Ρεσιτάλ Παφίλη στη Βουλή

Ρεσιτάλ Παφίλη στη Βουλή

Και για να υπάρξει μια συμπλήρωση σχετικά με το σημείο που αναφέρεται στους εφοπλιστάς:

Η «ανάπτυξη» των εφοπλιστών

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο πρόεδρος του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΝΕΕ) για τον αριθμό των πλοίων που «έκτισαν» οι ακτοπλόοι εφοπλιστές από την εποχή που ξεκίνησε η «απελευθέρωση» μέχρι τώρα, είναι πράγματι αποκαλυπτικά. Οπως είπε ο Γ. Γράτσος σε εκδήλωση του ΝΕΕ στο Ευγενίδιο Ιδρυμα «η ελληνική ακτοπλοΐα από τα μέσα της δεκαετίας του '90 και ενόψει της εναρμόνισής της με την ευρωπαϊκή νομοθεσία παρήγγειλε τη ναυπήγηση 43 επιβατηγών πλοίων». Από αυτά, όπως ανέφερε, 10
κατασκευάστηκαν στη Γερμανία, 8 στην Κορέα, 6 στην Ιταλία, 5 στη Σουηδία/Νορβηγία, 4 στην Αυστραλία, 3 στην Ολλανδία, 3 στη Γαλλία και 2 στη Φινλανδία». Οπως ο ίδιος επισήμανε «έχουν δοθεί σε ναυπηγεία των Ιταλίας, Γερμανίας, Γαλλίας και Φινλανδίας παραγγελίες για παράδοση από το 2009 έως το 2018 για 54 κρουαζιερόπλοια 140.611 κλινών αξίας 34 δισεκατομμυρίων δολαρίων»(!). Και όλα αυτά ενώ τα προηγούμενα χρόνια οι ακτοπλόοι εφοπλιστές έχουν εισπράξει εκατοντάδες εκατομμύρια επιδοτήσεις από το κράτος, απολαμβάνουν φοροασυλίας και διαφόρων προνομίων. Οι εκπρόσωποι των εφοπλιστών εμφανίζονται πρόθυμοι να κατασκευάζουν τα πλοία τους στα ναυπηγεία που βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά θέτουν ως προϋπόθεση φτηνή εργατική δύναμη και εργαζόμενους σύγχρονους σκλάβους. Αυτό είναι το διά ταύτα των «επτά προτάσεων», που παρουσίασε ο ίδιος για την ανάκαμψη της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας. Ενδεικτικά, σημειώνουμε: «Αρση αντιπαραγωγικών και υπερβολικών διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας», «διασφάλιση του δικαιώματος της εργασίας όπως και της ελεύθερης επιλογής εργοδότη και εργαζόμενου», «εξορθολογισμός αμοιβών και ασφαλιστικού κόστους»... Αυτή είναι η ανάπτυξη των εφοπλιστών και του κεφαλαίου. Στον αντίποδα, ο δρόμος της ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ για ενιαίο - κρατικό φορέα που μπορεί να κατασκευάζει νέα αξιόπλοα πλοία, που θα καλύπτει τις συγκοινωνιακές ανάγκες των νησιών, της άμυνας της χώρας και συνολικά της λαϊκής οικονομίας.

Μήνυμα για ένταση καταστολής η εμφάνιση νέων όπλων της ΕΛ.ΑΣ.

Μήνυμα για ένταση καταστολής η εμφάνιση νέων όπλων της ΕΛ.ΑΣ.

Την ένταση της καταστολής και της αστυνομοκρατίας σηματοδοτεί η επιλογή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης κυριολεκτικά να επιδείξει τα όπλα με σφαίρες καουτσούκ, κατά τις επιχειρήσεις των ανδρών της Ειδικής Κατασταλτικής Αντιτρομοκρατικής Μονάδας (ΕΚΑΜ) στα γραφεία της Δημοκρατικής Αριστεράς και στο κτίριο της αποκαλούμενης «βίλας Αμαλία». Στις επιχειρήσεις, άνδρες των ΕΚΑΜ έφεραν τα όπλα αυτά, τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν μεν, αλλά φωτογραφήθηκαν από τους δημοσιογράφους. Χτες, το διαδικτυακό «Βήμα» ανέλαβε την προβολή τους, συμβάλλοντας έτσι στη διάδοση του μηνύματος αστυνομοκρατίας της κυβέρνησης.

Σε αυτό το δημοσίευμα, πληροφορούμαστε πώς λέγεται το όπλο, πόσο κοστίζει, πόσες «σφαίρες» μπορεί να εκτοξεύσει το δευτερόλεπτο και άλλα τέτοια. Η επίδειξη των όπλων με σφαίρες καουτσούκ έρχεται να επιβεβαιώσει αυτά για τα οποία προειδοποιούσε το ΚΚΕ, για την ένταση της καταστολής του λαϊκού κινήματος. Από το 2007, ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» είχε δημοσιοποιήσει τις προθέσεις της τότε κυβέρνησης της ΝΔ να προμηθευτεί τα εν λόγω όπλα, αξιοποιώντας τότε τη δράση των «κουκουλοφόρων», όπως έλεγαν. Πληροφορίες ανέφεραν πως τα συγκεκριμένα όπλα τα έχει στην κατοχή της η ΕΚΑΜ από το 2004 σαν προϊόντα προμήθειας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ερωτηματικά, πάντως, εγείρονται από το συνολικό κλίμα που καλλιεργείται τις τελευταίες μέρες: Οι «καταλήψεις» και οι «ανακαταλήψεις» κτιρίων και γραφείων πολιτικών κομμάτων, η επίδειξη νέων κατασταλτικών μέσων, οι επιθέσεις με γκαζάκια σε σπίτια δημοσιογράφων, αλλά και οι δηλώσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου Δημόσιας Τάξης περί μηδενικής ανοχής, εγείρουν ερωτηματικά ως προς το πού αποσκοπούν η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, όσον αφορά την ένταση της καταστολής. Πάντως, η επίδειξη του οπλοστασίου των κρατικών δυνάμεων καταστολής - σήμερα τα όπλα με τις πλαστικές σφαίρες, πριν από κάποιο διάστημα οι υδραντλίες - έχουν άμεση σχέση με την τρομοκράτηση του λαού, του εργατικού λαϊκού κινήματος, την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση περνά αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα. Καταστολή και αντιλαϊκά μέτρα πάνε μαζί.

Η σαπίλα της Χρυσής Αυγής...

Η σαπίλα της Χρυσής Αυγής...

Η ξεφτίλα και η σαπίλα τους δεν έχουν όρια. Οι Χρυσαυγίτες επιβεβαιώνουν σε κάθε ευκαιρία το ρόλο τους ως προμετωπίδα της άρχουσας τάξης σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά για την έκθεση για τα 1.000 φύλλα του «Οδηγητή» που ξεκίνησε χτες.

Ετσι, στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής προβάλλεται ένα απόλυτα ψευδές κείμενο που αναπαράγεται κατά το ήμισυ από άλλη εθνικιστική φασιστική ιστοσελίδα. Τι λένε: «Πληρώνει (με τα λεφτά μας) τα πάρτυ της ΚΝΕ ο Καμίνης»... Το γεγονός δηλαδή ότι η έκθεση για τα 1.000 φύλλα κυκλοφορίας του «Οδηγητή» θα πραγματοποιηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» του Δήμου Αθηναίων, προβάλλεται από τα φασιστοειδή ως κομπρεμί Καμίνη και ΚΝΕ για το οποίο ξοδεύονται τα λεφτά του λαού..

Ποια είναι η αλήθεια; Η αίθουσα παραχωρήθηκε στην ΚΝΕ με ευθύνη της για όλα τα έξοδα της έκθεσης. Δεν υπάρχει συνδιοργάνωση, απλά η έκθεση φιλοξενείται στους χώρους του συγκεκριμένου φορέα. Η έκθεση και οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν αφορούν αποκλειστικά τον «Οδηγητή». Η πρόσκληση που έβγαλε ο Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου, με ευθύνη της προέδρου του, αφορά την ανακοίνωση από πλευράς τους της δραστηριότητας που γίνεται σε χώρο που είναι της αρμοδιότητάς τους. Αυτό το κάνουν πάντα.

Τα περί «πάρτι», «Καμίνη» και τα «λεφτά του λαού» είναι συνειδητά ψέματα, βρωμιά και ατιμία των ναζιστών, πάντα τέτοιοι είναι, για να συκοφαντήσουν την ΚΝΕ και την εφημερίδα της τον «Οδηγητή» και το ΚΚΕ. Πολύ περισσότερο: Η Χρυσή Αυγή πασχίζει να δείξει σε κάθε ευκαιρία ότι και το ΚΚΕ είναι κομμάτι του αστικού πολιτικού κατεστημένου για να αναδειχτεί, υποτίθεται, η ίδια ως η μοναδική αντισυστημική πολιτική δύναμη. Είναι γελασμένοι. Είναι δημιουργήματα ενός σάπιου πολιτικού συστήματος, υπερασπίζονται τον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητα σε βάρος του λαού. Eίναι συστημικοί μέχρι το μεδούλι.

«Ελευθερία»...

«Ελευθερία»...

Μέχρι την Πέμπτη, οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές που δημιούργησε το κύμα ψύχους στη Ρωσία ξεπερνούσαν τις 170...

Επίσης, σε 1.594 υπολογίζονταν οι άνθρωποι που διακομίστηκαν σε νοσοκομεία, εκ των οποίων 69 ήταν παιδιά...

Πέρα από τη Ρωσία το κύμα ψύχους έχει οδηγήσει σε εκατοντάδες νεκρούς - κυρίως άστεγοι - στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

Τα ειδησιογραφικά πρακτορεία μιλούσαν στην Ουκρανία για 83 θανάτους, στην Πολωνία για τουλάχιστον 49 θανάτους...

*

Παρατήρηση:

Στη Ρωσία και τις υπόλοιπες ανατολικές χώρες δεν είναι η πρώτη φορά που η θερμοκρασία πέφτει σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Θα 'λεγε μάλιστα κανείς ότι σε ορισμένες από αυτές τις περιοχές είναι κάτι συνηθισμένο.

Μόνο που σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε κατά το «στυγνό» κομμουνιστικό καθεστώς του παρελθόντος, τώρα στους δρόμους υπάρχουν ζητιάνοι. Υπάρχουν απόκληροι. Υπάρχουν άστεγοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν για θέρμανση...

Τώρα, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε επί «στυγνού» κομμουνιστικού καθεστώτος, στη Ρωσία κι αλλού πεθαίνουν άνθρωποι από το κρύο...

*

Είναι εδώ και δυο δεκαετίες που, πλέον, η ανθρώπινη ζωή, για τη Ρωσία και τις άλλες χώρες της... ελευθερίας, της αγοράς και του κέρδους δεν αξίζει τίποτα περισσότερο απ' ό,τι αξίζει μια «χιονιφάδα».

Εξηγούμαστε:

*

«Χιονονιφάδες» (*)

«...Ο Βαλερί, ένας από τους πολλούς οδοκαθαριστές της Μόσχας, καθάριζε αμέριμνος τα σκουπίδια στο πάρκο Σοκολνίκι όταν είδε την πρώτη "χιονονιφάδα" της άνοιξης να ξεπροβάλλει από το λιωμένο χιόνι. Ηταν μια μαύρη πλαστική σακούλα που περιείχε την παγωμένη σορό μιας γυναίκας, με το κεφάλι και τα πόδια κομμένα. "Με το που την άνοιξα αρρώστησα...", λέει ο Βαλερί, ο οποίος αρνήθηκε να αποκαλύψει το επώνυμό του, για να προσθέσει με ένα σκοτεινό χαμόγελο: "Είναι η εποχή τους τώρα. Γι' αυτό τους λέμε "χιονονιφάδες"...

*

Καθώς έρχεται η άνοιξη και το χιόνι λιώνει στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, ειδικές υπηρεσίες αναλαμβάνουν το μακάβριο έργο να συλλέξουν τους χιλιάδες ανώνυμους άστεγους, τις πόρνες, τους μεθυσμένους και τους μετανάστες που ξεθάβονται νεκροί κάθε χρόνο από τους παγωμένους δρόμους και τα πάρκα της Μόσχας. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές,3.304 μη αναγνωρισμένα πτώματα βρέθηκαν το 2004, τα περισσότερα την άνοιξη όταν λιώνουν τα χιόνια (...).

*

"Είναι μια τεράστια τραγωδία", λέει ο Αντρέι Μποκάροφ, ο οποίος εργάζεται στην υπηρεσία ταφής της Μόσχας. "Βρίσκουμε νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες. Πολλοί είναι μετανάστες από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Αλλά μπορεί να είναι και μια γριούλα που βγήκε για ψώνια και έπαθε καρδιακή προσβολή".

*

Αν ένα πτώμα δεν αναγνωριστεί, ώσπου να τελειώσει η αστυνομία την έρευνά της, μεταφέρεται στο νεκροταφείο Περεπετσίνσκι, περίπου 50 χλμ. από το κέντρο της Μόσχας. Στην άκρη του νεκροταφείου ένας νεκροθάφτης με το όνομα Σλάβα δείχνει το φρεσκοσκαμμένο χώμα. "Αγνωστος άνδρας. Ετάφη 5/4/2005", γράφει η πινακίδα. Η περιοχή όπου θάβονται οι ανώνυμοι αυτοί άνθρωποι καλύπτει 7 εκτάρια. "Θάβουμε έως και 28 πτώματα τη μέρα", λέει ο Σλάβα.

*

Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά της Μόσχας, η αθέατη πλευρά πίσω από τη λάμψη των πολλών δισεκατομμυριούχων που έχουν πλέον κατακλύσει την πόλη των 10 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκατομμύρια όμως είναι και οι παράνομοι μετανάστες που προσπαθούν να επιβιώσουν, περίπου 100.000 οι άστεγοι που ζουν στους παγωμένους δρόμους της Μόσχας και κοιμούνται στους σκουπιδότοπους, όπου τα σκουπίδια απελευθερώνουν ζέστη καθώς σαπίζουν. Το πάρκο Σοκολνίκι είναι ένα από τα αγαπημένα στέκια τους, καθώς και ένα άτυπο μέρος όπου δολοφόνοι της πόλης παρατούν τα θύματά τους.

*

Ο Βιάτσεσλαβ Γιάκοβλεφ, φύλακας του πάρκου, έχει πλέον πείρα στο να ξεχωρίζει τις "χιονονιφάδες". "Αρκετές φορές είναι κάποιος άστεγος, άλλες είναι σίγουρα φόνος από επαγγελματία. Υποθέτω ότι η ελευθερία έχει τα υπέρ και τα κατά της", λέει».

***

(*) Το ρεπορτάζ φιλοξενήθηκε τον Απρίλη του 2005 στους «Τάιμς» και δημοσιεύτηκε σε ελληνικές εφημερίδες. Προ κρίσης, δηλαδή...

Το αναδημοσιεύουμε, με την επισήμανση ότι δεν είναι πλέον μόνο τα πάρκα της Μόσχας που... φιλοξενούν «χιονονιφάδες». Είναι όλα τα πάρκα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Σε λίγους μήνες, με τον ερχομό της άνοιξης, στα πάρκα αυτά θα αρχίσουν και πάλι να ξεπροβάλλουν τα θαμμένα κάτω από το χιόνι πτώματα των νεκρών από το κρύο. Οπως δείχνουν ήδη τα στοιχεία για τους νεκρούς από το κρύο, και φέτος η σοδειά σε «χιονονιφάδες», μετά από την «απελευθέρωση» από το «σιδηρούν παραπέτασμα» θα είναι πλούσια...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Οι καπιταλιστικές κρίσεις, η σταλινική ΕΣΣΔ και εμείς

Οι καπιταλιστικές κρίσεις, η σταλινική ΕΣΣΔ και εμείς

Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ συνέρχεται σε μια περίοδο οξύτατης κρίσης αλλά και σοβαρής εκλογικής μείωσης των δυνάμεών του. Τι έφταιξε γι' αυτό; Γιατί ενώ το Κόμμα κάνει πολύ σωστές αναλύσεις (πράγμα που φαίνεται και από τις θέσεις της ΚΕ) η εκλογική του δύναμη συρρικνώθηκε;

Κατά τη γνώμη μου δε φτάνει να έχουμε σωστές θέσεις. Κυρίαρχο ρόλο παίζει η ικανότητα να τις εκλαϊκεύουμε. Πολλά στελέχη μας απευθυνόμενα σε εργαζόμενους, μιλούν γλώσσα δύσκολη, εσωκομματική, που την καταλαβαίνουν λίγοι, ενώ στοχεύουμε στους πολλούς. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το «Ριζοσπάστη», που παραμένει μια εφημερίδα δύσκολη στο διάβασμα και κουραστική για μεγάλο μέρος των εργαζομένων.

Η καπιταλιστική κρίση της τελευταίας τετραετίας και η προτεινόμενη διέξοδος, αποτελεί σήμερα κεφαλαιώδες ζήτημα ιδεολογικής αντιπαράθεσης.

Οι πανίσχυροι μηχανισμοί προπαγάνδας των καπιταλιστών, βοηθούμενοι και από τα οπορτουνιστικά υποστυλώματά τους (ΔΗΜΑΡ - ΣΥΡΙΖΑ) αποκρύπτουν συστηματικά τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ.

Η παραπληροφόρηση, ο αντικομμουνισμός και οι οπορτουνιστικές αυταπάτες για «αριστερή διαχείριση» της κρίσης, κυριάρχησαν στον αστικό Τύπο και στα κανάλια. Μάλιστα, κάποιοι πανεπιστημιακοί κονδυλοφόροι του συστήματος, παίζοντας βάναυσα με τη νοημοσύνη αλλά και την άγνοια του λαού, ισχυρίστηκαν με σοβαροφάνεια ότι η Ελλάδα είναι το τελευταίο... «σοβιετικό μοντέλο» στην Ευρώπη και αυτό πρέπει άμεσα να ανατραπεί! Ομολογούν καθαρά τι τους φοβίζει.

Οι καπιταλιστικές κρίσεις δεν είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο. Εμφανίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με το καπιταλιστικό σύστημα, έχουν επομένως ζωή πάνω από δύο αιώνες. Εκδηλώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και είναι αναπόφευκτες στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Οσες προσπάθειες και αν έγιναν παγκόσμια από διάσημους αστούς οικονομολόγους, στάθηκε αδύνατον να εξαλειφθούν.

Κορυφαίο παράδειγμα η κρίση του 1929 - 1933. Ηδη από το 1913 στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Χούβερ ίδρυσε δώδεκα γιγάντιες αποθεματικές τράπεζες, τις επάνδρωσε με δοκιμασμένους οικονομολόγους, με σκοπό να ελέγχουν όλες τις τράπεζες της χώρας.

Το ομοσπονδιακό αυτό αποθεματικό σύστημα διευθυνόταν από το λεγόμενο Συμβούλιο που απαρτιζόταν από κορυφαίους αστούς οικονομικούς επιστήμονες. Το σύστημα αυτό θεωρήθηκε ότι αποτελεί έναν πανίσχυρο θώρακα για την αμερικανική οικονομία, που την καθιστούσε άτρωτη απέναντι στις οικονομικές κρίσεις. Κι όμως...

Η κρίση του 1929 ξεσπά με πρωτοφανή σφοδρότητα πρώτα στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, που την εποχή εκείνη συγκέντρωναν τη μισή τουλάχιστον παγκόσμια παραγωγή!

Ας δούμε ορισμένα στοιχεία:

5.094 τράπεζες από τις 24.000 που υπήρχαν στις ΗΠΑ κήρυξαν πτώχευση.

Εκατομμύρια μικροκαταθέτες καταστράφηκαν.

Οι 30 μεγαλύτερες βιομηχανικές μετοχές έπεσαν από 364 σε 62 δολάρια κατά μέσο όρο.

Οι άνεργοι από 429.000 που ήταν το 1929 έφτασαν τα 14.000.000 το 1934 δηλ. πάνω από το 27% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (αλήθεια, τι λένε οι οπορτουνιστές για όλα αυτά; Μήπως και στις ΗΠΑ έφταιξαν οι «κακοί» διαχειριστές, οι «αδέξιοι» χειρισμοί, οι «ανίκανοι» ηγέτες;)

Το 1933 μόνο μια χώρα στον κόσμο, η μόνη σοσιαλιστική, είχε βιομηχανική παραγωγή πολύ μεγαλύτερη από του 1929: Η Σοβιετική Ενωση! (βλ. «Κρίσεις» εκδόσεις «Καρανάση»).

Ας δούμε αναλυτικότερα τα στοιχεία.

Η τρομακτική άνοδος της ανεργίας στον καπιταλιστικό κόσμο ήταν αποτέλεσμα της κατακόρυφης πτώσης της βιομηχανικής παραγωγής. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1929 - 1933, στις μεγαλύτερες καπιταλιστικές χώρες ΗΠΑ - Γερμανία - Αγγλία - Γαλλία η βιομηχανική παραγωγή ελαττώθηκε κατά 25%. Την ίδια περίοδο, στη Σοβιετική Ενωση υπό την καθοδήγηση του Μπολσεβίκικου Κόμματος με ηγέτη τον Στάλιν, η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε πάνω από δύο φορές!

Η σύγκριση των δύο τρόπων ανάπτυξης καπιταλιστικού - σοσιαλιστικού για την προαναφερθείσα περίοδο, είναι άκρως αποκαλυπτική:

Στις καπιταλιστικές χώρες:

Ανεργία, ανασφάλεια, φτώχεια, εξαθλίωση, απογοήτευση...

Στην ΕΣΣΔ:

Η ανεργία εξαφανίζεται από το 1932.

Από το 1929 καθιερώνεται το 7ωρο στην ημερήσια εργασία, όταν οι εργάτες στις καπιταλιστικές χώρες (όσοι δούλευαν) δούλευαν 10, 12 ή 14 ώρες.

Το εθνικό εισόδημα από 35 δισ. ρούβλια το 1930 ανεβαίνει στα 50 δισ. ρούβλια το 1933 δηλ. αυξήθηκε κατά 42,85%.

Ο χρονιάτικος μισθός των βιομηχανικών εργατών από 991 ρούβλια που ήταν το 1930 ανεβαίνει στα 1.519 ρούβλια το 1933 δηλ. αυξήθηκε κατά 53,27%. Να τονιστεί επίσης ότι σημαντική επίδραση στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου, ήταν η φροντίδα του Σοσιαλιστικού Κράτους (δωρεάν σύστημα Υγείας, Παιδείας, πάμφθηνη στέγη - θέρμανση - μεταφορές - διακοπές κ.λπ.).

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί και η δυνατότητα ανώτατων σπουδών των νέων. Στην ΕΣΣΔ το 1929 - 33 το ποσοστό των εργατών που φοιτούσε στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ήταν 51,4% και εργαζομένων αγροτών 16,5%!

Την ίδια περίοδο, στη Γερμανία οι εργάτες που φοιτούσαν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ήταν μόλις 3,2% και οι αγρότες 2,4%. (βλ. «Απαντα Στάλιν» τ. 13ος- Λογοδοσία στο 17ο Συνέδριο του ΚΚμπ.)

Επίσης, χαρακτηριστικά παραδείγματα για τις κυρίαρχες αξίες σε καπιταλισμό και σοσιαλισμό είναι τα παρακάτω:

Στις ΗΠΑ την προαναφερθείσα περίοδο, για να κρατηθούν ψηλά οι τιμές, έκαιγαν καλαμπόκι αντί για κάρβουνο, ενώ στη Βραζιλία, για τον ίδιο λόγο πετάχτηκαν στη θάλασσα 2.000.000 σακιά καφέ! Στον καπιταλισμό ακόμα και όταν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού λιμοκτονούν, η καταστροφή τροφίμων είναι απόλυτα επιτρεπτή ενέργεια ενταγμένη στη λογική της ελεύθερης αγοράς, της ανταγωνιστικότητας και του καπιταλιστικού κέρδους.

Αντίθετα, η απόκρυψη ή καταστροφή σιτηρών στο σοσιαλισμό από τους κουλάκους (μεγαλοαγρότες) για κερδοσκοπικούς λόγους, αποτελούσε εγκληματική πράξη κατά του κοινωνικού συνόλου και οδηγούσε στην εξορία ή στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι στον καπιταλισμό κυρίαρχη αξία και οδηγός είναι το καπιταλιστικό κέρδος, ενώ στο σοσιαλισμό κυρίαρχη αξία είναι η ικανοποίηση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου.

Από όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, δεν πέρασε τα σύνορα της ΕΣΣΔ. Αποδεικνύεται έτσι και με ιστορικά γεγονότα ότι στο σοσιαλιστικό τρόπο ανάπτυξης της κοινωνίας δεν μπορεί να υπάρξουν κρίσεις!

Να λοιπόν ποιο ήταν το κατασυκοφαντημένο από αστούς και οπορτουνιστές σοβιετικό μοντέλο. Απ' τη σκοπιά τους, οι καπιταλιστές έχουν κάθε λόγο να το ξορκίζουν. Προσπαθώντας να εκτονώσουν ανώδυνα για τον καπιταλισμό τη διογκούμενη οργή του απλού πολίτη του λένε:

«Δικαίωμά σου να φωνάζεις στις πλατείες, να βρίζεις τους κλέφτες, τους διαπλεκόμενους, τα λαμόγια, που ευθύνονται για την κρίση.

Πρόσεξε όμως...

...''τα πάντα πράξε και τα πάντα φτύσε

μονάχα μαύρε κόκκινος μην είσαι"»...

(Βάρναλης «Ελεύθερος Κόσμος»).

Αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι οι καπιταλιστές γνωρίζουν καλά από τι κινδυνεύουν.

Ζητούμενο είναι να το μάθουν και οι εργάτες που αργά ή γρήγορα θα μετατρέψουν την οργή τους σε συνειδητή - οργανωμένη ταξική πάλη, για να πουν τον τελευταίο λόγο...

Αντώνης Σοφίου

ΣΥΡΙΖΑ Διαπιστευτήρια στη Γερμανία και προσδοκίες από τις ΗΠΑ

ΣΥΡΙΖΑ
Διαπιστευτήρια στη Γερμανία και προσδοκίες από τις ΗΠΑ

Ο Αλ. Τσίπρας ζητάει αναγνώριση από τον Σόιμπλε σαν αξιόπιστος διαχειριστής και διαφημίζει τη συμπάθειά του για την «άλλη άκρη του Ατλαντικού»

Μ
ε αίτημα του Αλ. Τσίπρα «κλείστηκε» η συνάντηση την ερχόμενη Δευτέρα με τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε. Η εκπρόσωπός του δήλωσε χτες πως «ο υπουργός θα εκθέσει στον επισκέπτη του την ανάγκη να υπάρξει συμφωνία όλων των ελληνικών κομμάτων στη βάση του μνημονίου», προσθέτοντας ότι η συνομιλία θα αξιοποιηθεί για να προωθηθεί η άποψη αυτή της γερμανικής κυβέρνησης.


Ο Αλ. Τσίπρας με συνέντευξή του χτες στον ρ/σ «Real», υπό το φως και των δημοσκοπικών ευρημάτων που δείχνουν υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, επανέφερε την αντιμνημονιακή ρητορεία, ισχυριζόμενος ότι «οι λέξεις ΣΥΡΙΖΑ και μνημόνιο είναι ασύμβατες», αν και με κάθε επισημότητα έχουν αποκηρύξει τις μονομερείς ενέργειες και πλέον, όπως και η ΝΔ προεκλογικά, μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με στόχο ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, δηλαδή ένα άλλο μνημόνιο.

Ερμήνευσε τα δημοσκοπικά ευρήματα σαν απότοκα της διάψευσης της «μεγάλης προσδοκίας που είχε δημιουργηθεί σε μεγάλο μέρος του λαού ότι θα καταφέρουμε να εμποδίσουμε την (...) ψήφιση των μέτρων και ενδεχομένως να ξαναπάμε σε δημοκρατική διαδικασία, δηλαδή ανατροπής αυτής της πολιτικής». Προσδοκία που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε στο λαό, και συνεχίζει να το κάνει, κοροϊδεύοντάς τον ότι αρκεί να τον αναδείξει κυβέρνηση για να σταματήσει η λυσσασμένη επίθεση σε βάρος του από τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της.

Ο Αλ. Τσίπρας απέκλεισε την έξοδο της Ελλάδας απ' το ευρώ, καθώς όπως είπε κάτι τέτοιο «ισοδυναμεί με το ξήλωμα μιας κάλτσας, με τη διάλυση της ευρωζώνης και του ευρώ». Προσπερνώντας ότι είναι η παραμονή της χώρας στην καπιταλιστική ΕΕ αυτή που εγγυάται μνημόνια διαρκείας, όπως προβλέπει η φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, έσπευσε να ισχυριστεί πως το κόμμα του «μπορεί να είναι ο κόκκος στο γρανάζι της συντηρητικής πολιτικής, της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που θα σταματήσει την κυρία Μέρκελ».

Λέει δηλαδή ότι η ΕΕ (άρα τα μονοπώλια) μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, και καταλύτης γι' αυτό θα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που κόμματα με εξαγγελίες σαν αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αναδείξει πολλά η ΕΕ του κεφαλαίου και την υπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο όπου κι αν κυβέρνησαν.
Λοξοκοιτάζει προς τις ΗΠΑ

Ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε ακόμα ότι στόχος των επισκέψεών του στο εξωτερικό δεν είναι άλλος από την εξεύρεση συμμάχων στην προσπάθεια να ξελασπώσει η ντόπια αστική τάξη από την κρίση. Είπε: «Το ζήτημα είναι να ψάξουμε σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία λύσεις και χρειαζόμαστε συμμάχους»...

Στο όνομα της «συνοχής» της ΕΕ και της «προοπτικής της παγκόσμιας οικονομίας», της διασφάλισης δηλαδή σταθερότητας για τις καπιταλιστικές επενδύσεις που προϋποθέτει λαούς στο «γύψο» και στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε την πεποίθηση πως «στο παγκόσμιο πλαίσιο δεν θα είμαστε μόνοι (...) Θα βρούμε συμμάχους, ενδεχομένως κι από εκεί που κανείς δεν θα το περίμενε. Ενδεχομένως και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού... (...) Λέω λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε η δύναμη εκείνη που (...) θα ψάξει συμμάχους στη διεθνή σκακιέρα»!

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για λογαριασμό μερίδων του κεφαλαίου με ανάλογα συμφέροντα, λοξοκοιτάζει προς τις ΗΠΑ, τις οποίες μάλιστα θα επισκεφτεί την μεθεπόμενη εβδομάδα για να μιλήσει σε εκδήλωση για το πώς οι ΗΠΑ μπορούν να βοηθήσουν την ΕΕ στην κρίση!

Επλεξε ακόμα το εγκώμιο των «αναδυόμενων οικονομιών» - παρότι σε άλλο σημείο της συνέντευξής του επέκρινε τη «λατινοαμερικανοποίηση» της Ελλάδας παραδεχόμενος τις μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις στη Λατινική Αμερική που κατά τα άλλα προβάλλει σαν παράδειγμα προς μίμηση - λέγοντας πως «είναι ένας ισχυρός παίκτης στην παγκόσμια σκακιέρα που πρέπει να τον υπολογίζουμε».

Η αναζήτηση συμμάχων για λογαριασμό των αστών είναι η μία πλευρά της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, η δεύτερη αφορά στη δέσμευσή του, όπως τη διατύπωσε ο Αλ. Τσίπρας, κλάδοι της οικονομίας «να γίνουν ξανά ανταγωνιστικοί και πρέπει να δώσουμε όλο το βάρος για να έχουμε δημόσιες επενδύσεις, ευρωπαϊκές επενδύσεις και ιδιωτικές βεβαίως επενδύσεις».

Για να γίνουν αυτές, πρόσθεσε, πρέπει να λυθεί το βασικό πρόβλημα του χρέους. «Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι έχουμε ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο και δεν πρόκειται να γίνει εάν δεν υπάρχει ένα γενναίο κούρεμα», ανέφερε ζητώντας επί της ουσίας να συναινέσουν οι εταίροι σε μια φόρμουλα που θα επιτρέψει στο αστικό κράτος της Ελλάδας να εξοικονομήσει πόρους προς ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.
Για έναν «ηθικό» καπιταλισμό

Σε άλλο σημείο επανέφερε το αποπροσανατολιστικό ιδεολόγημα ότι οι σημερινές αντιλαϊκές εξελίξεις οφείλονται στο γεγονός ότι «είχαμε κυβερνήσεις και πολιτικό προσωπικό που τους είχαν στο χέρι οι εταίροι και οι δανειστές είτε με τις περιβόητες λίστες Χριστοφοράκου και "Siemens" είτε με τις περιβόητες λίστες Λαγκάρντ». Λέει δηλαδή ότι η κρίση και τα μέτρα, γέννημα των μονοπωλίων και της στρατηγικής τους, θα είχαν αποφευχθεί αν δεν υπήρχε διαφθορά και διαπλοκή. Αν δηλαδή υπήρχε μια πιο ηθική διαχείριση του καπιταλισμού.

Μάλιστα, αναφερόμενος στην επικείμενη συνάντησή του με τον Β. Σόιμπλε, του διεμήνυσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι περισσότερο αξιόπιστος από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, υποστηρίζοντας: «Θέλω να πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι, τους οποίους έχουμε σύρει τα χίλια μύρια όσα για την οικονομική πολιτική που ακολουθούν, πρέπει κι αυτοί να έχουν αισθανθεί ότι οι εταίροι τους στην Ελλάδα, δηλαδή τα κόμματα εξουσίας είναι ιδιαίτερα αναξιόπιστα όσον αφορά στην οικονομική διαχείριση (...) Θέλω να το πω αυτό».

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί αφενός η σαφέστατη τοποθέτησή του Αλ. Τσίπρα ότι το κόμμα του θα κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του για την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, στόχο στον οποίο υποτάσσει και την αλλαγή του εκλογικού νόμου, αποφεύγοντας όμως να ταχθεί ευθαρσώς υπέρ της απλής αναλογικής. «Θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος», δήλωσε, προσθέτοντας πως τώρα είναι η «ευκαιρία (...) να προχωρήσουμε με τόλμη σε αυτές τις αλλαγές». Τώρα, δηλαδή, που το αστικό πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη διάσωσης και ξεπλύματος στα μάτια του λαού.

Αφησε ακόμα ανοιχτό το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης με όποιον πιστό της αστικής διαχείρισης ή αλλιώς της «εθνικής προσπάθειας που κάνουμε» και του «εθνικού καθήκοντος»! Οπως είπε «η ζωή έχει πολλά γυρίσματα (...) βιώνουμε μια περίοδο ρευστότητας, πολιτικών αλλαγών και μετατοπίσεων (...) Συνεπώς, σε αυτήν την προσπάθεια θα πάμε δίχως ιδεολογικές αγκυλώσεις, εμμονές, ιδεοληψίες».

Λίπασμα στα κέρδη οι άνεργοι

Λίπασμα στα κέρδη οι άνεργοι

Μένεις έκπληκτος από αυτό το πράγμα που από ορισμένες δυνάμεις έχει ονομαστεί «ελληνική ιδιαιτερότητα», για να μην το πουν με τ' όνομά του: «Καπιταλιστική κρίση».

Είναι τόσο ιδιαίτερο φαινόμενο που στη μία μετά την άλλη τις χώρες, οι ομιλίες των πρωθυπουργών αφορούν στα ίδια πράγματα, καταλήγουν στις ίδιες λύσεις. Το κουίζ στη βάση της σελίδας αφορά τον Ρουμάνο πρωθυπουργό κ. Πόντα. Κάλλιστα, θα μπορούσε να είναι ομιλία του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Κουβέλη, γιατί όχι και του Τσίπρα.

Αντίθετα, δεν προκαλεί έκπληξη η άγνοια της αστικής τάξης για το φόνο. Μιλάνε για την ανεργία σα να πρόκειται για φυσική καταστροφή και όχι για αποτέλεσμα της δράσης του κεφαλαίου.

Δεν παραξενεύει, επίσης, η θλίψη της αστικής τάξης για τους άνεργους. Οσο αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων τόσο πιο καθαρά δηλώνουν ότι η λύση βρίσκεται στη διάθεση κρατικού χρήματος για να κάνουν επενδύσεις. Τι σόι επενδύσεις είναι άραγε αυτές με ξένα κόλλυβα;

Τα αδιέξοδά τους δεν κρύβονται. Αλλά γι' αυτό καμία λύπη. Εξάλλου, οι ίδιοι παρουσιάζουν ακόμα και το κλάμα τους με ύφος κωμωδίας.

Μιλάνε για το αποτέλεσμα της δράσης του κεφαλαίου που υπηρετεί η πολιτική τους - την ανεργία στο προκείμενο - σαν να είναι η αιτία του προβλήματος και καλούν σε λύση για ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί, αν δεν αντιμετωπιστεί η πηγή του - οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Γι' αυτές όμως κουβέντα.

Ούτε οι πρώτοι είναι ούτε οι τελευταίοι. Κάθε σοβαρός διαχειριστής για να σταθεί πρέπει να κάνει αυτό ακριβώς. Να διαπιστώνει το επιμέρους στον αφρό και να προτείνει διαφορετική σάλτσα για να γίνει εύπεπτο το πικρό φαΐ.

Κατανοητή και η λύπη των αστών για το γεγονός ότι δε βλέπουν στον ορίζοντα τον ηγέτη που θα διαχειριστεί την πτώχευση με αξιοπρέπεια. Αλλά και παγερά αδιάφορη αυτή η λύπη. Οταν κοντεύει να βγει ο χειμώνας και στο σπίτι δεν έχει ανάψει ούτε μαγκάλι, η λύπη των αστών δεν μπορεί παρά να προσκρούει σε παγωμένο τοίχο.
***

Στο χώρο των επικοινωνιολόγων ονομάζεται «διαμόρφωση ατζέντας». Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τόσο η τρικομματική κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν καλά το παιχνίδι. Η ιστορία με τη «βίλα» είναι πρώτης τάξης θέμα και για την κυβέρνηση και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να γίνεται κουβέντα γι' αυτό και όχι για την κεντρική πολιτική τους που δίνει καθημερινά εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο.
***

Ασχετο: Ποιον ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η «κλεπτοκρατία»; Τον Πολ Πόρτερ! Τον εκπρόσωπο της αμερικάνικης κυβέρνησης στην Ελλάδα του 1947. Αυτόν, δηλαδή, που διαχειρίστηκε την περίφημη «αμερικανική βοήθεια», ο οποίος διαπίστωνε πως οι Ελληνες καπιταλιστές αντί να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να αντιμετωπιστεί ο ...κομμουνισμός, αυτοί έπαιρναν τα φράγκα και τα πήγαιναν σε τράπεζες του εξωτερικού. Σχετικές δηλώσεις του εκείνης της εποχής διακινήθηκαν χτες ως απόδειξη ότι πάντα οι Ελληνες καπιταλιστές δεν ήταν πατριώτες.

Παράξενη υπενθύμιση από την «Αυγή», παραμονές της επίσκεψης Τσίπρα στη Νέα Υόρκη.

Η αιθαλομίχλη πνίγει και απόψε τους κατοίκους της Αττικής

Η αιθαλομίχλη πνίγει και απόψε τους κατοίκους της Αττικής

Δημοσίευση: Σάβ, 12/01/2013 - 00:17

Τελευταία Ενημέρωση: Σάβ, 12/01/2013 - 00:35

pdf

email

Print

Η αιθαλομίχλη πνίγει για ακόμα μία νύχτα το Λεκανοπέδιο και τους κατοίκους του. Αυτή την ώρα, η ορατότητα σε πολλές περιοχές της Αθήνας είναι περιορισμένη. Η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και να προστατεύσει τις λαϊκές εργατικές οικογένειες.

Χτες, Πέμπτη σύμφωνα με μετρήσεις, οι μέσες τιμές για τα PM10 (σωματίδια με διάμετρο μικρότερη των 10 μικρομέτρων) έφτασαν στη Λυκόβρυση τα 158 μg/m3 (μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο), στο Μαρούσι τα 117 μg/m3, στην Αριστοτέλους τα 102 μg/m3 και στον Πειραιά τα 75 μg/m3. Σημειώνεται ότι η οριακή τιμή για τα PM10 είναι τα 50 μg/m3 και δεν πρέπει να σημειώνεται υπέρβαση περισσότερες από 35 ημέρες ανά έτος.

Η υγρασία σε συνδυασμό με την άπνοια έχουν επαναφέρει στον Αττικό ουρανό το νέφος της αιθαλομίχλης. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αφήνει ανθρώπους να ξεπαγιάζουν από το κρύο και δεν έχουν άλλη επιλογή από την καύση ξύλων, έχει το θράσος να μιλά για μέτρα όπως η επιδότηση της μετατροπής τζακιών σε ενεργειακά, στέλνοντας το λαό και μόνο όσους έχουν τζάκια, σε νέα δάνεια στις τράπεζες -για επισκευές ή παρεμβάσεις- που φτάνουν ακόμα και τις 3.000 ευρώ. Πρέπει να παρθούν μέτρα για να μπορούν οι λαϊκές οικογένειες να ζεσταίνονται χωρίς να κινδυνεύει η υγεία τους.