Ένα προς ένα τα εγκλήματα της ναζιστικής δολοφονικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή

 

Ένα συνοπτικό, αλλά και πλήρες χρονικό των εγκλημάτων της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής από το 1998 ως τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπως παρουσιάζεται από το σημερινό Ριζοσπάστη:

– Απόπειρα δολοφονίας κατά του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων στις 16-6-1998 από τάγμα εφόδου της ΧΑ. Τελικά, μετά από αρκετά χρόνια φυγοδικίας, καταδικάστηκε σε 12ετή κάθειρξη, ως φυσικός αυτουργός της επίθεσης, μόνο ο τότε υπαρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης Αντώνιος Ανδρουτσόπουλος, γνωστός και ως «Περίανδρος». Το δικαστήριο δέχτηκε στην απόφασή του ότι η οργάνωση μπορεί να φτάσει μέχρι και την ανθρωποκτονία όσων θεωρεί «εχθρούς» της ιδεολογίας της. Να υπογραμμιστεί ότι ο Ανδρουτσόπουλος σε συνομιλία του, που είδε τη δημοσιότητα, είχε αναφέρει ότι ηθικός αυτουργός της δολοφονικής επίθεσης ήταν ο Μιχαλολιάκος και συναυτουργός ο Παναγιώταρος. Δεν διερευνήθηκε ποτέ από τις εισαγγελικές αρχές η συγκεκριμένη αναφορά. Σήμερα η ποινική ευθύνη τους έχει πια παραγραφεί.

– Απόπειρα δολοφονίας (με μαχαίρια και τσεκούρι) στο στέκι «Αντίπνοια» στα Κάτω Πετράλωνα, στις 30-6-2008, με θύματα τους Γεώργιο Μηλιαράκη και Ruben Sanz Rodriguez. Καταδικάστηκαν αμετάκλητα οι χρυσαυγίτες Βασίλειος Σιατούνης και Αθανάσιος Στράτος. Σύμφωνα με την απόφαση, η επίθεση ήταν «προμελετημένη», «οργανωμένη» και με «ανθρωποκτόνο πρόθεση», από μηχανοκίνητο τάγμα της Χρυσής Αυγής, που εκείνο το διάστημα «είχε αναβαθμίσει τις επιθέσεις σε πολιτικά στέκια μεταναστών, στη Βίλα Αμαλίας κ.λπ.» Θυμίζουμε ότι ο Σιατούνης ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής.

– Δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα στις 12-6-2012 από τους χρυσαυγίτες Α. Πανταζή, Κ. Παπαδόπουλο, Θ. Μαρία, Μ. Ευγενικό κ.ά. Το τάγμα εφόδου κρατούσε μεταλλικά αντικείμενα και ξύλινα στειλιάρια. Ο Αμπουζίντ Εμπάρακ, που κοιμόταν στην ταράτσα του σπιτιού, δέχτηκε τα δολοφονικά χτυπήματα των δραστών στο κεφάλι και στο σώμα, με αποτέλεσμα να υποστεί θλάση στον πνεύμονα και συντριπτικά θλαστικά τραύματα στο κρανίο, κατάγματα στην κάτω γνάθο και στη μύτη. Η επίθεση είχε προαναγγελθεί από τον περιφερειάρχη Πειραιά της ναζιστικής οργάνωσης Ι. Λαγό, όπως προέκυψε και κατά την ακροαματική διαδικασία. Σε ομιλία του σε καφετέρια του Περάματος στις 11-6-2012, λίγες ώρες πριν την επίθεση, ανέφερε: «…οι Αιγύπτιοι ψαράδες από δω και πέρα θα δίνουν λογαριασμό στη Χρυσή Αυγή».

– Στυγερή δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, στα Κάτω Πετράλωνα, στις 17-1-2013, που πήγαινε με ποδήλατο τα ξημερώματα στη δουλειά του. Οι χρυσαυγίτες Δ. Λιακόπουλος και Χ. Στεργιόπουλος τού κατάφεραν πολλαπλές μαχαιριές με στιλέτα. Και οι δύο αρχικά κρίθηκαν ένοχοι χωρίς ελαφρυντικά από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Στο Εφετείο τους αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς και μείωσε την ποινή τους στα 20 έτη κάθειρξης. Τελικά, οι χρυσαυγίτες δολοφόνοι του Λουκμάν, αφού παρέμειναν στη φυλακή μόλις 6 χρόνια και 4 μήνες, αφέθηκαν ελεύθεροι.

– Επίθεση με μαχαίρι κατά του μαθητή Φοίβου – Γεώργιου Δεμερτζίδη στις 28-1-2013 από το μέλος του Μετώπου Νεολαίας της ΧΑ Γεώργιο Αποστολόπουλο. Ο δράστης καταδικάστηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας, οπλοφορία και οπλοχρησία από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο σε 10 χρόνια κάθειρξη και 6 μήνες. Το Εφετείο μετέβαλε την κατηγορία σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη και τον καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης 6 χρόνια και 6 μήνες.

– Δολοφονική επίθεση σε βάρος αλλοδαπών εργατών γης στην περιοχή Βαϊνιά στην Ιεράπετρα της Κρήτης από ομάδα οπλισμένων με στειλιάρια και ρόπαλα χρυσαυγιτών στις 13-2-2013. Για την επίθεση αυτή έχουν ήδη καταδικαστεί σε πολύμηνες ποινές φυλάκισης ο Α. Δασκαλάκης (υπεύθυνος της ΤΟ στην Ιεράπετρα), οι Γ. Πετράκης, Ε. Ψυλλάκης, Ε. Μαυρικάκης και Σ. Γαροφαλάκης.

– Επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη στις 10-7-2013, με επικεφαλής τούς τότε χρυσαυγίτες βουλευτές και στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης Ν. Μίχο και Ι. Λαγό, ο οποίος επέβαινε στο βουλευτικό του αυτοκίνητο. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας κήρυξε ενόχους με την κατηγορία της επικίνδυνης σωματικής βλάβης ως ηθικούς αυτουργούς τους Λαγό και Μίχο και ως φυσικούς αυτουργούς άλλους πέντε χρυσαυγίτες: Τον πρώην πυρηνάρχη της ΤΟ Πειραιά Θωμά Μπαρέκα, τον κατηγορούμενο και για τη δολοφονία Φύσσα Γ. Σταμπέλο και τους Καλπιτζή, Αγιοβλασίτη και Γαλανάκη. Οι ποινές ήταν 8 μήνες φυλάκιση για τους ηθικούς αυτουργούς και 11 μήνες για τους φυσικούς αυτουργούς.

– Απόπειρα δολοφονίας κατά των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στις 12-9-2013 από 50 και πλέον οπλισμένους χρυσαυγίτες με ρόπαλα, κράνη, αυτοσχέδια στειλιάρια με μεταλλικές απολήξεις κ.ά. Δράστες της επίθεσης ήταν γνωστά στελέχη της ΤΟ Περάματος της ΧΑ, όπως οι Α. Χατζηδάκης, Ι. Καστρινός, Κ. Αντωνακόπουλος, καθώς και ο επικεφαλής της Α. Πανταζής. Όπως και στην περίπτωση των Αιγύπτιων αλιεργατών, η επίθεση είχε προαναγγελθεί. Οι Λαγός – Παναγιώταρος – Μίχος στις 8-8-2013 από τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος δήλωναν χαρακτηριστικά: «Οι λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ θα εξαφανιστούν από δω πέρα μέσα» (Λαγός), «Το απόστημα που υπάρχει εδώ, το ΠΑΜΕ, πολύ σύντομα θα τελειώσει» (Παναγιώταρος). Όπως αποδείχθηκε και από την ακροαματική διαδικασία, η ηγεσία ήταν ενήμερη για τον εντοπισμό και τη δολοφονική ενέδρα κατά των κομμουνιστών συνδικαλιστών, παρακολουθούσε την επίθεση σε ζωντανό χρόνο και επαιρόταν για την επιτυχία της. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Ι. Λαγού σε άλλα στελέχη της οργάνωσης ότι «τους τρέχουν τώρα», «τους τσάκισαν», «τους λιώσανε», «τους μακελέψαμε» κ.ά. Είναι χαρακτηριστικά τα μηνύματα που στάλθηκαν στον αρχηγό Μιχαλολιάκο μετά το χτύπημα στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ «να αγιάσουν τα χεράκια τους» και «Freikorps», ή στις 19/9, 40 λεπτά μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με την έκφραση «γουστάρω – γουστάρω – γουστάρω – ΧΑ. Ελληνικός Σεπτέμβρης».

– Μετά από όλα τα παραπάνω, φτάσαμε στη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα τη νύχτα της 17ης προς 18η Σεπτέμβρη του 2013 από το στέλεχος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά. Το τάγμα εφόδου της ΤΟ Νίκαιας της ναζιστικής οργάνωσης εντόπισε τον Παύλο Φύσσα στην καφετέρια «Κοράλλι». Προηγήθηκε η ενημέρωση και έγκριση της ηγεσίας της οργάνωσης, δόθηκε εντολή από τον επικεφαλής της ΤΟ Νίκαιας Γ. Πατέλη: «ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ. ΟΣΟΙ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ. ΤΩΡΑ». Συγκεντρώθηκαν, οργανώθηκαν και εξοπλίστηκαν με στειλιάρια, ρόπαλα, σιδερογροθιές, μαχαίρια κ.ά. και πήγαν στο σημείο που βρισκόταν ο Π. Φύσσας και η παρέα του.

Οι Ναζί στην φυλακή!

 

 

Η κάλπη και τα εκλογικά ποσοστά δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό, για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το 33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν έτσι η Λεπέν με το 30% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Οι ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».

Το ίδιο ισχύει και από την ανάποδη. Το 2,8% του Χίτλερ το 1928 δεν εμπόδισε την τραγωδία που ακολούθησε. Η ανυπαρξία του Λεπέν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, επίσης. Που σημαίνει ότι η εκλογική συντριβή της Χρυσής Αυγής το 2019 δεν τελειώνει το θέμα με τον χρυσαυγιτισμό, με τον φασισμό, με τον ναζισμό.

 Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού είναι πάντα εκεί. Εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.

Η γέννηση του φασισμού, ή άνοδός του και η σημερινή του αναβίωση αποτελεί έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές σε παράκρουση. Το φαινόμενο δεν είναι απίθανο. Άλλωστε, με την κατάλληλη προπαγάνδα και την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, το ίδιο εύκολα µπορεί κάποιος να µάθει ότι 2+2 δεν κάνει 4, αλλά 5, όπως έλεγε ο Μπρεχτ. Συνέβη στις αρχές του 20ού αιώνα στην Αμερική, όταν οι «Αµερικανάρες», οι ιδεολογικοί αντίστοιχοι των «Ελληναράδων», υποδείκνυαν ως υπαίτιους όλων των δεινών τους Έλληνες, τότε, µετανάστες. Συνέβη στη Γερµανία του Μεσοπολέµου, όταν ως «αιτία της κρίσης» στοχοποιούνταν το «διαφορετικό» και σταµπαριζόταν µε ένα κίτρινο αστέρι στο ύψος της καρδιάς. Τέτοιου είδους «µνήμες» φρεσκάρονται χρόνια τώρα στην ΕΕ. Ήταν ο Κάμερον, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας (εκεί που οι ακροδεξιοί πήραν την πρώτη θέση στις εκλογές) από κοινού με την καγκελάριο Μέρκελ της Γερμανίας (εκεί που οι ακροδεξιοί έφτασαν να μιλούν ακόμα και θαλάμους αερίων κατά των μεταναστών) που συνομολογούσαν, ήδη από τον Φλεβάρη του 2011, ότι στην Ευρώπη επήλθε το «τέλος» του πολυπολιτιστικού μοντέλου» το οποίο «απέτυχε»… Είναι εδώ, στην Ελλάδα, που την ίδια εποχή, η κυβέρνηση Παπαδήμου γινόταν ο χώρος του ξεπλύματος των προερχόμενων από το ΛΑΟΣ – και σήμερα υπουργών της ΝΔ – οπαδών του φασίστα Μεταξά, του χίτη Γρίβα και του δικτάτορα Παπαδόπουλου. 

Ο φασισμός γεννιέται μέσα στους υπονόμους του συστήματος της αγριότητας, της εκμετάλλευσης, της σήψης, της διαφθοράς. Σε συνθήκες κρίσης, δε, αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού συστήματος, γιγαντώνεται και αξιοποιείται από τις κυρίαρχες οικονομικές ελίτ ώστε να διατηρήσουν την κυριαρχία τους με μοχλό τον αυταρχισμό και την τρομοκρατία.

Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της.

Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους.
Όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες.
Όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922.
Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ που έκανε πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διόρισαν καγκελάριο.
Χρειάζονταν εκείνη την μορφή πολιτικής διαχείρισης, που θα μπορούσε να εγγυηθεί μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της ότι τώρα πλέον ότι θα τεθεί «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως τους υποσχέθηκε ο Χίτλερ από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933.
Όταν, δε, απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω»: Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα.
Ο φασισμός αξιοποιεί την φτωχοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων για να αποκτήσει κοινωνική βάση. Ειδικά των μικρομεσαίων στρωμάτων που καταστρέφονται και που τα κηρύγματα περί «δημοκρατίας» ειδικά όταν προέρχονται από την αστική δημοκρατία που τους καταστρέφει, όταν προέρχονται από τα κόμματα ή από τα ΜΜΕ αυτής της δημοκρατίας, δεν τους λένε τίποτα. Το αντίθετο. Τα κόμματα και τα ΜΜΕ του κατεστημένου (όπως αυτά που διαφήμιζαν την σοβαρότητα των φασιστών), όσο περισσότερο «βρίζουν» τους φασίστες – χωρίς βέβαια ποτέ να αποκαλύπτουν το ρόλο τους – τόσο περισσότερο τους «ηρωοποιούν» στα μάτια των κατεστραμμένων. Τα στρώματα αυτά συνδέουν την επιβίωσή τους με την ικανοποίηση της οργής τους η οποία επαφίεται στους πιο λαϊκιστές και τους πιο… βαρβάτους «τιμωρούς».

Για την δυνατότητα του φασισμού να διεισδύει στην κοινωνική συνείδηση οι επισημάνσεις από την ιστορική εισήγηση του Γκεόργκι Δημητρόφ στο 7ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935 αποκτούν δραματική επικαιρότητα και συνιστούν πολύτιμο εργαλείο:

ΠΡΩΤΟ: Ορισμένοι λένε ότι η κρίση και η φτωχοποίηση δεν είναι μια από τις αιτίες ενίσχυσης του φασισμού γιατί σε αντίθεση με την Ελλάδα των Μνημονίων σε άλλες χώρες της ΕΕ, επίσης γιγαντώνεται ο φασισμός, αλλά εκεί «δεν υπάρχει κρίση». «Ξεχνούν» ότι στην Ευρώπη έχει εγκαθιδρυθεί η κοινωνία των 2/3 και πάμε ολοταχώς για την κοινωνία του 1/3. «Ξεχνούν» ότι στη Γερμανία – «ατμομηχανή» της ΕΕ υπάρχουν 16 εκατομμύρια φτωχοί και κοινωνικά αποκλεισμένοι. Ότι υπάρχουν 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι με μηνιαίο εισόδημα 400 ευρώ το μήνα. «Ξεχνούν» ότι στη Γαλλία υπάρχουν 8 εκατομμύρια φτωχοί, άνεργοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι που αναζητούν καταφύγιο στα γκέτο και στις όχθες του Σηκουάνα. «Ξεχνούν» ότι την Ολλανδία εκφράστηκε με τον πιο καθαρό τρόπο η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «ευημερίας» όταν – και παρότι η χώρα εμφάνιζε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης – το 2012 πήγε σε εκλογές με επίδικο την επιβολή λιτότητας ύψους 16 δισ. ευρώ στις πλάτες του ολλανδικού λαού. «Ξεχνούν» ότι στη Βρετανία, αν και εκτός Ευρωζώνης και χωρίς την ανάγκη να βαφτίσει τη λιτότητα με τον όρο «μνημόνιο», εφαρμόζεται η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, στην οποία οι ίδιοι οι φορείς της έχουν προσδώσει τον κωδικό «δάκρυα και αίμα». Προφανώς «ξεχνούν» ότι μιλάμε για την ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 120 εκατομμυρίων απόκληρων.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Η δημαγωγία του φασισμού, η φασιστική «ιδεολογία», ένα τόσο αντιδραστικό έκτρωμα της αστικής ιδεολογίας που συχνά στον παραλογισμό της φτάνει ως την τρέλα, αποκτά τη δυνατότητα να αποκτήσει επιρροή πάνω στις μάζες όσο η προχωρημένη σήψη του καπιταλισμού εισχωρεί στα κατάβαθα της ιδεολογίας του και του πολιτισμού του. Όταν το σύστημα της διαφθοράς έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σήψης ώστε να φτάνει να κάνει σημαία του το «όλοι μαζί τα φάγαμε», τότε, σε συνδυασμό με την απελπιστική κατάσταση πλατιών λαϊκών μαζών, ορισμένα τέτοια ευαίσθητα στρώματα κολλάνε από τα ιδεολογικά απορρίμματα της σήψης αυτής. Ουδείς πρέπει να υποτιμά την αποτελεσματική ικανότητα της ιδεολογικής επιδημίας του φασισμού να εισχωρεί στην κοινωνική συνείδηση, ειδικά σε συνθήκες σήψης που ξεκινά από τις πλαστές πινακίδες Λιάπη μέχρι τις μίζες της Ζήμενς, από τις «λίστες Λαγκάρντ» μέχρι το σκάνδαλο Νοβάρτις, από την μετατροπή της πανδημίας σε « ευκαιρία» και από τις λίστες Πέτσα μέχρι τα «σκοικ εκίκικου».

ΤΡΙΤΟ: Ο φασισμός αξιοποιεί την αποδυνάμωση των δημοκρατικών, πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών. Πριν κάνει ο Χίτλερ τη χρήση του άρθρου 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης που επέβαλε «γύψο» στη Γερμανία το είχαν κάνει οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλδημοκράτες. Αυτή η αποδυνάμωση των δημοκρατικών αντανακλαστικών που επέρχεται από την τακτική μιας διακυβέρνησης μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, επιβολής του «μαύρου» στις τηλεοπτικές οθόνες, επιβολή απαγορεύσεων συναθροίσεων λόγω έλευσης καγκελαρίων και υποπλανηταρχών, επιβολής οικονομικών ή υπό το πρόσχημα της πανδημίας Μνημονίων με συνοπτικές διαδικασίες κοκ, «εκπαιδεύει» κοινωνικά στρώματα στην λογική της αποδοχής των «εκτροπών». Το ίδιο συμβαίνει με την «καθαγίαση» των φασιστών και των ακροδεξιών μέσω της συμμετοχής τους σε κυβερνητικά σχήματα της αστικής δημοκρατίας, από την Αυστρία μέχρι τη Νορβηγία και την Ουκρανία, αλλά και την κυβέρνηση Παπαδήμου στην Ελλάδα… Το ίδιο συμβαίνει με την αποδοχή της ακροδεξιάς ατζέντας. Έχει αποδειχτεί από την συνθήκη του Δουβλίνου μέχρι τον ημέτερο «Ξένιο Δία» στις Μόριες: Οπότε η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της αποφάσισαν να προωθήσουν τα ταξικά και ιδιαίτερα πολιτικά τους συµφέροντα παίζοντας το χαρτί της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και του εθνικισµού, και µάλιστα στο όνοµα του «κατευνασµού» της Ακροδεξιάς, έσυραν την κοινωνία στη βαρβαρότητα και έγιναν τροφοί του φασιστικού φιδιού.

ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο φασισμός «παίζει» με το αίσθημα εθνικής αξιοπρέπειας. Ο φασισμός εκφράζει την πιο αντιδραστική μορφή του αστικού εθνικισμού. Για να διευκολύνει την διαιώνιση της ταξικής κυριαρχίας των ισχυρών, αποδίδει τα δεινά του λαού στην «εθνοτική του υποτίμηση» και όχι στην ταξική του καταπίεση. H φασιστική κλίκα, με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται τα πανεθνικά συμφέροντα, προωθεί την πολιτική καταπίεσης και εκμετάλλευσης του ίδιου της του λαού και της καταλήστευσης και υποδούλωσης άλλων λαών. Χρησιμοποιεί ως λίπασμα μετατροπής του πατριωτισμού σε σωβινισμό τον εθνικό μηδενισμό, που τον πλασάρουν με τη μάσκα του «διεθνισμού» οι ιδεολογικοί φορείς του κεφαλαίου που δεν έχει πατρίδα. Οι φασίστες μετατρέπουν την εθνική υπερηφάνεια του λαού για το παρελθόν του, για τους αγώνες του, για τη γλώσσα του, για την καταγωγή του, για τον τόπο του, για τα ιστορικά επιτεύγματά του, από εργαλείο φιλίας μεταξύ των λαών και εμπλουτισμού του ανθρώπινου πολιτισμού, σε «μαχαίρι» του μισανθρωπισμού. Ο φασίστας μαγαρίζει την έννοια του πατριωτισμού. Στη θέση της αγάπης για την πατρίδα και τον σεβασμό στις πατρίδες των άλλων, στη θέση «Πατρίδα ή θάνατος» του Τσε Γκεβάρα, στη θέση «Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής περηφάνειας» του Λένιν για το ρώσικο λαό το 1914, στη θέση του πατριωτισμού του ΕΑΜ που απελευθέρωνε την πατρίδα το 1944, ο φασισμός βάζει την πατριδοκαπηλεία και την μισαλλοδοξία. Το κάνει πατώντας πάνω σε ό,τι θίγει το εθνικό αίσθημα κάθε λαού, το κάνει πατώντας πάνω στους εξευτελισμούς του αγγλικού δικαίου, της επιτήρησης, των ταπεινώσεων με «δόσεις» κοκ.

ΠΕΜΠΤΟ: Οι φασίστες κατακρεουργούν ολόκληρη την ιστορία του κάθε λαού, για να παρουσιαστούν σαν απόγονοι και συνεχιστές του κάθε τι ανώτερου και ηρωικού στο παρελθόν του. Στα ναζιστικά βιβλία του μεσοπολέμου οι μεγάλοι άντρες του παρελθόντος του γερμανικού λαού παρουσιάζονταν σαν φασίστες. Ο Μουσολίνι καμωνόταν τον συνεχιστή του Γκαριμπάλντι. Οι Γάλλοι φασίστες φτιάχνουν σημαίες με την Παρθένα της Ορλεάνης σαν ηρωίδα τους. Οι Αμερικάνοι φασίστες επικαλούνται τις παραδόσεις των αμερικάνικων πολέμων ανεξαρτησίας, τις παραδόσεις του Ουάσινγκτον, του Λίνκολν. Οι Έλληνες φασίστες, από τους οποίους βγήκαν οι Τσολάκογλου και οι Λογοθετόπουλοι, παριστάνουν τους «μαχητές της Πίνδου»! Όσοι λοιπόν συκοφαντούν, παραποιούν ή παρατάνε ό, τι έχει αξία από το ιστορικό παρελθόν του έθνους και της ανθρωπότητας στους φασίστες πλαστογράφους, όσοι συντάσσουν ευρω-μνημόνια για να συσχετίζουν και να ταυτίζουν (!) τον φασισμό με τον αμείλικτο εχθρό του, τον κομμουνισμό, όσοι παραχαράσσουν την Ιστορία βαφτίζοντας «φάρμακο» το ρετσινόλαδο του φασίστα Μεταξά ή «πρόοδο» το μυστρί του Παττακού, είναι υπόλογοι για την αποβλάκωση των λαϊκών μαζών. Χαρίζουν την κοινωνία στο φασισμό.
Ο φασισμός είναι μια επιδημία που με τη δημαγωγία του και την «αντισυστημική» μάσκα του εισχωρεί τόσο βαθύτερα στην κοινωνική συνείδηση όσο μεγαλύτερη είναι η σήψη του καπιταλιστικού συστήματος και η κοινωνική δυστυχία που αυτό προκαλεί, σε συνδυασμό με την αδυναμία του εργατικού κινήματος να βρεθεί στο ύψος των περιστάσεων της επίθεσης που δέχεται.

Ας έρθουμε στα «δικά μας»: Ο υμνητής του ναζισμού, ο φυρερίσκος της «Χρυσής Αυγής», ο Μιχαλολιάκος, στο βιβλίο του με τίτλο «Για μια μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη», ανάμεσα στα άλλα «πατριωτικά» που αναφέρει μιλά και για τα «WAFFEN SS».
Τις ορδές των στυγνών δολοφόνων, τα «Ες – Ες», ο ηγέτης των ποντικών που πήγαν να στήσουν τα δικά τους ναζιστομάγαζα, του Κασιδιάρη, του «Καιάδα», του Παναγιώταρου, του Λαγού και του «Εγέρθητου», τις περιγράφει σαν… «Μήνυμα Φωτεινό» στην Ελλάδα και την Ευρώπη!

Από τη σελίδα 46 του ναζιστικού οχετού, διαβάζουμε:

«Η Ελλάδα στη διάρκεια του πολέμου, χωρίς να έχει την ευθύνη γι’ αυτό, η ευθύνη ανήκει στην Ιταλία, ήταν από την πλευρά των συμμάχων. Σήμερα θα πρέπει επιτέλους χωρίς φόρτιση συναισθηματική να προβληματισθούμε σοβαρά εάν αυτή ήταν η σωστή επιλογή. Ο Γερμανικός Εθνικοσοσιαλισμός και η Νέα Ευρώπη των WAFFEN SS ήταν ένα Μήνυμα Φωτεινό σε μία σκοτεινή εποχή, που πιστεύω πως ο ελληνισμός θα έπρεπε να έχει δεχτεί».

Αυτά εκπροσωπεί η «Χρυσή Αυγή». Αυτή είναι και η μέγιστη απόδειξη ότι συνιστά εγκληματική συμμορία: Ότι πρόκειται για μια ναζιστική συμμορία. Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία επειδή είναι ναζιστική συμμορία. Και ως ναζιστική συμμορία δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια εγκληματική συμμορία.

Η «Χρυσή Αυγή» εκπροσωπεί τη φρίκη, την κτηνωδία, τον μισανθρωπισμό του ναζισμού. Αυτοί είναι οι «ήρωές της»: Τα «Βάφεν Ες – Ες»! Πρόκειται για μια συμμορία που προσβάλλει τη συλλογική συνείδηση όσων θέλουν να μετέχουν σε αυτό που ονομάζουμε «ανθρωπότητα».

Το ναζιστικό μόρφωμα, αυτή η μετενσάρκωση της «Ενωσης φίλων του Χίτλερ», η απαρτιζόμενη από ελληνόφωνα «Ες – Ες», από τους απόγονους των κουκουλοφόρων και των γερμανοτσολιάδων, είναι μια ναζιστική δολοφονική συμμορία στρατιωτικού τύπου, που κρύβεται πίσω από την ιησουίτικη μάσκα του «πατριώτη».

Αλλά πόσο «πατριώτης» μπορεί να είναι ο πολιτικός υμνητής της προδοσίας; Μιλούν για «πατριωτισμό» αυτοί που τότε – το λέει ενυπογράφως ο Μιχαλολιάκος – θα έκαναν τη «σωστή επιλογή»: Να είναι δωσίλογοι! Θα είχαν δεχτεί – όπως οι δωσίλογοι πρόγονοί τους – να επιβληθεί στην Ελλάδα το «Μήνυμα Φωτεινό» των «Βαφεν Ες-Ες»!

Μιλούν για «πατριωτισμό»! Αυτοί που εξυμνώντας τα «Ες – Ες» «φτύνουν» τα Καλάβρυτα. Το Δίστομο. Τη Βιάνο. Μιλούν για «πατριωτισμό» αυτοί που εξυμνούν τους εκτελεστές του μπλόκου της Καλογρέζας. Του μπλόκου της Κοκκινιάς. Του τοίχου της Καισαριανής…

Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» της χρυσαυγίτικης ναζιστικής συμμορίας:
«Ο πατριωτισμός των φασιστών – έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις – έχει τόση σχέση με την πατρίδα, όση σχέση μπορεί να έχουν με τον πατριωτισμό τα άλογα επειδή συμμετέχουν στις παρελάσεις»…

Πώς προστατεύεται κανείς από τον «πατριωτισμό» των ελληνόφωνων «Ες – Ες»; Πως απαντάει κανείς στα φίδια του «πατριωτικού» ναζισμού; Τους δίνει την ευκαιρία να κρύβονται στο σκοτάδι; Να παριστάνουν τα «θύματα»; Όχι! Όποιος θέλει πραγματικά να λιώσει τα φίδια τα βγάζει στο φως!

Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι είναι οι νόμοι ούτε οι υπόνομοι του εργοστασίου που παράγει τα απόβλητα των τρωκτικών και των φιδιών που θα μας σώσουν από το δηλητήριο των ερπετών. Η ζούγκλα, που παράγει τα τρωκτικά της, τις μίζες της, τα σκάνδαλα και τη διαφθορά της, παράγει και φίδια της. Τα φίδια του φασισμού και του ναζισμού τα ξερνάει η ίδια κοιλιά, ο ίδιος υπόνομος που στο όνομα της «πατρίδας» ξερνάει μίζες, σκάνδαλα, διαφθορά, λιτότητα, εκμετάλλευση. Είναι η ίδια κοιλιά, του ίδιου συστήματος, που κυλιέται στα έλη του βούρκου, της σαπίλας, της παρακμής και της διαπλοκής, που μαζί με τα τρωκτικά του θρέφει και τα φίδια του. Τα φίδια, όπως και τα τρωκτικά του συστήματος, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Αν το εργοστάσιο που γεννά και εκτρέφει τα φίδια αποφασίσει, είτε για λόγους «μάρκετινγκ», είτε γιατί το πράγμα παραβρώμισε, να περιορίσει τα φίδια που το ίδιο εξέθρεψε, δεν θα είναι για να μας προστατέψει. Θα το κάνει για να κουκουλώσει τα απόβλητά του. Για να μακιγιάρει τη δική του βιτρίνα. Όμως εδώ δεν σηκώνει κουκούλωμα. Εδώ πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Και ο λόγος είναι απλός: Ο φασισμός σκοτώνει! Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ! Οι «ιδέες» του σκοτώνουν. Οι προτροπές του σκοτώνουν. Και όσο πιο στυγερό, όσο πιο «μαύρο» είναι το πολιτικό έγκλημα του φασισμού, τόσο περισσότερο φως χρειάζεται στον ασίγαστο, στον αμείλικτο πολιτικό και ιδεολογικό πόλεμο εναντίον του.

Τα ποινικά εγκλήματα της συμμορίας πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο που αξίζει στον ποινικό υπόκοσμο. Αλλά το πολιτικό έγκλημα που εκπροσωπεί αυτός ο αλά «ελληνικά» εσμός των «Βάφεν Ες – Ες», αυτή η συμμορία, μόνο πολιτικά μπορεί να αντιμετωπιστεί. Με λαϊκή οργάνωση. Με κοινωνική αφύπνιση. Με πολιτική δράση που θα υψώσει μέτωπο απέναντι στους φασίστες, αλλά και θα αποκαλύπτει τους δήθεν «αντιφασίστες».

Φως, λοιπόν! Για «να κάνουμε το έγκλημα πιο ατιμωτικό, δημοσιοποιώντας το», όπως έλεγε ο Μαρξ. Για να το πληροφορηθούν όσο περισσότεροι γίνεται. Αυτό να κάνουμε. Ξανά και ξανά. Με διαρκή ενημέρωση. Με προστασία της ιστορικής μνήμης. Με την περιφρούρηση της αλήθειας από το ψεύδος. Από την αμορφωσιά. Από την βλακεία. Με πολιτική αποκάλυψη του ρόλου των φασιστών που πίσω από την «αντισυστημική» τους μάσκα κρύβονται πάντα οι πιο αδίστακτοι τραμπούκοι – υπηρέτες της ολιγαρχίας.

Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί δεν θα γίνει δια νόμου. Δεν έγινε με την Δίκη της Νυρεμβέργης. Δεν θα γίνει και με την Δίκη της Χρυσής Αυγής. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί. 

Και αυτό είναι το χρέος όσων θα πάρουν την απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής την Τετάρτη. Γι’ αυτό θα κριθούν. Σε αυτή την μάχη του Ανθρώπου με το τέρας, που δεν σταματά στις 7 Οκτώβρη, θα τοποθετηθούν, ναι ή όχι, με καθαρό τρόπο;  

Νίκος Μπογιόπουλος

ΟΛΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ;

 

Και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση; Και ο Νίκος Μαστοράκης; Μόνο αυτοί! Ακόμα κι όσοι υπέθαλψαν, προώθησαν, νομιμοποίησαν το φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, ξαφνικά δηλώνουν πως θέλουν να αποτελούν μέρος του τείχους της δημοκρατίας, που κατά το πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας των Συντακτών περιλαμβάνει όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου. 

             Πεντέμισι χρόνια σερνόταν η δίκη της Χ.Α, με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝΕΛ, για τη δολοφονία του Π.Φύσσα, τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον στελεχών του ΚΚΕ στο Πέραμα και εναντίον Αιγυπτίων ψαράδων, με τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους να την έχουν εξοβελίσει στην ουσία από την ειδησεογραφία, εκτός από μερικούς δημοσιογράφους που επέμεναν και δημοσιοποιούσαν υλικό από τη διεξαγωγή της. Και τώρα που έφτασε η μέρα της απόφασης του δικαστηρίου έσπευσαν και όλοι οι απόντες να δηλώσουν το «παρών» τους στο αντιφασιστικό μέτωπο, σε μια προσπάθεια οικειοποίησής του, για υποστήριξη της αστικής μας δημοκρατίας. 

Μόνο που η αστική μας δημοκρατία εξέθρεψε και περιέθαλψε όλα τα φασιστικά κομματίδια μια δεκαετία τώρα. Από το περιθωριακό μόρφωμα του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού του Καρατζαφέρη που συμμετείχε, το Νοέμβριο του 2011, στην κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με βουλευτές του, μεταξύ των οποίων ο Αδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, υπουργοί τώρα της κυβέρνησης της Ν.Δ. Μέχρι τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής που τα ΜΜΕ ασμένως δεν έχαναν ευκαιρία να προβάλλουν σαν εναλλακτική φωνή, ακόμα από το μακρινό 1995 που ο Γ. Πρετεντέρης κάλεσε στην εκπομπή του για τα πενηντάχρονα της λήξης του Β παγκοσμίου τον Ν. Μιχαλολιάκο και Κ. Πλεύρη.  

Μόνο που δεν αρκεί η αστική μας δημοκρατία να επαναλαμβάνει την αντίθεσή της με τον ιστορικό φασισμό του μεσοπολέμου, που ο τιτάνιος αγώνας των λαών σύντριψε την εξουσία του ούτε απλώς να επιμένει στη αποκήρυξη των απολιθωμένων τελετουργικών του, όταν την ίδια στιγμή εξαφανίζει τη μνήμη για τις κινητήριες κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν την παρελθούσα φασιστική βαρβαρότητα, ενώ τη διαχέει σταθερά και συστηματικά σε όλο το κοινωνικοπολιτικό φάσμα.

 Γιατί στη σύγχρονη εποχή μας υπάρχουν πολλοί περισσότεροι τρόποι για υπονόμευση η και καταστροφή κι αυτής της αστικής δημοκρατίας, χωρίς να χρειάζονται τάγματα εφόδου και στρατεύματα στους δρόμους με ρητορική απροκάλυπτου μίσους και αποκλεισμού. Ο φασισμός στις μέρες μας μπορεί να έχει ρίζες στον ιστορικό φασισμό, αλλά έχει προσαρμοστεί στις συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού και μοιάζει να ρέει στις φλέβες τις αστικής μας δημοκρατίας. Κάθε εστίαση λοιπόν μόνο στο δημόσιο λόγο ή και πρόγραμμα του σύγχρονου φασισμού κινδυνεύει να συγχέει την εξωτερική του μάσκα με το πραγματικό του περιεχόμενο. 

Ακόμα κι αυτό το αντιφασιστικό μέτωπο που, με πρόσχημα την απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή, θέλουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αστικά πολιτικά κόμματα και αστικοί πολιτιστικοί οργανισμοί να οικοδομήσουν, στην πραγματικότητα στηρίζεται στη λογική του συμψηφισμού, γι’ αυτό και οι συνεχείς αναφορές στους νεκρούς της Marfin, που βάζει στην ίδια μοίρα καταπιεστές και καταπιεζόμενους, αγωνιστές και εγκληματίες. Το φασιστικό φαινόμενο εξετάζεται σε κατ’ αντιδιαστολή περιγραφή των πρακτικών των δυο άκρων, αναβιώνοντας τις βασικές καταβολές του ψυχρού πολέμου με την προώθηση της ιδιαίτερης κατηγορίας πολιτικών καθεστώτων, τα ονομαζόμενα ολοκληρωτικά, παραβλέποντας πως ο φασισμός έχει βάση καπιταλιστική. 

Χρόνια τώρα, και η κυρίαρχη ρητορική χρησιμοποιείται ως πολιτικό εργαλείο για χειραγώγηση της καθημερινότητας και διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης. Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία της οικονομικής κρίσης που εξαθλίωσε τους εργαζομένους, με την ατέλειωτη επανάληψη λέξεων, φράσεων, επιχειρημάτων, ριζώνονταν στην κοινωνία μας όλες οι φασιστικές ιδέες του αποκλεισμού και της βίας που καταπίνονται χρόνια τώρα απαρατήρητα. Δεν είναι μόνο νέες λέξεις που εμφανίζονται, λαθρομετανάστες, ισλαμοτρομοκρατία, είναι που και οι παλιές αποκτούν νέες έννοιες, όπως αξιοκρατία, δικαιώματα κλπ. και σχηματίζονται συνδυασμοί που καθιερώνουν στερεότυπα, όπως του τεμπέλη εργαζόμενου, οι οποίες επιδιώκουν να αποκρύψουν τις υποκείμενες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές. 

Η απάντηση λοιπόν στην άνοδο του φασισμού που προκρίνει η κυρίαρχη εξουσία είναι η συμμαχία όλων των δυνάμεων από την αριστερά, προς το παρόν δεν αποκλείονται ξεκάθαρα οι κομμουνιστές, μέχρι τη δεξιά, σαν απαραίτητη συμφωνία ενός μικρότερου κακού ενάντια στο μεγαλύτερο κίνδυνο που είναι ο φασισμός. Προς δόξαν της αστικής δημοκρατίας που δεν πρέπει να αμφισβητείται και πρέπει να προστρέχουμε σ’ αυτήν και τα θεσμικά της όργανα για τη συγκράτηση του φασισμού. Κι έτσι να υποβαθμίζεται η σημασία της μαζικής κινητοποίησης και των λαϊκών αγώνων. 

Κι ας είναι αυτή που πνίγει τους πρόσφυγες στη Μεσόγειο, που κάνει τις εκστρατείες ισλαμοφοβίας, που δημιουργεί ανασφαλείς εργασιακές συνθήκες, που φτωχοποιεί μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, που χρησιμοποιεί την αστυνομία  κυρίως ως μηχανισμό καταστολής κάθε αγωνιστικής κινητοποίησης.

Η αυριανή απόφαση του δικαστηρίου, εκτός αν αναβληθεί η ανακοίνωσή της σε μια επίδειξη δικαστικής δύναμης, έχει τη σημασία της κυρίως ως προς την αναγνώριση ή όχι ως εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, για να αποδοθούν ευθύνες και στην ηγετική ομάδα και όχι μόνο στους φυσικούς αυτουργούς. 

Κι αν μοιάζει θετική όλη αυτή η αντιφασιστική κινητοποίηση είναι που αναγκάζονται όλοι, εκόντες άκοντες, να δηλώνουν τον αντιφασισμό τους κι αυτό δείχνει τη δυναμική που έχει στις λαϊκές δυνάμεις ο αντιφασισμός. Την ίδια στιγμή όμως είναι μια επικίνδυνη τροπή αυτή η συστράτευση των πάντων κάτω από την αντιφασιστική ομπρέλα, όχι μόνο γιατί λειτουργεί σαν δημοκρατικό πλυντήριο των διαχεόμενων φασιστικών πρακτικών και νοοτροπιών της άρχουσας τάξης, όσο γιατί είναι υπαρκτός ο κίνδυνος χειραγώγησής του και χρησιμοποίησής του για τις αντιλαϊκές επιλογές της. Είναι αναγκαία λοιπόν η κυριαρχία σ’ αυτό το αντιφασιστικό μέτωπο του κομμουνιστικού λόγου, για να μην εργαλειοποιηθεί προς όφελος της κυρίαρχης τάξης.

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : Donate

Κλείνω

Χρ. Ζαραλίκος: “Οι Χρυσαυγίτες δεν είναι εχθροί της αστικής σας δημοκρατίας. Μάλλον βοηθοί της είναι…”

 

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος επιστρέφει με νέο επεισόδιο κάθε Τρίτη στο zaraleaks TV (κάνε εγγραφή ρε, τι σου ζητάνε;) και σχολιάζει την επικαιρότητα των ημερών.

Εξηγεί ότι ο “μαλάκας” ναι μεν είναι ελληνική λέξη, αλλά τέτοιον πορτοκαλί μαλάκα σαν τον Τραμπ δεν έχουμε ξαναβγάλει -μόνο Τρομπ σαν τον Άδωνι. Ίσως να είναι όμως η λύση στο πρόβλημα: λευτεριά στον κορονοϊό…

Συγχαίρει την κυβέρνηση του Χρυσοχουντίδη που άλλαξε τα φώτα στην Ακρόπολη και τους υγειονομικούς. Θυμάται την τελευταία φορά που ο Κυριάκος μίλησε σε παγκόσμια μετάδοση -θα πάει πολύ καλά και αυτό. Και αναλύει το σχέδιο για την αξιοποίηση του μνημείου, το οποίο περιλαμβάνει ήρωες την Microsoft, τον Ευτύχη Μπλέτσα και ήρωες της Marvel.

Θεωρεί πως αν η παρακώλυση της κυκλοφορίας πρέπει να τιμωρείται με ξύλο ανταποδοτικό τέλος από τα ΜΑΤ, ο Μπακογιάννης θα έπρεπε να έχει μια κλούβα ΜΑΤ να τον δέρνει τρεις φορές τη μέρα. Και του εξηγεί πως τα δύο εκατομμύρια δεν είναι μικρή ποσότητα -σε αντίθεση με τα δύο σουβλάκια πχ- εκτός και αν είναι συμβολικά, όπως με τις μάσκες.

Παρακαλεί τον Μητσοτάκη, αν είναι να συνεχίσει να πηγαίνει γαμιώντας τον πολιτισμό, να αλλάξει την Μενδώνη, πχ με τον ριζοσπάστη αριστερό Γεωργούλη, που μπορεί να λύσει και το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Ενώ συμπεραίνει πως αν τα λεωφορεία -με οδηγούς ΚΤΕΛ- φτάνουν μιάμιση μέρα μετά στον προορισμό τους, μειώνεται δραστικά η διασπορά του ιού από τους επιβάτες στις οικογένειές τους.

Διαπιστώνει πως το “συνταγματικό τόξο” δε λέει πολλά όταν το σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο. Σχολιάζει πως κανείς δε στήριξε αυτή την αστική δημοκρατία περισσότερο από τη Ζαρούλια και τους ομοίους της –δεν είναι εχθροί σας, μάλλον βοηθοί σας είναι….

Σημειώνει πως το πρωί της Τετάρτης θα καταδικαστούν οι χρυσαυγίτες, όχι όμως αυτοί που τους έφτιαξαν -οι χρηματοδότες τους, τα ΜΜΕ που τους στήριξαν και οι πολιτικοί που τους ξέπλυναν. Ενώ προαναγγέλλει σφηνάκι-επεισόδιο μεσοβδόμαδα, ανάλογα και με την κατάληξη της δίκης.

Τα υπόλοιπα στο βίντεο.

Η αλήθεια πίσω από τα «νέφη»

Η ανακοίνωση της δημιουργίας κέντρου δεδομένων (data center) του αμερικανικού μονοπωλίου «Microsoft» στην Ελλάδα, που θα υλοποιηθεί σε τρεις τοποθεσίες στην Αττική, συνοδεύτηκε με πολλά και μεγάλα λόγια από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Τι ακριβώς περιλαμβάνει η επένδυση; Τα κέντρα δεδομένων είναι πυκνές εγκαταστάσεις κεντρικών υπολογιστικών συστημάτων, με τη σχετική δικτύωση, οι οποίες, στην περίπτωση της «Microsoft» αλλά και άλλων εταιρειών, συχνά έχουν τη μορφή τυποποιημένων κοντέινερ, που περιέχουν τόσο τον εξοπλισμό όσο και τα συστήματα ψύξης. Η «Microsoft», που διαθέτει υπηρεσίες «υπολογιστικού νέφους» σε 46 περιοχές του κόσμου, έχοντας ήδη 17 κέντρα δεδομένων στην Ευρώπη (εντός και εκτός ΕΕ), αποφάσισε να καλύψει και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με το κέντρο που θα κατασκευάσει στην Ελλάδα, επένδυση αξίας μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων (και όχι δισεκατομμυρίου, όπως γράφτηκε). Χρήματα που αφορούν κυρίως το κόστος των υπολογιστών και των υποστηρικτικών συστημάτων, τα οποία δεν κατασκευάζονται και δεν θα αγοραστούν βέβαια από την Ελλάδα.

* * *

Γιατί η αμερικανική πολυεθνική επέλεξε τη χώρα μας; Καταρχάς, δεν πρόκειται για την πρώτη συνεργασία της «Microsoft» με ελληνική κυβέρνηση. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μεγάλη και σταθερή προσέγγιση του ελληνικού κράτους και του συγκεκριμένου αμερικανικού μονοπωλίου (επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ), που κατέληξε μάλιστα το 2008 στην υπογραφή συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δύο μερών. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τα κριτήρια με τα οποία η «Microsoft» επέλεξε την Ελλάδα: Η γεωγραφική της θέση, η στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ, η διασύνδεση (τεχνική και οικονομική) της χώρας μας με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ανάμεσα στα «πλεονεκτήματα» που σπεύδει να αξιοποιήσει η «Microsoft». Σε συνδυασμό πάντα με τις διευκολύνσεις που προσέφερε η ελληνική κυβέρνηση στο αμερικανικό μονοπώλιο, ώστε να είναι πιο «αποδοτική» η επένδυσή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της εταιρείας Μπραντ Σμιθ ευχαρίστησε προσωπικά τον πρωθυπουργό για τη στήριξή του. Αν και δεν έχει διευκρινιστεί σε ποιες «διευκολύνσεις» (φορολογικές «αλά ιρλανδικά» ή άλλες, π.χ. ενοικίαση για μεταφορά υπολογιστικού φόρτου του κράτους από κρατικές υπολογιστικές υποδομές) συμφώνησε η κυβέρνηση, το σίγουρο είναι ότι η «Microsoft» θα βρει στην Ελλάδα έμπειρο και υψηλού επιπέδου επιστημονικό δυναμικό για τη λειτουργία του κέντρου και μάλιστα σε καλή τιμή πώλησης της εργατικής του δύναμης.

* * *

Τι σημαίνει πραγματικά η νέα «πολύφερνη νύφη» για τον ελληνικό λαό; Σύμφωνα με τον σύμβουλο του πρωθυπουργού Αλ. Πατέλη, τα πλεονεκτήματα που αποκτά η χώρα είναι «ασφάλεια και ανθεκτικότητα», αφού «δεν θα εξαρτόμαστε από άλλες χώρες ή από πιθανή αστάθεια στις συνδέσεις και φυσικά καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για την εθνική μας ασφάλεια και τις γεωπολιτικές προεκτάσεις που έχει». Στην πραγματικότητα, όμως, τα αποθηκευμένα δεδομένα παραμένουν στη διάθεση της «Microsoft», είτε το data center βρίσκεται στην Ολλανδία (εκεί λειτουργεί σήμερα ο κόμβος που εξυπηρετεί τους πελάτες της «Microsoft» στη χώρα μας) είτε στην Ελλάδα. Παίρνοντας μάλιστα υπόψη τη σημασία που έχει για τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς η Νοτιοανατολική Μεσόγειος, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η χώρα μας αναβαθμίζεται σε «κόμβο» συλλογής και αποθήκευσης δισεκατομμυρίων ευαίσθητων δεδομένων από τα κράτη της περιοχής, που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες και τα προγράμματα της «Microsoft». Οσο λοιπόν κι αν «εγγυάται» η κυβέρνηση ότι η ασφάλειά τους είναι δεδομένη, ποιος μπορεί να την πιστέψει όταν έχουμε το παράδειγμα επιχειρηματικών κολοσσών (π.χ. «Facebook») που δραστηριοποιούνται στις τεχνολογίες αιχμής και κάνουν φύλλο και φτερό τα δεδομένα των χρηστών - πελατών τους (ιδιωτών, επιχειρήσεων, ακόμα και κρατών); Που τα αξιοποιούν για εμπορικούς, ακόμα και κατασκοπευτικούς σκοπούς, άμεσα συνδεδεμένους με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς; Τι άλλο μπορεί να σημαίνει επομένως η εξέλιξη αυτή, πέρα από ενεργότερη εμπλοκή της χώρας σε αυτούς τους ανταγωνισμούς; Σε συνθήκες μάλιστα που η συλλογή και αξιοποίηση δεδομένων και πληροφοριών είναι βασικό στοιχείο των σύγχρονων πολέμων.

* * *

Και κάτι ακόμα: Πόσο άσχετη είναι η επένδυση αυτή του αμερικανικού μονοπωλίου με τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας για το ποιος θα κυριαρχήσει στον τομέα της τεχνολογίας και των δικτύων, σε μια περίοδο μάλιστα που οι ΗΠΑ αξιοποιούν όλα τα μέσα για να αποκλείσουν τις κινεζικές πολυεθνικές από την ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) αγορά των 5G; Μέχρι και στο ΝΑΤΟ έφτασε η σχετική συζήτηση! Κατά τ' άλλα, ο πρωθυπουργός μίλησε για «τομή ολιστικού εκσυχρονισμού» του κράτους, κρύβοντας ότι μέσα απ' αυτήν την επένδυση παραδίδεται το λογισμικό του δημόσιου τομέα στη συγκεκριμένη εταιρεία για τη δημιουργία ενός data center, που με τα εξασφαλισμένα κέρδη από το κράτος αποκτά στρατηγικό πλεονέκτημα για να κυριαρχήσει στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας. Τέλος, ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι η ταχύτητα στην επικοινωνία «ανοίγει παράθυρο γνώσης για όλους». Δηλαδή, μόλις φτιάξει η «Microsoft» το κέντρο δεδομένων, τέλος τα πάθη για μαθητές και εκπαιδευτικούς! Οι υπολογιστές και τα τάμπλετ που δεν έχουν, οι αργές γραμμές επικοινωνίας με το διαδίκτυο, θα αρχίσουν να δουλεύουν σαν αστραπή! Οχι μόνο δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει «χρυσάφι» τους παρόχους γραμμών internet, που κάνουν δουλειές με φούντες στη χώρα μας.

* * *

Ειπώθηκαν κι άλλα, όπως ότι η «Microsoft» θα δώσει φτηνότερα τις υπηρεσίες «νέφους» σε Ελληνες πελάτες, ότι θα ωφεληθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ότι θα δοθεί ώθηση σε νεοφυείς επιχειρήσεις, μέχρι και ότι θα οδηγήσει στην αντιστροφή του «brain drain». Πρόκειται πραγματικά για αερολογίες, που στόχο έχουν να κρύψουν την ουσία: Οτι πρόκειται για μια ακόμα συμφωνία που υποτάσσει τα επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης εργασίας στις ανάγκες του αστικού κράτους και των μεγάλων ομίλων, στους σκληρούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε βάρος των αναγκών του λαού, τη στιγμή που πράγματι όλα αυτά θα μπορούσαν να λύσουν λαϊκά προβλήματα, σε συνθήκες μιας νέας, ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας.

Σ. Π.

Αντιλαϊκός «κρίκος»

Ενας ακόμα κρίκος στη μακρά αλυσίδα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου από την κυβέρνηση, που φορτώνει στο λαό τα βάρη και της νέας οικονομικής κρίσης, είναι ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2021, το προσχέδιο του οποίου κατατέθηκε τη Δευτέρα στη Βουλή.

Αν και το προσχέδιο μιλάει για «εξαιρετικά υψηλή αβεβαιότητα στις προβλέψεις», εξαιτίας της πανδημίας και των γεωπολιτικών εξελίξεων, το μόνο βέβαιο είναι ότι ετοιμάζονται να στείλουν ξανά το λογαριασμό στο λαό, προκειμένου να ανακάμψει το κεφάλαιο.

Τα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν είναι πολλά: Σε έναν ακόμα προϋπολογισμό, η φοροληστεία των λαϊκών νοικοκυριών συνεχίζεται ακάθεκτη. Οι συνολικοί φόροι προβλέπεται να απογειωθούν κατά 4,95 δισ. ευρώ, στα 49,5 δισ., με τους επιχειρηματικούς ομίλους να πληρώνουν λιγότερο από το 7%!

Αντίστροφα, οι νέες περικοπές σε συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες μεταφράζονται σε διατήρηση και επέκταση των φοροελαφρύνσεων, απαλλαγών και άλλων διευκολύνσεων προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οπως με τα 816 εκατ. ευρώ που προβλέπονται από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μισθωτών και τα οποία, εκτός όλων των άλλων, ανοίγουν νέες τρύπες στα ρημαγμένα Ταμεία.

Ο προϋπολογισμός περιγράφει επίσης αδρά τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που θα αποτυπωθούν «με το νι και με το σίγμα» στο «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης 2021 - 2023», όταν η κυβέρνηση το καταθέσει στην Κομισιόν, για να ξεκινήσουν οι εκταμιεύσεις του «Ταμείου Ανάκαμψης».

Πρόκειται για χρήματα που θα διοχετευθούν εξολοκλήρου για να στηριχτούν με επιχορηγήσεις και δάνεια οι επενδύσεις των ομίλων, την ίδια ώρα που νοσοκομεία και σχολεία στενάζουν από τις ελλείψεις, εν μέσω μάλιστα πανδημίας. Να σημειωθεί ότι η συμβολή του Ταμείου στην ανάκαμψη της οικονομίας την επόμενη χρονιά υπολογίζεται στο 2% του ΑΕΠ. Τι θα κερδίσει όμως ο λαός;

Απολύτως τίποτα! Αντίθετα, θα χάσει κιόλας. Γιατί όπως δείχνει και το πόρισμα της «Επιτροπής Πισσαρίδη», ο σχεδιασμός αυτός στην «πίσω όψη» γράφει νέα σκληρά αντεργατικά μέτρα, παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, πλειστηριασμούς και φτώχεια για το λαό, επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων για το αστικό κράτος, που είναι από χέρι εχθρικό απέναντι στο λαό και τις ανάγκες του.

Το προσχέδιο του προϋπολογισμού «υπενθυμίζει» επίσης ότι «η θετική αξιολόγηση των αιτήσεων πληρωμών» που θα υποβάλει η κυβέρνηση στην Κομισιόν «θα εξαρτηθεί από την ικανοποιητική εκπλήρωση των σχετικών οροσήμων και στόχων».

Ουσιαστικά ομολογείται ότι προϋπόθεση για την εκταμίευση των χρημάτων είναι η κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με τα κριτήρια που προβλέπονται τόσο από την «κανονικότητα» των Ευρωπαϊκών Εξαμήνων όσο και από την ενισχυμένη «μεταμνημονιακή» εποπτεία, που άφησε παρακαταθήκη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Εικόνα από το μέλλον είναι και όσα καταγράφονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού ως απολογισμός του κρατικού πακέτου στήριξης, ύψους 21,5 δισ. ευρώ (δημοσιονομικά μέτρα, αναβολή φόρων και παροχή ρευστότητας), που έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή για τους ομίλους, στο όνομα της αντιμετώπισης των συνεπειών της πανδημίας. Η «θετική επίδραση» του πακέτου στην οικονομία εκτιμάται στο 6% του ΑΕΠ.

Αλλά ποια ήταν η επίδραση των μέτρων αυτών για το λαό; Ξήλωμα δικαιωμάτων, ξεσάλωμα της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, νέα αντεργατικά μέτρα, φόροι που θα βρουν μπροστά τους τα λαϊκά στρώματα. Χώρια που την ίδια περίοδο, τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν το 97% σχεδόν των εσόδων του κράτους, έναντι μόλις του 3% που πλήρωσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις!

Αυτό είναι το τίμημα για να περιοριστούν οι ζημιές των ομίλων από τη νέα οικονομική κρίση, στην οποία επιδρά η πανδημία. Το ίδιο τίμημα όμως προβλέπει για το λαό και η «εναλλακτική» τάχα πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, που ζητάει «περισσότερα και νωρίτερα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και «διάχυση» σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με παράταση των δημοσιονομικών «διευκολύνσεων» από την ΕΕ, ώστε να είναι πιο εύκολη η διαχείρισή τους και να μην κινδυνεύσει η «κοινωνική συνοχή».

Απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις, ο λαός δεν έχει ούτε λεπτό για ξόδεμα. Μόνο με τον αγώνα του κάτω από το σύνθημα «Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε ξανά» μπορεί να ξηλώσει την αλυσίδα που κρατάει δεμένο τον ίδιο και τις ανάγκες του, στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Κι αυτό θα διαδηλώσει μαχητικά στις 13 Οκτώβρη.