Η εργαλειοποίηση της Πανδημίας

 

Εξοργισμένος εμφανίστηκε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος  Ταραντίλης μιλώντας για «αδιανόητες εικόνες συγχρωτισμού»  στο εκπαιδευτικό συλλαλητήριο της προηγούμενης Πέμπτης.  Εξοργισμένος  και ο βουλευτής  Κυρανάκης, που μίλησε για «παραβίαση κανόνων που σέβονται όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες».  Εξοργισμένος και  ο δημοσιολόγος  Βουλαρινός,  που πριν από λίγους μήνες είχε φροντίσει ο ίδιος να μας εξοργίσει με  την χυδαία ανάρτηση του  για τον θάνατο της μετανάστριας νοσοκόμας στο Γενικό Κρατικό Νικαίας «που δεν πρόλαβε να συνοδέψει τον Τσίπρα στην δεξίωση του Προεδρικού»!  Εξοργισμένοι και οι  «πετσωμένοι» με δημόσιο χρήμα πανελίστες των ΜΜΕ,  για τις  «απίστευτες κορωνο- διαδηλώσεις».

Πριν μπούμε στο βασικό θέμα του άρθρου  ας κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση. Η απαγόρευση των διαδηλώσεων,  είτε άνω των 9 είτε άνω των 100, δεν έγινε κατόπιν εισήγησης της Επιτροπής των Ειδικών. Αυτό το επιβεβαίωσε  και ο φιλοκυβερνητικός  λοιμοξιολόγος Μαγιορκίνης, αυτός δηλαδή  που με μαθηματικά δημοτικού και διαγράμματα μαθητών νηπιαγωγείου  προσπάθησε να μας πείσει ότι οι 25 μαθητές σε μια τάξη είναι ενδεχομένως πιο ασφαλείς από τους 17 , αλλά  και ο Καθηγητής Βατόπουλος  ο οποίος, σε πρωινό πάνελ του ΣΚΑΙ,  δήλωσε στους δημοσιογράφους  ότι «πρώτη φορά το ακούω από εσάς»  αναφερόμενος στην υποτιθεμένη εισήγηση της Επιτροπής των Ειδικών  για απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των 100 ατόμων.  Η απόφαση λοιπόν για την απαγόρευση των διαδηλώσεων ήταν πολιτική.  Σε αυτό το σημείο,  και  παρόλο που η κυβέρνηση  έχει δηλώσει ότι πάντα ακολουθεί  τις εισηγήσεις των ειδικών,  θα κάνω την παραχώρηση και θα δεχτώ ότι η «καλή» μας η κυβέρνηση παίρνει επιπλέον μέτρα , ανεξάρτητα με τις προτάσεις της  Επιτροπής, «για το καλό μας».

Εδώ έρχεται όμως και η πρώτη αντίφαση. Από την στιγμή που η κυβέρνηση γίνεται «βασιλικότερη της Επιτροπής» και εφαρμόζει επιπλέον μέτρα για τις συναθροίσεις .. γιατί επιτρέπει ακόμα και σήμερα τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς  όπως αυτός αποτυπώνεται σε δεκάδες φωτογραφίες ντοκουμέντα;  Γιατί δεν σπάει τα τμήματα  στα σχολεία σε 15αρια όταν μάλιστα  υπάρχουν  Δήμοι της  χώρας,  όπως αυτός  της  Πάτρας,  που έχουν καταρρίψει το κυβερνητικό αφήγημα περί έλλειψης κτιρίων,  και έχουν  παραχωρήσει δεκάδες δημοτικά κτίρια για να μετατραπούν σε σχολικές αίθουσες; Γιατί από την απαγόρευση της συγκέντρωσης   άνω  των 100 εξαιρέθηκαν οι «συναθροίσεις για ψώνια»  αλλά  όχι οι διαδηλώσεις αφού είναι προφανές ότι η διασπορά του κορονοϊού   δεν σχετίζεται  με τον «σκοπό» της συγκέντρωσης;;   Γιατί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης  δεν εξοργίζονται   με   τα «κορωνο- σχολεία» και με τα   «κορωνο-λεωφορεία»  παρά μόνο με τις  «κορωνο-συγκεντρώσεις»;    Παρατηρούμε λοιπόν, και από την πλευρά της κυβέρνησης αλλά  και από την πλευρά των συστημικών ΜΜΕ,   έναν υπερβάλλοντα ζήλο και μια  επιλεκτική «ευαισθησία»  σε σχέση με την απαγόρευση των διαδηλώσεων κάτι το οποίο όμως  δεν συμβαίνει και για τις άλλες δραστηριότητες, οι οποίες λαμβάνουν χώρα ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους,  και για τις οποίες την απόλυτη ευθύνη έχει η κυβέρνηση.

Ήδη μπορώ να φανταστώ την απάντηση του πιστού υποστηρικτή  της κυβέρνησης:  « Εντάξει,  η κυβέρνηση είναι  υποκριτική και τα ΜΜΕ την στηρίζουν. Γιατί όμως οι διαδηλωτές δεν σέβονται την υγειονομική κρίση; Δεν είναι σωστή η απαγόρευση των διαδηλώσεων;»  Η απάντηση, δεδομένων των συνθηκών,  είναι ξεκάθαρη!  Όχι!  Βάζω στην άκρη τις δηλώσεις  ειδικών, όπως αυτής της Καθηγήτρια Γκάγκα, που αναφερόμενη στην συγκέντρωση στο Εφετείο δήλωσε ότι  «δεν υπήρξε διασπορά λόγω εξωτερικού χώρου» , όπως και το γεγονός οι διαδηλωτές στην συντριπτική τους πλειονότητα φοράνε μάσκα,  και συνεχίζω με το πολιτικό κομμάτι.

Στις δυτικές, ή αστικές, ή φιλελεύθερες δημοκρατίες, αυτές δηλαδή που υπηρετεί η ΝΔ, και αυτές που επιτρέπουν την ύπαρξη «πετσωμένων»  ΜΜΕ, το δικαίωμα στην διαδήλωση/ συγκέντρωση/ διαμαρτυρία είναι κατοχυρωμένο.   Το Αμερικανικό Σύνταγμα, βασισμένο  στις αρχές της Γαλλικής, αστικής δηλαδή,  Επανάστασης,   και πολιτικό  φετίχ όλων των «φιλελευθέρων»  ανά τον  πλανήτη, στην πρώτη του τροπολογία συμπεριλαμβάνει  ρητά το «δικαίωμα στην διαμαρτυρία εναντίον της κυβέρνησης»,   μαζί με αυτό της «ανεξιθρησκίας» και της «ελευθερίας του λόγου».  Σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία λοιπόν  το δικαίωμα στην διαμαρτυρία/συγκέντρωση είναι θεσμοθετημένο,  δηλαδή οι πολίτες δεν περιμένουν  κάθε 4 χρόνια να ψηφίσουν αλλά έχουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν καθ’ όλη την διάρκεια της κυβερνητικής θητείας.  Η κυβέρνηση ελέγχεται, και πρέπει να ελέγχεται,   καθημερινά για τα μέτρα που εφαρμόζει.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως νομοθετεί ασταμάτητα ενώ, λόγω πανδημίας, απαγορεύει τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις.  Έχουμε δηλαδή  μια κυβέρνηση η οποία,  ενώ από την μια συνεχίζει ακάθεκτη το νομοθετικό της έργο, από την άλλη αδρανοποιεί, με την απειλή προστίμου, τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, το θεσμοθετημένο δηλαδή αντίβαρο στις πολιτικές της! Μια κυβέρνηση δηλαδή που επί της ουσίας δεν σέβεται ούτε τους κανόνες της φιλελεύθερης Δημοκρατίας την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί.  Και δεν μένει μόνο εκεί αλλά πάει και ένα βήμα παρά πέρα..  Λέει ότι οι διαδηλωτές θα φταίνε για την εξάπλωση του ιού, σάμπως οι φοιτητές βγήκαν στο δρόμο επειδή δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν, και όχι σαν αντίδραση στην δική στην κυβερνητική «δράση», δηλαδή στα πρωτόγνωρα για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα νομοσχέδια που φέρνει προς ψήφιση.  Όταν είσαι κυβέρνηση και λόγω κορονοϊού  ζητάς μορατόριουμ  στις συγκεντρώσεις,  δηλαδή μορατόριουμ στο θεσμοθετημένο δικαίωμα στην διαμαρτυρία, δεν πρέπει ταυτόχρονα να κάνεις και μορατόριουμ στην ψήφιση των νόμων, δηλαδή σε αυτή σου την δραστηριότητα/δράση που θα προκαλέσει συγκεντρώσεις και πορείες,  δηλαδή τις συνταγματικά κατοχυρωμένες, αλλά επικίνδυνες λόγω κορονοϊού , αντιδράσεις; Είναι ηθικό και φιλελεύθερο, μια κυβέρνηση να νομοθετεί εν μέσω πανδημίας και από την άλλη να απαγορεύει τις  συγκέντρωση δηλαδή τον θεσμοθετημένο,  στα αστικά Συντάγματα,  τρόπο που έχουν οι διαφωνούντες να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε αυτά που νομοθετεί;

Γιατί αφού απειλείται η δημόσια υγεία, και λόγω αυτού «αναγκάζεται», όπως λέει,  να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις, δηλαδή να επηρεάσει το δικαίωμα στην διαμαρτυρία,   από την άλλη δηλώνει ότι η πανδημία «δεν θα επηρεάσει το νομοθετικό της έργο»;  Γιατί ενώ, «λόγω ανωτέρας βίας», απαγορεύει  το δικαίωμα στην διαμαρτυρία και ζητά  «κατανόηση» και «συναίνεση» από τους διαδηλωτές, από την άλλη δεν δείχνει και η ίδια «κατανόηση» και «συναίνεση» παγώνοντας  τα προς ψήφιση νομοσχέδια  που γνωρίζει  ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις και ενδεχομένως και περαιτέρω εξάπλωση  του ιού;

Γιατί,  όπως είπε και ο φιλελεύθερος νομπελίστας Χάγιεκ:  «η δικτατορία μπορεί να είναι ένα απαραίτητο σύστημα σε μια μεταβατική περίοδο»,  δηλαδή, με απλά λόγια,  οι λεγόμενες «φιλελεύθερες δημοκρατίες» είναι τόσο φιλελεύθερες(!) που ενίοτε, και όποτε κρίνουν οι θιασώτες τους,  χρειάζονται και μια γερή δόση δικτατορίας για να έρθουν στα ίσια τους.  Όπως λοιπόν κάθε λεγόμενη «φιλελεύθερη δημοκρατία» που σέβεται τον εαυτό της,  έτσι και αυτή της κυβέρνησης Μητσοτάκη,   δεν έχει κανένα πρόβλημα να ασπαστεί τις απόψεις του Χάγιεκ και να γράψει στα παλαιοτέρα των υποδημάτων της  ακόμα και τις βασικές αρχές του φιλελευθερισμού που κατά τα άλλα πρεσβεύει, όταν αυτό την συμφέρει… και τώρα την συμφέρει!  Είναι αυτή η χρυσή εύκαιρα που,  εργαλειοποιώντας  την πανδημία, αφενός «βάζει στον γύψο» τις διαμαρτυρίες και τις συγκεντρώσεις,  ενώ η ίδια συνεχίζει ανενόχλητη να φέρνει προς ψήφιση πρωτοφανή νομοσχέδια,   και  από την άλλη, όταν θα έρθει η αύξηση των κρουσμάτων λόγω των δικών της εγκληματικών πολιτικών επιλογών,  θα ρίξει το φταίξιμο στους διαδηλωτές που συνωστίστηκαν! Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!  

Όλα τα παραπάνω  ο Θανάσης ο Παφίλης στη Βουλή τα χαρακτήρισε σαν  «πολιτική προστυχιά».  Να ξέρουν όμως όλες οι «πολιτικές προστυχάντζες»  και οι κολαούζοι τους ότι μέτρα και νόμοι, με αδρανοποιημένο το δικαίωμα της διαμαρτυρίας,   ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν μόνο στις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής και της παγκόσμιας ιστορίας.  Όποια κυβέρνηση  εκμεταλλεύεται την πανδημία για να «δράσει» φέρει ακέραια την ευθύνη και για τις  αντιδράσεις και για τα αποτελέσματά τους..

Του Σπύρου Θύμη

25 χρόνια από την κορύφωση της κρίσης στα Ιμια

Συμπληρώνονται φέτος 25 χρόνια από την κορύφωση της κρίσης στα Ιμια, που ολοκληρώθηκε με την παρέμβαση των ΗΠΑ και οδήγησε στην επιβολή από την τουρκική πλευρά της πολιτικής των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

Οσα έχουν ακολουθήσει τα 25 αυτά χρόνια σαν επιπτώσεις αυτής της κρίσης, όλη αυτή η αλυσίδα γεγονότων που φτάνει μέχρι και τις σημερινές διερευνητικές επαφές ελληνικής και τουρκικής κυβέρνησης, δείχνουν ότι ακόμα και σήμερα παραμένει άθικτο όλο το πλαίσιο εντός του οποίου κλιμακώνεται η επιθετικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η κρίση ξεκινά στις 26 Δεκέμβρη 1995, όταν τουρκικό φορτηγό πλοίο προσάραξε στη βραχονησίδα Ιμια και ο Τούρκος πλοίαρχος αρνήθηκε την ελληνική βοήθεια με τον ισχυρισμό ότι το σκάφος βρίσκεται σε τουρκικά ύδατα. (...) 29 Γενάρη 1996, η Τουρκία επισημοποίησε την απαίτησή της, ζητώντας με διάβημα την έναρξη διμερούς διαλόγου για τη ρύθμιση του καθεστώτος των βραχονησίδων στο Αιγαίο. (...)

Στον «Ριζοσπάστη» της 30ής Ιανουαρίου 1996 διαβάζουμε: «Πολύ κοντά σε θερμό επεισόδιο Ελλάδα και Τουρκία, με αφορμή τη νησίδα Ιμια. Ετοιμη να παρέμβει η Ουάσιγκτον και να απαιτήσει διευθέτηση του συνόλου των ελληνοτουρκικών "διαφορών" μέσα από διάλογο (...) Το σκηνικό της έντασης έρχεται να "δικαιολογήσει" τους "φόβους" για ελληνοτουρκική σύγκρουση στο Αιγαίο, όπως τους έκφρασε προ ημερών ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Κλίντον σε επιστολή του προς Αμερικανούς γερουσιαστές, δικαιολογώντας μάλιστα την απόφασή του για εξοπλισμό της Τουρκίας με πυραύλους μέσου βεληνεκούς».

Η κορύφωση της κρίσης ξεκίνησε πριν τα ξημερώματα της 30ής Γενάρη (...) Τρεις αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού είναι το ανθρώπινο «τίμημα» της κρίσης. Πρόκειται για τους: Υποπλοίαρχο Χ. Καραθανάση, 34 ετών, υποπλοίαρχο Π. Βλαχάκο, 31 ετών, και αρχικελευστή Ε. Γιαλοψό, 29 ετών.

* * *

Την 31η Γενάρη 1996 ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με εξώφυλλο «ΟΙ ΗΠΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ - ΝΑΤΟι ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ της ειρήνης στο Αιγαίο» και στις σελίδες της εφημερίδας διαβάζουμε «(...) είναι κοινό μυστικό ότι η Τουρκία, πριν από κάθε πρόκλησή της, έχει το "πράσινο φως" των ΗΠΑ. Ο Κλίντον (...) λίγες μέρες πριν την εκδήλωση των τουρκικών διεκδικήσεων στην Ιμια, "ενημέρωνε" τους Αμερικανούς γερουσιαστές ότι "μεγιστοποιείται ο κίνδυνος να υπάρξει κλιμάκωση των προβλημάτων ή επεισοδίων, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σύγκρουση" την Ελλάδα με την Τουρκία (...) Ο γγ του ΝΑΤΟ, Χ. Σολάνας, είναι αυτός που μόλις χτες έθεσε στην ίδια μοίρα τους θύτες με τα θύματα. Προχτές, ήταν ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που συνέστησε στις δυο χώρες "να τα βρουν", δηλώνοντας ότι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εδράζονται σε νομικά επιχειρήματα επί του Διεθνούς Δικαίου!».

Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε και η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου μεταξύ άλλων σημειώνει: «(...) Στην ουσία οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ επιβάλλουν στη χώρα μας καθεστώς περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, με τη συναίνεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το νέο και πιο σημαντικό στοιχείο από την εξέλιξη της κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ταυτόχρονα, απογυμνωμένοι βρίσκονται και όσοι πολιτικοί παράγοντες και κόμματα περίμεναν την υπεράσπιση των "ευρωπαϊκών" συνόρων μας από την "Ευρωπαϊκή Ενωση". Αποδεικνύεται πως η υπεράσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και ακεραιότητας είναι αδύνατη από το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κέντρο, στο οποίο συμμετέχει η χώρα μας ενεργά, και στην πράξη συμπλέει με τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ, σε βάρος της χώρας μας και των συμφερόντων των λαών.

Στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, απαιτείται η άμεση αποχώρηση του ελληνικού στρατιωτικού σώματος από τη Βοσνία και το κλείσιμο των ξένων στρατιωτικών βάσεων στη χώρα μας και η μη συμμετοχή στις πολυεθνικές δυνάμεις άμεσης αντίδρασης του ΝΑΤΟ.

(...) Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι ο ελληνικός και τουρκικός λαός δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και πρέπει να αντισταθούν αποφασιστικά σε κάθε πολεμόχαρη και εθνικιστική προσπάθεια, από όπου κι αν προέρχεται».

* * *

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στη συνεδρίαση της Βουλής στις 31 Γενάρη 1996. Στην παρέμβασή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έθεσε τρία ερωτήματα: «Δύο χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ έχουν διαφορές και το ΝΑΤΟ τι κάνει; Λέμε τα ελληνικά σύνορα είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εάν απειλούμαστε πραγματικά από την Τουρκία τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση; Ποια ήταν η δραστηριότητα της αμερικάνικης βάσης της Σούδας το επίμαχο διήμερο;».

Η αποκλιμάκωση της κρίσης έγινε δυνατή κατόπιν παρέμβασης των ΗΠΑ, με τη φράση «Οχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες», ενώ ακολούθησε το ταπεινωτικό ευχαριστήριο του Ελληνα πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στη Βουλή, την επομένη της κρίσης των Ιμίων: «Η ελληνική κυβέρνηση επέτυχε την απεμπλοκή των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων από το χώρο της Ιμια και την αποκλιμάκωση της κρίσης. Η απεμπλοκή επετεύχθη, χωρίς καμιά απολύτως διαπραγμάτευση με την τουρκική πλευρά... Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους...».

Λίγες μέρες μετά την κρίση (Φλεβάρης 1996), ο Νίκολας Μπερνς, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έριξε μια «τροχιοδεικτική βολή» για όλα όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, δηλώνοντας: «Οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ιμια. Μπορεί να είναι και μερικά άλλα νησιά ή νησίδες επί των οποίων έχουμε παρόμοια θέση».

* * *

Η πολιτική των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο που πρόβαλε η τουρκική κυβέρνηση, με τις ευλογίες πια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επισημοποιήθηκε με τη Συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, όπου αναγνωρίστηκε πως η Τουρκία έχει «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα» στο Αιγαίο και λίγο αργότερα με τη Συμφωνία του Ελσίνκι, το 1999, όπου στο όνομα της διεύρυνσης της ΕΕ αναγνωρίζονται ελληνοτουρκικές «συνοριακές διαφορές» στο Αιγαίο. Τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια μέχρι και σήμερα - και περιλαμβάνουν και τους κύκλους διερευνητικών επαφών - ασχέτως των περιοδικών διακοπών τους, προωθούνται επάνω σε αυτό το διαμορφωμένο πλαίσιο: Με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο, των ΗΠΑ που βλέπουν «διαφορές προς επίλυση» και της ΕΕ που συνεχίζει το παζάρι για τις ευρωτουρκικές μπίζνες στις πλάτες του ελληνικού λαού.

(Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το alt.gr)

Τάσος ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ

Πατέντες

Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, ο κλάδος του Φαρμάκου είναι ο τρίτος μεγαλύτερος παγκοσμίως μετά τις χρηματοδοτικές εταιρείες και το ηλεκτρονικό εμπόριο. Τα συνολικά έσοδα των φαρμακευτικών εταιρειών υπολογίζεται ότι θα «κλείσουν» στα 1,24 τρισ. δολάρια το 2020 και η αξία του κλάδου αποτιμάται σε 6,65 τρισ. δολάρια, τριπλάσια σε σχέση με το 2003. Ανάμεσα στους τρεις τομείς με τη μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια είναι αυτός των εμβολίων.

Και μόνο τα στοιχεία αυτά είναι αρκετά για να ξεσκεπάσουν την υποκρισία όλων εκείνων που με αφορμή τις καθυστερήσεις στην προμήθεια του εμβολίου για τον κορονοϊό ανακάλυψαν ξαφνικά την «ασυδοσία των πολυεθνικών του Φαρμάκου», που «βάζουν τα κέρδη τους πάνω από την υγεία του λαού», ενώ το Φάρμακο «θα έπρεπε να είναι κοινωνικό αγαθό».

Βέβαια, αν δεν υπήρχαν οι καθυστερήσεις και αν ΕΕ ήταν από τους ευνοημένους στη διανομή των εμβολίων, μια τέτοια συζήτηση θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Αντίθετα, θα συνεχίζαμε να μιλάμε για τα «θαύματα της φαρμακοβιομηχανίας», για την «πρόοδο που φέρνει η επιχειρηματικότητα», που «σε συνεργασία με τα κράτη και τις κυβερνήσεις» καταφέρνει να παρασκευάσει και να διοχετεύσει έγκαιρα στην αγορά το σωτήριο εμβόλιο.

Πώς φτάσαμε όμως σ' αυτήν τη γιγάντωση της φαρμακοβιομηχανίας και των κερδών της, με εταιρείες που ο τζίρος τους φτάνει και ξεπερνάει το ΑΕΠ ολόκληρων κρατών; Η εμπορευματοποίηση του Φαρμάκου, η έρευνα, η παραγωγή και η διανομή του με σκοπό του κέρδος, η εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργαζομένων και επιστημόνων σε όλο τον κόσμο από τις φαρμακευτικές, είναι τα θεμέλια του «θαύματος» της φαρμακοβιομηχανίας, που καταγράφει διθυραμβικές επιδόσεις και στη χώρα μας.

Ολοι αυτοί που «ξινίζουν» σήμερα τα μούτρα τους με την «ανήθικη» όπως τη χαρακτηρίζουν στάση των πολυεθνικών, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις όλων των αποχρώσεων, στήριξαν και στηρίζουν την εμπορευματοποίηση της Υγείας και του Φαρμάκου, αβαντάρουν με εκατοντάδες νόμους και οδηγίες την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα της φαρμακοβιομηχανίας, θωρακίζουν με κάθε μέσο τα συμφέροντά τους στον διεθνή ανταγωνισμό, με θεμέλιο λίθο την πατέντα.

Είναι επομένως πρόκληση να μιλάνε για Φάρμακο - κοινωνικό αγαθό εκείνοι που αξιοποιούν ακόμα και την πανδημία για να βαθύνουν την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, προωθώντας τον «ενιαίο χώρο Υγείας» στην ΕΕ, στέλνοντας το λογαριασμό στο λαό.

Είναι πρόκληση και στην Ελλάδα να εμφανίζονται ως όψιμοι υπερασπιστές του Φαρμάκου - κοινωνικού αγαθού στελέχη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που με δική τους ευθύνη η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη - τα χρήματα δηλαδή που πληρώνει άμεσα από την τσέπη του ο λαός για φάρμακα - έχει εκτοξευτεί στα 1,6 δισ. ευρώ το 2019, εξασφαλίζοντας τεράστια κερδοφορία στα μονοπώλια του Φαρμάκου.

Είναι επομένως αστείο μέσα σ' αυτές τις συνθήκες να παρουσιάζεται ως «λύση» για το εμβόλιο του κορονοϊού η «άρση της πατέντας», όπως υποστηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες πολιτικές δυνάμεις, η οποία θα βάλει τάχα τέλος στην ασυδοσία των πολυεθνικών και θα αποκαταστήσει το Φάρμακο ως «κοινωνικό αγαθό», από πανάκριβο εμπόρευμα που είναι σήμερα.

Δεν λένε βέβαια κουβέντα για τους όρους με τους οποίους προτείνουν να αποκτήσουν τις πατέντες από τις πολυεθνικές, οι οποίες θωρακίζουν τα συμφέροντά τους μέσα από ένα πολυδαίδαλο θεσμικό πλαίσιο προστασίας του ανταγωνισμού. Ως προς αυτό είναι αποκαλυπτική η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο «Politico», ο οποίος μιλάει για μια «αμοιβαίως αποδεκτή συμφωνία με τους κατόχους πατεντών, στη βάση της καλής πίστης και στη λογική απόδοσης επένδυσης, οι οποίες αποτέλεσαν ήδη το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκαν προηγούμενες διαπραγματεύσεις της ΕΕ»! Δηλαδή, να μην πειραχτεί ούτε τρίχα από τα μονοπώλια του Φαρμάκου.

Ούτε βέβαια λένε ότι η άρση της πατέντας σημαίνει στην πραγματικότητα διαμοιρασμό της παραγωγής - άρα και της κερδοφορίας - σε περισσότερες φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες εποφθαλμιούν έστω και ένα μικρότερο κομμάτι από τα εγγυημένα κέρδη του εμβολίου για τον κορονοϊό, που η έρευνα και η παραγωγή του χρηματοδοτούνται αδρά από τα κρατικά ταμεία. Με άλλα λόγια, η «άρση της πατέντας» που παρουσιάζουν ως πανάκεια, δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος για την εφαρμογή της!

Βέβαια, οι φαρμακοβιομηχανίες είναι απλώς ένα παράδειγμα. Υπάρχουν άλλα τόσα για άλλους κλάδους της παραγωγής που σχετίζονται με άμεσες, περισσότερο ή λιγότερο ζωτικές ανάγκες (π.χ. τρόφιμα) και αποκαλύπτουν τι σημαίνει αυτές οι ανάγκες να υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος.

Η πανδημία ήρθε και σε αυτήν την περίπτωση να σηκώσει το «καπάκι» μιας πραγματικότητας που έχει βάθος. Η συζήτηση που έχει ανοίξει, στο φόντο των καθυστερήσεων και των ανταγωνισμών για το εμβόλιο, δείχνει τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις αυτού του σάπιου συστήματος, που συνθλίβει στις μυλόπετρες του καπιταλιστικού κέρδους κάθε λαϊκή ανάγκη.

Επιβεβαιώνεται η ανάγκη να διεκδικήσει ο λαός την προμήθεια εμβολίων από οποιαδήποτε εγκεκριμένη πηγή, όπως και όλων των φαρμάκων που μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της νόσου, άμεσα μέτρα για τη θωράκιση του συστήματος Υγείας, να δοθούν στη δημοσιότητα οι συμβάσεις της ΕΕ με τις φαρμακοβιομηχανίες.

Μέσα σ' αυτό το σύστημα, όπου τα πάντα παράγονται ως εμπορεύματα και με κριτήριο το κέρδος των ομίλων, Φάρμακο - κοινωνικό αγαθό δεν μπορεί ούτε πρόκειται να υπάρξει, όσες ...«πατέντες» κι αν σκαρφιστούν τα κράτη και οι κυβερνήσεις για να εξωραΐσουν τη σημερινή κατάσταση.

Η προστασία της υγείας του λαού, με κατοχυρωμένη την κάλυψη όλων με επαρκή, ασφαλή και δωρεάν φάρμακα, προϋποθέτει να γίνουν οι φαρμακοβιομηχανίες και όλα τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, που θα παράγουν κάτω από εργατικό έλεγχο και με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό για τις ανάγκες του λαού και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων.