Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες και τις αδυναμίες στη δουλειά των Οργανώσεων

Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες και τις αδυναμίες στη δουλειά των Οργανώσεων


Σ
ήμερα το Κόμμα έχει συγκεντρώσει μια τεράστια εμπειρία άνω των 90 χρόνων, μια εμπειρία που αποκρυσταλλώθηκε πιο αποτελεσματικά και ουσιαστικά την τελευταία 20ετία, όταν το Κόμμα, για πρώτη φορά από τη στιγμή της ίδρυσής του κλήθηκε να ανασυγκροτηθεί, οργανωθεί και αναπτυχθεί σε συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης διεθνώς, σε συνθήκες όπου ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα, έπαψε να υφίσταται η Σοβιετική Ενωση, το σοσιαλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ έχει όμως ισχυρές ιστορικές παρακαταθήκες, δε χάθηκε η συνέχεια της πείρας, μπόρεσε όχι μόνο να αντέξει, να σταθεί, αλλά και να κάνει νέα βήματα προς τα εμπρός. Επεξεργάστηκε το Πρόγραμμά του, πλούτισε τις προγραμματικές αντιλήψεις του για το σοσιαλισμό, μελέτησε τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, διεύρυνε την επιρροή του μέσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας και διεθνώς, άνοιξε νέους δρόμους.


Από πολλές απόψεις, η πείρα της 20ετίας που πέρασε είναι όχι απλά πολύτιμη, αλλά η μελέτη της και η ενσωμάτωσή της στη δουλειά του Κόμματος, τώρα που όλο και νεότερες γενιές μπαίνουν και θα μπαίνουν στην ταξική πάλη, είναι αναντικατάστατος όρος για την παραπέρα ισχυροποίηση του Κόμματος, για να απαλλαγεί από βαρίδια χρόνων, για να ακολουθήσει συνεχή ανοδική πορεία, όσο εξαρτάται φυσικά από αυτό και στο μέτρο που του αναλογεί η υποκειμενική «ιστορική ευθύνη». Σε μεγάλο βαθμό, αυτό το ρόλο καλείται να παίξει το 19οΣυνέδριο του Κόμματος, συνέδριο που αποκρυσταλλώνει τη συνολική αυτή πείρα, ενσωματώνει προγραμματικά τις επεξεργασίες και την ανάπτυξη της συλλογικής σκέψης του Κόμματος, αναπτύσσει παραπέρα θεωρητικές, πολιτικές, οργανωτικές επεξεργασίες που έχει κάνει, τις καταθέτει στις Θέσεις, στα σχέδια Προγράμματος και Καταστατικού, με στόχο να γίνουν ισχυρά όπλα πάλης στην πορεία του Κόμματος.



***


Η
 συνεπής εφαρμογή των μαρξιστικών - λενινιστικών θέσεων και κανόνων της κομματικής ζωής και δράσης, η ύπαρξη ενός επαναστατικού προγράμματος, με προγραμματικές θέσεις και αποφάσεις που συνεχώς εμπλουτίζονται από τις σύγχρονες εξελίξεις και την πείρα της ταξικής επαναστατικής πάλης, δημιουργούν τους όρους για την ιδεολογική - πολιτική - οργανωτική ενότητα του Κόμματος.


Η λενινιστική διδασκαλία για το Κόμμα αποτελεί μια ενότητα θεωρητικών, πολιτικών και οργανωτικών αρχών, που είναι νομοτέλειες της ανάπτυξής του σαν κόμματος της επαναστατικής δράσης, σαν καθοδηγητικής δύναμης της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Οσα κόμματα αγνόησαν ή υποτίμησαν την ουσία αυτών βρέθηκαν αντιμέτωπα με δυσάρεστες εκπλήξεις, με συνολικό ιστορικό πισωγύρισμα, αδυνάτισμα, ενσωμάτωσή τους στην αστική πολιτική, ανεξάρτητα από τη διακύμανση της εκλογικής δύναμης. Αλλωστε, από την ίδια την πείρα του διεθνούς κινήματος επιβεβαιώνεται αυτό που από την ίδια τη θεωρία μας είναι γνωστό: ότι ο ιδεολογικός αγώνας κατά της αστικής τάξης είναι ο πιο μακρόχρονος και πολύπλοκος. Τη νίκη σε αυτήν την πάλη η οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης μπορεί να την κερδίσει μόνο με τον όρο ότι θα παραμείνει πιστή στην κοσμοθεωρία της και θα ξεσκεπάζει αδιάκοπα ακόμα και τις πιο μικρές εκδηλώσεις της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα. Κάθε μείωση του ρόλου της κομμουνιστικής ιδεολογίας, κάθε απομάκρυνση από αυτήν σημαίνει ταυτόχρονα και δυνάμωμα της αστικής ιδεολογίας, του οπορτουνισμού.

***

Η
 αναγκαιότητα για ένταση της ιδεολογικής δουλειάς για την ισχυροποίηση του Κόμματος δεν έχει να κάνει απλά και μόνο με την πολιτική επικαιρότητα. Πρέπει να αποτελεί μόνιμο στόχο μας, η αναγκαία αναπροσαρμογή των πρωτοβουλιών μας όπου να εντάσσονται δημιουργικά και με σχέδιο όλα τα βασικά ζητήματα που αφορούν την ιδεολογία και τη στρατηγική μας, όπως ο επαναστατικός ρόλος της εργατικής τάξης, η αξία της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής κοινωνικής συμμαχίας, οι εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η καπιταλιστική οικονομική κρίση, η όξυνση όλων των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η στάση των κομμουνιστών, η διαφορά σοσιαλιστικής και αστικής δημοκρατίας, ο ρόλος της βίας, οι θεωρίες των «δύο άκρων», το ζήτημα της εργατικής εξουσίας, τα συμπεράσματα και η τεράστια πείρα από τη μελέτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα και πώς αυτά εντάσσονται στην αντίληψή μας για το σοσιαλισμό, η δημιουργική αφομοίωση των επεξεργασιών μας και του νέου Προγράμματος του Κόμματος. Ζητήματα που όλα, μα όλα τους, έχουν σχέση άμεση με το σήμερα, με τα καθήκοντα της πιο καθημερινής, ακόμα και της πιο απλής πρακτικής δράσης των Κομματικών Οργανώσεων Βάσης, όσο κι αν αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να συνειδητοποιηθεί.


Η ισχυροποίηση του Κόμματος συμπεριλαμβάνει και τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της πολιτικής του επιρροής, ανάλογα με τις κάθε φορά συγκεκριμένες συνθήκες. Ωστόσο, αυτή η ισχυροποίηση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει, ούτε μπορεί, να ταυτίζεται με την εκλογική επιρροή. Η μακρόχρονη πλέον πείρα δείχνει ότι κατά τη διάρκεια των εκλογικών αναμετρήσεων κυριαρχεί το αστικό πολιτικό κοινοβουλευτικό κριτήριο και όχι - έστω - η αμφισβήτηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, τα ουσιαστικά, τα βασικά ζητήματα που συγκεντρώνουν και πρέπει να συγκεντρώσουν ακόμα περισσότερο την προσοχή μας σε όλη την κλίμακα του Κόμματος, ώστε να αποτελέσουν και εργαλείο για τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της πολιτικής του επιρροής μέσα στις συνθήκες του αστικού συστήματος, είναι η κομματική οικοδόμηση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους κλάδους, η ιδεολογικοπολιτική στάθμη, η ικανότητα στην αντεπίθεση, η σταθερή διαπάλη με αστικές αντιλήψεις και τον οπορτουνισμό. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να μπαίνουν και τα κριτήρια αξιοποίησης των εκάστοτε εκλογικών μαχών και των αποτελεσμάτων τους, είτε είναι εθνικές, ευρωεκλογές ή τοπικές εκλογές.

Είναι πολύ σημαντικό σήμερα, με την ιδεολογική και οργανωτική δράση που αναπτύσσουμε σε όλη την έκταση της Οργάνωσης και με αφορμή τη συζήτηση των ντοκουμέντων για το 19ο Συνέδριο, να γίνεται με όρους επαναστατικής αισιοδοξίας συστηματική ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία για το χαρακτήρα της σύγκρουσης, για το τι σημαίνει κατάκτηση εξουσίας, τι θυσίες χρειάζονται, για το αναπόφευκτο της σύγκρουσης. Να χτυπηθούν οι ποικίλες κοινοβουλευτικές αυταπάτες, μετά από 39 χρόνια συνεχούς αστικής νομιμότητας, να ανεβαίνει η επαναστατική επαγρύπνηση, πρόβλεψη και ετοιμότητα.

Πάντα είχε και σήμερα ακόμα περισσότερο έχει μεγάλη σημασία η αποφασιστική πάλη όλων των κομμουνιστών για το συνεχές ξεσκέπασμα των κάθε λογής προσπαθειών διαστρέβλωσης της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας από μέρους των αστών ιδεολόγων και των συμμάχων τους από το στρατόπεδο των αναθεωρητών, των οπορτουνιστών, των ψευτοεπαναστατών τυχοδιωκτών. Να γίνει συνείδηση και τρόπος δουλειάς η ενότητα επαναστατικής θεωρίας και πράξης σε όλη την κλίμακα της Κομματικής Οργάνωσης, κατακτώντας όσο γίνεται πιο υψηλό θεωρητικό πολιτικό επίπεδο που συμβάλλει στην αφομοίωση και δημιουργική εφαρμογή της στρατηγικής, στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης όλο και περισσότερων εργαζομένων. Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος έχει να κάνει με συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει συνεχώς να παίρνουμε και την αντίστοιχη προσαρμογή τους ανάλογα με τις εξελίξεις και τις συνθήκες. Δεν είναι ζήτημα μιας απόφασης, αλλά ζήτημα συστηματικής οργάνωσης, σχεδιασμού και ελέγχου της δουλειάς μας, σε πρακτικό, καθημερινό επίπεδο, ως τρόπος δηλαδή δουλειάς και δράσης. Η ανάπτυξη της θεωρητικής δουλειάς μέσα στο Κόμμα, η μελέτη των εντύπων μας και του μαρξιστικού βιβλίου, η αυτομόρφωση και το συλλογικό ιδεολογικό μάθημα, μέσα από τη σχολή, την ΚΟΒ, τη συνεδρίαση, δεν είναι γενικό κι αφηρημένο καθήκον, είναι πρακτικό καθήκον - όρος για την ισχυροποίηση του Κόμματος, για την κομματική οικοδόμηση, πάει μαζί και πρέπει να εντάσσεται στο σχεδιασμό της κάθε Οργάνωσης παράλληλα με τη δράση στο κίνημα, τη συμμετοχή στους αγώνες, στις αρχαιρεσίες των σωματείων, την οργάνωση της απεργίας, τη μαζική, δηλαδή, καθημερινή διαφωτιστική δουλειά στις μάζες. Οπωσδήποτε δεν είναι σχεδιασμός γραφείων, συνεχών μαθημάτων και σχολών μόνο, αλλά δεμένα με το καμίνι της ταξικής πάλης, του ανεβάσματος της πολιτικής συνείδησης του εργάτη, την απόρριψη εκ μέρους του μεταφυσικών αντιλήψεων και δογμάτων που τον καθηλώνουν, τον χειραγωγούν, τον ενσωματώνουν. Για να μη χτίζουμε στην άμμο, αλλά σε στέρεα θεμέλια που θα μας πάνε μακριά.

***

Ο
ρισμένες μόνο και αρκετά συχνά σε αποφάσεις μας επαναλαμβανόμενες πλευρές θα επισημάνουμε σήμερα εδώ, οι οποίες όμως αποτελούν και κρίσιμα ζητήματα στα οποία χωλαίνουμε και καθοδηγητικά, με αποτέλεσμα στις ΚΟΒ να εμφανίζονται μεγάλες καθυστερήσεις και έλλειμμα δουλειάς.


Σημαντικό στοιχείο - κριτήριο της δουλειάς των οργάνων και των ΚΟΒ είναι η συστηματική μελέτη της συλλογικής πείρας της ταξικής και μαζικής πάλης στην κάθε περιοχή που δρουν. Μόνο με αυτήν τη συνεχή προσπάθεια μπορούν να εντοπίζονται οι αδυναμίες, οι ελλείψεις, τα λάθη καθώς και νέα προβλήματα, οι τάσεις και οι εξελίξεις στο χώρο δράσης του κάθε οργάνου, της κάθε ΚΟΒ. Δεν πρέπει να υπάρχει καθοδηγητικό όργανο, Επιτροπή Περιοχής, Αχτιδική Επιτροπή, ΚΟΒ, που να μη γνωρίζει ποιες τάσεις και δυνάμεις ριζοσπαστικές αναπτύσσονται στο χώρο ευθύνης τους, ποια είναι τα πρωτοπόρα εργατικά στοιχεία. Και τέτοια παραδείγματα αρνητικά έχουμε πολλά. Ολόκληρες Οργανώσεις ορισμένες φορές είναι αποσπασμένες από το τι συμβαίνει πραγματικά στο χώρο τους, ποιες κινήσεις αναπτύσσονται, γύρω από ποια θέματα κ.λπ. Ποια π.χ. είναι η δράση της Χρυσής Αυγής, άλλων δυνάμεων και πώς αυτές διεισδύουν μέσα στον κόσμο και τον δηλητηριάζουν με το φαρμάκι του εθνικοσοσιαλισμού, του ρατσισμού, του εθνικισμού, του φασισμού, ποια μέτρα πρέπει να πάρει η ΚΟΒ για τη μαζική, αποτελεσματική αντιμετώπισή τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζεται και το ακραίο πρόβλημα, όργανα ΚΟΒ, στελέχη, να μην έχουν επαφή καθόλου με το τι συμβαίνει, να «μην παίρνουν χαμπάρι» όπως λέμε, για το τι συμβαίνει γύρω τους, να ζουν ξεκομμένοι σε ένα δικό τους κόσμο ή τις περισσότερες φορές να παίρνουν καθυστερημένα «χαμπάρι» τι συμβαίνει. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα. Υπάρχει, όμως, και το εξίσου αρνητικό φαινόμενο να παίρνουν «χαμπάρι», αλλά επειδή δεν είναι στο σχεδιασμό τους κάτι, επειδή εμφανίζεται ίσως κάτι καινούργιο όπου δεν υπάρχει εμπειρία αντιμετώπισης, χειρισμού, ή επειδή ίσως δε συμφωνούν με το θέμα ή υποτιμούν τη δυναμική που μπορεί αυτό να αναπτύξει, γενόμενο κρίκος γενικότερης ίσως αφύπνισης μαζών στο χώρο τους, να το προσπερνάνε, να μην παρεμβαίνουν, να το «σαμποτάρουν» με τον τρόπο τους, είτε να το «ειρωνεύονται», να το παρακολουθούν εκ του μακρόθεν κ.λπ. Αποτέλεσμα να αφήνουν πολύτιμο έδαφος αξιοποίησης από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, τους χρυσαυγίτες και άλλους. Το πραγματικό βέβαια καθήκον των Οργανώσεων, έτσι όπως προσδιορίζεται και από τις θέσεις μας αλλά και τις οργανωτικές κατευθύνσεις της ΚΕ και των άλλων οργάνων, βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση: Να βρίσκονται μπροστά, να μελετούν πώς θα παρέμβουν παντού για ό,τι απασχολεί τη λαϊκή οικογένεια. Να ασχολούνται με ζητήματα που προκύπτουν καθημερινά, να εξετάζουν έγκαιρα όλες τις πιθανές περιπτώσεις παρέμβασης των αντιπάλων, προετοιμάζοντας τον κόσμο. Κυρίως να μελετούν μέσα από ποιες πρωτοβουλίες και ποια προβλήματα θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης, στη διάθεση για οργάνωση και πάλη και έγκαιρα να θέτουν την «ατζέντα», αντί να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις, τα γεγονότα, να βρίσκονται σε θέση άμυνας, και όχι αντεπίθεσης. Στην ουσία, για να καταφέρουμε να δρούμε με αυτόν τον πρωτοπόρο τρόπο, πρέπει να κάνουμε βήματα ακόμα μεγαλύτερα στην κατάκτηση ενός ανώτερου επιπέδου κατανόησης του χαρακτήρα και της δημιουργικής εφαρμογής και εξειδίκευσης της στρατηγικής στο χώρο ευθύνης κάθε οργάνου έως την ΚΟΒ. Αυτό όμως δεν ωφελεί να το λέμε γενικά ή να το επαναλαμβάνουμε προς τα κάτω, φτάνοντας μέχρι την ΚΟΒ και την ΟΒ. Πρέπει να καταλήξουμε σε κάθε όργανο μέχρι την ΚΟΒ σε συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα οργανωτικά που να υπηρετούν αυτόν τον σκοπό, αυτόν τον προσανατολισμό. Μέτρα που πρέπει να περιλαμβάνουν από το πώς γίνεται ο έλεγχος μέσα στα όργανα και στις ΚΟΒ, πώς αξιολογείται η προσφορά, η δουλειά όλων των στελεχών, για το πώς «πιάνουν» αυτά τα ζητήματα στο χώρο τους, τι λύσεις προωθούν, πώς βοηθούν και ελέγχουν την πορεία υλοποίησης των στόχων και καθηκόντων. Χρειάζονται μέτρα ώστε να μπορεί να στηριχθεί η δουλειά των οργάνων με ειδικούς, με βοηθητικά επιτελεία. Ο ίδιος ο όγκος της δουλειάς σήμερα, η συνθετότητα των εξελίξεων απαιτούν αυτήν την στήριξη.

Η ανάπτυξη της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, του πολιτικού βιβλίου είναι βασικό βήμα. Αναπόσπαστο στοιχείο της κομματικής οικοδόμησης και της ισχυροποίησης των δεσμών του Κόμματος με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα είναι η οργανωμένη αξιοποίηση και διάδοση των κομματικών εντύπων, η αξιοποίηση των ηλεκτρονικών μέσων, του διαδικτύου. Ο «Ρ», η ΚΟΜΕΠ, οι ειδικές εκδόσεις που κάνει το Κόμμα αποτελούν το αναντικατάστατο καθημερινό εφόδιο του μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ. Το ίδιο ισχύει για τον «Οδηγητή» για τα μέλη της ΚΝΕ, αλλά και για τα μέλη και στελέχη του Κόμματος που έχουν χρεωθεί δουλειά με τη νεολαία. Η μελέτη και συστηματική παρακολούθηση, χωρίς κενά και «στη χάση και τη φέξη» όλων των κομματικών εντύπων - καθοδηγητικών οργάνων της ΚΕ του Κόμματος - η διάδοσή τους ανάμεσα στους εργαζόμενους, αποτελούν βασικά στοιχεία της κομματικής οικοδόμησης. Πρώτα απ' όλα μάς εξοπλίζουν ιδεολογικά - πολιτικά να τα βγάλουμε πέρα σε όλες τις επιθέσεις του αντιπάλου, μας δίνουν επιχειρήματα, μας παρέχουν ενημέρωση για να μπορούμε να μιλάμε με τους εργάτες, τα άλλα λαϊκά στρώματα, να τους διαφωτίζουμε για τις θέσεις του Κόμματός μας. Με τον «Ριζοσπάστη» μπορούμε να βρούμε νέους εργάτες που μας προσεγγίζουν στους χώρους δουλειάς. Η σωστή αξιοποίηση της αποκάλυψης σε ένα εργοστάσιο για τα σχέδια του εργοδότη που κάνει ο «Ρ», μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο, με το οποίο θα βρούμε την πρώτη επαφή εκεί. Το άνοιγμα της πόρτας ενός διαμερίσματος όπου μένει μια εργατική οικογένεια, σε μια εξόρμηση με το «Ριζοσπάστη», μπορεί να μας ανοίξει νέο δρόμο επαφής με ολόκληρο χώρο εργασίας, όπου δεν είχαμε ποτέ προσεγγίσει. Η πείρα των ΚΟ είναι πολύτιμη και μεγάλη σε τέτοια ζητήματα. Πρέπει να γενικευτεί από κάθε καθοδηγητικό όργανο για την περιοχή του και να αξιοποιηθεί με επιμονή και συνέχεια από τις ΚΟΒ. Παράλληλα και ταυτόχρονα απαιτείται συμμετοχή όλο και περισσότερων στελεχών και μελών του Κόμματος, της ΚΝΕ, στο σύστημα εσωκομματικής μόρφωσης, των σεμιναρίων κ.λπ. Η μικρή και όχι ολοκληρωμένη πείρα που έχει κατακτηθεί αυτά τα χρόνια με το συνδυασμό των μαθημάτων στις ΚΟΒ, με όλες τις δυσκολίες, σε μια περίοδο τετραετίας όπου είχαμε μεγάλη ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, απεργιακές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, άλλες δραστηριότητες, σε μια τετραετία 5 συνολικά εκλογικών αναμετρήσεων, θα πρέπει να γενικευτεί, να συνεχίσουμε αταλάντευτα σε αυτήν την κατεύθυνση. Να έχουμε πλήρη συνείδηση ότι πιο εύκολα περνάνε τα ιδεολογήματα και η επίθεση του αντιπάλου, στο κομματικό δυναμικό όταν είναι ανενημέρωτο, όταν δεν έχει θωρακιστεί επαρκώς με τις θέσεις μας. Τότε γίνεται έρμαιο της αστικής προπαγάνδας, της προπαγάνδας των οπορτουνιστών, της στημένης προβοκάτσιας από τον αντίπαλο. Αρα και εδώ η γνώση, μέσα από την αυτομόρφωση και τη συμμετοχή στην εσωκομματική συζήτηση, είναι όρος - κριτήριο για την ισχυροποίηση του Κόμματος, για την κομματική οικοδόμηση.

Οπωσδήποτε η πλατιά διαφωτιστική δουλειά χρειάζεται να αξιοποιήσει συστηματικά και επιστημονικά όλες τις σύγχρονες μορφές προπαγάνδας. Ομως, το κύριο και βασικό είναι να στηριχτεί στον άμεσο και ζωντανό, πρόσωπο με πρόσωπο διάλογο με τους εργαζόμενους. Δύναμη ισχυρή σε αυτό είναι οι χιλιάδες φίλοι και οπαδοί του Κόμματος. Η πείρα της δουλειάς με τις επιρροές και ευρύτερα την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δείχνει ότι ακόμα περιορισμένα χρησιμοποιούμε στις ΚΟΒ τη μορφή της επαφής με τους φίλους του Κόμματος, άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους, μέσω της σύσκεψης. Κυρίως αυτή η μορφή - η σύσκεψη - περιορίζεται κατά την περίοδο των εκλογών ή κατά την περίοδο που τους καλούμε να θέσουν υποψηφιότητα σε ένα σωματείο, στη σύσκεψη του συνδυασμού, κι αυτό όχι πάντα ούτε παντού από όλες τις ΚΟΒ και ΟΒ. Δεν μπορεί να περιοριζόμαστε στις περιοδείες στους χώρους δουλειάς, αυτό έτσι κι αλλιώς πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ομως αυτός ο τρόπος, λίγα συγκεκριμένα αποτελέσματα κομματικής οικοδόμησης, δημιουργίας μόνιμης και σταθερής επαφής μας εξασφαλίζει, για να δώσουμε συνέχεια, ένταξης αυτού ή αυτής που αποκτήσαμε επαφή στο σωματείο, στο σύλλογο, στην επιτροπή του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, στη λαϊκή επιτροπή της γειτονιάς, να τον ετοιμάσουμε για στρατολογία στο Κόμμα κ.λπ. Αυτό που μπορεί να μας το εξασφαλίσει αυτό είναι η μόνιμη επαφή, η πολιτική συζήτηση, η συνεχής του ενημέρωση, μέσα από τη σύσκεψη σε κάποιο σπίτι, στα γραφεία, όπου μπορούμε. Η σύσκεψη με τους οπαδούς και η μέσα από εκεί ενημέρωσή τους για τις θέσεις μας, προετοιμασίας τους να αντιμετωπίσουν επιθέσεις αλλά και χρέωσής τους καθήκοντα, ανάλογα με το τι μπορεί να κάνει ο καθένας και η κάθε μια, έτσι ώστε σταδιακά, σιγά - σιγά, αλλά οργανωμένα και μεθοδικά να εντάσσεται στο συλλογικά οργανωμένο αγώνα, στη δουλειά του Κόμματος. Αυτό το καθήκον πρέπει να αποκτήσει προτεραιότητα άμεσα μπροστά στο Συνέδριο και τη βρώμικη δουλειά του αντίπαλου, του διαδικτυακού φραξιονισμού, οπωσδήποτε και μετά το Συνέδριο με τις αποφάσεις του.

***

Δ
εν υπάρχει άλλη λύση, πέρα από την πλήρη συνειδητοποίηση αυτών των καθυστερήσεων και αδυναμιών και η επιτάχυνση της επίλυσής τους με συγκεκριμένο πρόγραμμα και σχεδιασμό που θα περιλαμβάνει τόσο τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ, όσο και τις ΚΟΒ και ΟΒ στο χώρο ευθύνης τους.


Του Δημήτρη ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Παιδιά που έσωσε ο ΔΣΕ από το χωριό Νεστόριο

Παιδιά που έσωσε ο ΔΣΕ από το χωριό Νεστόριο

Το Νεστόριο είναι ένα χωριό της Μακεδονίας (σήμερα δήμος) με δημοκρατικές παραδόσεις. Πολλοί Νεστορίτες πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση αλλά και τον ΔΣΕ. Τα θύματά του ξεπερνούν τους 50. Αρκετοί φυλακίστηκαν από τους Ιταλούς και στη συνέχεια παραδόθηκαν στους Γερμανούς.

Παρακάτω παραθέτουμε μια λίστα με τα ονόματα των παιδιών που σώθηκαν χάρη στους αντάρτες του ΔΣΕ που τα προστάτευσαν από τους μαζικούς βομβαρδισμούς και τις μετακινήσεις πληθυσμών και τις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν μακριά από τις περιοχές που μαίνονταν ο Εμφύλιος και προς τις Λαϊκές Δημοκρατίες.

1. Βάγια Κατίνα
2. Βάγια Σουλτάνα
3. Ζήκος Λεωνίδας
4. Ζήκου Αλεξάνδρα
5. Ζιόπουλος Τέρπος
6. Καραπάντου Αλεξάνδρα
7. Καραπάντος Χαρίσης
8. Καραπάντου Μαίρη (γεννήθηκε το 1948 στο Πρένιες της Αλβανίας)
9. Κάδρας Μέλιος
10. Κατσαούνη Μαρίκα
11. Κατσαούνης Μέλιος
12. Καλαπούτης Πασχάλης
13. Καλαπούτης Γιώργος
14. Καστρή Κατίνα
15. Κάδρα Μαρίκα
16. Κάδρας Πασχάλης
17. Μαζάρη Μαρίκα
18. Μίζας Χρήστος
19. Μπόγια Ανθούλα
20. Μπόγιας Ναούμης
21. Μπέλλος Μιχάλης
22. Μπέλλος Γιώργος
23. Μπούνης Γιάννης
24. Μπούνης Δημήτρης
25. Νταούτη Ελένη
26. Ντίνκου Περσεφόνη
27. Ντουβαλίδου Ερμιόνη
28. Ντουβαλίδης Βασίλειος
29. Ντουβαλίσου Κυρίτσα
30. Ντουβαλίδου Ελευθερία  (γεννήθηκε το 1948 στο Πρένιες της Αλβανίας)
31. Πάντου Αλεξάνδρα
32. Πάντου Ολυμπία
33. Ράδος Ανδρέας
34. Ράλλη Ελευθερία
35. Ράλλη Κυράτσα
36. Ράλλης Χρήστος
37. Σιαμπάνη Μαρία
38. Φιλιππίδης Χρήστος
39. Φιλιππίδης Καλλικράτης
40. Φιλιππίδου Νίκη

περιοχή απείρου οικολογικού κάλλους ξεπουλιέται

    ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Ο Εξωραίστικος πολιτιστικος συλλογος Επισκοπιανων καταγγελει στον Κερκυραϊκό λαό την ιδιωτικοποίηση του Ερημίτη αντί του πόσου 23εκ. ευρώ για  99 χρόνια, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του ΤΑIΠΕΔ και της αγοράστριας εταιρείας NCH Capital.

            Στην ανακοίνωση της η κυβέρνηση δια του ΤΑΙΠΕΔ κάνει λόγο για δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας στην περιοχή κατά την περίοδο κατασκευής του έργου. Λέει ψέματα και χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα προκειμένου να «χρυσώσει το χάπι» απέναντι στις δικαιολογημένες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής. Η ανεργία θα μεγαλώσει αφού η συγκεκριμένη επένδυση (ξενοδοχειακή μονάδα και βίλες πολυτελείας) θα πλήξει όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιοχής και θα τις οδηγήσει σε κλείσιμο. Ακόμη και αν  κάποιοι εργαζόμενοι δουλέψουν για κάποιο διάστημα στη φάση κατασκευής του έργου, το ερώτημα που μπαίνει είναι με τι μεροκάματα και με ποια εργασιακά δικαιώματα, αφού η κυβέρνηση τα έχει δώσει όλα για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

           Η ανάπτυξη που επαγγέλλονται με τις ιδιωτικοποιήσεις δεν πρόκειται να φέρει ανακούφιση στους κατοίκους της περιοχής, ούτε θα αντιμετωπίσει την ανεργία, αντίθετα θα οξύνει τα προβλήματα. Θα είναι ανάπτυξη για το κεφάλαιο. Στο κάτω – κάτω της γραφής μια περιοχή απείρου οικολογικού κάλλους ξεπουλιέται στο μεγάλο κεφάλαιο, με περιβαλλοντικές επιπτώσεις όχι μόνο για την περιοχή άλλα για όλο το νησί.    

           

  Καλουμε τους κατοικους της ΔΕ Μελιτειων σε επαγρυπνηση γιατι σειρα εχει ο Ισσος και ο Χαλικουνας

ΕΞΩΡ.ΠΟΛΙΤ.ΣΥΛ.ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ……………………………………………………………………………………..

Δανία: Οι κατάσκοποι των... sms, οι απολύσεις και οι εχθροί που έρχονται σα «φίλοι»

Δανία: Οι κατάσκοποι των... sms, οι απολύσεις και οι εχθροί που έρχονται σα «φίλοι» 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εξελίξεις που αφορούν τους λιμενεργάτες στο λιμάνι του Άαρχους, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Δανίας. Στο λιμάνι της πόλης η εντατικοποίηση της δουλειάς των εργατών έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την ασφάλειά τους. Και αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο το συγκεκριμένο λιμάνι. Συνολικά στη Δανία, το 2012 έχασαν τη ζωή τους σε τόπους δουλειάς 44 εργάτες, ενώ ήδη μέσα στον Γενάρη του 2013 έχουν σκοτωθεί ακόμη 4.
Το ότι στο συγκεκριμένο λιμάνι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή επιβεβαιώνεται και από την απόφαση των αρμόδιων αρχών τον περασμένο Αύγουστο να διακόψουν τις εργασίες μέχρι να εξασφαλιστούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις για την ασφάλεια.
Όμως την ίδια στιγμή που οι εργάτες ζητούσαν να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, ιδιαίτερα για τους χειριστές των γερανών στο λιμάνι, η διοίκηση του λιμανιού, επικεφαλής της οποίας είναι ο ίδιος ο σοσιαλδημοκράτης δήμαρχος της πόλης Γιάκομπ Μπόυνσγκααρντ, απαιτούσε μεγάλες μισθολογικές περικοπές.

Οι εργαζόμενοι προσπαθούσαν να αντιδράσουν ...την ίδια στιγμή που η εταιρεία βρισκόταν ήδη πολύ πιο μπροστά και έπαιρνε τα μέτρα της. Συγκεκριμένα, η διοίκηση μεταξύ άλλων παρείχε κινητά τηλέφωνα στους εργαζόμενους. Τον περασμένο Δεκέμβρη τους τα αντικατέστησε με καινούργια κινητά, παίρνοντας έτσι πίσω τα παλιά και στέλνοντάς τα σε εταιρεία που ανέλαβε την ανάγνωση όλων των μηνυμάτων. Μετά την ανάγνωση των μηνυμάτων, 3 εργάτες οι οποίοι είχαν πρωτοστατήσει στις διαμαρτυρίες, μεταξύ αυτών και ο υπεύθυνος του σωματείου για τις συνθήκες εργασίας των εργατών. Η αιτιολόγηση ήταν ότιβρέθηκαν μηνύματα που ήταν σε αντίθεση με την πολιτική της εταιρείας.
Μετά από διαπραγματεύσεις και παροτρύνσεις οι 28 χειριστές γερανών (οι 3 απολυμένοι και οι 25 που έμειναν στη δουλειά), αποφάσισαν να κάνουν μήνυση στη διοίκηση του λιμανιού .grκαι τον δήμαρχο της πόλης.
Το τελευταίο διάστημα έχει αναπτυχθεί ένα σημαντικό κύμα συμπαράστασης στους απολυμένους. Όμως, η συζήτηση περιορίζεται κυρίως στο κατά πόσο είναι εξασφαλισμένη η ελευθερία έκφρασης των εργαζομένων και στο εάν έχει το δικαίωμα η διοίκηση της εκάστοτε εταιρείας να παρακολουθεί τα τηλέφωνα ή την ηλεκτρονική αλληλογραφία των εργαζομένων, καθώς και το εάν τα στοιχεία που προκύπτουν από την παρακολούθηση μπορούν να αποτελούν λόγο απόλυσης.
Ο πραγματικός εχθρός μένει κατά κύριο λόγο στο απυρόβλητο ενώ ουσιαστικά τώρα τον λόγο έχουν πάρει οι δικηγόροι και οι νομικοί και όχι το ίδιο το εργατικό κίνημα. Οι εργατοπατέρες του εργοδοτικού και ρεφορμιστικού συνδικαλισμού με νύχια και με δόντια (και βεβαίως με το αζημίωτο) προσπαθούν να κρατήσουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο, αναθέτοντας τις υποθέσεις τους σε νομικούς και στις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης». Προσπαθούν να μην ανοίγει η συζήτηση για τις αληθινές αιτίες πού επιβάλλουν τις περικοπές, την εντατικοποίηση της δουλειάς και την αγνόηση των στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας.
Υποκριτική και η θέση του κόμματος των Πρασινοκόκκινων (αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) που από τη μία λένε ότι στηρίζουν την επαναπρόσληψη των απολυμένων, τη στιγμή που οι ίδιοι με την ψήφο τους στήριξαν τον συγκεκριμένο δήμαρχο στο Άαρχους και συνεχίζουν να τον στηρίζουν ακόμα.
Σημείωση 1: Μια αντίστοιχη υπόθεση ήρθε στο φως της δημοσιότητας και αφορά την εφοπλιστική εταιρεία MÆRSK, πού σε παρόμοια περίπτωση στις ΗΠΑ η εταιρεία παρακολουθούσε τα τηλέφωνα των ναυτικών.
Σημείωση 2: Η περίπτωση της Δανίας είναι πολύ χαρακτηριστική για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εργάτες, όταν το εργατικό κίνημα βρίσκεται εγκλωβισμένο στα δίχτυα του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της αστικής νομιμότητας, όταν το κίνημα ποδηγετείται από σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές. Η συγκεκριμένη μάλιστα είδηση μας ήρθε λίγες μέρες μετά τη μεγάλη ταξική μάχη που δώσανε οι απεργοί ναυτεργάτες στην Ελλάδα με τον πρωτοπόρο ρόλο του ΠΑΜΕ. Χρήσιμα συμπεράσματα μπορούν να βγουν εξετάζοντας αυτές τις δύο παράλληλες (χρονικά) υποθέσεις σε Δανία και Ελλάδα...
902.gr


 Αναρτήθηκε από ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΩΝ ...ΘΕΩΝ

ΤΟ ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΩΝ ...ΘΕΩΝ 

               Το κολύμπι των …θεών
                             (εισαγωγή)
Παιδάκι ήμουν όταν με πήγε ο πατέρας μου σ’ εκείνο το μεγάλο πάρκο. Έκτοτε δεν έτυχε ούτε απέξω να περάσω. Πρόσφατα όμως ένοιωσα την ανάγκη να το ξαναεπισκεφτώ. Και ω(!) τού θαύματος! Το θυμόμουν σα να τό ’χα περπατήσει χτες. Κι αυτός ο γέροντας με το παχύ μούσι και το μουστάκι... Πόσο μού θύμιζε το γονιό μου! Καθόταν στ’ αριστερό παγκάκι δίπλα στη λιμνούλα. Αυτό διέγειρε περισσότερο τις μνήμες μου. Εκεί ακριβώς είχαμε κάτσει τότε με τον πατέρα μου να ξαποστάσουμε. Εγώ έτρωγα παγωτό χωνάκι κι εκείνος μού ’λεγε ιστορίες. 
«Κάθισε, μην ντρέπεσαι», με καλεί ο γέροντας. Άλλο που δεν ήθελα εγώ! Συστηθήκαμε, κι έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον όταν του είπα ότι μ’ αρέσει πολύ το διάβασμα και πως αυτό μ’ οδήγησε να γράφω. Ο ίδιος ήταν πολυταξιδεμένος. Συνταξιούχος ναυτεργάτης. Τι πιο φυσικό απ’ το ν’ αρχίσει να μου διηγείται ιστορίες απ’ τα κοντινά και μακρινά ταξίδια του στις θάλασσες; 
Στο δίωρο που μοιραστήκαμε το ίδιο παγκάκι έμαθα πράματα και θάματα απ’ αυτόν τον υπέροχο θυμόσοφο. Εκείνο όμως που μ’ έβαλε σ’ ένα σωρό σκέψεις, ήταν η ιστορία τής Εμπριμέ. Μα όταν την αποτέλειωσε, έφυγε αθόρυβα, χωρίς καν να μ’ αποχαιρετήσει. Έτσι, σαν περαστικό σύννεφο που σου προσφέρει λίγη σκιά στην καυτή έρημο. Σαν ολόλαμπρος ήλιος που φανερώνεται μες στην απόλυτη παγωνιά να ζεστάνει λίγο την ψυχή σου. Γι’ αυτό ίσως και δεν τόλμησα να ενοχλήσω το φευγιό του, ενώ είχα τόσα ακόμη να τον ρωτήσω. Πώς τον λένε; Πού μένει; Θα ήθελε να ξανανταμώσουμε; Κι αυτή η Εμπριμέ για την οποία μού μίλησε με τόσο πάθος, ζει ακόμη; Πότε τη γνώρισε; Πώς; Πού; Ποια ήταν η πατρίδα της; 
     
                Το κολύμπι των …θεών
                                      (πρώτο μέρος)
Καυτός Ιούλης και η Εμπριμέ καταριόταν τη μοίρα της που δεν μπορούσε να πάει διακοπές. Κι όχι για μια βδομάδα όπως το κατάφερνε κάποτε, μα για ολόκληρο το καλοκαίρι! Ναι, αυτή θα ήταν η καλύτερη εκδοχή. Έτσι κι αλλιώς, δεν είχε και τίποτα να κάνει στη μεγαλούπολη. Δεν είχε δηλαδή υποχρεώσεις. Οι κόρες της, δίδυμες, είχαν μεγαλώσει πια και είχαν τραβήξει το δρόμο τους. Καμιά δεκαετία πριν, είχε μείνει και χήρα. Σκαστός πήγε ο άντρας της, επειδή ένα μαγαζάκι που είχαν, τους το έφαγαν οι τράπεζες. Μαζί μ’ αυτό έφαγαν και το σπιτάκι τους, κληρονομιά απ’ τους γονείς της που δούλεψαν τριάντα χρόνια μετανάστες στις φάμπρικες. Βέβαια, όταν αυτή κι ο άντρας της έπαιρναν τα δάνεια, όλα έδειχναν πως ήταν αδύνατο να μην τα ξοφλήσουν. Πέταγε η αγορά! Κι αφού πέταγε, γιατί να μην ξανοιγόντουσαν λιγάκι, να διεύρυναν τη δουλειά τους; Γιατί να μην έκαναν το παλιό μαγέρικο σύγχρονο εστιατόριο; Στο κάτω-κάτω, οι τράπεζες μοίραζαν αβέρτα λεφτά και παρακαλετά! Διαφημίσεις επί διαφημίσεων, κι όλοι έτρεχαν να πάρουν. Με τόκο φυσικά, αλλά τι σημασία έχει; Απ’ την στιγμή που οι εργαζόμενοι είχαν αγοραστική δύναμη, κεφάλαιο και τόκοι ήταν για όλους παιχνιδάκι. Μόνο που αυτό το παιχνιδάκι αποδείχτηκε εντέλει στημένο…
Η αγορά άρχισε να βουλιάζει και να ρουφάει ό,τι δεν είχε σωσίβιο. Ό,τι κι όποιον δεν είχε γερό μπεζαχτά, ακόμη κι αν δεν είχε χρέη. Κι επειδή οι ωραίοι δεν έχουν καθόλου μπεζαχτά αλλά μονάχα χρέη, καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών… Μικροεπαγγελματίες τής πόλης και του χωριού, εργατοϋπάλληλοι και λοιποί ταλαίπωροι, βρέθηκαν στα ριζά ενός γλιστερού Γολγοθά, που δεν είχαν φανταστεί πως υπάρχει. Κι άντε τώρα να τον ανέβουν…
Εμφράγματα κι εγκεφαλικά απάλλασσαν τους πιο τυχερούς απ’ την οικονομική άβυσσο. Κάπως έτσι έμεινε χήρα και η κυρα-Εμπριμέ. Μόνο που δεν είχε περιθώριο ούτε πλερέζες να βάλει η γυναίκα. Χήρα, άστεγη, άνεργη και με δυο ανήλικα παιδιά, της ερχόταν να σηκώσει τον άντρα της απ’ τον τάφο και να του ρίξει ένα γερό βρίσιμο. Τη ρώτησε αυτήν που πήγε και πέθανε; Τη ρώτησε αν ήθελε να πεθάνει η ίδια και να φορτωθεί αυτός ό,τι της φόρτωσε εκείνης με το θάνατό του; Κάποια στιγμή μάλιστα, μες στη βαθιά απελπισία της σκέφτηκε και την αυτοκτονία. Σκέφτηκε μάλιστα ν’ αυτοκτονήσει με θεαματικό τρόπο, ώστε να κάνει τέτοιο ντόρο, που να ταρακουνηθούν οι ιθύνοντες. Για μια μοναδική στιγμή πέρασε βέβαια αυτή η ηλίθια σκέψη απ’ το μυαλό της, γιατί δεν ήταν δα και χαζή. Γνώριζε ότι μόνο χαρά θα έδινε στους ιθύνοντες ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα. Ποιος θα διαμαρτυρόταν για την κατάσταση αν όλοι αυτοχειριαζόντουσαν; Κανείς. Άρα, μια χαρά θα συνέχιζαν οι ιθύνοντες να ξεζουμίζουν τον κοσμάκη, ανενόχλητοι… 
Δουλειά! Το πρώτο που έπρεπε να εξασφαλίσει ήταν το μεροκάματο. Κι ευτυχώς, η εμπειρία που είχε απ’ το μαγαζάκι τους, τη βοήθησε να βρει σχετικά σύντομα μια δουλίτσα. Μαγείρισσα σ’ ένα συνοικιακό μαγερειό που λειτουργούσε απ’ το πρωί ίσαμε το βράδυ. Πολλές οι ώρες και μεγάλη η κούραση, μα χαλάλι. Τουλάχιστον μπόραγε να πληρώνει ένα νοίκι κι εξασφάλιζε το φαγητό τής μέρας. Όσο για τη μικρή συνταξούλα που έπαιρνε σα χήρα τού θανόντα συζύγου της, ίσα που έφτανε για τα καθημερινά έξοδα των παιδιών, που μέσα σ’ αυτά ήταν και το φροντιστήριο που σπούδαζαν οι κόρες της μια συγκεκριμένη ξένη γλώσσα. Αγγλικά. Ήταν το μόνο που γλίτωσε απ’ τις δραματικές περικοπές που εξαναγκάστηκε να κάνει στη ζωή τους. Η αλήθεια είναι ότι έκανε και μια συμφωνία μαζί τους. Να τη διδάξουν κι αυτήν. Ήταν το μεράκι της να μιλά μια ξένη γλώσσα.   

Τέσσερα χρόνια δούλευε εκεί αγόγγυστα, μα όσο κι αν έκανε υπομονή, η αλήθεια δεν κρυβόταν. Η πελατεία στο μαγερειό μειωνόταν με κάθετους ρυθμούς, ο εργοδότης τής μείωνε κάθετα το μεροκάματό και τα μόνα που ανέβαιναν κατακόρυφα ήταν τα έξοδά της. Ακρίβαιναν τα τρόφιμα, τα εισιτήρια, το ρεύμα, κι ό,τι άλλο ήταν πρώτης ανάγκης. Μέσα σ’ όλα αυτά, ξέσπασε στη ράχη τού λαού και μια φοροεπιδρομή άνευ προηγουμένου, γιατί και το κράτος είχε χρέη. «Έχει ο θεός», υπομόνευε η κυρα-Εμπριμέ και δοξολογούσε τον ύψιστο που δεν ήταν κι εντελώς άνεργη. Τα λίγα είναι καλύτερα απ’ το καθόλου… 
Απ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα, μουρμούραγε κάθε που της έκανε περικοπές ο εργοδότης. Όχι πως ήταν παλιάνθρωπος ο έρμος, μα ούτε το δικό του μεροκάματο δεν έβγαινε πια. Εκείνη όμως, δεν έχανε κι εντελώς τις ελπίδες της. Ε, όπου νά ’ναι τέλειωναν και τα βλαστάρια της το σχολειό. Για σπουδές και πανεπιστήμια, ούτε λόγος! Αυτό ήταν ξεκαθαρισμένο απ’ τη μέρα τής κηδείας τού πατέρα τους. Κι ευτυχώς, τα πουλάκια της είχαν συμφωνήσει αδιαμαρτύρητα. Το μοναδικό βέτο που έβαλαν, ήταν το σχολειό. Ο κόσμος να χάλαγε(!), αυτό θα το τέλειωναν ως την τελευταία τάξη του. Η συμφωνία κλείστηκε και η μάνα τους έκοψε το λαιμό της να βοηθήσει τις κόρες της να τελειώσουν και το λύκειο. Λίγοι μήνες είχαν μείνει ακόμη και μετά θα έβρισκαν κι αυτές κάποια δουλίτσα. Η χαρά της δε λεγόταν! 
Το μαγερειό δυστυχώς δεν άντεξε. Πριν μπει ο νέος χρόνος έβαλε λουκέτο. Και νά ’ταν μόνο αυτό; Πέρασαν άλλα δυο χρόνια, κι όχι μόνο η Εμπριμέ δε βρήκε δουλειά, μα ούτε οι κόρες της σταύρωσαν μεροκάματο. Η ανεργία κάλπαζε σα χάρος. Τσάκιζε κόκκαλα κι έπαιρνε ζωές. Τι να κάνουν κι αυτές; Είδαν κι απόειδαν, πήραν τα μάτια τους και φύγαν γι’ άλλη γη γι’ άλλα μέρη. Μετανάστριες… 
Να μπορούσε κι η Εμπριμέ να τις ακολουθήσει και τι στον κόσμο! Μόνο που αυτό δε γινόταν. Τα δουλεμπορικά δεν ψάρευαν φτωχόγριες και φτωχόγερους για να δουλέψουν ως εργάτες κι εργάτριες σε ξένους τόπους. Ψάρευαν φτωχόπαιδα, γιατ’ ήθελαν φρέσκο αίμα. Το φρέσκο αίμα έχει μεγαλύτερες αντοχές! «Γριά είναι το μάτι σου!», είχε κατακεραυνώσει η Εμπριμέ τον δουλέμπορα. Άκου, γριά! Ούτε τα πενήντα δεν είχε κλείσει η γυναίκα. 

Τα νέα απ’ την ξενιτειά δεν ήταν καλύτερα απ’ τα ντόπια. Σκληρή εκμετάλλευση και καμαρούλες δύο επί τρία για πέντε κι έξι μετανάστες και μετανάστριες μαζί. Το μεγαλύτερο δράμα των κοριτσιών της δε, ήταν η τουαλέτα. Κοινή για κάμποσες καμαρούλες των πέντε κι έξι ατόμων. Ποιος να πρωτοπάρει σειρά; Όσο για την ίδια, ζούσε με την πενιχρή συνταξούλα χηρείας. Μόνο που κι αυτή γινόταν όλο και πενιχρότερη, απ’ τις απανωτές μειώσεις λόγω κρίσης και απ’ τις απανωτές φοροεπιδρομές των κυβερνήσεων. Τι να κάνει κι αυτή; Πήρε τα μάτια της κι έφυγε. «Μετανάστρια» μέσα στην ίδια της την πόλη. Καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία για τρεις συγκάτοικους, κι ενέδωσε χωρίς δεύτερη σκέψη. Δυο γιαγιάδες εβδομήντα χρονών και η ίδια. Ρεφενέ το νοίκι, το ρεύμα, το νερό, η θέρμανση. Κι άντε τώρα με τις γιαγιάδες που τρέχουν κάθε λίγο στην τουαλέτα, να πάρει σειρά. Δύσκολα πράματα, μα δεν μπόραγε να κάνει κι αλλιώς. Κι ήταν ένα ανήλιαγο υπόγειο που δεν έπαιρνε κι από πουθενά αέρα! Να σκάσει της ερχότανε, μα δεν τό ’βαζε κάτω. Δε θ’ αυτοκτονούσε αυτή για να τη βγάλουν καθαρή οι υπεύθυνοι της κατάντιας της. 
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
=======================
Το διήγημα είναι προσφορά τής συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση στους ανεργοάφραγκους και κυρίως σ’ αυτούς που τρέφουν αυταπάτες… Κι εμείς, το προσφέρουμε σ’ όλους σας. Δικό σας!
Όσο για τα σημαντικότερα, σταθερά ΕΔΩ!!! 



 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Η εμπορευματοποιημένη Υγεία εξοντώνει τους ασθενείς

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Η εμπορευματοποιημένη Υγεία εξοντώνει τους ασθενείς

Καταγγελίες για εκατοντάδες θανάτους ηλικιωμένων που αποδίδονται σε ελλιπή φροντίδα στα νοσοκομεία

Από πρόσφατη διαμαρτυρία κατοίκων του κεντρικού Λονδίνου για την υποβάθμιση νοσοκομείου της περιοχής

Σωρεία καταγγελιών παραμέλησης ασθενών βαραίνει τα νοσοκομεία της Βρετανίας, όπως αποδεικνύεται από σχετική έκθεση, που επιβεβαιώνει τις τραγικές συνέπειες που έχει η εμπορευματοποίηση της Υγείας, για τους ασθενείς που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος περίθαλψης. Με την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών Υγείας να προχωρά ταχύτατα, στη χώρα, μέσω συμφωνιών των δήμων με ιδιώτες, οι ασθενείς που δεν έχουν να πληρώσουν καταλήγουν στα... αζήτητα, με αποτέλεσμα ακόμα και το θάνατό τους.

Ο θάνατος της 81χρονης Γκλόρια Φόστερ, την περασμένη βδομάδα, έφερε στο φως τους κινδύνους από την εμπορευματοποίηση ακόμα και των στοιχειωδών υπηρεσιών Υγείας. Η συγκεκριμένη γυναίκα έμεινε χωρίς φάρμακα, φαγητό ακόμα και νερό για 9 ολόκληρες μέρες και ξεψύχησε όταν την βρήκαν και την μετέφεραν σε νοσοκομείο, καθώς η ιδιωτική εταιρεία «Carefirst24», που είχε σύμβαση με το Δήμο του Σάρεϊ και «πελάτισσα την ηλικιωμένη», δεν «κατάφερε» να στείλει κοντά της κανέναν υπάλληλο, καθώς ήταν απασχολημένη με τη δίωξη εναντίον της από τη βρετανική Υπηρεσία Μετανάστευσης για την απασχόληση εργαζομένων μεταναστών χωρίς νόμιμη άδεια.

Το συγκεκριμένο περιστατικό ανάγκασε το Συμβούλιο της Κομητείας του Σάρεϊ, καθώς και βουλευτές των αστικών κομμάτων να ζητάνε διερεύνηση της υπόθεσης και τιμωρία των «υπευθύνων». Ωστόσο, αυτή η περιβόητη ευθύνη βαραίνει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που στο όνομα της ανάπτυξης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου οδήγησε τα πράγματα στη βαρβαρότητα.

Το σκάνδαλο του Νοσοκομείου Στάφορντ

Ομως σε σκάνδαλο πρώτου μεγέθους αναδεικνύεται αυτό του Νοσοκομείου Στάφορντ, το οποίο βαραίνουν σωρεία καταγγελιών που αναφέρονται σε παραμέληση ασθενών. Η κατάσταση που επικρατούσε στο νοσοκομείο ανάγκασε τις αρχές της Βρετανίας να προχωρήσουν σε σχετική έρευνα, αποδεικνύοντας μάλλον ότι το Στάφορντ είναι απλά η «κορυφή του παγόβουνου». Το εν λόγω σκάνδαλο αποκαλύφθηκε καθώς συγγενείς ασθενών - κυρίως ηλικιωμένων - κατήγγειλαν θανάτους λόγω ελλιπούς φροντίδας, ενώ αποδεικνύει ότι έχει ρίζες που φτάνουν μέχρι την ηγεσία του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Οι αιτίες που το προκάλεσαν σαφώς και εδράζονται στην αντιμετώπιση της Υγείας ως ενός εμπορικού προϊόντος και τη μετατροπή της από κοινωνική παροχή σε ένα επικερδές προϊόν, το οποίο παρέχεται με κριτήριο το κέρδος και την επιδίωξη ελαχιστοποίησης του κόστους.

Σύμφωνα με τις διεξαχθείσες έρευνες, από το 2008 πολλοί άνθρωποι οδηγήθηκαν στο θάνατο λόγω ανεπαρκούς περίθαλψης, καθώς ήταν στην κρίση των ρεσεψιονίστ να αποφασίσουν ποιοι άνθρωποι θα εισαχθούν για θεραπεία, ενώ κρίσιμα περιστατικά ανατίθεντο σε άπειρους γιατρούς, ακόμα και σε νοσηλευτικό προσωπικό που δεν είχε την εκπαίδευση να χειριστεί ζωτικής σημασίας μηχανήματα. Η έρευνα έδειξε ευθύνες στο σύνολο του προσωπικού του νοσοκομείου, ωστόσο το βρετανικό σύστημα Υγείας είναι δομημένο έτσι που κανένα νοσοκομείο δεν κινείται αποκλειστικά με δικές του πρωτοβουλίες, κάτι που δείχνει ευθύνες και άνωθεν, στο κεντρικό σύστημα.

Περικοπές και «στόχοι» μείωσης του κόστους

Με αφορμή την περίπτωση του Νοσοκομείου Στάφορντ αποδεικνύεται ότι οι αποφάσεις για τεράστιες περικοπές στον προϋπολογισμό λειτουργίας των νοσοκομείων, καθώς και η επιδίωξη της επίτευξης των οικονομικών στόχων, οδήγησαν στην ελλιπή στελέχωση των θαλάμων, θέτοντας σε κίνδυνο τους ασθενείς. Οπως αποδεικνύουν στατιστικές, στο νοσοκομείο σημειώθηκαν 400 - 1.200 θάνατοι περισσότεροι από τους αναμενόμενους στο διάστημα 2005-2008. Νοσηλευτικό προσωπικό και γιατροί πιέζονταν υπερβολικά από τη διοίκηση του νοσοκομείου, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα πετύχουν τους «στόχους» και θα εφαρμόσουν τις απαραίτητες περικοπές στο κοστολόγιο, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι έθεταν τους ασθενείς σε κίνδυνο.

Αυτά τα στοιχεία που δείχνουν να είναι κοινά στο σύνολο του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Βρετανίας, κάνουν το σκάνδαλο του Στάφορντ να αναδεικνύει ευρύτερα προβλήματα και να θέτει ερωτηματικά, σχετικά με το πόσα ακόμα νοσοκομεία παρέχουν ανεπαρκείς έως επικίνδυνες υπηρεσίες και κακής ποιότητας περίθαλψη. Αρκετοί είναι εκείνοι που εκφράζουν φόβους ότι η συγκεκριμένη περίπτωση θα επαναληφθεί, καθώς δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό, αλλά πλευρά ενός μεγάλου προβλήματος, επικίνδυνου για την υγεία των ασθενών.

Διευρύνονται οι έρευνες

Ηδη αναφορές καταγγέλλουν και άλλες περιπτώσεις νοσοκομείων, τα οποία παρέχουν υπηρεσίες, πολύ κάτω από τα αποδεκτά - αν όχι απαράδεκτα - επίπεδα, ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες ασθενών. Οι αδυναμίες που εντοπίζονται ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο και έχουν σαφείς αιτίες, αφού δεν αφορούν σε πολύπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις ή πράξη που θα κρίνει τη σωτηρία μιας ζωής, αλλά επικεντρώνονται τη βασική φροντίδα, όπως η παροχή βοήθειας για τα στοιχειώδη σε έναν άνθρωπο που δεν είναι σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί. Οι υπερβολικά γρήγοροι ρυθμοί των νοσοκομείων δεν επιτρέπουν τέτοιες παροχές και δεν αφήνουν σε γιατρούς και προσωπικό, που βαρύνεται με υπερβολικό φόρτο εργασίας, να ανταποκριθούν στις ανάγκες υποστήριξης των ασθενών.

Η περίπτωση του Στάφορντ έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, αναδεικνύοντας τα κακώς κείμενα που έχουν αναπτυχθεί στο βρετανικό σύστημα Υγείας, με ακόμα πέντε νοσοκομεία - Colchester Hospital University NHS Foundation Trust, Tameside Hospital NHS Foundation Trust, Blackpool Teaching Hospitals NHS Foundation Trust, Basildon and Thurrock University Hospitals NHS Foundation Trust και East Lancashire Hospitals NHS Trust - να μπαίνουν στο μικροσκόπιο, καθώς παρουσιάζουν υπερβολικά μεγάλα ποσοστά θανάτων. Σε αυτά θα πραγματοποιηθεί νέα έρευνα προκειμένου να αποδειχθεί εάν πληρούν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις, ώστε να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον στους ασθενείς τους.

Η έρευνα διατάχθηκε κατόπιν εορτής, όταν η κατάσταση δείχνει να φτάνει στο απροχώρητο, από το Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος ζήτησε να εξετασθούν τα νοσοκομεία με τους περισσότερους θανάτους και να ληφθούν οι απαραίτητες δράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι η έρευνα για το Στάφορντ αναμενόταν περισσότερο από ένα χρόνο και κατέληξε σε 290 συστάσεις σε μία αναφορά εκατοντάδων σελίδων, λέγοντας ότι χρειάζονται θεμελιακές αλλαγές, προκειμένου οι πολίτες να μη χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα Υγείας.

Ωστόσο είναι βέβαιο ότι από τις έρευνες δεν πρόκειται να αναδειχθούν τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης στην Υγεία, που όσο λειτουργεί με όρους καπιταλιστικού κέρδους δεν μπορεί να είναι πραγματικό κοινωνικό αγαθό, όπως πρέπει να είναι.

Α. Φ.

ΤΥΝΗΣΙΑ Οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί στο προσκήνιο

ΤΥΝΗΣΙΑ

Οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί στο προσκήνιο

Η δολοφονία πολιτικού της αντιπολίτευσης μέσα στη βδομάδα προκαλεί νέες λαϊκές διαμαρτυρίες

Από τις λαϊκές διαμαρτυρίες στην Τύνιδα

Με αιματηρό τρόπο η Τυνησία επανήλθε στο προσκήνιο της δημοσιότητας σχεδόν δύο χρόνια μετά την εκδίωξη του καθεστώτος Μπεν Αλι (του πρώτου εκ των αραβικών καθεστώτων που εκδιώχθηκαν) εν μέσω καθημερινών διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Η δολοφονία του 48χρονου Τσόκρι Μπελαΐντ επικεφαλής του κόμματος των «Πατριωτών Δημοκρατών», σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που συμμετέχει μαζί με άλλα 11 κόμματα στη συμμαχία «Λαϊκό Μέτωπο», αποτέλεσε την αφορμή που προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις, με κύριο στόχο την τρικομματική κυβέρνηση με κορμό το ισλαμιστικό κόμμα «Ενάχντα», για την αντιλαϊκή πολιτική της και τον αυταρχισμό κατά του λαού.

Ο Μπελαΐντ δολοφονήθηκε την Τετάρτη το πρωί έξω από το σπίτι του από αγνώστους. Μέχρι την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές καμία οργάνωση δεν είχε αναλάβει την ευθύνη της δολοφονικής επίθεσης, ενώ συνεχίζονταν και οι συγκρούσεις με τους μηχανισμούς καταστολής και οι συλλήψεις διαδηλωτών, που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες με αφορμή την κηδεία του πολιτικού. Και το συγκεκριμένο και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αποδίδουν τη δολοφονία σε δράση «ομάδων ισλαμιστών» που ανέχεται η κυβέρνηση. Η δράση αυτών των στοιχείων έχει ενταθεί τους τελευταίους μήνες και τα περιστατικά εκφοβισμού διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο Μπελαΐντ, μόλις δύο μέρες πριν από τη δολοφονία του, είχε γίνει μάρτυρας μιας επίθεσης τέτοιων ατόμων κατά οπαδών του κόμματός του κατά τη διάρκεια ανοιχτής συγκέντρωσης στη βόρεια Τυνησία, και είχε καταγγείλει ανοιχτά την ανοχή της κυβέρνησης.

Η «Αραβική Ανοιξη» δεν έφερε καμία αλλαγή για το λαό

Η νέα αιματηρή εξέλιξη στη Τυνησία όπως και η έκρυθμη κατάσταση στη γειτονική Αίγυπτο δείχνουν ότι η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», όπως την παρουσίαζαν αστοί και οπορτουνιστές, δεν έφερε καμία άνοιξη στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Πριν από 2 χρόνια όλοι αυτοί, και στη χώρα μας, μιλούσαν για «κοσμογονικές αλλαγές», «επανάσταση» και άλλα βαρύγδουπα. Μόνο το ΚΚΕ μιλούσε για τα εν εξελίξει ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, τον εντεινόμενο ανταγωνισμό μονοπωλιακών ομίλων για την Ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς της, τα ευρύτερα γεωστρατηγικά συμφέροντα, τα σχέδια της νέας Μέσης Ανατολής, που καταρτίστηκαν το 2004 από τους ιμπεριαλιστές, για να υπάρξουν αλλαγές στο πολιτικό εποικοδόμημα που θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Ελεγε ακόμα ότι αυτοί οι σχεδιασμοί αξιοποίησαν, ειδικά στην Τυνησία και την Αίγυπτο, τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή από τα καταπιεστικά καθεστώτα (συμμάχους των ιμπεριαλιστών). Η σημερινή πραγματικότητα επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Καταρρίπτει τα περί «Αραβικής Ανοιξης».

Η ανεργία, επισήμως στην Τυνησία, αγγίζει το 19% - ανεπισήμως εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερη - ενώ μεταξύ των νέων έως 25 χρόνων υπολογίζεται ότι μπορεί να φτάνει ακόμη και στο διπλάσιο ποσοστό. Ο λαός ζει την ίδια αθλιότητα, με ελλείψεις σε στοιχειώδεις υποδομές.

Οσο αυξάνεται η λαϊκή δυσφορία και εκφράζεται με μαζικές διαδηλώσεις, τόσο εντείνεται και η καταστολή, με την οποία αντιμετωπίζονται οι εργατικές κινητοποιήσεις και τα αιτήματα. Αυτό έγινε στην πόλη Σιλιάνα τον περασμένο Νοέμβρη, όπου οι κάτοικοι προχώρησαν σε μαζικές διαμαρτυρίες για την έλλειψη της οποιασδήποτε προόδου ως προς τα αιτήματα βελτίωσης των υποδομών και δημιουργίας θέσεων εργασίας, και το ίδιο έγινε με τη γενική απεργία που πραγματοποιήθηκε στις επαρχίες Γκάφσα, Σφαξ, Κασερίν και Σίντι Μπουζίντ το Δεκέμβρη.

Θεωρητικώς, η Βουλή που αναδείχτηκε μετά τις εκλογές της 23ης Οκτωβρίου 2011 είναι συνταγματική. Μέχρις ότου εκπονηθεί το νέο σχέδιο συντάγματος που θα τεθεί σε δημοψήφισμα - κάτι που δε φαίνεται να γίνεται πολύ σύντομα, καθώς οι αντιθέσεις και οι διαφωνίες που έχουν εκφραστεί στους κόλπους του Ανώτατου Συμβουλίου που έχει αναλάβει να το συγγράψει αυξάνονται αντί να μειώνονται - τα ηνία της χώρας έχει αναλάβει μια κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό το ισλαμιστικό «Ενάχντα», που συγκέντρωσε 90 βουλευτές στο 217μελές Σώμα, το «Ετακατόλ» (20 έδρες) και το Κογκρέσο για τη Δημοκρατία (29 έδρες).

Αντιλαϊκή πολιτική και καταστολή

Τα δείγματα γραφής που έχει δώσει το διάδοχο καθεστώς από αυτό του Μπεν Αλι είναι ξεκάθαρα: Συμφωνία με την Παγκόσμια Τράπεζα από την οποία διασφάλισε και δάνειο 500 εκατομμυρίων με όρο την προώθηση «διαρθρωτικών αλλαγών» - κοινώς περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μέσα από τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις κ.λπ. - και διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ για δάνειο 1,78 δισεκατομμυρίων που φυσικά συνοδεύεται από νέα σειρά αντιλαϊκών αντεργατικών όρων και δημοσιονομικών περικοπών. Ας μην ξεχνά κανείς, άλλωστε, ότι το «Ενάχντα», πριν καν διεξαχθούν οι εκλογές, έχοντας προβληθεί ως η πιο οργανωμένη πολιτική παρουσία - λόγω τόσο της παχυλής χρηματοδότησης που έλαβε από άλλα «αδελφά» ισλαμιστικά κόμματα όσο και λόγω των δικτύων φιλανθρωπίας που διατηρούσε μέσα και από τα τεμένη - είχε φροντίσει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και να διαβεβαιώσει ότι θα διασφαλίσει τα συμφέροντά τους που συνδέονται με το τμήμα της αστικής τάξης της Τυνησίας, που εκπροσωπεί.

Η τωρινή φάση της νέας πολιτικής έντασης στην Τυνησία, που ακολουθεί τις αλλεπάλληλες «εκρήξεις» στην Αίγυπτο, αποδεικνύουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί για ανώδυνες αλλαγές κυρίως προσώπων, με στόχο τον απαραίτητο αστικό εκσυγχρονισμό στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής «σκοντάφτουν» τόσο στις ενδοαστικές έριδες που σοβούν εντός των χωρών αυτών όσο και σε χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ίδιων των «εταίρων» που επέλεξαν. Τα ισλαμιστικά κόμματα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» τόσο στην Αίγυπτο όσο και στην Τυνησία, που ξεκίνησαν ως αντιπολιτευόμενες οργανώσεις με φιλανθρωπικά δίκτυα, σήμερα ακολουθούν αντιλαϊκές πολιτικές καπιταλιστικής διαχείρισης που προκαλούν, όπως είναι αναμενόμενο, λαϊκές αντιδράσεις. Οσο αυτή η οργή δεν προσανατολίζεται ενάντια στη γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων, δηλαδή ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, θα είναι εύκολα χειραγωγήσιμη από πολιτικές δυνάμεις αστικής διαχείρισης και τους ιμπεριαλιστές. Αυτή η πραγματικότητα προβάλλει την αναγκαιότητα της ισχυροποίησης του εργατικού κινήματος με απαραίτητη προϋπόθεση την ύπαρξη ισχυρού κομμουνιστικού κόμματος, που θα μπει επικεφαλής στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.

ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ Αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» απ' τη Γη

ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ

Αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» απ' τη Γη

Καλλιτεχνική απεικόνιση του κοντινού περάσματος του 2012 DA14 απ' τη Γη

Την Παρασκευή 15 Φλεβάρη, ένας μικρός αστεροειδής διαμέτρου 45 μέτρων, θα βρεθεί πιο κοντά στην επιφάνεια της Γης, απ' ό,τι οι γεωστατικοί τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι, που περιφέρονται γύρω της σε ύψος 36.000 χιλιομέτρων. Πρόκειται για το πιο κοντινό πέρασμα αστεροειδούς αυτού του μεγέθους, που έχει καταγραφεί, καθώς όλα τα άλλα ακόμη πιο κοντινά περάσματα, αφορούσαν διαστημικούς βράχους μικρότερου μεγέθους.

Ο αστεροειδής 2012 DA14 δε θα συγκρουστεί με τη Γη, αλλά καθώς θα περάσει σε ύψος 27.650 χιλιομέτρων από την επιφάνεια, ερχόμενος με ταχύτητα 7,8 χλμ. ανά δευτερόλεπτο σχεδόν κάθετα στο επίπεδο του ισημερινού και με φορά από νότο προς βορρά, θα δώσει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να τον μελετήσουν αρκετά πριν απομακρυνθεί. Θα διαπιστώσουν, για παράδειγμα, αν η εκτίμηση για τη διάμετρό του, που στηρίζεται στη φωτεινότητά του είναι ακριβής ή όχι. Το ίδιο και η μάζα του, που εκτιμάται σε 130.000 τόνους.

Η μέγιστη φωτεινότητα που θα φτάσει ο αστεροειδής είναι αντίστοιχη με εκείνη ενός άστρου μεγέθους 7,5, δηλαδή ακόμα και τότε δεν θα είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού. Θα φαίνεται όμως - και από την Ελλάδα - με ένα ζευγάρι καλά κιάλια ή ένα μικρό τηλεσκόπιο, ως φωτεινό σημείο που θα κινείται στον ουρανό με ταχύτητα περίπου 1 μοίρα ανά λεπτό.

Ο 2012 DA14 ανακαλύφθηκε μόλις πέρσι το Φεβρουάριο και έτσι δεν υπάρχουν στοιχεία για προηγούμενα περάσματά του κοντά απ' τη Γη. Πέρσι είχε περάσει 7 φορές πιο μακριά από την απόσταση Γης - Σελήνης, καθώς όμως η περίοδος περιφοράς του γύρω από τον Ηλιο είναι 368 μέρες, δηλαδή παρόμοια με της Γης, οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι θα πρέπει να είναι τακτικός (δις ετησίως) επισκέπτης της γειτονιάς του πλανήτη μας. Το πέρασμα που θα κάνει σε μερικές μέρες είναι το κοντινότερο των τελευταίων τριών δεκαετιών, όμως μετά απ' αυτό, λόγω της έλξης που θα του ασκήσει η γήινη βαρύτητα, η τροχιά του θα τροποποιηθεί και η περίοδος περιφοράς του θα γίνει 317 μέρες. Ετσι θα τροποποιηθεί ριζικά και το πρόγραμμα των μελλοντικών ραντεβού του με τη Γη.

Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ουράνια σώματα αυτού του μεγέθους πλησιάζουν τόσο κοντά στη Γη μόνο μια φορά στα 40 χρόνια και συγκρούονται με τον πλανήτη κατά μέσο όρο μια φορά στα 1.200 χρόνια. Μια τέτοια σύγκρουση θα είχε ισχύ 2,5 μεγατόνων και θα προκαλούσε τοπική καταστροφή, ανάλογη με εκείνη του 1908 στην Τουνγκούσκα της Σιβηρίας, που ισοπέδωσε 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. Υπάρχουν περίπου 500.000 αστεροειδείς αυτού του μεγέθους, από τους οποίους έχει ανακαλυφθεί λιγότερο από το 1%.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

    

ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ Η «ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ»

Ενδείξεις ύπαρξης νερού στο παρελθόν του Αρη

Σημαντικές ενδείξεις για την ύπαρξη νερού στο μακρινό παρελθόν του Αρη βρίσκει η διαστημοσυσκευή - επιστημονικό εργαστήριο «Περιέργεια» («Curiosity»), καθώς εξερευνά τον πυθμένα του κρατήρα Γκέιλ, όπου προσεδαφίστηκε πριν από έξι μήνες. Σε μια περιοχή που από ψηλά μοιάζει με κοίτη ποταμού, το ρόβερ εντόπισε πετρώματα που μπορούν να έχουν δημιουργηθεί μόνο από ροή νερού.

Τα πετρώματα αυτά, που φαίνονται σε μια από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, εμφανίζουν διασταυρωτή στρώση, δηλαδή το γεωλογικό φαινόμενο όπου αποτίθεται άμμος και άλλα ιζήματα σε στρώσεις, κάτω από την επίδραση της κίνησης κάποιου ρευστού, νερού ή αέρα. Στη διασταυρωτή στρώση, τα ρεύματα προκαλούν μικρές θίνες, που κατά διαστήματα καταρρέουν και έτσι μετακινούνται κατά τη φορά κίνησης του ρευστού. Οταν εκτεθούν τα πετρώματα αυτά, εμφανίζουν στρώσεις με μεγάλη κλίση ως προς το οριζόντιο επίπεδο, που μπορεί να διασταυρώνονται (αν άλλαξε η ροή), εξ ου και η ονομασία του φαινομένου. Τα συγκεκριμένα πετρώματα που εντοπίστηκαν στον Αρη έχουν χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι το ρευστό ήταν νερό και όχι ο άνεμος.

Η διαστημοσυσκευή της NASA συνεχίζει να δοκιμάζει την πλειάδα των οργάνων που φέρει, με πιο πρόσφατη τη δοκιμή του τρυπανιού βράχων. Μεταξύ άλλων έχουν ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία το λέιζερ εξάτμισης μικρών ποσοτήτων πετρωμάτων για φασματοσκοπική χημική ανάλυση, το εργαλείο σκαψίματος και το κόσκινο για τη μελέτη του μεγέθους των κόκκων του χώματος.

Η NASA έδωσε πριν λίγες μέρες την υψηλής ανάλυσης αυτοφωτογράφηση του «Curiosity» που πραγματοποίησε τον περασμένο Οχτώβρη (βλ. όρθια φωτογραφία). Πρόκειται για σύνθετη επεξεργασμένη φωτογραφία, που προέρχεται από 55 διαφορετικές λήψεις, που συρράφθηκαν ηλεκτρονικά για να δημιουργήσουν το εντυπωσιακό πορτρέτο, μέσω του οποίου οι επιστήμονες ελέγχουν την κατάσταση του μηχανήματος και την ποσότητα σκόνης που έχει συσσωρευτεί σε διάφορα σημεία του. Στα δεξιά φαίνονται οι πρόποδες του ιζηματογενούς όρους Σαρπ, ύψους 5 χιλιομέτρων, ενώ τα βουνά στο βάθος αριστερά είναι τα βόρεια τοιχώματα του τεράστιου κρατήρα. Η λήψη των φωτογραφιών έγινε από την «κάμερα χημείας» στο άκρο του εξερευνητικού βραχίονα του ρόβερ.

Θα αναρωτηθεί κανείς: γιατί δε φαίνεται ο βραχίονας; Είναι σαν ο βραχίονας να μην υπάρχει και η φωτογραφία να τραβήχτηκε από κάποιον τρίτο και όχι από την ίδια τη συσκευή. Ο βραχίονας, που είναι σε πρώτο πλάνο στην καλλιτεχνική απεικόνιση του «Curiosity», δεν εμφανίζεται στη σύνθετη εικόνα, γιατί με κατάλληλες κινήσεις (σ.σ. διαθέτει τους απαραίτητους βαθμούς ελευθερίας κίνησης) η κάμερα στο άκρο του φωτογράφησε όλα τα σημεία πάνω και γύρω από το ρόβερ, ακόμα και κάτω από τον ίδιο το βραχίονα. Οταν οι επιμέρους φωτογραφίες συνδυάστηκαν κατάλληλα στην ηλεκτρονική επεξεργασία, ο βραχίονας «εξαφανίστηκε» από τη σύνθετη φωτογραφία. Μόνο η βάση του απομένει και εκεί μπορεί κανείς να διαπιστώσει (στην υψηλής ανάλυσης εκδοχή της φωτογραφίας) το μοναδικό ύποπτο «σβήσιμο» (θόλωμα).

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Τα κέρδη των επιχειρηματιών και το ... ξεζούμισμα των οπαδών

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Τα κέρδη των επιχειρηματιών και το ... ξεζούμισμα των οπαδών

Τη στιγμή που οι λεγόμενες ισχυρές ομάδες της «γηραιάς ηπείρου» βλέπουν τα έσοδά τους να αυξάνονται, οι οπαδοί περνούν στην αντεπίθεση για τα πανάκριβα εισιτήρια

Η ενωμένη διαμαρτυρία των οπαδών της Μάντσεστερ Σίτι και της Λίβερπουλ για τα ακριβά εισιτήρια έκανε αίσθηση στην ποδοσφαιρική Ευρώπη

Associated Press

Τη στιγμή που, σύμφωνα με τη σχετική ανάλυση που ανακοινώθηκε από την UEFA, τα λεγόμενα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης βλέπουν τα έσοδά τους να αυξάνονται και το περίφημο «Financial Fair Play» της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας αρχίζει να αποδίδει καρπούς, κάνοντας τους ισχυρούς ισχυρότερους, μια πρωτότυπη διαμαρτυρία εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στις εξέδρες των γηπέδων. Με την Αγγλία να βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά τη σκυτάλη να παίρνουν και άλλες χώρες, η συγκεκριμένη κινητοποίηση αφορά στα ακριβά εισιτήρια που διαθέτουν οι ομάδες προκειμένου κάποιος να δει τον αγώνα από τις εξέδρες και στις αντιδράσεις των οπαδών. Και μπορεί το άλλοθι των επιχειρηματιών, κυρίως για τα αγγλικά γήπεδα, για υπηρεσίες υψηλού επιπέδου να είναι το όπλο τους, το γεγονός όμως πως το φαινόμενο συναντάται και σε άλλες χώρες, όπου τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα, δείχνει τον κοινό σκοπό των επιχειρηματιών. Αυτόν που αφορά στο ξεζούμισμα της μάζας των οπαδών με κάθε τρόπο. Από την είσοδο στο γήπεδο, την επίσκεψη στην μπουτίκ, το φαγητό, τον καφέ, κ.τ.λ., η μεγάλη αφαίμαξη έχει στηθεί με μελετημένο τρόπο ώστε να αποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα έσοδα.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Η καλύτερη βιομηχανία

Με αυτά και με αυτά (και φυσικά και με άλλα πολλά) έφθασαν οι ισχυρές ομάδες της Ευρώπης σε ένα ύψος κερδών της τάξης των 13,2 δισ. ευρώ, όπως ανακοίνωσε επίσημα η ίδια η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Και το τι πραγματικά είναι το ποδόσφαιρο σήμερα αποτυπώνεται στις δηλώσεις του γενικού γραμματέα της UEFA, Tζιάνι Ινφαντίνο, με αφορμή την ανακοίνωση για τα κέρδη. «Κατά μέσο όρο πενταετίας υπάρχει αύξηση κατά 5,6% ανά έτος. Μπορείτε να μου πείτε ποια άλλη βιομηχανία έχει αύξηση κερδών κατά 5,6% κάθε χρόνο τα τελευταία τέσσερα ή πέντε χρόνια, όταν βιώνουμε μια οικονομική κρίση η οποία πλήττει όλους μας; Αυτό δείχνει ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ως επιχειρηματικός τομέας είναι υγιές από άποψη εσόδων». Παράλληλα, η ανάλυση της UEFA καταδεικνύει ότι ένα μέρος από την «έκρηξη» εσόδων της τελευταίας δεκαετίας έχει κατευθυνθεί προς πιο μακροπρόθεσμες επενδύσεις, με τις σταθερές αξίες ενεργητικού (γήπεδα, προπονητικά κέντρα, εξοπλισμός, κ.λπ.), των 237 συλλόγων που ανταγωνίζονται στις φετινές διοργανώσεις της UEFA, να συγκεντρώνουν ποσό 4,8 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 1/3, δηλαδή 1,6 δισ. ευρώ, να αφορά σε επτά αγγλικές ομάδες. Κάτι που δείχνει ότι σχετικά με την κυριότητα των εγκαταστάσεων, οι ομάδες της ηπειρωτικής Ευρώπης υστερούν σε σχέση με τις ανταγωνίστριές τους στην Αγγλία.

ΑΓΓΛΙΑ: Αντιδράσεις για την ακρίβεια

Ενα ντέρμπι του κυπριακού πρωταθλήματος (φωτ. αγώνας ΑΠΟΕΛ - Ανόρθωσης) κοστίζει περισσότερο απ' ό,τι ένας αγώνας της Μπαρτσελόνα

Τα στοιχεία της UEFA πάντως που αφορούν στην Αγγλία δε φαίνεται να νοιάζουν και πολύ τους Αγγλους οπαδούς, που, σημειωτέον, θεωρούνται από τους πιο παραδοσιακούς φιλάθλους του αθλήματος παγκοσμίως, όπου το δέσιμο πολλές φορές με κάποια ομάδα έχει ως βάση οικογενειακές παραδόσεις ή ακόμα και πολιτικές πεποιθήσεις. Αυτό τους κάνει μια ιδιαίτερα εκμεταλλευόμενη μάζα για τα σχέδια του κάθε επιχειρηματία που θα πρέπει να μειώσει το κόστος της επένδυσής του (χτίσιμο γηπέδου, αγωνιστική ανάταση της ομάδας, μεταγραφές) με οποιονδήποτε τρόπο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από λίγες μέρες οπαδοί της Αρσεναλ κλήθηκαν να πληρώσουν το ποσό των 62 λιρών ο καθένας (περίπου 80 ευρώ) προκειμένου να δουν την ομάδα τους να αγωνίζεται κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι. Ποσό ιδιαίτερα υψηλό αν σκεφθεί κανείς ότι και η Αγγλία έχει εξαπολύσει τα τελευταία χρόνια τη δική της επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα, με απανωτούς φόρους, μειώσεις μισθών κ.τ.λ. Ετσι, οι οπαδοί αποφάσισαν να αντιδράσουν και επέστρεψαν πίσω 900 εισιτήρια. Παράλληλα ανέλαβαν δράση και στο πλαίσιο αυτό αποφάσισαν να επικοινωνήσουν με τον διευθύνοντα σύμβουλο του συλλόγου προκειμένου να του εκφράσουν τα παράπονά τους. Με επιστολή που έστειλαν στον Ιβάν Γκαζίδη εξέφρασαν την έντονη δυσαρέσκειά τους και προειδοποίησαν πως θα συνεχίσουν τις διαμαρτυρίες εάν δε βελτιωθεί η κατάσταση. Στην επιστολή, οι οπαδοί αναφέρουν πως στα ματς του FA Cup (Κύπελλο Αγγλίας) τα εισιτήρια ξεκινούσαν από 35,50 λίρες.

«Το 2009 το εισιτήριο για να παρακολουθήσεις την αναμέτρηση κόντρα στην Αρσεναλ ήταν 32,50 λίρες, οπότε καταλαβαίνετε ότι σε λιγότερο από 4 χρόνια ανέβηκε σχεδόν 30 λίρες και είναι τα πιο ακριβά εισιτήρια στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Είναι γελοίο», εξηγεί ο εκπρόσωπος του City Supporters Group, Κέβιν Πάρκερ.

Οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν και σε άλλα γήπεδα με πιο ξεχωριστή αυτή που συνέβη στο στάδιο «Etihad» του Μάντσεστερ στο ντέρμπι της Premier League ανάμεσα στην τοπική Σίτι και την Λίβερπουλ. Οι οπαδοί των δυο ομάδων ενώθηκαν, έστω και για λίγο, προκειμένου να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για το κόστος των εισιτηρίων. Ετσι, λοιπόν, έγραψαν σε πανό «Αρκετά» με μπλε και κόκκινο χρώμα και το κρατούσαν πάνω από τη διαχωριστική γραμμή και τους ανθρώπους της ασφάλειας του γηπέδου. Μια εικόνα που έκανε το γύρο του κόσμου.

ΕΥΡΩΠΗ: Πιο ακριβή η Κύπρος από την Μπαρτσελόνα

Το τι κατάσταση επικρατεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη αποτυπώνεται στο παράδειγμα που αφορά στα εισιτήρια του κυπριακού πρωταθλήματος της Α' κατηγορίας. Η έρευνα της αγγλικής εφημερίδας «Guardian» για τις τιμές των εισιτηρίων στα τέσσερα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με το ισπανικό να προηγείται στο σχετικό πίνακα, να ακολουθούν το ιταλικό, το αγγλικό και το γερμανικό. Ωστόσο, επειδή το κυνήγι του κέρδους των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο ποδόσφαιρο δεν έχει σύνορα και λογικές κάποια παραδείγματα είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Οπως αυτό που αφορά στα εισιτήρια για τις έξι κορυφαίες ομάδες του κυπριακού πρωταθλήματος, που ξεκινούν από 20 ευρώ, και για να δει κάποιος μια εξ αυτών θα αναγκαστεί να πληρώσει παραπάνω απ' ό,τι σε έναν αγώνα (όχι ντέρμπι) της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου (15 το φθηνότερο).

Μπ. Τσ.