ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

 

Στην έκτη επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από το Γ. Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής, βρίσκει το ναζιστικό μόρφωμα διαλυμένο, εκτός βουλής, ενώ η δίκη των δολοφόνων του ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.

               Σίγουρα η διάλυση του ναζιστικού μορφώματος φαίνεται να δίνει ένα  αισιόδοξο μήνυμα για το αντιφασιστικό κίνημα και τον αγώνα του εναντίον των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής, αν η υποψία για την ύπουλη διάχυση του φασισμού μέσω νομιμοποιημένων οδών, όπως έδειξαν οι  τελευταίες εκλογές, δεν έμοιαζε αρκετά βάσιμη. Όχι μόνο το  νέο κομματικό μόρφωμα του Κ. Βελόπουλου αλλά και η ίδια η Ν.Δ, χαρακτηριζόμενο παραδοσιακό συντηρητικό  κόμμα, φαίνεται πως ενσωματώνουν τα φασιστικά ρεύματα συμβάλλοντας στην προσαρμογή του φασισμού στις συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού.  

Η σχεδόν βίαιη πτώση του βιοτικού επιπέδου στα πρώτα χρόνια της κρίσης, που απείλησε να διαρρήξει τις υπάρχουσες πολιτικές δομές εξαιτίας της ανασφάλειας και εξαθλίωσης στις οποίες η καπιταλιστική κρίση  έριξε  εκατομμύρια ζωές, έδωσε την ευκαιρία, με την ανοχή αν όχι βοήθεια της κυρίαρχης εξουσίας, οι φασιστικές δυνάμεις να μετακινηθούν από το περιθώριο, να ενισχυθούν και όπως φαίνεται να εδραιωθούν στην κοινωνία. Σ’ αυτή τη δεκαετία, η οικονομική κρίση μαζί με τις πολιτικές μετανάστευσης και ρατσισμού, που μετακινήθηκαν στο επίκεντρο, και  με την αποτυχία των προοπτικών της μεταρρύθμισης που υποσχόταν η σοσιαλδημοκρατία δημιούργησε τον πολιτικό χώρο για την ανάπτυξη του φασισμού, που κατέλαβε η Χρυσή Αυγή, για να χρησιμοποιηθεί, όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες, για την αναπαραγωγή του συστήματος.

Στα πρώτα χρόνια της κρίσης η Χρυσή Αυγή έκανε αισθητή την παρουσία της με βίαιο τρόπο, με  αντικαπιταλιστικό λόγο και προωθητική βοήθεια από τα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να βρει θέση στο κοινοβούλιο και αποθρασυνόμενη  να προσπαθεί να εκφοβίζει και να τρομοκρατεί, για να σπάσει κάθε αντίσταση, ξεκινώντας από περιπτώσεις αλλοδαπών. Οι εκλογές του 2012 ήταν καθοριστικές, γιατί η εκπροσώπηση του φασισμού στη βουλή με κόμμα, αφού η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμα νομιμοποίησε τη φασίζουσα ακροδεξιά,  παρείχε ένα πλαίσιο για ανάπτυξη φασιστικών δυνάμεων με παρουσία στους δρόμους ενάντια στο εργατικό κίνημα.  Δεν ήταν  λοιπόν τυχαίες ούτε οι οργανωμένες επιθέσεις της Χρυσής Αυγής εναντίον αλλοδαπών μικροπωλητών, όπως η βίαιη επέμβαση κλιμακίου της με καταστροφή πάγκων στη λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου το 2012, ούτε η επίθεση σε τέσσερις αιγύπτιους αλιεργάτες στο σπίτι τους, ούτε  η οργανωμένη  επίθεση τάγματος εφόδου της  σε μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, που προκάλεσε τον τραυματισμό τους, και βέβαια το αποκορύφωμα της εγκληματικής δράσης της η δολοφονία του Π. Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2013, που την στιγμάτισε σαν  μια ανεξέλεγκτη συμμορία από μαχαιροβγάλτες.  

Βέβαια, υπήρχε μια αναντιστοιχία μεταξύ της αυξανόμενης εκλογικής στήριξης των φασιστών και της μετριοπαθούς υποστήριξης των δράσεων τους, τουλάχιστον με έκδηλο τρόπο, ίσως εξαιτίας του στιγματισμού  τους και περιθωριοποίησής τους μετά τα ναζιστικά εγκλήματα  του χιτλερικού καθεστώτος. Η αποθράσυνσή τους με τη δολοφονία του Π. Φύσσα, το αντιφασιστικό κίνημα με την οργανωμένη αντίδραση μέσα κι έξω από τη Βουλή των κομμουνιστών που προκαλεί την  αμφιταλάντευση των αστών πολιτικών για τη δράση των φασιστών αφήνει τους τελευταίους έκθετους, χωρίς όμως στην ουσία ο αστικός κόσμος  να τους  αντιμετωπίζει με αποτελεσματική αντίδραση.  Κι αυτή η διαπίστωση  ενισχύεται από τον τρόπο διεξαγωγής της δίκης της Χρυσής Αυγής που  μακρόσυρτα τραβά για τέσσερα χρόνια με αποφυλακισμένους τους κατηγορουμένους ή και την εισαγγελική πρόταση για αθώωση και τελικά την φυλάκιση με αναστολή των Γ. Λαγού και Ν. Μίχου για την επίθεση στο κοινωνικό στέκι «Συνεργείο» ή την αδιαφορία για τους χρηματοδότες της.

 Κι ενώ η Χρυσή Αυγή συμβάλλει, σε μια περίοδο με αυξανόμενη οικονομική επιδείνωση και αμφισβήτηση των αστικών κομμάτων, στην εδραίωση του φασισμού σαν εναλλακτικής λύσης,  όταν οι φόβοι του πολιτικού συστήματος καταλάγιασαν, οι σχεδόν παράνομες πρακτικές της και το αντιφασιστικό κίνημα την ξανάβαλαν στο περιθώριο. Μοιάζει λοιπόν το κομβικό σημείο επιλογής μιας έκδηλης φασιστικής λύσης να έχει ξεπεραστεί από τη  στιγμή που έχει σταθεροποιηθεί κι έγινε αποδεκτή, με την προσφορά και του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η μνημονιακή αλλά κυρίως η μεταμνημονιακή κατάσταση με όλες τις αλλαγές που τα μνημόνια επέβαλλαν. Φαίνεται λοιπόν αναγκαίο, για να αναβιώσει η παρουσία του φασισμού στο πολιτικοκοινωνικό σκηνικό, ώστε να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες στην άρχουσα τάξη, θα πρέπει να επανεφευρεθεί, για να ξεφύγει από το καθεστώς του παρία. Κι αυτό θα γίνεται με πολλούς τρόπους. Όπως με την  εξοικείωση  με το φασιστικό λόγο που  επιτρέπει την νομιμοποίησή του με την υιοθέτηση του από παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, όπως η Ν.Δ, και ο οποίος με τη σειρά του θα δικαιολογεί πρακτικές καταστολής και αυταρχισμού. Οι φασίστες μπορούν να ενσωματωθούν σε κόμματα όπως του Βελόπουλου που δηλώνει πως ««εγώ δεν μπορώ τα πολύ ναζιστικά», αλλά κυρίως στο παραδοσιακό συντηρητικό κόμμα της Ν.Δ όπου ο καλυμμένος φασιστικός λόγος  βρίσκει στέγη και ψήφους, για να ανακάμψει όταν απαιτήσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης.

 Κι όλο αυτό το διάστημα ο φασισμός διαχέεται ως πολιτική σκέψη και νοοτροπία στην κοινωνία. Δεν αρκεί απλά η κριτική για να τον υποσκάψει, χρειάζεται και πολιτική δράση για να τον αντιμετωπίσει. Και ποια  άλλη ισχυρή, οργανωμένη, αντιφασιστική δύναμη υπάρχει από το Κομμουνιστικό Κόμμα;

Κάτεργα

Και στο βάθος «Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες»... Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τις διατάξεις για τις κλαδικές συμβάσεις που περιλαμβάνει το λεγόμενο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης. Τη διαπίστωση αυτή κάνει και ο αστικός Τύπος, καταγράφοντας τους μύχιους πόθους κυβέρνησης και εργοδοσίας. Οπως γράφτηκε για παράδειγμα στη «Ναυτεμπορική», οι εξαιρέσεις από τις κλαδικές συμβάσεις «ανοίγουν το δρόμο και για τη δημιουργία Ειδικών Ζωνών Εργασίας σε περιοχές που έχουν υποστεί σημαντικές επιπτώσεις από την κρίση και τώρα θα επιχειρηθεί να προσελκύσουν κεφάλαια». Δηλαδή, οι εξαιρέσεις από τον κλαδικό μισθό και από στοιχειώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα είναι προϋπόθεση της όποιας ανάπτυξης! Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν προκαλεί εντύπωση η «απόλυτη ικανοποίηση» με την οποία ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών (ΣΒΕ) και ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) χαιρετίζουν την «πρωτόγνωρη» ταχύτητα με την οποία η ΝΔ εκπληρώνει το αίτημά τους για τη δημιουργία Ελεύθερης Ζώνης Βιομηχανίας και Εμπορίου αποκλειστικά για επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό στο στρατόπεδο Γκόνου, όπου θα ισχύουν κυρίως απαλλαγές από φόρους. Θυμίζουμε ότι η σχετική νομοθεσία διαμορφώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και τώρα αναλαμβάνει να την «τρέξει» η ΝΔ. Το επόμενο βήμα σε αυτές τις «ζώνες» θα είναι η «απελευθέρωση» της εργοδοσίας ακόμα και από τις ελάχιστες υποχρεώσεις για τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα, διαμορφώνοντας συνθήκες κάτεργου για τους εργαζόμενους, στο όνομα πάντα της «προσέλκυσης επενδύσεων» και της ανάπτυξης...

Τεντωμένο σκοινί

 

Τον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση για τις εξελίξεις στα Ενεργειακά και το ρόλο της Ελλάδας διαψεύδει για μια ακόμη φορά η ωμή πραγματικότητα. Μόλις πριν από λίγες μέρες, ο ΥΠΕΝ Κ. Χατζηδάκης υποστήριζε σε συνέδριο για την Ενέργεια στη ΝΑ Ευρώπη ότι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης σε μια «παραδοσιακά ταραχώδη περιοχή» μπορεί να συμβάλει στη σταθερότητα και την ειρήνη. Το θερμόμετρο όμως των ανταγωνισμών ανέβηκε απότομα, με την επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας, επιβεβαιώνοντας ότι αρκεί μια σπίθα για να γίνει πυρκαγιά. Πάνω στο τεντωμένο σκοινί των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι σχεδιασμοί του ευρωατλαντικού άξονα με αιχμή τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας δεν αποτελούν παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Οπως και η εμπλοκή της Ελλάδας σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς δεν είναι εγγύηση της ειρήνης, αλλά μαγνήτης κινδύνων για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς. Η κατάσταση μάλιστα θα γίνει ακόμα χειρότερη αν προχωρήσουν τα σχέδια που συζητιούνται στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» και της «Αμυντικής Συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ». Αυτοί οι σχεδιασμοί πρέπει να συναντήσουν ισχυρά εμπόδια από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, με ένταση της αντιπολεμικής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, στηρίζοντας τις πρωτοβουλίες που παίρνουν η ΕΕΔΥΕ, σωματεία και φορείς.

Ζωτικά συμφέροντα

 

Με δεδομένη την πρόθεση της κυβέρνησης να εμπλακεί ακόμα πιο βαθιά στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, διάφορα παπαγαλάκια έπιασαν στασίδι, προσπαθώντας να «τεκμηριώσουν» και να δικαιολογήσουν την «αναγκαιότητα» των επικίνδυνων αυτών επιλογών. Γράφει, για παράδειγμα, κάποιος αναπληρωτής καθηγητής του King's College London και του ΠΑΜΑΚ ότι στον Περσικό Κόλπο, όπου η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να στείλει φρεγάτα για να συνδράμει τη ναυτική δύναμη των ΗΠΑ, «διακυβεύονται ζωτικά ελληνικά συμφέροντα», αναφερόμενος στα ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαίου και σε μεγάλες ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί. «(...) Η Αθήνα έχει αποστασιοποιηθεί από την περιοχή εδώ και πολλά χρόνια», συνεχίζει και καταλήγει πως «υπάρχουν μεγάλα διακυβεύματα στην περιοχή που δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν από την Αθήνα». Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι η ιμπεριαλιστική εμπλοκή της Ελλάδας γίνεται για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού. Στην προκειμένη περίπτωση, η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να στείλει πολεμικά πλοία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα, για να υπερασπιστεί τα ελληνόκτητα δεξαμενόπλοια και τις πετρελαϊκές που δραστηριοποιούνται στον Κόλπο και οι οποίες είναι εκτεθειμένες στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ με το Ιράν. Η ιστορική πείρα έχει πολλά να διδάξει για ανάλογες επιλογές των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων στο παρελθόν, στο όνομα πάντα των «ζωτικών συμφερόντων» της χώρας. Επιβεβαιώνεται και με αυτόν τον τρόπο ότι η στρατιωτική εμπλοκή στα βρώμικα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια είναι η άλλη όψη της υπεράσπισης, κατοχύρωσης, αναβάθμισης και διεύρυνσης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε βάρος του λαού, που μπαίνει στο στόχαστρο και τελικά «πληρώνει τη νύφη» των άγριων και επικίνδυνων ανταγωνισμών.

Επιλογή

 

Απάντηση σε όσους επιμένουν ότι η μερική απασχόληση είναι επιλογή που «βολεύει» τους εργαζόμενους, ειδικά τις εργαζόμενες μανάδες, δίνουν χτεσινά στοιχεία της Γιούροστατ για τους λόγους που οι Ευρωπαίοι «στρέφονται» σε τέτοιες θέσεις δουλειάς. Σύμφωνα με αυτά, ο πρώτος λόγος (με 26%) είναι ότι ο ενδιαφερόμενος «δεν μπόρεσε να βρει πλήρη απασχόληση» και ο δεύτερος (24%) «η φροντίδα παιδιών ή ανίκανων ενηλίκων». Μάλιστα, το 2018, στην Ελλάδα, το ποσοστό εκείνων που δούλεψαν σε θέσεις μερικής απασχόλησης «εξαιτίας της αδυναμίας εύρεσης πλήρους απασχόλησης» έφτασε το 70%, χαρίζοντας στη χώρα μας την πρώτη θέση! Την υπόλοιπη τριάδα συμπληρώνουν η Ιταλία (66%) και η Κύπρος (65%)... Τα στοιχεία δείχνουν ότι το «ισοζύγιο» πλήρους - μερικής απασχόλησης αλλάζει ραγδαία, όχι επειδή το θέλουν οι εργαζόμενοι, αλλά επειδή αυτό απαιτεί η προσαρμογή των εργασιακών σχέσεων στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, πάντα με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και από αυτήν την άποψη είναι πρόκληση από την πλευρά της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να παρουσιάζουν ως επιλογή τάχα των εργαζομένων τη μισοδουλειά και μισοζωή, και από πάνω να διαφημίζουν ως «σωτηρία» τον λεγόμενο «κοινωνικό πυλώνα» της ΕΕ, που θεσμοθετεί τα ελάχιστα δικαιώματα για τους εργαζόμενους στη μερική απασχόληση, κυριολεκτικά στον πάτο του βαρελιού.

  Ριζοσπάστης  Πέμπτη 19 Σεπτέμβρη 2019

ΕΤΣΙ ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΔΗΓΗΤΗ

Για πολλά χρόνια έψαχνα να βρώ αυτή την φωτογραφία με το περίπτερο του ΟΔΗΓΗΤΗ στο 12ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Στο αρχείο της ΚΝΕ σημερα δεν ξέρω αν υπάρχει.
Να όμως, που το ενδιαφέρον, ενός φίλου, για την ιστορία του Φεστιβάλ, την έφερε στην επιφανεια και θέλω να μοιραστώ μαζί σας, μιας και το έργο, αλλά και το φεστιβάλ της ΚΝΕ, γεννήθηκε από το πάθος, την αγάπη, την εμπνευση για ενα κοσμο καλυτερο.
Όπως επισης και το περίπτερο αυτό ανήκει σε όλους, όσους εθελοντικα συμμετειχαν στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, με τις αξίες και ιδανικά που εμπεριέχουν.

Θα 'ηταν Ιουλιος εκείνης της χρονιάς. Το 1986.
Στον Οδηγητή, την εφημερίδα της ΚΝΕ, το φορτίο για να φτιάξουμε ένα εντυπωσιακο περίπτερο που θα αντανακλούσε τα 65.000 φύλα της εφημερίδας ήταν βαρύ.
Μην ξεχνάμε ότι, ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ τότε, ήταν η μεγαλύτερη εβδομαδιία εφήμερίδα της νεολαίας, σε κυκλοφορία, εκείνη την εποχή που θα την ζηλευαν σήμερα όλα τα ΜΜΕ.

Όπως αντιλαμβάνεστε, μας απασχολούσε, η μορφή, το περιεχόμενο και σαφώς η ιδέα.

Τα σχεδια και οι ιδέες στο τεχνικό τμήμα, ( Ετσι λέγαμε, το τμημα των συντακτών που ασχολούνταν με την καλλιτεχνική επιμέλεια της εφημερίδας και όχι μόνο), έπεφταν βροχή, αλλά, ειμαστε από τη φύση μας ανατρεπτικοί και ανικανοποίητοι...

Θυμάμαι σαν τώρα, την Ανθή Γλιουλμπαμπα, τη Νότα Περιστεράκη, την Ελσα Μπενάκη, τη Σοφία Σιαφάκα, το Δημήτρη Τερζόγλου (Ντίμα), τον Τάκη Γκέκα, το φωτογράφο Δημήτρη Ψαρρό (FUTZI) και τη αφεντιά μου και απο πάνω μας ο κέρβερος της εφήμερίδας, που δεν άφηνε τίποτε, να πεφτει χάμω, που πάντα ζητούσε κατι παραπάνω απο το καλύτερο, γιατί πίστευε στις δυνατότητες μας, την Αχισυντάκτρια του ΟΔΗΓΗΤΗ, τότε, Αριαδνη Αλαβάνου, υπευθυνη απο το Γραφείου του ΚΣ τη ΚΝΕ για τον ΟΔΗΓΗΤΗ.
Ένα περίεργο γλυκό άγχος, διακατείχε το τμημα...

Οι ιδέες επεφταν, η μια πισω απο την άλλη, αλλά ο χρόνος ήταν αντίπαλος, και όπως είπα, είμαστε ανικανοποίητοι και πολλές φορές υπερβολικοί...

Ασε που υπηρχε και αγωνία γιατί δεν θα το κατασκευάζαμε εμείς και θα επρεπε ο να το αναλάβει ο Οργανισμός του Φεστιβάλ και εκει, άντε να βρεις ακρη, με τόσα περίπτερα που έπρεπε να φτιάξουν...

Διπλή αγωνία, μαζί με το φεστιβαλικό τεύχος του ΟΔΗΓΗΤΗ, που έπρεπε να κυκλοφορήσει την Τετάρτη, μια ημέρα πριν το Φεστιβάλ...

Μετα απο πολλές πήγαινε - έλα προτασεις, μου κατεβηκε η φαεινή ιδέα, να φτιάξουμε ένα ομοιωμα τυπογραφείου και μάλιστα, πεντακύλιδρο παρακαλώ, μιας και τότε ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ πέρασε σε 4χρωμία και στην offset, οπου θα τυπώναμε με μεταξοτυπια και τις 24 σελίδες του Οδηγητη σε πανι πλάτος 2μέτρων και μήκος όσο όλες οι σελίδες του ΟΔΗΓΗΤΗ σε ανάπτυγμα.
Θα φτιάχναμε 5 πύργους με διπλά κυλινδρα και θα φαινόταν σαν τυπογραφείο εν λειτουργία!
Ζήτω η τρέλα!!!
Τεραστιο, επιβλητικό σε μεγεθος και σε κατασκευή, αλλά εμείς από κατασκευές δεν ξέραμε το πώς.
Από ιδέες ομως, να φάνε και οι κότες...

Το επιχείρημα μου για την απόφαση να εγκριθεί και να κατασκευαστεί, ήταν, ότι ο ΟΔΗΓΗΤΗΣ, ειναι ο μισός τίτλος του Φεστιβάλ και η εφημερίδα της ΚΝΕ, η ιδεολογική δηλαδη ατμομηχανή της προπαγάνδας στη νεολαία.
Άρα οφείλει, να κυριαρχεί, να είναι αισθητικά άρτιο και εντυπωσιακό, που να υποδηλώνει την δύναμη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και την προοπτική του...

Παρουσιαζω τα σχέδια.
στο Τεχνικό Τμήμα...
Σοκ και δέος!!!
Μόνο που δεν με πεταξαν με τις κλωτσιες απ τα γραφεία!
Καταλαβαίνετε, τώρα μεν, αλλά, συντροφικό το κλίμα..
Μια γκρίνια, μια μουρμούρα, αλλά, όσο το συζητούσαμε, όλο και βελτιωνόταν το κλίμα, μέχρι που το πονεσαμε, το αγαπήσαμε, το προτείναμε, το αποφασίσαμε, το παλέψαμε, το φτιάξαμε..
Τώρα, εδώ που τα λέμε, οι σύντροφοι είχαν δίκιο...
Τυπογραφείο στο Φεστιβάλ..
...ήταν πραγματικά τρελό για την εποχή και τα μέσα εγχείρημα, αλλά πρυτανευσε, η συνλειτουργια των τεχνών, των επιστημών, των εργατών, των κομμουνιστών!

Mε το δίκιο τους βέβαια, αγωνιούσαν οι σύντροφοι, γιατι στα χαρτιά όλα ωραία είναι, αλλα, όταν πάς στην πράξη, εκει τα πραγματα αλλάζουν.

Διαφάνηκε στο τέλος, οτι θα το συζητούσαμε, θα το δείχναμε και στην Αριάδνη και δεν ξερω που αλλού και άν είχαμε έγγκριση, θα αρχίζαμε αυτό που λέμε,
Πειραματική Τεχνη!!!!
ή το γνωστο, απόψε αυτοσχεδιάζουμε!!!!
...και πάθος ατελείωτο.

Πραγματι αφου τεκμηριώσαμε το πώς και το τι, βρήκαμε λύσεις για το πως θα γίνουν τα μεγαλα κύλιδρα, ( βαλαμε στρογγυλό φελιζόλ 80cm διαμετρο x 200cm μηκος, το πανί απο λευκό κάμποτο ρολό όπου θα τυπώνονταν τα 24 φύλα εν σειρά του ΟΔΗΓΗΤΗ και βγήκαμε στη ρούγα για την κατασκευή..

Για καλή μας τύχη δυο σύντροφοι, εκεί στην Καλλιθέα, ο Κώστας Μαντάς και ο Νίκος Δημοπουλος, είχαν μια βιοτεχνία Μεταξοτυπίας, που τους ηξερα.
Είχα δεί το εργαστηριο τους και ήταν τσακάλια στην δουλιά τους και μερακλήδες και ετσι τους σφύριξα το ζήτουμενο, διπλωματικά, σαν τον Παπαφλεσα, με το εάν και εφόσον...
Κοινη απάντηση και των δυό:
¨Ειστε ολοι σας τρελοί!!!!"

Αλλά, εκεί που το όνειρο χανόταν, άρχισαν να μου εξηγούν, το πώς και με τί θα γίνει η μεταξοτυπία, για τις διαστάσεις που θα πρέπει να έχουν τα τελάρα, για τα γραμμικα φίλμ των 70 χ100, για να χωράνε στην πρέσα χειρός, έτσι που να μπορουσαν να τυπώσουν εν σειρά και μπρος - πίσω, περίπου 80 μέτρα συνεχούς ροής εκτύπωσης μεταξοτυπίας σε ένα χώρο 70τμ.
Δεν μου επέτρεψαν να είμαι παρών στην εκτύπωση της μεταξοτυπίας, για να με προστατεψουν από τα διαλυτικά Βούρου, που θα χρησιμοποιούσαν, προκειμένου να στεγνώνει γρήγορα το πανί!
Επικίνδυνη και ηρωική, μπολσεβίκικη δουλειά!!!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ μου είπαν όλη την διαδικασία για να το φτιάξουν!!!

Τους είπα στο χωριό μου λένε:
"Κάθε σπίτι και ένας τρελός, στο δικό μας όλοι!"
Το τολμάμε;

Δεν άργησαν και πολύ να απαντήσουν!
Ναι! υπό προυποθεσεις....

Το επόμενο έργο παιχτηκε στο Οργανισμό του Φεστιβάλ...
Περιχαρής πήγαμε με τα σχεδια και τις τεχνικές πληροφορίες μας, στο Σταμάτη το Νικολάου, από ότι θυμάμαι, μέσ' την τρέλα του, μας πασαρέλα στους ειδικούς...

Ο Κώστας Σκλιας με την Κική, και τον Στέφανο, Αρχιτέκτονες και οι τρεις, ειχαν την ευθύνη για το περίπτερο αλλά και σχεδίαζαν όλο το Φεστιβάλ...
Το κοίταξαν αμίλητοι, αλλά με ενδιαφέρον

Ο Κώστας είπε: " Αυτό δεν είναι περίπτερο, είναι instalations"!!!
Δεν καταλάβαμε τί ενοούσε.
Του λέμε, δεν ξέρουμε τι λές εσυ, εμείς αυτό το φέραμε για περίπτερο!!

Εβαλε τα γέλια,
Βλέπετε οι Αρχιτέκτονες έχουν την δική τους ορολογία, η οποία για την εποχή, ο Κώστας, και οι άλλοι ήταν πρωθημενοι και είχαν σχέση με τις εικαστικές τέχνες και τα ρεύματα της εποχης.

Ηδη ομως τους είχαμε βαλει σε μεγάλους μπελάδες, με το να κατασκευασουν εικαστικά μια πενταχρωμη τυπογραφική μονάδα.!!!

Αντε, να βρουν τα υλικά, να φτιάξουν σχέδια, να επιλεξουν.συνεργειο, να συντονίσει, εικαστικούς, γραφίστες, οικοδόμους, μπογιατζίδες, επιγραφοποιους, να βγεί το ζητούμενο και μάλιστα πρωτοποριακό και αισθητικά, άρτιο, ήταν μεγάλη υπόθεση.
Έτρεμε η ψυχή τους, αλλά, είπαμε τόλμη.
Όλα γίνονται!

Τον καθησυχάσαμε οτι τα εκτυπωτικά ειναι δικά μας και ηρέμησε

Την 'ίδια απάντηση περι τρέλας, μας έδωσε και ο Παναγιώτης Νικολούδης που φτάχναμε τα φίλμ για την εφημερίδα
Αλλα, το μοντελο των τρελων του σπιτιού, μάλλον δούλευε...
Δεν θυμάμε πόσα τεμαχια φίλμ Α/Μ γραμμικά εβγαλε, για να καλυφθούν επιφανειες της εφημερίδας η οποία ήταν στο σύνολο, μπρος - πίσω γύρω στα180 τμ για την μεταξοτυπία.
Ουτε πόσες ημερες και νύχτες έκαναν για να βγουν οι αναπαραγωγές των σελίδων του ΟΔΗΓΗΤΗ σε φίλμς για τις δύο όψεις της εφημερίδας, που θα έδιναν την αίσθηση ρόλου χαρτιού στη μορφή κυκινδρικου πιεστήριου.

Δεν θυμάμαι πόσες ημέρες και νύχτες,, τύπωναν εθελοντικά και με προσφορά τα μελάνια, ο Μαντάς και ο Δημοπουλος, για να τυπώσουν αυτο το πραγματικά εντυπωσιακο εργο που στήθηκε σε αυτό Φεστιβάλ.
Να είναι καλά αυτά τα παιδιά, γιατί χωρίς αυτούς, αυτό το έργο ήταν αδύνατο και σε καμία περίπτωση δεν θα είχε φτιαχτεί.
Είναι έργο τους και τους αξίζει ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ωραίους μπολσεβίκους, που πίστεψαν, δούλεψαν σκληρά, ήταν μέσα στους χρόνους, δεν βαρυγκομησαν καθολου.
Ήρθαν στο περίπτερο, ως άγνωστοι, το καμαρωσαν, περήφανοι ως κομμουνιστές, που έκαναν το καθήκον τους!

Αν για κάτι αισθάνομαι και το λέω από καρδιάς, αγαπητοί φίλοι, για την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, ειναι ότι μας έμαθε, πως μέσα από την οργανωμένη πάλη και μεσα από την ανησυχία ως πηγή δημιουργηκότητας, να τολμούμε, ατομικά και συλλογικά, χωρίς ποτε, να κατεβάζουμε τον πηχυ των απαιτήσεων μας, ουτε στη ζωή μας, ουτε στους αγώνες μας, για ένα καλύτερο αυριο, ίσους μεταξυ ίσων.
Αυτές οι αξίες είναι η φωτιά που και σήμερα καίει, για να βρουν ζεστασιά η πραγματικοί δημιουργοί των πάντων.
Οι ταπεινοί εργάτες που μόνο χτίζουν, χτίζουν, χτίζουν, χτίζουν...

Και αυτό το έργο έχει αυτά τα χαρακτηριστικά όσων χτίζουν....

Με αυτή την ανάρτηση θέλω να τιμησω τους, ανήσυχους ωραιους συντρόφους μου στον ΟΔΗΓΗΤΗ, τους μεταξοτυπίες,τον Κώστα και το Νίκο, οι οποίοι αφιετωσαν στην πιο όμορφη περίοδο της ζωής τους, τα νιάτα τους και τόλμησαν να κάνουν πράγματα πέρα από τα όρια τους.

Ανεξάρτητα απ' τους δρόμους που πήραμε μέχρι σήμερα, στο σακίδιο μας, πάντα θα κουβαλάμε ένα κομματάκι συνεισφοράς μας, στη κοινωνία και τους αγώνες για το σοσιαλισμό και το δίκιο.

Ας βρεθούμε λοιπόν, εκεί στο 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ, εκεί στο περίπτερο του Οδηγητη
Εκεί, που είναι η συνέχεια μας, άγνωστα σε εμάς, σημερσ παιδιά, έντιμα ομως και δικά μας παιδιά.

Δύο σουβλάκια, μια μπύρα, λίγο ψωμί, λίγο κρασί, ωραία μουσική και τραγούδια, αλλα με χιλιάδες όμορφα μάτια, να μας ταξιδευουν για άλλη μια φορά στο όνειρο, σε πείσμα όλων των καιρών.

Καλή ανταμωση στο 45ο Φεστιβάλ, παλιοι και νεοι σύντροφοι, να είστε όλοι γεροί και δυνατοί!

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΕΛΑΣ

Δεν θα τους περάσει!

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία της 24ης Σεπτέμβρη, για την επιτυχία της οποίας παλεύουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, είναι μια μάχη κρίσιμη.

Απέναντι στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση και τα κόμματά του, στους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι υπόθεση κάθε εργαζόμενου να πάρει απάντηση η νέα επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις, που οδηγεί σε παραπέρα συμπίεση του μέσου μισθού προς τα άθλια επίπεδα του κατώτατου!

Είναι υπόθεση κάθε εργαζόμενου να ορθωθούν εμπόδια στην προσπάθεια να μπουν τα συνδικάτα στο γύψο, να χτυπηθεί η συλλογική δράση για να προχωράει ανεμπόδιστη η αντιλαϊκή πολιτική, στην υπηρεσία της ανάπτυξης για τα κέρδη.

Η απεργία είναι μια μάχη που μπορεί να στείλει αποφασιστικό μήνυμα αντίστασης, να βγάλει τους εργαζόμενους μπροστά, με νέες δυνάμεις στον αγώνα, να φωτίσει το δρόμο της πάλης για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.

Απέναντι στους εργαζόμενους, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας, στέκεται ένα ενιαίο αντεργατικό μέτωπο:

Η κυβέρνηση της ΝΔ, που κλιμακώνει την επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, συνεχίζοντας από εκεί που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η εργοδοσία, που πανηγυρίζει για τις «διευκολύνσεις στην επιχειρηματικότητα», με μέτρα όπως αυτά που περιέχονται στο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, αλλά κυρίως για την επίθεση διαρκείας στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Και φυσικά, η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η οποία, αφού δεν μπόρεσε να εμποδίσει την οργάνωση απεργιακής απάντησης, επιχειρεί ξεδιάντροπα να την ακυρώσει, να διασπάσει το απεργιακό μέτωπο, να σπείρει σύγχυση στους εργαζόμενους.

Η κλιμάκωση αυτού του άθλιου σχεδιασμού είναι αποκαλυπτική: Αρχικά, όπως έκαναν και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιδίωξαν να καλλιεργήσουν ανοχή, κάνοντας «γαργάρα» τις αντεργατικές προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΝΔ και τα πρώτα αντεργατικά μέτρα που ψήφισε για τους εργολαβικούς και τις απολύσεις.

Έτρεξαν πρώτοι - πρώτοι να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό και τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους» και έκαναν τον «Κινέζο» για το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο που τους παρουσίασε. Μέχρι και πριν από 10 μέρες, έλεγαν ότι... «δεν μπορούμε να βγάλουμε γρήγορα και άμεσα συμπεράσματα»!

Όταν δημοσιοποιήθηκε το πολυνομοσχέδιο - σκούπα, κλαψούρισαν γιατί «δεν έχει προηγηθεί σοβαρός κοινωνικός διάλογος», παρέπεμψαν σε... νομικές ενέργειες και επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ γιατί απέτρεψε τη νομιμοποίηση των νόθων αντιπροσώπων και των στελεχών της εργοδοσίας στο συνέδριο της ΓΣΕΕ!

Και όταν πια τα μεγαλύτερα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Σωματεία με ομόφωνες αποφάσεις τους καλούσαν σε απεργία την ερχόμενη Τρίτη, προσπερνώντας τα εμπόδια, η συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ πέρασε στη «νέα» φάση του βρώμικου σχεδίου της: Επιχειρεί να ακυρώσει την απεργία, εκβιάζει συνδικαλιστές, ρίχνει τάχα άλλες ημερομηνίες, με μοναδικό σκοπό να διασπάσει το απεργιακό μέτωπο, να μπερδέψει τους εργαζόμενους. Κι όλα αυτά με καθημερινό, χρυσαυγίτικης έμπνευσης αντικομμουνισμό...

Κάθε εργαζόμενος πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και κάθε τίμιος συνδικαλιστής να πάρει θέση. Από τη μια στέκονται οι δυνάμεις που δίνουν μάχη για την οργάνωση της απεργίας, για την πλατιά ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων, για να βγουν μπροστά οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Από την άλλη, οι δυνάμεις που σε διατεταγμένη υπηρεσία από κυβέρνηση και εργοδοσία - έναντι προφανών ανταλλαγμάτων - κάνουν ό,τι μπορούν για να χτυπήσουν τους αγώνες, για να υποτάξουν τα συνδικάτα στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό υποστηρίζουν έμπρακτα την επιχείρηση πιο ασφυκτικού ελέγχου των συνδικάτων από το αστικό κράτος και τους εργοδότες.

Την Τρίτη 24 Σεπτέμβρη δίνουμε λοιπόν μαζική, ενωτική, ταξική απάντηση σε αυτό το ενιαίο μέτωπο του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των ανθρώπων τους μέσα στα συνδικάτα! Δεν θα τους περάσει!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 19 Σεπτέμβρη 2019.

Ο δήμαρχος Καισαριανής κατεβάζει τις αφίσες του Φεστιβάλ της ΚΝΕ για λόγους… προσωπικής αισθητικής! – Δεν θα ξεμπερδέψετε με τους κομμουνιστές, απαντούν ΚΚΕ – ΚΝΕ

Κατιούσα

Τη… δόξα του αντιδημάρχου Αγίων Αναργύρων – Καματερού που με εντολή του συνεργεία του δήμου κατεβάζουν… για λόγους καθαριότητας τις αφίσες της ΚΝΕ που προπαγανδίζουν το 45ο Φεστιβάλ, ζήλεψε ο ο νέος δήμαρχος Καισαριανής Χρήστος Βοσκόπουλος, ο οποίος κατεβάζει από τα ταμπλό του δημαρχείου (!) τις αφίσες της Οργάνωσης για τον κορυφαίο πολιτιστικό-πολιτικό θεσμό της νεολαίας. Ο ίδιος παραδέχεται ότι με δική του εντολή κατέβαιναν οι αφίσες λίγο πολύ για λόγους… προσωπικής αισθητικής και απειλεί εργαζόμενους μέλη του ΚΚΕ για την προπαγάνδιση του Φεστιβάλ και των θέσεων του κόμματος.
Οι Κομματικές Οργανώσεις Καισαριανής του ΚΚΕ και οι Οργανώσεις Βάσης της ΚΝΕ «καταγγέλλουν την τακτική της νέας δημοτικής αρχής στο Δήμο Καισαριανής και τον Δήμαρχο Χρήστο Βοσκόπουλο, που επίμονα, συστηματικά και με μίσος κατέβασαν από τα ταμπλό του Δημαρχείου τις αφίσες της ΚΝΕ που προπαγάνδιζαν το Φεστιβάλ της, το οποίο πραγματοποιείται τις επόμενες μέρες.
Το γεγονός αυτό έρχεται να προστεθεί στην επίθεση που δέχθηκαν μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ από υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο της παράταξης του κ. Βοσκόπουλου και φερόμενο ως υπεύθυνο πολιτισμού, έξω από τον κινηματογράφο ΑΙΟΛΙΑ την ημέρα που ανέβαινε η αντιπολεμική παράσταση ″Ο Τζόνι πήρε το όπλο του″, επειδή διακινούσαν τον Ριζοσπάστη και εισιτήρια του Φεστιβάλ.
Τους ενοχλεί ότι η ΚΝΕ συνεχίζει να πραγματοποιεί το μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός εδώ και 45 χρόνια με τεράστια συμμετοχή από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η αντικομουνιστική ρητορεία και στάση που έδειξαν ήδη από τον πρώτο γύρο των εκλογών πάει χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική τους, όπως φάνηκε από τις πρώτες μέρες διοίκησης τους στο δήμο.
Στόχος τους είναι η επιβολή σιγής νεκροταφείου σε μια περίοδο που τα λαϊκά εργατικά στρώματα δέχονται επίθεση από την κυβέρνηση της ΝΔ ως συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικές που θα υλοποιήσει και η νέα διοίκηση του δήμου, εξαργυρώνοντας την στήριξη που της παρείχαν όλα τα μνημονιακά κόμματα.»
Σήμερα Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου 2019 οι οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας στο δημαρχείο. Από νωρίς το πρωί στην είσοδο του δημαρχείου και στα συνεργεία του δήμου ενημέρωσαν τους εργαζόμενους και κατοίκους μοιράζοντας την ανακοίνωση- καταγγελία, ενώ ξαναέβαλαν τις αφίσες στα ταμπλό. Αντιπροσωπία με επικεφαλής τον Θέμη Γκιώνη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Ηλία Σταμέλο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Καισαριανής και πρώην δήμαρχο, συναντήθηκε με τον δήμαρχο Χρήστο Βοσκόπουλο, εκθέτοντάς το ζήτημα. Ο ίδιος στην συνάντηση παραδέχθηκε ότι με δική του εντολή κατέβαιναν οι αφίσες λίγο πολύ για λόγους… προσωπικής αισθητικής! Ωστόσο, λίγο μετά συνέχισε στην ίδια τακτική, απειλώντας εργαζόμενους μέλη του ΚΚΕ για την προπαγάνδιση του Φεστιβάλ και των θέσεων του κόμματος.
Η νέα δημοτική αρχή νομίζει ότι με τέτοιες πρακτικές μπορεί να ξεμπερδέψει με τους κομμουνιστές και τη δράση τους στην Καισαριανή. Όπως κλίνει και η ανακοίνωση των Οργανώσεων: «Είναι βαθιά γελασμένοι, αν νομίζουν ότι στην πόλη που είναι ταυτισμένη με τον αγώνα των κομμουνιστών για τα πιο υψηλά ανθρώπινα ιδανικά και ποτισμένο το χώμα της από το αίμα των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών, θα βάλουν εμπόδια στη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.»