Ζήτησε τα δεδουλευμένα του, του έσπασαν το σαγόνι και πρέπει να πληρώσει 1.553 ευρώ!

Η περιπέτεια του Άττια από την Αίγυπτο ενός εργάτη γης που άφησε την πατρίδα του για να αναζητήσει μια καλύτερη μέρα στην Ελλάδα, συγκλονίζει. Ο νεαρός δούλευε σε χωράφια στη Γαστούνη Ηλείας, το αφεντικό όμως του χρωστούσε, όπως και σε άλλους ομοεθνείς του, μεροκάματα.
Όταν οι αλλοδαποί, την περασμένη Δευτέρα, ζήτησαν τα χρωστούμενα, 85 ευρώ ο Άττια και συνολικά 350 ευρώ από κοινού με άλλους τρεις συναδέλφους του, βρέθηκαν αντιμέτωποι με το σκληρότερο πρόσωπο της εργοδοσίας. Χτυπήθηκαν βάναυσα με αποτέλεσμα ο νεαρός να οδηγηθεί, σοβαρά τραυματισμένος, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών.
Ένας ακόμα εργάτης γης, τραυματίστηκε πιο ελαφριά, αφού έχασε μόνο ένα δόντι και απέκτησε ένα σκισμένο χείλος. Ο Άττια ήταν λιγότερο τυχερός. Σύμφωνα με τους γιατρούς που τον ανέλαβαν, φέρει κάταγμα κάτω γνάθου, χειρουργήθηκε, νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο μέχρι την Παρασκευή και μαζί με το εξιτήριο πήρε κι ένα… χαράτσι 1.553 ευρώ. Και τούτο γιατί δεν διαθέτει κάποιο νομιμοποιητικό στοιχείο.

Για το θέμα παρενέβη η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών Πάτρας, μέλη της οποίας εξήγησαν την ιδιαιτερότητα του συμβάντος, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.
Μιλώντας στο thebest.gr με αφορμή την περιπέτεια του Αιγύπτιου εργάτη γη και των συμπατριωτών του, το μέλος της Κίνησης Νίκος Παπαγεωργίου, επισημαίνει μεταξύ άλλων:
«Η απίστευτη αυθαιρεσία της στυγνής εκμετάλλευσης αυτών των ανθρώπων είναι καθεστώς. Η απουσία κάθε έλεγχου για την επιβολή τού εργόσημου, σκανδαλώδης. Χιλιάδες ξένοι εργάτες βιώνουν συνθήκες μιας δολοφονικά καταναγκαστικής εργασίας, μαύρης κι απλήρωτης, με την διεκδίκηση τού μεροκάματου να είναι ρίσκο ζωής.
Το συνολικό ποσό των 350 ευρώ που διεκδικούσαν οι 4, δείχνει ότι δουλεύουν για ψίχουλα. Τους δέρνουν, τους απειλούν, τους βρίζουν».
Πλέον τα μέλη της Κίνησης αναζητούν τα στοιχεία του εργοδότη με απώτερο στόχο να μηνυθεί ο δράστης για το χτύπημα που κατέφερε στον Αιγύπτιο εργάτη και να χρεωθεί τα νοσήλια.
thebest

Το σκάφος που προσγειώθηκε στην Ελλάδα δεν ήταν τελικά του Μαδούρο!

       

Το σκάφος που προσγειώθηκε το 2013 στην Ελλάδα από την Βενεζουέλα με πέντε αξιωματούχους της, τελικά ούτε από την Βενεζουέλα ήταν, ούτε πέντε αξιωματούχους της κουβαλούσε!

Το σκάφος που προσγειώθηκε το 2013 μετέφερε πέντε εξωγήινους οι οποίοι ήρθαν στη γη με πολλαπλή αποστολή! Οι πέντε εξωγήινοι συνάντησαν διάφορα βαμπίρ τα οποία προμήθευσαν με προηγμένες καρναβαλικές στολές ώστε να φαίνονται αριστερά για να ξεγελάσουν τον κόσμο και να του πιουν το αίμα! Οι πέντε εξωγήινοι συνάντησαν επίσης τον Κούλη και τον Άδωνι για να τους δώσουν βιβλία εξωγήινης πολιτικής μαγειρικής με οδηγίες σχετικά με το πώς δύο πανηγυρτζήδες μπορούν να γίνουν ο ένας πρόεδρος και ο άλλος αντιπρόεδρος ενός κόμματος εξουσίας.

Οι πέντε εξωγήινοι που προσγειώθηκαν με το UFO το 2013 στην Ελλάδα, άφησαν σε αριστερούς και δεξιούς καρνάβαλους αναλυτικές οδηγίες σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να μαλλιοτραβιούνται για το σκάφος του Μαδούρο, για την κλήρωση του σημαιοφόρου, για τον Μπαρουφάκη και άλλες τέτοιες αηδίες, ώστε την ώρα που πίνουν μαζί το αίμα του λαού εκείνος να ασχολείται με τις βλακείες για τις οποίες κάνουν ότι μαλώνουν.

Ζήκος

Ο Πύρρος Δήμας τα μάζεψε κι έφυγε…

      

Τα μάζεψε κι έφυγε ο Πύρρος Δήμας γιατί η Ελλάδα τον αδικούσε και δεν τον χωρούσε! Ο Πύρρος Δήμας αναγκάστηκε να φύγει από την Ελλάδα εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ! Πώς ο Πύρρος Δήμας ως Πασόκος κυβερνητικός βουλευτής ψήφιζε μνημόνια και ανάγκαζε την Ελληνική νεολαία να πάρει τον δρόμο της μετανάστευσης, έτσι τώρα και ο ίδιος πήρε τον δρόμο της μετανάστευσης κατατρεγμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ! Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς τον Πύρρο;! Ποιος θα ψηφίζει τόσο όμορφα και βουβά τα μνημόνια όπως ο Πύρρος;! Τα δάκρυα μας τρέχουν γι’ αυτήν την μεγάλη απώλεια!!

Ο Πύρρος Δήμας μετανάστευσε στην Αμερική ως σύμβουλος της εθνικής ομάδας άρσης βαρών των ΗΠΑ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τον έδιωξε από την Ελλάδα ενώ εκείνος ήθελε να προσφέρει στην εθνική Ελλάδος Άρσης Βαρών αμισθί! Αλήθεια και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ αμισθί πήγε ο Πύρρος Δήμας;!

Τον Πύρρο Δήμα ο Ελληνικός λαός τον τίμησε με πολλούς τρόπους. Ο Πύρρος Δήμας αντίθετα χρησιμοποίησε το όνομα και τα μετάλλιά του για να τσαλαπατήσει τον Ελληνικό λαό, ψηφίζοντας μνημόνια και αντιλαϊκούς νόμους μαζί με τους υπόλοιπους «καλοθελητές» που υπηρετούν την πολιτική που τσακίζει τον λαό για να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι! Ο Πύρρος Δήμας αποφάσισε να γίνει κυβερνητικός βουλευτής στην κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων και να ισοπεδώσει συνειδητά τον Ελληνικό λαό που τον αγάπησε και τον τίμησε! Ο Πύρρος Δήμας σαν αρσιβαρίστας αποφάσισε να σηκώσει τα βάρη των αντιλαϊκών μνημονίων και να τα πετάξει με δύναμη στο κεφάλι του λαού!

Ο Πύρρος Δήμας, ο βουλευτής των Σαμαροβενιζέλων, ο «μουγκός» υπερψηφιστής των μνημονίων και των αντιλαϊκών νόμων, του οποίου την φωνή ακούσαμε μόνο εκείνην την φορά που μάλωνε με τους Χρυσαυγίτες στη Βουλή, ο άνθρωπος αυτός που ανάγκασε χιλιάδες νέους να πάρουν τον δρόμο της μετανάστευσης, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ πως τον έδιωξε από την Ελλάδα.

Εμείς θα προτείναμε στον ΣΥΡΙΖΑ να τον ξαναφέρει πίσω και να τον κάνει βουλευτή! Ο Πύρρος αδίστακτα θα ψηφίζει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ψήφιζε και επί εποχής Σαμαροβενιζέλων! Μπορεί ο Πύρρος Δήμας να μην μπορεί να τριγυρνάει τα κανάλια και να υπερασπίζει την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν έχει τέτοια δυνατότητα, αλλά μπορεί να τον τριγυρνάνε στα κανάλια οι Συριζαίοι με τα μετάλλια κρεμασμένα στον λαιμό και να λένε ότι τα ωραία τους μνημόνια τα ψηφίζει και τα στηρίζει και ο Πύρρος Δήμας!

Ζητούμε συγνώμη προκαταβολικά απ’ όσους πιστεύουν ότι ολυμπιονίκες, μουσικοσυνθέτες, καλλιτέχνες και άλλοι επώνυμοι είναι στο απυρόβλητο και μπορούν να υπηρετούν την αντιλαϊκή πολιτική χωρίς να δέχονται κριτική. Δυστυχώς γι’ αυτούς δεν έχουμε την ίδια άποψη!

Οράτιος Μενιππίδης

Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας του σοσιαλισμού

Κατιούσα

Χιλιάδες παιδιά που επέζησαν από τον πόλεμο στην ύπαιθρο, μόνα, πολλά ορφανά, ρακένδυτα και πεινασμένα, πέρασαν με την ευθύνη και καθοδήγηση του ΚΚΕ και της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ) στις λαϊκές δημοκρατίες για να σωθούν.
Η Γιουγκοσλαβία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχοσλοβακία, η Πολωνία, η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, η Αλβανία (για μικρό χρονικό διάστημα, τα παιδιά αργότερα  προωθήθηκαν στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες) και η Σοβιετική Ένωση, εκπληρώνοντας στο έπακρο το διεθνιστικό τους καθήκον, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά με στοργή και αγάπη, τα περίθαλψαν (και βοήθησαν πολλά να ξανασμίξουν με τις οικογένειές τους), τα έθρεψαν, τα μόρφωσαν, (για την παρακολούθηση της φροντίδας και της μόρφωσης των παιδιών, το ΚΚΕ και η ΠΔΚ είχαν ιδρύσει την Επιτροπή Βοήθειας στο Παιδί (ΕΒΟΠ), με επικεφαλής τον γιατρό καθηγητή Πέτρο Κόκκαλη) και τα περισσότερα –ενήλικες και μεγάλοι άντρες και γυναίκες πια– επέστρεψαν στην Ελλάδα μορφωμένοι και επαγγελματικά καταρτισμένοι, γνωρίζοντας άριστα τη γλώσσα, την ιστορία και τις παραδόσεις της πατρίδας τους.
Παρουσιάζουμε σχετικό άρθρο του περιοδικού «Εθνική Αντίσταση» (τ. 173/2017), που φωτίζει την ιστορική αλήθεια και απαντά στις αισχρές συκοφαντίες τις αστικής και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας γύρω από το ζήτημα.

Το πρόβλημα των παιδιών, τα οποία στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου κατέφυγαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες, πάντα ήταν στην ατζέντα των ελληνικών κυβερνήσεων και με κάθε ευκαιρία το χρησιμοποίησαν και το χρησιμοποιούν στην αντικομμουνιστική τους προπαγάνδα.
Πρώτο, τα τελευταία χρόνια, όμως, είμαστε και πάλι μάρτυρες μιας άφθονης βιβλιογραφίας, εκπομπών στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, όπως επίσης αρθρογραφίας και δηλώσεων στον έντυπο Τύπο από τους κάθε είδους «καλοθελητές» και αντιπάλους μας. Τους έπιασε και πάλι ο πόνος γι’ αυτά τα παιδιά.
Δεύτερο, το χαρακτηριστικό αυτής της καλά ενορχηστρωμένης και κατευθυνόμενης αντικομμουνιστικής εκστρατείας εναντίον του ΚΚΕ έχει στο επίκεντρό της τα εκπατρισμένα Ελληνόπουλα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Και αυτό, βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Τρίτο, το χαρτί του ανύπαρκτου «παιδομαζώματος» χρησιμοποιείται ξανά για να χτυπηθεί το ΚΚΕ, που κοντεύει τα 100 χρόνια ζωής και αγωνιστικής δράσης, με έναν και μοναδικό σκοπό: Να συκοφαντηθεί για να μειωθεί το κύρος του και να περιοριστεί η επιρροή του μέσα στην εργατική τάξη και τ’ άλλα κοινωνικά στρώματα και γενικότερα μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Πώς έχει στην πραγματικότητα το ζήτημα;
Ήταν αρχές του 1948. Ο εμφύλιος πόλεμος, που προκάλεσαν οι ντόπιες αντιδραστικές δυνάμεις με την ολόπλευρη και αμέριστη βοήθεια και άμεση συμμετοχή στην αρχή των Άγγλων και αργότερα και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, συνεχιζόταν και κλιμακωνόταν με ιδιαίτερη ένταση. Τα παιδιά των εμπόλεμων περιοχών βρέθηκαν στον κυκλώνα του θανάτου. Αντιμετώπιζαν μεγάλους κινδύνους, οι οποίοι προέρχονταν: α) Από τις οβίδες των πυροβόλων και από τις βόμβες των αεροπλάνων του κυβερνητικού στρατού, β) Από την αρπαγή, κυρίως των παιδιών των μαχητών του ΔΣΕ, τον εγκλωβισμό και το βασανισμό τους στα διάφορα «αναμορφωτήρια» της Φρειδερίκης.
γ) Από την τρομοκρατία των μοναρχοφασιστικών συμμοριών, τύπου Αντόν Τσαούς, που οργίαζαν ασύδοτα σε βάρος των ανθρώπων και λεηλατούσαν τα χωριά.
Αυτοί οι κίνδυνοι κάθε μέρα γίνονταν όλο και πιο απειλητικοί για τα παιδιά. Αυτός ήταν ο λόγος που η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) «αποφάσισε να κάνει αποδεκτές τις αιτήσεις των λαϊκών οργανώσεων και των γονιών και να εγκρίνει την αποστολή και παραμονή των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες, μέχρις που οι συνθήκες στη χώρα μας θα επιτρέψουν την επιστροφή τους».
Για το σκοπό αυτό, η ΠΔΚ απευθύνθηκε στις κυβερνήσεις των Λαϊκών Δημοκρατιών και η απάντησή τους δεν άργησε να έρθει:
«…Οι κυβερνήσεις των Λαϊκών Δημοκρατιών και οι φιλανθρωπικές και οι οργανώσεις προστασίας της παιδικής ηλικίας, καθώς και οι διάφορες οργανώσεις της νεολαίας των χωρών αυτών, με εξαιρετική χαρά και ευχαρίστηση… ανέλαβαν να περιθάλψουν τα Ελληνόπουλα για όσο διάστημα χρειαστεί».
Η κυβέρνηση των Αθηνών μόλις πληροφορήθηκε ότι οι Λαϊκές Δημοκρατίες αποδέχτηκαν την πρόταση της ΠΔΚ να φιλοξενήσουν τα Ελληνόπουλα από τις εμπόλεμες περιοχές, εξαπέλυσε μια πρωτοφανή συκοφαντική εκστρατεία εναντίον της ΠΔΚ και του ΚΚΕ, κάνοντας λόγο για αρπαγή των παιδιών, σκάρωσε το παραμύθι του «παιδομαζώματος» επιδιώκοντας:
α) Να ζωντανέψει ανατριχιαστικές μνήμες από τα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς.
β) Να τρομάξει έτσι τον ελληνικό λαό.
γ) Να παραπλανήσει τη διεθνή κοινή γνώμη, και
δ) να κινητοποιήσει τη χωροφυλακή, τις διάφορες συμμορίες, ακόμα και το στρατό, για να συλλάβουν και να οδηγήσουν τα παιδιά διά της βίας στα «αναμορφωτήρια» της Φρειδερίκης.
Στην κατηγορία της ελληνικής κυβέρνησης, ότι τα παιδιά μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό με τη βία και παρά τη θέληση των γονέων τους, η απάντηση της ΠΔΚ δόθηκε στο Υπόμνημά της στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, διαβάζουμε τα εξής:
«Η αλήθεια όμως είναι τόσο απλή, που ο καθένας χωρίς την παραμικρή προσπάθεια θα μπορούσε να τη διαπιστώσει. Η απαθλίωση των παιδιών, η πείνα τους, η εγκατάλειψή τους, οι κίνδυνοι από τις αεροπορικές επιδρομές και από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, υποχρέωσαν τους γονείς των παιδιών να τα στείλουν σε ασφαλή τόπο. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις των Λαϊκών Δημοκρατιών δέχτηκαν, με τη μεσολάβησή μας, να περιποιηθούν και να φιλοξενήσουν αυτά τα φτωχά θύματα των μοναρχοφασιστικών φρικαλεοτήτων. Και τις μέρες εκείνες ακριβώς που γινόταν από τον ΟΗΕ η παγκόσμια καμπάνια για το παιδί, διεξαγόταν εδώ ένα λαμπρό έργο αλληλεγγύης. Δώδεκα χιλιάδες παιδιά είχαν σωθεί.
Φυσικά, δεν ήταν όλα τα παιδιά, της Ελεύθερης Ελλάδας. Πολλοί γονείς, είτε επειδή είχαν τα μέσα να τα θρέψουν, είτε γιατί δεν ήθελαν να τα αποχωριστούν, δεν τα έστειλαν και κανένας δεν τους ανάγκασε να το κάνουν. Άλλοι πάλι γονείς έστειλαν ένα ή δυο παιδιά και κράτησαν τα άλλα. Είναι αλήθεια πως πολλοί από αυτούς τους τελευταίους μετάνιωσαν που δε μιμήθηκαν τους άλλους, όταν τα αμερικάνικα αεροπλάνα σκότωσαν πολλά από αυτά και η πείνα αποδεκάτιζε τα άλλα. Το γεγονός αυτό, εν πάση περιπτώσει, δείχνει πως κανένας καταναγκασμός δεν ασκήθηκε, ούτε ήταν δυνατό να ασκηθεί. Σας επαναλαμβάνουμε μονάχα τούτο: Ούτε ένα παιδί δε στάλθηκε σε μια δημοκρατική χώρα χωρίς τη συγκατάθεση των γονέων του. Σε κάθε χωριό, άλλωστε, οι γονείς εξέλεξαν μονάχοι τους μια ενήλικη κοπέλα ή μια γυναίκα για κάθε ομάδα 20-25 παιδιών για να τα συνοδεύσει».
Μετά τη συγκατάθεση των κυβερνήσεων των Λαϊκών Δημοκρατιών, άρχισε η μεταφορά των 25.000 παιδιών από τις εμπόλεμες περιοχές της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης με τη θέληση των γονιών ή των συγγενών τους (η ελληνική κυβέρνηση ανέβαζε τον αριθμό αυτό στις 28.000).
Ποια ήταν, λοιπόν, η κατάσταση της υγείας και του μορφωτικού επιπέδου αυτών των παιδιών, όταν μπήκαν στις χώρες της Λαϊκής Δημοκρατίας; Επειδή δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για τα προσφυγόπουλα ξεχωριστά για κάθε χώρα που τα δέχτηκε, θα παραθέσουμε στοιχεία των αρμοδίων υπηρεσιών για τη νοσηρότητα σε ποσοστά για το σύνολο των Ελληνόπουλων της προσφυγιάς. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, η κατάσταση της υγείας τους ήταν:

1. Πνευμονικές παθήσεις 26%.
2. Βρογχικά 17%.
3. Νευρικές παθήσεις 10.5%.
4. Ψώρα 14%.
5. Ρευματισμοί και άλλες παθήσεις (τραχώματα, κλπ.) 21,5%.
6. Τελείως υγιή μόνο 10,5%.
7. Το σωματικό βάρος για το 92% των παιδιών αυτών ήταν 5-10 κιλά κάτω από το κανονικό.

Δεν ήταν καλύτερη η κατάσταση αυτών των παιδιών και από την άποψη του μορφωτικού τους επιπέδου.

1. Εντελώς αγράμματα 60%.
2. Α΄ τάξη Δημοτικού 17,5%.
3. Β΄ 14%.
4. Γ΄ 5%.
5. Πάνω από τη Γ΄ τάξη 4%.

Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, το ΚΚΕ, το Μάη του 1948, συγκρότησε την Κεντρική Επιτροπή «Βοήθειας» στο παιδί (ΕΒΟΠ) με επικεφαλής τον Πέτρο Κόκκαλη «υπουργός Υγείας -Πρόνοιας και Παιδείας Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης του ΔΣΕ». Η ΕΒΟΠ ασχολήθηκε με την καθοδήγηση και τη βοήθεια του έργου των Ελλήνων εκπαιδευτικών, την οργάνωση φροντιστηρίων επιμόρφωσης των Ελλήνων δασκάλων, τη συγγραφή διδακτικών βιβλίων, την έκδοση εξωσχολικών αναγνωσμάτων, κλπ. Και από τη μεριά τους. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, με τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, της ελληνικής ιστορίας, της γεωγραφίας της Ελλάδας και με την πατριωτική αγωγή των προσφυγόπουλων.
Μετά από 68 χρόνια, κάνοντας έναν απολογισμό, πρέπει με έμφαση να τονίσουμε ότι:
Η βοήθεια που έδωσαν οι πρώην χώρες των Λαϊκών Δημοκρατιών στα παιδιά των μαχητών του ΔΣΕ, αργότερα και στους ίδιους, ήταν πραγματικά συγκινητική. Ακόμα από την πρώτη μέρα πρόσφεραν αμέσως στα παιδιά δωρεάν στέγη και τροφή, ιματισμό και υπόδηση, ιατρική περίθαλψη. Μέσα σ’ εκείνες τις πολύ δύσκολες συνθήκες για τις χώρες αυτές, όλη αυτή η φροντίδα και η συμπαράστασή τους ήταν μεγάλη και ανεκτίμητη. Κυριολεκτικά, προερχόταν από το υστέρημα των λαών τους. Και μάλιστα, αυτή η βοήθεια προσφέρθηκε χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα.

Χαρούμενα ελληνόπουλα σε παιδικό σταθμό της Ουγγαρίας

Τηρουμένων των αναλογιών, τα παιδιά αυτά αποτελούσαν ένα προνομιούχο στρώμα. Ο Ερυθρός Σταυρός των χωρών των Λαϊκών Δημοκρατιών εξασφάλιζε όλα τα αναγκαία και απαραίτητα μέσα. Ήταν μια στοργική μάνα, που στις χαρές και στις λύπες βρίσκονταν πάντα δίπλα στα παιδιά. Όλα αυτά δεν μπορούν και δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ. Σήμερα όλα αυτά τα παιδιά αναγνωρίζουν και εκτιμούν πάρα πολύ αυτή τη συμπαράσταση και εκφράζουν από τα βάθη της καρδιάς τους την ειλικρινή ευγνωμοσύνη τους και λένε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στα Κομμουνιστικά Κόμματα των Λαϊκών Δημοκρατιών, στους λαούς τους και στα πρώην Σοσιαλιστικά κράτη. Και απολύτως δικαιολογημένα θεωρούν της πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες για δεύτερη πατρίδα τους.
Μείναμε Έλληνες
Στις πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες ζήσαμε, μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε και εργαστήκαμε 30 και πλέον χρόνια. Ήταν τα καλύτερά μας χρόνια. Ήταν τα χρυσά χρόνια της ζωής και της νιότης μας. Και αυτά δε σβήνουν με τίποτα, ότι και να λένε οι αντίπαλοί μας. Αυτά τα χρόνια είναι γραμμένα με ανεξίτηλα γράμματα. Είναι αλήθεια. Δε μας έλειπε τίποτα. Κι όμως, αλίμονο αν όλα τα καλά και οι ανέσεις της ζωής, που μας εξασφάλισαν τα σοσιαλιστικά κράτη, όπως και η μακρόχρονη υπερορία μας, είχαν καταφέρει να σβήσουν το φως που έκαιγε μέσα στην καρδιά μας για την πατρίδα, που τόσο μας έλειπε. Η νοσταλγία μας, για την επιστροφή στην πατρίδα, στα χωριά μας στα μέρη που αφήσαμε ήταν μεγάλη. Αυτόν τον διακαή πόθο μας για τον επαναπατρισμό σαν παιδιά και αργότερα σαν γονείς τον μεταλαμπαδεύσαμε και στα δικά μας τα παιδιά, που εξ αντικειμένου δεν ήταν δυνατό να γνωρίσουν την Ελλάδα από κοντά. Σ’ αυτό συνέβαλαν το ΚΚΕ και η Δημοκρατική Οργάνωση Μόρφωσης και Εκπολιτισμού των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων. Ιδιαίτερα αξιέπαινος και σημαντικός ήταν ο ρόλος των Ελλήνων δασκάλων, οι οποίοι, μέσω της διδασκαλίας της μητρικής μας γλώσσας, της ελληνικής ιστορίας, της γεωγραφίας και της πατριδογνωσίας, μας διαπαιδαγώγησαν στο πνεύμα της αγάπης προς το λαό και την πατρίδα μας, όπως και στο πνεύμα του προλεταριακού διεθνισμού. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, μένοντας πιστοί στα ιδανικά του κομμουνισμού και στις αρχές της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής παιδαγωγικής, επιτέλεσαν επάξια το βαθιά ανθρωπιστικό, πατριωτικό και επιστημονικό τους καθήκον. Επίσης, πολύ σημαντικός ήταν και ο ρόλος των γονέων, των γιαγιάδων και παππούδων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί συντέλεσαν στο να μείνουμε Έλληνες.
Η προσφορά του σοσιαλισμού στον άνθρωπο και ειδικότερα στα κατατρεγμένα Ελληνόπουλα που βρέθηκαν και έζησαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες φανερώνει τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα του σοσιαλισμού και την ηθική, πολιτική και κοινωνική ανωτερότητά του σε σχέση με τις καπιταλιστικές κοινωνίες… Αυτήν την ανωτερότητα οφείλουμε να την προβάλλουμε όσο το δυνατόν ολοκληρωμένα γίνεται. Όχι γιατί είμαστε – όπως θέλουν να λένε ορισμένοι -απολογητές του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά γιατί είμαστε οπαδοί της κοινωνικής απελευθέρωσης και της κατάργησης της καπιταλιστικής σκλαβιάς».

Η απάτη... βγάζει μάτι

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που προσπαθεί να καμουφλάρει την ταξική πολιτική της υπέρ του κεφαλαίου, όπως και τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής, με διάφορες φανφάρες περί «πάταξης της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής». Αντίστοιχα επιχειρήματα έχουν χρησιμοποιήσει διαχρονικά όλες οι αστικές κυβερνήσεις, στρώνοντας κάθε φορά το έδαφος για ένα νέο κύμα φοροληστείας σε βάρος του λαού, όπως και συνολικά για τη γενίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής, στο όνομα μάλιστα της «κάθαρσης» και της «νέας αρχής» για την επίτευξη των κάθε φορά «εθνικών» στόχων του κεφαλαίου.
Βέβαια, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, η σημερινή κυβέρνηση έχει πάει το... άθλημα σε άλλα επίπεδα, παρουσιάζοντας τη φοροδιαφυγή ως το αίτιο της καπιταλιστικής κρίσης και των άλλων αδιεξόδων του σάπιου συστήματος που υπηρετεί, ως κάποιο «ξένο» χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, από το οποίο η ίδια θα τον απαλλάξει, επαναφέροντάς τον στον «ίσιο δρόμο». Για παράδειγμα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έλεγε σε συνέντευξή του την Κυριακή στην «Αυγή» ότι η φοροδιαφυγή «είναι μη ανεκτή και συμβατή με το νέο κοινωνικό υπόδειγμα που πρέπει να διαμορφώσουμε, προκειμένου να τερματίσουμε το καθεστώς της χρεοκοπίας και της διεθνούς επιτροπείας».

***

Η απάτη βέβαια βγάζει μάτι. Γιατί τα λόγια και οι μεγάλες δηλώσεις προσκρούουν στην ίδια την πραγματικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής που βιώνουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα και που αποκαλύπτει το πραγματικό «ταξικό πρόσημο» και της φορολογικής πολιτικής της.
Χαρακτηριστικά για παράδειγμα είναι τα όσα συναντά κανείς λίγες γραμμές παρακάτω, στην ίδια συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, όπου διαβάζουμε για τα ματωμένα πλεονάσματα πως «το ότι είχαμε πλεόνασμα χωρίς ύφεση σημαίνει ότι στο πλεόνασμα αυτό συνέβαλε η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, η βελτίωση της εισπραξιμότητας των φόρων». Η κυβέρνηση πανηγυρίζει δηλαδή προκλητικά για το ότι «έγδαρε» ακόμα περισσότερους από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ για να μην ξεχνιόμαστε, πλάι σε όλα τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα στα πλαίσια της δεύτερης «αξιολόγησης» έχει συμφωνήσει για νέο τσεκούρι στο αφορολόγητο, σε επίπεδα κάτω από τα 6.000 ευρώ από το 2020, με τη δέσμευση μάλιστα ότι το μέτρο μπορεί να έρθει ακόμα νωρίτερα αν δεν πιάνονται έως τότε οι αντιλαϊκοί στόχοι.

***

Τι γίνεται όμως στην άλλη πλευρά της «εξίσωσης», σε αυτή του κεφαλαίου; Η κυβέρνηση όχι μόνο «ακούει» τις συνεχείς «προτροπές» των επιχειρηματικών ομίλων για περαιτέρω μείωση των φορολογικών τους βαρών, αλλά σπεύδει να τις υλοποιήσει, αξιοποιώντας κάθε μέσο ώστε να ξεπεράσει και τους όποιους περιορισμούς της «στενής δημοσιονομικής πολιτικής» που επιβάλλουν οι συμφωνίες με τους δανειστές. Ταυτόχρονα βέβαια αξιοποιεί το «εργαλείο» αυτό και για την αναδιανομή και τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής «πίτας» σε μια σειρά από κλάδους και πεδία που ιεραρχούνται για την ανάκαμψη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.
Χαρακτηριστικό είναι για παράδειγμα ότι στις αμέσως επόμενες σελίδες της «Αυγής», δίπλα στη συνέντευξη Δραγασάκη, βρίσκει κανείς πανηγύρια για το ότι με το νέο αναπτυξιακό νόμο, η πλειονότητα των προτάσεων που κατατέθηκαν αφορά τη φοροαπαλλαγή των επενδύσεων κατά 100% (!), ενώ και ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής επισημαίνει σε συνέντευξή του ότι με το νέο νόμο για τα κανάλια «προχωρούμε στη μείωση των φόρων για τις αδειοδοτημένες τηλεοπτικές επιχειρήσεις, υπό τον όρο ότι δεσμεύονται να στηρίξουν οικονομικά τα ασφαλιστικά ταμεία».
Τα στοιχεία αυτά έρχονται να προστεθούν στις ήδη προκλητικές φοροαπαλλαγές που απολαμβάνει το κεφάλαιο και μπαίνουν πλάι σε όλα τα υπόλοιπα, όπως τις πάνω από 50 φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστές και την «εθελοντική» φορολόγησή τους - χαρτζιλίκι που ανανέωσε πρόσφατα η κυβέρνηση, την κατάργηση των φορολογικών επιβαρύνσεων από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων που προβλέπεται δίπλα στα υπόλοιπα κίνητρα του λεγόμενου «εξωδικαστικού μηχανισμού», τις «διευκολύνσεις» σε άλλα τμήματα του κεφαλαίου, όπως π.χ. την «ευνοϊκή» φορολόγηση των τουριστικών ομίλων, τις πρόσφατες αποφάσεις για άμεση επιστροφή ΦΠΑ στους μεγαλοεξαγωγείς, το ειδικό φορολογικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στη λεγόμενη «Ελεύθερη Ζώνη» του ΟΛΠ, τις «σκέψεις» που καταγράφουν οι κυριακάτικες εφημερίδες για μείωση της φορολογίας στο 20% για τα καζίνο κ.ο.κ.
Και βέβαια, σε όλα αυτά μπορεί να προσθέσει κανείς και τις δεσμεύσεις του Αλ. Τσίπρα στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου ανακοίνωσε καταρχήν την επικείμενη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις στο 26% από το 29% που είναι σήμερα, ενώ επιπλέον υποσχέθηκε ακόμη 5 δισ. μέσω διαφόρων τύπων παροχών μέχρι το 2021, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για «αναπτυξιακούς σκοπούς, όπως η περαιτέρω μείωση των φορολογικών βαρών».

***

Αν μη τι άλλο, τα παραπάνω είναι ενδεικτικά του τι βαφτίζει και σε αυτό το πεδίο ως «φιλολαϊκή πολιτική» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Τη γνωστή συνταγή που ματώνει το λαό στο διηνεκές, ώστε να εξασφαλίζονται «ζεστό» χρήμα και νομιμότατες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, προκειμένου να «τρέξουν» μια σειρά από στόχοι της αστικής τάξης, όπως η προσέλκυση κεφαλαίων στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία. Αυτό είναι το «νέο» και το «ταξικό πρόσημο» της πολιτικής της και στο Φορολογικό. Και δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, αφού σε αντίθεση με το κυβερνητικό αφήγημα, τα «φορολογικά εργαλεία» υπηρετούν τη γενικότερη ταξική της πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Συνταγές ενσωμάτωσης του λαού...

«Ανάπτυξη από τα κάτω» είναι το νέο «φρούτο» που σερβίρουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, με τον ισχυρισμό ότι «βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με όρους "ανάθεσης", με την κοινωνία σε ρόλο θεατή. Χρειάζεται η καταλυτική ενεργοποίηση και συνέργεια της κοινωνίας», όπως αναφέρει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή».
Διαπιστώνουν μάλιστα ότι «η κοινωνία ούτε ταυτίζεται ούτε εκπροσωπείται αυθεντικά από τους υφιστάμενους θεσμούς και τα κοινωνικά υποκείμενα» και ισχυρίζονται ότι «αυτή τη συνέργεια θα την καταστήσουμε εφικτή με παλιές και νέες μορφές, με πρωτότυπους θεσμούς συμμετοχής της κοινωνίας στη διαδικασία, στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση της ανάπτυξης».
Ο στόχος είναι σαφής: Με την αξιοποίηση των υφιστάμενων θεσμών και τη δημιουργία νέων, να διασφαλιστεί όχι μόνο η ανοχή του λαού στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά και η ενεργότερη συμμετοχή του στην επί της ουσίας στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής που υπηρετεί αυτόν το στόχο του κεφαλαίου.
Σύμφωνα με την ανάλυση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση μπορούν να παίξουν «θεσμοί που βασίζονται στην ιδέα της συμμετοχής, της άμεσης δημοκρατίας και της συνεργατικότητας». Αξιοποιείται μάλιστα ως παράδειγμα η θεσμοθέτηση και η ανάπτυξη της λεγόμενης «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας», ενώ προαναγγέλλεται η νομοθέτηση πλαισίου για τους «ενεργειακούς συνεταιρισμούς» και τις «ενεργειακές κοινότητες», όπως και η δημιουργία «σχημάτων μικροπιστώσεων».
Διαπιστώνουν μάλιστα ότι με τον τρόπο αυτό διαμορφώνεται «ένα θεσμικό "οικοσύστημα" με πολλές δυνατότητες, το οποίο όμως απαιτεί ένα κίνημα πρωτοβουλιών και δράσεων, όπως έγινε κάποτε με τη δημιουργία συνδικάτων ή συνεταιρισμών». Οι επιχειρήσεις που αναπτύσσονται όμως στο πλαίσιο της «Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας» είναι ενταγμένες στο σύστημα της καπιταλιστικής παραγωγής και καθόλου δεν αποτελούν έναν «ουδέτερο» χώρο ανάμεσα στον κρατικό και τον ιδιωτικό τομέα, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.
Αντίστοιχα, οι διάφοροι «συνεταιρισμοί», όπως οι ενεργειακοί, για τους οποίους μίλησε πρόσφατα και ο Γ. Σταθάκης, από το βήμα του «περιφερειακού αναπτυξιακού συνεδρίου» στην Κοζάνη, παρουσιάζονται ως διέξοδος τάχα για τους χιλιάδες ανέργους που θα προκύψουν από την παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, η οποία όμως θα ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη θέση και τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, που ούτως ή άλλως κυριαρχούν στην αγορά.
Η αναφορά τους τέλος στα συνδικάτα (τα οποία κατατάσσουν στις ...ξεπερασμένες πλέον «δομές κοινωνικής εκπροσώπησης») δεν είναι καθόλου τυχαία. Παρά την εργοδοτική - κυβερνητική πλειοψηφία στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και την προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ να συνδράμουν με κάθε τρόπο τον εκφυλισμό του και την πλήρη ενσωμάτωση στους στόχους του κεφαλαίου, βλέπουν με ανησυχία τις οργανωμένες εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, τις εστίες αγώνα και διεκδίκησης που αναπτύσσονται σε κλάδους και τόπους δουλειάς, κάτω από την όξυνση των προβλημάτων και την παρέμβαση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Είναι αυτοί οι αγώνες που το προηγούμενο διάστημα τσαλάκωσαν το «αφήγημα» της κυβέρνησης ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός στηρίζουν ενεργά την αντιλαϊκή της πολιτική και τα απανωτά μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, στο όνομα της ανάκαμψης των κερδών του. Αυτοί οι αγώνες και η οργάνωση της εργατικής τάξης «από τα κάτω», για την ανάκτηση απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, είναι που πρέπει να πολλαπλασιαστούν και να ενισχυθούν το επόμενο διάστημα.
Να δυναμώσει η προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και ενίσχυσης της Κοινωνικής Συμμαχίας, σε ευθεία αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την πολιτική των κομμάτων του. Σε σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να προσθέσει και νέους θεσμούς χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των εργαζομένων και του λαού στις επιδιώξεις και τους στόχους του κεφαλαίου.