Η αστυνομία του Παρισιού κατάσχει τις κουβέρτες των προσφύγων

    Εκατοντάδες μετανάστες αναγκάζονται να κοιμούνται στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας επειδή το μοναδικό κέντρο υποδοχής στο Παρίσι είναι κατάμεστο. Σύμφωνα με την ανθρωπιστική οργάνωση, Γιατροί του Κόσμου, η αστυνομία «παρενοχλεί τους μετανάστες κατάσχοντας τις κουβέρτες τους, ενίοτε και με τη χρήση δακρυγόνων για να τους διαλύσει».

Στη διάρκεια μιας εβδομάδας οκτώ πρόσφυγες μεταφέρθηκαν στα ιατρεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε κατάσταση υποθερμίας. Καταγγέλλοντας «απαράδεκτες πρακτικές» που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων», οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εγκαλούν την αστυνομία για μια μάταιη προσπάθεια να αποκρύψει τους πρόσφυγες από την κοινή θέα.

Ωστόσο, ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών, Μπρούν Λε Ρου, έσπευσε να υπερασπιστεί την αστυνομία, ζητώντας «να τερματιστεί το εθνικό σπορ της αμφισβήτησης» της δουλειάς της αστυνομίας.

Παράλληλα, οι γαλλικές αρχές έχουν προχωρήσει στην τοποθέτηση συμπατοπλεγμάτων και σιδερένιων φραχτών σε διάφορους κεντρικούς υπαίθριους χώρους του Παρισιού. Σημειώνεται ότι πριν από δυο περίπου μήνες, 3000 μετανάστες είχαν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς στην περιοχή Στάλινγκραντ του Παρισιού. Οι αρχές προχώρησαν στην εκκένωση του χώρου ενώ μετά απο αυτήν, οι αρχές της γαλλικής πρωτεύουσας δεν επιθυμούν την επανεγκατάσταση των προσφύγων σε υπαίθριους χώρους.

AddThis Sharing Buttons

Share to FacebookFacebo

Ποιος είναι ο György Donath που η Ουγγαρία του στήνει άγαλμα

 Ποιος είναι ο György Donath που η Ουγγαρία του στήνει άγαλμα

Ένα νέο άγαλμα μέλλεται να "κοσμεί" τη Βουδαπέστη μέσα στο 2017. Αυτό του György Donath. Ποιος όμως ήταν ο György Donath που τιμάται σήμερα ως ήρωας της Ουγγαρίας; Ποια ήταν η προσφορά του κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη χώρα του και το λαό της; 

Ας δούμε παρακάτω

Ο György Donath γεννήθηκε το 1904 στη Βουδαπέστη, σπούδασε νομικά και εργάστηκε για ένα διάστημα σαν δικηγόρος. Από το 1938 έως το 1945 εντάχθηκε στους ακροδεξιούς και αντισημιτικούς κύκλους της πολιτικής και συγκεκριμένα στη μυστική οργάνωση Magyar Testvéri Közösség (Ουγγρική Αδελφική Κοινότητα), μια από τις πρώτες εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της χώρας. Ήδη από το 1925, η οργάνωση επεδίωκε την "αποκάθαρση" της ουγγρικής κοινωνίας από το εβραϊκό στοιχείο και την "κομμουνιστική απειλή" και σε αρκετές περιπτώσεις πέρασε και σε δράσεις ενάντια σε εβραϊκές ενώσεις, κομμουνιστικούς συνδέσμους και άλλες οργανώσεις. 

Χαρακτηριστικό στοιχείο της οργάνωσης ήταν ότι για να γίνεις μέρος έπρεπε να αποδείξεις την ουγγρική καταγωγή των παππούδων σου. Οι παντρεμένοι με Εβραίους αποκλείονταν. Ο Donath εντάχθηκε στην οργάνωση το 1939, την ίδια ημερομηνία περίπου που εντάσσεται και σε μια ακόμα εθνικιστική οργάνωση, την Magyar Élet Mozgalom (Κίνημα Ουγγρικής Ζωής) και σύντομα εκδίδει το εθνικοσοσιαλιστικό περιοδικό "Egyedül vagyunk".  Η Magyar Élet Mozgalom σύντομα θα εξελιχθεί σε κοινοβουλευτικό κόμμα που στηρίζει το φιλοναζιστικό καθεστώς Χόρθυ και ο Donath σε βουλευτή.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ουγγαρία και της κυβέρνησης-μαριονέτας του Χόρθυ, οι εθνικιστικές οργανώσεις της χώρας εξετάστηκαν από την SD και τόσο η Magyar Testvéri Közösség, όσο και οι παρακρατικές παραφυάδες της Magyar Élet Mozgalom, χρησιμοποιήθηκαν για την εκδίωξη Εβραίων και κομμουνιστών για λογαριασμό των Ναζί. Μετριούνται σε δεκάδες χιλιάδες οι Εβραίοι και οι κομμουνιστές που βρέθηκαν στα κρεματόρια εξαιτίας της δράσης του Donath και των ομοϊδεατών του. Το 1945, με τον Κόκκινο Στρατό να προελαύνει προς τη Βουδαπέστη, οι οργανώσεις αυτές, μαζί με την SD και τα SS, μετακίνησαν περίπου 5.000 κρατουμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης Theresienstadt και Auschwitz στη Βουδαπέστη για να κατασκευάσουν οχυρωματικά έργα. Οι κρατούμενοι εργάζονταν μέχρι θανάτου, ενώ πολλές φορές εκτελούνταν επί τόπου χωρίς κανένα προφανή λόγο. Παράλληλα, με τον Κόκκινο Στρατό να πλησιάζει στην πόλη, οι εθνικιστικές οργανώσεις πέρασαν σε ένα φρενιασμένο πογκρόμ βίας, ενάντια στους "μη-Άριους φυλετικά" κατοίκους της πόλης. Άνθρωποι εκτελούνταν στο δρόμο, σπίτια και μαγαζιά ληστεύονταν και ολόκληρες οικογένειες εξαφανίστηκαν μέσα σε μερικές μέρες.

Μετά τη λήξη του πολέμου, ο György Donath εμφανίζεται επικεφαλής του πολιτικού σχηματισμού μικροϊδιοκτητών που διεκδικεί την κυβέρνηση της χώρας. Το κόμμα αυτό μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουγγαρίας, θα σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας, όμως το 1947, ο Donath θα συλληφθεί μετά από πλήθος καταγγελιών από την Ουγγρική Αστυνομία. Ο György Donath δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, για εγκλήματα πολέμου κατά τη ναζιστική κατοχή, εγκλήματα ενάντια στο εβραϊκό στοιχείο και για τη συμμετοχή του και τη δράση του στην αδελφότητα Magyar Testvéri Közösség.

Εκτελέστηκε δια απαγχονισμού το 1947.

Στην πρώτη φάση της απολογίας του, ο Donath υπερασπίστηκε τις αντισημιτικές και ρατσιστικές θέσεις του και τη συμμετοχή του στο γερμανοκίνητο πρόγραμμα εξόντωσης "fajvédelem" (πράξη φυλετικής καθαρότητας", για να αλλάξει κάπως την κατάθεσή του και να στραφεί, στη δεύτερη απολογία του κατά το μαρξισμού και του Μαρξ λέγοντας: "Δεν στρέφομαι ενάντια στο Μαρξ και το μαρξισμό επειδή ήταν Εβραίος, αλλά επειδή ο μαρξισμός είναι ένα γερμανικό φαινόμενο, γιατί άλλωστε ο Μαρξ ζούσε στη Γερμανία". 

Στη σύγχρονη Ουγγαρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διαθέτει "ημέρα κατά των απολυταρχικών και τυραννικών καθεστώτων" τσουβαλιάζοντας στο ίδιο σακί ναζισμό και σοσιαλισμό, στηρίζει την κυβέρνηση φασιστών της Ουκρανίας και σαρώνει τα λαϊκά εργατικά δικαιώματα, η Ουγγαρία θυμάται επιλεκτικά. Συγκεκριμένα η πολιτική μνήμης της Ουγγαρίας, με μια κυβέρνηση από το δεξιό-συντηρητικό και εθνικιστικό κόμμα Fidesz και τη συνεργασία του σε διάφορα ζητήματα πολιτικής, με το ναζιστικό κόμμα Jobbik, ακολουθεί τη λογική της αποσιώπησης της περιόδου Χόρθυ, τη δαιμονοποίηση της περιόδου του υπαρκτού σοσιαλισμού και την επιβολή του ιδεολογήματος ότι οι Ούγγροι αντιστάθηκαν στους Ναζί, δεν έλαβαν μέρος στο Ολοκαύτωμα και ήταν και αυτοί θύματα. 

Μάλιστα, πρόσφατα ξεκίνησε και η δημιουργία του κρατικού Ινστιτούτου Veritas, που επιχειρεί να υποσκελίσει το Κέντρο Μνήμης για το Ολοκαύτωμα και να αποτελέσει τον δημιουργό της νέας επίσημης και αποκαθαρμένης μνήμης, κατά την οποία οι Ούγγροι ήταν τελείως αθώοι κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράλληλα, οι αντικομμουνιστές και ρατσιστές συνεργάτες των Γερμανών Ναζί εορτάζονται ως ήρωες και τα νεοναζιστικά μορφώματα έχουν ποσοστό 20% στις βουλευτικές εκλογές.

Διαμαρτυρία για την ανέγερση του αγάλματος

Ο György Donath μπροστά στην αγχόνη. 

Ποιά η σχέση του χρέους με την απαξίωση κεφαλαίου;

Ποιά η σχέση του χρέους με την απαξίωση κεφαλαίου;

Σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας αναφερθήκαμε στο ζήτημα της απαξίωσης του κεφαλαίου. Τι σχέση έχει το χρέος με την απαξίωση κεφαλαίου;

Τα «δανεικά», σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά κεφάλαιο που έχει δανειστεί στον δανειολήπτη και ο οποίος το χρησιμοποιεί στην παραγωγή με σκοπό το κέρδος, ενώ έχει συμφωνήσει να το επιστρέψει στον πιστωτή του, σε ορισμένο χρόνο και προσαυξημένο. Για τον πιστωτή το χρέος είναι κεφάλαιο, χρήμα που αυτοαυξάνεται, αφού θα το πάρει πίσω με τόκο. Για τον δανειολήπτη, το χρέος είναι κεφάλαιο που ρίχνει στην επιχείρησή του και αυξάνει τα κέρδη του, ενώ επιστρέφει πίσω στον πιστωτή του ένα μόνο μέρος απ' τα κέρδη αυτά.

Ετσι, σε φάση ανάπτυξης, το χρέος όχι απλά δεν είναι αδρανές κεφάλαιο, κεφάλαιο δηλαδή που δεν αξιοποιείται, αλλά συμφέρει τόσο τον πιστωτή (αφού κερδίζει τον τόκο) όσο και τον δανειολήπτη (που κάτι του μένει απ' την αξιοποίηση του κεφαλαίου). Το πρόβλημα προκύπτει όταν εκδηλωθεί η κρίση και οι επενδύσεις στις οποίες έχουν προβεί οι δανειολήπτες «πέσουν έξω» μαζικά. Τότε, το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί, αφού δεν βρίσκεται πλέον ως χρήμα στα χέρια του δανειολήπτη, αλλά ο τελευταίος το έχει ρίξει σε μια επιχείρηση που δεν έχει κερδοφορία.
Η απαξίωση, η μείωση της αξίας του κεφαλαίου της επιχείρησης πρέπει να εκφραστεί και στο κεφάλαιο που της έχει δανείσει ο πιστωτής (π.χ. μια τράπεζα), πολύ απλά γιατί λόγω της απαξίωσης, ακόμα και αν πουληθεί η επιχείρηση, το τίμημα δεν επαρκεί για να αποπληρωθεί ο πιστωτής. Η απαξίωση μεταφράζεται σε «ζημιά», τμήμα της οποίας πρέπει να αναλάβει και ο πιστωτής. Το τι ποσοστό της ζημιάς θα αναλάβει ο πιστωτής είναι θέμα διαπάλης, διαπάλη που εντείνεται όταν υπάρχουν πολλοί πιστωτές, ή όταν ο δανειολήπτης, ο πιστωτής (ή και οι δύο) είναι καπιταλιστικά κράτη. Ετσι, τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια, αντανακλούν την απαξίωση κεφαλαίου στην παραγωγική του μορφή, που έχουν επενδύσει οι δανειολήπτες, και η διόγκωση των «κόκκινων» δανείων εκφράζει τη μεγάλη απαξίωση κεφαλαίου, εκφράζει δηλαδή την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης και το μέγεθός της.

Κανει κρυο στον Καπιταλισμο

 Κανει κρυο στον Καπιταλισμο

65 οι νεκροί μέχρι στιγμής απ' την κακοκαιρία στην Πολωνία και λέω μέχρι στιγμής γιατί συνήθως πολλούς νεκρούς άστεγους τους βρίσκουν όταν ..λιώνουν τα χιόνια !
Στα 2017 στην Πολωνία της ''ανάπτυξης'' και της ΕΕ πεθαίνουν άνθρωποι απ' το κρύο! 
Εκεί όπου ο «καλός» και «φιλάνθρωπος» καπιταλισμός παλινορθώθηκε στη θέση του «κακού» και «στυγερού» σοσιαλισμού το 2017 πεθαίνουν άνθρωποι απ το κρύο !
Και βέβαια τα συστηματικά ΜΜΕ αναφέρουν μόνο τους νεκρούς Δεν είναι κορόιδα ν αναφέρουν και την αιτία ! Δεν θα πουν πως μαζί με τον καπιταλισμό, σε αυτές τις χώρες η ενέργεια, το φυσικό αέριο, το ρεύμα, το πετρέλαιο, όλα τα αναγκαία για τη ζεστασιά των ανθρώπων, από κοινωνικά προϊόντα που ήταν, παλινορθώθηκαν σε εμπορεύματα.
Μετατράπηκαν ξανά σε «ατομική ιδιοκτησία» του πλουτοκράτη, του μονοπωλίου. και τώρα πλέον ό,τι πριν ήταν κοινωνικό αγαθό σήμερα είναι «εμπόρευμα» που πωλείται και αγοράζεται...
Δεν θα πουν πως απ τη στιγμή που επέστρεψε ο καπιταλισμός, μαζί του επέστρεψαν και οι αμείλικτοι «κανόνες της αγοράς». και ένας από τους πλέον αμείλικτους «νόμους της αγοράς» στον καπιταλισμό είναι και τούτος
Οσοι άνθρωποι «περισσεύουν» - οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι λιμοκτονούντες, οι κοινωνικά απόβλητοι - δεν έχουν να αγοράσουν. Ούτε σπίτι, ούτε θέρμανση . Και πεθαίνουν. απ' το κρύο...!
Θα πει κάποιος ότι η αιτία για τους θανάτους είναι οι εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες...
Και βέβαια οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς αλλά η Πολωνία δεν άλλαξε ξαφνικά γεωγραφική θέση ! Και με τον σοσιαλισμό στην ίδια γεωγραφική θέση ήταν άλλα το φαινόμενο των παγωμένων αστέγων στους δρόμους, στα πάρκα, στα παγκάκια
ήταν άγνωστο, ανύπαρκτο και ανήκουστο !
Άλλη είναι η αιτία και όχι ο καιρός και τα χιόνια ! Είναι κοινωνικό το φαινόμενο και είναι ένα από ένα από τα χαρακτηριστικά εγκλήματα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, που οδήγησε στην εξαθλίωση εκατομμύρια ανθρώπους, φτάνοντάς τους στο κατώτερο επίπεδο, που υποτιμάει και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Πόλεμος με όλες τις μορφές για τα κέρδη των μονοπωλίων

Πόλεμος με όλες τις μορφές για τα κέρδη των μονοπωλίων

Η έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη για το χρηματισμό γιατρών στην Ελλάδα από τη φαρμακοβιομηχανία NOVARTIS, προκειμένου να διευρύνει η πολυεθνική το μερίδιό της στην αγορά του Φαρμάκου έναντι των ανταγωνιστών της, παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, υπό το φως των αποκαλύψεων για σκοτεινές και λιγότερο ορατές πλευρές της υπόθεσης. Ανάμεσα στα πολλά που λέγονται και γράφονται, δεν περνάει απαρατήρητη η προσπάθεια της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί πολιτικά την υπόθεση, προβάλλοντας προπαγανδιστικά την αποφασιστικότητά της να «βάλει τάξη» στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια του Φαρμάκου και να «εξορθολογίσει» παραπέρα τις κρατικές δαπάνες για την Υγεία. Αντίστροφα, η ΝΔ σηκώνει κι αυτή τη ρομφαία της κάθαρσης και καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι καθυστέρησε να ασχοληθεί με το σκάνδαλο, που σύμφωνα με τις έως τώρα καταγγελίες, φαίνεται πως αγγίζει και τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Για μια ακόμη φορά, η αντιπαράθεση πάνω σε ένα υπαρκτό ζήτημα αξιοποιείται για να συσκοτιστεί η αλήθεια και να θαφτεί η ουσία, σε ό,τι αφορά τα λαϊκά συμφέροντα.

***

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη υπόθεση, όπως και άλλες στο παρελθόν, όπου εμπλέκονταν πολυεθνικά μεγαθήρια, όπως η «Siemens» ή η «Volkswagen» (σκάνδαλα που «ανακάλυψαν» οι ΗΠΑ) ή η υπόθεση της «Apple» (για φοροαποφυγή την έχει κατηγορήσει η Κομισιόν), είναι η «κορυφή του παγόβουνου» ενός ανελέητου επιχειρηματικού πολέμου ανάμεσα σε μονοπώλια διαφόρων κλάδων και κρατών, για την κυριαρχία τους στην παγκόσμια αγορά. Ο πόλεμος αυτός, όταν μιλάμε για επιχειρηματικούς ομίλους αυτού του μεγέθους, παίρνει διαφορετικές μορφές και αξιοποιεί διάφορα μέσα, οικονομικά, πολιτικά, ακόμα και στρατιωτικά. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τις πολεμικές περιφερειακές συρράξεις που μαίνονται αυτή την περίοδο σε διάφορα σημεία του πλανήτη, για το ποια μονοπώλια, ποιανού κράτους θα ελέγξουν τους δρόμους και τις πηγές της Ενέργειας, των πρώτων υλών. Στην περίπτωση της φαρμακοβιομηχανίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, ο ανταγωνισμός αφορά την «πίτα» του 1,5 τρισ. δολαρίων, όσο υπολογίζεται η παγκόσμια φαρμακευτική δαπάνη.

***

Ειδικά στη χώρα μας, η περίοδος για την οποία ελέγχεται η συγκεκριμένη εταιρεία, συμπίπτει με την αναμόρφωση της νομοθεσίας για τα γενόσημα φάρμακα και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις φαρμακοβιομηχανίες για το πώς θα διανέμεται η κρατική φαρμακευτική δαπάνη, με δεδομένο και τον εξαγωγικό προσανατολισμό. Αλλα δημοσιεύματα σημειώνουν με νόημα ότι η NOVARTIS συγκεντρώνει γερμανικά κατά βάση κεφάλαια και ότι η έρευνα διεξάγεται από τις αμερικανικές αρχές, όπως είχε γίνει και με την αυτοκινητοβιομηχανία «Volkswagen». Δίνεται, δηλαδή, η διάσταση ενός νέου επεισοδίου στον οικονομικό πόλεμο ΗΠΑ και Γερμανίας για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων. Βέβαια, πολλές πλευρές αυτής της υπόθεσης είναι και θα παραμείνουν άγνωστες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σίγουρα, όμως, προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα για το παρασκήνιο και τη σκοπιμότητα τέτοιων αποκαλύψεων, έχοντας ως δεδομένο ότι στον ανταγωνισμό για την κυριαρχία στην αγορά κανένα μονοπώλιο δεν πάει «με το σταυρό στο χέρι».

***

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι ότι το υπόβαθρο για όσα δύσοσμα αναδίνονται και από την υπόθεση της NOVARTIS υπάρχει και δεν είναι άλλο από την εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου. Το κεφάλαιο ελέγχει την Ερευνα και βγάζει τεράστια κέρδη από την παραγωγή και τη διακίνηση ενός πολύτιμου για τον άνθρωπο αγαθού. Αυτό είναι που διαμορφώνει το έδαφος ώστε τα πολυεθνικά μεγαθήρια να εξαγοράζουν μερίδα των γιατρών και να τους μετατρέπουν σε πλασιέ των επιχειρηματικών τους συμφερόντων. Επομένως, όσους «τεμενάδες» κι αν κάνει ο αρμόδιος υπουργός στη διαφάνεια, όσες «δικλείδες ασφαλείας» κι αν υπόσχεται, όσους μύδρους κι αν εξαπολύει για τον «αθέμιτο ανταγωνισμό», είναι όλα για λαϊκή κατανάλωση, όσο οι πολυεθνικές ελέγχουν το Φάρμακο και αυτό παράγεται και διακινείται σαν εμπόρευμα με σκοπό το κέρδος.

***

Αποκορύφωμα της προσπάθειας να κρυφτεί η ουσία, είναι και η δήλωση του υπουργού Υγείας ότι η καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων περνάει μέσα από την «ηθικοποίηση της Υγείας». Δηλαδή, σ' ένα σύστημα όπου φτάνει μέχρι το μεδούλι η διαφθορά και η διαπλοκή, πρώτα απ' όλα του κρατικού μηχανισμού με τους επιχειρηματικούς ομίλους, όπου με ευθύνη του κράτους η Υγεία λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η «απάντηση» στα φαινόμενα χρηματισμού είναι - σύμφωνα με την κυβέρνηση - η «ηθικοποίηση» όσων με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ανακατεύονται με τα «πίτουρα» των ...διεφθαρμένων μονοπωλίων, που χρησιμοποιούν «νόμιμες» και λιγότερο νόμιμες μεθόδους για να αυξήσουν τα κέρδη τους! Τέλος, η κοινή διαπίστωση κυβέρνησης και ΝΔ, ότι μέθοδοι όπως αυτές έχουν άμεση επίδραση και επιβαρύνουν τα δημοσιονομικά του κράτους, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία, μια μόνο ανάγνωση έχει: Ενοχοποίηση των (υπαρκτών) σκανδάλων για το σημερινό χάλι της Υγείας και της Ασφάλισης, απενοχοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και των επιχειρηματικών συμφερόντων που υπηρετεί, προετοιμασία του εδάφους για νέες περικοπές και μέτρα σε βάρος του λαού, στο όνομα της «εξυγίανσης» του συστήματος, όταν γι' αυτό ευθύνεται το καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική διαχείρισής του...

Αντιλαϊκά μέτρα έτσι κι αλλιώς

Αντιλαϊκά μέτρα έτσι κι αλλιώς

Πολλά γράφονται τις μέρες αυτές για καθυστερήσεις στη διαπραγμάτευση, για την επίφοβη ένταξη στον λεγόμενο «μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, για τον ρόλο του ΔΝΤ στο πρόγραμμα που δεν έχει διασαφηνιστεί ακόμα και άλλα παρόμοια.
Στη μια ή την άλλη τους εκδοχή, τα σενάρια αυτά τροφοδοτούν έναν νέο γύρο αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση, στη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, για «αδικαιολόγητες καθυστερήσεις», «φόβους» και «κινδύνους», συμπληρωματικά των «προσδοκιών», που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στα λαϊκά στρώματα.
Ωστόσο, εκείνο που σίγουρα δεν «κινδυνεύει» σε κανένα από τα σενάρια και τις εκδοχές που διακινούνται είναι η συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου. Οι καθυστερήσεις στην «αξιολόγηση» όχι μόνο δεν φέρνουν καθυστέρηση στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά γίνονται και μοχλός για να εφαρμοστούν «μια ώρα αρχύτερα» τα μέτρα αυτά, στο όνομα της «ενίσχυσης της αξιοπιστίας» της χώρας.
Αξιοποιούνται, επίσης, για να ανοίξει από τώρα η συζήτηση για τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα, που, όπως όλοι παραδέχονται, θα έχουν «μακρύ ορίζοντα», στη μία ή την άλλη τους μορφή.
Σε κάθε περίπτωση, η συμφωνία όλων των πλευρών ότι τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν «προαπαιτούμενο» για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας έχει καταγραφεί και στην πράξη, καθώς όπως επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, έχει συμφωνηθεί ήδη «το 95% και πλέον» των νέων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται να προστεθούν στα προηγούμενα.
Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε μεγαλύτερη γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας, στο χτύπημα εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, στη γενικευμένη φοροληστεία του λαού, για να βγαίνει ο λογαριασμός των «ματωμένων» πλεονασμάτων για το κεφάλαιο, αλλά και σε νέες φοροαπαλλαγές, ρυθμίσεις και μέτρα διευκόλυνσης των επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να ανοίξουν «διάδρομοι επενδύσεων».
Ανεξάρτητα από το πότε θα καταλήξει η «αξιολόγηση», αυτά τα μέτρα είναι «ένα το κρατούμενο» για το κεφάλαιο, συμπληρωματικά σ' αυτά που εφαρμόζονται μέχρι σήμερα.
Οι ρυθμοί και το εύρος της αντιλαϊκής επίθεσης δεν καθορίζονται ούτε και από τη σύνθεση των «τραπεζιών» των διαπραγματεύσεων και των στρατοπέδων που διαμορφώνονται στο έδαφος οξυμένων ανταγωνισμών, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, που αναμασά τα περί «ακραίων κύκλων» και το γνωστό παραμύθι των «καλών», «κακών» και «άσχημων» καπιταλιστικών κέντρων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων.
Για παράδειγμα, οι «ακραίες απαιτήσεις» του ΔΝΤ στα Εργασιακά, στα ζητήματα απελευθέρωσης των απολύσεων κ.τ.λ., όπως τις παρουσιάζει η κυβέρνηση, ελάχιστα απέχουν από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», δηλαδή την εργασιακή ζούγκλα των τσακισμένων μισθών και δικαιωμάτων, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας και των δουλεμπορικών που ζει και βασιλεύει σε όλη την ΕΕ.
Αλλά και στα μέτρα για το χρέος, μικρή σημασία έχει αν το «μάτωμα» των λαϊκών στρωμάτων, για να πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι και να έχουν πρόσβαση σε φτηνά κεφάλαια οι επιχειρηματικοί όμιλοι, θα γίνεται κατόπιν «συστάσεων» του ΔΝΤ ή προτάσεων της ΕΚΤ. Το ίδιο μικρή σημασία έχουν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αν τα εργαλεία για την κατακρεούργησή τους θα βγαίνουν από την «εργαλειοθήκη» ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ ή από το ΔΝΤ.
Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από τις κόντρες καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη διαπραγμάτευση, η αντιλαϊκή επίθεση θεωρείται απ' όλες τις πλευρές «δεδομένη» και δεν καθυστερεί καθόλου.
Από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να παρακολουθεί ο λαός την αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων για τα ζητήματα της «αξιολόγησης», απαντώντας επιθετικά στα σχέδιά τους να τον εγκλωβίσουν και να τον καταστήσουν συμμέτοχο στις ανησυχίες και τους στόχους του κεφαλαίου.