“Κάψτε τους, πυροβολήστε τους, σκοτώστε τους” τραγουδούσαν Ισραηλινοί διαδηλωτές για τους Παλαιστίνιους

Κατιούσα

Δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πιο τρανταχτή αντίθεση. Την ώρα που στο συνοριακό φράχτη που έχει στήσει το κράτος του Ισραήλ, για να αποκλείσει τη Λωρίδα της Γάζας και τους κατοίκους της, ο στρατός του δολοφονούσε δεκάδες άοπλους διαδηλωτές, στην Ιερουσαλήμ γίνονταν μες σε εορταστικό κλίμα -και με δρακόντεια μέτρας ασφαλείας- τα εγκαίνια της ματοβαμμένης πρεσβείας των ΗΠΑ, που με την κίνηση αυτή αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ.
Ο Νετανιάχου πανηγύριζε λέγοντας πως ο Τραμπ και οι ΗΠΑ “γράφουν ιστορία, αναγνωρίζοντας την ιστορία των Ισραηλινών”, ενώ ο σύμβουλος και γαμπρός του Τραμπ, Τζάρεντ Κούσνερ, δήλωνε πως “συμπαραστεκόμαστε στο Ισραήλ, γιατί πιστεύουμε κι οι δύο στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία…”. Τα οποία προφανώς βρίσκουν την ανώτατη έκφρασή τους στο έγκλημα διαρκείας στη λωρίδα της Γάζας και κάθε άλλο έγκλημα του ιμπεριαλισμού που έχει τέτοιες αξίες και ιδανικά…
Το χειρότερο όμως είναι οι Ισραηλινοί που διαδήλωσαν με αφορμή τη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας και έδειξαν κι αυτοί τη βαθιά τους πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, τραγουδώντας ρυθμικά για τους Παλαιστίνιους στη Λωρίδα της Γάζας: “κάψτε τους, πυροβολήστε τους, σκοτώστε τους όλους”.
Μπροστά σε τέτοιο μεγαλείο ανθρωπιάς και καλοσύνης, σε αυτήν την επίδειξη πολιτισμού και δημοκρατίας που κάνουν τα φασιστικά ανθρωποειδή, θυμίζοντας τις χειρότερες στιγμές του ναζισμού, που εξόντωνε τους Εβραίους, μπορούμε να αντιστρέψουμε στις Ισραηλινές αρχές το δικό τους ερώτημα και να αναρωτηθούμε με τη σειρά μας.
Θα αισθανόσασταν ασφαλείς με αυτό το φασιστικό όχλο δίπλα σας;

Χρυσές δουλειές πίσω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν

Η υπογραφή της συμφωνίας του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το μεγαλύτερο μέρος της αστικής τάξης στο Ιράν και τη «μετριοπαθή» κυβέρνηση του Προέδρου της χώρας, Χασάν Ροχανί.

Το διακύβευμά της μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ είναι ορατό. Ωστόσο, τα παζάρια συνεχίζονται μαζί με απειλές για νέες κυρώσεις και υποσχέσεις για περισσότερες επωφελείς μπίζνες από χώρες που έχουν σταθερά συμφέροντα στο Ιράν με πρώτες την Κίνα και τη Ρωσία.

Αξίζει να κάνουμε μία σύντομη «ανασκόπηση» σε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές συμφωνίες μονοπωλίων, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων που κλείστηκαν από το καλοκαίρι του 2015 με το Ιράν.

Από τις κορυφαίες συμφωνίες με ξένα μονοπώλια θεωρούνται αυτές στον τομέα της αεροναυπηγικής και της Ενέργειας.

Ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών
με  συμφωνίες 40 δισ. δολαρίων

Το Δεκέμβρη του 2016 το ευρωπαϊκό πολυεθνικό μονοπώλιο «Airbus» υπέγραψε συμφωνία με την ιρανική αεροπορική εταιρεία «Iran Air» για την πώληση 100 αεροσκαφών έναντι 19 δισ. $.

Παράλληλα, το αμερικανικό μονοπώλιο αεροναυπηγικής «Boeing» έκλεισε συμφωνία επίσης με την «Iran Air» για την πώληση 80 αεροσκαφών έναντι 17 δισ. $ και στη συνέχεια άλλη συμφωνία με την ιρανική εταιρεία «Aseman Airlines» για αεροσκάφη αξίας 3 δισ. $.

Από αυτές τις συμφωνίες έχουν φθάσει έως σήμερα στο Ιράν μόνον τρία μεγάλα αεροσκάφη της «Airbus».

Η «Boeing» δεν έδωσε στο Ιράν 2,5 χρόνια μετά τη συμφωνία ούτε ένα αεροσκάφος, μολονότι τα πρώτα υποτίθεται πως θα δίνονταν το 2017 με καταληκτική χρονιά παράδοσης το 2025.

Η μόνη αεροναυπηγική εταιρεία που διεκπεραίωσε ένα μεγάλο μέρος συμβολαίων για πωλήσεις αεροσκαφών είναι η ιταλο-γαλλική εταιρεία ATR, που το 2017 είχε κλείσει συμφωνία για πώληση 20 δικινητήριων αεροσκαφών αξίας 536 εκατ. $. Από τα 20 έχουν ήδη φθάσει στο Ιράν τα 8.

Η σπουδή του Αμερικανού υπ. Οικονομικών, Στίβεν Μνούτσιν, να προειδοποιήσει από το βράδυ της Τρίτης τα μονοπώλια «Airbus» και «Boeing» με ανάκληση των αδειών για μπίζνες με το Ιράν είναι χαρακτηριστική.

Μολονότι οι ηγέτες Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας έχουν δηλώσει πως θα συνεχίσουν να τηρούν τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα και ως εκ τούτου τα συμβόλαια των μονοπωλίων τους με το Ιράν (μέχρι νεωτέρας…), δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η «Airbus» θα καταφέρει να διεκπεραιώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των Ιρανών.

Αυτό, μεταξύ άλλων, γιατί το 10% των εξαρτημάτων των αεροσκαφών της το προμηθεύεται από τις ΗΠΑ, πράγμα που μπορεί να δυσκολευτεί από τις αμερικανικές κυρώσεις.

Τεράστια ενεργειακά συμβόλαια

Αλλη κορυφαία συμφωνία που είχε κλείσει ξένο μονοπώλιο με την κυβέρνηση Ροχανί είναι αυτή της γαλλικής ενεργειακής εταιρείας «Total». Η συμφωνία υπογράφηκε τον Ιούλη του 2017, είναι αξίας 5 δισ. $ και έχει διάρκεια 20 χρόνια.

Αφορά (στο πλαίσιο κοινοπραξίας με την κινεζική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία «CNPC» και την ιρανική κρατική πετρελαϊκή «Petropars») την εκμετάλλευση του τεράστιου υποθαλάσσιου κοιτάσματος φυσικού αερίου «South Pars».

Ενός κοιτάσματος που ανάγκασε το Κατάρ να χαλάσει τις σχέσεις με τις άλλες πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου και να έρθει πιο κοντά με το Ιράν, προκειμένου να καταστεί πιο εύκολη η εκμετάλλευσή του!

Διεθνή δίκτυα οικονομικής ενημέρωσης αναφέρουν πως σε περίπτωση που η «Total» δεν καταφέρει να διατηρήσει το μερίδιο της συμφωνίας που της αναλογεί, λόγω των αμερικανικών κυρώσεων, τότε η κινεζική κρατική εταιρεία «SINOPEC» είναι έτοιμη να πάρει τη θέση της!

Η «SINOPEC» έχει ήδη υπογράψει συμφωνία με την ιρανική κυβέρνηση, γι’ αυτό το λόγο, ύψους 1 δισ. $, ώστε να αναλάβει το «μερίδιο» της «Total».

Αλλη συμφωνία ύψους 3 δισ. $ δίνει στο ίδιο κινεζικό μονοπώλιο τη δυνατότητα να διευρύνει την ανάπτυξη διυλιστηρίων στο Abadan του νοτίου Ιράν.

Διερευνητικές αποστολές για μπίζνες στο Ιράν έχουν πραγματοποιήσει και άλλα μονοπώλια Ενέργειας όπως η ολλανδο-βρετανική «Royal Dutch Shell», που υπέγραψε «προσωρινή συμφωνία» το Δεκέμβρη του 2016 για την ανάπτυξη ιρανικών πετρελαιοπηγών και κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε νότιο Αζαντεγκάν, Γιανταβαράν και Κις και η ιταλική «ENI».

Το ίδιο διάστημα, η νορβηγική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου «DNO» έκλεισε συμφωνία για την ανάπτυξη πετρελαιοπηγών στο δυτικό Ιράν

και η επίσης νορβηγική εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας «Saga Energy» υπέγραψε τον περασμένο Οκτώβρη συμφωνία αξίας 3 δισ. $ για να φτιάξει τεράστιο πάρκο ηλιακής ενέργειας στο Ιράν.

Πέρα από τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες, που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα έντονη συνεργασία στο Ιράν – ιδιαίτερα στον τομέα θαλάσσιας μεταφοράς πετρελαίου – ξεχωρίζουν και οι δουλειές που έχουν κλείσει στη χώρα τα «Ελληνικά Πετρέλαια» με την ιρανική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία «NIOC».

Χαρακτηριστική η αντίδραση των Γερμανών βιομηχάνων

Σύσσωμη ήταν η αντίδραση των γερμανικών επιχειρηματικών και βιομηχανικών ενώσεων απέναντι στις ανακοινώσεις των ΗΠΑ και τις δηλώσεις του νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία, Ρίτσαρντ Γκρενέλ, ότι:

«Οι γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο Ιράν θα πρέπει να τερματίσουν τις εργασίες τους αμέσως.»

Το μέλος του ΔΣ του Γερμανο-Ιρανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, Μίχαελ Τόκους, του απάντησε άμεσα:

«Ο κύριος Γκρενέλ μόλις τοποθετήθηκε πρέσβης στη χώρα μας […] Είμαι σίγουρος ότι το υπ. Εξωτερικών θα του επισημάνει ότι δεν περιλαμβάνεται στα καθήκοντά του να δίνει οδηγίες στις γερμανικές επιχειρήσεις ή να τις απειλεί.»

Για να καταλάβουμε τις διαστάσεις της δράσης του γερμανικού κεφαλαίου στο Ιράν, αξίζει να επισημάνουμε το στοιχείο του Γερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου (DIHK) ότι από την υπογραφή της πυρηνικής συμφωνίας το 2015, οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ Γερμανίας – Ιράν έχουν αυξηθεί κατά 42%, φτάνοντας στα 3,4 δισ. €.

Σύμφωνα με το Σύνδεσμο Κατασκευαστών Μηχανημάτων (VDMA) το 2017, οι εξαγωγές γερμανικών μηχανημάτων προς το Ιράν αυξήθηκαν κατά 21% στα 901 εκατ. €.

Ετσι, η Γερμανία έχει καταστεί ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαϊκούς εμπορικούς εταίρους του Ιράν.

Σήμερα, περίπου 120 γερμανικές εταιρείες με δικό τους προσωπικό δραστηριοποιούνται στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων εταιρειών όπως η «Siemens». Περίπου 10.000 γερμανικές εταιρείες εμπορεύονται με το Ιράν.

Χαρακτηριστική και η δήλωση του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI), Ντίτερ Κεμπφ, που είπε ότι:

«Οι εταιρείες μας έχουν μεγάλες προσδοκίες από το άνοιγμα της αγοράς με άρση των οικονομικών κυρώσεων. Τώρα αυτές οι προοπτικές σαφώς έχουν θολώσει»

και κάλεσε την ΕΕ να πετύχει μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα μια σαφή δέσμευση σε όσα προβλέπονται στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν.

Κίνα και Ρωσία έχουν έντονη παρουσία

Η παρουσία των κινεζικών μονοπωλίων στο Ιράν είναι κάτι παραπάνω από έντονη. Πολυποίκιλες επενδύσεις, εκατοντάδων δισ. $, κάνουν οι Κινέζοι στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του «Ενός Δρόμου – Μίας Ζώνης».

Οι κινεζικές επενδύσεις στο Ιράν αφορούν, μεταξύ άλλων, κατασκευαστικά έργα, πιστώσεις 1,5 δισ. $ από την Τράπεζα Εξαγωγών – Εισαγωγών Κίνας (συμφωνία του 2017) για την ηλεκτροδότηση της νέας υπερταχείας σιδηροδρομικής γραμμής, που θα ενώνει την Τεχεράνη με την πόλη Μασχάντ,

πιστώσεις ύψους 10 δισ. $ σε ιρανικές τράπεζες από την κινεζική τράπεζα «CITIC», πέρα από τις μπίζνες της «SINOPEC» εάν η «Total» αναγκαστεί να αποσυρθεί από τις γεωτρήσεις στο τεράστιο κοίτασμα «South Pars».

Και η Ρωσία δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχη από τις συμφωνίες που κλείνονται στο Ιράν τα τελευταία χρόνια.

Ρωσικά μονοπώλια πυρηνικής ενέργειας ευελπιστούν ότι θα μπορέσουν κάποια στιγμή να αναλάβουν την κατασκευή πυρηνικών σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας,

ενώ η ρωσική εταιρεία «Zarubezhneft» μόλις τον περασμένο Μάρτη έκλεισε συμφωνία αξίας 742 εκατ. $ για γεωτρήσεις σε πετρελαιοπηγές του δυτικού Ιράν.

Και οι αυτοκινητοβιομηχανίες στο παιχνίδι

Αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν κλείσει τεράστια συμβόλαια. Μεταξύ αυτών είναι η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία «PSA Peugeot Citroen» για τη δημιουργία εργοστασίου παραγωγής 200.000 οχημάτων το χρόνο,

ενώ και η «Groupe Renault» είχε υπογράψει πριν δύο χρόνια συμφωνία αξίας 778 εκατ. $ για την κατασκευή εργοστασίου έξω από την Τεχεράνη για την ετήσια παραγωγή 150.000 αυτοκινήτων σε μία χώρα με αγορά αρκετών δεκάδων εκατομμυρίων οδηγών.

Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία «Volkswagen» είχε επίσης αρχίσει να εξάγει αυτοκίνητα στο Ιράν. Ωστόσο, ο όμιλος ανακοίνωσε ότι μετά την απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ:

«Θα εμμείνει στην εφαρμογή όλων των εθνικών και διεθνών νόμων και κανονισμών περί εξαγωγών.»

Βασικά σημεία της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα

Στις 14 Ιούλη 2015 μετά από πολυετείς διαπραγματεύσεις ανακοινώθηκε η επίτευξη συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

Υπογράφτηκε στην έδρα της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) στη Βιέννη ανάμεσα στο Ιράν και τις πέντε χώρες – μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία) και τη Γερμανία (ομάδα των 5+1).

Διακηρυγμένος στόχος της συμφωνίας ήταν να αποτραπεί τουλάχιστον έως το 2025 η ανάπτυξη στρατιωτικού πυρηνικού προγράμματος και να διασφαλιστεί ο «ειρηνικός» χαρακτήρας του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος.

Μεταξύ άλλων προβλέπεται:

• Το Ιράν θα μειώσει τον αριθμό των συσκευών φυγοκέντρισης εμπλουτισμού ουρανίου από 20.000 σε 6.104 και θα μειώσει κατά 50% τον αριθμό των περίπου 10.000 συσκευών που χρησιμοποιούσε έως το 2015.
• Οι περιορισμοί στο ιρανικό «αμιγώς ειρηνικό πυρηνικό πρόγραμμα» θα διαρκέσουν 10 χρόνια και μετά θα χαλαρώσουν σταδιακά, έπειτα από μία τριετία.
• Οι υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Φόρντο του Ιράν συμφωνήθηκε να μετατραπούν σε ερευνητικό ιατρικό πυρηνικό κέντρο.
• Ο αντιδραστήρας βαρέος ύδατος στο σταθμό του Αράκ θα ανασχεδιαστεί, ώστε να μην παράγει πλουτώνιο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.
• Το Ιράν επιτρέπει τη δυνατότητα πρόσβασης σε επιθεωρητές της ΙΑΕΑ, εάν αξιωματούχοι του Οργανισμού θεωρήσουν ότι ένα μέρος είναι «ύποπτο» και παρουσιάσουν αδιάσειστα στοιχεία περί «μη δηλωμένης πυρηνικής δραστηριότητας». Σε αυτήν την περίπτωση, το Ιράν θα πρέπει να επιτρέψει την πρόσβαση εντός 24 ημερών.
• Το εμπάργκο όπλων θα ισχύσει για ακόμη 5 χρόνια και άλλα 8 χρόνια θα διαρκέσουν οι περιορισμοί στο ιρανικό βαλλιστικό πρόγραμμα. Θα επιτραπεί, όμως, στο Ιράν η πρόσβαση σε τεχνολογίες που θεωρούνται «απαγορευμένες».
• Οι δυτικές και διεθνείς κυρώσεις ήρθησαν όταν οι ειδικοί πιστοποίησαν ότι το Ιράν σέβεται τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Εάν κάποια στιγμή θεωρηθεί ότι δεν τηρούνται, τότε οι κυρώσεις θα τεθούν ξανά σε ισχύ εντός 65 ημερών.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Ο Kanye West, η Χρυσή Αυγή και τα 400 χρόνια σκλαβιάς

Κατιούσα

Ο διάσημος ράπερ και σύζυγος της Κιμ Καρντάσιαν Kanye West έχει απασχολήσει συχνά-πυκνά τα διεθνή ΜΜΕ για τις απόψεις του, όπως το 2005 όταν στη διάρκεια των Αμερικανικών Μουσικών Βραβείων επιτέθηκε στον τότε πρόεδρο Τζωρτζ Μπους για την αδιαφορία του προς τους Μαύρους, μετά τον τυφώνα Κατρίνα που ως γνωστόν έπληξε δυσανάλογα την αφροαμερικανική κοινότητα. Τον τελευταίο καιρό, έχει επανενεργοποιήσει το λογαριασμό του στο τουίτερ, προκαλώντας έναν καταιγισμό κριτικής για την υποστήριξη που παρείχε με αναρτήσεις του στον Ντόναλντ Τραμπ. Πραγματικό ορυμαγδό αντιδράσεων προκάλεσε ωστόσο η δήλωσή του στην ιστοσελίδα TMZ, πως τα 400 χρόνια σκλαβιάς των Μαύρων ήταν “επιλογή”: “Όταν ακούς για 400 χρόνια σκλαβιάς, για 4οο χρόνια; Αυτό ακούγεται σαν επιλογή!” και συνέχισε λέγοντας: ¨Δηλαδή ήσουν εκεί για 400 χρόνια, κι αυτό ήταν; Είναι σαν να είμαστε σε πνευματική φυλακή. Μου αρέσει η λέξη φυλακή γιατί η έννοια της σκλαβιάς παραπέμπει υπερβολικά στην έννοια των Μαύρων. Η φυλακή είναι κάτι που μας ενώνει ως μία φυλή. Μαύροι και Λευκοί ως μία φυλή. Ότι είμαστε η ανθρώπινη φυλή.” Ο πειρασμός ψυχιατρικοποίησης των απόψεων του West, λόγω των περιπετειών της ψυχικής υγείας τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση απλώς παρέχει το ακαταλόγιστο στον ίδιο και τις επικίνδυνες απόψεις του. Εξάλλου η ταύτιση του θύτη με το θύμα δεν είναι κάτι που εφηύρε ο ράπερ, ούτε είναι υπήρξε ιστορικά άγνωστο το φαινόμενο Μαύρων στρατιωτών που πολέμησαν στο πλευρό των ναζί κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από την ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, που θεώρησε πως έβγαλε “λαβράκι”, εμφανίζοντας τις δηλώσεις West ως ένα “σοκ στην πολιτική ορθότητα”, με το συντάκτη να διερωτάται τι θα γινόταν αν τα ίδια λέγονταν από λευκό. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι χρυσαυγίτες εντυπωσιάζουν με την οξυδέρκειά τους, ωστόσο η χαρά με την οποία αγκάλιασαν τον ισχυρισμό πως 400 χρόνια σκλαβιάς σημαίνουν οικειοθελή αποδοχή της δε μπορεί παρά να γεννά το ερώτημα αν θεωρούν πως το ίδιο ισχύει και για τα επίσης 400 χρόνια σκλαβιάς των πληθυσμών που συγκρότησαν το ελληνικό έθνος. Μάλιστα η κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ δεν απέχει και τόσο πολύ από την επανάσταση του 1821, μόλις 44 χρόνια. Αν δεν πρόκειται για επικό αυτογκόλ, μάλλον η ταύτιση με τον West υποκρύπτει μια κρυφή νοσταλγία για την Οθωμανική Αυτοκρατορία που δεν ήξεραν πώς αλλιώς να την εκφράσουν. Σε κάθε περίπτωση, ο ρατσισμός είναι το τέλος της λογικής, απ’όπου κι αν προέρχεται.

Η ίδρυση του ισραηλινού κράτους και η στάση της ΕΣΣΔ

Κατιούσα

Τα 70 χρόνια του “γιορτάζει” σήμερα το ισραηλινό κράτος, εξοντώνοντας τους για άλλη μια φορά δεκάδες Παλαιστίνιους αμάχους και τραυματίζοντας πάνω από χίλιους. Στην ουσία οι ίδιες οι ισραηλινές αρχές αμαυρώνουν την ίδρυση του Ισραήλ, ένα γεγονός προοδευτικό για την εποχή, μια ελάχιστη “αποζημίωση” της ανθρωπότητας απέναντι στο μαρτύριο εκατομμυρίων Εβραίων στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΣΣΔ όχι απλά υπήρξε η πρώτη χώρα που αναγνώρισε και νομικά το Ισραήλ, αλλά έπαιξε και πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδρυσή του.
Είναι γνωστό ότι παραδοσιακά οι μπολσεβίκοι, περιλαμβανομένου του Λένιν τηρούσαν αρνητική στάση έναντι του σιωνισμού, θεωρώντας τον οπισθοδρομικό ρεύμα αστικού εθνικισμού, ενώ η ΕΣΣΔ είχε στηλιτεύσει τη στάση των Εβραίων εποίκων στην υπό βρετανικό έλεγχο Παλαιστίνη στη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων του 1929 και του 1936, ως οργάνων του βρετανικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή.
Το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο αγώνας κατά του κοινού εχθρού των ναζί ωστόσο, έφερε μια προσέγγιση των δύο πλευρών, αρχής γενομένης από το 1941, όταν άρχισαν οι επαφές με ιθύνοντες των εβραϊκών οργανώσεων, όπως τον Χάιμ Βάισμαν, πρόεδρο της Διεθνούς Σιωνιστικής Οργάνωσης, καθώς και η δημιουργία της Εβραϊκής Αντιφασιστικής Επιτροπής στη Μόσχα την ίδια χρονιά.  Ο σοβιετικός πρέσβης στο Λονδίνο Ιβάν Μάισκι είχε επίσης συνάντηση με τον μετέπειτα πρώτο ηγέτη του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν, παρά τη γνωστή εναντίωση του τελευταίου στην ΕΣΣΔ. Η συνάντηση έγινε το 1943 στην ίδια την Παλαιστίνη, όπου ο Μάισκι, λίγο πριν γυρίσει στη Μόσχα όπου είχε ανακληθεί, έμεινε τρεις μέρες για να βεβαιωθεί για τη βιωσιμότητα ενός μελλοντικού ισραηλινού κράτους. Φαίνεται πως μετά την παραμονή του εκεί συνέταξε πράγματι αναφορά προς το Στάλιν υπέρ των εβραϊκών θέσεων. Η επίσης μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ, Γκόλντα Μέιρ (υπηρέτησε ως πρέσβειρα της ΕΣΣΔ στο διάστημα 1948-1949), δήλωνε αργότερα πως “καταλαβαίναμε ότι αυτή η επίσκεψη είχε μεγάλη αξία”.
Πέραν της γνήσιας συμπάθειας των Σοβιετικών για τα εβραϊκά αιτήματα, καθώς και την προσδοκία πως το νέο κράτος θα ήταν, αν όχι σοσιαλιστικό, τουλάχιστον φιλικά διακείμενο προς την ΕΣΣΔ, είναι σαφές ότι ρόλο για την θερμή τους υποστήριξη έπαιξε η αντιπαλότητα με το βρετανικό ιμπεριαλισμό. Η εκδίωξη της Μεγάλης Βρετανίας από μια κρίσιμη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν ένας στόχος της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής που εξυπηρετούνταν σε εκείνη τη συγκυρία με τη δημιουργία ισραηλινού κράτους. Η σοβιετική στάση έγινε ξεκάθαρη με την παραπομπή της επίλυσης του ζήτηματος της Παλαιστίνης στα νεοσύστατα Ηνωμένα Έθνη στις αρχές του 1947, παραπομπή που θα ήταν πολύ δυσκολότερη χωρίς την ίδια την παρέμβαση της ΕΣΣΔ.
Η σοβιετική επιτροπή που είχε επιφορτιστεί με το θέμα πρότεινε ένα σχέδιο τεσσάρων σημείων, που προέβλε την αποχώρηση των Βρετανικών στρατευμάτων, το τερματισμό της λεγόμενης “Βρετανικής Εντολής” στην Παλαιστίνη, καθώς και τη δημιουργία μιας “ενιαίας, ανεξάρτητης και δημοκρατικής Παλαιστίνης” της οποίας οι πολίτες θα απολάμβαναν “ίδια εθνικά και δημοκρατικά δικαιώματα”. Το σοβιετικό σχέδιο ήταν αντίθετο στην παραπέρα μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη, θεωρώντας πως το εβραϊκό ζήτημα μπορούσε να επιλυθεί μέσω του εκδημοκρατισμού της Ευρώπης και της εξάλειψης των ριζών του φασισμού. Με τον Ψυχρό Πόλεμο να έχει ήδη πάρει μορφή, οριστικά μετά την εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν το Μάρτη του 1947, κι η ΕΣΣΔ φοβόταν δικαιολογημένα πως Βρετανία και ΗΠΑ προσπαθούσαν να διευθετήσουν το παλαιστινιακό με τους δικούς τους όρους, την ώρα που η βία στην περιοχή γνώριζε νέα έξαρση. Στις 29 Νοέμβρη 1947 η ΕΣΣΔ στήριξε το σχέδιο του ΟΗΕ για δημιουργία δυο χωριστών κρατών στην περιοχή, ενός ισραηλινού και ενός αραβικού, αλλά οι Σοβιετικοί ήταν διατεθειμένοι να στηρίξουν ένα ενιαίο ισραηλινό κράτος με ίσα δικαιώματα για Άραβες και Εβραίους.
Ιστορική ήταν η ομιλία του Σοβιετικού πρέσβη στον ΟΗΕ, Αντρέι Γκρομίκο, όπου μεταξύ άλλων σημείωνε πως: “Το γεγονός πως κανένα δυτικοευρωπαϊκό κράτος δεν μπόρεσε να διασφαλίσει την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων του εβραϊκού λαού και να το προφυλάξει από τη βία των φασιστών εκτελεστών του δικαιολογεί την επιδίωξη των Εβραίων να ιδρύσουν το δικό τους κράτος. Θα ήταν άδικο να μη ληφθεί αυτό υπόψη και να αρνηθούμε στον εβραϊκό λαό το δικαίωμα να πραγματοποιήσει αυτή την επιδίωξη.” Η νομική αναγνώριση της ισραηλινής ανεξαρτησίας από σοβιετικής πλευράς ήρθε στις 17 Μάη 1948, τρεις μέρες μετά τη δημιουργία του κράτους, καθιστώντας την ΕΣΣΔ το πρώτο κράτος στον κόσμο που παρείχε de jure αναγνώριση στο Ισραήλ. Η σταδιακή επιδείνωση των ισραηλινοσοβιετικών σχέσεων, που κορυφώθηκε με τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών το 1967 ως και τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991, είχε να κάνει με τη μετατροπή του Ισραήλ στο στενότερο διεθνή σύμμαχο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή και κατοχική δύναμη σε βάρος των Παλαιστινίων, κι όχι στον πολυθρύλητο σταλινικό ή σοβιετικό “αντισημιτισμό”, κατηγορία που εξάλλου με περισσή ευκολία εκτοξεύεται από όσους εξισώνουν το φυλετικό μίσος με την δίκαιη καταδίκη των εγκληματικών πολιτικών του ισραηλινού κράτους.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Πικετοφορία σήμερα στις 19:30 στην Ανουντιάτα ενάντια στο νέο έγκλημα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού

Με βαθιά οδύνη και αποτροπιασμό παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες και ώρες το απίστευτο λουτρό αίματος, που διαδραματίζεται στη Γάζα, την ασταμάτητη σφαγή των δεκάδων άοπλων Παλαιστίνιων διαδηλωτών από το στρατό του κράτους-τρομοκράτη, του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ.

Τουλάχιστον 52 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν μόνο σήμερα και πάνω από 2.000 έχουν τραυματιστεί από σφαίρες Ισραηλινών στρατιωτών, που πυροβολούν εν ψυχρώ. Μεταξύ των νεκρών τουλάχιστον οκτώ είναι ανήλικοι κάτω των 16 ετών, από τους τραυματίες τουλάχιστον 122 είναι επίσης ανήλικοι, δεκάδες είναι οι γυναίκες ακόμη και οι δημοσιογράφοι που έχουν τραυματιστεί.

Από την αρχή των διαδηλώσεων της αποκαλούμενης Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, που ξεκίνησαν οι Παλαιστίνιοι στις 30 Μάρτη διεκδικώντας το δικαίωμα της επιστροφής για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ο αριθμός των νεκρών από ισραηλινά πυρά ξεπερνά τους 100.

Η απόφαση των ΗΠΑ να μεταφέρουν την πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ, οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ - Βρετανίας - Γαλλίας στη Συρία και η απόφαση του προέδρου Τραμπ να βγουν οι ΗΠΑ από τη “Συμφωνία για τα Πυρηνικά” του Ιράν, πραγματικά απασφάλισαν την επιθετικότητα και την κτηνωδία του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστινίους, ενάντια στους λαούς της Συρίας και του Ιράν. Στην κτηνώδη αυτή επιθετικότητά του το Ισραήλ έχει την ουσιαστική στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη τηρούν ίσες αποστάσεις, εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, ζητώντας "αυτοσυγκράτηση" από τις δύο πλευρές.

Βαρύτατες είναι οι ευθύνες και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Μόλις πριν από λίγες ημέρες και ενώ το Ισραήλ δολοφονούσε αδιάκριτα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συναντιόταν στην Κύπρο με τον πρωθυπουργό του κράτους-δολοφόνου, για να προωθήσει και νέες συμφωνίες μαζί του, νέες κερδοφόρες μπίζνες για το ελληνικό κεφάλαιο. Το αίμα των δολοφονημένων παιδιών της Παλαιστίνης προφανώς δεν έχει καμία αξία για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στα κέρδη της ελληνικής άρχουσας τάξης, τα οποία τρέχει να εξασφαλίσει.

Οι υποκριτικές δηλώσεις των κυβερνητικών και κομματικών παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ είναι κοροϊδία και ύβρις για τους αμέτρητους νεκρούς του παλαιστινιακού λαού. Το αίμα των δολοφονημένων παιδιών του δεν μπορεί να ξεπλυθεί με καμία δήλωση δήθεν συμπάθειας, θα μένει και θα στιγματίζει για πάντα τους υποκριτές.

Ο καθένας σήμερα πρέπει να αποφασίσει: Με τον δολοφόνο ή με το θύμα!

Σήμερα ο περήφανος παλαιστινιακός λαός δεν έχει κανένα άλλο στήριγμα εκτός από την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση των λαών. Στον μαρτυρικό και δίκαιο αγώνα του μόνο στους λαούς μπορεί να στηριχτεί.

Γι’ αυτό καλούμε τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τον κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, τις οργανώσεις του λαϊκού κινήματος να εκφράσουν με κάθε πρόσφορο τρόπο αυτήν την αλληλεγγύη. Μαζικά και οργανωμένα να απαιτήσουμε:

• Να πάρει θέση τώρα η ελληνική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
• Να σταματήσουν οι εποικισμοί και να αποχωρήσουν όλοι οι έποικοι που έχουν εγκατασταθεί πέρα από τα σύνορα του '67.
• Το γκρέμισμα του απαράδεκτου τείχους διαχωρισμού στην Ιερουσαλήμ.
• Το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.
• Την άρση κάθε αποκλεισμού των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.
• Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.
• Την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, συμπεριλαμβανομένων των Υψωμάτων του Γκολάν και της περιοχής Σεμπάα του Νότιου Λιβάνου.
• Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις

Καλούμε τον κερκυραϊκό λαό να συμμετέχει στην πικετοφορία που διοργανώνει το Σωματείο μας σήμερα στις 19:30 στην Ανουντσιάτα

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ! ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ!
Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com

Τηλ.: 6978404989

Κορυσχάδες 1944 : Στα βουνά της Λεύτερης Ελλάδας!

Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" φέρνει σήμερα στο φως ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο από τις ηρωικές αντιστασιακές μνήμες του λαού μας. Το ρολόι του χρόνου γυρνά πολλές δεκαετίες πριν στις ελεύθερες από το ναζιστικό ζυγό Κορυσχάδες της ανταρτογέννας Ευρυτανίας (βλ. εδώ), όπου από τις 14 έως τις 27 Μαΐου 1944 πραγματοποιήθηκε η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης των Βουνών δηλαδή της βουλής της αθάνατης Εαμοελασίτικης Αντίστασης! Τότε που ο περήφανος επαναστατημένος λαός μας πάλευε και θεσμοθετούσε τη νέα Ελλάδα της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.

Η εφημερίδα ντοκουμέντο της εποχής -από την οποία παραθέτουμε τα παρακάτω κείμενα- αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πολύτιμου υλικού που δώρισε στον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" το φιλικό blog "Αγρίνιο γλυκές μνήμες" το οποίο και ευχαριστούμε θερμά. Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

　

Ας αφήσουμε όμως «να μιλήσουν» τα ίδια τα γραφόμενα των πρωταγωνιστών εκείνης της εποποιίας, άλλωστε είναι τόσο εύγλωττα...

　

　

Εφημερίδα «ΡΟΥΜΕΛΗ»

ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΕΑΜ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Φύλλο 15 ΚΑΠΟΥ 4 ΙΟΥΝΗ 1944

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1821 - ΚΟΡΥΣΧΑΔΕΣ 1944
ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
　

ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΘΝΟΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΗΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.

Ο λαός στο πλευρό της ΠΕΕΑ για τη λευτεριά και τη λαοκρατία

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ　

Μέσα από τις κλαγγές των όπλων των Ελλήνων πολεμιστών του ΕΛΑΣ, τους καπνούς, τις καταστροφές και τις ερημώσεις των ορδών του καταχτητή, τα δάκρυα για τις δεκάδες χιλιάδες των εθνομαρτύρων, τις θυσίες του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού, τη μανία και το μίσος των προδοτών και των συνεργατών τους, συντελείται η αναγέννηση του Έθνους.

　

Δύο εκατομμύρια περίπου έλληνες και ελληνίδες ψηφοφόροι, στο προσκλητήριο της ΠΕΕΑ και του εθνικού αγώνα, απ’ όλες τις γωνιές της ελεύθερης και σκλάβας Ελλάδας απάντησαν με τη βροντερή φωνή της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού.

　

Έτσι ο τρίχρονος αγώνας κατοχυρώθηκε οριστικά με το ανώτατο όργανο της λαϊκής κυριαρχίας. Το Εθνικό Συμβούλιο.

Γέννημα ιστορικής ανάγκης, είναι το πειό σημαντικό γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας γιατί το Εθνικό Συμβούλιο διατράνωσε την απόφασή του να συνεχίσει τον ένδοξο αγώνα του ΕΑΜ για το διώξιμο των Γερμανοβουλγάρων επιδρομέων και να ολoκληρώσει την εθν. ενότητα.

Ο αγώνας αυτός γιγαντώθηκε χάρις στην αδιάλακτη πάλη ενάντια στους επιδρομείς Γερμανοβουλγάρους τους εθνοπροδότες και τους συνεργάτες τους και χάρις στους ένδοξους και θρυλικούς αγώνες που διεξάγει το πρωτοπόρο μαχητικό και ένοπλο τμήμα του Ελληνικού λαού ο ΕΛΑΣ.

　

Το βάθρο της εθνικής ενότητας προκαθορίσθηκε, και σφυρηλατήθηκε μέσα στους αδιάκοπους αγώνες του Ελληνικού λαού. Τίποτα δεν είνε ικανό να μεταβάλει τη νεοελληνική λαοκρατική αναγέννηση.

　

Με το Γλύξμπουργκ επίορκο καταπατητή του Συντάγματος, δημιουργό και εμπνευστή της Βασιλομεταξικής Φασιστικής Δικτατορίας που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή και με τους εθνοπροδότες του Ράλλη και τους συνεργάτες του που είναι εγκληματίες πολέμου και υπόλογοι στο έθνος, κανένας συμβιβασμός.

　

Ο μαρτυρικός αγώνας του αόπλου ελληνικού λαού συνεχίζεται ακατάβλητα και σφυρηλατεί στο αμόνι της σκληρής πάλης ενάντια στους κατακτητές Γερμανοβουλγάρους την εθνική ενότητα.

　

Ο θρυλικός ΕΛΑΣ που η ένδοξη ιστορία του σκιάζει τους εχθρούς του λαού, αναγράφει καθημερινά νέες ένδοξες σελίδες στην ιστορία του.

　

Η πρώτη σύνοδος του Εθνικού Συμβουλίου εκφράζοντας τη θέληση του Ελληνικού λαού ανέθεσε στη Πολιτική Επιτροπή να συνεχίσει το βαρύ, το σκληρό έργο της εθνικής ενότητας και να οδηγήσει το έθνος στη νίκη.

　

Οι αγώνες σύσσωμου του λαού προκαθώρισαν την πορεία του αγώνα και η απόφαση του εθνικού Συμβουλίου είναι η ιστορική απόφαση του έθνους.

=========================

ΑΠ’ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

Το ιστορικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου

　

ΨΗΦΙΣΜΑ

Γ ε ν ι κ έ ς Δ ι α τ ά ξ ε ι ς

　

Το Εθνικό Συμβούλιο

Συγκροτημένο από αντιπροσώπους ολόκληρου του Ελληνικού Λαού, που συνήλθαν για να διακηρύξουν την ακατάβλητη θελησή του να πολεμήσει ως την τελευταία του πνοή για την απελευθέρωση της χώρας, την πλήρη συντριβή του φασισμού και την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας και της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Θέλοντας να καθορίσει τον τρόπο άσκησης όλων των εξουσιών στην Ελεύθερη Ελλάδα,

　

Ψ η φ ί ζ ε ι

Άρθρο 1 - Κυρώνεται η Ιδρυτική Πράξη της ΠΕΕΑ, της 10 του Μάρτη 1944

Άρθρο 2 - Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων.

Άρθρο 3 - Το Εθνικό Συμβούλιο είναι το ανώτερο όργανο της Λαϊκής Κυριαρχίας. -Η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης έχει τις εξουσίες που καθορίζει αυτό το ψήφισμα.

Άρθρο 4 - Οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες. -Το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατέψει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε και αν προέρχεται.

Άρθρο 5 - Όλοι οι Έλληνες, άντρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα.

Άρθρο 6 - Η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής.

Άρθρο 7 - Επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής και για όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης είναι η γλώσσα του λαού.

Άρθρο 8 - Ο πρωταρχικός σκοπός και ο γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνα του έθνους. -Το Εθνικό Συμβούλιο, η ΠΕΕΑ, οι ένοπλοι και άοπλοι πολίτες υπηρετούν πριν απ’ όλα το σκοπό αυτό. - Ο Εθνικός Στρατός ΕΛΑΣ είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους που μάχεται για την απελευθέρωση της Πατρίδας και τις ελευθερίες του Λαού.

　

Άρθρο 9 - Η ΠΕΕΑ εκπροσωπεί το μαχόμενο έθνος στο εξωτερικό, διοικεί τον Εθνικό Στρατό-ΕΛΑΣ, διευθύνει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και έχει την ανώτατη εποπτεία, την καθοδήγηση και τον έλεγχο της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. - Η ΠΕΕΑ εκδίδει και δημοσιεύει Πράξεις, που περιέχουν κανόνες δικαίου και Αποφάσεις με εκτελεστικό περιεχόμενο. - Οι Πράξεις εκδίδονται αφού ψηφιστούν από την Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13. - Η ΠΕΕΑ μπορεί ν’ αλλάζει τη σύνθεσή της μέ την έγκριση του Εθν. Συμβουλίου ή της Αντιπροσωπείας.

　

Άρθρο 10 - Το Εθνικό Συμβούλιο κρίνει το έργο της ΠΕΕΑ, κυρώνει τις Πράξεις της, προτείνει μέτρα ή παίρνει το ίδιο αποφάσεις που συντελούν στην ευόδωση του εθνικού αγώνα. - Η κύρωση των κανόνων δικαίου που θεσπίζονται με τις Πράξεις της ΠΕΕΑ, ή η θέσπιση κανόνων δικαίου απ’ το Εθν. Συμβούλιο γίνεται με ψηφίσματα. Οι κατευθύνσεις που δίνει το Συμβούλιο ή τα μέτρα που παίρνει για τους σκοπούς της παραπάνω παραγράφου διατυπώνονται σε Αποφάσεις.

　

Άρθρο 11 - Οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου θα διαρκέσουν έως την απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας. - Η διάλυση του Εθνικού Συμβουλίου μπορεί να γίνει και πριν απ’ την απελευθέρωση αν το αποφασίσει το ίδιο, ύστερ’ από πρόταση της ΠΕΕΑ ή του 1/3 απ’ τα μέλη του.

　

Άρθρο 12 - Το Εθνικό Συμβούλιο συνέρχεται κάθε τέσσαρες μήνες σε τακτική σύνοδο. Η διάρκεια κάθε συνόδου είναι δεκαήμερη, μπορεί όμως να παραταθεί από το ίδιο το Συμβούλιο. - Η ΠΕΕΑ μπορεί να συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο και σε έκτακτη σύνοδο. Μπορεί επίσης η ΠΕΕΑ ν’ αναβάλει μια σύνοδο αν υπάρχει ανάγκη με σύμφωνη γνώμη της Αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13.

　

Άρθρο 13 - το τέλος κάθε συνόδου το Εθνικό Συμβούλιο εκλέγει αντιπροσωπεία από 17 τακτικά μέλη και 5 αναπληρωματικά. Τα καθήκοντα που θα ασκεί η αντιπροσωπεία στο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο συνόδους, ορίζονται στο άρθρο 14. - Ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου είναι αυτοδίκαια μέλος και Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας.

　

Άρθρο 14 - Η ΠΕΕΑ υποβάλλει κάθε πράξη στην Αντιπροσωπεία για να την ψηφίσει. - Αν η γνώμη της Αντιπροσωπείας είναι αντίθετη προς την Πράξη, η ΠΕΕΑ συζητεί πάλι πάνω σ’ αυτή. - Αν η ΠΕΕΑ επιμένει στη γνώμη της, συγκαλείται κοινή συνεδρίαση ΠΕΕΑ και Αντιπροσωπείας, όπου παίρνεται απόφαση με πλειοψηφία. - Η αντιπροσωπεία μπορεί επίσης να υποδείχνει στην ΠΕΕΑ μέτρα συντελεστικά για την ευόδωση του εθνικού αγώνα.

　
Άρθρο 15 - Η ΠΕΕΑ, που αντλεί την εξουσία της απ’ την εμπιστοσύνη του Εθνικού Συμβουλίου, είναι υπόλογη απέναντί του και απέναντι του έθνους, για την καλή διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και για την προστασία των λαϊκών ελευθεριών.

　

Ψηφίστηκε στις Κορυσχάδες, σήμερα στις 27 του Μάη 1944.

　

(Μία στάση ιστορικής μνήμης από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

==================

ΥΓ1: Δείτε και ορισμένα κομβικά αφιερώματα του blog μας για την Αντίσταση στην Ευρυτανία:

"Κλέαρχος-Μικρό Χωριό"!

Κορυσχάδες: Το χωριό της Αντίστασης

Ποιος θυμάται την "Πρωτεύουσα της Ελεύθερης Ελλάδας";

Δομνίστα Ευρυτανίας: Η Αγία Λαύρα της Αντίστασης!

Κρίκελλο 1942: Φλάμπουρο Αντίστασης σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη!

Χρύσω μ', τιμή σου οι πληγές σου!

ΥΓ2: Διαβάστε, επίσης, κάποια επιπλέον ντοκουμέντα από τον Παράνομο Αντιστασιακό Τύπο της εποχής που έχει δημοσιεύσει ανά καιρούς το blog μας :

"Άμα σας ρωτήσουν απαντήστε περήφανα:ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΠΟΝΙΤΕΣ..."

"Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα..." ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ!

Αντάρτικη Ζωή

Με τον Άρη καθώς περνούσαμε τη Ρούμελη

Το ξεκίνημα του 1944, με τη γραφίδα της ΕΠΟΝ

Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας-Μια συκοφαντημένη αμυντική συμμαχία

Κατιούσα

Σαν σήμερα ολοκληρώνεται το 1955 η δημιουργία του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην ομώνυμη πολωνική πρωτεύουσα, μιας συμφωνίας μεταξύ σοσιαλιστικών κρατών για την αμοιβαία παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε περίπτωση απειλής. Ήδη από το 1949 είχε δημιουργηθεί το ΝΑΤΟ, ενέργεια που όπως ήταν λογικό εκλήφθηκε αμέσως ως επιθετική κίνηση από τα σοσιαλιστικά κράτη. Ο καταλύτης ωστόσο για την ίδρυση του Συμφώνου ήταν η υπογραφή των “Συμφωνιών του Παρισιού” τον Οκτώβρη του 1954, μεταξύ δυτικών χωρών και της ΟΔΓ, που επέτρεπαν τον επανεξοπλισμό της Δυτικής Γερμανίας και προετοίμαζαν την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, που επήλθε πράγματι στις αρχές Μάη του 1955. Η ΕΣΣΔ φοβούμενη την αναβίωση του μιλιταρισμού στη Γερμανία και προκρίνοντας ένα συλλογικό σύστημα ασφαλείας, όπως προβλεπόταν από τη Χάρτα του ΟΗΕ, έκανε ό,τι μπορούσε διπλωματικά για να αποτρέψει αυτό το ενδεχόμενο. Έτσι στα πλαίσια διάσκεψης ασφαλείας στη Μόσχα στα τέλη του 1954 όπου συμμετείχαν η Αλβανία, η Βουλγαρία, η ΓΛΔ, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία, τα σοσιαλιστικά κράτη προειδοποίησαν πως σε περίπτωση εφαρμογής των όρων των “Συμφωνιών του Παρισιού” θα προχωρούσαν και τα ίδια σε στρατιωτική συμμαχία. Διαπιστώνει κανείς δηλαδή, πως η δημιουργία του Συμφώνου ήταν ένα μέτρο καθαρά αμυντικό, κι όχι κάποιου είδους μορφή “σοβιετικής επιθετικότητας”.
Για να μπορέσει να συμμετάσχει η ΓΛΔ στο σχεδιαζόμενο σύμφωνο μάλιστα η ΕΣΣΔ προχώρησε και σε επίσημη άρση του εμπόλεμου μεταξύ των δύο χωρών στις 21 Γενάρη 1955. Στη διάρκεια της ιδρυτικής “Διάσκεψης ευρωπαϊκών κρατών για τη διασφάλισης της Ειρήνης και της σταθερότητας στην Ευρώπη”, όπως ονομάστηκε η ιδρυτική διάσκεψη του συμφώνου συμμετείχε ως παρατηρητής και η Κίνα, λίγα χρόνια πριν το σινοσοβιετικό σχίσμα. Η ΓΛΔ αρχικά εξαιρέθηκε από το στρατιωτικό σκέλος του συμφώνου, συμμετέχοντας σε αυτό μετά τις 28 Γενάρη 1956, δέκα μέρες μετά την ίδρυση του “Εθνικού Λαϊκού Στρατού” (Nationale Volksarmee), που επίσης αποτελούσε απάντηση στη δυτικογερμανική επαναφορά της υποχρεωτικής θητείας ένα χρόνο πριν.
Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας φιλοδοξούσε να αποτελέσει το αντίβαρο του ΝΑΤΟ στη σοσιαλιστική Ευρώπη, κάτι που διακρίνεται και από τις καταστατικές του αρχές. Τα συμβαλλόμενα μέρη δεσμεύονταν για τη διασφάλιση της ειρήνης και την αμοιβαία παροχή βοήθειας στην περίπτωση επίθεσης σε μία ή περισσότερες από τις συμβαλλόμενες χώρες, ενώ η κοινή διοίκηση των επιμέρους εθνικών στρατών, που υπάγονταν στο σοβιετικό γενικό επιτελείο διασφάλιζε τη στρατιωτική αποτελεσματικότητα του συμφώνου. Σε περίπτωση επικείμενης επίθεσης, τα κράτη ήταν υποχρεωμένα να συσκεφθούν αμέσως, ενώ αν τελικά επιτυγχάνοντας ένα συνολικό σύμφωνο ασφαλείας για όλη την Ευρώπη το Σύμφωνο της Βαρσοβίας θα έχανε την ισχύ του. Σε αντίθεση με το ΝΑΤΟ, που προέβλεπε στο 2ο άρθρο του την οικονομική συνεργασία των μελών, το σύμφωνο της Βαρσοβίας περιοριζόταν στη ρύθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών, ενώ η οικονομική συνεργασία, συντονίζονταν-θεωρητικά τουλάχιστον καθώς στην πράξη εμφανίστηκαν διάφορα προβλήματα-η Κομεκόν, που είχε ιδρυθεί το 1949.
Το σύμφωνο της Βαρσοβίας επικρίθηκε από πολλές πλευρές, τόσο από αμιγώς αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους προσκείμενους σε αυτές ιστοριογράφους και δημοσιολόγους, όσο και από τη λεγόμενη “ανανεωτική αριστερά”, για την παρουσία σοβιετικών στρατευμάτων στις σοσιαλιστικές χώρες, που από τους τελευταίους μάλιστα εξισώνεται με εκείνη των αμερικανικών στις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, όσο κυρίως για τις επεμβάσεις του στα γεγονότα της Ουγγαρίας το 1956 και τον τερματισμό της λεγόμενης “Άνοιξης της Πράγας” το 1968. Εκείνο βέβαια που ξεχνούν, ιδίως οι “αριστεροί” τιμητές να αναφέρουν, είναι πως οι δυο επεμβάσεις δεν ήταν κατάπνιξη ενός δήθεν “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”, αλλά η αποτροπή, ή μάλλον ή επιβράδυνση για κάποιες δεκαετίες, της αντεπανάστασης και της μετάβασης στον καπιταλισμό, τις συνέπειες του οποίου μετά το ’89 τόσο ο ουγγρικός, όσο και ο τσεχικός λαός βιώνουν με το χειρότερο δυνατό τρόπο στο πετσί τους. Οι ευθέως υπονομευτικές ενέργειες των Νάγκι (που μάλιστα είχε διακηρυγμένο στόχο την έξοδο της Ουγγαρίας του από το σύμφωνο) και Ντούμπτσεκ αντίστοιχα ήταν πολύ λογικό να εκληφθούν ως επίθεση στα ίδια τα σοσιαλιστικά κράτη, βάσει των ίδιων των αρχών του συμφώνου, αν και η τυπική νομιμότητα των επεμβάσεων είναι το λιγότερο σημαντικό σκέλος εν προκειμένω. Είναι βέβαια γεγονός πως η επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία προκάλεσε τριγμούς και εντός του Συμφώνου, καθώς αποχώρησε η Αλβανία, ενώ η Ρουμανία καταδίκασε τη στρατιωτική επέμβαση παραμένοντας στο σύμφωνο. Στην πραγματικότητα ωστόσο τα γεγονότα της Πράγας δεν ήταν παρά η αφορμή, καθώς η συμμετοχή της Αλβανίας είχε ήδη παγώσει από την εποχή του σινοσοβιετικού σχίσματος στις αρχές της δεκαετίας, ενώ την ίδια περίοδο, και κυρίως μετά την άνοδο του Νικολάε Τσαουσέσκου στην εξουσία το 1965, η Ρουμανία είχε αρχίσει να “ανεξαρτητοποιείται” από την ΕΣΣΔ, κάτι που είχε επίδραση και στη συμμετοχή της στο σύμφωνο, που λάμβανε ολοένα και περισσότερο τυπικό χαρακτήρα.
Οι ανατροπές του 1989 κατέστησαν πρακτικά ανενεργό το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, το οποίο τυπικά διαλύθηκε κατά την τελευταία του Διάσκεψη στην Πράγα την 1η Ιούλη 1991. Τα σοβιετικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από όλες τις πρώην χώρες-μέλη πλην της ενιαίας πλέον καπιταλιστικής Γερμανίας, όπου παρέμειναν ρωσικά στρατεύματα και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ως το 1994. Σήμερα, εκτός από την ίδια τη Ρωσία, όλα τα κράτη του συμφώνου έχουν προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ, επισφραγίζοντας το πισωγύρισμα από κάθε άποψη της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.