Το θαυμα......της Σουηδιας

Άστεγοι Έλληνες στους δρόμους της Στοκχόλμης

Το... σουηδικό όνειρο αποδεικνύεται εφιάλτης για πολλούς συμπατριώτες μας 
Αν κάποιος σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει τη φράση «Από δήμαρχος-κλητήρας», τότε αυτή ίσως να ταίριαζε ιδανικά στους 1.200 Έλληνες μετανάστες, που αναμένεται μέχρι το τέλος του 2012 να αναζητήσουν την τύχη τους στις 500 ελληνικές επιχειρήσεις καθαριότητας της Στοκχόλμης και άλλων πόλεων της σουηδικής επικράτειας. 
 Κι αυτό, γιατί, αν κάποιοι σκέφτηκαν να φύγουν από την... πληγωμένη Ελλάδα αναζητώντας το όνειρο στον... σκανδιναβικό παράδεισο, μάλλον θα συναντήσουν μια δυσάρεστη έκπληξη πηγαίνοντας εκεί.
  
 Πολλοί συμπατριώτες μας, πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών, αλλά και απλοί εργάτες, έχουν την ευκαιρία ισάξιας αντιμετώπισης λίγο διαφορετικής από εκείνην, που ίσως φαντάζονταν...
  
Πιθανότατα για πρώτη φορά στη ζωή τους και σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Στη Σουηδία, όλοι οι δρόμοι οδηγούν τους περισσότερους Έλληνες στην εργασιακή πύλη των εταιρειών καθαριότητας, καθώς - σύμφωνα με τον πρόεδρο των Ελλήνικών Κοινοτήτων - Κομνηνό Χαϊδευτό, «Αν δεν γνωρίζεις κάποιον να σε “βολέψει”, τότε δεν έχεις τύχη». Το πρόσφατο παράδειγμα του πρώην στελέχους φαρμακευτικής Ν. Καραχάλιου, που σήμερα καθαρίζει τουαλέτες εκεί για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, είναι χαρακτηριστικό.
  
 Όπως επίσης ομολογεί ο κ. Χαϊδευτός, η μόνη ειδικότητα που έχει ζήτηση είναι αυτή του γιατρού. «Όλοι οι άλλοι καλύτερα να αναζητήσουν την τύχη τους κάπου αλλού, ακόμα και στην Ελλάδα», τονίζει χαρακτηριστικά. «Ο μισθός για έναν ανειδίκευτο εργάτη είναι γύρω στα 1.400 ευρώ το μήνα», συνεχίζει.
  
 «Αν υπολογίσετε ότι το μέσο ενοίκιο για το δυάρι ξεκινάει από τα 700 και μπορεί να αγγίξει και τα 1.000 ευρώ, είναι ζήτημα αν αυτά που περισσεύουν αρκούν για τα έξοδα του μήνα».
  
Όπως χαρακτηριστικά μας είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, συχνά οι Έλληνες πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από Έλληνες, επειδή τους βρίσκουν στην ανάγκη. «Περισσότερο λυπάμαι, όταν βλέπω πολλούς συμπατριώτες μου, περίπου 40, να περιφέρονται άστεγοι, αναζητώντας ένα πιάτο φαγητό», λέει ο κ. Κομνηνός. Άστεγοι που όπως και πολλοί άλλοι κυνήγησαν τη ζωή τους στα χρώματα του κίτρινου και του μπλε.
  
Μαζί με αυτούς και πολλοί ακόμα, που μπορεί να πίστεψαν κάποια στιγμή ότι θα τα καταφέρουν, αλλά τελικά διαψεύστηκαν. Πήραν το δισάκι τους και επέστρεψαν εκεί απ' όπου ξεκίνησαν. Στην Ελλάδα... Μια Ελλάδα που όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε διώχνει και θα συνεχίσει να διώχνει τα παιδιά της.
  
 Γιώργος Λαμπίρης
  
  
  
  
απο  http://www.24h.gr 
 Αναρτήθηκε από Solaris Tataki

Aς ανοιξουμε τα ματια εστω και τωρα, πριν να ειναι πολυ αργα!

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ. «Φοβάμαι να το καταγγείλω», 
elva

είπε! 




-Πριν λιγες μερες οδηγουσα στο δρομο, οταν ξαφνικα ενα αλλο αυτοκινητο ηρθε τοσο κοντα στο δικο μου που ακουσα ενα σκρατς και αμεσως καταλαβα οτι ειχε γινει ζημια! Κατεβηκα, τοτε, να δω τι ειχε συμβει και ειδα μια μεγαλη γραντζουνια στο πλαι , ειχε γδαρθει η μπογια! Φυσικα πλησιασα το αυτοκινητο του οδηγου για να ζητησω εξηγησεις, ειπε ο Σομαλος ταξιτζης σε μια κουβεντα που ειχαμε τις αλλες, για τη ζωη στα προαστεια της Στοκχολμης, μερικα απο τα οποια αλλαζουν και γινονται ολο και πιο επικινδυνα....

-Μπορεις να φανταστεις τι εκανε ο οδηγος με το που με ειδε να πηγαινω κοντα στο αυτοκινητο του; με ρωτησε. Εβγαλε ενα ..περιστροφο και το κουνησε για να το δω, εννοωντας οτι δεν θα επρεπε να τον καταγγειλω στην αστυνομια! Τρομαξα τοσο που μετα απ αυτο το περιστατικο δεν μπορουσα να κοιμηθω αρκετα βραδυα! Και να σκεφτει κανεις οτι ο μονος λογος που μετακομισαμε με τη γυναικα και δυο μικρα παιδια μου, στη Στοκχολμη, ηταν επειδη δεν βρισκαμε δουλειες στο Νyköping, (μια μικρη πολη, 100 χλμ μακρια απο τη Στοκχολμη), ειπε.

Μπορει να ηταν κανενας εμπορος ναρκωτικων, ειπε, δεν ξερω, αλλα φοβαμαι να το καταγγειλω και ανησυχω, γιατι η περιοχη που ζω ειναι μικρη και ο ενας ξερει τον αλλο. Εχει ηδη δει το νουμερο κυκλοφοριας και μπορει να βρει που μενω κλπ πληροφοριες για μενα και την οικογενεια μου. 
Δεν μ αρεσει η ζωη σ αυτο το προαστειο που μενω, ειπε και δουλευω κι εγω κι η γυναικα μου οσο περισσοτερο αντεχουμε για να μαζεψουμε χρηματα και να μπορεσουμε να μετακομισουμε καπου που ειναι λιγο καλυτερα για τα παιδια μας, δεν θελουμε να μεγαλωσουν σε περιοχες οπου υπαρχει εγκληματικοτητα''. 

Ετσι δεν θα σκεπτοταν ο οποιοσδηποτε λογικα σκεπτομενος ανθρωπος; Εχει σημασια οτι ηταν ηταν ..Σομαλος και μουσουλμανος; 




Η βια, η ανεργια, οι οικονομικοι και φυλετικοι διαχωρισμοι και η γκετοποιηση ειναι πλεον χαρακτηριστικα παντου, πια, στην ΕΕ (και οχι μονο). 

Αλλαζουν ισως προσωπα και μερη και συχνα η βια εχει να κανει με την εθνικοτητα, αν και δεν ειναι παντα απαραιτητο, αλλα δεν παρουσιαζεται απο ...μονη της, ειναι απορροια ενος συστηματος που τρεφεται απο την αδιαφορια του επισημου κρατους στο να συνδραμει και να προστατεψει αποτελεσματικα τους πολιτες που αισθανονται απροστατευτοι και μονοι απεναντι στις καθημερινες απειλες του ιδιου συστηματος που φτανει ακομη και να...οπλιζει το χερια οσων νομιζουν οτι εχουν το δικαιωμα να μπορουν να τρομοκρατουν αλλους μεσα απο ωμους εκβιασμους, βια, ακομη και εξευτελισμους. 

Ολα αυτα συμβαινουν φυσικα στη Σουηδια, μια χωρα οπου ολο και περισσοτεροι, ειναι αναποφασιστοι σχετικα με το τι θα ψηφισουν, κατι που βεβαια δεν αποτελει αποκλειστικα τοπικο ...''προνομιο'', εφ οσον οι δεξιες και οι «σοσιαλιστικες» κυβερνησεις εχουν καταφερει με τον ενα, ή τον αλλο τροπο να αποπροσανατολισουν τον κοσμο παντου!

Οι Σουηδοι ανησυχουν για το που βαδιζει η χωρα, η οποια δεν ειναι δυνατον να οδηγειται ες αει με..αυτοματο πιλοτο, οπως προσπαθουν να κανουν εδω και χρονια οι συνασπισμοι των δεξιων, που το μονο που κανουν ειναι να αυξάνουν τις ανισότητες μεταξυ πλουσιων και φτωχων, τις αδικιες στην κοινωνία, ενω η ...σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση δεν ξεχωριζει καθολου από την επισημη δεξιά!!

Οι δεξιοι στο μεταξυ εχουν ιδιωτικοποιησει τα παντα, ειτε επιχειρουν να κρυψουν τα κοινωνικα προβληματα κατω απο το ...χαλί, παρουσιαζοντας τα παντα ως ...καινοτομιες, ενω δεν ειναι, οπως π.χ η προσφατη αποφαση της κυβερνησης του δεξιου συνασπισμου να επενδυσουν στη νεολαια, δινοντας ενα πακετο 8,1 δις, κορωνων για ενισχυση της αγορας εργασιας και για σχολες μαθητειας, μια αλλωστε προσφιλης τακτικη της ΕΕ , η οποια αδιαφορει για το μελλον των νεων, ενω φροντιζει να αμοιβει ...πλουσιοπαροχα τα δικα της, ηδη...απηρχιωμενα, αλλα ...πιστα- πανω απ ολα- στελεχη!





Ομως τα προβληματα δεν κρυβονται πια και πολλα προαστεια της Στοκχολμης, oπως και αρκετες μικρες πολεις στη Σουηδια εχουν να αντιμετωπισουν επιτακτικα ζητηματα οπως την ανεργια των νεων, το προβλημα της στεγασης και τα φαινομενα ξενοφοβιας, που αυξανονται ανησυχητικα με περιστατικα, οπως τα προσφατα στο Forserum, Nässjö μια πολη στο Νοτο της Σουηδιας, που ηρθε στην επιφανεια τελευταια, επειδη πανω απο 60 κατοικοι σομαλικής καταγωγής που ζουν στην περιοχή, ειχαν εξυβριστει, και κακοποιηθει σωματικα, ή και λεκτικα, απο μια ομαδα νεαρων Σουηδων. Το κτηριο που στεγαζεται η ενωση Σομαλων στο κέντρο της πόλης Forserum έχει δεχθει πετροπόλεμο τέσσερις φορές, μεσα σε μικρο χρονικό διαστημα. 

Φύγαμε από μια χώρα που ηταν σε πόλεμο για να γίνουμε θύματα στην ειρηνική Σουηδία; αναρρωτιεται ενας Σομαλος κατοικος του Forserum.

Περιπου 100 άτομα σομαλικής καταγωγής έχουν εγκαταλείψει την πολη Forserum απο περισυ. Σε πολλές περιπτώσεις, επειδή δεν αισθανοντουσαν ασφαλείς, σύμφωνα με τους εκπροσώπους της ενωσης. 

Για δύο μέρες Σομαλοι γονείς προσφατα εμειναν στο σπίτι με τα παιδιά τους, αντί να τ αφήσουν να πάνε στο σχολείο, επειδή δεν αισθάνονταν ασφαλείς, κατι που φυσικα δεν ειχε να κανει με το σχολείο, αλλα με το γενικο κλιμα, οπως ειπε η διευθυντρια του σχολειου, Annika Bertling. Ζουν με το φόβο.Υπάρχει μια μικρη ομαδα νέων ανθρωπων που κάθονται στην πλατεία με αλυσίδες και γκλομπς. 

Το πρόβλημα είναι ότι ξέρει η αστυνομια ποιοι είναι, που ζουν και ποιοι είναι οι γονείς τους. Αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα. Λένε «θα τους μιλήσουμε." Δεν προκειται ομως για δεκατριαρχρονα, αλλά για νεους απο 20 και πάνω, μια κλίκα που τους τρομοκρατούν και τους χτυπουν. Εγκυες γυναίκες σπρωχνονται και υποκεινται σε διαφορους εξευτελισμους και σε παιδικες χαρες ριχνουν τα μαυρα παιδια απο τις τραμπάλες.  Ο Anders Karlsson (C), Δήμαρχος του Nassjö, λέει ότι πίσω από τις παρενοχλησεις είναι μια ομαδα νέων ανθρώπων με σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, και ότι το φαινομενο δεν έχει τις ρίζες του στο ρατσισμο.

Τωρα τα βαζουν με τους Σομαλους, αλλά ενοχλουσαν την κοινότητα ηδη αρκετο καιρο πριν. Έχουμε ασχοληθεί μαζί τους με διάφορους τρόπους κατά τη διάρκεια της ζωης τους, και εχουμε επενδυσει αρκετα χρήματα σε προγραμματα. 
Στη συναντηση που ειχε με τους κατοικους και με την αστυνομία, ο Anders Karlsson υποσχέθηκε στους κατοίκους του Forserum οτι θα πρεπει να είναι σε θέση να αισθάνονται ασφαλείς στο μέλλον. 
– Αν δεν αισθάνονται ασφαλείς, είναι καθήκον μας να τους κάνουμε να αισθάνονται ασφαλείς. Θα μπορούσε να σημαίνει ακομη και συνοδεία στο σχολείο. Αν χρειαστει θα το κάνουμε κι αυτο, ειπε. (SvD) 

Στο μεταξυ οι ακροδεξιοι ειδαν κι εδω την ευκαιρια να επεμβουν και ετσι μεσω του ηγετη του κομματος SD, Jimmi Åkesson, που ενω τον παρακαλεσε ο Δήμαρχος του Νässjö, Anders Karlsson (C) να μην ερθει στην περιοχη, αυτος πήγε τελικα στις 4 Σεπτέμβρη στο Forserum για να ..αλιευσει στα ηδη ταραγμένα νερά. Τελικα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτου του, μονο ..20 ατομα αντεξαν να τον ακούσουν!

Κι ενω αυτα συμβαινουν στο Forserum  της Σουηδιας, διαβαζα σε αρκετα (και ..αηδιαστικα!) ακροδεξια μπλογκς στη Σουηδια, αλλα ( ω, τι εκπληξη! ) οπως ειδα και στην ...Ελλαδα, για ενα διαφορετικο και ασχημο περιστατικο κλοπης που επιτηδες αναγεται απο τους ακροδεξιους σε ..ρατσιστικο, σε μια αλλη, Σουηδικη πολη, που εχει γινει ακριβως το ...δολωμα που χρειαζεται ωστε να δημιουργηθει το καταλληλο κλιμα..."αντιπαλοτητας" μεταξυ λευκων και μαυρων και να φανει, αλλη μια φορα, το υποτιθεμενο...φυλετικο μισος που επιτηδες καλλιεργειται μεσα απο τη διεστρεβλωση και τη παραπληροφορηση, ενω τα ΜΜΕ αναθεματιζονται για αλλους λογους, (απ αυτους που εμεις νομιζουμε!), απο τις επικινδυνες αυτες ομαδες, ειτε αυτες δρουν στη Σουηδια, ειτε αλλου στον κοσμο! 

Τελικα οι ομοιοτητες στις ...βρωμικες μεθοδους που χρησιμοποιει το συστημα για να μας παραπλανει αρχιζουν να γινονται περισσοτερες απο τις ...διαφορες που υπαρχουν στις επι μερους χωρες!

Aς ανοιξουμε τα ματια εστω και τωρα, πριν να ειναι πολυ αργα!

Απαντώντας με ανθρωπιά στον φασισμό

Απαντώντας με ανθρωπιά στον φασισμό

Τα παρακάτω αποτελούν πραγματικές ιστορίες και περιστατικά από την ζωή και τα βιώματα των γυναικών πολιτικών κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ αλλά και αλλού ανά την ελληνική επικράτεια. Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε μέσω αυτών των διηγήσεων την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια που κρατήθηκε ακέραιη μέσα στην φυλακή απαντώντας στον κρατικό φασισμό της εποχής 1947-1956.







Αβέρωφ-γυναικείες φυλακές: Από το βιβλίο της Μαρίας ΣιδέρηΔεκατέσσερα χρόνια μαρτυρία

Η αψίδα των γυναικών

" Την στιγμή που μια από εμάς έφευγε με απόλυση ή με την αναστολή της ποινής της χαιρόμασταν όλες. Μαζευόμασταν γύρω της και της λέγαμε πόσο όμορφα θα είναι τώρα έξω και της δίναμε κουράγιο για την ζωή που την περίμενε. Την ώρα της αποχώρησης μαζεύονταν οι συντρόφισσες μας και σχημάτιζαν δυο σειρές δεξιά κι αριστερά της πύλης της φυλακής. Υψώνανε τα χέρια και σχημάτιζαν μιαν αψίδα για να περάσει η γυναίκα που έφευγε από κάτω. Όλες μαζί τραγούδαγαν το τραγούδι της αποχώρησης και φώναζαν το "γεια σου" τόσο που αντιβούιζαν οι θάλαμοι, κι εκείνη γύρναγε και μας απαντούσε "γεια σας γυναίκες! Καλή λευτεριά! Καλή δύναμη!" 



Αβέρωφ-γυναικείες φυλακές: Από το βιβλίο της Μαρίας Σιδέρη Δεκατέσσερα χρόνια μαρτυρία

Το παιδί του Νίκου

" Ήταν η εποχή που δικάζονταν ο Νίκος Μπελογιάννης. Στις φυλακές είχαμε καμιά δεκαριά παιδάκια που μέχρι τα 2,5 χρόνια τους επέτρεπαν στις μανάδες τους να τα έχουν κοντά τους. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το παιδί του Νίκου Μπελογιάννη με την Έλλη Ιωαννίδου. Όσο διαρκούσαν οι δίκες μάθαμε ότι η Ασφάλεια θα έστελνε μια κλούβα να πάρει το παιδί για να το δει δήθεν η μάνα του. Όμως εμείς ξέραμε πως εάν η Έλλη ήθελε να δει το παιδί της δεν θα έστελνε κλούβα, αλλά την αδερφή της ή κάποιον γνωστό. Καταλάβαμε ότι θέλανε να το πάρουν για να εκβιάσουν με αυτό τον Μπελογιάννη. Αποφασίσαμε να αντιδράσουμε μαζικά. Πήραμε το παιδί και το βάλαμε στον θάλαμο της ΕΠΟΝ που ήταν ο πιο μακρινός από τις εξωτερικές πόρτες. Το κουκουλώσαμε με κουβέρτες και του αφήσαμε μόνο μια χαραμάδα για να αναπνέει. Μέσα στον θάλαμο κάτσανε σε απόσταση δυο χειροδύναμες κοπέλες κι εμείς οι άλλες οπλιστήκαμε με τα ξύλα από τα ράντζα. Κλείσαμε τις πόρτες και φωνάζαμε με χωνιά από ακτινογραφίες από τα παράθυρα. Θέλαμε να ενημερώσουμε τον κόσμο! Αργότερα ήρθε η κλούβα και αρχίσαμε τις φωνές ξανά "Αίσχος !! Αλήτες!! " Άκουσαν κι οι άντρες από δίπλα και φώναζαν κι αυτοί. Σε λίγο ήρθε η αρχιφύλακας και μας είπε ότι στην κλούβα είναι η Έλλη και ήρθε να πάρει το παιδί της. Τότε ξεκινήσαμε να φωνάζουμε όλες μαζί " Έλλη αν θες το παιδί σου βγες έξω και πες το μας!!!"  Η Έλλη που γνώρισε την φωνή της Ζώγιας απάντησε φωνάζοντας κι αυτή "Να μην δώσετε το παιδί!" Αυτό ήταν. Έγινε καταιγισμός από φωνές και διαμαρτυρίες. Τόσο που οι ασφαλίτες ντροπιασμένοι έφυγαν με την κλούβα γιατί εν τω μεταξύ είχαν βγει και κάτοικοι στα παράθυρα και τα μπαλκόνια και φώναζαν κι αυτοί. Έτσι το παιδί σώθηκε. Όταν το ξεσκεπάσαμε μας κοίταζε με δυο μάτια όλο χαμόγελο" 

Αβέρωφ-γυναικείες φυλακές: Από το βιβλίο της Μαρίας Σιδέρη Δεκατέσσερα χρόνια μαρτυρία

Οι αποκριές

" Στις γιορτές οι μέρες μας στην φυλακή μας βάραιναν περισσότερο. Προσπαθούσαμε να κάνουμε μικρές γιορτές με σκετς και λίγο καλύτερο φαγητό. Τις προηγούμενες ημέρες παραγγέλναμε υλικά με το επισκεπτήριο κι ετοίμαζε κάθε μια ένα πιάτο. Οι κοπέλες που ξέρανε από καλλιτεχνικά έκοβαν λουλουδάκια από χαρτόνι, ετοίμαζαν υλικά ανάλογα την γιορτή. Κάποια αποκριά είχαμε κρυφά ετοιμάσει ένα πλυσταριό. Του είχαμε βάλει κουβέρτες στο πάτωμα και τους τοίχους να μην φαίνεται η υγρασία και κολλήσαμε αρλεκίνους και πιερότους στους τοίχους. Υπολογίζαμε ότι η φύλακας που ήταν καλή κοπέλα εκείνη την ημέρα θα έκανε τα στραβά μάτια. Όμως, έγινε μια αιφνίδια αλλαγή κι ήρθε μια κακιά φύλακας να πάρει την υπηρεσία. Αυτή είδε το πλυσταριό και χωρίς να πει μια κουβέντα μπήκε μέσα και τα έσκισε όλα. Βγήκε με ένα κακό χαμόγελο και μας κοίταξε. Εμείς τότε μαζέψαμε ότι είχε απομείνει από την γιορτή μας και τραγουδήσαμε όλες μαζί το τραγούδι της αποκριάς"

http://www.youtube.com/watch?v=Z9WI8DLGWns

Γυναικείες Φυλακές Κοζάνης: Από το βιβλίο της Μαρίας Σιδέρη Δεκατέσσερα χρόνια μαρτυρία

Η Εκτέλεση

" Περιμέναμε την δίκη και με είχαν πάρει μαζί με τα 17 παλικάρια στις φυλακές Κοζάνης. Έμεινα μαζί με τις γυναίκες στο θάλαμο δίπλα στο κελί που κράταγαν του μελλοθάνατους την βραδιά πριν τους εκτελέσουν. Μια νύχτα φέραν μια γριά. Κάθονταν ακίνητη και σκεπτική. Της πιάσαμε κουβέντα. Είχε παιδί στο βουνό και την εκτελούσαν με την κατηγορία ότι ενίσχυε τους αντάρτες. "Τι να έκανα, δεν θα δινα νερό στο παιδί μου;" Είχε να τον δει μήνες. Αργότερα σιωπήσαμε και καθόμασταν κοντά της. Άξαφνα άρχισε να τραγουδάει μονάχη της το "έχετε γεια βρυσούλες" . Δεν ξαναμίλησε μέχρι το πρωί. Το πρωί της φωνάξαμε όλες μαζί "Αντίο! Καλή δύναμη!" Κι εκείνη όπως την έπαιρναν μας γέλασε φωνάζοντας " Γεια σας γυναίκες!" Την εκτέλεσαν αμέσως μετά. 

Αβέρωφ-γυναικείες φυλακές: Από το περιοδικό Εθνική Αντίσταση της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ

Η τελευταίες 

Το 1966 οι φυλακές Αβέρωφ ανοίγουν τις πόρτες τους για να βγουν οι τελευταίες πολιτικές κρατούμενοι. 14 κυρίες με τα φτωχικά τους περνούν το κιγκλίδωμα. 14 τιτάνες αξιοπρέπειας που άντεξαν με την αξιοπρέπειά τους ακλόνητη. Μερικά χρόνια μετά και μετά τα σκοτεινά χρόνια της Χούντας, οι φυλακές κλείνουν οριστικά. Τα κτίρια ισοπεδώνονται και χαράσσονται οικόπεδα. Ένα νεαρό ζευγάρι θα αγοράσει το μικρό κομμάτι που κάποτε αποτελούσε το πίσω προαύλιο των φυλακών. Μια ομάδα 14 μεσόκοπων κυρίων θα πλησιάσει τους αγοραστές. Πρόκειται για τις πολιτικές κρατούμενους του Αβέρωφ. Ζητούν να πουν μια ιστορία και να ζητήσουν μια χάρη. Εκεί, στο πίσω προαύλιο φυτρώνουν 17 πευκάκια. Οι γυναίκες φύτευαν όσο κρατούνταν στην φυλακή ένα πευκάκι για κάθε μια συντρόφισσα τους που έπαιρναν για το απόσπασμα. Οι γυναίκες ζητούν από το ζευγάρι να μην τα κόψουν αλλά να τα κρατήσουν στην αυλή τους να τους δροσίζουν με την σκιά τους. Ένα περίπου χρόνο μετά στο σπιτάκι με τα 17 πευκάκια που μόλις έχει χτιστεί, ένα τραπέζι στρώνεται στον κήπο για να υποδεχτεί τις 14 γυναίκες. Έτσι απλά και ανθρώπινα θα κλείσει ο ματωμένος κύκλος πόνου των φυλακών Αβέρωφ. 

Ακούστε: 

http://www.youtube.com/watch?v=hI3rsR-HRl4&list=FLu-9Yru8h7UoYJyyZJdMVfA&feature=mh_lolz

Στη μάχη για Γενική Απεργία! Το δίκιο της εργατικής τάξης πηγή αγωνιστικής αισιοδοξίας!

Στη μάχη για Γενική Απεργία! Το δίκιο της εργατικής τάξης πηγή αγωνιστικής αισιοδοξίας!

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΟΛΕΘΡΟ

Ευθύνη κάθε συνδικάτου, κάθε εργάτη η καλή προετοιμασία της απεργίας

Να απορριφθούν τα βάρβαρα μέτρα και η πολιτική που τα εκφράζει, να δυναμώσει η πάλη για αλλαγή συσχετισμού δύναμης στο κίνημα

Η καταδίκη των νέων εξοντωτικών μέτρων που προωθούν η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, η τρόικα και η πλουτοκρατία από το σύνολο της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σε όλη τη χώρα, η οργάνωση της ενιαίας αντιμονοπωλιακής δράσης και αντίστασης απέναντι σε αυτή την επίθεση αποτελούν μονόδρομο. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες, τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά πρέπει και να αξιοποιήσουν την πείρα τους και να συνειδητοποιήσουν ότι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τα συμφέροντα του λαού είναι ασυμβίβαστα, ότι δε θα αποφύγουν την εξαθλίωση με θυσίες για τη σωτηρία των επιχειρήσεων. Ισα ίσα. Μόνο μέσα από την οργάνωση και πάλη ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα» θα μπορέσουν να προστατεύσουν τις οικογένειές τους.

Σ' αυτή τη βάση, το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για προετοιμασία γενικής απεργίας πρέπει να φτάσει σε κάθε χώρο δουλειάς απ' άκρη σ' άκρη της χώρας.

Να χτυπήσει παντού η καμπάνα του αγώνα

Το ΠΑΜΕ στο κάλεσμά του για γενική απεργία υπογραμμίζει: «Η απεργία πρέπει να είναι δυναμική, να φέρει κάτι καινούριο. Να δώσει το έναυσμα για τη συνέχεια της πάλης μας. Να χτυπήσει η καμπάνα του αγώνα παντού. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, σε κάθε εργατική γειτονιά». Με βάση αυτή την κατεύθυνση, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, οι ταξικές δυνάμεις όπου πλειοψηφούν αλλά και όπου μειοψηφούν αναλαμβάνουν πολύ σοβαρά καθήκοντα. Χρειάζεται η αγωνιστική παρέμβαση να μετρήσει νέα ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία. Να δυναμώσει μέρα με τη μέρα η συσπείρωση νέων δυνάμεων στην πολιτική καταδίκη της ανάπτυξης που γεννά κρίσεις και εξαθλίωση πολλαπλασιάζοντας τα βάσανα του λαού.

Η επιτυχία της απεργίας θα εξαρτηθεί: Από το σε πόσους χώρους έφτασε το κάλεσμα της γενικής απεργίας. Σε πόσους χώρους συζητήθηκε οργανωμένα. Σε πόσα σωματεία οι ταξικές δυνάμεις είτε πλειοψηφούν είτε μειοψηφούν έβαλαν το ζήτημα της συζήτησης και της ανάληψης απόφασης για γενική απεργία. Πόσα σωματεία συζήτησαν το χαρακτήρα των μέτρων και το στόχο τους, έκαναν βήματα στην ιδεολογική διαφώτιση και θωράκιση των εργαζομένων. Πήραν αποφάσεις για απεργία και ταυτόχρονα συνέταξαν σχέδιο για την επιτυχία της μέσα σε κάθε χώρο. Σχέδιο που θα ελέγχεται και θα αναπροσαρμόζεται σε καθημερινή βάση. Πώς προετοιμάστηκαν και πραγματοποιήθηκαν μάχιμες, διαφωτιστικές και ζωντανές συνελεύσεις για το χαρακτήρα της επίθεσης και την αναγκαιότητα της ενιαίας μαζικής απάντησης από το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Θα μετρηθεί από τον εντοπισμό και την ανάδειξη των δυσκολιών, ώστε να δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για να ξεπεραστούν. Από το πόσες νέες δυνάμεις απεγκλωβίζονται από λογικές αναμονής, φόβου και προβληματισμού και συσπειρώνονται στις θέσεις και τη δράση του ΠΑΜΕ. Από την ανταλλαγή της θετικής αλλά και αρνητικής πείρας.

Για παράδειγμα, δεν είναι θετική πείρα που πρέπει να συζητηθεί και σε άλλους χώρους η δράση που έφερε ως αποτέλεσμα το στήσιμο νέων επιχειρησιακών σωματείων, π.χ., στον κλάδο των ξενοδοχείων, αλλά και η προοπτική που αυτά ανοίγουν (επιχειρησιακό σωματείο στο ξενοδοχείο «Ζαφόλια»); Δεν είναι θετική η πείρα που πρέπει να αξιοποιηθεί για τη στάση του επιχειρησιακού σωματείου στο ξενοδοχείο «Σοφιτέλ» που συσπειρώνεται στο κλαδικό σωματείο και δίνει με ζωντάνια και αποφασιστικότητα τη μάχη τόσο για τα ιδιαίτερα ζητήματα του κλάδου, αλλά και τα γενικότερα; Δεν είναι σημαντική η προοπτική που ανοίγεται, για παράδειγμα, από αυτή την εξέλιξη στο χώρο συνολικά του αεροδρομίου των χιλιάδων εργαζομένων στην κατεύθυνση της συσπείρωσης και δράσης για τα προβλήματα τόσο τα ειδικά όσο και τα γενικά;

Στις σημερινές συνθήκες δε φτάνει απλά μια γενική καταγγελία για την τακτική του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Απαραίτητος όρος σε αυτήν την αναμέτρηση και στην εξέλιξη της πάλης είναι η παρακολούθηση και η συστηματική, αποδεικτική αποκάλυψη του ρόλου και της αποστολής του. Η ζωντανή και με επιχειρήματα συζήτηση εργάτη τον εργάτη που θα ξεμπροστιάζει το ρόλο ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αλλά και της «Αυτόνομης Παρέμβασης», που εξαντλούν τις προτάσεις τους σε άλλες μορφές διαχείρισης της ίδιας - αντιλαϊκής στη ρίζα της - πολιτικής.Πρέπει να ανοίξει μέτωπο με τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό που καλλιεργούν αυτές οι δυνάμεις. Με τη στάση αναμονής που τηρούν ακόμα και στις σημερινές συνθήκες κόλασης, να ξεπερνιούνται τα εμπόδια που βάζουν διευκολύνοντας το πέρασμα των σαρωτικών μέτρων. «Φρέσκο» είναι το παράδειγμα στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου, όπου η όποια απόφαση για απεργία εξαρτάται από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για το πότε και αν θα αποφασίσει γενική απεργία. Με ανάλογο περιεχόμενο απορρίφθηκε και η πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα Εργατικά Κέντρα Ξάνθης και Εβρου.

Το δίκιο της εργατικής τάξης πηγή αγωνιστικής αισιοδοξίας

Τα καθήκοντα των σωματείων, των συνδικαλιστών, των πρωτοπόρων εργατών που συσπειρώνονται γύρω από τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, στην πορεία της οργάνωσης αυτού του διαρκούς, σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα, είναι αυξημένα και σοβαρά. Εδώ απαιτείται να δώσουν μεθοδευμένα και με σχέδιο τη μάχη. Να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο στη συζήτηση εργάτη τον εργάτη για την αναγκαιότητα της συστράτευσής τους σε αυτή τη μάχη.Εδώ απαιτείται σκέψη και πράξη, η πολυμορφία και η ευρηματικότητα που θα υπηρετεί το στόχο της καθημερινής διαφώτισης των εργατών. Που θα αφυπνίζει καθημερινά συνειδήσεις που θα μπαίνουν στη δράση πρώτα και κύρια μέσα στον τόπο δουλειάς, αλλά και στη γειτονιά, σε κάθε μαζικό χώρο, σε κάθε σπίτι.

Στην προετοιμασία της γενικής απεργίας εντάσσονται και μια σειρά αγωνιστικές παρεμβάσειςπου προετοιμάζονται σε διάφορες περιοχές και κλάδους, βεβαιώνοντας πως δεν υπάρχει «επιμέρους» ζήτημα που να μην αναδεικνύει την ανάγκη να δυναμώσει ο πανεργατικός ταξικός ξεσηκωμός. Συγκεκριμένα:

Σήμερα, Κυριακή 9 Σεπτέμβρη:

Η Ομοσπονδία Τύπου - Χάρτου διοργανώνει σύσκεψη στο Βόλο με τα σωματεία Θεσσαλίας και Φθιώτιδας.

Την Τετάρτη 12 Σεπτέμβρη:

Τα ναυτεργατικά συνδικάτα ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ (Ενωση Πληρωμάτων Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών), ΠΕΣ/ΝΑΤ και η Επιτροπή Ανέργων Ναυτεργατών διοργανώνουνσύσκεψη στις 10.30 το πρωί στην αίθουσα συνελεύσεων της Ενωσης Μηχανικών.

Την Παρασκευή 14 Σεπτέμβρη:

Η Γραμματεία Λάρισας του ΠΑΜΕ διοργανώνει πικετοφορία στις 7 μ.μ. που θα ξεκινήσει από το Εργατικό Κέντρο.

Την Τρίτη 18 Σεπτέμβρη, το Σωματείο εργαζομένων στη ΦΑΓΕ προχωρά σε στάση εργασίας 1 μ.μ. - 3 μ.μ. και Γενική Συνέλευση, με πρόταση της διοίκησης για στήριξη γενικής απεργίας.

Την Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη:

Το Συνδικάτο Εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Αττικής καλεί σε Γενική Συνέλευση στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας (πλατεία Κάνιγγος, Βερανζέρου 1, 2ος όροφος).

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας (ΕΚΛ) οργανώνει συγκέντρωση, στις 7 μ.μ, στην κεντρική πλατεία, ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Την Κυριακή 23 Σεπτέμβρη:

Το Σωματείο Εργαζομένων του «ΛΙΝΤΛ» προχωρά σε συνέλευση. Οπως επίσης και το Συνδικάτο Καθαριστών - Καθαριστριών Ν. Αττικής, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας.

Την Κυριακή 30 Σεπτέμβρη:

Το Σωματείο Εργαζομένων σε ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΝΤΙΑ προγραμματίζει συνέλευση.

Στις απεργιακές αποφάσεις που έχουν ληφθεί, προστέθηκαν αυτές των Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας, Ε' Ανατολικής Αττικής, των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Θουκυδίδης» (Αργυρούπολη, Αλιμος) και Π. Φαλήρου, του κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση Αττικής «Ο Βύρωνας».

Ριζοσπάστης

via Lenin Reloaded

ΕΥΡΩΖΩΝΗ Προσωρινός συμβιβασμός για λογαριασμό των τραπεζικών ομίλων

ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Προσωρινός συμβιβασμός για λογαριασμό των τραπεζικών ομίλων

Το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ για αγορά κρατικών ομολόγων θα σημάνει κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των λαών

Στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει στην Ευρωζώνη, και με δεδομένα τα διαχειριστικά ζόρια που μεγαλώνουν, η ΕΚΤ κατέληξε την Πέμπτη στο «Πρόγραμμα Αμεσων Νομισματικών Συναλλαγών»

Σε έναν ακόμα προσωρινό συμβιβασμό, με στόχο τη διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών τραπεζών, άρα και των μονοπωλίων, κατέληξαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να προχωρήσει στην αγορά ομολόγων κρατών - μελών της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ακριβού δανεισμού από τις καπιταλιστικές αγορές του χρήματος.

Στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει στην Ευρωζώνη, και με δεδομένα τα διαχειριστικά ζόρια που μεγαλώνουν, η ΕΚΤ κατέληξε την Πέμπτη στο «Πρόγραμμα Αμεσων Νομισματικών Συναλλαγών», που προβλέπει την αγορά ομολόγων κρατών - μελών της Ευρωζώνης στη δευτερογενή αγορά, η οποία, στο βαθμό που θα υλοποιηθεί, στόχο έχει:

α) Να διασφαλίσει τα συμφέροντα των τραπεζικών ομίλων, προσφέροντας άλλο ένα «εργαλείο» διαχείρισης της κρίσης στις αστικές κυβερνήσεις. β) Να κλιμακώσει τη βάρβαρη επέλαση στη ζωή και τα δικαιώματα των λαών, αφού η υπαγωγή των κρατών - μελών στο νέο πρόγραμμα θα συνοδεύεται από την υπογραφή μνημονίου, με βάρβαρα μέτρα και σκληρά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.

***

Η απόφαση της ΕΚΤ προβλέπει:

1) Με το νέο πρόγραμμα η ΕΚΤ θα αγοράζει στη δευτερογενή αγορά απεριόριστο αριθμό ομολόγων κρατών - μελών της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δανεισμού από τις καπιταλιστικές αγορές. Τα ομόλογα θα έχουν «περίοδο ωρίμανσης» τα τρία χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα διάρκειας τριών ετών ή ακόμα και δεκαετή ομόλογα, που βρίσκονται τρία χρόνια πριν τη λήξη τους, αυξάνοντας κατακόρυφα το εύρος του κρατικού χρέους, στο οποίο θα μπορεί να παρεμβαίνει η ΕΚΤ. Κάθε μήνα, θα δημοσιεύονται από την ΕΚΤ τα ποσά των ομολόγων που θα αγοράσει, καθώς και το σύνολο των ομολόγων που διαθέτει από κάθε κράτος - μέλος της ζώνης του ευρώ.

Ουσιαστικά, η ΕΚΤ αναλαμβάνει να προσφέρει ζεστό χρήμα στους Ευρωπαίους τραπεζίτες και μάλιστα με την αγορά ομολόγων που απαξιώνονται, αφού έχουν εκδοθεί από χώρες που σήμερα βρίσκονται σε βαθιά κρίση και δεν μπορούν να δανειστούν από τις αγορές για λογαριασμό των μονοπωλίων τους. Πρόκειται για παρέμβαση που διασφαλίζει τη βιωσιμότητα και την κερδοφορία των τραπεζών, αφού τους δίνει τη δυνατότητα να ξεφορτωθούν επισφαλή ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών.

2) Προϋπόθεση για να ενταχθεί ένα κράτος - μέλος στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά θα είναι η υπογραφή μνημονίου με τους μηχανισμούς στήριξης της ΕΕ (τον EFSF - προσωρινό μηχανισμό στήριξης και τον ΕSM - μόνιμο μηχανισμό στήριξης). Οπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι, η παρέμβαση της Ευρωτράπεζας θα συνοδεύεται από αυστηρούς όρους (conditionality), που προβλέπονται από τους EFSF/ESM, με «πρόγραμμα πλήρους μακροοικονομικής προσαρμογής», αλλά και «προληπτικό πρόγραμμα», με τη σύναψη δηλαδή ακόμα και «προληπτικών» μνημονίων. Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια απόφαση, η ΕΚΤ θα επιδιώξει τη συμμετοχή και του ΔΝΤ «στην εποπτεία και στον προσδιορισμό των όρων» του μνημονίου.

Για να προχωρήσει η ΕΚΤ σε αγορά ομολόγων, τα κράτη μέλη θα συνάπτουν μνημόνιο με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ. Θα δεσμεύονται δηλαδή για την προώθηση νέων βάρβαρων μέτρων και την τήρηση αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων. Χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία - ειδικότερα η πρώτη - που ετοιμάζονται να υπαχθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα προσυπογράψουν και θα προωθήσουν νέα σκληρότερα προγράμματα λιτότητας και αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε βάρος των λαών τους. Αποδεικνύεται έτσι πως το τελικό ζητούμενο είναι να πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, για να σωθεί και να βγει ενισχυμένο το κεφάλαιο.

3) Αν το κράτος - μέλος που θα ενταχθεί σε μνημόνιο δε συμμορφώνεται με τους όρους και το δημοσιονομικό πρόγραμμα που θα του επιβληθεί, τότε η ΕΚΤ θα σταματάει αυτόματα την αγορά ομολόγων.

Πρόκειται για ένα μόνιμο εκβιασμό, που θα χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών σε βάρος του λαού, προκειμένου να επιβάλουν τα μέτρα του μνημονίου.

4) Η ΕΚΤ θα έχει τη δυνατότητα να αγοράζει στη δευτερογενή αγορά και ομόλογα κρατών που ήδη βρίσκονται σε Μνημόνιο (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), εφόσον όμως οι συγκεκριμένες χώρες έχουν επιστρέψει για δανεισμό στις καπιταλιστικές αγορές.

Είναι φανερό ότι η απόφαση δεν αφορά άμεσα την Ελλάδα, αφού αναμένεται με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς να δανειστεί από τις αγορές μετά από τρία χρόνια. Ωστόσο, η κυβερνητική προπαγάνδα επιχείρησε να εμφανίσει την απόφαση σαν αφετηρία για θετικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, υπονοώντας ότι το τελικό όφελος καταλήγει στο λαό. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα με την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές, κέρδη από την αγορά ομολόγων θα έχουν μόνο οι τραπεζικοί όμιλοι.

5) Σε περίπτωση χρεοκοπίας κράτους - μέλους της Ευρωζώνης που θα έχει υπαχθεί στο πρόγραμμα, τα ομόλογα που θα κατέχει η ΕΚΤ από τη δευτερογενή αγορά δεν θα έχουν «προτεραιότητα» έναντι των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες πιστωτές.

Σε περίπτωση ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας ή ελεγχόμενης, μέσω ενός πιθανού «κουρέματος» ομολόγων, η ΕΚΤ δέχεται να υποστούν κούρεμα τα ομόλογα που θα κατέχει, κάτι που μέχρι τώρα δεν αποδεχόταν, όπως έγινε και στην πρόσφατη περίπτωση της Ελλάδας. Η ΕΚΤ σήμερα κατέχει ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας περίπου 50 δισ. ευρώ, τα οποία έχει αγοράσει σε πολύ χαμηλότερες τιμές (από 20% μέχρι 50% της ονομαστικής τους αξίας) από τη δευτερογενή αγορά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα και αν υποστούν «κούρεμα» τα ομόλογα που κατέχει, θα έχει εξασφαλίσει κέρδος. Πάντως, η ΕΚΤ αποφάσισε να διατηρήσει το καθεστώς «προτιμώμενου πιστωτή» για ομόλογα που είχε αγοράσει τα τελευταία δυο χρόνια, ουσιαστικά αποκλείοντας από ενδεχόμενο «κούρεμα» τα ελληνικά ομόλογα που πήρε την περίοδο 2010-2011.

6) Με βάση την απόφαση, ποσό ίσο με τα κεφάλαια που θα κατευθυνθούν στις αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ, θα αποσυρθεί από άλλες δραστηριότητες της τράπεζας, προκειμένου, όπως υποστηρίζεται στο κείμενο της απόφασης, «να αποφευχθούν οι πληθωριστικές πιέσεις». Επίσης, θα καταργηθούν τα κατώτατα όρια πιστοληπτικής αξιολόγησης που απαιτούσε η ΕΚΤ, ώστε να δεχθεί ως εγγυήσεις κρατικά ομόλογα της χωρών της ζώνης του ευρώ. Η συγκεκριμένη απόφαση δεν ισχύει για την Ελλάδα.

Με το πρώτο σκέλος της απόφασης, η ΕΚΤ προσπαθεί να απαντήσει στις καταγγελίες κύρια της Γερμανίας ότι κόβει νέο χρήμα για απευθείας χρηματοδότηση των κρατών - μελών, πράγμα που αντίκειται στο ρόλο της από το καταστατικό. Το δεύτερο σκέλος της απόφασης έχει στόχο να δοθεί η δυνατότητα στις τράπεζες που κατέχουν ομόλογα κρατών - μελών όπως η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο κ.ά. με χαμηλή «πιστοληπτική αξιολόγηση» να μπορούν να δανείζονται από την ΕΚΤ με «εγγύηση» τα ομόλογα των συγκεκριμένων χωρών που έχουν στην κατοχή τους.

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 13: Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η προσπάθεια διάλυσης του ΕΑΜ και οι νίκες του ΕΡΓΑΣ

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 13: Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, η προσπάθεια διάλυσης του ΕΑΜ και οι νίκες του ΕΡΓΑΣ

ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΡΚΙΖΑ

Αποκρούονται οι προσπάθειες διάλυσης του ΕΑΜ

Ο λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, παρέμεινε συσπειρωμένος γύρω από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, παρά την πίκρα, την απογοήτευση και τα εύλογα ερωτηματικά που κυριαρχούσαν μετά τη δυσάρεστη, για το λαϊκό κίνημα, τροπή των γεγονότων

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας προστέθηκαν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Οι Εγγλέζοι και η ντόπια αντίδραση είχαν, εκ των πραγμάτων, το πάνω χέρι – στρατιωτικά και πολιτικά – και αξιοποίησαν αυτή την υπεροχή τους, επιχειρώντας με διάφορους τρόπους – και με πρωτοφανείς διώξεις κατά των λαϊκών αγωνιστών – τη συντριβή του λαϊκού κινήματος. Ο λαός όμως, στη συντριπτική του πλειοψηφία, παρέμεινε συσπειρωμένος γύρω από το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αν και κυριαρχούσαν η πίκρα, η απογοήτευση, τα εύλογα ερωτηματικά: Γιατί τα πράγματα πήραν τέτοια τροπή; Ποια θα ήταν η τύχη αυτού του τεράστιου κινήματος της Εθνικής Αντίστασης; Ποιος θα έπρεπε να είναι ο νέος ρόλος του;

Στα πλαίσια αυτά, αναπτύχθηκαν στους κόλπους του ΕΑΜικού κινήματος και ορισμένες διασπαστικές τάσεις, οι οποίες στόχευαν στην απομόνωση του ΚΚΕ και την ανασύνθεση του ΕΑΜ σε συντηρητικότερη βάση.

Φυγόκεντρες τάσεις

Στο ΕΑΜ, εκτός του ΚΚΕ και του ΑΚΕ, υπήρχε το κόμμα της Ενωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ) με γραμματέα τον Η. Τσιριμώκο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚΕ) με γραμματέα τον Δ. Στρατή, το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚΕ) με γραμματέα τον Γεωργαλά, διάφοροι ανεξάρτητοι σοσιαλιστές κ.ά. Με το ΕΑΜ, επίσης, συνεργαζόταν στενά – αν και δεν ήταν τυπικά μέλος του – ο καθηγητής Α. Σβώλος. Ολες αυτές οι ομάδες και προσωπικότητες, θα μπορούσε να πει κανείς ότι κινούνταν πολιτικο-ιδεολογικά στο χώρο του σοσιαλρεφορμισμού. Μετά την απελευθέρωση και πριν τα Δεκεμβριανά, είχαν αρχίσει διάφορες προσπάθειες για ενοποίηση των σοσιαλιστικών ομάδων και κομμάτων του ΕΑΜ. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κόμμα, έξω από το ΕΑΜ, με ηγέτη τον Α. Σβώλο. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο και το ρίσκο μιας διάσπασης στο ΕΑΜικό κίνημα δεν ήταν κάτι που μπορούσε κανείς να το πάρει απερίσκεπτα στην πλάτη του. Πάντως, οι προσπάθειες γίνονταν προσεκτικά και μεθοδικά, αλλά το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών τροποποίησε ουσιαστικά αυτές τις εξελίξεις. Από τη μια, τις ανέστειλε για όσο διάστημα διαρκούσαν οι πολεμικές συγκρούσεις κι, από την άλλη, τις επιτάχυνε μετά το πέρας των εχθροπραξιών, όταν δηλαδή υπογράφηκε η ανακωχή και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι άλλο κι έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι προσπάθειες διάσπασης του ΕΑΜ ήταν σε γνώση των Αγγλων, αν όχι υπό την καθοδήγησή τους.

Ενώ συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις στη Βάρκιζα, ο Σάββας Παπαπολίτης, στενός συνεργάτης του Τσιριμώκου, κατ’ εντολήν του τελευταίου, συναντήθηκε με τον Βρετανό πρεσβευτή Λίπερ και είχε μαζί του μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση. Το τι συζητήθηκε το αναφέρει ο Λίπερ σε τηλεγράφημα που έστειλε στο Φόρεϊν Οφις στις 6/2/1945: “Ο Παπαπολίτης – λέει ο Λίπερ – ζήτησε να με δει σήμερα το απόγευμα. Πρόσφατα, επήρε τη θέση του Τσιριμώκου σαν γενικός γραμματέας της ΕΛΔ, όταν ο τελευταίος ήρθε σε ρήξη με το ΕΑΜ. Ηταν σε στενή επαφή με τον Τσιριμώκο από τη στιγμή που έφτασε εδώ σαν μέλος της αντιπροσωπείας του ΕΛΑΣ.

Ο Τσιριμώκος του ζήτησε να με δει με σκοπό να μου εξηγήσει την ακόλουθη θέση: Από μια σειρά αναποδιές, ο Τσιριμώκος βρέθηκε ακόμα μια φορά στο στρατόπεδο του ΚΚΕ μετά το τέλος της μάχης της Αθήνας. Εντάχθηκε στην αντιπροσωπεία, όχι με σκοπό να βοηθήσει τον Σιάντο, αλλά με στόχο να εξασφαλίσει μια συμφωνία, η οποία θα αδυνατίσει το ΚΚΕ”. Ομως, ο Παπαπολίτης δε σταμάτησε εδώ. Ενημέρωσε το Λίπερ – σύμφωνα με όσα αυτός αναφέρει – ότι η απόφαση του Τσιριμώκου ήταν “να συνενώσει όλες τις σοσιαλιστικές ομάδες για να υποστηρίξουν ανοιχτά” τη δράση των Βρετανών στην Ελλάδα “και να καταδικάσει το ΚΚΕ για την αντιβρετανική του στάση” (Φ. Οικονομίδη: “Ελλάδα ανάμεσα σε δύο κόσμους”, εκδόσεις ΟΡΦΕΑΣ, σελ. 34).

Η διάσπαση του ΕΑΜ

Αμέσως μετά τη Βάρκιζα, ο Τσιριμώκος και το κόμμα του έβαλαν μπροστά τη διαδικασία διάσπασης του ΕΑΜ, προτείνοντας ότι αυτό έπρεπε να διαλυθεί, γιατί τάχα είχε εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Στο επιχείρημα αυτό αναγκάστηκε να απαντήσει ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με δηλώσεις του – τη μέρα της υπογραφής της συμφωνίας – στους ανταποκριτές του ξένου Τύπου. “Δύο – είπε ο Σιάντος – ήταν από την αρχή της σύστασής του οι σκοποί του ΕΑΜ. Ο πρώτος εξεπληρώθη με την απελευθέρωση της χώρας που πραγματοποιήθηκε με την αποχώρηση των Γερμανών. Ο δεύτερος είναι η εξασφάλιση των λαϊκών ελευθεριών, για τις οποίες αγωνίστηκε και αγωνίζεται”. Επίσης, ο Σιάντος αναφέρθηκε και στη θέση της ΕΛΔ μέσα στο ΕΑΜ, τονίζοντας ότι “είναι όμοια μ’ εκείνη του ΚΚΕ κι ότι η ΕΛΔ είναι μέλος του ΕΑΜ από τα πλέον σοβαρά” (“Ελεύθερη Ελλάδα”, 13/2/45 και “Ριζοσπάστης”, 16/2/45). Οι δηλώσεις Σιάντου δεν εμπόδισαν το κόμμα του Τσιριμώκου να προωθήσει τη διασπαστική του δουλιά. Ετσι άρχισαν οι επαφές με τις άλλες σοσιαλιστικές ομάδες, με στόχο τη δημιουργία ενιαίου κόμματος, εκτός ΕΑΜ. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση της ΚΕ της ΕΛΔ, στις 15 Μάρτη του ’45, όπου με προσοχή, αλλά και σαφήνεια προωθούσε το ρήγμα στο ΕΑΜικό κίνημα. Στην απόφαση αυτή, αν και αναγνωριζόταν η προσφορά του ΚΚΕ στην αντίσταση κατά του φασισμού, υπογραμμιζόταν ότι “το ΚΚΕ δεν εκφράζει ιδεολογικά τη θέληση της πλειοψηφίας των λαϊκών βάσεων, που συγκροτούν το ΕΑΜικό κίνημα”. Γινόταν μάλιστα η εκτίμηση πως η πλειοψηφία αυτή ήταν πιο κοντά στα αγροτικά και σοσιαλιστικά κόμματα του ΕΑΜ, τα οποία έπρεπε να ενοποιηθούν. Ακόμη η ΚΕ της ΕΛΔ έριχνε το γάντι στο ΚΚΕ, κατηγορώντας το για ηγεμονισμό μέσα στο ΕΑΜ και σημείωνε ότι μετά τα Δεκεμβριανά, επειδή είχαν κλονιστεί οι σχέσεις μεταξύ των ΕΑΜικών συμμάχων, “το αίτημα να μην υπάρξει πια ενιαία οργάνωση γίνηκε οξύτερο”. Ομως, η ΕΛΔ απέφυγε να προτείνει ευθέως, αυτή τη φορά, τη διάλυση του ΕΑΜ, επιλέγοντας την οδό της πλαγιοκόπησης. Στη δε πρόταση του ΚΚΕ, ότι το ΕΑΜ έπρεπε να μετασχηματιστεί από εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση σε πολιτικό συνασπισμό κομμάτων, απαντούσε ως εξής: Δήλωνε προθυμία να διατηρηθεί το ΕΑΜ, “όχι σαν συνασπισμός κομμάτων, αλλά σαν λαϊκή οργάνωση, ανεξάρτητη απ’ τα κόμματα και χωρίς δικαίωμα να καθοδηγεί τα κόμματα”, με τους εξής σκοπούς: “α) να διαφωτίσει το λαό πάνω στο τρίχρονο έργο του ΕΑΜ, β) να αγωνιστεί για την αποκατάσταση των λαϊκών ελευθεριών και την επικράτηση των δημοκρατικών θεσμών κλπ.”. Τέλος, η ΚΕ της ΕΛΔ εξουσιοδότησε τον Η. Τσιριμώκο να προωθήσει αυτές τις θέσεις μέσα στα ΕΑΜικά κόμματα κι αν αυτές δε γίνονταν αποδεκτές η ΕΛΔ θα αποχωρούσε από το ΕΑΜ (Βλέπε: “ΕΛΔ – Θέσεις για τα Δεκεμβριανά”, Απόφαση της ΚΕ της 15 Μαρτίου 1945, έκδοση σε μπροσούρα σελ. 1, 13 και εξής, 47 – 51).

Οι θέσεις της ΕΛΔ συζητήθηκαν στην ΚΕ του ΕΑΜ και απορρίφθηκαν, με αποτέλεσμα στις 2 Απρίλη του 1945 η ΕΛΔ, το ΣΚΕ και το ΕΣΚΕ να αποχωρήσουν. Στις 5 του μηνός, η ΕΛΔ και το ΣΚΕ θα ενοποιηθούν και θα συγκροτήσουν το κόμμα ΕΛΔ – ΣΚΕ (αργότερα ονομάστηκε ΣΚΕΛΔ), με πρόεδρο τον Α. Σβώλο και γενικό γραμματέα τον Η. Τσιριμώκο. Οι διεργασίες στο χώρο των ρευμάτων του σοσιαλρεφορμισμού θα συνεχιστούν μέσα στο ’45, με στόχο τη δημιουργία ενός ισχυρού πόλου έκφρασης των μικροαστικών στοιχείων της κοινωνίας και αποδυνάμωσης του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Επιχειρήθηκε, μάλιστα, με τη δημιουργία Επιτροπής Συνεργασίας Σοσιαλιστικών και Αγροτικών Κομμάτων (ΕΣΣΑΚ), να φτιαχτεί ένα αντι-ΕΑΜ. Ομως, οι διασπαστικές αυτές προσπάθειες δε βρήκαν έδαφος μέσα στο λαό. Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ αντιμετώπισαν προσεκτικά, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, τους διασπαστές του κινήματος, μη διστάζοντας, όταν αυτό χρειάστηκε, να τους καταγγείλουν ανοιχτά για τις ενέργειές τους. Ετσι, πολύ σύντομα, τα κόμματα αυτά αναζήτησαν και πάλι γέφυρες συνεργασίες με τον ΕΑΜικό πολιτικό συνασπισμό και τους κομμουνιστές.

Η μετατροπή σε πολιτικό συνασπισμό

Η καινούρια κατάσταση, που δημιουργήθηκε με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, υπαγόρευε την ανάγκη προσαρμογής του λαϊκού κινήματος στις νέες συνθήκες. Ο αφοπλισμός και η διάλυση του ΕΛΑΣ, εκ των πραγμάτων, σήμαινε – επί του παρόντος τουλάχιστον – τον τερματισμό των ένοπλων μορφών πάλης και μετατόπιση του κέντρου βάρους της δράσης του λαού και των οργανώσεών του στους μαζικούς πολιτικούς αγώνες.

Την ανάγκη προσαρμογής στις νέες συνθήκες υπογράμμισε η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που συνήλθε στην Αθήνα στο διάστημα 5 – 10 Απρίλη του ’45. Η Ολομέλεια αντιμετώπισε με σαφήνεια τις διαλυτικές τάσεις που αναπτύσσονταν στο ΕΑΜικό κίνημα, υπογραμμίζοντας ότι “το ΕΑΜ πρέπει να αναπροσαρμόσει τις πολιτικές του επιδιώξεις και την οργανική του συγκρότηση, ανάλογα με τις καινούριες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, ύστερα από την απελευθέρωση της χώρας και τη διαμόρφωση της σημερινής εσωτερικής κατάστασης” (11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, Πολιτική Απόφαση, “Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος Ε`, Εκδόσεις ΣΕ, σελ. 259).

Μετά την αποχώρηση από το ΕΑΜ των σοσιαλρεφορμιστών και τη δημιουργία του κόμματος ΕΛΔ – ΣΚΕ, οι διαδικασίες προσαρμογής και ανασυγκρότησης του θρυλικού Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου στις νέες συνθήκες επιταχύνθηκαν. Η προσπάθεια διάλυσής του – και απομόνωσης του ΚΚΕ – ανακόπηκε γρήγορα, πριν γίνει κατορθωτό να περάσει η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός στις λαϊκές μάζες, που εκ των πραγμάτων θα έδινε τη δυνατότητα στους διασπαστές να ψαρέψουν σε θολά νερά. Με κέντρο το ΚΚΕ, ο ΕΑΜικός συνασπισμός διατηρήθηκε ουσιαστικά αλώβητος, συσπειρώνοντας στις γραμμές του νέες δυνάμεις. Κατ’ αρχήν, πέραν του ΚΚΕ, έμειναν στο ΕΑΜ το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ) του Κ. Γαβριηλίδη και η Δημοκρατική Ενωση του Στ. Κρητικά που είχε προσχωρήσει το 1944. Επίσης προστέθηκαν δύο νέα μικρά κόμματα: Το Σοσιαλιστικό του Γιάννη Πασαλίδη και το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα (ΔΡΚ) των Μ. Κύρκου και Αλκ. Λούλη. Τέλος, σχέσεις στενής συνεργασίας διατήρησε και η ομάδα των Αριστερών Φιλελευθέρων του Στ. Χατζήμπεη και του Ν. Γρηγοριάδη. Ετσι στις 24 Απρίλη του ’45, με απόφαση της ΚΕ του, το ΕΑΜ μετασχηματίστηκε σε πολιτικό συνασπισμό κομμάτων. Η ιστορική αυτή απόφαση δημοσιεύτηκε την επομένη, στην εφημερίδα “Ελεύθερη Ελλάδα”, η οποία έγραφε στην πρώτη της σελίδα: “Το ΕΑΜ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΓΩΝΩΝ για τη νίκη του Αντιφασισμού και της Δημοκρατίας”.

Παραθέτουμε την απόφαση αυτή στη μορφή που δημοσιεύτηκε στην “Ελεύθερη Ελλάδα” στις 25/4/1945, χωρίς καμιά παρέμβαση δική μας στον τίτλο και στους μεσότιτλους του κειμένου.

Η απόφαση

• Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, της 24ης Απριλίου 1945:
  1. Το ΕΑΜ, ο μεγαλύτερος Εθνικός Συνασπισμός που γνώρισε η νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, καθόρισε με το ιδρυτικό του σαν σκοπούς την Εθνική Απελευθέρωση, την Επιβίωση του Λαού και την κατοχύρωση της Λαϊκής Κυριαρχίας. Τα κόμματα και οι Οργανώσεις, που υπέγραψαν το ιστορικό αυτό έγγραφο, ανέλαβαν απέναντι του Ελληνικού Λαού την υποχρέωση να αγωνιστούν από κοινού για την εκπλήρωση των παραπάνω σκοπών.
  2. Το ΕΑΜ, το βασικό του Εθνικοαπελευθερωτικό σκοπό, τον προσδιόρισε από τη μια μεριά σαν εκδίωξη των Ιταλών, Γερμανών και Βουλγάρων επιδρομέων από το πατρικό έδαφος και από την άλλη σαν ολοκλήρωση της Εθνικής αποκαταστάσεως, με βάση τις διακηρυγμένες αρχές του Συμμαχικού αγώνα.
  3. Μετά την Εθνική Απελευθέρωση, τα Κόμματα και οι Οργανώσεις του ΕΑΜ αναγνωρίζουν την ανάγκη της αναπροσαρμογής του Συνασπισμού πολιτικά και οργανωτικά προς τις καινούριες συνθήκες και απαιτήσεις του ελεύθερου πολιτικού βίου για τη νέα ειρηνική πολιτική εξόρμηση, με σκοπό την πραγματοποίηση του υπόλοιπου εθνικού και πολιτικού προγράμματος του ΕΑΜ.
  Προγραμματικοί σκοποί
  4. Σύμφωνα με τα παραπάνω, το ΕΑΜ ανασχηματίζεται σε καθαρά πολιτικό συνασπισμό Κομμάτων, που θα συντονίσου τη δράση τους:
     (α) Για την οριστική εμπέδωση της κυριαρχίας του Λαού με την εξασφάλιση των δημοκρατικών ελευθεριών, την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας και την εξάλειψη του φασισμού από όλες τις εκδηλώσεις της πολιτικής ζωής του τόπου. Οι Συμφωνίες της Βάρκιζας και της Γιάλτας αποτελούν και αφετηρία και έρεισμα για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού.
     (β) Για την υπεράσπιση του έργου και των δικαιωμάτων του Κινήματος της Εθνικής Αντιστάσεως, που περικλείει τις ζωντανές δυνάμεις του Εθνους, πάνω στις οποίες μόνο μπορεί να στηριχτεί η αναδημιουργία της μεταπολεμικής Ελλάδος.
     (γ) Για την ανοικοδόμηση και την οικονομική ανασυγκρότηση της Χώρας προς όφελος του Λαού.
     (δ) Για την κατοχύρωση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και εδαφικής μας ακεραιότητας και τη ολοκλήρωση της εθνικής μας αποκαταστάσεως. Τα συμφέροντα της Ελλάδος επιβάλλουν εξωτερική πολιτική βασισμένη στη φιλία και συνεργασία με όλους τους Μεγάλους Συμμάχους και τους γειτονικούς λαούς.
     Η αναπροσαρμογή
  5. Τα Κόμματα, που αποτελούν το Συνασπισμό, συγκροτούν Επιτροπή για την επεξεργασία του κοινού προγράμματος στις προσεχείς εκλογές Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως.
  6. Ο συντονισμός της δράσεως των Κομμάτων του Συνασπισμού πραγματοποιείται από Κεντρική Επιτροπή, που θα αποτελεστεί από αντιπροσώπους των Κομμάτων του Συνασπισμού έναν από κάθε Κόμμα. Οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής παίρνονται με πλήρη ομοφωνία και διαβιβάζονται στα τοπικά τμήματα των κομμάτων, όχι με ιδιαίτερο μηχανισμό του Συνασπισμού, αλλά διά μέσου των Κομμάτων. Ανάλογες επιτροπές καταρτίζονται στα τοπικά τμήματα.
  7. Τα Κόμματα που μετέχουν στο Συνασπισμό έχουν απόλυτη πολιτική και οργανωτική ανεξαρτησία και πλήρη ισοτιμία μέσα στο Συνασπισμό. Δρουν ανεξάρτητα από το Συνασπισμό σε ό,τι αφορά την εκλα`ϊκευση και διάδοση του ιδιαίτερου των προγραμμάτων και την οργανωτική τους ανάπτυξη και εξάπλωση. Μόνο το κοινό πρόγραμμα και οι αποφάσεις, που ψηφίζονται με ομοφωνία, τα δεσμεύουν απέναντι στο Συνασπισμό.
  8. Ο Συνασπισμός παραμένει ανοιχτός σε κάθε Κόμμα που θα ήθελε να προσχωρήσει σ’ αυτόν. Επίσης ο Συνασπισμός μπορεί να συντονίσει τη δράση του με άλλα Κόμματα, πάνω σε μερικά σημεία του προγράμματός του, όπου υπάρχει σύμπτωση με τα Κόμματα αυτά.
  9. Η “Ελεύθερη Ελλάδα” είναι το δημοσιογραφικό όργανο του Συνασπισμού και διευθύνεται από διακομματική επιτροπή. Εκφράζει το κοινό πρόγραμμα και την κοινή πολιτική του Συνασπισμού.
  10. Ο τίτλος του Συνασπισμού, που αποτελεί συνέχεια του Ιστορικού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, παραμένει ΕΑΜ.

Μεγάλη η επιρροή στους εργαζόμενους

Την ίδια περίοδο, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, πραγματοποιούνται και οι πρώτες μεταπελευθερωτικές αρχαιρεσίες στα εργατικά σωματεία. Τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών αυτών – παρά την ύπαρξη διορισμένης διοίκησης στη Γενική Συνομοσπονδία, η οποία προβαίνει σε κάθε είδους αυθαιρεσίες – αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία και, αποδείξεις ταυτόχρονα, της μεγάλης επιρροής του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, στην εργατική τάξη και το λαό γενικότερα. Από την εφημερίδα “Ελεύθερη Ελλάδα” της 25 Φλεβάρη 1945 (το ίδιο φύλλο, που δημοσιεύει την απόφαση της ΚΕ του ΕΑΜ, για τη μετατροπή του σε πολιτικό συνασπισμό) αντιγράφουμε τη σχετική είδηση εκείνων των ημερών:

“Στις εκλογές των εμποροϋπαλλήλων, επί 1.422 ψήφων, ο πρώτος επιτυχών του ΕΡΓΑΣ πήρε 1.014 ψήφους, οι σοσιαλιστές (Στρατή) 367 και οι διορισμένοι 140. Οι εκλεγέντες, 15 του συμβουλίου, 5 αντιπρόσωποι για το Εργατικό Κέντρο, 6 για την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων και 4 για τη Συνομοσπονδία είναι όλοι του ΕΡΓΑΣ.Στις εκλογές του σωματείου προσωπικού οινοποιητικών και οινοπνευματοποιητικών εταιριών, για εκλογή διοικήσεως, το δημοκρατικό ψηφοδέλτιο πήρε 152 ψήφους και 61 οι αντίπαλοι.
Στο σύνδεσμο αντικριστών Χρηματιστηρίου βγήκε μεικτή διοίκηση.
Στη συνέλευση των συνταξιούχων και φυματικών εργατών μετάλλου, για εκλογή εφορευτικής, παμψηφεί εγκρίθηκαν οι υποψήφιοι του ΕΡΓΑΣ.
Στη συνέλευση για εφορευτική επιτροπή υπαλλήλων ξενοδοχείων ύπνου, βγήκε διά βοής το ψηφοδέλτιο του ΕΡΓΑΣ.
Στις 22/4 έγιναν στον Πειραιά εκλογές, για την ανάδειξη διοικητικών συμβουλίων στις παρακάτω οργανώσεις:
Μηχανουργική Ενωση. Ψήφισαν 645, ΕΡΓΑΣ 619.
Βοηθοί αυτοκινήτων. Ψήφισαν 197, ΕΡΓΑΣ 177, άκυρα 20 ψηφοδέλτια.
Εργάτες Φωταερίου. Βγήκε παμψηφεί το αντιφασιστικό ψηφοδέλτιο.
Ελαιουργοσαπωνοποιοί. Ψήφισαν 250, ΕΡΓΑΣ 219″.

Πηγή: Ειδικό αφιέρωμα Ριζοσπάστη

Πίσω στα περιεχόμενα

http://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 12: Η Συμφωνία της Βάρκιζας (B)

Ιστορία του ΔΣΕ, μέρος 12: Η Συμφωνία της Βάρκιζας (B)

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ

Υποχρεωτικός ή απαράδεκτος ο συμβιβασμός;

Η Συμφωνία της Βάρκιζας είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Εχει τονιστεί, σ’ ό,τι αφορά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, ότι επρόκειτο για έναν απαράδεκτο συμβιβασμό, για μια συνθηκολόγηση άνευ όρων. Εχει όμως εκφραστεί και η άποψη πως ό,τι έγινε, καλώς έγινε, ότι δεν υπήρχαν περιθώρια να συνεχίσει το ΕΑΜικό κίνημα τον πόλεμο έξω από την Αθήνα προσδοκώντας σε ευνοϊκά αποτελέσματα, ή ότι ο συμβιβασμός αυτός ήταν αποτέλεσμα παραίνεσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ιδιαίτερα του ΚΚΣΕ. Υποχρεούμαστε, συνεπώς, να σταθούμε σ’ αυτές τις εκτιμήσεις πιο αναλυτικά, ξεκινώντας απ’ την τελευταία, που θεωρεί ότι το ΕΑΜ και το ΚΚΕ οδηγήθηκαν στο συμβιβασμό της Βάρκιζας με ευθύνη των Σοβιετικών.

Σοβιετικής …έμπνευσης η Βάρκιζα;

Ακρόπολη (πάνω), Ομόνοια (κάτω). Οι Εγγλέζοι δεν σεβάστηκαν τίποτα

Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης χρησιμοποιούν, ως επιχείρημα, το γνωστό τηλεγράφημα του Δημητρόφ προς το ΚΚΕ, με το οποίο ο Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης – τότε είχε την ευθύνη επαφής του ΚΚΣΕ με τα ΚΚ ανά τον κόσμο – συμβούλευε, κατά κάποιο τρόπο, για συμβιβασμό, κάτι που το ΕΑΜικό κίνημα δεν είχε αποκλείσει, όταν υπέγραφε τη συμφωνία ανακωχής, ως πιθανό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεών του με την αντίπαλη πλευρά.

Δε χωράει αμφιβολία, ότι αυτό το τηλεγράφημα (δημοσιεύεται ολόκληρο σε διπλανή στήλη) έπαιξε ρόλο, αλλά όχι φυσικά αυτόν που ισχυρίζονται όσοι το αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν τις υποχωρήσεις που έκανε στη Βάρκιζα το ΕΑΜικό κίνημα. Και τούτο, για τον απλό λόγο, ότι είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα μια συμβουλή για “εξαιρετική ευλυγισία και ικανότητα χειρισμών” και ο συγκεκριμένος συμβιβασμός, που τελικά πραγματοποιήθηκε. Σε τελευταία ανάλυση, την τελική ευθύνη των αποφάσεων την είχε το ΕΑΜ και πρωτίστως το ΚΚΕ, ως καθοδηγητική του δύναμη, που συγκέντρωνε και τον κύριο όγκο των δυνάμεών του. Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το όλο ζήτημα του συμβιβασμού της Βάρκιζας παίχτηκε σε ελληνικό έδαφος κι όχι σε… σοβιετικό, όπως περιέργως θέλουν ορισμένοι να μας πείσουν. Εδώ έγιναν οι προετοιμασίες της κάθε πλευράς για τις θέσεις που θα προέβαλε στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, εδώ έγιναν οι διαπραγματεύσεις, εδώ έγιναν οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, εδώ ασκήθηκαν οι πιέσεις που οδήγησαν τους εκπροσώπους του ΚΚΕ να συμβιβαστούν κατ’ αρχήν στο ζήτημα της αμνηστίας και στη συνέχεια σ’ όλα τα υπόλοιπα.

Από το τηλεγράφημα του Δημητρόφ, κατά τη γνώμη μας, εκείνο που ίσως βάρυνε περισσότερο στις αποφάσεις των εκπροσώπων του ΚΚΕ στη Βάρκιζα και ειδικά στις αποφάσεις του Γ. Σιάντου, είναι μάλλον η συμβουλή του Βούλγαρου ηγέτη, ότι για το ΚΚΕ “το σπουδαιότερο είναι να μην επιτρέψει να απομονωθεί από μάζες ελληνικού λαού και από δημοκρατικές ομάδες που ανήκουν στο ΕΑΜ”. Και τέτοιος κίνδυνος για διάσπαση του ΕΑΜ εκφράστηκε, τουλάχιστον ως απειλή, τόσο πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη στάση που κράτησε ο Σβώλος, όσο και ιδιαίτερα στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, με τη στάση που κράτησε ο Τσιριμώκος. Οφείλουμε όμως να βλέπουμε την αλήθεια με το κεφάλι προς τα πάνω κι όχι με τα πόδια στη θέση του κεφαλιού. Το κύριο δεν είναι αυτή – η πέρα για πέρα σωστή ως γενική αρχή – συμβουλή του Δημητρόφ, εφόσον έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την υποχωρήσεις των κομμουνιστών αντιπροσώπων. Αν βάρυνε αποφασιστικά αυτή η συμβουλή, το κύριο βρίσκεται στο γεγονός ότι οι κομμουνιστές αντιπρόσωποι στη Βάρκιζα σύρθηκαν πίσω από τον Τσιριμώκο και τους φίλους του, επειδή δεν είχαν ορθή εκτίμηση για την εμβέλεια των συμμάχων του ΚΚΕ μέσα στο ΕΑΜ, επειδή δεν είχαν ορθή εκτίμηση του συσχετισμού δυνάμεων – στρατιωτικά και πολιτικά – μέσα στην ελληνική κοινωνία και της επιρροής της πολιτικής του κόμματος μέσα στις λαϊκές μάζες, επειδή δε στάθμισαν σωστά τη συγκυρία.

Μπορούσε ο ΕΛΑΣ να συνεχίσει τον πόλεμο;

Ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, Στ. Σαράφης, πίστευε ότι “ο ΕΛΑΣ είχε δυνατότητες σε τρόφιμα, πυρομαχικά και έμψυχο υλικό να κάνει πόλεμο, για πολύ καιρό, κατά των Αγγλων και των κυβερνητικών Ελλήνων”

Για να εκτιμήσει κανείς σωστά το χαρακτήρα που είχε ο συμβιβασμός στη Βάρκιζα θα πρέπει, αναμφίβολα, να εξετάσει τη στρατιωτική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι αντίπαλες δυνάμεις εκείνη την περίοδο. Ειδικά για το ΕΑΜικό κίνημα, αυτό σημαίνει να εξεταστεί η δυνατότητα που είχε για συνέχιση του πολέμου έξω από την Αθήνα.

Είναι γνωστό ότι ο κύριος όγκος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ δεν είχε πάρει μέρος στα Δεκεμβριανά και είχε παραμείνει ανέπαφος. Επρόκειτο ουσιαστικά για τις πιο ετοιμοπόλεμες και εμπειροπόλεμες δυνάμεις του, που είχαν – και μετά την ανακωχή – τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της χώρας. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι το ΕΑΜ και το ΚΚΕ συνέχιζαν να απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αν συνεχίζονταν οι μάχες έξω από την Αθήνα, οι βρετανικές δυνάμεις, τόσο από άποψη όγκου όσο και από άποψη διάταξης και εκπαίδευσης, δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά τον ΕΛΑΣ. Κατ’ αρχήν δεν μπορούσαν να τον χτυπήσουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, ούτε να συναγωνιστούν μαζί του στον ανταρτοπόλεμο. Για τις δυνατότητες του ΕΛΑΣ, αλλά και τις προετοιμασίες που γίνονταν ώστε να αντιμετωπίσει τους Εγγλέζους, μετά την υποχώρηση από την Αθήνα, ο Σαράφης αναφέρει: “Ο ΕΛΑΣ είχε δυνατότητες σε τρόφιμα, πυρομαχικά και έμψυχο υλικό να κάνει πόλεμο, για πολύ καιρό κατά των Αγγλων και των κυβερνητικών Ελλήνων και στην περίπτωση αυτή έπρεπε να προετοιμαστεί”. Στη συνέχεια, αφού σημειώνει τις σχετική διαταγές που εκδόθηκαν γι’ αυτή την προετοιμασία, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ τονίζει: “Στις αρχές του Φλεβάρη ο ΕΛΑΣ ήταν έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει οποιαδήποτε νέα επίθεση” (Στ. Σαράφη: “”Ο ΕΛΑΣ”, εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, σελ. 559 – 560).

Τις δυνατότητες, που είχε ο ΕΛΑΣ να κάνει πόλεμο έξω από την Αθήνα – και τις δικές τους αδυναμίες να τον αντιμετωπίσουν – παραδέχονται και οι Εγγλέζοι. Ο Στρατάρχης Αλεξάντερ, ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στη Μεσόγειο την περίοδο 1944 – 1945 (αντικατέστησε τον Ουίλσον), στις 21 Δεκεμβρίου του ’44 έγραφε στον Τσόρτσιλ: “Εάν υποθέσωμε ότι ο ΕΛΑΣ εξακολουθεί τον αγώνα, νομίζω ότι θα είναι δυνατόν να ξεκαθαρίσωμε την περιοχή Αθηνών – Πειραιώς και να την κρατήσωμε σταθερά, αλλά έτσι δε νικούμε τον ΕΛΑΣ σε σημείο που να τον αναγκάσωμε σε συνθηκολόγηση. Δεν είμαστε αρκετά ισχυροί για να κάνωμε περισσότερα και να αναλάβωμε επιχειρήσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι Γερμανοί κατά την Κατοχή είχαν διατηρήσει έξι έως επτά μεραρχίες στην ηπειρωτική Ελλάδα εκτός από τις τέσσερις περίπου στα νησιά. Ακόμα και έτσι δεν μπόρεσαν να κρατήσουν σταθερά ανοιχτές τις γραμμές επικοινωνιών των, και δεν είμαι βέβαιος ότι θα συναντήσωμε λιγώτερο ισχυρά αντίσταση και λιγότερο αποφασιστική από όσην συνάντησαν εκείνοι. Πρέπει να επιβλέπωμε πολύ προσεκτικά τις προθέσεις των Γερμανών στο ιταλικό μέτωπο. Τα τελευταία γεγονότα στη δύση και η σιωπή της 16ης Μεραρχίας των SS, που ευρίσκονται μπροστά στην 5η Αμερικανική Στρατιά, δείχνουν κάποιον ελιγμό που πρέπει να προσέξωμε. Σημειώνω τα γεγονότα αυτά για να κάνω σαφή την κατάσταση και να σας υπογραμμίσω ότι κατά τη γνώμη μου, το ελληνικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθή με στρατιωτικά μέσα. Η λύση θα ευρεθή στον πολιτικό τομέα…”.

Ο Τσόρτσιλ ομολογεί την αδυναμία του

“… Γενικά, γνωρίζετε, ελπίζω, ότι μπορείτε πάντοτε να υπολογίζετε πως θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκπληρώσω τις επιθυμίες σας, αλλά εύχομαι να κατορθώσετε να βρείτε μια πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα, γιατί έχω πεισθή ότι κάθε στρατιωτική ενέργεια, μετά την εκκαθάριση της περιοχής Αθήνας και Πειραιά θα ξεπερνούσε τις δυνατότητες των σημερινών μας δυνάμεων”. Την επομένη, 22 του Δεκέμβρη, ο Τσόρτσιλ απαντούσε: “Δεν υπάρχει θέμα να συνεχίσωμε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εκτός από την εκκαθάριση της περιοχής Αθηνών – Πειραιώς” (Βλέπε: Ουιν. Τσόρτσιλ: “2ος Παγκόσμιος Πόλεμος – Απομνημονεύματα”, εκδόσεις: “Ελληνική Μορφωτική Εστία”, μετάφραση Α. Σαμαράκη, τόμος ΣΤ, σελ. 336).

Μπροστά σ’ αυτές τις αποκαλυπτικές ομολογίες των Βρετανών, δεν είναι δυνατόν να προσθέσει κανείς τίποτε περισσότερο. Είναι προφανές, πως η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν μια ζημιογόνα συνθηκολόγηση του ΕΑΜικού κινήματος και δεν ανταποκρινόταν στο συσχετισμό των δυνάμεων. Ηταν ένας απαράδεκτος συμβιβασμός και από στρατιωτική και από πολιτική άποψη. Αν ο πόλεμος συνεχιζόταν έξω από την Αθήνα αναμφίβολα η τύχη του κινήματος θα ήταν διαφορετική. Ακόμη κι αν δεν κατάφερνε να νικήσει ολοκληρωτικά και να πετάξει τα στρατεύματα των Βρετανών επιδρομέων στη θάλασσα, σίγουρα θα μπορούσε να επιτύχει πολύ καλύτερο – ακόμη και πλεονεκτικό για τα συμφέροντά του – συμβιβασμό με τον αντίπαλο. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στις αρχές Φλεβάρη του ’45 ξεκίνησε στην Κριμαία η Διάσκεψη των ηγετών των τριών μεγάλων δυνάμεων της αντιχιτλερικής συμμαχίας που έμεινε στην ιστορία ως “Διάσκεψη της Γιάλτας”. Αναμφίβολα, σ’ αυτή τη Διάσκεψη, η θέση της Βρετανίας θα ήταν πολύ δύσκολη με ανοιχτό το ελληνικό ζήτημα και με πόλεμο ανάμεσα στις στρατιωτικές της δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ, τη στιγμή μάλιστα που ο πόλεμος κατά του φασισμού, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ανατολή συνεχιζόταν.

Το τηλεγράφημα του Δημητρόφ

Το περίφημο τηλεγράφημα του Δημητρόφ, πάνω στο οποίο έχουν “οικοδομηθεί” διάφορες θεωρίες και αντιιστορικές ερμηνείες της Συμφωνίας της Βάρκιζας, λήφθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ στις 15 Γενάρη του ’45. Το πλήρες περιεχόμενό του έχει ως εξής:

“Ο Παππούς νομίζει ότι με τη σημερινή διεθνή κατάσταση η ένοπλη ενίσχυση προς τους Ελληνες συντρόφους απέξω γενικά αδύνατη. Βοήθεια από μέρους της Βουλγαρίας ή Γιουγκοσλαβίας, η οποία θα τους δέσμευε με το μέρος του ΕΛΑΣ εναντίον ενόπλων αγγλικών δυνάμεων, σήμερα λίγο θα βοηθήσει τους Ελληνες συντρόφους, ενώ πάρα πολύ θα μπορούσε να βλάψει τη Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία. Ολα αυτά πρέπει να τα υπολογίζουν οι φίλοι μας οι Ελληνες.

Ελληνες και ΕΛΑΣ πρέπει να καθορίσουν τα περαιτέρω βήματά τους, ξεκινώντας από αυτήν ακριβώς την κατάσταση, όχι ευνοϊκή γι’ αυτούς. Δεν πρέπει τραβήξουν σχοινί. Αλλά δείξουν εξαιρετική ευλυγισία και ικανότητα χειρισμών, για να διατηρήσουν όσον το δυνατόν δυνάμεις τους και να περιμένουν ευνοϊκότερη στιγμή, για πραγματοποίηση δημοκρατικού τους προγράμματος. Για το ελληνικό κόμμα, το σπουδαιότερο είναι να μην επιτρέψει να απομονωθεί από μάζες ελληνικού λαού και από δημοκρατικές ομάδες που ανήκουν στο ΕΑΜ.

Γιατί ΕΑΜ, ΓΣΕΕ και χωριστές προσωπικότητες, ηγέτες δεν απευθύνονται επίσημα στα Συνδικάτα και Εργατικό Κόμμα Αγγλίας, στις αμερικάνικες μαζικές οργανώσεις και Συνδικάτα και κοινή γνώμη εξωτερικού, για να διαφωτίσουν για σκοπούς και χαρακτήρα πάλης τους, για να ξεσκεπάσουν ελληνική αντιδραστική κλίκα και τους καλέσουν ενίσχυσή τους; Αυτό θα ‘πρεπε να κάνουν με όλους δυνατούς τρόπους και μέσα ακατάπαυστα” (“Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος Ε`, έκδοση ΚΚΕ Εσωτερικού, Αθήνα 1974 και Ρώμη 1973 σε επιμέλεια Α. Παπαπαναγιώτου, σελ. 325 – 326).

Οι φωτογραφίες είναι από το λεύκωμα του ΣΠ. ΜΕΛΕΤΖΗ

Πηγή: Ειδικό αφιέρωμα Ριζοσπάστη

Πίσω στα περιεχόμενα

http://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/