30 Αυγ 2018

“Βουλγαρία θα γινόμασταν” – Το τέλος του εμφυλίου και ο διαρκής εφιάλτης των αστών

Σαν σήμερα έπεφτε η αυλαία από το τέλος της επιχείρησης “Πυρσός” και μαζί της τελείωνε ο τρίχρονος εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεκινήσει συμβολικά την 31η Μάρτη 1946 με την επίθεση ανταρτών στο σταθμό χωροφυλακής του Λιτόχωρου και πιο επίσημα στις 28 Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς με τη συγκρότηση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών. Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας μεταξύ κομμουνιστών, ιδιαίτερα σε επετειακές εκδηλώσεις και έντυπες εκδόσεις συνηθίζεται να αποκαλείται “εποποιία”, χαρακτηρισμός που στους “αμύητους” ειδικά μπορεί να φαντάζει πομπώδης και υπερβολικός. Μια απλή μάτια όμως σε βασικά στοιχεία αυτής της αναμέτρησης αρκεί για να καταδείξει πως είναι ο μόνος ακριβοδίκαιος χαρακτηρισμός όσων έδωσαν τα πάντα, ακόμα και το αίμα τους, για μια καλύτερη κοινωνία απέναντι σε έναν συντριπτικά υπέρτερο αριθμητικά και υλικά αντίπαλο, τη ζωή του οποίου δεν έπαψαν να κάνουν δύσκολη ως το τέλος.
Απολύτως δικαιολογημένοι ήταν λοιπόν οι πανηγυρισμοί του αστικού Τύπου, τόσο του “Δεξιού” όσο και του “Κεντρώου” για το τελος των πολεμικών επιχειρήσεων. “Τα κατεχόμενα υπό τον εχθρόν υψώματα περιήλθαν εις τας χείρας των ημετέρων. Από της στιγμής ταύτης ουδεμία αντίστασις υφίσταται εις τον Γράμμον” έγραφε η Μεσημβρινή ενώ η “φιλελεύθερη” “ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ” προανήγγειλε σε θριαμβευτικό τόνο όσους μαχητές του ΔΣΕ δεν κατόρθωσαν να περάσουν τα ελληνοαλβανικά συνορα: “Μετά τον Γράμμον δεν υπάρχει πλέον επί ελληνικού εδάφους οργανωμένος εχθρός. Υπάρχουν διάσπαρται ολιγομελείς και απέλπιδες ομάδες, καταδικασμέναι σε βέβαιον “εξόντωσιν”.
Ο κλοιός γύρω από το ΣΤΕ είχε αρχίσει οριστικά να στενεύει από τις αρχές του 1949, με εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των κυβερνητικών δυνάμεων σε Στερεά, Θεσσαλία και Πελοπόννησο. Με τον τρόπο αυτό, ο ΕΣ είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο Μέτωπο του Γράμμου για να εξαπολύσει την τελική επίθεση. 8 Μεραρχίες, 2 ανεξάρτητες Ταξιαρχίες με ελαφρά Τάγματα Πεζικού και πολυάριθμα πυροβόλα, τεθωρακισμένα, άρματα μάχης και αεροπλάνα αντιπαρατέθηκαν με λίγες χιλιάδες άσχημα εξοπλισμένων ανταρτών χωρίς αεροπορία, χωρίς εφεδρείες και με λιγοστά πυρομαχικά. Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των ανδρών του ΕΣ κυμαίνονται μεταξύ 100.000 και 200.000 ανδρών απέναντι σε συνολικά 15.000 περίπου μαχητές σε Γράμμο και Βίτσι.
Η πρώτη φάση της επιχείρησης “Πυρσός” ξεκίνησε τη νύχτα της 2ης προς 3ης Αυγούστου με τις δυνάμεις του Θρασύβουλου Τσακαλώτου μα καταλαμβάνουν κρίσιμα για τη μετέπειτα εξέλιξη της μάχης υψώματα. Μια βδομάδα μετά, κατά τη δεύτερη φάση, ο κυβερνητικός στρατός διέσπασε τις γραμμές των ανταρτών, αναγκάζοντάς τους να υποχωρήσουν σε θέση μεταξύ της Μικρής και της Μεγάλης Πρέσπας, εκτεθειμένοι σε αεροπορικές επιθέσεις. Κατόρθωσαν ωστόσο να ελιχθούν μέσω αλβανικού εδάφους και να ενωθούν με τους συντρόφους τους στο Γράμμο. Η τελική φάση της μάχης ξεκίνησε στις 25 Αυγούστου 1949, παρουσία του βασιλιά Παύλου και του “στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας” βαν Φλιτ. Στόχος των κυβερνητικών δυνάμεων ήταν η κατάληψη του Γράμμου και ο αποκλεισμός των αλβανικών συνόρων ώστε να εγκλωβιστεί και να εξοντωθεί πλήρως ο ΔΣΕ. Προσπαθώντας να ελαφρύνουν την εχθρική πίεση, οι μαχητές της 1ης μεραρχίας κινήθηκαν προς τη Θεσσαλία και άλλοι προς τη Λάκκα Σούλι, ωστόσο οι απόπειρες αντιπερισπασμού απέτυχαν και στις 26 Αυγούστου η 9η Μεραρχία του Εθνικού Στρατού διέπασε την άμυνα του ΔΣΕ εισχωρώντας στα μετόπισθεν. Υπό αυτές τις συνθήκες η συνέχιση του πολέμου με μαθηματική ακρίβεια θα κατέληγε σε ολική περικύκλωση των ανταρτών.
Αποφασίστηκε λοιπόν στις 28 Αυγούστου να ξεκινήσει οργανωμένα η σύμπτυξη των δυνάμεων του ΔΣΕ με στόχο την υποχώρηση προς την Αλβανία. Η πτώση του τελευταίου “κάστρου” τον ανταρτών, στο ύψωμα Κάμενικ τη νύχτα της 29ης προς 30η Αυγούστου επισφράγισε την ήττα του ΔΣΕ. Η αποφυγή της συντριβής όσων είχαν επιβιώσει ήταν πλέον το πρώτιστο μέλημα, στόχος που σε μεγάλο βαθμό επετεύχθη, καθώς στα χέρια του εχθρού έπεσαν μεμονωμένοι αντάρτες που χάθηκαν ή αδυνατούσαν, πιθανόν λόγω τραυματισμού, να ν’ακολουθήσουν τους συντρόφους τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Τσακαλώτου, 765 μαχητές συνελήφθησαν και 228 παραδόθηκαν, ενώ οι νεκροί ανέρχονταν σε 1074. Από κυβερνητικής πλευράς ο  ίδιος αναφέρει 382 νεκρούς οπλίτες και αξιωματικούς, απώλειες αρκετά σοβαρές δεδομένου του συντριπτικά άνισου συσχετισμού δυνάμεων.
Το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς έπαιρναν μαζί με τους μαχητές και χιλιάδες άμαχοι που είχαν στηρίξει τον αγώνα τους, 55. 881 άνθρωποι, σύμφωνα με επίσημα κομματικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβρη του 1950. Πολλές ακόμα χιλιάδες συναγωνιστών τους στην Ελλάδα συνέχιζαν, όπως και στη διάρκεια του εμφυλίου, να δοκιμάζουν τα κολαστήρια της Μακρονήσου και των άλλων “εξωτικών” προορισμών, τις φυλακές αλλά και τα εκτελεστικά αποσπάσματα των νικητών. Ολόκληρη η χώρα έμπαινε σε μια σκοτεινή περίοδο αυταρχισμού που απέληξε στην επταετή χούντα, μαζικής ξενιτιάς στο φόντο στατιστικών που ευημερούσαν και πρόσδεσης στο νατοϊκό άρμα με έμβλημα τον 6ο στόλο. Περίοδος που πολύ εύκολα παραβλέπουν οι θιασώτες, ιδιαίτερα οι εξ ευωνύμων, του “θα γινόμασταν Βουλγαρία ή Αλβανία”, ξεχνώντας ταυτόχρονα πώς ήταν η Αλβανία και η Βουλγαρία που παρέλαβε ο σοσιαλισμός και κυρίως πώς έγιναν αφότου ο τελευταίος ανατράπηκε.
Από την άλλη, τα τελευταία ειδικά χρόνια ακούγονται δυνατότερα οι φωνές όσων είτε ανοιχτά στηρίζουν τις γιορτές μίσους στο Γράμμο, είτε τις εξισώνουν με τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης των κομμουνιστών για το ΔΣΕ. Κοινή τους επωδός ο πόλεμος κατά της δήθεν “ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς” στη μεταπολίτευση, εννοώντας ότι δεν κινδυνεύει κάποιος να δεχτεί οχλήσεις από την ασφάλεια επειδή κάποιος τρίτος ξάδελφός του υπήρξε εξόριστος.
Μπορεί τα οράματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, σε συνέχεια και εμβάθυνση εκείνων της εαμικής αντίστασης, να μην εκπληρώθηκαν, και μόνο η ανάμνηση της στιγμής που βρέθηκαν όσο ποτέ κοντά στην πραγματοποίησή τους αρκεί ωστόσο για να στοιχειώνει ακόμα κάθε προέλευσης και απόχρωσης απολογητές του κοινωνικού συστήματος των νικητών.

Ποια Ελλάδα νίκησε στο Γράμμο; – Θέλει ο ΟΝΝΕΔίτης να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει…

  

 
Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο “έθνη”, ο κόσμος του μόχθου, της εργασίας και από την άλλη αυτός της εκμετάλλευσης, που νίκησε, κρατώντας με νύχια και με δόντια την εξουσία του. Για αυτήν την Ελλάδα πανηγυρίζουν οι ΟΝΝΕΔίτες, και δεν κάνουν καν μεγάλη προσπάθεια να το κρύψουν.

Στην πραγματικότητα μπορεί να ήθελαν να φωνάξουν “στο Βίτσι και στο Γράμμο, σας θάψαμε στην άμμο”. Αλλά τα περισσότερα μέλη της οργάνωσης θα καταλάβαιναν το κλαμπ Nammos στη Μύκονο και θα αγνοούσαν προκλητικά τα ιστορικά συμφραζόμενα. Ενώ από τα κεντρικά τους έχουν δώσει εντολή να είναι πιο συμμαζεμένοι -προφανώς τα μεγάλα κεφάλια μόνο μπορούν να αβαντάρουν το ΣΥΡΙΖΑ με αντικομμουνισμό αλά κονσερβοκούτι.




Τελικά η ΟΝΝΕΔ Βοιωτίας έκανε μια ανάρτηση στο Facebook γιατί δεν μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη την επέτειο. Διάλεξε όμως ένα “ενωτικό” μήνυμα, για την Ελλάδα που κέρδισε στο Γράμμο και για τους εθνικούς αγώνες για Δημοκρατία και Ανεξαρτησία. Τόση “δημοκρατία” που ψήφιζαν και τα δέντρα, αλλά όχι όσοι δεν είχαν τα σωστά “κοινωνικά φρονήματα”. Τόση “ανεξαρτησία”, όπως το περίφημο “Στρατηγέ μου, ιδού ο Στρατός σας” που είπε στον Αμερικανό Βαν Φλιτ ο Κανελλόπουλος…



Έπαιξαν το γνωστό τροπάρι “Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα…”. Δεν παρέλειψαν να μας πουν όμως ότι ο ΔΣΕ είχε Σλάβους συμμάχους που τον καθοδηγούσαν -και δεν εννοούν τους Σοβιετικούς, αλλά τις γειτονικές σοσιαλιστικές χώρες της εποχής εκείνης. Αν δε συγκρατούνταν μπορεί να μας έλεγαν ευθέως και “ΕΑΜοβούλγαρους…”

Το πιο σημαντικό όμως το αφήνουν αναπάντητο. Ποια ήταν η Ελλάδα που νίκησε τελικά στον Εμφύλιο Πόλεμο -με τα όπλα των Βρετανών και των ΗΠΑ; Ήταν η Ελλάδα των δοσίλογων, του παρακράτους και της κουκούλας. Ήταν η Ελλάδα των γερολαδάδων και των αετονύχηδων, της ρεμούλας και της μίζας από το Σχέδιο Μάρσαλ. Η Ελλάδα που έστηνε τους κομμουνιστές στο απόσπασμα, τους έστελνε στα ξερονήσια, στις φυλακές, για να τους… αναμορφώσει στο “νέο Παρθενώνα”, όπως βάφτισαν τη μαρτυρική Μακρόνησο.

Σε κάθε χώρα υπάρχουν δύο “έθνη”, ο κόσμος του μόχθου, της εργασίας και από την άλλη αυτός της εκμετάλλευσης, που νίκησε, κρατώντας με νύχια και με δόντια την εξουσία του. Για αυτήν την Ελλάδα πανηγυρίζουν οι ΟΝΝΕΔίτες, και δεν κάνουν καν μεγάλη προσπάθεια να το κρύψουν.

Το Left.gr σβήνει το παρελθόν του και τις «κατσαρίδες» της Παπακώστα


Αμέσως μετά το νέο ανασχηματισμό, τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι άρχισαν να σβήνουν ακόμη και παλιά τους κείμενα για τους νέους υπουργούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσωρινή απομάκρυνση του θέματος του left.gr με τίτλο «Παπακώστα: Η Ζαρούλια της ΝΔ εκτέθηκε στη Human Rights Watch των ΗΠΑ» από το 2012.
Το θέμα αφορούσε ρατσιστικό λόγο της Κατερίνας Παπακώστα, πρώην βουλευτή και υφυπουργού της Νέας Δημοκρατίας, που είχε σχολιάσει ότι οι «λαθρομετανάστες εισρέουν κατά χιλιάδες στα σύνορα, σαν κατσαρίδες». Η Κ. Παπακώστα με τον ανασχηματισμό ορίστηκε υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Αρχικά το θέμα δεν ήταν διαθέσιμο στη σελίδα:
Ήταν όμως ακόμη αποθηκευμένο σε web cache page.
Στη συνέχεια οι διαχειριστές της ιστοσελίδας επανέφεραν το θέμα έχοντας όμως αλλάξει τον τίτλο – αλλαγή η οποία δεν αναφέρεται στο κείμενο όπως αναφέρει η δεοντολογία.
Το περιστατικό θυμίζει τη φράση του Τζορτζ Όργουελ από το 1984: «The past was erased, the erasure was forgotten, the lie became the truth».
  • Αυτό το κείμενο τροποποιήθηκε για να συμπεριλάβει την επαναφορά της σελίδας από το Left.gr και την αλλαγή του τίτλου.

Ο Άδωνης, ο Βορίδης, ο ΣΥΡΙΖΑ και το καπιταλιστικό πολιτικό τόξο




Άκου φίλε συριζαίε,


εσύ που ζητάς να συμπαραταχθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις επιθέσεις που του κάνουν Άδωνης, και Βορίδης, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΠΑΣΟΚ και λοιποί συγγενείς.





Εσείς του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον Άδωνη, τον Βορίδη, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και όλα τα κόμματα του καπιταλιστικού πολιτικού τόξου, ανεξαρτήτως χρώματος και ονόματος:


-Στηρίξατε και στηρίζετε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις άλλες συνθήκες, όλοι μαζί, με κόντρα μόνο από το ΚΚΕ*.

-Στηρίζετε όλες τις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε μαζί με τον Άδωνη, τον Βορίδη και τους λοιπούς συγγενείς τα μνημόνια.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε μαζί, 700 εξοντωτικούς μνημονιακούς νόμους και 24.000 μνημονιακές εφαρμοστικές υπουργικές αποφάσεις.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί τη καρατόμηση των συντάξεων και των μισθών.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί τη φορολογική εξόντωση μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων και αγροτών.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί τον κατώτατο και υποκατώτατο μισθό και όλες τις μορφές μερικής απασχόλησης και ελαστικής εργασίας.

-Μαζί με τον Άδωνη, τον Βορίδη, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και όλα τα κόμματα του καπιταλιστικού πολιτικού τόξου, ανεξαρτήτως χρώματος και ονόματος, ψηφίσατε ή και διατηρήσατε τη νομοθεσία κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί την εξευτελιστική συμφωνία με τους εφοπλιστές, ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου του κόσμου, για εθελοντική φορολόγηση(!!!) στο ύψος του… 0,010% των φορολογικών εισπράξεων του κράτους, την ώρα που ο λαός στενάζει στους φόρους!

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί τον ΕΝΦΙΑ.

-Ψηφίσατε ή και διατηρήσατε όλοι μαζί τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα βυθίζοντας τη χώρα σε χρόνια υπανάπτυξη.

-Δεχθήκατε όλοι μαζί τους εξευτελιστικούς ελέγχους μέχρι το 2060.

-Παραδίδεστε όλοι μαζί με επαίνους στις «αγορές», τις οποίες υμνείτε σαν θεό.

-Όλοι μαζί, με σιωπηρή συμφωνία, οδηγήσατε σε παραγραφή τις λίστες των φοροφυγάδων που έβγαλαν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

-Όλοι μαζί ακυρώσατε συμφέρουσες συμφωνίες για αγωγούς με τη Ρωσία και εκχωρείτε στους αμερικανούς τον αγωγό για το υγροποιημένο αέριο.

-Όλοι μαζί προσκυνάτε τους αμερικανούς και το ΝΑΤΟ και βοηθάτε με συμφωνίες στα Βαλκάνια, να περικυκλωθεί η ανταγωνίστρια Ρωσία, ωθώντας σε νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενώ υπερψηφίζετε επί χρόνια και τις κυρώσεις για χάρη της φασιστοστρεφούς Ουκρανίας.

-Όλοι μαζί εκχωρείτε νέες βάσεις πολέμου, ακόμη και για ατομικά όπλα, στους Αμερικανούς.

-Όλοι μαζί, δήθεν ανησυχείτε για το φασιστικό φαινόμενο, αλλά αυτό παραμένει ελεύθερο και αδιαφορείτε σκόπιμα που η δικαιοσύνη αργεί να έρθει.

-Όλοι μαζί, με τον Άδωνη, τον Βορίδη, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και όλα τα κόμματα του καπιταλιστικού πολιτικού τόξου, ανεξαρτήτως χρώματος και ονόματος, στηρίζετε με ύμνους την καπιταλιστική επιχειρηματικότητα και την διαιώνιση της εκμετάλλευσης του λαού και της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο.

-Μαζί με τον Άδωνη, τον Βορίδη, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και όλα τα κόμματα του καπιταλιστικού πολιτικού τόξου, στέκεστε απέναντι στο ΚΚΕ γιατί σε τίποτα δεν συμφωνεί από αυτά, σε τίποτα δεν προσκυνά και με τίποτα δεν παραδίδεται.


Όλοι μαζί το συκοφαντείτε, το λοιδορείτε, το πολεμάτε και χρησιμοποιείτε κάθε αντικομουνιστικό μέσο που η αστική προπαγάνδα έπλασε από τη γέννηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας.


Και ο κατάλογος είναι ατελείωτος…


Και αφού είστε βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στον καπιταλιστικό βούρκο, ζητάτε από τους κομμουνιστές να συστρατευθούν μαζί σας κατά της επάρατης δεξιάς, κατά του Βορίδη και του Άδωνη, σαν να μην είστε όλοι μαζί εσείς σε αυτό το αντιλαϊκό μπαράζ μέτρων κατά των εργαζομένων και κατά του λαού. Ζητάτε να σας παινέψουμε που σκοτώνεστε με τους δεξιούς στο ποιος είναι καλύτερος υπηρέτης του συστήματος! Ξέρουμε τις διαφορές σας. Μάχεστε μεταξύ σας ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής του κεφαλαίου και της ταξικής δικτατορίας του.


Θα μας βρίσκετε όλοι απέναντί σας και ο καθένας ξεχωριστά, ανάλογα με την ιδιομορφία της υπηρεσίας του στο σύστημα. Αυτό απαιτεί το συμφέρον των εργαζομένων και του λαού.


Μη καρτεράτε να έρθουμε δίπλα σας, στα χαρακώματα υπεράσπισης του καπιταλισμού. 
100 χρόνια στο ίδιο μετερίζι, με την εργατική τάξη και τον λαό, δεν θα το εγκαταλείψουμε ποτέ!
*και κάποιες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις, όπως οι ίδιες δηλώνουν.


 

«Αλλαγή»...





«Η πολιτική αλλαγή του 2015 ήταν ένα συλλογικό "ως εδώ" του λαού μας, που ξανακίνησε τον τροχό της ιστορίας. Ηταν η απόδοση των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών στους υπαίτιους της καταστροφής και η εμπιστοσύνη στη μοναδική πολιτική δύναμη η οποία δεν δίστασε να μπει στη φωτιά της μάχης...». Τα παραπάνω λόγια του πρωθυπουργού, στην προχτεσινή συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο γέλια προκαλούν, ειδικά μετά την ανακοίνωση του ανασχηματισμού της κυβέρνησης. Γιατί, τι «αλλαγή» μπορεί να γίνει με πρωταγωνιστές εκείνους που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των συμπληρωματικών τους δυνάμεων, που είναι συνδεδεμένοι με τις πιο μαύρες μέρες της επίθεσης σε βάρος του λαού; Κάθε αλλαγή στην κυβερνητική σύνθεση από το 2015 μέχρι σήμερα αποτελεί άλλη μια ...δικαίωση της πολιτικής εκείνων που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ως «υπαίτιους της καταστροφής» και μια δέσμευση από την πλευρά του ότι ο αντεργατικός κατήφορος θα συνεχιστεί ακόμα πιο αποφασιστικά. Κυρίως, όμως, αυτό που επιβεβαιώνει ο ανασχηματισμός είναι πόσο κάλπικες είναι οι «διαχωριστικές γραμμές» και οι «αβυσσαλέες» διαφορές του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ.

Κυπριακό: Διεργασίες που σχετίζονται με ευρύτερες στοχεύσεις


Ολα δείχνουν ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι μήνας εξελίξεων για το Κυπριακό, ενόψει και των συναντήσεων που αναμένονται στο περιθώριο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, αλλά πάνω απ' όλα υπό το βάρος ευρύτερων «διευθετήσεων» που ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα επιδιώκουν με επίκεντρο την ταραγμένη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ολες οι εμπλεκόμενες και ενδιαφερόμενες πλευρές, από τις δύο κοινότητες στην Κύπρο μέχρι την ΕΕ και μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ, επαναλαμβάνουν την ανάγκη να βρεθεί «ρεαλιστική λύση» (όπου «ρεαλιστική», κάθε πλευρά εννοεί έναν συμβιβασμό ευνοϊκό για τα γεωπολιτικά και επενδυτικά συμφέροντα που εκπροσωπεί), κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις την «ανάπτυξη» και τη «σταθερότητα» που δήθεν θα φέρει μια λύση του Κυπριακού. Ολες οι προτάσεις που συζητιούνται, βέβαια, δεν οδηγούν παρά στη διχοτόμηση του νησιού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με παραλλαγές του «Σχεδίου Ανάν» και διάφορες εναλλακτικές για την ενεργότερη συμβολή πολλών ιμπεριαλιστικών οργανισμών στην «ασφάλεια» της Κύπρου, που βρίσκεται σε ένα κρίσιμο γεωστρατηγικό σταυροδρόμι.
***
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία οξύνει την επιθετικότητά της, αξιοποιώντας τετελεσμένα, επιδιώκοντας να δημιουργήσει καινούργια και ξεκαθαρίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα διαπραγματευτεί εύκολα τη θέση της στην Κύπρο, καθώς συνδέεται με την προσπάθειά της να κατοχυρώσει τη θέση της στην περιοχή, διεκδικώντας μερίδιο από τη μοιρασιά που γίνεται στη Ν/Α Μεσόγειο, και να αντιμετωπίσει «απειλές» και αναδιατάξεις συμμαχιών που ανησυχεί ότι μπορεί να πλήξουν τα συμφέροντά της. Ειδική πίεση στις εξελίξεις ασκούν φυσικά και οι ενεργειακές επιδιώξεις της Τουρκίας, που αφενός αναζητεί τρόπους κάλυψης των αυξανόμενων αναγκών της, αφετέρου διεκδικεί ρόλο στα διάφορα ενεργειακά σχέδια μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο έχει εξαγγείλει γεωτρήσεις στα ανοιχτά της Κύπρου, καταγγέλλοντας με υψηλούς τόνους μπίζνες που προχωρούν χωρίς τη δική της συμμετοχή, αλλά και διατηρώντας σε ετοιμότητα όλα τα μέσα για να εμποδίσει εξελίξεις που θεωρεί δυσμενείς για τα δικά της σχέδια. Εξίσου ενδεικτικά είναι τα σχέδια της Τουρκίας για τη δημιουργία πολεμικής ναυτικής βάσης στα Κατεχόμενα. Σε πρόταση που το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό φέρεται να έχει ήδη καταθέσει στο ΥΠΕΞ, τονίζεται ότι «μία τουρκική βάση στην περιοχή θα μείωνε τον απαιτούμενο χρόνο αντίδρασης για τη λήψη στρατιωτικής και ανθρωπιστικής δράσης» αλλά και «θα περιόριζε τις προσπάθειες άλλων παραγόντων να προκαλέσουν αναταραχή». Ακόμα, αναφέρεται ότι έτσι θα ενισχυόταν και η θέση της Τουρκίας στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι τέτοιες προτάσεις παρασκηνιακά είχαν πέσει και στο τραπέζι των περσινών διαβουλεύσεων για το Κυπριακό, όταν «εξετάζονταν» ανταλλάγματα για την «αναπροσαρμογή» των στρατευμάτων και των «εγγυητικών δικαιωμάτων» της Τουρκίας στο νησί.
***
Είναι λοιπόν σαφές ότι η επιθετικότητα της Τουρκίας θα κλιμακωθεί κι άλλο, και η βάση γι' αυτό υπάρχει εδώ και καιρό, όπως τη διαμορφώνουν οι αντιθέσεις και τα παζάρια ισχυρών μονοπωλιακών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Αυτό που κάνει δεν είναι παρά να διεκδικεί αυξημένη «διαπραγματευτική ικανότητα», αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, όπως γίνεται στο φόντο «εύφλεκτων» ανταγωνισμών σε όλη τη γειτονιά. Είναι χαρακτηριστικές οι επισημάνσεις αξιωματούχων σε θέσεις - κλειδιά, που αναδεικνύουν ότι αυτό που παίζεται είναι οι όροι με τους οποίους θα διερευνηθεί και θα επιδιωχθεί μια «συνολική διευθέτηση» στην περιοχή. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις που έκανε την άνοιξη η πρέσβειρα των ΗΠΑ στη Λευκωσία, Καθλίν Ντόχερτι, την ίδια περίοδο που η Αγκυρα είχε ξαμολύσει το Πολεμικό Ναυτικό για να εμποδίσει γεωτρήσεις που είχε συμφωνήσει η κυπριακή κυβέρνηση. Επαναλαμβάνοντας χωρίς δισταγμό ότι «τα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Κύπρου, όπως και όλοι οι πόροι της, θα πρέπει να διαμοιραστούν ακριβοδίκαια ανάμεσα στις δύο κοινότητες, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης», η Ντόχερτι σημείωνε για Κύπρο και Τουρκία ότι «θα πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους και να μην κάνουν οτιδήποτε που να εμποδίζει ή να παρεμποδίζει μια ευρύτερη συμφωνία για το πώς μοιράζονται ή πώς γίνεται η διαχείριση των πόρων».
***
Ολα τα παραπάνω βεβαιώνουν ότι η κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας είναι δεδομένη, αλλά και ότι οι προϋποθέσεις που διαμορφώνονται για μια λύση του Κυπριακού κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι για το λαό της Κύπρου. Σημαντική είναι εξάλλου και η επίδραση αντιθέσεων και παζαριών που δυναμώνουν, όπως ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, αλλά και ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, με τις εξελίξεις σε Συριακό, Κουρδικό και άλλα κρίσιμα μέτωπα να διαπλέκονται σε ένα ιμπεριαλιστικό «γαϊτανάκι» πολλαπλά επικίνδυνο για τους λαούς της περιοχής.

Ολοι με όλους...




Ανάμεσα στα πολλά που ακούστηκαν και γράφτηκαν με αφορμή τον προχτεσινό ανασχηματισμό της κυβέρνησης ήταν και οι παραινέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «να αντιληφθούμε» με το «τέλος των μνημονίων» πως «δεν είναι απαραίτητο να διαφωνούμε για το μέλλον με αυτούς που διαφωνούσαμε για το παρελθόν».
Με δεδομένο ότι στο νέο κυβερνητικό σχήμα εισήλθαν μερικά ακόμα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, είναι φανερό ότι το «τέλος των μνημονίων» δεν αποτελεί μόνο ορόσημο για πολιτικές διεργασίες και ζυμώσεις στο «από δω και μπρος», αλλά και ένα πρώτης τάξης άλλοθι για να πάρει συγχωροχάρτι η αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, ακόμα και πριν από το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, τις οποίες επάξια διαδέχτηκαν οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, βυθίζοντας στη φτώχεια και στην ανέχεια το λαό για να ξεπεράσει την κρίση του το κεφάλαιο.
Καμία εντύπωση δεν προκαλεί. Αλλωστε, «μνημονιακοί» και πρώην «αντιμνημονιακοί» ψήφισαν μαζί το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, που διατηρεί όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων και πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα την επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό.
Αποδεικνύεται και μ' αυτόν τον τρόπο πόσο σαθρή και αποπροσανατολιστική ήταν η αντιπαράθεση «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», η οποία πήρε διάφορες μορφές και εκφράστηκε με πολλές παραλλαγές στη διάρκεια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη συνέχεια, όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το ψευτοδίλημμα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015.
Το πιο σημαντικό όμως είναι οι «τροχιοδεικτικές βολές» για το μέλλον, που ρίχνουν με τέτοιες δηλώσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα, ομολογούν και οι ίδιοι ότι στη βάση της συμφωνίας τους στα «μεγάλα και σημαντικά» για το κεφάλαιο την περίοδο μετά την κρίση, «η ταλάντωση του εκκρεμούς» σε ό,τι αφορά τις διαφορές ανάμεσα σε όλα τα αστικά κόμματα έχει μικρύνει δραματικά.
Πράγματι, αν κάτι αποδεικνύεται από τέτοιες δηλώσεις, είναι ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, που υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» και της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες.
Τόσο που σήμερα να επιτρέπουν την άνετη μετακίνηση στελεχών τους από τον ένα χώρο στον άλλο και ταυτόχρονα να δημιουργούν υπόβαθρο για ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες στο άμεσο μέλλον.
Ολα αυτά, βέβαια, στο όνομα της «πολιτικής σταθερότητας» που αξιώνει το κεφάλαιο, για να εμπεδώνεται η «αναπτυξιακή» του στρατηγική σε βάρος του λαού και να δημιουργούνται «συνθέσεις», που αφήνουν ανοιχτά όλα τα σενάρια, ακόμα και αυτό μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και σήμερα, άλλωστε, με ένα πρώην τμήμα της ΝΔ συγκυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ...
Απ' αυτήν τη σκοπιά, δεν ακούγονται καθόλου παράταιρες οι «αποκαλύψεις» στελεχών της ΝΔ ότι τέτοια σενάρια συζητιούνται στα «σαλόνια» της ΕΕ, ανάλογα βέβαια με την πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Για να στήσουν νέα κάλπικη διαχωριστική γραμμή, διάφορα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν νέο δίλημμα... «Δημοκρατικές δυνάμεις» από τη μία (που περιλαμβάνουν και ένα μέρος της ΝΔ) και «ακροδεξιά» από την άλλη...
Οι διεργασίες λοιπόν στο αστικό πολιτικό σύστημα στήνουν παγίδες στο λαό, τις οποίες πρέπει να αποφύγει και με την πάλη του να ακυρώσει. Η «πόλωση» από τη μία και η «συναίνεση» από την άλλη, είναι παραλλαγές του ίδιου αντιλαϊκού σεναρίου. Στόχος τους είναι να εγκλωβίσουν τη δυσαρέσκεια από τα αδιέξοδα που αναπαράγει για το λαό η πολιτική στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Την πολιτική αυτή, την οποία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο ο λαός και με αυτό το κριτήριο να εγκαταλείψει τα κόμματα που την υπηρετούν. Δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στο σχεδιασμό του κεφαλαίου και των κομμάτων του, δίνοντας ώθηση, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, στην πάλη για σύγχρονα δικαιώματα και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

TOP READ