GR 0:12 / 14:36 ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ Θ. ΠΑΦΙΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΓΙΑ ΑΟΖ ΜΕ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟ

Ανήλικο μίσος – Σύλληψη 17χρονου ακροδεξιού που σκότωσε δύο διαδηλωτές του BLM στην Κενόσα

Κατιούσα

Συνελήφθη τελικά, ώρες αφότου είχε γίνει γνωστή η ταυτότητά του στο διαδίκτυο, ο 17χρονος Κάιλ Ρίτενχαουζ για την διπλή ανθρωποκτονία δυο ανθρώπων στη διάρκεια των διαδηλώσεων που συγκλονίζουν την Κενόσα του Ουισκόνσιν, μετά την αναίτια αστυνομιή βαναυσότητα σε βάρος του 29χρονου Αφροαμερικανού Τζέικομπ Μπλέικ, που πυροβολήθηκε από αστυνομικούς 7 φορές πισώπλατα.
Ο νεαρός άντρας, που καμάρωνε στα σόσιαλ το Γενάρη για το ότι βρέθηκε στην πρώτη σειρά ομιλίας του Τραμπ στην Αϊόβα τον περασμένο Γενάρη, είναι μέλος ακροδεξιών ένοπλων “πολιτοφυλακών”, που αλώνιζαν στην πόλη τάχα “προστατεύοντας περιουσίες” από λεηλασίες διαδηλωτών. Σε οπτικοακουστικό υλικό που κυκλοφορεί μάλιστα, ο δράστης εμφανίζεται, οπλισμένος με ημιαυτόματο τυφέκιο να έχει σε οικείο τόνο συνομιλίες με αστυνομικούς, να κάνει τον πληροφοριοδότη κίνησεων των διαδηλωτών και σε ένα βίντεο φαίνεται να πυροβολεί έναν διαδηλωτή στο κεφάλι. Ο Ρίτενχαουζ είχε κρυφτεί ανάμεσα σε αυτοκίνητα σε ένα κατάστημα πώλησης αυτοκινήτων, με το θύμα να περπατάει στο δρόμο. Μάλιστα, αφού πέτυχε το στόχο του, ο φονιάς διαλάλησε το κατόρθωμά του, λέγοντας στο τηλέφωνο “πέτυχα έναν”.

Σε άλλο βίντεο, ο 17χρονος φαίνεται να κατευθύνεται με ψηλά τα χέρια προς αστυνομικά οχήματα, τα οποία απλώς τον προσπέρασαν. Ο Ρίτενχαουζ κατηγορείται για δυο ανθρωποκτονίες πρώτου βαθμού και ενδεικτικό είναι πως από την πρώτη στιγμή ακροδεξιά σάιτ προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα ότι δήθεν το διπλό φονικό έγινε για λόγους “αυτοάμυνας”.

Σε όλα αυτά ο πρόεδρος Τραμπ αντιδρά με ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, ανακοινώνοντας πως θα στείλει ομοσπονδιακούς πράκτορες και περισσότερους Εθνοφρουρούς στην Κενόσα, που ήδη είναι γεμάτη στρατιωτικοποιημένες αστυνομικές δυνάμεις και εθνοφρουρά, μετά από εντολή του δημοκρατικού κυβερνήτη του Ουισκόνσιν Τόνι Έβερς.

Το ξέπλυμα της δολοφονικής ενέργειας ανέλαβε ο παρουσιαστής του συντηρητικού δικτύου Fox News, κατεξοχήν εκπρόσωπος του Τραμπ στα αμερικανικά μίντια, λέγοντας πως “μας εκπλήσσει στ’ αλήθεια ότι η λεηλασία και οι εμπρησμοί κατέληξαν σε δολοφονία; πόσο μας σοκάρει ότι 17χρονοι με όπλα αποφάσισαν ότι πρέπει να τηρήσουν την τάξη, όταν κανείς άλλος δεν το έκανε;”.

Αν σας άρεσε η κίνηση των Μπακς, αφήστε στην άκρη την υποκρισία και το No Politica…

Βασίλης Κρίτσας

Δεν προλαβαίνει να διαβάζει κανείς μηνύματα θαυμασμού και υποστήριξης για την κίνηση των Μπακς και όλων των ΝΒΑers, μετά την απόφασή τους να κάνουν αποχή από τους προγραμματισμένους αγώνες των play-off του ΝΒΑ. Πάντα υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αλλά δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό από τέτοιου είδους δημοσιογράφους.

Τουλάχιστον αυτός, μες στην Τραμποσύνη που τον δέρνει, δεν έχει δυο μέτρα και σταθμά, όπως αρκετοί συνάδελφοί του, αθλητές και απλός κόσμος που βλέπουμε τις τελευταίες ώρες να επικροτούν την αποχή των αθλητών, που παίρνουν θέση στον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό.
Υπάρχουν όμως μερικά απλά ερωτήματα.
Πόσοι από αυτούς άραγε έχουν σηκώσει ανάστημα ενάντια στις ρατσιστικές συμπεριφορές που συναντάμε κατά κόρον στα ελληνικά γήπεδα;
Πόσοι ξεσηκώθηκαν και αντέδρασαν στην αστυνομική βία, όταν ο Κορκονέας δολοφόνησε χωρίς αιτία ένα 15χρονο παιδί, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο; Πόσοι αντέδρασαν στην αστυνομική βία και την καταστολή που έπνιξε τις μαζικές διαδηλώσεις της περασμένης δεκαετίας;
Πόσοι πήραν θέση όταν η νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής δολοφονούσε τον Παύλο Φύσσα; Πόσοι αντέδρασαν στη ρατσιστική δολοφονία του Λουκμάν, στις επθέσεις ενάντια στους Αιγύπτιους αλιεργάτες;
Και αν όλα αυτά τους φαίνονται βαριά και ασήκωτα, έξω από τον κόσμο του μπάσκετ, πόσοι υποστήριξαν τον ΠΣΑΚ, δηλαδή τον σύνδεσμο των καλαθοσφαιριστών, όταν αυτοί επιχείρησαν να κάνουν απεργία, διεκδικώντας απλά και αυτονόητα αιτήματα για όσους συναδέλφους τους δεν ανήκουν στην αφρόκρεμα του αθλήματος; Πόσοι σήκωσαν τότε ανάστημα και πόσοι καταδίκασαν τις μεγάλες ντίβες που έμειναν να παίξουν, γιατί αναρωτιόντουσαν ποιος θα πληρώσει το συμβόλαιό τους;
Πόσοι δεν αναμάσησαν το κλισέ ότι η πολιτική δεν έχει θέση στον αθλητισμό; Ότι οι αθλητές πρέπει να κοιτάνε μόνο τη δουλειά τους, σαν φιλήσυχοι γελωτοποιοί; Ότι δεν πρέπει να ασχολούνται με τον συνδικαλισμό, που τους φουσκώνει τα μυαλά και δεν τους αφήνει να συγκεντρωθούν;
Τι άλλαξε σήμερα και υποστηρίζουν αυτή την κίνηση; Έχουν άλλα δικαιώματα και υποχρεώσεις οι επαγγελματίες αθλητές του ΝΒΑ από ό,τι οι δικοί μας; Έχουν μήπως χαμηλότερα συμβόλαια και συμφέροντα -αστεία πράγματα; Ή μήπως είναι εύκολο να επικροτείς κάτι που γίνεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και να κάνεις την πάπια, όταν προκύψει μια αντίστοιχη κατάσταση στη χώρα σου;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Τα θέτει πολύ σωστά και ο δημοσιογράφος Θανάσης Ασπρούλιας, σε αυτό το νήμα που αξίζει να δείτε ως το τέλος.

Το μόνο που μπορεί να προσθέσει κανείς είναι ότι αυτό που δεν έχει θέση στον αθλητισμό -και σε καμία πτυχή της ζωής μας, της κοινωνικής μας δραστηριότητας- είναι η υποκρισία του No Politica, που κλείνει τα μάτια στα προβλήματα, γιατί δε θέλει να κάνει τίποτα για να αλλάξει ο κόσμος και η αδικία που τον διέπει.

“Είπαμε είμαστε αναλώσιμοι, αλλά με ένα όριο όλα” – Κορονοϊός και παράνοια σε στρατόπεδο

Κατιούσα

Ενώ η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να πείσουν τον κόσμο πως “όλα είναι υπό έλεγχο” σε σχέση με την εξέλιξη και κυρίως τη διαχείριση της πανδημίας στη χώρα μας, η πραγματικότητα επιμένει πεισματάρικα να διαψεύδει τις διακηρύξεις. Ιδιαίτερες είναι οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν οι στρατευμένοι νέοι, όπως δείχνει κι αυτή η μαρτυρία περιστατικού που συνέβη πριν λίγο διάστημα σε στρατόπεδο και αναδημοσιεύουμε αυτούσιο (με ελάχιστες παρεμβάσεις στίξης) με την άδεια του ίδιου του χρήστη και παθόντα:

Επειδή νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα. Ένα παιδί από το στρατόπεδο που είμαι κι εγώ πήρε άδεια κι επειδή είναι 19 χρόνων μαλακιστήρι βρήκε πολύ καλή ιδέα με την παρέα του να πάει Χαλκιδική που γίνεται της πουτανάρας το κάγκελο. Όταν 10 Αυγούστου γίνανε οι ανακλήσεις αδειών τον επέστρεψαν κι αυτόν κι ενώ ήξεραν πού είναι για διακοπές του επέτρεψαν 3(!!!) βράδια να κοιμηθεί κανονικά στο θάλαμο. Την 3η μέρα τον πήραν τηλ και του είπαν ότι μια κοπέλα που ήταν μαζί διακοπές βγήκε θετική. Κι εδώ ξεκινάει η πραγματική παράνοια. Από την πρώτη στιγμή οι ντόπιοι στρατιώτες, δηλαδή από Διδυμότειχο Ορεστιάδα και γύρω χωριά είχαν δικαίωμα να φύγουν από το στρατόπεδο και να πάνε σπίτι τους(!) την ίδια στιγμή που επιλέχθηκαν για τεστ κάποιοι στρατιώτες και κάποια στελέχη οι οποίοι ευτυχώς βγήκαν όλοι αρνητικοί.
Μείναμε στο λόχο λιγότεροι από τους μισούς, γιατί οκ πρέπει κάποιος να κάνει και τις υπηρεσίες. Ρωτούσαμε συνεχώς αν θα κάνουμε το τεστ κι εμείς κι απάντηση ξεκάθαρη δεν πήραμε ποτέ. Όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν στο γεγονός ότι επέστρεψαν άτομα πίσω με φύλλα πορείας στα χέρια και ακόμα δεν έχουμε την παραμικρή ενημέρωση για το πότε θα βγουν τα νέα για να πάμε και κάποια στιγμή επιτέλους σπίτι μας. Πίσω στα του κορωνοϊού, με τα παιδιά που είναι στο πρατήριο μοιραζόμαστε τα πάντα πλην των θαλάμων, τρώμε μαζί τις ίδιες τουαλέτες, χρησιμοποιούμε στις ίδιες ντουζιέρες κάνουμε μπάνιο κι εμάς υποτίθεται μας είχαν καραντίνα, ενώ αυτοί έβγαιναν έξω κανονικά όποτε ήταν εξοδούχοι. Κι αφού έφυγε προχθές κι ο τελευταίος ντόπιος και μείναμε 5 άτομα μου γύρισε το μυαλό και πήγα και ζήτησα αναβολή. Παράνοιας συνέχεια στο νοσοκομείο, όπου μου λένε ότι θα πρέπει να κάτσω νοσηλευόμενος μια εβδομάδα για να πάρω την αναβολή, τους λέω ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω κάποιο ΜΜΜ, αλλά θα φύγω με αυτοκίνητο κι η απάντηση ήταν η ίδια. Όταν ρώτησα τον διευθυντή του νοσοκομείου, γιατί οι ντόπιοι πάνε σπίτι κι εγώ δεν μπορώ, μου απάντησε κατά λέξη γιατί αυτοί είναι κοντά.
Δηλαδή αν μπω στο αμάξι κι από το Διδυμότειχο πάω Ορεστιάδα δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσω τους γονείς μου τους φίλους μου ή τον οποιοδήποτε, αν είναι να φτάσω μέχρι Βόλο όμως είμαι επικίνδυνος, τον ρώτησα αν αυτό που μου είπε το εννοεί αλήθεια και μου είπε ναι. Είπα να κάνω μια θητεία που από πάντα πίστευα ότι είναι αχρείαστη και δεν κερδίζεις κάτι. Το μόνο που δεν περίμενα είναι τόση αδιαφορία και τόσο “εκτός πραγματικότητας” σύστημα. Είπαμε είμαστε αναλώσιμοι, αλλά με ένα όριο όλα. Ελπίζω την Τρίτη που έρχεται να μην βρουν κάτι καινούριο και συνεχίσουν να με κρατάνε εδώ πάνω. Ας ζήσω και την εμπειρία του να μείνεις σε νοσοκομείο για μια βδομάδα. ΥΓ: Κάναν καλό δικηγόρο ξέρετε ή θα πέσω στην ανάγκη του Κούγια;

“Είσαι και αλλοδαπή, ε; Τώρα με έφτιαξες” – Τραμπουκισμό από την ΕΛΑΣ καταγγέλλουν Κούρδοι δημοσιογράφοι

Κατιούσα

Με ένα απαράδεκτο μείγμα σεξισμού, ρατσισμού και αυταρχισμού από την Ελληνική Αστυνομία ήρθαν αντιμέτωποι, όπως καταγγέλλουν, δύο Κούρδοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί πρόσφυγες στη χώρα μας, επειδή τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε περιστατικό αστυνομικής βίας πριν λίγες βδομάδες.

Πρόκειται για την Berçem Mordeniz, διαπιστευμένη διερμηνέα και δημοσιογράφος, πολιτική πρόσφυγα μεγαλωμένη από τα 5 της χρόνια στην Ελλάδα (οι γονείς της βασανίστηκαν κι εκτελέστηκαν στην Τουρκία) και ο Çağdaş Kaplan, πρώην αρχισυντάκτης της τουρκικής εφημερίδας Yeni Yasam, πολιτικός πρόσφυγας εδώ και ένα χρόνο λόγω διώξεων περί “φιλοκουρδικής προπαγάνδας” στην Τουρκία.

Οι δυο νέοι περπατούσαν στο Σύνταγμα το βράδυ της 9ης Αυγούστου, όταν είδαν τη σύλληψη του Α.Δ, επειδή είχε γράψει με μαρκαδόρο τη λέξη “Καβάλα” σε μια από τις διαβόητες ζαρντινιέρες του “Μεγάλου Περιπάτου” του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη. Όπως καταγγέλλει η Μπερτσέμ, εκτός από τις πισθάγκωνες χειροπέδες που πέρασαν στον άντρα, οι αστυνομικοί «Του κοπανούσαν το κεφάλι σαν μια μπάλα στον τοίχο, ενώ εκείνος δεν αντιδρούσε». Βγάζοντας τη δημοσιογραφική της ταυτότητα, η γυναίκα εισέπραξε την οργισμένη αντίδραση ενός από τους αξιωματικούς, που τη ρώτησε αν είχε άδεια αστυνομικής ρεπόρτερ.

Ο Τσαγκντάς από την πλευρά του, μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, έβγαλε το κινητό του τηλέφωνο για να μαγνητοσκοπήσει το περιστατικό, με αποτέλεσμα να του επιτεθούν ρίχνοντάς τον στο έδαφος, κρατώντας τον από το λαιμό και σπάζοντας το τηλέφωνό του. Βίντεο 18 δευτερολέπτων πρόλαβε να τραβήξει η Μπερτσέμ, όπου διακρίνεται αστυνομικός να την απειλεί να κλείσει την κάμερα. Στη συνέχεια, οι δυο δημοσιογράφοι μεταφέρθηκαν στο Α.Τ Ακροπόλεως, με τραβήγματα και κλοτσιές. Φτάνοντας εκεί, οι νέοι παρέμειναν με χειροπέδες, χωρίς τροφή και νερό ως το πρωί, ενώ σε ένας από τους αστυνομικούς, ακούγοντας τη Μπερτσέμ να μιλά σε άλλη γλώσσα, ρώτησε σε ένα ρατσιστικό και χυδαίο κρεσέντο«είσαι και αλλοδαπή, ε; Τώρα με έφτιαξες».

Επιπλέον, μέσα στο αστυνομικό τμήμα δεν τηρούνταν κανένα μέτρο προστασίας από τον κορονοϊό, ενώ, όταν η Μπερτσέμ, ως ασθματική χρήζουσα φαρμακευτικής αγωγής, διαμαρτυρήθηκε για αυτή την υγειονομική αδιαφορία, εισέπραξε φτύσιμο από έναν αστυνομικό που της φώναξε «Ουστ, έχω και παιδιά, θα με κολλήσεις τίποτα».

Το άλλο πρωί οι δυο νέοι μεταφέρθηκαν στο Α.Τ Χαϊδαρίου πάλι υπό συνθήκες συνωστισμού με δεκάδες άλλους ανθρώπους, ενώ από εκεί μεταφέρθηκαν με πούλμαν στα δικαστήρια και πάλι χωρίς μέτρα προστασίας. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν αυτόβουλα αυτόπτες μάρτυρες προς υπεράσπιση των δημοσιογράφων. Η υπόθεση πήρε αναβολή και οι δημοσιογράφοι αφέθηκαν ελεύθεροι, ωστόσο οι αστυνομικοί, με διαδικαστικά προσχήματα, πέρασαν ξανά χειροπέδες και τους οδήγησαν στο Α.Τ Ακροπόλεως, απελευθερώνοντάς τους μόνο όταν μπήκαν στο τμήμα.

Η ταλαιπωρία των δυο δημοσιογράφων αναμένεται να συνεχιστεί, αφού βρίσκονται αντιμέτωποι, όπως και ο Α.Δ, με τις κατηγορίες της εξύβρισης, της αντίστασης κατά της αρχής, της σωματικής βλάβης από αμέλεια και τη φθορά ξένης ιδιοκτησίας. Ενδεικτικό είναι πως η μυϊκοί τραμαυτισμοί της Μπερτσέμ στη δικογραφία αναγράφονται ως εκδορές από δάγκωμα αδέσποτου σκύλου.

Ο συνήγορός τους, Αλέξανδρος Παπαστεριόπουλος, έκανε λόγο για «Τρανταχτή περίπτωση κατάχρησης εξουσίας και αστυνομικής αυθαιρεσίας που θέτει υπό αμφισβήτηση καταστατικές ελευθερίες και αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος – ήτοι την ελευθερία της έκφρασης-πληροφόρησης και την αρχή σεβασμού της αξίας του ανθρώπου χωρίς διακρίσεις», προσθέτοντας πως «Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να γνωρίζει την παράνομη βία που τυχόν ασκήθηκε σε βάρος πολίτη από όργανο που ασκεί δημόσια εξουσία και φέρει το μονοπώλιο του καταναγκασμού. Η εκδικητική βία αστυνομικών σε βάρος προσώπων διαφορετικής εθνοτικής καταγωγής και οι προκληθείσες εκδορές στο σώμα κανενός δεν μπορούν να δικαιολογούνται ως επιθέσεις “αδέσποτου σκύλου” σε ένα κράτος δικαίου που σέβεται και υπηρετεί τους πολίτες του».

Με πληροφορίες από ΕφΣυν

Οι NBAers δε ζουν σε φούσκα… – Οι Μπακς γράφουν ιστορία και απέχουν από αγώνα play-off, ως διαμαρτυρία ενάντια στη ρατσιστική βία!

Κατιούσα

Μπορεί μια αλλαγή να ξεκινήσει από χρυσοπληρωμένους αστέρες του ΝΒΑ; Όχι, σίγουρα όμως η στάση τους μπορεί να ευαισθητοποιήσει ένα ευρύτατο κοινό και να ταρακουνήσει τα νερά, με τρόπο που δεν είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα από επαγγελματίες παίκτες.
Αυτή την ώρα ήταν προγραμματισμένη η διεξαγωγή του 5ου αγώνα της σειράς των πλέι-οφ του ΝΒΑ μεταξύ των Μιλγουόκι Μπακς και των Ορλάντο Μάτζικ, με την ομάδα των αδελφών Αντετοκούνμπο να ψάχνει μία ακόμα νίκη για να πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση.

Παρόλα αυτά, οι Μπακς πήραν μια ιστορική απόφαση να μποϊκοτάρουν τον σημερινό αγώνα και δεν κατέβηκαν στον αγωνιστικό χώρο, ως ένδειξη οργής και διαμαρτυρίας για την αστυνομική βία και το νέο κρούσμα με τον πισώπλατο πυροβολισμό του Αφροαμερικανού Τζέικομπ Μπλέικ.Έκαναν έτσι πράξη όσα συζητούνταν ανοιχτά τις τελευταίες μέρες στην κοινότητα του ΝΒΑ, ιδίως από την πλευρά των παικτών, και προχώρησαν σε μια πρωτοφανή κίνηση για τα δεδομένα του Οργανισμού. Κι αυτό αναμένεται να είναι απλώς η αρχή που… έσπασε τον πάγο, αφού το παράδειγμα των Μπακς θα ακολουθήσουν πιθανότατα οι Χιούστον Ρόκετς και οι Οκλαχόμα Θάντερ, που προσανατολίζονται στην αποχή από τον σημερινό προγραμματισμένο αγώνα της μεταξύ τους σειράς. Ενώ το ίδιο ακριβώς σκέφτονται να κάνουν και οι Λέικερς του Λεμπρόν στον σημερινό αγώνα τους εναντίον των Πόρτλαντ Τρειλμπλέιζερς.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και φαίνεται να οδηγούν την διοργανώτρια αρχή, δηλαδή τον οργανισμό του ΝΒΑ, στην απόφαση να αναβάλει η ίδια τους προγραμματισμένους σημε

ρινούς αγώνες, χωρίς να υπάρχουν προφανώς κυρώσεις για τις ομάδες.

Εξίσου αξιέπαινη με την ενέργεια των Μπακς ήταν πάντως και η στάση των Ορλάντο Μάτζικ, που αρνούνται να πάρουν το παιχνίδι στα χαρτιά και έτσι οι παίκτες εγκαταλείπουν με τη σειρά τους τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου (η περιβόητη “φούσκα” της Φλόριντας)!

Μια κίνηση που μέχρι στιγμής προκαλεί θετικές αντιδράσεις και θαυμασμό από την αθλητική κοινότητα, είναι αν μη τι άλλο πρωτοφανής και δε συγκρίνεται με τη σιγή ιχθύος που τηρεί η μεγάλη πλειοψηφία των επαγγελματιών αθλητών στην εδώ πλευρά του Ατλαντικού.

Πεθαίνοντας στα γηροκομεία της Μελβούρνης...

H πανδημία του κορονοϊού έβγαλε στην επιφάνεια τις αναθυμιάσεις του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που μόνο του μέλημα είναι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, αδιαφορώντας ακόμα και για τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Στην κατά τ' άλλα «πλούσια» Αυστραλία, η αντιδραστική αντίληψη «κόστους - οφέλους» στη λειτουργία δημόσιων δομών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και η πολιτική παράδοσης της Υγείας σε ιδιώτες είχαν και συνεχίζουν να έχουν τραγικές συνέπειες στη φροντίδα των ηλικιωμένων, και πιο συγκεκριμένα στις συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στα γηροκομεία.
Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για τρόφιμους υποσιτισμένους, παραμελημένους, αφημένους μέσα στις ακαθαρσίες, και μάλιστα την περίοδο του κορονοϊού που διανύουμε.
Στη Μελβούρνη και στην ευρύτερη Πολιτεία της Βικτώριας, όπου κατοικούν οι περισσότεροι πολίτες ελληνικής καταγωγής, οι θάνατοι ξεπέρασαν τους 460 και σε όλη την Αυστραλία τους 550. Ο κορονοϊός «θερίζει» τα γηροκομεία. Σύμφωνα με την ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος», πάνω από 90 θάνατοι αφορούν άτομα ελληνικής καταγωγής που ζούσαν σε γηροκομεία.

* * *

Η αρμοδιότητα για τον τομέα φροντίδας των ηλικιωμένων και των γηροκομείων ανήκει στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας, η οποία ολιγώρησε στη λήψη μέτρων προστασίας τον Μάρτη του 2020. Στη βάση της αντίληψης περί «ατομικής ευθύνης», δεν διέθεσε τους απαραίτητους πόρους για την εξασφάλιση προστατευτικού εξοπλισμού για όλο το προσωπικό και τους ηλικιωμένους των κρατικών γηροκομείων, ενώ τα ίδια και χειρότερα έπραξαν ιδιώτες και επιχειρηματικοί όμιλοι που λειτουργούν περισσότερα από 800 ιδρύματα ηλικιωμένων στη Μελβούρνη και στην ευρύτερη περιοχή της Βικτώριας.
Οι ελλείψεις αυτές συνέβαλαν στην εξάπλωση του ιού. Η καθυστέρηση εξάλλου να μεταφερθούν σε νοσοκομεία και η μη έγκαιρη διάγνωση της σοβαρότητας της κατάστασής τους οδήγησαν πολλούς τρόφιμους των γηροκομείων στο θάνατο.
Αλλά και ο μικρός αριθμός γιατρών και νοσηλευτών που απασχολούνται στα 3.000 γηροκομεία της χώρας δεν επαρκεί για τους ηλικιωμένους με πολλαπλά θέματα υγείας. Μάλιστα οι ιδιώτες, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, έχουν επιβάλει στους εργαζόμενους δουλειά με συμβάσεις ελαστικού ωραρίου, που τους αναγκάζουν να πηγαίνουν σε δυο και τρεις διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσουν. Για τη μεγαλύτερη κερδοφορία τους, οι εργοδότες κάνουν εκπτώσεις στην ασφάλεια του προσωπικού και των ασθενών τους.
Σ' αυτό το έδαφος, η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις. Για παράδειγμα, τον πρώτο καιρό το επισκεπτήριο επιτρεπόταν στα γηροκομεία, αυξάνοντας τις πιθανότητες μετάδοσης του κορονοϊού στην πιο ευάλωτη ομάδα, ενώ την ίδια περίοδο είχαν απαγορευτεί οι επισκέψεις στα σπίτια!

* * *

Εξαιτίας της πολιτικής που διαχρονικά υπηρετούν οι φιλελεύθερες και οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο η παροχή των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας για τους ηλικιωμένους, ενώ αυξάνεται αντίστροφα η κερδοφορία των επιχειρηματιών - ιδιοκτητών ιδιωτικών γηροκομείων, τόσο από κρατικές επιχορηγήσεις εκατομμυρίων δολαρίων όσο και από τη συμμετοχή (ως εγγύηση) των ασθενών με ένα ποσό της τάξης των 400.000 δολαρίων, που «ροκανίζεται» σε καθημερινή βάση.
Εξαιτίας όλων αυτών, το ζήτημα της υποβαθμισμένης παροχής φροντίδας στους ηλικιωμένους δεν είναι κάτι καινούργιο για την Αυστραλία. Η παντελής παραμέληση των ηλικιωμένων και οι κακές συνθήκες διαβίωσης των τροφίμων στα γηροκομεία ανάγκασαν την κυβέρνηση, μπροστά στη λαϊκή κατακραυγή, να συστήσει το 2018 εξεταστική επιτροπή, που το πόρισμά της ...αγνοείται μέχρι σήμερα!
Η πολιτική της αυστραλιανής κυβέρνησης και των αρμόδιων αρχών να αφήσουν τα κρατικά γηροκομεία γυμνά από υποδομές και μέτρα προστασίας, χωρίς επαρκή χρηματοδότηση, αλλά και τα ιδιωτικά χωρίς τους αναγκαίους ελέγχους, προκαλεί οργή και αγανάκτηση και στην ελληνική παροικία της Μελβούρνης. Η τραγική αυτή κατάσταση οδήγησε και οδηγεί στο θάνατο ανθρώπους που εργάστηκαν σκληρά στη ζωή τους, κάνοντας τις πιο δύσκολες δουλειές ως μετανάστες στην Αυστραλία.
Το γεγονός εξάλλου ότι ανάλογα κρούσματα σε γηροκομεία και δομές Υγείας - Πρόνοιας καταγράφονται και στην Ελλάδα, με ευθύνη της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής και στην Υγεία, δείχνει ότι το κριτήριο της κερδοφορίας των ομίλων είναι παντού το ίδιο και οδηγεί σε τραγικά αποτελέσματα για το λαό.

* * *

Η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει μεγάλες ευθύνες. Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι αυτοί, που ανήκουν στις κατηγορίες υψηλού κινδύνου και ταυτόχρονα πολλοί από αυτούς αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν, ενώ όπως και όλοι οι εργαζόμενοι πλήρωσαν διπλά και τριπλά φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, οδηγούνται σήμερα στο να ζουν υποσιτισμένοι ή να πεθαίνουν εγκαταλελειμμένοι και νηστικοί «στα κελιά των μελλοθανάτων» της χώρας.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της γι' αυτήν την κατάσταση, χωρίς ούτε ένα διάβημα διαμαρτυρίας στην αυστραλιανή ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Αυτό που επείγει τώρα είναι ο άμεσος έλεγχος όλων των ιδιωτικών κλινικών, η ιατρική κάλυψη όλων των ιδρυμάτων και δομών της Πρόνοιας, να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα, να εξασφαλιστούν όλα τα μέσα και υλικά προστασίας για να αποτραπούν τέτοια τραγικά φαινόμενα. Το κράτος να αναλάβει την ευθύνη της λειτουργίας των δομών του ιδιωτικού τομέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και να είναι πλήρως ενταγμένος στον κρατικό σχεδιασμό και έλεγχο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το ΚΚΕ, με τη δράση των μελών και φίλων του σε Ελλάδα και Αυστραλία, σε συνδικάτα, εργατικούς συνδέσμους, μαζικούς φορείς, θα πρωτοστατήσει στην ανάδειξη αυτών των προβλημάτων και των διεκδικήσεων, με κριτήριο τις ανάγκες του λαού.

Σταύρος ΣΤΡΑΤΕΑΣ
Μέλος του Γραφείου της Λέσχης Φίλων του ΚΚΕ Μελβούρνης

Καβγάς για την ... κληρονομιά

Μπλέξανε τις γραμμές τους, χτες στη Βουλή, ο Κυρ. Μητσοτάκης και ο Αλ. Τσίπρας. Στην προσπάθειά του ο καθένας να φανεί πιο συνεπής από τον άλλον στην υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και ευρωατλαντικών «διευθετήσεων» στην περιοχή, έφτασαν να τσακώνονται για την κληρονομιά του «εθνάρχη Βενιζέλου». Ο μεν Τσίπρας εξέφρασε το θαυμασμό του για τη «διορατικότητα» του αστού πολιτικού. Πράγματι, η λυσσαλέα επίθεση στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με αποκορύφωμα τη μετατροπή του κομμουνισμού σε ιδιώνυμο αδίκημα, επιβεβαιώνει τη διορατικότητα του Βενιζέλου για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. «Διορατικός» για την τάξη του ήταν και όταν οραματιζόταν τη «Μεγάλη Ιδέα», που οδήγησε το λαό σε ανείπωτες περιπέτειες και τραγωδίες. Από την άλλη, ο Κυρ. Μητσοτάκης θύμισε στον Τσίπρα τον «εθνικό διχασμό», που, όπως είπε, έγινε με ευθύνη και του Βενιζέλου.

Τι έμεινε όμως εντελώς έξω απ' αυτήν την ανάλαφρη συζήτηση; Οτι και στην περίπτωση της Μικρασιατικής Εκστρατείας, και στο λεγόμενο «εθνικό διχασμό», το επίδικο ήταν η θέση και η στάση της ελληνικής αστικής τάξης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς την περίοδο πριν και μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα «οράματα» της αστικής τάξης υπηρετούσε ο Βενιζέλος όταν αναλάμβανε ρόλο «εμπροσθοφυλακής» στα σχέδια των συμμάχων - νικητών του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και εξεστράτευσε στη Μικρά Ασία, για να ακολουθήσει τρία χρόνια μετά η καταστροφή. Αλλά και πιο πριν, στον λεγόμενο «εθνικό διχασμό», το διακύβευμα δεν ήταν τα συμφέροντα του λαού, αλλά το σε ποιο στρατόπεδο θα βρεθεί η χώρα στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, θέμα για το οποίο υπήρχε έντονη αντιπαράθεση στο εσωτερικό της αστικής τάξης, με τον έναν πόλο να συσπειρώνεται γύρω από τον Βενιζέλο και τον άλλον γύρω από τον βασιλιά.

Τι άλλο δείχνουν όλα αυτά πέρα από τους κινδύνους που παραμονεύουν για το λαό από τη μετατροπή της χώρας σε «μεντεσέ» ιμπεριαλιστικών σχεδίων, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης; Αλλά και ότι οι «καβγάδες» των αστικών κομμάτων και παρατάξεων γίνονται για το πώς καλύτερα θα υπηρετηθούν οι «εθνικοί» στόχοι και τα συμφέροντα της αστικής τάξης, και γι' αυτό είναι ξένοι και εχθρικοί στο λαό, τον οποίο δεν διστάζουν να τον ρίξουν στην άβυσσο των ανταγωνισμών;

Τηρουμένων των αναλογιών, οποιαδήποτε ομοιότητα με το σήμερα δεν είναι καθόλου συμπτωματική. Γι' αυτό δεν προκαλεί εντύπωση ο ανταγωνισμός ανάμεσα στον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα για την «κληρονομιά» του Βενιζέλου... Αλλωστε και οι συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιταλία για τις ΑΟΖ, ενταγμένες και οι δύο στο παζάρι για τις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που προωθούνται με ευρωατλαντική σφραγίδα στην περιοχή, τη νέα «μεγάλη ιδέα» για την αναβάθμιση της αστικής τάξης και των συμφερόντων της υπηρετούν.

«Τζόγος» και στην Παιδεία

Μετά τον Τουρισμό, που άνοιξε με τους όρους των μεγαλοξενοδόχων, των tour operators, των εφοπλιστών και των ομίλων των αερομεταφορών, οι προϋποθέσεις με τις οποίες μεθοδεύεται η έναρξη της σχολικής χρονιάς εν μέσω πανδημίας είναι ένα ακόμα παράδειγμα για το πώς η κυβέρνηση παίζει στον «τζόγο» την υγεία του λαού και κάνει λάστιχο τα υγειονομικά πρωτόκολλα, για να προστατεύσει την οικονομία του κεφαλαίου, τα συμφέροντα δηλαδή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ολο το προηγούμενο διάστημα, η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο προκειμένου να εξασφαλίσει το άνοιγμα των σχολείων με τους καλύτερους δυνατούς όρους για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς, προκειμένου να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός. Δεν ικανοποίησε κανένα από τα μέτρα που πρότειναν σύλλογοι γονέων και εκπαιδευτικών, με βάση την πείρα τους και την άμεση γνώση των προβλημάτων που υπάρχουν στα σχολεία.
Δεν έκανε και δεν κάνει μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών, δεν μονιμοποιεί εκείνους που δουλεύουν χρόνια στην Εκπαίδευση, δεν βελτίωσε τις υποδομές στα σχολεία ούτε δημιούργησε νέες, δεν πήρε κανένα ουσιαστικό μέτρο αναβάθμισης της υγειονομικής επιτήρησης των σχολείων, ρίχνοντάς τα όλα στην ατομική ευθύνη όσων εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη μορφωτική διαδικασία.
Κι όχι μόνο αυτό: Στριμώχνει μικρούς μαθητές σε κοντέινερ, ακόμα και σε υπόγεια (!), στα ίδια προαύλια με τα Δημοτικά, και δεν δίστασε να ψηφίσει την αύξηση του αριθμού των μαθητών μέχρι και στους 25 ανά τμήμα, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για ακόμα πιο επικίνδυνο συγχρωτισμό στα σχολεία τη χρονιά που ξεκινάει.
Τα στοιχεία που δημοσιεύονται αυτές τις μέρες στον Τύπο είναι κόλαφος για την κυβέρνηση και την προπαγάνδα της ότι ο μέσος όρος των μαθητών ανά τάξη (άλλοτε 17, άλλοτε 18 και άλλοτε 22) δεν δικαιολογεί ανησυχίες για συγχρωτισμό.
Οπως προκύπτει, την περσινή χρονιά το 57% των τμημάτων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είχαν πάνω από 17 μαθητές και συνολικά το 74% των μαθητών έκαναν μάθημα σε τμήματα με περισσότερα από 17 άτομα.
Ειδικά στην Αττική, όπου καταγράφονται και τα περισσότερα κρούσματα του κορονοϊού πανελλαδικά, τα ποσοστά αυτά ανεβαίνουν στο 77% και στο 85% αντίστοιχα, αποκαλύπτοντας σε όλο της το μεγαλείο την κοροϊδία των «μέσων όρων» της κυβέρνησης, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι τα μονοθέσια σχολεία στα ακριτικά νησιά με τα πολυπληθή σχολεία της Κυψέλης.
Η κατάσταση αυτή, βέβαια, δεν είναι τωρινή. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, μεταξύ αυτών και της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παριστάνει τάχα τον ανήξερο για τα κενά στα σχολεία, την υποχρηματοδότηση της Εκπαίδευσης, την αδιοριστία χιλιάδων εκπαιδευτικών, ενώ έχει και ο ίδιος μεγάλη ευθύνη.
Ολα αυτά τα στοιχεία είναι γνωστά στην κυβέρνηση της ΝΔ. Αρνήθηκε όμως και αρνείται να πάρει ουσιαστικά μέτρα μείωσης του αριθμού των μαθητών ανά τάξη. Το λόγο τον αποκάλυψε η ίδια η υπουργός Παιδείας προχτές στη Βουλή: Οι προσλήψεις εκπαιδευτικών και η δημιουργία νέων υποδομών «κοστίζουν» και τα δημοσιονομικά του κράτους «δεν αντέχουν».
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τα δισ. ευρώ που μοιράζει αφειδώς το κράτος στους επιχειρηματικούς ομίλους, με δάνεια, επιχορηγήσεις και διευκολύνσεις, για να μειώσουν τις συνέπειες από την κρίση και να θωρακίσουν την κερδοφορία τους.
Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η επιλογή της κυβέρνησης να ανοίξει τα σχολεία με μοναδικά «όπλα» προστασίας από την πανδημία μια μάσκα, ένα παγουρίνο και μπόλικη ατομική ευθύνη, υπό την απειλή μάλιστα της τιμωρίας των μαθητών, είναι συνειδητή, για να μην πληγούν τα δημοσιονομικά και ο σχεδιασμός για νέα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από το κράτος.
Αποδεικνύεται όμως και κάτι άλλο. Οτι η «γνώμη των ειδικών», που επικαλείται διαρκώς η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την πανδημία, γίνεται «λάστιχο» και προσαρμόζεται σε πολιτικές αποφάσεις που έχουν ως κριτήριο τη σωτηρία των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την υγεία και τη ζωή του λαού.
Ετσι, τον περασμένο Ιούνη, με μερικές δεκάδες διαπιστωμένα κρούσματα σε όλη τη χώρα, το «επιστημονικά ενδεδειγμένο» ήταν να ανοίξουν τα σχολεία με 15 μόνο μαθητές ανά τάξη, ενώ σήμερα, με τριψήφιο νούμερο κρουσμάτων καθημερινά, τα σχολεία ανοίγουν με 20άρια και 25άρια τμήματα, με μόνο προστατευτικό τη μάσκα!
Πέρα από την εύλογη ανησυχία που προκαλεί σε γονείς και εκπαιδευτικούς η πολιτική αυτή της κυβέρνησης, οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις της στη διαχείριση της πανδημίας, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της Εκπαίδευσης, είναι αυτές που τροφοδοτούν και τις διάφορες γελοίες θεωρίες συνωμοσίας, επιτείνοντας το κλίμα ανασφάλειας λίγο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι.
Η κυβέρνηση, έστω και τώρα, έχει ευθύνη να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα που προτείνουν γονείς και εκπαιδευτικοί, να εξασφαλίσει την ασφαλή και ουσιαστική λειτουργία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Να σταματήσει να συκοφαντεί τις διεκδικήσεις τους στην προσπάθειά της να βγάλει λάδι την άθλια πολιτική της, που εκθέτει σε κίνδυνο την υγεία μαθητών, δασκάλων και γονιών.