ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

 ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ

...και διασταυρωμένη από μένα προσωπικά, μα κι από άλλους με τους οποίους έτυχε να συζητήσω αυτό το ...περίεργο φαινόμενο. 
"Περίεργο', διότι στο κοντινό παρελθόν κυκλοφορούσαν με ...ξυρισμένα κεφάλια και ...μαύρα ρούχα, ή μπλούζες μπλε-σιέλ φέρουσες μπρος ή πίσω (μικρό ή μεγάλο) σήμα Hellas. 
Πρόκειται για "φάτσες" που πριν τη δολοφονία τού Παύλου Φύσσα βροντοφώναζαν δημόσια "ΕΑΤ, ΕΣ-ΕΣ αγωνιστές, θάνατος στους κομμουνιστές" - "Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή" κι άλλα όμοια και παρόμοια. 
Ο φόβος μην βρεθούν παρέα με τους ήδη συλληφθέντες-προφυλακισμένους φασιστοναζίδες χρυσαυγήτες, τους αφαίρεσε απ' το βρωμόστομά τους, τουλάχιστον δημόσια, τα προαναφερόμενα εμετικά. 


Πλέον προκαλούν μ' άλλους τρόπους, κι αναθέτουν τη διαφήμιση της Χρυσής Αυγής αλλά και χυδαίες προκλήσεις σε βάρος αντιφασιστών και κομμουνιστών-κομμουνιστριών, σε πολύ νεαρότερα άτομα που "ελέγχουν". 

Πώς τα ελέγχουν; 

Με διάφορους τρόπους. Ένα ...απλόν, απλούστατο παράδειγμα είναι το πώς προέκυψε το διπλό φονικό στη Μάνη το καλοκαίρι τού 2014, που έγινε και αφορμή ν' αποκαλυφτούν κι άλλες διάφορες ...επαγγελματικές ασχολίες των φασιστών και στην προκείμενη των χρυσαυγητών. 

Αφορμή λοιπόν για τούτη την ανάρτηση-πληροφορία, αποτελεί ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ και η φωτογραφία που μας δίνει ως παράδειγμα. 

Αυτό το στυλάκι -πλην παπιγιόν, δηλαδή μούσι, μουστάκι και ενίοτε ή συχνότατα γυαλιά, το έχουν υιοθετήσει εδώ και καιρό οι φασίστες. 
Πιο συγκεκριμένα, οι Χρυσαυγήτες, φουσκωτοί ή μη. 
Τώρα, το γιατί αυτοί οι μασκαράδες μασκαρεύονται έτσι, δεν είναι δύσκολο να το συμπεράνει κανείς...

Καλή Γκέλμπεση (συγγραφέας)
 

Ανακοίνωση Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων για απόλυση εργαζόμενου στις Επιχειρήσεις Θεοτόκη Α.Ε.

 Ανακοίνωση Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων για απόλυση εργαζόμενου στις Επιχειρήσεις Θεοτόκη Α.Ε.

Ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπάλληλων γίνεται συχνά δέκτης καταγγελιών για αυθαιρεσίες εργοδοτών σε πολλούς εργασιακούς χώρους στο νησί. Πολλοί εργοδότες, ενθαρρυμένοι από τα μέτρα που ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, κάτω από τις υποδείξεις ντόπιων και ξένων μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «ξεσαλώνουν» σε βάρος και των τελευταίων δικαιωμάτων, που έχουν απομείνει στους εργαζόμενους.

Ένα από τα τελευταία κρούσματα αφορά τις Επιχειρήσεις Θεοτόκη Α.Ε. Εκεί, η εργοδοσία προέβει σε απόλυση πωλητή στα τέλη του Οκτώβρη, επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να γίνει «λάστιχο», δουλεύοντας σε διαφορετικά αντικείμενα έξω από τις αρμοδιότητές του και τα συμφωνημένα και υπογεγραμμένα στη σύμβασή του, κατά πως βολεύει κάθε φορά την εργοδοσία.

Για να συμμορφωθεί ο συνάδελφος προς τας υποδείξεις της διεύθυνσης επιστρατεύτηκαν διάφορα επιχειρήματα, τα οποία «αξιοποιούνται» συνήθως από την εργοδοσία. Πρόκειται για επιχειρήματα που περικλείουν τη λογική του μαστίγιου και του καρότου, καθώς από τη μία επιχειρήθηκε να δελεάσουν-καλοπιάσουν το συνάδελφο και από την άλλη να τον εκφοβήσουν. Από τα πρώτα που άκουσε ο πωλητής των Επιχειρήσεων Θεοτόκη Α.Ε. ήταν ότι εδώ, στην επιχείρηση «είμαστε μια οικογένεια». Κλασικό επιχείρημα που σκοπό έχει να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στη λογική, ότι όσο καλύτερα πάει η επιχείρηση, τόσο καλύτερα θα είναι και τα πράγματα για τους ίδιους. Η σκληρή πραγματικότητα όμως άλλα δείχνει και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι ιδιωτικοί υπάλληλοι όσο και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι του νησιού μας, που για ακόμα μια φορά φέτος το βίωσαν στο πετσί τους, καθώς ενώ τα κέρδη των ξενοδόχων και η τουριστική κίνηση αυξήθηκαν, εκείνοι είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται, τις ώρες εργασίας να αυξάνονται, τις συνθήκες εργασίας να σκληραίνουν. Αλήθεια πώς εννοεί η εργοδοσία των Επιχειρήσεων Θεοτόκη Α.Ε. το «είμαστε μια οικογένεια», όταν ο εργαζόμενος είναι μόνο εκείνος που δουλεύει και η εργοδοσία είναι μόνο εκείνη που καρπώνεται τα κέρδη της εργασίας του εργαζόμενου;  

Παράλληλα, επιστρατεύτηκαν κι άλλα επιχειρήματα αξιοποιώντας και την απειλή της ανεργίας, με στόχο να ρίξει ο συνάδελφος τις απαιτήσεις του και να σκύψει το κεφάλι, για να μη χάσει έστω και τα λίγα. Τέλος, η εργοδοσία γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της ακόμα και αυτά, τα οποία η ίδια είχε συμφωνήσει και υπογράψει δε δίστασε να πει στο συνάδελφο ότι «δεν έχει σημασία τι συμφωνήσαμε, αν δε σου αρέσει να βρεις άλλη δουλειά»! 

Αυτό που προκύπτει από όλα τα παραπάνω είναι πως κανένας εργαζόμενος δε μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση μόνος του, ως μονάδα. Οι μεγαλοεργοδότες αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και για αυτό έχουν πάρει όλα τα μέτρα και έχουν ενιαία στάση απέναντι στους εργαζόμενους. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και όλοι οι εργαζόμενοι, να στηριχθούμε στη δύναμή μας, να συσπειρωθούμε και να οργανωθούμε στα Σωματεία μας, με ταξικό προσανατολισμό και σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μαζί με τους μικρούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους-ΕΒΕ, ώστε να βάλουμε φρένο στον αντιλαϊκό κατήφορο που βιώνουμε και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και που θα μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες.

Ένα πρώτο μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε την 1η Νοέμβρη στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του Π.Α.ΜΕ. στο Σύνταγμα, στην Αθήνα, όπου πάνω από 1.000 φορείς και περισσότεροι από 100.000 εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι-ΕΒΕ, μικροί αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχοι, άνεργοι κ.ά. έδωσαν μαχητικό «παρών» για να ακουστεί η δική μας φωνή δυνατά, δηλώνοντας προς κάθε κατεύθυνση πως «δε θα ζήσουμε με ψίχουλα»! Η αποσιώπηση του μεγάλου αυτού γεγονότος για το λαό μας από τα ΜΜΕ τους, έγινε γιατί ακριβώς οι αστοί γνωρίζουν σε τι κίνδυνο μπορούν να θέσουν τα συμφέροντα τους, αν αρχίσει η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να οργανώνονται και να αμφισβητούν την εξουσία τους. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, όπου προσπάθησε να σαμποτάρει με κάθε τρόπο την κινητοποίηση. Οι προσπάθειές τους όμως έπεσαν στο κενό και περίπου 12 φορείς και 200 Κερκυραίοι μετέβησαν στην Αθήνα για το μεγάλο Συλλαλητήριο.

Επόμενο μεγάλο ραντεβού η πανελλαδική-πανεργατική απεργία στις 27 ΝΟΕΜΒΡΗ. Κατεβαίνουμε στο δρόμο και διεκδικούμε τα δικαιώματα και τη ζωή που μας αξίζει! Δίνουμε μαζικό «παρών» στην απεργιακή συγκέντρωση του Π.Α.ΜΕ. στις 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΡΟΚΟ! Να μη λείψει κανείς!

Το τέλος του μνημονίου

 Το τέλος του μνημονίου

Αν δε βγει αυτοδύναμος ο σύριζα, είναι πιθανό να αναγκαστεί να εφαρμόσει την πολιτική του μνημονίου, δήλωσε τις προάλλες ο αλέξης μητρόπουλος. Και σε αφήνει ξερό να μην ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις. Γιατί είναι, τηρουμένων όλων των αναλογιών, σα να βγαίνει κάποιος δικός μας και να πει, ξέρω ‘γω, πως αν βγει πχ αυτοδύναμο το κκε σε κάποια εκλογική αναμέτρηση, θα έχουμε άμεσο πέρασμα στον ώριμο κομμουνισμό, αλλιώς θα βολευτούμε με την παναγιώταινα και θα περιοριστούμε στο μεταβατικό στάδιο του σοσιαλισμού. Που δε θα ‘βγαινε να το πει βέβαια, αφενός γιατί θα ‘ταν σοβαρός άνθρωπος, αφετέρου γιατί η προώθηση κάποιων μέτρων, μιας πολιτικής –πόσο μάλλον μιας ρήξης με την ευρωπαϊκή ένωση ή ακόμα καλύτερα μιας επαναστατικής διαδικασίας- δεν καθορίζεται προφανώς από τις εκλογές, αλλά από άλλους δείκτες και παράγοντες. Και προπαντός από την πολιτική βούληση να το κάνεις.

Για τον αναθεωρητικό χυλό όμως τα πάντα, ακόμα κι ο σοσιαλισμός, είναι θέμα εκλογικών πλειοψηφιών και συνειδήσεων, που διαμορφώνονται αγωνιστικά και κερδίζονται εύκολα στο υπάρχον γενικό πλαίσιο. Πώς να ξεκινήσεις μια επανάσταση, αν δεν έχει ψηφίσει πρώτα υπέρ, τουλάχιστον το 50% συν ένας των πολιτών, εάν δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και ο υποκειμενικός παράγοντας; Αν πάντως για τη μη εφαρμογή του μνημονίου, απαιτείται αυτοδύναμη κυβέρνηση σύριζα, φαντάσου τι σταλινικά ποσοστά –ή μάλλον τσαουσεσκικά, για να τιμήσουμε και τις παραδόσεις του «εσωτερικού»- θα χρειαστούν πχ για μια πιθανή μελλοντική προώθηση του συριζαϊκού σοσιαλισμού.

Το πιο ωραίο είναι πως η δήλωση του μητρόπουλου υπονοεί στην ουσία ότι αν ο σύριζα δεν αναδείξει αυτοδύναμη κυβέρνηση κι αναγκαστεί να προχωρήσει σε κυβερνητικές συνεργασίες, θα είναι ευεπίφορος σε πιέσεις, τις ταλαντεύσεις των συμμάχων του και δε θα μπορεί να προχωρήσει με το δικό του τολμηρό και ριζοσπαστικό βηματισμό, που κόβει ανάσες και μας έχει καταπλήξει όλους, ήδη πριν καν αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Ο σύριζα δηλ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε τολμηρές τομές και ρήξεις, αλλά μπορεί να τον κρατήσουν πίσω οι κυβερνητικοί του εταίροι με τις αντιφάσεις τους, καθώς δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τόσο προωθημένους και ριζοσπαστικούς στόχους. Έτσι είναι, άμα χτίζεις –έστω στη φαντασία σου- ένα νέο εαμ, παίρνεις μαζί και τους νέους τσιριμώκους, που θα συνδέσουν το όνομά τους με κάποια βάρκιζα ή με τη νέα αποστασία. Προς το παρόν πάντως, ο καμμένος –που φαντάζει ως ο πιο πιθανός σύμμαχος της κουμουνδούρου (αν επιβιώσει εκλογικά) και κάποιοι συριζαίοι τον είχαν συγκρίνει με την περίπτωση του στρατηγού σαράφη, που είχε αστική καταγωγή- είναι ο μόνος που έχει παραμείνει πιστός, για τους δικούς του ψηφοθηρικούς λόγους, στο σκληρό αντιμνημονιακό λόγο, συγκριτικά με τον (πολιτικά προωθημένο, υποτίθεται) σύριζα.

Και να φανταστείς πως ο μητρόπουλος είναι ο σοβαρός και μετρημένος της υπόθεσης, σε αντίθεση με τους άλλους, που –κατά δήλωσή του- λένε και καμιά αμετροέπεια, πχ πως θα καταργήσουν όλους τους εφαρμοστικούς νόμους, θα σκίσουν το μνημόνιο στην περιφέρεια, κτλ, για να περνάει η ώρα. Μέχρι να έρθει το λιοντάρι της εε, να τους ζητήσει το λόγο, όπως σε εκείνο το(ν) ανένδοτο με το λαγό. Που κι ο μητρόπουλος δηλ, σα λαγός της αριστερής κυβέρνησης λειτουργεί, προετοιμάζοντας την πολιτική της κωλοτούμπα, ενώ παράλληλα φτιάχνει τα κατάλληλα διλήμματα, για να εγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις και ψήφους. Έτσι από το «σύριζα ή μνημόνιο», έχουμε φτάσει στο «αυτοδύναμος σύριζα αλλιώς μάλλον μνημόνιο», που μπορεί να γίνει «παντοδύναμος σύριζα ή μνημόνιο» και «θεέ μου μεγαλοδύναμε» τι τους δίνεις να πιουν και βλέπουν το σύριζα ως αντιμνημονιακή δύναμη..

Σύσσωμο εν τω μεταξύ το αστικό πολιτικό σύστημα ετοιμάζεται για το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή, που θα έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά, αλλά με διαφορετικό όνομα: μήτσος, μανωλιός ή και memorandum (of understanding), που είναι η πιστή μετάφραση του μνημονίου (κατανόησης) στα λατινικά, για να ξεγελάει τους ιθαγενείς. Vae victis, δηλ «ουαί τοις ηττημένοις» κι αλίμονο σε όσους δεν έχουν μνήμη κι είναι καταδικασμένοι να ζήσουν τα ίδια λάθη και το μνημόνιο ως μνημόσυνο διαρκείας, όπως το είχε πει στη ρύμη του λόγου της μια φορά η αλέκα, επιβεβαιώνοντας πως γλώσσα λανθάνουσα ταληθή λέγει.

Η κυβέρνηση προσπάθησε, με το βλέμμα στις εκλογές, να παίξει το σεπτέμβρη το χαρτί «βγαίνουμε μωρό μου, βγαίνουμε, μέσα απ’ το τούνελ» του μνημονίου, αλλά κάηκε στα χέρια της, πριν προλάβει να το ρίξει, και την περασμένη βδομάδα έβαλε τον χαρδούβελη να δηλώσει ότι η σχέση με τους δανειστές μας θα παραμείνει, αλλά θα αλλάξει μορφή –σαν αυτούς που συμπληρώνουν στο ερωτικό στάτους τους στο φβ για τη σχέση τους: it’s complicated. Και πως δε θα είναι πια συνοδηγοί, αλλά στο πίσω κάθισμα. Για το οποίο ο κουτσούμπας σχολίασε ότι κι ο εξεταστής που σε κόβει στη βαθμολογία για το δίπλωμα, στο πίσω κάθισμα είναι. Κι εγώ συμπληρώνω πως η φράση για το πίσω κάθισμα, όπου πολλά ζευγαράκια βρίσκουν στέγη για να βγάλουν τα μάτια τους, πρέπει να ιδωθεί ως συνέχεια στο υπονοούμενο που άφηνε η προηγούμενη για το είδος της σχέσης μας που (θα συνεχίσουμε να) έχουμε με τους δανειστές μας. Η οποία ευτυχώς αποδεικνύεται σταθερή και διαρκής κι όχι καμιά ξεπέτα της μια βραδιάς, στην πίσω θέση ενός αυτοκινήτου, που (μην ξεχνιόμαστε) βγαίνει από το τούνελ.

Θα μπορούσαμε επίσης να ρίξουμε απότομα το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και να μιλήσουμε για τους πισινούς μας που έχουν γίνει σα δεκάρικα από αυτή τη σχέση. Αλλά καλύτερα να προτιμήσουμε το δίευρο, για να μην παραπέμπει σε σενάρια επιστροφής στη δραχμή και χαρτονομίσματα με τη μούρη του λαφαζάνη, που θα ευτελιστούν τάχιστα σε αξία και θα έχουν χρηστική αξία μονάχα για τους πισινούς μας.

Το «τέλος του μνημονίου» όμως συνεπάγεται αντίστοιχα την παρακμή του αντίθετου πόλου και το τέλος του αντιμνημονίου, που γέμισε ένα πολιτικό κενό των τελευταίων χρόνων. Μετά από τις διασκεδαστικές αμετροέπειες για κατάργηση και σχίσμο, πολιτική καταγγελία του μνημονίου, διαχωρισμό του από τη δανειακή σύμβαση κι άλλα τινά παρόμοια, οι καταγγελτικοί τόνοι έχουν πέσει και γίνεται απλά λόγος για διαπραγμάτευση των όρων της νέας συμφωνίας με τους δανειστές, που θα γίνει πάντως σεβαστή, ακόμα κι αν υπογραφεί από τη σημερινή κυβέρνηση. Καθώς ο σύριζα εγγυάται τη «συνέχεια του κράτους» προς πείσμα όσων επιμένουν να βλέπουν μια αριστερή κυβέρνηση ως σκαλοπάτι που θα ανοίξει ρήγματα στην αστική κυριαρχία. Επί της ουσίας δηλαδή οι δύο πόλοι του νέου δικομματισμού διαγ(κ)ωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος να διαχειριστεί και να κλείσει με καλύτερους όρους αυτή τη συμφωνία –αν και παρά τους λεονταρισμούς του σύριζα, που θα κοπούν σύρριζα μπροστά στο λιοντάρι της εε, ίσως να τον συμφέρει τελικά να κλείσει τώρα, για να έχει το άλλοθι πως βρέθηκε προ τετελεσμένου, που είναι το αντίστοιχο της καμένης γης.

Στην κρίσιμη διετία, που ο λαός μας βρισκόταν σε αναβρασμό, οι μάζες ποτίστηκαν με το όπιο του αντιμνημονιακού χυλού, για να θολώσει ο ορίζοντάς τους και να μη μπορούν να δουν παραπέρα, μια πιο επικίνδυνη προοπτική, που θα ξέφευγε από τα όρια του συστήματος. Σήμερα που αυτό το ιδεολόγημα έχει επιτελέσει το ρόλο του, καλούμαστε να το ξεχάσουμε και να το αφήσουμε πίσω ως παρωχημένο, για να προχωρήσει απρόσκοπτα ο στρατηγικός σχεδιασμός των αστικών επιτελείων.

Το κουκουέ μακριά από το στερεότυπο του κόμματος που παραπέμπει τα πάντα στη δευτέρα παρουσία ήταν το μοναδικό κόμμα με γνήσια αντιμνημονιακή στάση, καταθέτοντας πρόταση στη βουλή για την κατάργηση του μνημονίου και όλων των εφαρμοστικών νόμων και συλλέγοντας χιλιάδες υπογραφές για τη στήριξη αυτής της πρωτοβουλίας. Ακούγεται ίσως κοινότυπο, αλλά ο λαός, ακόμα κι αν έχει αυτό το ελάχιστο (δηλ το αντιμνημονιακό μέτωπο) ως κριτήριο για την πολιτική του στάση, καλείται να βγάλει τα απαιραίτητα συμπεράσματα.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της Ελλάδας»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της Ελλάδας»

Ο τίτλος είναι ο υπότιτλος που επέλεξε η «Αυγή» για τμήμα της ομιλίας που εκφώνησε ο Αλ. Τσίπρας στο συνέδριο του Transform Europe! στη Φλωρεντία, την περασμένη Κυριακή, με θέμα: «Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία».
Συγκεκριμένα, για το τμήμα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπου περιγράφει το τοπίο στην Ελλάδα και στην ΕΕ μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης απ' το κόμμα του.
Ας πάρουμε μια γεύση απ' το «μέλλον», υπό τη «διεύθυνση» ΣΥΡΙΖΑ, όπως το σκιαγραφεί ο Αλ. Τσίπρας: «Η επικείμενη ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, θα λειτουργήσει ως κίνητρο για το συνολικό, πολιτικό αναπροσανατολισμό των προοδευτικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στον ευρωπαϊκό Νότο. Η ακίνητη Ευρώπη της τρόικας και των Μνημονίων σύντομα θα μετακινηθεί σε πιο προοδευτική κατεύθυνση. Από την περιφέρεια της Ευρώπης μπορεί να ξεκινήσει η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ιρλανδία με το Σιν Φέιν. Στην Ισπανία με τους Podemos και την Ενωμένη Αριστερά. Εδώ, στην Ιταλία, με τον τρόπο που εσείς θα επιλέξετε (...) Γιατί η νέα Ευρωπαϊκή Αριστερά αποτελεί τη μόνη αντίρροπη δύναμη στο μερκελισμό. Το πραγματικό αντίπαλο δέος στη σκοτεινή Ευρώπη της λιτότητας και των φαντασμάτων της: Της άκρας και λαϊκιστικής δεξιάς, του νεοναζισμού, της βίας, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού».

***

Για «κοντράστ» ο Αλ. Τσίπρας παρέθεσε στην «ειδυλλιακή» αυτή εικόνα, την εικόνα της σημερινής Ελλάδας: «Η σημερινή Ελλάδα, με την παταγώδη κατάρρευση του προγράμματος του μνημονίου, συνοψίζει την απόλυτη αποτυχία της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής της "εσωτερικής υποτίμησης". Παράλληλα, η πολιτική των Μνημονίων γέννησε έναν ιδιόμορφο τρίτο κόσμο των ανισοτήτων, της φτώχειας και των αποκλεισμών. Απέτυχε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (...) Το 2014, το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων πολιτών κατέχει το 56,1% του πλούτου. Αυτό το ίδιο πλουσιότερο 10%, το 2000 κατείχε το 54,8% του πλούτου και το 2007 το 48,6%. Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ανέβηκε από 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013... Παράλληλα, η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία είναι η υψηλότερη στην Ενωση... Μια χαμένη γενιά είναι ένα από τα πιο οδυνηρά αποτελέσματα της μόνιμης λιτότητας».
Σε αδρές γραμμές, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, και των ομοϊδεατών του σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, θα μετακινήσουν σε προοδευτική κατεύθυνση την «ακίνητη» Ευρώπη της τρόικας και των μνημονίων. Για το περιεχόμενο της μετατόπισης θυμίζουμε απλώς ότι ο ίδιος ήταν που πανηγύριζε πριν τον Ολάντ για τον Ολάντ και τον δήθεν αέρα αλλαγής που θα έφερνε η εκλογή του! Η ΕΕ, βέβαια, κάθε άλλο παρά ακίνητη είναι. Κινείται σταθερά προς το χειρότερο για τους λαούς. Η κινητικότητά της σφραγίζεται από ανταγωνισμούς και αντιθέσεις για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι ποιας χώρας θα βγουν κερδισμένοι απ' την κρίση. Καθορίζεται απ' τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, τις αναδιαρθρώσεις που ομνύουν άπαντες.

***

Τη «σκοτεινή» Ευρώπη του «μερκελισμού» και της λιτότητας ο Αλ. Τσίπρας υποδεικνύει σαν τη «μήτρα» που γέννησε την «άκρα δεξιά», το «νεοναζισμό», τη «βία», έναν «ιδιόμορφο τρίτο κόσμο ανισοτήτων», τη «φτώχεια», την «ανεργία». Για όλα, λοιπόν, φταίει ένα συγκεκριμένο μείγμα διαχείρισης πολύ περισσότερο μια χώρα, η Γερμανία, ή μάλλον ένα πρόσωπο, η Μέρκελ, που αν φύγει από τη μέση μπορούν όλα να αλλάξουν. Ετσι, ο πραγματικός ένοχος, ο αθέατος αντίπαλος του λαού μένει στο απυρόβλητο: Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το σύστημα κερδοφορίας τους και η εξουσία τους να μην μπουν στο στόχαστρο της λαϊκής οργής και αγανάκτησης στο όνομα του ρεαλισμού. Με αυτόν τον τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει πολυεπίπεδες υπηρεσίες στην αστική εξουσία και «σπρώχνει» την υποψηφιότητά του για ανάληψη της αστικής διαχείρισης με «καύσιμο» και τις αυταπάτες που καλλιεργούν στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις απόψεις όπως οι παραπάνω.
Στην πραγματικότητα, αυτό που καίει τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει είναι ότι η λιτότητα, η «εσωτερική υποτίμηση», «απέτυχε να αντιμετωπίσει την κρίση». Καιρός, λοιπόν, για αλλαγή στο μείγμα, μοιάζει να φωνάζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να κερδίσει το λαό σε στόχους εχθρικούς προς τα συμφέροντά του, τον κοροϊδεύει ότι το ξεπέρασμα της κρίσης, η ανάπτυξη θα τον ωφελήσει, θα «σβήσει» τη φτώχεια και την ανεργία απ' το χάρτη της καθημερινότητάς του.

***

Η πρόταση που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ κοντράρεται πράγματι με την πρόταση αυτού που σχηματικά αποκαλούν «μερκελικού στρατοπέδου», αλλά στο ίδιο γήπεδο και για την ίδια «φανέλα». Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Παίρνει υπόψη ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, διαφορετικές ανάγκες διαφορετικών τμημάτων μονοπωλιακών ομίλων, διαφορετικών αστικών τάξεων με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης. Ολα αυτά όμως στη βάση μιας κοινής παραδοχής: Οτι για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα που καθένας εκπροσωπεί και εκφράζει απαιτείται να τσακιστούν τα συμφέροντα των λαών. Κι εδώ ρόλος επιφυλάσσεται και στα μαντρόσκυλα του συστήματος, τους φασίστες, που δεν τους γεννάει φυσικά η λιτότητα, αλλά ο καπιταλισμός, αυτός είναι και που τους θρέφει διαχρονικά.
Οσο για την παραδοχή του Αλ. Τσίπρα ότι «αν λοιπόν από κάτι σήμερα η Ευρώπη κινδυνεύει δεν είναι από την άνοδο των νέων αριστερών δυνάμεων που επιθυμούν να διακόψουν τα αποτυχημένα προγράμματα της λιτότητας», δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος επίλογος μιας παρέμβασης που αποδεικνύει την προσήλωση στην ΕΕ και τον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης του κεφαλαίου.
Τη «σκοτεινή Ευρώπη και τα φαντάσματά της» που στοιχειώνουν τις ζωές των λαών δεν πρόκειται να τα ξορκίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλη των λαών θα τα στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όπου και είναι η θέση τους.

Β.

«Μπάχαλοι» με πολιτικά

«Μπάχαλοι» με πολιτικά

Βίντεο που δείχνει άτομα, τα οποία θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει κουκουλοφόρους από την αμφίεσή τους, τα οποία όμως συνομιλούν με αστυνομικούς των ΜΑΤ, αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Το περιστατικό μαγνητοσκοπήθηκε τη Δευτέρα το βράδυ, κατά τη διάρκεια επιχείρισης της ΕΛΑΣ στα Εξάρχεια.
Στο βίντεο, εμφανίζεται ένας άνδρας με μαντήλι στο πρόσωπο και σακίδιο στην πλάτη, ντυμένος σαν ...«μπάχαλος», να προσεγγίζει διμοιρία ανδρών των ΜΑΤ, συνομιλεί με αυτούς και στη συνέχεια απομακρύνεται, καλύπτοντας το πρόσωπό του με μαντήλι. Σε άλλο στιγμιότυπο, άνδρας με πολιτικά ανεβαίνει σε μηχανή αστυνομικού, καλύπτοντας και αυτός το πρόσωπό του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο φως της δημοσιότητας βίντεο που δείχνει αστυνομικούς με πολιτικά να κυκλοφορούν σε διαδηλώσεις ή να συμπεριφέρονται σαν... αγανακτισμένοι «διαδηλωτές», συνεπικουρώντας τις διμοιρίες των ΜΑΤ και τις ομάδες της «Δέλτα» στο κατασταλτικό τους έργο. Ενα «έργο» που χρειάζεται και την προβοκάτσια για να δικαιολογήσει το ξύλο και τα χημικά κατά των διαδηλώσεων.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ Αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών

ΝΤΟΝΕΤΣΚ.--
Ο επίσημος - εμφανώς υποτιμημένος - απολογισμός για το αιματοκύλισμα που έχει προκαλέσει η ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην Ουκρανία και ειδικά μετά την έναρξη της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» στην Ανατολή τον Απρίλη, εναντίον όσων αντιτάχθηκαν, είναι 4.317 νεκροί και 9.921 τραυματίες. Αυτό ανακοίνωσε χτες ο Υπατος Επίτροπος του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν. Η υπηρεσία αυτή και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, πάντως, επισημαίνουν ότι πρόκειται για μετριοπαθή εκτίμηση και ότι ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί. Βεβαίως, αν σκεφτεί κανείς ότι η επέμβαση με την ανάδειξη των εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων στην πολιτική εξουσία με την πραξικοπηματική ανατροπή της αστικής κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς έγινε το Φλεβάρη, ακολούθησαν εγκλήματα όπως το κάψιμο της έδρας των Συνδικάτων στην Οδησσό στις 2 Μάη με τουλάχιστον 38 νεκρούς απανθρακωμένους και 200 τραυματίες, ο αριθμός ανεβαίνει ακόμα περισσότερο. Επίσης, παρά τη συμφωνία εκεχειρίας της 5ης Σεπτέμβρη, που στην ουσία είναι στα χαρτιά, σκοτώνονται κάθε μέρα στις συγκρούσεις κατά μέσο όρο 13 άνθρωποι (άμαχοι, πολιτοφύλακες και στρατιώτες).
Ακόμα σύμφωνα με την Κρατική Υπηρεσία Εκτάκτων Αναγκών της Ουκρανίας, την οποία επικαλείται η ανακοίνωση του ΟΗΕ, ο αριθμός των εσωτερικά εκτοπισμένων στην Ουκρανία εξαιτίας των συγκρούσεων αυξήθηκε από 275.489 που ήταν στις 18 Σεπτέμβρη σε 466.829 στις 19 Νοέμβρη. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Ρωσίας μιλάει για πάνω από 600.000 πρόσφυγες που έχουν περάσει στη Ρωσία.

Ο Ποροσένκο και οι σύμμαχοί του

Επίσης, χτες, έγινε γνωστό ότι από πυρά του ουκρανικού στρατού κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονέτσκ σκοτώθηκε ο Ελληνας Θανάσης Κοσσέ, 49χρονών, που κατάγονταν από χωριό της περιοχής, είχε πάει να επισκεφτεί την μητέρα του και αποφάσισε να ενταχθεί στην πολιτοφυλακή.
Πάρα αυτή την κατάσταση ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, από την Μολδαβία όπου έκανε επίσκεψη χθες, δήλωσε αισιόδοξος ότι μπορεί να υπάρξει «επίλυση της κρίσης στην Ανατολική Ουκρανία», κάτι που απέδωσε «στην αποφασιστική στάση των συμμάχων μας». Εκανε αναφορά και στις «αποτελεσματικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας» την οποία κατηγόρησε ότι έχει στείλει στρατεύματα στη Ουκρανία, ενώ κατέληξε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνουν οι διαπραγματεύσεις με μεγάλο αριθμό «τύπων» (formats), δηλαδή ανάλογα με την σύνθεση των συμμετεχόντων, «Νορμανδίας, Γενέυης, Βαϊμάρης, Βισεγκράντ, που θα βοηθήσουν να εκφραστεί η αλληλεγγύη στη χώρα μας». Ολα αυτά είναι χαρακτηριστικό ότι λέγονται πριν την σημερινή επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζ.Μπάιντεν στο Κίεβο.
Ενδιαφέρον πάντως στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση έχει η τοποθέτηση του Ρώσου προέδρου Βλ.Πούτιν που δήλωσε χθες στο Συμβούλιο Ασφαλείας της Ρωσίας «στον σύγχρονο κόσμο ο εξτρεμισμός χρησιμοποιείται ως ένα γεωπολιτικό εργαλείο αλλά και ως ένα μέσο για να αναδιαμορφώνονται οι σφαίρες επιρροής. Βλέπουμε ποιες είναι οι τραγικές συνέπειες των λεγόμενων έγχρωμων επαναστάσεων» και πρόσθεσε με νόημα «για εμάς αυτό αποτελεί ένα μάθημα και μια προειδοποίηση. Θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο ώστε να μην γίνει ποτέ κάτι παρόμοιο στη Ρωσία».