Ιβάν Παυλόφ: Ο “παυλοφικός” αντικομμουνισμός του και η στάση της ΕΣΣΔ απέναντί του

”.

Κατιούσα

Όλοι λίγο ως πολύ έχουμε ακούσει τον όρο “σκυλί του Παυλόφ”, “Παυλοφική αντίδραση” ή “εξαρτημένα αντανακλαστικά”. Πράγματι, το έργο του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα Ιβάν Παυλόφ ήταν τόσο σημαντικό, που το διασημότερο από τα πειράματά του κατόρθωσε να χρωματίσει τη γλώσσα μας, ακόμα κι όταν ο ομιλών δεν έχει πάντα συναίσθηση σε τι ακριβώς αναφέρεται χρησιμοποιώντας τις παραπάνω εκφράσεις. Το επιστημονικό του έργο υπήρξε ευθέως ανάλογο του αντισοβιετισμού του, που μετριάστηκε κάπως μόνο λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, ενώ οι αρχές της ΕΣΣΔ τον περιέβαλαν πάντα με σεβασμό και ανοχή των αντικαθεστωτικών του εκδηλώσεων.

Γεννήθηκε στις 26 Σεπτέμβρη 1849 στο Ρυάζαν της Ρωσίας, ως γιος ιερέα, τα χνάρια του οποίου ακολούθησε αρχικά σπουδάζοντας θεολογία. Σύντομα εγκατέλειψε τον κλάδο (αργότερα έγινε αγνωστικιστής, αλλά πάντα θαύμαζε τους θρησκευόμενους ανθρώπους) για να αφιερωθεί στη χημεία και τη φυσιολογία, ενώ αποφοίτησε κι από την Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης. Έγινε σπουδαίος χειρουργός, αλλά για κάποια χρόνια έζησε στην απόλυτη ένδεια, μέχρι το διορισμό το 1890 στην ίδια Ακαδημία, όπου και παρέμεινε ως την παραίτησή του το 1924. Μετά την ίδρυση του Ινστιτούτου Πειραματικής Ιατρικής, αφοσιώθηκε στα πειράματα με ζώα, φροντίζοντας πάντα για την όσο δυνατόν καλύτερη περίθαλψη και διαφύλαξη της ακεραιότητάς τους. Τη μερίδα του λέοντος του ερευνητικού του ενδιαφέροντος συγκέντρωση η μελέτη των εκκρίσεων κατά την πέψη, έργο για το οποίο το 1904 έλαβε το Νόμπελ Ιατρικής. Κατά τη διάρκεια σχετικών πειραμάτων με πεινασμένους σκύλους, παρατήρησε ότι εκείνοι άρχιζαν να εκκρίνουν σίελο και μόνο στο άκουσμα ενός κουδουνιού, το οποίο προηγουμένως είχαν συνδέσει με τη λήψη φαγητού. Τα πορίσματα αυτής της έρευνας οδήγησαν στη διατύπωση της θεωρίας της κλασικής εξάρτησης, μιας μορφής συνειρμικής μάθησης κατά την οποία η επανειλημμένη σύνδεση ενός ουδέτερου κι ενός ανεξάρτητου ερεθίσματος δημιουργούν στον οργανισμό μια σταθερά προβλέψιμη συμπεριφορά, ανεξάρτητη από την επιμέρους σχέση του κάθε ερεθίσματος με το παραγόμενο αποτέλεσμα. Αν και έχει δεχτεί σημαντικές προσθήκες και τροποποιήσεις μέσα στα χρόνια, η εν λόγω θεωρία μέχρι σήμερα αποτελεί βασικό πυλώνα της ψυχολογικής επιστήμης.

Αν και δεν ασχολήθηκε ποτέ ενεργά με την πολιτική, πήρε ανοιχτά θέση κατά της ΕΣΣΔ, ενώ λέγεται πως συνεργάτης του που καθυστέρησε 10 λεπτά λόγω πυροβολισμών στο δρόμο εν μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης, δέχτηκε την επίπληξη του Παυλόφ που αναφώνησε: “Τι διάολο διαφορά έχει μια επανάσταση όταν έχεις να κάνεις πειράματα στο εργαστήριο; Την επόμενη φορά που θα γίνει επανάσταση, να σηκωθείς νωρίτερα!” Η δυσαρέσκειά του με το νέο καθεστώς τον οδήγησε να ζητήσει από το Λένιν, ο οποίος είχε γράψει το Φλεβάρη του ’21 εγκωμιαστικό άρθρο για τον ίδιο στην Ιζβέστια,  την άδεια μεταφοράς του εργαστηρίου του στο εξωτερικό. Ο ηγέτης της Επανάστασης απέρριψε το αίτημα, λέγοντάς του πως η νέα κοινωνία χρειαζόταν επιστήμονες σαν τον ίδιο και του υποσχέθηκε να λαμβάνει ίδιες ποσότητες τροφίμων με τους πιο εξέχοντες κομμουνιστές, κάτι στο οποίο αποκρίθηκε πως θα το δεχόταν μόνο αν το προνόμιο διευρύνονταν και στους συνεργάτες του. Μπορούσε πάντως να ασκεί απρόσκοπτα την κριτική του στο καθεστώς, καθώς και να ταξιδεύει στο εξωτερικό, όπως το 1923 και το 1929, απ’ όπου όταν επέστρεψε την πρώτη φορά κατήγγειλε το μαρξισμό λέγοντας πως “Για το είδος  κοινωνικού πειράματος που κάνετε, δε θα θυσίαζα ούτε βατραχοπόδαρο!”

Το 1924 παραιτήθηκε από την τέως Αυτοκρατορική και νυν Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία του Λένινγκραντ, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αποβολή των υιών ιερέων, όπως ο ίδιος, από το φοιτητικό σώμα. Η δημόσια αντίθεση του έφτασε ως τον ίδιο το Στάλιν, όταν το 1927, μειοψηφώντας μόνο εκείνος στο διορισμό νέων κομμουνιστών καθηγητών στην Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, του απηύθυνε επιστολή όπου σημείωνε πως: “Εξαιτίας αυτού που κάνετε στη ρωσική διανόηση, την υπονόμευση του ηθικού, τον εκμηδενισμό, την αποστέρηση, ντρέπομαι να με αποκαλούν Ρώσο!”. Στα τέλης της δεκαετίας του ’20 λέγεται πως αρνήθηκε την πρόσβαση στον τότε επίτροπο παιδείας Νικολάι Μπουχάριν στο εργαστήριό του, παρότι ήταν ο άμεσος πολιτικός του προϊστάμενος. Ο φόβος του επικείμενου πολέμου μετρίασε τη δημόσια κριτική του Παυλόφ στο σοβιετικό σύστημα λίγα χρόνια πριν πεθάνει, φτάνοντας μάλιστα να δηλώσει ότι ευχόταν να δει την επιτυχία της κυβέρνησης. Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα στις 27 Φλεβάρη 1936, σε ηλικία 86 ετών. Κηδεύτηκε μεγαλοπρεπώς δημοσία δαπάνη ενώ το σπίτι και το εργαστήριό του μετατράπηκαν σε μουσεία προς τιμήν του.

Την εποχή του Πάγκαλου: Φούστες με τη μεζούρα, εθνικισμός και δωσιλογισμός

.

Κατιούσα

Γεννημένος στη Σαλαμίνα το 1878,  προερχόταν από αστική οικογένεια, καθώς ο πατέρας του ήταν γιατρός και βουλευτής και η μητέρα του κόρη αρχοντικής οικογένειας από την Ελευσίνα. Μετά την αποτυχία του να εισαχθεί στη σχολή Ναυτικών Δοκίμων, κι αφού περιπλανήθηκε για λίγο στην ιατρική σχολή, σπούδασε τελικά στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ’όπου αποφοίτησε το 1900 πρώτος στην τάξη του ως ανθυπολοχαγός. Από νωρίς ενεπλάκη στα πολιτικά πράγματα της χώρας, ως μέλος του  Στρατιωτικού Συνδέσμου, αρκετές από τις συνεδριάσεις του οποίου πραγματοποιούνταν στην οικία του. Συμμετείχε και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ την περίοδο του Διχασμού συντάχθηκε ενεργά στο πλευρό του Ελευθερίου Βενιζέλου ως μέλος της Εθνικής Άμυνας. Είχε έντονη ανάμειξη τόσο πολιτική, όσο και στρατιωτική στην ολέθρια Μικρασιατική εκστρατεία, ως και την εκλογή των αντιβενιζελικών το 1920, όταν και αποστρατεύτηκε επιστρέφοντας στην Ελευσίνα. Στήριξε το κίνημα του Πλαστήρα το 1922, ωστόσο σύντομα ένιωσε παραγκωνισμένος. Προήδρευσε της ανακριτικής επιτροπής για την τιμωρία των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής, ενώ διόρισε τα περισσότερα μέλη του έκτακτου στρατοδικείου που διεξήγαγε τη διαβόητη “δίκη των εξ”, που ακολούθησαν εκτελέστηκαν.

Ως αρχιστράτηγος της στρατιάς του Έβρου, συνέβαλε στη συνθηκολόγηση Ελλάδας Τουρκίας με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), η οποία όμως έβαζε φραγμό στα επεκτατικά σχέδια του Παγκάλου, που θεωρούσε εφικτή την κατάληψη της Ανατολικής Θράκης, ενώ είχε φλερτάρει και με την ιδέα της εισόδου στην Κωνσταντινούπολη. Προσπαθώντας να συντονίσει άλλους στρατηγούς σε αντικυβερνητική κατεύθυνση, εξαναγκάστηκε τελικά σε παραίτηση από τον Πλαστήρα. Μετά από παραμονή στο εξωτερικό, επέστρεψε στο τέλος του ίδιου έτους συμμετέχοντας στην καταστολή του φιλοβασιλικού κινήματος Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδαη. Ως ηγέτης του κόμματος Δημοκρατικών Φιλελευθέρων, μετά την ανακήρυξη της αβασίλευτης δημοκρατίας το Μάρτη του 1924 ο Πάγκαλος γίνεται υπουργός Εννόμου Τάξεως και μετέπειτα Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Παπαναστασίου. Η πολιτική αστάθεια που ακολούθησε την παραίτηση της τελευταίας ήταν η χρυσή ευκαιρία που περίμενε ο Πάγκαλος για την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας, καθώς ούτε η κυβέρνηση Σοφούλη, ούτε εκείνη του Μιχαλακόπουλου ήταν σε θέση να ελέγξουν την εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά και να ισορροπήσουν τις ενδοαστικές αντιθέσεις της περιόδου.

Έτσι, στις 26 Ιούνη 1925 ο Πάγκαλος ανέτρεψε το Μιχαλακόπουλο, ενώ η κυβέρνηση του στηρίχθηκε από το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου, περιλαμβανομένης της “Δημοκρατικής Ένωσης” του σοσιαλδημοκράτη Παπαναστασίου. Η επιβολή της δικτατορίας ήρθε κι επίσημα στις 30 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους με τη διάλυση της βουλής και την άγρια καταστολή κατά του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος. Το σύνολο του κομμουνιστικού τύπου απαγορεύτηκε, μάλιστα κατά το κλείσιμο του Ριζοσπάστη συνελήφθη ο διευθυντής του, Τάκης Φίτσιος, ενώ ο τελευταίος μαζί με σειρά στελεχών του κόμματος και της ΟΚΝΕ, παραπέμφθηκαν σε στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, κατορθώνοντας ωστόσο να ανατρέψουν το χαλκευμένο κατηγορητήριο. Διώξεις αντιμετώπισαν και αστικές εφημερίδες, όπως η Καθημερινή και η Εστία. Η βραχύβια δικτατορία του Πάγκαλου έμεινε πέραν αυτού γνωστή κυρίως για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν η εθνικιστική της πρακτική, πο λίγο έλειψε να φέρει σε πόλεμο την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, όταν μετά από μεθοριακή αψιμαχία, ο ελληνικός στρατός εισέβαλε στη γείτονα καταστρέφοντας το Πετρίτσι. Η Ελλάδα προκάλεσε την οργή της διεθνούς κοινότητας, που μέσω της Κοινωνίας των Εθνών επέβαλε στη χώρα πρόστιμο 20 εκατομμυρίων λέβα ως αποζημίωση στη Βουλγαρία. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής, προχώρησε στην παγκοσμίου πρωτοτυπίας μέθοδο εσωτερικού δανεισμού μέσω διχοτόμησης του χαρτονομίσματος, αντικαθιστώντας τη μισή αναγραφόμενη αξία με κρατικά ομόλογα. Δύο δισεκατομμύρια δραχμές κλήθηκαν έτσι να πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα, ενώ και η υπόλοιπη δημοσιονομική πολιτική χαρακτηρίστικε από μέτρα λιτότητας αλλά και διευκόλυνσης της διείσδυσης του ξένου κεφαλαίου, όπως της διαβόητης “Πάουερ” στον τομέα του ηλεκτροφωτισμού. Εποχή άφησε ωστόσο μια πιο “ανάλαφρη” πτυχή του παγκαλικού αυταρχισμού, που δεν ήταν άλλη από το κηνύγι της φούστας με τη…μεζούρα, καθώς δινόταν η δυνατότητα στα όργανα της τάξης να ελέγχουν αν το εν λόγω ένδυμα απείχε πλέον των 30 εκατοστών από το έδαφος. Μετά την ανατροπή της δικτατορίας του φυλακίστηκε ως το 1928, όταν απελευθερώθηκε με απόφαση της κυβέρνησης Βενιζέλου.

Προσπάθησε αποτυχημένα να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι στις εκλογές του 1928 και του 1935, ενώ στο ενδιάμεσο εξέτισε και ποινές φυλάκισης για αδικήματα σχετικά το σκάνδαλο του καζίνο της Ελευσίνας επί ημερών του. Το 1935 ήρθε σε επαφή με το Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, Έρμπαχ, εκδηλώνοντας τη διάθεση να πρωτοστατήσει σε κίνημα για την επιβολή φιλογερμανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Ο Πάγκαλος είχε τη δυνατότητα να εξαργυρώσει τις φιλοναζιστικές του συμπάθειες επί κατοχής, όταν υπήρξε από τους πρώτους δημόσιους άντρες που συναντήθηκαν με τον Τσολάκογλου, που το Νοέμβριο του 1941 του χορήγησε σύνταξη ως πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, παραχωρώντας του και πολυτελές αυτοκίνητο. Αρθρογραφούσε τακτικά στον τύπο της εποχής υπέρ της στήριξης των κατοχικών κυβερνήσεων και της καταδίκης του ανερχόμενου κινήματος αντίστασης με επικεφαλής το ΕΑΜ. Θορυβημένος από την εξάπλωση της οργάνωσης, και ιδίως τις επιτυχίες του ΕΛΑΣ, ο Πάγκαλος πρωτοστάτησε στη δημιουργία των ταγμάτων ασφαλείας, από κοινού με το φίλο του Ιωάννη Βουλπιώτη. Έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στον προσεταιρισμό τμημάτων του ΕΔΕΣ από τα τάγματα ασφαλείας. Δυο μέρες πριν την απελευθέρωση, στις 16 Οκτώβρη 1944, το ΕΑΜ προσπάθησε να συλλάβει τον Πάγκαλο στο σπίτι του, ωστόσο παρεμποδίστηκαν από την προσωπική του φρουρά, που σκότωσε έναν από τους εαμίτες, ενώ  η αστυνομία μαζί με Βρετανούς στρατιώτες,τήρησε ίσες αποστάσεις, συλλαμβάνοντες άνδρες και των δύο πλευρών. Υπό την πίεση του λαϊκού κινήματος συνελήφθη στις 26 Οκτώβρη και οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, για να αφεθεί ελεύθερος εν μέσω του αντικομμουνιστικού κλίματος των Δεκεμβριανών. Τους επόμενους μήνες, ο Πάγκαλος συνέχιζε ανενόχλητα την πολιτική του δραστηριότητα, με αιχμή του δόρατος την επαναφορά του βασιλιά Γεωργίου Β’. Ένιωθε μάλιστα τόσο άνετα, ώστε εμφανίστηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη των δωσίλογων πρωθυπουργών. Η δικαιοσύνη αναγκάστηκε τελικά να ασκήσει ποινική δίωξη στον Πάγκαλο που προφυλακίστηκε το καλοκαίρι του 1945. Ωστόσο ένα μόλις χρόνο αργότερα το Δικαστικό Συμβούλιο εξέδωσε απαλλακτικό βούλευμα, κι έτσι ο Πάγκαλος δεν πλήρωσε επί της ουσίας ποτέ για τον προδοτικό και λαοκτόνο ρόλο του στη διάρκεια της Κατοχής. Μετά από μια νέα αποτυχημένη απόπειρα εκλογής στο κοινοβούλιο με το κόμμα του Ναπολέοντα Ζέρβα το 1950, έφυγε τελικά από φυματίωση σαν σήμερα το 1952.

Φτάνει πια με την αυθαιρεσία της εργοδοτικής πλειοψηφίας στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η εργοδοτική πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΚ, «αποφάσισε και διέταξε» τον αποκλεισμό των δύο μεγαλύτερων σωματείων του νησιού που ΤΥΓΧΑΝΕΙ (!!) να είναι στη δύναμη του ΠΑΜΕ (Ιδιωτικοί Υπάλληλοι και Ξενοδοχοϋπάλληλοι) από τις εργασίες της τακτικής Γενικής Συνέλευσης των Αντιπροσώπων του Εργατικού Κέντρου που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 7/3/2018!

Για τους μεν Ιδιωτικούς Υπαλλήλους, αναγνωρίζουν τους αντιπροσώπους του μέχρι τις 19/2/2018 – μιας και σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, όφειλαν να έχουν εκλέξει νέους αντιπροσώπους μέχρι τότε! Επειδή όμως δεν είναι αδαείς αλλά απλά ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΙ, γνωρίζουν καλά ότι, με βάση το νόμο για τις αρχαιρεσίες των σωματείων, έως τις 19/2/2018 έπρεπε να πραγματοποιηθεί η Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Σωματείου. Η συγκεκριμένη ημερομηνία (για την ακρίβεια, η 18/2/2018) ΟΡΙΣΤΗΚΕ από το ΔΣ των Ιδιωτικών Υπαλλήλων ως τέτοια, στη συνεδρίαση της 5/2/2018, όπου ΡΗΤΑ αναφερόταν ότι «ελλείψη απαρτίας η 2^η ΓΣ προσδιορίζεται για τις 25/2/2018 και αν συμβεί το ίδιο, η 3^η και τελευταία ΓΣ ορίζεται για τις 4/3/2018».  Την ΚΥΡΙΑΚΗ 4/3/2018, στις 6.00 μμ στο ΕΚΚ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ αυτή η Γενική Συνέλευση του σωματείου, όπου καλούμε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους του κλάδου να συμμετέχουν μαζικά.

Για δε τους Ξενοδοχοϋπαλλήλους, ενώ η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΚ ΔΕΝ έχει προχωρήσει σε καμία κίνηση για να προσβάλλει τη διαδικασία των εκλογών που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβρη 2017 (και πώς άλλωστε να το έκανε αφού έγινε σύμφωνα με το νόμο που διέπει τις αρχαιρεσίες των σωματείων, παρουσία δικηγόρων που επέβλεπαν, έλεγχαν και επικύρωσαν αυτή τη διαδικασία από την αρχή έως το τέλος), θυμήθηκε ότι ΔΕΝ τους αναγνωρίζει! Έτσι! Γιατί το θυμήθηκε! Ό,τι του θυμηθεί του Λωλοστεφανή!!!

Θα ήταν αστεία πράγματα όλα αυτά ΑΝ αποτελούσαν μεμονωμένα γεγονότα. ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, γι’ αυτό είναι επικίνδυνα για τους εργαζόμενους όλων των κλάδων! Τα ίδια κάνουν οι άνθρωποι της εργοδοσίας στο εργατικό κίνημα παντού. Τα παραδείγματα πολλά. Στο Εργατικό Κέντρο Καβάλας (που προσέλαβε άνδρες ιδιωτικής ασφάλειας/security ώστε να ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος όχι στο εργατικό κέντρο. Στο Ε.Κ. Κοζάνης, μετά από 10 μήνες απόλυτου εκφυλισμού του εργατικού κινήματος, προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν επιπλέον 34 αντιπροσώπους από διάφορα σωματεία και να εμφανίσουν πάνω από 35% νόθους αντιπροσώπους (διπλοψηφίες, εκλογές στα χαρτιά, ανύπαρκτοι ψηφίσαντες, επιστολική ψήφος κ.λπ.) Μέλη της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Συνδέσμου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Βόλου και Νέα Ιωνίας, αρνήθηκαν να σφραγίσουν το μητρώο μελών που ενέκρινε το ΔΣ και αποχώρησαν από την συνεδρίαση παίρνοντας μαζί τους την σφραγίδα και το βιβλίο πρακτικών του Σωματείου παράλληλα, εμφάνισαν πλαστό μητρώο μελών στην δικαστικό αντιπρόσωπο. Στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας, απάντηση στο όργιο νοθείας και εκφυλισμού που επέβαλε για χρόνια η πλειοψηφία της Διοίκηση και ήθελε να συνεχίσει, έδωσαν τον Δεκέμβρη 2017 οι εργαζόμενοι, περιφρουρώντας τις διαδικασίες του Συνεδρίου τους. Στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου καταγγέλθηκε το όργιο νοθείας που συντελέστηκε με ευθύνη του προεδρείου στο Συνδικάτο εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού – Τουρισμού έγιναν εκλογές με μητρώο ουρανοκατέβατο, που άλλαζε 5 φορές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, χωρίς να ξέρει η ίδια η εφορευτική επιτροπή πόσα μέλη έχει. Ψήφισαν εργοδότες του κλάδου, κομμωτές, πλακατζήδες και ό, τι άλλο περνούσε απ έξω, ενώ από τους εργαζόμενους που δεν “έλεγχε” η πλειοψηφία ζητούσαν να πληρώσουν 60 ευρώ για να ψηφίσουν.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ο εκφυλισμός που επικρατεί στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας με ευθύνη των δυνάμεων που συγκροτούν την πλειοψηφία στο ΔΣ του, πρέπει να σταματήσει με τη δύναμη της παρέμβασης των εργαζομένων όλων των κλάδων.

Καλούμε τα Σωματεία που είναι στη δύναμη του ΕΚΚ, κάθε τίμιο συνδικαλιστή άσχετα με το αν συμφωνεί ή όχι με το ΠΑΜΕ και το πλαίσιό του, να πάρει θέση απέναντι στο νέο βήμα κατρακύλας που κάνει η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΚ και να ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ:

·        ΟΛΕΣ οι διαδικασίες της Γενικής Συνέλευσης του ΕΚΚ να γίνουν με τους ΝΟΜΙΜΑ εκλεγμένους αντιπροσώπους, χωρίς αποκλεισμούς και άλλα τερτίπια.

·        ΟΛΕΣ οι Διοικήσεις των Σωματείων που είναι στη δύναμη του ΕΚΚ να έχουν πριν τη διεξαγωγή της ΓΣ τον κατάλογο των αντιπροσώπων που αποτελούν το Σώμα της ΓΣ.

Καλούμε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους του νησιού σε ΕΠΑΓΡΥΠΝΙΣΗ και ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ.

 Τα παιχνίδια του εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΔΕΝ αφορούν κάποιες «παραταξιακές» ή «κομματικές» αντιπαραθέσεις όπως πολύ έντεχνα θέλει να παρουσιάσει η εργοδοσία αξιοποιώντας τα τσιράκια της στα διάφορα πόστα.

Αφορούν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους, σε κάθε χώρο και κλάδο δουλειάς, των οποίων τα δικαιώματα και οι απαιτήσεις πρέπει να φτάσουν πιο κάτω και από τον πάτο, προκειμένου να θησαυρίζουν οι λίγοι, ανενόχλητοι, με σιγή νεκροταφείου να βασιλεύει παντού.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν αποφασιστικά την πλάτη σε όλο αυτόν το μηχανισμό των εργατοπατέρων που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις μας, αποτελούν το δεξί χέρι των αφεντικών. Είναι αυτοί που κάνουν κουμάντο στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ και σε άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις με σκοπό και στόχο να κρατούν το συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο και χειραγωγημένο από την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Νωπή είναι η άθλια στάση τους. Όχι απλά δεν κούνησαν το μικρό τους δαχτυλάκι ενάντια στα νέα βάρβαρα μέτρα και στο χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, αλλά λύσσαξαν απέναντι σε συνδικαλιστικές οργανώσεις που κήρυξαν απεργία. Αποτελούν την πέμπτη φάλαγγα στις γραμμές μας.

Οι εξελίξεις αυτές να γίνουν κριτήριο για κάθε τίμιο εργάτη και εργάτρια, για κάθε τίμιο συνδικαλιστή που αγωνιά για την πορεία του κινήματος και για το πώς θα ορθωθούν εμπόδια στην αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και εργοδοσίας, για το πώς η εργατική τάξη θα περάσει στην αντεπίθεση, διεκδικώντας την ολόπλευρη κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της.

26/2/2018

«Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες»

«Να δεις που κάποτε θα μαςπούνε και μαλάκες»*

Από atexnos

Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //

(σύμμαχοι να ‘ναι οχτροί κι οχτροί να θάβονται υπό την ίδια σημαία)

Η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ. Κι η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ. Είναι σύμμαχοι. Το ΝΑΤΟ εγγυάται σύνορα, ελευθερίες κι ομόνοια μεταξύ των μελών του. Κι όταν εισέβαλε στην Κύπρο η Τουρκία ήταν σύμμαχος της Ελλάδας, στο ΝΑΤΟ. Δεν ήταν η Κύπρος κι ίσως αυτό να ‘φταιγε. Αργότερα μπήκε η Κύπρος στη ΕΕ για να σωθεί και να φύγουν οι Τούρκοι, αλλά οι Τούρκοι δεν έφυγαν κι έπεσε και πείνα. 

Πείνα έπεσε και στην Ελλάδα που κι αυτή μπήκε στην ΕΕ για να τρώει με χρυσά κουτάλια, αλλά χάθηκαν και τα τσίγκινα. Στο ΝΑΤΟ είναι κι η Αλβανία. Τώρα θα μπουν στο ΝΑΤΟ και τα Σκόπια για να ‘ναι κι αυτά σύμμαχοι. Εν τω μεταξύ το ΝΑΤΟ που υπήρχε – υποτίθεται, ως αντίβαρο του Συμφώνου της Βαρσοβίας, απ’ όταν το τελευταίο διαλύθηκε, έχει διπλασιαστεί.

Κι η Τουρκία που συνεχίζει να είναι σύμμαχος, θέλει το μισό Αιγαίο και εμβόλισε σκάφος ελληνικό. Και επειδή είναι σύμμαχος, δέκα μέρες μετά τον εμβολισμό (προσέξτε το αυτό), κάναμε κοινά γυμνάσια με τουρκική φρεγάτα.

Οι χώρες, δίπλα μας, διαλύονται και πνίγονται στο αίμα από όπλα του ΝΑΤΟ. Κι αυτό το πλαδαρό υποκείμενο που το παίζει υπουργός εξωτερικών χόρευε αγκαλιά με τον αντίστοιχο της Τουρκίας στο ρυθμό του «Εμείς είμαστε ο κόσμος» που είναι ο ύμνος του ΝΑΤΟ. 

Και το πιθανότερο η φωτιά θα πιάσει κι εμάς. Κι έστειλε κι αυστηρό μήνυμα στον Τούρκο παρτενέρ του πως εμείς δεν είμαστε Ιράκ. Για κάποιο λόγο ο γελοίος, θαρρεί τον εαυτόν του καλύτερο απ’ τους Ιρακινούς. Αμερικανάκι γαρ! Γιατί οι υπόλοιποι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν βρίσκουμε να διαφέρουμε απ’ τους Ιρακινούς συνανθρώπους μας. Αλλά Ιράκ (όπως είναι σήμερα), ο Κοτζιάς, η παρέα του και τ’ αφεντικά τους, το πάνε αμέτι – μωχαμέτι να μας κάνουν. Και Συρία και Λιβύη.

Κι εμείς αγρόν ηγοράζουμε. Και ξεπουλάμε λιμάνια, αεροδρόμια, εκτάσεις, το παρόν μας και το μέλλον των παιδιών μας. Κι ο Μηλιώκας τραγουδάει: «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες». Και είναι πολύ πιθανό, σύντομα, Τούρκοι εργάτες να σκοτώνουν Έλληνες και τούμπαλιν. Και θα θάβονται με τη σημαία του ΝΑΤΟ, στο οποίο είμαστε σύμμαχοι. Γι αυτό άλλωστε μας στρούγκαραν σ’ αυτό. Και κύματα προσφύγων – δικών μας τότε, θα πασχίζουν να σωθούν στις χώρες της συμμάχου μας ΕΕ. Αλλά τα σύνορα τα ‘χουν χτίσει με τείχη και συρματοπλέγματα. Και σκυλιά αλυχτούν κι οι πρόσφυγες πυροβολούνται.

Αλλά πως γίνεται σύμμαχοι να ‘ναι οχτροί κι οχτροί να θάβονται υπό την ίδια σημαία; Κι όταν κάτω απ’ αυτή τη σημαία είναι τα παιδιά μας πως θα νιώθουμε αλήθεια; Θα ‘ναι όμως αργά για μας τότε, έτσι δεν είναι;

Κι όμως υπάρχουν μερικοί που σαν πιάσουν όπλο, ξέρουν που θα το στρέψουν. Προβληματιστείτε από αυτούς πριν είναι αργά.

«Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και μαλάκες
Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς».

…Σαν κλαίμε τους νεκρούς μας…

* Γιάννης Μηλιώκας

ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ "κάποιους" ΝΑ ΛΕΝΕ: «Σήμερα θα πεθάνετε, σήμερα θα σας κάψουμε»?

Ερη Ριτσου:

H ανάρτηση της δικηγόρου της οικογένειας Φύσσα που χτυπήθηκε χθες με λοστό το κεφάλι, μαζί με όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο "Φαβέλα", από Χρυσαυγίτες "μαστροπούς" του Πειραιά.
"Σπάσανε λάθος κεφάλια"!

Eleftheria Elfie Tompatzoglou

19 ώρες · 

«Σήμερα θα πεθάνετε, σήμερα θα σας κάψουμε».

Έτσι πίστεψαν ότι θα μας φοβίσουν οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που εισέβαλαν χθες το απόγευμα στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα, στον Πειραιά με λοστούς, πτυσσόμενα γκλοπ και φωτοβολίδες.

Έτσι νόμιζαν ότι θα μας σταματήσουν, κρίνοντας εξ ιδίων και από τα υπόλοιπα θρασύδειλα ανθρωπάκια που τους ακολουθούν.

Αυτό που δεν ξέρουν όμως και δεν θα καταλάβουν ποτέ είναι ότι δεν είμαστε ίδιοι. Δεν ξέρουν ότι αντί να μας φοβίσουν, μας συσπειρώνουν. Δεν ξέρουν ότι η απόφασή μας για έναν ελεύθερο χώρο στον Πειραιά είναι μια συνειδητή πολιτική απόφαση που θα στηρίξουμε μέχρι τέλους. Δεν ξέρουν ότι όσο είμαστε όρθιοι θα παλεύουμε για μία κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης. Δεν ξέρουν ότι ο Πειραιάς μας ανήκει.

Και αυτό που σίγουρα δεν ξέρουν είναι ότι χθες σπάσανε λάθος κεφάλια.

TheoChari Ageliki 

Δυο μέρες πριν το συμβάν σημειώθηκε επεισόδιο με τους ίδιους προφανώς,οι οποίοι έκαναν βόλτα στην οδό Αριστοτελους με σπρέι και ενημερωτικά φυλλάδια. Εβαψαν τους τοίχους,μπροστά σε όλους μας και όταν αρνήθηκα να πάρω το φυλλάδιο τους αλλά αντ αυτού έσκυψα να μαζέψω από το δρόμο όσα είχαν πετάξει,επιτέθηκαν τόσο φραστικά όσο και με απειλητική στάση σώματος.»γιατί μωρή τα μαζεύεις, άντε ρε βλήμα,ξανά μάζεψε έστω ένα και θα δεις τι θα γίνει»
Το ίδιο και στην μητέρα μου.
Καλέσαμε την αστυνομια κυρίως για την αποφυγή παραπάνω επεισοδίων στους γύρω δρόμους επειδή καταλάβαμε ότι πρόκειται για εξόρμηση.
Η αστυνομία σε λίγα λεπτά ήταν εκεί...ήταν βέβαιο ότι η εξόρμηση δεν θα είχε φτάσει μακριά...αλλά φυσικά προτίμησαν να κάτσουν και να μας ανακρίνουν για μια ώρα μετά μέχρι να χάσει το νόημα του όλο αυτό...
Θέλω να πω ότι η αστυνομία είχε δείγματα πριν την επιθεση στην Φαβέλα για την αγριεμένη διαθεση των χρυσαυγιτων...

******************

  Mάνος Χατζιδάκις: 

"Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. 

Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω. 

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. 

(Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους). 

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός.

 Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο.

 Δικόν τους ή των άλλων. 

Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. 

Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΕ "κάποιους" ΝΑ ΛΕΝΕ: «Σήμερα θα πεθάνετε, σήμερα θα σας κάψουμε»?συμβαίνει γύρω μας. 

Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. 

Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε. 

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. 

Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. 

Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. 

Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας. 

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. 

Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. 

Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια. Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. 

Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. 

Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος."

 ***********

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: 

«Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, 

αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, 

μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί, χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. 

Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. 

Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του, προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι». 

Το «πρέπει» των βιομηχάνων είναι η συνέχιση των μέτρων

        

Για τους βιομήχανους «το θέμα δεν είναι θεμελιώδους σημασίας» τονίζει ο ΣΕΒ, με αφορμή τη συζήτηση περί «καθαρής εξόδου» ή «προληπτικής γραμμής στήριξης», θεωρώντας πως αυτό που προέχει είναι να συνεχιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα και να μην επιστρέψουν τα εργατικά δικαιώματα στα «προ-μνημονιακά» χρόνια.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ: «Αυτό που προέχει για την οριστική και πετυχημένη έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια είναι να μην ατονήσουν επ’ ουδενί η μεταρρυθμιστική προσπάθεια και η δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς επίσης να εφαρμοσθεί μια φιλική προς την επιχειρηματικότητα πολιτική, που θα ενθαρρύνει τις ιδιωτικές επενδύσεις. Αν αυτό δεν συμβεί, η οικονομία δεν θα ανακάμψει και η χώρα μας θα βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με όλους τους κινδύνους που απετράπησαν, με τόσο υψηλό κόστος, τα τελευταία οκτώ χρόνια».

Οι χρηματιστηριακές αναταράξεις του Φεβρουαρίου

Χτες είπαμε δυο λόγια για τις αναταράξεις που επικρατούν στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου, οι οποίες είναι τόσο έντονες ώστε μερικοί να ισχυρίζονται πως βρισκόμαστε εν όψει εκδηλώσεως μιας νέας κρίσης. Δεν περίμενα ότι το εν λόγω κείμενο θα προκαλούσε τόσο έντονο ενδιαφέρον, οπότε εκτιμώ πως θα μπορούσαμε να εμβαθύνουμε λίγο στο εν λόγω θέμα. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να διερευνήσουμε τις διάφορες αιτίες που αναστατώνουν τα χρηματιστήρια τούτες τις μέρες.

Η αλήθεια είναι ότι οι άνοδοι και οι πτώσεις των χρηματιστηρίων συνιστούν κατά ένα μεγάλο μέρος τους προβλέψιμα γεγονότα. Για παράδειγμα, ο Δεκέμβριος είναι σχεδόν πάντοτε πτωτικός, μιας και οι επενδυτές επιδίδονται σε πωλήσεις, προκειμένου είτε να καλύψουν τις ανοιχτές θέσεις τους είτε να γράψουν κέρδη στους ισολογισμούς τους. Κατά την ίδια έννοια, ο Ιανουάριος είναι ανοδικός επειδή στην διάρκειά του υπερτερούν οι αγορές, με τις επενδυτές να σπεύδουν να τοποθετήσουν τα κέρδη που έγραψαν τον προηγούμενο μήνα. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο στ' αφτιά των μη μυημένων, η μέση απόδοση των μετοχών κατά τον Ιανουάριο είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από τους υπόλοιπους έντεκα μήνες. Έτσι, λοιπόν, είναι λογικό ο Φεβρουάριος να είναι πτωτικός, αφού ο ξέφρενος ρυθμός τού Ιανουαρίου δεν μπορεί να διατηρηθεί. Η διαφορά με τον εφετινό Φεβρουάριο, σε σύγκριση με τους παλιότερους, είναι ότι ούτε ο Δεκέμβριος ήταν έντονα πτωτικός ούτε ο Ιανουάριος έντονα ανοδικός, οπότε η τρέχουσα έντονη ανισορροπία συνιστά μάλλον μεγάλη έκπληξη.

Ουάσιγκτον, 22/12/2017: Ο πρόεδρος Τραμπ δείχνει με καμάρι την σελίδα με την υπογραφή του στον
νέο φορολογικό νόμο. Δεν θα μπορούσε να κρατάει όλον τον νόμο, που απλώνεται σε 74.608 σελίδες.

Τί άλλαξε, όμως, εφέτος και αναστατώθηκε το σύστημα; Η βασική αλλαγή είναι η κατακρήμνιση του εταιρικού φόρου στις ΗΠΑ από το 35% στο 21%. Παράλληλα μ' αυτή την τεράστια μείωση, η κυβέρνηση Τραμπ υιοθέτησε την τακτική που ακολουθούν η Ιρλανδία, η Ολλανδία και άλλες χώρες, δηλαδή να επιβάλλεται φόρος μόνο στα κέρδη που οι εταιρείες πραγματοποιούν μέσα στην χώρα. Από τα κέρδη που έχουν ήδη βγει στο εξωτερικό, όσα επιστρέψουν και επενδυθούν απαλλάσσονται πλήρως της φορολογίας ενώ τα υπόλοιπα φορολογούνται με 12%. Με 21% θα φορολογούνται και τα κέρδη που πραγματοποιούν στις ΗΠΑ οι ξένες θυγατρικές. Το τεράστιο όφελος που προκύπτει για τις εταιρείες από την αλλαγή τής φορολογίας, ενσωματώθηκε στην τιμή των μετοχών τους και συγκράτησε την συνηθισμένη πτώση για τον Δεκέμβριο.

Εννοείται ότι φορολογική πριμοδότηση των πολιτειακών επιχειρήσεων έχει προκαλέσει ανησυχία σε όλον τον κόσμο. Δεν είναι μόνο το ότι οι επιχειρήσεις των ΗΠΑ έχουν πια συμφέρον να μαζέψουν τις δραστηριότητές τους εντός των συνόρων. Κυρίως είναι ότι τώρα πλέον υπάρχει κίνητρο στις ξένες επιχειρήσεις να μεταφέρουν κέρδη στις ΗΠΑ, ώστε να επωφεληθούν από την χαμηλή φορολογία. Για παράδειγμα, γερμανικές εταιρείες όπως η Siemens ή η Bosch έχουν πια συμφέρον να μεταφέρουν κέρδη στην Siemens-USA και στην Bosch-USA (μέσω της γνωστής διαδικασίας τής εσωτερικής τιμολόγησης). Συνεπώς, αν θέλω να επενδύσω σε μετοχές αυτών των εταιρειών, μάλλον πρέπει να ασχοληθώ με τις μετοχές των θυγατρικών τους στις ΗΠΑ και να αφήσω τις μητρικές εταιρείες στην άκρη. Ίσως, μάλιστα, να πρέπει να ξεφορτωθώ όσες μητρικές μετοχές βρίσκονται ακόμη στα χέρια μου.

Από πλευράς Fed, το πρόβλημα λέγεται απορρόφηση πλεονάζουσας ρευστότητας. Όπως έχουμε πει σε τούτο το ιστολόγιο, το 2008 η Fed εφάρμοσε ένα πρόγραμμα εκτεταμένης ποσοτικής χαλάρωσης για να αντιμετωπίσει την κρίση που ξέσπασε από το σκάσιμο της φούσκας των στεγαστικών, πρόγραμμα το οποίο κράτησε ως το 2014. Με απλά λόγια, επί μια εξαετία η Fed αντιμετώπιζε την κρίση εκδίδοντας νέο χρήμα. Υποτίθεται ότι η βασική δουλειά που έπρεπε να κάνει η κυρία Γιέλλεν στο τιμόνι τής Fed, ήταν να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα εξυγίανσης, το οποίο θα απέσυρε από την αγορά όλο αυτό το παραπανίσιο χρήμα (ή, τουλάχιστον, το μεγαλύτερο τμήμα του). Όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε, με αποτέλεσμα σήμερα οι ΗΠΑ να απειλούνται από υψηλό πληθωρισμό και το δολλάριο να τρίζει. Και οι τριγμοί αυτοί γίνονται εντονώτεροι από την συνδυασμένη επίθεση που δέχεται το πολιτειακό νόμισμα τόσο από την Κίνα και την Ρωσσία όσο και από πιο αδύναμες αλλά εχθρικές προς τις ΗΠΑ χώρες (Ιράν, Βενεζουέλα κλπ). Εννοείται ότι σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού τα χρηματιστήρια είναι λιγώτερο ελκυστικά.

Εκτός ΗΠΑ, η μεγαλύτερη ίσως πηγή ανησυχιών είναι η Ιαπωνία, όπου η έννοια της ποσοτικής χαλάρωσης έχει περάσει σε εξωπραγματικό επίπεδο, με την κεντρική τράπεζα της χώρας να ρίχνει συνέχεια χρήμα για την κάλυψη των αναγκών τού δημοσίου. Έτσι, το ιαπωνικό δημόσιο χρέος έχει περάσει προ πολλού το 250% του ΑΕΠ, με την Bank of Japan να κατέχει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του. Λογικά, αυτή η τελευταία λεπτομέρεια θα έπρεπε να ήταν αρκετή για να μην ανησυχούν οι αγορές (ουσιαστικά, οι ιάπωνες χρωστούν στον εαυτό τους!) αλλά ούτε το χρηματιστήριο του Τόκυο γλίτωσε τις αναταράξεις τού Φεβρουαρίου.

Το κτήριο της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας στο Τόκυο

Θα ακουστεί παράξενο στους περισσότερους αλλά σοβαρή πηγή έντονων ανησυχιών αποτελεί και η πανίσχυρη Γερμανία. Υπό ποία έννοια; Ας πούμε ότι τα υπερτροφικά γερμανικά πλεονάσματα συνιστούν πηγή σοβαρού κινδύνου στις χρηματιστηριακές αγορές. Βέβαια, αυτός ο αφορισμός απαιτεί μερικές εξηγήσεις για να γίνει κατανοητός. Ναι, έχουμε ακούσει κατ' επανάληψη ότι "τα πλεονάσματα της Γερμανίας συνιστούν τα ελλείμματα του Νότου". Όμως, από πού κι ως πού αυτά τα πλεονάσματα ενοχλούν τις χρηματαγορές;

Για να το κατανοήσουμε, θα πρέπει να μιλήσουμε για το σύστημα Target-2 και να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί. Κι επειδή σήμερα είπαμε πολλά και κουραστικά, πάρτε μια ανάσα και θα συνεχίσουμε αύριο.

Το Ποτάμι πίσω δε γυρνά, στο γκρεμό ολοταχώς τραβά…

…

Κατιούσα

Το Ποτάμι γιορτάζει σήμερα τα γενέθλιά του, που κατά τα φαινόμενα, θα είναι και τα τελευταία του. Κλείνει άδοξα και αθόρυβα, σαν μια start-up επιχείρηση στο χώρο της πολιτικής, και η Κατιούσα θυμάται μερικές από τις στιγμές που πρόσφερε στον τόπο και το πολιτικό σκηνικό.
Το 10%
Με την εμφάνιση του Ποταμιού, ο Στάυρος Θεοδωράκης λέει πως δεν είνα επαγγελματίας πολιτικός, για να μείνει μια ζωή στα κοινοβουλευτικά έδρανα, και εκβιάζει τους ψηφοφόρους πως αν το Ποτάμι δεν πιάσει το 10% στις επερχόμενες εκλογές, θα αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο.
Τελικά έμεινε κάπου στα δύο τρίτα του στόχου του (χωρίς να πιάσει καν το 7%) και έκτοτε δεν έχει πιάσει διψήφιο ποσοστό ούτε καν στις εσωτερικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής. Αυτό όμως ουδόλως τον πτόησε ή τον οδήγησε στην αποχώρηση που είχε προαναγγείλει.
Πανεπιστήμιο Λαδιού
Ο Σταύρος Θεοδωράκης θέλει να δείξει πως έχει πρωτότυπες προτάσεις στο προγραμματικό του οπλοστάσιο και πυροβολεί την κοινή λογική, όταν εμφανίζεται στο κοινό του Χατζηνικολάου “στον Ενικό”, λέγοντας πως είναι ανεπίτρεπτο μια χώρα σαν την Ελλάδα να μην έχει ένα Πανεπιστήμιο Λαδιού. Ακόμα αναρωτιόμαστε τι μαθήματα και καθηγητές θα μπορούσε να έχει ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο (ούτε καν απλή σχολή), εκτός κι αν ο Σταύρος θεωρεί το λάδωμα επιστήμη, οπότε το πράγμα αλλάζει…
Η χαρά του παιδιού

Οι βουλευτές του Ποταμιού είναι τόσο χαρούμενοι που βρέθηκαν από το πουθενά στο Κοινοβούλιο, που αποφασίζουν να το γιορτάσουν με σοβαρότητα και το επίπεδο που τους χαρακτηρίζει:
-Σέλφιιιιιιιι…!
Ο Καραγκιόζης πολιτικός αρχηγός

Το Ποτάμι έχει κάτι από τη φρεσκάδα των ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του 50′, μυρίζει μανούλα, Καζολίν και διάφορα άλλα διαφημιστικά προϊόντα. Πουλάει όμως και τη χίπστερ νοσταλγία για κάθε τι παλιό, και οικολογικό, με το Σταύρο Θεοδωράκη να διαφημίζει τον εαυτό του στο κέντρο της Τρίπολης, λες και ήταν η ομιλία του παράσταση θεάτρου σκιών.
-Και Ποτάμι θα σας φέρουμε…
Να σου φεύγει το καφάσι
https://www.youtube.com/watch?v=Ggqa-yYYNi4
-Αυτό είναι ενα καφάσι…
Κι αυτή είναι η πολιτική πρόταση του Ποταμιού. Και η ιεράρχησή των πραγματικά σοβαρών προβλημάτων που απασχολούν τη χώρα μας τον καιρό της κρίσης.

Τολμάς το καινούριο;

Οδός Ευρώπης
Μετά το “οδός Ελλήνων” του Β. Παπακωνσταντίνου, ο Νίκος Ορφανός (ο Κίτσος της διαφήμισης) απαντά με την οδό Ευρώπης και ποζάρει χαμογελαστός μπροστά στον οδοδείκτη, για τον ευρωμονόδρομο του Μάαστριχτ. Μετά από μερικούς μήνες, θα αποχωρήσει από το Ποτάμι, καταγγέλλοντας πως το Ποτάμι είναι προσωπικό τσιφλίκι του κυρ-Σταύρου.

Του πήρε λίγο καιρό, αλλά το κατάλαβε…
Ράμπο
Ο Σταύρος πηγαίνει στο χωριό μαζί με μια φωτογράφο, όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι, παίρνει βουκολικές πόζες και δείχνει πόσο κοντά βρίσκεται στους λαϊκούς ανθρώπους. Βάζει και μια κρητική κορδέλα, κοιτώντας μας άγρια σα Ράμπο, ενώ του την δένει μια γιαγιά παραδίπλα, που ετοιμάζεται να του πει να πάρει ζακέτα…

Σώζω ένα γατάκι!
Ο Σταύρος είναι τόσο καθημερινός κι ανθρώπινος, που δε διστάζει να κλείσει τους βουλευτές του, όταν τον καλεί το καθήκον, όπως τότε που έσωζε ένα γατάκι στην Παραλιακή, και αναγκάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο -πιθανόν για να αλλάξει στολή σε κάποιον τηλεφωνικό θάλαμο- στη Χριστίνα Ταχιάου, που αποκάλυψε το συγκλονιστικό διάλογο
Για κάντε κάτι παρόμοι, αν τολμάτε, γατάκια…
Το κρασί παλιό, το χαβιάρι μαύρο…
Η ίδια βουλευτής (που ακολούθησε γραμμή Άδωνι, ανακαλύπτοντας ελλείψεις στο κωλόχαρτο στο Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης) παραπονιέται για την πενιχρή αποζημίωση που παίρνει ένας βουλευτής και περιγράφει στο Protagon τα παράπονά της και τα φτωχά βουλευτικά της χρόνια…
Κι εσείς κάνετε θέμα για ένα ψωρο-επίδομα που πήρε δηλ η Ράνια Αντωνοπούλου. Τσ, τσ, τσ…

Όπου φτωχός και η μοίρα του

Η Αντιγόνη Λυμπεράκη -που πέρασε κι από το Ποτάμι- δείχνει το φιλάνθρωπο πρόσωπό της απέναντι στους φτωχούς, που δεν είναι κακοί, αμόρφωτοι κι ηλίθιοι. Απλώς κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές… Πχ ότι ακούνε τη Λυμπεράκη… (που ευτυχώς είναι πλούσια, πετυχημένη και μορφωμένη).
Η αγάπη για τις καρέκλες
Ο μόνος τρόπος να χτυπήσει κανείς την αγάπη του Ποταμιού και των στελεχών του για τις καρέκλες ήταν αυτός και είναι πρωτοποριακός. Πήραν την απόφαση να καταργήσουν τις καρέκλες στα γραφεία τους, αντικαθιστώντας τες με μπάλες ισορροπίας-γυμναστικής.

Τέρμα στενοχώριες και καημοί, η ζωή είναι ένα παιχνίδι…
Μακρόν ζεις, αυτοί σε οδηγούν
Το Ποτάμι κολλούσε αυτές τις υπέροχες αισθητικά αφίσες υπέρ του Μακρόν και το διπλό αγώνα του εναντίον των λαϊκιστών και των συντηρητικών…

Ακολούθως ο Σταύρος αναγνώριζε με μετριοφροσύνη πως ο ίδιος είναι της “σχολής Μακρόν” αλλά και ο Μακρόν είναι της “σχολής Ποτάμι” -που θα μπορούσαμε ίσως να την συμπεριλάβουμε στο Πανεπιστήμιο Λαδιού…
Πονάει πάντα η πρώτη φορά

Η’ όχι και τόσο, αν πιστέψουμε την εμπνευσμένη αντιγραφή προεκλογικού σποτ του Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές του ’12, που μετέφερε με σκηνοθεσία και μουσική υπόκρουση κοπής Παπακαλιάτη το προεκλογικό επιτελείο του Ποταμιού στις ευρωεκλογές του ’14. Εδώ νεαρή κοπέλα δηλώνει έτοιμη να χάσει την εκλογική της παρθενιά με το Σταύρο, που θα της βρει δουλειά και σέβεται τα πιστεύω της. Το σποτ, που συνοδευόταν κι από ένα λιγότερο προβεβλημένο με κυρία μέσης ηλικίας να δηλώνει ότι είχε καιρό να το κάνει (το εκλογικό της καθήκον) είχε ξεσηκώσει τότε αντιδράσεις, μεταξύ των από αρκετούς υποψήφιους ευρωβουλευτές του κόμματος για σεξισμό, κάτι που οδήγησε τελικά στη σολομώντειο λύση: Προστέθηκε τρίτο βιντεάκι, αυτή τη φορά με άντρα να μοιράζεται τη χαρά της -εν προκειμένω δεδομένα ανώδυνης-πρώτης εκλογικής φοράς.

Και ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχίσει επ’ αόριστον. Με τις αποχωρήσεις από το Ποτάμι που άρχισε να θυμίζει Survivor, τις δημοκρατικές διαδικασίες που πήγαν περίπατο, όταν άρχισε ο προσωπικός αγώνας του Θεοδωράκη για την προεδρία του νέου ΠαΣοΚ, κοκ.
Μια τετραετία όμως ήταν πολύ λίγη. Και να φανταστείς πως δεν ήταν καν στην κυβέρνηση…
Ας τελειώσουμε το ίδιο σουρεαλιστικά, με λίγο Μπρεχτ: Γιατί να θεωρούμε βίαιο το Ποτάμι και όχι τις όχθες που το συγκράτησαν και δεν το άφησαν να περάσει το 10%;

Διπλοθεσίτης μπράβος στην υπηρεσία «Market In» και Μαρινάκη!

Ο «Ρεζίλι των Σκυλιών» είναι μαντρόσκυλο και του Μαρινάκη!

Με αφορμή τη χτεσινή ποδοσφαιρική παρωδία που εκτυλίχτηκε ακόμη μια φορά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο της χώρας μας, αυτή τη φορά στο γήπεδο της Τούμπας, το μάτι μας έπεσε αρκετές φορές πάνω σε μια  χαρακτηριστική φιγούρα που στεκόταν κοντά τον πάγκο του Ολυμπιακού και δίπλα στον τραυματισμένο προπονητή του Ολυμπιακού.

Ένας τύπος που με έναν τρόπο παράξενο μου φαινόταν οικείος και κάθε φορά που η κάμερα έπεφτε πάνω του, τόσο μου τραβούσε την προσοχή. Κι η φλασιά που με έκανε να θυμηθώ, τελικά δεν άργησε και πολύ:

Ο τύπος με το ξυρισμένο κεφάλι που πριν λίγους μήνες (Ημέρα Γενικής Απεργίας – 14/12/2017) είχε πρωταγωνιστήσει στην απόπειρα της εργοδοσίας των «Market In» στα Γιάννενα, να τρομοκρατήσει και να σπάσει τον αγώνα των απλήρωτων εργαζομένων που διαδήλωναν έξω από το συγκεκριμένο Super Market, διεκδικώντας την επιστροφή τους στη δουλειά και την καταβολή των 18 μηνών δεδουλευμένων τους.

Αλλά και πάλι (όσο κι αν το ένστικτό μου έλεγε πως είναι ο ίδιος) η φώτο δεν ήταν πολύ καθαρή ούτε κι είχε καλή γωνία κι έτσι δεν μπορούσα  να είμαι απολύτως σίγουρος. Χρειαζόμουν κι άλλα στοιχεία.

Προσπάθησα λοιπόν να «ταυτοποιήσω» το πρόσωπο του γηπέδου, με το τσιράκι της εργοδοσίας του «Market In».

Το πρώτο που παρατήρησα (εκτός του προσώπου) ήταν η ομοιότητα στα ρούχα. Αυτό με έκανε να σκεφτώ πως αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να ταυτοποιήσω και τα παπούτσια τότε θα είχα πετύχει στόχο.

Άρχισα λοιπόν να σκαλίζω στο διαδίκτυο ψάχνοντας φωτογραφίες από την επίθεση των μπράβων, που παρεμπιπτόντως τις έφαγαν για τα καλά από τους εργαζόμενους στα «Market In», παρόλο που ήταν για 18 μήνες απλήρωτοι.

Από 2-3 σάιτ που κοίταξα όλες οι φώτο είχαν την ίδια πηγή κι ήταν κομένες από τα γόνατα και κάτω…Τζίφος!

Επειδή όμως όποιος επιμένει (στο ψάξιμο) στο τέλος πάντα ανταμείβεται, έπεσα πάνω σε ένα τοπικό σάιτ των Ιωαννίνων που είχε μια ολόσωμη φωτογραφία του συγκεκριμένου τύπου που μάλιστα είχε ματώσει και στο κεφάλι από το ταξικό ξύλο που έφαγε από αυτούς που πήγε να τρομοκρατήσει.

Κοιτώ με αγωνία τα παπούτσια του και …BINGO!!! Παντελόνι, Μπουφάν και παπούτσια, μονάχα ο σκούφος του λείπει!

Τα ρούχα του – αν και μούσκεμα – τον «έδωσαν» στεγνά!

Σύμφωνα με άρθρο του ριζοσπάστη, να πω την αμαρτία μου μου είχε ξεφύγει τότε, το ίδιο άτομο το 2014, βρισκόταν ξανά στο γήπεδο της Τούμπας, στον ημιτελικό του Κυπέλλου (άλλη ομορφιά του ποδοσφαίρου έγινε κι εκεί) και πάλι ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό.

Σε αυτή τη φωτογραφία, στο κέντρο διακρίνουμε τον ίδιο τύπο να εμπλέκεται σε επεισόδια μέσα στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, σε αγώνα ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός το 2014

Κι όπως φαίνεται στην παραπάνω φώτο ο συγκεκριμένος τύπος, συμμετέχει ενεργά στα επεισόδια που μεταξύ παικτών και παραγόντων των δύο ομάδων.

Όπως και τώρα, έτσι και τότε, είχε δηλωθεί ως μέλος της αποστολής της ομάδας του Πειραιά.

Στο παρακάτω βίντεο τον βλέπουμε να στέκεται δίπλα στο αφεντικό του
σαν καλό σκυλί με μπλε μπουφάν και ΠΑΛΙ στην Τούμπα και το 2015

Τελικά λοιπόν τι συμβαίνει;

Πως ένας μπράβος που μισθώνεται από τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη τουλάχιστον από το 2014, βρίσκεται να προσλαμβάνεται από την εργοδοσία του «Market In» στα Γιάννενα, και μετά πάλι να εμφανίζεται σε αποστολή του Ολυμπιακού στη  Τούμπα είναι ένα μυστήριο… και φυσικά πολλά, πάρα πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς…

Για εταιρία ενοικιάσεων μισθοφόρων που στέλνει μπράβους κατά παραγγελία σε «απελπισμένους» εργοδότες σε όλη την Ελλάδα… μέχρι χρυσαυγίτικα εργολαβικά γραφεία παροχής «υπηρεσιών» μόνο για Αίλυνες!

Μπορεί βέβαια να είναι απλά ένας διπλοθεσίτης μπράβος που τη μια περίοδο προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό κι ειδικά στα παιχνίδια υψηλού κινδύνου… και βγάζει και έξτρα χαρτζηλίκι στον ελεύθερο χρόνο του από κάτι δουλίτσες τύπου «Market In».

Όταν οι εργαζόμενοι είναι μια γροθιά ο υπόκοσμος της νύχτας – μαντρόσκυλα της εργοδοσίας το βάζουνε στα πόδια…

Να σημειώσουμε εδώ πως δυστυχώς πολλοί συνεχίζουν να εθελοτυφλούν για την ολοφάνερη σύνδεσή του λαοφιλέστερου αθλητικού οργανισμού με χρυσαυγίτικους πυρήνες σε κάθε επίπεδο.

Για να δούμε λοιπόν:

Ποιοι ήταν όμως αυτοί που τραμπούκιζαν σε βάρος των απεργών κι όσων στάθηκαν στο πλευρό τους;

Ο Ριζοσπάστης την περίοδο της επίθεσης στους εργαζόμενους στα Γιάννενα, είχε δημοσιεύσει αποκλειστικό ρεπορτάζ όπου είχε βγάλει στη φόρα πολλά από τα άπλυτα του συγκεκριμένου μπράβου καθώς επίσης και των υπόλοιπων μαντρόσκυλων του υποκόσμου. Σας επισυνάπτω ένα μικρό απόσπασμα:

Βίος και πολιτεία των τραμπούκων

«Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει αποκαλυπτικά στοιχεία για την ταυτότητά τους, τον τρόπο δράσης τους, τις διασυνδέσεις τους με βρώμικα κυκλώματα και «μπραβιλίκια», τις «υπηρεσίες» τους σε ισχυρούς επιχειρηματίες και ομίλους.

Πρόκειται για ανθρώπους του υποκόσμου, έτοιμους να αναλάβουν οποιοδήποτε συμβόλαιο τούς ανατεθεί. Ανήκουν στη μεγάλη «δεξαμενή» απ’ όπου η εργοδοσία αντλεί τα μαντρόσκυλά της, όπως κάνει με τους χρυσαυγίτες και με άλλα κατακάθια του συστήματος.

Ανάμεσα στους τραμπούκους που παρέταξε η εργοδοσία στα Γιάννενα, κεντρικό ρόλο είχε ο καραφλός που φαίνεται στις φωτογραφίες, παρέα με την υπόλοιπη ομάδα, να σχεδιάζουν τον τρόπο που θα χτυπήσουν την απεργιακή φρουρά.

Ο βίος και η πολιτεία του επιβεβαιώνουν τα «προσόντα» που τον καθιστούν κατάλληλο για το ρόλο που του ανέθεσε η εργοδοσία.

Από το ρεπορτάζ της εφημερίδας μας προκύπτει ότι ο συγκεκριμένος, πριν από κάποια χρόνια, είχε καφετέρια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Την ίδια περίοδο διατηρούσε και ένα δεύτερο μαγαζί με «φρουτάκια» στο Ωραιόκαστρο. Και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος στην πόλη, αφού όπως λένε όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις, συνήθιζε να μετακινείται με μια πορτοκαλί πολυτελέστατη «Λαμποργκίνι».

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι σχετιζόταν με «προστασία υψηλών προσώπων», κοινώς «μπραβιλίκι». Μάλιστα, η ομάδα με την οποία έκανε τέτοιες δουλειές είχε αναλάβει και την προστασία μεγαλοεπιχειρηματία, ο οποίος απασχόλησε το πανελλήνιο με την υπόθεση απαγωγής του στα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Στην ομάδα των μπράβων που επιχείρησαν να χτυπήσουν τους εργαζόμενους στα Γιάννενα, υπάρχουν κι άλλοι «γνωστοί».

Ενας από αυτούς φαίνεται πως έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής, καθώς πληροφορίες από το Γιάννενα λένε ότι όποτε εμφανίζεται για επίσκεψη ο υπόδικος βουλευτής Χρ. Παππάς, στέκεται πάντα δίπλα του σαν φρουρός…»

Ροβεσπιέρος

(Visited 1 times, 14 visits today)