Έγκλημα χωρίς τιμωρία: Ο ΝΑΤΟϊκός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία

Έγκλημα χωρίς τιμωρία: Ο ΝΑΤΟϊκός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία

Από: Palmografos.com - Έγκλημα χωρίς τιμωρία: Ο ΝΑΤΟϊκός πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία - Του Νικολάου Μόττα*

ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ. 

Θεσσαλονίκη, μεσημέρι. Σταματημένος σε φανάρι της οδού 28ης Οκτώβρη, στα πέριξ του λιμανιού της πόλης. Το βλέμμα πέφτει στο ξεβαμμένο σύνθημα που είναι γραμμένο με κόκκινη μπογιά στον τοίχο: "NATO KILLERS GO HOME". Ο νους πηγαίνει 13 χρόνια πίσω, σ' εκείνες τις μέρες του Μάρτη του 1999 όταν ξεκινούσε, λίγα χιλιόμετρα βορείως των ελληνικών συνόρων, η τελευταία μεγάλη σφαγή του 20ου αιώνα. Τότε που τα Βαλκάνια φλέγονταν απ' τις αεροπορικές επιδρομές της βορειοατλαντικής συμμαχίας και ένα ολόκληρο έθνος, η τότε ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, συντρίβονταν στο βωμό του ιμπεριαλιστικού επεκτατισμού.

Η κυβέρνηση του Μπιλ Κλίντον και το ΝΑΤΟ είχαν τότε προσδιορίσει το λόγο της έναρξης του πολέμου ως «επέμβαση» με σκοπό να τερματιστεί η φημολογούμενη επιθετικότητα της κυβέρνησης Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στην περιοχή του Κοσόβου. Στις 23 Μαρτίου 1999, ο τότε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα δίνει εντολή στον αμερικανό στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ να ξεκινήσουν οι πρώτες αεροπορικές επιδρομές πάνω απ' τις σερβικές πόλεις. Ανελέητοι βομβαρδισμοί αλλά και χερσαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις που κράτησαν 78 ολόκληρες μέρες, ισοπεδώνοντας τις υποδομές της χώρας και προκαλώντας χιλιάδες απώλειες στον άμαχο πλήθυσμό. Ασφαλώς, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεπικουρούμενη από μια στρατιά διεθνών μέσων ενημέρωσης είχε και τότε προσπαθήσει να «καλύψει» το έγκλημα με τον μανδύα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο τότε αμερικανός πρόεδρος Κλίντον, σε ένα ρεσιτάλ δημόσιου πολιτικού θεατρινισμού, επιχείρησε να εμφανιστεί ως ο ειλικρινής ηγέτης μιας διεθνούς κοινότητας που ενωμένη «αγωνιά» για την τύχη του αλβανικού πληθυσμού στο Κοσσυφοπέδιο. Αρωγός σε αυτήν την αιματηρή προπαγάνδα στάθηκε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (με πρωταγωνιστές τους Γκέρχαρντ Σρέντερ, Τόνι Μπλερ και τους «πράσινους» του Γιόσκα Φίσερ), παρά τις λαϊκές αντιδράσεις που η ΝΑΤΟϊκή βαρβαρότητα είχε ξεσηκώσει στη γηραιά ήπειρο. 

Για όσους δεν τρέφουν αυταπάτες, ο πραγματικός λόγος που οδήγησε το ΝΑΤΟ στην ισοπέδωση ενός ολόκληρου λαού το 1999 ουδεμία σχέση είχε με τους αλβανούς του Κοσόβου. Στο βιβλίο του "Collision Course: NATO, Russia and Kosovo" [1] ο Τζον Νόρις, τέως διευθυντής επικοινωνίας του αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Κλίντον, Στρόουμπ Τάλμποτ, είναι αποκαλυπτικός αναφορικά με τα πραγματικά κίνητρα του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία: «Η πορεία της κοινότητας των δυτικών δημοκρατιών αποδεικνύει γιατί η Γιουγκοσλαβία του Μιλόσεβιτς αποτελούσε αναχρονισμό (στο διεθνές πεδίο). Ενώ  τα έθνη  σε ολόκληρη την περιοχή  επεδίωκαν να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους, να αμβλύνουν τις εθνικές εντάσεις  και να διευρύνουν την κοινωνία των πολιτών, το Βελιγράδι συνέχιζε να  κινείται  στην αντίθετη κατεύθυνση. Δεν πρέπει λοιπόν να απορεί κανείς για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και η Γιουγκοσλαβία τέθηκαν σε τροχιά σύγκρουσης. Ήταν η αντίσταση της Γιουγκοσλαβίας στις ευρύτερες τάσεις πολιτικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων - όχι  η καταπίεση  των Αλβανών  του  Κοσσυφοπεδίου - αυτό εξηγεί καλύτερα τους λόγους του πολέμου του ΝΑΤΟ».

Η Σερβία πλήρωσε το γεγονός ότι ήταν η τελευταία γωνιά της Ευρώπης που δεν είχε υποκύψει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί ο αμερικανικός νεοφιλελευθερισμός. Ως εκ τούτου, έπρεπε να εφευρεθεί το καλύτερο δυνατό πρόσχημα για να ολοκληρωθεί πλήρως η διάλυση της άλλοτε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, να εκτοπιστεί από την εξουσία ο «ανυπάκουος» Μιλόσεβιτς και να προσδεθεί, μια και καλή, η οικονομία της χώρας στο άρμα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Ο καναδός οικονομολόγος Μισέλ Χοσουντόφσκι, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση, έχει κάνει δημόσια λόγο για ανάμειξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στο έγκλημα της Γιουγκοσλαβίας [2]. Σύμφωνα με τον Χοσουντόφσκι, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα σε αγαστή συνεργασία με το ΝΑΤΟ είχαν εκπονήσει σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης (με λίγα λόγια ξεπούλημα εθνικής περιουσίας, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις, γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους κλπ.) αρκετό καιρό πριν την στρατιωτική επέμβαση της βορειοατλαντικής συμμαχίας. Ταυτόχρονα η δημιουργία ενός ακόμη κράτους-προτεκτοράτου της Ουάσινγκτον, αυτό του Κοσόβου - στα πρότυπα της γειτονικής πΓΔΜ -  διευκόλυνε ακόμη περισσότερο τα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα σε μια πρώην ασταθή πολιτικά περιοχή.

Όσο για τη Σερβία, η ερημοποίηση που προκάλεσε η ΝΑΤΟϊκή θηριωδία συμπληρώθηκε από το εξευτελιστικό ξεπούλημα των υποδομών της χώρας. Υπολογίζεται ότι στη μετά-Μιλόσεβιτς εποχή, από το 2000 έως το 2009, έλαβαν χώρα περισσότερες από 1.800 ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας και επιχειρήσεων, η πλειοψηφία της σερβικής βιομηχανίας μετάλλου έχει περάσει σε αμερικανικά χέρια ενώ η εθνική αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» εξαγοράστηκε από τον ιταλικό κολοσσό Fiat [3]. Δεκατρία χρόνια μετά τους ανελέητους βομβαρδισμούς, ο σερβικός λαός παλεύει ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που έχουν επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως αντίδοτο για την ανοικοδόμηση της χώρας. Παλεύει όμως απέναντι και στις φρικιαστικές μνήμες του πολέμου, ζώντας ακόμη τις δραματικές συνέπειες των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου που η βορειοατλανική συμμαχία άφησε πίσω της.

Δεκατρία χρόνια μετά το έγκλημα του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία κανένας από τους πραγματικούς υπαίτιους του πολέμου δε λογοδότησε στη δικαιοσύνη. Εάν το Διεθνές Δίκαιο λειτουργούσε σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και όχι ανάλογα με τα συμφέροντα της εκάστοτε ιμπεριαλιστικής ολιγαρχίας, τότε στα έδρανα των κατηγορουμένων στη Χάγη, πέραν των Ράντοβαν Κάρατζιτς και Ράτκο Μλάντιτς, θα καθόντουσαν μια πλειάδα δυτικών ηγετών: απ' τον τέως πρόεδρο Κλίντον και το γερμανό καγκελάριο Σρέντερ, μέχρι τον στρατηγό Κλαρκ και τον πρώην ΝΑΤΟϊκό Γραμματέα Χαβιέ Σολάνα. Δεκατρία χρόνια μετά την ισοπέδωση της γειτονικής χώρας, είναι αδύνατο να μην αναλογιστεί κάποιος και τις ευθύνες της «δικιάς μας», της ελληνικής, πολιτικής ηγεσίας. Τότε που η ελληνική κυβέρνηση, δέσμια των υποχρεώσεων της ως μέλος του ΝΑΤΟ, παρέδιδε τα λιμάνια της Βόρειας Ελλάδας [4] στις «συμμαχικές δυνάμεις», συμβάλλοντας έτσι στο έγκλημα. Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, μοναδικό θετικό στοιχείο υπήρξε η μαζική τότε αντίδραση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού - όπως αυτή εκφράστηκε σε αντιπολεμικά συλλαλητήρια, σε συναυλίες αλληλεγγύης και άλλες μορφές δράσης κατά της ελληνικής συμμετοχής στα ΝΑΤΟϊκά πολεμικά σχέδια.

Δεκατρία χρόνια μετά το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας - και έπειτα από δύο αιματηρές στρατιωτικές επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ - η ξεκάθαρη και ηχηρή αντίθεση στην πολεμική στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ είναι αναγκαία παρά ποτέ. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η ένταση στη Μέση Ανατολή «υποβόσκει», με το Ιράν να τίθεται αυτή τη φορά στο στόχαστρο των αμετανόητων γερακιών του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Υποσημειώσεις:

[1] Τζον Νόρις (2005), Collision Course: NATO, Russia and Kosovo, Praeger. Σελίδες 22-23.

[2]  Συνέντευξη με το Μισέλ Χοσουντόφσκι, 16 Απριλίου 2000. Linking NATO, the IMF, and the World Bank - Michel Chossudovsky (http://www.converge.org.nz/pma/apmich.htm).

[3]  Cronin, David. "Grim reality of Serbia's EU 'dream'", The Guardian, 22 Δεκεμβρίου 2009.

[4] Στις υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και της KFOR (Kosovo Force) είχαν τεθεί τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Γρίτσας Λιτοχώρου, του Βόλου και της Αγχιάλου Μαγνησίας. Επίσημα έγγραφα του ΝΑΤΟ καθιστούσαν τη Βόρειο Ελλάδα μέρος του «Θεάτρου των επιχειρήσεων». Ριζοσπάστης, 8 Μαϊου 1999. 

«Φυτεύουν» πολυκατοικίες και στον Αγιο Κοσμά

Μια παραθαλάσσια πολιτεία, με εξαώροφες πολυκατοικίες «φυτεύει» η συγκυβέρνηση στο παραθαλάσσιο μέτωπο του Ελληνικού, το οποίο περιλαμβάνει τα ακίνητα του πρώην Ολυμπιακού Κέντρου Ιστιοπλοΐας Αγίου Κοσμά και του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Νεότητας (ΕΑΚΝ), με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στο νομοσχέδιο για Ελληνικό - Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, που διευκολύνει το ξεπούλημα της δημόσιας έκτασης των 6.300 στρεμμάτων στα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τις τροπολογίες στο «φιλέτο» του Αγίου Κοσμά θα επιτρέπονται, πέραν όλων των άλλων και οι χρήσεις αμιγούς κατοικίας σε ποσοστό το οποίο θα φτάνει το 40% της συνολικής έκτασης του παράκτιου μετώπου. Σε αυτές τις περιοχές αμιγούς κατοικίας ο συντελεστής δόμησης που καθορίζεται από την πολεοδομική μελέτη θα φτάνει το 0,6. Συνολικά, στο παράκτιο μέτωπο του ακινήτου στο Ελληνικό αυξάνεται ο μέγιστος επιτρεπόμενος συντελεστής δόμησης σε 0,25 (από 0,2 που όριζε το αρχικό σχέδιο νόμου). Το ύψος των κτιρίων θα φτάνει πλέον τα 16 μέτρα, έναντι 10 μέτρων που πρόβλεπε η αρχική διατύπωση του νομοσχεδίου.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι παραμένει και η διάταξη, σύμφωνα με την οποία θα επιτρέπεται, κατ' εξαίρεση, η κατασκευή ενός πολύ υψηλού κτιρίου (ουρανοξύστη) ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης.

Στις γενικές χρήσεις γης που αφορούν τις προς πολεοδόμηση περιοχές του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικού, προστίθενται σταθμοί μεταφόρτωσης, ανακύκλωσης και επεξεργασίας απορριμμάτων, καθώς και κοιμητήρια...

Τροποποιήσεις προβλέπονται όμως και για το Πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, με την κυβέρνηση να δίνει νέο ορισμό του «άρπα κόλα» για να εξυπηρετήσει τους επενδυτές. Οι αιτήσεις των εταιρειών θα πρέπει να διεκπεραιώνονται σε 10 αντί για 20 μέρες, ενώ εξακολουθεί η τυχόν υπέρβαση του ορίου να συνιστά «ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα». Αντίστοιχα, τροποποιούνται οι προθεσμίες: για τη μη δεσμευτική προσφορά σύνδεσης από 1 μήνα σε 20 μέρες. Για την οριστικοποίηση της προσφοράς, από 15 μέρες σε 8 μέρες.

Μόνο σαν κοροϊδία

Μόνο σαν κοροϊδία προς τους νέους μπορεί να εκληφθεί η απόφαση της Βουλής να αφιερώσει χτες ειδική «μίνι» συνεδρίαση για την «Ημέρα της Μεσογείου», που φέτος, μετά από πρόταση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Μεσογείου, είναι αφιερωμένη στο θέμα «της νεολαίας και της απασχόλησης». Για ποια απασχόληση των νέων μιλούν, όταν στην Ελλάδα ήδη η ανεργία σ' αυτή την ηλικιακή κατηγορία έφτασε το 52% και την ίδια ώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μειώνει κατά 32% τους μισθούς των νέων φτάνοντάς τους στα 430 ευρώ καθαρά, επιτρέποντας στους εργοδότες, και με τη βούλα του νόμου, να δίνουν φιλοδωρήματα για την αγορά της εργατικής τους δύναμης; Δίπλα σ' αυτά, η Μεσόγειος γίνεται επίκεντρο των παγκόσμιων εξελίξεων, με ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ανταγωνισμούς στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, τον Περσικό Κόλπο, περιοχές όπου υπάρχουν μεγάλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, μετατρέποντας τους λαούς της περιοχής σε θύτες και θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, όπως έδειξαν οι στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Β. Αφρική. Οπως σημείωσε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής, υπάρχουν χώρες σε αυτή την περιοχή με τεράστιο φυσικό πλούτο αλλά οι λαοί τους πεθαίνουν από την ασιτία γιατί αυτόν τον πλούτο τον εκμεταλλεύονται μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Τι επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω; Οτι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και ειδικά της νεολαίας, όσο κυριαρχούν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και η πολιτική πρακτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν τα αστικά κόμματα και κοινοβούλια με φιέστες περί Μεσογείου και απασχόλησης των νέων, που εξωραΐζουν την ισοπέδωση που φέρνει ο καπιταλισμός στα εργατικά δικαιώματα, κύρια των νέων. Μόνο μια ανάπτυξη κόντρα στην ιμπεριαλιστική πρακτική, μια ανάπτυξη που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων μπορεί να υπηρετήσει τα συμφέροντα, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις προσδοκίες των νέων ανθρώπων.

θρασύτατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Εξω από την Ευρώπη η φτώχεια θα είναι οριστική», ισχυρίστηκε θρασύτατα ο πρόεδρος του ΣΕΒ επιχειρηματολογώντας υπέρ του τρομοκρατικού διλήμματος «Ευρώπη ή χάος». Τον βολεύει να ξεχνάει όμως ότι η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση του λαού, όπως και οι μισθοί πείνας είναι στρατηγική επιλογή της ΕΕ για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων. Τον βολεύει να ξεχνάει ότι η ΕΕ είναι ο οργανισμός που εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον έχει κάνει σημαία την «ευελφάλεια», δηλαδή την εξάπλωση και κυριαρχία των ευέλικτων μορφών εργασίας, που σημαίνει κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και των κατώτατων μισθών. Τον βολεύει να ξεχνάει ότι στην προμετωπίδα του νέου «Συμφώνου για το ευρώ» (πρώην Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας) γράφει ότι οι μισθοί στην ΕΕ πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί με αυτούς της Κίνας, της Βραζιλίας, της Ινδίας. Ξεχνάει ότι στην ΕΕ που εκθειάζει είναι και οι Βουλγαρία, Ρουμανία, Εσθονία και πολλές ακόμα χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που τάχα δε θέλουν να τους μοιάσουμε. Εντάχθηκαν ακριβώς για να πιέσουν προς τα κάτω τους μισθούς συνολικά στην ΕΕ. Ξεχνάει επίσης ότι πάνω από 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι είναι «μισοαπασχολούμενοι» στη Γερμανία, πράγμα που σημαίνει μισθό 400 ευρώ και δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη... Ξεχνάει επίσης ότι η ΕΕ είναι αυτή που πιέζει διαρκώς για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι θανάτου και κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης... Με άλλα λόγια η φτώχεια στην ΕΕ δεν είναι απλά οριστική αλλά στρατηγική επιλογή, για να διασωθεί η πλουτοκρατία. ΥΓ: Φυσικά και λέει ψέματα ότι οι εταιρείες - μέλη του ΣΕΒ δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε αυτόματη μείωση μισθών.

Ζητω τα 200 ευρώ!

«Δεν μπορεί να συγκρίνεται το μισθολογικό κόστος της Ελλάδας με γειτονικών χωρών, όπως της Βουλγαρίας ή της Κροατίας, λόγω της σημαντικής διαφοράς στο παραγωγικό μοντέλο των δύο χωρών». Τέτοιες απίστευτες μπαρούφες έλεγε χτες το πρωί (στο «Μέγκα») ο υπουργός Εργασίας στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να συσκοτίσει όσο μπορεί τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές τη σκληρή αλήθεια, ότι δηλαδή το μόνο που έχουν να υποσχεθούν στο λαό τα κόμματα του μαύρου μετώπου είναι οι μισθοί Βουλγαρίας και Εσθονίας. Υποκρίνεται ξεδιάντροπα και ψεύδεται ασύστολα ο Γ. Κουτρουμάνης. Γιατί την ίδια στιγμή που έλεγε αυτά στα κανάλια, το υπουργείο Εργασίας με έγγραφό του όριζε μισθό 200 και 250 ευρώ για τους ευέλικτα απασχολούμενους (μερική απασχόληση, τετράωρη εργασία, κ.ά.)! Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το έγγραφο που έστειλε το υπουργείο Εργασίας στη ΓΣΕΒΕΕ και έφερε στο φως η «Ημερησία», ο μισθός για νέο ηλικίας κάτω των 25 ετών διαμορφώνεται μετά τις μειώσεις των κατώτατων ορίων κατά 32%, στα 255,47 ευρώ μεικτά και στα 293,04 ευρώ για εργαζόμενους άνω των 25 ετών. Με άλλα λόγια, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που απασχολούνται με τέτοιες ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, που διαρκώς εξαπλώνονται, καλούνται να ζήσουν με 200 και 250 ευρώ! Αν δεν είναι αυτοί μισθοί Βουλγαρίας και Κροατίας, τότε τι είναι; Αν αυτό δεν είναι χάος και θάνατος για τους εργαζόμενους, τότε τι είναι; 'Η ο λαός θα αποφασίσει να σαρώσει τα κόμματα και την εξουσία της πλουτοκρατίας ή θα τον αποτελειώσουν. Αλλο δίλημμα δεν υπάρχει.

    

Εκεί, όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει πραγματικά τα ρέστα του,

Στην πρόταση νόμου για την προστασία των ανέργων, που κατέθεσε χτες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, κυριαρχούν η διαχειριστική αντίληψη, η ρητορική και οι αντιεπιστημονικές «αναλύσεις» περί καπιταλισμού και κρίσης που κάνουν οι οπορτουνιστές. Για παράδειγμα, βάζει κλίμακες στην επιδότηση των ανέργων, προτείνοντας τη μείωση του επιδόματος για κάθε επόμενο χρόνο ανεργίας, σαν να πρόκειται η ζωή του ανέργου να βελτιώνεται και όχι να χειροτερεύει από χρόνο σε χρόνο. Σε άλλο σημείο, ζητάει«οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, που απολύονται και είναι μεγαλύτεροι των 55 χρόνων, να καλύπτονται υποχρεωτικά από τις επιχειρήσεις που τους απέλυσαν για περίοδο μέχρι πέντε (5) χρόνια, εφόσον γι' αυτό το διάστημα παραμένουν άνεργοι», με την προϋπόθεση «η επιχείρηση να έχει πραγματοποιήσει κέρδη το προηγούμενο της απόλυσης οικονομικό έτος». Δηλαδή, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του άνεργου θα εξαρτάται από το αν ο καπιταλιστής που τον απέλυσε είχε την προηγούμενη χρονιά κέρδη ή όχι!

***

Εκεί, όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει πραγματικά τα ρέστα του, είναι η ανάλυση για την κρίση που κάνει στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης νόμου. Λέει: «Η κρίση, στις δίνες της οποίας κλυδωνίζεται η παγκόσμια και η ελληνική οικονομία, ανεξάρτητα από την αρχική της μορφή και έκφραση ως κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, βαθαίνει και μετουσιώνεται σε κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, και κυρίως της νεοφιλελεύθερης διαχείρισής του. Η Ελλάδα, η ανάπτυξη της οποίας βασίστηκε στα σαθρά αναπτυξιακά μοντέλα και στις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καθ' όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, βρέθηκε ''ανοχύρωτη'' μπροστά στη σφοδρή, βαθιά και γρήγορα κλιμακούμενη κρίση με δραματικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους και την ελληνική οικονομία». Ενα τσούρμο κωλοτούμπες και αυταπάτες περιέχονται στις δέκα αυτές αράδες της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βάζει συνειδητά εμπόδια σε εργαζόμενους και άνεργους να συνειδητοποιήσουν τις αιτίες της ανεργίας και να τις παλέψουν στη ρίζα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έσκουζε ότι η κρίση είναι χρηματοπιστωτική, τώρα τα γυρνάει και λέει ότι είναι και ολίγον του καπιταλισμού. Για την ακρίβεια, λέει ότι αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε η κρίση, για να μην πει ότι είναι κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής, ενός συστήματος σάπιου και αντιδραστικού, που όσο δεν ανατρέπεται, τόσο πιο επιθετικό θα γίνεται για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τόσο θα γεννάει κρίσεις και βάρβαρα μέτρα για τη διαχείρισή του υπέρ του κεφαλαίου.

***

Μάλιστα, για να θολώσει κι άλλο τα νερά, προσθέτει ότι η ολίγον καπιταλιστική κρίση δεν είναι αυτού καθαυτού του καπιταλισμού, αλλά της «νεοφιλελεύθερης» διαχείρισής του. Δηλαδή, μια άλλη διαχείριση θα μπορούσε να αποτρέψει την κρίση ή θα συνέβαλλε στο να ξεπεραστεί! Πού κατατείνουν όλα τα παραπάνω; Στο συμπέρασμα ότι υπάρχει και καλός καπιταλισμός, άρα ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να παλεύει για την ανατροπή του, αλλά για τον εξανθρωπισμό του, με άλλη διαχείριση. Με άλλα λόγια, στο απυρόβλητο τα μονοπώλια και η οικονομία τους, που σε όλες τις εκδοχές της αστικής διαχείρισης ευθύνονται για την ανεργία, τους μισθούς πείνας, το ξεπάτωμα εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων και πάει λέγοντας. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα κάνει και ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι η κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποφευχθεί αν στη μεταπολίτευση ήταν άλλο το «μοντέλο ανάπτυξης». Τι εννοεί; Οτι δε θα είχαμε κρίση αν είχαμε «καλύτερους» καπιταλιστές; Και ποια είναι τα σαθρά αναπτυξιακά μοντέλα που επικαλείται; Στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε καπιταλισμό, άρα οικονομική και πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου, που συνέδεσε τα συμφέροντά του με την ΕΕ και η θέση του στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ορίζεται από τη δεδομένη στον καπιταλισμό ανισομετρία. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σε τίποτα δεν έχει να κάνει με «μοντέλα ανάπτυξης» που ανακαλύπτουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, για να συσκοτίσουν την αντιδραστική φύση του καπιταλισμού και την ανάγκη της ανατροπής του από τους εργαζόμενους, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, ως μόνη διέξοδο για εξάλειψη της ανεργίας και ανάπτυξη υπέρ του λαού.

Ο κύριος ΣΕΒ

Ο κύριος ΣΕΒ

Πριν λίγες μέρες, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Θεσσαλίας, ο κύριος Δοντάς, δήλωσε:

«Η ισορροπία για την ελληνική οικονομία (...) επέρχεται με τη μείωση των πραγματικών μισθών στα 300 ευρώ».

*

Δυο βδομάδες αργότερα ο - πανελλαδικής κλίμακας - εκπρόσωπος των βιομηχάνων, ο πρόεδρος του ΣΕΒ κύριος Δασκαλόπουλος, επιτέθηκε με δριμύτητα στη «σταλινική Αριστερά» της «εθνικής ανευθυνότητας».

Αιτία το γεγονός ότι το ΚΚΕ αντίκειται στη «σωτήρια» πολιτική των βιομηχάνων, που θέλουν τον εργαζόμενο να ζει (;) με 300 ευρώ μηνιάτικο.

Σημειώστε ότι οι δηλώσεις του κυρίου Δασκαλόπουλου κατά του ΚΚΕ και υπέρ της «σωτηρίας» της Ελλάδας, έγιναν με αναψοκοκκινισμένο ύφος, ενδεικτικό της πατριωτικής έξαρσης του ανδρός.

Για να βρει κανείς στην τάξη των βιομηχάνων αντίστοιχη - πατριωτική - έξαψη, θα πρέπει να ανατρέξει αρκετά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στους ταξικούς προγόνους του κυρίου Δασκαλόπουλου, εκείνους που το 1940 την «έκαναν» κατά Κάιρο μεριά, και που 10 χρόνια μετά γύρισαν για να χτίσουν «Νέους Παρθενώνες» και να ξεκοκαλίσουν τα σχέδια Μάρσαλ...

*

Το πού το πάει ο ΣΕΒ, λοιπόν, από την άποψη των κοινωνικών, εργασιακών και εισοδηματικών Νταχάου για το λαό, είναι δεδομένο.

Γνωστό επίσης ότι πριν ο κύριος Δασκαλόπουλος αποφασίσει να προβεί σε αυτή την αντιΚΚΕ προεκλογική παρέμβαση, ο ίδιος αντικομμουνισμός είχε εκτοξευτεί για λογαριασμό της τάξης του από τους Σαμαρά, Βενιζέλο, Καρατζαφύρερ, Μπακογιάννη κ.ο.κ.

Φαίνεται, όμως, ότι στις τάξεις των βιομηχάνων υπάρχει εντεινόμενη - και καθόλου ανεξήγητη - ταραχή. Τέτοια που εξανάγκασε τον κύριο Δασκαλόπουλο να αποκαλύψει αυτοπροσώπως ποιος είναι

ο «υποβολέας» του αντιΚουΚουΕδικου οίστρου που διαπερνά το σύνολο του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος.

***

Ας δούμε, όμως, έναντι της «εθνικής ανευθυνότητας» του ΚΚΕ, ποιο είναι το είδος της «εθνικής υπευθυνότητας» που αντιτείνει ο ΣΕΒ, ως «υποβολέας» του αντιΚΚΕ παροξυσμού:

*

Ο κ. Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, είναι αυτός που έχει προτείνει στον ελληνικό λαό να δει

«την περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, την κατάργηση των επιδομάτων, την αύξηση των φόρων» ως μέτρα... αναγκαστικά και αναπόφευκτα αφού, όπως είπε «ήταν όλα μέτρα έκτακτης ανάγκης».

*

Ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, είναι αυτός που έχει δηλώσει ότι

«οι αλλαγές αυτές (σ.σ.: τα μέτρα των Μνημονίων, δηλαδή) αποτελούν τη μόνη διέξοδο από την κρίση, προσφέρουν τη μόνη αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον μας»

*

Ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, είναι αυτός που μεταφέροντας στον ελληνικό λαό την άποψη των βιομηχάνων για το πώς πρέπει να αισθάνονται για την - κατά Πάγκαλο - «ευλογία» των Μνημονίων, είχε δηλώσει ότι

«το Μνημόνιο δεν πρέπει να μας διχάζει, αλλά να μας ενώνει...».

*

Ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, είναι αυτός που έχει δηλώσει ότι η καλύτερη... αντίσταση έναντι του Μνημονίου είναι να το

«ξεπεράσουμε (...) εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα τους όρους του».

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 18/11/2010)

***

Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι με τη σημερινή του αντικομμουνιστική προεκλογική παρέμβαση,

με το κάλεσμα στους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τα κόμματα της «εθνικής υπευθυνότητας» έναντι του ΚΚΕ της «εθνικής ανευθυνότητας»,

ο ΣΕΒ αποδείχτηκε απόλυτα συνεπής με τον εαυτό του και με τις δεδηλωμένες πολιτικές του... προτιμήσεις.

Για παράδειγμα:

*

Ηταν ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, που πανηγύριζε μετά την σύμπραξη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ υπό τη συγκολλητική ουσία του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ., δηλώνοντας ότι

«η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι, στη σημερινή οριακή συγκυρία, η τελευταία ελπίδα της χώρας».

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 10/11/2011)

*

Είναι ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, που λατρεύει το ΠΑΣΟΚ σε τέτοιο βαθμό που έχει προτείνει ακόμα και τη συγχώνευση ΣΕΒ - ΠΑΣΟΚ! Απολαύστε τη δήλωση που έκανε στο ΙΣΤΑΜΕ (Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών «Ανδρέας Παπανδρέου»), δηλαδή στο επίσημο ίδρυμα μελετών του ΠΑΣΟΚ:

«Απόρησα με τον εαυτό μου, πώς εγώ ένας άνθρωπος του στυγνού κατεστημένου εισχωρώ σε σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, όταν διάβασα τη μελέτη του ΙΣΤΑΜΕ "Η στρατηγική της Λισαβόνας και οι προκλήσεις των μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα". Γιατί οι απόψεις μας ταυτίζονται. Νομίζω ότι μπορούμε να δούμε ακόμα και μία συγχώνευση του ΣΕΒ με το ΙΣΤΑΜΕ και άλλων κοινωνικών εταίρων. Αυτό δείχνει πως έχουν πέσει οι διαχωριστικές γραμμές. Δείχνει ευρωπαϊκή ωριμότητα. Συμφωνώ απόλυτα»!

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 22/1/2006)

*

Είναι ο κύριος Δασκαλόπουλος, ως πρόεδρος του ΣΕΒ, που ακριβώς την επόμενη μέρα των εκλογών του 2009, και γνωρίζοντας προφανώς τι κρυβόταν πίσω από το προεκλογικό εκείνο «λεφτά υπάρχουν», πανηγύριζε έξαλλα για την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ μιλώντας για

«μια νέα αφετηρία, ένα νέο ξεκίνημα» και «ισχυρή διακυβέρνηση που απαιτούν οι καιροί και η οριακή κατάσταση του τόπου»

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος 5/10/2009),

ενώ σχολιάζοντας τις προγραμματικές δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου επανερχόταν δυο βδομάδες αργότερα με διθυράμβους του τύπου

«σηματοδοτείται μια αντίληψη ουσιαστικής και ελπιδοφόρας αλλαγής».

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 18/10/2009)

*

Είναι ο κύριος Δασκαλόπουλος που, φυσικά, ως πρόεδρος και εκπρόσωπος των βιομηχάνων, δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης του.

Αναφερόμενος, λοιπόν, στη ΝΔ, έλεγε:

«Από τη Νέα Δημοκρατία προσδοκούμε να συμβάλει καθοριστικά στην προσπάθεια να μεταμορφωθεί η Ελλάδα σε χώρα σύγχρονη, φιλική στην επιχειρηματικότητα και ανοικτή στις επενδύσεις».

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 7/9/2010)

Η προσδοκία του ΣΕΒ δεν άργησε να ευοδωθεί από την... «αντιμνημονιακή» ΝΔ.

***

Εν κατακλείδι, ο κύριος Δασκαλόπουλος και ο ΣΕΒ, έχουν εμπεδωμένη άποψη για το τι συνιστά «σωτηρία» της χώρας.

Ενδεικτικά παραθέτουμε το πώς προϋπάντησε ο ΣΕΒ την απόφαση της τάξης των πλουτοκρατών να προσκαλέσει για απόβαση στην Ελλάδα τα κοράκια της ΕΕ και τα βαμπίρ του ΔΝΤ:

«Θεωρώ χρέος μου να τονίσω ότι είναι άμεση και ζωτική ανάγκη να ενεργοποιήσει η χώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση το μηχανισμό στήριξης της ΕΕ με την προβλεπόμενησυμμετοχή του ΔΝΤ. Την προσφυγή στο μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ δεν πρέπει να τη δούμε ως τιμωρία αλλά ως αναγκαία θεραπεία».

(Δημήτρης Δασκαλόπουλος, 21/4/2010)

*

Κατόπιν όλων αυτών, ευεξήγητη δεν είναι η

εξόφθαλμα αντικομμουνιστική και απροσχημάτιστα προεκλογική εκδήλωση της πρεμούρας του ΣΕΒ;...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

20/5/2010

 -- Ο ΣΕΒ, το ΠΑΣΟΚ και η «ψείρα»...

22/10/2009

 -- ΣΕΒ: «Σοσιαλιστές (!) Ελληνες Βιομήχανοι»!

19/8/2007

 -- Η χαρά του βιομηχάνου...

26/5/2007

 -- «Συγχώνευση» ΠΑΣΟΚ - ΣΕΒ...

24/11/2006

 -- Συγχώνευση...

Μπορούμε να τους τσακίσουμε

Μπορούμε να τους τσακίσουμε

Αλλο να το ξέρεις, γιατί κάπου το άκουσες, κι άλλο να το βλέπεις τίτλο σε πρώτη σελίδα, σαν ανακοίνωση τελεσίδικης καταδικαστικής απόφασης για ομαδική εκτέλεση χιλιάδων νέων παιδιών. Που καταδικάζονται να δουλεύουν, δηλαδή να παράγουν απλήρωτη υπεραξία και να «ζουν» με 255 ευρώ μεικτά το μήνα. Απείρως πιο σκληρό να το βιώνεις...

Το εκτίναγμα του βαθμού εκμετάλλευσης σε απίθανα ύψη ξεπερνά τα όρια της φρίκης. Παγώνει.

Ισως αυτός να 'ναι και ο στόχος. Να 'ναι τόσο ισχυρό το σοκ που να παγώνουν οι αντιδράσεις.

Αυτό, όμως, είναι και το μόνο γεγονός: Το άγριο τσάκισμα των εργατών, ειδικά της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης. Ολες οι άλλες κωλοτούμπες είναι για να καλύψουν αυτό το μοναδικό γεγονός.

Ε, Δε θα περάσουν! Οχι μόνο γιατί δεν πρέπει να περάσουν. Αλλά κύρια γιατί η ιστορία μάς λέει πως κόντρα στη μελετημένη προπαγάνδα της αστικής τάξης, η εργατική τάξη εντέλει δεν αυτοκτονεί, δε λέει «σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω», ψάχνει βρίσκει τρόπο να οργανωθεί, να αντισταθεί, να αντεπιτεθεί, πόσο μάλλον, που τώρα πια κουβαλά πίσω της και μια τεράστια εμπειρία από τις μάχες που έχει δώσει - κι ακόμα περισσότερο έχει το δικό της κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ορκισμένο στο αίμα χιλιάδων και χιλιάδων πρωτοπόρων εργατών, να υπερασπίζει μέχρι τελευταίας ρανίδας τον εργάτη, να οδηγήσει την εργατική τάξη στην απελευθέρωσή της.

***

Μέρα τη μέρα ξεδιπλώνεται το σχέδιο της αστικής τάξης, σαν ενιαίο σχέδιο όλων των κομμάτων που πασχίζουν για την εξουσία της:

Πάνε στις εκλογές με ένα όργιο προπαγάνδας, με το οποίο προσπαθούν να αφήσουν στο απυρόβλητο την πολιτική του κεφαλαίου που εφαρμόζουν και να ενοχοποιήσουν την εργατική τάξη: Μιλάνε για διαφθορά αυτοί που ποδηγέτησαν χιλιάδες συνειδήσεις διαφθείροντάς τες, μιλάνε για ασφάλεια στις γειτονιές, αυτοί που οξύνουν καθημερινά την ανασφάλεια σε εκατομμύρια εργάτες. Δείχνουν έναν εχθρό - «μαϊμού» για να καλύψουν το γεγονός ότι οι ίδιοι είναι οι εχθροί.

***

Είναι επικίνδυνοι. Τους είδαμε στη Χαλυβουργία στο Βόλο να παρατάσσουν τραμπούκους απέναντι σε απεργούς. Προχτές στη Χαλκιδική, στα Μεταλλεία, εκβίασαν εργαζόμενους σπρώχνοντάς τους να δείρουν τους γειτόνους τους! Στην Κρήτη επιχείρησαν να βάλουν τους αγρότες ενάντια στους ναυτεργάτες. Το σχέδιο του «"κοινωνικού αυτοματισμού» απογειώνεται στην εφαρμογή του.

Είναι η ώρα που με τη μεγαλύτερη ψυχραιμία καθένας πρέπει να σκεφτεί διπλά και τριπλά.

Χέρι που σηκώνεται δε γυρίζει πίσω, λέγανε οι παλιοί.

Μια χούφτα είναι οι καπιταλιστές. Ορίζουν όμως τη ζωή χιλιάδων εργατών εκβιάζοντας με το μεροκάματο. Οσο δύσκολο κι αν είναι στον εργάτη να δεχτεί ότι είναι προτιμότερο να χάσει ένα πιάτο φαΐ μια μέρα, παρά να χτυπήσει άλλον εργάτη, αυτή πρέπει να 'ναι η μόνη επιλογή του.

Οπουδήποτε η αστική τάξη στρέφει μια ομάδα ενάντια σε άλλη, η απάντηση πρέπει να 'ναι: χτυπάμε τον πραγματικό εχθρό: Αυτόν που προκαλεί τη μετανάστευση. Αυτόν που κερδίζει από το έγκλημα. Αυτόν που κερδίζει από την εκμετάλλευση. Ενα είναι το αφεντικό και στις τρεις περιπτώσεις.

Ο καπιταλιστής είναι που διαλύει ένα λαό και δημιουργεί κύμα προσφύγων. Ο καπιταλιστής είναι που προωθεί το παράνομο εμπόριο. Ο καπιταλιστής είναι που εξαθλιώνει έναν εργάτη μέχρι να τον κάνει ζώο ανήμερο.

***

Είναι θέμα επιβίωσης της ίδιας της εργατικής τάξης να σηκώσει κεφάλι, να πει το όχι της, να αναγνωρίσει τον αντίπαλο και να βρει τον τρόπο να τον τσακίσει!

Αξίζει, ακόμα και να σπάσεις την τηλεόραση την ώρα που ο Καρατζαφέρης διατάσσει να πυροβολούνται οι μετανάστες.

***

Κρίσιμο, κρισιμότατο σ' αυτές τις στιγμές το θέμα της ενημέρωσης.

Η αστική τάξη έχει στα χέρια της έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό διάδοσης της προπαγάνδας της (τα κανάλια και οι εφημερίδες της είναι το βαρύ πυροβολικό που όμως η δράση του διαχέεται στο πεδίο με χίλιους μύριους άλλους τρόπους).

Η εργατική τάξη διαθέτει μόνο τον «Ριζοσπάστη» και τον «902». Τα άρθρα και οι αναλύσεις τους όπλα καθημερινά στο βαθμό που φτάνουν στον εργάτη, γίνονται εφημερίδα τοίχου στη γειτονιά. Αυτό είναι κι ένα από τα ανυπέρβλητα όπλα της: Η διάδοση της χρήσιμης στον εργάτη πληροφορίας, η προβολή της πρόσωπο με πρόσωπο, εκεί ακριβώς που δουλεύει και ζει ο καθένας.

Η αστική προπαγάνδα έχει το χρήμα με το μέρος της,

Οι εργάτες έχουν την εμπειρία από τους αγώνες που προηγήθηκαν, από το πώς οργανώθηκαν κόντρα σε θεούς και δαίμονες, από το πώς η απόφαση έγινε πράξη, την ώρα που όλα έδειχναν μέσα από τα κανάλια των αστών ότι οι μάχες ήταν χαμένες πριν ξεκινήσουν... Εχουν το ΚΚΕ!

Να πολλαπλασιάσουμε τη δυναμική των όπλων μας.

Να καταργήσουμε στην πράξη τον «κοινωνικό αυτοματισμό», με την ανάδειξη και υπεράσπιση της ταξικής αλληλεγγύης. Με την ταξική ενότητα ενάντια στους αστούς. Να εκφραστεί αυτή η απόφαση με τέτοια ενίσχυση στο ΚΚΕ, ώστε να μην έχουν ύπνο οι αστοί.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

    

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

11/3/2012

 -- Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και η θεωρία των «άκρων»

21/2/2012

 -- Με απαιτητικότητα στα πλάνα μας

13/12/2011

 -- Η πράξη μετράει

5/8/2011

 -- Σκόπευση με καθαρό μυαλό

21/1/2011

 -- Κάθε τάξη και η σημαία της

ΒΕΡΟΛΙΝΟ.-- Συνεχίζονται για δεύτερη βδομάδα οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα με στόχο τη μεγιστοποίηση της πίεσης στους εργοδότες μια περίπου βδομάδα πριν το νέο γύρο διαπραγματεύσεων στις 28 και 29 Μαρτίου. Οι εργαζόμενοι εμμένουν σε αυξήσεις 6,5%, τουλάχιστον όμως 200 ευρώ, ενώ οι εργοδότες αντιπροτείνουν σταδιακές αυξήσεις 3,3% μέσα σε μια διετία.

ΛΟΝΔΙΝΟ.-- Την προστασία των νησιών Φόκλαντς, Μαλβίνας για την Αργεντινή, με «κάθε κόστος» επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των Βρετανών, το 61% σύμφωνα με την έρευνα της ICM για λογαριασμό της εφημερίδας «Guardian», και μόλις το 32% δηλώνει ότι η Βρετανία πρέπει να είναι έτοιμη να διαπραγματευθεί με την Αργεντινή την αλλαγή σκυτάλης. Ας σημειωθεί ότι η έρευνα έγινε μερικές ημέρες πριν την 30ή επέτειο από τον πόλεμο του 1982 και ενόσω η διπλωματική ένταση μεταξύ των δύο χωρών κλιμακώνεται.

ΣΙΚΑΓΟ.-- Αλλη μία νίκη για τον υποψήφιο για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, Μιτ Ρόμνεϊ, ο οποίος νίκησε στις προκριματικές εκλογές στο Ιλινόις. Μετά τη νίκη του, ο Μ. Ρόμνεϊ αναμένεται να λάβει τους 41 από τους 54 εκλέκτορες, φτάνοντας συνολικά σε αριθμό του 562 εκλέκτορες. Ο Σαντόρουμ έχει συγκεντρώσει 249 εκλέκτορες, ο Ν. Γκίνγκριτς 137 και ο Ρον Πολ 69.

ΤΡΙΠΟΛΗ - ΝΟΥΑΞΟΤ.-- Οι αρχές της Μαυριτανίας συμφώνησαν να εκδώσουν στη νέα ηγεσία της Λιβύης, στο «Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο», τον πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών επί Καντάφι, Αμπντουλάχ αλ Σενούσι, που συνελλήφθη επί μαυριτανικού εδάφους, υποστήριξε εκπρόσωπος της Τρίπολης. Από την πλευρά τους, βέβαια, οι αρχές της Μαυριτανίας δεν έχουν επιβεβαιώσει την έκδοση.

ΜΠΑΜΑΚΟ.-- Σφοδρές ανταλλαγές πυρών σημειώθηκαν χτες το απόγευμα στο κέντρο της πρωτεύουσας του Μάλι (στην βορειοδυτική Αφρική) κοντά στο κτίριο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Σύμφωνα με ειδησεογραφικά πρακτορεία, οχήματα μεταφοράς στρατιωτών απέκλεισαν το Προεδρικό Μέγαρο τροφοδοτώντας φήμες για πραξικόπημα.

KAMΠΑΛΑ.-- Επιχείρηση κατά μελών της αντιπολιτευόμενης οργάνωσης «Συμμαχικές Δημοκρατικές Δυνάμεις» που θεωρούνται ύποπτα για την υποκίνηση στάσης κατά της κυβέρνησης του Προέδρου Γιοβέρι Μουσεβένι ξεκίνησε χτες ο στρατός της Ουγκάντας προκαλώντας τις αντιδράσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης που κατήγγειλαν πως ο απώτερος στόχος της στρατιωτικής επιχείρησης είναι η στοχοποίηση πολιτικών της αντιπολίτευσης.

AMΠΙΤΖΑΝ.-- Οι Ενοπλες Δυνάμεις της Ακτής Ελεφαντοστού που κατηγορούνται κατά καιρούς για φόνους, παράνομες συλλήψεις και άλλες βαριές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δρουν από μόνες τους δίχως κυβερνητική εντολή ισχυρίστηκε χτες ο Ντούντου Ντιέν, ανεξάρτητος ειδικός του ΟΗΕ σε ζητήματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε έκθεσή του για τις παραβιάσεις στη δυτικοαφρικανική χώρα.

ΑΜΠΟΥΤΖΑ.-- Ισλαμιστές της οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ» εξαπέλυσαν χτες επίθεση στην πόλη Τάντουμ Ουάντα της βόρειας νιγηριανής πολιτείας Κάνο στο σπίτι ανώτερου αξιωματικού της αστυνομίας και σε αστυνομικό τμήμα της περιοχής, βάζοντας ακολούθως φωτιά σε παρακείμενη τράπεζα. Από το αστυνομικό τμήμα οι δράστες έκλεψαν στολές της αστυνομίας, όπλα «καλάσνικοφ», αλεξίσφαιρα γιλέκα και πυρομαχικά...

    

ν κάνει το ποσοστό 

Έτσι μου είπαν να σας τα πω... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ...

Έτσι μου είπαν να σας τα πω... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ...

Τιτλος τραγουδιου : ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΩ

Στίχοι- μουσική :Νίκος Καλογερόπουλος
Ερμηνεία :Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Άκου ρε γιε της καλογριάς

ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
ο φίλος σου είμαι ο Πανουργιάς
και το δεξί σου χέρι
και εκείνος που καλύτερα απ' ολουνούς σε ξέρει

λένε πως παίζεις με χανουμάκια
με τουρκοπούλες και καλογριές
και αραδιάζουνε βρισιές
πως μπαινοβγαίνεις στους μαχαλάδες
με δερβισάδες στήνεις χορό
και με ρωτάν τι να τους πω;

Λένε πως έχεις αλισβερίσι
με αλι πασάδες κάνεις χωριό
και σε ρωτάω τι να τους πω;
και σε ρωτάω τι να τους πω;

Πες τους ρε φίλε Πανουργιά
έχω εις τον πούτσον μου βιολιά
ορέ έχω εις τον πούτσον μου βιολιά
έχω και τουμπερλέκια
κι όπως γουστάρω τα βαρώ
και σπάω τα ζεμπερέκια

όταν γυρίσω θα τους γαμήσω
και αν αργήσω δως τους κι αυτό
είναι τ' αρχίδια μου τα δυο

Όπως τα λέω να τους τα γράψεις
Όπως τα λέω να τους τα πεις
Καραϊσκάκης σεβνταλής

Όπως τα λέω να τους τα γράψεις
οπως τα λέω να τους τα πεις
Καραϊσκάκης σεβνταλής
Καραϊσκάκης μπεσαλής

Καραϊσκάκης, γεια χαρά
Γεια σου ρε Γέρο του Μοριά
γεια σου ρε Γέρο του Μοριά
και γεια 'που σ' αγαπάνε
κι αυτούς που δεν λυγίζουνε
και που δεν προσκυνάνε

Λένε για μένα τα καρακόλια
άκου τι λένε να μη γαμη...
Μίλα και συ ρε Θοδωρή

Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
όπως τα λέμε να τους τα πεις
Καραϊσκάκης ,Θοδωρής
Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
όπως τα λέμε να τους τα πεις
Κολοκοτρώνης και Γιωργής
Καραϊσκάκης , Θοδωρής

Γεια σου ρε Ανδρούτσο ,γεια χαρά
Γεια σας παιδιά μου αητόπουλα
γεια σας παιδιά μου αητόπουλα
που έχετε αητό πατέρα
κι οποίος δεν εκατάλαβε
τότε ας μας κάνει αέρα

Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις
όπως τα λέμε να τους τα πεις
Ανδρούτσος ,Γιώργης ,Θοδωρής

Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω
Έτσι μου είπαν λόγω τιμής
Ανδρούτσος ,Γιώργης ,Θοδωρής
Έτσι μου είπαν να σας τα γράψω
έτσι μου είπαν λόγω τιμής
Μαζί τους είμαστε κι εμείς
Μαζί σας είμαστε κι εμείς

Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των Super Markets (Δ' Μέρος)

Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των Super Markets (Δ' Μέρος)

Η δεύτερη περίοδος συγκεντροποίησης και η σύγκρουση των ομίλων  (1999 – 2010)

Κλικ για μεγέθυνση

Την είσοδο στην ελληνική αγορά της γαλλικής εταιρείας Carrefour το 1999, θα συνοδεύσει η σχεδόν ταυτόχρονη εξαγορά της Promodes SA στην Γαλλία, με αποτέλεσμα η Καρφούρ Ελλάς ΑΕ να αναλάβει άμεσα και τις δραστηριότητες της Promodes στην Ελλάδα, δηλαδή τηνContinent Hellas ΑΕ και την Dia Hellas ΑΕ. Παράλληλα οι γάλλοι θα απευθυνθούν στους ιδιοκτήτες του ομίλου Μαρινόπουλου με τον οποίο θα συμφωνήσουν την συγχώνευση όλων των επιχειρήσεων των δυο ομίλων στην Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθεί μια κοινή εταιρεία η οποία θα ανήκει κατα 50% στον όμιλο Carrefour και κατα 50% στα αδέρφια Μαρινόπουλου. Το 2000 η συγχώνευση πραγματοποιείται και η νέα εταιρεία ονομάζεται Carrefour Μαρινόπουλος ΑΕ, η οποία απορροφά τις εταιρείες Νίκη ΑΕ, Υπερμαρινόπουλος ΑΒΕΤΕ, Μαρινόπουλος Βορ. Ελλάδας ABETE(πρώην Πασχαλιάς), Εταβίκ ΑΕ, ΚΕΑΠ ΑΕ και την Continent HellasΑΕ. Η Dia Hellas ΑΕ περνάει στα χέρια της μητρικής Carrefour SA.

Η δημιουργία του πανίσχυρου αυτού ομίλου στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την λειτουργία εντός του 1999 των πρώτων καταστημάτων του ομίλου Lidl & Schwarz, κάτω από την επωνυμία της Lidl Hellas & Σια ΕΕ (αξιοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την νομοθεσία ώστε να μην υποχρεώνεται σε δημοσίευση των οικονομικών της στοιχείων), σήμανε συναγερμό στην αγορά των S/M. 

To ενδιαφέρον επικεντρώνεται την περίοδο 1999-2001 στην βόρεια Ελλάδα με επίκεντρο την Θεσσαλονίκη, καθώς παράλληλα με την εμφάνιση των ξένων πολυεθνικών Lidl και Carrefour, μερίδιο της μακεδονικής πίτας αρχίζουν να διεκδικούν και οι υπόλοιπες ισχυρές αλυσίδες της χώρας (Βασιλόπουλος, Ατλάντικ κλπ) οι οποίες δεν είχαν ακόμα εμφανιστεί στην περιοχή.

Η αρχή έγινε από τον Γεώργιο Μπίσκα, ο οποίος μέσω της Αφοί Μπίσκα ΑΒΕΕ (η οποία είχε κατάστημα και στην Βουλγαρία) εξαγοράζει το 1999 τα 14 καταστήματα της Δυο Άλφα ΑΕ ενώ δημιουργεί και καταστήματα Cash & Carry με την επωνυμία ΜπίσκαςPlus. Μέσα στο ίδιο έτος όμως το Μπίσκας Plus εξαγοράζεται από την Άλφα Δέλτα ΑΕ, μαζί με άλλες 2 επιχειρήσεις της οικογένειας Μπίσκα, την Mercato AE και την Αλλαντιν ΑΕ.


Τα «παιχνίδια» όμως των μικρομεσαίων θα σταματήσουν, μόλις μπει το 2000 στο παιχνίδι το μεγάλο αφεντικό της Θεσσαλονίκης, ο Διαμαντής Μασούτης, ο οποίος θα κινηθεί πολύ πιο επιθετικά από όλους εξαγοράζοντας μέσα σε μια διετία (2000-2001) συνολικά 92 καταστήματα στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, καταπίνοντας την Αφοί Μπίσκα ΑΒΕΕ, την Δυο Άλφα ΑΕ, τηνBonie ΑΕ και τα καταστήματα του ομίλου της Άλφα Δέλτα ΑΕ (Άλφα Δελτα, Μπισκας Plus, Μercato AE, Αλλαντίν ΑΕ). Η Δ. Μασούτης ΑΕ κατάφερε με αυτές τις εξαγορές να διπλασιάσει σχεδόν, το μερίδιο του στην πανελλαδική πίτα από το 2,5% to 1999 στο 4,6% to 2002, και να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος στην αγορά της Θεσσαλονίκης με σχεδόν 100 καταστήματα (160 συνολικά στην Μακεδονία) και μερίδιο που άγγιζε το 35% το 2002 (από 14,3% το 1998), παρά την ισχυροποίηση του νέου ομίλου της CarrefourMαρινόπουλος και την δραστηριοποίηση της Lidl στην Θεσσαλονίκη.

Εξαγορές που θα τον τοποθετήσουν στο τρένο των μεγάλων, πραγματοποίησε το 2000 και ο Νικ. Αρβανιτίδης, καθώς απέκτησε το δίκτυο καταστημάτων της Μάρκετ Γαλαξίας ΑΕ στους νομούς Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής όπου δεν είχε παρουσία, όπως επίσης τα καταστήματα της Γαλαξίας ΑΕΒΕ (πρώην Βήτα Σίγμα Μι Μάρκετ), της Ρόμβος ΕΠΕ και τα ΔΙΠΛΑ Discount (Άξονας ΑΕ). Λίγο αργότερα, το 2003, η Αρβανιτίδης ΑΕΕ θα βγει απο τα σύνορα της Μακεδονίας, εξαγοράζοντας τα καταστήματα της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ιωαννίνων (ΑΣΕΛΕ ΑΕ).

Σημαντικό γεγονός για την ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας μέσα στο 2001, ήταν και η χρεωκοπία του Συνεταιρισμού Καταναλωτής - Konsum, τα καταστήματα του οποίου πέρασαν κατα μεγάλο μέρος στα χέρια της Πέντε ΑΕ (Γαλαξίας) η οποία ήταν μέτοχος του συνεταιρισμού, ενώ τα υπόλοιπα εξαγοράστηκαν απο άλλες αλυσίδες της περιοχής.

Η μάχη φουντώνει σε ολόκληρη την Ελλάδα, και άμεσα η βελγική Delhaize de Lion, μέσω της ΑΒ Βασιλόπουλος καταθέτει πρόταση εξαγοράς προς τον Δημήτρη Σπανό, για την εξαγορά των 57 καταστημάτων του δικτύου του Ομίλου Τροφό (46 καταστήματα S/M της Τροφό ΑΕ και 11 καταστήματαC/C της ΕΝΑ ΑΕ), ο οποίος το 2000 κατείχε την 9^η θέση βάση του κύκλου εργασιών του (225 εκατ. €), με μερίδιο κοντά στο 3% της ελληνικής αγοράς. Η εξαγορά ολοκληρώνεται το 2001 ενώ η εταιρεία Τροφό ΑΕ θα απορροφηθεί τελικά μέχρι το 2004, από την ΑΒ Βασιλόπουλος ΑΕ. Πρόκειται για την μεγαλύτερη εξαγορά της περιόδου καθώς με αυτήν την κίνηση η ΑΒ Βασιλόπουλος υπερδιπλασιάζει το δίκτυο καταστημάτων της, αποκτώντας πρόσβαση σε περιοχές όπου δεν είχε παρουσία (όπως στην Βόρεια Ελλάδα) ενώ εμφανίζεται πλέον και με καταστήματα Cash & Carry.

Η απάντηση της Αφοί Βερόπουλοι ΑΕΒΕ, έρχεται την ίδια χρονιά με την εξαγορά του δικτύου των 43 καταστημάτων της Πανεμπορικής ΑΕ (το 2000 κύκλος εργασιών 77 εκατ. €, 1.01% της ελληνικής αγοράς) στην Νότια Ελλάδα, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιοχές να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο, όπως τον Βόλο, την Ζάκυνθο, τον Πύργο, την Ευρυτανία κ.α.

Δυναμικά κινήθηκε και η Ατλάντικ Super Markets AE, η αλυσίδα του Μ. Αποστόλου, συνεχίζοντας την επιθετική στρατηγική των προηγούμενων χρόνων, καθώς απορρόφησε τις δραστηριότητες του Ομίλου Λαουτάρη στην Στερεά Ελλάδα και Εύβοια (Γαληνός Λαουτάρης ΑΕ, Γαληνός Μπαλής ΑΕ - Παλμός, ΔΙΑΝ.ΕΛ. ΑΕ) με την μορφή της συγχώνευσης. Οι επιχειρήσεις του ομίλου Λαουτάρη (40 καταστήματα) είχαν καταγράψει το 2000 κύκλο εργασιών περίπου 125 εκατ. € (μερίδιο αγοράς 1.65%) και βρίσκονταν στην 13η θέση των αλυσίδων S/M και C/C. Το 2002 η Ατλάντικ θα προχωρήσει σε μια ακόμα εξαγορά (και τελευταία της), απορροφόντας τις δραστηριότητες της Αριστα ΑΕ η οποία είχε 19 καταστήματα στην Θεσσαλία και την Θεσσαλονίκη.

Από το 2002 και μέχρι το 2006 και μετά τις σοβαρές ανακατατάξεις της προηγούμενης περιόδου συγκεντροποίησης, ο αριθμός των εξαγορών και συγχωνεύσεων ελαττώνεται εκ μέρους των ισχυροποιημένων πλεον ομίλων του κλάδου. Αφού κατάφεραν μέσα σε μια τριετία, να "βγάλουν απο την μέση" πολλούς μικρομεσαίους αλλά και ισχυρούς αντιπάλους, με τις 10 μεγαλύτερες αλυσίδες να συγκεντρώνουν ένα επιπλέον 13% απο την πανελλαδική πίτα, η μάχη άρχισε να επικεντρώνεται πλεον σε περιοχές όπου τα μονοπώλια του κλάδου λόγω γεωγραφικών δυσκολιών, δεν είχαν ακόμα ισχυρή παρουσία.

 
Απο την μια η ανάπτυξη καταστημάτων με την μέθοδο franchise, σε περιοχές αμφίβολης ή μικρής κερδοφορίας (νησιά, κωμοπόλεις κλπ) και απο την άλλη η ανάπτυξη μικρών καταστημάτων γειτονιάς ώστε να καρπωθούν και το μερίδιο της αγοράς που είχε παραμείνει σε μικρά παντοπωλεία, μινι μάρκετ ή τοπικά σουπερ μαρκετ, αντικατέστησαν προσωρινά και σε ένα βαθμό, την συγκεντροποίηση ως κύριο μέσο ανάπτυξης των μεγάλων αλυσίδων η οποία αναθερμαίνεται ξανά από το 2007 και μετά.

Μεγάλη σημασία όμως έπαιξε και η ραγδαία ανάπτυξη που παρουσίασαν και τα καταστήματα hard discount, της Lidl και της Dia, τα οποία παρακάμπτωντας το χονδρεμπόριο και τις μεγάλες πολυεθνικές που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά τροφίμων, όπως η Nestle, η Kraft, η Unilever κλπ, άρχισαν να πλασάρουν φτηνά προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, προσελκύοντας με αυτόν τον τρόπο μεγάλη μερίδα του ελληνικού καταναλωτικού κοινού. Αυτή η εξέλιξη ανάγκασε σταδιακά και τις υπόλοιπες αλυσίδες να εισάγουν στα ράφια του προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, είτε μόνες τους εφόσον είχαν την δυνατότητα (Carrefour, Delhaise, Βερόπουλος κλπ), είτε μέσω κοινών αγορών (ΕΛΟΜΑΣ, ΑΣΤΕΡΑΣ, ΑΣΠΙΔΑ κλπ) όσον αναφορά τις μικρότερες αλυσίδες και τα τοπικά Super Market.

Τα επιτυχή αποτελέσματα όμως κυρίως της Lidl, άρχισαν να προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον και άλλων γερμανικών πολυεθνικών των discount καταστημάτων και το 2005 εισέρχεται στην Ελλάδα ο όμιλος Tengelmann με τα καταστήματα της Plus, ενώ 2 χρόνια αργότερα κάνει απόβαση στην χώρα και και το τρίτο γερμανικό μονοπώλιο, η Aldi, με στόχο την ανάπτυξη 250 καταστημάτων και την εξασφάλιση μεριδίου κοντά στο 20% της ελληνικής αγοράς.

Μια εξέλιξη όμως ανεξάρτητη απο τα δεδομένα της ελληνικής αγοράς (εξαγορά της Plus από την Edeka στην Γερμανία) οδήγησε την Plus Hellas στην εξαγορά της από την ΑΒ Βασιλόπουλος το 2008, ενώ μέσα στο 2010 και η Aldi (για λόγους που δεν μας ενδιαφέρουν σε αυτό το θέμα) ανακοίνωσε την αποχώρηση της από την Ελλάδα, η οποία και ολοκληρώθηκε μέχρι το τέλος του 2010.

Όπως αναφέραμε και στο πρώτο μέρος της σύντομης αυτής μελέτης, σε ένα οξυμένο ανταγωνιστικό περιβάλλον, με κύριο χαρακτηριστικό την ανισόμετρη ανάπτυξη των επιχειρήσεων, οδηγούμαστε νομοτελειακά σε εξαγορές, αλλά και σε χρεωκοπίες εταιρειών, χωρίς αυτό να σημαίνει πως χρεωκοπούν και οι ιδιοκτήτες τους. Τρανταχτό παράδειγμα η Ατλάντικ Supermarkets, η οποία υπέβαλλε αίτηση στο άρθρο 99 τον Αύγουστο του 2010 και χρεωκόπησε οριστικά πριν λίγους μήνες, ενώ απο την άλλη ο Μ. Αποστόλου, διατήρησε στην κατοχή "του περιβάλλοντός του" μεγάλο μέρος της ιδιοκτησίας της παλαι ποτέ κραταιάς επιχείρησης, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο μια νέα αλυσίδα στα τέλη του 2011 με την επωνυμία Welcome market.

Κλείνοντας αυτήν την μελέτη γύρω απο την συγκέντρωση και την συγκεντροποίηση στον κλάδο των S/M και C/C, θα αναφέρουμε πως από το 2007 φαίνεται να έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος εξαγορών που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα μέσα στην καπιταλιστική κρίση, αν και ακόμα πρόκειται για διάσπαρτες κινήσεις συγκεντροποίησης, με τελευταία την απορρόφηση το 2010 απο την Carrefour Μαρινόπουλος ΑΕ, της Dia Hellas AE, η οποία βρισκόταν ήδη στα χέρια της μητρικής Carrefour από το 1999. Αυτή η συγχώνευση βεβαίως δεν είχε τόσο χαρακτήρα συγκεντροποίησης, όσο μάλλον ανασύνταξης και αναδιοργάνωσης, απέναντι στην επέλαση στον χώρο των Discount (και όχι μόνο), της Lidl.

Συμπληρωματικά να αναφέρουμε πως οι σημαντικότερες εξαγορές τα τελευταία χρόνια είναι των Supermarket Ξυνός (2005) και Πειραϊκόν (2008) από την Carrefour Μαρινόπουλος, της Παπαγεωργίου ΑΕΕ από τον Σκλαβενίτη (2007), της Τροφίνο ΑΒΕΕ από τον Βερόπουλο (2007), της Πασχαλίδης ΑΕΕ από τον Μασούτη (2009), της Αλιμέντα Nova από την Μάρκετ ΙΝ (2007) και φυσικά των Plus Hellas & ΣΙΑ ΕΠΕ (2008) και Κορυφή ΑΕ (2009) από την ΑΒ Βασιλόπουλος.

Σχετικά 

- Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των Super Markets (Α' Μέρος)

- Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των Super Markets (Β' Μέρος) 
- Συγκέντρωση και συγκεντροποίηση στον κλάδο των Super Markets (Γ' Μέρος) 

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν 

1) Εθνικό Τυπογραφείο - Ισολογισμοί ΑΕ/ΕΠΕ

2) Αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού - Εξαγορές στον κλάδο των S/M

3) Τα παραδοσιακά παντοπωλεία και το συνεταιριστικό τους κίνημα - Απ. Μαυρομάτης (2008)

4) Ο κλάδος των Supermarket στο ελληνικό λιανεμπόριο τροφίμων - Χρ. Νταβου (2008)

5) Προοπτικές του κλάδου Super market και Cash & Carry - Δημ. Ζουριδάκης (2006)

6) Μορφές Αγοράς και Βιομηχανία Τροφίμων - Η περίπτωση των Σουπερ Μάρκετ - Γ. Δρίτσα (2009)

7) Μελέτη Κλάδου Λιανεμπορίου - Τεύχος Β' - ICAP (2005)

8) Carrefour

9) Μασούτης

10) Μέτρο

11) Μάρκετ Ιν

12) Γαλαξίας

13) Ελομας

14) http://www.casss.gr/PressCenter/Articles/2151.aspx 

Μελετήθηκαν επίσης διάσπαρτα δημοσιεύματα των εφημερίδων Βήμα, Ελευθεροτυπία και Ριζοσπάστηςτα οποία περιείχαν στοιχεία κλαδικών μελετών της AC Nielsen, του Πανοράματος των Ελληνικών Σουπερ Μάρκετ, της ΙΕΛΚΑ, της Hellastat και της ICAP, από το 1990 μέχρι σήμερα.