“Μας σκοτώνουν” – Τεράστιο γκράφιτι στην Κολομβία ενάντια στο κρεσέντο αστυνομικής βίας με 13 νεκρούς

 

Κατιούσα

Συνεχίστηκαν για τρίτη διαδοχική νύχτα οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα της Κολομβίας Μπογκοτά, καθώς χιλιάδες κόσμου διαμαρτύρεται για τις δολοφονίες 13 ανθρώπων μέσα σε λίγες μέρες από τις αστυνομικές δυνάμεις. Τουλάχιστον 8 από τα θύματα ήταν ηλικίας μεταξύ 17 – 27 ετών, τρεις είναι γυναίκες 18 -36 ετών ενώ εκφράζονται φόβοι ότι ο αριθμός μπορεί να είναι μεγαλύτερος, καθώς πληθαίνουν οι αναφορές για άτομα που αγνοούνται πάνω από 24 ώρες. Οι περισσότεροι θάνατοι προέρχονται από σφαίρες των αστυνομικών οργάνων.

Το νέο κύμα βίας ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του 46χρονου Χαβιέρ Ορντόνιες πριν λίγες μέρες, όταν εκείνος συνελήφθη για παραβίαση του λοκντάουν επειδή είχε πάει να πιει με τους φίλους του. Οι αστυνομικοί ακινητοποίησαν τον άντρα και χρησιμοποίησαν επανειλημμένα το τέιζερ εναντίον του, παρά τις ικεσίες του να τον αφήσουν. Στη συνέχεια τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, όπου τον βρήκαν φίλοι του ήδη αναίσθητο, ενώ μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Έκτοτε πλήθος κόσμου κατεβαίνει στο δρόμο, ενώ τα αστυνομικά τμήματα σε 45 γειτονιές της Μποκοτά και των περιχώρων της έχουν γίνει στόχος επιθέσεων από διαδηλωτές.

Σύμφωνα με τη δήμαρχο της πόλης Κλάουντια Λόπες, υπάρχουν βίντεο κατοίκων που δείχνουν τις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολούν αδιάκριτα εναντίον πολιτών, ενώ η πόλη είναι γεμάτοι ασφαλίτες με κρυμμένες πινακίδες, που πετούν αντικείμενα, στοχεύοντας προφανώς στη δημιουργία επεισοδίων. Οπτικοακουστικό υλικό υπάρχει επίσης από τραύματα διαδηλωτών που υποστηρίζουν πως έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού ή και βασανισμού από την αστυνομία.

Η ίδια η δεξιά κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε, διαμέσου του Γραμματέα της Κυβέρνησης, Λουίς Ερνέστο Γκόμες, παραδέχτηκε πως τις τελευταίες μέρες έχει γίνει δέκτης 167 καταγγελίων από πολίτες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα με τις διαδηλώσεις, ξεδιπλώνονται κι άλλοι τρόποι καταγγελίας της αστυνομικής βίας, όπως με ένα γκράφιτι μήκους 250 μέτρων, γραμμένο πάνω σε τείχος κεντρικής οδικής αρτηρίας στην πόλη Μεντεγίν, όπου αναφέρεται λιτά πως “Μας σκοτώνουν”.

Ο αυταρχισμός αυτός οξύνει τη βία και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα που εδώ και χρόνια καταγράφει έναν από τους υψηλότερους αριθμούς πολιτικών δολοφονιών του πλανήτη, με εκατοντάδες αγωνιστές να δολοφονούνται κάθε χρόνο, ιδιαίτερα μετά την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας με τις δυνάμεις των FARC το 2016.

Με πληροφορίες από telesur

Να γιατί είναι πρόσφυγες, φασίστα

 

Το 84% των φυλακισμένων στα νησιά του Αιγαίου (το 52% γυναικόπαιδα) προέρχονται από 5 εμπόλεμες ζώνες - Επίσημα στοιχεία

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Πολιτικη 14 Σεπτεμβρίου 2020

 

 

Μετά τα γεγονότα στη Μόρια, ένας εθνικιστικός εσμός, επιδοτούμενος από πολιτικά και μιντιακά κέντρα, επιδίδεται στη συνήθη σκατοψυχιά με «όπλο» το ψέμα, την παραχάραξη, τον δικολαβισμό, την πρόκληση καταγμάτων στο αυτονόητο, στο οφθαλμοφανές, στην αλήθεια.

Από τα πιο αγαπημένα «επιχειρήματα» αυτού του συρφετού, όσον αφορά τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά, είναι και τούτο: «Και που τους είδατε τους πρόσφυγες; Και γιατί είναι πρόσφυγες; Είδατε κανένα πόλεμο στις χώρες τους;»…

Παρακάμπτουμε την «φιλανθρωπία» αλλά και την υποκρισία αυτής της ρατσιστικής σάρας και μάρας, που τάχα μου διαθέτει τον «ορθολογισμό» να διακρίνει τον πρόσφυγα από τον μετανάστη, και που τάχα μου αναγνωρίζει δικαιώματα στον πρώτο, αλλά όχι στον δεύτερο, ενώ στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένα φάρα στον μόνο που αναγνωρίζει δικαιώματα σε αυτή τη ζωή είναι στα άντερά της…
Πάμε, όμως, να τελειώνουμε και με αυτή την πλευρά της γκαιμπελικής σιχαμάρας τους:


Τρεις μέρες πριν (επαναλαμβάνουμε: πριν) από τα γεγονότα στη Μόρια εκδόθηκε το εβδομαδιαίο δελτίο της Διεθνούς Αμνηστίας του ΟΗΕ, που περιλαμβάνει την περίοδο μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου και καταγράφει την σύνθεση του πληθυσμού των μεταναστών και προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία:

– Στα νησιά βρίσκονται 27.200 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο

– Οι άντρες είναι το 48%

– Οι γυναίκες είναι το 21% του πληθυσμού

– Τα παιδιά 31% (αγόρια 18%, κορίτσια 13%), εκ των οποίων 7 στα 10 είναι κάτω των 12 ετών ενώ το 12% είναι ασυνόδευτα ή έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους. 

   

Με άλλα λόγια, το 52% του πληθυσμού των φυλακισμένων στα ελληνικά νησιά είναι γυναικόπαιδα…

Πάμε τώρα να δούμε την εθνοτική προέλευση αυτού του πληθυσμού:

– Αφγανιστάν 47%

– Συρία 19%

– Παλαιστίνη 6%

– Σομαλία 6%

– Κονγκό 6%

– Άλλες χώρες 16%

Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων, σε ποσοστό 84%, προέρχεται από 5 χώρες.
Πάμε τώρα να δούμε: Γίνεται, άραγε, πόλεμος σε αυτές τις χώρες; (φυσικά δεν έχουμε την αυταπάτη ότι η απόδειξη του αυτονόητου θα πείσει την «μαυρίλα» να πάψει να είναι μισάνθρωπη, καθώς ο μισανθρωπισμός μέσα στη βλακεία του το επόμενο που θα σου πει είναι «σιγά, εκεί δεν γίνεται και…πολύ πόλεμος» ή “γιατί δεν κάθονται εκεί να πολεμήσουν;”, κι άλλα τέτοια γενναία στα οποία συμμετέχουν και οι απόγονοι εκείνων που είτε συνεργάστηκαν, είτε λούφαξαν, είτε πήραν το χρυσό της χώρας και απέδρασαν όταν εισέβαλαν οι ναζί στη χώρα το ’41…).

Αφγανιστάν: Μόλις χτες (χτες: 13 Σεπτέμβρη 2020) η συνάντηση της λεγόμενης αφγανικής κυβέρνησης με τους Ταλιμπάν (ναι, τους Ταλιμπάν) με την παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Πομπέο (ναι, ο Πομπέο με τους Ταλιμπάν…) στην Ντόχα (https://www.naftemporiki.gr/story/1635831/proti-imera-ton-istorikon-diapragmateuseon-talimpan-kai-afganikis-kubernisis, Πηγές: ΑΜΠΕ, AFP, Reuters, dpa) παρουσιάστηκε από την αφγανική κυβέρνηση έτσι: «Η χώρα μας θα θυμάται αυτήν την ημέρα ως το τέλος του πολέμου και των δεινών του λαού μας»… Δηλαδή, φασίστα, εκεί γίνεται πόλεμος. Είκοσι χρόνια τώρα. Τόσο πόλεμος γίνεται, φασίστα, που μόλις χτες οι εμπλεκόμενοι έψαχναν ακόμα την ημερομηνία λήξης του…   Για τα εκατομμύρια των προσφύγων που προκαλεί ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, φασίστα, πήγαινε να ενημερωθείς από αλλού. Ακόμα και η ενασχόληση μας με την βλακεία σου έχει όρια.

Συρία: Εκεί, φασίστα, γίνεται πόλεμος; Έχει πάρει κάτι το αυτί σου; Τα 5 εκατομμύρια των εκτοπισμένων κατά τη δεκαετή σφαγή, οι 500.000 πρόσφυγες μόνο την περίοδο Δεκέμβρη ’19 – Γενάρη ’20 και μόνο από την Ιντλίμπ, είναι πρόσφυγες;

Παλαιστίνη: Για το τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη, φασίστα, δεν πρόκειται να χαραμίσουμε ούτε σάλιο για να σε… ενημερώσουμε. Αν, όμως, είσαι «δημοκράτης» κρυφοφασίστας, μισοφασίστας κοκ ρώτα τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτές που κάνουν συμφωνίες με το Ισραήλ. Κάτι θα ξέρουν…

Σομαλία: Εδώ ή άγνοια του φασίστα τού προσφέρει το πεδίο να ξεδιπλώνει την ηλιθιότητά του πλουσιοπάροχα: «Τι θέλουν όλοι αυτοί οι Σομαλοί στη χώρα μας, έχουν κανένα πόλεμο στην Σομαλία;”, λέει και ξαναλέει το ζώον, που πασχίζει μάλιστα να εμφανίσει τους Σομαλούς πρόσφυγες στην Ελλάδα ότι είναι μιλιούνια (είπαμε δεν ξεπερνούν το 6%). Τι συμβαίνει, λοιπόν, στη Σομαλία; 
Συμβαίνουν τα εξής:

«Ο εκτοπισμός έχει διαμορφώσει τη ζωή στη Σομαλία εδώ και δεκαετίες. Το 2004, το νορβηγικό συμβούλιο προσφύγων ανέφερε ότι «σχεδόν όλοι οι Σομαλοί έχουν εκτοπιστεί με τη βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους». Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συμμετέχει στις μάχες εκεί από το 2002, λίγο μετά την κήρυξη του «πόλεμου κατά της τρομοκρατίας» από την κυβέρνηση Τζορτζ Μπους. Για τα περισσότερα από τα τελευταία 19 χρόνια, οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν χρησιμοποιήσει στρατιωτικές βάσεις στο Τζιμπουτί και αλλού στην περιοχή για να δολοφονήσουν με ντρόουν φερόμενους μαχητές. Το 2006, ο στρατός των ΗΠΑ και η CIA υποστήριξαν μια αιθιοπική εισβολή στη Σομαλία για την απομάκρυνση της Ισλαμικής Δικαστικής Ένωσης (ICU) από την εξουσία. Ηγέτες των ΗΠΑ και της Αιθιοπίας ισχυρίστηκαν ότι η ICU ήταν σύμμαχος της Αλ Κάιντα. Οι ηγέτες της ICU αρνήθηκαν την κατηγορία. Η εισβολή κατάφερε να ριζοσπαστικοποιήσει περαιτέρω την ένοπλη πτέρυγα της ICU, Al Shabaab, η οποία κήρυξε πίστη στην Αλ Κάιντα το 2012. Ο πόλεμος μεταξύ του Al Shabaab και της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης της Σομαλίας και των ΗΠΑ και άλλων ξένων συμμάχων της συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν επεκτείνει την παρουσία τους στη Σομαλία τα τελευταία χρόνια: υπάρχουν τουλάχιστον πέντε μικρές στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και τουλάχιστον μία βάση της CIA στη χώρα. Η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ αύξησε δραματικά τις αεροπορικές επιθέσεις εναντίον της Αλ Σαμπαάμπ και του Ισλαμικού Κράτους. Τα θύματα αμάχων έχουν επίσης αυξηθεί, με περίπου 15 να σκοτώνονται το 2020 και άπειρους να έχουν σκοτωθεί από το 2007. Η πολιτική αστάθεια και οι βίαιες συγκρούσεις έχουν αυξηθεί και ενισχύονται αμοιβαία με ανθρωπιστικές κρίσεις που προκαλούνται από ξηρασία, πλημμύρες, λιμοκτονία και εκτεταμένη φτώχεια. Μέχρι το τέλος του 2010, εν μέσω ενός λιμού που θα σκότωνε εκατοντάδες χιλιάδες, σχεδόν 1.5 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εκτοπιστεί λόγω των συγκρούσεων και βίας. Μόνο το 2019, υπήρχαν σχεδόν 200.000 νέες περιπτώσεις εσωτερικού εκτοπισμού, κυρίως γύρω από το προπύργιο της Al Shabaab στη νοτιοανατολική Σομαλία. Συνολικά, μέχρι το τέλος του 2019, περίπου 4.2 εκατομμύρια Σομαλοί είχαν εκτοπιστεί εντός της χώρας (3.4 εκατομμύρια) ή πέρα από σύνορα ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο (800.000. Οι περισσότεροι πρόσφυγες κατέληξαν σε γειτονικές χώρες όπως η Κένυα, η Αιθιοπία και η Υεμένη. Μικρότεροι αριθμοί έχουν φτάσει στην Ουγκάντα, το Τζιμπουτί, τη Νότια Αφρική, τη Γερμανία και τη Σουηδία».

Αυτά συμβαίνουν στη Σομαλία, φασίστα, Και ποιος τα λέει: Η έκθεση με τίτλο «Δημιουργώντας πρόσφυγες: Ο εκτοπισμός που προκλήθηκε από τον πόλεμο των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την 9/11», τμήμα του Costs of War του Πανεπιστημίου Brown, που μάλιστα επισημαίνει ότι ο αριθμός των προσφύγων που έχουν προκαλέσει οι ΗΠΑ από το 2001 «υπερβαίνει τους εκτοπισμένους από κάθε πόλεμο από το 1900, εκτός από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», ότι ο αριθμός 37 εκατομμύρια πρόσφυγες λόγω αυτού του 20ετούς πολέμου είναι μια «πολύ συντηρητική εκτίμηση» και ότι ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να φτάσει τα 59 εκατομμύρια (περισσότερα στο εξαιρετικό ρεπορτάζ της κυρίας Αντζελας Ιωαννίδου, στο https://poli-k.net/dimiourgontas-prosfyges-o-ektopismos-poy-proklithike-ton-polemo/.)

Επομένως, φασίστα, που ξέρεις να… αναγνωρίζεις τους πρόσφυγες, τώρα που έχεις όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι είναι πρόσφυγες, θα κάνεις το… αντιλυσσικό; Όχι βέβαια. Διότι το πρόβλημα δεν είναι ότι αυτοί δεν έχουν τα «τυπικά» (που τα έχουν) για να είναι πρόσφυγες. Αλλά ότι εσύ είσαι ρατσιστής.
Κονγκό: Εδώ πια, φασίστα, μιλάμε για επί ενάμιση αιώνα διαρκή πόλεμο, για διαρκή λεηλασία, για διαρκή φτώχεια, για διαρκή βία, που ξεκινάει από τον Λεοπόλδο του Βελγίου, περνάει στη δολοφονία του Λουμούμπα, το στυγνό αμερικανοκίνητο καθεστώς Μομπούτου, και φτάνει μέχρι σήμερα με τους εκτοπισμένους μόνο από το 2003 (έτος της υποτιθέμενης «λήξης» του πολέμου) να ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους για χάρη των δυτικών εταιρειών που τροφοδοτούν τον εμφύλιο για να εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Στο Κονγκό, φασίστα, όπως καταγράφει ο κύριος Πάνος Σκαλτσούνης, Υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

«μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου σε ορυκτό πλούτο, διαβιούν σήμερα περισσότεροι από 4,5 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς που μπορούν να συγκριθούν μόνο με στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στoυς οποίους βασιλεύει ο τρόμος, οι μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και γυναικών και οι σφαγές πολιτών υποκινούμενες συχνά από εθνοτικά και φυλετικά κριτήρια. Η κυβέρνηση της χώρας και η διεθνής κοινότητα αδυνατούν να προστατέψουν τους ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί στους καταυλισμούς αφήνοντας τους χωρίς ελπίδα για το μέλλον τους: αν σταθούν τυχεροί ίσως καταφέρουν να διαφύγουν σε κάποια χώρα του εξωτερικού, αν όχι θα βρουν τον θάνατο από την πείνα, τις εμφύλιες συγκρούσεις ή τις επιδημίες που θερίζουν (ιός έμπολα, HIV, χολέρα κ.α)”.

Αυτή είναι η εθνοτική ταυτότητα των προσφύγων που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά, φασίστα. Αυτά συμβαίνουν στις χώρες τους. Και γι’ αυτό είναι πρόσφυγες. Όπως και το υπόλοιπο 16% των ανθρώπων που δεν προέρχονται από τις παραπάνω 5 χώρες. Αρκεί να δει κανείς τι κάνουν οι «σύμμαχοί μας», φασίστα, στη Μπουρκίνα Φάσο, στο Καμερούν, στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στο Τσαντ, στην Κένυα, στο Μάλι, στη Μαυριτανία, στο Νίγηρα, στη Νιγηρία, στην Υεμένη), στο Νότιο Σουδάν, στο Ιράκ ή στο Πακιστάν όπου λόγω του πολέμου στο Αφγανιστάν “από το 2002, περισσότερα από 3,4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί, ενώ περισσότεροι από 360.000 έχουν εγκαταλείψει τη χώρα ως πρόσφυγες” χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι εκτοπισμένοι λόγω των συγκρούσεων σε Τζαμού, Κασμίρ και Μπαλουκιστάν (ο.π). 

Αλλά το ξεκαθαρίσαμε ήδη: Το πρόβλημα δεν είναι ότι αυτοί δεν 
έχουν, όπως λες, τα «τυπικά» (που τα έχουν) για να είναι πρόσφυγες. Το πρόβλημα, φασίστα, είναι ότι εσύ είσαι ρατσιστής, πατριδοκάπηλος και φασίστας.

“Μάσκες για τον Χουλκ ή για ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο”

 

Κατιούσα

Αλιευμένο από το προφίλ του ΠΑΜΕ στο Twitter.

Η κυβέρνηση ανέδειξε το θέμα της μάσκας για να κρύψει τις μεγάλες ελλείψεις στα #σχολεία σε δασκάλους-αίθουσες-θρανία αλλά και τη μη άμεση λειτουργία των ολοήμερων.Τελικά αστόχησε και στις #μάσκες αφού αυτές ταιριάζουν για το κεφάλι του Χουλκ ή για ελεύθερη πτώση αντί αλεξίπτωτου pic.twitter.com/7wIvhUGLYY

— Π.Α.ΜΕ (@PAMEhellas) September 14, 2020

Ούτε κλαίμε, ούτε γελάμε, αγωνιζόμαστε – Τι έλεγαν οι κομμουνιστές για την 11η Σεπτέμβρη

 

Κατιούσα

Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 11 Σεπτέμβρη 2001 αξιοποιήθηκε με μια σειρά τρόπους. Όχι μόνο σε διεθνές επίπεδο, για να δέσει το γλυκό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των ΗΠΑ σε Αφγανιστάν και Ιράκ, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά και στα καθ’ ημάς, με μια ιδιότυπη εφαρμογή του δόγματος “όποιος δεν είναι μαζί μας -σ.σ. δηλ με τον ιμπεριαλισμό- είναι εναντίον μας”.

Οι κομμουνιστές ήταν για άλλη μια φορά οι Λακεδαιμόνιοι που δε συντάχθηκαν με το δόγμα “είμαστε όλοι Αμερικανοί”, για να ξεπλύνει την ιμπεριαλιστική πολιτική που αναζητούσε “εκδίκηση” και “προστασία”. Και αφού αυτή η θέση συσπείρωνε ευρύτερες λαϊκές μάζες, έπρεπε να απαξιωθεί και να διαστρεβλωθεί, να παρουσιάσει τους κομμουνιστές ως αναίσθητους που αδιαφορούν για την τύχη των λαών, για την αξία της ανθρώπινης ζωής και δηλώνουν κυνικά πως “ούτε κλαίνε, ούτε γελάνε”, γιατί κατά βάθος χαίρονται με το χτύπημα που έλαβε χώρα στην καρδιά του ιμπεριαλισμού. Σε αυτό το τελευταίο βοήθησε ασφαλώς και η “ροζ αριστερά” -που δεν είχε γίνει ακόμα ανοιχτά Νατοϊκή, σπεύδοντας να καταθέσει συλλυπητήρια και μαζί διαπιστευτήρια στην πρεσβεία των ΗΠΑ.

Τι έλεγαν όμως στην πραγματικότητα οι κομμουνιστές εκείνη την περίοδο; Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά σημεία, χάρη στο πολύτιμο αρχείο του Ριζοσπάστη.

Την ημέρα εκείνη είχε προγραμματιστεί πολιτική ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην Πλατεία Αριστοτέλους, στο πλαίσιο της επίσκεψής της στη ΔΕΘ. Μολονότι ήταν πολύ νωρίς να βγουν ασφαλή συμπεράσματα και οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, η Αλέκα δεν απέφυγε να καταθέσει κάποιες πρώτες εκτιμήσεις, θέτοντας εύστοχα το ερώτημα ποιον συμφέρουν αυτές οι επιθέσεις. Μεταξύ άλλων, είπε χαρακτηριστικά και τα εξής.

(…) οι κομμουνιστές, οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι δημοκράτες, όλος ο ελληνικός λαός αναμφισβήτητα αισθάνεται θλίψη, γιατί υπάρχουν χιλιάδες θύματα αθώοι Αμερικανοί. Αλλά εμείς δεν κλαίμε μόνο σήμερα για τα θύματα, τους Αμερικανούς. Εμείς πάντα βλέπαμε τον αμερικανικό λαό σαν ένα λαό αδελφό που υποφέρει κι αυτός και δέχεται συνέπειες, λιγότερες ίσως από άλλους λαούς, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή. Ωστόσο και αυτοί υποφέρουν. Και είναι μια ευκαιρία να θυμίσουμε που η αμερικάνικη ηγεσία, οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές έστειλαν τα παιδιά του λαού τους στο Βιετνάμ, στο Ιράκ πρόσφατα και τώρα στα Βαλκάνια. Και πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και ο αμερικανικός λαός. Υπάρχουν λοιπόν πολλές πλευρές στο ίδιο νόμισμα. Δε φτάνει λοιπόν να εκφράσουμε τη θλίψη μας και τα συλλυπητήριά μας στα θύματα, τους Αμερικανούς. Γιατί υπάρχουν θύματα, δολοφονημένοι και καταπιεσμένοι και στην Παλαιστίνη και στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες της Γης.

Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας. Την επόμενη μέρα ο Ριζοσπάστης κυκλοφορούσε με το περιεχόμενο της ομιλίας και πρωτοσέλιδο τίτλο “απίστευτο μακελειό στην καρδιά του ιμπεριαλισμού”. Προφανώς ο χαρακτηρισμός “μακελειό” δεν είναι ουδέτερος, ούτε φανερώνει κάποια αδιαφορία για όσα συνέβησαν.

Στη Συνέντευξη Τύπου που έδωσε η Αλέκα Παπαρήγα στο πλαίσιο της ΔΕΘ έκανε λόγο για “συμπάθεια προς τα θύματα”, αλλά και τα δύο μέτρα και σταθμά που επικρατούν σε σχέση με άλλα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού. Και έθεσε τη βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ των λαών και των κυβερνήσεών τους.

Εμείς θεωρούμε ότι είναι άλλο πράγμα ο ελληνικός λαός να δείξει τη συμπάθειά του στα θύματα. Αυτό δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με ένα κύμα συμπάθειας απέναντι στις ΗΠΑ ως ηγεσία, ως παγκόσμιος χωροφύλακας, απέναντι στους ηγέτες της ΕΕ, οι οποίοι είναι επίσης συνάδελφοι και συνυπεύθυνοι χωροφύλακες.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν οι ανακοινώσεις των αδελφών κομμουνιστικών κομμάτων (εδώ και εδώ), κάνοντας λόγο για συμπάθεια, οδύνη, φρίκη, αγανάκτηση κτλ, που δεν πρέπει όμως να λειτουργήσουν ως άλλοθι για την ιμπεριαλιστική πολιτική.

Στις 14 Σεπτέμβρη η ΕΕΔΥΕ εκδίδει ανακοίνωση στην οποία σημειώνει:

Η ΕΕΔΥΕ, το φιλειρηνικό κίνημα, επισημαίνεται σ’ άλλο σημείο, εκφράζει την πιο βαθιά θλίψη για το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων που προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων, που είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που γεννά και αναπαράγει τον πόλεμο, τη βία και την τρομοκρατία.

Στα μέσα του Σεπτέμβρη, βγαίνει απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημοσιεύεται στο Ριζοσπάστη και σημειώνει μεταξύ άλλων.

Η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε συμπάθεια και ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες, ένοπλα μισθοφορικά τμήματα θανάτου, όπως ο UCK στα Βαλκάνια.

Η ΚΕ του ΚΚΕ απορρίπτει την ψύχωση που αναπτύσσεται σε βάρος των μουσουλμανικών λαών, εναντίον των Αράβων. Καταδικάζει κάθε διάκριση λαών με βάση τον πολιτισμό και τη θρησκεία, τις θεωρίες περί σύγκρουσης πολιτισμών. Τέτοιες θεωρίες δε δίνουν μόνο άφεση αμαρτιών για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ιμπεριαλιστές, επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν όλα τα εγκληματικά και φιλοπόλεμα σχέδια από δω και εμπρός.

Παρόμοιους προβληματισμούς έθεσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συνάντηση που είχε με τον Υπουργό Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. σημειώνοντας την επικίνδυνη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Ενώ μετά τη συζήτηση στο ΚΥΣΕΑ -που ουσιαστικά μετέτρεψε το αμυντικό δόγμα της χώρας- το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχολίασε ότι ουσιαστικά ο λαός αναγορεύεται σε “εσωτερικό-εχθρό”.

Εξίσου χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα είναι όσα περιλάμβανε η ομιλία της Αλέκας στις κεντρικές εκδηλώσεις του 27ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή, στα Ιλίσια, καθιστώντας σαφές προς κάθε κατεύθυνση αν συμπάσχουν ή όχι οι κομμουνιστές με τα θύματα.

Οι χιλιάδες νεκροί της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον δεν αφήνουν κανέναν, καμία αδιάφορους. Εμείς δε χάνουμε το στόχο μας. Όπως πάντα έτσι και τώρα είμαστε αποκλειστικά με τους λαούς. Τα δάκρυα των λαών, δεν έχουν καμία σχέση με τα δάκρυα των επιχειρηματιών της Γουόλ Στριτ. Η συμπάθεια για το δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό, δεν πρέπει να ταυτιστεί ούτε στο ελάχιστο με τη συμπάθεια και την ανοχή στην ιμπεριαλιστική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων συμμάχων της. Ο ιμπεριαλισμός βαρύνεται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, και στις αρχές της νέας χιλιετίας.

Όσο ο ιμπεριαλισμός κουμαντάρει τον πλανήτη μας, ο πόνος, η αγανάκτηση και η θλίψη για τα θύματα του ιμπεριαλισμού θα περισσεύει. Είτε είναι Αμερικανοί, είτε Αφγανοί και Πακιστανοί, είτε Γάλλοι και Γερμανοί, είτε Τούρκοι και Ιρακινοί, είτε Αφρικανοί ή Εσκιμώοι, είτε Παλαιστίνιοι, Αλβανοί και Σέρβοι, είτε Κύπριοι.

Τα θύματα του τρομοκρατικού πλήγματος της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον αθροίζονται με τα εκατομμύρια θύματα του ιμπεριαλισμού στις περισσότερες χώρες της Γης, από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το Βιετνάμ και την Κούβα, τη Χιλή και τη Νικαράγουα, την Κολομβία, τη γειτονική μας Παλαιστίνη, με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα στα Βαλκάνια, με τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές της Τουρκίας, που πληρώνουν ακόμα μεγάλο φόρο αίματος

Παρόλα αυτά, αυτό που μένει με τον καιρό, δια της διαστρέβλωσης και της συνεχούς επανάληψης, είναι μια αποστροφή από μια απάντηση της Αλέκας, με την περίφημη φράση “ούτε κλαίμε, ούτε γελάμε”.

Στα τέλη του μήνα ένα άρθρο του Μάρκου Σκούφαλου στο Ριζοσπάστη με τίτλο “Ναι, ούτε κλαίμε, ούτε γελάμε. Αγωνιζόμαστε” σημειώνει τα εξής:

Δε σταματούν όμως εδώ τον κατήφορό τους. Μας λένε και ποιος δικαιούται να διαμαρτύρεται και ποιος όχι, εγκαλώντας το ΚΚΕ και το σύνολο του λαού μας γιατί δε διαμαρτύρονταν για τη γενοκτονία του Μιλόσεβιτς, εθελοτυφλώντας για τα δεινά που επισώρευσε η επέμβαση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με τη δράση των «Ουτσεκάδων» και των συμμοριών τους, παραβλέποντας το γεγονός ότι η υπάλληλος του ΝΑΤΟ Ντελπόντε παίρνει συνεχείς αναβολές προκειμένου να σταθεί το στημένο κατηγορητήριο στη δίκη -παρωδία, παρακάμπτοντας την καταπάτηση κάθε διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορούσε τις επιθέσεις και τους στόχους του ΝΑΤΟ (παράκαμψη ΟΗΕ, χρήση απαγορευμένων όπλων, βομβαρδισμοί πρεσβειών και αμάχων κλπ.).

(…)

Ε λοιπόν, όχι. Τούτος ο λαός δεν κλαίει ούτε και γελάει. Μαθαίνει αργά και βασανιστικά να βγαίνει στους δρόμους, να αμφισβητεί την άνομη εξουσία τους. Τούτος ο λαός, που δεν ψηφίζει στην πλειοψηφία του το ΚΚΕ, είναι βαθιά μπολιασμένος με την πολιτική του ΚΚΕ, συμβαδίζει και συμπορεύεται μαζί του. Γι’ αυτό και στο παρελθόν μαζί με το Κόμμα μας μεγαλούργησε τότε που με ευθύνη των ομοϊδεατών τους στη φασιστική και εμφυλιοπολεμική τους έκδοση όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Όχι γιατί το ΚΚΕ μεταφυσικά έχει θέσεις της απόλυτης αλήθειας, αλλά γιατί οι θέσεις του συμβαδίζουν με τη ζωή, με την πρόοδο, με την αντίσταση και ανάταση των λαών.

Τελεία και παύλα στο ζήτημα βάζει η ίδια η Αλέκα, τον Οκτώβρη, με μια τηλεοπτική της συνέντευξη στους Πρωταγωνιστές του Θεοδωράκη -που τότε ήταν στη ΝΕΤ, πολλά χρόνια πριν γίνει Πρόεδρος του Ποταμιού. Διαβάζουμε στο σχετικό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη.

Η πρώτη ερώτηση που δέχτηκε η Αλ. Παπαρήγα, εξ αφορμής σχολίου άλλου δημοσιογράφου, ήταν για το αν δε λυπήθηκε για τους 6.000 νεκρούς του τρομοκρατικού χτυπήματος στις ΗΠΑ.

Απαντώντας, τόνισε πως τόσο στην προαναγγελθείσα συγκέντρωση του Κόμματος στη Θεσσαλονίκη στις 11 του Σεπτέμβρη, δύο ώρες μετά το τρομοκρατικό πλήγμα, όσο και σε συνέντευξη Τύπου την επομένη κατά την επίσκεψή της στη ΔΕΘ, η τοποθέτηση του ΚΚΕ ήταν πολύ καθαρή και για τα θύματα και για τη θέση του απέναντι στην τρομοκρατία.

«Βέβαια – τόνισε – δε μείναμε μόνο εκεί, βάλαμε και το εξής ζήτημα: Τι έρχεται μετά. Αν είχα κάνει κάποια αδεξιότητα, μία γκάφα και έλεγα π.χ. πόσο χαρούμενοι είμαστε με αυτό το τρομοκρατικό πλήγμα, και δε θα ήταν απλώς γκάφα, θα ήταν μία θέση ριζικά αντίθετη με τη φιλοσοφία και την πολιτική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Εάν, λοιπόν, λέγονταν από μένα, τέτοια πράγματα τα οποία εξέθεταν πάγιες θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, πιστεύω ότι και τα κρατικά κανάλια και τα ιδιωτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα, θα την πρόβαλλαν αυτή τη θέση. Δεν προβλήθηκε πουθενά».

Ορισμένοι – συνέχισε – «οι οποίοι όλως περιέργως έχουν ταχθεί υπέρ του κυρίου Μπους έκαναν θέμα μια θέση που ειπώθηκε από εμένα “δεν κλαίμε, δε γελάμε”. Εγώ την είπα αυτή τη φράση. Όμως την είπα όχι για τους νεκρούς – και αφού προηγουμένως είχαμε ξεκαθαρίσει τις θέσεις μας και για το τρομοκρατικό πλήγμα που καταδικάσαμε, και τη λύπη μας για τα θύματα.

Αυτό το “δεν κλαίμε δε γελάμε” ήταν μια τοποθέτηση, ίσως θα έπρεπε να πω “δεν αδιαφορούμε”, που απευθυνόταν σ’ ολόκληρο τον ελληνικό λαό και που ολοκληρώνονταν στη φράση “ετοιμαζόμαστε, γιατί μπροστά μας έρχονται πολύ χειρότερες μέρες και πρέπει να αγωνιστούμε”.

Για να κλείσει αυτό το θέμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει χίλιους λόγους να είναι εναντίον της κρατικής τρομοκρατίας, εναντίον της ατομικής τρομοκρατίας ή και της συλλογικής, διότι η μεν πρώτη είναι μια συνειδητή επιλογή επίθεσης εναντίον των λαών η δε δεύτερη – αν δεν είναι και αυτή συνειδητή και ενταγμένη σε μηχανισμούς μυστικών υπηρεσιών – στην καλύτερη περίπτωση είναι μια πράξη εξαιρετικά επιζήμια και επιλήψιμη, ικανή να βάλει λαούς σε περιπέτειες σαν αυτές που ζούμε σήμερα».

Για να επανέλθουν αργότερα, στην ίδια εκπομπή, στο ίδιο ζήτημα για τη… χλιαρή αντίδραση της Κούβας και της Κίνας -δηλαδή των εχθρών της Αμερικής!

Ακολούθως η Αλ. Παπαρήγα κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι «δεν υπάρχουν φωνές αντίδρασης από αυτούς που θεωρούνται εχθροί της Αμερικής», ούτε καν από την Κούβα ή την Κίνα. Τόνισε επ’ αυτού:

«Δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα αυτά τα οποία προβάλλονται επιλεκτικά και όσον αφορά τη θέση της Κούβας, θα πρόσθετα και όσον αφορά τη θέση της Κίνας. Και θα σας πω γιατί. Κατ’ αρχήν για την Κούβα. Εμείς δημοσιεύσαμε και την ομιλία του Φιντέλ Κάστρο, την πρώτη ομιλία του και είναι δημοσιευμένη στην “ΓΚΡΑΝΜΑ”. Πρόκειται πραγματικά για ομιλία ντοκουμέντο και αντιπροσωπεύει πιστεύω όλους τους κομμουνιστές.

Ο Φιντέλ Κάστρο, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας είναι στο πλευρό του αμερικανικού λαού. Αλίμονο αν δεν είχε μια τέτοια τοποθέτηση. Και ξέρετε ένα μεγάλο μέρος του αμερικανικού λαού είναι αλληλέγγυο με τον κουβανικό λαό. Αλλά κι αυτοί που δεν είναι αλληλέγγυοι είναι λαός, είναι η πάγια κομμουνιστική θέση.

Δεύτερον, καταγγέλλει αυτό το πλήγμα. Πολύ καλά έκανε. Αυτό πρέπει να κάνει κάθε κομμουνιστής. Από εκεί και πέρα όμως λέει πολύ μεγάλες αλήθειες, να τις πω, γιατί κι εμείς αυτές τις υιοθετούμε.

Ξεκαθαρίζει το εξής πράγμα, ότι καταγγέλλει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως αρχιεργάτες της τρομοκρατίας, για την κρατική τρομοκρατία. Καταγγέλλει τρομοκρατικά πλήγματα που έχει δεχτεί η Κούβα.

Και τέλος, ξεκαθαρίζει το εξής: Καταγγέλλω την τρομοκρατία, αλλά δε δέχομαι λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα, ένοπλα κινήματα των λαών να θεωρούνται τρομοκρατία.

Η Κίνα πολύ σωστά κι αυτή καταγγέλλει το τρομοκρατικό πλήγμα. Ομως, θεωρεί ότι πρέπει να γίνει παγκόσμια πάλη κατά της τρομοκρατίας, έχει και η ίδια πρόβλημα στη βόρεια περιοχή.

Δίνει, επομένως, μία έμφαση και στα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα. Από εκεί και πέρα, αν θέλετε, και στο Συμβούλιο Ασφαλείας παρεμπόδισε να βγει μια ανακοίνωση που να λέει, ναι, συμφωνώ με τη στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και σ’ αυτό τον πόλεμο και τη γενίκευσή του.

Δεύτερον και στη Σύνοδο τώρα που έγινε με την ευκαιρία της Συνόδου του ΑΣΕΑΝ στη Σαγκάη, δε βγήκε τοποθέτηση, την οποία μπορεί να την αξιοποιήσει η κυβέρνηση Μπους για έναν τέτοιο πόλεμο. Και αυτό οφείλεται και στη στάση της Κίνας.

Η Κίνα, λοιπόν, ακολουθεί μια πολιτική χαμηλών τόνων στο ζήτημα και από τα αριστερά και από τα δεξιά – ας το πω έτσι – βλέποντας και τα δικά της γεωστρατηγικά συμφέροντα και επειδή ξέρει ότι είναι στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και μένει βεβαίως να δούμε, αν αυτός ο χειρισμός της Κίνας θα τη βοηθήσει όσο χρειάζεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα το επόμενο διάστημα.

Με αυτά τα δεδομένα, όποιος επιμένει να μεταφράζει όπως θέλει και τον συμφέρει την περίφημη φράση “ούτε κλαίμε, ούτε γελάμε”, το κάνει εκ του πονηρού, για να διαστρεβλώσει τη θέση των κομμουνιστών και να τους παρουσιάσει ως κυνικούς και απάνθρωπους, που στέκουν αδιάφοροι στο δράμα των λαών, ακριβώς γιατί μόνο αυτοί στέκονται πραγματικά αλληλέγγυοι στα θύματα του ιμπεριαλισμού -είτε αυτά είναι στις καπιταλιστικές “μητροπόλεις”, είτε είναι σε περιφερειακές χώρες.

Μια "Εκκεντρική Ψηλομύτα" Γιατρός Εξιστορεί...

 

Πάμε θρεντάκι για την ασθένεια.
Πριν αρκετά χρόνια μου είπαν ότι έχω καρκίνο και η πρόγνωση που είχα μπροστά μου, με τα δεδομένα των εξετάσεων ήταν 6 μήνες.
Όταν ξεκίνησαν οι λούπες που λέμε να το φέρουμε με το "μαλακό" ενώ ακόμα φορούσα την ποδιά, σήκωσα φρύδι και το μόνο που σκέφτηκα ήταν "δεν έχω χρόνο να πεθάνω!"
Από όλες τις μαλακίες που μπορούσα να σκεφτώ, το μυαλό μου έκανε γκελ σε αυτό.

"Δεν έχω χρόνο να πεθάνω"

Μιλάμε για control freak σε levels star trek - where no man has ever been before.
Πήρα την αξονική και την ανέβασα την κλινική και
άναψα τσιγάρο και την κοίταζα και ήμανε - ok, shit. Να δούμε τώρα τι γίνεται.
Περνάει επιμελητής, βλέπει την αξονική στο διαφανοσκόπιο και αντανακλαστικά κοιτάζει εικόνες και λέει
- Οκ, Ca ωοθήκης με μεταστάσεις το πιο πιθανό όπως φαίνεται η εικόνα, 6 μήνες το πολύ. Δικός σου
άνθρωπος; Να κανονίσουμε υστερεκτομή και όσο πάει;
Με βλέπει να καπνίζω δίχως να λέω τίποτα και γυρίζει ξανά αντανακλαστικά και κοιτάζει το όνομα.
- Δικιά σου είναι η αξονική; Καρκίνο έχεις και εμείς συζητάμε τόσους μήνες ότι είσαι ψυχιατρική και έχεις βουλιμία;
(Με έβλεπαν που έτρωγα μεν στις εφημερίες αλλά μέσα σε 6 μήνες είχα χάσει πάνω από 20 κιλά και από νταρντάνοβα, είχα γίνει σκελετός αλλά δεν το συζητούσα γιατί έδινα εξετάσεις για την ειδικότητα και ενώ τα λέω σε ένα σκασμό κόσμου, έκανα και εγώ την κλασσική μαλακία του τύπου
- Οκ, ξέρω ότι η
συμπτωματολογία μου μοιάζει επικίνδυνα με του καρκίνου αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ τώρα με όλο το μπουρδέλο στη δουλειά, το παλαβό διάβασμα και τις υποχρεώσεις εκτός, ας κάνω ότι δεν υπάρχει και την επομένη των εξετάσεων θα ξεκινήσω εξετάσεις.
Και είμαι με μία εξέταση που
που δείχνει μία μάζα σε μέγεθος πορτοκαλιού, που απορροφά σκιαγραφικό στην ανατομική θέση της ωοθήκης και λεμφαδένες να χτυπάνε, 6 μήνες max στην γλώσσα μας και να ακούω τον συνάδελφο να μου λέει
- Έλα μωρέ, καρκίνο έχεις και δεν το λες; εμείς σε είχαμε για ψυχιατρική! 

Λάθος διάγνωση κάναμε πίσω από την πλάτη σου!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ήττα από το να είσαι γυναικολόγος πλέον και να ξέρεις όλο το πακέτο.

Δεν τον έβρισα τον μαλάκα.

Πέρασε όλη η κλινική να δει την εκπαιδευτική αξονική μου και με κάποιους κάναμε και εκπαιδευτικό υπέρηχο για να δουν τις λεπτομέρειες. Η επωδός ίδια. 6 μήνες max.
Παίρνω την αξονική παραμάσχαλα και πάω σε εξωτερικό ακτινολόγο, που ήταν καλλιτέχνης στον μαγνήτη.
Του την δείχνω, του λέω
- συνάδελφος είμαι, πότε μπορείς να με χώσεις σφήνα;
την βλέπει, μου λέει πρέπει να κάνεις προετοιμασία
- Να κάνω
Κοινώς ξεκολιάστηκα να χέζω να πάω με άδειο έντερο.
Με βάζει στο μηχάνημα και έπαιρνε τομές με κάθε πρόγραμμμα, που έχει ο μαγνήτης.
Πυγολαμπίδα έγινα από την ακτινοβολία αλλά στ' αρχίδια μου. 

Αφού ο θεούλης είχε όρεξη και πείσμα εγώ θα έκανα και τον Τουταγχαμών, no problemo.
Αφού τελειώνουμε γυρίζει και μου λέει
- Νόσο του Crohn έχεις (αυτοάνοσο του λεπτού εντέρου), δεν έχεις καρκίνο. Θα κάνεις και τις υπόλοιπες εξετάσεις για επιβεβαίωση αλλά στο υπογράφω από τώρα ότι αυτό είναι.
Πάω για κολόνοσκόπηση και γαστροσκόπηση. Στην γαστροσκόπηση μου λένε
- Έχεις τόσο σοβαρή οισοφαγίτιδα που είσαι υψηλού κινδύνου για καρκίνο του οισοφάγου, στομάχι με έλκος αλλά σου ακούγονται υπέροχα μετά το "6 μήνες"
Βέλαξα με την κολονοσκόπηση γιατί δεν ήθελε να μου κάνει νάρκωση, μου έκανε όταν είπα
- Ok, stop αν δεν με ταβλιάσεις.
Και πάμε για τους γαστρεντερολόγους που λόγω περικοπών ήμουν μεγάλη για πρώτη διάγνωση της Crohn και με "έκοψαν".
Εγώ πλέον από νταρντάνοβα είχα φτάσει 48 κιλά και προσπαθούσα να το φρενάρω εκεί ως απώλεια βάρους αλλά το σώμα μου ήταν πίτα στην φλεγμονή και έκανε τα δικά του.
Πέρα από την απώλεια βάρους, τίποτε άλλο δεν φαινόταν στην μούρη μου.
Αφού δεν έβρισκα άκρη, ήμουν - Δεν μου γαμιέστε; Θα την βρω την άκρη μόνη μου. 

Μου πήρε πάνω από χρόνο να πατήσω τα 60kgr και αγώνα να βρω τι φαγητά μπορούσα να ανεχτώ.
Όσοι με γνώριζαν αδύνατη, μου έδιναν συγχαρητήρια για την σιλουέτα μου, όσοι με ήξεραν νταρντάνοβα ένοιωθαν άβολα όταν με έβλεπαν γιατί τους "χτυπούσε αρρώστια" το ότι ήμουν η μισή σχεδόν πλέον.
Η μάζα που έχω στην κοιλιά ήταν από προηγούμενη φορά χρόνια πριν, που το έντερό μου έσπασε, δεν με κατάλαβαν, έλεγαν ότι πάλι κάνω "ψυχιατρικά" αλλά για κάποιον σουρεάλ λόγο, το σώμα μου ενεργοποιήσε τον μηχανισμό που σπάνια τα καταφέρνει μόνος του και έκανε πλαστρόν, δηλαδή περιχαράκωσε το σπασμένο έντερο και πλέον είναι όλο μία μάζα και πλέον η κοιλιά μου είναι μία ωρολογιακή βόμβα.
Δεν πρέπει να ανοιχτεί εκτός αν πεθαίνω γιατί είναι ένα jenga όλα μέσα και η ανθρώπινη παρέμβαση θα τα κάνει μπουρδέλο.
Είναι προφανές το διακριτικό χιούμορ του Σύμπαντος ως δωράκι σε χειρουργό-γυναικολόγο να λέει "όχι δεν ήταν καρκίνος ωοθήκης, απλά έπαθες περιτονίτιδα και δεν σε πήρανε χαμπάρι, μην αφήσεις κανέναν να απλώσει νυστέρι ποτέ"
Έκτοτε δεν μπορώ να φάω ό,τι οι άλλοι και σχεδόν τίποτε από ό,τι φτιάχνεται σε εστιατόριο, έχοντας βγάλει την φήμη την ψηλομύτας και της περίεργης γιατί προφανώς δεν έχω όρεξη να δίνω στον κάθε ένα που μου καλοπροαίρετα θέλει να φάμε έξω αναφορά για το ιατρικό μου ιστορικό.
Ανεβοκατεβαίνω σε βάρος ανά διαστήματα, χάνω στις υποτροπές και κερδίζω όταν είμαι στα ίσα μου και μου 'χουν σπάσει τα αρχίδια, δίνοντας μου συγχαρητήρια για την δίαιτα που κάνω όταν στην πραγματικότητα είμαι σε υποτροπή και μου την λένε που παίρνω βάρος, όταν είμαι σε ύφεση και πάλι είμαι "ω ρε με τους μαλάκες που 'χω μπλέξει"
Επειδή μου έχει "δαγκώσει" κομματάκι και το συκώτι, δεν μπορώ να πιω αλκοόλ, οπότε είμαι η εκκεντρική που πίνει καφέ, όταν οι άλλοι πίνουν αλκοόλια και υποψιάζεστε πόσο άβολο είναι σε παρέα να
λες "παίδες εγώ δεν μπορώ να πιω, έχετε 1 ώρα να σας μιλήσω για το ιατρικό ιστορικό μου;", οπότε δεν λέω τίποτε και είμαι "εγώ καφέ θα πιω. τέρμα. συζήτηση κομμένη."
Μετά από χρόνια ξανασυναντήθηκα τυχαία με άνθρωπο που είχε δει την πρώτη αξονική και με κοίταζε σαν χάνος.
- Τι έχεις;
- Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είσαι ακόμα ζωντανή και μου μιλάς. Ξέρω τι είδα στην πρώτη αξονική. Είχες καρκίνο. Είχες λεμφαδένες. Δεν μπορεί να είσαι ζωντανή!
- Είμαι. Να σου ρίξω μία σφαλιάρα να συνέλθεις;
Μην λέτε σε άνθρωπο πώς και είναι ζωντανός ενώ τον περιμένατε πεθαμένο.
Το ότι κάποιος άνθρωπος πέρασε ό,τι πέρασε και είναι ακόμα ζωντανός, δεν ανατρέπει την ζωή σας. Αρκετά έχει στο κεφάλι του ήδη. Μην είστε γίδια.
Έκοψα τις κουβέντες με συναδέλφους όταν με ρωτούσαν ποιες από τις επιπλοκές είχα εμφανίσει και ποιες όχι και αφού δεν είχα αρκετές επιπλοκές, δεν θα έπρεπε να μιλάω για αυτό και ήμανε WTF δεν είμαι αρκετά άρρωστη; 

Γιατί θα έπρεπε να είμαι; 

Γιατί θα έπρεπε να έχω ένα κέρατο στο κεφάλι για να πειστείτε; Στα αρχίδια μου.
Άλλη μαλακία που έχω φάει στην μάπα με το φτυάρι είναι η "έλα να βγάλουμε τις ασθένειες να τις μετρήσουμε" και πάλι είμαι WTF? 

Θα πιάσουμε αν πχ ο ΣΔ ή η Crohn είναι πιο "σοβαρή" ασθένεια; 

Τι μαλακίες είναι αυτές;
άλλα ζόρια έχει η μία και άλλα έχει η άλλη.
Οι περισσότεροι από όσους με ξέρουν, δεν ξέρουν ότι έχω Crohn γιατί θεωρώ ότι δεν τους αφορά.
Αν με έβλεπες να περνάω δίπλα σου για καφέ, αν πίναμε καφέ, τίποτε δεν θα έλεγε ότι έχω αυτοάνοσο, πόσο μάλλον ποιο είναι καθώς στην πραγματικότητα τα αυτοάνοσα είναι ένα κατεβατό.
Τι θα πει Crohn? 

Σε απλά ελληνικά όταν συγχύζομαι πολύ, εκτός από την ζημιά που έχω ήδη, το σώμα μου επιτίθεται σε ακόμα ένα κομμάτι του λεπτού εντέρου, που στην συνέχεια αχρηστεύεται και δεν θα επανέλθει ποτέ.
Για τους περισσότερους ανθρώπους και να μην είναι Ζεν, δεν έγινε και τίποτα, εγώ χάνω ένα κομμάτι του σώματός μου και έχω ήδη χάσει αρκετό για να αναγκάζομαι να τρώω συγκεκριμένα πράγματα μόνο και να μην πίνω αλκοόλ ούτε με παρέα πλην μισής μπύρας σε εξαιρετικές περιπτώσεις που τυχαίνει να είμαι σε άψογη κατάσταση.
Έχω πάει και σε οδοντίατρο να φτιάξω τα δόντια και γύρισε και είπε
- Δεν την αγγίζω, αυτή έχει κάνει ηρωίνη σίγουρα. Δεν θα με κολλήσει τίποτα.
Ώρα του καλή βρήκα αργότερα έναν γαμάτο οδοντίατρο, που μου έχτισε τα δόντια τόσο καλά, που μόνο οδοντίατρος καταλαβαίνει ότι η οδοντοστοιχία μου, δεν είναι η δική μου αλλά αποτέλεσμα δουλειάς επαγγελματία.
Αν κολλήσω κορωνοϊο δεν έχω ιδέα πώς θα αντιδράσει το παλαβό ανοσοποιητικό μου.
Είμαι και εγώ μία από όλους αυτούς τους ανθρώπους, που λέτε, ε, και τι έγινε;

 Ας πεθάνουν, όσοι είναι να πεθάνουν.

Σας έχω νέα, έχω ακούσει το χειρότερο "έχεις 6 μήνες max", το έχω για πασατέμπο χρόνια μετά τόσα χρόνια ζώντας με την Crohn, για το τι θα έπρεπε να κάνω και τι όχι, αν είμαι αρκετά άρρωστη ή όχι, αν είμαι "χαλασμένη" ή όχι, αν εγώ ή κάποιος άλλος, ποιος πρώτος ποιος δεύτερος και όλα αυτά...
Όλα αυτά που βγαίνουν στην φόρα με τις μάσκες, τα ζω κοντά μια δεκαετία.
Ένας από τους λόγους που βαράω ΠΛΟΚ πιο γρήγορα και από τη σκιά μου είναι πως αυτό που έχω εμπεδώσει με την Crohn είναι πως όσο εγώ ρισκάρω ακόμα ένα κομμάτι από το έντερο μου ο άλλος θα γελάσει λίγο μετά και θα πάει παρακάτω, οπότε είμαι... εγώ από εδώ, εσύ από εκεί... δεν θα το συζητήσουμε αγάπη μου... έφυγες...
Μην μου λέτε το λεπόν ποιοι πρέπει να ζήσουν και ποιοι να πεθάνουν για να μην καταπιεστείτε.

Εγώ είμαι σε αυτούς που πρέπει να πεθάνουν με την λογική σας και δεν γουστάρω να πεθάνω, όσο μπουρδελότοπος και αν είναι η Ελλάδα.

Αν δεν ξέρετε τι θα πει πείσμα, σκεφτείτε πόσους ανθρώπους ξέρετε να έσκασε το έντερό τους και να είπε το σώμα τους "όχι, καργιόλα, δεν θα πεθάνεις, θα σε μπαλώσω και θα σηκωθείς να συνεχίσεις"
Όταν διαβάζω για κιλά εδώ πέρα με πιάνει η ώρα μου γιατί έχει βαρεθεί η ψυχή μου να ακούω ποια είναι τα καλά μου κιλά και κατά κανόνα τα καλά μου κιλά
είναι αυτά της υποτροπής. 

Και μου γυρίζει το μάτι, όταν μου δίνουν συγχαρητήρια για την γαμάτη δίαιτα που ακολουθώ και γίνομαι "ωραία" ενώ στην πραγματικότητα εγώ κάνω ακόμα μία υποτροπή και παλεύω να μην χάσω κιλά αλλά δεν είναι στο χέρι μου.
Οπότε παρτε το δικό μου παράδειγμα και σκεφτείτε το όποτε θέλετε να πείτε την αποψάρα σας, που δεν την ζήτησε κανείς για τις αλλαγές βάρους του άλλου. 

Ο άλλος εκείνη την στιγμή μπορεί να μην κάνει δίαιτα αλλά για κάποιο λόγο να είναι άρρωστος και εσείς του δίνετε συγχαρητήρια γιατί η αρρώστια του τον κάνει πιο κομψό στα μάτια σας.
Μην κάνετε τους ψυχιάτρους και μαντεύετε και κολλάτε και διαγνώσεις. 

Ήταν από τα χειρότερα σχόλια που έχω ακούσει στην ζωή μου το "α, καρκίνο έχεις; και εμείς λέγαμε τόσο καιρό ότι είσαι ψυχιατρική βουλιμική;"
Είναι οι στιγμές που λες "εγώ φταίω να σου χώσω
μπουκέτο να μπουτάρεις από την αρχή τις εργοστασιακές ρυθμίσεις μαλάκα;"
Αν γιατρός πέταξε αυτήν την απαράδεκτη μαλακία, σκεφτείτε πόσο εύκολο είναι να πετάξετε εσείς κάποια, που ξέρετε και λιγότερα.
Επίσης επειδή έχω ακούσει το "οκ, πάμε να την ανοίξουμε αλλά 6 μήνες max" με πιάνει η ώρα μου με οποιονδήποτε μοιράζει ψοφούληδες για οποιοδήποτε λόγο.
Είναι χυδαίο, κακοηθέστατο και απαράδεκτο σε όποιο πλαίσιο και αν λέγεται.
Έχω ακούσει το πιο Ζαμπουνικό ψοφούλη πίσω από το "δεν πιστεύω ότι είσαι ακόμη ζωντανή με αυτή τη μάζα και τους λεμφαδένες, θα πρέπε να 'χεις πεθάνει χρόνια τώρα!"
Για αυτό λέω σε λούπα, αν δεν ξέρετε τι να πείτε, βουλώστε το απλά.
Και όπως είπα στην αρχή, αν δεν το πω η ίδια, κανείς δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι δίπλα σας, γύρω σας υπάρχουν άνθρωποι που ΔΕΝ ξέρετε τα ιατρικά τους
ιστορικά και δεν έχουν καμία υποχρέωση να σας δίνουν αναφορά για αυτά.
Όταν λέτε yolo, εγώ δεν θα πάθω τίποτε, η οικονομία να είναι καλά και εγώ να μην καταπιέζομαι και ας πεθάνει ο πιο αδύναμος, να ξέρετε ότι εύχεστε ψοφούλη σε κάποιον που γνωρίζετε ως συνάδελφο, ως γείτονα, ως φίλο και αγνοείτε το ιατρικό του ιστορικό.
Και αυτός σας ακούει και του σηκώνονται τα μαλλιά του όρθια γιατί εύχεστε ψοφούλη και σε αυτόν.
Γιατί σας λέω ότι έχω Crohn?
Για να καταλάβετε πόσο εύκολο είναι να μην πάρεις χαμπάρι ότι κάποιος έχει κάποια νόσο.
Γράφω όπως οι άλλοι
Τίποτε από το ντουβάρι μου δεν θα άφηνε την παραμικρή υποψία ότι έχω διαγνωστεί και η ίδια με καρκίνο, ανεβαιοκατεβαίνει η ζυγαριά, κάποια αυτονόητα για τους άλλους για μένα δεν είναι.
Βλέπετε ό,τι σας αφήνω να δείτε.
Το ίδιο συμβαίνει και εκτός. Δεν ξέρετε ποτέ η μαλακία που θα πείτε για τους "άλλους" αν συμπεριλαμβάνει και τον άνθρωπο που σας κοιτάζει.
Είμαι κάτι λιγότερο; Όχι
Είμαι κάτι περισσότερο; Όχι
Έχω ίσα δικαιώματα με όλους, όπως όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως υπολοίπων παραμέτρων.
Μπορεί το σώμα μου να είναι δυσανάλογα πίσω με την αντίληψή μου αλλά και έτσι εγώ είμαι κομπλέ μαζί του γιατί ακόμα και "προβληματικό" κατάφερε το απίθανο, τσιμέντωσε μεγάλο μέρος της κοιλιάς μου για να με κρατήσει όρθια.
Ακόμα και σώματα που ασθενούν, έχουν εφεδρίες που ξαφνιάζουν ακόμα και εμάς τους γιατρούς.
Και ένα τελευταίο bonus για να καταλάβετε πώς μπορείτε να γίνετε ΓΙΔΙΑ ανεξαρτήτως πτυχίων.
Μου την έλεγε φίλη γυναικολόγος γιατί έκανα μόνο ένα παιδί ενώ είχα ακόμα περιθώρια για ακόμα ένα.
- Εσύ που ξέρεις όλο μου το ιατρικό ιστορικό, θα αναλάμβανες να με παρακολουθήσεις και να μην ξεγεννήσεις γνωρίζοντας πόσα πράγματα μπορούν να πάνε στραβά σε μία επόμενη εγκυμοσύνη μου;
- Όχι βέβαια!
- Και έχεις την απάντησή σου γιατί ούτε έκανα και ούτε θα κάνω 2ο παιδί και είμαι κομπλέ με 1.
Οπότε μην ρωτάτε γυναίκες γιατί δεν έκαναν άλλο παιδί. Σίγουρα έχουν κάποιο λόγο που δεν έκαναν.

Αυτά. 

Πυρηνικά σε 30 πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης σχεδίαζε να ρίξει ο Τσόρτσιλ

 

Όταν η ιστορία αποκαλύπτει ανατριχιαστικές αλήθειες.

 Ιμπεριαλιστές. Αυτοί που υμνούν σε όλους του τόνους τη δημοκρατία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Πριν ακόμη λήξει ο Β'ΠΠ (Μάιος 1945) ετοίμαζαν τον Γ'ΠΠ κατά της τότε συμμάχου τους ΕΣΣΔ!

Για να πετύχουν εκεί που απέτυχε ο Χίτλερ παρά τις πλάτες που του έβαλαν. Ακόμη και αν χρειαζόταν να αφανίσουν τη χώρα με ατομικό βομβαρδισμό.

Και έβλεπαν τον Στάλιν δολοφόνο! Αυτοί που δεν δίσταζαν μπροστά σε κανένα έγκλημα. Ο κυνισμός ντρέπεται μπροστά τους.

Πυρηνικά σε 30 πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης σχεδίαζε να ρίξει ο Τσόρτσιλ

13-09-2020

 http://www.katiousa.gr/istoria/pyrinika-se-30-poleis-tis-sovietikis-enosis-schediaze-na-riksei-o-tsortsil/

 “Εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις” εκμυστηρευόταν το 1951 ο Βρετανός πρωθυπουργός στο διευθυντή των New York Times.

 “Επιχείρηση Αδιανότητο” (Operation Unthinkable), το σχέδιο δηλαδή του Ουίνστον Τσώρτσιλ που εκπόνησε σε δύο φάσεις από το Μάη του 1945, σε συνεργασία με την ηγεσία του Βρετανικού Στρατού, για “επιβολή της θέλησης της Βρετανίας και των ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση”, πρόκειται για μια από τις πτυχές του αρχόμενου Ψυχρού Πολέμου που έγιναν γνωστές μόλις στα τέλη της δεκαετίας του ’90, παρότι ο Βρετανός κατάσκοπος υπέρ της ΕΣΣΔ Guy Burgess φαίνεται να είχε ενημερώσει τους Σοβιετικούς από νωρίς. Μπορεί τελικά να μην υλοποιήθηκε, ωστόσο η επιχείρηση αυτή παρέμενε το “σχέδιο Β” όλων των βρετανικών κυβερνήσεων  για την αντιμετώπιση της Σοβιετικής Ένωσης σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν μέχρι τη διάλυση της τελευταίας. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ, όπως έγινε γνωστό το 2014, είχε ζητήσει από το ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Στάιλς Μπρίτζες να πιέσει τον πρόεδρο Χάρι Τρούμαν ώστε να ρίξει πυρηνικά και να “εξαλείψει την ΕΣΣΔ”, μετατρέποντάς την “σε ένα εύκολα διαχειρίσιμο πρόβλημα”.

Μια από τις στιγμές που – και πάλι ο αρχικός εμπνευστής του σχεδίου – φάνηκε να σκέφτεται και πάλι σοβαρά την προσφυγή στο “αδιανόητο” φέρνει στο φως αποκάλυψη του καθηγητή ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Έξετερ Ρίτσαρντ Τόι.  Σύμφωνα με τα νέα έγγραφα ο Τσώρτσιλ είχε συναντηθεί τον Απρίλη του 1951, λίγους μήνες πριν την επάνοδό του στην εξουσία, με το διευθυντή της εφημερίδας New York Times, Τζούλιους Οκς Άντλερ. Εκεί του εκμυστηρεύτηκε την πρόθεσή του να μελετήσει ξανά αυτά τα σχέδια επίθεσης, που εν προκειμένω αφορούσαν το βομβαρδισμός της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και της Κίνας του Μάο, παρότι η χώρα μόλις είχε αποδεχθεί ότι το Χονγκ Κονγκ θα παρέμενε βρετανική αποικία.

Σε εσωτερικό μνημόνιο, ο Άντλερ μετέφερε τη συζήτηση προς στελέχη της εφημερίδας του, αλλά και της αμερικανικής κυβέρνησης, όπου ανέφερε πως:: «Αν εξασφάλιζε τη συμφωνία της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Τσώρτσιλ είπε ότι θα έθετε ορισμένους όρους στη Ρωσία, υπό μορφήν τελεσιγράφου. Η αναμενόμενη άρνηση του Κρεμλίνου θα έπρεπε να συνοδευθεί από προειδοποίηση ότι, εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις. Ταυτόχρονα, θα τους καλούσαμε να προχωρήσουν σε επείγουσα εκκένωση όλων αυτών των πόλεων από τον πληθυσμό τους. Ο Τσώρτσιλ πίστευε ότι η Μόσχα θα αρνείτο και πάλι να μελετήσει τους όρους μας. Τότε, θα έπρεπε να βομβαρδίσουμε μια πόλη και αν κρινόταν αναγκαίο, να βομβαρδίζαμε και άλλους στόχους. Ο πανικός –από τη δεύτερη και την τρίτη επίθεση– θα έπληττε όχι μόνο τον ρωσικό λαό, αλλά και το Κρεμλίνο και οι όροι μας θα γίνονταν αποδεκτοί».

Ο Τσώρτσιλ σχεδίαζε επίσης να βομβαρδίσει στρατιωτικές βάσεις και μονάδες στρατού στην Κίνα, σε μια περίοδο που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο πόλεμος της Κορέας, με τα Κινέζικα στρατεύματα να προελαύνουν, στηρίζοντας το σύμμαχό του Κιμ Ιλ – Σουνγκ, προς τη Σεούλ, ακριβώς τις μέρες της συνάντησης του Βρετανού ηγέτη με τον Άντλερ.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε για “σταλινική παράνοια”, “σοβιετική επιθετικότητα” και άλλα παρόμοια, σκεφτείτε ποιοι είναι αυτοί που καταμαρτυρούν τέτοιες προθέσεις στην ΕΣΣΔ και τους ηγέτες της, αγνοώντας, διαστρεβλώνοντας και αντιστρέφοντας την ίδια την ιστορική πραγματικότητα, που αργά και βασανιστικά αποκαλύπτεται, μην αφήνοντας περιθώρια για το φύραμα των ηγετών του “ελεύθερου κόσμου”.

 

 ‘Operation Unthinkable’(“Επιχείρηση Αδιανότητο”)

 https://www.nationalarchives.gov.uk/education/resources/cold-war-on-file/operation-unthinkable/?fbclid=IwAR23tTRmzxKd8q2neQBqXDv1HZEl071dk1GIpdC-J6hR4HMQer4dCBOl4aA

 Report from the British Military leaders to Prime Minister Winston Churchill on the chances of ‘Operation Unthinkable’ -a surprise attack on the USSR, 22 May 1945 (Catalogue ref: CAB 120/691)

 Transcript

OPERATION UNTHINKABLE

REPORT BY THE JOINT PLANNING STAFF

 1.    We have examined Operation Unthinkable. As instructed, we have taken the following assumptions on which to base our examination:

1.    The undertaking has the full support of public opinion in the British Empire and the United States and consequently, the morale of British and American troops continues high.

2.    Great Britain and the United States have full assistance from the Polish armed forces and can count upon the use of German manpower and what remains of German industrial capacity.

3.    No credit is taken for assistance from the forces of the other Western Powers, although any bases in their territory, or other facilities which may be required, are made available

4.    Russia allies herself with Japan.

5.    The date for the opening of hostilities is 1st July, 1945.

6.    Redeployment and release schemes continue till 1st July and then stop.

Owing to the special need for secrecy, the normal staff in Service Ministries have not been consulted.

OBJECT

1.    The overall or political object is to impose upon Russia the will of the United States and British Empire.

Even though ‘the will’ of these two countries may be defined as no more than a square deal for Poland, that does not necessarily limit the military commitment. A quick success might induce the Russians to submit to our will at least for the time being; but it might not. That is for the Russians to decide. If they want total war, they are in a position to have it.

1.    The only way we can achieve our object with certainty and lasting results is by victory in a total war but in view of what we have said in paragraph 2 above, on the possibility of quick success, we have thought it right to consider the problem on two hypotheses:-

1.    That a total war is necessary, and on this hypothesis we have examined our chances of success.

2.    That the political appreciation is that a quick success would suffice to gain our political object and that the continuing commitment need not concern us.

TOTAL WAR

1.    Apart from the chances of revolution in the USSR and the political collapse of the present regime – on which we are not competent to express an opinion – the elimination of Russia could only be achieved as a result of:

1.    the occupation of such areas of metropolitan Russia that the war making capacity of the country would be reduced to a point at which further resistance became impossible.

2.    Such a decisive defeat of the Russian forces in the field as to render it impossible for the USSR to continue the war.

Occupation of Vital Areas of Russia

5.    The situation might develop in such a way that Russians succeeded in withdrawing without suffering a decisive defeat. They would then presumably adopt the tactics which they had employed so successfully against the Germans and in previous wars of making use of the immense distances with which their territory provides them. In 1941 the Germans reached the Moscow area, the Volga and the Caucasus, but the technique of factory evacuation, combined with the development of new resources and Allied assistance, enabled the U.S.S.R. to continued fighting.

6.    There was virtually no limit to the distance to which it would be necessary for the Allies to penetrate into Russia in order to render further resistance impossible. It is far as, or as quickly as, the Germans in 1942 and this penetration no decisive result.

Decisive Defeat of the Russian Forces

7.    Details of the present strengths and dispositions of the Russian and Allied forces are given in Annexes II and III and illustrated maps A and B. The existing balance of strength in Central Europe, where the Russians enjoy a superiority of approximately three to one, makes it most unlikely that the Allies could achieve a complete and decisive victory in that area in present circumstances. Although Allied organisation is better, equipment slightly better and morale higher, the Russians have proved themselves formidable opponents of the Germans. They have competent commanders, adequate equipment and an organisation which though possibly inferior by our standards, has stood the test. On the other hand, only about one third of their divisions are of a high standard, the others being considerably inferior and with overall mobility well below that of the Allies.

8.    To achieve the decisive defeat of Russia in a total war would require, in particular, the mobilisation of manpower to counteract their present enormous manpower resources. This is a very long term project and would involve:-

o     The deployment in Europe of a large proportion of the vast resources of the United States.

o     The re-equipment and re-organisation of German manpower and of all the Western Allies.

 Conclusions

9.    We conclude that:-

o     That if our political object is to be achieved with any certainty and with lasting results, the defeat of Russia in a total war will be necessary.

o     The result of a total war with Russia is not possible to forecast, but the one thing certain is that to win it would take us a very long time.

QUICK SUCCESS

10.  It might, however, be considered, as result of a political appreciation, that a quick and limited military success would result in Russia accepting out terms.

11.  Before a decision to open hostilities were made, full account would have to taken of the following:-

•      If this appreciation is wrong and the attainment of whatever limited objective we may set ourselves does not cause Russia to submit to our terms, we may, in fact, be committed to a total war.

•      It will not be possible to limit hostilities to any particular area. While we are in progress, therefore, we must envisage a world-wide struggle.

•      Even if all goes according to plan, we shall not have achieved, from the military point of view, a lasting result. The military power of Russia will not be broken and it will be open to her to recommence the conflict at any time she sees fit.

12.  Assuming, however, that it is decided to risk military action on a limited basis, accepting the dangers set out above, we have examined what action we could take in order to inflict such a blow upon the Russians as would cause them to accept our terms, even though they would not have been decisively defeated and, from the military point of view, would still be capable of continuing the struggle.

   

“Επιχείρηση Αδιανότητο” (Operation Unthinkable)

Αυτόματη μετάφραση google

 Αναφορά από τους Βρετανούς στρατιωτικούς ηγέτες στον πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ σχετικά με τις πιθανότητες «Επιχείρηση Unthinkable» - μια αιφνιδιαστική επίθεση στην ΕΣΣΔ, 22 Μαΐου 1945 (Αναφ. Καταλόγου: CAB 120/691)

 Αντίγραφο

 Επιχείρηση Αδιανότητο

 

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

 1.    Έχουμε εξετάσει τη λειτουργία Unthinkable. Σύμφωνα με τις οδηγίες, έχουμε λάβει τις ακόλουθες παραδοχές στις οποίες βασίζουμε την εξέτασή μας:

1.    Η επιχείρηση έχει την πλήρη υποστήριξη της κοινής γνώμης στη Βρετανική Αυτοκρατορία και τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατά συνέπεια, το ηθικό των βρετανικών και αμερικανικών στρατευμάτων συνεχίζεται υψηλό.

2.    Η Μεγάλη Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλήρη βοήθεια από τις πολωνικές ένοπλες δυνάμεις και μπορούν να βασίζονται στη χρήση του γερμανικού ανθρώπινου δυναμικού και τι απομένει από τη γερμανική βιομηχανική ικανότητα.

3.    Δεν λαμβάνεται πίστωση για βοήθεια από τις δυνάμεις των άλλων Δυτικών Δυνάμεων, αν και διατίθενται βάσεις στην επικράτειά τους ή άλλες εγκαταστάσεις που ενδέχεται να απαιτούνται

4.    Η Ρωσία συνεργάζεται με την Ιαπωνία.

5.    Η ημερομηνία για την έναρξη των εχθροπραξιών είναι 1 ης Ιουλίου 1945.

6.    Συστήματα αναδιάταξη και την απελευθέρωση συνεχιστεί μέχρι 1 ης Ιουλίου και της τότε στάση.

Λόγω της ειδικής ανάγκης για μυστικότητα, δεν ζητήθηκε η γνώμη του κανονικού προσωπικού στα Υπουργεία Υπηρεσίας.

 ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ

1.    Το γενικό ή πολιτικό αντικείμενο είναι να επιβάλει στη Ρωσία τη βούληση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Αν και η «βούληση» αυτών των δύο χωρών μπορεί να οριστεί ως μια τετραγωνική συμφωνία για την Πολωνία, αυτό δεν περιορίζει απαραίτητα τη στρατιωτική δέσμευση. Μια γρήγορη επιτυχία μπορεί να ωθήσει τους Ρώσους να υποταχθούν στη θέλησή μας τουλάχιστον προς το παρόν. αλλά ίσως όχι. Αυτό πρέπει να αποφασίσουν οι Ρώσοι. Εάν θέλουν τον απόλυτο πόλεμο, είναι σε θέση να τον έχουν.

1.    Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να επιτύχουμε το στόχο μας με βεβαιότητα και διαρκή αποτελέσματα είναι με τη νίκη σε έναν συνολικό πόλεμο, αλλά ενόψει των όσων έχουμε πει στην παράγραφο 2 παραπάνω, σχετικά με την πιθανότητα γρήγορης επιτυχίας, θεωρήσαμε σωστό να εξετάσουμε το πρόβλημα δύο υποθέσεις: -

1.    Ότι ένας συνολικός πόλεμος είναι απαραίτητος και σε αυτήν την υπόθεση εξετάσαμε τις πιθανότητες επιτυχίας μας.

2.    Ότι η πολιτική εκτίμηση είναι ότι μια γρήγορη επιτυχία αρκεί για να κερδίσουμε το πολιτικό μας αντικείμενο και ότι η συνεχιζόμενη δέσμευση δεν χρειάζεται να μας απασχολεί.

 ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

1.    Εκτός από τις πιθανότητες επανάστασης στην ΕΣΣΔ και την πολιτική κατάρρευση του παρόντος καθεστώτος - για το οποίο δεν είμαστε αρμόδιοι να εκφράσουμε γνώμη - η εξάλειψη της Ρωσίας θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο ως αποτέλεσμα:

1.    την κατοχή τέτοιων περιοχών της μητροπολιτικής Ρωσίας που η πολεμική ικανότητα της χώρας θα μειωνόταν σε ένα σημείο στο οποίο η περαιτέρω αντίσταση έγινε αδύνατη.

2.    Μια τόσο αποφασιστική ήττα των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο, ώστε να καταστεί αδύνατο για την ΕΣΣΔ να συνεχίσει τον πόλεμο.

 Κατοχή των ζωτικών περιοχών της Ρωσίας

5.    Η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι Ρώσοι κατάφεραν να αποσυρθούν χωρίς να υποστούν αποφασιστική ήττα. Στη συνέχεια, πιθανότατα θα υιοθετούσαν τις τακτικές που είχαν χρησιμοποιήσει με επιτυχία κατά των Γερμανών και σε προηγούμενους πολέμους να κάνουν χρήση των τεράστιων αποστάσεων με τις οποίες τους παρέχει η επικράτειά τους. Το 1941 οι Γερμανοί έφτασαν στην περιοχή της Μόσχας, στο Βόλγα και στον Καύκασο, αλλά η τεχνική της εκκένωσης από το εργοστάσιο, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη νέων πόρων και τη συμμαχική βοήθεια, επέτρεψαν στην ΕΣΣΔ να συνεχίσει τις μάχες.

6.    Δεν υπήρχε ουσιαστικά κανένα όριο στην απόσταση από την οποία θα ήταν απαραίτητο οι Σύμμαχοι να διεισδύσουν στη Ρωσία για να καταστήσουν αδύνατη την περαιτέρω αντίσταση. Είναι το 1942, ή όσο γρήγορα, οι Γερμανοί και αυτή η διείσδυση δεν έχει καθοριστικό αποτέλεσμα.

 Η αποφασιστική ήττα των ρωσικών δυνάμεων

7.    Λεπτομέρειες σχετικά με τις σημερινές δυνάμεις και τις δυνάμεις των ρωσικών και συμμαχικών δυνάμεων δίνονται στα παραρτήματα II και III και απεικονισμένοι χάρτες Α και Β. Η υπάρχουσα ισορροπία δύναμης στην Κεντρική Ευρώπη, όπου οι Ρώσοι απολαμβάνουν μια ανωτερότητα περίπου τριών προς ένα, το καθιστά απίθανο ότι οι Σύμμαχοι θα μπορούσαν να επιτύχουν μια πλήρη και αποφασιστική νίκη σε αυτόν τον τομέα υπό τις παρούσες συνθήκες. Αν και η συμμαχική οργάνωση είναι καλύτερη, ο εξοπλισμός ελαφρώς καλύτερος και το ηθικό υψηλότερο, οι Ρώσοι έχουν αποδειχθεί τρομεροί αντίπαλοι των Γερμανών. Έχουν ικανούς διοικητές, επαρκή εξοπλισμό και έναν οργανισμό που αν και πιθανώς κατώτερος από τα πρότυπα μας, έχει αντέξει στη δοκιμασία. Από την άλλη πλευρά, μόνο το ένα τρίτο των διαιρέσεών τους είναι υψηλού επιπέδου,οι άλλοι είναι πολύ κατώτεροι και με συνολική κινητικότητα πολύ κάτω από αυτήν των Συμμάχων.

8.    Για να επιτευχθεί η αποφασιστική ήττα της Ρωσίας σε έναν συνολικό πόλεμο θα απαιτούσε, ειδικότερα, η κινητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού για την εξουδετέρωση των σημερινών τεράστιων ανθρώπινων πόρων τους. Πρόκειται για ένα πολύ μακροπρόθεσμο έργο και θα περιλαμβάνει: -

o     Η ανάπτυξη στην Ευρώπη ενός μεγάλου μέρους των τεράστιων πόρων των Ηνωμένων Πολιτειών.

o     Ο εκ νέου εξοπλισμός και η αναδιοργάνωση του γερμανικού ανθρώπινου δυναμικού και όλων των Δυτικών Συμμάχων.

 Συμπεράσματα

9.    Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι:

o     Ότι για να επιτευχθεί ο πολιτικός μας στόχος με βεβαιότητα και με διαρκή αποτελέσματα, θα χρειαστεί η ήττα της Ρωσίας σε έναν απόλυτο πόλεμο.

o     Το αποτέλεσμα ενός συνολικού πολέμου με τη Ρωσία δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί, αλλά το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι για να κερδίσουμε θα μας πάρει πολύ χρόνο.

 ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

10.  Ωστόσο, μπορεί να θεωρηθεί, ως αποτέλεσμα πολιτικής εκτίμησης, ότι μια γρήγορη και περιορισμένη στρατιωτική επιτυχία θα είχε ως αποτέλεσμα η Ρωσία να αποδεχτεί όρους.

11.  Πριν ληφθεί απόφαση για άνοιγμα εχθροπραξιών, θα πρέπει να ληφθούν πλήρως υπόψη τα ακόλουθα: -

•      Εάν αυτή η εκτίμηση είναι λανθασμένη και η επίτευξη οποιουδήποτε περιορισμένου στόχου που μπορούμε να θέσουμε, δεν προκαλεί η Ρωσία να υποταχθεί στους όρους μας, μπορούμε, στην πραγματικότητα, να δεσμευτούμε σε έναν πλήρη πόλεμο.

•      Δεν θα είναι δυνατόν να περιοριστούν οι εχθροπραξίες σε συγκεκριμένη περιοχή. Ενώ είμαστε σε εξέλιξη, επομένως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν παγκόσμιο αγώνα.

•      Ακόμα κι αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, δεν θα έχουμε επιτύχει, από στρατιωτική άποψη, ένα μόνιμο αποτέλεσμα. Η στρατιωτική δύναμη της Ρωσίας δεν θα σπάσει και θα είναι ανοιχτή σε αυτήν να ξαναρχίσει τη σύγκρουση όποτε κρίνει σκόπιμο.

12.  Υποθέτοντας, ωστόσο, ότι είναι αποφασισμένο να διακινδυνεύσουμε τη στρατιωτική δράση σε περιορισμένη βάση, αποδεχόμενοι τους κινδύνους που αναφέρθηκαν παραπάνω, έχουμε εξετάσει ποια δράση θα μπορούσαμε να κάνουμε για να προκαλέσουμε ένα τόσο πλήγμα στους Ρώσους που θα τους έκανε να αποδεχτούν τους όρους μας , παρόλο που δεν θα είχαν ηττηθεί αποφασιστικά και, από στρατιωτική άποψη, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα.

 

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα πυρηνικά σχέδια του Τσώρτσιλ – Εξέταζε βομβαρδισμό της ΕΣΣΔ

https://www.kathimerini.gr/world/561072784/ta-pyrinika-schedia-toy-tsortsil-exetaze-vomvardismo-tis-essd/

 «Εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις», είχε αποκαλύψει ο Τσώρτσιλ στον τότε διευθυντή των Νew Υork Times (φωτ. A.P.).

 REUTERS

10.09.2020 • 19:47 μμ

 ΛΟΝΔΙΝΟ. Τον βομβαρδισμό της Σοβιετικής Ενωσης και της Κίνας φέρεται να εξέταζε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, παρότι η κομμουνιστική κυβέρνηση του Μάο Τσετούνγκ είχε υπογράψει τη διατήρηση της συμφωνίας παραχώρησης του Χονγκ Κονγκ στη Βρετανία. Υστερα από την ήττα των Συντηρητικών του Τσώρτσιλ, το 1946, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου εναντίον των δυνάμεων του Αξονα, ο σερ Ουίνστον προχώρησε στην ιστορική ομιλία του από το Φούλτον του Μιζούρι των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τη φράση «Σιδηρούν Παραπέτασμα», αναφερόμενος στην επέκταση της σοβιετικής κυριαρχίας στη μεταπολεμική Ευρώπη και το ξέσπασμα του Ψυχρού Πολέμου.

Πριν από δύο δεκαετίες, όμως, ιστορικοί ανακάλυψαν ότι ο Τσώρτσιλ είχε προτείνει τον σχεδιασμό της «Επιχείρησης Αδιανόητο», άσκηση επί χάρτου για ενδεχόμενο πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης, έπειτα από τον εντοπισμό σχετικών εγγράφων στα βρετανικά εθνικά αρχεία από τον ιστορικό Μπεν Φέντον.

Νέα έγγραφα, που φέρνει στο φως ο καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Εξετερ Ρίτσαρντ Τόι, αποδεικνύουν ότι ο Τσώρτσιλ συζήτησε τα σχέδια αυτά σε συναντήσεις που είχε με στελέχη αμερικανικών εφημερίδων. Τον Απρίλιο του 1951, πέντε μήνες πριν επιστρέψει στην πρωθυπουργία, ο σερ Ουίνστον συναντήθηκε με τον γενικό διευθυντή των New York Times, Τζούλιους Οκς Αντλερ. Σύμφωνα με τα αρχεία της εφημερίδας, ο Τσώρτσιλ είπε στον συνομιλητή του ότι είχε σκοπό να μελετήσει εκ νέου τα σχέδια αυτά, μόλις επανερχόταν στην εξουσία.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, το περιεχόμενο των οποίων αποκαλύπτει το περιοδικό BBC History, ο Αντλερ ανέφερε σε εσωτερικό μνημόνιο προς τα στελέχη της εφημερίδας, αλλά και προς την Ουάσιγκτον: «Αν εξασφάλιζε τη συμφωνία της αμερικανικής κυβέρνησης, ο Τσώρτσιλ είπε ότι θα έθετε ορισμένους όρους στη Ρωσία, υπό μορφήν τελεσιγράφου. Η αναμενόμενη άρνηση του Κρεμλίνου θα έπρεπε να συνοδευθεί από προειδοποίηση ότι, εφόσον οι Ρώσοι δεν συμμορφώνονταν, θα βομβαρδίζαμε με ατομικά όπλα μία από 20 ή 30 προεπιλεγμένες ρωσικές πόλεις. Ταυτόχρονα, θα τους καλούσαμε να προχωρήσουν σε επείγουσα εκκένωση όλων αυτών των πόλεων από τον πληθυσμό τους. Ο Τσώρτσιλ πίστευε ότι η Μόσχα θα αρνείτο και πάλι να μελετήσει τους όρους μας. Τότε, θα έπρεπε να βομβαρδίσουμε μια πόλη και αν κρινόταν αναγκαίο, να βομβαρδίζαμε και άλλους στόχους. Ο πανικός –από τη δεύτερη και την τρίτη επίθεση– θα έπληττε όχι μόνο τον ρωσικό λαό, αλλά και το Κρεμλίνο και οι όροι μας θα γίνονταν αποδεκτοί».

Η ΕΣΣΔ δεν ήταν, όμως, ο μοναδικός στόχος του Τσώρτσιλ, σύμφωνα με τις σημειώσεις του Αντλερ. Ο πρώην πρωθυπουργός εξέφρασε στον Αμερικανό συνομιλητή του την αγωνία του για την τύχη του Χονγκ Κονγκ. Παρότι η βρετανική αποικία επεστράφη στο αγγλικό στέμμα μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, ο Τσώρτσιλ ανησυχούσε για τον ρόλο των ΗΠΑ και του δηλωμένου πολέμιου της αποικιοκρατίας Αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν, ο οποίος είχε ζητήσει ήδη στη σύνοδο του Πότσνταμ την επιστροφή του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, όπως αναφέρει σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Daily Express.

 

Επιμέλεια ΣΒ