ΗΠΑ – ΚΙΝΑ: Πόλεμος δηλώσεων για την επιδημία

ΗΠΑ Νέα Υόρκη / Πηγή: Eurokinissi

Σε συνέντευξή του χτες Πέμπτη ο πρόεδρος Τραμπ δήλωσε ότι: «Θα είχε πάει καλύτερα όλο αυτό αν τα ξέραμε αυτά λίγους μήνες νωρίτερα, θα μπορούσε να έχει περιοριστεί στην περιοχή της Κίνας απ όπου ξεκίνησε», επιμένοντας να χρησιμοποιεί τη φράση «κινεζικός ιός».
Η Κίνα απάντησε σήμερα, κατηγορώντας έμμεσα τον Αμερικανό πρόεδρο ότι «αποποιείται των ευθυνών του», με τις χτεσινές του δηλώσεις.
Η επιδημία covid-19 η οποία ξεκίνησε από την κινεζική πόλη Γουχάν τον Δεκέμβριο έχει πλέον προσβάλει περισσότερους από 230.000 ανθρώπους σε 158 χώρες.
Άμεση ήταν η αντίδραση του Αμερικανού προέδρου. «Θα πρέπει να πιστέψουμε όσα λένε τώρα; Ελπίζω να είναι αλήθεια. Ποιος ξέρει, ελπίζω να είναι αλήθεια».
Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ Γκενγκ Σουάνγκ απάντησε στον αμερικανό πρόεδρο: «Κάποιοι άνθρωποι στις ΗΠΑ προσπαθούν να αμαυρώσουν το έργο της Κίνας ενάντια στην επιδημία και να αποποιηθούν των ευθυνών τους επιρρίπτοντάς τες στην Κίνα». Και συνέχισε «Με αυτό τον τρόπο περιφρονούν τις τεράστιες θυσίες που έκαναν οι Κινέζοι προκειμένου να προστατεύουν την υγειονομική ασφάλεια», υπογράμμισε.
Σύμφωνα με τον Γκενγκ, οι κινεζικές αρχές είχαν αρχίσει να ενημερώνουν τις ΗΠΑ από 3 Ιανουαρίου και έκτοτε επικοινωνούν συνεχώς για την πανδημία. Επέκρινε για διγλωσσία τον Τραμπ, που έχει εξάρει την Κίνα για τη συνεχή πληροφόρηση που παρέχει.
“Τα βιολιά άρχισαν” στο πλαίσιο των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την παγκόσμια κυριαρχία…. 

Ο κορονοϊός είναι “φίλος μας” – Αν έχουμε πόλεμο, δεν πρέπει να ψαχτούμε μεταξύ μας και για δοσίλογους;

Σφυροδρέπανος

Μπορεί να μην έχουμε (ακόμα) κάποιον επίσημο να μας πει ανοιχτά ότι ο κορονοϊός είναι φίλος μας, όπως λέει η περίφημη ατάκα για τους Γερμανούς στην κατοχή… Ή μάλλον γράψτε λάθος. Είχαμε τον Στέλιο Ράμφο να μας λέει ότι η πανδημία μπορεί να μετατραπεί σε ευλογία και στη Βρετανία ότι ο κορονοϊός είναι πιο ευχάριστο τέλος για τους ηλικιωμένος από τον καρκίνο. Στην τελική, πόλεμο έχουμε, κάποιοι θα πεθάνουν. Και τα παπαγαλάκια υπονοούν, εμμέσως πλην σαφώς ότι “ε, γέροι ήταν οι περισσότεροι, τα είχαν φάει τα ψωμιά τους”.
Αν αυτά λέγονται ανοιχτά, είναι δείγμα ότι οι δημοσιολόγοι της αστικής τάξης έχουν αποθρασυνθεί, βγαίνουν επιθετικά και νιώθουν ότι μπορούν να ξεδιπλώσουν απενοχοποιημένοι το μισανθρωπισμό τους. Αλλ’ αυτό δε σημαίνει ότι λέγονται τα πάντα. Όπως θα έλεγε και ο εθνάρχης της αστικής πολιτικής, υπάρχουν πράγματα που γίνονται, αλλά δε λέγονται, τουλάχιστον όχι ανοιχτά.
Δύσκολα θα ακούσουμε πχ από τα χείλη κάποιου επίσημου ότι ο κορονοϊός προσφέρει μια ευκαιρία ελεγχόμενης καταστροφής κεφαλαίων και μιας ορισμένης διαχείρισης της κρίσης. Ακόμα πιο δύσκολα θα ακούσουμε ότι κάποιοι βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για να βγάλουν κέρδος και να βάλουν δικαιώματα χρόνων σε καραντίνα. Ή έστω να δώσουν, για τα μάτια του κόσμου ονόματα και διευθύνσεις, πχ για τα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα που θησαυρίζουν από τα τεστ για τον κορονοϊό.
Όλα αυτά θάβονται κάτω από τόνους κούφιων κηρυγμάτων περί εθνικής ομοψυχίας, για τη συλλογικότητα και την κοινότητα που νιώθουμε αυτές τις μέρες (από το σπίτι πάντα ή έστω από τα μπαλκόνια, αλλά όχι στον δρόμο όπου μπορεί να λάβουν χώρα μαζικές και ανεξέλεγκτες διεργασίες). Καλλιεργείται συστηματική η ιδέα ότι “όλοι μαζί μπορούμε” να νικήσουμε, αλλά πρέπει όλοι μας να κάνουμε θυσίες. Ναι, “αλλά σε ποιον βωμό;” είναι το ζήτημα. Αν είναι ο βωμός του ιδιωτικού κέρδους, εμείς θυσιάζουμε μισθούς και συμβάσεις, ενώ τα αφεντικά πετάνε μερικούς εργαζόμενους στον δρόμο, όπως κάνει το αερόστατο με τα βαρίδια, για να κερδίσει ύψος.
Ο πόλεμος – ακόμα κι αυτός ενάντια στον κορονοϊό – δεν είναι τίποτα άλλο παρά συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα -και αυτό το λέει ένας αστός θεωρητικός του πολέμου, ο Κλαούζεβιτς. Ποτέ δεν ήμασταν όλοι μαζί σε αυτή τη χώρα, ούτε σε καιρούς ειρήνης και ανάπτυξης, ούτε σε καιρό πολέμου ή κρίσης, που έμπαινε μπροστά ως γενικό καθήκον η “ομοψυχία” (αντικαθιστώντας στο δημόσιο λόγο το ανθρωποφαγικό δόγμα homo homini lupus). Ας μην ξεχνάμε εξάλλου τι έχει δείξει και η ιστορία σε αντίστοιχες συγκυρίες: Αν μπορούσε η αστική μας τάξη, θα ήταν τώρα στο Κάιρο, ή οπουδήποτε αλλού έβρισκε καταφύγιο από τον κίνδυνο -αλλο αν τώρα η πανδημία έχει διεθνείς διαστάσεις και γι’ αυτό… μένουν Ευρώπη.
Ο ταξικός πόλεμος δεν αναστέλλει ποτέ τη δική του λειτουργία. Και τα καλυμμένα με μάσκες στόματα δεν είναι φιμωμένα, ούτε ξεχνάνε να μιλάνε και να διεκδικούν. Κι αν συνεχίσουμε τους ιστορικούς παραλληλισμούς, εφόσον έχουμε πόλεμο, τότε ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε μεταξύ “μας” για να βρούμε τους δοσίλογους που συνεργάζονται με τον εχθρό.
“Μα τι είναι αυτά που λέτε; Είναι κανείς που δε θέλει να νικηθεί ο ιός, να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η πανδημία;” θα ρωτήσει κανείς. Θεωρητικά όχι. Το ζήτημα όμως είναι τι κάνει για να πετύχει αυτή τη νίκη και πώς εξοπλίζει το στρατό του -εφόσον μιλάμε για μια αστική κυβέρνηση, που διευθύνει αυτόν τον πόλεμο.
Ας διαβάσουμε λοιπόν τι λένε σχετικά οι νοσοκομειακοί γιατροί, στην ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ, απευθυνόμενοι στον πρωθυπουργό, που αρνείται πεισματικά να τους συναντήσει.

Επαναλάβατε στο διάγγελμα ότι είμαστε σε πόλεμο με έναν εχθρό που είναι αόρατος αλλά δεν είναι ανίκητος. Είναι δική σας ευθύνη να εξασφαλίσετε στην εμπροσθοφυλακή όλα τα αναγκαία μέσα για να μπορέσει να αναμετρηθεί με τον εχθρό και να τον νικήσει με όσο το δυνατόν μικρότερες απώλειες. Μία εβδομάδα μετά την εξαγγελία σας για 2.000 προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, πόσες έχετε κάνει; Τι περιμένετε; Στο διάγγελμά σας δεν κάνατε την παραμικρή νύξη για προσλήψεις γιατρών.
Στη μάχη ενάντια στον “αόρατο εχθρό” χρειαζόμαστε: ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ (μόνιμο προσωπικό), ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (αναπνευστήρες και κλίνες ΜΕΘ), ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΟΠΛΑ (ατομικά μέσα προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό ώστε να μη βγει εκτός μάχης). Αυτά διεκδικούμε για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία.

Τι παραπάνω θα έκανε άραγε ένας “πράκτορας του εχθρού” που θα επιδίωκε τη δική μας ήττα; Τι χειρότερο μπορούσε να κάνει ο σύγχρονος Εφιάλτης από το να διαλύσει με αυτό τον τρόπο το σύστημα δημόσιας υγείας;
Τα πάντα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Πολιτική βούληση όμως δεν είναι πχ η απαγόρευση της κυκλοφορίας -που και αυτή συνειρμικά παραπέμπει σε καιρό πολέμου. Πολιτική βούληση είναι να διαλέξεις πλευρά στον ταξικό πόλεμο που δεν αναστέλλει ποτέ τη λειτουργία του. Και αν μη τι άλλο να έχεις νοσοκομεία, σύστημα υγείας και μέτρα ασφαλείας που θωρακίζουν τον λαό και την υγεία του. Αλλιώς πηγαίνεις σε αυτόν τον πόλεμο ξυπόλητος στα αγκάθια, αν δε δουλεύεις απλώς -αντικειμενικά, βάσει των έργων σου- για την άλλη πλευρά.

Μονάδα Εντατικής Θεραπείας χωρίς επάρκεια σε γάντια και γάζες!

Σήμα κινδύνου από τους εντατικολόγους του νοσοκομείου. Δραματική έκκληση από το Σωματείο εργαζομένων για τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα προστασίας

Τις τεράστιες ελλείψεις στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του «Ασκληπιείου» Βούλας επισημαίνουν οι γιατροί της Μονάδας με έγγραφό τους προς τον διοικητή του νοσοκομείου, τον αναπληρωτή διοικητή και τον διοικητή της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου. Μάλιστα, οι ελλείψεις είναι σε τέτοιο βαθμό που, όπως καταγγέλλουν οι εντατικολόγοι του νοσοκομείου, στη ΜΕΘ δεν υπάρχουν επαρκή γάντια μιας χρήσης και γάζες! Με ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων στο νοσοκομείο απευθύνει δραματική έκκληση, ώστε να λυθούν τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν.

Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή τους με ημερομηνία 13 Μάρτη, δηλαδή την περασμένη Παρασκευή, σημειώνουν ανάμεσα σε άλλα:
«Ενημερωθήκαμε στις 12/3/2020 από τον διευθυντή της ΜΕΘ ότι λόγω της πανδημίας COVID-19, δεσμεύονται σταδιακά 12 κλίνες της μονάδας μας για πιθανή έκτακτη ανάγκη νοσηλείας διασωληνωμένων ασθενών.
(...) Η ΜΕΘ του νοσοκομείου μας λειτουργεί 12 κλίνες αντιμετωπίζοντας ήδη μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό, βοηθητικό προσωπικό, αλλά και σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό ακόμα και βασικών αναλωσίμων. Λειτουργούμε χωρίς την απαραίτητη ποσότητα γαντιών μιας χρήσης, γαζών απλών και αποστειρωμένων, στολών μιας χρήσης, ενίοτε συρίγγων, απλών μασκών οι οποίες μας παρέχονται κάθε μέρα "με δελτίο", απλών σετ βρογχοαναρροφήσεων. Ας μη μιλήσουμε για αναπνευστήρες, κυκλώματα, αντλίες, βρογχοσκόπια, λαρυγγοσκόπια, υπερήχους».

Πώς πρέπει να είναι εξοπλισμένη η ΜΕΘ

Στην επιστολή, τονίζεται ακόμα ότι σύμφωνα με επίσημα κείμενα του ΕΟΔΥ και του υπουργείου Υγείας για τον απαραίτητο εξοπλισμό μονάδων που θα νοσηλεύσουν περιστατικά με COVID-19, μια ΜΕΘ δεν είναι ασφαλής, αν δεν εξασφαλίζει τα παρακάτω:
1. Εξοπλισμός ατομικής προστασίας (πακέτα): Καπέλα μεγάλου μεγέθους. Μάσκες FFP2 ή N95 για διασωληνωμένους ασθενείς. Προστατευτικά οφθαλμών. Ποδονάρια υψηλά. Στολές προστατευτικές διαιρούμενες (όχι ολόσωμες φόρμες) και με λαστιχάκι στα άκρα. Γάντια αποστειρωμένα και μιας χρήσεως. Και τονίζουν: «Χρειάζονται τουλάχιστον 15-24 "πακέτα" ανά ασθενή ανά ημέρα».
2. Εξοπλισμός για τους ασθενείς: Αναρροφήσεις κλειστού κυκλώματος. Φίλτρα μηχανικά ικανά για συγκράτηση σωματιδίων μεγέθους 60-140 nm ή 0,06-0,14 microm, με εναλλάκτη θερμότητας και χωρίς. Αλκοολούχα και αντισηπτικά διαλύματα. Σφήνες διαφόρων μεγεθών για τοποθέτηση ασθενών σε πρηνή θέση. Γνήσια κυκλώματα μιας χρήσεως για τους εφεδρικούς αναπνευστήρες.
3. Εκτός από τα παραπάνω, η ΜΕΘ/Χ του ΓΝ «Ασκληπιείο» Βούλας, για να είναι ικανή και ασφαλής να νοσηλεύσει περιστατικά με κορονοϊό, χρειάζεται: Πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών είτε εξειδικευμένων είτε με ικανοποιητική εμπειρία σε ΜΕΘ. Συνεργείο καθαρισμού αποκλειστικά για τη ΜΕΘ (από την αρχή μέχρι το τέλος της βάρδιας). Εξασφάλιση δύο τραυματιοφορέων αποκλειστικά για τη ΜΕΘ (ένας από την αρχή μέχρι το τέλος της βάρδιας). Εξασφάλιση 2 βοηθών θαλάμου αποκλειστικά για τη ΜΕΘ (ένα άτομο από την αρχή μέχρι το τέλος της βάρδιας). Τεχνική Υποστήριξη, ειδικό εξαερισμό, αναπνευστήρες, αντλίες.

Δραματική έκκληση

Με ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων στο «Ασκληπιείο» Βούλας, μετά από συνάντηση με τον διοικητή και τον αναπληρωτή διοικητή την Τετάρτη 18 Μάρτη, απευθύνει δραματική έκκληση και τονίζει ανάμεσα σε άλλα:
«Πραγματοποιήθηκε σήμερα η συνάντησή μας με τον διοικητή και τον αναπληρωτή διοικητή.
Πήραμε τις εξής απαντήσεις στα ζητήματα που θέσαμε:
-- Για την ενίσχυση με γιατρούς και νοσηλευτές και τη λειτουργία του 4ου ορόφου ως πτέρυγας νοσούντων από Covid19: "Είμαστε σε πόλεμο. Εχουν έρθει 5 επικουρικοί νοσηλευτές. Εχουμε ζητήσει 50. Περιμένουμε το πολύ άλλους 10. Ο 4ος όροφος προβλέπεται να λειτουργήσει με 15 νοσηλευτές. Θα έρθουν 6 επικουρικοί γιατροί (1 εντατικολόγος, 2 παθολόγοι, 2 αναισθησιολόγοι, 1 χειρουργός). Ζητούμε άλλους 5 επικουρικούς γιατρούς, διαφόρων ειδικοτήτων, που μάλλον θα έρθουν".
-- Για τα Μέσα Προστασίας: "Δεν θα αφήσουμε κανέναν ακάλυπτο". Τους επισημάναμε ότι η δήλωση αυτή είναι κενό γράμμα, αφού ΗΔΗ οι περισσότεροι εργαζόμαστε ΑΚΑΛΥΠΤΟΙ. Η απάντηση της Διοίκησης ήταν ότι "κάνει ό,τι μπορεί". "Υπάρχουν τα μέσα προστασίας που προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε".
-- Για τις άδειες ειδικού σκοπού: Δεσμεύτηκαν ότι "θα ενημερωθούν εγγράφως όλοι οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές, ώστε αφενός να κατευθυνθούν εργαζόμενοι σε εργασία από το σπίτι όπου αυτό είναι εφικτό, αφετέρου να δοθεί η δυνατότητα σε προσωπικό να απομακρυνθεί για άλλοτε άλλο χρόνο, ώστε να φροντίσει τα ανήλικα παιδιά".
- Για τις ευπαθείς ομάδες: Δεσμεύτηκαν ότι θα δοθεί έγγραφη οδηγία ώστε οι εργαζόμενοι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να φύγουν από την πρώτη γραμμή και είτε να πάνε στα μετόπισθεν, είτε να καλυφθούν με ρεπό».
Στη συνέχεια το Σωματείο Εργαζομένων επισημαίνει: «Τα αποτελέσματα της συνάντησης επιβεβαίωσαν την κλιμακούμενη αγωνία όλων μας. Απευθύνουμε τώρα δραματική έκκληση στην κυβέρνηση: Να κάνουν ΤΩΡΑ τις αναγκαίες ΧΙΛΙΑΔΕΣ προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών. 15 νοσηλευτές και 12 επικουρικοί γιατροί για το "Ασκληπιείο" δεν φτάνουν ούτε καν για να καλύψουν τα κενά σε κανονική λειτουργία, όχι στην υγειονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε. Να διαθέσουν τα απαιτούμενα κονδύλια, ώστε να μας εξοπλίσουν με ΟΛΑ τα Μέσα Προστασίας που χρειαζόμαστε (μάσκες, στολές, προστατευτικά γυαλιά κ.ά.)».
Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, με αφορμή αυτή την κατάσταση, σε ανακοίνωσή της αναφέρει πως οι περικοπές στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου για το 2020, του κονδυλίου για ιατρικά αναλώσιμα (υλικά χειρουργείου, φιλμ για το Ακτινολογικό, γάντια, γάζες, μάσκες κ.λπ.) έφτασε το 30%. Αυτήν τη στιγμή, στο «Ασκληπιείο» το προσωπικό φτάνει τους περίπου 900 εργαζόμενους, ενώ οι κενές οργανικές θέσεις είναι πάνω από 300! Υπάρχουν νοσηλευτικά τμήματα με 9 άτομα για να καλυφθούν 3 βάρδιες, κάτι που σημαίνει ότι η λέξη «ρεπό» είναι άγνωστη σε πολλούς γιατρούς και νοσηλευτές. Τα οφειλόμενα ρεπό έχουν ξεπεράσει τις 6.000. Και τονίζει την ανάγκη να παρθούν άμεσα μέτρα ενίσχυσης του «Ασκληπιείου» Βούλας και του Κέντρου Υγείας Βάρης με μαζικές προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με προμήθειες όλων των απαραίτητων υλικών για την προστασία του υγειονομικού προσωπικού, των ασθενών και των συνοδών τους.

«Μένουμε σπίτι» αλλά…

Αναμφισβήτητα οι συνθήκες που ζούμε είναι πρωτόγνωρες. Η εξάπλωση του ιού COVID-19 στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο προκαλεί δικαιολογημένα την ανησυχία όλων μας.
Από την πλευρά της κυβέρνησης τονίζεται σε όλους τους τόνους η ατομική ευθύνη και σαν σλόγκαν το «μένουμε σπίτι».
Ο καθένας μας φυσικά οφείλει να περιορίσει αχρείαστες μετακινήσεις, να αποφύγει τον συγχρωτισμό και όσο χρειάζεται όλοι μας να μείνουμε σπίτι. Ταυτόχρονα όμως:
Προσέχουμε αλλά δεν αφήνουμε τον φόβο να κυριαρχήσει. Παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, ακολουθούμε τις οδηγίες των επιστημόνων, αγνοούμε τους διάφορους τσαρλατάνους.
Αν εργαζόμαστε, απαιτούμε με κάθε τρόπο από την εργοδοσία να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων, καταγγέλλουμε την πλημμελή τήρηση των μέτρων υγιεινής, ενημερώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με τα σωματεία μας, το ΠΑΜΕ.

***

Σκεφτόμαστε, προβληματιζόμαστε. Πολλοί μπορεί να έχουν κλειστεί στο σπίτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενημερώνονται, δεν ασχολούνται με τις εξελίξεις. Σχεδόν όλοι παρακολουθούν τι συμβαίνει στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, πού έχουμε τα περισσότερα κρούσματα, πώς αντιμετωπίζει κάθε κράτος την κατάσταση, τι μέτρα παίρνει για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού.
Μπορούμε λοιπόν να αναδείξουμε και όσα δεν φαίνονται με «γυμνό μάτι» ή όσα γίνεται προσπάθεια να περάσουν σε «δεύτερο πλάνο» στο όνομα της αντιμετώπισης του ιού.
Με πολλούς από τους συναδέλφους, τους φίλους, τους συγγενείς δεν θα έρθουμε σε άμεση επαφή, μπορούμε όμως να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά ή ακόμα και ηλεκτρονικά, να μοιραστούμε ορισμένες σκέψεις, να συζητήσουμε.
Να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα, που μπορεί να προβληματίζουν και τους ίδιους: Μπορεί η Υγεία να είναι εμπόρευμα;
Μπορεί να καθορίζει ο «νόμος της προσφοράς και της ζήτησης» την τιμή στο φάρμακο, στα μέσα προστασίας, στα απαραίτητα για την υγεία και τη ζωή του λαού;
Μπορεί καθημερινά και όχι σε συνθήκες πανδημίας να χάνουν τη ζωή τους συνάνθρωποί μας, σε όλο τον πλανήτη, γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα Υγείας;
Μπορεί μια κοινωνική μειοψηφία, μέτοχοι μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων να καθορίζουν το αν και σε ποιο βαθμό θα ικανοποιηθούν σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες ζωτικής σημασίας - όπως τραγικά αποδεικνύεται αυτές τις μέρες - για το λαό μας;

***

Εχουμε ζεστή καρδιά. Δεν επιτρέπουμε να κυριαρχήσει ο «παρτακισμός», δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του. Εχουμε στο νου, στη σκέψη μας τον συνάδελφο, τον συναγωνιστή, τον συμμαθητή, τον συμφοιτητή. Βοηθάμε όποιον και όπως μπορούμε.
Οργανώνουμε την αλληλεγγύη τόσο με την προσωπική μας στάση, όσο και μέσω των μαζικών φορέων. Να μην επιτρέψουμε να κοπεί το ρεύμα, το νερό σε κανένα σπίτι. Να μη μείνει κανένας άνεργος, χωρίς στήριξη, να μην νιώσει κανένας μόνος του την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Είμαστε σε ετοιμότητα και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν να διεκδικήσουμε να μη φορτωθεί και η πανδημία στις πλάτες των εργαζομένων, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων.

***

Κοιτάμε μπροστά, στο μέλλον, όχι με την έννοια του χρόνου αλλά προς την πραγματική διέξοδο, τη διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Συζητάμε για το μέλλον. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε να ζήσουμε καλύτερα, να απαλλαγούμε από τα δεινά που προκαλεί στην ανθρωπότητα η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Σήμερα δικαιούμαστε και μπορούμε να έχουμε ένα σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με την κατάργηση κάθε εμπορευματικής δράσης σε αυτόν τον τομέα, που θα μπορεί να αντιμετωπίζει σχεδιασμένα ακόμα και έκτακτες καταστάσεις όπως μια πανδημία. Σε μια κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Η πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης μιας τέτοιας κοινωνίας στον 20ό αιώνα - παρ' όλα τα λάθη και τις αδυναμίες - έδωσε δείγματα γραφής. Ειδικά όσον αφορά την προστασία της υγείας των εργαζομένων ανεξάρτητα από χρώμα, φύλο, ηλικία αλλά και γενικότερα, προσφέροντας όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης για την αρτιότερη κάλυψη των αναγκών της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών.
Αυτή η προοπτική είναι η δική μας «ευθύνη».
Καταλήγοντας και σαν σύνθημα:
«Να προσέχεις, αλλά να μη φοβάσαι.
Να 'χεις ζεστή καρδιά,
να σκέφτεσαι
και να κοιτάς μπροστά».

Στ. Δουνιάς

Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας τώρα!

Τα μέτρα που πάρθηκαν για την αναπροσαρμογή της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων λόγω του COVID-19 περιλαμβάνουν εκτός των άλλων: Την αναστολή χειρουργείων και ιατρικών πράξεων (επεμβατικών και διαγνωστικών) μέχρι νεωτέρας, το κλείσιμο των απογευματινών εξωτερικών ιατρείων και των περισσότερων πρωινών (τα οποία μάλλον οδεύουν όλα προς κλείσιμο).

Οι περιορισμοί αυτοί, λένε, στοχεύουν στη μείωση του κινδύνου έκθεσης στον κορονοϊό μέσα στα νοσοκομεία, τόσο ασθενών όσο και του προσωπικού. Ταυτόχρονα, δίνουν την ευκαιρία για ανακατανομή του προσωπικού με κατεύθυνση την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Με την πρώτη ματιά, τα μέτρα αυτά φαίνονται λογικά και απαραίτητα. Παρόμοια, άλλωστε, πάρθηκαν στις περισσότερες χώρες που πλήττονται από τον ιό.
Οι εκτιμήσεις, όμως, για την εξέλιξη της πανδημίας δείχνουν ότι η αντιμετώπισή της δεν είναι θέμα λίγων ημερών. Αντίθετα, φαίνεται ότι στην Ελλάδα τώρα εισερχόμαστε στο κύριο «κύμα» της νόσου.
Το κύριο ερώτημα που προκύπτει είναι: Τι θα γίνει με τις τεράστιες ομάδες ασθενών με χρόνια νοσήματα ή εξελισσόμενη νόσο; Ανθρωποι, δηλαδή, που ανήκουν εξ ορισμού στις ευπαθείς ομάδες και που πρέπει να προστατευθούν περισσότερο.

Κάποια παραδείγματα:

1. Οι εξελίξεις στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου ολόκληρες κλινικές (κυρίως πνευμονολογικές) μετατρέπονται ουσιαστικά σε «κλινικές κορονοϊού». Ασθενείς με σοβαρές χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις χάνουν όχι μόνο το ραντεβού που περίμεναν μήνες, αλλά και πλήρη επαφή με τον θεράποντα ιατρό. Μένουν «στον αέρα» σε ό,τι αφορά τόσο τη συνέχιση της θεραπείας τους όσο και την παρακολούθηση της υγείας τους.
2. Ανάμεσα στις τραγικότερες περιπτώσεις είναι, βέβαια, οι ογκολογικοί ασθενείς. Τι σημαίνει επιτρέπονται μόνο τα έκτακτα χειρουργεία; Ο καρκίνος, δηλαδή, μπορεί να περιμένει; Πώς θα φτάσουν με ασφάλεια οι ασθενείς αυτοί στο χειρουργικό τραπέζι και στα ογκολογικά φάρμακα; Στο Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς γίνεται κουβέντα για αναστολή της λειτουργίας ακόμα και του Τμήματος Επειγόντων. Διασφαλίζεται η πρόσβαση, παρακολούθηση και θεραπεία των καρκινοπαθών στο νοσοκομείο; Πώς διαμορφώνεται, ακριβώς, το κριτήριο για το ποιος προηγείται στην πρόσβαση στη θεραπεία τις μέρες της καραντίνας;
Ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι μια αισθητική πλαστική επέμβαση μπορεί να περιμένει, ενώ μια οξεία ισχαιμία άκρου όχι. Είναι, όμως, αρκετά απλουστευτικό και χοντροκομμένο για να ταξινομήσει την ανθρώπινη ασθένεια. Καταδικάζει χιλιάδες ασθενών σε μικρότερη ή μεγαλύτερη επιβάρυνση της υγείας τους. Γιατί προγραμματισμένο, ψυχρό και χρόνιο δεν σημαίνει προαιρετικό.
«Δεν είναι δυνατόν να ορίσουμε το ιατρικό επείγον ενός περιστατικού αποκλειστικά και μόνο με κριτήριο το αν είναι προγραμματισμένο να χειρουργηθεί. Ενώ μερικές περιπτώσεις μπορούν να αναβληθούν επ' αόριστον, η συντριπτική πλειονότητα των περιστατικών σχετίζονται με προοδευτική νόσο (όπως καρκίνος, αγγειακή νόσος, ανεπάρκεια οργάνου) που θα συνεχίσει να εξελίσσεται με διάφορους ρυθμούς, ανάλογα με την ασθένεια», γράφει το Αμερικανικό Κολέγιο των Χειρουργών στις οδηγίες του για την αναστολή των χειρουργείων λόγω του κορονοϊού.
3. Χιλιάδες ασθενείς φέρουν βηματοδότη και απινιδωτή. Ο τακτικός έλεγχος των εμφυτεύσιμων συσκευών γίνεται μόνο σε λίγα νοσοκομεία της Αττικής, τα οποία διαθέτουν τμήμα ηλεκτροφυσιολογίας. Πού θα πάνε αυτοί οι ασθενείς;

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι αρκετές μη επείγουσες ιατρικές πράξεις γίνονται αργά ή γρήγορα πραγματικά επείγουσες. Που σημαίνει ότι, αντικειμενικά, πολλά περιστατικά, που θα αναβληθούν, σύντομα θα επιστρέψουν αρκετά επιβαρυμένα και θα χρειαστούν θεραπεία και πλέον, μάλιστα, υπό το καθεστώς του επείγοντος.

Ρωτάμε τον πρωθυπουργό και όλους τους συμβούλους του. Τι θα κάνουν αυτοί οι ασθενείς;
Επειδή οι ασθένειες δεν «αναστέλλονται», επιβάλλεται με διαδικασίες κατεπείγοντος να γίνει επίταξη στις μονάδες του ιδιωτικού τομέα, για να μπορέσει να ανταποκριθεί το υγειονομικό σύστημα στις επερχόμενες αυξημένες ανάγκες, ώστε να μπορούν οι ασθενείς με χρόνιες νόσους - που δεν σχετίζονται με τον κορονοϊό, αλλά είναι έτσι κι αλλιώς σοβαρές - να εξεταστούν, να νοσηλευτούν, να θεραπευτούν. Αύριο κιόλας πρέπει να επιταχθούν τα εργαστήρια ηλεκτροφυσιολογίας των ιδιωτικών νοσοκομείων (όπως «ΙΑΣΩ», «Μετροπόλιταν», «Υγεία» που διενεργούν αυτές τις πράξεις και ακόμα και σήμερα κοστίζουν από 150 ευρώ και πάνω).

Αύριο κιόλας να επιταχθούν τα χειρουργεία, τα κρεβάτια, οι κλινικές, οι κλίνες ΜΕΘ.

Το ίδιο να γίνει και με τους ιδιώτες γιατρούς, που είναι ως επί το πλείστον έμπειροι συνάδελφοι. Να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Θα λογαριαστούμε με αυτούς που διαμόρφωσαν το σύστημα Υγείας και τα νοσοκομεία με κριτήρια της αγοράς και όχι μεριμνώντας για επείγουσες καταστάσεις, όπως η σημερινή, για το ότι δεν έκαναν καμία πρόβλεψη, για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες υγειονομικές ανάγκες που θα αντιμετωπίσει ο λαός μέσα στις συνθήκες αυτές.
Τώρα αυτό που επείγει είναι να μη θρηνήσουμε ζωές. Η Ιταλία δεν είναι μακριά.

Γιάννης ΠΑΠΑΖΑΧΑΡΙΑΣ
Ειδικευόμενος Γενικός ΧειρουργόςΓενικός γραμματέας του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο ΚΑΤ

Δεν τους ξεπλένει

Με προπαγανδιστικές μεθοδεύσεις και τρικ, με ευχολόγια και ανακοινώσεις ανεπαρκών μέτρων για τους εργαζόμενους, η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο:
Επιχειρεί να εμφανιστεί ως «προστάτης» των εργαζομένων, ως «εγγυητής» των δικαιωμάτων τους, όταν είναι αυτή που έχει δώσει το «πράσινο φως» για τη νέα κλιμάκωση της εργοδοτικής επίθεσης στο φόντο της επιδημίας του κορονοϊού, για την «απογοητευτική έως τραγική εικόνα της αγοράς εργασίας τον μήνα Μάρτιο», που «θυμήθηκε» κατόπιν εορτής ο υπουργός Εργασίας, σε μια ομολογία ενοχής.
Μέτρα όπως το έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ για εργαζόμενους για 45 μέρες από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή από τους φόρους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία πληρώνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν αναιρούν σε καμία περίπτωση την ακόμα πιο άθλια κατάσταση που διαμόρφωσε η εργοδοσία μέσα στις τελευταίες τρεις βδομάδες, αξιοποιώντας το «ελεύθερο» που της έδωσε η κυβέρνηση και όλο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν αυτή και οι προκάτοχοί της.
Οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν αναιρούν την παραπέρα «απογείωση» των απολύσεων, το πέταγμα δεκάδων χιλιάδων επιπλέον εργαζομένων στην ανεργία, ούτε τις δραματικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που συντελέστηκαν και συντελούνται για ακόμα περισσότερους εργαζόμενους, με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, με μειώσεις μισθών, με υποχρεωτικές άδειες άνευ αποδοχών.
Δεν αναιρείται η καταγγελία συνδικάτων ότι με κυβερνητικές οδηγίες «αποσύρθηκαν» οι Επιθεωρήσεις Εργασίας το επίμαχο διάστημα, για να έχει λυμένα τα χέρια της η εργοδοσία.
Δεν αναιρείται το γεγονός ότι η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή της εξάπλωσης του κορονοϊού στη χώρα έσπευσε να δώσει νέα εργαλεία στη μεγαλοεργοδοσία για ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της «ευελιξίας» στην «οργάνωση του χρόνου και του χώρου εργασίας», αλλά «θυμήθηκε» να θέσει «ρήτρες προστασίας των θέσεων εργασίας» μόνο μετά από τρεις βδομάδες, αφού δηλαδή δόθηκε όλη η άνεση στις επιχειρήσεις να κλιμακώσουν όλη την παραπάνω επίθεση κατά τα εκάστοτε συμφέροντά τους, ώστε τώρα να μπορούν «καθαρές - καθαρές» να στρωθούν στο τραπέζι των νέων «διευκολύνσεων» και των «χρηματοδοτικών εργαλείων» που ανήγγειλαν οι κυβερνώντες για το κεφάλαιο.
Η απόδοση του επιδόματος των 800 ευρώ σε όσους απολύθηκαν κάτω από αυτές τις συνθήκες από την 1η Μάρτη δεν «χρυσώνει το χάπι» για τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που προσθέτονται στις ουρές των ανέργων, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι με τις επιπτώσεις που έτσι κι αλλιώς έχει στην οικονομία η επιδημία του κορονοϊού, θα είναι πολύ δύσκολο να βρουν ξανά δουλειά για πολύ καιρό.
Πόσο μάλλον που οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι με «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας, εργολαβικοί, «ενοικιαζόμενοι», εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.ο.κ., μένουν εντελώς ξεκρέμαστοι, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη πετιούνται στο δρόμο χωρίς καν να θεωρούνται απολυμένοι, χωρίς καμία από τις προβαλλόμενες «ρήτρες» να βάζει εμπόδια στην εργοδοσία.
Αντίστοιχα προκλητική είναι και η χτεσινή μεθόδευση της κυβέρνησης με το Δώρο Πάσχα των εργαζομένων, με ζήτημα δηλαδή που αφορά στα ίδια τα δεδουλευμένα τους: Η κυβέρνηση ήταν αυτή που «έριξε» το πρωί στο τραπέζι θέμα αναστολής του, η ίδια είναι αυτή που το απόγευμα, κάτω και από τη γενική κατακραυγή, εμφανίστηκε ως... «εγγυήτριά» του, καταλήγοντας βέβαια στο διά ταύτα να ανακοινώνει ότι ο χρόνος της απόδοσής του - αντί για το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη - θα καθοριστεί με απόφαση των συναρμόδιων υπουργείων!