Για τα κορόιδα που πιστεύουν πως η "αριστερή πλατφόρμα" είναι κάτι διαφορετικό από τον "όλον ΣΥΡΙΖΑ"

 Για τα κορόιδα που πιστεύουν πως η "αριστερή πλατφόρμα" είναι κάτι διαφορετικό από τον "όλον ΣΥΡΙΖΑ"

Λαφαζάνης: «Αστεία τα περί ρήγματος στον ΣΥΡΙΖΑ και στις σχέσεις μου με τον Τσίπρα»

Κανένα ρήγμα δεν υπάρχει ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ ούτε στις σχέσεις του με τον Αλέξη Τσίπρα, υποστήριξε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Παναγιώτης Λαφαζάνης. Μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» και αναφερόμενος με αφορμή την χθεσινή συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε ως «αστεία πράγματα» δημοσιεύματα που αναφέρουν, ότι υπάρχει ρήγμα τόσο στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και στις προσωπικές του σχέσεις με τον κ. Τσίπρα.

«Δεν υπάρχει κανένα ρήγμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο κανένα ρήγμα ανάμεσα σε μένα και τον σύντροφο Αλέξη Τσίπρα. Δυστυχώς κάποια κέντρα, επιχειρούν να εμφανίσουν, κατά πάγιο τρόπο, μια δημοκρατική συζήτηση που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν πόλεμο, ως δήθεν ρήξη, ότι μέσα από αυτή τη συζήτηση προκαλούνται ρήγματα».

Όποιος είπε αρχηγικό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ,
...πιπέρι στο στόμα!

Στο ΣΥΡΙΖΑ, πρόσθεσε, «είμαστε περήφανοι που είμαστε δημοκρατικό κόμμα και ένα μεγάλο δημοκρατικό αριστερό κόμμα, το οποίο βαδίζει για να κατακτήσει την κυβέρνηση, την κυβερνητική εξουσία, για να αλλάξει την πορεία και την μοίρα αυτού του τόπου». Δεν είμαστε μονολιθικό κόμμα, είπε, δεν είμαστε αρχηγικό κόμμα (σ.σ. εδώ γελάμε) και αυτό είναι που ξεχωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από τα υπόλοιπα κόμματα.

Σχετικά με τις θέσεις που κατέθεσε ο ίδιος και η «Αριστερή Πλατφόρμα» στην Κεντρική Επιτροπή, ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι όλη η ΚΕ ακολουθεί τις αποφάσεις της πλειοψηφίας και σημείωσε ότι «εγώ διατύπωσα κάποιες ιδιαίτερες απόψεις μου στην Κεντρική Επιτροπή σχετικά με την ευρωζώνη, απόψεις που είναι πάγιες και τις λέω σταθερά, όταν συνεδριάζουμε για ανάλογα θέματα, από το προ-προηγούμενο συνέδριό μας.

Και τις καταθέτω διότι θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να καταθέτει ο καθένας στην ΚΕ τις ιδιαίτερες σκέψεις του. Αυτό δεν σημαίνει καθόλου διχασμός και αυτό δεν εμποδίζει καθόλου, μέσα από αυτή τη συζήτηση και τις επιμέρους διαφορές μας που τις καταθέτουμε στα όργανα του κόμματος και στα σώματα του κόμματος, να λαμβάνονται τελικά αποφάσεις, τις οποίες ακολουθούμε στο δημόσιο λόγο (σ.σ. αφού δημόσια τα λέει, θα μας τρελλάνει;) και στη δημόσια πρακτική μας».

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι πάντοτε υπερασπίζεται τις συλλογικές, πλειοψηφικές αποφάσεις (σ.σ. τον θυμόμαστε και από το ΚΚΕ...) και «νομίζω ότι αυτός είναι ο κανόνας δημοκρατίας, μέσα από τον οποίον πρέπει να λειτουργεί ένα δημοκρατικό κόμμα, ένα κόμμα της Αριστεράς, ένα κόμμα που φιλοδοξεί να αλλάξει τον τόπο».

Πηγή: Κουτί της Πανδώρας (οι σημειώσεις με κόκκινο και τα λινκ είναι δικές μας προσθήκες)

Για όποιον δεν κατάλαβε, κανένα πρόβλημα δεν έχει ο κυρ-Παναγιώτης, ούτε με την ΕΕ, ούτε με το ΝΑΤΟ, ούτε με την μη-κατάργηση του μνημόνιου, ούτε με την μη διαγραφή του χρέους, ούτε με τις συνεργασίες από ΠΑΣΟΚους μέχρι ακροδεξιούς, ούτε με τίποτα αφού "Δεν υπάρχει κανένα ρήγμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο κανένα ρήγμα ανάμεσα σε μένα και τον σύντροφο Αλέξη Τσίπρα" όπως μας λέει, και πολύ δε περισσότερο αφού ο καπετάν Λαφαζάνης  "πάντοτε υπερασπίζεται τις συλλογικές, πλειοψηφικές αποφάσεις",  εκτός εάν αυτές έχουν να κάνουν με την μη-διάλυση του ΚΚΕ φυσικά (γιατί δεν διαθέτουμε και όλοι μνήμη χρυσόψαρου σε αυτόν τον τόπο)...

Υ.Γ.

Απορία:
Ο Αλαβάνος δεν ντρέπεται να παριστάνει τον χαζό;

Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ

Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ

Αγγέλου Νίκος

ΑΓΓΟΥΡΑΚΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Κτηνοτρόφος, 54 ετών, πρόεδρος του Αγροτοκτηνοτροφικού Συλλόγου Αργολίδας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, συνεργαζόμενος

Αγγουράκης Χαράλαμπος

Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, 63 ετών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ

Αμπατιέλος Νίκος

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, 28 ετών, τελειόφοιτος ναυτιλιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά

Αράπη Βασιλική (Βίκυ)

Φιλόλογος, 67 ετών, πρώην βουλευτής του ΔΗΚΚΙ, συνεργαζόμενη

Αρβανιτίδης Αλέκος

Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, 54 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Βιτάλης Δημήτριος

Χημικός - μηχανικός, 26 ετών, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Γαβαλά Μαρία

Δικηγόρος, 37 ετών, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ

Δριμάλα Θεοδώρα

Δασκάλα, 52 ετών, μέλος του ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ)

Ελευθεριάδου Ειρήνη (Ρούλα)

Οδοντίατρος, 63 ετών, πρόεδρος του Ποντιακού Σωματείου ΚΟΠΑ (Καλλιτεχνικός Οργανισμός Ποντίων Αττικής)

Εξαρχος Νίκος

Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Ιωαννίνων, 51 ετών

Ζαριανόπουλος Σωτήρης

Τραπεζοϋπάλληλος, 53 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ και της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ

Θεοδωρόπουλος Δημήτρης

Επαγγελματοβιοτέχνης, 45 ετών, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ)

Καπέτη Θεανώ

Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, 40 ετών, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Καραντούσας Μανώλης

ΚΑΡΑΝΤΟΥΣΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Ψυκτικός - μηχανικός, 46 ετών, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΒΓΑ

Κατσάς Αντώνης

Δικηγόρος στην Καλαμάτα, 58 ετών, συνεργαζόμενος

Κοράκης Μανώλης

Μετανάστης στη Γερμανία, 49 ετών, πρόεδρος του Σωματείου Τύπου και Χάρτου Φραγκφούρτης

Λουγγής Τηλέμαχος

Ομότιμος διευθυντής στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, 69 ετών

Μαργαρίτης Γιώργος

Ιστορικός, 60 ετών, καθηγητής Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνεργαζόμενος

Μαρούδας Ρίζος

Αγρότης, 45 ετών, πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας της ΠΑΣΥ, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Μιχαήλ Μιχάλης

Απόστρατος ανθυποπυραγός, 54 ετών, τ. μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος, συνεργαζόμενος

Νικάκης Βασίλειος

Πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου, 61 ετών, καθηγητής Διαιτησίας ΟΥΕΦΑ, δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου

Νικολάου - Αλαβάνος Λευτέρης

Χημικός, 29 ετών, υπεύθυνος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, εκπρόσωπος της ΚΝΕ στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ)

Νταγκουνάκης Γιώργος

Γεωτεχνικός, 58 ετών, περιφερειακός σύμβουλος Κρήτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ

Ντουνιαδάκης Γιάννης

Υποναύαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, 60 ετών, μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα, συνεργαζόμενος

Ορκόπουλος Παύλος

ΑΜΠΑΤΙΕΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

Ηθοποιός, 61 ετών, συνεργαζόμενος

Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, 40 ετών

Παναγιωτάρα Νατάσσα

Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, 46 ετών, πρώην στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, συνεργαζόμενη

Παπαδάκης Κώστας

Κοινωνικός λειτουργός, 39 ετών, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, υπεύθυνος για θέματα Ευρώπης

Παπαδόπουλος Μάκης

Μηχανολόγος μηχανικός, 49 ετών, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Πολίτης Παναγιώτης

Μέλος του ΔΣ των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, 31 ετών, μέλος του ΔΣ της ΠΟΕΜ, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας και μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας

Ράζου Λουίζα

Μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, 47 ετών, τεχνολόγος μηχανικός

Ρέτζιου Αφροδίτη

Επιμελήτρια Ψυχιατρικής, 41 ετών, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) και του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ

Ρίτσου Ελευθερία (Ερη)

Συγγραφέας, 59 ετών, συνεργαζόμενη

Σιέττος Κώστας

Επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ, 43 ετών, μέλος του ΔΣ του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού ΕΜΠ

Στεφανίδη Μαρία - Ειρήνη (Μαιρήνη)

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ), 66 ετών

Ταβουλάρη Γιώτα

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Εργαζομένων στον κλάδο του Φαρμάκου, 40 ετών

Τασιούλας Γιάννης

ΑΡΑΠΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ (ΒΙΚΥ)

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, 42 ετών

Τούσσας Γιώργος

Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ, 60 ετών, στέλεχος της ΠΝΟ

Χαλιού Εφη

Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών Επιχειρήσεων Νομού Αττικής, 38 ετών, μέλος του προεδρείου του Συλλόγου Υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας

Χατζηδημητρίου Αγγελική

Βρεφονηπιοκόμος, 36 ετών, πρόεδρος του Συνδικάτου Εμποροϋπαλλήλων Εορδαίας και του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών Πτολεμαΐδας

Χατζόγλου Μουράτ

Ιδιωτικός υπάλληλος, 26 ετών, μέλος της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Νομού Ξάνθης, τελειόφοιτος σχολής τεχνολογίας γεωπονίας

Χιώνης Θεόδωρος

Γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, 34 ετών

• Αναλυτικά βιογραφικά των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΚΕ δημοσιεύονται στο πόρταλ «902.gr». (www.902.gr/node/41337)

ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ

ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ ΕΙΡΗΝΗ (ΡΟΥΛΑ)

ΕΞΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΚΑΤΣΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΚΟΡΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΛΟΥΓΓΗΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΙΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ ΝΑΤΑΣΣΑ

ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΡΑΖΟΥ ΛΟΥΙΖΑ

ΡΕΤΖΙΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

ΡΙΤΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ΕΡΗ)

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ ΜΑΡΙΑ - ΕΙΡΗΝΗ (ΜΑΙΡΗΝΗ)

ΤΑΣΙΟΥΛΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΤΑΒΟΥΛΑΡΗ ΓΙΩΤΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ ΜΟΥΡΑΤ

ΧΙΩΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΙΚΟΣ

ΒΙΤΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΔΡΙΜΑΛΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

ΓΑΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑ

ΚΑΠΕΤΗ ΘΕΑΝΩ

ΜΑΡΟΥΔΑΣ ΡΙΖΟΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΟΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΣΙΕΤΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΤΟΥΣΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Phasma

ΧΑΛΙΟΥ ΕΦΗ

ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Αντικομμουνισμός, εκχυδαϊσμός και συγκάλυψη της πραγματικότητας

 Αντικομμουνισμός, εκχυδαϊσμός και συγκάλυψη της πραγματικότητας

Με τον αρχηγό της ναζιστικής Χρυσής Αυγής
τόλμησαν να συγκρίνουν τον Ν. Ζαχαριάδη
οι αστοί διαστρεβλωτές της Ιστορίας!

Συνεχίζονται οι εκπομπές του Ρ/Φ ΣΚΑΪ για τα χρόνια 1940 - 1967

Στην εκπομπή της Κυριακής 6 Απρίλη, η συζήτηση ξετυλίχθηκε σ' ένα πεδίο παρουσίασης πραγματικών γεγονότων και σωστών επισημάνσεων (π.χ. «η Σοβιετική Ενωση δεν είχε επεκτατική πολιτική», «στην Ελλάδα ασκούνταν λευκή τρομοκρατία σε βάρος του ΚΚΕ», «τα περισσότερα κονδύλια από την αμερικανική βοήθεια ξοδεύτηκαν για να συντριβεί το ΚΚΕ» κ.ά.), «διανθισμένων» όμως με μια σειρά αντικομμουνιστικές και πλασματικές αναφορές, έτσι ώστε να παραχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Το στίγμα, ως προς το τελευταίο, έδωσε επιγραμματικά ο Θ. Βερέμης, που είπε για τον ένοπλο ταξικό αγώνα 1946 - 1949: «Ανοιξε μια βαθύτατη, μια τεράστια πληγή που μας κυνηγάει ακόμα»! Δεν εξήγησε ποια είναι αυτή. Πάντως, σε συνδυασμό με όσα είπε ο ίδιος για την αποχή του ΕΑΜ από τις εκλογές του 1946, καθώς και μια σειρά ζητήματα που έθεσαν συνομιλητές του, κάνουν σαφές το νόημα του λόγου τους που είναι επί χρόνια σταθερά επαναλαμβανόμενος και από πολλούς άλλους ιστορικούς, καθώς και πολιτικούς: Δεινά και μόνο δεινά φέρνει η ανάταση για τα δίκαια της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι ένοπλη! Δηλαδή, «τ' έχεις Γιάννη, τ' είχα πάντα»...

Ζαχαριάδης = Μιχαλολιάκος (!)

Δυο φορές ο καθηγητής Ν. Μαραντζίδης είπε στη διάρκεια της εκπομπής ότι «δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις», αναφερόμενος στον Ν. Ζαχαριάδη και στον Χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκο. Κι ενώ δεν... ήθελε να κάνει συγκρίσεις, επανέλαβε ότι «ο Ζαχαριάδης, όπως ο Μιχαλολιάκος σήμερα, περιφρονούσε το κοινοβούλιο». Ετσι «τα δύο άκρα» ξανάρθαν στο τραπέζι της συζήτησης, παρά το γεγονός ότι η σύγκριση εκφράζει το γνωστό «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει»...

Με αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός και ο κομμουνισμός μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, ας είναι ο πρώτος το πιο βίαιο μέσο του κεφαλαίου για να διατηρεί την εξουσία του, ας είναι ο δεύτερος η θεωρία που εκφράζεται πολιτικά με την πάλη για την ανατροπή του πρώτου και άρα με τη συντριβή του φασισμού ως παιδιού του καπιταλιστικού συστήματος.

Αν ήθελαν, ο Μαραντζίδης και οι συνομιλητές του, να κάνουν πραγματική σύγκριση ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις ή πρόσωπα, θα έπρεπε να θέσουν τον κοινό παρονομαστή όλων των αστικών (φασιστικών και μη) και οπορτουνιστικών κομμάτων - τότε και σήμερα - παρά τις διαφορές τους: Το σεβασμό τους στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εξουσία της. Αυτό είναι το κύριο που τα ενοποιεί και απ' αυτήν την άποψη μπορούν να μπουν στο ίδιο τσουβάλι, αν βεβαίως κρίνονται από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, δηλαδή από τη σκοπιά ότι όλα στρέφονται ενάντια στο σοσιαλισμό, υπηρετούν τη δικτατορία του κεφαλαίου, που ασκείται με κοινοβουλευτική ή με μη κοινοβουλευτική μορφή.

Αυτή και μόνο αυτή η οπτική αποτελεί την εγγύηση για το οριστικό τσάκισμα και του φασισμού και για να έρθει μια νέα κοινωνία - η σοσιαλιστική - που είναι ανώτερος τύπος δημοκρατίας από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

«Υποτέλεια στη Μόσχα σε βαθμό δουλικότητας» (!)

Αναφερόμενος ο καθηγητής Γιάννης Σακκάς στο «Δόγμα Τρούμαν» και στο «Σχέδιο Μάρσαλ», σημείωσε σωστά ότι αυτά «γέννησαν στους Ελληνες πολιτικούς ένα αίσθημα υποτέλειας» (παρότι λαθεμένο, ας μείνει εδώ ασχολίαστο το περί υποτέλειας). «Και η κομμουνιστική αριστερά ήταν υποτελής στη Μόσχα», παρενέβη ο δημοσιογράφος Α. Πορτοσάλτε. «Σε βαθμό δουλικότητας», συνέχισε ο Σακκάς, αναφερόμενος στο ΚΚΕ. Και η συζήτηση συνεχιζόταν, με τον έναν να κόβει και τον άλλο να ράβει, αδιαφορώντας για τις αντιφάσεις στις οποίες οι ίδιοι έπεφταν.

Πώς συμβιβάζεται το περί  «δουλικότητας του ΚΚΕ προς το ΚΚΣΕ», με αυτό που λίγο πριν είχαν πει οι ίδιοι, ότι «η γνώμη των Σοβιετικών ήταν να βαδίσει το ΚΚΕ προς τις εκλογές του 1946» (Μαραντζίδης), με την οποία ως γνωστόν διαφώνησε ο Ν. Ζαχαριάδης και εισηγήθηκε στην ΚΕ του Κόμματος την αποχή από αυτές; Το ίδιο υποστήριξε και ο Σπ. Σφέττας: «Οντως δόθηκε εντολή από τους Σοβιετικούς για συμμετοχή στις εκλογές».

Ακόμα: Πώς συμβιβάζεται το περί «δουλικότητας του ΚΚΕ» με την ομολογία τους ότι ο Ν. Ζαχαριάδης δεν αποδέχτηκε τη νέα γραμμή του ΚΚΣΕ μετά από το θάνατο του Στάλιν (1953);

«Πολυεθνική με θυγατρικές»!

Ετσι χαρακτήρισε (για μια ακόμη φορά) ο Ν. Μαραντζίδης τις σχέσεις ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και στα ΚΚ σειράς χωρών, κατέταξε μάλιστα το ΚΚΕ, το ΚΚ Τουρκίας, το ΚΚ Κίνας και άλλα, στην κατηγορία των μικρότερης σημασίας θυγατρικών! Κι ακριβώς, επειδή «δεν τα είχαν σε πολλή υπόληψη», τα στελέχη αυτών των ΚΚ πήγαιναν για σπουδές στο ΚΟΥΤΒ (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Λαών της Ανατολής), που δεν ήταν «το Χάρβαρντ των κομμουνιστών»! Εχει και τη γελοία πλευρά του το πράγμα...

Ομως, το ουσιώδες είναι, το πώς οι παραπάνω εμφάνισαν τον προλεταριακό διεθνισμό, που όποια προβλήματα κι αν είχε (και είχε, από κομμουνιστική σκοπιά ιδωμένος), σε τίποτα δε μοιάζει με τις σχέσεις που έχουν μάθει να βλέπουν ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τα αστικά κόμματα, σχέσεις ζούγκλας και ανισοτιμίας, σχέσεις οι οποίες στην όξυνσή τους έχουν οδηγήσει σε δυο παγκόσμιους και σε δεκάδες τοπικούς πολέμους. Σχέσεις λυκοσυμμαχίας.

Σε συνάρτηση με το παραπάνω τέθηκε στη συζήτηση και το πάγιο για την περίσταση ζήτημα «των σφαιρών επιρροής», ανάμεσα «στις υπερδυνάμεις», τη Σοβιετική Ενωση και τη Βρετανία, αρχικά, και ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και τις ΗΠΑ, στη συνέχεια. Για να υπονοηθεί ότι ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν και... ολίγον ξενοκίνητος. Ομως, οι αιτίες για το ξέσπασμα της ένοπλης ταξικής πάλης αποδόθηκαν «κυρίως σε ενδογενείς παράγοντες» (Γ. Σακκάς). Κυρίως (πάλι καλά ...), όχι όμως αποκλειστικά...

Η αποχή του 1946

«Το ΚΚΕ θα μπορούσε να είχε εμπλακεί το 1946 στον κοινοβουλευτισμό και να είχε παίξει ένα ρόλο σοβαρό», είπε ο Θ. Βερέμης. Και έφερε το (κλασικό) παράδειγμα των ΚΚ Ιταλίας και Γαλλίας, που επέλεξαν τον κοινοβουλευτικό δρόμο, ενώ το ΚΚΕ επέλεξε τον ένοπλο αγώνα, όπως έγινε και στην Ισπανία το 1936.

Παραλείπουν ότι το ΚΚΕ είχε επιλέξει το δρόμο του κοινοβουλευτισμού, συμμετείχε στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Παρ' όλ' αυτά, στην περίοδο που αναφέρονταν οι κύριοι καθηγητές, το κράτος και οι συμμορίες του έσφαζαν τους ΕΑΜίτες, ενώ χιλιάδες είχαν πάρει τα βουνά καταδιωκόμενοι.

Ωστόσο, η αστική τάξη και ο πολιτικός της κόσμος, έχοντας επιδείξει στα χρόνια της Κατοχής μια στάση που τους κατέστησε ανυπόληπτους απέναντι στο λαό, επιχείρησαν να αλλάξουν το συσχετισμό δυνάμεων στηριγμένοι στην ωμή βία και την τρομοκρατία, κατά πρώτο λόγο. Δεν είχαν άλλο δρόμο πέρα απ' αυτόν που ακολούθησαν. Οπως δεν είχε και το ΚΚΕ άλλον, πέρα από την ένοπλη πάλη. Με τη διαφορά ότι αυτό έπρεπε να το κάνει πολύ νωρίτερα και με στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Ετσι θα εναρμονιζόταν και η αποχή από τις εκλογές. Και όπως σωστά επισήμανε ο Ευ. Χατζηβασιλείου, το 1946 με αρχές του 1947 ήταν ο πιο κατάλληλος χρόνος, αφού η Μ. Βρετανία δεν μπορούσε πια να διατηρεί στρατό στην Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν είχαν βγει στο προσκήνιο.

Αλλά και η μετέπειτα πορεία, καθώς και οι τρέχουσες εξελίξεις, επιβεβαιώνουν ότι από τότε που η αστική τάξη τσάκισε το φεουδαρχικό και εγκαθίδρυσε το δικό της κράτος, αυτό το κράτος είναι εργαλείο άσκησης ποικιλόμορφης βίας (νομικής - οικονομικής - πολιτικής - ιδεολογικής κ.ά.) ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οργανο που κατοχυρώνει και υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τις τελευταίες μέρες, για παράδειγμα, καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 24 χαλυβουργοί, που πήραν μέρος στην εννιάμηνη ηρωική απεργία στη «Χαλυβουργία Ελλάδος». Η Δικαιοσύνη, το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ συντάχθηκαν εναντίον τους και στο πλευρό του ιδιοκτήτη της «Χαλυβουργίας». Πώς ονομάζεται αυτό, αν όχι ωμή ταξική βία;

Ακόμα υπενθυμίζουμε ότι όλοι οι πολιτικοί και ιστορικοί, που υποστηρίζουν το σύστημα, αποκρύπτουν συνειδητά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι η τάξη τους (η αστική) ήρθε στην εξουσία διά πυρός και σιδήρου. Ομως, οι αστικές επαναστάσεις, όχι μόνο δεν είναι καταδικαστέες, αλλά συνιστούσαν πρόοδο για την ανθρωπότητα.

Η στρατολογία στον ΔΣΕ

Στη «βίαιη στρατολογία» του μεγαλύτερου ποσοστού των 80-100 χιλιάδων μαχητών του ΔΣΕ αναφέρθηκε ο καθηγητής Μαραντζίδης, θέλοντας με αυτό να πει ότι ο ΔΣΕ δε διέθετε μαζική λαϊκή βάση.

Αρχικά, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι ο παραπάνω δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στο αν οι περισσότεροι από 200.000 στρατιώτες του αστικού κυβερνητικού στρατού στρατολογήθηκαν με τη θέλησή τους. Διότι αν υποθέσουμε ότι στον κυβερνητικό στρατό πήγαινε όποιος ήθελε, θα ήταν ένα ερώτημα το πόσους θα αριθμούσε αυτός ο κυβερνητικός στρατός. Για το συγκεκριμένο, ο συνομιλητής του στον ΣΚΑΪ Θ. Βερέμης έχει γράψει τα παρακάτω μαζί με τον David H. Close:

«... Οι περισσότεροι στρατεύσιμοι δεν ένιωθαν καμιά επιθυμία να πολεμήσουν τους συμπατριώτες τους. (...) πολλοί από τους άντρες του εθνικού στρατού έβλεπαν τους αντάρτες σαν θύματα διωγμών, και θαύμαζαν το παρελθόν τους στην αντίσταση κατά των Γερμανών (...) το ηθικό του στρατού βρισκόταν σε καταστρεπτικά χαμηλό επίπεδο, όπως αναφέρει ο στρατηγός Θωμάς Πεντζόπουλος...».¹

Και κάτι επιπλέον: Οι 700.000 άνθρωποι, που οι κυβερνητικές δυνάμεις μετακίνησαν από τα χωριά τους και τους έφεραν στις πόλεις, για να μη βρίσκει εφεδρείες και άλλη βοήθεια ο ΔΣΕ, ήταν κόσμος που μετεγκαταστάθηκε εθελοντικά; Οπως σημειώνει ο OleL. Smith, «η στρατολόγηση όμως μειώθηκε σημαντικά, εξαιτίας της κυβερνητικής τακτικής μεταφοράς του πληθυσμού από την ύπαιθρο, όπου δρούσαν οι αντάρτες».²

Πέρα από τους χιλιάδες καταδιωκόμενους από το 1945, που συγκρότησαν τις πρώτες δυνάμεις του ΔΣΕ, πέρα και από τις χιλιάδες ακόμα που εντάχθηκαν στη συνέχεια, υπήρξε και η στρατολογία που πραγματοποιούνταν με διατάγματα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης. Οπως η αστική κυβέρνηση καλούσε σε κατάταξη, έτσι και η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση εξέδιδε διατάγματα στρατολογίας στις περιοχές που ο ΔΣΕ είχε εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία. Για τη στρατολογία παίρνονταν υπόψη από τις διοικήσεις του ΔΣΕ η οικογενειακή κατάσταση, η ηλικία και άλλα των νεοστρατολογούμενων. Μάλιστα, ειδικό διάταγμα όριζε σε ό,τι αφορούσε τις γυναίκες, ότι μόνο αν οι ίδιες το ζητούσαν θα μπορούσαν να προσφέρουν μάχιμη υπηρεσία.

Το άρθρο 3 του Νόμου αρ. 7 (9 Φλεβάρη 1948) ανέφερε:

«Ο υπουργός των Στρατιωτικών μπορεί να καλέσει με διάταγμα και ορισμένες ηλικίες γυναικών. Η κάθε επιστρατευμένη γυναίκα μπορεί να κάνει μάχιμη υπηρεσία μόνο αν το ζητήσει η ίδια».³

Αλλά ας έρθουμε σ' εκείνο που είπε ο Μαραντζίδης σχετικά με τη βίαιη στρατολόγηση στον ΔΣΕ, η οποία, όπως αυθαίρετα ανέφερε, έδωσε «στο ΔΣΕ το 70% της δύναμής του». Θα επικαλεστούμε και πάλι τον συνομιλητή του Θ. Βερέμη, ο οποίος έγραψε για την Πελοπόννησο και τα νησιά:

«Ωστόσο, πολλοί από τους επίστρατους προέρχονταν από κοινότητες που πρόσκεινταν φιλικά στο Κόμμα, και μπορούσαν να γίνουν αξιόπιστοι στρατιώτες με την πειθαρχία και την πολιτική καθοδήγηση. Γι' αυτό, πολλές αναφορές εθνικών πηγών καταδεικνύουν ότι το ηθικό του ΔΣΕ ήταν για ορισμένο διάστημα υψηλό. Το ηθικό αυτό, φαίνεται ότι γενικά κρατιόταν ψηλά από την πίστη στη νίκη μέχρι και τη μάχη του Γράμμου, και τη ρήξη Τίτο - Στάλιν τον Ιούνιο - Ιούλιο 1948».⁴

Ο ίδιος σημειώνει ότι «στην Πελοπόννησο και τα νησιά οι ανταρτικές ομάδες αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα και προφανώς απαρτίζονταν από εθελοντές».⁵

Η βίαιη στρατολογία -στο σωρό- δεν ήταν καθόλου σκόπιμη, αφού με αυτόν τον τρόπο, αν εφαρμοζόταν, θα διείσδυαν στον ΔΣΕ χιλιάδες εχθρικά στοιχεία και θα έμπαινε σε κίνδυνο τόσο το αξιόμαχό του όσο σε ένα βαθμό και η ίδια του η ύπαρξη. Ενας λαϊκός στρατός, όπως ήταν ο ΔΣΕ, δεν μπορεί να αντιστοιχίσει την πάλη του με τους σκοπούς του δίχως την αλληλεγγύη, την αυταπάρνηση, τη συλλογικότητα, τη συνειδητή πειθαρχία.

Υπήρχε όμως και μια άλλη πλευρά, την οποία έχει σημειώσει ο Αρίστος Καμαρινός, στέλεχος του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο:

«Δίναμε την εντύπωση ότι κάναμε βίαιη επιστράτευση (...) για να αποφύγουν οι γονείς των "επιστρατευόμενων" διώξεις από το "επίσημο" κράτος».⁶

Αυτή ήταν η πραγματικότητα, την οποία δεν αλλοιώνουν οι εξαιρέσεις «βιαίως στρατολογηθέντων» που υπήρξαν.

Οπως πολλοί από όσους κατατάχθηκαν στον κυβερνητικό στρατό ήθελαν πράγματι να πολεμήσουν ενάντια στο ΚΚΕ και το ΔΣΕ, έτσι και οι χιλιάδες που εντάχθηκαν στον ΔΣΕ, με βάση διατάγματα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, πήγαιναν να πολεμήσουν τον αστικό στρατό, επειδή πίστευαν στους σκοπούς του ΚΚΕ και του ΔΣΕ. Χιλιάδες από τους νεοστρατολογημένους αφομοιώθηκαν στις γραμμές του ΔΣΕ και έπεσαν ηρωικά. Οπως έγραψε ο Σόλων Ν. Γρηγοριάδης:

«... οι στρατολογούμενοι αφομοιώνονταν ιδεολογικά σε μεγάλο βαθμό και ταχύτατα με το ανταρτικό περιβάλλον τους. Η αφομοίωση εκείνη αποτελεί ένα από τα φαινόμενα του ελληνικού ανταρτοπόλεμου και σύντομα οι νέοι μαχητές ευθυγραμμίζονταν σχεδόν σε αγωνιστικότητα με τους παλιούς. Η αντίληψη που επικρατούσε στην άλλη πλευρά, ότι οι καινούργιοι αντάρτες υποχρεωτικής στρατολογίας ζούσαν και μάχονταν κάτω από το πιστόλι των πολιτικών επιτρόπων, ήταν ανακριβής και οδηγούσε στην υποτίμηση του αντιπάλου».⁷

Σημειώσεις:

1. David H. Close και Θάνος Βερέμης, Ο στρατιωτικός αγώνας 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 141.

2. Ole L. Smith, Το ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ.Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 190.

3. Νίκος Κυρίτσης, Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, εκδ.Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2012, σελ. 397.

4. David H. Close και Θάνος Βερέμης, Ο στρατιωτικός αγώνας 1945-9, στο συλλογικό: Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, εκδ. Φιλίστωρ, Αθήνα, 1996, σελ. 138.

5. Ο. π.

6. Αρίστος Καμαρινός, Ο εμφύλιος πόλεμος στην Πελοπόννησο 1946 - 1949, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2000, σελ. 211.

7. Σόλων Ν. Γρηγοριάδης, Ο εμφύλιος 1946-1949, τόμος Α΄, σελ. 152, Τα φοβερά ντοκουμέντα, εκδ. Φυτράκη.

του Μάκη ΜΑΪΛΗ*

*Ο Μάκης Μαΐλης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: Με το δάχτυλο στην σκανδάλη! Έληξε το ουκρανικό τελεσίγραφο – Δεν παραδίδουν τα όπλα οι φιλορώσοι

 Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: Με το δάχτυλο στην σκανδάλη!

Έληξε το ουκρανικό τελεσίγραφο – Δεν παραδίδουν τα όπλα οι φιλορώσοι

Καμία διάθεση συμμόρφωσης με το τελεσίγραφο του Κιέβου, που απειλεί με «ευρείας κλίμακας αντιτρομοκρατική επίθεση», δε δείχνουν οι φιλορώσοι αυτονομιστές στο Σλαβιάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας, λίγες ώρες μετά τη λήξη του τελεσιγράφου.

Ανταποκριτής του πρακτορείου Reuters αναφέρει ότι η ρωσική σημαία εξακολουθούσε να κυματίζει στο αρχηγείο της αστυνομίας στις 9 π.μ. (τοπική ώρα), ενώ μασκοφόροι συνέχιζαν να τοποθετούν σάκους άμμου ως οδοφράγματα μπροστά από το κτίριο. Μάλιστα, ένα φορτηγό μετέφερε περισσότερα λάστιχα αυτοκινήτων για την ενίσχυση των οδοφραγμάτων.

Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή σημειώθηκαν βίαιες συγκρούσεις μετά από την προσπάθεια των δυνάμεων ασφαλείας να απελευθερώσουν τα κυβερνητικά κτίρια που είχαν καταλάβει οι φιλορώσοι αυτονομιστές στην πόλη Σλαβιάνσκ. Ένα μέλος των ουκρανικών δυνάμεων ασφαλείας και δύο στελέχη της εθνικιστικής οργάνωσης «Δεξιός Τομέας» σκοτώθηκαν και πέντε άτομα από τις τάξεις των κυβερνητικών δυνάμεων τραυματίστηκαν στη διάρκεια της επιχείρησης.

Μετά από το Σλαβιάνσκ, η βία επεκτάθηκε και στο Χάρκοβο, όπου εκατοντάδες ρωσόφιλοι διαδηλωτές οπλισμένοι με ρόπαλα περικύκλωσαν το δημαρχείο της πόλης, με τον δήμαρχο να βρίσκεται μέσα στο κτίριο. Για βίαιες συγκρούσεις με 50 τραυματίες έκανε λόγο το ρωσικό Interfax, επικαλούμενο αστυνομικές πηγές.

Πηγή: Κουτί της Πανδώρας

ΟΗΕ: Τερματισμό του πολέμου σε βάρος του ουκρανικού λαού ζητά η Μόσχα

Ο Τσούρκιν μετέφερε στο Συμβούλιο Ασφαλείας νεώτερη ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών με την οποία ζητείται ανοιχτά από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις «να κόψουν κάθε δεσμό με τις νεοναζιστικές, ακροδεξιές ομάδες, να παύσουν να χρησιμοποιούν τις ένοπλες δυνάμεις κατά του ουκρανικού λαού ξεκινώντας άμεσα «ειλικρινή εθνικό διάλογο με την ισότιμη εκπροσώπηση όλων των περιοχών της χώρας». Ο Τσούρκιν σημείωσε ότι το «μπαλάκι» είναι πλέον στη Δύση και ότι αυτή είναι τώρα «που διαθέτει την ικανότητα να σταματήσει τον εμφύλιο στην Ουκρανία».

Κωφεύει η Δύση

Ωστόσο, η ρωσική πρόταση δεν φάνηκε να έχει καμία τύχη αφού η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ, έσπευσε να καταγγείλει την «παραπληροφόρηση και τη ρωσική προπαγάνδα» και να κατηγορήσει τη Ρωσία ότι έχει επιδοθεί στην ανατολική Ουκρανία σε «ενορχηστρωμένη προσπάθεια για να δημιουργήσει αστάθεια».

Ο Μαρκ Λάιαλ Γκραντ, πρέσβης της Βρετανίας στον ΟΗΕ, εκτίμησε από την άλλη ότι οι τελευταίες εξελίξεις προκαλούν «επικίνδυνη κλιμάκωση σε μια ήδη επικίνδυνη κατάσταση» κατηγορώντας τη Ρωσία ότι «και πάλι παρεμβαίνει άμεσα στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας χρησιμοποιώντας προσχήματα και τη στρατιωτική ισχύ».

Παρόμοια ήταν και η στάση του πρέσβη της Γαλλίας, Ζεράρ Αρό, που κάλεσε τη Ρωσία «να συμμετάσχει αποφασιστικά στην αποκλιμάκωση», εκφράζοντας την ελπίδα ότι η (προγραμματισμένη για τη Μεγάλη Πέμπτη) συνάντηση στη Γενεύη μεταξύ Ρωσίας, Ουκρανίας, ΗΠΑ και ΕΕ θα αναδείξει λύσεις.

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία και η ενδοϊμπεριαλιστική κόντρα Ρωσίας - Δύσης καθώς και η λεγόμενη «οικονομική βοήθεια» προς το Κίεβο αναμένεται να κυριαρχήσουν, μεταξύ άλλων, σήμερα και αύριο στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες, ενώ έπεται και ειδική συνεδρίαση στο Ευρωκοινοβούλιο.

Πηγή: 902

Συμβούλιο Ασφαλείας: Συμφωνούν πως… διαφωνούν Ρωσία και Δύση

Μέλη των δυνάμεων καταστολής ενώνονται με τους
εξεγερμένους

Άκαρπη απέβη η έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα στη Νέα Υόρκη για το ζήτημα της Ουκανίας, καθώς η Δύση κατηγορεί τη Μόσχα ότι ήταν αυτή που έστησε σκηνικό έντασης στην περιοχή, ενώ η Μόσχα επιρρίπτει τις ευθύνες στο Κίεβο, κατηγορώντας την ουκρανική κυβέρνηση ότι ασκεί βία κατά του λαού.

Η συνεδρίαση διεξήχθη λίγες ώρες πριν τη λήξη του τελεσιγράφου της ουκρανικής κυβέρνησης προς τους φιλορώσους για αφοπλισμό τους, προειδοποιώντας για μία εκτεταμένη αντιτρομοκρατική επιχείρηση σε αντίθετη περίπτωση.

Ο Βρετανός εκπρόσωπος στο Συμβούλιο Ασφαλείας, Μαρκ Λάιαλ Γκραντ, απηύθυνε έκκληση στη Μόσχα να αποσύρει τους περίπου 40.000 στρατιώτες της από τα ουκρανικά σύνορα, καταγγέλλοντας ότι η Ρωσία προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή της στο λαό της Ουκρανίας μέσω της παραπληροφόρησης, του εκφοβισμού και της επιθετικότητας.

Από την πλευρά της, η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ, κατήγγειλε την «παραπληροφόρηση και τη ρωσική προπαγάνδα» και κατηγόρησε τη Ρωσία ότι έχει προκαλέσει μια «ενορχηστρωμένη προσπάθεια για να δημιουργήσει αστάθεια» στην ανατολική Ουκρανία.

«Το αίμα έχει ήδη ρεύσει και πρέπει να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης», προειδοποίησε ο Ρώσος πρεσβευτής, Βιτάλι Τσούρκιν, ζητώντας να ασκηθούν πιέσεις στις αρχές του Κιέβου ώστε «να σταματήσει η χρήση βίας κατά του ουκρανικού λαού και να αρχίσει ένας πραγματικός διάλογος».

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η δέκατη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από την αρχή της κρίσης στην Ουκρανία και, όπως όλες οι προηγούμενες, εξελίχθηκε σε μια στείρα αντιπαράθεση μεταξύ των Ρώσων και των Δυτικών.

Πηγή: Κουτί της Πανδώρας

Το Κίεβο απειλεί για βίαιη επέμβαση ενάντια στους Ουκρανούς διαδηλωτές.

Ο ασκών χρέη Υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας απειλεί να επιλύσει την κατάσταση στις ανατολικές περιοχές «σε 48 ώρες» όπου η διοίκηση τουλάχιστον δύο πόλεων ελέγχεται από διαδηλωτές που απαιτούν ένα εθνικό δημοψήφισμα για την κρατική δομή.

Ο Arsen Avakov είπε σε δημοσιογράφους την Τετάρτη ότι η πραξικοπηματική κυβέρνηση είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει βία στις εξεγερμένες ανατολικές περιοχές.

«Υπάρχουν δύο λύσεις : η πολιτική μέσω διαπραγματεύσεων ή μέσω της βίας,» είπε ο υπουργός στο περιθώριο μιας κυβερνητικής συνάντησης.

«Γι αυτούς που επιθυμούν διάλογο, προτείνουμε συζήτηση και μία πολιτική λύση. Για τη μειοψηφία που θέλει σύγκρουση θα λάβει μία ισχυρή απάντηση από τις Ουκρανικές αρχές,» είπε, όπως παρατέθηκε από το Reuters, προσθέτοντας ότι κατά την άποψή του μία «λύση στην κρίση μπορεί να βρεθεί μέσα σε 48 ώρες.»

Ο υπουργός ενημέρωσε ότι μία ειδική αστυνομική μονάδα από τις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας έχει ήδη φτάσει στις πόλεις του Ντόνετσκ, του Λουγκάνσκ και του Χάρκοβο όπου οι διαδηλώσεις ενάντια στη νέα κυβέρνηση στο Κίεβο συνεχίζονται για βδομάδες τώρα.

Τη Δευτέρα, λαϊκές συνελεύσεις στο Ντόνετσκ και στο Χάρκοβο, όπου τοπικές αρχηγεία διοίκησης καταλήφθηκαν από διαδηλωτές, που ανακήρυξαν ανεξαρτησία από την Ουκρανία και ανακοίνωσαν τη δημιουργία την ανεξάρτητη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Χάρκοβο.

Την προηγούμενη νύχτα, δυνάμεις της αστυνομίας που έφτασαν από το Κίεβο κατάφεραν να επανακαταλάβουν το κτίριο της τοπικής διοίκησης, συλλαμβάνοντας περίπου 60 ακτιβιστές και μεταφέροντας τους σε ένα κέντρο κράτησης στο Κίεβο. Οπλισμένοι με αυτόματα όπλα και φορώντας κουκούλες, τα όργανα επιβολής του νόμου εισέβαλαν στο κτίριο νωρίς το πρωί και καθάρισαν την κεντρική πλατεία από διαδηλωτές.

Στο Χάρκοβο περίπου 30 τοις εκατό των αστυνομικών αρνήθηκαν να εισβάλλουν στο κτίριο της διοίκησης. Ο Avakov έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα απολυθούν.

Ένας δημοσιογράφος του ρωσικού καναλιού Lifenews ανέφερε από την κεντρική πλατεία του Χάρκοβο ότι σύμφωνα με αποδεικτικές μαρτυρίες από τους τοπικούς κατοίκους, κάποιοι αστυνομικοί ντυμένοι με τις στολές της αστυνομικής δύναμης αντιμετώπισης ταραχών, «Jaguar», έμοιαζαν ανίκανοι να καταλάβουν όταν τους απευθύνονταν είτε στα Ουκρανικά είτε στα Ρώσικα. Σύμφωνα με αναφορές επικοινωνούν μεταξύ τους στα Αγγλικά.

Στο Ντόνετσκ τα κτίρια των δομών της εξουσίας παρέμειναν στα χέρια των διαδηλωτών καθώς κάποιοι αστυνομικοί αρνήθηκαν να αντιπαρατεθούν με τους διαδηλωτές.

Από το Λουγκάνσκ, χθες

Στο Λουγκάνσκ οι διαδηλωτές κατέλαβαν τα τοπικά αρχηγεία της Υπηρεσίας Ασφαλείας του Κιέβου(SBU) μαζί με ένα οπλοστάσιο που ήταν αποθηκευμένο εκεί. Μέχρι στιγμής δεν υπήρξε καμία προσπάθεια να επανακαταληφθούν τα κτίρια.

Ακτιβιστές στο Λουγκάνσκ ανακοίνωσαν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν το κτίριο μέχρι να οργανωθεί ένα πανεθνικό δημοψήφισμα για την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας.

Κουκουλοφόρα μέλη της ομάδας που αυτοαποκαλείται «Νοτιοανατολική Διοίκηση» μοίρασαν ένα βίντεο στο οποίο εξέφρασαν ανένδοτη ετοιμότητα να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους με τα όπλα.

Δήλωσαν ότι είναι όλοι από το Lugansk ή από την τοπική περιοχή, ότι κάθε ένας από αυτούς έχει ουκρανική υπηκοότητα και ότι δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι των Ρωσικών ειδικών υπηρεσιών όπως της FSB, ή Ρώσοι πολίτες μέσα στο κτίριο.

«Εκπροσωπούμε τους βετεράνους της εκστρατείας στο Αφγανιστάν, πρώην συνοριοφύλακες και από άλλα ειρηνευτικά σώματα και έχουμε μόνο μία νόμιμη απαίτηση : θέλουμε δημοψήφισμα,» έλεγε η δήλωση.

«Αυτή είναι έκφραση της θέλησης του λαού-και θέλουμε να ακουστεί» δήλωσε η ομάδα και συνέστησε μετ’ επιτάσεως «να μην ανακατευτεί κανείς από τους εν ενεργεία αξιωματικούς.»

«Αν πάτε εναντίον μας, καλώς ήρθατε στην κόλαση. Θα αντισταθούμε σθεναρά. Με τη χάρη του Θεού, γαλονάδες!»κ ατέληγε το μανιφέστο.’

Ο Ουκρανός προεδρικός υποψήφιος Sergey Tigipko, που έφτασε στο Lugansk και διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με τους ακτιβιστές που ταμπουρώθηκαν μέσα στο αρχηγείο του SBU, επιβεβαίωσε ότι όλοι οι ακτιβιστές είναι Ουκρανοί πολίτες.

Επίσης, πολιτικοί επιβεβαίωσαν ότι σε αντίθεση με την προηγούμενη δήλωση του ουκρανού Υπουργού Εσωτερικών, δεν υπάρχουν αιχμάλωτοι μέσα στο κτίριο.

Το Κίεβο χάνει την αυτοκυριαρχία του

H αντίδραση από την πρωτεύουσα, το Κίεβο, σχετικά με τις εξελίξεις στις Ανατολικές περιοχές της χώρας ήταν μέχρι ενός σημείου υστερικές.

Ένας τσακωμός ξέσπασε στο ουκρανικό κοινοβούλιο όταν ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος κατηγόρησε τους δεξιούς εθνικιστές ότι υποδαυλίζουν το διαχωρισμό της χώρας αποτυγχάνοντας να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες των Νοτιοανατολικών περιοχών και «εξουδετερώνοντας» την ανεξαρτησία τους.

Η Irina Farion, μία βουλευτής του εθνικιστικού Κόμματος Fatherland, το έφτασε στο σημείο να απαιτήσει τον θάνατο πολιτών στο Ντόνετσκ, στο Χάρκοβο και στο Λουγκάνσκ.

«Εγώ θα δρούσα πιο σκληρά. Απλά θα τους δολοφονούσα. Κοιτάξτε, ο εχθρός κυβερνά στη γη μας. Για ποιο πράγμα συζητάμε ; Πρέπει εκδιωχθούν από εδώ πίσω στο έτος 1654 (έτος όπου η Ουκρανία συντάχθηκε με τη ρώσικη αυτοκρατορία). Γι’ αυτό η σημερινή αντίδραση δεν είναι αποδεκτή. Τα μέτρα πρέπει να είναι πολύ σκληρότερα. Ο λαός κατέθεσε τη ζωή του. Γι’ αυτό αυτά τα πλάσματα που φθάνουν εδώ τους αξίζει μόνο θάνατος,» προκήρυξε η Farion.

Πηγή: RT news

Βίντεο μετά την προβοκατόρικη επίθεση των ναζιστών στο Σλαβιάνσκ: