ιαλέγεις και παίρνεις...

ιαλέγεις και παίρνεις...

Ψηφίζουμε το νέο μνημόνιο, παρότι δεν μας εκφράζει, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική και γιατί δε θέλουμε να πέσει η κυβέρνηση, λέει ο Αλ. Τσίπρας και η πλειοψηφία των κυβερνητικών στελεχών.

Στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά δε στηρίζουμε τα μνημονιακά μέτρα (!) λέει ο Π. Λαφαζάνης και η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Στηρίζουμε την κυβέρνηση, ψηφίζουμε και τη συμφωνία, παρότι δε συμφωνούμε με τα μέτρα που περιλαμβάνει, λέει ο Π. Καμμένος και οι συμπολιτευόμενοι ΑΝΕΛ.

Ψηφίζουμε τη συμφωνία, παρότι δεν είμαστε στην κυβέρνηση και παρότι δε συμφωνούμε με κάποια από τα μέτρα, λένε η ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Διαλέγεις και παίρνεις! Ενα σωρό συνδυασμοί από «συμφωνίες» και «διαφωνίες», που τελικά - με τον... καταμερισμό του καθενός - καταλήγουν στον ίδιο κουβά: Στην εξασφάλιση της ψήφισης του νέου αντιλαϊκού μνημονίου που διασφαλίζει τις στρατηγικές επιλογές του εγχώριου κεφαλαίου και, ταυτόχρονα, στη στήριξη της κυβέρνησης που το ίδιο το κεφάλαιο, εντός και εκτός Ελλάδας, εκτιμά ότι μπορεί να το υλοποιήσει με τις μικρότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις.

Από «επ

ιλογές» άλλο τίποτα...

Τρόμαξαν και στείλανε τα «καλόπαιδα» να παίξουν το γνωστό παιχνίδι.

Συγκλονιστικό το συλλαλητήριο ΠΑΜΕ. Οταν η «κεφαλή» του έφτανε στην Ξενοφώντος (Σύνταγμα), η «ουρά» βρισκόταν στην Ομόνοια.

Ηταν χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι, γυναίκες που έστειλαν μήνυμα ελπίδας ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο δρόμος της αντίστασης, της διεκδίκησης, του αγώνα, ενάντια στα μνημόνια, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις και την εξουσία τους.

Δεν τσίμπησαν στον εκβιασμό του διλήμματος μνημόνιο ή χρεοκοπία.

Δεν δέχτηκαν την προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και του Τσίπρα ότι αυτό το μνημόνιο είναι καλύτερο από τα προηγούμενα.

Το γνωστό σχέδιο προβοκατόρικων μηχανισμών ξετυλίχθηκε και πάλι με μια προσχεδιασμένη και προμελετημένη επίθεση, με στόχο να χτυπηθεί η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και να τρομοκρατηθεί το κίνημα.

Τρίτο στεφάνι

 Τρίτο στεφάνι

...καρδιά μου τι να σε κεράσω

που δε μου φτάνει

ούτε ψωμί για να αγοράσω

Σαν συμμορία

Ο γαπ, ο αντώνης κι ο αλέξης

Ευρωλαγνεία

Ποιον από όλους να επιλέξεις

Καμένες, καμένες

Οι πιο πολλές ελπίδες χαμένες

Δειλές, σκυφτές, που ήρθαν και φύγαν

Κι ακόμα εκεί.

Στης κάλπης το χορό έχουν χαθεί.

Το πρώτο μνημόνιο βαθιά πληγή

Στο δεύτερο ήταν όλοι μαζί

Στο τρίτο πασόκ με πολιτικά

Ψηφίζουμε αυτή είναι η ομορφιά.

Η ομορφιά της αστικής δημοκρατίας. Γιατί όπως θα έλεγε ο ζαραλίκος, η (αστική) δημοκρατία γαμάει (δικαιώματα και γενικώς). Ο ένας σου λέει «στηρίζω την κυβέρνηση, αλλά όχι τα μέτρα», ο άλλος το ακριβώς αντίθετο κι ο τρίτος «ναι σε όλα», ενώ οι φασίστες κάνουν τη διαφορά χωρίς να έχουν καμία στρατηγική διαφωνία. Οπότε έχουμε ένα σωρό «διαφορετικές» επιλογές, για να καταλήξουμε στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα. Για αυτό σου λέω, γαμάει η (αστική) δημοκρατία, όχι όπως στην άλλη που δεν έχει βουλευτικές εκλογές, αλλά στους τόπους δουλειάς –που εκεί τι να τις κάνω, ε;

Και ποιο είναι αυτό το τελικό συμπέρασμα; Τρίτο στεφάνι. Ταφόπλακα για όλες τις εργατικές, λαϊκές κατακτήσεις του περασμένου αιώνα, που τώρα μας φαίνονται αναχρονιστικές, αλλά από την ανάποδη, καθώς «προοδεύει» συνεχώς η ανθρωπότητα με τον καπιταλισμό να σαπίζει. Αλλά το ζητούμενο είναι να θάψουμε οριστικά και τις αυταπάτες μας ως λαός, για εύκολες λύσεις από τα πάνω και κυβερνητικούς σωτήρες, που θα τα αλλάξουν όλα με μια ψήφο, και μας σώζουν εδώ και πέντε χρόνια από την καταστροφή και τη χρεοκοπία. Και αυτό συμπεριλαμβάνει προφανώς το παραμύθι (γιαγιά, εκάβη, μάνα, νίνα) της αριστερής κυβέρνησης, που αποδεικύνεται μία από τα ίδια με τις προηγούμενες: νεκροθάφτης της ελπίδας που έρχεται, της εργατικής τάξης και των δικαιωμάτων της.

Μία κυβέρνηση που τα στελέχη της λένε και ξαναλένε πόσο δύσκολη (για να την ψηφίσουν) είναι η συμφωνία, λες και θα λουστούν αυτοί τα σπασμένα και τις συνέπειές της. Και εμείς τι ακριβώς να κάνουμε δηλ; Να τους λυπηθούμε ή να τους πούμε και ευχαριστώ για την ανιδιοτέλειά τους –όπως έκανε η (σουζάνα η) ζωή με τον πρωθυπουργό- για να τους ξαναψηφίσει ο λαός;

Ένας πρωθυπουργός που ζητούσε από την εσωκομματική του αντιπολίτευση να του υποδείξουν τις εναλλακτικές που υπήρχαν και δεν τις σκέφτηκε, σε αυτόν τον εκβιασμό. Αν το καλοσκεφτείς δηλ, τους/μας λέει στην ψύχρα, ότι υπήρχε εκβιασμός και υπέκυψε κανονικά και με το νόμο της ζούγκλας. Και εμείς τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε; Να το λυπηθούμε ή να τον ευχαριστήσουμε για τη μαζική καλλιέργεια αυταπατών πως ο λάκκος των λεόντων ήταν μια συμμαχία φυτοφάγων που μπορεί να αλλάξει με ένα δημοψήφισμα;

Παρένθεση. Κανονικά, όταν ρωτούσε για εναλλακτικές, θα έπρεπε να σηκώσει ένας βουλευτής το χέρι και να του απαντήσει με το γνωστό τετράπτυχο: αποδέσμευση από την εε, διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση μονοπωλίων, με λαϊκή εξουσία. Ας το έκανε για πλάκα στην τελική. Εδώ κατέληξαν να τρολάρουν την αριστερή κυβέρνηση για τις αντιφάσεις της ο μεϊμαράκης (πχ για τα πρωινά ωράρια της –πλην λακεδαιμονίων- αριστεράς), ο μόνος δεξιός που μπορεί να σε κάνει να γελάσεις με κάτι άλλο εκτός από την παρουσία του, όπως σημειώνει εύστοχα κι ο 2310· και ο μιχαλολιάκος, που υπενθύμιζε στους... «συντρόφους της αριστεράς» πως ο φπα είναι ένας καπιταλιστικός φόρος. Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορούσαν να απαντήσουν τίποτα, γιατί οι άλλοι είχαν απόλυτο δίκιο, από την πλευρά τους.

Και τι είναι τελικά αυτό που διαφοροποιεί την κυβέρνηση από τους προηγούμενους, που τους έχει σιχαθεί ο λαός; Ότι ο κυβερνητικός λόχος δε μένει για να πανηγυρίσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο τέλος, όπως έκαναν οι νεοδημοκράτες; Ότι ο τσίπρας δεν είναι στραβός, αλλά έχει τα κλειστά μάτια του ρόκι, μετά από τον αγώνα με το σοβιετικό, λόγω της αϋπνίας και της στενοχώριας; Ότι τα δικά της χημικά μυρίζουν λεβάντα και τσίκνα από σουβλάκι; Ή μήπως ότι δεν πιστεύουν πως το πρόγραμμα θα βοηθήσει την οικονομία (που είναι μισή αλήθεια, δηλαδή ψέμα, γιατί δε μιλάνε για τη... βοήθεια στα αυξημένα μονοπωλιακά κέρδη), αλλά το εφαρμόζουν παρόλα αυτά; Κι αυτή είναι η διαφορά μας ίσως, είπε χτες ο τσίπρας στην καταληκτική του ομιλία. Για να επανέλθουμε στο ίδιο ακριβώς ερώτημα: σε τι διαφέρει λοιπόν επί της ουσίας από τους προηγούμενους που εφάρμοζαν τα μνημόνια; Στο ότι αυτοί δε θα μπορούσαν να περάσουν από μόνοι τους το τρίτο (και μακρύτερ), χωρίς τη δική του συμβολή;

Τώρα λοιπόν μπορούν να βάλουν όλοι μαζί και το στεφάνι του πολιτικού τους γάμου, ο οποίος επισημοποιήθηκε με το χτεσινό αρραβώνα, για να καταλήξει κάποτε στο μεγάλο συνασπισμό, κι ας τον αρνιούνται τώρα οι κυβερνώντες –ξέρουν ότι όταν το παίζεις δύσκολος, έχει περισσότερη πλάκα.

Α και μην ξεχνιόμαστε. Ναι, ο σύριζα δεν εφαρμόζει το πρόγραμμα της θεσσαλονίκης (που έχει γίνει σαν το μετρό της), τουλάχιστον όμως δεν έχει φέρει καινούρια αντιλαϊκά μέτρα. Τώρα που τελείωσε κι αυτό το παραμύθι, να δούμε ποιο θα είναι το επόμενο...

Ίσως η σουζάνα η ζωή. Που όπως λέει και μια σφισσα, είναι ό,τι πιο επικίνδυνα κοντινό υπάρχει στο σοσιαλφασισμό της βαϊμάρης. Ή ίσως ο σφος λαφαζάνης τώρα που θα βγει έξω από το κάδρο των κυβερνητικών ευθυνών. Εμπρός για μια νέα επαναστατική αριστερά, όπως έλεγε χτες και το πανό του ξεκινήματος. Της ίδιας ομάδας που είχε στηρίξει και το πασόκ και το σύριζα στο παρελθόν. Όχι άλλη τέτοια επαναστατική αριστερά, ρε παιδιά, χορτάσαμε με τόσες και μυαλό δε βάλατε...

Υγ: ρε συ, αυτοί οι ανταποκριτές του κόκκινου, που έβγαιναν πέρυσι στο πολυτεχνείο πχ, για να καταγγείλουν την αστυνομική αυθαιρεσία, που λες να βρίσκονταν χτες, και γιατί δεν τους έβγαλε ο αρβανίτης για ανταπόκριση; Ρητορικά ερωτήματα, θα μου πεις...

Καταγγέλοντες μεν, νομιμοποιούντες δε!

 Καταγγέλοντες μεν, νομιμοποιούντες δε!

Δεν ξέρω πόσοι από σας κάνατε τον κόπο να διαβάσετε την απόφαση της πρόσφατης συνόδου κορυφής, την οποία παρουσιάσαμε στα δυο τελευταία κείμενα. Όσοι το κάνατε, πιθανόν να είχατε την ίδια με μένα απορία: γιατί ανάμεσα στα άλλα που αποφάσισαν οι συν-εταίροι μας, χώθηκε και μια προτασούλα, που δείχνει κάπως ξεκάρφωτη και άσχετη με τα υπόλοιπα. Συγκεκριμένα, ανάμεσα στα μέτρα που η κυβέρνηση όφειλε να πάρει "χωρίς χρονοτριβή" (αυτά που ψηφίστηκαν χτες στην βουλή, δηλαδή) είναι και "η διασφάλιση της πλήρους νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛ.ΣΤΑΤ" (σελίδα 2 της απόφασης).

Στην ανάλυση που επιχείρησα κατά το προηγούμενο διήμερο, δεν ασχολήθηκα καθόλου με τούτη την προτασούλα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν την κατάλαβα. Υπέθεσα ότι είχε να κάνει με τα διάφορα μαγειρέματα που έκαναν οι προ μνημονίων κυβερνήσεις προκειμένου να δείχνουν μικρότερα (ή και μεγαλύτερα, αν χρειαζόταν) χρέη και ελλείμματα. Ώσπου χτες μου λύθηκε η απορία, μόλις είδα κάτι στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που ψήφισε η βουλή. Πάμε στην σελίδα 24, να το δείτε και σεις, προσέχοντας τις φράσεις που υπογραμμίζω:

2010: Ο υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου με τον πρόεδρο τςης ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου

 24. Η παράγραφος 4 του άρθρου 20 του Ν. 3832/2010, όπως η παράγραφος αυτή τροποποιήθηκε με την παράγραφο 17 του άρθρου 323 Ν.4072/2012, αντικαθίσταται ως εξής: 
"Συνιστάται στην κεντρική υπηρεσία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.  μία (1) θέση Νομικού Συμβούλου, στην οποία προσλαμβάνεται με πάγια αντιμισθία Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Καθήκοντα του Νομικού Συμβούλου είναι η παροχή στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. νομικών συμβουλών και γνωμοδοτήσεων και γενικά κάθε είδους νομικών υπηρεσιών σύμφωνα με τον Κώδικα περί Δικηγόρων, συμπεριλαμβανομένης της εξώδικης ή δικαστικής εκπροσώπησής της μετά από ανάθεση από τον Πρόεδρο της ΕΛ.ΣΤΑΤ. σύμφωνα με το άρθρο 14 του παρόντος. Ο Νομικός Σύμβουλος της ΕΛ.ΣΤΑΤ. προσλαμβάνεται με απόφαση του Προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. ύστερα από προκήρυξη, στην οποία ορίζονται τα κριτήρια, τα προσόντα και οι όροι αμοιβής και συνεργασίας. Η διαδικασία της πρόσληψης δικηγόρων της παραγράφου 2 του άρθρου 43 Ν.4194/2013  δεν  εφαρμόζεται για το Νομικό Σύμβουλο της ΕΛ.ΣΤΑΤ."
- Η ισχύς της διάταξης αυτής αρχίζει από την έναρξη ισχύος της παραγράφου 17 του άρθρου 323 του Ν.4072/2012.

Δεν καταλάβατε, ε; Για δείτε και κάτι άλλο λίγο παρακάτω κι ύστερα σας εξηγώ:

Δαπάνες για (α) παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών, που παρασχέθηκαν στο πλαίσιο διενέργειας της απογραφής πληθυσμού-κατοικιών του έτους 2011 και (β) για αμοιβή του Νομικού Συμβούλου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που διορίστηκε κατόπιν της προκήρυξης ΓΠ-841/20.11.2013, από το χρονικό διάστημα από 14.2.2014 έως τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, θεωρούνται νόμιμες και εκκαθαρίζονται και καταβάλλονται υποχρεωτικά από τον προϋπολογισμό της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αμέσως μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Μπερδεμένα πράγματα αλλά τόσο απλά... Ακούστε, λοιπόν, μια ιστοριούλα και θα καταλάβετε:

Τον Νοέμβριο του 2013, ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου μεθοδεύει την πρόσληψη του Μιχάλη Βαρώτσου ως νομικού συμβούλου τής Αρχής. Ο Βαρώτσος προσφέρει ήδη υπηρεσίες ως ελεύθερος επαγγελματίας (με αποδείξεις παροχής υπηρεσιών) αλλά ο Γεωργίου θέλει να τον κάνει μόνιμο. Έτσι, στις 20/11/2013 η ΕΛΣΤΑΤ προκηρύσσει διαγωνισμό για πρόσληψη νομικού συμβούλου, ο οποίος θα έπρεπε να διαθέτει τα προσόντα που -εντελώς συμπτωματικά- διέθετε ακριβώς ο Μιχάλης Βαρώτσος.

Αν μέχρις εδώ βλέπετε κάτι που υποψιάζεστε πως αποτελεί πάγια τακτική στο δημόσιο, η προκήρυξη περιλαμβάνει και κάτι πρωτοποριακό: "η επιλογή του δικηγόρου που θα προσληφθεί μεταξύ των υποψηφίων θα γίνει από τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος θα εξετάσει τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά των υποψηφίων σύμφωνα με την παρούσα προκήρυξη και θα τους καλέσει σε ατομική συνέντευξη προκειμένου να καταλήξει στην απόφασή του". Δηλαδή, ο Γεωργίου θα μάζευε τις αιτήσεις και θα αποφάσιζε μόνος του ποιον θα προσλάμβανε η Αρχή!

Το κακό είναι ότι  η συγκεκριμένη παράγραφος της προκήρυξης παραβίασε τον Ν.4194/2013, ο οποίος ορίζει ότι η επιλογή υποψηφίων γίνεται από πενταμελή επιτροπή στην οποία συμμετέχουν ένας αντιπρόσωπος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, τρεις δικηγόροι που ορίζονται από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο (εδώ της Αθήνας) και ένας εκπρόσωπος του ενδιαφερόμενου φορέα (εδώ της ΕΛΣΤΑΤ). Έτσι, ο Βαρώτσος μπορεί να προσλήφθηκε τελικά αλλά, όταν ήρθε η ώρα να πληρωθεί, το Ελεγκτικό Συνέδριο διαπίστωσε την παρανομία και απέρριψε το χρηματικό ένταλμα για την πληρωμή του!

Τρεις φορές προσπάθησε ο Γεωργίου να πληρώσει τον Βαρώτσο, τρεις φορές απορρίφθηκε το ένταλμα από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Τελικά, με απόφασή του που εκδόθηκε στις 30/6/2014 το Κλιμάκιο Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε τον Μιχάλη Βαρώτσο ως δικηγόρο επί αντιμισθία και όχι ως νομικό σύμβουλο, χαρακτήρισε άκυρη την πρόσληψή του και έκρινε πως το χρηματικό ένταλμα πληρωμής τής ΕΛΣΤΑΤ δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Τότε, ο Γεωργίου έβαλε μπρος τα μεγάλα μέσα. Στα τέλη του 2014, ζήτησε από την Κομμισσιόν να περιληφθεί στις διατάξεις για τον νέο Κανονισμό Στατιστικών Υποχρεώσεων των φορέων του Ελληνικού Στατιστικού Συστήματος μια ρύθμιση για το σχετικό θέμα, ώστε να τακτοποιηθεί το θέμα. Οι φίλοι του στις Βρυξέλλες δεν του χάλασαν το χατήρι. Έτσι, τον περασμένο Απρίλιο οι "θεσμοί" ενημέρωσαν σχετικά το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και παρέδωσαν έτοιμο στον πρόεδρό του Γιώργο Χουλιαράκη τον Κανονισμό Στατιστικών Υποχρεώσεων, τον οποίο ψήφισε χτες η βουλή.

Παρενθεσούλα. Θεωρώ πώς οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου είναι αρκετά ευφυείς ώστε να έχουν ήδη προσέξει την αναδρομική ισχύ τής επίμαχης διάταξης, προκειμένου να απαλλαγούν οριστικά και αμετάκλητα από κάθε μπλέξιμο ο Ανδρέας Γεωργίου και ο Μιχάλης Βαρώτσος. Να σημειώσουμε ότι η θητεία τού Γεωργίου άρχισε στις 29 Ιουνίου 2010 και θα λήξει στις 2 Αυγούστου, έχοντας περάσει από κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και Τσίπρα, αν και οι Βρυξέλλες έχουν εκφράσει την επιθυμία τους για παράτασή της. Κλείνουμε την παρενθεσούλα.

22/10/2014: Ο Ανδρέας Γεωργίου καταθέτει σε επιτροπή της βουλής

Για το τέλος, σας φύλαξα το καλύτερο. Αν αναρωτιέστε πού διάβολο πήγα και τα ανακάλυψα όλα τούτα, σας πληροφορώ ότι την σχετική αποκάλυψη την είχε κάνει η εφημερίδα Αυγή την Κυριακή 9/11/2014! Το άρθρο τής Αυγής είχε τίτλο "Ο Ανδ. Γεωργίου προσέλαβε παράνομα δικηγόρο στην ΕΛΣΤΑΤ" ενώ ενδιάμεσα ήταν διακοσμημένο με υπότιτλους, όπως "Αποφασίζει προσλήψεις μόνος του!" και "Ούτε σε ατομική επιχείρηση αυτές οι διαδικασίες". Ε, αφού είχα την αρχική καταγγελία, από κει και πέρα το ψάξιμο είναι πανεύκολο.

Αν ρωτάτε πώς γίνεται και χτες ο ΣυΡιζΑ θεσμοθέτησε την νομιμοποίηση των ατασθαλιών τις οποίες προεκλογικά είχε καταγγείλει η εφημερίδα του, λυπάμαι αλλά δεν είμαι σε θέση να σας δώσω ικανοποιητική απάντηση. Περιμένω με ενδιαφέρον το κυριακάτικο φύλλο τής Αυγής για να διαβάσω την συνέχεια αυτής της ιστοριούλας με τα σχετικά σχόλια και θα σας ενημερώσω σχετικά (*).


(*) Ως γνωστόν, το ιστολόγιο διακρίνεται για το χιούμορ του. Επειδή, όμως, διακρίνεται και για την κοφτερή ματιά του, παρατηρώντας τις δυο φωτογραφίες διαπιστώνει ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια μπορεί τα μαλλιά τού πρόεδρου να άσπρισαν και τα κιλά του να αβγάτισαν αλλά η γραβάτα του παρέμεινε σταθερή κι ακλόνητη στην θέση της.

Άκου πρωτηφορααριστεράκο

 Άκου πρωτηφορααριστεράκο

Έφτασε επιτέλους η πολυπόθητη στιγμή και για σας και για μας:

Για σας, για να κάνετε αυτό που τόσα χρόνια έχετε κατά νου, να επιτεθείτε στο ΠΑΜΕ και με το τελευταίο μέσο που σας είχε απομείνει, όντας κυβερνητική εξουσία πλέον, τους προβοκάτορες. Όλα τα άλλα τα είχατε δοκιμάσει.

Η υποστήριξη προς τον Τσίπρα "πέφτει" - τώρα οδομαχίες 

απειλούν την Αθήνα

Για μας, διότι θα αποκαλυπτόταν μπροστά στα μάτια όλων ποιοι πραγματικά είσαστε, πόσο διαφορετικά είναι τα "αριστερά" χημικά, τα οποία υποτίθεται ότι καταργήσατε.  Έτσι κι αλλιώς αυταπάτες δεν είχαμε αφού κάποιος, κάπου, κάποτε, είχε φροντίσει να σας καρφώσει, όχι ειδικά εσάς, άλλα όλους όσοι είναι σαν και σας:

«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Για την οικονομία του λόγου ο Ανιέλι ήταν αυτός που το  είπε, γνωστός και αυτός, και σίγουρα ήξερε τι έλεγε.

Και μια και το έφερε η κουβέντα. Αλήθεια ήξεραν οι Γερμανοί ότι θα γίνουν "οδομαχίες", πριν καλα καλά γίνουν; Ισχύει δηλαδή η παροιμία "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν αφήνει;"

Λοιπόν πρωτηφορααριστερούληδες  την περασμένη Κυριακή στην Τρίπολη ο  Δημήτρης Κουτσούμπας τιμώντας τους 300 και πλέον εκτελεσμένους κομμουνιστές,στάθηκε ιδιαίτερα σε δύο περιπτώσεις...

Της κόκκινης δασκάλας Αθηνάς Μπενέκου που είπε στο θανατοδικείο της Τρίπολης:

"Βλέπω γύρω μου βλέμματα μίσους και αντιπάθειας και καταλαβαίνω πως βρίσκομαι σε εχθρικό περιβάλλον. Τούτο όμως δε με νοιάζει καθόλου, γιατί ξεπλήρωσα το χρέος μου σαν αντάρτισσα και είμαι έτοιμη να δεχτώ όποια τιμωρία μου βάλετε. Το έγκλημά μου είναι ότι αγάπησα το λαό και πήρα την υπόθεσή του σαν δική μου για τον λυτρωμό του" και καταλήγοντας τους ξεκαθάρισε: "Δεν πρόκειται να μετανοήσω, γιατί δεν βλέπω να έκανα κανένα έγκλημα. Οσο για κείνους που κρατούν τον αγώνα του Λαού στο βουνό σας, λέγω ότι ξεπληρώνουν το χρέος τους και δεν είναι "συμμορίται", όπως τους λέτε. Τίποτε άλλο, ας με οδηγήσετε στο απόσπασμα...". Και πριν πέσει νεκρή από τα δολοφονικά βόλια τους είπε:« Εδώ στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μαου, αύριο, θα έρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το ΚΚΕ!»

Του  Κώστα Μουλόπουλου μέλους του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ και αντιπρόσωπου της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στην Πελοπόννησ ο οποίος στο δικαστήριο προσποιήθηκε ότι θέλει να κάνει αποκαλύψεις. Για το λόγο αυτό οι αρμόδιοι τοποθέτησαν στην αίθουσα του Δικαστηρίου μικροφωνικές εγκαταστάσεις, μεγάφωνα στην πλατεία και μερίμνησαν για το κατάλληλο - στημένο ακροατήριο, μεταφέροντας δημοσίους υπαλλήλους, όπως και μαθητές των Γυμνασίων, ώστε να παρακολουθήσει το φοβερό κατηγορητήριο και να ωφεληθεί «εθνικοψυχικά».

Ομως, ο Μουλόπουλος στην απολογία του, αντί για μετάνοια, αποκήρυξη των αγώνων του και αποκαλύψεις σε βάρος των συντρόφων του, άρχισε να μιλά για το ρόλο του ΚΚΕ στην Εθνική Αντίσταση, για το ποιος δημιούργησε, ποια είναι τα οράματα και τα ιδεώδη, για τα οποία πολέμησε ο ΔΣΕ. Τότε κάτωχρος ο πρόεδρος του Στρατοδικείου για την πανηγυρική διάψευσή του διέταξε να ξηλωθούν αμέσως οι μικροφωνικές και οι άλλες εγκαταστάσεις, «φυσώντας το και να μην κρυώνει».

Όπως καταλάβατε λοιπόν πρωτηφορααριστερούληδες και λοιποί προβοκάτορες,  δεν ήταν μόνο ο Μπελογιάννης ή Πλουμπίδης. Με παρόμοιο  ηρωισμό όλοι οι παππούδες μας στέκονταν έτσι. Να είστε σίγουροι πως κι εμείς είμαστε από το ίδιο υλικό φτιαγμένοι. Το κόμμα μας τέτοια παλικάρια έφτιαξε , τέτοια συνεχίζει να φτιάχνει.

Άδικα εντελώς κάνετε σχέδια επι σχεδίων για το πως θα χτυπήσετε το ΠΑΜΕ. Δε γίνεται , δε μπορείτε να καταφέρετε όσα δεν κατάφεραν τόσοι και τόσοι.

Το βίντεο είναι απο τα χτεσινοβραδινά γεγονότα.

http://www.youtube.com/feature=player_embedded

Στάθης Δρογώσης: «Ζητώ συγγνώμη. Πίστεψα συνεδριακές αποφάσεις. Είμαι ανόητος προφανώς»!

 Στάθης Δρογώσης: «Ζητώ συγγνώμη. Πίστεψα συνεδριακές αποφάσεις. Είμαι ανόητος προφανώς»!

Ζητώντας συγγνώμη από τους διαδικτυακούς του φίλους σχολίασε την ψήφιση της συμφωνίας με τους εταίρους από την Βουλή ο Στάθης Δρογώσης, που είχε ταχθεί ανοικτά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

«Δεν μπορώ να δεχτώ το "δεν υπάρχει εναλλακτική". Το 2012 υπήρχε; Γιατί ρίξαμε την κυβερνηση αν δεν υπήρχε; Για να διοριστούν μετακλητοί;», έγραψε στο Twitter ο τραγουδιστής, ο οποίος, μάλιστα, έχει εκλεγεί και δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον κ. Σακελλαρίδη.

Και ο τραγουδιστής κατέληξε: «προσωπικά επηρέασα κόσμο διαδίδοντας άθελά μου ψέμματα. Ζητώ συγγνώμη. Πίστεψα συνεδριακές αποφάσεις. Είμαι ανόητος προφανώς»!

star.gr

H γεύση των αριστερών δακρυγόνων στο στόμα.

   Ποτ-πουρί

Από Οικοδόμος 

Γράφει ο 2310net //

Είχα πολλά να γράψω για διάφορα θέματα οπότε είπα να κάνω ένα ποτ-πουρί γράφοντας λίγα απ’ όλα. Τι να πρωτογράψεις άλλωστε αυτές τις μέρες;

• Γράφω με τη γεύση των αριστερών δακρυγόνων στο στόμα. Είναι διαφορετικά, πιο δροσερά. Ακούς την αξιοπρέπεια στη γεύση. Έχει μια αψάδα που λένε και στις τηλεμαγειρικές.

• Μιλάμε για προσχεδιασμένα επεισόδια. Η εικόνα του κέντρου της Αθήνας το προμήνυε από το πρωί.

• Τουλάχιστον κατέβηκε πολύς κόσμος στο δρόμο. Κάτι είναι κι αυτό.

• Πάμε και στο ζουμί. Έχουμε ένα παράδοξο: Η ΝΔ συνεχίζει χωρίς ηγέτη αλλά με συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ηγέτη αλλά η κοινοβουλευτική του ομάδα μοιάζει με την εθνική στα παιχνίδια με τα νησιά Φερόε.

• Με άλλα λόγια μια σύμπραξη Τσίπρα και ΝΔ θα ήταν εξαιρετικό μίγμα. Σαν εκείνες τις εποχές που ο λαός απαντούσε στις δημοσκοπήσεις ότι θέλει κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και θεωρούσε καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Σημίτη.

• Τώρα που είπα Σημίτης τι θυμήθηκα. Θα αποχωρήσουν οι περισσότεροι παλαιοσυριζαίοι από το κυβερνών κόμμα και θα μείνει ο Τσίπρας μόνος του με τους ΠΑΣΟΚους.

• Από αρχηγός των Ατάκτων θα γίνει αρχηγός των Αρπάκτων.

• Κινδυνεύει να αδειάσει τόσο πολύ το κόμμα του που δεν θα μείνει ούτε ένας που να πρόλαβε την εποχή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, να μην υπάρχει άνθρωπος που θα θυμάται την Δαμανάκη πρόεδρο, τον Κουβέλη Υπουργό Δικαιοσύνης.

• Σε κάθε τόνο ο Πρωθυπουργός τονίζει ότι δεν θέλει να ωραιοποιήσει την Συμφωνία. Και μόλις το λέει αυτό ακολουθεί ένα 10λεπτο κρεσέντο στο οποίο μας ενημερώνει για το πόσο καλύτερη είναι αυτή η συμφωνία από τις προηγούμενες, πόσο λίγη δημοσιονομική στενότητα θα επιφέρει και πως μπορεί να βοηθήσει για να βγούμε από την κρίση. Που και να του άρεσε δηλαδή…

• Το γεγονός ότι τελευταία μιλάει για τα πάντα σε πρώτο ενικό προβληματίζει κανένα από τα πιστά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;

• Και ο ίδιος πάντως ο Πρωθυπουργός δεν συμφωνεί όπως λέει με τα περισσότερα μέτρα. Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τη ζωή μας.

• Είσαι αγρότης και θα σε λιώσει το νέο Μνημόνιο; Δεν έχει σημασία αφού θα ξέρεις ότι και ο Πρωθυπουργός δεν θα συμφωνεί όταν σε υπερφορολογεί ούτε όταν σου αλλάζει το ασφαλιστικό σου καθεστώς.

• Είσαι χαμηλοσυνταξιούχος και ετοιμάζεσαι να αποχαιρετήσεις το ΕΚΑΣ; Τον πόνο σου θα απαλύνει η σκέψη ότι ο Πρωθυπουργός συμφωνεί μαζί σου ότι αυτά τα μέτρα δεν τα πιστεύει ούτε ο ίδιος.

• Είσαι εμποροϋπάλληλος και θα αναγκαστείς να εργάζεσαι και Κυριακές; Σκέψου ότι η Κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά για να μπορείς να εργάζεσαι και τις Κυριακές και σκάσε.

• Η ζωή μας θα γίνει καλύτερα αφού τα νέα μέτρα θα είναι εμπροσθοβαρή!

• Πάντως ο Μεϊμαράκης αν δεν καταφέρει να εκλεγεί κανονικός πρόεδρος της ΝΔ μπορεί να κάνει καριέρα ως stand-up comedian. Ο μόνος ίσως στη ΝΔ που μπορεί να σε κάνει να γελάσεις με κάτι άλλο από την παρουσία του.

• 229 τα ΝΑΙ σε αυτό το Μνημόνιο. Αυτό που είναι αποτέλεσμα πραξικοπήματος και εκβιασμών.

• Η ψηφοφορία στη Βουλή θα πρέπει να σημάνει το τέλος των ψευδαισθήσεων για τον δήθεν αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει να αποτελέσει παρακαταθήκη και για το τέλος των ψευδαισθήσεων και των ΣΥΡΙΖΑ που έρχονται στο μέλλον.

• Αν θέλαμε να είμαστε αυστηροί με την κυβέρνηση θα λέγαμε ότι είναι πραξικόπημα να νομοθετείς εντελώς αντίθετα με την πρόσφατα εκφρασμένη λαϊκή βούληση. Θα λέγαμε ότι είναι πραξικόπημα να κυβερνάς με τις ψήφους συμπαράστασης της αντιπολίτευσης και όχι της συμπολίτευσης. Θα χαρακτηρίζαμε πραξικόπημα να αποφασίζονται τα πάντα πίσω από κλειστές πόρτες. Αλλά όποιος αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του κατανοεί ότι δεν είναι πραξικόπημα, ταξι-κόπημα είναι.

Προς παρατηρητές-Με μας ή με τον εχθρό μας;

 Προς παρατηρητές-Με μας ή με τον εχθρό μας;

Ο Σόιμπλε είναι εναντίον μας λεει ενω οι Γάλλοι και οι Ιταλοί υπέρ μας, οι Φινλανδοί κι αυτοί εναντίον μας ενω η Μάλτα κάπου ανάμεσα...Η ζωή μας λεει εξαρτάται από αυτούς. Τι θα αποφασίσουν; 

Μνημόνιο ή grexit Παναγίτσα μου;

Όμως...
Εμείς για μας τι αποφασίζουμε;

Εμείς με ποιον είμαστε;

Με μας ή με τον εχθρό μας;

Με μας ή με την "ανόρθωση της οικονομίας" που όλο ανορθώνεται και σηκωμό δεν έχει;

Με τη ζωή μας και το μέλλον μας ή με τη σωτηρία των κερδών των "καλών" ιδιωτ.επιχειρήσεων που "χωρίς αυτές δε γίνεται"(γίνεται και παραγίνεται)

Ειμαστε παρόντες και πρωταγωνιστές στη ζωή μας ή είμαστε απλοί παρατηρητές και κομπάρσοι που παρακολουθούμε τη ζωή μας αμετοχοι σαν να είναι έργο στην τηλεόραση;

Αυτό θα το δουμε κάποτε;

Αν δε νοιαστείς εσύ για σένα ποιος περιμένεις να νοιαστεί;

Πέρασες ποτέ από το σωματείο σου να δεις τι συμβαίνει εκεί;

 Γιώργος Σαρρής

Σεχταρισμός, ε;

 Σεχταρισμός, ε;

Καλορίζικο, το νέο μνημόνιο. Να ζήσουμε να μας πεθάνει και να το θυμόμαστε –ή να μας θυμάται αυτό. Αναρωτιέμαι αν θα κυκλοφορήσουν και λίστες καταζητούμενων βουλευτών, που ψήφισαν το μνημόνιο, όπως είχε γίνει στα προηγούμενα δύο. Αλλά αυτό είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό κι εν πάση περιπτώσει, αυτά έχουμε χρόνο να τα αναλύσουμε, εν καιρώ.

Αλλά προς το παρόν, ας περιοριστούμε σε κάτι άλλο, «δευτερεύον». Έχουμε ακούσει άπειρες φορές τα τελευταία χρόνια, λάβρα σχόλια για τον καταστροφικό σεχταρισμό του κουκουέ, που ζημιώνει τόσο το ίδιο, όσο και το μαζικό κίνημα. Μια κατηγορία που βασίζεται στη λογική πως δε συνεργάζεται με άλλες πολιτικές δυνάμεις στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, δεν επιδιώκει κοινή δράση σε επιμέρους ζητήματα, κτλ. Κι η οποία εντάθηκε την τελευταία τριετία για τις ιστορικές ευθύνες του, επειδή δεν μπήκε και δεν υποστήριξε την κυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστεράς».

Αλλά ας πάρουμε να τα δούμε ένα προς ένα.

Το παμε κατηγορείται για σεχταρισμό, επειδή δε συμμετέχει πχ στις συγκεντρώσεις της γσεε κι επιλέγει τις ξεχωριστές πορείες. Μιλάμε για την ίδια γσεε, που τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του «ναι» στο πρόσφατο δημοψήφισμα, δηλ της οικειοθελούς αυτοχειρίας του ελληνικού λαού. Κι η οποία δεν προκήρυξε απεργία, έστω μια 24ωρη τη μέρα ψήφισης, μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων ή ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας ενάντια στο αντιλαϊκά, μνημονιακά μέτρα, για τα μάτια του κόσμου. Τελικά επιβεβαιώνεται ή όχι το παμε για αυτή τη στάση του, για την απομόνωση του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και των εργατοπατέρων της γσεε, που δεν κρατάνε πλέον ούτε τα προσχήματα;

Το κουκουέ κατηγορείται πως απώλεσε μια ιστορική ευκαιρία, επειδή δε συνεργάστηκε για την κυβέρνηση της αριστεράς, να γίνει κομπάρσος της και να δώσει άλλοθι στον αυταρχισμό και το τρίτο μνημόνιο. Ναι ρε, αλλά άμα είχε γίνει αυτό κυβερνητικός εταίρος αντί των ανελ, τώρα θα είχε καταψηφίσει, και θα έριχνε την κυβέρνηση. Σατανικό, ε; Παρεμπιπτόντως, μιλάμε για μια κυβέρνηση, που ψάχνεις να βρεις τις διαφορές της με τις προηγούμενες και άντε να βρεις καμία στις λεπτομέρειες, όπως σε εκείνο το παιχνίδι στα σταυρόλεξα, με τις δύο παρόμοιες εικόνες. Σε τι ακριβώς διαφέρει ο σύριζα; Τα δικά του χημικά μυρίζουνε σουβλάκι; Τα δικά του, αριστερά μνημόνια έχουνε μπούκοβο και μουστάρδα, αντί για τζατζίκι; Το αστυνομικό ελικόπτερο είναι κατά βάθος της κοε, για να γίνουμε αργεντινή –μια νύχτα μαγική, ουστ; Ή μήπως σε αυτό που είπε ο τσίπρας για την επιμήκυνση (του χρέους), που έχει ωραία σημειολογία και όλοι ξέρουμε ποιος θα τη λουστεί στο τέλος; Και ποιος μπορεί να ξεχάσει (άσχετα που με τον ορυμαγδό των εξελίξεων παρέπεσε λίγο) την αγαστή συνεργασία των «αριστερών» του «όχι» με την αστυνομία, για να διώξουν τους κομμουνιστές από τα εκλογικά κέντρα την κυριακή του δημοψηφίσματος;

Μήπως είναι σεχταρισμός η άρνηση συνεργασίας με τις ενωμένες σέχτες της ανταρσυα –που ως λογικό σχήμα και μόνο είναι παράδοξο, όπως και να το κάνουμε –και του εξωκοινοβουλίου; Η οποία έχει συμμετάσχει σε ανοιχτά φιλοκυβερντικές συγκεντρώσεις, καλλιεργώντας εμμέσως, με τον τρόπο της, αυταπάτες για τον πραγματικό της ρόλο. Και της οποίας τα –σχετικά άμαζα και χωρίς περιφρούρηση- μπλοκ διαλύθηκαν σχετικά εύκολα (άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο) κι έγιναν για πολλοστή φορά σάκος του μποξ για τα «παιδιά» με τις κουκούλες και τις μολότοφ.

Εν κατακλείδι: αυτές οι μέρες έβαλαν ταφόπλακα στο ιδεολόγημα της «ενότητας» της αριστεράς ή στο μαζικό κίνημα. Η αριστερή κυβέρνηση και η γσεε (που μόνο τα εργατικά συμφέροντα δεν υπηρετούν) χρεοκόπησαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, για όποιον δεν κωφεύει σκοπίμως, για να μην έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Και τα διδάγματα αυτής της περιόδου, ας τα θυμούνται όλοι το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, με το νέο ανάχωμα που ετοιμάζεται, την αριστερή πλατφόρμα, με το βασικό σύνθημα για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, και το λαφαζάνη να βγαίνει χτες από τη βουλή και να τραγουδά κι αυτός (τι πρωτότυπο;) ύμνους για την ενότητα.

Το σύριζα είναι εδώ, ενωμένο δυνατό...

Πρώτη φορά δακρυστερά

 Πρώτη φορά δακρυστερά

Αλέξη, δεν έχω σταματήσει να κλαίω από το απόγευμα. Όχι από συγκίνηση για την πρώτη φορά αριστερά, ούτε σαν αυτούς που δε σταματάνε να πέφτουν από τα σύννεφα, με τις κωλοτούμπες σας. Αλλά από τα χημικά με τα οποία έπνιξε το κράτος σας τη σημερινή διαδήλωση.

Θα μου πεις βέβαια, πως δεν είναι πρώτη φορά. Είχατε κάνει πρόβα τζενεράλε στις σκουριές και με μια διαδήλωση της ανταρσυα τις προάλλες. Ούτε είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε το έργο να εκτυλίσσεται μπροστά μας, με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Οι κυβερνήσεις φεύγουνε, αλλά το (παρα)κράτος μένει. Και σήμερα αποδείξατε πως δεν είστε μόνο συνέχεια του (αστικού) κράτους, όπως δηλώνατε ήδη πριν από τις εκλογές, αλλά και του παρακράτους.

Τα παιδιά ήταν παραταγμένα στην αριστερή πλευρά της πλατείας, στην αρχή της πανεπιστημίου. Κι όταν αρχίζουν τα μπάχαλα και τα χημικά, φεύγουν συνήθως προς τα εξάρχεια. Εκτός και αν υπάρχει ειδικός λόγος, να κατευθυνθούν αλλού. Δίπλα τους, αραιά μπλοκ του εξωκοινοβουλίου και σε ρόλο απατημένου συζύγου κάτι συνδικαλιστές του ΜΕΤΑ και μέλη της νεολαίας σύριζα. Που αν είχαν στάλα αξιοπρέπεια, θα είχανε φύγει σήμερα κιόλας από την αριστερή κυβέρνηση των ματ, που χτυπάει διαδηλώσεις και τις διαλύει. Αλλά πάνω απ’ όλα η ενότητα. Κι εγώ μόλις σήμερα κατάλαβα πόσο ιστορικές είναι οι ευθύνες του κουκουέ, που δε συμμετείχε και αυτό ως κομπάρσος στην «πρώτη φορά αριστερά», να το έχετε σαν άλλοθι για τον αυταρχισμό σας, για τα μνημόνια και ό,τι ήθελε προκύψει. Αλλά σε καταλαβαίνω κι εσένα πολύ καλά αλέξη. Γιατί μια κυβέρνηση που περνάει αντιλαϊκά μέτρα, δε μπορεί παρά να καταφύγει στην καταστολή και τον αυταρχικό κατήφορο. Κι αλίμονο σε όσους πίστεψαν ποτέ το αντίθετο για εσένα και την πρώτη φορά δακρυστερά σου.

Τα μπλοκ του παμε ήταν στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τους μαύρους, σχηματίζοντας ένα μαζικό και πυκνό πι, που έπιανε από την αρχή της αμαλίας, στη φιλελλήνων και ως το ύψος της πλατείας ξανά, από την κάτω πλευρά. Ε λοιπόν, μάντεψε σφε αναγνώστη, προς τα πού πήγαν τα «παιδιά», όταν άρχισαν τα μπάχαλα. Και δε μιλάμε για κάτι που έτυχε, αλλά για οργανωμένο σχέδιο που πέτυχε. Κράτος και παρακράτος, οι λύκοι αγκαλιά με τα σκυλιά, πήγαν όλους τους διαδηλωτές καροτσάκι στην αμαλίας, περίπου όπως στην 6^η νοέμβρη (του 12’), με τη διαφορά πως τότε οι δυνάμεις του παμε έσπασαν στα δυο, ενώ τώρα ήταν συγκεντρωμένες σε μια πλευρά και έδιναν ευκολότερο στόχο. Και το σόου δε σταμάτησε στο σταθμό της ακρόπολης, ούτε καν στο συγγρού-φιξ, αλλά συνεχίστηκαν, για να εξασφαλίσουν πως δε θα παραμείνει κανένα μπλοκ, και κανείς δε θα επιχειρήσει να επιστρέψει στη βουλή, όπως άλλες φορές.

Τα «παιδιά» κινούνταν διαρκώς παράλληλα, στο διπλανό ρεύμα της αμαλίας, επιδόθηκαν σε ένα φεστιβάλ βλακείας, σπάζοντας ό,τι βρέθηκε στο δρόμο τους, κάνοντας πλιάτσικο σε αυτοκίνητο, κατεβάζοντας μια σημαία της άλφα μπανκ (τα μούτρα κρέας μιλάμε), και προπαντός στήνοντας καμιά εικοσαριά πρόχειρα οδοφράγματα, με κάδους που καίγονταν, από τα οποία ανάθεμα και αν κράτησαν έστω και ένα, γιατί προφανώς δεν ήταν αυτός ο στόχος τους, δηλ να κρατήσουν. Ο στόχος ήταν είτε να τους κόψουμε, και να έχουμε επανάληψη του σκηνικού της 20ής οκτώβρη, είτε να πέσουν στα νύχια των άλλων μαύρων, με τις ασπίδες (που είχαν πιάσει από το πρωί όλα τα κεντρικά πόστα στην πόλη), και να έχουν να το λένε, πενήντα χρόνια, για τα κνατ, την αγαστή συνεργασία και δε συμμαζεύεται. Ή πιο απλά αυτό ακριβώς που έγινε: να διαλυθεί η διαδήλωση.

Και να έχεις και τον αντέννα να σου λέει για το σταλινικό ολοκληρωτισμό του λαφαζάνη! Που αν είχαν την τύχη να το ζήσουν βέβαια, δε θα υπήρχαν ούτε αστικά κανάλια, που χρωστάνε της μιχαλούς, να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, για να τρομοκρατήσουν το λαό, ούτε και τα «παιδιά» να παίζουνε «κλέφτες και αστυνόμους», με το κράτος. Τώρα όμως, στο επόμενο δελτίο, μπορούν να κάνουν ελεύθερη και ανεξάρτητη ενημέρωση, με αντικειμενικά ρεπορτάζ, πχ για τις μεγάλες φθορές στη συγγρού, κατά μήκος της πορείας του παμε (αφού από δίπλα περνούσαμε, να μην το πούνε;).

Και να ‘χεις και τους παλιότερους σφους να σου λένε πως το πασόκ του ανδρέα είχε αργήσει μια τετραετία να ρίξει τα πρώτα δακρυγόνα σε διαδηλωτές (αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό· στην τετραετία πχ σκότωσαν τον 15χρονο μιχάλη καλτεζά). Αλλά τώρα είναι συμπυκνωμένος ο πολιτικός χρόνος, οπότε κι αυτό βρίσκει μια εξήγηση.

Τα χημικά έχουν τουλάχιστον ένα καλό. Διαλύουν τις αυταπάτες σε όσους θέλουν να δουν πίσω από τους καπνούς και πίσω από τα παχιά περήφανα λόγια, το πραγματικό πρόσωπο της πρώτης φοράς αριστεράς, που δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο από μια καθαρά αστική κυβέρνηση, που δε διαφέρει σε τίποτα ουσιαστικό από τις προηγούμενες, ούτε στα μνημονιακά μέτρα που περνάει, ούτε στην άγρια καταστολή του λαϊκού, μαζικού κινήματος. Ίσα-ίσα που τις ξεπερνάει, κάνοντας αυτά που οι άλλες δε θα τολμούσαν να περάσουν, γιατί θα έπεφταν την ίδια κιόλας μέρα (και θα είναι ευχής έργο να γινόταν αυτό και με αυτή τη συγκυβέρνηση).

Και κάτι τελευταίο, προς τα εμάς. Αν είναι να τρώμε τόσα χημικά, αν είναι να υπάρχει σχέδιο, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την εποχή του σημίτη και την επίσκεψη του κλίντον, ε... ας σηκώσουμε κι εμείς το γάντι, κι ας κάνουμε ό,τι ακριβώς κάναμε τότε. Συναγερμός παντού και καθολικός ξεσηκωμός, με ανεβασμένες μορφές δράσης, ενάντια στην πρώτη φορά δακρυστερά...

Λέγε εξουσία τα ψέματά σου αράδα...

Λέγε εξουσία τα ψέματά σου αράδα...

Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας καμώνεται ότι θεωρεί βαριά τη συμφωνία - τερατούργημα που δήθεν, ούτε λίγο ούτε πολύ, του επιβλήθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο. Την ίδια όμως στιγμή, στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, το βράδυ της Τρίτης, με ολόκληρα ψέματα και μισές αλήθειες, επιχειρεί να εκβιάσει τη λαϊκή ανοχή, να κρύψει για λογαριασμό ποιων συμφερόντων υπέγραψε αυτήν τη συμφωνία - έγκλημα σε βάρος του λαού.
Είπε ο πρωθυπουργός στην ΕΡΤ για το Ασφαλιστικό:
«... Σε ό,τι αφορά τις συντάξεις, δεν έχουμε μείωση συντάξεων, έχουμε κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων... Εχουμε κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι μέτρα που τα είχαμε αποδεχθεί κι εμείς. Και τα είχαμε αποδεχθεί διότι δεν θεωρώ ότι είναι προοδευτική πολιτική η πολιτική του να στέλνεις κάποιον με σύνταξη στα 45 του και τα 50 του».

***

Πρόκειται για καραμπινάτο ψέμα ότι δεν υπάρχει μείωση συντάξεων. Είναι μάλιστα μειώσεις που θίγουν πριν απ' όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους πιο ευάλωτους, γι' αυτούς που δήθεν η κυβέρνηση - ΣΥΡΙΖΑ θα τους απάλλασσε από τα μνημόνια. Οι αυξήσεις στις κρατήσεις για την Υγεία θίγουν τους πάντες. Καταργεί τα κατώτερα όρια συντάξεων και επιβάλλει μειώσεις μέχρι και 40% στους συνταξιούχους των 486,84 ευρώ! Είναι ψέμα ότι οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας αφορούν εργαζόμενους 40 και 50 ετών. Αφορούν κυρίως ομάδες ασφαλισμένων, που με τα ειδικά ηλικιακά όρια συνταξιοδοτούνταν μετά το 55ο έτος, μητέρες με ανήλικα, εργαζόμενους που έμειναν άνεργοι και που μόνο ως διέξοδο επιβίωσης, επέλεγαν να συνταξιοδοτηθούν, αφού έτσι και αλλιώς οι συντάξεις τους ήταν πολύ μικρές. Αυξάνει τα όρια ηλικίας ακόμα και σε εργαζόμενους που συνταξιοδοτούνταν μετά το 60ό έτος και βάζει τη σφραγίδα του - με το αριστερό - στο «κλείδωμα» του ανώτατου ηλικιακού ορίου στα 67 χρόνια.
«...Εδώ τα θέματα του συνταξιοδοτικού ήταν θέματα που είτε είχαμε τρόικα είτε δεν είχαμε τρόικα θα έπρεπε να τα αντιμετωπίσουμε. Συνεπώς, ας τα αφήσουμε στην άκρη αυτά. Θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το Ασφαλιστικό... Και για να βρούμε πόρους να τα στηρίξουμε (σ.σ. τα Ταμεία) πρέπει οι Ελληνες πολίτες να έχουν τη δυνατότητα με τις ασφαλιστικές τους εισφορές, άρα να δουλεύουν μέχρι τα 67 για να στηριχτούν και ταυτόχρονα... Να πω και κάτι άλλο σε σχέση με το Ασφαλιστικό, για να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω σήμερα. Προσωπικά θεωρώ ότι η επιλογή του να ενισχυθούν οι ασφαλιστικές εισφορές προς όφελος των κλάδων Υγείας, επίσης είναι μια προοδευτική πολιτική. Διότι πρέπει να βρούμε τρόπο, πρέπει να βρούμε τρόπο να στηρίξουμε τα ασφαλιστικά μας...»

***

Τι ομολογεί εδώ ο πρωθυπουργός; Οτι οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό δεν ήταν θέμα της τρόικας, αλλά έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να επιβληθούν. Πρόκειται για ομολογία που σπάνια ακούγεται από κυβερνητικούς, αλλά επιβεβαιώνει αυτό που χρόνια υποστηρίζει το ΚΚΕ, πως οι ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να πληρώνουν, δηλαδή, οι εργαζόμενοι για 40 ολόκληρα χρόνια εισφορές και τα αποθεματικά να γίνονται λεία της επιχειρηματικότητας. Βέβαια, θα πρέπει να μας απαντήσει, πού θα βρίσκει δουλειά ένας εργαζόμενος 60 και 65 ετών και αν θα τον κρατά η εργοδοσία στη δουλειά; Ομως αυτό φαίνεται ότι είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια για έναν αριστερό πρωθυπουργό. Μάθαμε μάλιστα ότι «είναι προοδευτική πολιτική» να πληρώνουν τα μόνιμα υποζύγια, για να κρατηθεί σε λειτουργία ο κλάδος Υγείας. Κουβέντα για τη λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων από τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο. Λέξη για το γεγονός ότι ο συνταξιούχος έχει πληρώσει διπλά και τριπλά για την ασφάλιση της υγείας του. Με τις εισφορές του, όταν εργαζόταν, με τη φορολογία εισοδήματος όσο ήταν εργαζόμενος, με τη φορολογία και της σύνταξής του, με τις κρατήσεις 4% επί της κύριας σύνταξης, που τώρα ο Αλ. Τσίπρας το αυξάνει στο 6%, ενώ βάζει επιπλέον 6% κράτηση και στην επικουρική.
«Δεν κόβεται η σύνταξη για να πάει στο χρέος, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, που μειώθηκαν 40% οι συντάξεις. Και δώσαμε μάχη γι' αυτό. Και το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι δώσαμε μάχη, προκειμένου να μην μειωθούν οι συντάξεις, να μην μειωθούν οι συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων. Θυμάστε τις αρχικές προτάσεις της τρόικας ποιες ήταν. Ηταν να καταργηθεί το ΕΚΑΣ και να μειωθεί... Θα αντικατασταθεί το ΕΚΑΣ από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και θα αντικατασταθεί το 2020. Αρα, έχουμε περιθώριο μέχρι τότε να έχουμε βγει από την κρίση, τα τρία αυτά χρόνια, να έχουμε βγει από το νέο πρόγραμμα και να μπορέσουμε να στηρίξουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους...».

***

Εδώ ο πρωθυπουργός της «κυβερνώσας αριστεράς» τα γυρίζει πάλι. Οι συντάξεις κόβονται... αλλά δεν κόβονται για να πάνε στο χρέος, τώρα πάνε στην Υγεία! Μα και οι προηγούμενοι ισχυρίζονταν ότι «με πόνο ψυχής» κόβουν τις συντάξεις, αλλά αφού «δεν υπάρχει σάλιο» - όπως έλεγε και ο Λοβέρδος - κόβουμε τις συντάξεις για να συνεχίσουμε να τις δίνουμε και για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Ολοι τους έχουν στο τσεπάκι τη δικαιολογία. Μόνο την αλήθεια δεν θα ακούσει ο εργάτης και ο συνταξιούχος από το στόμα τους. Την ώρα, μάλιστα, που ο πρωθυπουργός υπέγραψε το κόψιμο του ΕΚΑΣ, καμώνεται ότι δήθεν αυτό θα το επαναφέρει «όταν βγούμε από την κρίση». Ψέμα πάνω στο ψέμα για να θολώσει τα νερά. Καταργεί το ΕΚΑΣ για να το επαναφέρει στο μέλλον!
«Η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος δεν καταργείται. Η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος θα επανεξεταστεί μέχρι το τέλος του 2016, όταν θα φέρουμε τη συνολική μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό και σ' αυτό το πολύ κακό κείμενο που φέραμε από τις Βρυξέλλες, παρ' όλα αυτά αναγράφει μέσα ότι εάν βρεθεί ισοδύναμο μέτρο, θα γίνει δεκτό. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Αντί να επανέλθει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, μπορεί να αυξηθούν οι εισφορές των εργοδοτών, ενδεχομένως. Υπάρχουν οι εναλλακτικές...».
Ούτε η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» για τα επικουρικά καταργείται κατά τον πρωθυπουργό. Αλλο ένα ψέμα. Το γεγονός ότι η διάταξη που πήγε στη Βουλή καθορίζει ότι δεν πρόκειται να δοθεί ούτε ένα ευρώ στα επικουρικά ταμεία και ότι από 1.1.2015 το ΕΤΕΑ θα πρέπει να τα βγάζει πέρα με ό,τι έχει, δεν την γνωρίζει ο πρωθυπουργός; Την ξέρει και την παραξέρει. Η διάταξη μάλιστα αυτή οδηγεί όχι μόνο σε περικοπές που θα γίνουν άμεσα, αλλά στην πλήρη κατάργηση των επικουρικών συντάξεων το αμέσως επόμενο διάστημα, αφού περίτρανα και περήφανα ο πρωθυπουργός έκλεισε κάθε στρόφιγγα στήριξης των επικουρικών συντάξεων. Οσο για την «εναλλακτική», να αυξήσει τις εισφορές στους εργοδότες, το ερώτημα είναι απλό: Τι τον εμποδίζει να αυξήσει τις εργοδοτικές εισφορές που μειώθηκαν το 2012 και το 2014 και έδωσαν στους εργοδότες πάνω από 1 δισ. ευρώ το χρόνο; Ρητορικό το ερώτημα. Ο πρωθυπουργός ξέρει καλύτερα απ' όλους την απάντηση. Το ζήτημα είναι να κατανοήσουν την απάντηση αυτή οι εργάτες. Τότε, δεν θα έχουν απέναντί τους εξουσία που θα τους χλευάζει.

Γ.Ζαχ.

«Κεφάλαιο» για το κεφάλαιο!

«Κεφάλαιο» για το κεφάλαιο!

«Μάτι» έβγαζε η προσπάθεια του πρωθυπουργού στο πλαίσιο της προχτεσινής του συνέντευξης στην ΕΡΤ να πείσει το λαό ότι το μνημόνιο που συνομολόγησε ήταν προϊόν εκβιασμού, ότι - για λόγους ...μεγαθυμίας των ...εκβιαστών; - περιλαμβάνει και θετικά μέτρα κι ακόμα ότι η κυβέρνησή του - επειδή λέει ότι είναι ...αριστερή - είναι η εγγύηση πως οι συνέπειες των αρνητικών, αντιλαϊκών μέτρων που αυτό περιλαμβάνει θα αμβλυνθούν εν καιρώ κι εφόσον η καπιταλιστική οικονομία ξαναμπεί στις ράγες της ανάπτυξης.
Πάνω - κάτω, βεβαίως, όλα αυτά έχουν ξαναειπωθεί απ' όσους προκατόχους του Αλ. Τσίπρα βρέθηκαν στην ανάγκη να «σερβίρουν» μνημόνια στο λαό, προγράμματα, δηλαδή, απ' τη «μήτρα» της ευρωενωσιακής στρατηγικής υπέρ του κεφαλαίου, που αν φρόντιζαν για κάτι - ανεξάρτητα σε ποιο βαθμό κάθε φορά - ήταν για τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου και για τη μετακύλιση των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες του λαού.
Τη συνέχεια, ο λαός τη γνωρίζει καλύτερα απ' τον καθένα. Στις σελίδες της νέας συμφωνίας, με σφραγίδα Τσίπρα αυτήν τη φορά, περιλαμβάνονται μέτρα όπως αύξηση φόρων άμεσων και έμμεσων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποιήσεις. Μέτρα, ορισμένα εκ των οποίων ο Αλ. Τσίπρας έφτασε να χαρακτηρίσει ως και ...προοδευτικά (!) όπως την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.
Κι αυτά για «ορεκτικό». Το «κυρίως πιάτο» έρχεται αργότερα, όταν η εκπλήρωση των παραπάνω προαπαιτούμενων θα φέρει τη συνολική συμφωνία που δεν θα αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι αφορά τη ζωή του λαού που μια πενταετία τώρα χειμάζεται αλύπητα.
Αυτό υπερασπίστηκε ο πρωθυπουργός, εκβιάζοντας το λαό με τον ισχυρισμό ότι η εναλλακτική θα ήταν η χρεοκοπία!
Η προσπάθειά του να παρουσιάσει στο λαό τη στρατηγική του κεφαλαίου σαν μονόδρομο που θα τον οδηγήσει κάποτε στην ευημερία, ήταν το «κερασάκι» στην «τούρτα», ο ιδανικός επίλογος μιας συνέντευξης που στόχευσε στο να κάνει το μαύρο άσπρο. Ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού πως όταν η οικονομία επιστρέψει σε αναπτυξιακούς ρυθμούς τότε η κυβέρνηση θα μπορέσει να αναδιανείμει με δικαιότερο τρόπο, ισοδυναμεί με το «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Πρόκειται για το γνωστό, πλην σαθρό και έωλο, αφήγημα του οφέλους της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα διαχυθεί σε όλη την κοινωνία, όταν η πραγματικότητα βοά περί του αντιθέτου.
Μπορούμε να πούμε ότι εξελίσσεται ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Αλ. Τσίπρα στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην προσπάθεια νομιμοποίησης στη λαϊκή συνείδηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, την αποδοχή του νέου αντιλαϊκού μνημονίου, τη μετατροπή κάθε διάθεσης αμφισβήτησης, κάθε τάσης ριζοσπαστισμού σε συμβιβασμό με το μονόδρομο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ. Γι' αυτό, άλλωστε, όλα τα αστικά επιτελεία, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, αλλά και ευρωενωσιακών θεσμών «ποντάρουν» στο λεγόμενο «πολιτικό κεφάλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη των αστικών κομμάτων της Ελλάδας, αστικά δημοσιογραφικά επιτελεία, που, μέχρι πριν από λίγες μέρες, χαρακτηρίζονταν από τους ΣΥΡΙΖΑίους ως «κανάλια της διαπλοκής», ο Μ. Σουλτς, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, όλοι μα όλοι εξαίρουν την ωριμότητα, την ικανότητα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να περάσουν μέτρα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις θα αδυνατούσαν.
Αυτό είναι το περίφημο «πολιτικό κεφάλαιο» του ΣΥΡΙΖΑ, «πολιτικό κεφάλαιο» για το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους!
Το ζήτημα είναι ο λαός, οι εργαζόμενοι να μην υποταχθούν, να μη συμβιβαστούν, να μην ξαναφάνε αμάσητα τα επιχειρήματα που δικαιολογούν μια σκληρή ταξική πολιτική. Να μην εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε αόριστες υποσχέσεις του στιλ «να σε κάψω Γιάννη να σε αλείψω λάδι» ή σε νέες ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι λύση για το λαό είναι η χρεοκοπία και η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Υπάρχει άλλη διέξοδος στο δρόμο της οργανωμένης πάλης, υπάρχει άλλη πρόταση η πολιτική του ΚΚΕ σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος με οργανωμένο σχέδιο για να χτυπηθεί η διαδήλωση του ΠΑΜΕ

 Επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος με οργανωμένο σχέδιο για να χτυπηθεί η διαδήλωση του ΠΑΜΕ

Επεισόδια ξέσπασαν λίγα λεπτά μετά τις 9 στη συμβολή των οδών Αμαλίας, Β. Σοφίας και Πανεπιστημίου στην πλατεία Συντάγματος, όταν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές» πέταξαν αντικείμενα και βόμβες μολότωφ προς τις διμοιρίες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στην είσοδο της Βουλής, απέναντι από το ξενοδοχείο Μ. Βρετανία. Αυτό ήταν το έναυσμα για την επίθεση των δυνάμεων καταστολής που απάντησαν με βόμβες κρότου λάμψης και χημικά, «πνίγοντας» μέσα σε λίγα λεπτά την πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους. 

Μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη υπήρχαν όσοι συμμετείχαν στη συγκέντρωση που είχαν καλέσει η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕ ΟΤΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες οργανώσεις.

Τα επεισόδια ξέσπασαν λιγά λεπτά μετά την στιγμή που η κεφαλή της μεγαλειώδους πορείας του ΠΑΜΕ, ακολουθώντας τη διαδρομή Φιλελλήνων και Αμαλίας είχε φτάσει στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος και συγκεκριμένα στην συμβολή Αμαλίας και Όθωνος.  

Η επίθεση των δυνάμεων καταστολής ξεκίνησε από τη συμβολή Β. Σοφίας και Πανεπιστημίου επί της λεωφόρου Αμαλίας με κατεύθυνση προς το Ζάππειο, όπου βρισκόταν το μαζικό και μαχητικό μπλοκ του ΠΑΜΕ. Οι «αντιεξουσιαστές», στήνοντας ένα σκηνικό κλεφτοπόλεμου, «υποχώρησαν» στη Αμαλίας, «παρασέρνοντας» έτσι και τις δυνάμεις καταστολής προς αυτήν την κατεύθυνση.    

Το μπλοκ του ΠΑΜΕ,  που, εξόφθαλμα όπως εξελίχτηκαν τα γεγονότα, ήταν ο στόχος του «πρώτη φορά αριστερά» καλά οργανωμένου σχεδίου, υποχώρησε συντεταγμένα και συγκροτημένα προς τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και τη Συγγρού, όπου διαλύθηκε περίπου στις 10.45.

902.gr