Γελάνε και τα πόμολα των ασφαλιτών – “Παράνομη η παρακολούθηση πολίτη” λέει το υπουργείο Προ.Πο για τη διαφυγή Παππά

 

Κατιούσα

Αυτές τις μέρες, πολλά και βαρύγδουπα ρεπορτάζ μας διαβεβαίωναν για το “στενό κλοιό” γύρω από την ηγεσία της ΧΑ, για την ΕΛΑΣ που “παρακολουθεί κάθε τους κίνηση” ώστε με την ανακοίνωση απόφασης φυλάκισης να κάνει έφοδο για τη σύλληψή της. Ο δε διαβόητος για τις κατά καιρούς δηλώσεις του συνδικαλιστής της αστυνομίας Μπαλάσκας, κάγχαζε στα παράθυρα ότι “ούτε μία στο τρισεκατομμύριο να διαφύγει χρυσαυγίτης”, λίγο πριν γίνει μπουχός ο καταδικασμένος για διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή Χρήστος Παππάς. Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, τα ίχνη του είχαν χαθεί για τις αρχές από την 1η Οκτώβρη, όταν και έδωσε για τελευταία φορά στο Α.Τ της περιοχής του, όπως προβλεπόταν με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών στις 27 Αυγούστου 2015, όταν και μετατράπηκαν επί το επιεικέστερο οι περιοριστικοί όροι του υπόδικου τότε στελέχους της ΧΑ. Το γεγονός πως αυτή η τροποποίηση έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιήθηκε από το Υπουργείο Προ.Πο για να στήσει άλλη μια δικομματική σκιαμαχία, αλλά και για να πετάξει τη μπάλα στην εξέδρα για το φιάσκο με τη διαφυγή Παππά (κι η εκδοχή του φιάσκο είναι απλά η επιεικέστερη).

Ανάμεσα σε άλλα κωμικοτραγικά που αναφέρει στην ανακοίνωσή του το υπουργείο, ξεχωρίζει φυσικά το σημείο όπου γίνεται επίκληση στην ιερή αστική νομιμότητα: “Εάν η Αστυνομία παρακολουθούσε με οποιοδήποτε τρόπο τον Χ. Παππά θα παρανομούσε διπλά. Απέναντι σε ένα πολίτη και απέναντι σε ένα κατηγορούμενο”.

Δηλαδή γίνονταν παρακολουθήσεις πολιτών και κατηγορουμένων Βίρνα; Άκουσον – άκουσον, σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουν ασφαλίτες, κι ότι παρακολουθούνται ακόμα και συγκεντρώσεις εργαζόμενων και φοιτητών.

Παρακάτω το υπουργείο δεν παραλείπει να επαινέσει ουσιαστικά τον φυγόποινο φασίστα για την ως τώρα εξαιρετική διαγωγή του, καθώς “με άνεση εφήρμοζε τους νέους όρους”, εμφανίστηκε την 1η Οκτωβρίου “ως όφειλε”, και “Δεν είχε καμία υποχρέωση” να εμφανιστεί έκτοτε. Αντίστοιχο και οι ΕΛΑΣ τα έκανε όλα “ως όφειλε”, αλλά και μετά την εξαφάνιση Παππά “ενεργεί τα δέοντα”, σε περίπτωση που είχατε αμφιβολίες δηλαδή.

Σπουδαίο μαργαριτάρι του κειμένου είναι η προσπάθεια να εξισωθεί εμμέσως πλην σαφώς η αποτροπή διαφυγής του καταδικασμένου αρχιναζί με πρακτικές της “ταραγμένης μετεμφυλιακής πολιτικής μας ιστορίας”, αλλά και η αναφορά σε “σταλινισμό”, που είναι σαν την κόκα κόλα του αντικομμουνιστή που πάει με όλα, όπως η άλωση της Καρχηδόνας για τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο.

Το πιο διασκεδαστικό – not – σε όλα αυτά, είναι ότι και πάλι ο Μπαλάσκας, με την ουρά στα σκέλια αυτή τη φορά, επανήλθε στα κανάλια αδειάζοντας πλήρως την πολιτική του ηγεσία, μιλώντας για “κάποιο μικρό κενό” στην επιχείρηση σύλληψης του Παππά, και για “σαφέστατες διαταγές” διακριτικής παρακολούθησης του Παππά από αστυνομικούς. Αλλά σε ενδοοικογενειακούς καβγάδες δεν υπεισερχόμαστε, ας τα βρουν μεταξύ τους. Και κυρίως επείγει να βρουν το ναζί εγκληματία, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει πλήρης άγνοια σε όλη την ΕΛΑΣ για το πού μπορεί να τα πίνει αυτή τη στιγμή εις υγείαν της αστικής νομιμότητας.

Ντρέπεστε καθόλου;

 

               

Πάει ο άψογος επιχειρησιακός σχεδιασμός, τώρα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ξαφνικά, απέκτησε δημοκρατικές ευαισθησίες για την παρακολούθηση πολιτών - «Μπορεί κάποιος αστυνομικός να πήγε εκείνη την ώρα για πιπί, ε και του έφυγε ο Παππάς», υποστηρίζει ο κύριος της ενημέρωσης, Δ. Οικονόμου.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πολιτικη 23 Οκτωβρίου 2020

• 
  
  

Ο ναζί Χρήστος Παππάς είναι εξαφανισμένος και τον ψάχνει η αστυνομία, παρά τις ασταμάτητες διαρροές τις προηγούμενες μέρες για τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς της αστυνομίας. 

Έχει άραγε κάποια ευθύνη ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κύριος Χρυσοχοΐδης;

Από την ανακοίνωση του υπουργείο Προστασίας του Πολίτης φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχει, αλλά μάλλον θεωρείται και πολύ λογικό να έχουν χάσει τον Παππά! Σε μια στιγμή έντονης δημοκρατικής ευαισθησίας για την παρακολούθηση πολιτών – κι ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες πηγές της κυβέρνησης έλεγαν πως έχουν κάνει απίθανη προετοιμασία και θα ήταν αδιανόητο να τους ξεφύγει κάποιος χρυσαυγίτης – υποστηρίζει: «Εάν η Αστυνομία παρακολουθούσε με οποιοδήποτε τρόπο τον Χ. Παππά θα παρανομούσε διπλά. Απέναντι σε ένα πολίτη και απέναντι σε ένα κατηγορούμενο». Οι δημοκράτες της κυβερνήσεως, που μια χαρά μπουζουριάζουν 14χρονα παιδιά για μέρες στη ΓΑΔΑ υποστηρίζουν ότι επιχειρείται να γίνει «συναίσθημα παρανομία. Πιο σταλινικό, πιο ολοκληρωτικό, πιο λαϊκιστικό, πιο επικίνδυνο δεν γίνεται»!

Ενδεχομένως, να συμφωνούν, πάντως και με τον κύριο Δημήτρη Οικονόμου του ΣΚΑΪ, δηλαδή ότι το γεγονός πως ο ναζί Παππάς είναι άφαντος αποτελεί μια «αβλεψία». 

Μάλιστα, ο σοβαρός αυτός κύριος της ενημέρωσης έδωσε και την παρακάτω εξήγηση, την οποία επίσης μπορεί να έχουν στο μυαλό τους στο άτεγκτο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. 

 «Προφανώς δεν ήταν λεπτό προς λεπτό από πάνω τους και ο άλλος είχε τον σχεδιασμό του και την κοπάνησε. Δεν το θεωρώ και φοβερό (…) Δεν το θεωρώ και συγκλονιστικό το ότι κρύβεται για λίγες μέρες ο Παππάς. Επηρεάζει κάπως τη ζωή μας αυτό ρε συ Εύα μου; Εντάξει έγινε μια αβλεψία. Μπορεί κάποιος αστυνομικός να πήγε εκείνη την ώρα για πιπί, ε και του έφυγε ο Παππάς. Εντάξει τώρα».

 

Μια διπλή ερώτηση μόνο για όλα τα παραπάνω: Ντρέπεστε καθόλου ή όχι; Όχι,ε; 

«Η εγκληματική δραστηριότητα είναι συστατικό στοιχείο της ναζιστικής ιδεολογίας»

 

Η αγόρευση του Θόδωρου Θεοδωρόπουλου, συνηγόρου της Πολιτικής Αγωγής για λογαριασμό των μελών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χρυσής Αυγής, αποτελεί όχι μόνο ένα συγκλονιστικό νομικό κείμενο που ξεγυμνώνει την εγκληματική υπόσταση και δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, αλλά και ένα πολιτικό κειμήλιο που ανατέμνει τον δολοφονικό χαρακτήρα του ίδιου του ναζισμού.

 

Ο «Ημεροδρόμος» αποφάσισε λόγω της σπουδαιότητας της τοποθέτησης – η οποία στο σύνολό της αριθμεί στο γραπτό κείμενο τις 400 σελίδες – να την παρουσιάσει ολόκληρη στους αναγνώστες του.  Η παρουσίαση (σήμερα το Μέρος 12ο και τελευταίο) έγινε σε συνέχειες, σύμφωνα με την δομή που τηρήθηκε στην αγόρευση, σε κάθε μια από τις οποίες ο αναγνώστης θα έχει παράλληλα τη δυνατότητα πρόσβασης σε ολόκληρο το σώμα της τοποθέτησης (στο τέλος του κάθε μέρους). 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

(i) Και φθάνοντας στον επίλογο κυρίες και κύριοι Εφετές θα σας πω προκαταβολικά, ότι δεν πρέπει να κάνετε δεκτή την εισαγγελική πρόταση. Αν την κάνετε, πράγμα που δεν πιστεύω, και μάλιστα ομόφωνα, η απόφαση σας αυτή θα είναι τελεσίδικη, γιατί -ως γνωστόν- ως απόφαση τριμελούς εφετείου κακ/των δεν εφεσιβάλλεται ούτε απ’ τον Εισαγγελέα Εφετών εκτός αν υπάρχει διαφωνούσα μειοψηφία για κακούργημα. Αντιλαμβάνεστε ότι η απόφασή σας και απ’ αυτή τη σκοπιά, όπως συνάδελφοι μου σας υπενθύμισαν, έχει βαρύνουσα σημασία.

(ii) Ακούσαμε τους κατηγορουμένους και τους μάρτυρες υπεράσπισής τους. Ισχυρίστηκαν ότι είναι απλοί άνθρωποι.

Εδώ ανακύπτει ένα πελώριο ζήτημα. Πώς άνθρωποι, ήσυχοι, με αισθήματα τάχα αλληλεγγύης, που δεν θα πείραζαν ούτε μύγα, κάποιοι εξ αυτών επιτυχημένοι, μορφωμένοι (με τα γαλλικά τους), «αστικής παιδείας» όπως είπαν οι μάρτυρες υπεράσπισης, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, πώς οι άνθρωποι αυτοί, εντασσόμενοι στη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και αναλαμβάνοντας να εκφράσουν, από τη θέση του στελέχους, θεωρητικά και πρακτικά, το ναζιστικό πρόγραμμα δράσης (φυλετική καθαρότητα κ.λπ.), ανταγωνιζόμενοι άλλους μάλιστα για τη διατήρηση της επίζηλης θέσης του στελέχους, εκφράζοντας και υλοποιώντας το ναζισμό, μετατρέπονται σε “θηρία”, σε ανθρώπους που δεν τους αναγνωρίζουν ούτε οι φίλοι τους ή οι συγγενείς τους.

Τούτο εξηγείται γιατί η οργάνωση είναι εγκληματική, επειδή είναι ναζιστική. Και γιατί, πλέον, όλοι σχεδόν γνωρίζουμε, όπως λέει και ο Ένζο Τραβέρσο, ότι η ναζιστική ιδεολογία και πράξη έχει εγκλιματίσει τους οπαδούς της σε ένα σύστημα απογύμνωσης από αισθήματα ηθικής ευθύνης. Όπως λέει, ο ίδιος, στο βιβλίο του «Κατανοώντας τη ναζιστική γενοκτονία», γι’ αυτό πρέπει πάντα να μελετάμε τις κοινωνικές συνθήκες και τους ψυχολογικούς παράγοντες που μετέτρεψαν “συνηθισμένους ανθρώπους” σε δολοφόνους, και στα πλαίσια των οποίων η δράση των μελών των ταγμάτων εφόδου υποβιβάζεται ολοένα και περισσότερο στην εκτέλεση καθηκόντων χωρίς καμιά διερώτηση για τους στόχους τους και τις συνέπειες τους, πολύ περισσότερο, χωρίς να θέτουν ηθικά ζητήματα γι’ αυτά (σελ. 149). [Βλ. χαρακτηρισμούς (για το νεκρό Π. Φύσσα) Δεβελέκου, Αποστόλου κ.α.]

Τούτο ενισχύεται από την  πίστη στο Ναζισμό που αφαιρεί από το ανθρώπινο “υποκείμενο” τις ηθικές αναστολές, τον ουμανισμό, τις τύψεις…

Αναφέρεται σχετικά στο βιβλίο του Ρόμπερτ Πάξτον «Η ανατομία του φασισμού»:

«…Ο φασίστας βιώνει την ευχαρίστηση ότι ανήκει σε μια φυλή (ανώτερη) που έχει επίγνωση της ταυτότητας της, της δύναμής της, του πεπρωμένου της. Βιώνει την ικανοποίηση ότι συμμετέχει σε ένα υψηλό συλλογικό εγχείρημα. Βιώνει το συναίσθημα της κυριαρχίας…» (σελ. 31).

Και δεν μπορείς αλλιώς να εκπροσωπήσεις τη ναζιστική οργάνωση, παρά μόνο μέσα από τη τρομοκρατική βία, μέσα από την αξιόποινη δραστηριότητα.

Είναι τέτοια η ταύτιση ναζισμού και τρομοκρατικής βίας, που όταν -λόγω της δίκης- η Χ.Α. υποχρεώθηκε να αποσύρει τα τάγματα εφόδου, άρχισε και η κρίση της, οι αποχωρήσεις, οι διαγραφές, οι διαλυτικές τάσεις, η μείωση της δύναμής της. Όταν υποχρεώνεται να μη δρα όπως γνωρίζει (με την τρομοκρατία, τις δολοφονίες), παύει να αναπτύσσεται, μειώνεται, διαλύεται.

Η ναζιστική οργάνωση, άλλωστε, δεν έχει σχέση με την “ήρεμη” κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση και δράση, με τα επιχειρήματα, με την πειθώ… Δεν την ενδιαφέρει η προσέλκυση της πλειοψηφίας στα πλαίσια μιας ανοιχτής πολιτικής διαπάλης κομμάτων και απόψεων. Και για αυτό δεν κρίνει εαυτήν μόνο από τις επιδόσεις της στα εκλογικά ποσοστά. [«…ο λαός και ο ψηφοφόρος είναι άτιμο πράγμα και δεν θα το σεβαστούμε ποτέ, γι’ αυτό και έχουμε την ιδεολογία που έχουμε (…) Δε μας αρέσουν οι εκλογές…»].

Η εγκληματική δραστηριότητα είναι συστατικό στοιχείο της ναζιστικής ιδεολογίας, η οποία μεγεθύνεται σαν τη φλόγα μέσα στο καμίνι της εγκληματικής πράξης.

[Η Ναζιστική ιδέα όταν γίνεται πίστη, πεποίθηση, συνείδηση, σκοπός, όχι ενός ατόμου τόσο, όσο μιας στρατιωτικού τύπου οργανωμένης ομάδας με απόλυτη πειθαρχία και υπακοή στους ανωτέρους, μιας ομάδας-οργάνωσης, που έχει την ικανότητα να κάνει πράξη αυτά που διακηρύττει, τότε σ’ αυτήν την περίπτωση η απόσταση ανάμεσα στη Ναζιστική ιδέα και στη Ναζιστική εγκληματική πράξη παύει να υπάρχει. Η μια πυροδοτεί την άλλη, στα πλαίσια μιας αδιάσπαστης διαλεκτικής ενότητας, έτσι ώστε να δυσκολεύεσαι να δεις στην εξέλιξη της πολιτικής παρουσίας της Ναζιστικής οργάνωσης, ποιο είναι το πρώτο και ποιο το δεύτερο, η ιδέα δηλαδή ή η πράξη.

Η Ναζιστική πρόταση, αυτή η διαλεκτική ενότητα θεωρίας και πράξης, συνίσταται στην τρομοκρατική αντιδημοκρατική βίαιη επιβολή της με εγκληματικές πράξεις και παράνομες ενέργειες, σε βάρος όσων την αμφισβητούν ή δημιουργούν προσκόμματα στην εφαρμογή της και στην πολιτική της επικράτηση.

Αυτός είναι ο λόγος που αρνούνται ως ιδεολογία τους το ναζισμό, ακριβώς επειδή η ύπαρξή της συνιστά το ιδεολογικό κίνητρο των εγκληματικών τους πράξεων, που όταν αποδειχθεί, αποδεικνύει και την εκ μέρους τους τέλεση των πράξεων του κατηγορητηρίου].

(iii) Αποδείχθηκε η τέλεση των τριών συνεκδικαζόμενων πράξεων (υποθ. Φύσσα, ΠΑΜΕ, αλιεργατών) από μέλη της Χ.Α. στο πλαίσιο της οργάνωσης, όπως και των συνεξεταζόμενων πράξεων (υποθ. Αντίπνοια, Κουσουρής κλπ). Οι δράστες των συνεκδικαζόμενων πράξεων δεν δρούσαν ως άτομα, ως «ιδιώτες», αλλά επιτίθονταν ως μέλη της οργάνωσης με την παρουσία στελέχους κατά στόχων-εχθρών (μετανάστες, πολιτικοί αντίπαλοι κλπ) με πανομοιότυπο τρόπο (σε ελάχιστο χρόνο, με σύνθημα έναρξης και λήξης, κάλυψη των δραστών από την ηγεσία, διάψευση από την ηγεσία, παροχή νομικής υποστήριξης, όπως έχουμε προαναφέρει). Ούτε κάποιες τοπικές έδρασαν «αυτόνομα», ως θύλακες εγκληματικής οργάνωσης μέσα σε ένα κόμμα, η ηγεσία του οποίου δεν είχε γνώση της δράσης αυτής. Αν δεν υπήρχε αυτή η Χ.Α., με τα χαρακτηριστικά που αναλύσαμε και περιγράφονται στο βούλευμα, οι συνεκδικαζόμενες και συνεξεταζόμενες πράξεις δε θα είχαν τελεστεί ποτέ.

Ακόμα και σήμερα, ενώ αφαιρέθηκε –με το γνωστό τρόπο– μία ανθρώπινη ζωή, οι κατηγορούμενοι περιορίστηκαν στην παρουσίαση της δολοφονίας αρχικά ως μιας αντιδικίας ποδοσφαιρικής, και στη συνέχεια ως μία υπόθεσης ανάμεσα στο φυσικό αυτουργό και το θύμα. Στο βιβλίο του Άρθρουρ Κέσλερ «Διάλογος με το θάνατο» αναφέρεται το ένα επίγραμμα του Αντρέ Μαλρώ: «μια ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει τίποτα, αλλά τίποτα δεν αξίζει όσο μια ανθρώπινη ζωή». Ούτε μια λέξη ανθρωπιάς και συμπάθειας δεν ακούσαμε (βλ. συνομιλία Δεβελέκου την επομένη μέρα της δολοφονίας).

Ξέρουμε ότι οι εγκληματικές πράξεις που εξέτασε το Δικαστήριο σας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας πρόλογος των όσων θα επακολουθούσαν αν δεν τους σταματούσαμε. Άλλωστε το αίμα του Παύλου, υποχρεωτικά κινητοποίησε το περιεχόμενο της συλλογικής μας μνήμης. Η ορατή και αόρατη μάχη που γίνεται από την ηγεσία της Χ.Α., αλλά και από τη σκοπιά των αναθεωρητών της ιστορίας (και όλων εκείνων που είτε από γνώση είτε από άγνοια υιοθετούν τα συμπεράσματά τους), έχει ως σκοπό να “αποικήσει” την ιστορική (ατομική και συλλογική) μνήμη, να της δώσει διαστρεβλωμένο περιεχόμενο, να την αποσυνδέσει από τα απελευθερωτικά οράματα, να την καταστήσει απλό θεατή της βαρβαρότητας, είναι αυτό που ένας σπουδαίος διανοούμενος, ο Θ. Τερζόπουλος, έχει χαρακτηρίσει (σε πρόσφατη συνέντευξη του στην Εφσυν), ως εγκαθίδρυση του μηχανισμού της λήθης.

Ο κίνδυνος είναι εδώ. Γιατί, όπως γνωρίζουμε, κι επιγραμματικά διατυπώνει ο Τραβέρσο, «…ο ναζισμός δεν ήταν μια ακατανόητη έκρηξη άγριου, παράλογου μίσους, το οποίο ξαφνικά εκτροχίασε την κανονική πορεία της ιστορίας. Η Γερμανία του Χίτλερ απλώς ώθησε στα άκρα την εγγενή βία…» της υπάρχουσας κατάστασης πραγμάτων. Άρα αυτό που συνέβη μπορεί να ξανασυμβεί κάπου αλλού και με διαφορετικά θύματα. Οι αιτίες που παράγουν τον ναζισμό είναι εδώ, παρούσες, ολοζώντανες, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον ευρύτερο κόσμο. «…Η σύγχρονη κοινωνία δεν έχει απαλλαγεί από τον κίνδυνο μιας επανάληψης, πιθανόν υπό άλλες μορφές και με άλλους στόχους, μιας φρίκης ανάλογης με αυτήν των στρατοπέδων συγκέντρωσης…». (Το 1928 το ναζιστικό κόμμα είχε 2,7%, το 1933 είχε ό,τι είχε. Είδαμε τι επακολούθησε μετά τη Βαϊμάρη, που για κάτι τέτοιο αγωνίζεται η Χ.Α. και στην Ελλάδα –όπως είπε ο Ν. Μιχαλολιάκος και είναι περήφανος για αυτό.

Ο Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής είναι γνώστης της ποίησης τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος, χρησιμοποιεί στίχους σε όλα τα άρθρα του που έχω διαβάσει, οπότε δικαιολογείστε με που χρησιμοποιώ κ εγώ. Και αν το κάνω είναι γιατί όπως λέει και ο Σεφέρης «…Και αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές είναι για να τα ακούς γλυκότερα. Γιατί η φρίκη δεν κουβεντιάζεται, γιατί είναι ζωντανή, γιατί είναι αμίλητη και προχωράει…»

Είναι, λοιπόν, ανεπίτρεπτος ο εφησυχασμός. Ο κίνδυνος, λόγω της εκτόπισης της Χ.Α. από το κοινοβούλιο, δεν πέρασε. Η συμβολή της απόφασης Σας, εν όψει του συντριπτικού αποδεικτικού υλικού και της ανάγκης δικαστικής προστασίας των θυμάτων, μπορεί να αποδειχθεί ιστορική.

Είπα και στην αρχή της αγόρευσης μου, η δίκη αυτή είναι τέτοιας ιστορικής σημασίας, το μέγεθος της οποίας ίσως δεν μπορούμε να συλλάβουμε σήμερα. Στην αγόρευσή μου αναφέρθηκα στον Ρ. Μπραζιγιάκ, έναν σπουδαίο Γάλλο φασίστα διανοούμενο που εκτελέστηκε το 1945, και το θέμα της θανατικής του καταδίκης δίχασε τη διανόηση της Γαλλίας, μάλιστα γράφτηκε άρθρο στην εφημερίδα της Χ.Α. πριν από 5-6 ημέρες -όπως σας είπα- και εκεί αναφέρθηκε ότι ο Αλμπέρ Καμύ είχε διατυπώσει την άποψη ότι ήταν υπέρ της επιεικέστερης λύσης, όχι θάνατος.

Με αυτή την αφορμή, αξίζει να θυμηθούμε τον επίλογο του βιβλίου του Α. Καμύ «Η πανούκλα», που εκδόθηκε το 1947 και είναι μια αλληγορία για τη ζωή στην κατεχόμενη Γαλλία:

«…Kι ακούγοντας τις φωνές της χαράς που ανέβαιναν πάνω απ’ την πόλη, ο Ριέ θυμήθηκε πως αυτή η χαρά δεν είναι ποτέ ανέφελη. Γιατί [ο Ριέ] γνώριζε κάτι που το αγνοούσε το χαρούμενο πλήθος, κι ας μπορεί κανείς να το βρει στα βιβλία, πως ο βάκιλος της πανούκλας δεν πεθαίνει ούτε χάνεται ποτέ, πως μπορεί να μείνει δεκάδες χρόνια ναρκωμένος στα έπιπλα και στα ρούχα, περιμένοντας υπομονετικά μέσα στα δωμάτια, τα υπόγεια, τα σεντούκια, τα μαντίλια, τα χαρτιά, και πως θα ‘ρχόταν ίσως μια μέρα που η πανούκλα, για να βασανίσει ή για να διδάξει τους ανθρώπους, θα ξυπνούσε και πάλι τα ποντίκια της και θα τα ‘στελνε να ψοφήσουν μέσα σε μια ευτυχισμένη πόλη…».

Κυρίες και κύριοι δικαστές, ήρθε η ώρα εσείς να κρίνετε τι κρύβεται κάτω από τις επιφάνειες, εσείς να χαρακτηρίσετε τις καταστάσεις με τα πραγματικά τους ονόματα. Η απόφασή σας όποια και να είναι θα σφραγίσει την ιστορία.

Ένα βρετανικό κοινοβουλετικό επίγραμμα του 1700 λέει ότι «Η αλήθεια είναι αλήθεια όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή». Κάποτε έρχεται. Πιστεύω ότι η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα. Τώρα πρέπει να αποφασίσετε σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Σας ευχαριστώ πολύ.

(*) Ολόκληρη η αγόρευση του Θόδωρου Θεοδωρόπουλου ΕΔΩ

Οι ανταγωνισμοί ... έπιασαν λιμάνι

Οι υποδομές στρατηγικής σημασίας στην Ελλάδα αποτελούν πεδίο οξυμένων ανταγωνισμών μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων, με οικονομικές, στρατιωτικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις, εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης και όλων των αστικών κομμάτων. Η μεγαλύτερη πρόσδεση της Ναυπηγικής Βιομηχανίας με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, οι ανταγωνισμοί γύρω από το λιμάνι του Πειραιά, που το διαχειρίζεται η κινεζική «COSCO», οι κόντρες σε επίπεδο ΝΑΤΟ και ΕΕ για τις υποδομές που συνδέονται με την ανάπτυξη δικτύων τηλεπικοινωνίας, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.

Κεντρική θέση σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς αποκτά το τελευταίο διάστημα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, με αφορμή τον διαγωνισμό που «τρέχει» για την πώλησή του. Τη σημασία που έχουν τέτοιες υποδομές για τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα επισήμανε ξανά τις προάλλες ο γγ του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ, παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Είπε, μεταξύ άλλων, ότι «οι στρατιωτικοί μας βασίζονται σε πολιτικές υποδομές, υπηρεσίες και πόρους» και γι' αυτό χρειάζεται μια καλύτερη αξιολόγηση των τρωτών σημείων «για παράδειγμα σε τομείς όπως η πρόσβαση σε πολιτικές υποδομές για τις στρατιωτικές μας δυνάμεις σε μια κρίση ή σύγκρουση».

* * *

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και τα λιμάνια, όπως της Αλεξανδρούπολης. Ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός προβλέπει την αξιοποίησή του, σε συνδυασμό με το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο του Εβρου, για ταχεία μετακίνηση δυνάμεων προς την Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Αλλά και στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, που αποτελεί περιοχή στρατηγικής σημασίας για το ΝΑΤΟ και «κορυφαία πρόκληση» στη σύνταξη της λεγόμενης Στρατηγικής του ΝΑΤΟ για το 2030. Με δεδομένο λοιπόν τον στρατηγικό του ρόλο, δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών να αποκτήσουν τον έλεγχο του λιμανιού, ακυρώνοντας παράλληλους σχεδιασμούς ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως η Κίνα και η Ρωσία, που προσπαθούν επίσης να μπουν «σφήνα» στη διαδικασία πώλησης από το ελληνικό κράτος.

Χαρακτηριστική του μηνύματος που στέλνουν οι ΗΠΑ, ότι δεν χωράει δεύτερος σ' αυτόν το διαγωνισμό, είναι μια ανάλυση που έσπευσε να αναπαράγει στο προσωπικό του ιστολόγιο ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ. Συντάκτης της είναι η «RWR Advisory Group», εταιρεία έρευνας, ανάλυσης και παροχής συμβουλών με έδρα την Ουάσιγκτον, η οποία ειδικεύεται στην παρακολούθηση και αξιολόγηση των επιπτώσεων κινδύνου και απειλής κρατικών ή ελεγχόμενων από το κράτος επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Η ανάλυση αφορά ακριβώς τον διαγωνισμό για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (το οποίο χαρακτηρίζει «νοτιοανατολική πύλη προς την Ευρώπη με στρατηγική σημασία τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για το ΝΑΤΟ» και «ζωτικό κόμβο εμπορίου και Ενέργειας για την περιοχή») και το «ενδιαφέρον από εταιρεία με κινεζικούς δεσμούς ιδιοκτησίας».

* * *

Τονίζει ότι μεταξύ των τεσσάρων ενδιαφερομένων να αποκτήσουν το 67% του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης (ΟΛΑ) για 60 χρόνια (αφορά «τη λειτουργία του λιμένα, δύο μικρότερα λιμάνια στην περιοχή και γειτονικά κτίρια, γη και εγκαταστάσεις»), είναι, μεταξύ άλλων, και ο Οργανισμός Λιμένα Θεσσαλονίκης, τον οποίο και περνά ...ακτινογραφία: «Ανήκει κατά πλειοψηφία και ελέγχεται από μια εταιρεία χαρτοφυλακίου με έδρα την Κύπρο, την South Europe Gateway Thessaloniki Limited (SEGT). Η κρατική εταιρεία China Merchants Port Holdings (CMPH) διατηρεί ένα έμμεσο ποσοστό 33% στη SEGT μέσω μιας άλλης εταιρείας χαρτοφυλακίου με έδρα την Κύπρο, Terminal Link SA - μια κοινοπραξία που κατέχει η CMPH (κατά 49%) και η γαλλική CMA CGM (51%). Ενα άλλο 20% του SEGT ανήκει στη Belterra Investments, μια εταιρεία που ελέγχεται από τον Ελληνορώσο επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος είχε προηγουμένως δεσμούς με το Κρεμλίνο».

Για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης η έκθεση διαπιστώνει επίσης αυξανόμενη σύνδεση με τα κινεζικά συμφέροντα, σημειώνοντας ότι τον περασμένο Ιούλη ο ΟΛΘ «υπέγραψε δύο συμφωνίες στρατηγικής συνεργασίας με την CMPH και τη θυγατρική China Merchants Holdings International Information Technology (CMHIT). Και οι δύο συμφωνίες αφορούσαν την ενοποίηση του λειτουργικού συστήματος τερματικών εμπορευματοκιβωτίων της CMPH από τους φορείς εκμετάλλευσης του λιμένα Θεσσαλονίκης, καθιστώντας τον το πρώτο ευρωπαϊκό λιμάνι που εγκατέστησε το λειτουργικό λογισμικό της CMPH».

* * *

Από το ραντάρ της αμερικανικής ανάλυσης δεν θα μπορούσε να ξεφύγει βέβαια και το λιμάνι του Πειραιά: «Η Κίνα, μέσω της κρατικής COSCO Shipping, ελέγχει επίσης το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, το λιμάνι του Πειραιά, μετά την απόκτηση πλειοψηφικού μεριδίου στο λιμάνι το 2016. Ο Πειραιάς είναι ένας κρίσιμος κόμβος για την Belt and Road Initiative (BRI) του Πεκίνου. Τα συνδυασμένα περιουσιακά στοιχεία ("assets") Πειραιά και Θεσσαλονίκης θα προσθέσουν στον αυξανόμενο ρόλο της Κίνας στα ευρωπαϊκά εμπορικά δίκτυα και στις υποδομές μεταφορών. Τα λιμάνια διευκολύνουν την πρόσβαση σε σερβικά και ουγγρικά σιδηροδρομικά συστήματα, τα οποία, με τη σειρά τους, έλαβαν επίσης σημαντική τεχνική και οικονομική υποστήριξη από κινεζικές εταιρείες».

Η ανάλυση που επικαλείται ο πρέσβης, βάζει, δε, και την παράμετρο ότι «η οικονομική βιωσιμότητα αυτών των έργων αμφισβητήθηκε από πολλούς, ενισχύοντας την άποψη ότι το κίνητρο του Πεκίνου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι περισσότερο στρατηγικό από εμπορικό». Το μήνυμα είναι σαφές: Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα και εκτός από στρατηγικό κόμβο για τα επιχειρηματικά και στρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ, αποτελεί και «γραμμή ανάσχεσης» της όποιας προσπάθειας κάνουν ανταγωνιστικά συμφέροντα (κινεζικά αλλά και ρώσικα) να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στον τομέα των λιμενικών υποδομών και υπηρεσιών για να δυσκολέψουν με αυτόν τον τρόπο τον σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

* * *

Μέσα στη δίνη αυτών των άγριων ανταγωνισμών, όπου η ελληνική αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της είναι βουτηγμένα μέχρι το λαιμό, υποδομές στρατηγικής σημασίας, που σε άλλες συνθήκες και με εργατική εξουσία θα μπορούσαν να στηρίξουν καθοριστικά την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, γίνονται βορά σε επιχειρηματικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και μετατρέπουν τον λαό σε στόχο, σε περίπτωση μιας γενικευμένης κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Ο λογαριασμός

Την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα αναγορεύουν το ΝΑΤΟ σε «εγγυητή» της ασφάλειας του λαού και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, τα όσα συζητιούνται από χτες στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ιμπεριαλιστικού οργανισμού τούς εκθέτουν για άλλη μια φορά. Από τις ίδιες τις εξελίξεις, άλλωστε, ο λαός μπορεί να καταλάβει πόση «ασφάλεια» και «σταθερότητα» του έχουν προσφέρει τα «παράσημα» της δεύτερης θέσης που καταλαμβάνουν σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Τα στοιχεία αυτά δεν είναι απλά μερικά νούμερα. Αποτυπώνουν τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, για το ξεδίπλωμα των επιθετικών σχεδιασμών του και την ανάσχεση των ανταγωνιστών, Κίνας και Ρωσίας, όπως κυνικά έλεγε τις προάλλες ο Αμερικανός πρέσβης.

Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα ζητήματα που απασχολούν τη Σύνοδο, πέρα από τις στρατιωτικές δαπάνες. Σε ό,τι αφορά τα δίκτυα διακίνησης «ευαίσθητων» πληροφοριών, η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι η ανάπτυξη δικτύου 5G στην Ελλάδα θα ακολουθήσει πιστά τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις και δεν θα αφήσει περιθώρια να παρεισφρήσουν κινεζικά μονοπώλια, μετατρέποντας τη χώρα σε «ψηφιακό οχυρό» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Αλλά και στο ζήτημα της στρατιωτικής αξιοποίησης από το ΝΑΤΟ πολιτικών υποδομών στρατηγικής σημασίας, η κυβέρνηση έχει ήδη δρομολογήσει την ένταξη στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά όπως και των λιμανιών σε Αλεξανδρούπολη και Καβάλα.

Συνολικά, η Β. Ελλάδα αποτελεί για τους ΝΑΤΟικούς «παράδειγμα προς μίμηση» για τη σημασία που έχει «η πρόσβαση σε πολιτικές υποδομές για τις στρατιωτικές μας δυνάμεις σε μια κρίση ή σύγκρουση», όπως έλεγε ο Στόλτενμπεργκ. Πρόκειται για υποδομές που αξιοποιούνται για τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου, τον «λαιμό του μπουκαλιού» της Μαύρης Θάλασσας, και για την προώθηση στρατευμάτων στο «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι αμέσως μετά τις ΗΠΑ και την Ελλάδα, οι χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες είναι οι πρώην σοσιαλιστικές Δημοκρατίες που συνορεύουν με τη Ρωσία, για τη θωράκιση προφανώς της «πρώτης γραμμής».

Την ίδια ώρα, η Μαύρη Θάλασσα αναδεικνύεται, σύμφωνα με τον Στόλτενμπεργκ, σε «στρατηγικής σημασίας» για το ΝΑΤΟ και «κορυφαία πρόκληση» στη σύνταξη της λεγόμενης «Στρατηγικής για το 2030», προμηνύοντας παραπέρα ένταση των ανταγωνισμών.

Από την εμπλοκή της χώρας σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια, ο λαός μόνο χαμένος μπορεί να βγει. Πρώτα απ' όλα, πληρώνει από την τσέπη του πάνω από 4 δισ. ευρώ το χρόνο για στρατιωτικές δαπάνες που έχουν για προτεραιότητα τους δολοφονικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και όχι την άμυνα της χώρας. Και, βέβαια, η χώρα και ο λαός μετατρέπονται σε στόχο, όσο οξύνονται οι ανταγωνισμοί με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Είναι, επίσης, ψέμα αυτό που λένε η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα ότι ο «φουσκωμένος λογαριασμός» στα εξοπλιστικά είναι το «βαρύ, αλλά αναγκαίο» τίμημα για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας στο «εύθραυστο περιβάλλον» της περιοχής και εξαιτίας της τουρκικής επιθετικότητας. Τα συμβόλαια ύψους δισ. ευρώ με τις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και ΕΕ έχουν για προτεραιότητα τη στήριξη του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού στη νοτιοανατολική πτέρυγα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

Γι' αυτό, πανάκριβες συστοιχίες πυραύλων έχουν «μετακομίσει» σήμερα στη Σαουδική Αραβία, με τις «κάνες» στραμμένες στο Ιράν. Γι' αυτό, ελληνικά πολεμικά πλοία είναι δεσμευμένα σε ΝΑΤΟικές αποστολές σε όλο το μήκος και πλάτος της Μεσογείου. Γι' αυτό, ελληνικά αεροσκάφη συμμετέχουν σε συνεκπαιδεύσεις με άλλους εταίρους του ΝΑΤΟ, όπως το Ισραήλ και τα ΗΑΕ, απλώνοντας ΝΑΤΟική ομπρέλα πάνω από τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Σε συνεκπαιδεύσεις, μάλιστα, μαζί με τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που υποτίθεται ότι απειλούν την ασφάλεια της χώρας!

Οι αποφάσεις και αυτής της ΝΑΤΟικής Συνόδου θα σημάνουν ακόμα ταχύτερα βήματα εμπλοκής της χώρας και των Ενόπλων Δυνάμεων σε σχέδια και ανταγωνισμούς που μυρίζουν μπαρούτι. Μόνο σε αντιπαράθεση με αυτόν τον σχεδιασμό, στην πάλη για απεμπλοκή της χώρας από τις συμμαχίες του κεφαλαίου και ενάντια στην ίδια την εξουσία του, μπορεί ο λαός να απολαύσει πραγματική ασφάλεια και σταθερότητα.