Πολλά τα ερωτηματικά με τη σύλληψη του στρατιωτικού στο Βόλο

Πολλά τα ερωτηματικά με τη σύλληψη του στρατιωτικού στο Βόλο 

Ελεύθερος μέχρι την Δευτέρα, οπότε και θα δικαστεί από το Στρατοδικείο Λάρισας με την κατηγορία της «παράνομης κατοχής όπλων και εκρηκτικών», αφέθηκε ο 51χρονος Ταγματάρχης των Ειδικών Δυνάμεων, που συνελήφθη το βράδυ της Παρασκευής, ύστερα από έρευνα που έγινε από την αστυνομία στο σπίτι και στο γραφείο του στην Αγριά Βόλου.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, το υπουργείο Εθνικής Αμύνης αναφέρει ότι «αναμένει το τελικό πόρισμα της αστυνομικής έρευνας» και ότι «ήδη δόθηκαν οδηγίες να επιληφθεί άμεσα η Στρατιωτική Δικαιοσύνη». Υπενθυμίζουμε ότι το υπουργείο Αμυνας, ύστερα από «έρευνα» εξπρές, εξέδωσε στα τέλη Σεπτέμβρη πόρισμα, σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει καμιά σχέση των Ειδικών Δυνάμεων με τη Χρυσή Αυγή.

Στο υλικό που βρέθηκε στην κατοχή του στρατιωτικού, περιλαμβάνονται -μεταξύ άλλων- όπλα διαφόρων τύπων και διαμετρήματος, καθώς και υλικό (DVD, πόστερ, κούπες, καπέλα, βιβλία) με ναζιστικό περιεχόμενο, εμβλήματα της Χούντας και της Χρυσής Αυγής.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, οι έρευνες εστιάζονται σε ένα όπλο τύπου Scorpion, το οποίο ο στρατιωτικός φέρεται να παραδέχτηκε ότι το αγόρασε για εκπαίδευση και στη συνέχεια το πέταξε στη θάλασσα.
902

Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου

Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου

Στον απόηχο της επετείου του πολυτεχνείου, η κε του μπλοκ καταπιάνεται με τα συνθήματα εκείνων των ημερών και της μέρας γενικότερα, καταθέτοντας κάποιες σχετικές σκέψεις και συνειρμούς.

Ψωμί-παιδεία-ελευθερία
Θυμάμαι στις φοιτητικές συνελεύσεις σχεδόν κάθε εισηγητής πλαισίου έπιανε λέξη προς λέξη το σύνθημα κι ανέλυε γιατί παραμένει επίκαιρο ως τις μέρες μας. Σήμερα ο κόσμος κοντεύει να πει το ψωμί ψωμάκι. Η εκπαίδευση παράγει μαζικά άνεργους πτυχιούχους, που έχουν σκάσει ένα σωρό λεφτά στην παραπαιδεία. Κι όσο για ελευθερία να φαν κι οι κότες. Ο καθένας έχει το ελεύθερο να κοιμηθεί κάτω από μια γέφυρα ή σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο, να βγάζει υπερκέρδη από μία επιχείρηση ή να τα παράγει για το αφεντικό του. Μπορεί η πράξη να χωλαίνει λίγο, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε καν ο κόσμος μας.

-Οι περισσότεροι εισηγητές σταματούσαν συνήθως εκεί κι άφηναν απέξω τα συνθήματα στους στύλους της πύλης του πολυτεχνείου, σε άψογη καθαρεύουσα: έξω αι ήπα, έξω το νάτο. Η πασπ μάλιστα είχε βγάλει μια αφίσα για την επέτειο, όπου όλως τυχαίως είχαν σβήσει με επεξεργασία στον υπολογιστή τα επίμαχα συνθήματα. Αλλά φέτος τερμάτισε τη λογική βάζοντας στην αφίσα της τον παύλο φύσσα (δίπλα στον τεμπονέρα). Αντίφα πασπ.

Κι έτσι κατάφερε να ξεπεράσει τα αλησμόνητα μπλουζάκια me gusta la paz (μου αρέσει η ειρήνη) που είχε βγάλει για τον πόλεμο του ιράκ, τη στιγμή που έβγαζε λάδι σε κάθε συνέλευση την κυβέρνηση για την ευγενική παραχώρηση της σούδας.
Me gusta simitis, me gustas tu.
Αλλά έπαιζε από τότε το γνωστό χαρτί: άλλο πασπ κι άλλο πασόκ. Και συνεχίζει να το παίζει ακόμα πιο έντονα σήμερα, που το πασόκ συρρικνώθηκε. Και ψάχνει νέο φορέα να «υιοθετήσει» πολιτικά τον ορφανό της μηχανικό. Κι αν κρίνω από τα κοινά τους ενδιαφέροντα για το φότοσοπ, έχουν καλές πιθανότητες προς κουμουνδούρου μεριά.
Συνεπώς…

Έξω αι ηπα, έξω το νατο
Όσο κι αν αλλάζει η εκτίμησή μας για τη θέση και την ισχύ του ελληνικού καπιταλισμού, δε νομίζω ότι αναιρεί τον χαρακτηρισμό της χούντας ως –κατά βάση- αμερικανοκίνητης. Υπονοώντας όχι μια άβουλη, εξαρτημένη «εθνική αστική τάξη» που σύρθηκε πίσω από τις εξελίξεις, αλλά ακριβώς τη σύνδεση της τελευταίας με το «παιχνίδι» που παιζόταν σε διεθνή κλίμακα στα πλαίσια του «ψυχρού πολέμου».

…η χούντα δεν τελείωσε το 73’
Βασικά τελείωσε το 74’. Αλλά η δικτατορία των μονοπωλίων συνεχίζεται με άλλα κοινοβουλευτικά μέσα. Κι είναι ζήτημα αν το πολυτεχνείο κατάφερε έστω να γκρεμίσει την ανοιχτά δικτατορική της μορφή. Πέτυχε όμως να κάψει το χαρτί της κίβδηλης φιλελευθεροποίησής της. Κι αυτή η συμβολή ήταν πολύτιμη κι ανεξίτηλη –χώρια ότι καθόρισε τις κατακτήσεις και το ριζοσπαστισμό των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.

Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία
…που θα αποτελειώσουν ό,τι άφησε στην μέση η προηγούμενη και δε θα ξεστρατίσουν στην εξαργύρωση των παράσημων του αγώνα και το ατομικό βόλεμα. Και δε θα μείνει στο γενικό επίπεδο της γενιάς –που έχει περιορισμένη αξία ως μεθοδολογικό εργαλείο- αλλά της τάξης, που αρνείται να γίνει δούλος του 21ου αιώνα.

Το πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή
Ο κατσαρός (αυτός ο προβοκάτορας) λέει κάπου στο βιβλίο του πως κάθε εξέγερση στην πραγματικότητα είναι μια λαϊκή γιορτή, με καθολική συμμετοχή και διονυσιακά χαρακτηριστικά, που την καθιστούν μαγική κι απρόβλεπτη. Συνεπώς δε θέλουνε θλιμμένους στη γιορτή τους, που να σκέφτονται και να προβληματίζονται, να σκοτώνουν το αυθόρμητο εξεγερσιακό πνεύμα με μίζερες θεωρίες και να το αντικαθιστούν την άγρια χαρά με ξενέρωτες έννοιες, όπως πειθαρχία και τη θυσία.

Μα πάνω απ’ όλα, το πολυτεχνείο δεν είναι μια επετειακή γιορτή, που ξεθωριάζει από τη λάμψη των επισήμων που το καπηλεύονται και ξεφτίζει από την πολλή χρήση σα δίσκος κι από τα πολλά κούφια ξύλινα λόγια. Ούτε μια τυπική σχολική γιορτή με τα τραγούδια και ποιηματάκια. Αν και είναι στο χέρι του καθηγητή να προσδώσει βάθος και νόημα στη σχολική εκδήλωση. Και συνήθως μόνο οι δικοί μας καθηγητές έχουν μεράκι κι έγνοια να αναλάβουν αυτή τη γιορτή.

…ρωτήστε και τους κνίτες δεν ήτανε εκεί
Η γνωστή αντικομμουνιστική μυθολογία των συντρόφων του κατσαρού και διάφορων συνοδοιπόρων πρόθυμων να πιστέψουν σχεδόν τα πάντα (ακόμα κι ότι η κνε δεν ήταν παρούσα στο πολυτεχνείο) με έμβλημα την περιβόητη πανσπουδαστική νο8. Κι η πλάκα είναι πως οι βασικοί πρωταγωνιστές του περιβόητου φύλλου και των ημερών της εξέγερσης, σκόρπισαν στα πέντε σημεία (δύο πολιτικές) του ορίζοντα, από ναρ μέχρι σύριζα και δεξιά του πασόκ. Κι οι πιο τίμιοι εξ αυτών εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να υπερασπίζονται και να δικαιολογούν τα πεπραγμένα τους. Αλλά η «ρετσινιά» μένει σταθερά προσανατολισμένη προς το μόνιμο, διαχρονικό στόχο, όπου είναι βαλμένος να κοιτάει κι ο ανεμιστήρας με τη λάσπη: το κουκουέ.

Κάτω η χούντα, κάτω ο παπαδόπουλος
Θυμάμαι πάντα συνειρμικά μαζί με αυτά, έναν άλλο παπαδόπουλο, που ήταν κι αυτός στο πολυτεχνείο απέναντι από τα τανκς και το διηγούνταν με κάθε αφορμή στους απαράδεκτους (αλλά του έμεινε τελικά η απορία: «τι έγινε ρε παιδιά;»). Και την τελευταία σκηνή από το επεισόδιο με τον απατεώνα τζον βαρδαξή κουτρουμπέση, που εξανίσταται ο σπύρος κι αρχίζουν να φωνάζουν όλοι μαζί μετά απ’ αυτόν.
-Κάτω το κεφάλαιο. –Κάτω!
-Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά! –Ζήτω!
-Ζήτω, δεν έχω κανένα πρόβλημα! Λέει κι ο κουτρουμπέσης.

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα;
Να πέσει χίλιες φορές και να κουτρουμπέσει η χούντα του παπαδόπουλου, του ιωαννίδη, του σαμαρά… και πάει λέγοντας. Αρκεί να έχουμε καθαρό σχέδιο για το μετά, με τι θέλουμε να τους αντικαταστήσουμε. Εκτός κι αν μετράμε τις κυβερνήσεις που κουτρουμπέφτουνε (μα η αγάπη μένει), όπως τις μπεκάτσες οι κυνηγοί, για νάχουν να λένε ιστορίες από το κίνημα, χωρίς άλλο σοβαρό στόχο

Τόση μπάλα από την χούντα είχαμε να δούμε
Και τελευταίο για να πιάσουμε λίγο και τη στρόγγυλη θεά και το γουέμπλει επί χούντας. Για να το συνδέσουμε με το σοσιαλιστικό όραμα του σύριζα (μη γελάτε ρε) που περνά μέσα από την ενωμένη ευρώπη (εε) και τη ριζοσπαστική αλλαγή των δομών της. Και τι μας δίνει όλο αυτό σε σύνθημα; Μα είναι απλό.
Ελλάς Ευρώπη Σοσιαλισμός


Τόσες ντρίμπλες από τον ανδρέα τον παπατζή είχαμε να δούμε…
Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα στις 11:37:00 π.μ.
 

Προϋπολογισμός 2014

Προϋπολογισμός 2014

Κατατέθηκε χτες ο κρατικός Προϋπολογισμός (ΚΠ) για το 2014 και είναι προφανές ότι η εκτέλεσή του θα έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω επιδείνωση της θέσης της λαϊκής οικογένειας.

Η υλοποίηση των στόχων του ΚΠ αποτελεί και τη βασική προϋπόθεση για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος. Πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τη μεγαλύτερη χρεοκοπία του ελληνικού λαού. Γι' αυτό και η αντιπαράθεση για το εάν επετεύχθη ή όχι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αποπροσανατολιστική γιατί συγκαλύπτει τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα.

Η επίτευξη αυτού του στόχου διευκολύνει αφενός την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους αλλά και την παροχή μεγαλύτερης κρατικής χρηματοδότησης στους επιχειρηματικούς ομίλους. Ενα μικρό του μέρος θα αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων της φτώχειας, με στόχο τη συγκάλυψη των ευθυνών των διαχειριστών της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η κριτική που έχει ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν δημοσιεύτηκε το σχέδιο Προϋπολογισμού είναι κάλπικη. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πώς θα καταστεί το χρέος βιώσιμο για να διευκολυνθεί η ανάκαμψη. Δηλαδή ασκεί κριτική από τη σκοπιά της διαχείρισης της κρίσης, δίνοντας ακόμα μια φορά διαβεβαιώσεις στην άρχουσα τάξη ότι μπορεί να αποτελέσει όχι μόνο τον καλύτερο διαχειριστή αλλά και τον πιο αποτελεσματικό παράγοντα στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Το βασικό ερώτημα δεν είναι πώς θα είναι το χρέος βιώσιμο, το πώς θα δοθεί ώθηση στην κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, πώς θα στηριχτεί και με κρατικό χρήμα η καπιταλιστική δραστηριότητα, ούτε βέβαια πώς θα ανοιχτούν νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης. Ολα αυτά δηλαδή που συνιστούν τα προγράμματα ανασυγκρότησης είτε με το μείγμα που προβάλλει η κυβέρνηση είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι πώς ο λαός θα μπορέσει να αξιοποιήσει το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελός του, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του.

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο, με αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μονομερή διαγραφή του χρέους. Προϋπόθεση σ' αυτό είναι να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του.

Τι είναι και τι επιδιώκει η «συμβολαιακή γεωργία»

Τι είναι και τι επιδιώκει η «συμβολαιακή γεωργία»

Τράπεζες και αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις, θα ελέγχουν τι και πόσο παράγεται σε βάρος των φτωχομεσαίων αγροτών και των πραγματικών λαϊκών αναγκώνΜε τη συμβολαιακή γεωργία, μεγαλέμποροι και τράπεζες καθορίζουν τι και σε ποια ποσότητα θα καλλιεργηθεί. Δημιουργείται έτσι ένα ακόμα κανάλι για την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής
Η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή των τραπεζών στην εγχώρια αγροτική παραγωγή, μέσω της «συμβολαιακής γεωργίας», που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση, κινούμενη πάνω στους άξονες που χαράσσει η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, μόνο μεγαλύτερα δεινά προμηνύει για τους μικρομεσαίους παραγωγούς.


Παρά τα όσα υποστηρίζουν τα στελέχη της τράπεζας «Πειραιώς» (εξαγόρασε το «υγιές» κομμάτι της πρώην «Αγροτικής»), καθώς περιφέρουν την πραμάτεια τους στις αγροτικές περιοχές και υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια», η επέκταση της «συμβολαιακής γεωργίας» αποτελεί ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση για τα μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος. Αντίστροφα, η γενίκευσή της, σε συνδυασμό με άλλα μέτρα που περιέχονται στη νέα ΚΑΠ, θα επιταχύνει την προλεταριοποίηση χιλιάδων φτωχομεσαίων παραγωγών.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, ο αρμόδιος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Αθ. Τσαυτάρης έχει επανειλημμένως υπογραμμίσει το σημαντικό ρόλο που θα παίξει η συμβολαιοποίηση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής στη «νέα εποχή» που ξεκινά για την ελληνική γεωργία, στο πλαίσιο της ΚΑΠ για την περίοδο 2014 - 2020.

Η σύναψη συμβολαίων μεταξύ παραγωγών και τραπεζών, έχει χαρακτηριστεί σε παλιότερη συνέντευξη του υπουργού ως ενέργεια που είναι «προς το συμφέρον όλων», καλώντας ουσιαστικά τους παραγωγούς να αποδεχτούν τις προτάσεις της Τράπεζας Πειραιώς. Ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τον μικρό και πολυδιάσπαρτο κλήρο, ως το κατ' εξοχήν διαρθρωτικό πρόβλημα» του εγχώριου πρωτογενούς τομέα, πρόβλημα που θα ξεπερνιέται στο βαθμό που θα επεκτείνεται η καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, στην οποία στοχεύει και η συμβολαιοποίηση.
Πώς λειτουργεί το πρόγραμμα;

Πώς λειτουργεί η συμβολαιακή γεωργία; Σύμφωνα με όσα αναφέρουν εκπρόσωποι της τράπεζας στους αγρότες, η Πειραιώς προσφέρει «την απαιτούμενη ρευστότητα τη στιγμή που τη χρειάζονται», αλλά και «εγγυημένη πληρωμή της παραγωγής» σε προσυμφωνημένη τιμή, στην ημερομηνία παράδοσης του προϊόντος. Πρακτικά, το σύστημα προχρηματοδότησης για την έναρξη της παραγωγικής δραστηριότητας λειτουργεί ως ένα κλασικό σύστημα δανεισμού, με ιδιαίτερα υψηλό επιτόκιο, που κυμαίνεται από 4% έως και 8%, αναλόγως με το προϊόν και το χρόνο αποπληρωμής του ποσού από τον παραγωγό.

Με την υπογραφή του συμβολαίου, ο παραγωγός παραδίδει υποχρεωτικά το προϊόν του στον αντίστοιχο έμπορο ή μεταποιητή, που επίσης συμμετέχει στο πρόγραμμα της τράπεζας Πειραιώς, σε προσυμφωνημένη τιμή. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα προωθείται σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγών αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, σε βαθμό τέτοιο που με ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία ξεκινά η κάθε νέα καλλιεργητική περίοδος για τα μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά. Ειδικά φέτος, με το πρόσθετο «χαράτσι» από το φόρο στην αγροτική γη, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

Το ίδιο πρόβλημα της ρευστότητας αντιμετωπίζουν επίσης μικροί και μεσαίοι έμποροι, αλλά και μικρές μεταποιητικές βιομηχανίες στην επαρχία, όπως και συνεταιριστικές μονάδες συσκευασίας, επεξεργασίας και τυποποίησης αγροτικών προϊόντων. Υπάρχει δηλαδή δυσκολία ακόμη και όσοι αγρότες ξεκινήσουν να καλλιεργούν, είτε να μην μπορούν να παραδώσουν τη σοδειά τους, είτε αν την πουλήσουν να περιμένουν για διάστημα που μπορεί να ξεπεράσει και τους 12 μήνες για να εξοφληθούν, όπως άλλωστε συνέβαινε πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση. Μόνο που σήμερα, με το αγροτικό εισόδημα να είναι έτσι κι αλλιώς διαλυμένο, 12μηνη καθυστέρηση εξόφλησης της παραδοθείσας σοδειάς, ισοδυναμεί με καταστροφή.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι υπό αυτές τις συνθήκες η «προσφορά» της τράπεζας Πειραιώς προς τους αγρότες είναι «δελεαστική», αφού φαίνεται να τους εξασφαλίζει ρευστότητα, για να συνεχίσουν να καλλιεργούν, σε μια περίοδο που οι «στρόφιγγες» της δανειακής χρηματοδότησης είναι γενικά κλειστές. Τους προσφέρει ακόμα εγγυημένη απορρόφηση της σοδειάς από συγκεκριμένους μεταποιητές αλλά και έγκαιρη εξόφληση από την τράπεζα σε μία σχετικά «ανεκτή» τιμή, μαζί με άλλα «μπόνους».

Στην πραγματικότητα, όμως, μεγαλέμποροι και τράπεζες καθορίζουν τι και σε ποια ποσότητα θα καλλιεργηθεί. Η τράπεζα παίζει ταυτόχρονα το ρόλο του μεσάζοντα με τον παραγωγό και παρεμβαίνει στην αλυσίδα της παραγωγής. Χρηματοδοτώντας τους παραγωγούς, αλλά και τους μεταποιητές που θα αγοράσουν τα προϊόντα για να τα διοχετεύσουν στην αγορά, ενθαρρύνει τη δημιουργία καθετοποιημένων μονάδων παραγωγής, τυποποίησης και εμπορίας γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, με εξαγωγικό μάλιστα προσανατολισμό. Δημιουργείται δηλαδή ένα ακόμα εργαλείο για την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής.
Τα πρώτα συμβόλαια

Λίγους μήνες μετά την παράδοση του κερδοφόρου τμήματος της παλιάς (κρατικής) «Αγροτικής Τράπεζας» στην Τράπεζα Πειραιώς, ξεκίνησαν οι περιοδείες στελεχών της στην ύπαιθρο και οι επαφές με τις ηγεσίες συνεταιριστικών οργανώσεων και ενώσεις ομάδων παραγωγών. Η ίδια η τράπεζα έχει χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα «στρατηγικής σημασίας» για την είσοδό της στον αγροτικό τομέα.

Εκπρόσωποι της τράπεζας έχουν ξεκαθαρίσει ότι τα προϊόντα που τους ενδιαφέρουν να ενταχθούν σε προγράμματα συμβολαιοποίησης, είναι κατ' αρχήν εκείνα που έχουν εξαγωγική προοπτική. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι σε ποσοστό που φτάνει το 90% όσα προϊόντα έχουν ενταχθεί σε κάποιο τέτοιο πρόγραμμα καταλήγουν σε αγορές του εξωτερικού. Επαληθεύεται δηλαδή ότι η τράπεζα επενδύει σε καλλιέργειες που μπορούν να αποφέρουν κέρδος και όχι κριτήριο τις διατροφικές ανάγκες του λαού που μπορεί να καλύψει με επάρκεια η εγχώρια παραγωγή.

Η τράπεζα «στόχευσε» τον περασμένο Απρίλη τους παραγωγούς της Ημαθίας και της Πέλλας και το συμπύρηνο ροδάκινο, ένα κατ' εξοχήν εξαγώγιμο εγχώριο προϊόν, με ιδιαίτερη δυναμική κερδοφορίας, εξαιτίας των ποιοτικών του χαρακτηριστικών, που το καθιστούν από τα καλύτερα στις παγκόσμιες αγορές.

Ακολούθησε η συμφωνία με καπνοκαλλιεργητές από τους νομούς Σερρών, Καβάλας, Δράμας και Πιερίας και την μεταποιητική εταιρεία «ΜΙΣΣΙΡΙΑΝ ΑΕ», η οποία έχει συνάψει πρόσφατα συμφωνία συνεργασίας με την αμερικανική πολυεθνική «Philip Morris», τριετούς διάρκειας. Ακολούθησαν συμφωνίες με βαμβακοπαραγωγούς των νομών Ροδόπης και Ξάνθης, σε συνεργασία με τα «Εκκοκκιστήρια - Κλωστήρια Βορείου Ελλάδος ΑΕ», παραγωγούς βρώσιμης ελιάς στην Αιτωλοακαρνανία, κτηνοτρόφους της Θεσσαλίας και γαλακτοβιομηχανίες του ομίλου «ΤΥΡΑΣ ΑΕ».

Στο χαρτοφυλάκιό της προστέθηκε τον περασμένο Αύγουστο και συμφωνία στον τομέα των ενεργειακών φυτών. Συγκεκριμένα, για την καλλιέργεια ηλίανθου, με την εταιρεία «ΠΑΥΛΟΣ Ν. ΠΕΤΤΑΣ ΑΒΕΕ». Η πιο πρόσφατη συμφωνία συμβολαιακής γεωργίας για την τράπεζα, αφορά στον τομέα των θερμοκηπιακών κηπευτικών και του επιτραπέζιου σταφυλιού στο Ηράκλειο Κρήτης. Τα αρχικά πλάνα στόχευαν στην υπέρβαση των 30 συμβολαίων και τους 20.000 αγροτοκτηνοτρόφους, αριθμός που, όπως λένε ανεπίσημες πληροφορίες, είναι πολύ κοντά στο να καλυφθεί.
Με την πλάτη στον τοίχο οι αγρότες

Η συμβολαιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους της εγχώριας αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής μεσοπρόθεσμα, στην πραγματικότητα συνιστά άμεση εξάρτηση του πρωτογενούς τομέα από τα μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος. Αυτά επιθυμούν συγκεκριμένες κατηγορίες προϊόντων, σε συγκεκριμένες ποσότητες και τιμές, με προκαθορισμένη ποιότητα που θα προκύπτει από τυποποιημένες καλλιεργητικές πρακτικές.

Η σύναψη συμβολαίου μεταξύ αγροτών και τράπεζας, σε καμία περίπτωση δε συνιστά «ισότιμη σχέση», όπου όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να υπάρξει σχέση ισοτιμίας μεταξύ μίας ομάδας παραγωγών που δεν μπορεί να προμηθευτεί καύσιμα και άλλα καλλιεργητικά εφόδια για να συνεχίσει να παράγει και ενός τραπεζικού ιδρύματος;

Μια τέτοια πλευρά αναδεικνύει και η έκθεση* για τη συμβολαιακή γεωργία της «Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας» (FAO)1. Παρά τη διπλωματικά γλώσσα που χρησιμοποιείται, αποκαλύπτονται όλες οι «πλάγιες» μέθοδοι που μετέρχονται εταιρείες και τράπεζες για την παραβίαση στην πράξη των κατά τ' άλλα δεσμευτικών συμβολαίων που συνάπτουν με παραγωγούς, σε διεθνές επίπεδο. Σε αυτήν την έκθεση, αναφέρονται, για παράδειγμα, οι δυνατότητες που διαθέτουν οι εταιρείες να προβλέπουν τη διακύμανση των τιμών των προϊόντων στις αγορές, σε αντίθεση με τους αγρότες και κτηνοτρόφους, οι οποίοι όντας εξαρτημένοι πια από μία συγκεκριμένη εταιρεία, τόσο για την έναρξη, όσο και για τη διάθεση της παραγωγής τους, βρίσκονται εν τέλει σε χειρότερη θέση απ' όταν υπέγραψαν τα συμβόλαια.

Σε κάθε περίπτωση, με τα συμβόλαια που προσφέρει η Τράπεζα Πειραιώς στους μικρομεσαίους παραγωγούς, στην πραγματικότητα τους αμείβει μόνο για την εργατική τους δύναμη και όχι για το κεφάλαιο που διαθέτουν κατά την παραγωγική διαδικασία (γη, αγροτικά μηχανήματα κ.λπ.). Αν σήμερα οι όροι αυτών των συμβολαίων φαντάζουν «ανεκτοί», το μόνο βέβαιο είναι ότι όσο το μοντέλο αυτό θα επεκτείνεται, τράπεζες και αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις θα επιβάλλουν ολοένα και πιο σκληρούς όρους, μεταφέροντας τα κόστη της παραγωγής στο χωράφι.

Εν τέλει, πρόκειται για ένα ακόμα κανάλι προλεταριοποίησης του φτωχομεσαίου αγρότη σε ένα πλήρως εντατικοποιημένο - καθετοποιημένο μοντέλο αγροτικής παραγωγής, στο οποίο ο παραγωγός αν όχι τυπικά, σίγουρα ουσιαστικά, μετατρέπεται σε εργάτη - γης που εργάζεται και αμείβεται με όρους «Μανωλάδας»...

1. C. A. da Silva, The Growing Role Of Contract Farming in Agri - food systems development, Rome, 2005.

Οξύνονται οι ανταγωνισμοί στην Ευρωζώνη

Οξύνονται οι ανταγωνισμοί στην Ευρωζώνη

Ο ι οξύτατοι ανταγωνισμοί μέσα στην Ευρωζώνη καλά κρατούν. Ετσι, μετά τους ελέγχους της Κομισιόν για τα πλεονάσματα της Γερμανίας στις αρχές του Νοέμβρη, πρόσφατα προέκυψαν η διαφωνία της Γερμανίας για τη μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και οι επιθέσεις Γερμανών οικονομολόγων αλλά και κυβερνητικών στελεχών του υπουργείου Οικονομικών, στελεχών των τραπεζών στον επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, επιτέθηκε στην ΕΚΤ για τη μείωση του επιτοκίου δανεισμού, λέγοντας ότι οι αποφάσεις για τα επιτόκια δεν πρέπει να δίνουν την εντύπωση πως η κρίση μπορεί να επιλυθεί από την ΕΚΤ. «Η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να αποτελέσει διέξοδο από την κρίση. Η ΕΚΤ δεν μπορεί να διορθώσει όλα τα ελλείμματα της ΕΕ, αυτό είναι καθήκον των πολιτικών», είπε ο Β. Σόιμπλε. Τα ίδια είχε πει προχτές ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (Bundesbank), Γενς Βάιντμαν, μετά από την Εκθεση του ΟΟΣΑ που ουσιαστικά προέτρεπε σε τύπωμα χρήματος, λέγοντας ότι αυτό δεν αντιμετωπίζει την κρίση.


Ο Μ. Ντράγκι αντεπιτέθηκε κατηγορώντας τη Γερμανία για «εθνικισμό». «Θα αντιδράσω σε ορισμένους εθνικιστικούς ψιθύρους από ορισμένες χώρες, όπου υπονοείται ότι ενεργούμε κατά των συμφερόντων ορισμένων χωρών και υπέρ της δικής μας χώρας», είπε χτες στη διάρκεια συνεδρίου στο Βερολίνο ο Μ. Ντράγκι, παρουσία της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ. «Δεν είμαστε ούτε Γερμανοί ούτε Γάλλοι ή Ισπανοί ή Ιταλοί, είμαστε Ευρωπαίοι και ενεργούμε προς το συμφέρον της Ευρωζώνης συνολικά», είπε.
Η κρίση είναι παρούσα




Την ίδια ώρα χτεσινά ρεπορτάζ αναφέρουν τα εξής: «Τον κίνδυνο να παγιδευτεί εκ νέου η Ευρωζώνη σε ύφεση εάν οι αξιωματούχοι της δεν λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, τονίζει η εταιρεία αναλύσεων Markit ύστερα από την επισήμανση για εξασθένηση της δυναμικής ανάκαμψης τον Νοέμβριο. Ο γενικός δείκτης διευθυντών προμηθειών (ΡΜΙ) υποχώρησε τον Νοέμβριο στο χαμηλό τριμήνου, με την όποια βελτίωση του οικονομικού κλίματος εντοπίζεται, κυρίως, στη Γερμανία. Αντίθετα, ενισχύονται οι αρνητικές ενδείξεις που θέλουν τη Γαλλία να είναι "ο ασθενής της Ευρώπης", με ισχυρή την πιθανότητα να καταγραφεί ξανά υποχώρηση του ΑΕΠ το τέταρτο τρίμηνο, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση της Markit. Από τα επιμέρους στοιχεία ΡΜΙ για την ανάπτυξη, τη μεταποίηση και τις υπηρεσίες, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Markit, Κρις Γουίλιαμσον, διαβλέπει μόνο μετριοπαθή αύξηση του ΑΕΠ για όλη την Ευρωζώνη, της τάξεως του 0,2%. "Φαίνεται ότι η δυναμική της ανάκαμψης έχει χαθεί", παρατηρεί στο ανακοινωθέν της Markit, θέτοντας, επίσης, επί τάπητος το ζήτημα της πτώσης των τιμών. Ο ίδιος δικαιολογεί απόλυτα την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να μειώσει τα επιτόκια σε νέο χαμηλό ρεκόρ» («Καθημερινή»).


Την ίδια στιγμή το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Bloomberg» εκτιμά ότι «η Γαλλία κινδυνεύει να γίνει η νέα Ιταλία της Ευρώπης». Σε σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται: «Το ποσοστό της ανεργίας στη Γαλλία φθάνει το 11%. Εχοντας αναπτυχθεί το δεύτερο τρίμηνο φέτος, η γαλλική οικονομία συρρικνώθηκε εκ νέου το τρίτο. Η Standard & Poor's μόλις υποβάθμισε τη δανειοληπτική ικανότητα της Γαλλίας, για δεύτερη φορά σε διάστημα λιγότερο των δύο ετών. Η γαλλική οικονομία, η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρωζώνη μετά τη γερμανική, αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα. Η ανταγωνιστικότητα της γαλλικής βιομηχανίας είχε μειωθεί σημαντικά την περίοδο προ Ολάντ», αλλά δεν φαίνεται να έχει αντιμετωπιστεί. Να θυμίσουμε επίσης ότι η Γαλλία έχει μεγάλα ελλείμματα και χρέη, ενώ η κρίση έχει χτυπήσει τη βιομηχανία της, ειδικά στον κλάδο μετάλλου και αυτοκινήτου.
Η ουσία των αντιθέσεων

Η ουσία λοιπόν των αντιθέσεων με τη Γερμανία έχει την ίδια βάση. Το γεγονός ότι η πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη εφαρμόζεται ενιαία, σε όλα τα κράτη - μέλη, αλλά ο κύκλος της κρίσης δε βρίσκεται στην ίδια ακριβώς φάση σε όλα τα κράτη - μέλη, ενώ ταυτόχρονα τα ελλείμματα και τα κρατικά χρέη επίσης δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, όπως και η κατάσταση στο τραπεζικό τους σύστημα.

Να θυμίσουμε ότι τόσο η Κομισιόν, όσο και ο ΟΟΣΑ κάνουν τις ίδιες προβλέψεις για τις προοπτικές ανάκαμψης της Ευρωζώνης.

Η Κομισιόν προβλέπει ανάπτυξη της οικονομίας της Ευρωζώνης κατά 1,1% του ΑΕΠ για το 2014, από 1,2% που προέβλεπε τον περασμένο Μάη, ενώ συνολικά για την ΕΕ προβλέπει 1,4%. Στο ΑΕΠ των κρατών της Ευρωζώνης για το 2013 προβλέπει πτώση 0,4%. Συνολικά στην ΕΕ, το βλέπουν να παραμένει στάσιμο στα επίπεδα του 2012. Η Γερμανία προβλέπεται ότι θα έχει την ισχυρότερη ανάπτυξη, 1,7% του ΑΕΠ, από τις 18 χώρες της Ευρωζώνης το 2014.

Και ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η Ευρωζώνη το 2014 θ' αναπτυχθεί με ρυθμό 1% και για τη Γερμανία προβλέπει ότι θ' αναπτυχθεί με ρυθμό 1,7% του ΑΕΠ το 2014.

Παράλληλα, ο ΟΟΣΑ καλεί την ΕΚΤ να εξετάσει την πιθανότητα ν' αγοράσει κρατικά και εταιρικά ομόλογα προκειμένου η Ευρωζώνη να μην πέσει στην παγίδα του αποπληθωρισμού. Αυτό απασχολεί επίσης και την ΕΚΤ, αλλά και σ' αυτό αντιδρά η Γερμανία.

Δύο επισημάνσεις εδώ. Η μία είναι ότι η ανάκαμψη που εκτιμούν είναι αναιμική, ενώ δεν μπορεί κανείς να μην παίρνει υπόψη τις πιθανότητες για νέα κρίση πολύ γρήγορα. Επίσης, η ανάκαμψη στη Γερμανία είναι αναιμική και ας είναι η πιο μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη.

Ταυτόχρονα, για να αντιμετωπιστεί η κρίση απαιτούνται επενδύσεις. Αρα πρέπει να τονωθεί το τραπεζικό σύστημα και ταυτόχρονα να μπορούν τα κράτη με δημόσιο χρήμα να συμβάλλουν σε επενδύσεις. Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις δεν είναι σίγουρες.

Γιατί όμως η Γερμανία αντιδρά τόσο στη μείωση των επιτοκίων όσο και στην υπόδειξη του ΟΟΣΑ προς την ΕΚΤ να εξετάσει την πιθανότητα ν' αγοράσει κρατικά και εταιρικά ομόλογα προκειμένου η Ευρωζώνη να μην πέσει στην παγίδα του αποπληθωρισμού;

Επειδή η μείωση των επιτοκίων δανεισμού διευκολύνει τις τράπεζες των άλλων κρατών της Ευρωζώνης να δανειστούν, επομένως να υπάρξει ρευστότητα για επενδύσεις. Το ίδιο και με τα ομόλογα, δίνεται η δυνατότητα να δανειοδοτεί η ΕΚΤ τράπεζες και κράτη, με αντιστάθμισμα ομόλογα. Αυτό επίσης διευκολύνει τη ρευστότητα που συμβάλλει στις επενδύσεις. Και αυτό δεν το θέλει η Γερμανία. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών εκφράζεται και με το να παρεμβάλλουν μεταξύ τους εμπόδια, ώστε ο ανταγωνιστής να δυσκολεύεται στην ανάπτυξη της οικονομίας. Επιπλέον, η Γερμανία έχει το πλεονέκτημα των πλεονασμάτων. Οντας όμως η ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία στην Ευρωζώνη και λόγω ανισομετρίας, έχοντας επίσης συμμαχία με τα κράτη - μέλη του Βορρά, αναγκάζει τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης σε συμβιβασμούς πάνω στο δικό της μείγμα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.

Αντικειμενικά η κρίση οξύνει τους καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς. Αλλά οξύνει και την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιτάξουν την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη και όχι να συντάσσονται με την αστική τάξη της χώρας τους κόντρα στους ανταγωνιστές της. `Η να επιλέγουν στήριξη του ενός ή του άλλου μείγματος πολιτικής διαχείρισης της κρίσης, επιλέγοντας το ένα ή το άλλο αστικό κόμμα, προσδοκώντας λύση στα προβλήματα που τους προκαλεί η αστική πολιτική. Να συνειδητοποιήσουν επίσης ότι ο καπιταλισμός και με κρίση και με ανάπτυξη τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα, ωθεί σε φτώχεια και απόλυτη ή σχετική εξαθλίωση τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα μέτρα που πάρθηκαν για τη διαχείριση της κρίσης είναι μόνιμα. Στόχος της πάλης πρέπει να είναι η ανατροπή των αστών από την εξουσία, η αποδέσμευση από την ΕΕ, η αντικατάσταση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας με την κοινωνική ιδιοκτησία, που σημαίνει εργατική - λαϊκή εξουσία.

Ι.

Στη «ζούγκλα» κι όποιος αντέξει...

Στη «ζούγκλα» κι όποιος αντέξει...

Το κράτος υποβαθμίζει συνειδητά την ανάπτυξη δομών Πρόνοιας για τη στήριξη οικογενειών και παιδιών, όπως προκύπτει και από το «Αναρρωτήριο Πεντέλης»


Αν δεν προσληφθεί μόνιμο προσωπικό, σε κάποια χρόνια δε θα είναι δυνατή η λειτουργία του Αναρρωτηρίου Πεντέλης...
Μ
ια επίσκεψη στη Μονάδα Φροντίδας Παιδιών «Αναρρωτήριο Πεντέλης» δεν αποκαλύπτει μόνο τη γύμνια και την εγκατάλειψη των ελάχιστων κρατικών δομών Πρόνοιας. Φέρνει στην επιφάνεια όλη τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος και των αδιεξόδων που δημιουργεί, με πρώτα θύματα τα παιδιά. Σε περίοδο όλο και πιο μαζικής εξαθλίωσης του λαού, η προστασία του παιδιού με ευθύνη του κράτους αντί να επεκτείνεται, υποβαθμίζεται, οι ελάχιστες δομές εγκαταλείπονται. Ο δρόμος για την ιδιωτική πρωτοβουλία, ακόμη και εκμετάλλευση των παιδιών, μένει ορθάνοιχτος.


Ο «Ρ» συνεχίζει σήμερα το αφιέρωμα στις δημόσιες δομές προστασίας παιδιών χωρίς οικογένεια με το «Αναρρωτήριο Πεντέλης», παράρτημα του Κέντρου Προστασίας Παιδιού «Μητέρα» και ο δεύτερος βασικός δημόσιος φορέας φιλοξενίας παιδιών, υιοθεσιών, αναδοχών, αναζήτησης ριζών.
Οικογένειες που χρειάζονται στήριξη

Στη Μονάδα της Πεντέλης απευθύνονται γονείς που χρειάζονται στήριξη και αφήνουν το παιδί τους μέχρι να σταθούν στα πόδια τους: Πάμφτωχες οικογένειες, μονογονεϊκές, εξαρτημένοι από ουσίες, νεαρές μητέρες διωγμένες από το οικογενειακό τους περιβάλλον κ.λπ.

Τι τύχη έχουν όλοι αυτοί οι γονείς; Στις περισσότερες περιπτώσεις καμία, αφού αφήνονται στη ζούγκλα της καπιταλιστικής κοινωνίας να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους χωρίς καμιά ουσιαστική μέριμνα από το κράτος, χωρίς περίπτωση να βρουν μια δουλειά, να ζήσουν σε ένα σπίτι, να έχουν ρεύμα, νερό, ένα πιάτο φαΐ, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Σύμφωνα με την πρόεδρο του Κοινωνικού Κέντρου Πρόνοιας Αττικής (ΚΚΠΑ), στο οποίο ανήκουν δομές όπως το Κέντρο Προστασίας Παιδιού «Μητέρα», το Αναρρωτήριο Πεντέλης και άλλες σχετικές με τη φροντίδα παιδιών, «παρατηρείται αύξηση της εγκατάλειψης παιδιών, όπως και περισσότερα επιβαρυμένα παιδιά». Δηλαδή, αποτυπώνεται πάνω τους η εξαθλίωση των βιολογικών γονιών. «Παλιότερα, παιδιά γονιών π.χ. εξαρτημένων από ναρκωτικές και άλλες ουσίες, φιλοξενούνταν για ένα διάστημα και συχνά επέστρεφαν σε συγγενείς ή και στους βιολογικούς γονείς. Τώρα δεν μπορεί η οικογένεια», συμπληρώνει.

Τα περισσότερα παιδιά βρέθηκαν στο Αναρρωτήριο Πεντέλης είτε με δικαστική απόφαση, είτε με εισαγγελική παραγγελία επειδή κακοποιούνταν σωματικά ή ψυχολογικά, δεν είχαν στοιχειώδη φροντίδα και αγαθά, όπως και βρέφη που εγκαταλείπονται στα μαιευτήρια. Τα τελευταία όλο και πληθαίνουν και μάλιστα πολλά γεννιούνται από μετανάστριες χωρίς χαρτιά.

Απαιτείται ένα ολόκληρο δίκτυο δημόσιων υπηρεσιών Πρόνοιας και μέτρων στήριξης της οικογένειας. Ωστόσο, ενδεικτικό της «κρατικής μέριμνας» για τους πιο φτωχούς, τους πιο ευάλωτους είναι το πρόσφατο τραγικό περιστατικό: Ενα 4χρονο κοριτσάκι σκοτώθηκε πέφτοντας από το μπαλκόνι πολυκατοικίας, την ώρα που η μητέρα του εργαζόταν σαν καθαρίστρια σε διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου και δεν είχε πού να το αφήσει...
Συρρίκνωση αντί για ανάπτυξη φροντίδας - νοσηλείας

Οι δημόσιες υπηρεσίες για ολόπλευρη στήριξη και κοινωνική αποκατάσταση των παιδιών δεν αναπτύσσονται. Το καπιταλιστικό κράτος συνειδητά υποβαθμίζει κι αυτές τις υποτυπώδεις υπάρχουσες δομές και στο έδαφος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που επεκτείνεται, ευδοκιμεί το εμπόριο παιδιών, γυναικών, ανθρώπινου σώματος.

Εκδηλες οι συνέπειες στο Αναρρωτήριο με 40 παιδιά από βρέφη έως 6 χρόνων: «Με το υπάρχον προσωπικό δύσκολα τα καταφέρνουμε. Δύο ξενώνες δε λειτουργούν. Εκκρεμεί η ανακαίνισή τους και εφόσον υπάρξει αντίστοιχο προσωπικό, θα μπορούν να φιλοξενηθούν άλλα 20 - 25 παιδιά», λένε στον «Ρ» άνθρωποι από τη διοίκηση. Ενδεικτικό της κρατικής υποχώρησης είναι πως την ανακαίνιση ενός ξενώνα ανέλαβε «φιλάνθρωπος χορηγός». Την ώρα που δεκάδες υγιή παιδιά «λιμνάζουν» στα παιδιατρικά νοσοκομεία και τα μαιευτήρια, η επέκταση των υπηρεσιών δεν μπορεί να εξαρτάται από το «φιλάνθρωπο» αίσθημα του καθενός, ακόμη κι αν υπάρχουν καλές προθέσεις.

Το προσωπικό προσπαθεί με αυταπάρνηση για το καλύτερο. Σήμερα για 40 παιδιά οι εργαζόμενοι είναι μόλις 55, ενώ πριν από μια δεκαετία πλησίαζαν τους 100 για 35 παιδιά. Η έλλειψη προσωπικού έχει σαν αποτέλεσμα βρεφονηπιοκόμοι να εκτελούν χρέη νοσηλευτή και νοσηλευτές χρέη βρεφονηπιοκόμων! Αρκετά παιδιά είναι επιβαρυμένα, επειδή η μάνα ζούσε σε κακές συνθήκες, είχε νοσήσει όταν κυοφορούσε ή δεν τρεφόταν σωστά, αλλά και κακοποιημένα παιδιά που απαιτούν εξειδικευμένη φροντίδα. Χαρακτηριστικά, υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται με τον ιό του AIDS ή ηπατίτιδα C.

«Μαθαίνουμε το ιστορικό κάθε παιδιού, τι μπορεί να προκύψει στην υγεία του, παρακολουθούμε την ανάπτυξή του, φροντίζουμε για φάρμακα και εμβολιασμούς. Οι βρεφονηπιοκόμοι δεν έχουν τέτοια ειδίκευση, ούτε έχουν την ευθύνη αν συμβεί κάτι. Αν ένα παιδί π.χ. κάνει αλλεργία σε ένα φάρμακο εκείνη μπορεί να μην το καταλάβει. Παλιότερα σε όλο το 24ωρο υπήρχε ένας νοσηλευτής, ιδιαίτερα σε περιόδους νοσηρότητας και επιδημιών», επισημαίνει μια νοσηλεύτρια.

Σε κάποια χρόνια δεν θα είναι δυνατή η λειτουργία του Αναρρωτηρίου Πεντέλης: Αυτή τη στιγμή λείπει προσωπικό, όχι για να αναπτυχθούν παραπέρα οι δομές και οι υπηρεσίες, όχι για τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια και ποιότητα στη φροντίδα, αλλά ακόμη και για να εκδοθεί εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Τις επόμενες μέρες, 3 υπάλληλοι θα συνταξιοδοτηθούν και 2 συμβασιούχοι θα φύγουν. Οι 29 βρεφονηπιοκόμοι και νοσηλευτές θα μειωθούν στους 24.

«Αν δεν προσληφθούν άμεσα τουλάχιστον 7 δεν θα μπορεί ούτε ένα ρεπό να δοθεί, ούτε ένας να αρρωστήσει. Οι εργαζόμενοι με 5μηνες συμβάσεις δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Καταρχήν, δεν πληρώνονται. Μέχρι να μάθουν τη δουλειά, φεύγουν. Δεν νιώθουν ότι αυτή είναι η δουλειά τους. Σήμερα είναι, αύριο δεν είναι», τονίζεται.
«Μπλοκάρεται» η κοινωνική αποκατάσταση

Ολοι οι εργαζόμενοι είναι κατηγορηματικοί: «Τα παιδιά επιβάλλεται να φεύγουν από το ίδρυμα μέσα σε λίγους μήνες, ώστε να έχουν ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη. Πέρα από τη φροντίδα - περίθαλψη, έχουμε και το σημαντικότατο καθήκον της κοινωνικής αποκατάστασης», σημειώνει κοινωνική λειτουργός.

Πρώτη μέριμνα της Μονάδας είναι να αναζητήσει το στενό οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού, να διερευνήσει αν μπορεί να επανέλθει στη βιολογική οικογένεια. Τις περισσότερες φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Τότε φροντίζουν το παιδί να ενταχθεί είτε σε θετή, είτε σε ανάδοχη οικογένεια. Στην Κοινωνική Υπηρεσία του Αναρρωτηρίου Πεντέλης υπάρχει μόλις μια κοινωνική λειτουργός στο τμήμα υιοθεσιών και αναζήτησης ριζών. Παρόλα αυτά, καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες, μέσα στο 2012 υιοθετήθηκαν 23 παιδιά και η αναμονή για υιοθεσία είναι γύρω στα 2,5 - 3 χρόνια.

«Είναι μια αλυσίδα. Αν είχαμε περισσότερο προσωπικό θα παίρναμε περισσότερα παιδιά. Με περισσότερους κοινωνικούς λειτουργούς θα προχωρούσαν πιο γρήγορα οι υποθέσεις, θα βλέπαμε περισσότερους υποψήφιους θετούς ή ανάδοχους γονείς κ.λπ. Αντίστοιχα, αν στελεχωνόταν επαρκώς το τμήμα που "απελευθερώνει" νομικά τα παιδιά και οι κοινωνικές υπηρεσίες στην Εισαγγελία ανηλίκων, οι διαδικασίες θα ήταν πιο ευέλικτες», τονίζει η κοινωνική λειτουργός.
«Παιδοκεντρικές» οι δημόσιες υιοθεσίες

Οπως εξηγούν εργαζόμενοι και διοίκηση, το πιο δύσκολο είναι το παιδί να είναι «νομικά ελεύθερο», δηλαδή ο βιολογικός γονιός να έχει δώσει τη συναίνεσή του για υιοθεσία και η επιμέλεια του παιδιού να περάσει στο Ιδρυμα: «Πολλές φορές είναι εξαφανισμένοι οι βιολογικοί γονείς. Πρέπει να αποδείξουμε στο δικαστήριο ότι ψάξαμε και δεν τους βρήκαμε, προκειμένου να πάρει το ίδρυμα την επιμέλεια και τη γονική μέριμνα και να προχωρήσει η υιοθεσία. Επιπλέον, ακόμη κι όταν το ίδρυμα έχει την επιμέλεια του παιδιού, στο δικαστήριο υιοθεσίας ο νόμος απαιτεί να παρίσταται ο βιολογικός γονιός. Είναι δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία - εμπλέκονται και αστυνομικές υπηρεσίες - γιατί δεν πρέπει να αποκόπτεται εύκολα το παιδί από τη βιολογική οικογένεια».

«Από τη μια εξασφαλίζεται πως το παιδί δεν θα δοθεί για υιοθεσία ενώ η βιολογική του οικογένεια το αναζητάει, ή έχουν εκλείψει οι λόγοι που της αφαιρέθηκε η επιμέλεια, από την άλλη η καθυστέρηση επενεργεί άσχημα στο παιδί που παραμένει κλεισμένο στο ίδρυμα», λένε οι κοινωνικοί λειτουργοί.

Πάντως, οι εργαζόμενοι ξεκαθαρίζουν: «Είμαστε αντίθετοι με τις ιδιωτικές υιοθεσίες γιατί δεν παρέχουν τα εχέγγυα και την ασφάλεια, ώστε να βρει ένα παιδί την πιο κατάλληλη οικογένεια για την καλύτερη δυνατή ανάπτυξή του. Οι δημόσιες υπηρεσίες "ξεψαχνίζουν" το υποψήφιο θετό ζευγάρι και παρακολουθούν για 3 χρόνια την πορεία του παιδιού στη θετή οικογένεια. Η δημόσια υιοθεσία έχει παιδοκεντρικό χαρακτήρα, δεν γίνεται για να ικανοποιηθεί το ζευγάρι».

«Η εμπορία παιδιών βοηθιέται από την ιδιωτική υιοθεσία, που είναι νόμιμη. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Για παράδειγμα, η μάνα έχει δικαίωμα να επιλέξει την θετή οικογένεια. Από κει και πέρα δεν ξέρεις τι συμβαίνει», υπογραμμίζει η πρόεδρος του ΚΚΠΑ. Δηλαδή, το κίνητρο της υιοθεσίας μπορεί να είναι οικονομικό, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες των Περιφερειών δεν έχουν συνήθως τη δυνατότητα και τα μέσα να κάνουν έγκαιρα έρευνα για τη θετή οικογένεια.