένα εβδομηντάχρονο παιδί

Μπορεί να μην έχει πια την ευλυγισία της πρώτης νιότης, να κάνει συχνά διαλείμματα στις συναυλίες του, να παίρνει μαζί σκαμνάκι ή να κάθεται και στα ντραμς, για να ξεκουραστεί και να δείξει το πολύπλευρο ταλέντο του… Αλλά παραμένει ένα μικρό παιδί, όχι μόνο επί σκηνής αλλά και στην πραγματική ζωή. Κι ας μην τον έχει δει βασικά ποτέ το ευρύ κοινό στην πρώτη νιότη του, τότε δηλαδή που ασχολούνταν με το συγκρότημά του, τους “Dragons”. Ο Λάκης Παπαδόπουλος άργησε να εμφανιστεί ως επαγγελματίας στα μουσικά δρώμενα, και το έκανε με τα ρεβέρ του παντελονιού γυρισμένα ανάποδα, σατιρίζοντας από την πρώτη στιγμή τους πάντες και τον εαυτό του -πιο ανελέητα από κάθε άλλο, ακόμα και για τις μουσικές του δημιουργίες- για να διασκεδάσει το κοινό και να μεταμφιέσει τη μουσική του ωριμότητα.
Σήμερα ο Λάκης έχει γενέθλια κι αντί κάποιου βιογραφικού κειμένου, σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα, μέσα από όλα όσα έχει πει κι έχει γράψει, χωρισμένα σε κατηγορίες για να χωρέσουν κάπως.
Ξεκινάμε με δέκα συνεργασίες που δεν κολλάνε με το ροκ προφίλ του και δε θα πιστέψεις ότι έχει κάνει, αν δε δεις-ακούσεις τις αποδείξεις. Περιλαμβάνονται ντουέτα, συνθέσεις τραγουδιών ή δικά του τραγούδια που αργότερα τραγουδήθηκαν από ονόματα-έκπληξη…
1. Με το Σάκη Ρουβά
Αν έκαναν λίγη παρέα παραπάνω, μπορεί ο Σάκης να γινόταν ΚΚΕ…
2. Με το Βασίλη Καρρά
“Στα είπα όλα”. Εμ δεν άφησες και τίποτα όρθιο…
3. Με την Άντζελα Δημητρίου
Ουδείς άσφαλτος…
4. Με το Μιχάλη Χατζηγιάννη
Αν και οι περισσότεροι ξέρουν/θυμούνται το “Και θα χαθώ…”
5. Με το Νίκο Καρβέλα
Δεν είναι η καλύτερη στιγμή για κανέναν από τους δύο, αλλά είναι καλτ και μόνο η συνύπαρξή τους.
6. Με την Τάμτα
Αυτό ομολογώ πως δεν το ήξερα πριν ξεκινήσω να κάνω το αφιέρωμα…
7. Με τον Πασχάλη (Αρβανιτίδη) και με τον άλλο έχει συνεργαστεί

Και δεν ήταν στιγμιαίο λάθος. Υπήρξε κι άλλη φορά
8. Με την Τερέζα

Τα ‘σπασε το κυπελλάκι. Αν και προσωπικά προτιμώ το “Σε πληροφορώ“.
9. Με το Γιώργο Μαργαρίτη

Σκαρφέις και τα μυαλά στα κάγκελα…
10. Με τον Πέτρο Γαϊτάνο

Θα φύγω νύχτα και θα ‘ρθω Πάσχα…
Και να φανταστείς πως έμειναν έξω ονόματα, όπως η Μαντώ, η Μαρινέλλα και η Λίτσα Διαμάντη…
Ας το εξισορροπήσουμε τώρα με δέκα πολύ καλές και βασικά αθάνατες συνεργασίες. Ακόμα κι αν φεύγουν (για το γύρο του κόσμου) οι συνεργάτες του. Οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ, η σπορά και τα τραγούδια τους μένουν…
1. Με το Μητροπάνο
Έλα ο μέγιστος… (που λέει κι ο Λάκης στο βίντεο)
2. Ο Κουρσάρος του Βασίλη

Δική του είναι η μουσική, κανείς δεν το νιώθει σαν αυτόν, όταν το λέει…
3. Με την Αρλέτα
Γι’ αυτήν έχει γράψει αριστουργήματα. Σε κάποια τραγουδάνε και μαζί, αλλά διάλεξα κάτι πιο χαρακτηριστικό και γνωστό στο ευρύ κοινό.
4. Με το Γιώργο Μεράντζα

Πριν ακόμα γίνει αυτοκόλλητος με τον μπερέ του.
5. Με την Ελένη Δήμου

Η οποία είναι ίσως η μεγαλύτερη “Μούσα” του, μαζί με την Αρλέτα
6. Με το Μανώλη Μητσιά

Σκόρπισε κέφι, ακόμα κι ο Μητσιάς…
7. Με τους Κατσιμιχαίους

Με τους οποίους είχε συνεργαστεί και σε ένα δίσκο για παιδιά
8. Με το Γιάννη Κούτρα

Δεν είναι από τα πολιτικά του, αλλά τι σημασία έχει…
9. Με το Μίλτο Πασχαλίδη

Το πρώτο λεπτό είναι Λάκης, το άλλο θυμίζει Χαΐνηδες…
10. Με το Διονύση Σαββόπουλο

Ίσως το τελευταίο καλό πράγμα που έκανε στη ζωή του ο Σαββόπουλος
Κι αφήσαμε έξω Πουλικάκο, Πάριο, Πασχάλη Τερζή, Μπουλά, Γιοκαρίνη… Και τους Πυξ-Λαξ για ευνόητους λόγους
Ας δούμε και δέκα μεγάλες επιτυχίες που έχουν συνδεθεί μαζί του, ως ερμηνεία ή ως σύνθεση -αν και κάποιες τις έχουμε δει παραπάνω
1. Γυριστρούλα

Αν το δεις πολιτικά, έχει βαθιά νοήματα για τους καιροσκόπους οπορτουνιστές…
2. Μενεξεδιά

Πιο γρήγορα, πιο γρήγορα…
3. Πάρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου

Αδύνατο να το έχεις ακούσει ως παιδί, να μην το αγάπησες και να μην το αγαπάς ακόμα.
4. Σερενάτα

Και πάσης Ελλάδος…
5. Το παλιό μου παλτό

Έχω πέσει και κλαίω…
6. Τα μπλε παπούτσια

Εννοείς αυτά με τη ρίγα τη λαδί, ε;
7. Σε ζητάω

Αν και αυτό στις πιο πολλές συναυλίες το λέει έτσι, που μπαίνει μάλλον στην τελευταία κατηγορία
8. Τσίχλα δίχως ζάχαρη

Μα η ζωή μας είναι άχαρη (δίχως Πάνο Ζάχαρη…)
9. Βρώμικα Φιλιά

Να μου γεμίζουν το στόμα και τα αυτιά
10. Για να σε εκδικηθώ

Από άλλη εκτέλεση
Δε λέω πως είναι τα καλύτερα, είναι όμως μάλλον τα πιο γνωστά, τα πιο αναγνωρίσιμα και αυτά που ζητάει ο κόσμος.

Συνεχίζουμε με δέκα κομμάτια που δεν είναι τόσο γνωστά (χιτάκια, σούπες, καταλάβατε) αλλά δεν υστερούν σε αξία σε σχέση με τα άλλα -μπορεί και να τα υπερβαίνουν.
1.Τριαντάφυλλα

Γη και τριαντάφυλλα, που λέει κι ένα σύνθημα
2. Η ανεμώνα του Σικάγο

Στου Σικάγο το χειμώνα… Ή μήπως του Σικάγου; Τέλος πάντων καμία σχέση με άλλες ανεμώνες του Φοίβου.
3. Τα φθινοπωρινά τα χρώματα

Ήταν απλώς άλλες γυναίκες, οι καθημερινές…
4. Πορφυρό βιολί

Έριξε την καλύτερη βολή…
5. Τη νύχτα αυτή…

Και στον αέρα πάνω ντίσκο μουσική, σταλμένη πάντα απ’ την Αμερική…
6. Λάρρυ

Τιμής ένεκεν, για τον Μπερντ, με τον οποίο έχουν ίδια μέρα γενέθλια…
7. Το βαλς της γειτονιάς

Εγώ είμαι εδώ, πίσω μην κοιτάς…
8. Το τικ-τακ του ρολογιού

Το καμένο χώμα βγάζει έτσι και πέσει μια βροχή
Τα ωραιότερα λουλούδια που ‘χεις δει…
9. Φυλακαί Κέρκυρας

Εγώ συνήθισα εδώ στη φυλακή…
10. Ιωάννα και Μαριέττα

Να ζήσω πιο πολύ ήθελα από τα 17 μου… (επαναλαμβάνεται το μοτίβο του Κουρσάρου)
Προφανώς αυτά είναι υποκειμενικά και η λίστα μπορεί να είναι τελείως διαφορετική. Ακόμα και η δική μου αν απαντήσω ένα μήνα μετά.
Φινάλε με μερικά χαβαλετζίδικα τραγούδια, αυτά που ο ίδιος λέει για πλάκα (;) μαλακισμένα. Έλα όμως που τα ζητάει ο κόσμος σαν τρελός στις συναυλίες…
1. Έλα Γοριλάκι

Λάκη-Λάκη, εδώ που μένεις είναι ζούγκλα. Πολιτισμένη μα κακούργα
2. Έφυγε η γυναίκα μου από το σπίτι

Ναι αλλά στο τέλος ξαναγύρισε…
3. Το γατόνι

Αυτά τα σκουληκιάρικα, τα τρώει το γατόνι; Όχι-Όχι! Δηλαδή ναι.. Σαν το δημοψήφισμα
4. Έγινα για σένα Τούρκος

Τουργκούτ Οζάλ. Σελίμ Μπέης…
5. Ποιος Θανάσης

Ποιος Θανάσης μωρή; Εξηγήσου σαφώς…
6. Το θρίλερ (της Παρασκευής)

Φιλμ αναγουλώδες, φρικώδες…
7. Από που τηλεφωνάς;

Ότι σε ακούει ο περιπτεράς, ο περιπτεράς, ο περιπτεράς…
8. Μοναχός στο Άγιο Όρος

Τι; Και λίγο εωσφόρος; Ναι…
9. Εσύ με φτιάχνεις

Μαυρούκα μου Άννα, πάλι σας έκανα τσακωτές με την Αντριάνα…
10. Ξενέρι-Ξενέρωτος

Όλοι μέσα, κι εγώ απέξω (σου)…

Κανονικά θα υπήρχε κι ένα ακόμα κομμάτι με δέκα καλές διασκευές παλιών κομματιών του Λάκη, που αγαπάει πολύ τα παλιά ελαφριά και τους ήσυχους ρυθμούς.
Ή επίσης δέκα πολιτικές στιγμές – δηλώσεις του Λάκη. Αλλά αυτά θα έχουν χώρο σε ένα άλλο αφιέρωμα. Ας μείνουμε προς το παρόν με δυο παλιές δηλώσεις του. Στη μία έλεγε πως δεν του άρεσε ο δικομματισμός, όπως δεν του άρεσε ο διχασμός στα παιδιά της γειτονιάς που ήταν όλα με δύο ομάδες, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Και στην άλλη πως είναι “Καψούρης με την Αλέκα…”. Αλλά και με Κουτσούμπα είναι πάντα παρών στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ…

ΕΙΔΕΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ -ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ ?!!


Ειδες την πρώτη εικόνα με το σκλαβοπάζαρο απέναντι στη ΛΙΒΥΗ και την προσπέρασες....
Είδες την δεύτερη εικόνα με τους πρόσφυγες στην ΙΣΠΑΝΙΑ και την προσπέρασες ...

Σήμερα βλέποντας τις εικόνες με τους μαθητές στην ΓΑΛΛΙΑ ...θα τις προσπεράσεις κι αυτές ; 






Θα κρύψεις τα μάτια σου στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού ; Θα συνεχίζεις να τον στηρίζεις και να τον υπηρετείς ; 
Θα συνεχίσεις να ελπίζεις μπας και βρει ανθρώπινο πρόσωπο ; 
Αν ναι τότε περίμενε την σειρά σου !
Konstantinos Mpourxas

***

Εικόνες Κατοχής στη Γαλλία του Μακρόν (βίντεο) 

Ομαδική σύλληψη μαθητών πους τους υποχρεώνουν να στέκονται στα γόνατα με τα χέρια πίσω από το κεφάλι!


Από το facebook της εξαιρετικής συναδέλφου και ανταποκρίτριας στη Γαλλία, Μαρίας Δεναξά.
«Oχι δεν είναι εικόνες από μια καθεστωτική χώρα. Είναι εικόνες από τη Γαλλία του 2018 και τις σημερινές (σ.σ χθεσινές) συλλήψεις μαθητών λυκείου, στην πόλη Mantes la Jolie, ένα από τα πιο υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού, όπου ζουν πολλοί μετανάστες και παιδιά μεταναστών.
Οι μαθητές των λυκείων που έχουν βγει στους δρόμους, διαμαρτύρονται για την μεταρρύθμιση στις εξετάσεις για το απολυτήριο λυκείου, που κάνει δυσκολότερη την πρόσβαση στα πανεπιστήμια και δίνει την δυνατότητα στις ακαδημίες να επιλέγουν τους φοιτητές τους με μια βάση κριτηρίων που σε πολλά θυμίζουν πρόσληψη σε επιχείρηση, μη δίνοντας ίσες ευκαιρίες σε όλους.
Προβλήματα από τις κινητοποιήσεις των μαθητών και τις καταλήψεις έχουν δημιουργηθεί σε 280 λύκεια σε ολόκληρη τη χώρα όπου έγιναν 700 συλλήψεις ανηλίκων.
‪Απόψε (σ.σ. χθες) πολλοί γονείς των 147 μαθητών που συνέλαβε η αστυνομία και τους φόρεσε χειροπέδες, στην πόλη Mantes La Jolie, δεν γνωρίζουν σε ποια κρατητήρια είναι τα παιδιά τους. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ενα παιδί με αυτισμό και ενα 12χρονο‬.
Μέχρι τώρα από την εξέγερση των Κίτρινων γιλέκων απουσίαζαν τα προάστια. Tο σοκαριστικό όμως βίντεο με τις συλλήψεις των 147 μαθητών στο υποβαθμισμένο προάστιο, έχει προκαλέσει οργή και αγανάκτηση σε γειτονιές-πυριτιδαποθήκες».
***



  • Αλληλεγγύη στους εργάτες και το γαλλικό λαό – Η ΠΣΟ για τα Κίτρινα Γιλέκα





  • Σε σχέση με τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις στη Γαλλία – γνωστές ως “Κίτρινα Γιλέκα – είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε και να προωθήσουμε τη διεθνή αλληλεγγύη προς τη γαλλική εργατική τάξη και τους συντρόφους που παλεύουν κατά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και κατά της κρατικής βίας.
    Την ίδια στιγμή, τα φασιστικά, εθνικιστικά στοιχεία που μπορεί να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη δίκαιη αγανάκτηση του λαού πρέπει να απομονωθούν.
    Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΠΣΟ[…]
    Η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία εκφράζει την αλληλεγγύη της με τους εργάτες και το λαό της Γαλλίας που παλεύουν κατά της πολιτικής των υψηλών τιμών και των υπερβολικών φόρων της γαλλικής κυβέρνησης και παράλληλα διαμαρτύρονται ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ.
    Το διεθνές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενώνει τη φωνή του με εκείνη της εργαζόμενης νεολαίας στη Γαλλία, με τους άστεγους, τους άνεργους, τους νεόπτωχους, τους μετανάστες για έναν κόσμο δίχως καπιταλιστική εκμετάλλευση.
    Η αστυνομοκρατία και η κρατική βία υπογραμμίζουν το ρόλο τους κράτους και τους στόχους της αστικής τάξης, Οι ελιγμοί του προέδρου Μακρόν για να αποδυναμώσει τις διαμαρτυρίες μέσω ψεύτικων και υποκριτικών διαλόγων δεν πρέπει να παγιδεύσουν την εργατική τάξη και το λαό της.
    Τα ταξικά συνδικάτα, η ταξική πρωτοπορία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τις λαϊκές μάζες, να αφήσουν το στίγμα τους, να προσανατολίσουν, να δώσουν το περιεχόμενο και τις κατάλληλες μορφές πάλης, να απομονώσουν τα νεοφασιστικά και ρατσιστικά στοιχεία, με στόχο να ενισχύσουν την πάλη και τον αγώνα κατά του καπιταλισμού.
    Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη!
     Πηγή: idcommunism

  • ***


    ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

    Καθρέφτης της ΕΕ οι εικόνες από την καταστολή των μαθητικών κινητοποιήσεων στη Γαλλία

    Σε σχόλιό του για την καταστολή των μαθητικών κινητοποιήσεων στην πόλη Μαντ-λα-Ζολί (Mantes-la-Jolie), στη Βορειοκεντρική Γαλλία, τo Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ αναφέρει:
    «Οι εικόνες από την γαλλική πόλη Μαντ-λα-Ζολί που δείχνουν συλληφθέντες μαθητές, ακόμα και 12χρονους, μετά από κινητοποίηση, να είναι γονατισμένοι ή με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο και με τα χέρια στο κεφάλι, περιτριγυρισμένοι από πάνοπλους αστυνομικούς λες και είναι κρατούμενοι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, προκαλούν οργή και ανατριχίλα.
    Αυτές οι εικόνες είναι ο καθρέφτης της ΕΕ, που όλο δήθεν "επιστρέφει στις δημοκρατικές της αξίες" και όλο χειρότερη γίνεται. Αποτυπώνουν το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας, όπου η ελευθερία όλων σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία των εκμεταλλευτών.
    Αυτές οι εικόνες γίνονται διπλά εξοργιστικές αν θυμηθούμε ότι τον Σεπτέμβρη του 2017, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, εντολές του οποίου εκτελεί η γαλλική αστυνομία, έβγαζε παρέα με τον Αλέξη Τσίπρα λόγους για τη δημοκρατία με φόντο την Πνύκα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα τον διαφημίζει ως αντίπαλο δέος στο νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά στην Ευρώπη.
    Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και οι διακρατικές ενώσεις του, όπως η ΕΕ, εξασφαλίζουν ελευθερία και δημοκρατία μόνο για τους λίγους, ενώ για τους εργαζόμενους και τη νεολαία επιφυλάσσουν μόνο φτώχεια, ανεργία και καταστολή».

    Χρυσές δουλειές στις εταιρείες ιδιωτικής ασφάλισης υπόσχεται ο Μητσοτάκης

           

    Το πρόγραμμα της ΝΔ για τη δημιουργία τριών πυλώνων στο ασφαλιστικό σύστημα, όπου η ιδιωτική ασφάλιση θα είναι ο ένας από αυτούς, ανέλυσε ο Κυρ. Μητσοτάκης στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών με την οποία συναντήθηκε.
    Ο πρόεδρος της ΝΔ υποστήριξε πως το κράτος πρέπει να χορηγήσει «ουσιαστικά κίνητρα που να καθιστούν ελκυστικότερη την επιλογή συμπληρωματικών προγραμμάτων ιδιωτικής ασφάλισης», υποσχόμενος «χρυσές» δουλειές στους επιχειρηματικούς ομίλους της ιδιωτικής ασφάλισης. Βέβαια, δεν υπάρχει «ουσιαστικότερο κίνητρο» από το νόμο Κατρούγκαλου που διέλυσε ότι είχε απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα του Ασφαλιστικού. 
    Εκτός από το συνταξιοδοτικό σύστημα, συζητήθηκαν άλλοι δύο «μεγάλης σημασίας τομείς» που έχουν «ψητό» για τις ασφαλιστικές εταιρείες, «αφ’ ενός η Υγεία και αφ’ ετέρου η συνολική αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών».

    Ο Κυρ. Μητσοτάκης μίλησε επίσης στο ετήσιο συνέδριο της ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια – Ελλάς» και υποστήριξε ότι η χώρα έχει ανάγκη από μία «τολμηρή και ριζική συνταγματική αναθεώρηση» και για τα θέματα διαφάνειας και λογοδοσίας. Eπ’ αυτού, κάλεσε την κυβέρνηση να αποδεχθεί την πρόταση της ΝΔ να συζητηθεί η αναθεώρηση του άρθρου 16.

    Η ταξική πάλη στην Ελλάδα στα χρόνια 1945 - 1946





    Πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 14 Νοέμβρη 1945 αναφέρεται στα εγκλήματα του αστικού κράτους και των παρακρατικών συμμοριών
    Πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 14 Νοέμβρη 1945 αναφέρεται στα εγκλήματα του αστικού κράτους και των παρακρατικών συμμοριών
    Με την αναφορά στο πώς διαμορφώθηκε η κατάσταση στη χώρα μετά το Δεκέμβρη του 1944 και μέχρι τη συγκρότηση του ΔΣΕ, ο «Ριζοσπάστης» ολοκληρώνει τη σειρά άρθρων που είχαν ξεκινήσει τον περασμένο Οκτώβρη, με το Αφιέρωμα στην Απελευθέρωση της Αθήνας. Ολη αυτή η αρθρογραφία αναφέρεται σε μια σημαντική περίοδο της Ιστορίας του ΚΚΕ, την περίοδο 1944-1946, όπου επικρατούσαν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στη χώρα.
    * * *
    Στην εξεταζόμενη περίοδο υπήρχαν σημαντικές δυνατότητες να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα σοσιαλιστική επανάσταση για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας. Ο λόγος γίνεται πάντα για δυνατότητες ξεσπάσματος σοσιαλιστικής επανάστασης με προϋποθέσεις αυτή να νικήσει και όχι για τη βεβαιότητα της νίκης της. Το γεγονός ότι δεν σημειώθηκε μια τέτοια εξέλιξη, οφείλεται κυρίως σε αδυναμίες του υποκειμενικού παράγοντα, του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.
    Στις 12 Φλεβάρη 1945 υπογράφτηκε η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία ανάμεσα σε άλλα προέβλεπε: Την αποστράτευση και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής, τη διασφάλιση των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, την άρση του στρατιωτικού νόμου, την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων ΕΑΜιτών, την αμνήστευση των «πολιτικών αδικημάτων» που διαπράχθηκαν το Δεκέμβρη (εξαιρούνταν τα «κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας» καθώς και όσοι δεν παρέδιδαν τα όπλα έως τις 15 Μάρτη), την απελευθέρωση των ομήρων του ΕΛΑΣ, τη συγκρότηση εθνικού στρατού, την εκκαθάριση των κρατικών υπαλλήλων και των σωμάτων ασφαλείας από δοσιλογικά στοιχεία και τέλος τη διενέργεια το «ταχύτερο δυνατόν» ελεύθερων και γνήσιων εκλογών και δημοψηφίσματος για το πολιτειακό.

    Βεβαίως, τα προβλεπόμενα περί ελευθεριών και δικαιωμάτων ήταν λόγια του αέρα. Αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας ακολούθησε ένα άγριο πογκρόμ εναντίον του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, ενώ μερικές χιλιάδες αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ διέφυγαν στο Μπούλκες, για να προφυλαχθούν από την αιματηρή καταστολή.
    Ο απολογισμός της αστικής τρομοκρατίας ένα χρόνο μετά ήταν:
    «Νεκροί: 1.192, τραυματίες: 6.413, συλληφθέντες: 70.000, βιασμένες γυναίκες: 165, ληστείες: 6.567, επιδρομές σε τυπογραφεία: 572, καταδιωκόμενοι: πάνω από 100.000. Ακόμα δρούσαν συμμορίες: 166, ενώ οι παράνομα οπλοφορούντες δολοφόνοι έφταναν τους 20.000».1
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατούσε, αποτελούν οι σφαγές στην Καλαμάτα. Στις 16-20 Γενάρη 1946, Χίτες δολοφόνησαν 4 στελέχη του ΕΑΜ και άλλους πολίτες. Τότε η Χωροφυλακή συνέλαβε 32 Χίτες και τους φυλάκισε. Ομως στις 20 Γενάρη, εκατοντάδες οπλισμένοι «παρακρατικοί» εισέβαλαν στην πόλη. Φεύγοντας πήραν μαζί τους πολλούς ομήρους, από τους οποίους εκτέλεσαν πάνω από 40. Ο «Ριζοσπάστης» έκανε λόγο για «νύκτα Αγίου Βαρθολομαίου στην Καλαμάτα».2 Η κυβέρνηση κήρυξε το στρατιωτικό νόμο στη Μεσσηνία και τη Λακωνία. Αλλά αυτή η ενέργεια έγινε το πρόσχημα για να συλληφθούν κι άλλοι ΕΑΜίτες.
    Ωστόσο, η καταστολή του αστικού κράτους, των παρακρατικών που αυτό εξαπέλυσε και των Βρετανών συμμάχων του, αν και απαραίτητη για την ανασυγκρότηση της αστικής εξουσίας, αδυνατούσε να ανατρέψει τον πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων που συνέχιζε να γέρνει υπέρ του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, παρά το γεγονός ότι μετά τον Δεκέμβρη και τη Βάρκιζα δεν ήταν το ίδιο ευνοϊκός με τον συσχετισμό που είχε διαμορφωθεί στο διάστημα της Απελευθέρωσης.
    Κρίση στην οικονομία, αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα

    «Ριζοσπάστης», 2 Οκτώβρη 1945. Πρωτοσέλιδο για το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ
    «Ριζοσπάστης», 2 Οκτώβρη 1945. Πρωτοσέλιδο για το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ
    Επιπλέον, βασικό στοιχείο των δυσκολιών της αστικής τάξης ήταν η βαθύτατη κρίση που σημάδευε την ελληνική καπιταλιστική οικονομία. Η δυσκολία σταθεροποίησης της αστικής εξουσίας και γρήγορης προώθησης της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης συνδεόταν και με τις συνεχιζόμενες άθλιες συνθήκες διαβίωσης των λαϊκών μαζών.
    Το Φλεβάρη του 1946, το εθνικό εισόδημα και η βιομηχανική παραγωγή αντιστοιχούσαν περίπου στο 1/3 των προπολεμικών. Η γεωργική παραγωγή ελάχιστα ξεπερνούσε αυτή των κατοχικών ετών, ενώ η παραγωγή δημητριακών αντιστοιχούσε στο 45% της προπολεμικής. Οι υποδομές και οι μεταφορές εμπορευμάτων και εργατικού δυναμικού ελάχιστα είχαν αποκατασταθεί.
    Η εργατική απασχόληση στις βιομηχανίες της Αττικής βρισκόταν τον Ιούνη του 1945 στο 64% της προπολεμικής3, ενώ σύμφωνα με το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (Μάρτης 1946) η ανεργία ξεπερνούσε το 50% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.4 Την ίδια περίοδο, ο δείκτης των πραγματικών μισθών και ημερομισθίων βρισκόταν στο 65% του προπολεμικού5, ενώ από τα έξοδα διαβίωσης μιας οικογένειας το 42% ήταν φόροι κατανάλωσης.6 Τέλος, το 1945 το 2% του πληθυσμού της χώρας κατείχε το 29,5% του παραγόμενου πλούτου, τη στιγμή που το φτωχότερο 17% του πληθυσμού κατείχε μόλις το 1,2%.7
    Ταυτόχρονα με τα προηγούμενα, ήταν μεγάλη η αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος (από το Γενάρη μέχρι το φθινόπωρο 1945 είχαν σχηματιστεί 6 κυβερνήσεις) και συνδυαζόταν με οξύτατες ενδοαστικές αντιθέσεις. Σε όλη τη διάρκεια του 1945 ήταν έντονη η ενδοαστική αντιπαράθεση σχετικά με το πότε θα γίνονταν και με ποιο εκλογικό σύστημα οι βουλευτικές εκλογές (πλειοψηφικό, απλή αναλογική ή άλλο), καθώς και αν θα γίνονταν πριν ή μετά το δημοψήφισμα για το πολίτευμα. Μια σχετική σταθερότητα επήλθε τους πρώτους μήνες του 1946 και μετά από σθεναρή παρέμβαση του βρετανικού παράγοντα.
    Ισχυρός παράγοντας το ΚΚΕ με μεγάλη επιρροή στο κίνημα

    Το προεδρείο των εργασιών του 8ου Πανεργατικού Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, 1 Μάρτη 1946
    Το προεδρείο των εργασιών του 8ου Πανεργατικού Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, 1 Μάρτη 1946
    Την ίδια περίοδο, η οργανωμένη δύναμη και η επιρροή του ΚΚΕ το καθιστούσαν ισχυρό πολιτικό παράγοντα. Τα κομματικά μέλη ανέρχονταν σε 45.000 και στην ύπαιθρο 250.000 κομματικά μέλη είχαν περάσει με πρωτοβουλία του ΚΚΕ στο Αγροτικό Κόμμα (ΑΚΕ)8. Ενδεικτικό στοιχείο της επιρροής του ΚΚΕ και του ΕΑΜ αποτελούσε και το γεγονός ότι ο «Ριζοσπάστης» και η «Ελεύθερη Ελλάδα» είχαν τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Το ίδιο συνέβαινε και με τις περισσότερες τοπικές ΕΑΜικές εφημερίδες. Αξιοσημείωτη ήταν η επιρροή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στη νεολαία. Χαρακτηριστικά, στο Α' Συνέδριο της ΕΠΟΝ (13-19 Γενάρη 1946) συμμετείχαν 354 αντιπρόσωποι9 απ' όλη την Ελλάδα, που, σύμφωνα με το Συνέδριο, εκπροσωπούσαν 450.000 μέλη.10
    Ακόμα, στα τέλη του 1945 και στις αρχές του 1946:
    «...στα εργατικά και υπαλληλικά συνδικάτα ο ΕΡΓΑΣ11συγκέντρωσε πάνω από το 90% των ψήφων. Ολες οι εργατικές και υπαλληλικές οικονομικές και πολιτικές απεργίες, όλες οι μαζικές εργατικές και υπαλληλικές κινητοποιήσεις οργανώνονταν και καθοδηγούνταν από τους κομμουνιστές. (...) Στους δημόσιους υπαλλήλους η επιρροή μας ήταν επίσης αποφασιστική. (...) Στους επαγγελματίες και βιοτέχνες κατακτούσαμε την μια οργάνωση ύστερα από την άλλη. (...) Στο χωριό, οι εκλογές που γινόντουσαν τότε στους αγροτικούς συνεταιρισμούς (...) έδειχναν ότι σαρώνουμε την Αντίδραση. (...) Στο ΣΕΓΑΣ, (...) είχαμε κατακτήσει την ηγεσία. (...) Διαθέταμε ακόμα τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα, τις οργανώσεις των αγωνιστών του ΕΛΑΣ, το Σώμα των αξιωματικών του ΕΛΑΣ».12
    Οργανωμένη παρουσία και στον στρατό

    Στελέχη του ΚΚΕ σε Κομματική Σχολή στην Τρίπολη το 1946. Διακρίνονται ο Νίκος Μπελογιάννης και η Ρούλα Κουκούλου
    Στελέχη του ΚΚΕ σε Κομματική Σχολή στην Τρίπολη το 1946. Διακρίνονται ο Νίκος Μπελογιάννης και η Ρούλα Κουκούλου
    Τα προηγούμενα αποκτούσαν μεγαλύτερη σημασία, στο βαθμό που η γενικότερη υποχώρηση της Μ. Βρετανίας στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων καθιστούσε προβληματική την παραμονή των στρατευμάτων της στην Ελλάδα (αποδείχτηκε στη συνέχεια με την παράδοση των «σκήπτρων» στις ΗΠΑ). Παράλληλα, οι δυνάμεις καταστολής (και πρωταρχικά ο στρατός) ήταν ακόμα ευάλωτες, ιδιαίτερα έξω από την Αττική και τη Θεσσαλονίκη. Στις γραμμές τους καταγραφόταν η ισχυρή οργανωμένη παρουσία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ανέφερε χαρακτηριστικά ο συνταγματάρχης του ΔΣΕ Αλέκος Παπαγεωργίου:
    «Το κράτος προέβη σε επιστράτευση ορισμένων ηλικιών. (...) Τα μέλη του ΚΚΕ και οι οπαδοί, που κατετάγησαν στο στρατό, αποτελούσαν το 55-60% (...). Εφαρμόστηκε αμέσως το τριαδικό σύστημα. (...) Σε κάθε στρατιωτικό τμήμα, λόχο, τάγμα, σύνταγμα, ταξιαρχία, υπήρχε τριμελής επιτροπή, η οποία καθοδηγούσε όλη την οργάνωση. Είχαν καθοριστεί οι συγκεκριμένες αποστολές κάθε στρατιωτικής μονάδας. (...) Ο αεροπόρος Φώτης (Κ2) καθοδηγούσε τις δυνάμεις της αεροπορίας στα αεροδρόμια Αττικής. Ο υποφαινόμενος (Κ3) καθοδηγούσε 15 μονάδες από λόχο και πάνω και ανεξάρτητα τμήματα. Υπεύθυνος για τα αστυνομικά τμήματα της περιοχής Αθηνών ήταν ο Μοίραρχος Χωροφυλακής Γεώργιος Τσαούσης (...). Ηταν έτοιμα 15 αεροπλάνα βομβαρδιστικά και καταδιωκτικά που μπορούσαν να πετάξουν οποιαδήποτε στιγμή (...) Τα τεθωρακισμένα είχαν στρατοπεδεύσει στην περιοχή του Μενιδίου Αττικής (...) και στο τμήμα αυτό είχαμε μεγάλη επιρροή στους στρατιώτες (40-50%)».13
    Επιπλέον, είχε αρχίσει και απλωνόταν η ένοπλη αντίσταση μερικών χιλιάδων ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών καταδιωκόμενων, οργανωμένων στις Ομάδες Δημοκρατικών Ενοπλων Καταδιωκόμενων (ΟΔΕΚ), ενώ χιλιάδες ήταν εκείνοι που επιδίωκαν να εξοπλιστούν. Οι ανελέητες διώξεις και συνολικά η αιματηρή τρομοκρατία από τη Συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι τις αρχές του 1946 δυνάμωναν και πλάταιναν την πεποίθηση ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδος από τον ένοπλο αγώνα.
    Η 12η Ολομέλεια της ΚΕ και το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ
    Συνοψίζοντας, στις αρχές του 1946, αν και όχι στην ίδια ένταση με το 1944, συνέχιζαν να υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις επαναστατικής κατάστασης και οι δυνατότητες ένοπλης λαϊκής εξέγερσης, με τη συμμετοχή σημαντικών δυνάμεων και του στρατού στα μεγάλα αστικά κέντρα. Ωστόσο, κάτι τέτοιο απαιτούσε τη διόρθωση της γραμμής του ΚΚΕ σε επαναστατική ιδεολογικοπολιτική κατεύθυνση.
    Σε αυτό το καθήκον δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (25-27 Ιούνη 1945) και το 7ο Συνέδριό του (1-6 Οκτώβρη 1945), δηλαδή τα δύο κομματικά σώματα που στόχευαν να αντλήσουν ουσιώδη διδάγματα από τη δράση του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και του Δεκέμβρη 1944. Τα δύο σώματα έκριναν ως βασικά σωστή τη στρατηγική που είχε ακολουθήσει το ΚΚΕ, καθώς και την υπογραφή των Συμφωνιών της Καζέρτας, του Λιβάνου και της Βάρκιζας.14Ετσι, αν και συνέβαλαν στην οργανωτική ανασυγκρότηση του Κόμματος, σε συνθήκες στρατιωτικής ήττας και αστικής τρομοκρατίας, δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν τη ρίζα των ηττών και των υποχωρήσεων στη στρατηγική του ΚΚΕ και, κατά συνέπεια, να τη διορθώσουν επαναστατικά.
    Η προηγούμενη αδυναμία αποτυπώθηκε και στην απουσία ενιαίας αντίληψης αναφορικά με την αναγκαιότητα και τις δυνατότητες μιας νέας ένοπλης αναμέτρησης με την αστική εξουσία και τους συμμάχους της. Είναι χαρακτηριστική της έλλειψης ενιαίας αντίληψης η τοποθέτηση του Δ. Παρτσαλίδη, ο οποίος στην εισήγησή του «για το Πρόγραμμα του ΚΚΕ» στο 7ο Συνέδριο υποστήριξε τον ειρηνικό δρόμο, σε αντίθεση με τον Ν. Ζαχαριάδη, ο οποίος θεωρούσε απαραίτητη την προετοιμασία του λαού για όλες τις μορφές πάλης.15
    Η επίδραση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος
    Στις αποφάσεις του ΚΚΕ επιδρούσε και η στρατηγική που διαμόρφωσε εκείνη την περίοδο το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που παρέμειναν στο ιμπεριαλιστικό σύστημα (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Ελλάδα, Ιταλία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία), τα ΚΚ συμμετείχαν σε κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας»16, ενώ σε μια σειρά Λαϊκές Δημοκρατίες τα ΚΚ συγχωνεύονταν με τα σοσιαλδημοκρατικά. Στο ίδιο πλαίσιο, το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα δεν ευνοούσε την όξυνση της κατάστασης στην Ελλάδα.
    Ιστορικά δεν είναι με ακρίβεια διερευνημένο και εξακριβωμένο αν η καθυστέρηση στη γενίκευση του ένοπλου αγώνα οφειλόταν κυρίως σε δισταγμό του Κόμματος ή κυρίως σε δισταγμό των αδελφών ΚΚ, πρώτα απ' όλα του ΚΚ(μπ). Σημειώνουμε, ωστόσο, ότι μια σειρά στοιχεία δείχνουν ότι από το Κόμμα υπήρχαν ένας προσανατολισμός και ορισμένη προετοιμασία για γενική λαϊκή εξέγερση, όπως αποδεικνύουν και οι δύο εκθέσεις του αντιστράτηγου του ΔΣΕ Γιώργη Κικίτσα (Σαράντη Πρωτόπαπα), που βρίσκονται στο Αρχείο του ΚΚΕ και δημοσιεύονται στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949.
    Στην πρώτη έκθεση του Γιώργη Κικίτσα αναφέρεται χαρακτηριστικά:
    «Αρχές 1946 με προοπτική μιας γενικής ξαφνικής Λαϊκής εξέγερσης είχε εκπονηθεί για την περιοχή Μακεδονίας Θράκης σχέδιο ενέργειας. Το σχέδιο αυτό με την επωνυμία "Χάλυψ Ι, Χάλυψ ΙΙ", καθόριζε τις διάφορες υποχρεώσεις για μια τέτοια περίπτωση στην περιοχή της Μακεδονίας - Θράκης.
    Δυνατότητες για την επικράτηση μιας τέτοιας εξέγερσης τότε, υπήρχαν πολλές για να κυριαρχήσουμε στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας. Μια τέτοια γενική ξαφνική εξέγερση θα εύρισκε από την πρώτη στιγμή το δημοκρατικό Λαό πρόθυμο να παλαίψει για τη λευτεριά του και θα βοηθούσε ολόψυχα την εξέγερση».17
    Νύξη για συσκέψεις στρατιωτικών σε Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη το Μάρτη του 1946 έκανε αργότερα και ο Θ. Μακρίδης, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες18.
    Ακόμα, στη δεύτερη έκθεση Κικίτσα επισημαινόταν:
    «Τελικά αυτή η απόφαση για γενική ξαφνική εξέγερση και όλη η προετοιμασία που έγινε σταμάτησε.
    Για ποιό λόγο σταμάτησε;
    Η εξήγηση που δόθηκε τότε ήταν ότι τραβούσαμε για μια ομαλή δημοκρατική λύση. Θα παίρναμε μέρος στις εκλογές».19
    Ενδεικτικό είναι επίσης το γεγονός ότι την ίδια περίοδο, δηλαδή στις αρχές του 1946, το ΚΚ(μπ.) δεν ευνοούσε την προοπτική της ένοπλης λαϊκής εξέγερσης. Στις 5 Φλεβάρη 1946, ο Ντιμιτρόφ απέστειλε με ραδιογράφημα στον Μολότοφ έκθεση της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου αναφερόταν:
    «...ανοίγονται δύο δρόμοι μπροστά στο λαϊκό - δημοκρατικό κίνημα και το Κόμμα: 1) Οργάνωση παλλαϊκής αντίστασης στην αντίδραση, μετεξελισσόμενης σε ΕΝΟΠΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Στην περίπτωση αυτή το λαϊκό κίνημα μπορεί την άνοιξη να συγκεντρώσει περίπου 40.000 ένοπλους αντάρτες (...) 2. Συνέχιση και ενίσχυση του ΜΑΖΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ σε συνδυασμό με τη μαζική ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. (...) Σύμφωνα με τη δήλωση του Γενικού Γραμματέα [Νίκου Ζαχαριάδη], το Κόμμα θα ακολουθήσει το δρόμο της σκληρής αντίστασης στην αντίδραση. Ωστόσο, για την οριστική λύση του ζητήματος είναι απαραίτητο να γνωρίζει την προοπτική της διεθνούς εξέλιξης και της δυνατότητας ουσιαστικής βοήθειας από την πλευρά της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων δημοκρατικών κρατών».20
    Στις 8 Φλεβάρη 1946, ο Μολότοφ διαμήνυσε στον Ντιμιτρόφ:
    «Μεταδώστε όσο το δυνατόν πιο σύντομα στους Ελληνες, ότι εμείς θα τους συμβουλεύαμε να μην ακολουθήσουν το δρόμο που οδηγεί στην ένοπλη εξέγερση, αλλά να επιδιώξουν την ανάπτυξη ενός μαζικού αγώνα υπέρ της δημοκρατίας σε συνδυασμό με μαζική αυτοάμυνα, όπως ήδη αναφέρατε στο τηλεγράφημά σας».21
    Λαμβάνοντας υπόψη τον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων είναι εξηγήσιμη η αδυναμία της ΕΣΣΔ να εγγυηθεί τη στρατιωτική στήριξη του ένοπλου αγώνα στην Ελλάδα, με δεδομένη και τη βρετανική στρατιωτική παρουσία. Ωστόσο, αυτό δεν δικαιώνει και τις υποδείξεις του ΚΚ(Μπ.), που τάχθηκε υπέρ της συμμετοχής στις εκλογές το Μάρτη του 1946, ενώ περιόριζε την ένοπλη πάλη στο επίπεδο της αυτοάμυνας.
    Και μπορεί το ΚΚΕ και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του ΕΑΜ να αποφάσισαν την αποχή από τις εκλογές, αλλά η ταλάντευση της κομματικής ηγεσίας αναφορικά με τον ένοπλο αγώνα εκφράστηκε και στις Αποφάσεις της 2ης Ολομέλειας (Φλεβάρης 1946), που τον αντιμετώπιζαν ως μέσο πίεσης για δημοκρατικές εξελίξεις. Οπως σημείωσε αργότερα ο Ν. Ζαχαριάδης:
    «...εκδηλώθηκαν οι εξής απόψεις: από τη μια μεριά έλεγαν, να πάμε μόνο ειρηνικά, η άλλη άποψη των στρατιωτικών ήταν να πάμε μόνο με τα όπλα. Και η Ολομέλεια αποφάσισε παραπέρα ανάπτυξη (...) προοδευτική ανάπτυξη του κινήματος, με ενίσχυση των ομάδων των καταδιωκόμενων για το προοδευτικό πέρασμα στον παρτιζάνικο αγώνα, στην ένοπλη αντίσταση».22
    Ελλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας
    Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ συνήλθε σε μια φάση της ταξικής πάλης που το ένοπλο λαϊκό κίνημα είχε σημαντικές δυνατότητες για να νικήσει, εφόσον βεβαίως υλοποιούνταν μια σειρά προϋποθέσεις από την πλευρά του ΚΚΕ. Μια απόφαση της 2ης Ολομέλειας που θα σηματοδοτούσε έναν γενικό ξεσηκωμό, θα ωρίμαζε περισσότερο τον υποκειμενικό παράγοντα, τόσο σε επίπεδο μαζών όσο και σε επίπεδο κομματικής καθοδήγησης.
    Η 2η Ολομέλεια δεν πήρε τέτοια απόφαση, παρά τον συμβολισμό που της προσέδιδε το γεγονός ότι συνήλθε την ίδια ημερομηνία που είχε υπογραφεί, πριν ένα χρόνο, η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αντίθετα, η 2η Ολομέλεια συγκέντρωσε την κύρια προσπάθεια «στην εξασφάλιση μιας ειρηνικής εσωτερικής εξέλιξης».
    Με βάση τα προηγούμενα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο καθοδηγητικός πυρήνας του ΚΚΕ προσανατολιζόταν σε δυναμική αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο, δίχως όμως να έχει ξεκάθαρη στρατηγική επαναστατικής κατάκτησης της εργατικής εξουσίας, ενώ εξαρτούσε την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου από τη σύμφωνη θέση και από την πολεμική βοήθεια του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, με άμεσο αποτέλεσμα την καθυστέρηση της γενίκευσης του ένοπλου αγώνα. Οπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, χωρίς αυτό να μειώνει σε τίποτα την ηρωική δράση του ΔΣΕ, η συγκεκριμένη καθυστέρηση αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα για την αρνητική έκβαση του αγώνα του ΔΣΕ.
    Η επεξεργασία επαναστατικής στρατηγικής από το ΚΚΕ θα οδηγούσε στο ξεκαθάρισμα από την αρχή του χαρακτήρα της ένοπλης πάλης ως πάλης για την εργατική εξουσία, θα επέτρεπε την επεξεργασία συνθημάτων και στόχων που θα βοηθούσαν σε μεγαλύτερη εργατική και λαϊκή συσπείρωση, θα οδηγούσε στον καθορισμό των μεγάλων πόλεων ως επίκεντρου του αγώνα (Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης κ.ά.), θα συνέβαλλε στη μεγαλύτερη μαζικότητα και αποφασιστικότητά του, στην εργατική του σύνθεση.
    Η επιλογή του ένοπλου αγώνα, έστω και με καθυστέρηση, ήταν επιβεβλημένη. Μπροστά στο λαό έμπαινε το δίλημμα «υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση». Προς τιμήν του το λαϊκό κίνημα επέλεξε τον δεύτερο δρόμο.
    Βρίσκονται εκτός πραγματικότητας ή ενεργούν εκ του πονηρού αυτοί που επικρίνουν το ΚΚΕ για την αποχή από τις εκλογές του 1946. Με τη συμμετοχή του θα νομιμοποιούσε το καθεστώς της αιματηρής τρομοκρατίας, που θα συνεχιζόταν και αν το ΚΚΕ συμμετείχε. Γιατί το θέμα που επιδίωκε να επιλύσει σε όφελός της η αστική τάξη ήταν η ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.
    Ακριβώς γι' αυτό ο ένοπλος αγώνας 1946 - 1949 δεν ήταν αποτέλεσμα τυχοδιωκτικών επιλογών της ηγεσίας του ΚΚΕ, όπως ισχυρίζονται οπορτουνιστές και σειρά αστικών δυνάμεων. Είναι απόδειξη ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης «εθνικής ομοψυχίας» και της κατάργησης των ταξικών διαχωριστικών γραμμών.
    Η επιλογή του ένοπλου αγώνα ήταν σωστή και γιατί η συνέχιση μιας πολιτικής υποχωρήσεων θα επιδρούσε βραχυχρόνια και πολύ περισσότερο μακροχρόνια αρνητικά στην εξέλιξη της ταξικής πάλης, όσο και επειδή, όπως αποδείχτηκε και από την Ιστορία του 20ού αιώνα, ο δρόμος της ανατροπής της αστικής εξουσίας σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες ήταν ο μόνος που θα συνέβαλλε και στην αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, επομένως και στην υπεράσπιση της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών.
    ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
    1. «Οι πραγματικές αιτίες του ελληνικού δράματος», εκδ. Τμήμα Διαφωτίσεως της ΚΕ του ΕΑΜ, Αθήνα, 1947, σελ. 8-9 (Περιέχεται το Υπόμνημα του Πολιτικού Συνασπισμού του ΕΑΜ στην Επιτροπή Ερεύνης του ΟΗΕ).
    2. «Ριζοσπάστης», 24-1-1946.
    3. Συλλογικό, «Τα πρώτα πενήντα χρόνια της Τραπέζης της Ελλάδος 1928-1978», εκδ. Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1978, σελ. 238-241.
    4. Μιχάλης Κ. Λυμπεράτος, «Στα πρόθυρα του Εμφύλιου Πολέμου», εκδ. «Βιβλιόραμα», Αθήνα, 2006, σελ. 213-214.
    5. Συλλογικό, «Τα πρώτα πενήντα χρόνια της Τραπέζης της Ελλάδος 1928-1978», έκδ. Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1978, σελ. 260.
    6. Μιχάλης Κ. Λυμπεράτος, «Στα πρόθυρα του Εμφύλιου Πολέμου», εκδ. «Βιβλιόραμα», Αθήνα, 2006, σελ. 203.
    7. Βασίλειος Γ. Μανουσάκης, «Οικονομία και πολιτική στην Ελλάδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», Διδακτορική Διατριβή, ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, 2014, σελ. 941.
    8. Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 542286, Εκθεση της ΚΕ του ΚΚΕ στο ΚΚΣΕ με τίτλο «Η κατάσταση στην Ελλάδα και τα επείγοντα προβλήματα του κινήματός μας», 12-9-1946.
    9. «Ριζοσπάστης», 13-1-2002.
    10. «Νέα Γενιά», 16-31 Γενάρη 1946, σελ. 11.
    11. Συνδικαλιστική παράταξη που στήριζε το ΕΑΜ.
    12. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, «Η 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ. Πρακτικά», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2010, σελ. 608-609.
    13. Αλέκος Παπαγεωργίου, «Εμπειρίες ένοπλων αγώνων», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2001, σελ. 369 - 370 - 371.
    14. «Το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ», τχ. Β', εκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1945, σελ. 23-25 και «Απόφαση της 12ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Εισήγηση και τελικός λόγος του Νίκου Ζαχαριάδη», εκδ. «Ο Ρήγας», Αθήνα, 1945, σελ. 19.
    15. «Το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ», τχ. Ε', εκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, Αθήνα, 1945, σελ. 16-18.
    16. Ιωάννα Παπαθανασίου, «Οι κομμουνιστές και οι πρώτες εκλογές στη Μεταπολεμική Ευρώπη: Μια ενιαία αντίληψη;» στο Ιδρυμα «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης» (Γρηγόριος Ψαλλίδας: Επιμ.), «Οι εκλογές του 1946 σταθμός στην πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας», εκδ. «Πατάκη», Αθήνα 2008, σελ. 97.
    17. Αρχείο του ΚΚΕ - Εγγραφο 503943, Εκθεση Γιώργη Κικίτσα «Για τη δεύτερη Εθνική μας Αντίσταση», περίοδος 1946-1947.
    18. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, «Η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Πρακτικά», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2010, σελ. 243-244 και ΚΕ του ΚΚΕ, «Η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Πρακτικά», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 2011, σελ. 320.
    19. Αρχείο του ΚΚΕ - Εγγραφο 503697, Εκθεση Γιώργη Κικίτσα, 3-5-1956.
    20. CDA - CPA, F 1, Op. 7, Ath. Ed., όπως παρατίθεται στο Βασίλης Κόντης - Σπυρίδων Σφέτας (Επιμ.), «Εμφύλιος Πόλεμος. Εγγραφα από τα Γιουγκοσλαβικά και τα Βουλγαρικά Αρχεία», εκδ. «Παρατηρητής». Θεσσαλονίκη, 1999, σελ. 174-175.
    21. MAE, Archives Diplomatiques, Serie Z, Carton 68, Dossier 1, τ. 27, σελ. 21, όπως παρατίθεται στο Ιορντάν Μπάεφ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα. Διεθνείς διαστάσεις», εκδ. «Φιλίστωρ», Αθήνα, 1997, σελ. 101 - 102.
    22. Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, «Η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Πρακτικά», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2011, σελ. 233-234.

    TOP READ