23 Μαΐ 2017

73 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ Αναμετρήθηκαν δυο κόσμοι


Φλωράκης και ποδόσφαιρο


Η αλήθεια είναι πως η επικαιρότητα των ημερών δίνει άφθονο υλικό για μια αμιγώς αθλητική ανάρτηση.
Το Φάιναλ Φορ της Πόλης και το πρωτοσέλιδο του Φωτός "Ψηλά η σημαία" όπου έλειπε μόνο το σύντροφοι κι η κόκκινη σημαία στο Κρεμλίνο, λίγο πριν την υποστείλουν.
Η λυκοφιλία που συνοψίζεται στο όνομα "Μελισαββίδης" και δεν κλονίστηκε με όσα έγιναν στον τελικό Κυπέλλου, αλλά μπορεί να χαλάσει στην πρώτη ευκαιρία, ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός.
Η φημολογία για απεμπλοκή του Αλαφούζου από τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ, που δεν του χαρίζει τη φήμη και τα αντίστοιχα ανταλλάγματα που προσδοκούσε.
Η εξαγορά ενός σημαντικού μετοχικού πακέτου του Μέγκα από το Σαββίδη και το πρωτοσέλιδο MEGA-ΠΑΟΚ, που αποτυπώνει με τον καλύτερο και το χειρότερο συνάμα τρόπο, πόσο μπάλα-μπάλα μπορεί να γίνουν τα μυαλά και η κριτική ικανότητα του μέσου κολλημένου οπαδού, ώστε να πανηγυρίζει τις επιτυχίες του προέδρου, που σαρώνει τα πάντα...

Αντ' αυτού, και με αφορμή τη χτεσινή επέτειο από το θάνατο του Χαρίλαου, η κε του μπλοκ αντιγράφει κι αναδημοσιεύει ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα-συνέντευξη του Νίκου Μάλλιαρη, για τη σχέση του Φλωράκη και του ΚΚΕ με το ποδόσφαιρο, που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή. Το υπογράφει ο Μ. Ανδρουλάκης -μόνο που αυτός λέγεται Μάνος και δεν έχει φυσικά καμία σχέση με το Μίμη- και δημοσιεύτηκε στην πολύ αξιόλογη σελίδα Sport Retro, από την οποία μπορείτε επίσης να διαβάσετε ένα άλλο ενδιαφέρον αφιέρωμα στις κινητοποιήσεις του ΠΣΑΠ και τις απεργίες των ποδοσφαιριστών.

Οι Θεσσαλονικείς σφοι αναγνώστες μπορεί να αναγνωρίσουν στις φωτογραφίες τον Κώστα Λεβέντη, που ασχολούνταν με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, αφότου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, κι ήταν πρακτικά αδύνατο να τον βρεις, αν δεν ήθελε να σε βρει αυτός, αφού αρνούνταν πεισματικά να πάρει ένα κινητό.
Καλή ανάγνωση.

Χαρίλαος Φλωράκης και Ποδόσφαιρο

Αντωνιάδης, Μίκης Θεοδωράκης, Καζάκος
«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω. Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, τη Μαρξιστική – Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.

Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό.

Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για να ‘χω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια.

Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα
».

Σεπτέμβρης 1994

Γεια σας
***

Το παραπάνω σημείωμα ανήκει στον Χαρίλαο Φλωράκη, ο οποίος απεβίωσε σαν σήμερα (22 Μαΐου) πριν από 12 χρόνια σε ηλικία 90 ετών.

Πιστό στις αρχές του, το Sport-Retro.gr δεν ταυτίζεται με χρώματα, κόμματα, στρατόπεδα κ.τ.λ., παρά μόνο καταγράφει την ταύτιση των προσωπικοτήτων με τον αθλητισμό.

Ο Καπετάν Γιώτης, όπως ήταν το ψευδώνυμο που απέκτησε κατά την εμπλοκή του στην Εθνική Αντίσταση, ήταν σίγουρα ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε πολύ για τα «πιστεύω» του.

Πολεμιστής, φυλακισμένος, εξορισμένος… Αυτό το τρίπτυχο από μόνο του φτάνει για να αναγάγει σε ενδιαφέρουσα προσωπικότητα οποιονδήποτε άνθρωπο, ανεξαρτήτως κοινωνικοπολιτικής θέσης ή οτιδήποτε άλλο.

Η Ιστορία και οι λάτρεις της διαλέγουν (και θα διαλέγουν) την όψη του νομίσματος που κοσμεί το πρόσωπο του Χαριλάου Φλωράκη από τις 22 Μαΐου 2005.

Άλλοι θα ταυτιστούν με εκείνη του αγωνιστή και άλλοι με κάποιον χαρακτηρισμό που ενδεχομένως να μην τον τιμά.

Το Sport-Retro.gr ανασύρει στοιχεία και αποκαλύπτει φωτογραφίες που ταυτίζουν τον εκλιπόντα με το ποδόσφαιρο, αποκλειστικά και μόνο για ιστορικούς λόγους.

Ελάχιστοι άνθρωποι από τον χώρο του ποδοσφαίρου είχαν συναντηθεί με τον Χαρίλαο Φλωράκη μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Όταν οι άσοι των γηπέδων άρχισαν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να οργανώνονται σε συνδικάτα, ο επί σειρά ετών ηγέτης του ΚΚΕ είδε με άλλο μάτι το λαοφιλέστερο άθλημα.
Με τους Νίκο Χρηστίδη και Νίκο Μάλλιαρη
Ο Νίκος Μάλλιαρης, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και εκ των πιο ενεργών στελεχών του ΠΣΑΠ, είναι σίγουρα ο πιο ειδικός για να μιλήσει επί του θέματος, δεδομένου ότι προέρχεται από τον χώρο της Αριστεράς, όπως έχει οριστεί να λέγεται.

Το Sport-Retrο.gr του έδωσε τον λόγο, αρχής γενομένης από την περιγραφή της προσωπικότητας του Χαριλάου Φλωράκη.

«Υπήρξε αγωνιστής, εκτοπισμένος, φυλακισμένος… Είχε λαϊκότητα. Δεν ήταν αγράμματος, εκτιμούσε τη λαϊκή σοφία και τους ανθρώπους που τη μετέδιδαν.

Ήταν ανοιχτόμυαλος, ανθρώπινος και δεν είχε καμία σχέση με εκείνους που εγκλωβίζονται στα στενά κομματικά όρια, τους ιντριγκαδόρους, τους στενοκέφαλους ή, αν θέλεις, τους δογματικούς.

Δεν υποστήριζε κάποια ομάδα. Εκεί που μεγάλωσε, στη Θεσσαλία, έπαιζε ποδόσφαιρο με πάνινες μπάλες, αυτές που τα παιδιά της εποχής του έφτιαχναν με κουρέλια από τα σπίτια τους.

Μετά έφυγε από τα μέρη του, εγγράφηκε σε μία σχολή Τηλεγραφητών στην Αθήνα και σιγά-σιγά εισχώρησε στην Εθνική Αντίσταση, τον Εμφύλιο Πόλεμο… Η ζωή του πήρε αυτήν την κατεύθυνση».

-Πώς αντιλαμβανόταν ο ίδιος και το ΚΚΕ το ποδόσφαιρο μέχρι τη δημιουργία του ΠΣΑΠ;
«Το χαρακτήριζαν «όπιο του λαού». Δηλαδή ότι αποπροσανατολίζει τον λαό από την ενασχόληση με την πολιτική και τη νεολαία από τα προβλήματα που υφίσταντο. Το ποδόσφαιρο ελέγχεται από την αστική άρχουσα τάξη κ.τ.λ. Τα στελέχη του ΚΚΕ δεν είχαν καλή άποψη για το άθλημα.

Τέταρτος από αριστερά, ο Κώστας Λεβέντης,
εκ των πρωτεργατών του ΠΣΑΠ
Εξάλλου, υπήρχε και το επιχείρημα ότι την επταετία 1967-1974, η Χούντα έδινε μεγάλη ώθηση στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, όπως συνηθίζουν άλλωστε τα συγκεκριμένα καθεστώτα. Εφαρμοζόταν δηλαδή η φράση «άρτον και θεάματα.

Εμείς, μέσω των συναντήσεων με τον ΠΣΑΠ του οποίου ήμασταν μέλη, του δώσαμε σιγά-σιγά ερεθίσματα, προκειμένου να αποκτήσει μία καλύτερη άποψη για το ποδόσφαιρο και να τη μεταφέρει στους συντρόφους του».

-Και ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του;


«Όταν διαπίστωσε ότι υφίσταται πια συνδικαλισμός, άρχισε να γοητεύεται. Του άρεσε που παίκτες-θρύλοι όπως ο Δομάζος, ο Παπαϊωάννου, ο Καμάρας, ο Κούδας και πολλοί ακόμα, οι οποίοι προέρχονταν από λαϊκές οικογένειες, πρωτοστάτησαν δυναμικά σε έναν χώρο που κυβερνείτο από μεγαλοεπιχειρηματίες, βιομηχάνους κ.τ.λ.

Ως ΠΣΑΠ κάναμε 2-3 συναντήσεις μαζί του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και βάζαμε σε περίοπτη θέση τον εκδημοκρατισμό του ποδοσφαίρου. Αν μη τι άλλο, του δώσαμε να καταλάβει ότι οι παίκτες διέθεταν συνδικαλιστική έκφραση και πολιτική άποψη με την ευρύτερη έννοια και όχι με την κομματική».

1981: Με τον Γιώργο Κούδα, τη Μαρία Δαμανάκη, τον Κώστα Λεβέντη και τον Κώστα Βουλγαρόπουλο προτού βγει στο μπαλκόνι για την ομιλία στην προεκλογική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης.

-Τι συζητήσεις έκανε με τους ποδοσφαιριστές;


«Καταρχήν αντιλήφθηκε ότι το ποδόσφαιρο ανήκει στον λαϊκό πολιτισμό και, κατ’ επέκταση, πως έχει πολύ μεγάλη δύναμη. Υπήρχε και η στενή φιλία μεταξύ των παικτών και των καλλιτεχνών, οι οποίοι επίσης είχαν τρομερή απήχηση στην κοινωνία.

Σε αυτήν την πορεία των συναντήσεων ενδιαφερόταν για την καταγωγή τους και ήθελε να μάθει για τις ρίζες τους. Μάθαινε, ας πούμε, ότι κάποιοι είχαν συγγενείς που είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ, έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο…


Διάφορα μέλη του ΠΣΑΠ κατάγονταν από τη Μακεδονία. Στα μέρη τους γινόταν ο Εμφύλιος, δηλαδή στον Γράμμο, το Βίτσι και τις γύρω πόλεις όπως η Καστοριά, η Φλώρινα και η Κοζάνη, οπότε ανέτρεχε κι αυτός σε ιστορίες, μας έλεγε πώς πολεμούσαν τότε…

Ο Γιώργος Κούδας δήλωνε κομμουνιστής, το παραδεχόταν μέσω συνεντεύξεων, βαδίζοντας στα… χνάρια του πατέρα του. Αυτό άρεσε στον Φλωράκη γιατί επρόκειτο για ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό όνομα της εποχής.

Ο πατέρας του Λεβέντη ήταν επίσης κομμουνιστής και κομματικό στέλεχος. Είχε πάθει παράλυση στο πόδι και τύφλωση από τα βασανιστήρια. Άρα, όπως καταλαβαίνεις, ο Φλωράκης ένιωθε καλύτερα με παίκτες που «κουβαλούσαν» τέτοια βιώματα, τους ένωναν περισσότερα πράγματα, υπήρχε η λογική της συντροφικότητας».

-Τότε, υπήρξε και η υπόθεση με τους Έλληνες παίκτες που προέρχονταν από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (σ.σ. οι γονείς τους είχαν καταφύγει σε αυτές λόγω των αριστερών πεποιθήσεών τους).
«Ο Φλωράκης γνώριζε πολλούς από τους γονείς των παιδιών που προέρχονταν από τη Σοβιετική Ένωση, τη Ρουμανία, τη Γιουγκοσλαβία… Είχαν πολεμήσει μαζί στον Εμφύλιο και το 1949, όταν ηττήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός, βρήκαν καταφύγιο στις λεγόμενες σοσιαλιστικές χώρες.

Από το 1949 μέχρι το 1952 με 1955, περίπου 100.000 άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε αυτές τις χώρες και εκεί έκαναν οικογένειες, εκεί γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν παίκτες, όπως ο Νίκος Γιούτσος, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ο Νίκος Καραμανλής, ο Θωμάς Λαφτσής, ο Γιώργος Ζήνδρος, ο Γιάννης Ματζουράκης και πολλοί άλλοι.

Ενθουσιαζόταν όταν εμείς παίρναμε τέτοιες θέσεις, αποσκοπώντας στον ελεύθερο επαναπατρισμό των προσφύγων, μεταξύ των οποίων και πάρα πολλά παιδιά ποδοσφαιριστών που αγωνίζονταν στην Α’ και τη Β’ Εθνική».

-Πώς το πετύχατε αυτό;

«Ο Φλωράκης ως αρχηγός κόμματος προωθούσε το αίτημα στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία υποστήριζε ότι δεν είναι ώριμο ακόμα να επιστρέψουν οι πολιτικοί πρόσφυγες υπό τον φόβο ότι αν θα πάνε στα χωριά τους, θα πλακωθούν ξανά με τους δεξιούς.
Η κυβέρνηση καθυστερούσε τον νόμο για τον επαναπατρισμό, ο οποίος γινόταν επιλεκτικά για ένα διάστημα. Έλεγαν ας πούμε «αυτός ας έρθει δεν προκαλεί αντιθέσεις, αυτός όχι θα προκαλέσει». Και πήγαινε σιγά-σιγά. Η θέση του ΚΚΕ, όμως, ήταν άμεσος και ελεύθερος επαναπατρισμός για όλους.

Όπως καταλαβαίνεις, του άρεσε που το συγκεκριμένο αίτημα υποστηριζόταν και από τους ποδοσφαιριστές. Γενικώς, κάθε κόμμα όταν βρίσκει απήχηση των θέσεων του από τον λαό, ενισχύει τη δύναμή του και την επιρροή του.

Επίσης του άρεσε και χαιρόταν με το γεγονός ότι πολλοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές υπέγραψαν για τη μείωση των εξοπλισμών που γινόταν μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ.

Μάλιστα, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το 1979 νομίζω, είχαμε στείλει επιστολή στον τότε Αμερικανό πρόεδρο, τον Ρόναλντ Ρίγκαν για να μην προχωρήσει στην κατασκευή μιας βόμβας νετρονίου, η οποία έπεφτε και κατέστρεφε τα πάντα».

-Ο Χαρίλαος Φλωράκης, λοιπόν, άρχισε να βλέπει με καλό μάτι το ποδόσφαιρο και τους παίκτες.
«Ναι. Επειδή ήταν και ανοιχτόμυαλος, όπως είπαμε, άρχισε σιγά-σιγά να μιλά με καλά λόγια στο κόμμα του για το ποδόσφαιρο. Τον συναντούσαμε στο γραφείο του για να του καταθέσουμε προτάσεις και αιτήματα.

Τότε, τα θέματα για το ποδόσφαιρο συζητούνταν στη Βουλή, λόγω του γεγονότος ότι ο εκάστοτε υπουργός Αθλητισμού νομοθετούσε μέχρι και την ημερομηνία που θα γίνουν οι μεταγραφές.

Δεν ήταν όπως στην πορεία που εξελίχθηκε και έφτασε η Ομοσπονδία του να ενισχυθεί στην πορεία και να κατακτήσει το λεγόμενο αυτοδιοίκητο. Δηλαδή, παράγοντες του αθλήματος, πάντα σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες της UEFA και της FIFA, να νομοθετούν για τα θέματα του ποδοσφαίρου.

Τότε, τα πολιτικά πρόσωπα νομοθετούσαν, δηλαδή οι υπουργοί. Αφού έφερναν τις προτάσεις τους στη Βουλή για να αποκτήσουν ισχύ νόμου, εμπλέκονταν όλα τα κόμματα.

Εμείς έπρεπε να ενημερώσουμε τον αυταρχικό υπουργό Αχιλλέα Καραμανλή, τον αδερφό του Κωνσταντίνου, ο οποίος αρνείτο να μας δεχθεί κιόλας.

Και γι’ αυτό απευθυνόμασταν στα κόμματα, τους δίναμε τις προτάσεις και τις ιδέες, γιατί αυτοί ακόμα δεν είχαν διαμορφώσει ακόμα πολιτική. Μόλις είχε νομιμοποιηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα και είχε δημιουργηθεί το ΠΑΣΟΚ, οπότε διαμόρφωναν θέσεις στη Βουλή μέσα από τις δικές μας προτάσεις και τις υποστήριζαν».
Από δημοσίευμα του Ριζοσπάστη στις 2 Απριλίου του 1982

-Τελικά το ΚΚΕ έγινε πιο… φιλικό με το ποδόσφαιρο;


«Την τετραετία 1977-1981, μέχρι που βγήκε το ΠΑΣΟΚ, γίνονταν οι προεργασίες. Το 1981, λοιπόν, δέχθηκε την πρότασή μου, περί δημιουργίας αθλητικής επιτροπής στο ΚΚΕ. Υπήρχαν επιτροπές για την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό και άλλες, όμως δεν υπήρχε για τον αθλητισμό.

Είχαν προηγηθεί όλα αυτά που σου είπα, οπότε εισηγήθηκε την πρόταση στο πολιτικό γραφείο. Έλεγε τότε στους συντρόφους του «τα παιδιά κάνουν ολόκληρο αγώνα στον χώρο τους, έχουν συνδικάτα, παίρνουν πρωτοβουλίες…». Μέχρι τότε το ΚΚΕ ήταν… αντιποδοσφαιρικό. Η αθλητική επιτροπή έγινε τον Νοέμβριο του 1981.

Αργότερα, το 1986 νομίζω, υπήρξε και το εξής γεγονός στην ΑΕΛ, η οποία τότε ήταν και ομαδάρα. Όταν έφυγε ο ιδιοκτήτης Καντώνιας, ήθελε να παραδώσει τις μετοχές της ΠΑΕ στον δήμο Λαρισαίων που τότε ο δήμαρχος προερχόταν από το ΚΚΕ, ο αείμνηστος Αριστείδης Λαμπρούλης. Το θέμα τέθηκε στο τραπέζι του πολιτικού γραφείου και υπήρξαν αντιδράσεις. «Θα μπλέξουμε και με το ποδόσφαιρο; Είπαμε για αθλητική επιτροπή όχι όμως και για ομάδες», έλεγαν τότε».
Μεταξύ άλλων φαίνεται κι ο Καμάρας του ΠΑΟ

Πώς μας ψήφισε η εγγονή του Γρίβα

katiousa

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Τα ηρωικά και πένθιμα ΜΜΕ στο ΑΠΘ, η εγγονή του Γρίβα κι η πρόβα τζενεράλε για την -πολύ μακρινή τότε- άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ.
Στα “ηρωικά” πλην απομονωμένα ΜΜΕ του ΑΠΘ -που ήταν εξόριστα από το campus, στο ετοιμόρροπο Μανδαλίδειο, στην παραλία- πρώτα εμφανίστηκε η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, κι αργότερα κάποιος Κνίτης. Κι αυτό το οφείλουμε σε δύο Κύπριους της ΕΔΟΝ -της νεολαίας του ΑΚΕΛ- που την έφτιαξαν και την κράτησαν τα πρώτα χρόνια, τότε που είχαμε ακόμα “ακατάλυτους δεσμούς”, ατσαλωμένους στην πράξη, προτού αδυνατίσουν στη βάση των στρατηγικών αποκλίσεων.
Ιδίως η μία Κύπρια, που τώρα πρέπει να δουλεύει στο ΡΙΚ, ήταν πολύ δραστήρια, μαζική, κι έπαιρνε αρκετές προσωπικές ψήφους από συμπατριώτισσές της. Μέχρι που μια χρονιά, τη μέρα των εκλογών, μας λέει πως μας (δηλ την) ψήφισε η εγγονή του Γρίβα! Ναι, του γνωστού Χίτη, εθνικιστή, που έδρασε στα Δεκεμβριανά και στην Κύπρο, μέχρι το θάνατό του. Τα ύστερα του κόσμου…
Τελικά αυτή η ψήφος δε μέτρησε ποτέ! Γιατί η εγγονή Γρίβα (μόνο έτσι τη θυμάμαι, ούτε όνομα, ούτε φυσιογνωμικά) κύκλωσε το όνομα της δικής μας υποψήφιας, για να της δείξει πως ψήφισε αυτήν προσωπικά, κι οι άλλοι πήραν το ψηφοδέλτιο για άκυρο, παρά τη μικρή μάχη που δώσαμε στην αρχή να μετράνε υπέρ της παράταξης όσα έχουν πάνω κάποιο διακριτικό σημάδι. Αργότερα, στην καταμέτρηση, που βγήκε το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο, οι άλλοι μπήκαν στο νόημα και μας το έδειξαν με ένα ειρωνικό “χα-χά” (ο τόνος στη λήγουσα)! Αλλά το αμέσως επόμενο ψηφοδέλτιο έτυχε να είναι δικό μας, οπότε τους κάναμε κι εμείς ένα εξίσου δυνατό “χα-χά” και πήραμε το αίμα μας πίσω.
-.-
Μια άλλη ιστορία είναι πως στα ΜΜΕ είχαμε για μια περίοδο δυνατό Δίκτυο (Συνασπισμό) που κατέβαινε όμως με άλλο όνομα, για να μαζεύει πιο εύκολα ψήφους (ΑΡΚ). Κι έτσι ζήσαμε πριν απ’ όλους, σε πρώτη πανελλαδική μετάδοση, αυτά που έγιναν σε μεγαλύτερη κλίμακα δέκα χρόνια αργότερα. Μεταξύ άλλων και το “σοκ” από τις διπλές εκλογές του 12′, σε μικρογραφία.
Μια χρονιά, χάσαμε ως Πανσπουδαστική περίπου τις μισές ψήφους σε σχέση με την προηγούμενη (σαν να λέμε από το 8,5% στο 4,5%), κι ενώ περιμέναμε όντως μια μικρή λογική πτώση, τελικά όχι μόνο δεν είχαμε αέρα (ψήφοι που έρχονται χωρίς να τις ξέρεις και να τις έχεις κλείσει) αλλά… “ασφυξία”, αφού στην κάλπη δε βγήκε καν το κλείσιμο που είχαμε -άρα κάποιοι δε μας είχαν πει την αλήθεια. Και να έρχεται στο καπάκι ένας -ας πούμε- αναρχικός που ήταν υποψήφιος με το Δίκτυο (κι αυτή τυπική τάση των επόμενων χρόνων) να μας πει πως ψήφισε εμάς, γιατί μας συμπαθεί και δεν ήθελε να μείνουμε χωρίς έδρα στο Δ.Σ. και πως το ψηφοδέλτιό του ήταν ένα διπλωμένο στα τρία (ή τριπλωμένο τέλος πάντων) για να βεβαιωθούμε πως δε μας λέει ψέματα.
Λίγο ακόμα και θα αρχίζαμε να κοιτιόμαστε μεταξύ μας να δούμε ποιος είναι ο “προδότης” που δε μας ψήφισε -περίπου όπως και το 12′.
-Μήπως εσύ σύντροφε; Μήπως εσύ;
Όσο για τον αρχισυνασπισμένο της σχολής, έδωσε δείγματα πολιτικής γραφής σε ανύποπτη στιγμή, σε κάποιο πηγαδάκι, που έλεγε πως το δικό του πρότυπο διακυβέρνησης δεν ήταν πχ του Ζοσπέν στη Γαλλία -όπως τον κατηγορούσαμε- αλλά κάτι σαν του Λούλα στη Βραζιλία…
Ο Τσίπρας ήταν ακόμα πρόεδρος της νεολαίας και δε φανταζόταν τον εαυτό του πρωθυπουργό, αλλά εμείς είχαμε ήδη -πριν απ’ όλους- μια ακριβή περιγραφή για τα πρότυπα που τον εμπνέουν και αυτά που θα έκανε στην πράξη, πριν καν συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

Μια άλλη άποψη για το χρέος


Άνθρακες ο θησαυρός στο χτεσινό Γιούρογκρουπ. Πολύ μέλι αλλά από τηγανίτα τίποτα και πάνε για Ιούνιο τα σπουδαία, μαζί με τον αναπόφευκτο ετεροχρονισμό τής εικόνας τού πρωθυπουργού μας με γραβάτα. Εμείς δεχτήκαμε κατακέφαλα το τέταρτο μνημόνιο αλλά εκείνοι ούτε κουβέντα δεν λένε να κάνουν για το χρέος.

Καθώς, λοιπόν, συνεχίζουμε να τελούμε εν αναμονή και μιας κι εφέτος συμπληρώνεται ακριβώς ένας αιώνας από την Οκτωβριανή Επανάσταση, ας γυρίσουμε πίσω στον χρόνο κι ας πάμε στο 1917 να ακούσουμε τον θείο Βλαδίμηρο, που έχει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει περί χρέους.

Αγιοπετρούπολη (πριν γίνει Λένινγκραντ), 7/8/1920: Οι αντιπρόσωποι στο δεύτερο συνέδριο της Κομιντέρν.
Διακρίνονται: Λιεβ Κάραγιαν (2ος από αριστερά), Καρλ Ράντεκ (3ος, με το τσιγάρο), Νικολάι Μπουχάριν (5ος),
Μιχαήλ Λασιέβιτς (7ος, με την στολή), Μαξίμ Γκόρκι (9ος, με το παχύ μουστάκι),
Λένιν (10ος, μπροστά 
από τον Γκόρκι), Σεργκέυ Ζόριν (11ος, με το καπέλλο), Γκριγκόρι Ζινόβιεφ (13ος, με τα χέρια δεμένα πίσω),
Μαρία Ουλυάνοβα (19η) και Άμπραμ Μπελένκυ (δεξιά, με το ανοιχτόχρωμο καπέλλο).

Στις 8 Νοεμβρίου (26/10) 1917 (*), το Δεύτερο Συνέδριο του Σοβιέτ των Εργατών, Στρατιωτών και Αγροτών Βουλευτών έκανε δεκτή την εισήγηση του Λένιν και ψήφισε το "Διάταγμα για την ειρήνη". Το Διάταγμα απευθύνει πρόσκληση "σε όλους τους εμπόλεμους λαούς και στις κυβερνήσεις τους να αρχίσουν αμέσως διαπραγματεύσεις για μια δίκαιη δημοκρατική ειρήνη" και ως τέτοια θεωρεί "την άμεση ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις (δηλαδή χωρίς αρπαγή ξένων εδαφών, χωρίς βίαιη ενσωμάτωση ξένων εθνοτήτων) και χωρίς επανορθώσεις". Αν όλα αυτά ως εδώ ακούγονται στ' αφτιά ορισμένων ως ένα ακίνδυνο ευχολόγιο, το Διάταγμα επιφυλάσσει μια βόμβα:
Η κυβέρνηση καταργεί τη μυστική διπλωματία, εκφράζοντας από την πλευρά της την σταθερή απόφασή της να διεξαγάγει όλες τις διαπραγματεύσεις εντελώς ανοιχτά μπροστά σε όλο τον λαό, αρχίζοντας αμεσως την δημοσίευση όλων των μυστικών συμφώνων που έχει επικυρώσει ή συνάψει η κυβέρνηση των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών από τον Φλεβάρη ως τις 25 του Οχτώβρη 1917. (...) Η κυβέρνηση δηλώνει ότι ακυρώνει απόλυτα και αμέσως όλες τις διατάξεις που περιέχουν τα μυστικά αυτά σύμφωνα, στο μέτρο που οι διατάξεις αυτές αποβλέπουν, όπως συνέβαινε στις περισσότερες περιπτώσεις, στο να εξασφαλίσουν ωφελήματα και προνόμια στους ρώσσους τσιφλικάδες και καπιταλιστές, στο να διατηρήσουν ή να αυξήσουν τις προσαρτήσεις που έκαναν οι μεγαλορώσσοι. (**)
Να το πούμε με δυο απλά λόγια; Με ένα διάταγμα και ένα άρθρο, η επαναστατική κυβέρνηση ακυρώνει "απόλυτα και αμέσως" όλα τα χρέη και τα δάνεια που είχαν συνάψει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Απλό; Απλούστατο! Κι όταν λέμε όλα τα δάνεια, εννοούμε και αυτά που είχε πάρει η Ρωσσία αλλά και αυτά που είχε δώσει. Ανάμεσα στα τελευταία, είναι και τα δάνεια, τα οποία είχε χορηγήσει η Ρωσσία στην επαναστατική ελληνική κυβέρνηση το 1824-1825, ως "προστάτιδα δύναμη". Η υπό τον Λένιν κυβέρνηση μας τα χάρισε, παραιτούμενη από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που μας είχε επιβληθεί μετά τον "ατυχή" πόλεμο του 1897. Επί πλέον, η μπολσεβικική κυβέρνηση παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα επί ελληνικού εδάφους, όπως π.χ. από τα ρωσσικά μοναστήρια του Αγίου Όρους, από το ρωσσικό νοσοκομείο τού Πειραιά (το σημερινό Τζάννειο) κλπ.

Εννοείται ότι η βόμβα που προαναφέραμε, προκάλεσε έντονες σεισμικές δονήσεις στην Δύση. Όμως, ακόμη και εκεί ακούστηκαν κάποιες ψύχραιμες φωνές, οι οποίες δικαίωναν την επιλογή των μπολσεβίκων. Μια από τις σημαντικώτερες αυτές φωνές ήταν του γνωστού άγγλου οικονομολόγου Τζων Μαίυναρντ Κέυνς, ο οποίος δεν δίστασε να δηλώσει ότι οι μεταπολεμικές συμφωνίες ειρήνης, με τις αποζημιώσεις που επιδικάζουν και τα χρέη που αναγνωρίζουν, οδηγούν μαθηματικά την παγκόσμια οικονομία σε χρεωκοπία. Κι όπως αποδείχτηκε από την ιστορία, μια δεκαετία αργότερα θα φαινόταν πόσο δίκιο είχε ο Κέυνς.

Πάμε λίγο παρακάτω. Στις 1 Αυγούστου (19/7) 1920, μιλώντας στο 2ο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, ο Λένιν δεν παρέλειψε να σημειώσει την στάση τού Κέυνς στην εισήγησή του:
Ο Κέυνς κατέληξε σε συμπεράσματα που είναι πιο ισχυρά, πιο χειροπιαστά, πιο διδακτικά από οποιοδήποτε συμπέρασμα κομμουνιστή-επαναστάτη, γιατί τα συμπεράσματα αυτά τα βγάζει ένας αναμφίβολος αστός, αμείλικτος εχθρός του μπολσεβικισμού, για τον οποίο, ως αγγλος μικροαστός, πλάθει στο μυαλό του μια τερατώδη, άγρια, θηριώδη εικόνα. Ο Κέυνς κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ευρώπη και όλος ο κόσμος με την ειρήνη των Βερσαλλιών τραβούν στη χρεοκοπία. Ο Κέυνς παραιτήθηκε, πέταξε στα μούτρα τής κυβέρνησης το βιβλίο του και είπε: αυτό που κάνετε είναι καθαρή τρέλα. (...) Μια αμερικανική αστική πηγή, που την ανάφερε ένας κομμουνιστής, ο σύντροφος Μπράουν, στο βιβλίο του "Ποιός πρέπει να πληρώσει τα πολεμικά χρέη;" (Λειψία, 1920), καθορίζει ως εξής τη σχέση των χρεών και της εθνικής περιουσίας: στις νικήτριες χώρες, την Αγγλία και τη Γαλλία, τα χρέη αποτελούν τα 50% και πλέον όλης της εθνικής περιουσίας. Όσον αφορά την Ιταλία το ποσοστό αυτό αποτελεί τα 60-70%, όσον αφορά τη Ρωσσία τα 90%, εμάς όμως, όπως ξέρετε, αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέυνς ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη. (...) Εξάλλου, ο αστός Κέυνς λέει πως οι άγγλοι για να σώσουν τη ζωή τους, για να σώσουν την αγγλική οικονομία πρέπει να πετύχουν την επανάληψη ελεύθερων εμπορικών σχέσεων ανάμεσα στη Γερμανία και στη Ρωσσία! Και με ποιο τρόπο μπορούν να το πετύχουν αυτό; Με την ακύρωση όλων των χρεών, όπως προτείνει ο Κέυνς! Η ιδέα αυτή δεν είναι μόνο ιδέα του οικονομολόγου επιστήμονα Κέυνς. Στην ιδέα αυτή κατέληξαν και θα καταλήξουν εκατομμύρια. Και εκατομμύρια άνθρωποι ακούν τους αστούς οικονομολόγους να λένε πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από την ακύρωση των χρεών, και γι' αυτό "ας είναι καταραμένοι οι μπολσεβίκοι" (που ακύρωσαν τα χρέη) και ελάτε να απευθυνθούμε στη "γενναιοψυχία" της Αμερικής!! Νομίζω πως θα έπρεπε εξ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ' αυτούς τους οικονομολόγους-προπαγανδιστές υπέρ του μπολσεβικισμού. (***)
Κάπρι, Απρίλιος 1908: Ο Λένιν παίζει σκάκι με τον Αλεξάντερ Μπογκντανόφ.
Όρθιος στο μέσον παρακολουθεί την παρτίδα ο οικοδεσπότης Μαξίμ Γκόρκι.

Θα κλείσουμε τούτο το περί χρέους σημείωμα, με μια κλασσική αποστροφή του παππού Κάρολου περί δημοσίου χρέους, την οποία μνημονεύει και ο θείος Βλαδίμηρος αλλά φαίνεται πως ξεχνούν πολλοί "κομμουνιστές":
"Δημόσια χρέη"! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή τους σε εκείνους που τα έκαναν. (****)

---------------------------------------------------
(*) Σε παρένθεση η ημερομηνία σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο, το οποίο ισχύει στην Ρωσσία. Άλλωστε, αν η Οκτωβριανή Επανάσταση καταγραφόταν με το νέο ημερολόγιο, θα ήταν... Νοεμβριανή.
(**) Β.Ι.Λένιν, "Άπαντα", έκδοση Σύγχρονη Εποχή, τόμος 35, σελ. 13 και 15.
(***) Β.Ι.Λένιν, "Άπαντα", έκδοση Σύγχρονη Εποχή, τόμος 41, σελ. 219, 220 και 225.
(****) Β.Ι.Λένιν, "Άπαντα", έκδοση Σύγχρονη Εποχή, τόμος 33, σελ. 203.
Συχνά η φράση αποδίδεται εσφαλμένα τον Λένιν αλλά εκείνος την χρησιμοποιεί εντός εισαγωγικών και παραπέμπει στον Μαρξ.
 

Ασκήσεις μνήμης #2: Στάθης Σταυρόπουλος (ΛΑΕΝ) Τετάρτη 14/11/2012 Πού (το) πάει το ΚΚΕ;

 

Οι ημέρες που έρχονται «είναι γκαστρωμένες», όπως έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς κι αδίστακτος με τους αδύναμους. Συνεπώς η στάση που θα κρατήσει το ΚΚΕ για το επόμενο διάστημα έχει ιδιαίτερη σημασία για τις τύχες του λαού και της χώρας. 
Η επ’ εσχάτοις συρρικνωμένη απήχηση του ΚΚΕ στο εκλογικό σώμα δεν το βγάζει, τουλάχιστον όχι ακόμα, απ’ το πλαίσιο των αγώνων του λαού εναντίον της παλινόρθωσης του πιο άγριου και πρωτόγονου καπιταλισμού από την εποχή του Ντίκενς σε όλη την Ευρώπη και βεβαίως στην Ελλάδα, έτσι όπως εκφράζεται με την κόλαση των Μνημονίων - κι όχι μόνον. 
Πέρα απ’ τις απλουστεύσεις (του στυλ «το Μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός») oι οιωνοί για τον δρόμο που έχει πάρει το ΚΚΕ δεν είναι καλοί. 
Ας μείνουμε κατ’ αρχήν στα γεγονότα: την ημέρα που η ανίερη Ιερά Συμμαχία των Τριών της Τρόικας πέρναγε απ’ τη Βουλή το θανατηφόρο πακέτο των μέτρων, η κ. Παπαρήγα ανάλωσε την ομιλία της, κατά 80%, επιτιθέμενη στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να θεωρηθεί υστερία, αν δεν ήταν λάθος. 
«Μόνον διαφορές τακτικής ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ», διακρίβωσε η Αλέκα.
Δεν έμεινε όμως μόνον στις διακριβώσεις, αλλά πέρασε και στις προφητείες:
 «ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατία, μάλιστα λιγότερο ριζοσπαστική απ’ όσον το ΠΑΣΟΚ της πρώτης του εποχής». 
Είναι κρίμα (στην πραγματικότητα ντροπή) να ξεπέφτει κανείς, πόσο μάλλον ένας μαρξιστής, σε «δίκες προθέσεων». 
Αλλά είναι ακόμα πιο θλιβερό, την ίδια ταραχή που έπαθαν τα παπαγαλάκια του Mega με τον κ. Λαφαζάνη ομιλούντα περί «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» να παθαίνει ταυτοχρόνως και η κυρία Παπαρήγα μέσα στην αίθουσα.
Ως «πασαρέλα» απαξίωσε τις διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων δυνάμεων για το πραξικόπημα που επιχειρούσε φόρα παρτίδα από του βήματος της Βουλής ο κ. Στουρνάρας για το αυτοδιοίκητο της Βουλής. 
Θλιβερά παράδοξα με ακόμα πιο θλιβερά παρεπόμενα: να εισπράττει αίφνης το ΚΚΕ επαίνους κι εύσημα απ’ τον κ. Σαμαρά, τον κ. Πρετεντέρη, τον κ. Βενιζέλο, την ευμενή ανοχή του... κ. Βορίδη, ακόμα και τα ιντερνετικά εύγε του κ. Κικίλια!!! - «με επαινούν οι εχθροί μου, κάπου κάνω λάθος» κάποτε, κάποιος, έλεγε. 
Μαζεύτηκαν πολλά; Οχι! έχει κι άλλα, ακόμα πιο παράδοξα, τουλάχιστον για τους κομμουνιστές και τους αριστερούς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί(!) και να ξεσκεπαστεί(!) ο πραγματικός χαρακτήρας της δικής του πολιτικής, που είναι η πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε βάρος του λαού(!)» (σ.σ.: τα θαυμαστικά δικά μου). 
Εδώ το ΚΚΕ βγάζει με τα χέρια του τα μάτια του: «προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί»; - τριάντα χρόνια το οργανώνουμε, με το ΚΚΕ στην πρωτοπορία. 
Αλλά ας πούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι το κίνημα δεν είναι ακόμα οργανωμένο επαρκώς - έως ότου να οργανωθεί, τι; - μαμ, κακά και νάνι; Ή μήπως ένα κίνημα οργανώνεται μέσα απ’ τους αγώνες, χωρίς να περιμένει πρώτα... να οργανωθεί κι ύστερα... να αγωνισθεί; - παιδαριώδεις σκέψεις. Και λογικά άλματα προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. 
Τέλος, το ότι ο σατανικός ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να διαχειριστεί την κρίση σε βάρος του λαού» το ισχυρίζεται μόνον ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης (όταν έχει διαβάσει πολύ Νεφελίμ). 
Είναι πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτύχει εν τέλει να προασπισθεί τον λαό, αλλά να πιστεύει κανείς ότι θέλει να τον χαντακώσει, αυτό ξεπερνά τα όρια της πολιτικής σκέψης και εισέρχεται στο πεδίο της συνωμοσιολογίας. 
Δυστυχώς, ως φαίνεται, το ΚΚΕ έχει εγκλωβισθεί στην ίδια του τη ρητορική (αριστερίστικη και σεχταριστική) σε πολιτικές που απάδουν της κομμουνιστικής παράδοσης: «Αδιάφορο το ΚΚΕ για τις παραβιάσεις του Συντάγματος», δήλωσε από του βήματος της Βουλής ο κ. Παφίλης. «Αστικό Σύνταγμα είναι έτσι κι αλλιώς, εμάς δεν μας κόφτει, εμείς δεν το έχουμε ψηφίσει», συνέχισε. 
Αγαπητέ μου Θανάση, για τη Δημοκρατία, την αποκατάστασή της -συνεπώς και για αυτό το Αστικό Σύνταγμα- χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες εξορίσθηκαν, βασανίσθηκαν, έδωσαν τη ζωή τους! - τι έχετε πάθει; 
Τι είναι αυτά που λέτε; Σε Ελληνες πολίτες απευθύνεσθε, σε σκεπτόμενους ανθρώπους ή σε οπαδίτες και χούλιγκανς; 
Είναι δυνατόν να κατηγορεί η Αλέκα τον ΣΥΡΙΖΑ για «μπλοκ της δραχμής», ακριβώς όπως τον κατηγορεί ο κ. Σαμαράς για «λόμπι της δραχμής»; 
Είναι δυνατόν να μη συναινεί το ΚΚΕ στην παραπομπή Γιωργάκη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ; 
Μάλιστα με το σκεπτικό που ανέπτυξε η Αλέκα: «Περιμένει ο λαός να τιμωρηθεί ο Παπανδρέου και τι θα γίνει; Θα ανεβεί η σύνταξη;»..!!! 
Αν αυτό το έλεγε άλλος, θα μιλούσα για κυνισμό, για αμοραλισμό, το είπε όμως η κυρία Παπαρήγα - τα έχετε χάσει; Δεν είναι η κάθαρση, δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης προϋπόθεση της δημοκρατικής ανασύνταξης; της επαναπολιτικοποίησης του λαού και της επανενασχόλησής του με τα κοινά; 
Στο 11ο Συνέδριο, ο Χαρίλαος είχε προτείνει και το κόμμα είχε επεξεργασθεί μια «δύσκολη» αλλά «γόνιμη» γραμμή: απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, όχι στο ΠΑΣΟΚ. 
Σήμερα εσείς κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι γίνεται ΠΑΣΟΚ, επειδή πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (κι άλλων κομμάτων) προστρέχουν σε αυτόν. 
Το ίδιο ισχυρίζονται ο ΔΟΛ, το Mega κι όλες οι άλλες δυνάμεις του κακού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ΠΑΣΟΚ αν γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ
 κι όποιον άλλον μας έφερε έως εδώ. 
Ομως κάνετε, ενώ αφελείς δεν είσθε, πως δεν καταλαβαίνετε τη διαφορά. Δηλαδή τι θέλετε; Οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. να μην έχουν καταφυγή, ούτε προσδοκία; και τότε, αν δεν μετακινηθούν αυτοί οι πολίτες, πώς θα αναταχθούν οι συσχετισμοί μέσα στον λαό, υπέρ του; 
Κάνετε όμως και κάτι άλλο, ακόμα χειρότερο: λέτε στον λαό ότι μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει κι ότι ώσπου να σας δώσει εντολή για τον σοσιαλισμό, ματαιοπονεί. 
Ετσι, όχι μόνον απογοητεύετε τον λαό (ο οποίος ώσπου να σας δώσει την εντολή για τον σοσιαλισμό πρέπει να επιζήσει) αλλά ταυτίζοντας τον στρατηγικό σας στόχο με την τακτική σας διαπράττετε αυτό που ο Λένιν έλεγε αριστερισμό. 
Και, κατ’ ακολουθίαν, για να υποστηρίξετε αυτή την πολιτική αυτοακυρώνεσθε: λέτε στον λαό: στον σοσιαλισμό θα λυθούν όλα (στο μεταξύ ο άλλος πεινάει, άλλος αυτοκτονεί), οργανωθείτε στα σωματεία, στις γειτονιές, παντού και παλέψτε για τον σοσιαλισμό. 
Ο σοσιαλισμός δεν είναι κακός στόχος, είναι μάλλον ο καλύτερος, αλλά ώσπου να σχηματισθεί η λαϊκή πλειοψηφία που χρειάζεται (καθώς οι ίδιοι λέτε), ώστε να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, οι καπιταλιστές μάς αλαλιάζουν. Χθες με τις πιστωτικές κάρτες, φέρ’ ειπείν, σήμερα με το Μνημόνιο, αύριο πιθανόν με τίποτα φαιοχίτωνες. 
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το Μνημόνιο είναι απλώς μια έκφανση του καπιταλισμού, ότι ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του, ότι ο φασισμός είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό όσον και ο πόλεμος. 
Ομως όλα αυτά είναι διαπίστωση, όχι πολιτική. 
Για τους μαρξιστές, όπως έλεγε κι ο θείος Κάρολος, το πρόβλημα δεν είναι μόνον να ερμηνεύουμε τον κόσμο, αλλά να τον αλλάζουμε. 
Τα τελευταία πολλά χρόνια αλλάζουν τον κόσμο επί τα χείρω οι αντιδραστικές δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς με τη συνεπικουρία της σοσιαλδημοκρατίας. 
Αν θεωρείτε αδιάφορο τον χαμό και των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων, ώσπου να τις πάρουμε πίσω όλες μια και καλή στον σοσιαλισμό, καλώς πορεύεσθε. 
Πορεύεσθε όμως μέσα σε μια δική σας μεταφυσική, ολωσδιόλου δική σας.

Κορυσχάδες 1944 : Στα βουνά της Λεύτερης Ελλάδας!



Το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης" φέρνει σήμερα στο φως ένα ακόμη σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο από τις ηρωικές αντιστασιακές μνήμες του λαού μας. Το ρολόι του χρόνου γυρνά πολλές δεκαετίες πριν στις ελεύθερες από το ναζιστικό ζυγό Κορυσχάδες της ανταρτογέννας Ευρυτανίας (βλ. εδώ), όπου από τις 14 έως τις 27 Μαΐου 1944 πραγματοποιήθηκε η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης των Βουνών δηλαδή της βουλής της αθάνατης Εαμοελασίτικης Αντίστασης! Τότε που ο περήφανος επαναστατημένος λαός μας πάλευε και θεσμοθετούσε τη νέα Ελλάδα της Λευτεριάς και της Λαοκρατίας.
Η εφημερίδα ντοκουμέντο της εποχής -από την οποία παραθέτουμε τα παρακάτω κείμενα- αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πολύτιμου υλικού που δώρισε στον "Ευρυτάνα ιχνηλάτη" το φιλικό blog "Αγρίνιο γλυκές μνήμες" το οποίο και ευχαριστούμε θερμά. Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.
 
Ας αφήσουμε όμως «να μιλήσουν» τα ίδια τα γραφόμενα των πρωταγωνιστών εκείνης της εποποιίας, άλλωστε είναι τόσο εύγλωττα...
 
 
Εφημερίδα «ΡΟΥΜΕΛΗ»
ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΕΑΜ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Φύλλο
15 ΚΑΠΟΥ 4 ΙΟΥΝΗ 1944
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1821 - ΚΟΡΥΣΧΑΔΕΣ 1944
ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
 
ΕΚΑΤΟΝ ΟΓΔΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΘΝΟΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΣΤΟ ΠΛΑΪ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΝΗΛΕΗΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΤΑΧΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ.


Ο λαός στο πλευρό της ΠΕΕΑ για τη λευτεριά και τη λαοκρατία



Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ 

Μέσα από τις κλαγγές των όπλων των Ελλήνων πολεμιστών του ΕΛΑΣ, τους καπνούς, τις καταστροφές και τις ερημώσεις των ορδών του καταχτητή, τα δάκρυα για τις δεκάδες χιλιάδες των εθνομαρτύρων, τις θυσίες του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού, τη μανία και το μίσος των προδοτών και των συνεργατών τους, συντελείται η αναγέννηση του Έθνους.
 
Δύο εκατομμύρια περίπου έλληνες και ελληνίδες ψηφοφόροι, στο προσκλητήριο της ΠΕΕΑ και του εθνικού αγώνα, απ’ όλες τις γωνιές της ελεύθερης και σκλάβας Ελλάδας απάντησαν με τη βροντερή φωνή της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού.
 
Έτσι ο τρίχρονος αγώνας κατοχυρώθηκε οριστικά με το ανώτατο όργανο της λαϊκής κυριαρχίας. Το Εθνικό Συμβούλιο.

Γέννημα ιστορικής ανάγκης, είναι το πειό σημαντικό γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας γιατί το Εθνικό Συμβούλιο διατράνωσε την απόφασή του να συνεχίσει τον ένδοξο αγώνα του ΕΑΜ για το διώξιμο των Γερμανοβουλγάρων επιδρομέων και να ολoκληρώσει την εθν. ενότητα.

Ο αγώνας αυτός γιγαντώθηκε χάρις στην αδιάλακτη πάλη ενάντια στους επιδρομείς Γερμανοβουλγάρους τους εθνοπροδότες και τους συνεργάτες τους και χάρις στους ένδοξους και θρυλικούς αγώνες που διεξάγει το πρωτοπόρο μαχητικό και ένοπλο τμήμα του Ελληνικού λαού ο ΕΛΑΣ.
 
Το βάθρο της εθνικής ενότητας προκαθορίσθηκε, και σφυρηλατήθηκε μέσα στους αδιάκοπους αγώνες του Ελληνικού λαού. Τίποτα δεν είνε ικανό να μεταβάλει τη νεοελληνική λαοκρατική αναγέννηση.
 
Με το Γλύξμπουργκ επίορκο καταπατητή του Συντάγματος, δημιουργό και εμπνευστή της Βασιλομεταξικής Φασιστικής Δικτατορίας που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή και με τους εθνοπροδότες του Ράλλη και τους συνεργάτες του που είναι εγκληματίες πολέμου και υπόλογοι στο έθνος, κανένας συμβιβασμός.
 
Ο μαρτυρικός αγώνας του αόπλου ελληνικού λαού συνεχίζεται ακατάβλητα και σφυρηλατεί στο αμόνι της σκληρής πάλης ενάντια στους κατακτητές Γερμανοβουλγάρους την εθνική ενότητα.
 
Ο θρυλικός ΕΛΑΣ που η ένδοξη ιστορία του σκιάζει τους εχθρούς του λαού, αναγράφει καθημερινά νέες ένδοξες σελίδες στην ιστορία του.
 
Η πρώτη σύνοδος του Εθνικού Συμβουλίου εκφράζοντας τη θέληση του Ελληνικού λαού ανέθεσε στη Πολιτική Επιτροπή να συνεχίσει το βαρύ, το σκληρό έργο της εθνικής ενότητας και να οδηγήσει το έθνος στη νίκη.
 
Οι αγώνες σύσσωμου του λαού προκαθώρισαν την πορεία του αγώνα και η απόφαση του εθνικού Συμβουλίου είναι η ιστορική απόφαση του έθνους.
=========================




ΑΠ’ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

Το ιστορικό ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου


 

ΨΗΦΙΣΜΑ

Γ ε ν ι κ έ ς Δ ι α τ ά ξ ε ι ς
 
Το Εθνικό Συμβούλιο
Συγκροτημένο από αντιπροσώπους ολόκληρου του Ελληνικού Λαού, που συνήλθαν για να διακηρύξουν την ακατάβλητη θελησή του να πολεμήσει ως την τελευταία του πνοή για την απελευθέρωση της χώρας, την πλήρη συντριβή του φασισμού και την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας και της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Θέλοντας να καθορίσει τον τρόπο άσκησης όλων των εξουσιών στην Ελεύθερη Ελλάδα,
 
Ψ η φ ί ζ ε ι
Άρθρο 1 - Κυρώνεται η Ιδρυτική Πράξη της ΠΕΕΑ, της 10 του Μάρτη 1944
Άρθρο 2 - Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό. Η Αυτοδιοίκηση και η Λαϊκή Δικαιοσύνη είναι θεμελιώδεις θεσμοί του δημόσιου βίου των Ελλήνων.
Άρθρο 3 - Το Εθνικό Συμβούλιο είναι το ανώτερο όργανο της Λαϊκής Κυριαρχίας. -Η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης έχει τις εξουσίες που καθορίζει αυτό το ψήφισμα.

Άρθρο 4 - Οι λαϊκές ελευθερίες είναι ιερές και απαραβίαστες. -Το αγωνιζόμενο έθνος θα τις προστατέψει από κάθε απειλή, από οπουδήποτε και αν προέρχεται.

Άρθρο 5 - Όλοι οι Έλληνες, άντρες και γυναίκες, έχουν ίσα πολιτικά και αστικά δικαιώματα.



Άρθρο 6 - Η εργασία είναι βασική κοινωνική λειτουργία και δημιουργεί δικαίωμα για την απόλαυση όλων των αγαθών της ζωής.
Άρθρο 7 - Επίσημη γλώσσα για όλες τις εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής και για όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης είναι η γλώσσα του λαού.

Άρθρο 8 - Ο πρωταρχικός σκοπός και ο γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνα του έθνους. -Το Εθνικό Συμβούλιο, η ΠΕΕΑ, οι ένοπλοι και άοπλοι πολίτες υπηρετούν πριν απ’ όλα το σκοπό αυτό. - Ο Εθνικός Στρατός ΕΛΑΣ είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους που μάχεται για την απελευθέρωση της Πατρίδας και τις ελευθερίες του Λαού.
 
Άρθρο 9 - Η ΠΕΕΑ εκπροσωπεί το μαχόμενο έθνος στο εξωτερικό, διοικεί τον Εθνικό Στρατό-ΕΛΑΣ, διευθύνει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και έχει την ανώτατη εποπτεία, την καθοδήγηση και τον έλεγχο της Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. - Η ΠΕΕΑ εκδίδει και δημοσιεύει Πράξεις, που περιέχουν κανόνες δικαίου και Αποφάσεις με εκτελεστικό περιεχόμενο. - Οι Πράξεις εκδίδονται αφού ψηφιστούν από την Αντιπροσωπεία του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13. - Η ΠΕΕΑ μπορεί ν’ αλλάζει τη σύνθεσή της μέ την έγκριση του Εθν. Συμβουλίου ή της Αντιπροσωπείας.
 
Άρθρο 10 - Το Εθνικό Συμβούλιο κρίνει το έργο της ΠΕΕΑ, κυρώνει τις Πράξεις της, προτείνει μέτρα ή παίρνει το ίδιο αποφάσεις που συντελούν στην ευόδωση του εθνικού αγώνα. - Η κύρωση των κανόνων δικαίου που θεσπίζονται με τις Πράξεις της ΠΕΕΑ, ή η θέσπιση κανόνων δικαίου απ’ το Εθν. Συμβούλιο γίνεται με ψηφίσματα. Οι κατευθύνσεις που δίνει το Συμβούλιο ή τα μέτρα που παίρνει για τους σκοπούς της παραπάνω παραγράφου διατυπώνονται σε Αποφάσεις.
 
Άρθρο 11 - Οι εργασίες του Εθνικού Συμβουλίου θα διαρκέσουν έως την απελευθέρωση ολόκληρης της χώρας. - Η διάλυση του Εθνικού Συμβουλίου μπορεί να γίνει και πριν απ’ την απελευθέρωση αν το αποφασίσει το ίδιο, ύστερ’ από πρόταση της ΠΕΕΑ ή του 1/3 απ’ τα μέλη του.
 
Άρθρο 12 - Το Εθνικό Συμβούλιο συνέρχεται κάθε τέσσαρες μήνες σε τακτική σύνοδο. Η διάρκεια κάθε συνόδου είναι δεκαήμερη, μπορεί όμως να παραταθεί από το ίδιο το Συμβούλιο. - Η ΠΕΕΑ μπορεί να συγκαλέσει το Εθνικό Συμβούλιο και σε έκτακτη σύνοδο. Μπορεί επίσης η ΠΕΕΑ ν’ αναβάλει μια σύνοδο αν υπάρχει ανάγκη με σύμφωνη γνώμη της Αντιπροσωπείας του Εθνικού Συμβουλίου του άρθρου 13.
 
Άρθρο 13 - το τέλος κάθε συνόδου το Εθνικό Συμβούλιο εκλέγει αντιπροσωπεία από 17 τακτικά μέλη και 5 αναπληρωματικά. Τα καθήκοντα που θα ασκεί η αντιπροσωπεία στο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δύο συνόδους, ορίζονται στο άρθρο 14. - Ο Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου είναι αυτοδίκαια μέλος και Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας.
 
Άρθρο 14 - Η ΠΕΕΑ υποβάλλει κάθε πράξη στην Αντιπροσωπεία για να την ψηφίσει. - Αν η γνώμη της Αντιπροσωπείας είναι αντίθετη προς την Πράξη, η ΠΕΕΑ συζητεί πάλι πάνω σ’ αυτή. - Αν η ΠΕΕΑ επιμένει στη γνώμη της, συγκαλείται κοινή συνεδρίαση ΠΕΕΑ και Αντιπροσωπείας, όπου παίρνεται απόφαση με πλειοψηφία. - Η αντιπροσωπεία μπορεί επίσης να υποδείχνει στην ΠΕΕΑ μέτρα συντελεστικά για την ευόδωση του εθνικού αγώνα.
 
Άρθρο 15 - Η ΠΕΕΑ, που αντλεί την εξουσία της απ’ την εμπιστοσύνη του Εθνικού Συμβουλίου, είναι υπόλογη απέναντί του και απέναντι του έθνους, για την καλή διεξαγωγή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας και για την προστασία των λαϊκών ελευθεριών.
 

Ψηφίστηκε στις Κορυσχάδες, σήμερα στις 27 του Μάη 1944.
 

(Μία στάση ιστορικής μνήμης από το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης")

==================


ΥΓ1: Δείτε και ορισμένα κομβικά αφιερώματα του blog μας για την Αντίσταση στην Ευρυτανία:

ΥΓ2: Διαβάστε, επίσης, κάποια επιπλέον ντοκουμέντα από τον Παράνομο Αντιστασιακό Τύπο της εποχής που έχει δημοσιεύσει ανά καιρούς το blog μας :

TOP READ