3 Δεκ 2019

Μιας που είσαι τυφλή, θα σου ψιθυρίσω δυο κουβέντες…

Ξέρεις καλή μου, νόμισα πως είσαι τυφλή για να μην μπορείς να διακρίνεις τον αγρότη από τον τσιφλικά, τον εργάτη από το βιομήχανο, τον πένητα από τον εχέτη. Μοναδικός σκοπός της ύπαρξής σου είναι να κρίνεις ποιος αδικεί και ποιος αδικείται, να έχεις για γνώμονα την ηθική και το δίκαιο που κρύβεις μέσα στο ίδιο το όνομά σου. Νόμισα πως κρατούσες τη ζυγαριά για να πρεσβεύεις την ισότητα και τη ρομφαία για να τιμωρείς τους ενόχους, εκείνους που διέπραξαν εγκλήματα εις βάρος των αθώων. Νόμισα πως ήσουν ανεξάρτητη και ανώτερη όλων των θνητών ασχέτως της κοινωνικής τους θέσης, της εξουσίας ή της περιουσίας τους.
Θυμάμαι τότε που σε πρωτοείδα να στέκεις αγέρωχη με τον πτυχωτό σου μανδύα και τα μαλλιά πιασμένα κοτσίδα, σε κοίταξα εμβρόντητος και ένιωσα να σε ερωτεύομαι. Ήσουν η πρώτη γυναίκα που μάγευε την καρδιά και το μυαλό μου. Ήμουν παιδί ακόμη και πίστευα σε παραμύθια. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως τα παραμύθια είναι καλοντυμένα ψέματα, κατασκευασμένα για να κοιμούνται τα παιδιά και να ονειρεύονται τις νύχτες. Κάπου τότε κατάλαβα πως μέσα σε όλα αυτά τα παραμύθια ανήκεις και εσύ. Είσαι ένα φριχτό ψέμα και τίποτα παραπάνω. Ξάφνου η εικόνα σου λερώθηκε, το σμιλεμένο σου κορμί έμοιαζε τώρα φριχτό και κακόμοιρο. Ήσουν γονατισμένη, ατιμασμένη, αιμορραγούσες με το σπαθί καρφωμένο στα σπλάχνα σου, ενώ τα τάσια του ζυγού σου είχαν μπλέξει τις αλυσίδες τους και ακουμπούσαν στο λασπωμένο δρόμο. Ο χιτώνας σου γεμάτος λάσπες και αίματα. Το βάθρο σου είχε γίνει κομμάτια. Σε ξανακοίταξα και ένιωθα λύπη και αηδία. Έσκυψα και πήρα την κορδέλα σου, για να τη δέσω γύρω από τα δικά μου μάτια ώστε να μη βλέπω άλλο την κατάντια σου. Αλήθεια ποιοι σε κάνανε έτσι;
Σε τούτον εδώ τον τόπο ήσουνα κάποτε Θεά και οι άνθρωποι σε λάτρευαν και σε υπηρετούσαν. Είναι ξέρεις πολύ δύσκολο το να περιμαζέψεις μια Θεά που κυλιέται στο βούρκο. Το θέαμα είναι τόσο αντιαισθητικό και απόκοσμο που σου φέρνει ρίγος και ανατριχιάζεις σύγκορμος. Ξαφνικά ανακαλύπτεις πως πλέον είσαι τόσο μόνος. Δεν υπάρχει πια τίποτα Θείο να σε προσέχει. Έφυγα με δάκρυα στα μάτια και σε άφησα εκεί να ξεψυχήσεις μόνη και αβοήθητη. Ίσως μπορούσα να τραβήξω το σπαθί από το υπογάστριο και αν ήσουν τυχερή θα επιζούσες, αλήθεια όμως τι νόημα θα είχε αν τα κατάφερνες και ζούσες τελικά; Καλύτερα νεκρή παρά να ζεις παρακμάζοντας στα καταγώγια που σε ξεπουλούσαν οι μαστροποί σου.
Το μόνο που έκανα πριν φύγω και ενώ βαριανάσαινες, ήταν να σκύψω κοντά στο αυτί σου και να σου ψιθυρίσω μερικές κουβέντες κάπως πικρές, που δεν αρμόζουν τόσο σε αποχαιρετισμό. Τι κι αν δεν έφταιγες εσύ για την κατάντια σου, έπρεπε να διαλέγεις καλύτερα τις συναναστροφές σου. Ειδικά εσύ που κληρονόμησες το χάρισμα της μαντείας από τη μάνα σου, δεν μπορούσες να δεις πού θα σε οδηγούσαν οι δοσοληψίες με τυράννους και αγύρτες; Σε θάμπωσαν τα πλούτη εσένα, σαν μια κοινή θνητή που παρασύρεται από τις ανακλάσεις του χρυσαφιού; Πώς επέτρεψες τόσες χιλιάδες χρόνια σε δοτούς αφέντες, σε ξεπουλημένους προύχοντες, σε λαοπλάνους ιερείς, σε κίβδηλους πατριδοκάπηλους και διεφθαρμένους δικαστές να δικάζουν σκεπτόμενοι όχι κατά το νόμο αλλά με βάση τα εκάστοτε συμφέροντα; Πώς επέτρεψες σε αυτούς τους τιποτένιους να φέρνουν τους νόμους σου στα μέτρα και τα σταθμά τους και να διαπράττουν στο όνομά σου τα πλέον επαίσχυντα ανομήματα; Πώς άντεξες να κοιτάζεις όταν κρεμούσαν γυναίκες που οι θρησκείες τους τις αποκαλούσαν μάγισσες; Πώς βάσταζε η καρδιά σου να βλέπεις τους σκοταδιστές ιερείς να καίνε ζωντανούς λαμπρούς επιστήμονες που τολμούσαν να λασπώσουν το άγιο παραμύθι, οδηγώντας την ανθρωπότητα μπροστά βήμα το βήμα. Πού ξενυχτούσες όταν καταδίκαζαν τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα; Τι έκανες όταν αθώωναν τους ναζιστές και τους φασίστες που αιματοκύλησαν τον κόσμο; Πού ήσουν όταν καταδίκαζαν σε θάνατο κομμουνιστές πατριώτες; Τι σκεφτόσουν αλήθεια όταν ο δεκαπεντάχρονος Καλτεζάς κείτονταν νεκρός στο δρόμο από τα πυρά του αστυνομικού Μελίστα, ενώ εκείνος αθωωνόταν; Πού ήσουν προχθές που αναθεωρούσαν τον ποινικό κώδικα, το ευαγγέλιό σου και υποβάθμιζαν ιδιαζόντως ειδεχθή κακουργήματα σε πλημμελήματα; Πού ήσουν χθες που ο Γεωργιάδης αφέθηκε ελεύθερος καθώς το αδίκημα για το οποίο είχε καταδικαστεί πρωτόδικα παρεγράφη; Ποιο αδίκημα; Η κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων. Έμαθες τι άλλο έγινε πλημμέλημα; Ο βιασμός, η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, ο εμπρησμός των δασών. Γι’ αυτό αν αύριο δεις την Πνύκα οικόπεδο προς πώληση μη διαμαρτυρηθείς. Θα γίνει στα πλαίσια της οικονομικής μας ανάπτυξης και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Λυπάμαι καλή μου, είχα πολλά ακόμη να σου πω μα δεν προλαβαίνω. Βλέπω πως ήρθε η ώρα σου, οι ανάσες σου ολοένα και αραιώνουν. Είχα αποφασίσει να σου μιλήσω για χιλιάδες γεγονότα κακοδικίας που δεν άκουσες ή έκανες πως δεν άκουγες. Διότι μας είπες κάποτε πως ήσουν τυφλή, όχι και κωφή. Και τώρα που σου μιλάω ξέρω πως με ακούς, βλέπω τα δάκρυα που τρέχουν από τα κλειστά σου μάτια. Αρκετά όμως, σταματώ εδώ, θα σε απαλλάξω από την παρουσία μου. Είσαι πια ελεύθερη να πας όπου θες, σαν αερικό. Παράτα εδώ το πληγωμένο σου σαρκίο, ντυμένο με τούτο το λεκιασμένο μανδύα και φύγε για τους Δελφούς, πήγαινε βρες τη μάνα σου τη Γαία. Σε προσμένει για καιρό. Αντίο Θέμιδα, στάθηκες μικρή και λίγη, καταραμένη από Θεούς να προσπαθείς να τιθασεύσεις ανήμερους ανθρώπους. Αντίο καλή μου. Θα σε θυμάμαι… 

Με αφορμή μια ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ, μια λέξη: «ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ»!

Τι έγινε με τον πρώην βουλευτή της ΝΔ, τον Νίκο Γεωργιάδη; Έγινε ό,τι ακριβώς περιγράφεται με απόλυτη ακρίβεια στο θέμα του Ημεροδρόμου (εδώ: imerodromos.gr/nikos-georgiadis-apallagi-logo-paragrafis-gia-tin-aselgeia-se-aniliko/).
   Με δυο λόγια, ο κύριος ΔΕΝ αθωώθηκε! Ο πρώην βουλευτής ΔΕΝ απηλλάγη διότι οι κατηγορίες εναντίον του κατέρρευσαν. Ο εν λόγω ΔΕΝ αποδόθηκε άσπιλος γιατί ανετράπη η πρωτόδικη απόφαση που απεφάνθη ότι ήταν «Ένοχος για ασέλγεια κατά ανηλίκου άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής κατ΄ εξακολούθηση…».
   Όχι, ο πρώην βουλευτής έπαψε να διώκεται διότι επήλθε παύση της ποινικής δίωξής του λόγω ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ. Αυτό συνέβη. Και τούτο συνέβη – όπως σημειώνουν έγκυροι νομικοί κύκλοι – διότι οι προηγούμενοι “αριστεροί” κυβερνώντες, αξιοποιώντας και την τουλάχιστον υποτονική αντίδραση της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης και σήμερα κυβέρνησης, υποβίβασαν το αξιόποινο με αποτέλεσμα την παραγραφή. Κι αυτό που συνέβη είναι τόσο «άριστο», ώστε ακόμα και η Εισαγγελέας της έδρας, δήλωσε:
«Δυστυχώς θα πρέπει να γίνει δεκτή η ένσταση παραγραφής. Ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τον νόμο, ακόμα και αν προκαλείται στους πολίτες το ερώτημα πώς μπορεί με το νέο Ποινικό Κώδικα να θεωρείται ήσσονος σημασίας και να παραγράφονται όλα τα πλημμελήματα, ακόμα και αυτά που έχουν τελεστεί σε βάρος ανηλίκων», 
   για να συμπληρώσει στην αγόρευσή της ότι το δικαστήριο υποχρεώθηκε – εξ αυτού και μόνο του λόγου – να δεχτεί την ένσταση παραγραφής που προβλήθηκε από την πλευρά του ίδιου του Γεωργιάδη.
   Αυτά είναι τα πραγματικά δεδομένα. Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά. Όμως απ’ όταν ανακοινώθηκε και γνωστοποιήθηκε η εξέλιξη, τι έχουμε; Έχουμε ένα τσουνάμι νεοφιλελεύθερης αθλιότητας. Ο Άρης Χατζηστεφάνου το περιέγραψε έτσι:

«Τα ΜΜΕ χωρίζονται σήμερα σε αυτά που έχουν τη λέξη “παραγραφή” στους τίτλους για την υπόθεση ασέλγειας σε ανήλικους από τον Γεωργιάδη και σε αυτά που την παραλείπουν και μιλούν μόνο για απαλλαγή. Μια κατηγορία από μόνο του είναι το liberal το οποίο δεν χρησιμοποιεί τη λέξη ούτε καν στον κορμό του κειμένου ενω στο URL ανέφερε ότι “Κατέρρευσε” η κατηγορία – το οποίο είναι ψέμα. Δεν είναι μόνο θέμα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Είναι η διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το κτήνος».
   Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε το άρθρο που είχαμε γράψει τότε, στις 2 Μάρτη 2019. Με έμφαση, πλέον, σε μια λέξη εκείνου του άρθρου: «Σιχαίνομαι».
   Και πιο συγκεκριμένα, προς εσάς που λέτε ψέματα, προς εσάς, τα αφεντικά και τους κολαούζους σας που κρύβετε την αλήθεια, που εσάς που πανηγυρίζετε (!) – και μάλιστα για μια τέτοια υπόθεση ασέλγειας ανηλίκου που φτάσατε να την βαφτίζεται «πολιτική δίωξη»!!! – όχι γιατί επήλθε αθώωση αλλά γιατί επήλθε… παραγραφή, η λέξη συμπληρώνεται και γίνεται έτσι: Σας «ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ»! Αυτή είναι η λέξη.
***
Με αφορμή μια (πρωτόδικη) καταδίκη (2/3/2019)
   Νίκος Γεωργιάδης –
    «Ένοχος για ασέλγεια κατά ανηλίκου άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής κατ΄ εξακολούθηση…»
    Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο. Γιατί σιχαίνομαι. 
    Όμως, μετά, άκουσα τον Αυγενάκη, τον γραμματέα της ΝΔ στον Κοτρώτσο στην ΕΡΤ. Και μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους    αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση. Μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους την δημοσιοποιούν.
   Και… τρόμαξα.

    Την επόμενη είδα άλλο βουλευτή της ΝΔ να αναφέρεται στην συγκεκριμένη υπόθεση χαρακτηρίζοντάς την «προσωπική» (!) και από εκείνες τις υποθέσεις στις οποίες θα μπορούσε ο καθένας να… μπλέξει!
    Και… ξανατρόμαξα.

    Κατόπιν είδα τους Νεοδημοκράτες του «πρώτο τραπέζι πίστα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτούς τους κέρβερους της αριστείας, τους εκπροσώπους του «πνεύμα και ηθική», τους πεφωτισμένους του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», να μην γνωρίζουν τίποτα για την πολιτική ταυτότητα των πολιτικά συνηγόρων του πρωτοδίκως καταδικασθέντα. Τους είδα να μην ξέρουν τίποτα για την πολιτική προέλευση των διακινητών της θεωρίας της «σκευωρίας» κατά του πρώην βουλευτή της ΝΔ (και πρώην συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη). Τους είδα να μετατρέπονται – οβιδιακώς – στους «δεν τον είδαμε, δεν τον ξέρουμε».
    Εκεί κι αν… τρόμαξα.    

    Ταυτόχρονα είδα τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλα ΜΜΕ, απηνείς διώκτες της παρανομίας, ιεροκήρυκες του «νόμου και της τάξης», σεσημασμένους Ιαβέρηδες κατά του παράνομου… καπνίσματος και άλλων τέτοιων απάνθρωπων  εγκλημάτων, να… φουμάρουν αδιάφορα μπροστά στην είδηση της πρωτόδικης καταδίκης. Τους είδα να παρασιωπούν την επικαιρότητα, να παραποιούν πρωτοσέλιδα και να βγάζουν το σκασμό ώστε να μην ψελλίζουν «κιχ» για το θέμα. Η’ να κάνουν κάτι ακόμα πιο σιχαμένο: Όταν μιλούν, να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να απομειώσουν τη σημασία του.
    Πάλι… τρόμαξα.

    Κατόπιν αυτών, μια κουβέντα (που αφορά όχι μόνο την σιχαμένη τακτική της αποσιώπησης, αλλά και την ομόριζη τακτική του πολιτικού τζογαρίσματος πάνω σε αυτή την υπόθεση):
    Μακάρι – το εννοώ – αν ο εν λόγω είναι αθώος, όπως ισχυρίζεται, αυτό να αποδειχτεί στο εφετείο και, χωρίς να δημιουργούνται “σκιές” και  “ψίθυροι” γύρω από την τυφλότητα και την περίφημη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, να αθωωθεί (όχι μόνο γι’ αυτόν, αλλά γιατί αρκετά φορτώθηκε τούτη η κοινωνία με κάθε λογής σαπίλα).     

     Μέχρι τότε, όμως, υπάρχει μια πρωτόδικη απόφαση. Και ο τρόπος που συμπεριφέρεται κανείς στο άκουσμά της ή την διαχειρίζεται πολιτικά και μιντιακά, είναι δηλωτικός της δικής του ή μη σαπίλας.

    ΥΓ: Οταν έγραψα το παραπάνω κείμενο, αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην “Καθημερινή” (εδω: http://www.kathimerini.gr/1012576/opinion/epikairothta/politikh/stoixeiwdes-k-niko-gewrgiadh) δεν το είχα υπόψη μου. Ομολογώ, λοιπόν, ότι έσφαλα. Γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, εκτός από την σαπίλα, στον κόσμο της νεοφιλελέ γλίτσας που παριστάνει την “αιρετική διανόηση”, στο σινάφι των χαλασμένων που θέλουν να ποζάρουν την τσογλαναρία τους σαν “σνομπ ευφυΐα”,  υπάρχει κάτι χειρότερο και σιχαμερότερο: Το πιο κάτω ακόμα και από την σαπίλα…  

Πληθαίνουν οι συμμετοχές στον INSTEX

       

02-12-2019
Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Ολλανδία, Νορβηγία και Σουηδία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση στην οποία σημειώνουν ότι «βρισκόμαστε σε διαδικασία ένταξης στον INSTEX (Instrument in Support of Trade Exchanges)» και ότι ολοκληρώνονται οι σχετικές διαδικασίες σε κάθε κράτος. Ο INSTEX αποτελεί κοινή πρωτοβουλία που πήραν Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία το Γενάρη του 2018, ρύθμισης των εμπορικών τους σχέσεων με το Ιράν. Ζητούμενο της πρωτοβουλίας είναι να παρακαμφθούν οι συνέπειες της αποχώρησης των ΗΠΑ από τη Διεθνή Συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (JCPOA), μέσω του να μη γίνονται οι συναλλαγές με το Ιράν σε δολάρια.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση – την οποία ανάρτησε στην ιστοσελίδα του και το ΥΠΕΞ της Φινλανδίας – οι έξι παραπάνω ευρωπαϊκές χώρες «αποδίδουν τη μεγαλύτερη σημασία στη διατήρηση και πλήρη εφαρμογή της JCPOA», χαρακτηρίζουν δε τον INSTEX «κρίσιμο εργαλείο για την παγκόσμια μη εξάπλωση των πυρηνικών» και «μια μέγιστη εισφορά για τη σταθερότητα στην περιοχή». Τέλος, τονίζουν ότι είναι κρίσιμη «η επιστροφή του Ιράν χωρίς καθυστέρηση στην πλήρη συμμόρφωση με τους όρους και τα όσα προβλέπει η Συμφωνία».

Το κέρδος ... σκοτώνει


Οι εικόνες από την Αλβανία μετά το σεισμό της περασμένης Τρίτης συγκλονίζουν: Πολυκατοικίες, ξενοδοχεία, ακόμη και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μοιάζουν να τα «κατάπιε» το έδαφος, θάβοντας στα συντρίμμια τους και στέλνοντας στο θάνατο επίσημα 51 ανθρώπους (οι έρευνες έχουν σταματήσει), ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι. Τα περισσότερα από τα θύματα βρίσκονται στο Δυρράχιο και στην κοινότητα Θουμάνα, στα βόρεια των Τιράνων, στις «χάρτινες» πολυκατοικίες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στο Δυρράχιο έχουν πληγεί 701 κατοικίες, μεταξύ των οποίων 176 πολυκατοικίες, στα Τίρανα 202 πολυκατοικίες, με 61 από αυτές να έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και τουλάχιστον 8 να θεωρούνται ακατοίκητες. Μόνο στην πρωτεύουσα οι άστεγοι, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, αγγίζουν τις 3.480. Ο αριθμός των αστέγων στο Δυρράχιο και τη Θουμάνα είναι πολύ μεγαλύτερος, ενώ ο συνολικός αριθμός των αστέγων, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, ξεπερνάει τις 10.000. Στο μεταξύ, εξαιτίας των μετασεισμών που συνεχίζονται, πολλοί κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια και τις πόλεις τους, ενώ οι άστεγοι - που κοιμούνται σε καταυλισμό ή στα αυτοκίνητα - αρνούνται να φιλοξενηθούν στα εξίσου ακατάλληλα και επικίνδυνα ξενοδοχεία και τουριστικές μονάδες της περιοχής.
* * *
Οσο περνούν οι πρώτες μέρες, ο θρήνος δίνει τη θέση του στην οργή. Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται επειδή η κυβέρνηση και οι κρατικές υπηρεσίες νομιμοποίησαν και επέτρεψαν να κατοικηθούν κτίρια που δεν πληρούσαν στοιχειώδεις στατικές προδιαγραφές, ή χτίστηκαν σε ακατάλληλες περιοχές. Σύμφωνα με αναφορές επιστημόνων και Ελλήνων σε ΜΜΕ, πολλά από τα κτίρια που κατέρρευσαν είχαν ανεγερθεί κυρίως μετά το 1990. Είναι ενδεικτικό ότι η περιοχή του Δυρραχίου και τα περίχωρα πριν από την παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων στην Αλβανία αποκαλούνταν «βάλτος» και μεγάλες εκτάσεις είχαν εκχερσωθεί για να αξιοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο ως καλλιεργήσιμη γη. Τη δεκαετία του '90, όμως, η γη έγινε εμπόρευμα και ιδιώτες εργολάβοι και επιχειρηματίες βρήκαν ευκαιρία να πλουτίσουν, «επενδύοντας» κεφάλαια από διάφορες δραστηριότητες στον τουρισμό και στην κατοικία. Εχτισαν εκεί πολυκατοικίες και ξενοδοχεία, στο ...άρπα - κόλλα, έχοντας όλες τις σχετικές «διευκολύνσεις» από το αστικό κράτος. Η περιοχή μετατράπηκε σε τουριστικό θέρετρο και αν ο σεισμός είχε γίνει καλοκαίρι, τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα.
* * *
ΜΜΕ αναφέρουν πως στη Θουμάνα δύο από τις πολυκατοικίες που κατέρρευσαν, χτισμένες τη δεκαετία του '90, ουσιαστικά δεν είχαν θεμέλια, κατασκευάστηκαν πάνω σε αμμώδες έδαφος. Οι κατασκευαστές τους όμως είχαν εξασφαλίσει κανονικά τις άδειες από τις αρμόδιες αρχές. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν όχι μόνο την ανεπάρκεια του αντισεισμικού κανονισμού, αλλά και σε μεγάλο βαθμό τη μη τήρησή του, χωρίς να υπάρχουν έλεγχοι ούτε κυρώσεις. Σύμφωνα με Ελληνες καθηγητές Γεωλογίας που βρέθηκαν στην Αλβανία, τα κτίρια ήταν «πολύ αδύναμα και με πολύ μεγάλη τρωτότητα. Οι πλάκες στα πολυώροφα κτίρια ήταν προκατασκευασμένες και τοποθετημένες επί των τοίχων (...) Είχαμε έναν συνδυασμό αιτιών, των ιδιόρρυθμων σεισμικών κυμάτων, των ιδιοτήτων των εδαφών και των ίδιων των κατασκευών. Ακόμη και στις καινούργιες κατασκευές είχαμε πολλαπλές βλάβες». Αναφέρουν δε κραυγαλέες περιπτώσεις παραβιάσεων, όπως να υπήρχε άδεια για 10ώροφο κτίριο και να είχαν χτίσει 15 ορόφους...
* * *
Οι δεκάδες νεκροί, οι εκατοντάδες τραυματίες και οι χιλιάδες άστεγοι από το σεισμό στην Αλβανία συνθέτουν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που η αιτία του είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη σε κάθε τέτοια περίπτωση: Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, που είναι ασύμβατο με τις λαϊκές ανάγκες, την ουσιαστική προστασία του λαού από τα φυσικά φαινόμενα και τις καταστροφές, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα τα τεχνολογικά μέσα και η επιστημονική γνώση για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων και των απωλειών. Το «έργο» το έχουμε δει πολλές φορές και στην Ελλάδα, άλλοτε με τις πυρκαγιές άλλοτε με τις πλημμύρες και άλλοτε με τους σεισμούς. Ποιος δεν θυμάται τον σεισμό του 1999 στην Αθήνα, που μόλις πρόσφατα συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια; Τα θύματά του ήταν κυρίως εργαζόμενοι σε βιομηχανίες που χτίστηκαν με ασύλληπτες παραβάσεις ακόμα και στοιχειωδών πολεοδομικών και αντισεισμικών κανόνων, ή ένοικοι πολυκατοικιών που επίσης αντιμετώπιζαν τέτοια ζητήματα. Κι όλα αυτά σε μια χώρα και μια περιοχή με μεγάλη σεισμικότητα, όπως άλλωστε και η Αλβανία. Οι εικόνες από τη γειτονική χώρα δεν μας είναι ξένες. Κι αν κάτι αναδεικνύεται και από αυτήν την καταστροφή, είναι η ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας σε κάθε χώρα για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, βάζοντας στο στόχαστρο το κεφάλαιο και το κράτος του, που στο όνομα του κέρδους δεν διστάζει να εκθέσει τους εργαζόμενους και το λαό σε τεράστιους κινδύνους, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή.

Κρύβουν τη «μεγάλη εικόνα»




Η συμφωνία για την ανακήρυξη θαλάσσιων ζωνών ανάμεσα στην Τουρκία και τη Λιβύη, παρακάμπτοντας την επήρεια του Καστελόριζου, ακόμα και της Κρήτης (!), δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Η Τουρκία αυξάνει σταθερά και σχεδιασμένα την προκλητικότητά της στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο, επιχειρώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα στην εφ' όλης της ύλης διαπραγμάτευση για το ρόλο της στην περιοχή.
Αξιοποιεί την ισχύ της ως ενός από τους μεγαλύτερους στρατούς του ΝΑΤΟ και «στρατηγικού εταίρου» της ΕΕ, ακόμα και το ρόλο της στη διαχείριση του Προσφυγικού, για να κατοχυρώσει και να διευρύνει τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή μέχρι τη ΝΑ και Κεντρική Μεσόγειο, αμφισβητώντας τη Συμφωνία της Λοζάνης, εισβάλλοντας στο Ιράκ και στη Συρία, προσβάλλοντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Οι «κορόνες» της κυβέρνησης ότι θα καταγγείλει την τουρκική επιθετικότητα στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και ότι θα ζητήσει την καταδίκη της για παραβίαση του «διεθνούς δικαίου» είναι αστείες. Οι προκλήσεις αυτές δεν είναι άγνωστες σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που παζαρεύουν με την Τουρκία την παραμονή της στην ευρωατλαντική συμμαχία και την απομάκρυνσή της από τη ρωσική επιρροή, στόχο με τον οποίο συμφωνεί και συμπράττει με όλα τα μέσα η Ελλάδα.
Μόλις πρόσφατα, άλλωστε, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αναγνώρισαν τις «βάσιμες ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλειά της στη Βόρεια Συρία», νομιμοποιώντας τη στρατιωτική εισβολή και την παραβίαση κάθε έννοιας «δικαίου», παρά τις αντιδράσεις που ακολούθησαν από τη Γερμανία, τη Γαλλία και άλλους για το πλήγμα που δέχτηκε η συμμαχία του ΝΑΤΟ με τους Κούρδους.
Αλλά και πριν η Τουρκία προσεγγίσει τη Ρωσία, προκαλώντας την ανησυχία των ΗΠΑ και άλλων «συμμάχων», ΝΑΤΟ και ΕΕ αναγνώριζαν «ζωτικά» της συμφέροντα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αντιμετωπίζοντας την ευρύτερη περιοχή ως «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο» στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, δίνοντας αέρα στα πανιά των τουρκικών προκλήσεων σε γη, αέρα και θάλασσα.
Πάνω σ' αυτό το έδαφος η Τουρκία επεκτείνει τις αμφισβητήσεις δυτικότερα, στην καρδιά της Μεσογείου, και με όχημα τα Ενεργειακά προωθούνται σενάρια για λύσεις «win - win» με Ελλάδα και Κύπρο, που έχουν στον πυρήνα τους τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.
Τα σενάρια αυτά επανέρχονται με κάθε αφορμή από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που κατά τ' άλλα παρουσιάζονται από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως οι «θεματοφύλακες» των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου, ενώ είναι παράγοντες αστάθειας και κινδύνων για το λαό.
Οι εξελίξεις εκθέτουν τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, που προωθούν την παραπέρα εμπλοκή στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και τη συμμετοχή σε τριμερή σχήματα, με την «ομπρέλα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως με το Ισραήλ, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Ιορδανία, ως «ασπίδα» τάχα απέναντι στις αμφισβητήσεις της Τουρκίας.
Δεν καλλιεργούν μόνο εφησυχασμό για το ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, αλλά κρύβουν και τη μεγάλη εικόνα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών, στους οποίους συμμετέχει μέχρι τα μπούνια η Ελλάδα. Θολώνουν παράλληλα τις πραγματικές αιτίες της τουρκικής επιθετικότητας, μιλώντας άλλοτε για «εξαγωγή της εσωτερικής πολιτικής κρίσης», άλλοτε για «παιχνίδια εντυπώσεων του "σουλτάνου" Ερντογάν» και άλλοτε για «αντιπερισπασμό εξαιτίας της απομόνωσής της από Αμερικανούς και Ευρωπαίους».
Οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Κανένα άλλοθι δεν πρέπει να δώσει ο λαός στην κυβέρνηση και στα άλλα κόμματα, που κάνουν εκκλήσεις για «συναίνεση» και την ίδια ώρα παρουσιάζουν ως «απάντηση» στην τουρκική επιθετικότητα την παραπέρα εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στο όνομα της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης, που καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού. Αντίθετα, η στάση αυτή τα ναρκοθετεί αφού τα βάζει σε ένα φαύλο κύκλο παζαριών και αντιπαραθέσεων.
Απέναντι στις επικίνδυνες εξελίξεις επιβάλλεται να δυναμώσει η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος ενάντια στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την ελληνική συμμετοχή, για την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου που τον γεννά.

TOP READ