Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας made in State Department προωθεί το Υπουργείο Παιδείας του Σύριζα

Κατιούσα

Από τους διακηρυγμένους στόχους της αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες, “ευαίσθητες” περιοχές, είναι η “άμβλυνση των αντιαμερικανικών αισθημάτων” μέσω της εκπαίδευσης. Και ποιος θα μπορούσε να υλοποιήσει καλύτερα αυτούς τους σχεδιασμούς, αν όχι η κυβέρνηση Σύριζα, που κατόρθωσε να γίνει η πιο φιλαμερικανική κυβέρνηση μετά τη χούντα και να μετατρέψει την Ελλάδα στο χρησιμότερο νατοϊκό μεντεσέ. Όχημα υλοποίησης αυτών των στόχων είναι του υπουργείο παιδείας, που προωθεί το χρηματοδοτούμενο απευθείας από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ πρόγραμμα “FLEX”, ένα διαγωνισμό του οποίου οι νικητές θα μένουν σε ανάδοχη οικογένεια των ΗΠΑ, φοιτώντας σε σχολείο της χώρας. Την έντονη αντίδρασή της στα κυοφορούμενα αυτά σχέδια εξέφρασε η γραμματεία εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, καλώντας κάθε συνάδελφο παιδαγωγό να ορθώσει το ανάστημά του σε αυτή την απόπειρα ενστάλαξης ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας στη νέα γενιά. Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Δεν διστάζει σε τίποτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να μετατρέψει στα μάτια της νέας γενιάς τα αμερικάνικα γεράκια του πολέμου σε «περιστέρια της ειρήνης και της δημοκρατίας». Ακολουθώντας τη flexible “αντιμπεριαλιστική” πολιτική της που γεμίζει την Ελλάδα με βάσεις του ΝΑΤΟ ακόμα και για πυρηνικά όπλα, το Υπουργείο Παιδείας προωθεί στα σχολεία το πρόγραμμα FLEX που «χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την κυβέρνηση των Η.Π.Α, υπό τη διαχείριση του Γραφείου Εκπαιδευτικών και Πολιτιστικών Υποθέσεων (ECA) του Υπουργείου Εξωτερικών (US Department of State) των Η.Π.Α.»
Το πρόγραμμα προσφέρει υποτροφίες σε μαθητές που επιλέγονται μέσω διαγωνισμού, για να μείνουν ένα χρόνο στις Η.Π.Α, σε οικογένεια υποδοχής και να φοιτήσουν σε σχολείο εκεί.
Το Υπουργείο φαίνεται ότι διάβασε με μεγάλη προσοχή την έκθεση του State Department για την Ελλάδα και την προτροπή προς την κυβέρνηση να επιχειρήσει και “μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα να αμβλύνει τα αισθήματα αντιαμερικανισμού που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία”

Η σχετική ανακοίνωση που προωθείται στα σχολεία αναφέρει ότι το πρόγραμμα FLEX δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να μάθουν για τους ανθρώπους και την κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Καθόλου τυχαία αναφέρεται η Μέση Ανατολή, η Αφρική, η Ασία ως περιοχές που υλοποιείται το πρόγραμμα..
Γνωρίζαμε ότι έχουν μεγάλη αγωνία «οι αριστεροί κυβερνώντες» να πάρουν το βραβείο του καλού μεντεσέ στα Βαλκάνια, αλλά αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν έχει μείνει στάλα τσίπα…
Aναρωτιόμαστε ποια κουλτούρα και ποιες αξίες θέλει να μεταλαμπαδεύσει το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ στους μαθητές μας;
Θα τους μάθει για την ιστορία του αντιπολεμικού κινήματος των ΗΠΑ;
Θα τους μάθει για τους αγώνες εξίσωσης των δικαιωμάτων λευκών και μαύρων;
Ή μήπως θα τους μάθει τις «διαβολικά καλές» αξίες της Αμερικάνικης άρχουσας τάξης για την  επιβολή της ισχύος δια πυρός και σιδήρου σε όλο τον πλανήτη; : Φτιάχνω βάσεις, στέλνω στρατεύματα, βομβαρδίζω και αυτά τα ονομάζω ανθρωπιστικές επεμβάσεις, αγώνας για τη δημοκρατίας και στα διδάσκω κιόλας σαν αμερικάνικες αξίες…
Αυτές τις «αξίες» θέλει η κυβέρνηση να μεταλαμπαδεύσει σε μαθητές 15 και 16 χρόνων προκειμένου να ξεπλύνει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αντιμετωπίζοντας τους εκπαιδευτικούς ως ιθαγενείς που τρώνε κουτόχορτο. Έλεος πια!  Γνωρίζουμε καλά τις αξίες ενός συστήματος που έχει μετατρέψει ακόμα και τα σχολεία κυριολεκτικά σε εμπόλεμη ζώνη, που είναι εξπέρ στον εμπαιγμό και στην χυδαία προπαγάνδα. Στα μάτια των μαθητών μας βλέπουμε τα παιδιά όλου του κόσμου:
Τα βομβαρδισμένα σχολεία, νοσοκομεία και σπίτια στην Συρία, στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιρακ, τα πνιγμένα προσφυγόπουλα, τις αλλαγές συνόρων και τις νέες εντάσεις στα Βαλκάνια …
Ας ψάξουν άλλου για συνενόχους στο έγκλημα που και ο ελληνικός λαός έχει βιώσει με την δικτατορία του 1967, την Κύπρο, τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Τα σωματεία και η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να καταδικάσουν αυτά τα προγράμματα. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε παιδαγωγοί και έχουμε ευθύνη για τη νέα γενιά. Κανένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί  να μένει αδιάφορος, δεν μπορεί να συναινέσει στην διαπαιδαγώγηση των μαθητών μας με τις πιο αντιδραστικές και μαύρες αξίες made in USA!! 

2.154 καλημέρα και καλή δουλειά!

Μπορεί να τους είδες στη στάση το ξημέρωμα, σφιγμένους στα παλτά τους να τρέμουν δίπλα σου περιμένοντας το λεωφορείο. Ίσως να μπήκατε στο ίδιο τρόλεϊ ή ακόμη και να κατεβήκατε στην ίδια στάση. Μπορεί να σε σκούντησαν κατά λάθος αφηρημένοι καθώς βάδιζαν γρήγορα να προλάβουν να πάνε για δουλειά στην ώρα τους. Ίσως να έμεναν στο απέναντι διαμέρισμα ή στη δίπλα πολυκατοικία. 


Τους ξέρεις, τους είδες, μιλήσατε… Δεν είναι άγνωστοι, δεν είναι ανώνυμοι, δεν είναι κάποιοι, δεν είναι λίγοι. Είναι 2154 συνάδελφοί σου, που έφυγαν το πρωί από το σπίτι τους για το μεροκάματο, χαιρέτησαν τις οικογένειές τους και υποσχέθηκαν πως θα γυρίσουν το βράδυ με “το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών”, εκείνο το ψωμί του Ρίτσου στο καπνισμένο του τσουκάλι. Δε γύρισαν όμως ποτέ πίσω, διότι η αξία της ανθρώπινης ζωής βαραίνει λιγότερο στην καπιταλιστική πλάστιγγα που γέρνει πάντα προς τα κέρδη των επιχειρήσεων. Δεν είναι εργατικά δυστυχήματα, είναι προμελετημένα εγκλήματα, εκ προθέσεως και κατ’ εξακολούθηση. Οι εγκληματίες κυκλοφορούν εκεί έξω ελεύθεροι, κολυμπάνε στα πλούτη και αποτελούν τα εκλεκτά μέλη της σάπιας ελίτ του κεφαλαίου. Δεν έχυσαν ούτε μία σταγόνα δάκρυ για αυτούς που έχυσαν ποτάμια αίματος στα σφαγεία τους.


Τους ξέρεις, ο τελευταίος σκοτώθηκε μόλις προχθές το απόγευμα, εδώ δίπλα σου στα Οινόφυτα, την ώρα που πιθανώς εσύ έβλεπες ποδόσφαιρο και έπινες καφέ. Μη νοιώσεις άσχημα ακόμα δεν ευθύνεσαι εσύ για το χαμό του. Έχεις να σκεφτείς άλλους 2153 από την αρχή του υπέρλαμπρου Millennium. Αλλάξαμε χρόνο, αιώνα, χιλιετία, αλλάξαμε εποχή, αλλάξαμε νόμισμα, ξεχάσαμε όμως να αλλάξουμε την κοινωνία. Σε λιγότερο από 20 χρόνια, από το Γενάρη του 2000 μέχρι σήμερα, 2154 συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους στα εργατικά κάτεργα. Μην ξεγελιέσαι δεν είναι μόνο γιαπιά, σκαλωσιές και γαλαρίες ορυχείων, δεν είναι μόνο φάμπρικες και αποθήκες, είναι και δρόμοι και γραφεία και μαγαζιά. Και όλοι αυτοί είναι οι επίσημοι, οι καταγεγραμμένοι, οι νόμιμοι, οι επώνυμοι. Υπάρχουν και μερικές χιλιάδες ανεπίσημοι, ανώνυμοι, λαθραίοι, παράνομοι, ανύπαρκτοι, μετανάστες που τους παράχωσαν σε μια χωματερή και οι μάνες τους κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά δεν έμαθαν ποτέ τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά που κάποτε θήλασαν στην αγκαλιά τους. Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού…

Η ψυχρή και απελευθερωμένη από κάθε συναισθηματισμό επιστήμη της στατιστικής μας μιλάει ξεκάθαρα με αμείλικτους αριθμούς δια στόματος ΕΛΣΤΑΤ και Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Ο τραγικός απολογισμός είναι 2154 νεκροί εργάτες από το 2000 ως σήμερα. 19 νεκροί εργάτες από την Πρωτοχρονιά του 2019. Ο Ριζοσπάστης στις 22 Νοέμβρη 2018 παρατηρεί ορθώς πως στα χρόνια της κρίσης, ενώ διευρύνεται η ευελιξία στην εργασία, ενώ αυξάνεται η ανεργία, ταυτόχρονα αυξάνονται και τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα. Πώς όμως μπορεί να συμβαίνει αυτό το μαθηματικό παράδοξο, το οποίο αν εκφράσουμε στο καρτεσιανό σύστημα παρατηρούμε στον έναν άξονα πως μειώνονται οι θέσεις εργασίας και οι εργατοώρες και στον άλλο αυξάνονται τα εργατικά ατυχήματα και δυστυχήματα; Αν λάβουμε υπόψη πως παράλληλα με αυτά, κατά τα χρόνια της κρίσης τους, έχουμε άλλο ένα «παράδοξο» κατά το οποίο οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, το θολό τοπίο αρχίζει να ξεθαμπώνει.

Και εδώ μπαίνει στη συζήτησή μας για μία ακόμη φορά ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος έρχεται να ξεκαθαρίσει εντελώς το τοπίο και μας υπενθυμίζει πως «Σίγουρα η θέληση του κεφαλαιοκράτη είναι να παίρνει όσα περισσότερα μπορεί να πάρει. Εκείνο όμως που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να μη φλυαρούμε γύρω από τη θέλησή του, αλλά να εξετάζουμε την εξουσία του, τα όρια αυτής της εξουσίας και το χαρακτήρα αυτών των ορίων». Αυτά μας λέει ο Μαρξ στο “Μισθός, Τιμή και Κέρδος” (το οποίο εκδόθηκε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή). Ποια είναι όμως τα όρια αυτής της εξουσίας που ασκεί ο κεφαλαιοκράτης στην εργατική τάξη για να “αυγατέυει των κερδών του το σωρό”; Στην τελευταία εικοσαετία του εκσυγχρονισμού το εργατικό κίνημα περνά ξανά το δικό του μεσαίωνα. Οι αντεργατικοί νόμοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον και το εργατικό δίκαιο – ευρωπαϊκό και ελληνικό – έχει μετατραπεί σε αρωγό επενδύσεων των ισχυρών. Εμείς μόνο χάνουμε αιματοβαμμένες κατακτήσεις αιώνων και δικαιώματα. Εκείνοι μόνο κερδίζουν χρήμα.

Τα όρια λοιπόν, αν υπάρχουν, είναι τόσο αχνά που εν ριπή οφθαλμού η εργοδοσία τα σβήνει και τα ξαναχαράσσει λίγο πιο βαθιά στα σπλάχνα μας. Θυμάμαι από το λύκειο ένα ελεεινό μάθημα της τεχνολογικής κατεύθυνσης, το ΑΟΔΕ γνωστό και ως Μάνατζμεντ, στο οποίο μάλιστα εξεταζόμασταν και πανελλαδικώς, να μας μαθαίνει τις φιλελεύθερες εκείνες θεωρίες των σχολών Τέιλορ και Φρίντμαν που μας έλεγαν πώς αυξάνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων. Το πρώτο και κύριο είναι σαφώς η μείωση του λειτουργικού κόστους. Δηλαδή μισθοί και επιδόματα, ασφαλιστικές εισφορές και κάθε άλλη εργατική παροχή. Στο βωμό των κερδών μπαίνουν και άλλες περικοπές υπό την ανοχή του κρατικού μηχανισμού. Έλλειψη μέσων προστασίας, κατάχρηση ωραρίων και ότι άλλο προφυλάσσει τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη. Εργάτες που αργοπεθαίνουν από την κούραση σε ετοιμόρροπες σκαλωσιές χωρίς μέτρα προστασίας, χωρίς την παραμικρή εξασφάλιση πως θα γυρίσουν στο σπίτι τους το βράδυ ζωντανοί και ολόκληροι. Και αν δεν είναι τόσο παραγωγικοί όσο τους θέλει ο εργοδότης, ένας από αυτούς που δεν πρέπει να κατηγορούμε εμείς οι αχάριστοι κομμουνιστές διότι δίνουν ψωμί στο λαό, τότε απλά ο εργάτης παροπλίζεται χωρίς καμιά αποζημίωση, χωρίς καμιά δικαιολογία, εξάλλου τόσοι περιμένουν εκεί έξω στην ουρά για να δουλέψουν… Όπως μας λέει και ο Γιώργος Σκούρτης “και μην ξανάρθεις στη δουλειά, ορθά-κοφτά”.

Τίς πταίει αγαπητοί μου φίλοι τελικά; Ο εργοδότης που μας πετάει το ξεροκόμματο υπό την ανοχή του κράτους και πάντα σύννομα, λαμβάνοντας υπόψη το εκάστοτε ισχύον εργατικό “δίκαιο”; (μα δεν ακούγεται εντελώς οξύμωρος αυτός ο συνδυασμός λέξεων;) Οι υπαλληλικές κυβερνήσεις των Ε.Ε και ΝΑΤΟ που κυβερνούν αυτό τον τόπο; Τα δημοκρατικά και προοδευτικά, φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά εκείνα κόμματα (πλην ΚΚΕ σαφώς) που ψηφίζουν αντάμα, πέρα από σημαίες και χρώματα, συνθήκες Μάαστριχτ, μνημόνια, ευρωπαϊκές οδηγίες και νόμους, πάντα προσανατολισμένα προς το κέρδος του κεφαλαίου; Η ξεπουλημένη ΓΣΕΕ των εργοδοτών και οι εργατοπατέρες που κατέστρεψαν με τον κομματικό τους συνδικαλισμό το εργατικό κίνημα; (ευχαριστούμε Ανδρέα) Ο λαός που αποτελεί το εκλογικό σώμα που ψηφίζει αυτά τα κόμματα; Οι εργάτες που είτε έχουν υπνωτιστεί πλέον από την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό (και πάλι ευχαριστούμε Ανδρέα) και δεν αποχωρίζονται τον καναπέ τους; Οι προλετάριοι που δεν αντιλαμβάνονται αυτό που εδώ και 170 χρόνια βροντοφωνάζει το μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς, πως το μόνο που έχουν να χάσουν είναι οι αλυσίδες τους; Η ανελέητη τρομοκρατία που τους ασκούν τα αφεντικά, απειλώντας τους πως αν συνδικαλιστούν, αν απεργήσουν, αν διεκδικήσουν θα απολυθούν και θα αφήσουν στο δρόμο την οικογένειά τους; Φταίνε όλα αυτά μαζί και ακόμη περισσότερα. Φταίμε όλοι εμείς που δεν έχουμε γκρεμίσει αυτό το απόβαρο από τις πλάτες μας με μια κίνηση, φταίμε που τους ανεχόμαστε κρυμμένοι στα ολόχρυσα κλουβάκια μας, νοικοκυραίοι που δε νοιάζονται για τον διπλανό τους, μη βρουν κανέναν μπελά και κοιτάζουν πάντα τη δουλειά τους και μόνο.

Τώρα ναι, μπορείς να νοιώσεις άσχημα για το χαμό των 2154 συναδέλφων σου, τώρα ξέρεις τι γίνεται και είσαι μέρος αυτού, τώρα είσαι συνένοχος στο έγκλημα με την ανοχή σου, με την αδιαφορία σου, με την αμέλειά σου. Τώρα συνειδητοποιείς γιατί σε ζαλίζει συνεχώς αυτός ο γραφικός συνάδελφος που κρατάει το πάκο με τις ανακοινώσεις, όταν σε πετύχει στο διάδρομο, στο κυλικείο, στην αυλή για τσιγάρο και σου ζητά να γραφτείς στο σωματείο σου, να απεργήσεις, να κατέβεις στο συλλαλητήριο, να στηρίξεις τους συναδέλφους σου, να υπερασπιστείς τον ίδιο σου τον εαυτό απέναντί στις αντεργατικές συμπληγάδες που όσο πάει και στενεύουν, έστω και τώρα λίγο πριν σε λιώσουν εντελώς. Δεν είναι αργά, το ΠΑΜΕ είναι εκεί και σε περιμένει, σε καλεί, ξέρεις που θα το βρεις, ακολούθα το τραγούδι του “Στ’ αφεντικά τη δύναμή μας δεν πουλάμε, στην εκμετάλλευση δεν σκύβουν οι λαοί, έλα μαζί να πάμε εργάτη με το ΠΑΜΕ, στους ταξικούς αγώνες κρίνεται η ζωή.”

Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

Κι αυτοί γελάνε… – Η δεύτερη δίκη του Μπελογιάννη και των συντρόφων του

Μάνος Δούκας

Σαν σήμερα, 15 Φεβρουαρίου 1952, αρχίζει η δεύτερη δίκη του Μπελογιάννη και των συντρόφων του στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών. Η δίκη που κατέληξε στην εκτέλεση. Η φωτογραφία είναι από αυτή τη “δίκη Μπελογιάννη” … Κοιτάξτε τους λίγο και σκεφτείτε …
Ποια “χαρά” τους δίνει τέτοιο φωτεινό γέλιο ; Και δε χαμογελάνε απλώς … Το ύφος τους είναι και λίγο ειρωνικό … Τι μπορεί να τους φαίνεται τόσο αστείο που γελάνε; Η κατάθεση ενός ακόμα άθλιου ψευδομάρτυρα; Η αγόρευση του στημένου δημόσιου κατήγορου; Η αναγγελία της πλαστής κατηγορίας; Η ηλίθια φράση … “είναι κατάσκοποι”; Η προειλημμένη απόφαση … “εις θάνατον”;
Τι αστείο αλήθεια! Λες και δεν τους συμβαίνει τίποτα … Λες και παρακολουθούν σαν παρατηρητές μια κάποια ιστορική στιγμή … Λες κι έχουν μείνει εκείνη την ώρα πάνω στη γη, μόνο οι πέντε τους … αυτοί οι τέσσερεις κι ο πλανήτης … Λες και μιλάνε για κάποιους άλλους … Λες και η δίκη κι η εκτέλεσή τους στο μυαλό τους έχει τελειώσει πριν πέσουν οι σφαίρες … Αφού είχαν κάνει τις πολιτικές τους εκτιμήσεις, ότι το σύστημα πρέπει να τους εκτελέσει … Αφού ήταν πιο βέβαιοι κι από τους δικαστές για την τελική απόφαση …

Κοιτάξτε λίγο τη φωτογραφία … Κοιτάξτε την πολύ … Κοιτάξτε την μέχρι να τυπωθεί στο πίσω μέρος των ματιών σας … Για πάντα …

Μάνος Δούκας

Κόκκινο κρίνο στην αλάνα – Ο Αριστείδης Παγκρατίδης και το μυστήριο γύρω από το “δράκο του Σεϊχ-Σου”

Κατιούσα

“Σ’ έστησαν σε μια γωνιά και ήσουνα νέο παλληκάρι / σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν τέσσεροι φαντάροι / σ’ έστησαν σε μια γωνιά και σημαδεύαν τη καρδιά σου / σ’ έστησαν σε μια γωνιά κι ήταν πρωί και παγωνιά” λένε οι στίχοι του πασίγνωστου τραγουδιού “Αλάνα” των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου, το οποίο δεν αναφέρεται, όπως θα φαινόταν ίσως εκ πρώτης όψης, σε κάποιον εκτελεσμένο πολιτικό κρατούμενο των εμφυλιακών χρόνων, αλλά στον Αριστείδη Παγκρατίδη, ένα φτωχοδιάβολο από τη Θεσσαλονίκη που κατηγορήθηκε ως ο πιο διαβόητος εγκληματίας της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Μέχρι σήμερα αποτελεί αντικείμενο διαμάχης αν ο Παγκρατίδης ήταν πράγματι ο δράστης αιματηρών και ενίοτε θανατηφόρων επιθέσεων κατά νεαρών γυναικών και ζευγαριών στο δάσος του Σεϊχ Σου που βρίσκεται πάνω από τη Θεσσαλονίκη, τοποθεσία που έδωσε και το όνομα στο διαβόητο “δράκο” της περιοχής. Οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν πάντως στο γεγονός πως η δίκη δε διεξήχθη με δίκαιους όρους και πως η σύλληψή του αποτέλεσε αντιπερισμπασμό σε μια εποχή βεβαρυμένη από τη δράση των παρακρατικών στην πόλη, με αποκορύφωμα τη δολοφονία Λαμπράκη.
Ήρθε στον κόσμο το Μάη του 1940 στα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, σε φτωχή οικογένεια αγροτών, με το στρατιωτικό πατέρα του να εκτελείται μπροστά στην οικογένεια από συγχωριανό του που ανήκε στον ΕΛΑΣ. Η οικογένεια εγκαθίσταται στην Τούμπα με τη μητέρα να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού και στη συνέχεια να παντρεύεται έναν εισπράκτορα λεωφορείων. Ο Αριστείδης έμεινε μαζί τους, ενώ τα δυο αδέρφια του στάλθηκαν στον Πειραιά σε συγγενείς. Ο Αριστείδης φοίτησε μόνο στις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού, μένοντας τρία χρόνια στην πρώτη, κάτι που πιθανόν είναι ένδειξη κάποιας αδιάγνωστης μαθησιακής δυσκολίας ή και ελαφράς νοητικής στέρησης. Σίγουρα πάντως ήταν λειτουργικά αναλφάβητος. Δούλεψε από εδώ κι από εκεί για να επιβιώσει ως λουστράκος, πωλητής λεμονιών, ρακοσυλλέκτης, χαμάλης του λιμανιού, γκαρσόνι και βοηθός στο «γύρο του θανάτου» σε λούνα παρκ. Όταν ήταν 10 χρονών έπεσε θύμα ασέλγειας από έναν χημικό, που του έδωσε λεφτά για την κακοποίηση. Για να επιβιώσει, ο Παγκρατίδης εκδιδόταν τακτικά, ενώ επιδιδόταν και σε μικροκλοπές. Μία από αυτές, στο κυλικείο του γυμναστηρίου του ΠΑΟΚ, τον οδήγησε στη σύλληψη και την Πρόνοια ανηλίκων. Αργότερα συλλαμβάνεται και στέλνεται στο αναμορφωτήριο για την κλοπή δουο ποδηλάτων με ένα φίλο του.
Στο μεταξύ, έχει ήδη πραγματοποιηθεί το Φλεβάρη του 1958 η πρώτη επίθεση στο δάσος του Σέιχ Σου, σε καθηγήτρια του Αμερικανικού Κολλεγίου. Ο δράστης πέταξε πέτρα στη γυναίκα, το έβαλε όμως στα πόδια όταν αντιλήφθηκε πως ένα αυτοκίνητο ερχόταν προς το δάσος. Τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς η σύζυγος ενός στρατιωτικού με το σοφέρ εραστή της, δέχονται επίθεση με πέτρα, το ίδιο και ένα νεαρό ζευγάρι τον επόμενο μήνα.
Ένα χρόνο μετά, στις 19 Φεβρουάριου του 1959, ο δράστης επιτέθηκε και πάλι με πέτρα, σε ένα ζευγαράκι- τον Αθανάσιο Παναγιώτου και την Ελεονώρα Βλαχογιάννη,- που ήθελε να απομονωθεί στο δάσος, και τους κατάφερε βαριά τραύματα. Οι γιατροί έκαναν μεγάλες προσπάθειες να σώσουν τη ζωή τους και τελικά τα κατάφεραν. Τους επόμενους μήνες ο άγνωστος θα επιτεθεί και πάλι σε δυο ζευγαράκια που βρίσκονταν στην περιοχή, χωρίς όμως να τους καταφέρει σημαντικά τραύματα.
Τον επόμενο χρόνο, στις 6 Μάρτη 1959, η Θεσσαλονίκη και όλη η Ελλάδα θα συγκλονιστούν από το διπλό φονικό του ίλαρχου Κωνσταντίνου Ραΐση και της φίλης του Ευδοξίας Παληογιάννη στη Μίκρα: «Ενώ εψυχορράγει ακόμη η νέα, εβιάζετο υπό των κακούργων, ο δε ίλαρχος επάλαισεν απεγνωσμένα με τους στυγερούς δράστας». Τότε θεωρούνταν δεδομένο ότι το φονικό είχε διαπραχθεί από δύο δράστες. Συνελήφθησαν δυο φαντάροι που είχαν δει το ζευγάρι, που παρά τις αντιφάσεις στις οποίες έπεσαν, τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.
Ούτε ένα μήνα μετά, νέο θύμα του δράκου ήταν η μοδίστρια και φοιτήτρια νοσοκόμα του Δημοτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, Μελπομένη Πατρικίου.Η πόλη παρέλυσε σε ένα πρωτοφανές πέπλο φόβου και οι νεαρές κυρίως γυναίκες κλειδαμπαρώνοντας στα σπίτια τους, ενώ ο δράστης επικηρύχθηκε για 100.00 δρχ.
Κι ενώ οι επιθέσεις είχαν σταματήσει, ο Παγκρατίδης συνελήφθη τα ξημερώματα της 7^ης Δεκέβρη 1963 την ώρα που προσπαθούσε να το σκάσει από το ορφανοτροφείο «Μέγας Αλέξανδρος», όπου προηγουμένως είχε προσπαθήσει να βιάσει μια 12χρονη τρόφιμη. Ο Παγκρατίδης ομολογεί όχι μόνο αυτή την πράξη του, αλλά και πως είναι ο δράστης των εγκλημάτων στο Σεϊχ Σου, με αποτέλεσμα αμέσως ο τύπος της εποχής να το βαφτίσει “δράκο”. Σύμφωνα μάλιστα με τους υποστηρικτές της ενοχής του, αποκάλυψε κατά την ανάκριση στοιχεία που μόνο ο δολοφόνος θα μπορούσε να γνωρίζει, καθώς δεν είχαν διαρρεύσει στον τύπο.

Η εξέλιξη όμως θα είναι διαφορετική, καθώς μόλις απέκτησε συνηγόρους, ο Παγκρατίδης ανακάλεσε την αρχική του ομολογία και την παρουσίασε ως προϊόν πιέσεων και βασανιστηρίων των αστυνομικών, καταγγέλλοντας ότι τον άφησαν διψασμένο και πεινασμένο μέχρι να ομολογήσει, ενώ τον υπέβαλαν και στο μαρτύριο της σταγόνας, όπως και σε αναγκαστική ορθοστασία. Ενδεικτικό της βασιμότητας των καταγγελιών αυτών είναι πως με δικαστική παρέμβαση απαγορεύεται στον τύπο κάθε περαιτέρω αναφορά στην υπόθεση. Το 1964 καταδικάστηκε σε 9 χρόνια κάθειρξη και χρηματικό πρόστιμο για τον “εξαναγκασμό σε ασέλγεια” της 12χρονης, έγκλημα που ομολόγησε και απέδωσε στην επήρεια του αλκοόλ και του χασίς, αρνούμενος όμως ότι είχε διαπράξει όσα άλλα του αποδίδονταν.
Η δίκη για τα εγκλήματα στο Σέιχ Σου ξεκίνησε στις 11 Φλεβάρη 1966 και έληξε στις 22 Φεβρουαρίου. Οι επιζώντες των επιθέσεων κι άλλα άτομα που είχαν δει το “δράκο” δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν στο πρόσωπο του Παγκρατίδη το δράστη, ενώ και η ομάδα αίματος που βρέθηκε στο σημείο της δολοφονίας του ζευγαριού διέφερε ελαφρώς από τη δίκη του. Από την άλλη, ο πρότερος βίος του, η χρήση πέτρας στην απόπειρα βιασμού στο ορφανοτροφείο και η κατάθεση του ψυχιάτρου Α. Διακογιάννη που βεβαίωνε πως οι αρχικές ομολογίες ήταν ειλικρινείς κι αυθόρμητες, επισφράγισαν την καταδίκη του Παγκρατίδη και μάλιστα σε θάνατο, παρά την εισαγγελική πρόταση για ισόβια κάθειρξη. Ενδεικτικό της σωρείας παρατυπιών στη δίκη είναι πως οι συνήγοροι του Παγκρατίδη άλλαξαν τρεις φορές, αφού τις δυο πρώτες παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας που δεν εισακουγόταν κανένα από τα αιτήματά τους από την έδρα.
Η εκτέλεσή του έγινε στις 16 Φλεβάρη 1968, με τον ίδιο να πληροφορείται το νέο ένα βράδυ πριν. Υποστήριξε ως το τέλος την αθωότητά του, ενώ ο τύπος της εποχής του απέδωσε τα λόγια “Μανούλα μου γλυκειά, είμαι αθώος”, η οποία όμως, όπως και όλοι οι Έλληνες, έμαθαν για την εκτέλεση από τις εφημερίδες.
Εκτός από το χώρο του πενταγράμμου, η σκοτεινή αυτή υπόθεση τροφοδότησε κι άλλες μορφές τέχνης μέσα στα χρόνια, συγκεκριμένα μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο “Αθώος ή Ένοχος”, που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο, μια μυθιστορηματική βιογραφία του Θωμά Κοροβίνη (Ο γύρος του θανάτου)  που απέσπασε το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 2011 και δυο θεατρικές διασκευές του βιβλίου, με πιο πρόσφατη αυτή του 2018 (Αρίστος) σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.

Για τη στάση του ΚΚΕ στην ψηφοφορία για τη συνταγματική αναθεώρηση

INTIME NEWS

Πραγματοποιήθηκε, το απόγευμα της Πέμπτης 14 Φλεβάρη, στην Ολομέλεια της Βουλής η πρώτη ψηφοφορία για την αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος και σε έναν μήνα θα πραγματοποιηθεί δεύτερη ψηφοφορία, στην οποία θα τεθούν προς ψήφιση οι διατάξεις που συγκέντρωσαν την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των βουλευτών. Παρουσιάζουμε αναλυτικά παρακάτω τη στάση του ΚΚΕ στην ψηφοφορία για τη συνταγματική αναθεώρηση.

Α. Πού καταψήφισε το ΚΚΕ και γιατί

1. Καταψήφισε τις προτάσεις που αποβλέπουν στην ισχυροποίηση και θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, όπως για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας, και πιο συγκεκριμένα:

• Εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η πρόταση στην οποία συγκλίνουν και τα δύο κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αποτελεί όχημα για τη σταθερότητα στη διακυβέρνηση της χώρας, δηλαδή στην απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσα από την αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής. Ταυτόχρονα, η πρόταση για άμεση εκλογή του ΠτΔ από τον λαό, αντικειμενικά άμεσα ή σε μια μελλοντική αναθεώρηση, θα ανοίξει τον δρόμο για διεύρυνση του ρόλου του ΠτΔ στο πολιτικό σύστημα, με πιθανή αύξηση των αρμοδιοτήτων του, κάτι με το οποίο το ΚΚΕ διαφωνεί. Η τελευταία αυτή πρόταση απορρίφθηκε και από βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
• Εποικοδομητική ψήφος δυσπιστίας. Η αντιδραστική αυτή πρόταση εντάσσεται στη δέσμη των προτάσεων που στοχεύουν στην κυβερνητική σταθερότητα. Δηλαδή στην απρόσκοπτη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, φτάνοντας στο σημείο προτάσεις δυσπιστίας που υπερψηφίζονται από τη Βουλή, να μην οδηγούν σε πτώση της κυβέρνησης και εκλογές, αλλά είτε να αναζητείται νέο κυβερνητικό σχήμα με άλλον πρωθυπουργό, είτε να παραμείνει μια κυβέρνηση μειοψηφίας που έχει χάσει την πλειοψηφία της στη Βουλή ή και στον λαό.

2. Το ΚΚΕ καταψήφισε ακόμη προτάσεις που στην πραγματικότητα, κάτω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο «διεύρυνση των κοινωνικών δικαιωμάτων», προωθούν τις ευρωενωσιακές και μνημονιακές πολιτικές σύμφωνα με τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα:

• Αρθρο 21 παρ. 1 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Εγγύηση του κράτους σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους)

Προωθείται η συνταγματοποίηση μιας στρατηγικής που σαρώνει εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, περιορίζεται μόνο σε ορισμένα ανεπαρκή μέτρα για την αντιμετώπιση των ακραίων φαινομένων φτώχειας και λειτουργεί ως εργαλείο συμπίεσης προς τα κάτω του λαϊκού εισοδήματος.

• Αρθρο 21 παρ. 3 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Κοινωνικό δικαίωμα η Υγεία, υποχρέωση του κράτους να παρέχει καθολική πρόσβαση σε αποτελεσματικές παροχές Υγείας, κατοχύρωση Εθνικού Συστήματος Υγείας).

Η πρόταση περιορίζεται ουσιαστικά στο να κατοχυρώνει ένα ελάχιστο επίπεδο παροχών ιατρικής φροντίδας από το κράτος. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα και διεκδικεί την πλήρη διασφάλιση από το Σύνταγμα της παροχής υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας αποκλειστικά από το κράτος και δωρεάν, με απαγόρευση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

• Αρθρο 22 παρ. 2 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Γενικοί ελάχιστοι όροι εργασίας με βάση διεθνείς συμβάσεις κ.λπ.)

Οπως έχει η πρόταση για καθορισμό με νόμο των ελάχιστων ορίων εργασίας με βάση τις διεθνείς συμβάσεις, μπορεί να αξιοποιηθεί για την κατοχύρωση πολιτικών καθορισμού του κατώτατου μισθού με νόμο και με αποκλεισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως γίνεται σήμερα με τον αντεργατικό μνημονιακό νόμο της ΝΔ, τον οποίο ενεργοποίησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Θα μπορούσε στη ρύθμιση του Συντάγματος, όπως ισχύει σήμερα, να προστεθούν ρήτρες για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία και για εφαρμογή της ευνοϊκότερης για τους εργαζόμενους ρύθμισης.

• Αρθρο 22 παρ. 5 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Κοινωνική Ασφάλιση ως κοινωνικό δικαίωμα, ενιαίο σύστημα καθολικής κάλυψης στα πλαίσια δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας)

Στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εισάγεται ο όρος της ανταποδοτικότητας, η οποία αποτέλεσε τον πολιορκητικό κριό για όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους και για τη διάλυση του όποιου κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη διασφάλιση του δημόσιου αποκλειστικά χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Το ΚΚΕ έχει ως αφετηρία τη θέση ότι η Παιδεία, η Υγεία - Πρόνοια δεν μπορεί να είναι εμπορεύματα, πρέπει να παρέχονται αποκλειστικά από το κράτος και δωρεάν με απαγόρευση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς αυτούς. Για τους λόγους αυτούς καταψήφισε και την πρόταση της ΝΔ για την αναθεώρηση του άρθρου 16 (ίδρυση πανεπιστημίων από ιδιώτες).

• Αρθρο 21 προσθήκη παρ. 7 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Νερό και Ενέργεια και δίκτυα διανομής τους σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και υπό δημόσιο έλεγχο)

Η πρόταση είναι ψευδεπίγραφη και για αυτό το ΚΚΕ την καταψήφισε.
Πρόκειται για μια απατηλή προσπάθεια δήθεν να προστατευτούν βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, με τη ρύθμιση ότι τα δίκτυα διανομής τους τελούν υπό δημόσιο έλεγχο.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται, αλλά αντίθετα υπηρετεί τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», στους τομείς αυτούς, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να παραχωρούνται για εκμετάλλευση στους επιχειρηματικούς ομίλους, με το κράτος σε ρόλο τροχονόμου.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι τα κοινωνικά αγαθά όπως το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο πρέπει να είναι αποκλειστικά ιδιοκτησία του κράτους και να απαγορεύεται η παραχώρησή τους για εκμετάλλευση σε οποιονδήποτε τρίτο, γι' αυτό και δεν μπορεί να συμφωνήσει με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
3. Το ΚΚΕ καταψήφισε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αναθεώρηση του άρθρου 28 παρ. 2, που αναφέρεται σε διενέργεια δημοψηφίσματος, η οποία θα είναι στην ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης, για την κύρωση διεθνούς συμφωνίας που προβλέπει μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει την πλήρη κατάργηση του άρθρου 28, για να μην επιτρέπεται η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Επίσης, το ΚΚΕ πρότεινε να τροποποιηθεί το άρθρο 27, για να μην επιτρέπεται η διέλευση ξένων στρατευμάτων από τη χώρα μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι και οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση για την παραχώρηση βάσεων και άλλων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ κ.λπ., δεν ενημερώνουν ούτε τη Βουλή.

Β. Πού το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» και γιατί

1. Αρθρο 3 (Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) (Θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, διατήρηση της επικρατούσας θρησκείας)
Το ΚΚΕ υποστηρίζει το υπερώριμο αίτημα για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας και κατάργηση του άρθρου 3 σχετικά με την επικρατούσα θρησκεία, η οποία όσο παραμένει στο Σύνταγμα έχει κανονιστικές έννομες συνέπειες, όπως απέδειξαν και οι σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει ως κατεύθυνση την ενοποίηση όλου του άρθρου σε μια παράγραφο, το οποίο, από τη μια, θα αναφέρει τη θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους και, από την άλλη, θα αναφέρει την επικρατούσα θρησκεία. Η αναφορά αυτή θα έχει έννομες συνέπειες και σε κάθε περίπτωση δεν είναι διαχωρισμός Εκκλησίας - κράτους.
2. Αρθρο 44 παρ. 2, πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκά δημοψηφίσματα
Και το ΚΚΕ ζητά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων με λαϊκή πρωτοβουλία.
Οι προϋποθέσεις όμως που τίθενται από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δυνατότητα διενέργειας δημοψηφίσματος με λαϊκή πρωτοβουλία (για δημοψήφισμα για εθνικό θέμα συγκέντρωση 500.000 υπογραφών πολιτών και για δημοψήφισμα για ψηφισμένο νόμο συγκέντρωση 1.000.000 υπογραφών πολιτών) καθιστούν την εφαρμογή του σχεδόν αδύνατη.
Επιπλέον, εξακολουθεί και για τη διεξαγωγή ή μη του δημοψηφίσματος να έχει τον τελικό λόγο η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία, μέσα από την ερμηνεία που της ανατίθεται για το αν το προτεινόμενο από τον απαιτούμενο αριθμό πολιτών δημοψήφισμα πράγματι αφορά κρίσιμο εθνικό θέμα ή νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό θέμα.
3. Αρθρο 54 παρ. 1 και συμπλήρωση του άρθρου με ερμηνευτική δήλωση (Πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ)
Το ΚΚΕ υποστηρίζει την ανάγκη συνταγματικής κατοχύρωσης της απλής και ανόθευτης αναλογικής.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «αναλογικό εκλογικό σύστημα» και όχι για απλή αναλογική αφήνει περιθώρια για καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα.
Αυτό φαίνεται και από την ερμηνευτική δήλωση που προτείνει, με την οποία επιτρέπει την κλοπή εδρών από τα μικρότερα κόμματα σε ποσοστό μέχρι και 10%.
Γι' αυτό το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» στην αναθεώρηση του άρθρου 54 παρ. 1 και καταψήφισε την ερμηνευτική δήλωση.
4. Πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ψήφο ομογενών με μόνιμη εγκατάσταση στο εξωτερικό. Προσθήκη στο άρθρο 54 παρ. 4
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα όσοι έχουν ουσιαστικούς δεσμούς με την πατρίδα και όχι να διαμορφώνεται το εκλογικό αποτέλεσμα εκτός Ελλάδας. Με αυτές τις προϋποθέσεις είναι ανοικτό σε παραπέρα συζητήσεις.

Γ. Διατάξεις που υπερψήφισε το ΚΚΕ

Α) Από την Πρόταση Αναθεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ
Το ΚΚΕ υπερψήφισε συνολικά δεκαπέντε (15) διατάξεις (10 από αρχική πρόταση και 5 από συμπληρωματικές), που αφορούσαν έντεκα (11) άρθρα του Συντάγματος. Ειδικότερα:

• Αρθρο 3 παρ. 3 Κατάργηση της σχετικής παραγράφου που καθιέρωνε το αναλλοίωτο του κειμένου της Αγίας Γραφής και τη δυνατότητα π.χ. μετάφρασής της στα νέα Ελληνικά, μόνο ύστερα από έγκριση της Εκκλησίας της Ελλάδας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
• Αρθρο 22 παρ. 1 Αναγνώριση ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία, ανεξάρτητα από ηλικία.
• Αρθρο 22 παρ. 4 Αναγνώριση ότι η επίταξη υπηρεσιών απαγορεύεται ως μέτρο αντιμετώπισης των συνεπειών απεργίας.
• Αρθρο 33 παρ. 2 Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
• Αρθρο 59 παρ. 1 Κατοχύρωση του πολιτικού όρκου για την ορκωμοσία των βουλευτών.
• Αρθρο 59 παρ. 2 Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου των αλλόθρησκων βουλευτών, στην κατεύθυνση της κατοχύρωσης του πολιτικού όρκου.
• Αρθρο 73 Καθιέρωση λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
• Αρθρο 86 παρ. 3 Περιορισμός των προνομιακών ρυθμίσεων περί ποινικής ευθύνης υπουργών, ιδίως μέσω της κατάργησης της αποσβεστικής προθεσμίας (σύντομης παραγραφής) και της κατάργησης της δυνατότητας αναστολής της δίωξης, της προδικασίας ή της κύριας διαδικασίας σε βάρος υπουργού, από τη Βουλή.
• Αρθρο 86 (προσθήκη ερμηνευτικής δήλωσης). Αναφορά ότι το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 86, ειδική ποινική μεταχείριση υπουργών, όσο διατηρείται, μετά την αναθεώρηση της παρ. 3 του άρθρου που είδαμε αμέσως πιο πάνω, αφορά αποκλειστικά στα αδικήματα που τελέστηκαν κατά τη διάρκεια (π.χ. απιστία) και όχι επ' ευκαιρία της άσκησης των υπουργικών καθηκόντων (π.χ. ξέπλυμα μαύρου χρήματος, δωροληψία κ.λπ.), τα οποία θα διώκονται και θα εκδικάζονται από τα κοινά ποινικά δικαστήρια.

-- Ειδικά για το άρθρο 86, το ΚΚΕ ψήφισε για να δοθεί ώθηση στην αναθεώρησή του, ασκώντας όμως κριτική για το γεγονός ότι τόσο η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και η πρόταση της ΝΔ δεν αγγίζουν τον βασικό πυρήνα του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που είναι η δυνατότητα της εκάστοτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να ασκεί ή να ανακαλεί την ποινική δίωξη. Κατά συνέπεια, αυτές οι προτάσεις δεν υλοποιούν το πάγιο αίτημα για πλήρη κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, έτσι ώστε να υπάρχει ισονομία με τους απλούς πολίτες. Το ΚΚΕ διεκδικεί την πλήρη κατάργησή του.

• Αρθρο 102 παρ. 2 Καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος στις τοπικές εκλογές, θέσπιση τοπικών λαϊκών συνελεύσεων, δημοψηφισμάτων και λαϊκών πρωτοβουλιών και αναγνώριση δυνατότητας απονομής εκλογικού δικαιώματος σε αλλοδαπούς με μόνιμη εγκατάσταση στη χώρα.
• Αρθρο 5 παρ. 2 (συμπληρωματική) Κατοχύρωση απόλυτης προστασίας ζωής, τιμής και ελευθερίας, χωρίς διάκριση φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
• Αρθρο 24^Α (συμπληρωματική - την στήριξαν και οι ΑΝΕΛ) Προστασία της άγριας ζωής, της ευζωίας όλων των ζωικών ειδών και ιδίως καθιέρωση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης, φύλαξης, μεταφοράς και εισαγωγής τους.

-- Το άρθρο αυτό δεν συγκέντρωσε τις απαιτούμενες 151 ψήφους, με ευθύνη όλων των άλλων κομμάτων.

• Αρθρο 25 παρ. 3 (συμπληρωματική - την στήριξαν και οι ΑΝΕΛ) Εισαγωγή της αρχής της επιείκειας στο πεδίο των θεμελιωδών δικαιωμάτων και κατάργηση της ισχύουσας διάταξης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος.
• Αρθρο 101 παρ. 4 (συμπληρωματική) Εύρυθμη και απρόσκοπτη λειτουργία της διοίκησης και της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των νησιωτικών και ορεινών περιοχών.
• Αρθρο 101 (εισαγωγή ερμηνευτικής δήλωσης) (συμπληρωματική) Προσαρμογή του διοικητικού μοντέλου στο περιβάλλον των νησιωτικών και ορεινών περιοχών με την εκπόνηση επιχειρησιακών σχεδίων και την παροχή κινήτρων στους δημοσίους υπαλλήλους.

Β) Από την Πρόταση Αναθεώρησης της ΝΔ
Το ΚΚΕ υπερψήφισε δύο (2) διατάξεις, που αφορούσαν δύο άρθρα του Συντάγματος. Ειδικότερα:

• Αρθρο 68 παρ. 2 Δυνατότητα της Βουλής να συνιστά δύο, ανά βουλευτική περίοδο, εξεταστικές επιτροπές, εφόσον η σχετική πρόταση υπερψηφιστεί από τα δύο πέμπτα του συνόλου των βουλευτών.
• Αρθρο 89 παρ. 4 Απαγόρευση σε εν ενεργεία ή διατελέσαντες δικαστικούς λειτουργούς επί τριετία μετά την αποχώρησή τους από το σώμα να συμμετέχουν με οποιαδήποτε ιδιότητα στην κυβέρνηση και να τοποθετηθούν σε πολιτικές θέσεις.

Δ. Στη συζήτηση για το θέμα της δεσμευτικότητας της κατεύθυνσης η τοποθέτηση του ΚΚΕ ήταν:
Το θέμα αυτό δεν έχει καμία πρακτική αξία. Είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, τον τελικό λόγο θα τον έχει η επόμενη Βουλή που θα είναι αναθεωρητική.
Γι' αυτόν το λόγο, το ΚΚΕ και άλλα κόμματα στο παρελθόν, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα αλλάζει θέση, δεν θέλανε να συγκεντρώνεται στην προτείνουσα Βουλή ο αριθμός των 180 βουλευτών σε κρίσιμες συνταγματικές διατάξεις, που θα έδινε λευκή επιταγή στην επόμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία να κάνει την αναθεώρηση κατά το δοκούν.
Τα άλλα κόμματα αλλάζουν θέση ανάλογα με το αν είναι στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Το μεν κόμμα που είναι στην κυβέρνηση κάθε φορά θέλει να υπάρχει δεσμευτικότητα, το δε κόμμα που είναι στην αντιπολίτευση και φιλοδοξεί να γίνει κυβέρνηση θέλει να έχει λυμένα τα χέρια, να έχει ελευθερία κίνησης στην επόμενη Βουλή.

Ποιοι και γιατί ενοχλούνται από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ;

Ολο και περισσότερα γίνονται τα παραδείγματα ανθρώπων που ενώ τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες πολιτικές δυνάμεις, τώρα κάνουν το βήμα και δηλώνουν τη συμπόρευσή τους με το ΚΚΕ.
Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για ανθρώπους με κάποια διαδρομή στο κίνημα, οι οποίοι - με τις δικές τους αντιλήψεις - είχαν πάρει μέρος στους αγώνες τα τελευταία χρόνια ή και παλαιότερα, τις προηγούμενες δεκαετίες. Με κάποιους από αυτούς οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει, για διάφορους λόγους, και τώρα επαναπροσεγγίζουν τις θέσεις του ΚΚΕ, ενώ άλλοι είδαν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες δυνάμεις που είχαν επιλέξει να υποστηρίξουν (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ).

Η προσπάθεια για συστράτευση με το ΚΚΕ ούτε είναι κάτι νέο, ούτε αφορά μόνο τις εκλογές

Είναι λογικό το ρεύμα αυτό να προκαλεί την ενόχληση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όσο πλησιάζουν οι εκλογές εντείνει και θα εντείνει την επίθεση προς το ΚΚΕ, όπως εξάλλου φάνηκε από την επίθεση διαστρέβλωσης των θέσεων του Κόμματος την οποία ανέλαβε να εκτελέσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη συμφωνία των Πρεσπών. Η στάση του ΚΚΕ αποτέλεσε από την πρώτη στιγμή «αγκάθι» για τον ΣΥΡΙΖΑ, ενάντια στα ψέματα που σκόρπιζε με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλείται γιατί το ΚΚΕ ήταν εκείνο που σήκωσε το βάρος της αποκάλυψης του ρόλου του και σήμερα υπάρχουν δυνάμεις που το αναγνωρίζουν αυτό. Ανησυχεί ως πολιτικός εκπρόσωπος της αστικής τάξης, γιατί βλέπει ότι σήμερα διαμορφώνονται προϋποθέσεις ώστε περισσότερες δυνάμεις να απαγκιστρωθούν από τις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε και να βαδίσουν στο δρόμο του ταξικού αγώνα, μαζί με το ΚΚΕ.
Το ρεύμα αυτό ενοχλεί επίσης οπορτουνιστικές ομάδες, οι οποίες ξεδιάντροπα αφήνουν υπονοούμενα για υποτιθέμενες συναλλαγές και «ανταλλάγματα» που κρύβονται πίσω από δηλώσεις στήριξης προς το ΚΚΕ (π.χ. πρώην μελών της ΛΑΕ), λες και δεν ξέρουν ότι αυτά για το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του - σε αντίθεση με αυτούς - είναι άγνωστες λέξεις. Η ΛΑΕ κατηγορεί το ΚΚΕ για «εμπάθεια» και «ενδοαριστερό εμφύλιο». Το ΚΚΕ κρίνει κάθε πολιτική δύναμη με βάση τις θέσεις και τη δράση της και με γνώμονα το αν υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Ασκεί τεκμηριωμένη κριτική, καλώντας τους εργαζόμενους να βγάζουν συμπεράσματα και από τη δική τους πείρα. Τέτοια συμπεράσματα έβγαλαν αρκετοί από τις αδιέξοδες θέσεις της ΛΑΕ, που στην ουσία καλεί σε μια «επανάληψη» των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων με τις οποίες ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Οι θέσεις τους εξάλλου αφορούν τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης (βλ. «παραγωγική ανασυγκρότηση») με αλλαγή νομίσματος. Αυτές οι δυνάμεις εναλλάσσουν ανά περίπτωση τις επιθέσεις λάσπης με χρεοκοπημένες επιθέσεις ψευδεπίγραφης «φιλίας» για «ενότητα της αριστεράς».
Αυτό που πραγματικά ενοχλεί είναι η προοπτική ενίσχυσης του ΚΚΕ, η προσπάθειά του να μπουν νέες δυνάμεις στον αγώνα. Διαστρεβλώνουν τις θέσεις του ΚΚΕ, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν ότι σταθερά επιδιώκει να συναντιέται στο κίνημα και στους αγώνες με ανθρώπους που δεν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Αυτό ούτε νέο είναι ούτε αφορά μόνο τις εκλογές.

Απλώνουμε το χέρι σε κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή

Το ΚΚΕ δίνει το χέρι σε ανθρώπους που ξεπερνούν προκαταλήψεις, που ενδεχομένως διατηρούν ακόμη επιφυλάξεις αλλά αναγνωρίζουν τη στάση του, εκτιμούν τη σταθερότητα και τη συνέπειά του, το γεγονός ότι είναι αποκούμπι για το λαό.
Που αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ πήγε ενάντια στο ορμητικό ρεύμα ψεύτικων προσδοκιών που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας έγκαιρα ότι καμία κυβερνητική λύση στο πλαίσιο του καπιταλισμού δεν μπορεί να διαχειριστεί προς όφελος του λαού αυτό το άδικο σύστημα. Οτι αποτέλεσε τη δύναμη εκείνη στην οποία μπορεί να ακουμπήσει όποιος θέλει να αγωνιστεί, ότι βρίσκεται αταλάντευτα και μαχητικά στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Που νιώθουν ότι η εξαπάτηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει άλλο και δικαιολογημένα αγανακτούν. Που δεν μπορούν να βλέπουν μια κυβέρνηση που προκλητικά αυτοπαρουσιάζεται ως «αριστερή» να αποτελεί τον πιο πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, τον πιο πολύτιμο και πρόθυμο συνοδοιπόρο τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Που διαπίστωσαν ότι είναι αδιέξοδη κάθε εκδοχή μιας γραμμής ανοχής, «κριτικής στήριξης» ή «επανάληψης» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στην πράξη οδηγεί σε διαιώνιση των αυταπατών και τελικά σε πολιτική «ουράς» στον ΣΥΡΙΖΑ και στον εγκλωβισμό.
Καλούμε τους εργαζόμενους να αξιοποιήσουν την πείρα που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία απέδειξε την πλήρη χρεοκοπία της ψευδαίσθησης ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική με την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του κεφαλαίου. Να μετατρέψουν την πείρα αυτή, την οργή και την αγανάκτησή τους, σε νέα ορμή για αγώνα.
Στη βάση αυτή επιδιώκουμε συμπόρευση με ανθρώπους που εκδηλώνουν μια ορισμένη συμφωνία στα κομβικά πολιτικά ζητήματα της εναντίωσης στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΕΕ - άρχουσας τάξης, της στάσης απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου και των κυβερνητικών διαχειριστών της, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Με ανθρώπους που έβγαλαν συμπεράσματα από την πείρα τους, χωρίς να συμφωνούν πλήρως με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ σε όλα τα ζητήματα. Που όμως έρχονται καλοπροαίρετα, χωρίς ανταλλάγματα, που εκδηλώνουν έμπρακτα και με καλή πίστη τη θέληση να συστρατευτούν στο πλευρό του ΚΚΕ σε αυτόν τον απαιτητικό αγώνα, όχι ως αποτέλεσμα «παζαριών» και συνεργασιών «κορυφών». Αλλωστε, οι αγώνες είναι το πεδίο στο οποίο δοκιμάζονται και θα δοκιμάζονται πάντα η ειλικρίνεια και οι καλές προθέσεις του καθενός.
Σε άλλα ψηφοδέλτια και όχι σε αυτά που στηρίζει το ΚΚΕ να αναζητήσουν καιροσκόπους, τυχοδιώκτες πολιτικάντηδες, «παραγοντίσκους» και γυρολόγους. Τέτοιοι δεν έχουν θέση δίπλα στο ΚΚΕ.

Να δυναμώσει η προοπτική της Κοινωνικής Συμμαχίας

Καλλιεργούμε και επιδιώκουμε τη συμπόρευση με όρους Κοινωνικής Συμμαχίας. Πρώτα απ' όλα δουλεύουμε ώστε το ρεύμα αυτό να εκφραστεί μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στους χώρους δουλειάς και τα συνδικάτα, στις οργανώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας των λαϊκών στρωμάτων, στις λαϊκές γειτονιές. Στον αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τους σχεδιασμούς ΗΠΑ και ΕΕ.
Δουλεύουμε έμπρακτα και με κόπο ώστε να συγκεντρώνονται αγωνιστικές δυνάμεις γύρω από στόχους πάλης με βάση τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, αναδεικνύοντας τις δυνατότητες που υπάρχουν για να ζει σήμερα ο λαός καλύτερα και να μπαίνει στο στόχαστρο ο πραγματικός αντίπαλος, η εξουσία του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, συναντηθήκαμε το προηγούμενο διάστημα με πολλούς μέσα από τις σημαντικές πρωτοβουλίες που πήραν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα για ζητήματα όπως η Κοινωνική Ασφάλιση, η υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία, στην πρωτοβουλία και το μεγάλο συλλαλητήριο των 530 σωματείων για το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων κ.λπ.
Η προσπάθειά μας είναι σταθερή, με σκοπό να συσπειρώνονται ευρύτερες δυνάμεις σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Σήμερα είναι ευκαιρία η πείρα που έχει συσσωρευτεί από τους εργαζόμενους να δώσει νέα πνοή στον ταξικό προσανατολισμό της πάλης, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, να συμβάλει στην ισχυροποίηση της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Με ισχυρό ΚΚΕ στέλνουμε μήνυμα αγώνα και αισιοδοξίας

Η πλατιά συμπόρευση με το ΚΚΕ και η ισχυροποίησή του μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός ρεύματος συνολικής αμφισβήτησης. Μπορεί να συμβάλει στη διεύρυνση ενός ρεύματος απαλλαγής και απόρριψης των αυταπατών. Στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από τη λογική του «μικρότερου κακού», που ξέρουν ότι την έχουν πληρώσει ακριβά αλλά ακόμη δεν δείχνουν εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής - λαϊκής πάλης. Στο ξεπέρασμα του συμβιβασμού με τις μειωμένες απαιτήσεις και τα ψίχουλα, θέτοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες.
Η συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί να στείλει μήνυμα αγώνα και αισιοδοξίας. Να ανοίξει το δρόμο και σε άλλους αγωνιστές και αγωνίστριες, σε ανθρώπους που προβληματίζονται και δεν θέλουν να στέκονται παθητικοί θεατές, αλλά αποτραβήχτηκαν τα τελευταία χρόνια, απογοητευμένοι κάτω από το βάρος των εξελίξεων. Να στείλει το μήνυμα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος της συστράτευσης, της επαναστράτευσης στον αγώνα στο πλάι του ΚΚΕ.
Με ισχυρό ΚΚΕ για να δυναμώσει η πάλη και να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Να πληθύνουν οι εστίες αγωνιστικής διεκδίκησης και αντίστασης. Να σταλεί μήνυμα μαχητικότητας, ότι υπάρχουν και διευρύνονται οι δυνάμεις που δεν σκύβουν το κεφάλι. Οτι ο λαός μπορεί να κάνει την πραγματική διαφορά μόνο μέσα από το δυνάμωμα της δικής του πάλης, μέσα από την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Του
Κώστα ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ*
* Ο Κ. Μπορμπότης είναι μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ

Οι εξελίξεις να γίνουν κριτήριο στο λαό για τη συμπόρευση με το ΚΚΕ

Δεν πρόλαβε καλά καλά να στεγνώσει το μελάνι των «ρηματικών διακοινώσεων» και να υψωθεί η ΝΑΤΟική σημαία στα Σκόπια, και έχει ήδη φανεί ότι πρόκειται για μια ακόμα ιμπεριαλιστική διευθέτηση, κρίκο σε μια αλυσίδα εξελίξεων που μυρίζουν μπαρούτι. Ο λαός, που του πιπίλισαν τα αυτιά για τη «σταθερότητα» και την «ασφάλεια» που δήθεν κατοχυρώνονται στην περιοχή μέσα από τη συμφωνία των Πρεσπών, βλέπει π.χ. τα λιμάνια του, στο πλαίσιο της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, να γίνονται βάσεις μεταφοράς πολεμικού υλικού, όπως στη Θεσσαλονίκη, φέρνοντας στο νου τις ματωμένες μέρες του 1999. Βλέπει τη Ρωσία να αντιδρά σφοδρά, και μάλιστα μέσω του πρέσβη της στην Ελλάδα να βάζει τις δικές της «κόκκινες γραμμές» και να στέλνει τα σχετικά μηνύματα, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα ανεχτεί τον προσεταιρισμό της Σερβίας και της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης από το ΝΑΤΟ. Βλέπει την έξαρση του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και νέες επικίνδυνες ορολογίες να πέφτουν στο τραπέζι, όπως περί «Αλβανικής Ανοιξης».
Βλέπει την Τουρκία να εντείνει τις αμφισβητήσεις, με το βλέμμα της στραμμένο στα «οικόπεδα» γύρω από την Κύπρο και στις μπίζνες των ενεργειακών κολοσσών. Κυρίως, βλέπει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι θα «αντιγράψει» τη συμφωνία των Πρεσπών για μια αντίστοιχη «διευθέτηση» και στο Κυπριακό. Ολα τα παραπάνω δεν είναι ένταση της ανασφάλειας, απειλή της ειρήνης για τους λαούς της περιοχής, άνοιγμα ζητημάτων αλλαγής συνόρων, όπως εδώ και μήνες προειδοποιεί το ΚΚΕ τους εργαζόμενους; Δεν είναι επιβεβαίωση της υποκρισίας των κομμάτων του κεφαλαίου, που παίζουν με τη φωτιά για να προωθήσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης στην περιοχή; Δεν αποδεικνύουν κι αυτές οι εξελίξεις ότι οι συμβιβασμοί των ιμπεριαλιστών είναι πρόσκαιροι, στο μόνιμο φόντο των οξυμένων αντιθέσεων τις οποίες πληρώνουν οι λαοί;
Με αυτές τις σκέψεις και με κριτήριο αυτές τις σοβαρές εξελίξεις, ως την άλλη όψη της αντιλαϊκής επιδρομής που συνεχίζεται, πρέπει να τοποθετηθούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι και η νεολαία στις μεγάλες μάχες του επόμενου διαστήματος.

Στην αντιδραστική τους σύμπλευση...

Με κριτήριο επίσης την ταύτιση, που πλέον βγάζει μάτι, ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τις άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου, πρέπει να φτάσει στις κάλπες ο λαός, και να τις αξιοποιήσει για να δώσει στις δυνάμεις αυτές την απάντηση που τους αρμόζει. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, οι ευκαιρίες για να διαπιστωθεί αυτή η στρατηγική σύγκλιση έρχονται η μία μετά την άλλη. Από τα χειροκροτήματα της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ για την εφαρμογή εμβληματικών μνημονιακών νόμων δικής της έμπνευσης, όπως για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, μέχρι τα αλισβερίσια ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα.
Εμβληματική για παράδειγμα είναι η στοίχισή τους στα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή. Η πρόδηλη αμηχανία της ΝΔ που ο ΣΥΡΙΖΑ τής παίρνει «την μπουκιά από το στόμα», πρωταγωνιστώντας σε αυτά τα καμώματα. Η αγωνία της να αναδείξει ότι αυτή είναι η αυθεντική πολιτική δύναμη που στηρίζει παραδοσιακά τα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, αλλά και η σιγουριά του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα ότι όποιος κι αν αναδειχθεί κυβέρνηση - ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ - θα είναι προσηλωμένος σε αυτήν την κατεύθυνση. Το ίδιο άλλωστε αποτυπώνεται και στην έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας ότι ο λαός έχει να αναμετρηθεί με έναν σχεδιασμό που υπηρετούν από κοινού κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι συγκλίσεις τους δεν κρύφτηκαν ούτε και στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να «κόβει» και τη ΝΔ να «ράβει», πάντα στην ίδια κατεύθυνση. Τη «θωράκιση» της πολιτικής σταθερότητας ξεχώριζαν οι μεν, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική ανεξάρτητα από κυβερνητικούς κύκλους, στην «αναστήλωση» του αστικού πολιτικού συστήματος - που έχει υποστεί μεγάλη φθορά στη λαϊκή συνείδηση - εστίαζαν οι δε. Και όλοι μαζί από κοινού απέρριπταν τις δεκάδες προτάσεις του ΚΚΕ, όπως για να καταργηθούν οι διατάξεις εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ακόμα και για να απαγορευτεί η εγκατάσταση πυρηνικών όπλων. Επίσης για τη διεύρυνση δημοκρατικών ελευθεριών, για τον πλήρη διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, για να καταργηθούν ειδικά προνόμια π.χ. στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, για να καταργηθεί η συνταγματική απαγόρευση της μονιμοποίησης συμβασιούχων κ.λπ.
Εκεί δε που επιβεβαιώθηκε περίτρανα ότι τα κόμματα του αστικού συστήματος δεν έχουν και πολλά να χωρίσουν είναι στις «μεταγραφές» μεταξύ τους, στην ευκολία με την οποία παραδοσιακά στελέχη του ενός κόμματος μεταπηδούν στο άλλο. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να κυβερνά με έξι στελέχη των αντιπάλων του, οι κοινοβουλευτικές ομάδες των πάλαι ποτέ νεοφώτιστων κομμάτων έχουν πια εξαϋλωθεί, αποτελώντας δεξαμενή στελέχωσης του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, «άπλυτα» βγαίνουν στη φόρα από τους μέχρι χτες κυβερνητικούς εταίρους κ.ο.κ.

...μόνη απάντηση η δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση, με δυνατό το ΚΚΕ

Σε αυτό το αποκρουστικό για το λαό σκηνικό, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι η μόνη δύναμη που έμεινε σταθερή και που με συνέπεια πάλεψε για όλους τους λόγους που τη στήριξαν οι εργαζόμενοι ήταν το ΚΚΕ.
Οι ίδιες οι εξελίξεις απαιτούν σήμερα ο λαός να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά. Σήμερα είναι περισσότεροι εκείνοι οι εργαζόμενοι που προβληματίζονται, που στήνουν αυτί και παρακολουθούν τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ, εκτιμώντας τη σταθερότητά του, το γεγονός ότι πήγε κόντρα στο ρεύμα των αυταπατών, στη λογική του «μικρότερου κακού», στα ψεύτικα διλήμματα.
Είναι περισσότεροι εκείνοι που συνειδητοποιούν την ανάγκη να βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ και από τις επερχόμενες κάλπες, που λένε ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει η πραγματική διαφορά για το λαό. Αυτή η συζήτηση πρέπει να ενταθεί το επόμενο διάστημα, για να φτάσει παντού και μαχητικά, μέσα από τη ζωντανή συζήτηση, το κάλεσμα ισχυροποίησης του Κόμματος.
Να συζητηθεί πλατιά το γεγονός ότι η ελπίδα για το λαό δεν βρίσκεται στην κυβερνητική εναλλαγή, στην αναζήτηση του λιγότερο επικίνδυνου, αλλά στην ενίσχυση της λαϊκής πάλης, στους αγώνες για να επανέλθουν τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που ξηλώθηκαν στα χρόνια της κρίσης, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας. Αυτός άλλωστε είναι και ο δρόμος για να μεγιστοποιηθεί η πίεση προς την οποιαδήποτε κυβέρνηση, για να δώσει στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους ακόμα και τα όποια ψίχουλα, που βαφτίζονται «παροχές».
Με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, θα δυναμώσει η λαϊκή αντιπολίτευση σε συνθήκες που οι εργαζόμενοι την έχουν ακόμα περισσότερο ανάγκη. Χρειάζονται περισσότεροι εκλεγμένοι κομμουνιστές σε δήμους και Περιφέρειες, στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, να αποκαλύπτουν στο λαό τα αντεργατικά σχέδια, να χαλάνε την ευρωΝΑΤΟική ομοφωνία όλων των άλλων, να είναι στήριγμα στους αγώνες του, να προβάλλουν τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο, τη σύγκρουση με αυτό το σάπιο σύστημα. Σ' αυτόν το δρόμο μπορεί να καταλάβει ο εργαζόμενος τη δύναμή του, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και περισσότερα όπλα στην πάλη του, να πάρει διαζύγιο με τη μιζέρια και τις μειωμένες απαιτήσεις. Να μαζέψει δυνάμεις για να περάσει στην αντεπίθεση.