Επαναδιαπραγματευτείτε γιατί χανόμαστε

Επαναδιαπραγματευτείτε γιατί χανόμαστε 
 Από το 2310net

 


 Η λέξη επαναδιαπραγμάτευση πουλάει. Ακούγεται με αφορμή το μνημόνιο και τις εκλογές σχεδόν κάθε δέκα δευτερόλεπτα σε όποιο κανάλι ή ραδιόφωνο γυρίσεις. Είναι από τις λέξεις τις οποίες συνηθίσαμε να ακούμε και εξοικειωμένοι πλέον με το άκουσμά της και μαζί με αυτό εξοικειωμένοι με ό,τι νομίζουμε ότι σημαίνει, την χρησιμοποιούμε για να κάνουμε πλάκα. Πηγαίνουμε δηλαδή σε μια ταβέρνα, ζητάμε τον λογαριασμό και μόλις έρθει αστειευόμαστε με τον σερβιτόρο ζητώντας επαναδιαπραγμάτευση, σκορπώντας χαμόγελα στην παρέα. Τι όμως σημαίνει στην πραγματικότητα επαναδιαπραγμάτευση;


 Καταρχάς πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το παιχνίδι της προπαγάνδας παίζεται τόσο επιστημονικά που αν ζούσε ο Γκέμπελς θα παραδεχόταν ότι οι μαθητές ξεπέρασαν τον δάσκαλο. Είναι γνωστό αυτό που έλεγε ο Γκέμπελς, ότι με την χρήση των κατάλληλων λέξεων και με τις συχνές επαναλήψεις, μπορείς να κάνεις κάποιον να πιστέψει ότι ο κύκλος είναι τετράγωνο. Ακούγοντας την λέξη επαναδιαπραγμάτευση τόσες φορές έχουμε καταφέρει να πιστέψουμε ότι α) η επαναδιαπραγμάτευση είναι κάτι καλό και β) η επαναδιαπραγμάτευση είναι κάτι εφικτό.




 Ας τα πάρουμε ένα ένα. Και μόνο η αποδοχή της επαναδιαπραγμάτευσης ως «εθνικού σκοπού» (άλλωστε μην ξεχνάμε ότι θα εκλέξουμε μια κυβέρνηση η οποία τάχα θα κληθεί να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο) αφαιρεί το ίδιο το αίτημα του λαού για κατάργηση των Μνημονίων. Υποτίθεται ότι το μήνυμα που έδωσαν οι κάλπες της 6ης Μαΐου ήταν η απόρριψη του Μνημονίου. Η τιμωρία των «μνημονιακών» κομμάτων και η άνοδος των «αντιμνημονιακών» σε συνδυασμό με τα συνθήματα («πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από ‘δω») μεγάλου μέρους του κόσμου που διαδήλωνε όλο αυτό το διάστημα, θα αρκούσε ως απόδειξη της λαϊκής βούλησης για συνολική απόρριψη των μνημονίων. Αν το συνδυάσουμε με την σαφέστατη προεκλογική ρητορική περί καταγγελίας και ανατροπής του Μνημονίου και όχι επαναδιαπραγμάτευσής του, όπως εκφράστηκε κυρίως από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. προφανώς σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι αυτών των κομμάτων επιθυμούν την πλήρη κατάργηση των Μνημονίων και όχι απλά την αλλαγή των όρων τους.


 Τι μεσολάβησε αυτές τις λίγες εβδομάδες και «πείστηκε» ο λαός και αυτά τα κόμματα ότι μια επαναδιαπραγμάτευση είναι κάτι καλό; Είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι ξαφνικά ο λαός έγινε λιγότερο «αντιμνημονιακός» ή αρκείται σε μια διαπραγμάτευση η οποία θα απαλύνει κάποιους από τους επαχθείς όρους του μνημονίου.


 Θα πρόκειται περί λαού στα όρια της σχιζοφρένειας η αποδοχή ότι σε 2-3 εβδομάδες άλλαξε γνώμη για το Μνημόνιο και αποδέχεται προτάσεις οι οποίες στην ουσία δεν καταργούν, αλλά αλλάζουν κάποιες από τις πτυχές του. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι ο λαός είναι τελικά «μνημονιακός» αλλά επιθυμεί ένα όχι τόσο σκληρό μνημόνιο. Θα σήμαινε ότι ο λαός επιθυμεί ας πούμε μειώσεις μισθών αλλά αντί για 20% ας κοπούν 10%. Θα σήμαινε σε τελική ανάλυση ότι δεν θέλουμε να γίνουμε Βουλγαρία αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να γίνουμε Κροατία.


 Η ιστορία όμως δεν είναι τόσο απλή. Ας υποθέσουμε για την οικονομία της συζήτησης ότι ο λαός προτιμάει να είναι κυβερνωμένος παρά αντιμνημονιακός. Προτιμά μια κυβέρνηση κι ας είναι μνημονιακή παρά καθόλου κυβέρνηση. Πως εξηγείται η στροφή του κατεξοχήν αντιμνημονιακού κόμματος που με διάφορες παλινδρομήσεις και αρκετούς νεολογισμούς στρέφεται στην ουσία στην επαναδιαπραγμάτευση; Η μη επιμονή στην κατάργηση του μνημονίου, έστω κι αν γίνεται για προεκλογικούς λόγους ή αν είναι ένας ελιγμός που λειτουργεί ως δούρειος ίππος ώστε να μαζευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ψηφοφόροι τους οποίους μετά θα κάνουμε αντιμνημονιακούς, δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μια νομιμοποίηση του μνημονίου;


 Και πάμε παρακάτω. Είναι η επαναδιαπραγμάτευση κάτι εφικτό; Προφανώς όχι, άσχετα αν παρουσιάζεται ως επιλογή. Το γεγονός ότι πριν τις εκλογές το βασικό επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ έναντι της ΝΔ ήταν ότι δεν μπορεί να υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση όμως ξαφνικά ανακάλυψαν ότι μπορούν να επαναδιαπραγματευτούν μάλλον είναι ένδειξη της σχέσης που έχει δημιουργήσει το συγκεκριμένο κόμμα με την πραγματικότητα και με τον λαό. Μπορεί, και το έχει αποδείξει ιστορικά, να διαστρέψει την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό που να σε κάνει να πιστέψεις ότι όντως ο κύκλος είναι τετράγωνο. Επίσης έχει το ακαταλόγιστο, καθώς μπορεί να υποστηρίζει μία θέση σήμερα και αύριο να υποστηρίζει μια ριζικά διαφορετική. Άλλωστε το κεντρί του επιχειρήματος του Βενιζέλου είναι ότι όχι απλά μπορούμε να επαναδιαπραγματευτούμε, αλλά θα θέσουμε στην Τρόικα τα αιτήματα που είχαμε θέσει παλαιότερα και τότε απορρίφθηκαν.


 Το ίδιο τροπάρι και η ΝΔ, όπου εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά, με δεδομένο ότι ο αρχηγός της είναι ήδη τόσο αποτυχημένος που ό,τι και να λέει ακούγεται σαν ανέκδοτο.


 Προφανώς και δεν είναι δυνατό να υπάρξει κανενός είδος επαναδιαπραγμάτευση. Είναι σαν να μπαίνουν κλέφτες στο σπίτι σου και να ξυπνάς την ώρα που ετοιμάζονται να φύγουν και να τους φωνάζεις παιδιά σταθείτε, αφήστε μου τουλάχιστον τις βέρες και το dvd ρε παιδιά.


 Το ανέφικτο της επαναδιαπραγμάτευσης δεν αποδεικνύεται μόνο από το γεγονός ότι κανείς από τους «εταίρους» μας δεν είναι διατεθιμένος να επαναδιαπραγματευτεί, αλλά και από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει, όποια κι αν είναι αυτή.


 Ας υποθέσουμε ότι θα σχηματιστεί μια κυβέρνηση των «ορθολογικών» «μνημονιακών» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-Δράση. Αυτή υποτίθεται ότι θα είναι η σοβαρή κυβέρνηση που θέλουν οι εταίροι μας, η οποία θα εγγυηθεί ότι θα κάνει τα πάντα για να μείνουμε στο ευρώ. Λέτε ότι το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να τα βάλει με τους δανειστές μας; Όποιος πραγματικά το πιστεύει αυτό ας σταματήσει τώρα την ανάγνωση του κειμένου και ας καλέσει το 166.


 Ας πάρουμε όμως και το άλλο σενάριο. Αυτό στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται κυβέρνηση. Και ας το κάνουμε ακόμα πιο «αριστερό». Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει αυτοδυναμία. Το κόμμα το οποίο προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει ότι θέλει την Ελλάδα στο ευρώ το πρώτο πράγμα που θα κάνει θα είναι να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές γνωρίζοντας ότι αυτό πιθανόν να θέσει –έστω και με τη μορφή απειλής- σε κίνδυνο την περιβόητη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας; Κι αν τους τρομάξει; Ας είμαστε όμως καλόπιστοι. Ας υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά θα επαναδιαπραγματευτεί αλλά θα ζητήσει την κατάργηση του Μνημονίου. Πως θα αντιδράσει σε μια πιθανότητα να μη βγάλει άκρη στην επαναδιαπραγμάτευση; Τι θα γίνει δηλαδή αν πάει στην Μέρκελ και εισπράξει ένα ΟΧΙ σε ό,τι ζητήσει; Θα κάνει πίσω και θα δεχτεί τους όρους του Μνημονίου ή θα πάει σε ολική ρήξη με την πηγή των Μνημονίων, δηλαδή την ΕΕ;


 Το ζήτημα δεν είναι αν θα είναι καλύτερη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ από τους άλλους. Το ζήτημα είναι πως η επαναδιαπραγμάτευση έγινε από ανάγκη ή από επιλογή η μόνη διέξοδος που μας προτείνουν όσοι θέλουν να μας κυβερνήσουν. Το γεγονός ότι θα το αποδεχτούμε είναι μια ήττα του λαού, μια ήττα που ήρθε ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας του διλήμματος μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, γιατί πολύ απλά δεν αρκεί να είσαι αντιμνημονιακός.


 Ο τρόπος με τον οποίο μπαίνει πια το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης το ζητούμενο είναι ποιος μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί καλύτερα. Ποιος την έχει μεγαλύτερη την …ικανότητα της επαναδιαπραγμάτευσης δηλαδή. Η όλη διαδικασία μοιάζει με σύγκριση σεξουαλικών επιδόσεων. Όλοι λένε ότι είναι οι καλύτεροι εραστές, όλοι πιστεύουν πως αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν καλύτερο έρωτα, όλοι γνωρίζουν τα μυστικά του οργασμού. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την επαναδιαπραγμάτευση. Και όπως στην πραγματική ζωή υπάρχουν οι κατά φαντασία εραστές, έτσι και στην μνημονιακή Ελλάδα υπάρχουν οι κατά φαντασία επαναδιαπραγματευτές. 


 Ρε άντε επαναδιαπραγματευτείτε…
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfl

Μετακομίσεις

Μετακομίσεις 
 Από το Lenin Reloaded







Το βαθύ ΠΑΣΟΚ πάει ΣΥΡΙΖΑ


 Επαφές Φωτόπουλου, Ραυτόπουλου, Κοτσακά με Κουμουνδούρου
 Β. Νεδος


 Ο κ. Γερ. Αρσένης είναι ένα πρόσωπο αμφιλεγόμενο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Αλ. Τσίπρας το γνώριζε βεβαίως αυτό· για τον λόγο τούτο και πριν από περίπου 12 ημέρες πρότεινε τον πρώην υπουργό για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού. Πίσω από τη συμβολική κίνηση που έκανε ο κ. Τσίπρας κρύβεται μια ολόκληρη στρατηγική, την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε απέκρυψε: να σκυλεύσει το ΠΑΣΟΚ. Και αν αυτή η στρατηγική είναι κατ' αρχήν προφανής στη ρητορική του κ. Τσίπρα («είμαστε το ΠΑΣΟΚ του 1981»), φαίνεται και στις υπόγειες μετακινήσεις συνδικαλιστών και προσώπων που ήταν άλλοτε ταυτισμένα με το βαθύ και, πάλαι ποτέ, κραταιό ΠΑΣΟΚ.


 Τις τελευταίες ημέρες φαίνεται ότι δίαυλο με την Κουμουνδούρου επιχειρεί να ανοίξει ο κ. Ν. Φωτόπουλος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Ο κ. Φωτόπουλος είχε διαρρήξει τους δεσμούς του με την ηγετική ομάδα του κ. Γ. Παπανδρέου εδώ και δύο χρόνια. Η ανάληψη της προεδρίας από τον κ. Βενιζέλο δεν άλλαξε πολύ τα πράγματα και οι προσπάθειες στελεχών του κόμματος να κρατήσουν τον κ. Φωτόπουλο σε τροχιά με την Ιπποκράτους έχουν αποτύχει παταγωδώς. Ο κ. Φωτόπουλος βρίσκεται σε επαφή με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά με τον κ. Τσίπρα. Είναι γνωστό ότι οι δύο άνδρες τρέφουν αμοιβαία εκτίμηση ο ένας για τον άλλον.


 Πριν από λίγους μήνες στον ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησαν και κάποια ακόμα στελέχη τα οποία είναι εμβληματικά για τον χώρο του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα συμμετέχουν ενεργά στις διεργασίες που γίνονται στο κόμμα της Αριστεράς. Το «Ρεύμα της Κοινωνικής Αριστεράς» προσχώρησε σχεδόν σύσσωμο. Μοναδική εξαίρεση ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Σιδηροδρομικών κ. Σπ. Κότσιας, ο οποίος προεκλογικά έκανε δήλωση στήριξης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον οποίο έχει προσχωρήσει, και ένα ακόμη σημαίνον στέλεχος του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος των εργαζομένων στο μετρό κ. Αντ. Σταματόπουλος. Στο «Ρεύμα» βρίσκονται επίσης οι κ. Γ. Ραυτόπουλος, Αντ. Κοτσακάς και Ιω. Γκόβας. Ο κ. Ραυτόπουλος ήταν πρόεδρος της ΓΣΕΕ στην «ηρωική εποχή» (1983 - 89). Το 1987 έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από την τρομοκρατική οργάνωση «1η Μάη». Στη «μεγάλη σύγκρουση» του 1996, ο κ. Ραυτόπουλος είχε ταχθεί με τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο. Κατά τη διετή διακυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου είχε δημοσίως εκδηλώσει την αντίθεσή του. Στους πάλαι ποτέ «τσοχατζοπουλικούς» εντάσσεται βεβαίως και ο κ. Κοτσακάς. Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και γραμματέας του οργανωτικού του ΠΑΣΟΚ από το 1989 έως και το 1993 είναι τακτικός συνομιλητής του κ. Τσίπρα. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, κάποια στιγμή εξετάστηκε το ενδεχόμενο να κατέλθει και ως υποψήφιος βουλευτής, κάτι που τελικά απορρίφθηκε. Την τριάδα του «Ρεύματος» κλείνει ο κ. Γκόβας, παλαιός συνδικαλιστής της «Πειραϊκής -Πατραϊκής», που έχει μάλιστα εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος Πάτρας με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ.


 Ενα άλλο ρεύμα που δημιουργήθηκε το 2011 από πρώην βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν η «Ενωτική Κίνηση». Τα δύο σημαίνοντα στελέχη της ήταν ο κ. Π. Κουρουμπλής και ο κ. Ν. Κοτζιάς. Ο κ. Κουρουμπλής εξελέγη βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθηνών με 53.000 σταυρούς (και μάλιστα δεύτερος στη σειρά, πίσω από την πρώτη, επίσης προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ, κ. Σοφία Σακοράφα με 71.000 σταυρούς). Ο κ. Κοτζιάς, στενός συνεργάτης παλαιότερα του κ. Θ. Πάγκαλου και αργότερα του κ. Γ. Παπανδρέου, το χρονικό διάστημα πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου είχε κάποιες συζητήσεις με τον κ. Τσίπρα, για οικονομικά και διπλωματικά θέματα. Εκτοτε πάντως δεν έχει συναντηθεί ξανά μαζί του και παραμένει εντός της «Ενωτικής Κίνησης». Εκτός από τους κ.κ. Σακοράφα και Κουρουμπλή, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ είναι και ο εργατολόγος κ. Αλ. Μητρόπουλος.


 Το τελευταίο μεγάλο στοίχημα για την Κουμουνδούρου είναι ο τρόπος με τον οποίο θα περιλάβει στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ την κ. Λούκα Κατσέλη που -πρακτικά- έχει ήδη ανακοινώσει τη συνεργασία της με το κόμμα. Στην Ιπποκράτους ανησυχούν για την κινητικότητα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο, γι' αυτό και ο κ. Βενιζέλος επιστράτευσε σε όλες τις περιφέρειες της χώρας έμπειρα στελέχη του κόμματος.
Καθημερινή


 * Με υπογραμμίσεις μόνο όσες μετακινήσεις ή επικείμενες μετακινήσεις δεν αναφέρθηκαν ήδη στο πιο πρόσφατο "Was ist ΠΑΣΟΚ;"
 * Για τις κομματικές μετακινήσεις σε επίπεδο βάσης, βλέπε έρευνα της Alco.
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly

Ο μάστορας της διγλωσσίας

Ο μάστορας της διγλωσσίας

Από το Fadomduck2 

Ενα πολύ ενδιαφέρον τετρασέλιδο, που κυκλοφόρησε μέσα στο Σαββατοκύριακο από το ΚΚΕ με τίτλο το προεκλογικό μότο "ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζουν/ μην εμπιστεύεσαι τον ΣΥΡΙΖΑ", και υπότιτλο"ΣΥΡΙΖΑ ο μάστορας της διγλωσσίας", όπου  καταγράφει τις κραυγαλέες προεκλογικές και μετεκλογικές αντιφάσεις του σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος, όπως ακριβώς αυτές προκύπτουν από τις δημόσιες τοποθετήσεις των στελεχών του. Οσοι δεν έπεσε στα χέρια σας, αξίζει να του ρίξετε μία ματιά...

ΣΥΡΙΖΑ: μάστορας στην διγλωσσία

Εγώ, ο "σαλονάτος" κι η "ντεμοντέ".

Εγώ, ο "σαλονάτος" κι η "ντεμοντέ". 
(Απόσπασμα από όναρ υπ’ αριθμόν 17.253)

 Ο άνθρωπος, μαγκίτες μου, τη βάρκα του γάμου του τη βάφει άσπρη, όπως τα λουλούδια που πρόσφερε στην καλή του, τα κουφέτα και τα ρύζια πούφαγε στο κεφάλι, την ώρα που χόρευε το χορό του Ησαΐα. Μετά από τριάντα χρόνια έγγαμου βίου –με την ίδια γυναίκα- τη βάρκα τη βλέπει κόκκινη, ενώ όλοι οι άλλοι ακόμα άσπρη. Τέλος πάντων, ας μην τα πολυλογούμε γιατί ο χώρος είναι περιορισμένος.


 Σάββατο βράδυ κι είσαι άφραγκος, τα τσιγάρα σε βγάζουν-δε σε βγάζουν κι η μαντάμ σου φτιάχνει ένα ανάλατο λαχανόριζο, έτσι για να βγάλει την υποχρέωση. Αν δεν το φας θ’ αρχίσει η μουρμούρα. Αν το φας θα αρχίσει το μποϋκοτάζ το στομάχι. Το στομάχι είναι το πιο ανόητο τμήμα του ανθρωπίνου σώματος, καθόσον άπαντα τα κρίνει από το τι του εισάγεις και δε δίνει δίφραγκο για τις συνθήκες εισαγωγής. Από το ν’ αρχίσει το γυναικείο μπούρου-μπούρου, προτιμάς να σου θυμώσει το στομάχι,. Άστο να φωνάζει, όλο και λίγο ψωμί θα του πετάξεις και θα ηρεμήσει-η γυναίκα άπαξ κι αρχίσει, δεν ηρεμεί ούτε με ποντικοφάρμακο. Το τρως λοιπόν τ’ ανάλατο και μετά βγαίνεις στο μπαλκόνι, ανάβεις έναν τσίγαρο κι αρχίσεις και σκέφτεσαι διάφορα τινά, μέχρι να σου χτυπήσει τα μάτια η νύστα και να πέσεις να κοιμηθείς, ενώ τα κουνούπια κάνουν θορυβώδες πάρτι ύπερθεν της κεφαλής σου της ξερής, που δεν καθόταν στ’ αυγά της μόνο μούθελε γάμους. Κάποια στιγμή μούριξε στην ξερή μια ροπαλιά ο Μορφέας και τόριξα στον ύπνο.


 Υπάρχουν και κάτι μουρλοί, αδελφάκι μου, που δε σέβονται τον ύπνο του άλλου, μόνο ντριιιιιν! το ρημάδι το τηλέφωνο. Είσαι με τα καλά σου, άνθρωπέ μου, δεν έχεις άλλη δουλειά να κάνεις μόνο να τηλεφωνείς δεξιά-αριστερά νυχτιάτικα; Γυρνάς πλευρό να κοιμηθείς-άσε, σκέφτεσαι, θα το καταλάβει πως ενοχλεί και θα πάρει το πρωί-αλλά αυτός το βιολί του.




 - Τι θες, βρε παλιοκερατά, τέτοια ώρα, τι ζόρι έχεις;


 - Σε ξύπνησα; Συγγνώμη, αλλά νόμιζα πως έγραφες…


 - Να σε γράψω, βρε κερατά στη λίστα με τα εγκλήματα που σχεδιάζω να κάνω; Ποιος διάολος είσαι συ, τρεις η ώρα τα ξημερώματα;


 - Ο Αλέξης ο Τσίπρας είμαι κι είπα…


 - Βρε διάολε μεταμορφωμένε, δεν το ξέρεις ότι είμαι μέλος του ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες, τι σκατά θέλεις από μένα τέτοια ώρα, οι χίλιοι διαόλοι να σε πάρουν;


 - Μου είπαν οι σύντροφοι από το Λασίθι, ότι έχεις τα κονέ με την Αλέκα και σκέφτηκα να σε πάρω να κανονίσεις μια συνάντηση μαζί της, γιατί ούτε στη γιορτή μου δεν με παίρνει για τα Χρόνια Πολλά. Το θέμα είναι σοβαρό κι εμπιστευτικό γιατί έχω να της κάνω μια σοβαρή πρόταση συνεργασίας, μακριά από τα φώτα των δημοσιογράφων.


 - Ρε σαλονάκια του κερατά, εμένα βρήκες να ξυπνήσεις εξήντα χρονών και κάτι ψιλά άνθρωπο; Τι την θέλετε εσείς τη συνεργασία με την Αλέκα, μου λες; Ντεμοντέ την ανεβάζετε, απολίθωμα την κατεβάζετε- όχι εσείς, αλλά οι δημοσιογράφοι όλων των αστικών καναλιών-και ζητάτε από τα μέλη του ΚΚΕ, να εγκαταλείψουν το Κόμμα εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την στείρα γραμμή που ακολουθεί; Τι τη θέλεις τώρα τη συνεργασία, μου λες;


 - Άκου να σου πω, ρε παράωρε. Θέλω να με βοηθήσει να καταρτίσουμε ένα πρόγραμμα άμεσης δράσης, για την ανακούφιση των εργαζομένων, είναι κακό αυτό;


 - Εδά, ρε Τσίπρα, θυμηθήκατε τους εργαζόμενους; Όταν ψηφίζατε το Μάαστριχτ, τις Λευκές Βίβλους Εργασίας, τις Λισαβόνες, τις Μπολόνιες, δεν είχατε διαβάσει τα ψιλά γράμματα; Και γιατί έρχεστε τώρα σε μας; Τόσα χρόνια κολιγιά με τους Παναγοπουλαίους, τους Παπασπύρους και τα λοιπά συνδικαλιστικά πρωτοπαλίκαρα του ΠΑΣΟΚ, δεν σας βοηθάνε τώρα;


 - Που να φανταστούμε, ότι θα φτιάχνατε το ΠΑΜΕ και θα τραβάγατε μόνοι σας, ενάντια σ’ όλους; Έχετε τάσεις απομονωτισμού, αυτό παραδέξου το. Εκεί μέσα όλοι μαζί θα σπρώχναμε προς τ’ αριστερά…


 - Γιατί τόσα χρόνια τι λέγατε στον κόσμο, ότι πάτε δεξιά; Για πες μου, ρε σαλονάτε αριστερέ, τόσα χρόνια με το δικό σας τον Γρηγόρη στην ΟΛΜΕ, τι κέρδισαν οι καθηγητάδες; Από τότε που έκανες τις καταλήψεις κι ύστερα, πες μου, πότε έστω κι ένας, ΕΝΑΣ, δικός σας, βγήκε μπροστάρης σε μια απεργία σ’ ένα σχολείο να περιφρουρηθεί η απεργία;


 - Αφού οι καθηγητές κι οι άλλοι εργαζόμενοι δεν τις θέλουν τις απεργίες, τι να κάνουμε, με το ζόρι γίνεται παντρειά; Δεν το καταλαβαίνετε, ότι οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν άλλο οικονομικά; Δεν τις θέλουν πια τις απεργίες.


 - Και δε μου λες, κύριε Αλέξη, εντάξει. Οι εργαζόμενοι δεν τις θέλουν τις απεργίες, ωραία. Τότε εσείς στην ΟΛΜΕ, γιατί ψηφίζετε ΥΠΕΡ και δεν λέτε εκεί στο ΔΣ της αυτές τις αρλούμπες που λες σε μένα; Και στη Χαλυβουργική που θέλουν την απεργία κι απεργούν τόσους μήνες, γιατί το κάνετε γαργάρα το θέμα;


 - Α, στη Χαλυβουργική έχετε πιάσει όλα τα πόστα και δεν αφήνετε άλλο άνθρωπο ν’ ανασάνει…


 - Κι είπατε τώρα που έχετε plenty of fresh air με το 17%, που ποιος ξέρει που θα σας το πάνε, ας κάνουμε και μια πρόταση κυβερνητικής συνεργασίας με το ΚΚΕ. Αυτοί θα πουν ΌΧΙ και θα χάσουν και τους ψήφους, όσων δεν ξέρουν τη διαφορά ανάμεσα στο ‘αριστερός’ και το ‘κομμουνιστής’. Έτσι δεν είναι, Αλέξη; Αυτό δεν είναι πολιτική αγυρτεία; Η άγρα ψήφων, με οποιοδήποτε τίμημα;


 - Όχι και με οποιοδήποτε τίμημα. Για αυτό σε θέλω, να μεταφέρεις στην Αλέκα την πρόθεσή μου να σας προσφέρω το Υπουργείο Άμυνας, Εργασίας, Εσωτερικών και Παιδείας και συζητάμε και το ενδεχόμενο να πάρετε και το Δικαιοσύνης…


 - Σιγά, ρε σαλονάτε. Και τι θα δώσετε στον Κουβέλη και το ΠΑΣΟΚ; Άκουσε να δεις καλόπαιδο. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ούτε Γαλλία ούτε Ιταλία. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τις αρχές του για Υπουργεία. Τι ποσοστό παίρνουν οι πρώην κομμουνιστές στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία; Πες στους πάτρωνές σου ότι τέτοια ποσοστά για το ΚΚΕ εδώ στην Ελλάδα δεν θα δουν. Μόνο αν-και με τη δική σας σιωπή και συναίνεση- βρουν τρόπο και το βγάλουν εκτός νόμου. Αλλά τότε να σου πω, ότι θα έχει ξεβρακωθεί όλη η, δήθεν, δημοκρατική Ευρώπη κι εσείς μαζί. Και κάτι τελευταίο, σαλονάτε. Πες σ’ αυτούς που σας σιγοντάρουν ότι οι ρίζες του ΚΚΕ είναι βαθιά ριζωμένες στο ελληνικό χώμα. Από τον Κρούστα μέχρι τον Έβρο, τα χώματα της πατρίδας μας τάχουμε βάψει με αίμα κομμουνιστών. Μη νομίζεις ότι η ταξική πάλη έχει να κάνει με ένα στιγμιαίο εκλογικό αποτέλεσμα, χρειάζεται μακρόπνοος αγώνας. Και μην ξεχάσεις, Αλέξη Τσίπρα, το τέλος του Καρατζαφέρη. Μόλις τέλειωσε η αποστολή του, τον έστυψαν σαν λεμονόκουπα και τον πέταξαν στα αζήτητα της Ιστορίας. ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ, όταν σε παινεύουν, Αλέξη.


 …..Πω, πω, τι ιδρώτας είναι τούτος; Ξημέρωσε; Και που στο διάολο είναι ο σαλονάτος;


 Υ.Γ Ο υπολογισμός των ονείρων γίνεται με βάση το πόσα όνειρα βλέπω κάθε βράδυ. Τέσσερα κατουρήματα, πέντε όνειρα, μερικά της κακιάς ώρας, όπως το παραπάνω. Έχω, ενίοτε και όνειρα πονηρά, με θηλυκά…Φάτε μάτια ψάρια.Καλή μέρα σας. 
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Ρωμύλος

Πλυντήριο» εργατοπατέρων

Πλυντήριο» εργατοπατέρων 

Μπροστά στις εκλογές οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός πρέπει να δουν πίσω από τις εντυπωσιακές φράσεις των διαφόρων κομμάτων την ουσία της πολιτικής τους. Και αυτή αφορά και τη στάση που κρατούν συνδικαλιστικά στελέχη και παρατάξεις στους χώρους δουλειάς.


 Εκεί όπου οι εργαζόμενοι παλεύουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να ζήσουν την οικογένειά τους. Εκεί όπου κάθε μέρα, κάθε ώρα, η ταξική σύγκρουση καθορίζει τη ζωή της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Εκεί, όπου τα μνημόνια, οι αντεργατικοί νόμοι γίνονται πράξη και καταδικάζουν στην εξαθλίωση, στην πείνα, στην ανεργία.


 Πώς αλλιώς δηλαδή μπορεί να κριθεί ένα πολιτικό κόμμα, αν δεν κριθεί και από τη στάση που κρατούν τα συνδικαλιστικά του στελέχη σε αυτούς τους χώρους, από το εάν με τη στάση τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργατών ή τους καταδικάζουν στην ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία και τελικά την υποταγή και την απογοήτευση; Αυτό που έχει καθιερωθεί να λέγεται κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός είναι από τα κύρια ζητήματα που πρέπει να απασχολεί τις εργατικές λαϊκές οικογένειες για να βγάζει συμπεράσματα για το τι καπνό φουμάρει κάθε κόμμα και πού το πάει.


 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1ο:


 Μόλις προχτές η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΓΕΝΟΠ (Ομοσπονδία Εργαζομένων στη ΔΕΗ) αποφάσισε να υπογράψει ΣΣΕ που αποδέχεται τους μνημονιακούς νόμους για τη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 35% και την κατάργηση της μονιμότητας στις πρώην ΔΕΚΟ (μεταξύ αυτών και η ΔΕΗ).


 Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη στάση των παρατάξεων που υπηρετούν τη γραμμή της ταξικής υποταγής ήταν η συνεδρίαση του ΔΣ της Ενωσης Τεχνικών ΔΕΗ (το μεγαλύτερο σωματείο με 5.500 μέλη), που προηγήθηκε του ΔΣ της ΓΕΝΟΠ.


 Σε αυτή τη συνεδρίαση σύσσωμη η ΣΑΔ (πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ), 12 από τα 14 μέλη της ΠΑΣΚΕ και ένα από τα εννέα μέλη της ΔΑΚΕ καταψήφισαν την πρόταση της «Αγωνιστικής Συνεργασίας» (συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ) να απορριφθεί αυτή η ΣΣΕ. Ο,τι προσχήματα κι αν χρησιμοποίησαν για να δικαιολογήσουν τη θέση τους, η ουσία είναι ότι στήριξαν μια συλλογική σύμβαση που χτυπά τους εργαζόμενους.


 Με απλά λόγια, όλοι οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο τους έκαναν αποδεκτά όσα αντεργατικά προβλέπει το μνημόνιο.


 Αναλόγως στο ΔΣ της ΓΕΝΟΠ το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε από τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για να στηρίξουν αυτή τη ΣΣΕ είναι η λογική που λέει ότι «έτσι γλιτώνουμε από τα χειρότερα»! Και εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα «τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει από την απόλυση;».


 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2ο:


 Οι παρατάξεις της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΡΙΖΑ) και της ΠΑΣΚΕ στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΟΙΥΕ) αυτήν την περίοδο καλλιεργούν το έδαφος για τη «νομιμοποίηση» των εργοδοτικών απαιτήσεων και στον κλάδο του εμπορίου.


 Η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ διατυπώνει αιτήματα τα οποία διαμορφώνει με κριτήριο τις ανάγκες των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων (σε συνάντηση με τους εργοδότες δήλωσε πως παίρνει υπόψη της τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις).


 Εχει διαγράψει οριστικά τη λογική της αγωνιστικής διεκδίκησης, καλλιεργώντας τη λογική του «διαλόγου» με την εργοδοσία.


 Ετσι, διαμορφώνεται μια αντίληψη ότι η διεκδίκηση σημαντικών ζητημάτων όπως η ΣΣΕ δεν απαιτεί συλλογικό αγώνα, αλλά είναι μια υπόθεση κορυφών όπου οι εργαζόμενοι παρακολουθούν ως απλοί και άπρακτοι θεατές. Αυτές οι πλειοψηφίες στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου βάζοντας εμπόδια στην αγωνιστική αφύπνιση και στην οργάνωση της ταξικής πάλης.


 Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ίσως πρόκειται για δύο περιστατικά. Ομως, τα παραδείγματα είναι πολλά. Τα ζουν οι ίδιοι οι εργάτες στους χώρους δουλειάς. Που μέσα στο κίνημα, όπου πλειοψηφούν παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ με αυτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, υπογράφουν τη μία μετά την άλλη τις συμβάσεις που περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών ή άλλες αντεργατικές αποφάσεις.








Αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό τομέα δεν είναι τυχαία. Οπως τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε πλυντήριο εργατοπατέρων που δραστηριοποιούνταν σε πρωτοκλασάτες θέσεις στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. 


Ο Αντώνης Κοτσακάς, πρώην κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, θεωρείται ο «οργανωτικός νους του νέου ΣΥΡΙΖΑ» («ΕΘΝΟΣ» 20.5.2012) που «κινητοποίησε παλιούς συνδικαλιστές, μέχρι και πρώην μέλη του ΚΣ της νεολαίας ΠΑΣΟΚ». 


Ο Γιώργος Ραυτόπουλος, πρώην κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα, που προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται πως έχει «ουσιαστική συμβολή στην ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ» («ΕΘΝΟΣ» 20.5.2012). 


Ο Π. Κουρουμπλής, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, εντάχθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο εργατολόγος Β. Μητρόπουλος, επίσης πρώην ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Που απλά εξηγούν το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δυνατόν να λέει στο λαό ότι θα κάνει «αναδιανομή του πλούτου», χωρίς να συγκρουστεί με την εργοδοσία και το κράτος της και την ίδια ώρα στα συνδικάτα τα στελέχη του να παίζουν το ρόλο του υπασπιστή της εργοδοσίας...






Πηγή: Ταξική αντεπίθεση


 Αναρτήθηκε από Praxis red  

Στις 18 Ιούνη

Στις 18 Ιούνη
Πλέον, στις 17 Ιούνη δεν κρίνεται ποια κυβέρνηση θα έχουμε, όπως συνέβαινε στι 5/5. Σε αυτές τις εκλογές, οι ηγεσίες των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων έχουν ΗΔΗ συμφωνήσει και με την ντόπια πλουτοκρατία (σε αστικές εφημερίδες διαβάζει κανείς για μοικτές δημόσιες συναντήσεις αυτών των ηγεσιών με φυσικά πρόσωπα της ντόπιας ολιγαρχίας του πλούτου), αλλά και με διεθνείς μηχανισμούς (οι περιοδείες σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, αυτόν τον σκοπό είχαν και όχι αυτά που λένε στους … ιθαγενείς), ανάλογα με την σειρά που θα εκλεγούν τα κόμματα από την ψήφο του ελληνικού λαού, να έχουμε και την … ανάλογη κυβέρνηση.
Με πιο απλά λόγια, ανάλογα με το ποιος θα είναι πρώτος ή δεύτερος (ΝΔ ή ΣΕΚΜ), καθώς και την δύναμη που θα έχουν Βενιζέλος, Καμμένος, Κουβέλης, θα έχουμε κυβέρνηση “κεντροδεξιά” ή “κεντροαριστερή”.
 Το πιο πιθανό είναι ακόμα και να έχει επιλεγεί κι ο … πρωθυπουργός !
Άρα, τα ερωτήματα για τις 18 του Ιούνη, είναι:
- Τι να περιμένει ο κόσμος που έχει δει τα τελευταία 2 και πάνω χρόνια τους μισθούς και τις συντάξεις του να μειώνονται δραματικά ;
- Τι θα γίνει με την τεράστια ανεργία που μαστίζει κυρίως τους νέους ;
- Τι θα γίνει με την εγκληματικότητα που παίρνει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις και που την κρύβουν επιμελώς, κυρίως τα ΜΜΕ (τέλος πάντων), αναφερόμενοι μόνο στις κλοπές και ληστείες, που κάνουν δικοί μας και ξένοι. Εγώ, μιλάω για την μάστιγα των ναρκωτικών, την πορνεία, την εκμετάλλευση αδύναμων ανθρώπων (ακόμα και μικρών παιδιών) !
Και, η αλήθεια είναι, ότι πολλοί συμπατριώτες μας, έχουν παρασυρθεί από τα παραμύθια και τις αυταπάτες που μας σερβίρουν οι ηγεσίες των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων και νομίζουν ότι με τον έναν ή τον άλλον, θα καλυτερεύσει η ζωή του !
Θέλω από δω, να εκφράσω μια εντελώς προσωπική άποψη:
 Ειλικρινά, με αφήνει ως ένα σημείο εντελώς αδιάφορο το εκλογικό αποτέλεσμα της 17 Ιούνη !
 Εκείνο που με τρομάζει στην κυριολεξία είναι η σκέψη μήπως η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ που θα πάρουν τα λαϊκά στρώματα (κυρίως εκείνα που θα στηρίξουν με την ψήφος τους το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ, το ΣΕΚΜ και άλλους παρόμοιους “αριστερούς” σχηματισμούς) από την ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια ή και ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ πολιτική που θα εφραμοστεί ας πούμε από μια “κεντροαριστερή” κυβέρνηση τα οδηγήσει σε λάθος κατεύθυνση !
Ήδη κάποιοι ή μάλον ΟΛΟΙ πλέον, μιλάνε για κατάργηση (ΠΡΟΣΟΧΗ) άρθρων του 2ου Μνημόνιου !
 Ξέρετε γιατί ;
 Μα γιατί, το 1ο Μνημόνιο ΔΕΝ έληξε ακόμα !
 Ορισμένα μέτρα του Πρώτου Μνημονίου θα παρθούν ακόμα και το 2014 !
 Ίσως και το 2015 !
 Έτσι, ακόμα και ΟΛΟ το 2ο Μνημόνιο να καταργηθεί, ο λαός να μην περιμένει να αλλάξει η ζωή του ούτε κατά κεραία !
Μόνο με την ΑΚΥΡΩΣΗ ΟΛΩΝ των Μνημονίων και των Εφαρμοστικών Νόμων, του Μεσοπρόθεσμου και των Δανειακών Συμβάσεων – όπως μιλάει το ΚΚΕ ότι θα καταθέσει σχετικό Νόμο μόλις ανοίξει η νέα Βουλή – θα δει άσπρη μέρα ο λαός μας.
Μόνο με τον καθημερινό Αγώνα του λαού μας, θα ανοίξουν δρόμοι για τη ζωή μας.
 Μόνο έτσι θα δούμε καλύτερες μέρες.
Κι αυτό, εγγύηση για να το δούμε, θα είναι να αναδείξουν  οι κάλπες ένα ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ !

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 - Συνέντευξη του Μάκη Παπαδόπουλου VIDEO

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012 - Συνέντευξη του Μάκη Παπαδόπουλου

Μια πολύ καλή και αναλυτική συνέντευξη του μέλους της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ Μάκη Παπαδόπουλου στον Ν.Νικολόπουλο.

Καμένη Γή" ... θα παραλάβουμε

Καμένη Γή" ... θα παραλάβουμε

Γνώριμα κόλπα

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έκοψε λάσπη» απ' τα μεγαλεπήβολα περί καταγγελίας του μνημονίου είναι κάτι ήδη γνωστό. Σταδιακά όμως αρχίζει να «δουλεύει» και το άλλοθί του, αλλά δεν πρωτοτυπεί καταφεύγοντας στο παλιό γνωστό περί «καμένης γης».

Ο Δ. Παπαδημούλης δήλωσε χτες στον «ΣΚΑΪ»: «Οταν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει από το 4,5 στο 17% οφείλει με αίσθημα ευθύνης να επεξεργαστεί περισσότερο το πρόγραμμά του (...) να δημιουργήσει τη γέφυρα ανάμεσα στο θέλω και στο μπορώ. Η πραγματικότητα είναι ότι τα δύο τελευταία χρόνια με το μνημόνιο 1 και 2 έχουν δέσει την οικονομίας μας και τη χώρα μας χειροπόδαρα και για αυτό χρειάζεται πολλή δουλειά με οικονομολόγους, διεθνολόγους, με νομικούς που ξέρουν από διεθνείς συμβάσεις για να βάλει σε μια σειρά τις ενέργειες που απαιτούνται»...


Και ο Π. Σκουρλέτης στο «Ράδιο 9»: «Αν λοιπόν αυτά που εγώ προσπαθώ να σας παρουσιάσω αμφισβητούνται, θα έπρεπε πολύ περισσότερο να τεθούν ως ερωτήματα σε αυτούς οι οποίοι εφαρμόζουν δύο χρόνια την μνημονιακή πολιτική και μας έχουν φτάσει σ' αυτό το αδιέξοδο (...) Βεβαίως δεν είναι τα πράγματα ρόδινα. Δεν μπορούμε με ένα ραβδάκι την επομένη των εκλογών να αλλάξουν και ούτε υποσχόμαστε λαγούς με πετραχήλια».

Οταν βεβαίως στριμώχνονται καταφεύγουν σε αστείες δικαιολογίες. Οπως του Γ. Βαρεμένου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που δήλωσε στον ρ/σ «Βήμα»: «Εδώ μιλάμε και για αχαρτογράφητα νερά. Δεν ξέρουμε ούτε γιατί πρέπει ακριβώς να προετοιμαστούμε. Δεν ξέρουμε ακριβώς». 'Η του Π. Σκουρλέτη, που κληθείς να σχολιάσει δήλωση του Β. Πριμηκήρη περί πιστωτικού γεγονότος, δήλωσε «ο αγαπητός Βασίλης (...) δεν είναι υποχρεωμένος να απαντά σε όλα με λεπτομέρειες»! 'Η του Γ. Μηλιού («Real fm») «μην το παίρνετε τοις μετρητοίς»...

 Από τον Ριζοσπάστη

Η "αριστερά" των εφοπλιστών

Η "αριστερά" των εφοπλιστών 

Η "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ 














«Ένα καινούριο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πιέσει και να έχει μισθούς αλληλεγγύης που να μην έχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις (...) Μέρος μιας αριστερής πολιτικής είναι να έχουμε μισθούς που να μπορούμε να τους δικαιολογήσουμε»!


 Αυτά «τα ωραία» ανέφερε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, συμπληρώνοντας μάλιστα τα όσα είχε πει λίγο πριν ο Μάνος Ματσαγκάνης, υποψήφιος βουλευτής της ΔΗΜΑΡ σε συζήτηση με τους Μπ. Παπαδημητρίου και Α. Πορτοσάλτε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ.


 Τι είχε πει ο Μ. Ματσαγκάνης; Είχε σημειώσει ότι για έναν «ερευνητή σε πανεπιστήμιο» ο μισθός είναι «2.100 ευρώ», ενώ στο πλοίο «ο μάγειρας πληρώνεται 3.500 ευρώ το μήνα»! Μάλιστα, το πήγε και πάρα πέρα λέγοντας το εξωφρενικό ότι ο μάγειρας «πληρώνεται και όταν το πλοίο δεν είναι στη θάλασσα, που συνήθως δεν είναι στη θάλασσα και κάνει στη ζούλα διάφορα άλλα πράγματα»! «Αυτό οφείλεται - συνέχισε - στο ότι το συγκεκριμένο συνδικάτο, το οποίο είναι γνωστό, έχει καταφέρει πιέζοντας να αποσπάσει τέτοιου μεγέθους παραχωρήσεις από την εργοδοσία, που ναι μεν έχει βολέψει σε βαθμό κάπως υπερβολικό τα μέλη του, αλλά επίσης έχει διώξει θέσεις εργασίας από την Ελλάδα (...) Οι εφοπλιστές μας (...) δεν μπορείς να τους πεις κάτι όταν σου λένε, κοίταξε να δεις εγώ δεν μπορώ να πληρώνω 3.500 ευρώ έναν μάγειρα που κάθεται τα τρία τέταρτα του χρόνου και το συνδικάτο του κάνει απεργία κάθε τρεις και λίγο. Δε γίνεται. Θα πάω σε μια χώρα που είναι φθηνότεροι οι μισθοί και κυρίως η δουλειά γίνεται με ποιοτικό τρόπο και υπάρχει μια μεγαλύτερη σταθερότητα στις εργασιακές σχέσεις»!


 Καταρχήν ο μισθός του μάγειρα δεν είναι 3.500 ευρώ. Πρόκειται για χοντροκομμένο ψέμα το οποίο λέει όπου βρεθεί και σταθεί ο εφοπλιστής και πρόεδρος των ακτοπλόων εφοπλιστών, Απ. Βεντούρης, και τώρα το αναπαράγουν αμάσητο οι δύο εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ. Ο μισθός του α' μάγειρα στα πλοία της ακτοπλοΐας είναι 1.512,15 ευρώ, ποσό στο οποίο έχουν ενσωματωθεί και οι κυριακάτικες αργίες. Που σημαίνει ότι ο καθαρός μισθός είναι πιο κάτω. Και λέμε στα πλοία της ακτοπλοΐας, γιατί μάγειρας Ελληνας - που να έχει, δηλαδή, συγκροτημένα δικαιώματα - δεν υπάρχει ούτε για δείγμα στα ποντοπόρα πλοία εδώ και χρόνια και από πέρσι οι Ελληνες μάγειροι εξαφανίστηκαν και από τα κρουαζιερόπλοια μετά την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης (γέννημα της Συνθήκης του Μάαστριχτ) για την απελευθέρωση των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών.


 Δεύτερον, τα όσα δηλώνουν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ο υποψήφιος βουλευτής της ΔΗΜΑΡ ξεπερνούν σε δουλικότητα απέναντι στο κεφάλαιο και στη συγκεκριμένη περίπτωση τους εφοπλιστές, ακόμα και τους πιο «πιστούς» τους υπηρέτες, όπως ο Αδ. Γεωργιάδης, ο οποίος από τη θέση του υφυπουργού Ναυτιλίας του ΛΑ.Ο.Σ. στην τρικομματική κυβέρνηση, στις 2 Φλεβάρη έχε φτάσει ξεδιάντροπα να δώσει στους ναυτιλιακούς συντάκτες πίνακα όπου συγκρίνονταν οι μισθοί των «ακριβών» Ελλήνων μαγείρων με τους μισθούς «των φτηνών» και «ανταγωνιστικών», κατά τον Γεωργιάδη, Φιλιππινέζων μαγείρων! Βέβαια, η διαφορά εδώ είναι ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ αντί «για φτηνούς και ανταγωνιστικούς εργάτες» κάνουν λόγο για «μισθούς αλληλεγγύης» και «μισθούς που να μπορούμε να τους δικαιολογήσουμε»! Ορίστε πώς εξαπατούν τους εργαζόμενους. Ας τους χαίρονται, λοιπόν, και αυτούς και τα κόμματά τους οι εφοπλιστές και όλοι οι πλουτοκράτες.




 Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη (http://www.rizospastis.gr/)




 Σχόλιο Aristera sti Mitilini: Οι κ.κ. "αριστεροί" μην ξεχνάμε ότι αυτά τα δήλωναν από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ. Έπρεπε λοιπόν τα λεγόμενά τους να είναι αποδεκτά από τον ιδιοκτήτη του σταθμού τον εφοπλιστή κ. Αλαφούζο. Και μόνο έτσι μπορεί να έρθει "πρεσβεύοντας" (και) τα εφοπλιστικά συμφέροντα μπορεί να γίνεις αρεστός και από "μπαχαλάκιας", όπως σε αποκαλούσαν, να γίνεις ... "ελπίδα για τη χώρα"...








Πηγή: Aristera sti Mitilini


 Αναρτήθηκε από Praxis red  

"ή, ανειρήνευτη ταξική πάλη, ή, ταξική συνεργασία, υποταγή και εξαθλίωση για τον λαό. Αυτό είναι σήμερα το πραγματικό δίλλημα"

"ή, ανειρήνευτη ταξική πάλη, ή, ταξική συνεργασία, υποταγή και εξαθλίωση για τον λαό. Αυτό είναι σήμερα το πραγματικό δίλλημα" 

 
  Σε πρόσφατο κεντρικό του σχόλιο, το ηλεκτρονικό «ΒΗΜΑ»,  έγραφε: 
«Ζούμε σε ένα αποτυχημένο, πτωχευμένο κράτος και συγκροτούμε ένα παραπαίον έθνος, χωρίς προσανατολισμό και στόχο, με την ταυτότητα διχασμένη και την πίστη κλονισμένη.
 Και η συνείδησή μας επίσης είναι συγχυσμένη...
 ...Ετσι εξηγείται κι ο τρέχων πολιτικός κατακερματισμός»,  και κατέληγε με την ανάγκη να υπάρξει «ένα νέο εθνικό αφήγημα για την Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών... Οσο αυτό δεν ορίζεται με αξιοπιστία, όσο δε γράφεται το νέο εθνικό αφήγημα, ούτε προσδοκίες μπορούν να οικοδομηθούν, ούτε ελπίδες να επικρατήσουν».


 Ολοφάνερη είναι η ανησυχία της ναυαρχίδας της αστικής ενημέρωσης, καθώς η δικομματική εναλλαγή ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει, η καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και τα περιθώρια της αστικής τάξης για παραχωρήσεις και ελιγμούς είναι ανύπαρκτα.


 Ολοφάνερη, όμως και η επιχείρηση χειραγώγησης της λαϊκής συνείδησης. Για να παραμείνει παγιδευμένη σε μια αταξική, επιδερμική και ρηχή θεώρηση των πραγμάτων. Να μην αποκτήσει ριζοσπαστικό και ανατρεπτικό χαρακτήρα η ψήφος - μετέωρο βήμα της 6ης Μάη. Για να εγκλωβισθεί στην προωθούμενη ήδη αναπαλαίωση του αστικού πολιτικού συστήματος και την αντικατάσταση του δικομματισμού, από τον προετοιμαζόμενο εντατικά διπολισμό της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς - αριστεράς.


 Για να γίνει αυτό, όμως, με όρους αξιοπιστίας, διάρκειας και κυρίως ασφάλειας, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του συστήματος, πρέπει να υπάρξει κι «ένα νέο εθνικό αφήγημα», για να οικοδομηθούν προσδοκίες κι ελπίδες, όπως τονίζει  «ΤΟ ΒΗΜΑ». Κι εδώ, αρχίζουν τα δύσκολα, ή, μάλλον, τα ακατόρθωτα, για τους κάθε λογής δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς εκπροσώπους της αστικής τάξης...


...Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης, δεν μπορούν να βρουν «εθνικό αφήγημα»....γιατί αποδεδειγμένα, ο σύγχρονος καπιταλισμός, είναι βαθιά αντιλαϊκός και απάνθρωπος, αντιδραστικός και παρασιτικός, φιλοπόλεμος και επικίνδυνος, σάπιος μέχρι το κόκαλο. Και δεν αλλάζει, παρά μόνο προς το χειρότερο, όσο κι αν τον εξωραΐζουν οι κ.κ. Τσίπρας, Κουβέλης και Βενιζέλος ή οι διάφοροι Ολάντ, Μελανσόν και Γκίζι.
Το μόνο, υπαρκτό σήμερα αφήγημα είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, για τη Λαϊκή Εξουσία και διακυβέρνηση, στηριγμένη σε μια παντοδύναμη Λαϊκή Συμμαχία, με επικεφαλής την εργατική τάξη...


...Το αφήγημα του ΚΚΕ, όμως, δεν είναι εθνικό, αλλά βαθιά εργατικό και λαϊκό. Γι' αυτό, ίσως, «ΤΟ ΒΗΜΑ» ...αγνοεί την ύπαρξή του. Το ΚΚΕ επιμένει αμετανόητα και παλεύει καθημερινά για την πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων... Το αφήγημά του ΚΚΕ, η πολιτική και καθημερινή του τακτική και δράση στηρίζεται και απαντά στην πραγματική αντίθεση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας:
Ή, με την εργατική τάξη και το λαό, ή, με τα μονοπώλια και την αστική τάξη. Ή, με την ανειρήνευτη ταξική πάλη, την πολιτική ρήξης και σύγκρουσης με τα εγχώρια μονοπώλια και την ΕΕ ή με την ταξική συνεργασία και υποταγή...


...Οι εξελίξεις από τις 18 Ιούνη και μετά, μαζί και ο βαθμός υλοποίησης των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων, θα κριθούν, πρώτα και κύρια, στα χαρακώματα των αγώνων και της ταξικής πάλης, στα εργοστάσια και τους τόπους δουλειάς. Οπως ακριβώς έγινε και μέχρι σήμερα. Και καθοριστικό ρόλο παίζει η δύναμη του ΚΚΕ.  Και η εκλογική,  κοινοβουλευτική....


...Αυτή είναι η αλήθεια. Και δεν την γνωρίζουμε μόνον εμείς, αλλά και η αστική τάξη με τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της, οι σύμμαχοί της σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, ανεξαρτήτως ταμπέλας και δύναμης. Θέλουν όλοι τους να απαλλαγούν από το ΚΚΕ. Κι από τη στιγμή, που το ΚΚΕ,  δεν «τσίμπησε» στο δόλωμα της «κυβερνώσας Αριστεράς», ένας μόνο δρόμος τούς απόμεινε. Η αποδυνάμωσή του, το τσάκισμά του και, μάλιστα, τώρα, στην εκλογική μάχη της 17ης Ιούνη... *




...Αυτός είναι ο μεγάλος στόχος τους και είναι στο χέρι των κομμουνιστών, των ΚΝιτών, των φίλων και οπαδών του Κόμματος, των ριζοσπαστών και αγωνιστών, όλων όσοι σήμερα αισθάνονται βαριά τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής και προσβλέπουν στο ΚΚΕ, να τους δώσουν την πρέπουσα απάντηση,  και μάλιστα, πληρωμένη.


Με ψήφο στο ΚΚΕ

Δ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ-Γ.ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ -Ρ ΔΟΥΡΟΥ και το κακό....συναπάντημα!!!!

Δ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ-Γ.ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ -Ρ ΔΟΥΡΟΥ και το κακό....συναπάντημα!!!!

Γνώριμα κόλπα...

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «έκοψε λάσπη» απ' τα μεγαλεπήβολα περί καταγγελίας του μνημονίου είναι κάτι ήδη γνωστό. Σταδιακά όμως αρχίζει να «δουλεύει» και το άλλοθί του, αλλά δεν πρωτοτυπεί καταφεύγοντας στο παλιό γνωστό περί «καμένης γης».

Ο Δ. Παπαδημούλης δήλωσε χτες στον «ΣΚΑΪ»: «Οταν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει από το 4,5 στο 17% οφείλει με αίσθημα ευθύνης να επεξεργαστεί περισσότερο το πρόγραμμά του (...) να δημιουργήσει τη γέφυρα ανάμεσα στο θέλω και στο μπορώ. Η πραγματικότητα είναι ότι τα δύο τελευταία χρόνια με το μνημόνιο 1 και 2 έχουν δέσει την οικονομίας μας και τη χώρα μας χειροπόδαρα και για αυτό χρειάζεται πολλή δουλειά με οικονομολόγους, διεθνολόγους, με νομικούς που ξέρουν από διεθνείς συμβάσεις για να βάλει σε μια σειρά τις ενέργειες που απαιτούνται»...

Και ο Π. Σκουρλέτης στο «Ράδιο 9»: «Αν λοιπόν αυτά που εγώ προσπαθώ να σας παρουσιάσω αμφισβητούνται, θα έπρεπε πολύ περισσότερο να τεθούν ως ερωτήματα σε αυτούς οι οποίοι εφαρμόζουν δύο χρόνια την μνημονιακή πολιτική και μας έχουν φτάσει σ' αυτό το αδιέξοδο (...) Βεβαίως δεν είναι τα πράγματα ρόδινα. Δεν μπορούμε με ένα ραβδάκι την επομένη των εκλογών να αλλάξουν και ούτε υποσχόμαστε λαγούς με πετραχήλια».

Οταν βεβαίως στριμώχνονται καταφεύγουν σε αστείες δικαιολογίες. Οπως του Γ. Βαρεμένου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που δήλωσε στον ρ/σ «Βήμα»: «Εδώ μιλάμε και για αχαρτογράφητα νερά. Δεν ξέρουμε ούτε γιατί πρέπει ακριβώς να προετοιμαστούμε. Δεν ξέρουμε ακριβώς». 'Η του Π. Σκουρλέτη, που κληθείς να σχολιάσει δήλωση του Β. Πριμηκήρη περί πιστωτικού γεγονότος, δήλωσε «ο αγαπητός Βασίλης (...) δεν είναι υποχρεωμένος να απαντά σε όλα με λεπτομέρειες»! 'Η του Γ. Μηλιού («Real fm») «μην το παίρνετε τοις μετρητοίς»...

... για να εγκλωβίσουν το λαό

Οι υποσχέσεις τους μοιάζουν πια με «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομος». Ο Γ. Δραγασάκης το είπε καθαρά. Πολιτική και όχι νομική καταγγελία του μνημονίου. Και σύμφωνα με τον Δ. Παπαδημούλη, αυτή είναι η επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο Γ. Δραγασάκης είναι επικεφαλής μιας επιτροπής με ειδικούς οικονομολόγους, καθηγητές πανεπιστημίων, νομικούς και ο λόγος του έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και νομίζω ότι οι χτεσινές του δηλώσεις είναι μια επιπλέον απόδειξη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δουλεύουμε σοβαρά, με σχέδιο, με επιχειρήματα, με ευθύνη. Ωριμάζουμε και προσπαθούμε να διατυπώσουμε έναν πιο πειστικό και τεκμηριωμένο λόγο».

Κατόπιν ώριμης σκέψης δηλαδή αποφάσισαν ότι το μνημόνιο δεν καταγγέλλεται και πως ακόμα κι αν κάποιοι νόμοι καταργηθούν, αυτοί θα αντικατασταθούν με άλλους, εξίσου αντιλαϊκούς. «Φυσικά, γιατί μας ενδιαφέρει το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα», ήταν η σχετική απάντηση του Δ. Παπαδημούλη.

Αλλωστε, και ο Π. Σκουρλέτης, όταν ρωτήθηκε αν θα ζητήσουν αντίτιμο για τις τηλεοπτικές άδειες, επικαλέστηκε τη σχετική πρόβλεψη του δεύτερου μνημονίου: «Μέσα στο μνημόνιο Νο2 προβλέπεται ένα έσοδο από τη χρήση των δημοσίων συχνοτήτων»...

Τέλος, σε ό,τι αφορά τις πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες ορέγονται να συγκυβερνήσουν, η απάντηση του Γ. Βαρεμένου, αν θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ, ήταν: «Για κυβερνητική συνεργασία σας απαντώ, όχι. Ομως, αν θέλετε την πρόβλεψή μου, η οποία δεν είναι μόνο πρόβλεψη, κυβέρνηση θα σχηματιστεί οπωσδήποτε. Σε τρίτες εκλογές δεν πρόκειται να πάμε».

Να τους προλάβει ο λαός

«Καταρχάς η κ. Μέρκελ βρίσκει και κάνει, διότι αισθάνομαι βαθιά προσβεβλημένη ως Ελληνίδα, όταν ακούω από το στόμα του πρώην υπουργού Οικονομικών και αρχηγού κόμματος να καταγγέλλει εκ των υστέρων όχι την τρόικα, αλλά εργοδοτικά συμφέροντα λες και είναι κανένας συνδικαλιστής φοιτητικής παράταξης (...) Εμείς ποτέ δεν προκρίναμε μονομερή ενέργεια γιατί δεν είμαστε τζάμπα μάγκες»...

Τα παραπάνω δήλωσε η Ρ. Δούρου, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στον «ΣΚΑΪ». Κι επειδή, λένε, είναι «μάγκες», και τους δανειστές θα ικανοποιήσουν και τη μεγαλοεργοδοσία θα έχουν στα όπα - όπα - σ' αυτήν κλείνει το μάτι η κ. Δούρου δηλώνοντας προσβεβλημένη για όσα είπε ο Ε. Βενιζέλος - και στο λαό θα εξασφαλίσουν ευημερία! Γνωρίζουν, βέβαια, ότι όλα αυτά μαζί δεν μπορούν να γίνουν. Αλλά ποσώς τους ενδιαφέρει, κοροϊδεύουν το λαό μέχρι να βάλουν τις ψήφους στο χέρι. Τότε ο λαός θα καταλάβει την αξία της παροιμίας «αλλιώς μας τα έλεγες παπά πριν σε χειροτονήσουν», αλλά θα είναι πια αργά. Γι' αυτό καλά θα κάνει να προλάβει.

"Ρ" 27-5-2012