4 Αυγ 2015

Ο κομμουνισμός για τον δεξιό έτσι όπως αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη του σοσιαλδημοκράτη...

 Ο κομμουνισμός για τον δεξιό έτσι όπως αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη του σοσιαλδημοκράτη...

 
Bernado Strozzi: Old woman at the mirror

Δείτε ένα άρθρο που ανακάλυψα στο Pro(k)tagon, το άρθρο το υπογράφει ο Νίκος
Δήμου που όπως ο ίδιος γράφει για τον εαυτό του…

«Αντίθετα με τους περισσότερους Έλληνες που συνταξιοδοτούνται (μέσος όρος) στα 57,8 χρόνια, έφτασε τα 79 χωρίς να δικαιούται σύνταξη – εξ ου και εργάζεται ακόμα.» 

Τον έχει φάει το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί…αυτόν και τον Μητσοτάκη….
Η δύναμη της πίστης(ότι είναι με bold αποτελεί δική μου παρέμβαση στο άρθρο του Δήμου)

Πώς είναι δυνατόν μία εντελώς αποτυχημένη ιδεολογία να συγκεντρώνει ακόμα οπαδούς, να επιμένει – και να μας ταλαιπωρεί με τις ουτοπίες της;

Μάλλον επειδή εκεί που ο σοσιαλισμός εφαρμόστηκε οι άνθρωποι είχαν δωρεάν παιδεία, υγεία, εξάλειψη της ανεργίας, στέγη, θέατρα, αθλητικές εγκαταστάσεις, διακοπές δυο φορές το χρόνο, και γενικά δεν χρειαζόταν να ανησυχούν ούτε για το δικό τους μέλλον ούτε για το μέλλων των παιδιών τους, διότι οι ζωές τους- για όσο τουλάχιστον υπήρχε σοσιαλισμός- ήταν εξασφαλισμένες. Στην καθυστερημένη Ρωσία καταπολεμήθηκε μέσα σε μερικά μόνο χρόνια ο εκτεταμένος αναλφαβητισμός, λαοί που δεν είχαν ούτε καν γραφή(Καζακστάν), απέκτησαν δημόσια θέατρα, πανεπιστήμια, αθλητικές εγκαταστάσεις, δίκτυα συγκοινωνιών, μόνιμη στέγη κλπ. Επίσης, ο κομμουνισμός συνεχίζει να είναι δημοφιλής στο μυαλό και στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων επειδή από τη φύση της είναι μια ιδεολογία ανθρώπινη, η οποία αισιοδοξεί να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο που αποτελεί τον πυρήνα της καπιταλιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Και αυτό είναι κάτι που φάνηκε από τις πρώτες κιόλας εφαρμογές της. Οι όποιες πρόοδοι στον καπιταλιστικό κόσμο, έγιναν στη βάση της στυγνής εκμετάλλευσης, τόσο των εργατών στα ίδια τα Δυτικά κράτη, όσο και την δις χειρότερη εκμετάλλευση των «υπανθρώπων» στις κτίσεις των ιμπεριαλιστικών αυτοκρατοριών. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση, αντίθετα, δεν βασίστηκε στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των λαϊκών μαζών, ούτε πλούτισαν κάποιες οικογένειες ή μετοχικές εταιρίες από το μόχθο του σοβιετικού εργάτη, αντιθέτως, αυτό που παραγόταν από την κοινωνία επέστρεφε στην κοινωνία. Είχαν μάλιστα πετύχει και το εξής ανήκουστο για τις καπιταλιστικές κοινωνίες, να δουλεύει κάποιος σε επάγγελμα σχετικό με τον κλάδο σπουδών ή εξειδίκευσης του(για φαντάσου).



Ο σοβιετικός εργάτης ήταν ένας άνθρωπος πολύ πιο καλλιεργημένος, εγγράμματος, καταρτισμένος, που παρακολουθούσε θέατρο, διάβαζε ποίηση, και άκουγε καλή μουσική. Μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τις εξαθλιωμένες εργατικές μάζες ακόμα και στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικά χώρες; Για σκεφτείτε το εξαθλιωμένο εργατικό προλεταριάτο των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στις αρχές του 20ου αιώνα, την σημερινή κατάσταση στα γκέτο και στους καταυλισμούς τροχόσπιτων και παραγών(και δεν μιλάμε για την Βραζιλία αλλά για τις ΗΠΑ), τις πόλεις στους υπονόμους οι οποίες κατοικούνται από άστεγους, τους οικισμούς που αναπτύσσονται κάτω από τις γέφυρες. Για σκεφτείτε τον έλληνα εργάτη του 50 και του 60 ή τον έλληνα μετανάστη της ίδιας περιόδου, ο μόνος τρόπος βλέπετε να καλλιεργηθεί ο πρώτος εκείνη την περίοδο, ήταν με τη συμμετοχή του στο ταξικό κίνημα και στο ΚΚΕ. Την ίδια εποχή και ακόμη νωρίτερα, οι σοβιετικοί πολίτες στο σύνολο τους απολάμβαναν κλασικά θεατρικά έργα στα θέατρα που είχαν φτιαχτεί σε κάθε άκρη της ένωσης, μπαλέτα, κλασική μουσική κ.α. Η γυναίκα στα σοσιαλιστικά κράτη είχε δικαίωμα ψήφου, σπούδαζε, και γενικά απολάμβανε ίσα δικαιώματα με τον άνδρα. Την ίδια εποχή που στα περισσότερα καπιταλιστικά κράτη οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου και αντιμετωπίζονταν ως «ασθενές φύλλο», όταν χρησιμοποιούνταν στην εργασία εκτός σπιτιού, οι μισθοί τους ήταν αισθητά κατώτεροι από αυτούς των ανδρών.
homeless
Τίποτα δεν έχει αποτύχει περισσότερο από τον κομμουνισμό.(φαντάσου δηλαδή και να πετύχαινε τι άλλες κατακτήσεις θα είχαν τα σοσιαλιστικά κράτη) Το μόνο που κατάφερε ήταν να βελτιώσει και να εξανθρωπίσει τον καπιταλισμό(δηλαδή;). 
Οι προβλέψεις του Καρλ Μαρξ διαψεύστηκαν, οι κόκκινοι ηγέτες μεταμορφώθηκαν σε αιμοσταγείς δικτάτορες,(Και αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και σήμερα πάνω από τους μισούς ρώσους τάσσονται υπέρ του Στάλιν και της ΕΣΣΔ στις δημοσκοπήσεις, δεν βλέπω να συμβαίνει το ίδιο για τον Φράνκο, για τον Παπαδόπουλο ή για τον Πινοσέτ. Ο Μαρξ-που ανέλυσε τη φύση του καπιταλισμού τόσο όσο κανένας άλλος μέχρι σήμερα-διαψεύστηκε επειδή ο σοσιαλισμός δεν έφτασε στο κομμουνιστικό στάδιο με την πρώτη και ηττήθηκε, αλήθεια, όποιος έχει διαβάσει έστω και στοιχειωδώς ιστορία δεν έχει διαπιστώσει ότι για να επικρατήσει ο καπιταλισμός σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο-αν τοποθετήσουμε τις απαρχές του στις ιταλικές δημοκρατίες(Γένοβα, Πίζα, Βενετία)- χρειάστηκαν αιώνες ολόκληροι; ) τα καθεστώτα τους είτε κατέρρευσαν είτε μεταμορφώθηκαν σε τέρατα (π.χ. ο καπιταλιστικός κομμουνισμός της Κίνας). Μέχρι που χρειάστηκε να χτιστούν τείχη για να κρατάνε τους πολίτες μέσα στους «παραδείσους».(Σε αντίθεση με τα καπιταλιστικά καθεστώτα που ήταν τέρατα από τη γέννηση τους)


Ο καπιταλισμός πάντως όντως δεν έχει τείχη, για να μπορεί ο πολίτης όταν τον βομβαρδίζει το ΝΑΤΟ να μεταναστεύσει στον προορισμό της αρεσκείας του, προσφέροντας του μάλιστα και την απαραίτητη αδρεναλίνη, αφού κανείς μετανάστης δεν ξέρει εξ αρχής αν θα τα καταφέρει τελικά ή αν θα σκυλοπνιγεί στη θάλασσα, και πόσο άσχημες θα είναι οι συνθήκες που θα βρει στη χώρα προορισμού. Επίσης σύνορα δεν υπάρχουν για να μπορεί το κεφάλαιο να επωφελείται κάθε φορά από όσους μεταναστεύουν για να βρουν εργασία, λειτουργώντας ως διασπαστικοί μηχανισμοί, φτηνά εργατικά χέρια, και εργασιακές εφεδρείες στη διάθεση του κεφαλαίου. Η αγορά έχει ανοίξει και είναι παγκοσμιοποιημένη, για αυτό αν ο νέος θέλει να βρει δουλεία, δεν πρέπει να περιορίζεται στη χώρα καταγωγής του αλλά πρέπει να είναι έτοιμος να διατεθειμένος ή εξαναγκασμένος να μεταναστεύσει σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και έτοιμος να αποδεχθεί οποιεσδήποτε συνθήκες.

Κι όμως έχουμε ακόμα σε μερικές χώρες -και την δική μας- ανθρώπους που οραματίζονται τα νέα σοβιέτ με τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές: κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία, κρατικοποίηση των πάντων, περιορισμός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και -φυσικά- δικτατορία, γιατί όλα αυτά δημοκρατικά δεν γίνονται.

Ενώ με την κεντρικά διευθυνόμενη οικονομία της Ε.Ε δεν έχετε κάποιο πρόβλημα κυρ κυρ Νίκο; Ο κεντρικός σχεδιασμός κυρ κυρ Νίκο είναι η αιτία που οι μεγάλες καπιταλιστές επιχειρήσεις υπερισχύουν των μικρότερων (είναι η λεγόμενη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, αν είχατε διαβάσει λίγο Λένιν ίσως το γνωρίζατε), ακριβώς επειδή είναι πιο αποτελεσματικός, εξετάστε και τις λεγόμενες «οικονομίες κλίμακας». Από εκεί και πέρα στο σοσιαλισμό ο κεντρικός σχεδιασμός εξυπηρετεί πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του λαού ενώ στον καπιταλισμό τα συμφέροντα των μετόχων. Όσο για την δικτατορία που λέτε, ναι δικτατορία το λέμε εμείς αυτό το πρώτο βήμα προς τον κομμουνισμό, δικτατορία του προλεταριάτου, που εν αντιθέσει με την δικτατορία των αγορών, αποτελεί την δικτατορία των πολλών(εργατών, εργαζομένων, φίλια στρώματα) πάνω στους λίγους(τραπεζίτες, εργοστασιάρχες, και γενικά το καπιταλιστικό κεφάλαιο σε κάθε του έκφραση). Αυτό μέχρι και τα τελευταία υπολείμματα της εξουσίας και της επιρροής αυτής της ολιγαρχίας να εξαφανιστούν, και με αυτόν τον τρόπο να σταματήσουν να υπάρχουν αντιμαχόμενα ταξικά συμφέροντα μέσα στην κοινωνία και έτσι το κράτος με το ρόλο του μηχανισμού κυριαρχίας της μιας τάξης πάνω στην άλλη, να μαραζώσει και να εξαφανισθεί…ψιλά γράμματα ε;


Από εδώ και κάτω δεν το σχολιάζω το άρθρο του κυρ κυρ Νίκου, γιατί η «δοξασία» το σοσιαλισμού δεν τάισε τους ανθρώπους με χαμένους παραδείσους, άστρα και όραμα, αλλά με ψωμί, πνευματική καλλιέργεια και κατάργηση της εκμετάλλευσης από αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτό των Ρομανώφ, παρόλα αυτά το παραθέτω για να υπάρχει ως ντοκουμέντο.(Δείτε όμως και παρακάτω γιατί ακολουθεί η πολεμική μου και σε άρθρο του Πιτσιρίκου, το οποίο απαντάει στο άρθρο του Νίκου Δήμου. Πραγματικά, αποτελεί μεγάλης δυσκολίας εγχείρημα, όπως θα δείτε, να καταλάβει κανείς πιο από τα δύο άρθρα είναι πιο ανυπόστατο, ανιστόρητο, αντεπιστημονικό, λαϊκίστικο και ελεεινό.)


Αναζητώντας μία απάντηση θυμήθηκα άλλες δοξασίες.


Εδώ και αιώνες, αστρονόμοι και αστροφυσικοί έχουν αποδείξει πως δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στους ισχυρισμούς της αστρολογίας. Ούτε καν ο ζωδιακός κύκλος ισχύει πια (τα ζώδια τώρα είναι 13). Όμως στην χώρα μας υπάρχουν γύρω στους 20.000 αστρολόγοι καταχωρημένοι στην εφορία (και πόσοι ακαταχώρητοι…). Πρόκειται για απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου αφού πουλάνε αέρα. Όμως, για να συντηρούνται αυτοί, και να είναι πρώτα σε κυκλοφορία τα αστρολογικά έντυπα, πρέπει οι οπαδοί της αστρολογίας να είναι αριθμητικά ανάλογοι με τους πιστούς του κομμουνισμού…


Χειρότερα τα πράγματα με την άλλη φενάκη, της ομοιοπαθητικής «ιατρικής». Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται (και συχνά κινδυνεύουν) ακολουθώντας μία μέθοδο που δεν έχει την παραμικρή επιστημονική εγκυρότητα. (Η τελευταία απόδειξη: σε έκθεση που ζήτησε πρόσφατα η Βουλή της Αυστραλίας εξετάστηκαν όλες οι έρευνες που έχουν γίνει σε επιστημονικά εργαστήρια παγκοσμίως: ούτε μία δεν έφερνε ένα στοιχείο για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής).
Κι όμως η πίστη σε αυτή είναι τόσο ισχυρή, που μερικές κυβερνήσεις κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης, υποχρεώθηκαν να δεχθούν την μερική ένταξή της σε συστήματα υγείας!
Φοβερή η δύναμη της πίστης: θα την νιώσετε καλύτερα αν σκεφθείτε πως πάνω από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι και πολλά κράτη στη γη βασίζουν την ζωή και την πορεία τους σε κάποιον που (όπως λένε) ανεστήθη εκ νεκρών…

ένα άρθρο των πρω(κ)ταγωνιστών

Λοιπόν πάμε τώρα στο άρθρο του Πιτσιρίκου

Η δύναμη της εγωπάθειας(Άραγε στον εαυτό του αναφέρεται περισσότερο ο Πιτσιρίκος με αυτόν τον τίτλο ή στον Δήμου; Πάλι ότι είναι με Bold αποτελεί δική μου παρέμβαση)

Πώς είναι δυνατόν μια εντελώς αποτυχημένη και απάνθρωπη ιδεολογία, όπως ο καπιταλισμός, να έχει τόσους οπαδούς -ακόμα και μετά την κατάρρευσή του- και να συνεχίζει να ταλαιπωρεί δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο; 

Τίποτα δεν έχει αποτύχει περισσότερο από τον καπιταλισμό. Το μόνο που κατάφερε είναι να πείσει για την ανάγκη του σοσιαλισμού.

Είναι γνωστό σε όλους πως ο καπιταλισμός δεν μπορούσε να είναι παραγωγικός σε όλο τον πλανήτη· διαφορετικά, δεν θα υπήρχε καλύτερο σύστημα από τον καπιταλισμό.

Για να είναι παραγωγικός ο καπιταλισμός στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε δεκάδες χώρες να είναι δούλοι ή να εξοντώνονται. 

Και χτίζονται διαρκώς τείχη στις πλούσιες καπιταλιστικές χώρες, για να κρατήσουν έξω από τους «παραδείσους» τους απελπισμένους των άλλων χωρών, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τους πνίγουν στην θάλασσα ή στέλνουν τους στρατούς τους, για να τους αφανίσουν και να λεηλατήσουν τις χώρες τους.

Κι όμως, σε μερικές χώρες -ακόμα και στην δική μας- υπάρχουν άνθρωποι που οραματίζονται πως μπορεί η καπιταλιστική δικτατορία να γίνει δημοκρατία.

Οι περισσότεροι καλοί και όμορφοι άνθρωποι που γνώρισα στη ζωή μου ήταν κομμουνιστές.

—ως εδώ οκ, πάμε να δούμε τώρα ποιούς θεωρεί ο Πιτσιρίκος καλούς κομμουνιστές—

Δεν ήταν απαραίτητα γραμμένοι σε κάποιο κομμουνιστικό κόμμα -σχεδόν κανείς τους δεν ήταν-, ενώ πολλοί από αυτούς δεν ήξεραν καν πως είναι κομμουνιστές.(Είμαι ένας φτωχός και μόνος κομμουνιστής που ταξιδεύω με το άλογο μου προς το ηλιοβασίλεμα, προς ένα ήλιο που ποτέ δεν θα φτάσω -γιατί όλο θα νυχτώνει- αλλά που πάντα θα οραματίζομαι. Όπως ο χριστιανός ποτέ στη ζωή του δεν φτάνει στον παράδεισο αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει από το να τον έχει ως όραμα. Είναι πραγματικά σαν να προσπαθεί ο Πιτσιρίκος με τις μικροαστικές του ιδεοληψίες, να δώσει δίκιο στον Δήμου μετατρέποντας τον κομμουνιστή σε έναν καλούλη κοσμοκαλόγερο.)
paisios-gerontas-708
Το μεγάλο λάθος του Μαρξ ήταν πως δεν αντιλήφθηκε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καθάρματα.

Το μεγάλο λάθος σου Πιτσιρίκο είναι ότι δεν έχεις καταλάβει τι λέει ο Μαρξ και για αυτό αραδιάζεις μπαρούφιτσες. Ο Μαρξ έχει πολύ υψηλή επίγνωση του τι είναι οι άνθρωποι, δεν τους λέει καθάρματα διότι αυτή είναι μια «αγοραία» και ανιστόρητη έκφραση. Αυτό που λέει, σε αντίθεση με εσένα ανιστόρητε πιτσιρίκε, είναι ότι οι άνθρωποι[επειδή είναι εύπλαστα κοινωνικά όντα] είναι φρούτα της εποχής τους, δηλαδή φρούτα των συνθηκών μέσα στις οποίες ζουν, άρα σε συνθήκες καπιταλισμού, ή δουλοκτησίας ή φεουδαρχίας, οι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν παρά να «μολύνονται»από τις καταστάσεις που επικρατούν στις συνθήκες αυτές και να μην ανταποκρίνονται σε κάποιο εξιδανικευμένο μοντέλο που πιθανόν να έχεις εσύ πιτσιρίκε στο μυαλό σου. Τέτοια εξιδανικευμένα μοντέλα επινόησε και η αστική τάξη, και οι ευγενείς, και συγκρίνοντας τα «ιδανικά» αυτά με τις εξαθλιωμένες εργατικές μάζες. Με αυτόν τον τρόπο δικαιολογούσαν την αποστροφή τους για τους κακομοίρηδες, τους άξεστους και τους χωριάτες, αφού καμία σχέση δεν είχαν με τον δικό τους ιδεαλιστικό και πολύ βολικό για τους ίδιους «ουμανισμό». Έτσι λοιπόν οι ευημερούσες τάξεις και κοινωνικά στρώματα, αισθάνονταν και ανώτεροι απέναντι στην «πλέμπα», αυτό που δεν αναλογιζόταν ή δεν ήθελαν να αναλογιστούν, είναι ότι η «ανωτερότητα» και η καλλιέργεια του ενός, στηρίζονταν στην κακομοιριά και στην εξαθλίωση του άλλου, ακριβώς επειδή ήταν προϊόν χρόνιας και παγιωμένης, στην βάση της οικονομίας κάθε φορά, εκμετάλλευσης. Πόσο βολικό αλώστε ήταν να αποκαλέσεις τον μαύρο σκλάβο υπάνθρωπο -συγκρίνοντας τον με τα δικά σου πρότυπα «ανθρωπιάς» και «πολιτισμού», και έτσι να μην υπάρχει κόλλημα στο να τον μεταχειριστείς σαν ζώο. Ο Μαρξ είχε την επίγνωση όλων αυτών, για αυτόν τον λόγο δεν ήθελε μόνο να μιλάει για τον κόσμο, ήθελε να τον αλλάξει, γιατί γνώριζε ότι μόνο αν αλλάξει η οικονομία στη βάση της, θα άλλαζαν αποφασιστικά και οι κοινωνικές συνθήκες, και έτσι θα γίνονταν δυνατόν να ανυψωθούν όλοι οι άνθρωποι, και όχι μόνο οι ελίτ, στο βέλτιστο των δυνατοτήτων τους.

Δεν απέτυχε ο κομμουνισμός, οι άνθρωποι απέτυχαν.

Μπορώ να καταλάβω τους εγωπαθείς και υπερφιλόδοξους ανθρώπους που γαντζώνονται στον καπιταλισμό.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως -ακόμα και αυτοί οι άνθρωποι- δεν συνειδητοποιούν όταν γερνούν πως ένας τίμιος άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι κομμουνιστής.(Τι σημαίνει δηλαδή τίμιος άνθρωπος; Να μην κάνει κακό σε κανένα, να κοιτάει τη δουλίτσα του, να είναι καλός και ευγενικός; Συγνώμη αλλά αυτός δεν είναι κομμουνιστής, ο κομμουνιστής δεν ανέχεται την εξαθλίωση ούτε του ίδιου ούτε των άλλων, και κάθε άλλο παρά «τίμιος»(με την έννοια του φιλήσυχου) είναι, αυτά αποτελούν χριστιανικά προτάγματα και καθόλου δεν χαρακτηρίζουν τους κομμουνιστές.)


Κομμουνιστής, όχι μέλος κομμουνιστικού κόμματος. Κομμουνιστής, όχι γραφειοκράτης.

Δηλαδή αυτός που αγωνίζεται οργανωμένα μέσα από το κόμμα νέου τύπου(διαβάστε και λίγο Λένιν κύριε Πιτσιρίκο) είναι γραφειοκράτης; Που σημαίνει ότι οι μπολσεβίκοι που γκρέμισαν την εξουσία του τσάρου μέσα από την οργάνωση του Κ.Κ , που αγωνίστηκαν ενάντια στις βλέψεις του βολικού για την αστική τάξη Κερένσκι(ο οποίος πίεζε προς συντηρητική τροπή της επανάστασης), που εναντιώθηκαν στη λογική των στους μετριοπαθών μενσεβίκων που ίδρυσαν το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος με τις τεράστιες κατακτήσεις του ήταν τελειωμένοι γραφειοκράτες; Οι αγωνιστές του ΕΑΜ, και αυτοί γραφειοκράτες; Θα είχαν πετύχει όλοι οι παραπάνω τίποτα αν δεν ήταν οργανωμένοι σε ένα επαναστατικό φορέα/κόμμα; Δηλαδή ο σωστός κομμουνιστής είναι ο μοναχόντας, ακίνδυνος για το σύστημα, γραφικός ιδεαλιστής, ο γέρος του βουνού; Αυτός που δεν οργανώνει και δεν οργανώνεται σε συλλογικότητες…μα αυτός έρχεται σε αντίθεση και με την ετυμολογία της ίδιας της λέξης κομμουνιστής…

Αφού παραμένουν γαντζωμένοι σε χρήματα, ατομική ιδιοκτησία και εγωπάθεια όταν είναι πια φάτσα κάρτα με τον θάνατο, δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις να τους αλλάξεις γνώμη.
Μπορείς μόνο να τους συμπονέσεις.(ή μπορείς και να τους πολεμήσεις, και να τους ανατρέψεις…δηλαδή αν και εφόσον πιτσιρίκο δεν ήσουν οπαδός ενός κομμουνισμού που δεν μπορεί να υπάρξει)




Για τις παρεμβάσεις Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Μια απάντηση στον γνωστό μπαρουφολόγο Καζάκη

 Μια απάντηση στον γνωστό μπαρουφολόγο Καζάκη

Καζάκη, άσ' το καλύτερα…

Ο γνωστός μπαρουφολόγος Δ. Καζάκης, που το σύστημα, που …τόσο «πολεμά», τον είχε αναδείξει κι αυτόν σε «γνωστό τηλεαστέρα της κρίσης και του αντιμνημονιακού αγώνα» (γιατί παραέχει ξεφουσκώσει κι αυτός, όπως όλοι οι μιας χρήσης «αγωνιστές»), συγγράφει στο φύλλο της 4/8 της «Ελεύθερης Ώρας» ένα ατέλειωτης εμπάθειας και ρηχότητας κείμενο κατά του ΚΚΕ. Αυτό δεν είναι πρωτότυπο. Έτσι κάνουν καριέρα όλοι αυτοί.

Ούτε είναι να παραξενεύεται κανείς πως ο κ. Καζάκης της «αντιμνημονιακής» ΣΠΙΘΑΣ, που έφτιαξε το ΕΠΑΜ, που κατέβηκε σε κοινό ψηφοδέλτιο με τον Παπαθεμελή, που μετά συμπορεύτηκε με την ΑλαβανοΑΝΤΑΡΣΥΑ, σήμερα αρθρογραφεί στην «Ελεύθερη Ώρα». Τη γνωστή φασίζουσα, φιλοχρυσαυγίτικη εφημερίδα, με πρωτοσέλιδα «Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», «Τα 'χε πει ο γέροντας»… Η φωτογραφία του Καζάκη άλλωστε, με βάση την πορεία και τις θέσεις του, θα μπορούσε να βρίσκεται στα λεξικά δίπλα στο λήμμα καιροσκόπος, τυχοδιώκτης, φαντασιόπληκτος και άλλα πολλά…

Στο λίβελό του, αν κανείς αφαιρέσει τα πομπώδη, τα υβριστικά σχόλια και την επιστημονική κενότητα, δεν θα βρει και τίποτα παραπάνω από μια επανάληψη της παραποίησης της θέσης του ΚΚΕ για την κρίση, το νόμισμα και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Το κείμενο, δηλαδή, δεν θα έχρηζε κανενός σχολιασμού αν δεν αποτολμούσε ο Καζάκης να αναρωτηθεί «από πού παίρνει γραμμή» το ΚΚΕ και ο Γραμματέας του και να χαρακτηρίσει το ΚΚΕ «ιμπεριαλιστικό φερέφωνο»!... Φερέφωνο του ιμπεριαλισμού είναι αυτοί που λένε εσκεμμένα ψέματα ότι με μια αλλαγή του νομίσματος και μόνο θα υπάρξουν θετικές για το λαό εξελίξεις. Ότι θα ζήσει καλύτερα στην καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής από την καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ! Και μάλιστα σήμερα που ενισχύεται ένα ρεύμα συνολικότερης αμφισβήτησης της ΕΕ και των «μονόδρομων» του καπιταλισμού. Και το λένε παρέα επιχειρηματίες, «αριστεροί και δεξιοί δραχμιστές», ο Σόιμπλε, η Λεπέν, επιχειρώντας να εγκλωβίσουν εκ νέου το λαό στην κοίτη του συστήματος και στην υπηρεσία τμημάτων του κεφαλαίου, που για δικούς τους -προφανώς- λόγους επιθυμούν μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και σύμπραξη με άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι κρυστάλλινη και η μόνη γνήσια και φιλολαϊκή, αφού επιδιώκει την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες (και όχι μόνο από την ΟΝΕ) που ματώνουν τους λαούς όπου Γης, τη διαγραφή ολοσχερώς του καπιταλιστικού κρατικού χρέους, με το λαό πραγματικά στην εξουσία (όπως είχε κάνει ο Λένιν που ο Καζάκης πιάνει στο στόμα του για να «κάνει μαθήματα» οικονομίας στο ΚΚΕ υπέρ ενός grexit!).

Είναι δε αποκαλυπτικό ότι στην επόμενη σελίδα, από τον εμετό του Καζάκη, φιλοξενείται άρθρο του υποψήφιου με τη Χρυσή Αυγή Χρίστου Γούδη κατά του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ και υπέρ των ταγματασφαλιτών (καταλαβαίνει έτσι κανείς και το ποιοι είναι Γερμανοτσολιάδες και το πού φωλιάζουν σήμερα).

Ο Καζάκης, λοιπόν, που προωθεί ένα grexit αλά Σόιμπλε (!), μάλλον πρέπει να μας πει από πού παίρνει γραμμή... Και ο νοών νοείτω.


Μπαράζ απολύσεων σε ΑΝΤ1 και ALPHA - Συμπαράσταση στους εργαζόμενους

 Μπαράζ απολύσεων σε ΑΝΤ1 και ALPHA - Συμπαράσταση στους εργαζόμενους

Απολύσεις και μειώσεις μισθών τα «απόνερα» επιχειρηματικών ανταγωνισμών με ευθύνη και της κυβέρνησης
Στη δίνη απολύσεων και άλλων γενικευμένων ανατροπών βρίσκονται οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Οι ιδιοκτήτες τους αξιοποιούν τα σχέδια της κυβέρνησης να ξαναμοιράσει την πίτα των συχνοτήτων και φορτώνουν στους εργαζόμενους την «αναδιάρθρωση» των ραδιοτηλεοπτικών τους ομίλων.
Την περασμένη βδομάδα απολύθηκαν 30 εργαζόμενοι τεχνικοί από τον τηλεοπτικό σταθμό «Αντέννα» (ΑΝΤ1), ενώ σύμφωνα με πληροφορίες στα σχέδια της εργοδοσίας είναι να απολύσει συνολικά 100 εργαζόμενους και να μετατρέψει το κανάλι από ενημερωτικό σε ψυχαγωγικό.

Οπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, που μέχρι και χτες βρίσκονταν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, οι απολύσεις θα συνοδευτούν με νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις. Την πρώτη μέρα της απεργίας, στο πλευρό τους βρέθηκε αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ενώ σταθερά εκφράζει την αλληλεγγύη του το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ.
Αντίστοιχα, στο ραδιόφωνο του «Alpha» απολύθηκε ένας τεχνικός (δούλευε με μπλοκάκι και δεν ανανεώθηκε η σύμβασή του) ενώ στο σύνολο του προσωπικού έγινε μεγάλη μείωση στους μισθούς. Τέλος, θύματα επιχειρηματικών παιχνιδιών και ανταγωνισμών έπεσαν και οι εργαζόμενοι του οικονομικού τηλεοπτικού σταθμού SBC, το σήμα του οποίου διακόπηκε από τον πάροχο DIGEA. Την εργασιακή επισφάλεια καταγγέλλει το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ.
Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ
Σε ανακοίνωσή του για τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ΑΝΤ1 και ALPHA, το ΠΑΜΕ σημειώνει:
«Οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε όλους τους κλάδους τσακίζουν μισθούς και δικαιώματα, απολύουν μαζικά εργαζόμενους. Από αυτές τις εξελίξεις δεν θα μπορούσαν να μείνουν εκτός οι βασικοί προπαγανδιστές της αντιλαϊκής επίθεσης της ΕΕ και του μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα μεγάλα ΜΜΕ. Από τη μια εξαφανίζουν τις εργατικές κινητοποιήσεις και τους αγώνες ενάντια στα αντεργατικά μέτρα και από την άλλη "εξαφανίζουν" τα δικαιώματα και τις δουλειές των εργαζομένων σε αυτά.
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καταγγέλλει τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους των ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους που κινητοποιούνται και καλεί την εργατική τάξη να απαντήσει αγωνιστικά στην κλιμακούμενη επίθεση της εργοδοσίας σε όλους τους κλάδους.
Το ΠΑΜΕ καλεί τα Συνδικάτα, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα να εκφράσουν μαζική αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους και απαιτεί: Αμεση ανάκληση όλων των απολύσεων. Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με πλήρη ανάκτηση των απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι. Εργασία με πλήρη κατοχύρωση και κάλυψη των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Συμπαράσταση από τους ναυτεργάτες
Τις απολύσεις στον όμιλο ΑΝΤ1 και τις μειώσεις μισθών στους εργαζόμενους άλλων ΜΜΕ καταγγέλλουν επίσης με ανακοίνωσή τους τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - ΠΕΕΜΑΓΕΝ - ΠΕΠΡΝ - ΠΕΣ/ΝΑΤ.
Ανάμεσα σε άλλα σημειώνουν: «Ο όμιλος του Μίνωα Κυριακού τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στη στεριά και στη θάλασσα. Είναι χαρακτηριστική και η κατάσταση στη ναυτιλιακή εταιρεία του ομίλου (ATHENIANSEA CARRIERS) με τη συντριπτική πλειοψηφία των ναυτεργατών να είναι χωρίς ΣΣΕ και κοινωνικοασφαλιστική προστασία, θύματα των δουλεμπορικών κυκλωμάτων, με όργιο "μαύρης" ανασφάλιστης εργασίας.
Είναι μονόδρομος η ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς με την ανάπτυξη πολύμορφων αγώνων, την αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που δέχονται την επίθεση της εργοδοσίας. Κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος για την υπεράσπιση του συνόλου των δικαιωμάτων της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Απαιτούμε την άμεση ανάκληση των απολύσεων, υπογραφή ΣΣΕ με πλήρη ανάκτηση των απωλειών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι και εργασία με πλήρη κατοχύρωση και κάλυψη των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των ναυτεργατών, των εργαζομένων».
Τέλος, ανακοίνωση συμπαράστασης στους εργαζόμενους των ΜΜΕ εξέδωσαν ηΟμοσπονδία Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου και η Ενωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων.

Ελεύθερο κάμπινγκ

 Ελεύθερο κάμπινγκ

Η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα. Κι επίσης, η συνείδηση της αναγκαιότητας. Αλλά τότε τι μπορεί να είναι το ελεύθερο κάμπινγκ; Μπορεί κι αυτό να περιέχει μια ή και περισσότερες ωραίες γυναίκες, ιδίως σε απομονωμένες παραλίες, όπου κάνουν γυμνισμό, και για αυτό τις σημαδεύουνε τα λιγούρια, αλλά δεν είναι και απαραίτητο. Είναι αναγκαίο όμως να υπάρχει συνείδηση, ευθύνη για το χώρο στον οποίο βρίσκεσαι, και φυσικά οργάνωση.



Κάποιοι γκρούβαλοι αντιπαραθέτουν αντιδιαλεκτικά την ελευθερία και την οργάνωση κι αντιλαμβάνονται μονοδιάστατα το κάμπινγκ ως ελευθερία να κάνουν ό,τι τους καπνίσει, χωρίς κανένα πάνω από το κεφάλι τους. Το θέμα βέβαια είναι να έχεις κάτι μέσα στο κεφάλι σου, και όχι από πάνω του. Γιατί αλλιώς αυτές οι εκτονωτικές αποδράσεις από την αστική (με τη χωρική και με την ταξική έννοια) καθημερινότητα, την πίεση, το μποτιλιάρισμα, τη δικτατορία της οθόνης, κτλ, καταλήγουν να κουβαλάν συνήθως πολλά από τα κουσούρια της, πχ ένα μεγάλο όγκο σκουπιδιών από τα προϊόντα που καταναλώθηκαν. Κάτι που είχε εξοργίσει μια φορά τους νικαριώτες και τους οδήγησε σε μαζικό, συλλογικό ντου (πάντα με συλλογικές διαδικασίες), για να πάρουν παραμάζωμα τους γκρούβαλους που μόλυναν το ποτάμι τους.

Στην πραγματικότητα, το ελεύθερο κάμπινγκ είναι μια ελευθερία με την έννοια ότι σπας (έστω εν μέρει ή προσωρινά) τα δεσμά της αλλοτρίωσης των πόλεων κι αποκαθιστάς την επαφή με το φυσικό περιβάλλον, τις μυρωδιές του, τους ρυθμούς του, και με τη γαλήνη που μπορεί να σου δώσει –άλλο ζήτημα πόσοι σύγχρονοι άνθρωποι των πόλεων μπορούν να αντέξουν τόση γαλήνη. Κι αυτή η επαφή απαιτεί καλή οργάνωση, για να αντεπεξέλθεις στις προκλήσεις της, κι υψηλό βαθμό συνειδητότητας.

Αυτό καταδεικνύει, νομίζω, το σαθρό (ως ένα βαθμό) διαχωρισμό μεταξύ οργανωμένου κι ελεύθερου κάμπινγκ (ο κατάλληλος συνδυασμός τους δίνει ίσως το καλύτερο αποτέλεσμα), ο οποίος αντανακλά σε κάποιες περιπτώσεις το βαθύ μίσος για κάθε τι οργανωμένο (μίσος-μίσος ταξικό, που λέει και ένα σύνθημα, αν και εδώ η συγκεκριμένη ταξική ανάλυση, θα το έβαζε μάλλον στην αντίπερα όχθη). Και έτσι ερμηνεύονται κάποια ειρωνικά χάχανα, πχ για τη σοβιετική πείρα και τις οργανωμένες διακοπές στο σοσιαλισμό, που καταπατούν τη μικροαστική αίσθηση ελευθερίας και βασικά την «ελευθερία» να κάνεις από ελάχιστες ως καθόλου διακοπές –γιατί έτσι μεταφράζονται οι πιο πολλές ελευθερίες στον καπιταλισμό (και δεν ξέρω από αυτή την άποψη πόσο αστεία ή χαχανούλικη μπορεί να φαντάζει πχ η πρωτοβουλία του Πελετίδη στην Πάτρα με τις δωρεάν κατασκηνώσεις του δήμου για όσα παιδιά έχουν ανάγκη (αλλά όχι και τη δυνατότητα) για διακοπές.

Χώρια η υποτίμηση του παράγοντα πως κάποιος κόσμος δεν επιλέγει το ελεύθερο κάμπινγκ από άποψη,  ως φιλοσοφία ζωής ή τρέχα γύρευε, αλλά από ανάγκη κι έλλειψη χρημάτων. Κάτι το οποίο, παρεμπιπτόντως, καθιστά ακόμα πιο ανάλγητα ταξική τη στάση της (θεωρητικά φιλελευθεριάζουσας  και πρακτική νεοφιλελεύθερης) κυβέρνησης με το κυνηγητό των αστυνομικών αρχών ενάντια στους ελεύθερους κατασκηνωτές.

Φαντάσου λοιπόν το βραχυκύκλωμα αυτών των γκρούβαλων ψυχών με την πρόσφατη επερώτηση του κουκουέ στη βουλή για αυτό το σαφάρι και τα αντίστοιχα κρούσματα που αυξήθηκαν αισθητά το τελευταίο διάστημα. Ούτε αυτό δε θα αλλάξει άραγε η «πρώτη φορά αριστερά»;


Υγ: υπάρχει βέβαια κι αυτή η ανακοίνωση του δήμου Ικαρίας, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να αναχαιτίσει κάποια αρνητικά φαινόμενα. Ανάθεμα βέβαια αν υπάρχει ελεύθερος κατασκηνωτής που να έχει ενοχληθεί στην Ικαρία –εκτός πια κι αν εννοούμε εκείνη την αυτοδικία των κατοίκων ενάντια στους γκρούβαλους.

ΤΙ ΤΙΜΗ, ΤΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ! ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...



ΤΙ ΤΙΜΗ, ΤΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΤΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ! ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

Συνεκπαίδευση 1ΗΣ ΤΑΞΑΣ με ΠΑ του Ισραήλ


Από 20 έως 30 Ιουλίου 2015, στο πλαίσιο της Στρατιωτικής Συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ, πραγματοποιήθηκε η δραστηριότητα «OLYMPUS SUMMIT 2015»,  στην ευρύτερη περιοχή της Λάρισας.

Η δραστηριότητα επικεντρώθηκε στη συνεκπαίδευση της 1ΗΣ Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (1Η ΤΑΞΑΣ) με Ελικόπτερα (Ε/Π) της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ (ΠΑΙ).

Η 1η ΤΑΞΑΣ συμμετείχε με Επιθετικά Ε/Π AH-64A, AH-64D και με Ε/Π ΝΗ-90, ενώ η ΠΑΙ με   Επιθετικά Ε/Π AH-64, Ε/Π CH-53 και με αεροσκάφος King Air.
Δοκιμάσθηκαν τακτικές εναέριας εφόδου από μικτούς  σχηματισμούς Ε/Π, Εκκαθάρισης Δρομολογίου και Περιοχής, Έρευνας και Διάσωσης Μάχης (CSAR) σε συνεργασία με αεροσκάφος σε ρόλο Air Mission Commander (AMC).
H δραστηριότητα εκτελέσθηκε σύμφωνα με το σχεδιασμό της, ήταν επιτυχής και κρίνεται ιδιαίτερα επωφελής για τους Ιπταμένους και Μηχανικούς της 1ΗΣ ΤΑΞΑΣ,  καθώς είχαν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν απόψεις με το προσωπικό της ΠΑΙ επί διαδικασιών κατά τη σχεδίαση και εκτέλεση των αποστολών και για την τεχνική υποστήριξη των αεροπορικών μέσων στο έδαφος.
Φάσεις της δραστηριότητας παρακολούθησε ο Α΄Υ/ΓΕΣ και αντιπρόσωπος της Ιεραρχίας της ΠΑΙ.

Οι 50 αποχρώσεις του ΟΧΙ

 Οι 50 αποχρώσεις του ΟΧΙ



Στη σημερινή, τεμπέλικη ανάρτηση, η κε του μπλοκ παίρνει την έτοιμη δουλειά του σφου αναγνώστη Μάνου, από το σχόλιό του σε μια πρόσφατη ανάρτηση και συμπληρώνει τη λίστα του με κάποιες δικές της προτάσεις (που ελπίζει να μην διαστρέφουν το ύφος και την πρόθεση της αρχικής δημοσίευσης) και αρκετό τρολάρισμα.
Ας θυμηθούμε πρώτα τι περιελάμβανε ο εκτενής και πολύ εύστοχος κατάλογος.

- Όχι στα μνημόνια και στη λιτότητα
- Ναι στο μνημόνιο του Σύριζα – «έντιμο συμβιβασμό», με δέσμευση των εταίρων μας για διαγραφή χρέους
- Όχι στους αεροψεκασμούς
- Ναι στο μεγάλο αρχηγό Αλέξη
- Όχι στους λαθρομετανάστες (Κασιδιάρης στη Βουλή για το τι σημαίνει το όχι για τη ΧΑ)
- Όχι Κολοκοτρωνέικο, λεβέντικο και καραμπουζουκλίδικο
- Όχι στο Ευρώ
- Όχι επειδή τα ΜΜΕ λένε ΝΑΙ
- Όχι στους ξένους μασόνους –εβραίους τοκογλύφους
- Όχι στις μειώσεις των αμυντικών εξοπλισμών
- Όχι στους ξένους φαρμακοβιομήχανους
- Όχι γιατί έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Όχι να πεις…
- Όχι, επειδή έτσι ανοίγονται μεγάλα ρήγματα στο αστικό στρατόπεδο με τεράστια οφέλη για την εργατική τάξη και την επαναστατική προοπτική…
- Όχι στην φορολόγηση των ελλήνων εφοπλιστών
- Όχι γιατί δεν έχω τίποτε να χάσω, ούτως ή άλλως
- Όχι, επειδή διάβασα τα κείμενα που αναφέρονται στο ψηφοδέλτιο λεπτομερώς και τα βρίσκω υφεσιακά χωρίς προοπτική εξόδου από το καθεστώς της χρεοδουλοπαροικίας.
- Όχι στο Σόιμπλε, τη Μέρκελ, τον Γιούνγκερ και τον Σουλτς, - να τους κάνουμε τη μούρη κρέας!
- Όχι, γιατί πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια δίνεται ο λόγος στο λαό ν` αποφασίσει με δημοψήφισμα – ναι στην άμεση δημοκρατία.
- Όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση
- Όχι, επειδή Πασόκ/ΝΔ/ Ποτάμι λένε ναι
- Όχι, επειδή το ΚΚΕ προτείνει άκυρο/αποχή
- Όχι στο μαρασμό της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας, τον Τουρισμό.
- Όχι γιατί το `παιξα στο στοίχημα στο ίντερνετ
- Όχι γιατί είμαι υπέρ της δραχμής, τότε περνούσαμε καλύτερα
- Όχι γιατί έχω τα λεφτά μου έξω και ποντάρω στην χρεοκοπία για ν` αγοράσω ό, τι γουστάρω στην Ελλάδα μπιρ-παρά
- Όχι στο Κράτος και τα` αφεντικά - για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό
- Όχι, γιατί αν βγει ναι θα πέσει η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση και θα` ξανάρθει η Δεξιά.
- Όχι στην προτεσταντική ηθική και στη Νέα Τάξη – ζήτω η Ορθόδοξος πίστις μας.
- Όχι γιατί απλούστατα είμαι Συριζαίος, ΑΝΕΛ, έλληνας εθνικιστής.
- Όχι γιατί σε τούτα `δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει…
- Όχι για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη και να πνεύσει αέρας ελευθερίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και κεϋνσιανισμού...
- Όχι γιατί όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια.
- Όχι γιατί αν πτωχεύσουμε, θα καταρρεύσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα- Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων!

Και πάμε τώρα στις δικές μου προσθήκες.

-Όχι, γιατί έτσι σας αρέσει. Αγκαλιά με μια Άμστελ σε μια πλατεία με αγανακτισμένους.
-Είπαμε ΟΧΙ! Με το παιδικό μυαλό ενός ΕΠΑΜίτη.
-Μα όχι,όχι, όχι το μωρό μου, από το Θάνο Καλλίρη
-Όχι, όχι,έτσι δεν μπορώ, από την Άννα Βίσση, που –ακόμα κι αυτή- γύρισε την πλάτη της στον παλιό της εραστή, για τον οποίο κάποτε μπορεί και να τραγουδούσε: «ναι, για σένα θα σκότωνα». Αλήθεια σου λέω.
-Όχι λέμεστην πρέζα, όχι στα σκληρά. Του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Η σύζυγος του οποίου είπε ναι σε όλα, εννοώντας προφανώς όχι στα (ακόμα πιο) σκληρά μέτρα, που θα έρχονταν αν… αν… Έλα ντε, πόσο πιο σκληρά θα μπορούσαν να είναι δηλ;
-Όχι, όχι, μη, μη. Σαν μωρές παρθένες, που δε θέλουν να φανούν εύκολες.
-Οχιά διμούτσουνη. Σαν τη διπρόσωπη κυβέρνηση, που πουλάει σκληρή, διαπραγματευτική στάση.
-Όχι, δεν είναι αυτό που νομίζεις, εγώ πάλεψα κι αγωνίστηκα. Μόλις η κυβέρνηση πιάστηκε στα πράσα να υπογράφει τη συμφωνία.
-Τοψηφοδέλτιο μου έπεσε απ’ τα χέρια, όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν. Η αντίδραση του απατημένου ψηφοφόρου, που βγάζει το νταλγκά του.
-Όχι γαμώτο. Αναδρομικό, μόλις υπογράφηκε η συμφωνία.
-Όχι, ε; Να! Η χαιρέκακη αντίδραση των αστών δημοσιολόγων, πχ στο Σκάι.
-Όχι σε όλαπου κουρέλια κάνουν τα όνειρά μου, από το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που ήταν και στη μεγάλη συναυλία του Όχι.
-Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι. Η λογοτεχνική αντιμετώπιση των πραγμάτων, από έναν εσχάτως Καραμανλικό καλλιτέχνη.
-Όχι στην τύχη. Τι κερδίζω;
-Όχι, γιατί ήταν πρώτο στο ψηφοδέλτιο.
-Είσαστε καλά;                 ΟΧΙ
Είσαστε καλά;                   ΟΧΙ
Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό
Το όχι των οργανωμένων οπαδών και των συνδέσμων τους.
-Ε... όχι. Δηλ ναι... Δηλ όχ... παρών. Η άρνηση η λεβέντικη η δημαρίσια.

Και ένα που ξεχωρίζει –τόσο που δε μετράει για έγκυρο στην κάλπη. ΌΧΙ, κουκουέδικο, σε στιλ διαφήμισης της Ελληνοφρένειας.

Δηλητήριο...

Δηλητήριο...


Η πολιτική φιλολογία των τελευταίων ημερών, που καθημερινά εμπλουτίζεται και με νέα στοιχεία, εστιάζεται στα εξής: Θα υπάρξουν ή όχι προαπαιτούμενα που πρέπει να ψηφιστούν από τη Βουλή, ώστε μετά να ακολουθήσει η συμφωνία - μνημόνιο; Θα ψηφιστεί μια και καλή η συμφωνία - μνημόνιο, ώστε να ακολουθήσει η καταβολή της πρώτης δόσης από τον ESM; Ποια μέτρα θα μπουν τώρα για ψήφιση και ποια μετά; Θα βρεθούν τα περιβόητα αντισταθμιστικά μέτρα, ώστε κάποια από αυτά που συζητιούνται να αντικατασταθούν από άλλα; Η κυβερνητική προπαγάνδα, μάλιστα, όπως αποτυπώνεται και στην «Αυγή», θέτει το θέμα ως εξής: «...σε λίγες μέρες θα κριθούν πολλά για χρόνια. Θα κριθεί αυτό που πολλοί ονομάζουν "μείγμα" ή όπως λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια, η "δόση" που μπορεί να σκοτώσει ή να αφήσει ζωντανό τον οργανισμό».
Ολα τα παραπάνω, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, μικρή σημασία έχουν. Και δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι τα στελέχη της κυβέρνησης και οι φιλικοί προς αυτήν μηχανισμοί παίζουν παιχνιδάκια στις πλάτες του λαού. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι όποιο κι αν είναι το «μείγμα», όποια και αν είναι η δόση, το αποτέλεσμα θα είναι δηλητηριώδες για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Η συγκυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τα αστικά επιτελεία, επιβάλλει ένα «μιθριδατισμό» του λαού απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική, δηλαδή να συνηθίσει τα αντεργατικά μέτρα - δηλητήριο.
Τι έχει συμβεί μέχρι τώρα; Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει συμφωνήσει με τα συνεταιράκια της στην Ευρωπαϊκή Ενωση ότι θα υπογραφεί νέο αντιλαϊκό μνημόνιο, που θα επιβαρύνει τα λαϊκά στρώματα, για να στηριχθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Επιπλέον, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει η συζήτηση, για να υπογραφεί αυτό το μνημόνιο, έχουν ψηφιστεί μια σειρά από μέτρα το προηγούμενο διάστημα. Το τι σημαίνουν αυτά τα μέτρα μπορεί εύκολα κάποιος να το αντιληφθεί εάν πάει μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, εκεί όπου μια εργατική οικογένεια με τα ίδια λεφτά, που πλήρωνε πριν, αγοράζει πολύ λιγότερα είδη πρώτης ανάγκης για εκείνη και τα παιδιά της. Και υπολογίζει - όπως και πριν - το τι ακόμα θα κόψει από τις ανάγκες της για να τα φέρει βόλτα. Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει η αύξηση στις εισφορές που έχει οδηγήσει σε μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και μια σειρά άλλες ρυθμίσεις που κάνουν το βίο αβίωτο για το λαό.
Οσα πρόκειται να έρθουν το επόμενο διάστημα είναι φωτιά και λάβρα. Είτε με προαπαιτούμενα είτε χωρίς, είτε με αντισταθμιστικά είτε χωρίς, είτε με κατευθείαν συμφωνία είτε όχι, το «μείγμα» που λέει και η κυβέρνηση είναι δηλητήριο. Ασφαλιστικό, Εργασιακά, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές σε κονδύλια για νοσοκομεία, σχολεία, Πρόνοια. Την ίδια στιγμή - όπως γράφεται και στον Τύπο - εκπρόσωποι μεγάλων επενδυτικών «funds» έχουν επανακάμψει και έρχονται στη χώρα για επαφές με κυβερνητικά στελέχη, ώστε να κάνουν μπίζνες στο νέο τοπίο, που θα διαμορφωθεί μετά το μνημόνιο.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το ζήτημα δεν είναι η δόση, δεν είναι το μείγμα «δηλητηριώδες» για τους ίδιους, είναι κάθε λύση εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και οργανισμών. Η επιλογή ανάμεσα στον αργό θάνατο και στον ακαριαίο θάνατο - γιατί αυτή είναι η ουσία της συζήτησης και της κυβερνητικής προπαγάνδας περί του ποιου «μείγματος» - δεν μπορεί να απαντήσει στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων και όλου του λαού. Επιβάλλεται, λοιπόν, η ρήξη, η σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την ΕΕ, την εξουσία του κεφαλαίου.

Δεν τους ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι

Δεν τους ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι
Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογήσει με διάφορα σοφίσματα την υπογραφή που ετοιμάζεται να βάλει στο τρίτο μνημόνιο, προκαλεί τη νοημοσύνη ακόμα και εκείνων που τον στήριξαν στις εκλογές. Το βασικό επιχείρημα της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι ότι το μνημόνιο δεν αποτελεί πολιτική της επιλογή, αλλά εξαναγκάστηκε και εκβιάστηκε να το αποδεχτεί, μπροστά στο ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει άτακτα η χώρα. Από αυτήν τη βολική «ανάλυση» αποσιωπούνται σκόπιμα όλες οι βασικές πλευρές που επέδρασαν καθοριστικά στην πορεία των πραγμάτων και τις οποίες μόνο το ΚΚΕ ανέδειξε προεκλογικά και έδωσε μάχη να γίνουν κτήμα του λαού.
***
Ποιες είναι αυτές; Οτι η διαπραγμάτευση εντός της Ευρωζώνης, της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκή κατάληξη, ανεξάρτητα από προθέσεις και διακηρύξεις. Οτι η διαπραγμάτευση, που έχει στόχο την «ανάπτυξη» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου, δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε μέτρα που τονώνουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, δηλαδή σε μέτρα εντός και εκτός μνημονίων που χτυπάνε τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Οτι, σε τελική ανάλυση, στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση από καμιά κυβέρνηση, είτε μονοκομματική, είτε συνεργασίας, είτε αυτή χαρακτηρίζεται «αριστερή», είτε «φιλελεύθερη».
***
Πάνω σ' αυτό το έδαφος και με δοσμένη την ανισομετρία, που είναι αγιάτρευτη στον καπιταλισμό, αναπτύσσονται αδυσώπητοι ανταγωνισμοί, πλευρά των οποίων είναι οι εκβιασμοί, όπως και οι λυκοσυμμαχίες, ή οι πρόσκαιρες κολεγιές ανάμεσα στις αστικές τάξεις διαφορετικών κρατών. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι καμώνονται ότι οι εξελίξεις τούς έπεσαν σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Ο λαός όμως δεν πρέπει να πιστέψει το παραμύθι τους. Το ΚΚΕ προειδοποίησε με βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταλήξει σε ένα νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, ανεξάρτητα από το πώς θα το ονομάσει, επειδή, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, διαπραγματεύεται για το κεφάλαιο και όχι για το συμφέρον του λαού. Αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να προβληματίσει κυρίως όσους αισθάνονται «αριστεροί» και προεκλογικά (αλλά και μετεκλογικά το πρώτο διάστημα) είχαν επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
***
Την ικανότητα να προβλέπει τις εξελίξεις, το ΚΚΕ δεν την αντλεί από κάποια μεταφυσική δύναμη, αλλά από τη ανάλυση της οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας, του ίδιου του καπιταλισμού, σε ανάπτυξη και κρίση. Δεν αρκείται, όμως, στο να προειδοποιεί και να αποκαλύπτει αυτά που οι άλλοι κρύβουν από το λαό. Παλεύει κάτω απ' όλες τις συνθήκες για την οργάνωση της πάλης, με στόχο να αποτραπούν τα χειρότερα, να ανακτηθούν οι απώλειες, να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Η συστράτευση σ' αυτόν τον αγώνα, με τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα παλεύει για τη λαϊκή εξουσία, είναι αυτή που θα δώσει τελικά διέξοδο από το φαύλο κύκλο των μέτρων που τσακίζουν το λαό.

Π.

Κι άλλοι νεκροί από ισραηλινά πυρά

Κι άλλοι νεκροί από ισραηλινά πυρά
Εντείνεται η προκλητικότητα του κατοχικού στρατού, ξεχειλίζει η οργή των Παλαιστινίων



Από την κηδεία του 16χρονου Λάιθ αλ-Κχάλντι, ενός ακόμα νεκρού από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών
Από την κηδεία του 16χρονου Λάιθ αλ-Κχάλντι, ενός ακόμα νεκρού από πυρά Ισραηλινών στρατιωτών
ΡΑΜΑΛΑ.--
Δε σταματά να μακραίνει ο κατάλογος των Παλαιστινίων που πληρώνουν και με τη ζωή τους τη βαρβαρότητα, με την οποία η ισραηλινή πλουτοκρατία υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. Μετά το φονικό εμπρησμό σπιτιών Παλαιστινίων (από Εβραίους εποίκους όπως όλα δείχνουν) από τον οποίο κάηκε ζωντανό ένα μωρό Παλαιστινίων μόλις 18 μηνών, διαδηλώσεις που έγιναν σε διάφορα σημεία βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις κατοχικές δυνάμεις, που συν τοις άλλοις επέδειξαν ...«αυξημένο ζήλο» και στα σημεία ελέγχου που είναι διάσπαρτα στα παλαιστινιακά εδάφη.
Την περασμένη Παρασκευή, κοντά στην Μπέιτ Λαχίγια της Λωρίδας της Γάζας ο 17χρονος Μοχάμεντ αλ-Μάσρι σκοτώθηκε όταν Ισραηλινοί στρατιώτες τον πυροβόλησαν κοντά σε σημείο ελέγχου, τραυματίζοντας έναν ακόμα Παλαιστίνιο.
Το Σάββατο τα ξημερώματα, υπέκυψε στα τραύματά του ο 16χρονος Λάιθ αλ-Κχάλντι που είχε τραυματιστεί το προηγούμενο βράδυ, επίσης από Ισραηλινούς στρατιώτες σε σημείο ελέγχου κοντά στη Ραμάλα της Δυτικής Οχθης.
Χτες το πρωί, ένας ακόμα Παλαιστίνιος τραυματίστηκε από Ισραηλινούς στρατιώτες όταν προσπάθησε να αποφύγει έλεγχο σε φυλάκιο στη Ναμπλούς, επίσης στη Δυτική Οχθη.
Ενταση επικράτησε και στην πλατεία των Τεμενών στην Ιερουσαλήμ, όπου πολλοί συγκεντρώθηκαν με φωτογραφίες του μωρού που δολοφονήθηκε και η ισραηλινή αστυνομία δήλωσε πως στόχευε να «απωθήσει».
Καταγγελίες ΠΑΜΕ και ΠΣΕ
Σε ανακοίνωσή του, για τη δολοφονική επίθεση που κόστισε τη ζωή του 18μηνου βρέφους, το ΠΑΜΕ σημειώνει ότι «οι δηλώσεις συμπάθειας δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες των ΕΕ, ΗΠΑ και της ελληνικής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που μοιράζεται "κοινές αξίες" με το Ισραήλ και όλοι μαζί στηρίζουν οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά το κράτος δολοφόνο». Ενώ, μεταξύ άλλων, ζητά «η ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ».
Ανακοίνωση για το έγκλημα εξέδωσε και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, που ζητά «τον τερματισμό της κατοχής και τη διάλυση των ισραηλινών εποικισμών όπως και του διαχωριστικού τείχους στη Δυτική Οχθη» και καταγγέλλει ότι «θεωρούμε τη δήλωση της ισραηλινής κυβέρνησης υποκριτική για όσο συνεχίζει την ίδια κατοχική πολιτική».

TOP READ