Η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί σε «success story»!

        

Το περιφερόμενο από δήλωση σε δήλωση κοινοτικών και κυβερνητικών παραγόντων «success story» δεν έχει σχέση με το λαό που πρέπει να υποστεί τα συμφωνημένα μέτρα αλλά με τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα δουν καλύτερη κερδοφορία παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλάους Ρέγκλινγκ.

Σε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» αναφέρει πως η Ελλάδα μπορεί να εξελιχθεί σε «success story», μόνον όμως «εάν η κυβέρνηση τηρήσει το συμπεφωνημένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». Συνεπώς, για το λαό της Ελλάδας ο Κλάους Ρέγκλινγκ με σαφήνεια ζητά την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων που, όπως υπονοεί, είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρήσεων.

Επαναλαμβάνει ότι η υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων είναι προϋπόθεση και για τη ρύθμιση του κρατικού χρέους αναφέροντας «μόνον εάν η Ελλάδα ολοκληρώσει με επιτυχία το πρόγραμμα του ESM και τις συμπεφωνημένες μεταρρυθμίσεις, οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης είναι διατεθειμένες να βοηθήσουν μετά το 2018 με πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους, εφόσον αυτό χρειαστεί». Πάλι ο λαός θα πληρώσει για να είναι πιο ευνοϊκός ο κρατικός δανεισμός για την πριμοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.

Επιβεβαιώνει ακόμα ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 είναι ματωμένο, αφού, όπως αναφέρει, αυτό δεν θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί χωρίς τα αναγκαία μέτρα και προσθέτει πως «το πιο σημαντικό μέτρο ήταν η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, του συνταξιοδοτικού συστήματος, της αγοράς εργασίας και του τραπεζικού συστήματος».

Μας φώτισε...

Βαθυστόχαστες αναλύσεις σαν κι αυτές που ακούσαμε χτες το πρωί από την ΕΡΤ είναι ...ανεκτίμητες. Ετσι, μάθαμε ότι κριτήριο της εξωτερικής πολιτικής της διακυβέρνησης Τραμπ είναι οι ...συμβουλές της κόρης και του γαμπρού του! Οτι ο Τίλερσον είναι καλύτερος γνώστης της εξωτερικής πολιτικής, ότι ο Τραμπ συγκρούεται με το «σύστημα» Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων και διάφορα άλλα, ανάμεσα σε αποκομμένες πλευρές των γεγονότων (δεντράκια δηλαδή που κρύβουν το δάσος) και κουτσομπολίστικα σχόλια. Τα πάντα δηλαδή για να κρυφτεί η ουσία, η όξυνση δηλαδή των αντιιμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας κ.ά. Και βέβαια, κουβέντα για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει με θέρμη σε αυτούς τους ανταγωνισμούς μέσα στο ΝΑΤΟικό πλαίσιο. Μας φώτισε δηλαδή η ΕΡΤ ...για άλλη μια φορά.

Ευρύτερες διεργασίες

 

Στα απόνερα της κόντρας κυβέρνησης - ΝΔ πάνω στην κάλπικη διαχωριστική γραμμή «πρόοδος - συντήρηση», διαβάζουμε στο κύριο άρθρο της χτεσινής Αυγής: «Βεβαίως, η ΝΔ δεν ήταν η μόνη που αντέδρασε στις δηλώσεις Βούτση. Τη διαφωνία του εξέφρασε και ο Πάνος Καμμένος, συνεπής με τις συνεχείς διαφοροποιήσεις του κόμματός του από την κυβερνητική πολιτική σε θέματα ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων και ανεξιθρησκείας (...) Αυτή η συνέπεια του προέδρου των ΑΝΕΛ είναι που επιβεβαιώνει το εκκρεμές πολιτικό αίτημα της συγκρότησης ενός προοδευτικού πόλου διακυβέρνησης όταν η χώρα τελειώσει με το καλό με την περιπέτεια του Μνημονίου». Θυμίζουμε ότι πριν από λίγες μέρες, ο διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Ζαχαριάδης είχε μιλήσει κι αυτός για την ανάγκη διαλόγου, με στόχο τη σύμπηξη ενός «προοδευτικού χώρου» διακυβέρνησης, δείχνοντας προς τις δυνάμεις της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, όπου υπάρχει μεγάλη κινητικότητα. Είναι επομένως βέβαιο ότι η αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ πάνω σε πλαστές διαχωριστικές γραμμές, όπως αυτές που βλέπουμε να πυκνώνουν τελευταία, πέρα από τον αποπροσανατολισμό του λαού και τη συγκάλυψη της στρατηγικής τους ταύτισης, υπηρετεί και ευρύτερους «μετασχηματισμούς» που κυοφορεί η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, πάντα για τη σταθερότητα της αστικής διακυβέρνησης και την απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Αξιολόγηση»

 

Ενα νέο πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση και ΝΔ προέκυψε εσχάτως και αυτό αφορά το θέμα της «αξιολόγησης» στο Δημόσιο. Η ΝΔ καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν κάνει την «αξιολόγηση», ο δε ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι για το ότι δεν προχωρά η «αξιολόγηση» φταίει η ΝΔ που υποκινεί την αποχή των δημοσίων υπαλλήλων από τη διαδικασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει επίσης πως η δική του «αξιολόγηση» είναι καλύτερη από της ΝΔ, επειδή δεν προβλέπει απολύσεις και μειώσεις μισθών. Ας κρατήσουμε πάντως ότι αμφότερες οι πλευρές θέλουν να υλοποιηθεί η διαδικασία, παρά τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουν οι προτάσεις τους. Και το λέμε αυτό γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν την ουσία της υπόθεσης, πίσω από το παραβάν της αντιπαράθεσης. Και η ουσία είναι ότι το γενικό κριτήριο της «αξιολόγησης» εργαζομένων και υπηρεσιών είναι το αν και σε ποιο βαθμό υλοποιούνται οι κατευθύνσεις ενός θεσμικού πλαισίου που επιβάλλει την καλύτερη και ταχύτερη προσαρμογή του κρατικού μηχανισμού στις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για παράδειγμα: Ανταποκρίνεται ένας υπάλληλος ή ένας προϊστάμενος σε όσα επιβάλλει η νομοθεσία (μνημόνια, ευρωπαϊκές Οδηγίες και νόμοι που έχουν ψηφίσει τα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις) σχετικά με την επίσπευση των διαδικασιών αδειοδότησης ή παροχής διευκολύνσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους; Τότε θα παίρνει «άριστα», με όσα «κίνητρα» συνοδεύουν τις καλές του επιδόσεις. Και αντίστροφα, η αρνητική «αξιολόγηση» θα κρέμεται σαν πέλεκυς πάνω από το κεφάλι του εργαζόμενου, ακονισμένος για κάθε χρήση...

Γιορτάζουν

 

Η ιστοσελίδα της εσθονικής προεδρίας της ΕΕ διαφημίζει την αντικομμουνιστική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις 23 Αυγούστου στην πρωτεύουσα της χώρας, Ταλίν, εν είδει «μνημοσύνου για τα θύματα του κομμουνισμού και του ναζισμού», όπως ξεδιάντροπα προπαγανδίζει, με τις πλάτες φυσικά της ΕΕ, που ηγείται της αντικομμουνιστικής εκστρατείας. Θυμίζουμε ότι στις 2 Απριλίου του 2009, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο ζήτησε την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως πανευρωπαϊκής Μέρας Μνήμης «για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων». Την ίδια ώρα, στην Εσθονία δίνουν και παίρνουν οι φιέστες από το υπουργείο Δικαιοσύνης και το «Ινστιτούτο Ιστορικής Μνήμης» που ξεπλένουν τους ναζί, ενώ στη χώρα έχει ανεγερθεί και μνημείο (!) για τους ναζί, με πρωτοβουλία του «Συνδέσμου των αγωνιστών για την ελευθερία», όπως ονομάζεται ο σύλλογος των Εσθονών που υπηρέτησαν στα χιτλερικά SS. Η δε 22α Σεπτέμβρη, μέρα που απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα Ταλίν από τον Κόκκινο Στρατό, έχει ανακηρυχτεί ως «μέρα πένθους», επειδή σήμανε δήθεν την έναρξη της «κατοχής» για την Εσθονία. Τη μέρα αυτή, βέβαια, απαγορεύονται οι «ανάρμοστες εκδηλώσεις», που σημαίνει «σιωπή διά ροπάλου» σε όποιον θελήσει να τιμήσει την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί, όπως γινόταν παλιότερα στο μνημείο του Σοβιετικού στρατιώτη - απελευθερωτή. Βέβαια, όχι μόνο η Εσθονία, αλλά συνολικά οι χώρες της Βαλτικής πρωταγωνιστούν στην προσπάθεια ξεπλύματος του ναζισμού, με τις ευλογίες πάντα της ΕΕ, που έχει για επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό.



Ριζοσπάστης 

Σηκώνουν κουρνιαχτό και στην Παιδεία

Το χιλιοπαιγμένο σκηνικό της επίπλαστης «αντιπαράθεσης» κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης επαναλήφθηκε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή μια σειρά από ρυθμίσεις που έφερε μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού το υπουργείο Παιδείας. Οι υψηλοί τόνοι, ωστόσο, δεν καταφέρνουν να αποσιωπήσουν τη στρατηγική τους σύμπλευση, αλλά και την ταύτισή τους «στα σημεία» σε ό,τι αφορά την πολιτική τους για την Παιδεία. Οταν κατακάτσει η «σκόνη», αυτό που μένει είναι ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, η παγίωση ρυθμίσεων που προσπαθούν να χωρέσουν το μορφωτικό δικαίωμα των παιδιών στο πλαίσιο των μνημονίων και του ρόλου που επιφυλάσσουν για την Παιδεία οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.

* * *

Είναι ξεκάθαρο - όχι μόνο από την πολιτική τους στην Παιδεία - ότι κριτήριό τους είναι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Τη «σύνδεση των Ιδρυμάτων με την κοινωνία και με αυτό που ονομάζουμε προσπάθεια για την παραγωγική ανασυγκρότηση», δηλαδή τη στρατηγική των αστικών επιτελείων για να υλοποιηθεί το «αναπτυξιακό όραμά» τους, κατονόμασε ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στη φιλοσοφία του νομοσχεδίου, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρθηκε στην ανάγκη σύνδεσης της Εκπαίδευσης και της Ερευνας με την παραγωγική διαδικασία, που είναι οργανωμένη με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτός είναι ο πυρήνας της πολιτικής τους, αυτόν υπηρετεί και το νέο νομοθετικό πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση, το οποίο επικαιροποιεί τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που περιλάμβανε το προηγούμενο, διατηρώντας βασικές αρχές του και «ρετουσάροντας» ρυθμίσεις που κρίθηκαν αναποτελεσματικές. Χαρακτηριστικές είναι η κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρυμάτων, τα οποία επρόκειτο να αποτελέσουν τον κρίκο σύνδεσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης με την αγορά, και η αντικατάστασή τους, για να επιτελέσουν τον ίδιο ρόλο, από νέα Συμβούλια σύνδεσης των Ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις, σε επίπεδο Περιφέρειας και όχι Ιδρύματος αυτή τη φορά. Κατά τ' άλλα, και μεταπτυχιακά με δίδακτρα για τη συντριπτική πλειοψηφία εξακολουθούν να υπάρχουν, παρά τις αυταπάτες που σκορπά η κυβέρνηση ότι θα έχουν πρόσβαση σε αυτά τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, και στην αγορά της Κατάρτισης μπαίνουν τα πανεπιστήμια, και τα ξενόγλωσσα προγράμματα διατηρούνται μαζί με τα προγράμματα παροχής «διά βίου εκπαίδευσης», παράγοντας πτυχία και αποφοίτους στα μέτρα της αγοράς, και βέβαια παραμένει και ενισχύεται η αναζήτηση χρηματοδότησης των Ιδρυμάτων «από διαφορετικές πηγές». Οσο για τις «αυθαιρεσίες» και «παθογένειες» μέσα στα Ιδρύματα, που εξακολουθεί να επικαλείται αυτές τις μέρες το υπουργείο, υπερασπιζόμενο τις αλλαγές, είναι φαινόμενα που ευδοκιμούν ακριβώς σε ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί με τους όρους της αγοράς και όσο αυτός ο χαρακτήρας εντείνεται, θα συνεχιστούν.

* * *

Επόμενο επεισόδιο στο «σίριαλ» της αντιπαράθεσης, με μπόλικη δόση υποκρισίας, αποτέλεσε ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέγονται οι σημαιοφόροι, με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ να ανταλλάσσουν συνθήματα και κατηγορίες, στο όνομα μάλιστα των μαθητών. Το υπουργείο δηλώνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι προστατεύει μαθητές και εκπαιδευτικούς από την πίεση του ανταγωνισμού, τη στιγμή που στα σκαριά βρίσκεται η «αξιολόγηση» και που εφαρμόζονται προγράμματα επιχειρηματικότητας τα οποία αποθεώνουν τον ανταγωνισμό στα σχολεία. Η δε ΝΔ επιδόθηκε σε κριτική σταθερής ταύτισης της αριστείας με μια Παιδεία ταξική και με τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Κουβέντα δεν είπαν για το υπόλοιπο περιεχόμενο του Προεδρικού Διατάγματος, στο οποίο περιλαμβάνεται η συγκεκριμένη ρύθμιση. Οτι δηλαδή με αυτό κατοχυρώνεται η λειτουργία των τμημάτων με 28 μαθητές, ενσωματώνονται και παγιώνονται μια σειρά αντιδραστικές ρυθμίσεις που πέρασαν το τελευταίο διάστημα και κανένα αίτημα, καμία ανάγκη, όπως π.χ. η καθιέρωση δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, δεν συμπεριλαμβάνεται. Δεν μιλούν για την ανάγκη μόνιμων διορισμών, γιατί αυτό που έχουν να επιδείξουν είναι μηδενικοί διορισμοί και εξαπάτηση των εκπαιδευτικών. Ούτε για την ανάγκη γενναίας αύξησης της χρηματοδότησης της Εκπαίδευσης, αφού έχουν βάλει τη σφραγίδα τους σε ολοένα και μεγαλύτερες περικοπές σε όλες τις βαθμίδες.

* * *

Οι κόντρες τους αποτελούν πρόκληση για τους μαθητές, τους φοιτητές, τις λαϊκές οικογένειες. Το άνοιγμα των σχολείων και των Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης το Σεπτέμβρη για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών οικογενειών επιφυλάσσει «μία από τα ίδια» και ακόμα χειρότερα, καθώς μένει η στροφή από νωρίς στην Κατάρτιση και στη Μαθητεία, ο υποσιτισμός, οι ελλείψεις σε διδακτικό και βοηθητικό προσωπικό, η γερασμένη υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και νέα αντιδραστικά μέτρα. Ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Να μην εγκλωβιστούν ούτε στις κάλπικες αντιπαραθέσεις, ούτε στην προπαγάνδα με την οποία έχουν αναλάβει να πλασάρουν την προώθηση των αστικών σχεδιασμών και στην Παιδεία. Να μη συμβιβαστούν με τη μιζέρια την οποία εκφράζει τελικά όλη αυτή η «αντιπαράθεση». Να τους γυρίσουν την πλάτη και να κοιτάξουν ψηλά, στο ύψος των σύγχρονων αναγκών. Για ολοκληρωμένη μόρφωση, για επιστήμη της οποίας τα τεράστια επιτεύγματα θα αξιοποιούνται για την καλυτέρευση της ζωής του λαού και όχι για τα κέρδη των επιχειρήσεων, για το βάθεμα της εκμετάλλευσης.

Ισχυροί ανταγωνισμοί

Αναλύσεις επί αναλύσεων φιλοξενούνται αυτές τις μέρες στον διεθνή και εγχώριο αστικό Τύπο, με αφορμή τη νέα κλιμάκωση στην Κορεατική Χερσόνησο και τις «πυρηνικές απειλές» του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, κατά της ΛΔ Κορέας. Αλλά και την απάντηση της τελευταίας ότι θα πλήξει αμερικανικό έδαφος στη νήσο Γκουάμ του Ειρηνικού, όπου υπάρχουν 6.000 Αμερικανοί στρατιώτες.
Οι αναλύσεις των αστικών επιτελείων για «ανισόρροπους ηγέτες», που διαγκωνίζονται για το «ποιος θα πατήσει πρώτος το κουμπί», κρύβουν το βασικό που πρέπει με καθαρή ματιά να βλέπουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πίσω από τον κουρνιαχτό: Οτι οι εξελίξεις στην Κορεατική Χερσόνησο είναι αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που οξύνονται. Και ότι οι αντιθέσεις αυτές εκφράζονται και με την άμεση στρατιωτική εμπλοκή ιμπεριαλιστικών κρατών και κέντρων σε πολλές γωνιές του πλανήτη.
Η «πυρηνική απειλή της ΛΔ Κορέας» είναι στην πραγματικότητα το πρόσχημα που αξιοποιούν οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό τους με άλλες ισχυρές δυνάμεις της περιοχής, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Η λεγόμενη αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα, οι συχνές ασκήσεις των Αμερικανών με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία, υπηρετούν επίσης τον ίδιο σκοπό.
Αλλωστε, είναι εντελώς υποκριτικό οι ΗΠΑ, όπως και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, π.χ. Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ, που έχουν τη συντριπτική πλειοψηφία του πυρηνικού οπλοστασίου, να εμφανίζονται ως ...εγγυητές της παγκόσμιας «ειρήνης» και της «ασφάλειας» και να απαιτούν στον ανταγωνισμό, που οξύνεται παγκόσμια, να διατηρούν κατ' αποκλειστικότητα το «προνόμιο» της χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας για στρατιωτικούς σκοπούς. Εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο λαός, «έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»!
Κατά τ' άλλα, δεν χρειάζεται κανείς να πάει μακριά από τη γειτονιά μας για να διαπιστώσει την ένταση των ανταγωνισμών, των πολεμικών συγκρούσεων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Η ευρύτερη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Λίβανος) και η Βόρεια Αφρική εδώ και δεκαετίες φλέγονται, με τους λαούς να πληρώνουν βαρύ τίμημα. Σύνορα και χάρτες ξαναχαράσσονται από τους μονοπωλιακούς ομίλους, που διαγκωνίζονται για το ποιος θα ελέγξει αγορές, ενεργειακούς πόρους, παγκόσμιους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, σφαίρες γεωστρατηγικής επιρροής.
Το ίδιο επιβεβαιώνει και η κλιμακούμενη τα τελευταία χρόνια επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και τα σύνορα της Ρωσίας. Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι μέρος αυτού του «παζλ», ενώ μόνο το τελευταίο διάστημα, το ΝΑΤΟ έχει προχωρήσει σε μια σειρά στρατιωτικών ασκήσεων μεγάλης κλίμακας, όπως στις Βαλτικές χώρες και στην Πολωνία, στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ουκρανία και πριν από δύο βδομάδες περίπου στη Γεωργία.
Μάλιστα, ανακοινώθηκε πρόσφατα ότι για τον Οκτώβρη του 2018 προετοιμάζονται ασκήσεις για πρώτη φορά στη Σερβία, μέσω του ΝΑΤΟικού παραμάγαζου «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη», όπου συμμετέχει η χώρα. Ταυτόχρονα, ΝΑΤΟ, ΕΕ και ξεχωριστά κράτη, όπως η Γερμανία, πυκνώνουν τις «πρωτοβουλίες» για ένταξη όσων χωρών των Δυτικών Βαλκανίων δεν είναι ακόμα στις δύο ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, επιχειρώντας να περιορίσουν τον ζωτικό χώρο της καπιταλιστικής Ρωσίας στα Βαλκάνια.
Από όλα αυτά, εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι ο κίνδυνος για τους λαούς προέρχεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, πλευρά της οποίας είναι η «πυρηνική απειλή». Γι' αυτό ο αγώνας για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων είναι αναπόσπαστα δεμένος με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, ενάντια στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και στην αστική τάξη στο εσωτερικό της κάθε χώρας.