Χιροσίμα, η πυρηνική επίθεση των ΗΠΑ

Χιροσίμα, η πυρηνική επίθεση των ΗΠΑ

Το πιο φρικιαστικό από τα εγκλήματα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού διαχρονικά είναι η ρίψη

των ατομικών βομβών στις ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι στις 6 και 9 Αυγούστου

του 1945. Πέρασαν ήδη 70 ολόκληρα χρόνια αλλά η φρίκη του πυρηνικού ολοκαυτώματος δεν

ξεθωριάζει στη μνήμη των λαών. Πάνω από 300.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν στο βωμό των

ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων ενώ σημειώθηκαν τεράστιες υλικές καταστροφές. Από τότε μέχρι

σήμερα, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από τις συνέπειες της ραδιενέργειας, ενώ

συνεχίζονται επί γενιές οι τερατογενέσεις και οι εκ γενετής αναπηρίες.

Η ηγεσία της Ιαπωνίας είχε ήδη συνθηκολογήσει

Η ρίψη των βομβών από τις ΗΠΑ δεν υπηρετούσε καμία απολύτως ανάγκη για τον τερματισμό

του πολέμου, μιας και η ηγεσία της Ιαπωνίας είχε ήδη συνθηκολογήσει και απέμενε το τυπικό της

παράδοσης. Δεν χρειαζόταν τέτοια αγριότητα και εξανδραποδισμός ολόκληρων πόλεων, τόσου

άμαχου πληθυσμού, τέτοιο φρικιαστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Μόνο ως επίδειξη

δύναμης και αναλγησίας μπορεί να εξηγηθεί.

Η επίδειξη δύναμης των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ είχε άλλους αποδέκτες

Η επίδειξη δύναμης των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ απευθυνόταν πρώτα απ’ όλους προς την ΕΣΣΔ,

αλλά και προς τους αγωνιζόμενους λαούς της γης, και το επαναστατικό κίνημα. Με την αναίτια

πυρηνική επίθεση ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός ήθελε να φοβίσει τη Σοβιετική Ένωση που

έβγαινε με αυξημένο κύρος και επιρροή από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήθελαν ακόμα να

τρομοκρατήσουν τους λαούς που είχαν αντισταθεί στο φασισμό και με επαναστατικά κινήματα

διεκδικούσαν τη λαϊκή εξουσία στην Ανατολική Ευρώπη. Τέλος ήθελαν να στερεώσουν την

πρωτοκαθεδρία τους έναντι των Άγγλων ιμπεριαλιστών, πράγμα που υλοποιήθηκε με το δόγμα

Τρούμαν, 2 χρόνια αργότερα το 1947.

Η πυρηνική απειλή στις μέρες μας

70 χρόνια μετά, η πυρηνική απειλή εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τους λαούς. Τα πυρηνικά

όπλα έχουν εκσυγχρονιστεί και είναι στη φαρέτρα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που

ανταγωνίζονται για την κυριαρχία και το μοίρασμα των αγορών. Στην Ελλάδα, τόσο οι

προηγούμενες κυβερνήσεις όσο και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σταθερά

εμπλέκουν ολοένα και πιο βαθιά τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της

ΕΕ, με το πρόσχημα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, συμμετέχοντας ενεργά σε

ιμπεριαλιστικούς πολέμους και εκστρατείες.

Ο Κοτζιάς σέρνει το χορό με τα υπόλοιπα κοράκια του ΝΑΤΟ

Δεν είναι μόνο γραφικός είναι και επικίνδυνος ο χορός του υπουργού Εξωτερικών με τα

υπόλοιπα κοράκια του ΝΑΤΟ. Βαθύτερη εμπλοκή, σε πολεμικούς κινδύνους για τη χώρα,

αποτελούν τα σχέδια για δημιουργία ΝΑΤΟικής βάσης σε νησί του Αιγαίου, η αναβάθμιση των

ήδη υπαρχουσών ευρωατλαντικών βάσεων και στρατηγείων, καθώς και το πλήθος των γυμνασίων

και των συνεκπαιδεύσεων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ενώ την ίδια στιγμή αποκαλυπτική είναι η

στάση της συγκυβέρνησης που ευχαρίστησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τις "υπηρεσίες" που

προσέφερε στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα! Μπορεί οι κυβερνήσεις να εναλλάσσονται,

παραμένει όμως το βασικό: ο καπιταλισμός, οι συμμαχίες για τη διατήρηση της αστικής εξουσίας

και την καθυπόταξη του ελληνικού λαού κάτω από τη σημαία των επιχειρηματικών ομίλων.

Παλεύουμε για το ψωμί, για τη δουλεία, για την ειρήνη

Σήμερα, μέσα στη θύελλα των νέων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, των προαπαιτούμενων

του 3ου μνημονίου, που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε συνεργασία με ΝΔ -

ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι, καλούμαστε να τιμήσουμε τα θύματα του ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και

στο Ναγκασάκι, διατρανώνοντας ότι η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας, είναι θανάσιμος

κίνδυνος για τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο του

ιμπεριαλισμού.

Δυναμώνουμε την αντιιμπεριαλιστική πάλη, απαιτώντας:

· Την καταστροφή όλων των πυρηνικών όπλων.

· Την απομάκρυνση των ευρωατλαντικών βάσεων και στρατηγείων του ΝΑΤΟ.

· Την επιστροφή όλων των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από τις επιχειρήσεις των

ΝΑΤΟ – ΕΕ, που επιπλέον κοστίζουν πανάκριβα στο λαό μας.

· Αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό

· Με μονομερή διαγραφή του χρέους, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων

· Με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του, ελεύθερο και ανεξάρτητο από κάθε ιμπεριαλιστική

λυκοσυμμαχία.

Επιζητούμε τη συμπόρευση όλου του εργαζόμενου λαού με το ΚΚΕ, μέσα από τις Λαϊκές

Επιτροπές, τα Ταξικά Σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα να παλέψουμε για το ψωμί, για τη

δουλεία, για την ειρήνη.

Τομεακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ Αύγουστος 2015 

«Εφημερίδα των Συντακτών» προς ΠΑΜΕ: Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε!!

 «Εφημερίδα των Συντακτών» προς ΠΑΜΕ: Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε!!

Ενοχλήθηκε η «Εφ.Συν.»

Με σχόλιό της, η χτεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών» λίγο έως πολύ υποδεικνύει στο ΠΑΜΕ να μην καταγγέλλει τις απολύσεις και τις άλλες αντεργατικές μεθοδεύσεις στα ΜΜΕ, επειδή ο «Ριζοσπάστης» και ο «902» έχουν κάνει κι αυτοί απολύσεις.
Το επιχείρημα δεν είναι καινούριο. Το έχουμε ακούσει ξανά και ξανά από όλη την «γκάμα» εκείνων που καθ' έξην και κατ' επάγγελμα έχουν αναλάβει τη συκοφάντηση του ΚΚΕ και των κομματικών του Μέσων, είτε στεγάζονται στη Χρυσή Αυγή, είτε διατηρούν προνομιακές σχέσεις με τον σημερινό βασικό πυλώνα της συγκυβέρνησης.

Για το ΚΚΕ η εκδοτική δραστηριότητα, η εφημερίδα του και ό,τι ηλεκτρονικά ΜΜΕ διαθέτει, δεν είναι επιχειρήσεις αλλά τομείς της ιδεολογικοπολιτικής του δραστηριότητας. Δεν στηρίζονται οικονομικά στα κέρδη επιχειρηματικών ομίλων, στο παιχνίδι των μετοχών, αλλά στην οικονομική προσφορά φίλων, μελών, οπαδών του, των απλών εργαζομένων. Στις συνθήκες της κρίσης το ΚΚΕ αναγκάστηκε να συρρικνώσει αυτή τη δραστηριότητα για να μπορεί να επιβιώσει οικονομικά.

Αλήθεια, τι σχέση έχει αυτό με τα ΜΜΕ - επιχειρήσεις μεγαλοκατασκευαστών, εφοπλιστών, που χρηματοδοτούνται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ΜΜΕ που δημιουργήθηκαν ως στηρίγματα των οικονομικών και πολιτικών επιδιώξεών τους, που απολύουν, κλείνουν ή ανοίγουν με κριτήριο την εξυπηρέτηση ακριβώς αυτών των συμφερόντων;

Το τσουβάλιασμα που επιχειρούν, το μόνο που προσφέρει επί της ουσίας είναι ασυλία και άλλοθι στους μεγαλοκαναλάρχες και τους εκδότες να συνθλίβουν τους εργαζόμενους στις μυλόπετρες των ανταγωνισμών και των επιχειρηματικών τους σχεδίων. Απέναντι σ' αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα, που τροφοδοτούνται από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα στέκονται με καθαρότητα και συνέπεια, πράγμα που ενοχλεί διάφορους. Και το δείχνουν...

Ριζοσπάστης

Πρώτη ρωγμή δεξιά

 Πρώτη ρωγμή δεξιά

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ


Ρήγμα στο σύστημα...

 Εμπρός λοιπόν! Η καπιταλιστική "αριστερά" στα χαρακώματα της "εξυγίανσης" της καλής επιχειρηματικότητας που θα φέρει καλύτερες μέρες στο λαό!
Η σύγχρονη ανοιχτόμυαλη "αριστερά" στο μετερίζι της τακτοποίησης των οικονομικών του συστήματος!
Στο οδόφραγμα της ομαλής και απρόσκοπτης είσπραξης των φόρων από τους φτωχούς για το καλό της πατρίδας.

Εμπρός παιδιά, όλοι μαζί επιχειρηματίες, κόμματα, φτωχοί και πλούσιοι, άνεργοι και ζάμπλουτοι τρόφιμοι των μπαρ της Μυκόνου που απολαμβάνουν ένα δίκαιο ηλιοβασίλεμα μετά απο μια κοπιαστική περίοδο υγιεινής υπερκερδοφορίας στην πλάτη απελπισμένων που πηδάνε από τα μπαλκόνια της φτωχοσυνοικίας.


Εμπρός για μια νέα Ελλάδα!
Των 300 ευρώ μισθών!
Των συσσιτίων και της ουράς στους κάδους σκουπιδιών!
Των σωφρόνων υποτακτικων που σκύβουν με σύνεση το κεφάλι και λένε:
Ο μόνος δρόμος είναι να είσαι δούλος.

Υπάρχει όμως διέξοδος;
Είναι σαν να βρισκόμαστε κλειδωμένοι σε ένα σπίτι που βομβαρδίζεται με φωτιά και καίγεται από εστίες που όλο και φουντώνουν.
Υπάρχουν μόνο 2 δρόμοι λέει η εξουσία.
Να γίνουμε παρανάλωμα  ή να αργοψηθούμε όμορφα για να κρατήσουμε και το χρήσιμο ζουμί μας.

Κάποιοι λένε ότι μπορούμε να σπάσουμε τις πόρτες και να βγούμε έξω στον καθαρό αέρα.
Κάποιοι λένε ότι υπάρχει ζωή και έξω από το σπίτι του καπιταλισμού που έχει πάρει φωτιά από παντού.

Μη δίνετε σημασία λέει η σώφρων "εθνική συναίνεση".
Μη ρισκάρετε τον σίγουρο αργό θάνατό σας. Ζωή είναι θα περάσει...
Ας καούμε ήσυχα στην κόλαση του εθνοπατριωτισμού κάτω από τα χειροκροτήματα διαμαντοστολισμένων χεριών!

Κλείστε τα αυτιά στα λόγια των κομμουνιστών.
Θέλουν να σας βάλουν σε μπελάδες.
Που να ξεσηκώνεσαι τώρα...
Εσύ ένας τιποτένιος σκλάβος;
Είναι δυνατόν να θέλεις να πάρεις τη ζωή στα άχρηστα χέρια σου;
Εσύ ο απολίτιστος άθλιος που πάντα τα κάνεις μαντάρα;

Κι όταν βρέθηκες στο προσκήνιο τί έγινε δηλαδή;
Πήρες τα όπλα και πήγαμε σε εμφύλιο.
Σκοτώθηκε κόσμος...

Ενώ τώρα ο εμφύλιος γίνεται σιωπηλά και ήρεμα χωρίς πεδία μαχών.
Το μόνο πεδίο βολής είναι η ζωή και το μέλλον σου.
Κι ο κόσμος σκοτώνει μόνος του τη ζωή του υπογράφοντας με τη σιωπή του τη δολοφονία του.
Και με την ψήφο του...
Επιλέγοντας άπλά ποιο όπλο και ποιο απόσπασμα θα τον πυροβολήσει.

Από την άλλη όμως το καλοκαίρι συνεχίζεται...
Μαζί με τα πάρτυ στα πλούσια νησιά των αξίων που τα κατάφεραν.

Μπορείς κι εσύ να ονειρευτείς...
Ότι θα φτιάξεις μια υγιή μικρή επιχείρηση.
Ότι θα βρεις κορόιδα που θα πεθαίνουν της πείνας και θα τους πάρεις τσάμπα τη δουλειά για ένα πιάτο φαί.
Ότι θα βάλεις κάτι στην άκρη.
Κι όταν μεγαλώσει λίγο η επιχείρηση πάνω στις πλάτες εξαθλιωμένων;
Θα μπει στο μάτι του ανταγωνισμού και θα καεί στην πυρά.
Την πυρά της υγιούς ύπαρξης μεγάλων εταιρειών που είναι το μέλλον του τόπου και της Ευρώπης!
 Κι αυτό που εβαλες στην άκρη θα "κουρευτεί", θα πάει στο ταμείο άλλης μιας εξυγίανσης τραπεζών.

Γιατί τότε θα σου πουν ότι αυτό που κάνεις έιναι οπισθοδρομικό και πάει κόντρα στο συμφέρον της πατρίδας που είναι αγκαλιασμένο με το συμφέρον της Ευρώπης...
Των μεγάλων εταιρικών ομίλων...των μονοπωλίων.
Το καλό σου είναι το συμφέρον τους.

Το καλό σου είναι το καλό τους.
Το καλό  σου είναι τα κέρδη τους, ο πλούτος τους.
Δηλαδή η φτωχεια σου...
Το καλό σου είναι το κακό σου.

Μπορείς κι εσύ να ονειρευτείς.
Οτι θ' αντέξεις στη φτώχεια και την άθλια ομαλή χαμοζωή που σου εξασφαλίζουν με υπευθυνότητα.
Ότι θα κάνεις υπομονή μέχρι να πάρουν τα πάνω τους αυτοί που σε κλέβουν και να σου πετάξουν ένα ξεροκόμματο.
Ότι τ'αφεντικά σου θα τα βγάλουν πέρα στον ανταγωνισμό με τα θηρία.
Μπορείς να ονειρευτείς ότι θα είσαι καλός και υπάκουος σκλάβος.
Μπορείς να ονειρευτείς... ότι θα σε λυπηθούν.
Ότι είσαι για λύπηση...

Ειναι ανέφικτο σου λένε.
Να έχεις κι εσύ ζωή, να έχεις δουλειά, μόρφωση, υγεία, πολιτισμό, διακοπές κι ελεύθερο χρόνο.
Είναι ανέφικτο να ζεις σαν άνθρωπος.

Είναι ανέφικτο και τυχοδιωκτικό να θελεις να σταματήσουν να σε κλέβουν αυτοί που ξέρουν!
Είναι ανέφικτο να σταματήσουν αυτοί να είναι ζάμπλουτοι στην πλάτη σου.

Κι όμως είναι απλό.
Λές "αξίζω κάτι καλύτερο απ' αυτό".
Παίρνεις απόφαση.
Δίνεις μια και τα αλλάζεις όλα.
Όλα!
Πιστεύεις, οργανώνεσαι, παλεύεις, νικάς!

Όπως τότε.
Όπως πάντα.
Για πάντα

Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη των μεγαλοξενοδόχων

Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη των μεγαλοξενοδόχων

Ζητάνε μεγαλύτερη «ευελιξία», ρευστότητα, φοροασυλία και μείωση του «λειτουργικού κόστους» για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί

Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον Τουρισμό με το γράμμα του νόμου δεν είναι αρκετή για τους μεγαλοξενοδόχους, που ζητάνε κι άλλα προνόμια

Ως «νόθευση του ανταγωνισμού» αντιμετωπίζουν οι μεγαλοξενοδόχοι τη διεύρυνση της αδήλωτης εργασίας, την οποία αξιοποιούν ως προκάλυμμα για να απαιτήσουν νέα προνόμια που κάνουν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη.
Αυτά προκύπτουν απ' όσα εμφανίζεται να λέει ο Γιάννης Ρέτσος, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ), σε ρεπορτάζ που αναπαράχθηκε πρόσφατα από πολλά ΜΜΕ.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι μια σειρά αντεργατικοί νόμοι προσφέρουν σήμερα στους μεγαλοξενοδόχους τη δυνατότητα να απασχολούν τζάμπα σχεδόν εργάτες, χωρίς απαραίτητα να καταφεύγουν στην «παράνομη» απασχόληση ανασφάλιστων.
Συμβάσεις μιας μέρας, «ενοικιαζόμενοι», «έξτρα» εργαζόμενοι και «διαλείπουσα» εργασία, «μαθητευόμενοι», όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από μια σειρά ξένες χώρες, άνεργοι που πιάνουν δουλειά μέσα από προγράμματα voucher, όπως αυτό της «Επιταγής Εισόδου», είναι μερικές από τις «νόμιμες» σχέσεις εργασίας που τείνουν να γίνουν κυρίαρχες στον τομέα του Τουρισμού, ο οποίος αποτελεί το κατεξοχήν φυτώριο για την επέκταση των αντεργατικών ανατροπών και σε άλλους κλάδους.

Περισσότερη «ευελιξία»

Οι ορέξεις όμως των ξενοδοχειακών ομίλων φτάνουν ακόμα πιο πέρα. Ετσι, ο αντιπρόεδρος του ΣΕΤΕ ζήτησε μεγαλύτερη «ευελιξία» στη δυνατότητα που έχουν οι επιχειρήσεις να αυξομειώνουν το προσωπικό, επικαλούμενος την εποχικότητα στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Στην πράξη, όμως, την ευελιξία που ζητούν οι ξενοδόχοι, την έχουν ήδη κάνει πράξη: Για παράδειγμα, καθόλου δε διστάζουν να «μοιράσουν» αναγκαστικές άδειες στους εργαζόμενους όταν υπάρξει ακόμα και η ελάχιστη πτώση στην πληρότητα των μονάδων τους.
Την ίδια ώρα, όπως έχουν καταγγείλει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο, περισσότερες από 160 επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις που υπογράφτηκαν από Ενώσεις Προσώπων, ενώσεις δηλαδή που στήνουν οι ίδιοι οι εργοδότες, προβλέπουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με διευθυντικό δικαίωμα. Ετσι, τα 12ωρα ξεκινούν και τελειώνουν μαζί με τη σεζόν, που μπορεί να περνά ακόμα και χωρίς ρεπό.
Οσο για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για την οποία ο εκπρόσωπος των ξενοδόχων έσπευσε να σημειώσει πως είναι η μόνη μεγάλη κλαδική σύμβαση σε ισχύ, η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων του ΠΑΜΕ υπενθυμίζει με ανακοίνωσή της: Η κλαδική Συλλογική Σύμβαση διατηρεί τη μείωση της τάξης του 15% στους μισθούς για τέταρτη χρονιά φέτος, ενώ η εφαρμογή της περιορίζεται περίπου στο 10% του συνόλου των εργαζομένων στα 9.000 ξενοδοχεία της χώρας.

Κάτι να μπαίνει στο «τσουκάλι»...

Κατά τ' άλλα, προκαλώντας χωρίς ντροπή τους χιλιάδες ξενοδοχοϋπαλλήλους, ο Γ. Ρέτσος έκανε λόγο για «θλιβερές καταστάσεις με αντιληπτές αρνητικές κοινωνικές συνέπειες» σε ό,τι αφορά τη γενικευμένη απληρωσιά στον κλάδο και για να «αντιμετωπιστεί» το ζήτημα ζήτησε «ρευστότητα» και φθηνό χρήμα για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, φοροασυλία και μείωση του λειτουργικού κόστους!
Ολα αυτά, όπως είπε, για να μπορούν οι μεγαλοεργοδότες «να ανταποκριθούν εγκαίρως στις υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους», από τους οποίους όμως έχουν την απαίτηση να προσφέρουν τη δουλειά τους αδιάκοπα και όχι μόνο όταν τους καταβάλλουν τον πενιχρό μισθό.
Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι πως από τα λεφτά των επιδοτήσεων, των κοινοτικών προγραμμάτων, των παχυλών δανείων, ούτε ευρώ δεν προορίζεται για τους εργαζόμενους. Εξάλλου, και στις συνθήκες της κρίσης, οι επενδύσεις από τους ξενοδοχειακούς ομίλους, με τη στήριξη διεθνών και εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, δεν έλειψαν. Από το 2009 έως το 2013 δημιουργήθηκαν περισσότερες από 900 νέες ξενοδοχειακές μονάδες. Την ίδια περίοδο, όμως, η επίθεση στους εργαζόμενους εντάθηκε.
Ο εκπρόσωπος των εργοδοτών αναφέρθηκε, τέλος, στους «εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που βάζουν κάθε μέρα το τσουκάλι στη φωτιά από την απασχόλησή τους στα ξενοδοχεία της χώρας».
Αυτό είναι που «υπόσχεται» στους ξενοδοχοϋπαλλήλους που λιώνουν σε συνθήκες εντατικοποίησης η «ναυαρχίδα» της οικονομίας και η «ατμομηχανή» της ανάπτυξης, όπως έλεγε ο Γ. Ρέτσος: Κάτι να βάλουν στο καθημερινό «τσουκάλι». Δηλαδή, λίγα από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των ξενοδοχειακών ομίλων. Κι αυτά υπό τον όρο να διευρύνονται διαρκώς τα κέρδη που απομυζούν οι μεγαλοεργοδότες από το δικό τους μόχθο...

Θέλουμε μνημόνιο, τώρα!

Θέλουμε μνημόνιο, τώρα!

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει επιδοθεί κυριολεκτικά σε έναν αγώνα δρόμου με στόχο να κλείσει η συμφωνία με το «κουαρτέτο», να συνταχθεί και να ψηφιστεί από τη Βουλή το τρίτο ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Ακριβώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε ότι θα σκίσει τα μνημόνια όταν γίνει κυβέρνηση την αμέσως επόμενη στιγμή, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τώρα, έξι μήνες μετά, τρέχει και ζητά μνημόνιο, όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει και ζητά ένα μνημόνιο που περιλαμβάνει, ανάμεσα σε πάρα πολλά, και τα εξής: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος από το πρώτο ευρώ. Αύξηση της προκαταβολής φόρου μέχρι και στο 100% για το 2016. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας. Κατασχέσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές. Κάνοντας μία άλλη ανάγνωση, ο ΣΥΡΙΖΑ τρέχει για να εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους για το μεγάλο κεφάλαιο σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Γιατί όλα αυτά τα μέτρα του 3ου μνημονίου, όσα ήδη έχουν περάσει ως προαπαιτούμενα πριν από μερικές βδομάδες και βέβαια όσα ισχύουν από το 2010 μέχρι και σήμερα, αυτό είναι. Οι όροι και οι συνθήκες για να μπορέσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ελληνικοί και ξένοι, να έχουν πιο ευνοϊκό περιβάλλον, που θα έχει διαμορφωθεί πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων.

* * *

Οι εργαζόμενοι ακούνε καθημερινά στελέχη της κυβέρνησης να επιχειρηματολογούν για την ανάγκη να τελειώσει γρήγορα η ψήφιση του μνημονίου. Θέλουν τώρα, αυτό που πριν από μερικούς μήνες έλεγαν ότι είναι η καταστροφή του λαού, του τόπου. Θέλουν αυτό που τότε χαρακτήριζαν «επαχθή μέτρα που οδηγούν στη λιτότητα και προκαλούν ανθρωπιστική κρίση». Τότε που αράδιαζαν στα κανάλια τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες, την ανεργία, τους απολυμένους, την καταστροφή στον παραγωγικό ιστό της χώρας και άλλα τέτοια που συνθέτουν ένα απίστευτο παζλ κοροϊδίας και εμπαιγμού. Γιατί και τότε γνώριζαν και τώρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι όλα αυτά δεν είναι απλά αποτέλεσμα μιας πολιτικής που ασκεί μια αστική διακυβέρνηση. Δεν είναι η ανικανότητα ή οι λάθος χειρισμοί που αν διορθώνονταν θα μπορούσαν να δώσουν μια άλλη προοπτική στο λαό, όπως παραμύθιαζαν επί χρόνια οι σημερινοί κυβερνώντες. Αλλά η ίδια η φύση της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ίδια η φύση των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα που το όνομά του είναι καπιταλισμός. Το γεγονός ότι αυτοί που κρατούν στα χέρια τους όλα όσα δημιουργεί με τον κόπο και τον ιδρώτα του ο λαός το έχουν στην ιδιοκτησία τους τα παράσιτα, οι καπιταλιστές. Ολα αυτά που κρατούν καθηλωμένες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, που καταδικάζουν το λαό να αρκείται σε μερικά ψίχουλα ή και σε τίποτα. Ολα όσα χαρακτηρίζουν τη βαρβαρότητα της εποχής...

* * *

Και δεν φτάνει όλο αυτό το κακοστημένο θέατρο σε βάρος του λαού. Αλλά θέλουν γρήγορα να ψηφιστεί το μνημόνιο, για να το ανατρέψουν και γρήγορα! Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την πολιτική απάτη που το χαρακτηρίζει, έχει και μια άλλη, ακόμα πιο επικίνδυνη, πλευρά. Θέλουν να κρατήσουν καθηλωμένο το λαό να περιμένει αυτή τη ...γιαλαντζί ανατροπή. Με προπαγάνδα που διακινείται στα λαϊκά στρώματα από διάφορους αετονύχηδες όπως: «Ε, δεν το αφήνουν το παιδί να κυβερνήσει», «τι να κάνει η κυβέρνηση απέναντι σε όλα αυτά τα μεγαθήρια», «τουλάχιστον το πάλεψε», τολμούν και τζογάρουν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού, για να εξυπηρετήσουν επιχειρηματικά συμφέροντα, καπιταλιστικούς μηχανισμούς και πολιτικές καριέρες ως οι καλύτεροι εκπρόσωποι της αστικής τάξης. Το μέλλον του λαού βρίσκεται στην πραγματική ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη σύγκρουση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εξουσία του κεφαλαίου.

Προβληματισμοί για την Ευρωζώνη

Προβληματισμοί για την Ευρωζώνη

Η συνέχιση της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την τρόικα που έγινε κουαρτέτο, ιδιαίτερα μετά την προκαταρκτική συμφωνία της 12ης του Ιούλη, ανέδειξε τη «βεντάλια» των αντιθέσεων και ανταγωνισμών που αναπτύσσονται μέσα στο οικοδόμημα της Ευρωζώνης και της ίδιας της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ. Αποδεικνύοντας ότι, παρά τις διακηρύξεις περί σύγκλισης των οικονομιών, η πραγματικότητα δείχνει ότι οι αποστάσεις μεγαλώνουν όχι εξαιτίας κάποιας κυρίαρχης πολιτικής, όπως λένε διάφοροι, αλλά αντικειμενικά εξαιτίας του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής ανάπτυξης που είναι απαράβατος σε συνθήκες καπιταλισμού. Η σκληρή διαπραγμάτευση, που γίνεται από όλες τις πλευρές για λογαριασμό των συμφερόντων των εθνικών αστικών τάξεων και επιχειρηματικών ομίλων, διεξάγεται στο φόντο της προοπτικής μηδενικής ανάκαμψης της τάξης του 0,8 % του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη, που προβλέπεται από τους διάφορους ευρωενωσιακούς θεσμούς, με δεδομένα τα υψηλά ποσοστά ανεργίας για τις αδύναμες οικονομίες, όπως η Ελλάδα και τα νέα αντιλαϊκά μέτρα παντού, ώστε οι καπιταλιστές να βγουν με λιγότερες απώλειες από την κρίση. Στο στόχαστρο, δεκαετίες τώρα, βρίσκονται τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, οι όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα έχουν απομείνει. Σε αυτά οι αστοί συμφωνούν και τα προχωράνε. Εκεί που αναπτύσσονται οι αντιπαραθέσεις είναι στο ποια αστική τάξη, ποια μερίδα του κεφαλαίου θα υποστεί τη μικρότερη ζημιά.
Σε αυτήν τη βάση αναπτύσσονται η κόντρα και η διαφωνία των αστικών τάξεων της Γαλλίας, της Ιταλίας με τη γερμανική αστική τάξη, που έχει βγει πιο ωφελημένη από την κρίση. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και των Συνόδων των ευρωενωσιακών οργάνων ήδη καταστρώνονται σχέδια για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η Ευρωζώνη. Τα αστικά επιτελεία τα απασχολεί το ζήτημα του πώς αυτή η ένωση θα μπορέσει να εμβαθύνει, πράγμα που συνδέουν με την προώθηση της λεγόμενης πολιτικής ένωσης και των πιο σφικτών ενιαίων διαδικασιών διακυβέρνησης, με κοινή οικονομική πολιτική και ανάλογους θεσμούς. Το εγχείρημα που προβάλλεται ιδιαίτερα από τη γαλλική αστική τάξη, το κυρίαρχο τμήμα της τουλάχιστον, συναντά ωστόσο την αντίδραση της γερμανικής αστικής τάξης, που θέλει να διατηρήσει για τον εαυτό της την πρωτοκαθεδρία στη Ζώνη του Ευρώ και την ΕΕ. Το λεγόμενο «ελληνικό ζήτημα» και το ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ («grexit»), που προβλήθηκε ευρέως, ήταν η αφορμή για να εκδηλωθεί η γαλλο-γερμανική κόντρα, που προϋπήρχε. Τους διαφόρους Ολάντ και Ρέντσι, που έχουν τη στήριξη και των ΗΠΑ, δεν τους πήρε ο πόνος για τον ελληνικό λαό, αλλά το να προωθήσουν σχέδια που θα επιτρέψουν στο κεφάλαιο των χωρών τους να διεκδικήσει καλύτερες θέσεις, μεγαλύτερο κομμάτι από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία.
Θυμίζουμε ότι το ζήτημα της πολιτικής ένωσης είχε μπει σε κοινό κείμενο των προέδρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Γιούνκερ), Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Τουσκ), της Ευρωβουλής (Σουλτς), του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών - Γιούρογκρουπ (Ντάισελμπλουμ) και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ντράγκι) στα τέλη Ιούνη, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Και, βέβαια, η εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης, η ενοποίηση των οικονομικών πολιτικών, με ένα υπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης, σημαίνει και πολιτική ένωση. Ακολούθησε η τοποθέτηση του Γάλλου Προέδρου ότι απαιτείται να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση με τις πιο πρωτοπόρες χώρες, μιλώντας ουσιαστικά για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η δυσκολία ανάκαμψης έφεραν στην επιφάνεια όλο το πλέγμα των αντιθέσεων μεταξύ αστικών τάξεων, που πηγάζει από την καπιταλιστική ανισομετρία. Ολα, λοιπόν, τα ενδεχόμενα για το μέλλον του ευρώ πρέπει να θεωρούνται ανοιχτά. Από την πορεία των συνολικών αυτών εξελίξεων θα κριθεί, σε μεγάλο βαθμό, η προοπτική της καπιταλιστικής Ελλάδας εντός ή εκτός ευρώ αργά ή γρήγορα. Το βέβαιο είναι ότι από την όποια έκβαση εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης ο λαός θα μετρά νέες απώλειες.