Βούλιαξε το ΣΕΦ! Χιλιάδες κόσμος στη μεγάλη συγκέντρωση για τα 96χρονα του ΚΚΕ

 Βούλιαξε το ΣΕΦ! Χιλιάδες κόσμος στη μεγάλη συγκέντρωση για τα 96χρονα του ΚΚΕ

Πηγή: 902.gr

«ΚΚΕ δυνατό για το λαό». Αυτό το σύνθημα αντήχησε από άκρη σε άκρη στο ΣΕΦ στην πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για τα 96 χρόνια του Κόμματος, στην οποία μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες πλημμύρισαν το Στάδιο στέλνοντας μήνυμα για ισχυρό ΚΚΕ, για δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση την επόμενη μέρα. Στο ΣΕΦ συναντήθηκαν η γενιά της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ με τη γενιά των νέων κομμουνιστών που παλεύουν για το σοσιαλισμό. Στις 6.30 μ.μ. μπήκαν στο Στάδιο οι Κνίτες και οι Κνίτισσες με τις κόκκινες σημαίες. Ο κόσμος χειροκροτεί και το ΣΕΦ αντηχεί από τα συνθήματα: «ΚΚΕ ισχυρό, η ελπίδα είναι εδώ», «ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή και στο λαό», «Ψηφίζω, δυναμώνω το ΚΚΕ παντού δύναμη και ελπίδα είναι του λαού».

 

Η επιτυχία της συγκέντρωσης είχε φανεί από νωρίς το απόγευμα όταν αυτοκίνητα και πούλμαν γεμάτα κόσμο γέμισαν τους δρόμους γύρω από το Στάδιο ενώ από τα τρένα του Ηλεκτρικού κατέφθαναν ανθρώπινα ποτάμια.

Τα γιγαντοπανό που στόλιζαν το χώρο έστελναν το μήνυμα: «Ο Σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος», «Έξοδος από την κρίση με πρωταγωνιστή το λαό. Να πληρώσουν τα μονοπώλια», «Απέρριψε τους εκβιασμούς και τα ψέματα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά μάτωσε ο λαός για ΕΕ - πλουτοκρατία», «ΚΚΕ 100 χρόνια με το λαό για το Σοσιαλισμό - Σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος. Γ. Ρίτσος».

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν συνδικαλιστές από την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και οι πρεσβευτές της Κούβας, Οσβάλντο Κομπάτσο Μαρτίνεζ, της Βενεζουέλας, Φαρίντ Φερνάντεζ, της Παλαιστίνης, Μαρουάν Τουμπασί, καθώς επίσης και αντιπροσωπείες από τις πρεσβείες του Βιετνάμ και της Κίνας. Επίσης ο Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν, γιος του Προέδρου της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, οι  δήμαρχοι Πετρούπολης, Χαϊδαρίου και Καισαριανής και άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών.  

Στην ομιλία του στην εκδήλωση στο ΣΕΦ για τα 96 χρόνια του ΚΚΕ και τις εκλογές, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μεταξύ άλλων τόνισε:

«96 χρόνια! Δεν είναι και λίγα…

Διδασκόμαστε από την ηρωική Ιστορία μας, παραμένουμε ακλόνητοι στο σκοπό μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αξιοποιούμε δημιουργικά τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει μέσα από αυτόν τον τιτάνιο αγώνα του λαού μας, με μπροστάρη το ΚΚΕ!

Διδασκόμαστε από την ανιδιοτελή προσφορά και θυσία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών του λαού μας, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, παλεύοντας με συνείδηση στον ταξικό αγώνα.

Και σήμερα από δω, από αυτή τη μεγαλειώδη συγκέντρωση, απαντάμε δυνατά:

Με τις δικές μας σημαίες τραβάμε μπροστά! Για το δίκιο και τη λευτεριά του λαού από κάθε εκμεταλλευτή του μόχθου του…

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Την επόμενη μέρα μια κυβέρνηση, είτε με κορμό τη ΝΔ είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρει τη σκυτάλη από την προηγούμενη και ακόμα κι αν ακολουθήσει κάπως διαφορετική διαδρομή, το σίγουρο είναι ότι θα έχει ξεκινήσει από την ίδια αφετηρία και θα έχει και τον ίδιο, κοινό προορισμό με τη στρατηγική της ΕΕ, την κερδοφορία των μονοπωλίων, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Γι’ αυτό κι αυτή η κυβέρνηση θα είναι -μας αρέσει δεν μας αρέσει- από χέρι αντιλαϊκή, γιατί θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της ΕΕ. Θα είναι μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί το χρέος, γιατί το αναγνωρίζει ως χρέος του λαού, της χώρας, μια κυβέρνηση που θα υπερασπίσει τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το ομολογούν οι ίδιοι.

Και όταν λέει, για παράδειγμα, η ΝΔ "τις μεταρρυθμίσεις έπρεπε να τις κάνουμε μόνοι μας χωρίς να μας τις ζητήσουν και θα κάνουμε και πάνω από τις δεσμεύσεις μας"…, και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει "διαπραγματευόμαστε εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών"!

Η ΝΔ ζητάει επιμήκυνση χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει μείωση του χρέους, χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, πιο επεκτατική πολιτική, συμπόρευση με τη Γαλλία και την Ιταλία για μεγαλύτερη άσκηση πίεσης στη Γερμανία.

Και σε αυτά δεν θα είναι μακριά η μέρα που θα τα βρουν.

Γι’ αυτό και την ίδια στιγμή που κοκορομαχούν, κρύβουν και οι δύο από το λαό ότι η όποια ρύθμιση του χρέους και η όποια χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, σε συμφωνία πάντα με τους εταίρους, ζητείται όχι για να ανακουφιστεί ο λαός, αλλά για ν’ αυξηθεί κυρίως η κρατική στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό ακριβώς υπόσχεται ο Σαμαράς στους επενδυτές ανά τον κόσμο που δέχεται στο Μαξίμου, αυτά ακριβώς υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ στις αγορές, δηλαδή στους εκπροσώπους των καπιταλιστών, όπως στο Σίτι του Λονδίνου και αλλού.

Η ΝΔ με την προϋπηρεσία της στην κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ με την προϋπηρεσία του στην υπονόμευση του κινήματος διεκδικούν το ρόλο του εκλεκτού της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Ο άνεργος όμως δεν θα πάρει πίσω τη δουλειά που είχε, με το μισθό και τα δικαιώματα που είχε κι αυτό μπορεί να το "εγγυηθεί" και η κυβέρνηση της ΝΔ και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη θα πατήσει πάνω στα κατεστραμμένα εργατικά δικαιώματα. Τα εργατικά δικαιώματα που άρχισαν να κατεδαφίζονται πριν από το μνημόνιο και ισοπεδώθηκαν μετά.

Και ρωτάμε:

Ποιον αντεργατικό νόμο, των προηγούμενων κυβερνήσεων, θα καταργήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως θα καταργήσει την εκ περιτροπής εργασία, τη μερική απασχόληση, το δουλεμπόριο των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, τη μαθητεία, δηλαδή την απλήρωτη δουλειά για τους νέους; Μήπως θα επαναφέρει το 8ωρο;

Ποιον αντιασφαλιστικό νόμο θα καταργήσει, όταν η σύνταξη για τις νέες γενιές εργαζομένων θα είναι μια άγνωστη λέξη;

Θα επαναφέρει τα όρια συνταξιοδότησης στα προ κρίσης επίπεδα;

Θα δώσει πίσω τις μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις;

Θα φέρει μήπως πίσω τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία;

Ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος δεν πρόκειται να πάρει πίσω αυτά που του έκλεψαν, γιατί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, ούτε η ΝΔ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν για ανάκτηση των απωλειών και επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα.

Γιατί ακόμα κι αν δοθεί η 13η σύνταξη κι αυτή μόνο για τις συντάξεις ως 700 ευρώ, θα δοθεί στο βάθος της 4ετίας, λένε.

Η 14η πότε θα δοθεί;

Ο 13ος και ο 14ος μισθός πότε θα επανέλθουν; Του Αγίου "Ποτέ".

Σήμερα μάλιστα διαβάσαμε, σε συνέντευξη του κ. Τσίπρα, την απάντησή του σε ερώτηση για το πώς θα καταργήσει το μνημόνιο, όπου λέει ότι "το μνημόνιο θα το καταργήσει ο λαός". Από την κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο, έφτασαν στους "έντιμους συμβιβασμούς" και στην κοροϊδία, πετώντας το μπαλάκι στο λαό, λες και ο λαός είναι αυτός που θα διαπραγματευτεί με την τρόικα. Βέβαια, τα λένε για να κρύψουν τις κωλοτούμπες τους. Ο λαός όμως πρέπει να απορρίψει την κοροϊδία κι όσους τον θέλουν "ντεκόρ" στους συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις τους.

Καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να δώσει πίσω στην εργατική τάξη ό,τι έχασε από το εισόδημά της, ό,τι έχασε από τις κατακτήσεις της.

Μάλιστα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν το ίδιο σύνθημα: "Περασμένα - ξεχασμένα" ή στην καλύτερη περίπτωση, όπως το λένε πιο κομψά, "όταν το επιστρέψουν οι συνθήκες", δηλαδή ποτέ.

Γιατί ποτέ τα μονοπώλια δεν πρόκειται να δώσουν πίσω, με εξαίρεση ορισμένα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι τους, από αυτά πάλι που πήραν από τους εργαζόμενους, αυτά που τους έκλεψαν.

Η ανεργία, η φτώχεια και η ανασφάλεια θα είναι εδώ και το μόνο που μπορούν να υποσχεθούν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μονιμοποίησή τους για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν σ’ αυτές τις συνθήκες.

Τι άλλο μπορεί να πει κανείς για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που ψήφισαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και είναι ουσιαστικά η εγγυημένη φτώχεια;

Τι άλλο να πει κανείς για τα κουπόνια σίτισης του ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που από πρόγραμμα 100 ημερών έγινε κυβερνητικό πρόγραμμα 4ετίας;

Δεν υποτιμάμε καθόλου την ανάγκη ο άνεργος να 'χει δουλειά και ο πεινασμένος φαΐ. Αλλά όταν αυτό γίνεται προγραμματική δέσμευση και μάλιστα 4ετίας, τότε αυτό είναι ο απόλυτος συμβιβασμός με τη φτώχεια, ομολογία ότι δεν θα λύσεις ούτε τα επείγοντα ζητήματα επιβίωσης της εργατικής τάξης, του λαού.

Κι αυτό συμβαίνει στις καλύτερες των καπιταλιστικών οικονομιών, όπως οι ΗΠΑ, που ο Τσίπρας θαυμάζει για το πρόγραμμα σίτισης με κουπόνια που εφαρμόζουν.

Και ο Σταθάκης ομολογεί: "Καμιά παροχή δεν προβλέπει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για οικογένειες με εισόδημα πάνω από 800 ευρώ…".

Φυσικά, αυτό έρχεται και δένει με την υπόσχεση του Τσίπρα σε βρετανικό κανάλι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να σώσει -λέει- "το κοινό μας σπίτι, την ΕΕ". Γι’ αυτό και οι υποσχέσεις για κάποια ψίχουλα.

Μήπως όμως και τα ψίχουλα, που υπόσχονται ότι θα δώσουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, θα λύσουν το πρόβλημα των λαϊκών νοικοκυριών; Μήπως και πάλι όλες αυτές οι οικογένειες δεν θα έχουν μπροστά τους το τραγικό δίλημμα "να πληρώσω για το πετρέλαιο ή για φάρμακα; Για λίγο κρέας ή για το εμβόλιο του παιδιού; Να μείνω άνεργος ή να δουλεύω δυο - τρεις μέρες το μήνα και να λέω δόξα τω θεώ;".

Αλήθεια, όμως, ρωτάμε: Μπορεί να υπάρχει ζωή έτσι, εν έτει 2015;

Η ΝΔ με τον κίνδυνο "να μη γυρίσουμε πίσω, να μην απειληθεί η πορεία της χώρας" και ο ΣΥΡΙΖΑ με το "όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες… γιατί παραλάβαμε κάτι παραπάνω από καμένη γη", όπως είπε ο Τσίπρας πρόσφατα, ζητούν την ανοχή του λαού, παραπέμποντας τις προσδοκίες του, έστω για ανάκτηση των απωλειών, στη Δευτέρα Παρουσία.

Αυτό το "παραλάβαμε καμένη γη" το άκουσε πολλές φορές ο λαός μας τα προηγούμενα χρόνια, όταν η ΝΔ έπαιρνε τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ.

Κάθε φορά οι προσδοκίες του για κάτι καλύτερο καίγονταν, κάθε φορά που έλεγε "να φύγουν αυτοί", γιατί οι επόμενοι με τη δικαιολογία της "καμένης γης" από μικρότερο κακό γίνονταν αμέσως το μεγαλύτερο.

Ζητούν την ανοχή του λαού, όταν διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ψιθυρίζουν ότι το ΚΚΕ θα αναγκαστεί μετά τις εκλογές να δώσει ανοχή σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως όλοι και όλες ξέρουμε ότι ανοχή ζητάει ο ένοχος. Αυτός που έχει λερωμένη τη φωλιά του.

Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν την ανοχή του λαού γιατί ξέρουν κάποιοι ή άλλοι υποψιάζονται τι περιμένει το λαό από την κυβέρνησή τους, ποια είναι η πραγματική ατζέντα της ηγεσίας τους, εάν αφαιρέσει κανείς τις επαναστατικές προεκλογικές κορόνες και τα μεγάλα λόγια-συνθήματα.

Ο λαός μας, πάντα μεγαλόψυχος, τα προηγούμενα χρόνια έδειξε πολλές φορές ανοχή απέναντι σε κυβερνήσεις και κόμματα.

Και κάθε φορά αυτή η ανοχή είχε άσχημα αποτελέσματα στη ζωή και τα δικαιώματά του.

Τώρα ο καθένας και η καθεμιά μπορεί να σκεφτεί, να αξιοποιήσει την πείρα του, μπορεί να κοιτάξει κατάματα τη ζωή τη δική του και των παιδιών του και να εκφράσει στην κάλπη το "δεν πάει άλλο", "όχι μια απ’ τα ίδια". Να φτάσει στην κάλπη με το πραγματικά διαφορετικό και ανατρεπτικό, με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Την επόμενη μέρα ο λαός μας θα είναι ξανά αντιμέτωπος με δυσκολίες και προβλήματα, με μια αντιλαϊκή κυβέρνηση της μιας ή της άλλης εκδοχής.

Κι εμείς ρωτάμε:

Ποιος θα μπορέσει να ασκήσει πραγματική αντιπολίτευση και μέσα στη Βουλή, να τους αποκαλύψει, να τους πολεμήσει απ’ τη σκοπιά των λαϊκών δικαιωμάτων; Ποιος;

Το Ποτάμι, που παριστάνει τον σωτήρα κι αυτός, λέγοντας ότι θα τα βρει με τον οποιοδήποτε, από τη ΝΔ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ για να σώσει δήθεν τη χώρα; Δεν θέλουμε άλλους νεοφώτιστους σωτήρες!

Ποιος θα κάνει πραγματική αντιπολίτευση; Μήπως οι φασίστες ναζιστές της Χρυσής Αυγής, υπόδικοι για δολοφονίες και άνανδρες επιθέσεις, που το μόνο που πρόσφεραν μέσα στη Βουλή ήταν οι άναρθρες κραυγές τους και ο ψευτοτσαμπουκάς;

Αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση μπορεί να κάνουν μόνο οι βουλευτές του ΚΚΕ. Γι’ αυτό χρειάζεται με την ψήφο μας να δυναμώσουμε τα ψηφοδέλτια του αγώνα, της ελπίδας.

Το ΚΚΕ είναι εγγύηση για να μην ξεγελαστεί πάλι ο λαός.

Να μην υποκύψουμε στους εκβιασμούς και τις αυταπάτες.

Να μην μεταθέτουμε για το απώτερο μέλλον τις προσδοκίες μας για κάτι καλύτερο.

Να μη συμβιβαζόμαστε με το τίποτα, να μην κάνουμε σκόντο στις απαιτήσεις μας, στα όνειρα των παιδιών μας.

Γιατί το ΚΚΕ, κι αυτό επιβεβαιώθηκε πολλές φορές, από τις προηγούμενες εκλογές τον Ιούνη του 2012 μέχρι σήμερα, κάθε μία ψήφο που θα πάρει θα την καταθέσει στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές για να οργανωθεί η πάλη του λαού, να ενισχυθεί η Λαϊκή Συμμαχία.

Φίλες και φίλοι,

Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς, γνωρίζοντας τον πόθο σας να απαλλαγείτε από τα μνημόνια, τις άδικες πολιτικές και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Νιώθουμε την αγωνία σας για το αύριο, για τα παιδιά σας, για να ζήσετε καλύτερες μέρες.

Έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό και τη δύναμή του. Ο λαός έχει τη δύναμη και την ευθύνη να μην είναι παθητικός ή εξαπατημένος θεατής των αντιλαϊκών επιθέσεων από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου. Μπορεί να βγάλει συμπεράσματα και να μην επιτρέψει την επανάληψη του αντιλαϊκού δικομματικού παρελθόντος.

Χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ παντού, γιατί αποτελεί τον πραγματικό, μοναδικό αντίπαλο στα μονοπώλια και την εξουσία τους, στην ΕΕ των μνημονίων διαρκείας, στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Κυβέρνηση θα υπάρξει μετά τις εκλογές. Άλλωστε, υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι -κόμματα και σχήματα μιας χρήσης- να συνδράμουν σ' αυτό. Για το λαό, αυτό που μετράει είναι να υπάρχει δυνατό ΚΚΕ, για να είναι ο ίδιος ο λαός δυνατός.

Γνωρίσατε το ΚΚΕ ως σταθερή, αλύγιστη δύναμη σε κάθε αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση. Γνωρίζετε τι έκανε το ΚΚΕ, ποια ήταν η σταθερή δύναμη εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης, μέσα κι έξω από τη Βουλή, τα τελευταία 3 χρόνια, από τις εκλογές του 2012.

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις την προσφορά και την επίδραση του αγώνα των κομμουνιστών. Γνωρίσατε, όμως, και ότι η εκλογική μείωση του ΚΚΕ στοίχισε στη δυναμική και μαζικότητα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ξέρετε ότι, παρ’ όλα αυτά, το ΚΚΕ δεν το έβαλε κάτω. Στήριξε μισθωτούς, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, συνταξιούχους, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, για το δικαίωμα στην Υγεία, στην Ασφάλιση, στη σύνταξη, στην Παιδεία, για την προστασία του εισοδήματος, της κατοικίας, της επαγγελματικής στέγης των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών από τα τοκογλυφικά δάνεια και τους αβάστακτους φόρους.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε εσάς που δικαιολογημένα σκέφτεστε ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο, ότι "πρέπει να φύγουν αυτοί". Στο πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης πρέπει να απορριφθεί η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου και όχι να αναθέσουμε σε κάποια άλλη κυβέρνηση να εφαρμόσει την ίδια στρατηγική με κάποιες ανούσιες για το λαό παραλλαγές.

Ας σκεφτεί ο καθένας και η καθεμιά: Τα προηγούμενα χρόνια εναλλάχτηκαν κυβερνήσεις αυτοδύναμες και συνεργασίας, εκβιάζοντας τη λαϊκή ψήφο, πότε με το φόβο του "χειρότερου" πότε με την αυταπάτη του "μικρότερου" κακού.

Το ίδιο παραμύθι λένε και τώρα. Δήθεν να τα βρούμε σε 2-3 ζητήματα και να τους δώσουμε ανοχή. Όμως δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα, όπως τα λένε. Γιατί τα 2-3 μικρά και λίγα, καθορίζονται από τα μεγάλα, τα στρατηγικά ζητήματα.

Ζητάνε δηλαδή, επί της ουσίας, να βάλει το ΚΚΕ πλάτη σε μια τέτοια κυβέρνηση, εφ’ όλης της ύλης.

Γιατί, κακά τα ψέματα. Μια κυβέρνηση εφ’ όλης της ύλης χειρίζεται τα ζητήματα. Οι εξελίξεις δεν σταματάνε στα δύο - τρία.

Παρόντα θα είναι όλα τα προβλήματα της οικονομίας, της Υγείας, της Παιδείας, της μετανάστευσης, της καταστολής, της δικαιοσύνης, της εξωτερικής πολιτικής και πάει λέγοντας.

Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι και ένα ζήτημα να λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, καλό είναι. Όμως, μια κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει να διαχειριστεί ένα ή δύο ζητήματα. Θα κινηθεί αναγκαστικά σε μια μεγάλη ατζέντα θεμάτων, που αφορούν την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τα Ελληνοτουρκικά, το Αιγαίο, το Κυπριακό, τις πολεμικές επεμβάσεις και συγκρούσεις στην περιοχή και ευρύτερα, τα πάντα δηλαδή. Έχει, αλήθεια, κανένας σας δει καμιά κυβέρνηση που να κρίνεται μόνο από ένα ή δύο ζητήματα;

Αυτό που πρέπει όλοι και όλες να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι: Όσο μια κυβέρνηση διαχειρίζεται την τύχη του λαού και της χώρας, εγκλωβισμένη στα δεσμά της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που έχει φάει τα ψωμιά του και σαπίζει, η παγίδα του "μικρότερου κακού" θα οδηγεί συνεχώς και σε νέες και σε άλλες αντιλαϊκές κυβερνήσεις.

Ανάγκη για το λαό είναι να απαλλαγεί από όλες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και την πολιτική τους, να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Η σημερινή κατάσταση -ελληνική και διεθνής- δεν επιτρέπει άλλο χαμένο χρόνο.

Απευθυνόμαστε σε εσάς που νιώθετε ριζοσπάστες, αριστεροί, προοδευτικοί, που έχετε γνώση και μνήμη, που έχετε πάρει μέρος στους αγώνες και που σήμερα προσβλέπετε στον ΣΥΡΙΖΑ με βαριά καρδιά και λίγες ελπίδες, χωρίς να του έχετε και μεγάλη εμπιστοσύνη.

Σήμερα, μπορείτε να δείτε πιο καθαρά ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τα διαπιστευτήρια που δίνει στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, κόβει κάθε δεσμό με την Ιστορία του λαϊκού κινήματος. Δίνει πάτημα στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις να συκοφαντήσουν τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Όλο και πιο γρήγορα παίρνει τη θέση της σοσιαλδημοκρατίας, σε χειρότερη μάλιστα εκδοχή, γιατί χειρότερη είναι και η κατάσταση του καπιταλισμού, αλλά και του εργατικού κινήματος.

Απευθυνόμαστε και σε εσάς που δεν συμφωνείτε σε όλα με το ΚΚΕ ή επιφυλάσσεστε ακόμη για κάποιες θέσεις του, κατανοείτε όμως ότι το ΚΚΕ αποτελεί το σταθερό στήριγμα του λαού. Ό,τι κέρδισε ο λαός, το κέρδισε μόνο με αγώνες και με το ΚΚΕ μπροστά. Όταν το κίνημα και το ΚΚΕ αδυνάτισαν, έχασε και ο λαός.

Σκεφτείτε, αύριο ποια δύναμη θα είναι δίπλα στο λαό, μπροστάρης στον αγώνα για το μισθό, τη δουλειά, τα δικαιώματά του.

Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης σε κάθε προβληματιζόμενο νέο, εργαζόμενο, συνταξιούχο, σε όποιον και όποια δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια και την ηττοπάθεια.

Τους καλεί να ψηφίσουν - να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού. Για να δυναμώσει ο ίδιος ο λαός, να δυναμώσουμε τη λαϊκή αντίσταση και πάλη, τη Λαϊκή Συμμαχία ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, ν' ανοίξουμε το δρόμο στην προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας». 

Οι γυρολόγοι των γηπέδων

 Οι γυρολόγοι των γηπέδων

Εσύ γιαννάκη πάρ’ τους τα μυαλά, κι εσύ ρόι πάρ’ τους το ρολόι

Στους μπασκετικούς της δικής μου γενιάς, κάπου κοντά στα πρώτα άντα –λίγο πάνω, αλλά όχι πολύ πιο κάτω, γιατί δε θα τον πρόλαβαν στα ντουζένια του- η είδηση για το θάνατο του ρόι τάρπλεϊ έκανε κλικ σε κάποια ευαίσθητη γωνιά του μυαλού τους, ξεκλειδώνοντας μια σειρά αναμνήσεις. Και γιατί να χρήζει δηλ ειδικής αναφοράς ένας παίκτης, που στην ελλάδα βαφτίστηκε εύστοχα μπιρόι και κατέστρεψε το συκώτι του μαζί με την καριέρα του; Έλα ντε. Είναι λίγο η γοητεία των κακών παιδιών –όχι του ντιτρόιτ, γιατί ο τάρπλεϊ έμεινε πιστός στους μάβερικς- και των παλιοχαρακτήρων, ο μύθος για το καταστροφικό ντραφτ του 86’ στο ΝΒΑ, που συνεχίζει να τροφοδοτείται ως και σήμερα. Μα πάνω από όλα ένας μικρός φόρος τιμής στις παιδικές μας αναμνήσεις.

Τον επεισοδιακό τελικό του τορίνο, με τον ρόι να έχει κάτι σαν 18 πόντους και άλλα τόσα ριμπάουντ, σε ένα παιχνίδι όπου ο γιαννάκης είχε μείνει στους δύο και συνολικά δεν είχαν μπει πάνω από εκατό –το πρώτο ευρωπαϊκό του άρη κι ο μόνος τέτοιος τίτλος του τάρπλεϊ. Ο απλησίαστος πρώτος γύρος του στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς (92-93), μέχρι τον τραυματισμό του (με άμυνα πάνω στον ίνγκραμ και με ρεκόρ διαφοράς απέναντι στον πρωταθλητή παοκ), στην πιο συναρπαστική κούρσα όλων των εποχών στην α1, με πέντε ομάδες σε απόσταση μιας νίκης: οι αιώνιοι βορρά και νότου και σφήνα ο πανιώνιος. Αλλά με παρωδία φινάλε και έναν τελικό που δεν έγινε ποτέ στο γήπεδο (σεφ).

Την ίδια χρονιά που ο παο βολεύτηκε με το κύπελλο και ο γκάλης βαρέθηκε να εκτελεί βολές κόντρα στην παλιά του ομάδα (τον άρη), απέναντι στο γιαννάκη –αλλά όχι τον τάρπλεϊ, που ήταν απλήρωτος και φευγάτος, όπως και γενικά στη ζωή του δηλ. Και που η λιμόζ του μάλκοβιτς, γονάτισε στο ίδιο γήπεδο σαμπόνις, κούκοτς και πρέλεβιτς, με τους δημοσιογράφους να αναγγέλλουν (λόγω του αντιτουριστικού στιλ παιχνιδιού της) το τέλος του μπάσκετ, στον απόηχο του τέλους της ιστορίας, λίγα χρόνια πριν.

Καθένας βέβαια μπορεί να έχει το δικό του πακέτο αναμνήσεων από το λατρεμένο μπιρόι. Πάρα πολλοί θυμούνται το πέρασμά του από τον ολυμπιακό, λιγότεροι την επάνοδό του στην α1 με τον ηρακλή και μόνο οι φανατικοί το κύκνειο άσμα του στον έσπερο –πριν γίνει ίκαρος καλλιθέας και μετά χαλκίδας και μετά εξαφανιστεί από το μπασκετικό προσκήνιο. Τρεις-τέσσερις φορές τον πήρε από κάτω η μπάλα των (αλληλ)εξαρτήσεών του από ναρκωτικά κι αλκοόλ και επέστρεψε ισάριθμες. Αλλά τελικά δεν μπόρεσε να νικήσει τον εαυτό του. Κι αν μας απασχολούν όλα αυτά εδώ, είναι γιατί ο τάρπλεϊ έγινε, με τούτα και με εκείνα, ένας γυρολόγος της α1 και μας δίνει την πάσα για μια επόμενη ανάρτηση με τους γυρολόγους της πολιτικής, που έχουν το βουλευτιλίκι, όπως είχε ο μπιρόι το αλκοολίκι, και θα έκαναν τα πάντα για την επανεκλογή τους.

Τον τάρπλεϊ το μελετήσαμε το πρωί της παρασκευής με τον μπάμπη μπατμανίδη στη συνχότητα του λίμπερο, μιλώντας για τους μεγάλους γυρολόγους των γηπέδων και της πολιτικής: τον μπέρι (που στάζει πιπέρι), το στέφανο μπορμπόκη και το μάνθο κατσούλη στα καθ’ ημάς, το μητρόπουλο που έπαιξε και στους τρεις του ποκ, πριν μεταπηδήσει στην πολιτική με τη νδ. Και τελικά το γλωσσοφάγαμε και τώρα τρέμουμε μην πάθει τίποτα και κανείς άλλος, απ’ όσους μελετήσαμε, και δε δούμε την άντζελα γκερέκου πρωθυπουργό, όπως την ονειρευόμαστε.

Ποιος είναι ο μπάμπης μπατμανίδης;

Όσοι αναγνώστες της κε του μπλοκ δε γνωρίζουν τον μπάμπη μπατμανίδη, ήρθε η ώρα να τον μάθουν, από την καλή και την ανάποδη, με τη σημερινή ανάρτηση. Τίμιος βιοπαλαιστής του πενταγράμμου, με σειρά μεγάλων επιτυχιών στο ενεργητικό του και βιντεοκλίπ με σεκίτισσα συνάδελφο στο καφενοδικείο.

Γνήσιο τέκνο της σχολής δημοσιογραφίας, που είναι σταθερά πρώτη σε μαζική παραγωγή ανέργων και με αυτοδύναμη πανσπουδαστική, που πιάνει ποσοστά κατοχής μπάλας της μπαρτσελόνα στις εκλογές (για να ξεφύγουμε λίγο από το αφόρητα λατρεμένο κλισέ με τα.. «σταλινικά ποσοστά».

Και από το καλοκαίρι στον αθλητικό ρ/σ της πόλης λίμπερο, στην πρωινή ζώνη, τις ώρες 7-9 πμ, με την εκπομπή «με λόγο επειδή» -και κατά διαστήματα συμπαρουσιάστρια δίπλα του την πωλίνα (όχι τη γνωστή αοιδό).

Όπως λέει μια σφισσα θαυμάστριά του μπατμανίδη, με γνήσια αντικειμενικότητα και αμεροληψία, πρόκειται για μια από τις πιο ταξικές εκπομπές των ερτζιανών (δεδομένης και της θεματολογίας του σταθμού) βάση περιεχομένου και των ακροατών της, που είναι ως επί το πλείστον εργαζόμενοι που κατευθύνονται πρωινιάτικα στις δουλειές τους. Κι όχι φοιτηταριάτο, που αδυνατεί να ξυπνήσει τόσο πρωί, αλλιώς θα εκτόξευε την ακροαματικότητά της.

Όλα αυτά βέβαια πρέπει να τα εκτιμήσετε τηρουμένων των αναλογιών και να μην περιμένετε κάποια βαθιά πολιτική ανάλυση, παρά μόνο αγνό και άδολο –σαν την απλή αναλογική- τρολάρισμα, με καλές στιγμές διεισδυτικής σάτιρας και με ρέοντα συνδυασμό λόγου και μουσικής.

{Ανοίγουμε παρένθεση

Στην εκπομπή, που μπορείτε να ακούσετε παρακάτω –έχοντας, επαναλαμβάνω, αυστηρά υπόψη τους παραπάνω «περιορισμούς»- η κε του μπλοκ αποδέχεται την πρό(σ)κληση του μπατμανίδη και συζητάνε μαζί επί ένα δίωρο για κρίσιμα ζητήματα, όπως: τον πρωινό γύρο που θα παραγγείλουν, το επετειολόγιο της ημέρας, τις γευστικές ντοπιολαλιές βορρά και νότου, το κύπελλο ελλάδας και τους τίτλους της καρδιάς μας, το σύγχρονο... «πολιτικό» τραγούδι, το μεταγραφικό παζάρι των βουλευτών και το τελευταίο δεκάλεπτο στη δουλειά ενός πετυχημένου ηγέτη.

Αντί άλλου συνδετικού κρίκου με το παρακάτω ηχητικό, παραθέτω μια δική μου στιχουργική διασκευή ενός σουξέ του μπατμανίδη για τη δημαρ, που την περνάει όμως κι η ανταρσυα στις δημοσκοπήσεις, συνεπώς μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα του εξωκοινοβουλίου, που αγάπησε κι ανέδειξε από τους πρώτους, τον μπάμπη τον μπατμανίδη.

Είσαι αλέκο για μια συνεργασία,

Εγώ κι εσύ, μαζί κι η ανταρσύα,

Θέλω να γίνουμε το πιο τρελό ζευγάρ’

Αραν-αρας, αραν-αρας, μα πιο πολύ το ναρ!

Όλα αυτά θα ίσχυαν βέβαια αν προλαβαίναμε το τρένο της ετε και τους ταξικούς της περιορισμούς. Αλλά δεν κατέστη τελικά δυνατό να μεταφερθεί το αρχείο της εκπομπής στο blogger λόγω μεγέθους. Συνεπώς, μένουμε απλώς στα παραπάνω για την εκπομπή και όσοι τυχόν εξακολουθούν να θέλουν να την ακούσουν μπορούν να στείλουν ένα μήνυμα στο μέιλ της κε του μπλοκ, που αναγράφεται πάνω δεξιά και να τους στείλω εγώ το αρχείο, για να το ακούσουν.

Κλείνει η παρένθεση}

Υστερόγραφο

Το βράδυ της τετάρτης η πλάστιγγα έγερνε προς το ενδεχόμενο να μην κατέβει τελικά στις εκλογές με το σύριζα ο οικονομολόγος κώστας λαπαβίτσας. Κι όλα έδειχναν πως θα ήταν απλώς μια αναλώσιμη υποψηφιότητα-πρόταση της αριστερής πλατφόρμας, για να κάψει κι αυτή με τη σειρά της κάποια άλλη πρόταση της αντίπερα όχθης, πχ κάποια κραγμένη περίπτωση πασόκου, αλλά να περάσουν οι υπόλοιπες και να μείνουν όλοι οι ευχαριστημένοι κι ενωμένοι (με τη συγκολλητική γλίτσα του κυβερνητισμού) στο δρόμο προς την εξουσία.

Συνεπώς στην τηλεοπτική του εμφάνιση στην εκπομπή του καψή, ο λαπαβίτσας δεν εκπροσωπούσε το σύριζα (ήταν η φωτίου γι’ αυτό εκεί) αλλά τον εαυτό του. Κι είχε ελεύθερα τα χέρια του να πει διάφορα, που θα του τα δέσουν σήμερα, που έχει κλείσει η υποψηφιότητά του. Ο λαπά διάλεξε λοιπόν να πει πως το πρόγραμμα του σύριζα δεν είναι κάτι ριζοσπαστικό, για να τρομάζει ο κόσμος, αλλά μια μορφή μετριοπαθούς κεϊνσιανισμού. Κι ότι παρά τα όποια επιμέρους προβλήματα μπορεί να έχει, είναι σαφώς πιο λογικό από το πρόγραμμα της νέας δημοκρατίας (αν και σηκώνει πολλή κουβέντα ποια από τις δύο αδιέξοδες προτάσεις είναι πιο... κραυγαλέα αδιέξοδη, ας μην την κάνουμε τώρα). Ιδού και το βίντεο που (ανέβασε ο redfly και) το αποδεικνύει.

Με αυτόν το σμπάρο ο λαπαβίτσας επιχειρεί να πιάσει δυο τριγόνια. (Αφενός) να ασκήσει εξ αριστερών κριτική στο σημερινό σύριζα, αλλά με τέτοιο τρόπο, ώστε (αφετέρου) να καθησυχάσει το μέσο ψηφοφόρο-νοικοκυραίο, και να διασκεδάσει τα τρομοκρατικά διλήμματα που βάζει η απερχόμενη κυβέρνηση (αλλά κι ο σύριζα από την πλευρά του με άλλο τρόπο). Σε κάθε περίπτωση, σήμερα που έχει κλειδώσει η υποψηφιότητα λαπαβίτσα, αυτό που μένει είναι μια εκπληκτική ομολογία ενός από τους ίδιους τους υποψηφίους της κουμουνδούρου.

Το πρόγραμμα του σύριζα δεν είναι κάτι ριζοσπαστικό.

Δεν είναι τίποτα άλλο παρά μετριοπαθής κεϊνσιανισμός.

Ας το έχουν καλά στο μυαλό τους αυτό, όσοι κρυφοκοιτάζουν προς το σύριζα και τις κυβερνητικές του αυταπάτες, χωρίς αυταπάτες..

Κάτω τα χέρια απ' το Σωτήρη Ζαριανόπουλο!!!

 Κάτω τα χέρια απ' το Σωτήρη Ζαριανόπουλο!!!

Ζητάνε άρση ασυλίας ευρωβουλευτή του ΚΚΕ

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος κατηγορείται μαζί με τη δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» Αννα Ανανιάδου για παρέμβαση που έκαναν στην ΕΤ-3 στις 17/12/2009, μέρα απεργίας

Αίτημα για άρση της ασυλίας του ευρωβουλευτή και υποψήφιου βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης με το ΚΚΕ στις προσεχείς εκλογές, Σωτήρη Ζαριανόπουλου, κατατέθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο από τις ελληνικές εισαγγελικές αρχές.

Ο κομμουνιστής ευρωβουλευτής διώκεται μαζί με τη δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» Αννα Ανανιάδου επειδή, με την ιδιότητα του γραμματέα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης και στελέχους του ΠΑΜΕ, στις 17 Δεκέμβρη 2009, μέρα απεργίας, πρόβαλλε μέσα από την τότε δημόσια τηλεόραση της ΕΤ-3 τις θέσεις του ταξικού εργατικού κινήματος, που συστηματικά αποκρύπτονται και διαστρεβλώνονται από τα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ.

Για την παρέμβαση αυτή στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της ΕΤ-3, ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος και η Αννα Ανανιάδου είχαν δικαστεί στις 17 Δεκέμβρη 2013 με την κατηγορία της «διατάραξης οικιακής ειρήνης». Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης τους καταδίκασε σε ποινή φυλάκισης 6 μηνών με 3ετή αναστολή, παρά την απαλλακτική πρόταση του εισαγγελέα, που εισηγήθηκε ότι δεν τεκμηριώθηκε η κατηγορία και παρά το γεγονός ότι αυτή δε στηρίχθηκε ούτε από τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας. Η εκδίκαση της έφεσης αναμένεται.

Η προσπάθειά τους να χτυπήσουν την πάλη του λαού θα πέσει στο κενό

Σε ανακοίνωσή της, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ σημειώνει ανάμεσα σε άλλα: «Η δίωξη έρχεται να προστεθεί στο κλίμα εκφοβισμού και καταστολής που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όπως και οι προηγούμενες, προωθώντας την ποινικοποίηση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τη δύναμη που παλεύει στην πρώτη γραμμή, το ΚΚΕ.

Στο πρόσωπο του Σωτήρη Ζαριανόπουλου επιχειρούν να χτυπήσουν το ΚΚΕ, την πάλη του εργαζόμενου λαού ενάντια στην ΕΕ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και την εξουσία τους. Κι αυτή, όπως και οι προηγούμενες προσπάθειές τους, θα πέσει στο κενό. Καλούμε όλα τα συνδικάτα, τους μαζικούς φορείς του λαϊκού κινήματος να καταδικάσουν αυτήν την απαράδεκτη δίωξη και να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στο διωκόμενο αγωνιστή.

Το ΚΚΕ ακόμα πιο αποφασιστικά θα συνεχίσει την ακούραστη, πρωτοπόρα δράση του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, ανεξαρτήτως διαχειριστή, για να ανοίξει o δρόμος που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα».

Θυμίζουμε, τέλος, ότι τόσο η διοίκηση της ΕΤ-3 όσο και το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, η Ενωση Συντακτών Μακεδονίας - Θράκης (ΕΣΗΕΜΘ), ποινικοποίησαν τη συνδικαλιστική δράση της δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη». Μάλιστα, με απόφαση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΕΣΗΕΜΘ, η Αννα Ανανιάδου παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, το οποίο με τη σειρά του αποφάσισε την προσωρινή διαγραφή της για 10 μήνες από την Ενωση.

Ριζοσπάστης

Το υπερμνημόνιο με το όνομα «Σύμφωνο για το Ευρώ»

 Το υπερμνημόνιο με το όνομα «Σύμφωνο για το Ευρώ»

Δύο βδομάδες πριν από τις εκλογές, όλα τα κόμματα - πλην ΚΚΕ - διακηρύσσουν ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι αδιαπραγμάτευτα. Μέσα σ' αυτό το καλούπι προσπαθούν να χωρέσουν τις προεκλογικές εξαγγελίες τους για δήθεν μέτρα ανακούφισης του λαού, αλλά στην πραγματικότητα διαγωνίζονται στα ψίχουλα.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να σηκώνει τη σημαία της «καλύτερης διαπραγμάτευσης» μέσα στην ΕΕ, για να τελειώνουν τάχα τα «μνημονιακά μέτρα» και η ΝΔ να επικαλείται τη «σταθερότητα» ως αναγκαία προϋπόθεση για το «τέλος των μνημονίων», ξέρουν όμως καλά και οι δύο ότι η αποδοχή του πλαισίου που έχουν διαμορφώσει οι στρατηγικές συμφωνίες της ΕΕ, είναι αυτή που βαραίνει στον καθορισμό των μισθών, των εργασιακών σχέσεων, της φορολογίας, των συντάξεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, συνολικά της ζωής της λαϊκής οικογένειας.

Μια τέτοια βασική συμφωνία είναι «Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», δηλαδή το «Σύμφωνο για το Ευρώ», όπως μετονομάστηκε, το οποίο συνήψαν το Μάρτη του 2011 τα 17 μέλη της Ευρωζώνης και έξι ακόμα χώρες της ΕΕ. Το Σύμφωνο αυτό έχει και μια πρόσθετη σημασία, καθώς έγινε σε συνθήκες που ήδη είχε εκδηλωθεί η καπιταλιστική κρίση και ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, είχαν ήδη υπαχθεί στα προγράμματα των μνημονίων. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι το Σύμφωνο που καθορίζει την πορεία της ΕΕ και μετά την κρίση.


Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός - όπως αποτυπώνεται στο κείμενο συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (24-25 Μάρτη 2011) - ότι «το σύμφωνο αυτό επικεντρώνεται ιδίως σε τομείς που εμπίπτουν στην εθνική αρμοδιότητα και είναι κρίσιμοι για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και την αποφυγή επιβλαβών ανισορροπιών. Η ανταγωνιστικότητα έχει ουσιώδη σημασία, ώστε να μπορέσει η ΕΕ να επιτύχει ταχύτερη και πλέον βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη σε μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση».

Δηλαδή, τομείς που μέχρι τώρα ήταν ως ένα βαθμό αρμοδιότητα των εθνικών κυβερνήσεων, επιτρέποντας μια σχετική ευελιξία στους ρυθμούς και το εύρος των ανατροπών, περνάνε κάτω από την αυστηρή εποπτεία των διακρατικών οργάνων της ΕΕ. Με αυτόν τον τρόπο, ενισχύεται το πλέγμα των «μνημονίων διαρκείας», που βαραίνουν τους λαούς σε όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα από το αν η οικονομία τους είναι σε κρίση ή ανάπτυξη και από το ποιο κόμμα ασκεί τη διακυβέρνηση.

Μηχανισμός μόνιμης συμπίεσης των μισθών

Κύριο και πρώτο χαρακτηριστικό του Συμφώνου είναι ότι οι χώρες που το συνυπογράφουν θα πρέπει να σέβονται όλες τις προϋπάρχουσες συνθήκες και υποχρεώσεις. Συγκεκριμένα, η πρώτη κατευθυντήρια γραμμή αναφέρει: 

«Η νέα αυτή προσπάθεια προς ενίσχυση του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών για την ανταγωνιστικότητα (θα πρέπει να) είναι σύμφωνη με την υπάρχουσα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ και θα την ενισχύει, παρέχοντας προστιθέμενη αξία. Θα είναι συνεπής προς τα υφιστάμενα μέσα (Ευρώπη 2020, Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, Ολοκληρωμένες Κατευθυντήριες Γραμμές, Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και νέο πλαίσιο μακροοικονομικής εποπτείας) και θα αξιοποιεί τα μέσα αυτά. Θα περιλαμβάνει ειδική προσπάθεια πέραν των όσων ισχύουν ήδη καθώς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις και δράσεις με μεγαλύτερες φιλοδοξίες από αυτές που έχουν συμφωνηθεί έως τώρα, θα συνοδεύεται δε από χρονοδιάγραμμα εφαρμογής. Οι νέες αυτές δεσμεύσεις θα ενσωματώνονται εφεξής στα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας και θα υπάγονται στο σύνηθες πλαίσιο εποπτείας, με την Επιτροπή να διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παρακολούθηση της εφαρμογής των δεσμεύσεων και με τη συμμετοχή όλων των σχετικών συνθέσεων του Συμβουλίου και της Ευρωομάδας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εκτελεί πλήρως το ρόλο του, σύμφωνα με τις αρμοδιότητές του. Οι κοινωνικοί εταίροι θα συμμετέχουν πλήρως σε επίπεδο ΕΕ μέσω της τριμερούς κοινωνικής συνόδου κορυφής».

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα Σύμφωνο που επιβάλλει την τήρηση των μέχρι τώρα αντεργατικών αποφάσεων και πρόσθετα μέτρα με αυστηρά χρονοδιαγράμματα εφαρμογής. Στον πυρήνα του είναι η «προώθηση της ανταγωνιστικότητας», που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Συγκεκριμένα για τη διαμόρφωση των μισθών σε σχέση και ΜΕ την ανταγωνιστικότητα, υπάρχει η εξής δέσμευση: «Η πρόοδος θα αξιολογείται βάσει της εξέλιξης των μισθών και της παραγωγικότητας και των αναγκών προσαρμογής της ανταγωνιστικότητας. Για την αξιολόγηση του κατά πόσον η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την παραγωγικότητα, θα παρακολουθείται το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (ΚΕΑΜΠ) επί ορισμένο χρονικό διάστημα, συγκρινόμενο με τις εξελίξεις σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ και στους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους. Για κάθε χώρα, θα αξιολογείται το ΚΕΑΜΠ για την οικονομία στο σύνολό της και για κάθε μείζονα κλάδο (μεταποίηση, υπηρεσίες, καθώς και κλάδοι διεθνώς εμπορεύσιμων και μη αγαθών)... Για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας απαιτείται δράση σε όλες τις χώρες, ιδιαίτερη όμως προσοχή θα δίνεται σε όσες αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις στον τομέα αυτόν».

Δηλαδή, χάριν της ανταγωνιστικότητας, οι μισθοί σε κάθε κράτος - μέλος θα συγκρίνονται με άλλες χώρες του ευρώ ή εμπορικούς εταίρους (π.χ. Βουλγαρία, Ρουμανία ή και χώρες όπως η Τουρκία, που είναι κρίσιμος εμπορικός εταίρος της Ελλάδας) και σε συνάρτηση με αυτούς, θα διαμορφώνονται προς τα κάτω.

Σαρώνουν Εργασιακά - Ασφαλιστικό

Συμπληρωματικά στα παραπάνω, τα μέλη που υπογράφουν το Σύμφωνο, θα πρέπει να δίνουν «ιδιαίτερη προσοχή στις ακόλουθες μεταρρυθμίσεις»:

«(i)... μέτρα που να διασφαλίζουν ότι η εξέλιξη του κόστους συμβαδίζει με την παραγωγικότητα, όπως:

• επανεξέταση του τρόπου καθορισμού μισθών και ημερομισθίων και, εφόσον απαιτείται, του βαθμού συγκέντρωσης της διαπραγματευτικής διαδικασίας και των μηχανισμών τιμαριθμοποίησης,
• μέριμνα, ώστε οι μισθολογικές συμφωνίες στο δημόσιο τομέα να στηρίζουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται στον ιδιωτικό τομέα ως προς την ανταγωνιστικότητα (λαμβανομένης υπόψη της σημαντικής ψυχολογικής επίδρασης των μισθών του δημόσιου τομέα).

(ii) μέτρα για την αύξηση της παραγωγικότητας, όπως:

• περαιτέρω άνοιγμα των προστατευόμενων κλάδων με τη λήψη μέτρων σε εθνικό επίπεδο, με σκοπό την άρση αδικαιολόγητων περιορισμών στις επαγγελματικές υπηρεσίες και τον τομέα της λιανικής, προκειμένου να προαχθούν ο ανταγωνισμός και η αποδοτικότητα (...)
• μέτρα για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος...».

Επιπλέον, η προώθηση της απασχόλησης, σύμφωνα πάντα με το Σύμφωνο, δεσμεύει τα κράτη - μέλη για «μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας για την προαγωγή του συνδυασμού ευελιξίας και ασφάλειας...», δηλαδή της γνωστής «ευελφάλειας»!

Οι υποχρεώσεις απέναντι στο «Σύμφωνο για το ευρώ», δεν περιορίζονται στο ζήτημα των μισθών και των εργασιακών σχέσεων, αλλά επεκτείνονται σε μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία και την Πρόνοια. Συγκεκριμένα, στο Σύμφωνο καθορίζεται πως: 

«Προκειμένου να εξασφαλισθεί η πλήρης εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης θα δοθεί η μέγιστη προσοχή στα εξής:

Βιωσιμότητα των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης και των κοινωνικών παροχών.

Θα αξιολογούνται κατά κύριο λόγο βάσει των δεικτών κενού διατηρησιμότητας. Οι δείκτες αυτοί μετρούν το κατά πόσον τα επίπεδα χρέους είναι διατηρήσιμα με βάση τις τρέχουσες πολιτικές, ιδίως δε τα ισχύοντα συνταξιοδοτικά συστήματα και συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και παροχών, λαμβανομένων υπόψη και των δημογραφικών παραγόντων.

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας και της επάρκειας των συστημάτων συντάξεων και κοινωνικών παροχών θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν:

(...) ευθυγράμμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος προς την εθνική δημογραφική κατάσταση, για παράδειγμα με ευθυγράμμιση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης προς το προσδόκιμο ζωής ή με αύξηση των ποσοστών συμμετοχής, περιορισμό των συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης και χρήση στοχοθετημένων κινήτρων για την απασχόληση των εργαζομένων προχωρημένης ηλικίας (ιδίως στην ομάδα ηλικίας άνω των 55 ετών)».

Είναι δεσμευμένοι

Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές, η τήρηση όλων των παραπάνω οδηγεί σε διαρκή αναπροσαρμογή των εισοδημάτων προς τα κάτω, σε σταθερή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσης των συντάξεων, σε σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, της Υγείας και της Πρόνοιας.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού δέχονται ως δεδομένες τις ευρωπαϊκές συνθήκες και συμφωνίες, επιχειρούν να εξαπατήσουν το λαό, όταν διακηρύσσουν ότι «τελειώνουμε με τα μνημόνια». Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξηγήσει με δεδομένο το Σύμφωνο, τι θα κάνει με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί για τους μισθούς. Μήπως μετά τα μνημόνια, έχει σκοπό να ...«σχίσει» και το «Σύμφωνο για το ευρώ»;

Τι αξιοπιστία έχουν όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τους μισθούς, όταν αποδέχεται όλον αυτόν τον ορυμαγδό που οριοθετεί για τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις το Σύμφωνο;

Ακόμα πιο πέρα: Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τη δημοσιονομική σταθερότητα, ανεξάρτητα με το τι θα γίνει με το υπάρχον συσσωρευμένο χρέος, δεν μπορεί παρά να βαδίσει στο δρόμο που ορίζει το Σύμφωνο για τομείς όπως η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία και η Πρόνοια. Ισως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μέχρι τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται τουλάχιστον φειδωλός προς την Κοινωνική Ασφάλιση, αφού πέραν της 13ης σύνταξης που λέει πως θα επαναφέρει και αυτή μόνο στους χαμηλοσυνταξιούχους, δε λέει κουβέντα για το υπόλοιπο αντιασφαλιστικό οικοδόμημα.

Και φυσικά δεν δεσμεύεται για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, την κατάργηση των διατάξεων που αύξησαν τα όρια ηλικίας, επέβαλαν χαράτσια στις συντάξεις και λεηλάτησαν τα αποθεματικά των Ταμείων. Γιατί η δέσμευσή του στις ευρωπαϊκές γραφές καθορίζει και τα όρια των εξαγγελιών του. Και σ' αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνεπής «ευρωπαϊκή δύναμη»!

Γ. ΖΑΧ.
Ριζοσπάστης 

Παράξενες μέρες μπροστά στις 25 Γενάρη

Παράξενες μέρες μπροστά στις 25 Γενάρη

Αντικειμενικά η επικαιρότητα επισκιάζεται από τις εξελίξεις στο Παρίσι με το μακελειό που συνεχίζεται. Οι μέρες που ζούμε είναι παράξενες και σίγουρα το επόμενο διάστημα μπροστά μας θα ξεδιπλωθούν σενάρια που ήδη «τρέχουν». Τα ερωτήματα πολλά και αναπάντητα, καθώς οι διάφορες αναλύσεις των διάφορων αστικών ΜΜΕ περισσότερο μπερδεύουν, συσκοτίζουν παρά φωτίζουν την πραγματικότητα. Ποιος ωφελείται από αυτές τις εξελίξεις, σε ποιους σχεδιασμούς εντάσσονται και ποιους εξυπηρετούν; Τι σχέση έχουν οι επιθέσεις στο Παρίσι με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στα σύνορα της ΕΕ αλλά και μέσα στην ΕΕ; Ο «Ριζοσπάστης», και με αρθρογραφία στο σημερινό φύλλο, θέτει ερωτήματα και προβληματισμούς με βάση την πείρα που έχουμε από τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη και το λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, την αξιοποίηση τέτοιων γεγονότων σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενίσχυση της καταστολής, ενίσχυση αντιδραστικών απόψεων κλπ. Για τις απαντήσεις επιφυλασσόμαστε για το άμεσο μέλλον.

Συνωστισμός μεταγραφών

Στο εσωτερικό της χώρας «μαίνεται» στα χαρτιά η εκλογική μάχη. Στην πραγματικότητα όλα βαίνουν καλώς για το κεφάλαιο και τις επιλογές του.
- Το πρόγραμμα των αναδιαρθρώσεων θα συνεχιστεί, με άλλο όνομα αλλά αυτό το πρόγραμμα είναι που θα συνεχιστεί, διαβεβαίωσε ο Γ. Δραγασάκης του ΣΥΡΙΖΑ με συνέντευξη στο «Αction24».
- Το χρέος θα αποπληρωθεί, με άλλον τρόπο αλλά θα πληρωθεί, βεβαίωσε με συνέντευξή του στην «Ντόιτσε Βέλε» ο Γ. Κατρούγκαλος, επίσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Με αυτά τα δεδομένα, δηλαδή με ζωντανές τις δεσμεύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, οι ψηφοφόροι καλούνται να πάνε στην κάλπη και να διαλέξουν αν τους αρέσει το κουστούμι του Σαμαρά ή το free style του Τσίπρα.
Κι επειδή το know how -την τεχνογνωσία- εξαπάτησης του λαού το κατέχουν καλά οι έμπειροι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, επιλέχθηκε αυτή τη φορά η διασπορά τους σε όλα τα πιθανά να διαχειριστούν την επόμενη διακυβέρνηση εκλογικά σχήματα. Οι μεταγραφές έγιναν στο «πατ κιουτ». Μέχρι να ακούσεις την Γκερέκου να δηλώνει πίστη στο ΠΑΣΟΚ μάθαινες ότι θα είναι υποψήφια της ΝΔ. Και εκεί που ρώταγες πού θα βρει στέγη η Τζάκρη ανακοίνωνε ο ΣΥΡΙΖΑ τη συμμετοχή της στα ψηφοδέλτιά του. Αυτό είναι και το γεγονός της βδομάδας. Ολο το υπουργικό συμβούλιο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μετέχει σε διάφορα ψηφοδέλτια και βεβαιώνει ότι αυτή τη φορά θα είναι στην κυβέρνηση όποιο κόμμα και αν είναι πρώτο. Εξάλλου, ποια είναι η διαφορά; Την εφαρμογή μιας και αδιαίρετης στρατηγικής, αυτής που παίρνει από τους εργάτες για να δώσει στους καπιταλιστές, έχουν αναλάβει να προωθήσουν, ανεξάρτητα από τις κάθε φορά αναγκαίες πολιτικές διαχείρισης.
Οπως ευθέως δήλωσε η Αθ. Δρέττα, που μετέχει στο Ποτάμι, δεν έχουμε διαφορές, χρειαζόμαστε απλά τρίτο πόλο που θα στηρίξει όποιο κόμμα βγει πρώτο. Εδειξε έτσι γλαφυρά πως αποστολή του Ποταμιού είναι να μαζέψει τα φερτά υλικά της μπόρας και να τα συγκεντρώσει στον ταμιευτήρα, καθώς το κύριο είναι ποιος έχει στα χέρια του τις μηχανές και αυτές, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, παραμένουν στους καπιταλιστές.
Από την πλευρά του, ο επίδοξος νέος κυβερνήτης, ο ΣΥΡΙΖΑ, διαγκωνίζεται πλέον απροκάλυπτα με τη ΝΔ για το ποιος καλύτερα θα ενισχύσει την κερδοφορία του κεφαλαίου, την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, την αποπληρωμή του χρέους, αποδεικνύοντας ότι δεν μπορούν να υπάρχουν προσδοκίες για φιλολαϊκή πολιτική από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η ζωή, εξάλλου, έχει δείξει πως «αριστερές κυβερνήσεις», τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, έγιναν οι «γέφυρες» για πιο «δεξιές» πολιτικές.

Η επόμενη μέρα είναι ήδη εδώ

Δεν πρόλαβε το ΚΚΕ, με την εκλογική του διακήρυξη, να δείξει τι θα είναι εδώ την επομένη των εκλογών και έσπευσαν με διάφορους τρόπους οι αστικές δυνάμεις να επιβεβαιώσουν ότι:
- Την επόμενη μέρα, όποια και αν είναι η νέα κυβέρνηση, θα είναι εδώ και θα συνεχίζουν να ματώνουν το λαό η ΕΕ και τα «μνημόνια διαρκείας», παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα που ζητάει το κεφάλαιο για να γίνει πιο ανταγωνιστικό στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά.
- Θα είναι εδώ το σύνολο των αντιλαϊκών νόμων που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις και τους οποίους δεν πρόκειται να καταργήσουν.
- Θα είναι εδώ το δυσβάσταχτο χρέος, το οποίο αναγνωρίζουν οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της ΕΕ, καλώντας το λαό να το πληρώσει, που δεν το δημιούργησε και δεν το χρωστάει.
- Θα είναι εδώ οι αντιθέσεις και οι καβγάδες μέσα στην Ευρωζώνη για τη διαχείριση των ελλειμμάτων και των χρεών, που δημιουργούνται από τους καπιταλιστές και αποπληρώνονται με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος, τη δύναμη του ισχυρότερου, σε βάρος πάντα των λαϊκών συμφερόντων.
- Πάνω από όλα, θα είναι εδώ το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, εγχώρια και ξένα, που έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, την πραγματική εξουσία και θα απαιτούν και στη φάση της όποιας ανάκαμψης ακόμη περισσότερα προνόμια, σε βάρος πάντα του λαού. Προκειμένου να επενδύσουν, απαιτούν ακόμη πιο φτηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη. Η ανεργία θα είναι εδώ ακόμη και αν γίνουν κάποιες επενδύσεις.
- Θα είναι εδώ η εξουσία του κεφαλαίου, το κράτος που υπηρετεί σταθερά τα συμφέροντα των μονοπωλίων σε βάρος του λαού και οριοθετεί το ρόλο κάθε κυβέρνησης.
- Ανεξάρτητα από την πορεία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και τη μετάβαση στη νέα φάση επιτήρησης, τα μονοπώλια ζητούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, τη νέα μείωση στους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης. Γι' αυτό, σε κρίση ή ανάκαμψη, καμία ανακούφιση του λαού δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αγώνα, χωρίς σύγκρουση με αυτά τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ισότητα προς τα κάτω

Ηδη από τις πρώτες προεκλογικές παρουσίες, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έκαναν καθαρό ότι και οι δύο προωθούν την πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου με μέτρα του τύπου «παίρνω από τους φτωχούς για να ενισχύσω τους εξαθλιωμένους» και τα οποία δε στοιχίζουν για το κεφάλαιο. Υπηρετούν το στόχο του κεφαλαίου, να είναι η βάση των μισθών και των συντάξεων το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα της εξαθλίωσης.
Ο ένας μοιράζει τα «κοινωνικά μερίσματα», ο άλλος υπόσχεται συσσίτια και επιστροφή της 13ης σύνταξης μόνο για τους πιο εξαθλιωμένους συνταξιούχους. Ακόμη και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου μισθού είναι κενό γράμμα, αφού δεν αγγίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους, που δουλεύουν με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και δεν παίρνουν ούτε και αυτόν το μειωμένο κατώτατο μισθό. Καλλιεργεί, στην ουσία, τη γνωστή αντιδραστική προπαγάνδα για «ρετιρέ» και «υπόγεια», που ανοίγει το δρόμο για να ισοπεδωθεί η πλειοψηφία των εργαζομένων με καλύτερους μισθούς. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πολλές χώρες της ΕΕ η αποσπασματική αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, χρησιμοποιήθηκε για να συμπιεστεί ο μέσος μισθός.

Σωτήρες της συμφοράς

Εσχατη αλλά δοκιμασμένη τακτική, επανέρχεται αυτές τις μέρες το επιχείρημα απελπισίας: Να φύγουν αυτοί και ας έρθει όποιος άλλος. Και όμως, τόσες και τόσες φορές ως τώρα οι «σωτήρες» αποδείχτηκαν στη συνέχεια οι «χειρότερες κυβερνήσεις από όλες», για να έρθουν οι επόμενοι και πάει λέγοντας... Και όσοι επόμενοι και αν ήρθαν τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο για τη ζωή των χιλιάδων εργατικών οικογενειών. Το αντίθετο. Η ζωή χειροτέρευε... Η λογική του «...να έρθουν οι επόμενοι και βλέπουμε» μέχρι σήμερα δε βοήθησε το λαό να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή πολιτική.

Δύναμη στο ΚΚΕ, δύναμη στο λαό

Αντίθετα, το δυνάμωμα του ΚΚΕ και στις εκλογές έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά πως είναι αυτό που μπορεί να γεννήσει το πραγματικά διαφορετικό την επόμενη μέρα. Μόνο το ΚΚΕ αξιοποίησε και την εκλογική του δύναμη πάντα προς όφελος του λαού. Μόνο το ΚΚΕ σήμερα ζητάει από το λαό να σταθεί στα πόδια του, να χτίσει τη δική του συμμαχία, να ανοίξει δρόμο για τη δική του εξουσία. Και αυτό το δρόμο μόνο ένα δυνατό ΚΚΕ - δύναμη του λαού μπορεί να τον τραβήξει μπροστά.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται τις μέρες που απομένουν να πάρουν φωτιά τα πόδια όλων μας: Των μελών, των οπαδών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, των λαϊκών ανθρώπων που προβληματίζονται για τις εξελίξεις, βλέπουν με συμπάθεια το ΚΚΕ, ακόμα και αν δε συμφωνούν σε όλα μαζί του. Να κάνουμε τη νύχτα μέρα, για να φτάσει παντού το κάλεσμα για ενίσχυση του ΚΚΕ, να συζητηθεί πλατιά η πρόταση διεξόδου του Κόμματος.