Νεκροί άμαχοι από τουρκική επίθεση σε κουρδικό στρατόπεδο προσφύγων στο Βόρειο Ιράκ

Κατιούσα

Επίθεση σε προσφυγικό στρατόπεδο διεξήγαγε η τουρκική αεροπορία, στα πλαίσια των επιδρομών της στο Βόρειο Ιράκ, αφήνοντας πίσω νεκρούς αμάχους. Το στρατόπεδο λέγεται «Μάρτυρας Rustem Cudi» και φιλοεξενεί 13.000 Κούρδους που έφυγαν από την Τουρκία μετά την καταστροφή των χωριών τους τη δεκαετία του ’90. Το στρατόπεδο βρίσκεται εκτός της κουρδικής αυτόνομης ζώνης και βρίσκεται υπό την προστασία του ΟΗΕ, θεωρείται όμως προπύργιο του ΡΚΚ.
Οι επιθέσεις είχαν στόχο την εξόντωση Κούρδων μαχητών, είχαν όμως σύμφωνα με το κουρδικό πρακτορείο ANF κι ως αποτέλεσμα το θάνατο τεσσάρων αμάχων γυναικών από 14 ως 73, την ώρα που πήγαιναν να φροντίσουν ζώα.
Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας, οι επιθέσεις είχαν ως στόχο την «εξουδετέρωση των ΡΚΚ, KCK,PYD, YPG και άλλων τρομοκρατικών στοιχείων»  που «απειλούν την ασφάλεια της χώρας του έθνους και των συνόρων μας», μολονότι οι στόχοι βρίσκονται ως και 250 χλμ μακριά από τα τουρκικά σύνορα.
Ανάμεσά τους και το χωριό Σικένιγιε στην περιοχή Σενγκάλ, χώρο εγκατάστασης της κοινότητας των Γιεζίντι. Πριν τέσσερα χρόνια η προέλαση του Ισλαμικού Κράτους είχε αφήσει πίσω της χιλιάδες νεκρούς, προκαλώντας τη δημιουργία των «Αντιστασιακών ομάδων του Σενγκάλ» (YBS), που αναγνωρίζονται από την κυβέρνηση της Βαγδάτης ως τμήμα των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων, θεωρούνται όμως από την Τουρκία παρακλάδι του ΡΚΚ. Η επίθεση έγινε ανήμερα της σημαντικής θρησκευτικής εορτής Εζί – Ίντα, σημασίας παρόμοιας με τα Χριστούγεννα για τους χριστιανούς. Δεν είναι γνωστό μέχρι στιγμής αν υπήρξαν θύματα.
Από την πλευρά του το ιρακινό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Τούρκο πρέσβη στη Βαγδάτη και του επέδωσε επιστολή διαμαρτυρίας για τις «επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις του εναέριου χώρου» , «προκαλώντας απώλεια ζωής και περιουσίας».
Σύμφωνα με το τουρκικό πρακτορείο “Anadolu” στη διάρκεια των σημερινών επιδρομών σκοτώθηκαν ή συνελήφθησαν 8 τουλάχιστον μαχητές του ΡΚΚ.
Με πληροφορίες από 902.gr και jungewelt.de

Είμαστε φωτιά που λάμπει μες στη γη τη ρημαγμένη…

Σφυροδρέπανος

“Μια μέρα εμείς θα γίνουμε πολύ καλύτεροί σας…” τραγουδούσαν τα παιδιά κι οι νέοι στην Αρχαία Σπάρτη προς τις μεγαλύτερες γενιές. Πώς να τολμήσουν όμως να το πουν αυτό οι σύγχρονοι Λακεδαιμόνιοι, βλέποντας τι έχει πετύχει η δρακογενιά της δεκαετίας του 40, της Αντίστασης, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Βλέποντας πόσο φυσικά δρούσε, σα να έκανε κάτι απλό και καθημερινό. Τη σεμνότητα με την οποία διηγείται τα κατορθώματά της, σα να μην πέτυχε τίποτα σπουδαίο. Το υψηλό της φρόνημα, την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση.
Σε μια εποχή που ο λαός έδινε στην πράξη τις δικές του εξετάσεις, αν μπορεί να αυτοκυβερνηθεί. Που είχε πάθει ανοσία στο θάνατο και το φόβο που προκαλεί, στο φρικτό καθημερινό θέαμα των πτωμάτων από την πείνα στα πεζοδρόμια, στο μαύρο νεροζούμι που έτρωγε -κι αυτό αν το έβρισκε- με δέκα φασόλια να επιπλέουν. Που είχε ακόμα και ειδικούς στη μαύρη αγορά, άτομα έμπειρα κι εξειδικευμένα, που έδιναν κάθε πιθανή βοήθεια.
Μια γενιά όπου τα μικρά κορίτσια ονειρεύονταν να γίνουν Μπουμπουλίνες, αψηφώντας τον κίνδυνο και τις συνέπειες. Τα παιδιά έκρυβαν όπλα και προκηρύξεις μες στη σάκα και τα παιχνίδια τους, πήγαιναν σε κινηματογραφικές προβολές και πετούσαν τα τρικάκια της ΕΠΟΝ, με τους καθηγητές να χάνουν το χρώμα τους, αλλά τους μαθητές να κερδίζουν μπόι στο σχολείο της Αντίστασης. Οι ΕΠΟΝίτες μοίραζαν το συσσίτιο στη γειτονιά και γυρνούσαν πίσω στο σπίτι χωρίς να έχουν κρατήσει τίποτα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Μια γενιά που παραφυλούσε τους δωσίλογους 40 μερόνυχτα, κι όταν αυτοί ξεμύτιζαν την 41η μέρα, τους επιβαλλόταν η δίκαια ποινή από το χέρι του τιμωρού λαού. Που μπορεί να σκότωνε τους Ναζί κατακτητές και να σκαρφιζόταν ιστορίες, πως τους έφαγε κάποιος Ιταλός, για να γλιτώσουν οι άμαχοι τα αντίποινα. Που έβλεπε τους ντόπιους φασίστες να στήνουν μπλόκα και να εντείνουν την καταστολή και το λουτρό αίματος το 44′, όταν είχε χαθεί το παιχνίδι για τους κατακτητές, αλλά παιζόταν το μέλλον κι η διάδοχη κατάσταση, με τους δωσίλογους να ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα.
Ένα κίνημα που εξαπλωνόταν παντού κι είχε μαζικές δυνάμεις ακόμα και μες στην αστυνομία. Με τους αγωνιστές του να έχουν ακόμα ενθύμια με ραγισμένα τζάμια από τον καιρό των Δεκεμβριανών. Να πέφτουν με ζήλο να σταματήσουν τα τανκ με όπλο το τακούνι ενός παπουτσιού… Να αψηφούν το θάνατο και να τον εξευτελίζουν, κερδίζοντας μια θέση στην αθανασία -κι ας έχασαν τελικά τη μάχη τους. Και να ταπεινώνουν τους κατακτητές με το ηθικό μεγαλείο του αγώνα τους.
Θανάτω θάνατον πατήσαντες. Κι ας μην έγινε ποτέ το θέλημά τους επί γης. Κι ας μη στέφθηκε με επιτυχία η έφοδος στους ουρανούς. Η νικηφόρος επανάσταση που χάθηκε…
Αυτοί ήταν οι Παρτιζάνοι των Αθηνών…
Που ξεκίνησαν με μια χούφτα όπλα και τα πολλαπλασίασαν με χίλια βάσανα και ταλαιπωρίες, σαν σε βιβλικό θαύμα. Που θεωρούσαν λογικό κι επόμενο να δικαιωθεί ο αγώνας τους, να τιμωρηθούν οι δωσίλογοι, κι είδαν να έρχονται τα πάνω-κάτω. Που ήξεραν πως για αυτό ακριβώς το λόγο ήταν απίθανο να μη γίνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αργά ή γρήγορα, τα Δεκεμβριανά και ο Εμφύλιος.
Που δε λύγισαν την κρίσιμη στιγμή. Που αργότερα είχαν διαφορετικές πολιτικές πορείες, αλλά δίνουν πολύτιμες μαρτυρίες για το Έπος της Αντίστασης, που τους ανύψωσε στο μπόι του ανθρώπου και των ονείρων μας -κι ας μην έγιναν τελικά πράξη. Μιλούν για τον αγώνα, που έβγαλε από όλους τα καλύτερά τους στοιχεία, για τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής τους και της ιστορίας αυτού του τόπου.
Που είναι ακόμα φάρος φωτεινός με το παράδειγμά τους, τρία γράμματα μόνο φωτίζουν… Που είναι φωτιά που λάμπει μες στη γη τη ρημαγμένη, όπως λέει ένας στίχος που τραγουδούσαν. Που δεν παραδέχτηκαν την ήττα. Δεν ηττήθηκαν ποτέ ηθικά από τους αντιπάλους τους, και στο πεδίο του πολέμου λύγισαν μόνο λόγω της ξένης επέμβασης. Που είδαν την ηγεσία του κινήματος να κάνει πολιτικά λάθη την πιο κρίσιμη ώρα, χωρίς αυτό να μειώνει στο παραμικρό το δικό τους έπος, τη δράση τους, την αυτοθυσία τους. Όλα μαζί στέκουν ως πηγή έμπνευσης κι άντλησης διδαγμάτων -ακόμα κι από αυτά τα λάθη…
Όλα αυτά είναι που χώρεσαν μέσα από μαρτυρίες, αρχειακό υλικό, πλάνα, φωτογραφίες και ντοκουμέντα σε μια μεστή ταινία, που πρέπει να την δούνε όλοι. Να μάθουν, να συγκινηθούν, να την πιάσουν με το μυαλό και το συναίσθημα. Και να την εκτιμήσουν διπλά, γιατί είναι μια ταινία -όπως όλες οι δουλειές αυτής της ομάδας- που ζει μαζί με το κίνημα, προβάλλεται δωρεάν στους μαζικούς φορείς που την ζητάνε, ανοίγει συζητήσεις, δίνει τροφή για προβληματισμό. Δεν είναι μια απλή παρένθεση στη ζωή του θεατή, που θα κλείσει μόλις ανοίξουν τα φώτα, αλλά διαφωτίζει η ίδια, όπως κι αυτή η δρακογενιά με το παράδειγμά της.
Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν…

Το διάγγελμα Μακρόν και ο αποχαρακτηρισμός των “παροχών” του…

Κατιούσα

Ο Μακρόν, έδωσε ένα ακόμα ρεσιτάλ πολιτικαντισμού και υποκρισίας κατά την διάρκεια του διαγγέλματός του προς το γαλλικό λαό.
Κάθε απλός άνθρωπος της καθημερινότητας που είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το διάγγελμα του Μακρόν, μπορούσε να κάνει κάποιο σχόλιο για το υποκριτικό στήσιμο του,και την προσπάθειά του να δείξει την ανάλογη συγκίνηση, κάνοντας έκκληση στην εθνική ομόνοια, μετά και τα εκτεταμένα επεισόδια στις περασμένες διαδηλώσεις των κίτρινων γιλεκων, επιχειρώντας να δικαιολογήσει την απόφασή του για το μέγεθος της καταστολής και βίας που εφάρμοσαν οι γαλλικές αρχές και να υποστηρίξει ότι ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν για την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Ο Μακρόν αναλώθηκε επί αρκετά λεπτά στο διάγγελμά του σε ένα ευχολόγιο για να πείσει τον γαλλικό λαό που συμμετέχει στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων ότι τους έχει ακούσει και ότι τους συμμερίζεται. Για το Μακρόν προβάλλει ως επιτακτική η ανάγκη του κατευνασμού της λαϊκής αγανάκτησης για την πορεία των μεταρρυθμιστικών του μέτρων, μιας και η επίλυση βασικών ζητημάτων πάνω στην ανακατανομή του πλούτου που παράγεται στη χώρα, που ειναι «οπισθοβαρής» για τα λαϊκά κυρίως νοικοκυριά, απαιτεί συγκεκριμένους χειρισμούς, που ασφαλώς θα αφαιρέσουν ακόμα περισσότερα χρήματα από την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και θα βάλουν χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. Δεν ειναι τυχαίο ότι το ποσοστό των πλουσίων και στη Γαλλία αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης. Επιπλέον, οι 50 πλουσιότεροι Γάλλοι έχουν αυξήσει τις περιουσίες τους 7 φορές τα τελευταία 20 χρόνια.
Το μήνυμα του προέδρου της γαλλικής δημοκρατίας και αρχηγού του κράτους εμπεριείχε:
· Μια ομιλία “στο έθνος”, διαρκειας δεκατριών λεπτών από το παλάτι του Ελυζέ. Μια πολυαναμενόμενη ομιλία, ενώ η κρίση των “κίτρινων γιλέκων” επιδεινωνόταν από εβδομάδα σε εβδομάδα. Απαιτήθηκαν ισχυρά και συγκεκριμένα μέτρα από όλους τους παράγοντες και τους παρατηρητές αυτού του κινήματος κοινωνικού θυμού.
 Καταδίκη της βίας
Ο Μακρόν ξεκίνησε λέγοντας πως θέλει να «συναντήσει όλη τη χώρα και ένα καλύτερο μέλλον». Χρησιμοποιούσε έναν ήρεμο τόνο, με σταθερότητα στις λέξεις του για να καταδικάσει τα «βίαια γεγονότα» των πυρπολισμών και των βανδαλισμών, λέγοντας ότι είναι «βαθιά ταραγμένο το έθνος» και οτι «δε θα λάβουν καμία επιείκεια οι ταραξίες».
Επίσης καταδίκασε τους “πολιτικούς ηγέτες που είχαν αποκλειστικό σκοπό” να αποδυναμώσουν τη Δημοκρατία κατά τα λεγόμενά του. «Όταν η βία γίνεται ανέλεγκτη, η ελευθερία σταματά», «Δεν ξεχνώ ότι υπάρχει θυμός, αγανάκτηση. Δεν θέλω να το μειώσω μπροστά στις απαράδεκτες συμπεριφορές που μόλις ανέφερα». Ξέχασε όμως να καταδικάσει την βία των μαντρόσκυλών του.
Η σχετική mea culpa
“Αυτόν το θυμό, τον αισθάνομαι με πολλούς τρόπους, μπορεί να είναι η ευκαιρία μας”…. “Η δυστυχία τους δεν ξεκίνησε χθες”, αλλά “καταλήξαμε χαλαρά με το να συνηθίζουμε σε αυτό και βασικά όλα πήγαν σαν να ξεχάστηκαν, να διαγράφηκαν”. “Είναι 40 χρόνια δυστυχίας…”, είπε, καταλογίζοντας μερικές από τις ευθύνες στους προκατόχους του. “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε σε ένα ενάμιση χρόνο σε όλα τα θέματα”.
“Παίρνω το μερίδιό της ευθύνης μου. Ξέρω ότι έκανα ζημιά σε μερικούς από σας με τα λόγια μου “,” Μπορεί να σας έδωσα την αίσθηση ότι δεν ανησυχούσα, ότι είχα άλλες προτεραιότητες ” “Η νομιμοποίησή μου, αντλείται μόνο από εσάς, από κανέναν άλλο. ”
·Ανακοινώσεις “κοινωνικών” μέτρων
Ο Μακρόν υπογράμμισε «την κατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής έκτακτης ανάγκης», υποστήριξε πως θέλει να «παρέμβει γρήγορα». “Ζητώ από την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο να κάνουν ό, τι είναι απαραίτητο για να μπορέσουμε να νιώσουμε καλύτερα το έργο τους στις αρχές του επόμενου έτους”.
Συγκεκριμένα, ανέφερε 1) αύξηση του κατώτατου μισθού 100 ευρώ το μήνα: «οι μισθοί των εργαζομένων με βασικό μισθό θα έχουν μια αύξηση των μισθών περί τα 100 ευρώ το μήνα από το 2019 χωρίς κόστος ούτε ένα ευρώ παραπάνω για τον εργοδότη», χωρίς να αναφέρει σαφώς αν θα είναι καθαρό ή μικτό ποσό.
Πρότεινε επίσης ένα μέτρο που είχε εφαρμοστεί από το Νικολά Σαρκοζί και καταργήθηκε από τον Φρανσουά Ολάντ: «οι υπερωρίες θα καταβάλλονται χωρίς φόρους ή χρεώσεις για τους εργαζόμενους από το 2019 και χωρίς να κοστίσει τίποτα για την εταιρεία”.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γαλλίας ζήτησε επίσης “από όλους τους εργοδότες που μπορούν” να πληρώσουν “επίδομα τέλους του έτους στους υπαλλήλους τους”, το οποίο επίσης θα είναι χωρίς φόρο ή έξτρα επιβάρυνση.
“Για εκείνους που λαμβάνουν λιγότερα από 2000 ευρώ το μήνα”, ο Μακρόν αναγγέλλει την ακύρωση της αύξησης της CSG που αποφασίστηκε φέτος (γενική κοινωνική εισφορά, που την πληρώνουν ολοι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι για την στήριξη του κοινωνικού κρατους). Επί του παρόντος, απαλλάσσονται μόνο οι συνταξιούχοι που κερδίζουν λιγότερα από  1.200 ευρώ.
Όσον αφορά τη φορολογία, αρνείται οποιαδήποτε αποκατάσταση του φόρου περιουσίας (ISF) που πλήρωναν οι πλούσιοι και καταργήθηκε από την πρώτη μερα της προεδρίας του, αίτημα που πολλά “κίτρινα γιλέκα” έθεσαν και δεν εισακούστηκαν. “Ακούω ότι η κυβέρνηση ακολουθεί τις βαθιές φιλοδοξίες μετασχηματισμού της χώρας”. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν δεν χρησιμοποιεί τους όρους που χρησιμοποιεί τακτικά, παραμένει στην ίδια στάση. «Χρειαζόμαστε τις μεγάλες μας εταιρείες, τους πλουσιότερους πολίτες μας, για να μην αποδυναμωθούμε και να βοηθήσουμε το έθνος μας να πετύχει. Θα τους συγκεντρώσω και θα παρω αποφάσεις προς αυτή την κατεύθυνση από αυτή την εβδομάδα», είπε.
Ωστόσο, για τον Μακρόν, η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο θα πρέπει να “προχωρήσουν περισσότερο για να θέσουν τέρμα σε αδικαιολόγητα πλεονεκτήματα και φοροδιαφυγή”. “Ο ηγέτης μιας γαλλικής εταιρείας πρέπει να πληρώσει τους φόρους στη Γαλλία και οι μεγάλες εταιρείες που έχουν κέρδη. πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους εδώ! Είναι απλή δικαιοσύνη”. Γνωρίζουμε ήδη το γεγονός ότι, βάσει του πλαισίου του CICE που καταργείται απο 01/01/2019, μια εταιρία απαλλάσσεται από τις κοινωνικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων της, χαρίζοντας τους πολλά δις ευρώ.
Επίσης στο θέμα της φορολογίας των πλουσίων και ενώ ο Μακρόν δήλωνε αυτά που δήλωνε, την ίδια στιγμή στην γερουσία ψηφιζόταν νόμος για την κατάργηση των φορολογικών υποχρεώσεων των πλουσίων που θέλουν να μετακινήσουν τα κεφαλαία τους σε φορολογικούς παραδείσους. Δηλαδή νομιμοποιούσε σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό τη φοροδιαφυγή των πλουσίων. Το γνωστό exit tax όπως ονομάζεται, εδώ στην Γαλλία.
Πάμε να δούμε επίσης την απάτη στα υπόλοιπα μέτρα που έταξε.
Η αύξηση αυτή που ανακοινώθηκε από τον Μακρόν δεν θα επηρεάσει το ποσό του ίδιου του βασικού μισθού, αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτό θα γίνει μέσω του πριμ δραστηριότητας του ίδιου του εργαζομένου που είχε ήδη προβλεφθεί το επόμενο διαστημα.
Μακρόν: «Ο μισθός του εργαζόμενου στο Βασικό μισθό θα αυξηθεί κατά 100 ευρώ το μήνα από το 2019 χωρίς να κοστίσει ούτε ένα ευρώ στον εργοδότη. “Η αύξηση αυτή δεν θα επηρεάσει το ποσό του Smic (βασικός μισθός) από μόνο του, αλλά κυρίως μέσω της επιτάχυνσης της αύξησης της πριμοδότησης δραστηριότητας, η οποία αποτελεί συμπλήρωμα του μισθού μεταξύ 0,5% και 1,2%, βάσει του Smic”.
Το μπόνους δραστηριότητας αντικατέστησε τα ασφαλιστικά και επικουρικά επιδόματα που δίνονταν ανάλογα με το είδος του επαγγέλματος από το 2016. Είναι μια κοινωνική παροχή που προορίζεται να συμπληρώσει τα εισοδήματα των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων με μέσους και χαμηλούς μισθούς.
Είχε ήδη ανακοινωθεί ότι το μηνιαίο ποσό των 1.184,93 ευρώ του Smic καθαρά, θα αυξανόταν τον Ιανουάριο σε 1,8%, κι έτσι θα ανερχόταν σε 1.210 ευρώ.
Η πριμοδότηση δραστηριότητας θα αυξανόταν κατά 30 ευρώ τον Απρίλιο του 2019, στη συνέχεια θα αυξανόταν τα επόμενα έτη για να φτάσει έως τα 80 ευρώ για την επόμενη πενταετία. Αντ’ αυτού, θα γίνει άμεση εφαρμογή.
Τι αλλάζει για τους υπαλλήλους;
Η αύξηση του ποσού της πριμοδότησης Smic ή της δραστηριότητας δεν είναι το ίδιο μ’ αυτό που ίσχυε ως το 2016. Στην πραγματικότητα, το επίδομα δραστηριότητας δεν υπόκειται σε εισφορές κοινωνικής ασφάλισης. Το ποσό της πριμοδότησης δε θα ληφθεί υπόψη όταν ο εργαζόμενος συνταξιοδοτηθεί για να υπολογίσει το ύψος της σύνταξής του.
Μια άλλη λεπτομέρεια: όλο το εισόδημα των νοικοκυριών λαμβάνεται υπόψη για την πληρωμή της πριμοδότησης. Ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου, τα ανώτατα όρια πόρων καθορίζονται σε περίπου: 1.500 ευρώ καθαρά για ένα άτομο. 2.200 ευρώ για ένα ζευγάρι χωρίς παιδιά όπου μόνο ένα μέλος εργάζεται, καθώς και για έναν μόνο γονέα με ένα παιδί · 2.900 ευρώ για ενα ζευγάρι με δύο παιδιά των οποίων τα δύο μέλη εργάζονται. Αν το ζεύγος έχει μεγαλύτερα εισοδήματα, δεν θα μπορέσουν να επωφεληθούν από το μπόνους δραστηριότητας.
Για το μέτρο του μπόνους στο τέλος του χρόνου, δε χρειάζεται να πούμε και παρα πολλά. Εναποτίθεται στην “καλή” θέληση των αφεντικών που απολαμβάνουν όλη την υπόλοιπη χρόνια την υπεραξία της εργασίας μας.
Όσο και για την εισφορά CSG, έτσι κι αλλιώς οι καπιταλιστές μαζί με τους αστούς πολιτικούς, έχουν βάλει χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων και των συνταξιούχων και μ’ αυτήν την εισφορά είτε αυξηθεί, είτε μειωθεί, απλά και μονο ξανακλεβουν τον πλούτο που παράγουμε, περνώντας επιπλέον την δημόσια υγεία και την ασφάλεια στα χέρια ιδιωτικών εταιριών.
Με όλη αυτή την λιτότητα στην πλάτη των Γάλλων και ξένων εργαζομένων, ο Μακρόν νόμιζε πως θα ξεμπέρδευε γρήγορα με τις φρούδες παροχές του… Οι απαντήσεις όμως θα δοθούν το επόμενο διάστημα γρήγορα… Με απεργίες και διαδηλώσεις στους δρόμους… Όπως πρεπει ένας λαός να βρίσκει τον ρόλο του σιγά- σιγά απέναντι στους εκμεταλλευτές του!
Δεν άργησαν και πάλι όμως να βγάλουν ό,τι πιο αντιδραστικό εργαλείο έχουν στην φαρέτρα τους, μετά και τα γεγονότα στο Στρασβουργο. Ο γαλλικός λαός και οι ξένοι εργαζόμενοι δεν θα φοβηθούν την καταστολή και θα δώσουν το “παρών”. Ας ελπίσουμε ότι θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους και σύντομα θα καταλήξουμε πραγματικά σε καθαρες ταξικές διεκδικήσεις.

Πωλ Ελυάρ – Από το Παρίσι στο Γράμμο

Κατιούσα

«Άσκοπα ζείτε εσείς χωρίς να δείτε πως οι άνθρωποι

έχουν ανάγκη την ενότητα να ελπίζουν ν’ αγωνίζονται

Να μάθουνε τον κόσμο και να τον αλλάξουν»

[Η Ποίηση πρέπει να έχει στόχο την πραχτική αλήθεια]

Ο Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα: Eugène Émile Paul Grindel, 14 Δεκεμβρίου 1895 – 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος συγγραφέας και ποιητής ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού.Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ποιητές.

Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό.

Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή Το Χρέος και η Ανησυχία και αργότερα με τα Ποιήματα για την Ειρήνη (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πολάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Απέκτησε επίσης μία στενή φιλία με τον Μαξ Ερνστ. Το 1932 χώρισε με τη γυναίκα του “Γκαλά” αλλά η σχέση τους εξακολούθησε επί χρόνια, ακόμη και μετά το γάμο του Ελυάρ το 1934 με την ” Νυς”. Ο Πωλ Ελυάρ αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938.

Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Οι κομμουνιστικές πεποιθήσεις του Ελυάρ τον ώθησαν στο σημείο να επισκεφτεί το Γράμμο κατά τη διάρκεια του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου και να γράφει ποιήματα υπέρ των ανταρτών, με σκοπό να αναπτερώσει το ηθικό τους.

Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 57 ετών.

Ο Ελυάρ ως μαχητικός διανοούμενος και κομμουνιστής βρισκόταν πάντα στο μετεριζι των αναγκών της εποχής. Δεν φοβήθηκε ποτέ να εκφράσει τις αποψεις του, ακόμα και σε δύσκολες περιόδους. Είχε υποστηρίξει την Μαροκινή Επανάσταση (ενάντια στους Ισπανούς ως κατακτητές) το 1925 και αργότερα κράτησε μία μαχητική θέση απέναντι στον φρανκισμό. Εκείνη την περίοδο ο επιστήθιος φίλος του είναι ο Πάμπλο Πικάσο. Ο ποιητής γράφει το ποίημα «Νίκη για τη Γκερνίκα» και ο ζωγράφος ζωγραφίζει τον γνωστό πίνακα.

Η σχέση του με την Ελλάδα «κρατά» από το 1944, που συνεπαρμένος από τον αγώνα του λαού της Αθήνας, του αφιερώνει το ποίημα «Η Μάχη της Αθήνας», «…Λαέ βασιλιά, λαέ απελπισμένε,/ δεν έχεις πια να χάσεις/ παρά τη λευτεριά σου…». Το ποίημα γίνεται γνωστό το 1946, όταν ο Ελυάρ, προσκαλεσμένος του ΕΑΜ, συμμετέχει σε εκδηλώσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

«Ελλάδα, ρόδο του λόγου μου»

Η γαλλική αντιπροσωπεία έφτασε στην Ελλάδα, μέσω Αλβανίας. Επισκέφθηκε το Βίτσι, τα χωριά της Ελεύθερης Ελλάδας, τα νοσοκομεία, συνάντησε από κοντά τις μαυροφορομένες γυναίκες, που όπως σημείωνε ο Ελυάρ, «πάντα θ’ ακούσεις την ίδια τραγική απάντηση. “Χωροφύλακες σκότωσαν τους δικούς μου, έδειραν, βίασαν γυναίκες, έκαψαν το χωριό, ο γιος μου σκοτώθηκε…”».

Στη συνέχεια, η γαλλική αντιπροσωπεία, συνοδευόμενη από τον Πέτρο Κόκκαλη, έφτασε στο Γράμμο, όπου παρέμεινε περίπου μια βδομάδα.

Ο Ελυάρ δε στεκόταν λεπτό. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όπου με τηλεβόα απευθύνθηκε στους στρατιώτες του κυβερνητικού στρατού. Περιηγήθηκε και παρευρέθηκε σε μικρές και μεγάλες μονάδες του ΔΣΕ, στην έδρα του Γενικού Αρχηγείου, σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για τους μαχητές και τους κατοίκους των χωριών. Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές η παρασημοφόρησή του από την ΙΧη Μεραρχία. Να πώς το περιγράφει η εφημερίδα «Προς τη Νίκη» (13/6/1949), με τίτλο, «Η γαλλική αντιπροσωπεία με τους αητούς του Γράμμου»: «(…) Τίποτα δε σαλεύει. Ο στρατηγός προχωράει στον Ελυάρ. Χαιρετά και καρφιτσώνει το παράσημο “Λιτόχωρο” και αργά, καθαρά χτυπητά σα να θέλει να φτάσουν τα λόγια ως τα κατάβαθα της ψυχής, να πετάξουν ως τις άκρες της Γης, λέει: “Η λεύτερη Ελλάδα μέσω της ΙΧης Μεραρχίας σας προσφέρει το παράσημο “Λιτόχωρο” παρμένο απ’ το νωπό τάφο του ήρωα νεκρού μας ταγματάρχη Ανδρεάδη (ήταν από τους πρωτεργάτες της μάχης του Λιτοχώρου) (…)

Υστερα μας μιλάει ο Ελυάρ: Σύντροφοι, σας ευχαριστώ για το μετάλλιο. Νιώθω πως δεν αξίζω. Μα το δέχομαι γιατί θα το φορώ στ’ όνομα όλων των Γάλλων που παλεύουν και πάλεψαν όπως εσείς. Σας δίνω όρκο πως το μήνυμα του νεκρού συντρόφου σας Ανδρεάδη θα γίνει γνωστό σ’ όλο τον κόσμο (…). Η νίκη που κερδίζεται μ’ αίμα και δάκρυα θα δώσει πιο όμορφη ζωή σε όλους τους λαούς. Γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο στρατόπεδα, όπως και στη χώρα σας. Κείνο που πολεμάει για τη ζωή και κείνο που πολεμάει για θησαυρούς».

Εικόνες συνταρακτικές, που αποτύπωνε με την ψυχή του και την πένα του, σε μια σειρά ποιημάτων, με γενικό τίτλο «Ελλάδα, ρόδο του λόγου μου».

Εξι από αυτά τα ποιήματα, αμέσως μετά την επιστροφή του Ελυάρ από το Γράμμο, κυκλοφόρησαν το 1949 στο Παρίσι, σε ένα λεύκωμα, με τίτλο «Grece, ma rose de raison», εικονογραφημένο με έξι χαρακτικά της Ζιζής Μακρή, το οποίο τύπωσε στο χέρι, σε 50 αντίτυπα, ο σύντροφός της και γλύπτης Μέμος Μακρής και τα οποία διακινήθηκαν χέρι – χέρι, για την ενημέρωση των προοδευτικών Γάλλων διανοουμένων για τον αγώνα του ΔΣΕ.

Στις ελληνίδες αδελφές μου (Γράμμος, Ιούνης ’49)

Αδελφές μου της ελπίδας, ω, γυναίκες γενναίες,

Έχετε κλείσει συμφωνία ενάντια στο θάνατο

Ω, αθάνατες αγαπημένες μου,

Παίζετε τη ζωή σας

Για να θριαμβεύσει η ζωή

Είναι κοντά η μέρα, ω, αδελφές μου του μεγαλείου,

Που θα κοροϊδεύουμε τις λέξεις πόλεμος και μιζέρια

Γιατί θα έχετε νικήσει

 Προσεύχονται οι χήρες και οι μανάδες

….Με τα όπλα και με το αίμα

λυτρώστε μας από το φασισμό

Νανουρίζαμε ολάκερο το φως

και τα στήθη μας φούσκωναν γάλα

Αφήστε μας να πάρουμε τουφέκι

να βάλουμε σημάδι τους φασίστες…

[Συλλογή: «Ελλάδα, τριαντάφυλλο του λογισμού μου»]

Έκκληση του Πωλ Ελυάρ στους στρατιώτες του Εθνικού Στρατού στο μέτωπο του Γράμμου (Ιούνης 1949)

Γιοι της Ελλάδας,

«Απευθύνομαι σ’ εσάς τους αγρότες, τους εργάτες, τους διανοούμενους που υπηρετείτε αναγκαστικά στο στρατό μιας κυβέρνησης που δεν σας εκπροσωπεί. Και πρώτα απ’ όλα θέλω να σας διαβεβαιώσω πως ήρθα για να διαπιστώσω με τα ίδια μου τα μάτια την εδώ κατάσταση και πως μοναδικός λόγος που με παρότρυνε σ’ αυτό είναι το ζωηρό ενδιαφέρον μου για την αλήθεια αλλά και το πάθος μου για την ειρήνη. Ένας εμφύλιος πόλεμος όπως ο δικός σας είναι ο πιο φοβερός απ’ τους πολέμους και οι μόνοι που ωφελούνται είναι εκείνοι που σας οδήγησαν σ’ αυτόν.

Αυτό που είδα στην ελεύθερη Ελλάδα είναι ο ακατανίκητος Λαϊκός Στρατός του οποίου η αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία ενώνει αδελφικά τους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του. Κανένας ξένος δεν υπάρχει στις γραμμές τους, εφόσον το όραμά τους είναι η ανεξαρτησία και το μεγαλείο, σε ευτυχία και ειρήνη, της χώρας τους. Είδα την αθώα καρδιά τους, τα τίμια μάτια τους και κάτω απ’ τον γαλάζιο ουρανό τους να χορεύουν και να τραγουδάνε σαν παιδιά. Είδα όμως και το μέτωπό τους να σκοτεινιάζει με τη σκέψη ότι έχουν απέναντί τους τους αντιπάλους στη μάχη τα αδέλφια, τους γονείς και τους πατεράδες τους. Όμως πολλές περιοχές πρέπει ακόμα να ελευθερωθούν, πολλά ερείπια να ανορθωθούν, πολλή χέρσα γη να καλλιεργηθεί και κυρίως να επιτευχθεί η απελευθέρωση απ’ τα μαρτύρια.

Σας ικετεύω όλους εσάς που βρίσκεστε απ’ τη μεριά των δεσμοφυλάκων και των δήμιων να αναλογιστείτε τους αθώους που κάθε μέρα πληρώνουν το δικό σας μέλλον με το αίμα τους. Σας ικετεύω να αναλογιστείτε τη φρίκη της Μακρονήσου και των φυλακών της χώρας σας, όπου χιλιάδες πατριώτες, βέβαιοι για τη νίκη τους, περιμένουν κάθε μέρα τα βασανιστήρια και το θάνατο.

Όπου κι’ αν πήγα είδα παντού εδώ στο μέτωπο, στην πρώτη γραμμή ή στα μετόπισθεν, τους αιχμαλώτους συναδέλφους σας να απολαμβάνουν τον πιο μεγάλο σεβασμό και την ανθρωπιά και να διατρέφονται ακριβώς όπως και οι αντάρτες, είδα να περιποιούνται τους τραυματίες σας με την ίδια φροντίδα όπως και εκείνους του Δημοκρατικού Στρατού. Αυτοί οι αιχμάλωτοι, που κάθε μέρα γίνονται περισσότεροι, είναι ελεύθεροι να επιστρέψουν στα σπίτια τους ή να ενταχθούν στο Δημοκρατικό Στρατό. Οι πιο πολλοί διαλέγουν τη δεύτερη λύση.

Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία που ένα στρατός αισθάνεται τόσο δυνατός, τόσο βέβαιος για τη νίκη ώστε να είναι σε θέση να δείχνει τέτοια εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Είναι επίσης που ένας στρατός δείχνει τόσο πρόθυμος να προσφέρει την ειρήνη, όσο περισσότερο αυξάνουν οι δυνάμεις του. Η μόνη νίκη που εύχεται αυτός ο στρατός είναι η καθολική ενότητα του λαού και το τέλος των δεινών του πολέμου που έχουν επιβάλλει οι αγγλοσάξονες ιμπεριαλιστές.

Σ’ ολόκληρο τον κόσμο οι απλοί άνθρωποι αγωνίζονται για την ειρήνη. Ο γενναίος ελληνικός λαός, γεμάτος δόξα βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτού του αγώνα.»

Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος

Κατιούσα

Η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη και όχι μόνο, είναι πλέον γεγονός και όχι ενδεχόμενο. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για την «ποιοτική» ανάπτυξη των φασιστικού τύπου αντιλήψεων, σε πολιτικό ρεύμα που, αλλού κατακτά κι αλλού διεκδικεί την εξουσία. Απέναντι σ’αυτή τη σκοτεινή διαδικασία, βλέπουμε να αναπτύσσεται μια αντιφασιστική δράση που, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν φαίνεται να έχει τα ικανά για την αποτροπή του φαινομένου αποτελέσματα. Αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει ο αντιφασιστικός αγώνας, αντίθετα, πρέπει να ενταθεί και να εξοπλιστεί με τη γνώση που ιστορικά έχει κατακτηθεί, ώστε να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Η ίδια η πολιτική συμπεριφορά του σύγχρονου φασισμού, μας βοηθά να παρατηρήσουμε τη μεθοδολογία του: 1-Κανένα από τα υπάρχοντα φασιστικά κόμματα, δεν χρησιμοποιεί ανοιχτά το όνομα του Φασισμού, ή του Ναζισμού. 2-Κανένα κόμμα δεν στοχεύει σε μια πραξικοπηματικού τύπου δικτατορία. 3-Όλα στοχεύουν στην κατάκτηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. 4-Είναι κόμματα μη «αριστοκρατικά». Λειτουργούν σε λαϊκή βάση, σύμφωνα με τα πρότυπα των κομμάτων του Μουσολίνι και (περισσότερο) του Χίτλερ. Στόχος τους είναι η λαϊκή συνενοχή σ’ ένα έγκλημα εκ προμελέτης.

Στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι ο φασισμός σημειώνει μια υπολογίσιμη και σταθερή παρουσία, δεν έχει (ακόμα τουλάχιστον) την θεαματικά οδυνηρή άνοδο των ευρωπαϊκών φασιστικών κομμάτων. Ο ελληνικός λαός έχει υποστεί πολλές δικτατορίες κι έχει κατακτηθεί από Ναζί και Φασίστες, πληρώνοντας ακριβό τίμημα σε διωγμούς, βάσανα και αίμα. Αυτό όμως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί δικλείδα ασφαλείας και αφορμή εφησυχασμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή πως η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έχει συνηθίσει τη συνενοχή, στηρίζοντας ιστορικά, όλες τις αστικές κυβερνήσεις που εγκλημάτησαν ασύστολα διώκοντας, φυλακίζοντας, εξορίζοντας και εκτελώντας. Μια συνενοχή που ονομάστηκε και επαινέθηκε ως εθνικοφροσύνη, δημοκρατία, ελληνικότητα, θρησκευτικότητα και πατριωτισμός. Από την γέννηση του ελληνικού κράτους ίσαμε σήμερα, οι μορφές της αστικής δημοκρατίας (Βασιλευόμενη-Κοινοβουλευτική), οι εκάστοτε δικτατορίες και η Εκκλησία, ακολουθούν και συνεχίζουνε αντάμα, να διδάσκουν επίσημα ψέματα, διαστρεβλώσεις, παραχαράξεις και πλαστογραφήσεις της ιστορίας, με σκοπό τη διαμόρφωση μιας «υπερήφανης» εθνικής συνείδησης, πιστής στο αλχημικό κατασκεύασμα που το ονόμασαν «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη». Η θρησκοληψία, ο αυτοκρατορικός μεγαλοϊδεατισμός και η προγονοληψία, είναι τα τρία σακιά απ’ όπου οι ιστορικοί Φρανκεστάιν επέλεξαν τα κομμάτια που θεώρησαν κατάλληλα, για τη συρραφή μιας παρελθοντικής εκδοχής που κρίθηκε ως ικανή ν’ αποτελέσει την επίσημη ιστορία μας. Αυτή η συγκεκριμένη εκδοχή και ο τρόπος που διδάσκεται, είναι μια Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση. Παιδεύει συγκεκριμένο ήθος, και ήθος σημαίνει πίστη σε συγκεκριμένες αρχές και αξίες. Το τρίπτυχο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, δεν είναι χουντικό εφεύρημα, αλλά η από καταβολής του νέου ελληνικού κράτους πάγια επιδίωξη των ξενόδουλων εξουσιών, για τη διαμόρφωση μιας συλλογικής λαϊκής συνείδησης πιστής σε μια διαστρεβλωμένη ιδέα περί της πατρίδας και βέβαια, πιστής σε μια θρησκεία-συνεξουσία. Το «ήθος» που παράγεται απ’ αυτές τις κατά τους πολλούς αθώες «ιστορικές» συνευρέσεις ή συμμαχίες, είναι ντροπιαστικό και εν τη γενέσει του φασίζον. Αν θεωρήσουμε λοιπόν τη διδασκόμενη «γνώση» ως δεδομένη, αν δεν αναζητήσουμε την αλήθεια των πραγμάτων από άλλες ευτυχώς άφθονες πηγές αλλά κι από την ίδια μας την πείρα ζωής, τότε, μπορεί να ξέρουμε τη διδασκόμενη ιστορία απ’ έξω και κατά λέξη, παραμένοντας ταυτόχρονα στη θλιβερή κατηγορία των ιστορικά αναλφάβητων. Ως ιστορικά αναλφάβητοι, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε πως ζούμε σε μια πατρίδα λεύτερη και εθνικά ανεξάρτητη και το κάνουμε, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε πολύ καλά πως είμαστε χώρα-προτεκτοράτο, όπου τίποτα δεν γίνεται χωρίς την άδεια των εκάστοτε ξένων αφεντικών μας.

Ως ιστορικά αναλφάβητοι αποδεχόμαστε με περισσή περηφάνια, τη ματωβαμένη ιστορία της βίαια εκχριστιανισμένης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (από τον Κωνσταντίνο τον «μέγα» και μετά), ως ελληνική ιστορία. Αποδεχόμαστε ως «ηθικά» παραδείγματα, όλα τα συφιλιδικά καθάρματα που για την εξουσία, σκότωσαν πατεράδες, μανάδες, γιούς και συζύγους, και για τη «δόξα του κυρίου», κατάσφαξαν εκατοντάδες χιλιάδες Εθνικούς (Έλληνες), ρίξανε τη σωρευμένη γνώση στις δαιμονικές πυρές και εφευρίσκοντας τον όρο Ελληνισμός (που εμείς ως ιστορικά αναλφάβητοι των μηρυκάζουμε υπερηφάνως), ως το σύνολο των πραγμάτων που πρέπει να εξαφανιστούν δια παντός από προσώπου γης, κάνανε τα μεγαλύτερα αίσχη, ως άξιοι συνεχιστές της βαρβαρικής ρωμαϊκής παντοκρατορίας. Αποδεχόμαστε ως «δικούς μας μεγάλους», διαπρεπείς φονιάδες όπως ο Κωνσταντίνος, ο Θεοδόσιος, ο Βασίλειος, ο Ιουστινιανός (βλέπε Ιουστινιάνειο Κώδικα) και βέβαια ο Παλαιολόγος, ο αυτοκράτορας χωρίς αυτοκρατορία. Από κει και πέρα, η ιστορία μας ξαναθυμάται πως βρισκόμαστε υπό κατοχή, προφανώς επειδή ο καινούριος καταχτητής ήτανε «άπιστος». Λόγω έλλειψης ξένης ιστορίας προς υιοθέτηση, περνούν στα γρήγορα τέσσερις αιώνες σκλαβιάς στους Τούρκους και στο Φαναριώτικο ιερατείο, και φτάνουν στο 1821, δίπλα μας δηλαδή, μα επιμένοντας στο ψέμα και στη διαστρέβλωση, μόνο και μόνο για να μας πείσουν πως αν δεν ήταν ο χριστιανισμός, επανάσταση δεν θα γινόταν. Από κει και πέρα ξεκινά ο μεγαλοϊδεατισμός, ο επιμελώς κατασκευασμένος «πόθος» των Ελλήνων να φτάσουνε ίσαμε την Κόκκινη Μηλιά, να ξεμαρμαρώσουνε το βασιλιά. Τον μεγαλοϊδεατισμό των ηγετίσκων υποτελών, τον πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, όπως ακριβά πλήρωσε και πληρώνει τις επεμβάσεις των «φίλων και συμμάχων» μας, όπως ακριβά πλήρωσε και πληρώνει την εξευτελιστική επιλογή του «ανήκωμεν εις την Δύσιν».

Αν σ’ όλα ετούτα προσθέσουμε και την ινδαλματικού τύπου διδασκαλία της αρχαίας ιστορίας, όπου οι μεγάλες προσωπικότητες-πρότυπα δεν είναι οι φιλόσοφοι, οι αρχιτέκτονες, οι συγγραφείς κι οι καλλιτέχνες, αλλά οι βασιλιάδες κι οι στρατηγοί, από τον Αγαμέμνονα ίσαμε τον Αλέξανδρο, συμπληρώνεται το παζλ των συνειδησιακών χαρακτηριστικών που, κατά την από καταβολής ελληνικού κράτους αστική ξενόδουλη εξουσία, πρέπει να διαθέτει ο κάθε εθνικά υπερήφανος Έλληνας. Για να μπορεί όμως ο λαός να διατηρείται στην κατάψυξη της ιστορίας ως τέτοιος, κρίθηκε πως είναι απαραίτητο να υποστεί ακόμα μια ισχυρή δόση εθνοχριστιανισμού, μέσω μιας άλλης, μιας νέας και υπερφιλόδοξης διαστρέβλωσης και ψεύδους, που λέγεται αντικομμουνισμός. Η σωτηρία του σκληρά εκμεταλλευόμενου λαού τόσο πνευματικά όσο και υλικά, έπρεπε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο και μέσο, προς χάρη της μακροημέρευσης της εξουσίας των αφεντικών, ντόπιων και ξένων. Σ’ αυτή την αισχρή αυτοπροδοσία της εργατικής τάξης, καλέστηκε να συμμετάσχει ο κάθε Έλληνας που εμφορείται απ’ τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν. Ο κάθε ιστορικά αναλφάβητος, πίστεψε πως οι κομμουνιστές θέλουν να του πάρουν το σπίτι και να πηδήξουν τη γυναίκα του. Πόσο πιο επικίνδυνος κακομοίρης μπορεί να γίνει ένας κατά τα άλλα αφελής κι ευκολόπιστος άνθρωπος; Αν όλα τούτα τα δέσουμε μαζί, έχουμε το μπουκέτο των σάπιων λουλουδιών που ανελλιπώς και με αίσθηση ευθύνης, προσφέρει σ’ όλους εμάς τους παρακατιανούς, η κάθε εξουσία που εκλέγουμε για να μας σώσει.

Αυτό το δυσώδες μπουκέτο, εμπεριέχει και τα σαρκοφάγα λουλούδια του φασισμού, εν γνώσει της κρατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας. Σ’ αυτές τις δυο ζεστές αγκαλιές, συντηρούνται τ’ αυγά του φιδιού, για να εκκολαφθούν στο μιαρό περιβάλλον της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, της νομοτελειακής δηλαδή εκδήλωσης παροξυσμού της ανίατης ασθένειας του καπιταλιστικού συστήματος, που υπηρετεί πιστά η αστική δημοκρατία μας. Σ’ αυτές τις κρίσεις, οι πρώτοι που χτυπιούνται αλύπητα, είναι οι προλετάριοι, οι οποίοι, λόγω της συνειδησιακής φθοράς που έχουν υποστεί από την αστική εξουσία, αντιδρούν με τρόπο αντίστροφα ανάλογο της κατάστασής τους. Μια πλειοψηφική προς το παρόν μερίδα, προσκολλιέται ακόμα περισσότερο στο ένα ή στο άλλο κόμμα-αυτουργό της αθλιότητάς του, υπό την επίδραση του φόβου και της ανασφάλειας, που σαν ένα ιδιόμορφο σύνδρομο της Στοκχόλμης, ωθεί το θύμα να εξαρτιέται από το έλεος του θύτη, γκρινιάζοντας ταυτόχρονα και αγανακτώντας, χωρίς όμως καμία πρόθεση για ουσιαστική αντίσταση. Αυτή τη μερίδα, είναι περισσότερο από πιθανό να τη δούμε σε κάποιο απευκταίο μέλλον, να ανέχεται ή και να αποδέχεται μια ενδεχόμενη φιλοφασιστική ή φασιστική εξουσία. Μια μικρότερη μερίδα, πάλι προς το παρόν, πνιγμένη στα οικονομικά και πνευματικά της αδιέξοδα, εκφράζει την αγανάκτησή της τρώγοντας το φασιστικό δόλωμα των ελληνοχριστιανικών ιδεωδών, που θα αποκατασταθούν μέσω μιας μεγάλης Ελλάδας που θα χορτάσει τους πεινασμένους της, που θα τους δώσει την ευκαιρία να βγουν από την άθλια ανυπαρξία τους και να γίνουνε οι σημερνοί Αχχιλείς και Μεγαλέξανδροι, ή έστω οι πολυμήχανοι κατασκευαστές δούρειων ίππων, ώστε να αλώσουν και να κατασφάξουν τον κάθε μη καθαρόαιμο Έλληνα. Όπως και να’ χει, δεν είναι και λίγο πράγμα από τούβλο της γειτονιάς, να γίνεις ο δραγάτης της. Ποτέ δεν ήτανε λίγο πράμα. Γερμανοτσολιάδες, ταγματασφαλίτες, Χίτες, δωσίλογοι και ρουφιάνοι, ήτανε οι ίδιοι άθλιοι και αναλφάβητοι πρόγονοί τους.

Θα διαπράξουμε μέγα λάθος όμως, ίσως το διαπράττουμε ήδη, αν η αντιφασιστική πάλη που πρέπει να εξελιχθεί σε μάχη, επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στους φασίστες ή στο φασισμό. Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά η πλέον αισχρή και κτηνώδης έκφραση του κοινωνικού δαρβινισμού της αστικής τάξης. Μπορεί μια αστική εξουσία να αυτοονομάζεται αντιφασιστική, όμως διατηρεί ανέγγιχτους τους ιδεολογικούς και πνευματικούς θεσμούς που εμπεριέχουν τα συστατικά στοιχεία του φασισμού. Η αστική εξουσία είναι αντιφασιστική, όσο διακυβεύεται η εξουσία της από το ίδιο της το αποπαίδι. Ο δε καπιταλισμός, αδιαφορεί πλήρως για το ποιος μας κυβερνά, είτε φασίστας είτε αστός δημοκράτης, φτάνει να μην είναι κομμουνιστής. Όποιος θέλει πραγματικά να είναι αντιφασίστας, πρέπει οργανωμένα και με στρατηγική προοπτική, να επικεντρωθεί στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Μονάχα έτσι θα τσακιστεί κι η εξουσία του, είτε αστική είτε φασιστική. Μέσα στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας είναι αδύνατο να τσακιστεί ο φασισμός, γιατί, ιδεολογία και των δυο είναι η καπιταλιστική, που εφαρμόζεται κατά γράμμα, με διαφορετική κοινωνική μεθοδολογία. Αστική δημοκρατία και φασισμός, είναι οι δυο όψεις του καπιταλιστικού νομίσματος. Πρέπει να είναι κανείς απόλυτα τυφλωμένος για να μη το βλέπει. Κανένας φον Όπελ και το σινάφι του δεν ζημιώθηκαν από τον Χίτλερ. Κανένας Νιάρχος ή Ωνάσης και το σινάφι τους δεν ζημιώθηκαν από τη χούντα. Για όλους αυτούς, η αστική δημοκρατία κι ο φασισμός, αποτελούν εργαλεία του πλουτισμού τους. Οι προλετάριοι κι όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουνε πάντα τη νύφη, είτε με Παπανδρέου, είτε με Πάγκαλο και Παπάγο, είτε με Καραμανλή και Παπαδόπουλο.

Όσο θα επιμένουμε να είμαστε όπως μας θέλουν οι ξένοι και ντόπιοι κατακτητές μας, ο φασισμός θα σέρνεται στο σκοτάδι της εθελούσιας νύχτας μας και θα δαγκώνει τις γυμνές μας πατούσες, δίχως ποτέ ν’ αναρωτηθούμε ποιος μας έκλεψε τα παπούτσια.

Στέφανος Ψαραδάκος.

Psaradakos@gmail.com

Η πορεία προς τον πάτο ξεκίνησε

Ο προεκλογικός κατήφορος ξεκίνησε κι επισήμως με τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη και του Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο της ΝΔ.
   Όλα προϊδεάζουν ότι ο βούρκος στον οποίο θα επιχειρήσουν μέσω της πόλωσης να ρίξουν τον τόπο δεν θα έχει προηγούμενο.
   Οι εταίροι του νεοδικομματισμού, που χέρι – χέρι ψηφίζουν μνημόνια, που χέρι – χέρι υπηρετούν εφοπλιστές, βιομηχάνους, τραπεζίτες, τρόικα, ΝΑΤΟ και Αμερικάνους, συναγωνίζονται σε ψεύτικα λόγια και σε προσβολές κατά της νοημοσύνης του λαού.
   Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στην ακροδεξιά της Νέας Δημοκρατίας για να παραστήσει τη δήθεν «Αριστερά».
   Η δε ΝΔ ποντάρει στην κακοποίηση της έννοιας «Αριστερά» από τον ΣΥΡΙΖΑ για να παραστήσει τη δύναμη της «εθνικής ευθύνης».
  Η «δικαίωση» και των δύο περνάει μέσα από την σύγκριση του κακού με τον χειρότερο για να υποδυθούν και οι δύο τον «καλύτερο».
  Η αντίστροφη πορεία προς τις εκλογές ξεκίνησε χωρίς να αφήνει καμία αμφιβολία:
  Από τη μια η νεοσοσιαλδημοκρατία των μνημονίων, του ΝΑΤΟ, της διαχείρισης ενός συστήματος που γεννά και θρέφει τον φασισμό, που βαφτίζει δια των Πρεσπών «ανεξάρτητη διπλωματία»  τον αμερικανόφρονα «ρεαλισμό». Πρόκειται για μια αισχρή επανέκδοση του ΠΑΣΟΚ που φτάνει στο σημείο την ώρα που έχει ξεπουλήσει τα πάντα να πιάνει στο στόμα της το ΕΑΜ, τον Ρίτσο, τον Λαμπράκη, το Πολυτεχνείο…
  Από την άλλη η νεοδεξιά των ίδιων μνημονίων, του ίδιου ΝΑΤΟ, της ίδιας αμερικανοφροσύνης και της διαχείρισης του ίδιου συστήματος που γεννά και θρέφει τον φασισμό, που βαφτίζει δια των Πρεσπών «πατριωτισμό» την πατριδοκαπηλία. Πρόκειται για τον φορέα που στο εσωτερικό του βασιλεύουν οι εκπρόσωποι της εθνικοφροσύνης – σήμα κατατεθέν της αυθεντικής παράδοσης ενός κόμματος που θέλει να παριστάνει την κεντροδεξιά και την παράταξη …της δημοκρατίας.

  Απέναντι στα λόγια, στο θράσος, στο ψέμα και στην τεχνητή πόλωση μεταξύ των δύο «σωτήρων», ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να αντιτάξει εκείνη τη στάση που απορρέει από την οδυνηρή εμπειρία του για τα πεπραγμένα τους. 

Ουγγαρία: Εφημερίδα καλεί τον κόσμο να καταδώσει διαδηλωτές

 

Ακροδεξιά – φιλοκυβερνητική εφημερίδα δημοσιεύει τα πρόσωπα διαδηλωτών καλώντας τον κόσμο να ειδοποιήσει την αστυνομία αν τους γνωρίζει!

Την Τετάρτη πέρασε από το κοινοβούλιο της Ουγγαρίας νομοσχέδιο που επιτρέπει στους εργοδότες να απασχολoύν το προσωπικό τους έως και δύο ώρες παραπάνω την ημέρα.

Έτσι μετά την ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας που πριν λίγο καιρό νομοθέτησε το 12ωρο, μια ακόμα ακροδεξιά κυβέρνηση ήρθε να δώσει διαπιστευτήρια στα αφεντικά της υλοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά τους: Την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα.

Όμως στην Ουγγαρία του Όρμπαν τα πράγματα δεν μένουν απλά εκεί.

Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι συνολικά, σε επίπεδο έτους, οι ώρες υπερωρίας μπορούν να ανέλθουν στις 400 από 250 που προβλεπόταν έως και σήμερα.

Όπως ήταν λογικό ο αντεργατικός νόμος έβγαλε τους ούγγρους εργαζόμενους και τα συνδικάτα στους δρόμους.

Στις μεγάλες διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα – κυρίως στην Βουδαπέστη – έγιναν επεισόδια έξω από το κοινοβούλιο.

Αυτό στάθηκε αφορμή για την φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Ripost» να δημοσιεύσει – στο πρωτοσέλιδό της κιόλας – φωτογραφίες διαδηλωτών ζητώντας από τον κόσμο αν γνωρίζει οτιδήποτε για αυτούς να καλέσει την αστυνομία!

Μάλιστα για να χρυσώσει το χάπι δεν διστάζει να τους χαρακτηρίσει ως βάνδαλους!

 

Το πρωτοσέλιδο δημοσιεύτηκε σήμερα Παρασκευή και κάνει το γύρο του διαδικτύου όπου και σχολιάζεται ποικιλοτρόπως.

Οι φασίστες με το 12ωρο, από τη μια νομοθετούν την εργασιακή σκλαβιά και από την άλλη με την τρομοκρατία και τις απειλές συκοφαντούν και καταστέλλουν όσους αντιδρούν, χρησιμοποιώντας ως χαφιέδες τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά της εκφασισμένης κοινωνίας!

Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Της ΕΕ των «λαών», των «αξιών» και του «πολιτισμού»…

Υπενθυμίζουμε ότι πριν από λίγο καιρό – πάλι στην Ουγγαρία – η κυβέρνηση του Όρμπαν ψήφισε νόμο που επιτρέπει να επιβάλλονται ποινές φυλάκισης για όσους άστεγους κοιμούνται στο δρόμο και προβλέπει μέχρι και καταναγκαστική εργασία!

Τώρα που γύρισε ο τροχός ανάποδα και η ιστορία πήγε πολύ πίσω, βλέπουν κι οι πιο δύσπιστοι πως μετατρέπεται το καπιταλιστικό όνειρο σε εφιάλτη!

Απολαύστε τον…

Με πληροφορίες από το News247

Ροβεσπιέρος

Πολύτιμες ήδη οι πληροφορίες της «Ηρας» από τον Δία

Τις αλληλεπιδράσεις ζωνών και περιοχών της ατμόσφαιρας του Δία καταγράφει με λεπτομέρεια η «Ηρα». Εδώ, μια νότια τροπική διαταραχή «κλέβει» κλωστές πορτοκαλί αερίων καθώς περνάει κοντά από τη χαρακτηριστική για τον πλανήτη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα

Το 16ο κοντινό πέρασμά της πάνω από τον Δία θα πραγματοποιήσει στις 21 Δεκέμβρη η διαστημοσυσκευή «Ηρα» (Juno) της NASA, πετώντας με ταχύτητα 207.287 χλμ. την ώρα σε ύψος μόλις 5.053 χιλιομέτρων πάνω από τις κορυφές των νεφών του αεριώδους γίγαντα πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Με αυτό το πέρασμα θα έχει καλύψει το μισό της κύριας αποστολής της που ξεκίνησε το 2011 με την εκτόξευση από το ακρωτήριο Κανάβεραλ.
Η «Ηρα» έχει τεθεί σε εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Δία, που αφενός της επιτρέπει να διασχίζει και να μελετά το τεράστιο μαγνητικό πεδίο του και αφετέρου κάθε 53 γήινες μέρες τη φέρνει στο ένα άκρο της τροχιάς πολύ κοντά του. Σε αυτά τα κοντινά περάσματα τα ευαίσθητα όργανα του σκάφους ανιχνεύουν τι υπάρχει κάτω από την πυκνή νεφοκάλυψη, μελετούν το σέλας στους πόλους του πλανήτη, προσπαθούν να αποκαλύψουν στοιχεία για την εσωτερική δομή του, την ατμόσφαιρα και τη μαγνητόσφαιρά του. Ηδη οι λεπτομερείς πληροφορίες που έχει δώσει η «Ηρα» έχουν τροποποιήσει την εικόνα που είχαν οι επιστήμονες για το πώς λειτουργεί η ατμόφαιρά του, για τη συνθετότητα και ασυμμετρία του μαγνητικού του πεδίου.
Στο δεύτερο μισό της αποστολής, θα προσπαθήσουν να μάθουν περισσότερα για τους ανέμους σε διάφορες ζώνες του γίγαντα και να διερευνήσουν την κινητήρια δύναμη του μαγνητικού του πεδίου. Στην προσπάθειά τους αυτή βρίσκουν αξιοποιήσιμα ακόμη και όργανα του σκάφους που προορίζονταν για άλλο σκοπό. Η κάμερα της διαστημοσυσκευής, που κύριο στόχο είχε να αναδείξει την ομορφιά του πλανήτη, έδωσε την πρώτη φωτογραφία του δακτυλίου του Δία, που δεν είναι ορατός με τηλεσκόπιο, όπως συμβαίνει με τους δακτυλίους του Κρόνου. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν την κάμερα και για τη μελέτη της δομής της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας (τεράστια καταιγίδα διάρκειας πολλών δεκαετιών αν όχι αιώνων) και των αλληλεπιδράσεών της με τα γειτονικά ατμοσφαιρικά στρώματα.

Μια επιμήκη «καφέ μαούνα», όπως ονομάστηκε αυτός ο σχηματισμός, κατέγραψε η «Ηρα» στο 15ο κοντινό της πέρασμα. Οι φωτογραφίες έχουν υποστεί χρωματική επεξεργασία για να αναδεικνύονται καλύτερα οι λεπτομέρειες

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

ΚΕΡΚΥΡΑ-«Εορταστική» περίοδος

Μία ακόμα «εορταστική» περίοδος ξεκίνησε, η οποία σηματοδοτεί το νέο γύρο ξεζουμίσματος και έντασης της εκμετάλλευσης χιλιάδων εργαζόμενων και στο νησί μας! Αυτές τις ημέρες θα περισσέψουν οι εικόνες θαλπωρής, χαράς και ξέγνοιαστων οικογενειακών στιγμών, όπως προστάζει το marketing. Όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους!

Ήδη οι συνάδελφοι σε πολλούς εργασιακούς χώρους του εμπορίου, έχουν «ενημερωθεί» από τις εργοδοσίες τους, ότι για έναν σχεδόν μήνα θα δουλεύουν ασταμάτητα, καθώς προχωράει ο σχεδιασμός κατάργησης της αργίας της Κυριακής και συνολικότερα της περαιτέρω ελαστικοποίησης των ωραρίων λειτουργίας. Έτσι, όλοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ντόπιοι και ξένοι, έχουν ήδη δώσει εντολή για ξέφρενους «εορταστικούς» ρυθμούς δουλειάς και εξαντλητικά ωράρια, για υπερωρίες, που σε πολλές περιπτώσεις δεν θα πληρωθούν ποτέ «για το καλό της επιχείρησης», για κόψιμο ρεπό και αδειών κ.ά. γιατί όλα αυτά λέει είναι καλό και για τους εργαζόμενους, γιατί θα έχουν δουλειά...! Τα ίδια και σε άλλους χώρους όπως της εστίασης.

Ο νέος αυτός γύρος εκμετάλλευσης, έρχεται μετά από το «στύψιμο» της «μαύρης Παρασκευής (black Friday-στα νεοελληνικά)» αλλά και της ασταμάτητης δουλειάς της «τουριστικής» περιόδου με ωράρια μέχρι αργά τη νύχτα, επίσημα πλέον, με την «βούλα» της Περιφερειακής Αρχής ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ, ύστερα από σχετικό αίτημα των μεγαλοεπιχειρηματιών μέσω της Διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου Κέρκυρας. Πρόκειται δηλαδή για ένα ξέφρενο «πάρτι» εκμετάλλευσης των εργαζόμενων από τα μεγάλα αφεντικά, που με διάφορα προσχήματα και δικαιολογίες καλύπτει ουσιαστικά ολόκληρο το έτος, για να αυγατίζουν συνεχώς τα κέρδη τους, σε βάρος των δικαιωμάτων και τελικά της ίδιας της ζωής των εργαζομένων!

Επειδή όμως η δίψα της εργοδοσίας για ολοένα και περισσότερα κέρδη είναι ακόρεστη, τις «εορταστικές» αυτές ημέρες παρατηρείται και ένα ακόμα «φαινόμενο» εκμετάλλευσης. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες εργαζομένων στο Σωματείο μας, ότι τα αφεντικά τους, τούς ζητάνε πίσω τα χρήματα του δώρου των Χριστουγέννων, που είναι αναγκασμένα να καταθέτουν, στους τραπεζικούς λογαριασμούς των συναδέλφων.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Τα χρήματα του δώρου των Χριστουγέννων είναι δικά σας χρήματα. Τα έχετε βγάλει με τον ιδρώτα σας. Τα δικαιούστε, δεν σας τα χαρίζουν! Οι εργοδότες σας είναι υποχρεωμένοι να τα καταβάλουν και μάλιστα το αργότερο μέχρι στις 21 Δεκέμβρη. Σε διαφορετική περίπτωση διαπράττουν αδίκημα και διώκονται!

Προειδοποιούμε τους εργοδότες να μην τολμήσουν να ζητήσουν πίσω ούτε λεπτό του ευρώ από τα επιδόματα των εργαζομένων!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Μην «μασάτε» σε εκβιασμούς και απειλές. Το Σωματείο σας είναι εδώ! Καταγγείλτε αμέσως οτιδήποτε συμβαίνει στους εργασιακούς σας χώρους. Συσπειρωθείτε ακόμα περισσότεροι στο Σωματείο μας και παλέψτε μέσα από αυτό! Όλη αυτή η άθλια κατάσταση που βιώνουμε είναι η μεταμνημονιακή «κανονικότητα» της «ανάπτυξης» των μεγάλων αφεντικών! Βάζουμε λοιπόν πλώρη για την δική μας ΑΝΑΠΤΥΞΗ, για την κάλυψη των δικών μας σύγχρονων αναγκών!

ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ
ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com, Τηλ.: 6978404989