Πως θα ασκείται η εργατική - λαϊκή εξουσία ?

Πως θα ασκείται η εργατική - λαϊκή εξουσία ?

Από τον Ριζοσπάστη

Τα αστικά ΜΜΕ, τώρα, την προεκλογική περίοδο, πασχίζουν να υπονομεύσουν στις λαϊκές συνειδήσεις την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική, λαϊκή εξουσία, με αιχμή της προπαγάνδας τους το ζήτημα της δημοκρατίας. Αντιπαραθέτουν τη λειτουργία της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας καλλιεργώντας συνειρμούς ότι στην εργατική, λαϊκή εξουσία δε θα υπάρχει δημοκρατία αφού η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν δυνατότητα να εκλέγουν βουλευτές κ.λπ. Ρωτάνε, για παράδειγμα, θα υπάρχει κοινοβούλιο; Πώς θα λειτουργεί; Και άλλα τέτοια. Δεν είναι ότι δεν ξέρουν. Αντιπαραθέτουν την αστική μορφή διαχείρισης (αυτό κάνει η αστική βουλή), της εξουσίας των καπιταλιστών, για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η σημερινή δημοκρατία είναι αντιδημοκρατική για το λαό, αφού νομοθετεί αντεργατικά, αντιλαϊκά. Και να εμποδίσουν την ολοένα και μεγαλύτερη επίδραση που ασκεί η πρόταση του ΚΚΕ σε πλατύτερες εργατικές, λαϊκές δυνάμεις.

Πώς θα λειτουργεί η εργατική, λαϊκή εξουσία; Θα υπάρχει βουλή; Βεβαίως θα υπάρχει βουλή. Αλλά δε θα είναι σαν τη σημερινή, όπου κάθε 4 χρόνια το εκλογικό σώμα εκλέγει βουλευτές σε εκλογικές περιφέρειες, δηλαδή σε εδαφική βάση. Οι λαϊκοί βουλευτές θα αντιπροσωπεύουν το εργοστάσιο, τον κλάδο, τους συνταξιούχους, τους φοιτητές, τους σπουδαστές, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους. Αντίστοιχα λοιπόν θα εκλέγονται από τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις, από τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς για τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, από τις σχολές για τους φοιτητές, σπουδαστές κ.λπ. Δηλαδή, θα αντιπροσωπεύονται κοινωνικές δυνάμεις.
Η ιδιότητα του βουλευτή δε θα αποτελεί επάγγελμα, άρα δε θα έχει μισθό. Οι βουλευτές θα ελέγχονται για το έργο και τη δράση τους από τους εκλογείς τους σε τακτά περιοδικά διαστήματα και θα ανακαλούνται για να εκλεγούν άλλοι αν δεν ανταποκρίνονται στην αποστολή τους. Θα συνεχίζουν να εργάζονται στη δουλειά τους, απ' αυτήν θα πληρώνονται με τον ίδιο μισθό με όλους τους εργαζόμενους και θα απαλλάσσονται μόνο για το χρονικό διάστημα που θα λειτουργούν οι σύνοδοι της βουλής, γιατί η βουλή δε θα λειτουργεί καθημερινά, δε χρειάζεται άλλωστε αφού θα έχει απαλλαγεί από την τεράστια αστική γραφειοκρατία.

Από το εργοστάσιο που θα εκλέγονται τα πρώτα εργατικά όργανα εξουσίας μέχρι τη βουλή θα υπάρχουν και ενδιάμεσα εργατικά, λαϊκά όργανα που θα εκλέγονται και θα βρίσκονται σε άμεση σχέση με αυτά τα όργανα αλλά και την εργατική, λαϊκή βουλή. Ετσι, η συμμετοχή των εργαζομένων δε θα είναι μια φορά στα τέσσερα χρόνια με την ψήφο. Θα υπάρχει άμεση σχέση των εργαζομένων που εκλέγουν με όλα τα εργατικά, λαϊκά όργανα, ο λαός θα συμμετέχει και μέσω εκλογών και μέσω ελέγχου από το εργοστάσιο ως τη βουλή στην άσκηση της εξουσίας. Σήμερα ο λαός συμμετέχει μόνο κάθε τέσσερα χρόνια με την ψήφο. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Στην εργατική, λαϊκή εξουσία θα συμμετέχει καθημερινά μέσω ελέγχου, μέσω ανακλητότητας όταν χρειάζεται με δεδομένο τον υποχρεωτικό απολογισμό των βουλευτών στους εκλογείς τους. Ετσι, οι εργάτες θα εκλέγουν αυτούς που θεωρούν τους καλύτερους και θα τους ελέγχουν ταυτόχρονα. Η εργατική, λαϊκή εξουσία θεσμοθετεί και παίρνει πρακτικά μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται η άσκηση του εργατικού και γενικότερα κοινωνικού ελέγχου, η ανεμπόδιστη άσκηση κριτικής σε αποφάσεις και χειρισμούς που εμποδίζουν την ανάπτυξη και ενίσχυση της λαϊκής οικονομίας. Είναι ζωτική ανάγκη να καταγγέλλονται πάσης φύσεως και προέλευσης αυθαιρεσίες, γραφειοκρατία ή άλλα αρνητικά φαινόμενα. Αυτή είναι ανώτερη μορφή δημοκρατίας από την αστική και πάνω απ' όλα εξασφαλίζει την άμεση λαϊκή συμμετοχή στις υποθέσεις της κοινωνίας. Η εξουσία ασκείται από κάτω, από το λαό, προς τα πάνω και όχι το αντίθετο που γίνεται σήμερα με την αστική δημοκρατία.

Αλέκα Παπαρήγα προς ΣΥΡΙΖΑ: "Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας!"

Αλέκα Παπαρήγα προς ΣΥΡΙΖΑ: "Ε, δεν είμαστε σαν τα μούτρα σας!"

Χρυσή Αυγή και οι ιστορικές φασιστικές της προεκτάσεις

Χρυσή Αυγή και οι ιστορικές φασιστικές της προεκτάσεις

Βρισκόμενοι μπροστά στις εννέα τελευταίες ημέρες πριν τις εκλογές, ο Κόκκινος Φάκελος αποφάσισε να δημοσιεύσει αυτό το - όχι με την παραδοσιακή έννοια- ιστορικό άρθρο, σχετικά με τις φασιστικές προεκτάσεις της Χρυσής Αυγής και την ιστορική προέκτασή τους στο βαθύ και σκοτεινό παρελθόν του φασισμού.

Καταρχήν, ξεκινάμε με την παρακάτω ιδεολογικοπολιτική θέση την οποία δηλώνουμε στο σημείο αυτό για αποφυγή  παρεξηγήσεων. Η Χρυσή Αυγή, δεν αποτελεί απλά ένα πολιτικό κόμμα, ούτε σκέτα ένα νεοναζιστικό μόρφωμα. Είναι μια σύγχρονη διάσταση του ελληνικού παρακρατικού μηχανισμού με φασιστικές προεκτάσεις. Με άλλα λόγια διαπλέκεται και περιπλέκεται σε ταξικότατους κατασταλτικούς μηχανισμούς του λαϊκού κινήματος (ΜΑΤ, αστυνομία κτλ) σε σκιώδη και βρώμικο ρόλο και πάντα με εντολέα τις αστικές κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που εξυπηρετούν το ελληνικό κεφάλαιο.

Θα ξεκινήσουμε την ιστορική μας συσχέτιση με βάση την τελευταία δήλωση του αρχηγού της στο κανάλι "Κόντρα" και θα δούμε το βαθύτερο ιστορικό στίγμα και τις φρικτές ομοιότητές της με άλλες ρήσεις και προτάσεις γνωστών από την ιστορία προσώπων.

Στην εν λόγω τηλεοπτική "παράσταση" έγινε λόγος για τονθαυμασμό του κ. Μιχαλολιάκου στο πρόσωπο του Μεταξά, τον αξιωματικό Ντερτιλή και το "μεγάλο παραμύθι του Πολυτεχνείου".

Η κουβέντα αυτή που σκοπό έχει να βάλει στο χέρι μερίδα συμπολιτών μας που βιώνουν το μεταναστευτικό πρόβλημα και που υιοθετούν σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό την άποψη "Ένας Παπαδόπουλος τους χρειάζεται" κρύβει βαθιές ιστορικές πεποιθήσεις. Ο θαυμασμός στο πρόσωπο του δικτάτορα Μεταξά εμπεριέχει θαυμασμό για τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας ( Άλλωστε ο Μεταξάς οργάνωσε την ΕΟΝ με βάση τις συμβουλές του Γκαίμπελς). Εμπεριέχει την κατάλυση της δημοκρατίας που οι νεοφασίστες δηλώνουν ότι ασπάζονται, εμπεριέχει την φυλάκιση και εξόριση όλων των δημοκρατικών, αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων, τον εξοβελισμό τους από την εργασία, την πρόνοια και τον κοινωνικό ιστό και την τελική παράδοσή τους (με τις γεμάτες φυλακές του 1942) στον ναζιστικό άξονα που κατείχε την χώρα. Το χέρι που οδήγησε τόσους και τόσους Έλληνες πρωτοπόρους στο ναζιστικό απόσπασμα, το κρεματόριο και το Χαϊδάρι ήταν το χέρι του Μεταξά. Δεν αναρωτιούνται όλοι αυτοί οι δήθεν πατριώτες και μαζί τους ο κ. Μιχαλολιάκος, πώς είναι δυνατόν ένας πατριώτης "Έλλην ήρως" σαν τον Μεταξά να παρέδωσε τους συμπατριώτες του στον ξένο εισβολέα;

Στο θέμα του Ντερτιλή έχουμε να αναφέρουμε απλά και μόνον αυτό: Ο Ντερτιλής ήταν ο άνθρωπος που στην εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφόνησε εν ψυχρώ με περίστροφο τον φοιτητή 20 ετών Μιχάλη Μυρογιάννη που έτρεχε να ξεφύγει από τις σφαίρες και το ξύλο που έπεφτε. Το παραπάνω ιστορικό στοιχείο προέρχεται από την κατάθεση στην δίκη της Χούντας του οδηγού του Αντώνη Αγριτέλη. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, ο κ. Μιχαλολιάκος θαυμάζει έναν σφαγέα αθώων; Έναν γνωστό "εκκαθαριστή" τουρκοκυπριακών χωριών ; Προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν εκφράζει τον φασισμό με τον τρόπο αυτό; Τι είναι εάν όχι φασίστας ένας τέτοιος άνθρωπος;

Ο Ντερτιλής την ώρα της εκτέλεσης με το περίστροφο στο χέρι

Ο τάφος του Μιχαήλ Μυρογιάννη,

Τέλος στο θέμα του "μεγάλου παραμυθιού του Πολυτεχνείου" θα απαντήσει ξανά το ιστορικό ντοκουμέντο. Η ίδια η θέση της Χούντας από την επόμενη ημέρα ήταν ότι το βράδυ του πολυτεχνείου δεν συνέβη τίποτα, δεν σκοτώθηκε κανείς και όλοι " διαλύθησαν ησύχως" Και όμως γιατί ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία φωτογράφησαν κρυφά τους αστυνομικούς να ξεπλένουν με μάνικες το αίμα; Δεν γνωρίζει ο κ. Μιχαλολιάκος για τους 1103 τραυματίες; Τους 18 νεκρούς ; Ποια ήταν η κοπέλα με τα κομμένα από το τανκ πόδια; 

Οι αστυνομικοί πλένουν τα αίματα από την σφαγή του Πολυτεχνείου

Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής συνεχίζει στην τοποθέτησή του: " να μπουν στην ελληνική Βουλή Έλληνες που θα κάνουν άνω -κάτω το φθαρμένο πολιτικό σύστημα" Τα λόγια αυτά μας φέρνουν στο μυαλό μια ακόμα δικτατορική ρήση "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" έλεγε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Εννοώντας ότι η Βουλή ως τότε δεν απαρτίζονταν από Έλληνες, όμως μετέπειτα καταργείται και η Βουλή και το Σύνταγμα. 7840 Έλληνες εξορίζονται και φυλακίζονται βάσει φρονημάτων. Αυτό λοιπόν, σήμαινε και σημαίνει το "Η Ελλάδα στους Έλληνες", σημαίνει δικτατορία,  σημαίνει φασισμό, σημαίνει φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις και "αυτοκτονίες". Ας δούμε όμως και μερικά ακόμα δείγματα παρόμοιων εθνικιστικών ρητών από άλλες περιόδους της ιστορίας. 

Ένας λαός, ένα Ράιχ ένας Φύρερ 

  

Μήπως δεν είναι ίδιο το νόημα, "Ένας λαός" δηλαδή όλοι οι καθαροί Γερμανοί, "Ένα Ράιχ" δηλαδή μια χώρα-κυβέρνηση ενιαία και αδιαφοροποίητη, "Ένας Φύρερ" δηλαδή ο Χίτλερ. Πόσο μακριά είναι ο λόγος της Χρυσής Αυγής; Πόσο απέχει το " Η Ελλάδα στους Έλληνες"; 

"Nα ζήσει η Γερμανία"

Πόσο απέχει το "Να ζήσει η Γερμανία" από το χρυσαυγήτικο "Ελλάς ή τέφρα" Μιλάμε και στις δύο περιπτώσεις για μια αόριστη ψεύτικη κινδυνολογία που μόνη λύση έχει την ισοπέδωση, τον εκφασισμό και τον εκμηδενισμό του εγώ. 

Και στεκόμαστε ακόμα και σε εκείνο το "φθαρμένο πολιτικό σύστημα". Που αλήθεια βρίσκονταν ο "φρέσκος" κύριος Μιχαλολιάκος όλον αυτόν τον καιρό; Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η Χρυσή Αυγή εκτός συστήματος; Που επαναστατεί; Που διαφοροποιείται; Ας δούμε ξανά μερικές φωτογραφίες του ιστορικού της οργάνωσης καθώς και του αρχηγού της

Μέλη της Χρυσής Αυγής προστατευόμενα από κλούβες των ΜΑΤ

Σε αγαστή συνεργασία με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής των ΜΑΤ και της Ασφάλειας  

Οι παραπάνω φωτογραφίες αλλά και τα εκατοντάδες περιστατικά χαφιεδισμού της Χρυσής Αυγής (σε πορείες και καταλήψεις του φοιτητικού κινήματος) αποδεικνύουν ένα και μόνο πράγμα: Η Χρυσή Αυγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σάπιου πολιτικού συστήματος και κυρίως του παρακράτους αυτού του ίδιου του συστήματος. Και τώρα θα παραθέσουμε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα του ανανεωτή του πολιτικού σκηνικού κ. Μιχαλολιάκου όπως έγκυρα το παρουσιάζει το site http://www.iefimerida.gr

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο σημερινός ηγέτης της ελληνικής ακροδεξιάς, γεννήθηκε στην Αθήνα της ΕΡΕ το 1957. Μαθητής ακόμη, σε ηλικία 16 ετών, το 1973, εντάχθηκε στο εθνικιστικό κόμμα κόμμα της 4ης Αυγούστου.

Πρόκειται για το κόμμα που είχε ιδρύσει από το 1969 ο θεωρητικός του ελληνικού νεοφασισμού Κώστας Πλεύρης, στο οποίο δραστηριοποιείται και κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, στο Μαθηματικό της Αθήνας.

Μανιάτης στην καταγωγή, αδελφός του γνωστού ποινικολόγου Τάκη Μιχαλόλια, ο Νίκος Μιχαλολιάκος βρίσκεται πλέον μετά την εκλογή του στο Δήμο της Αθήνας, στο κατώφλι της Βουλής των Ελλήνων.

Η συμμετοχή του στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας έχει προκαλέσει αρκετές εντάσεις με αποκορύφωμα το ναζιστικό του χαιρετισμό, τον Ιανουάριο του 2011, ως απάντηση σε δημοτικό σύμβουλο που τον αποκάλεσε «φασίστα».

Η επίθεση στους δημοσιογράφους και η αρχή των συλλήψεων

Για πρώτη φορά η δράση του γίνεται ευρύτερα γνωστή όταν συλλαμβάνεται τον Ιούλιο του 1974 έξω από την Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι διαμαρτυρόμενος για τη στάση της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Το 1976 συλλαμβάνεται και πάλι για επίθεση κατά δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του δολοφονημένου από τη 17 Νοέμβρη βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου. Κρατήθηκε για ένα διάστημα στον Κορυδαλλό, αλλά δεν δικάστηκε ποτέ λόγω τυπικών κωλυμάτων κατά τη διαδικασία της σύλληψης. Στον Κορυδαλλό φέρεται να συναντήθηκε και με τους πραξικοπηματίες.

Μετά το τέλος των σπουδών του κατατάσσεται στο στρατό ως κομάντο των ειδικών δυνάμεων.

Τον Ιούλιο του 1978 συνελήφθη για τρίτη φορά και καταδικάστηκε σε κάθειρξη ενός έτους ως μέλος ακροδεξιάς εξτρεμιστικής οργάνωσης για κατοχή όπλων και εκρηκτικών.

Εκδίδει το περιοδικό Χρυσή Αυγή

Λίγο μετά την αποφυλάκισή του, το 1980 εκδίδει το περιοδικό Χρυσή Αυγή που αποτελεί το θεωρητικό ευαγγέλιο του χώρου.

Η έκδοση του περιοδικού σταμάτησε τον Απρίλιο του 1984, όταν ο κ. Μιχαλολιάκος εντάχθηκε στην ΕΠΕΝ και, σύμφωνα με τις φήμες της εποχής, ανέλαβε την ηγεσία νεολαίας, μετά από προσωπική εντολή του φυλακισμένου αρχιπραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου.

Η ίδρυση και η δράση της «Χρυσής Αυγής» 

Τον Ιανουάριο του 1985 φεύγει από την Εθνική Πολιτική Ενωση και ιδρύει το Εθνικό Λαϊκό Κίνημα - Χρυσή Αυγή, το οποίο από το 1993 δραστηριοποιείται ενεργά.

Το 1993 η οργάνωση συμμετέχει ενεργά στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Το 1994 μέλη της οργάνωσης πολεμούν ως εθελοντές στο πλευρό των Σέρβων της Βοσνίας, ενώ ορισμένοι από αυτούς λέγεται ότι έλαβαν μέρος στη μαζική σφαγή 8.000 αμάχων Βοσνίων στη Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995 από τον σερβικό στρατό (ένα γεγονός που έχει χαρακτηριστεί από το δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ως γενοκτονία και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας). Η δράση τους αυτή δεν προβάλλεται και δεν αντιμετωπίζεται θετικά από την ηγεσία της, ενώ αργότερα όλοι τους έρχονται για διαφορετικούς λόγους σε ρήξη με αυτήν και αποχωρούν. Από την εποχή της ίδρυσης της οργάνωσης, έχει αποχωρήσει από αυτή μεγάλο ποσοστό μελών της, όπως και αρκετά από τα πρώτα της ηγετικά στελέχη.

Το 1997 διοργανώνει την πρώτη της εκδήλωση για τα Ιμια και από τότε και κάθε χρόνο, μέλη της Χρυσής Αυγής καταθέτουν στεφάνι στη μνήμη των τριών αξιωματικών που σκοτώθηκαν κατά τη συντριβή του ελικοπτέρου. Το 2011 στην καθιερωμένη πλέον πορεία κατέβηκαν στο δρόμο περίπου 5.000 μέλη από όλη την Ελλάδα.

Τον Ιούνιο του 2007 μέλη της συμμετείχαν στην πρώτη πανευρωπαϊκή εθνικιστική κινητοποίηση εναντίον της συνόδου των G8 στη Γερμανία στο πλευρό του γερμανικού νεοναζιστικού NPD κι άλλων εθνικιστικών οργανώσεων.

Στις 9 Μαΐου 2009 μέλη της Χρυσής Αυγής πραγματοποίησαν συγκέντρωση κατά της μετανάστευσης, η οποία κατέληξε σε συμπλοκές μελών της οργάνωσης, που είχαν την κάλυψη της Αστυνομίας, με μετανάστες και αντιφασίστες.

Η Χρυσή Αυγή συμμετέχει εδώ και χρόνια στην εκδήλωση για την επέτειο της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού στον Εμφύλιο πόλεμο, την 29η Αυγούστου 1949.

Η δολοφονία Καντάρη και το επιθέσεις ακροδεξιών σε αλλοδαπών

Με αφορμή τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη την 10η Μαΐου 2011 στο κέντρο της Αθήνας (3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου) η Χρυσή Αυγή στις 12 Μαΐου προγραμμάτισε συγκέντρωση διαμαρτυρίας (με αφορμή το τρισάγιο του θανάτου). Στην πορεία που ακολούθησε ακροδεξιοί έκαναν επιθέσεις σε καταστήματα αλλοδαπών και ξυλοκόπησαν δεκάδες μετανάστες. Επίσης έγινε απόπειρα να πλησιάσουν την κατάληψη της Βίλας Αμαλίας (στην συμβολή των οδών Χέυδεν και Αχαρνών) όπου βρίσκονται αντιεξουσιαστές. Η αστυνομία έκανε προσαγωγή 48 ατόμων (ακροδεξιών).

Τον Δεκέμβριο του 2005 ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νίκος Γ. Μιχαλολιάκος, ανακοίνωσε την παύση των αυτόνομων πολιτικών δραστηριοτήτων της οργάνωσης.

Η Χρυσή Αυγή υπήρξε συνιδρυτής του εθνικιστικού κόμματος «Πατριωτική Συμμαχία», η ενίσχυση του οποίου υπονοείται πως είναι ο λόγος παύσης της πολιτικής της δραστηριότητας. Τον Μάρτιο του 2007 τα μέλη και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής απέσυραν την υποστήριξή τους στην Πατριωτική Συμμαχία, η οποία με τη σειρά της οδηγήθηκε σε αναστολή κάθε δραστηριότητάς της. Ισχυρίστηκαν πως η Πατριωτική Συμμαχία ξεκίνησε ως ένας εθνικιστικός φορέας και πως τελικά η συνεργασία με διάφορες προσωπικότητες την οδήγησαν στην εξαγωγή ενός θολού ιδεολογικοπολιτικού τοπίου, το οποίο έπρεπε να παύσει.

Τον ίδιο μήνα η Χρυσή Αυγή πραγματοποίησε το 6ο συνέδριό της.

Η Χρυσή Αυγή στις εκλογές

• Στις 7 Ιουνίου 2009 η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στις ευρωεκλογές όπου έλαβε ποσοστό 0,46% και 23.564 ψήφους.
• Στις εθνικές εκλογές του 2009 ο Λαϊκός Σύνδεσμος - Χρυσή Αυγή έλαβε ποσοστό 0,29% και 19.636 ψήφους.
• Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 η οργάνωση κέρδισε μία έδρα στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων λαμβάνοντας εκλογικό ποσοστό 5,29%, με τον πρόεδρό της, Νικόλαο Μιχαλολιάκο να εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος.

Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για τον Νίκο Μιχαλολιάκο και τα μέλη της Χρυσής Αυγής. Ο ίδιος έχει κατηγορηθεί ότι στα εφηβικά του χρόνια ήταν πληροφοριοδότης της Ασφάλειας και στην πορεία πράκτορας της ΚΥΠ, χωρίς ποτέ να αποδειχθεί το παραμικρό.

Επίσης, σύμφωνα με την κοινή πεποίθηση η Χρυσή Αυγή δρα ως συμπληρωματικός παρακρατικός μηχανισμός της Αστυνομίας κυρίως σε συμπλοκές με «αναρχικούς» και αντιεξουσιαστές.

Το 2004 σε έκθεση της Κρατικής Ασφάλειας που είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Τα Νεα» σημειωνόταν ότι «τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενοι όπλα από βουλευτές (σύμφωνα με την έκθεση οι βουλευτές προέρχονται από τη Ν.Δ.) και παρουσιάζονται ως συνοδοί τους» αλλά και ότι «η Χρυσή Αυγή διατηρεί ακόμη και σήμερα πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξιωματικούς του στρατού, αλλά και με απόστρατους».

Περίανδρος - Το πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής

Ο γνωστός με το ψευδώνυμο Περίανδρος, Αντώνης Ανδρουτσόπουλος που για 4 χρόνια ήταν καταζητούμενος, κατηγορούμενος για δολοφονική επίθεση κατά των φοιτητών Δημήτρη Κουσουρή και Ηλία Φωτιάδη και του τότε αδιόριστου εκπαιδευτικού Γιάννη Καραμπατσόλη ήταν εξέχων μέλος της Χρυσής Αυγής.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2005 ο «Περίανδρος» παραδόθηκε στις αρχές και στις 25 Σεπτεμβρίου 2006 καταδικάστηκε ομόφωνα για τις τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας σε 21 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή. Στις 12 Μαρτίου 2009, αφού η υπόθεση πήγε στο Εφετείο και άλλαξε το κατηγορητήριο σε μία μόνο απόπειρα ανθρωποκτονίας, η ποινή του μειώθηκε στα 12 χρόνια.

Τέλος στεκόμαστε και στην παρακάτω ανατριχιαστική θέση του κ. Μιχαλολιάκου: " Συγκρότηση ομάδων πολιτών που με νόμιμο τρόπο θα προφυλάσσουν την κοινωνική ειρήνη". Εδώ δηλώνεται κάτι ιδιαίτερα σημαντικό. Δηλώνεται μια εγγύηση προστασίας του καπιταλιστικού αλλά και του πολιτικού του συστήματος. Εδώ εμφανίζεται ο εθνικιστής ιππότης υπερασπιστής του "φθαρμένου πολιτικού συστήματος". Αλήθεια πως ο Χίτλερ κέρδισε την προσοχή της γερμανικής αστικής τάξης; Ήδη λοιπόν από τα τέλη της δεκαετίας του 20 τα μέλη της SA (Sturmabteilung) που ήταν παρακρατική ομάδα του κόμματος του Χίτλερ, περιπολούσαν οπλισμένα τις γειτονιές της Γερμανίας χτυπώντας και δολοφονώντας κομμουνιστές και Εβραίους. Αποτέλεσαν φόβητρο των γειτονιών που τις ""υπέταξαν" πολιτικά με την βία. Αυτό ακριβώς δηλαδή που η Χρυσή Αυγή επιθυμεί να κάνει και στην Ελλάδα και που ήδη κάνει στον Άγιο Παντελεήμονα της Αθήνας σε φτωχούς μετανάστες. Και η χιτλερική ιστορία δεν σταματά εκεί. Άραγε θυμάται ο κύριος Μιχαλολιάκος για την κυβέρνηση της Βαϊμάρης και τα Freikorps; Μήπως όταν ο αγανακτισμένος γερμανικός λαός εξεγέρθηκε στην Βαϊμάρη, δεν υπήρχε μια χιτλερική παρακρατική οργάνωση "προφύλαξης της κοινωνικής ειρήνης"; Μήπως αυτοί δεν έπαιξαν έναν ρόλο σαν αυτό της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα; 

Αναπάντητα ερωτήματα για έναν παλιό οπαδό της ΕΟΝ και της Δικτατορίας. Αναπάντητα θέματα για έναν υπερασπιστή του αστικού πολιτικού συστήματος και του κεφαλαίου. Και εάν ακόμα και τώρα ο φίλος μας αναγνώστης έχει την παραμικρή άλυτη απορία σχετικά με τον χαρακτήρα του κόμματος "Χρυσή Αυγή" ας κάνει έναν τελευταίο ιστορικό συσχετισμό με τις παρακάτω εικόνες: 

Το ένα χέρι νίβει το άλλο

Το ένα χέρι νίβει το άλλο

Με αφορμή τις γαλλικές εκλογές και την πιθανή επικράτηση Ολάντ, οι εγχώριοι σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ έχουν βγει στα «κεραμίδια» προπαγανδίζοντας την πυροδότηση δήθεν «θετικών αλλαγών» στην ΕΕ. Αναπαράγοντας τη ρητορεία Ολάντ περί «επαναδιαπραγμάτευσης» του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και τον εμπλουτισμό του με «μέτρα ανάπτυξης», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη των οπορτουνιστών, επιχειρούν να σπείρουν αυταπάτες στα λαϊκά στρώματα για μια «νέα σελίδα» στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία.

«Περιμένω να νικήσει ο Ολάντ για ν' αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη (...) όμως για να μετέχουμε σ' αυτούς πρέπει να είμαστε ζωντανοί», δήλωσε προχτές ο Ευ. Βενιζέλος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την επικράτηση Ολάντ σαν αφετηρία «για θετικές αλλαγές σε όλη την Ευρώπη». Επί της ουσίας, ο μεν Βενιζέλος θέτει σαν προτεραιότητα την εφαρμογή των σφαγιαστικών μέτρων του μνημονίου για να μείνει η Ελλάδα «ζωντανή» μέσα στην ΕΕ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για «φιλολαϊκές λύσεις», με την Ελλάδα στην ΕΕ και τα μονοπώλια κυρίαρχα στην παραγωγή. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Ποια είναι η συμβολή της σοσιαλδημοκρατίας στην επιβολή των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών της ΕΕ; Και υπάρχει στρατηγική διαφορά με τις δυνάμεις που σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές καταγγέλλουν σαν «νεοφιλελεύθερες»;

Στη δεκαετία του 1990 και την περίοδο που ακολούθησε, οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είχαν την πλειοψηφία στην ΕΕ των 15 κρατών - μελών. Η συνθήκη του Μάαστριχτ ήταν έργο του «σοσιαλιστή» Μιτεράν. Η ενσωμάτωση της συγκεκριμένης συνθήκης στα κράτη - μέλη, έγινε την περίοδο που οι 13 από τις 15 κυβερνήσεις της ΕΕ ήταν «κεντροαριστερές» και «σοσιαλδημοκρατικές». Η ψήφιση και η εφαρμογή της αντεργατικής «Λευκής Βίβλου» και η προώθηση της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» για την ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στηρίχθηκε στην πλειοψηφία που διέθεταν στην ΕΕ οι ίδιες κυβερνήσεις.

Οι σοσιαλδημοκράτες, σε συνεργασία με τους «κεντροαριστερούς», εφαρμόζοντας πιστά τη «Λευκή Βίβλο», κατάργησαν ουσιαστικά το 8ωρο και την πλήρη απασχόληση. Ακολούθησαν μια άκρως επιθετική πολιτική σε βάρος των εργαζομένων, κατεδαφίζοντας εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Θεσμοθέτησαν τη μερική απασχόληση, τα ελαστικά ωράρια, καθήλωσαν τους μισθούς, ψήφισαν νόμους που αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης και μείωσαν τις συντάξιμες αποδοχές. Με τη γενικευμένη εφαρμογή των προγραμμάτων μερικής απασχόλησης, άνοιξαν το δρόμο για τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, καθώς και για τα λεγόμενα «Τοπικά σύμφωνα απασχόλησης», με απώτερο στόχο την κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Ειδικότερα στη Γαλλία, όλες οι αυτοαποκαλούμενες «αντιδεξιές» συνεργασίες που άσκησαν κυβερνητική εξουσία, υπηρέτησαν αποτελεσματικά τα γαλλικά μονοπώλια, όπως π.χ. η κυβέρνηση του «σοσιαλιστή» Ζοσπέν, με τη συμμετοχή και του Γαλλικού ΚΚ, που εφάρμοσε την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την καθήλωση των μισθών. Στη Γερμανία οι «σοσιαλιστές» τους SPD συνεργάστηκαν το 2004 με τους χριστιανοδημοκράτες και ανάμεσα στα άλλα προώθησαν την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια, μείωσαν τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, «πάγωσαν» τις αυξήσεις στους μισθούς και αύξησαν κατά τρεις μονάδες το ΦΠΑ.

Παράλληλα, στη δεκαετία του 1990 αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν οι σοσιαλδημοκράτες συμμετείχαν ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στις επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Γερμανός «σοσιαλιστής» Σρέντερ, ο Ιταλός «κεντροαριστερός» Ντ' Αλέμα, το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ και οι Γάλλοι «σοσιαλιστές» πρωτοστάτησαν στη μαζική δολοφονία λαών. Αυτός είναι ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, άλλοτε πρωταγωνιστικός και άλλοτε συμπληρωματικός στους «φιλελεύθερους» για το τσάκισμα των λαών, μεταξύ αυτών και του ελληνικού. Καθοριστική σ' αυτό ήταν πάντα η συμβολή των οπορτουνιστών, κύρια σε χώρες που τα ΚΚ εκφυλίστηκαν και πέρασαν σε ανοιχτή προδοσία, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Τι συμπέρασμα προκύπτει; Οτι όσο οι λαοί σε Ελλάδα και Ευρώπη ψηφίζουν «φιλελεύθερους» για να φύγουν οι σοσιαλδημοκράτες, ή σοσιαλδημοκράτες για να φύγουν οι φιλελεύθεροι ή υποκύπτουν στις αυταπάτες των οπορτουνιστών και συνασπίζονται μαζί τους σε νόθα αντιδεξιά μέτωπα, για να φύγουν τάχα οι «νεοφιλελεύθεροι» από την κυβέρνηση, τόσο το κεφάλαιο θα τρίβει τα χέρια του, αφού η δουλειά του γίνεται και με το παραπάνω. Στη Γαλλία, ο Μελανσόν ψηφίζει Ολάντ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν πρότυπο την εκεί συμμαχία της αριστεράς. Δίνει έτσι άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ να βγαίνει και να ζητάει τα ίδια και στη χώρα μας, με στόχο να διεμβολύσει λαϊκές συνειδήσεις που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ, πέφτουν όμως πάνω στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη δική του σοσιαλδημοκρατική ρητορεία. Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Γι' αυτό, μια είναι η επιλογή για το λαό: Μαύρο σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στην μπάντα τα αναχώματα, ψήφο για πανίσχυρο ΚΚΕ.

Π. Θ.

    

Η 1η Μάη είναι η μέρα που οι εργάτες όλου του κόσμου τιμούνVIDEO

1η ΜΑΗ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ (vid)

Read more: http://aliatas.blogspot.com/2012/04/1-vid.html#ixzz1tEDVRipJ

Οι κομμουνιστές ξανάρχονται

Οι κομμουνιστές ξανάρχονται

Σαν τους γερμανούς της μπάγερν. Σήμερα η αλέκα μίλησε στο πρωινό του σκάι, όπου δεν την άφησαν να σταυρώσει δεύτερη μπαλιά και μιλιά. Έπεφταν στο χορτάρι, έκαναν συνέχεια διακοπές, ό,τι χρειαζόταν γενικά για να μην αποκτήσει ρυθμό και παίξει τη μπάλα που ξέρει. Καμία σχέση δηλαδή με τους άλλους καλεσμένους. Το πιο σκληρό που ρωτήσαν τον χάγιο πχ ήταν γιατί δεν πάει στο κουκουέ, αφού μιλά για έξοδο από την εε. Τη μούρη κρέας σου λέω.

Αλλά η αλέκα μιλάει στο τόπι. Στο λίγο που πρόλαβε, πήρε την σκυτάλη από αυτή την ατάκα του χάγιου για τις εκλογές (πάμε για διπλό στο γήπεδο του αντιπάλου) και τις χαριτωμενιές του αλέξη (εάν είχαμε ενωθεί στις μονοεδρικές θα βάζαμε γκολ από τα αποδυτήρια) κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.

Η μπάγερν νίκησε γιατί είχε τον πολιτικό πυρήνα του κουκουέ: επίθεση-επίθεση-επίθεση σε ξένο γήπεδο. Που αναιρεί διαλεκτικά το χεγκελιανό(;) θέση-αντίθεση-σύνθεση και πάει πακέτο με το: να μαθαίνετε-να μαθαίνετε και να μαθαίνετε του βλαδίμηρου και τα τρία συστατικά της επιτυχίας των συντρόφων: δουλειά- δουλειά και δουλειά. Μυρμηγκιού κατά προτίμηση.

Δίκιο είχε. Απ' τη μία πλευρά ντυμένοι στα κόκκινα οι βαυαροί σύντροφοι που έβαλαν πάνω απ' όλα την ενότητα του κόμματος, παρά τις εσωτερικές έριδες, τις φράξιες και τις μπουνιές που έπαιξαν ο ριμπερί με το σύντροφο ρόμπεν στο ημίχρονο του πρώτου αγώνα.

Κι απέναντι τους οι λευκοφρουροί της μαδρίτης, με τους πιο αντιπαθητικούς πορτογάλους της ιστορίας. Κριστιάνο ρονάλντο, πέπε, παλιότερα ο λουίς φίγκο. Αλλά πάνω από όλους ο μουρίνιο που έδινε όρκους πίστης στην μπάρτσα ως μεταφραστής και ύστερα απέδειξε ότι οι χειρότεροι αντικομμουνιστές είναι οι πρώην.

Προς το παρόν βέβαια το κίνημα δίνει μάχη οπισθοφυλακών και παίζει όπως η τσέλσι: άμυνα-άμυνα-άμυνα. Φοβάται γιατί το έχουν πείσει ότι έχει απέναντι του την μπαρτσελόνα, κλείνεται στο καβούκι του και μετράει απλώς με ηττοπάθεια τα γκολ που δέχεται, παζαρεύοντας το σκορ της ήττας του.

Το κόμμα έχει δώσει στο παρελθόν ωραίους ταξικούς αγώνες σαν την μπαρτσελόνα, αλλά έχασε πιο πολλές ευκαιρίες και από το μέσι. Μας πρόδωσε η άμυνα, η τεχνική ηγεσία, η απειρία της ομάδας, τα λάθη και η αφέλεια μας.

Παραμένουμε όμως ιστορικά αισιόδοξοι ότι η πόρνη η ιστορία που έγραψε ότι ξοφλήσαμε θα μας δικαιώσει πριν το τέλος της. Η ιστορία είναι ένα παιχνίδι που το κινεί η ταξική πάλη με δύο βασικές αντίπαλες τάξεις, όπου στο τέλος νικάνε πάντα οι κομμουνιστές. Τα πέτρινα χρόνια τελειώνουν σύντομα. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι.

Venceremos. ΚΚΕ και δεν είμαι καλά.

ΥΓ: Παρακάτω σταχυολογώ ενδεικτικά κάποια σχόλια αναγνωστών τηςgazzetta για το βιντεάκι με την επίμαχη δήλωση που έκανε θραύση στο διαδίκτυο. Η κε του μπλοκ προειδοποιεί τους μη εξοικειωμένους με αθλητικές ιστοσελίδες για το ύφος, την ποιότητα και την ορθογραφία των σχολίων. Όχι ότι τα δικά μας είναι πάντα καλύτερα δηλαδή αλλά τέλος πάντων.

- Α ρε Αλέκα γι' αυτό θα σε ψηφίσω! Γιατί ξέρεις μπάλα!
-ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΑΛΕΚΑΡΑ.ΠΕΣ ΤΑ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ.ΑΦΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΑΡΑΝ ΤΟΝ ΚΑΜΕΝΟ ,ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ,ΔΟΥΒΛΙΝΑ,ΛΙΣΑΒΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ.ΕΔΩ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΘΑ ΠΑΝΕ ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΩΛΟΣΟΥΝ.ΚΑΤΑΝΤΙΑ..  


- Ποιος σου είπε ότι στην Ρωσία και στη Κίνα έχουν Κομμουνισμό; Έχεις πάρει χαμπάρι , ότι η λαίλαπα παγκοσμίως ξεκίνησε από τότε που ανατράπηκε η ΕΣΣΔ? Επίσης ποιος σου είπε ότι το κριτήριο για να είσαι κομμουνιστής, είναι αν είσαι φτωχός ή όχι. Γνωρίζεις κάτι για το ΚΚΕ; Κάποια θέση που έχει , τι τέλος πάντων λέει; (όχι τι γράφουν τα blogs επίσημη θέση του ΚΚΕ ξέρεις καμία?). Και επιτέλους σταματήστε τους ανιστόρητους χαρακτηρισμούς και αφορισμούς , περί Βάρκιζας κλπ. (Εδώ ο κόσμος χάνετε και εσείς θυμηθήκατε τι Βάρκιζα, απορώ πως δεν έχετε αναφέρει ο σύμφωνο Σοφούλη- Σκλάβενα ή δε φτάνουν οι γνώσεις σας μέχρι εκεί?).

- κ με κοουτς τον Σταλιν τον φονια..

- Αλεκαραααα respect! (σσ: αυτό πρέπει να φωνάζεται κάπως σαν το “Αεκάραααα...” ή το “Εθνικάραααα” αλά ματζουράνης)
- Μια χαρά ξηγήθηκε η Αλεκάρα, και φυσικά θα την ψηφίσω. Καναπεδάτοι σχολιαστές της πλάκας θά 'πρεπε να ξέρουν ότι επανειλημμένα έχει καταθέσει το ΚΚΕ και τις προτάσεις του για τη σαπίλα, και σημαία είναι η κατάργηση των ΠΑΕ.Βαριέμαι να δίνω λινκ γκουγκλάρετε όσοι θέλετε πραγματικά να γνωρίζετε. Οι κομμουνιστές έχουν αξιοπρέπεια "φίλε": ούτε ψήφους πουλάνε ούτε στις εκκλησίες σέρνονται. Υ.Γ. "Βάρκιζα"? Οι τρότσκες τότε - καλά δεν υπήρχαν αναρχικοί το '45 η χούντα τους έφτιαξε είναι γνωστό - ήταν με τον "εθνικό στρατό" ρε, τολμάτε να μιλάτε?


- Ναι ημασταν ΚΚΕ! Δεστε μονο : απο τη μια το κεφαλαιο (Ροναλντο) που απομυζα τον ληστευομενο ισπανικο λαο (ρυθμιση χρεων ισπανικων ΠΑΕ απο το κρατος) και απο την αλλη οι πληβειοι πλην σκληρα δοκιμαζομενοι εργατες (Μπαντστουμπερ) να παλευουν απεγνωσμενα κοντρα στο κεφαλαιο!
- ρε βαρυμαγκες ολοι που μάθατε και τη βαρκιζα κι εχετε κι αποψη...εδω οπαδικα σχολια κανετε και ειναι για πεταμα, θελετε και πολιτικα??? ψηφίζατε τοσα χρονια οτι σας εδινε ο μπαμπας σας λιγο πριν το παραβαν και μου γινατε και πολιτικοι αναλυτες...αποψαρες και μαγκιές του πληκτρολογίου...
- Αντε και στον τέλικο κρατήστε έξω Ριμπερί, Ρόμπεν, Νοιερ, Σβαινσταιγκερ για μια νέα Βάρκιζα!
- Λετε και η μπαγιερν να μην θέλει την πρώτη θέση αν δεν την υποστηρίξει όλη η Ευρώπη;
- Και γω νόμιζα ότι οι μόνες ομάδες που ήξερε η Αλέκα ήταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Δυναμό Μόσχας, Λοκομοτίβ Μόσχας κτλπ.
- μια πλάκα πάνω στην κουβέντα έκαναν και βγήκαν τα σαλιγκάρια να κράξουν...
άσε που την βρίσκω και πιο ενήμερη από κάποιους άλλους...
- Η Μπαγερν σαν αλλο ΚΚΕ εσπασε τον δικομματισμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (Ρεαλ, Μπαρτσα)
Nαι αλλά στο Β παγκόσμιο πόλεμο άλλοι παίξαν κατενάτσιο...

- απο οτι καταλλαβαινω εισαι και εσυ 1 απο τους γραφικους που λενε να περασει η εξουσια στον λαο;Και ας πουμε πως θα γινει αυτο ποιος θα ηγηθει της προσπαθειας; Φαντασου σε 10 μυρια λαο αναμεσα σε δεξιους και αριστερους τι θα γινει για το ποιος θα παρει την εξουσια. Ο εμφηλιος που εγινε μετα το 40 δεν θα ειναι τιποτα μπροστα σε αυτο που θα γινει. Και εγω δεν διαλεγω να ειμαι ουτε με το κεφαλαιο ουτε με τον εργατη. Διαλεγω να ειμαι με την μεσαια αστικη ταξη. Γιατι θα πρεπει να ειμαι με τα 2 ακρα; Εξαλλου ειναι στο αιμα του νεοελληνα η διχωνια. Ειδικα οταν προκειται για την εξουσια. Για μενα καταλληλος τροπος διακηβερνησης ειναι ο καπιταλισμος οπου ο καθενας θα μπορει να πλουτιει δουλευοντας αρκετες ωρες ή αναλογα με το ποσο παραγει και φυσικα το κεφαλαιο να σεβεται τον εργαζομενο. Σαν 1 λυση ειναι να καταργηθουν τα παραθυρακια απο τους νομους. Ειδαμε και στην ΕΣΣΣΔ με τον κουμουνισμο πως ζουσαν οι πολιτες, μεσα στην φτωχια. Ευχαριστω αλλα δεν θα παρω (σσ: το τρίτο Σ στο ΕΣΣΣΔ τι να σημαίνει άραγε;)

- Οταν φυγει ο χαινκες τωρα ξερουν ποια θα μπορουν να παρουν προπονητρια... :)
- Ο Σβαινι μολις εβαλε το πεναλτυ σηκωσε την μπλουζα του ειχε ενα σφυροδρεπανο για ταττου στο στηθος ,αν δεν πιστευετε δειτε το video ...
- Είπε κι' αυτή να ξεφύγει γιά λίγο από την "ξύλινη" γλώσσα πού της καταλογίζουν καί πέσατε να τη φάτε "ελληνάρες".
Με αυτούς πού μιλούσε ήταν το σοβαρώτερο πού μπορούσε να πεί..

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Αν μη τι άλλο το κόμμα συγκινεί τον κόσμο. Ποικιλοτρόπως

Προσοχή! Μη σας ξεγελάσουν με το «λευκό» ψηφοδέλτιο. Μην επιτρέψετε να υποκλέψουν την ψήφο σας!

Προσοχή! Μη σας ξεγελάσουν με το «λευκό» ψηφοδέλτιο. Μην επιτρέψετε να υποκλέψουν την ψήφο σας! 



Τι ισχύει για τα λευκό, άκυρο και αποχή.
Το γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ημέρες, μια ανάρτηση η οποία προτρέπει τους ψηφοφόρους να ρίξουν λευκό ψηφοδέλτιο στις κάλπες, με το σκεπτικό ότι αν τα λευκά υπερισχύσουν σε ποσοστό 51%, τότε οι εκλογές ακυρώνονται ή επαναλαμβάνονται ή το αποτέλεσμά τους είναι αντισυνταγματικό.


Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει σε καμία περίπτωση καθώς βάση του ισχύοντα εκλογικού νόμου 3231/2004 με τον οποίο θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαΐου, αναφέρεται ρητά ότι «Για να εισέλθει ένας συνδυασμός (κόμμα, συνασπισμός κομμάτων ή μεμονωμένος υποψήφιος) στο Κοινοβούλιο, πρέπει να λάβει ποσοστό τουλάχιστον 3% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων της επικράτειας. Στα έγκυρα δεν συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια». 


Επίσης, ένας από τους πλέον διαδεδομένους μύθους που ακολουθούν το λευκό ή το άκυρο ψηφοδέλτιο είναι ότι ευνοεί το πρώτο κόμμα. Και αυτός ο μύθος όμως καταρρίπτεται. Όπως εξηγεί μιλώντας στο www.protothema.gr ο εκλογολόγος Στράτος Φαναράς: «Ο ισχύον εκλογικός νόμος είναι ξεκάθαρος και δεν χωρά παρερμηνείες. Τα λευκά ψηφοδέλτια δεν προσμετρώνται στα έγκυρα άρα δεν διαμορφώνουν το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα» ενώ όσον αφορά την πριμοδότηση που δίνουν  τους στο πρώτο κόμμα αναφέρει ότι: « Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα παρά μόνο με το σκεπτικό ότι αν οι ψηφοφόροι που έριξαν στις κάλπες λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο, επέλεγαν κάποιο κόμμα, εκτός του πρώτου, τότε θα διαμόρφωναν ένα διαφορετικό εκλογικό αποτέλεσμα. Πιο απλά, το άκυρο και το λευκό δεν ενισχύουν το πρώτο κόμμα απλά δεν επηρεάζουν την πρωτιά του». 


Η σύγχυση που επικρατεί στο εκλογικό σώμα όσον αφορά την λευκή ψήφο απορρέει και από το γεγονός ότι μέχρι και το 2006 τα λευκά ψηφοδέλτια προσμετρώνταν στα έγκυρα. Η προσμέτρηση των λευκών ψηφοδελτίων ως άκυρων έγινε με την  ερμηνευτική διάταξη, του άρθρου 1 του νόμου 3434/2006, παρόλο που το Ανώτατο Δικαστήριο με την υπ' αρ. 12/2005 απόφασή του είχε κρίνει κατά πλειοψηφία ότι η αντίστοιχη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου ήταν αντισυνταγματική. 


Χαρακτηριστικά, έκρινε ότι η λευκή ψήφος αποτελεί άσκηση εκλογικού δικαιώματος, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν. Η απόφαση αυτή πάντως ανέτρεπε προηγούμενες αποφάσεις τόσο του ίδιου του Ανώτατου Δικαστήριο όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας, βάση των οποίων η μη προσμέτρηση των λευκών είχε κριθεί σύμφωνη με το Σύνταγμα. 


Αντισυνταγματική η αποχή;


«Οι ψηφοφόροι δικαιούνται να ψηφίζουν και δεν υποχρεούται» μας εξηγεί ο Στράτος Φαναράς τονίζοντας ότι μπορεί η ψήφος βάση του Συντάγματος να είναι υποχρεωτική όμως δεν έχει νομικές κυρώσεις σε περίπτωση που ο πολίτης δεν ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.   Μέχρι το 2001 στο κείμενο του Συντάγματος στο άρθρο 51 παρ. 5 υπήρχε η εξής διάταξη: «Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Νόμος ορίζει κάθε φορά τις εξαιρέσεις και τις ποινικές κυρώσεις». Όμως με την Συνταγματική Αναθεώρηση του 2001 τα περί κυρώσεων αφαιρέθηκαν και διατηρήθηκε μόνον η εξαγγελία περί υποχρεωτικότητας της ψήφου. Έτσι, υπερισχύει η άσκηση της ψήφου ως δικαιώματος παρά ως πολιτειακής υποχρέωσης του εκλογέα. Πάντως στο τελικό εκλογικό τελικό αποτέλεσμα η αποχή έχει την ίδια επίδραση όπως έχει και η λευκή ψήφος ή η άκυρη. Πηγή


Έψαξα και βρήκα την ανάρτηση που έχει ήδη αναπαραχθεί σε πολλά μπλογκς. Δεν θα τους κάνω διαφήμιση από εδώ. Όποιος θέλει ας... "γκουγκλάρει". Όποιος διαθέτει στοιχειώδη λογική καταλαβαίνει το ρόλο παίζουν τέτοιες "αναρτήσεις". Προσπαθούν να κατευθύνουν την οργή και τη δυσαρέσκεια του λαού σε ακίνδυνα για το σύστημα μονοπάτια... ΟΙΚ.
 Αναρτήθηκε από  oikodomos  

Η κόκκινη γραμμή

Η κόκκινη γραμμή 

 Για τις εκλογές του 2012 κατέθεσαν υποψηφιότητα 36 κόμματα. Πολλά. Πολλά από αυτά με εξωτικά ονόματα, πολλά από αυτά πρωτοεμφανιζόμενα. Και οι προβλέψεις είναι ότι καμιά δεκαριά από αυτά θα μπουν στη Βουλή. Για μένα, αδιάφορο. Ούτε καλό, ούτε κακό από μόνο του.


 Αλλά φαντάζομαι πως ένα από τα ζητήματα που τίθεται είναι πώς να βγάλεις άκρη με όλα αυτά τα προγράμματα, εξαγγελίες, προσεγγίσεις, κλπ για το τι είναι ο καθένας, τι μπορείς να περιμένεις απ' αυτόν, και ούτω κάθε εξής.


 Να σου πω εγώ πως το βλέπω. Ανάμεσα σ' όλα αυτά τα κόμματα και σε όλους αυτούς τους υποψήφιους περνά μια χτυπητή, ευδιάκριτη κόκκινη γραμμή.


 Δεν εννοώ τη γραμμή μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί, τη γραμμή ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές, τη γραμμή ευρώφιλοι και δραχμόβιοι, τη γραμμή προοδευτικοί-αντιδραστικοί, τη γραμμή καθεστωτικοί και μη καθεστωτικοί, συστημικοί και αντισυστημικοί, τη γραμμή παλιοί και νέοι στο κουρμπέτι. Ούτε καν τη γραμμή δεξιά-αριστερά. Όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιες γραμμές. Υπάρχουν. Και όχι ότι δεν είναι σημαντικές, άλλη περισσότερο και άλλη λιγότερο. Είναι. Αλλά καμιά απ' αυτές τις γραμμές δεν σε βοηθά να καθορίσεις τη διαφορά "των μεν και των δε" τόσο ξεκάθαρα και τόσο δραματικά όσο η εξής: κόμματα με ρητή αντίληψη και θέση περί της ταξικής φύσης της κοινωνίας και κόμματα χωρίς. 


 Και αυτό, η ταξική φύση της κοινωνίας, είναι βασικό. Το βλέπεις παντού, το βιώνεις στο πετσί σου καθημερινά. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις, αν και παλιότερα σου φαινόταν δευτερεύον ή ακόμα και ανύπαρκτο. 


 Όταν κοιτάξεις ποιος α) αντιλαμβάνεται ότι η κοινωνία βασίζεται σε άνισες ταξικές σχέσεις, β) έχει μια συγκροτημένη αντίληψη του πώς αυτές οι σχέσεις δομούνται, αναπαράγονται, και δημιουργούν άνισες οικονομικές και πολιτικές θέσεις, ισχυρούς και αδύνατους, λίγους και πολλούς και γ) έχει μια συγκροτημένη αντίληψη του πώς όλα αυτά πατάνε πάνω στη δομή ενός συγκεκριμένου οικονομικού συστήματος, με συγκεκριμένους τρόπους λειτουργίας, εμφάσεις, αδιαφορίες, σχέσεις με την παραγωγή πολιτικών ιδεολογιών και την αναπαραγωγή πολιτικών κομμάτων και "προσωπικοτήτων"-- όταν κοιτάξεις γύρω σου μ' αυτό το πρίσμα, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν μεμιάς.


Ξεκαθαρίζει μεμιάς ότι αυτός που σου μιλά για το πώς θα εξασφαλίσει χρήματα το δημόσιο με πιο ορθολογικό τρόπο δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά για πατριώτες και μη πατριώτες δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά για διαφάνεια δεδομένων και πρόσβαση στην πληροφορία δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά για εξωστρεφή κοινωνία και ανάπτυξη δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά απλά και μόνο για κοινωνική αδικία χωρίς συγκροτημένη αντίληψη του πώς παράγεται και πώς συντηρείται δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά για δημοκρατικά κινήματα και βούληση του λαού δεν σου μιλά για ταξική πάλη· ότι αυτός που σου μιλά για το έπος του 40 και την εθνική αντίσταση  δεν σου μιλά για ταξική πάλη.


 Σου μιλάνε για άλλα πράγματα, τα οποία κανείς δεν λέει ότι είναι ασήμαντα, ότι είναι ανύπαρκτα ως ζητήματα, και κανείς δε λέει ότι είναι άσχετα με την ταξική πάλη και την αναγνώριση του πώς δομείται και πώς αναπαράγεται ο καπιταλισμός και το πώς μπορείς να δοκιμάσεις να βγεις έξω από αυτή τη δομή, που έχει τρία χρόνια που σε πνίγει στον ξύπνιο και στον ύπνο σου.


Όχι, ούτε ασήμαντα είναι, ούτε ανύπαρκτα, ούτε άσχετα με την ταξική πάλη. Αλλά για κάποιο λόγο, μπαίνουν στη θέση της. Την εκτοπίζουν από τις αντζέντες. Την αποσιωπούν. Παρουσιάζονται ως υποκατάστατά της. Και το ζήτημα με την ταξική πάλη, την πάλη που διεξάγεται επειδή η καπιταλιστική κοινωνία έχει ταξική φύση, είναι ότι διαπερνά τα πάντα. Πού τρως. Πώς ντύνεσαι. Πού πήγες σχολείο. Πώς κρατάς το μαχαίρι και το πηρούνι. Τι σινεμά σου αρέσει. Τι κρίνεις ορθολογικό και τι όχι. Τι κρίνεις αυτονόητο και τι όχι. Τι θεωρείς φιλοδοξία στη ζωή. Τι θαυμάζεις και τι αποστρέφεσαι στους ανθρώπους. Τι σχέση έχεις με το ίδιο σου το σώμα. Πώς αντιμετωπίζεις και αντιλαμβάνεσαι το άλλο φύλο και τον ρόλο του. 


 Αν θεωρείς λοιπόν κι εσύ, αν έστω διαισθητικά καταλαβαίνεις, ότι η βάση, ο πυρήνας, το αίτιο, το θεμέλιο των πραγμάτων είναι δυο φραστικά απλά αλλά στην πραγματικότητα πολύ σύνθετα πραγματάκια, δηλαδή ότι η κοινωνία είναι χωρισμένη σε τάξεις που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση και αντιπαλότητα και ότι όσο υπάρχει ένας τρόπος παραγωγής που λέγεται καπιταλισμός θα υπάρχει και αυτή η πραγματικότητα, με νικητές και χαμένους, αν επιπλέον θεωρείς ότι είσαι ένας από τους χαμένους ή πολύ σύντομα θα είσαι ένας από τους χαμένους, τότε τα πράγματα είναι απλά. Θα βρεις εύκολα ποιοι σου μιλάνε για αυτό και ποιοι αποφεύγουν σαν τον διάολο το λιβάνι το θέμα. 


 Και τότε θα καταλάβεις ότι είναι τόσο λίγοι οι πρώτοι, τόσο δυσεύρετοι σε όλα αυτά τα κόμματα και τις επιλογές, που είναι άξιο απορίας γιατί κάτι τόσο σημαντικό το λένε τόσο λίγοι άνθρωποι, αν και πια φτάσαμε να αυτοκτονεί κάθε δεύτερη μέρα κι ένας από οικονομική απελπισία, ή να βλέπουμε τον διπλανό να τρώει απ' τα σκουπίδια. 


 Είναι παράξενα τα μαθηματικά της πολιτικής. Υπάρχουν πολλά κόμματα, αλλά τάξεις, όταν σφίξουν τα πράγματα, υπάρχουν πάντα δύο. Και κοίτα να δεις το πιο περίεργο:  ενώ η τάξη που την τρώει παραδοσιακά και κατά συνήθειο ιστορικό είναι η πιο πολυάριθμη, τα κόμματα που την εκπροσωπούν, που βλέπουν τα πράγματα απ' τη σκοπιά του δικού της συμφέροντος, είναι ελάχιστα. Είναι, ας πούμε, σαν η μεγάλη πλειοψηφία να γουστάρει ζυμαρικά, αλλά το εστιατόριο να σερβίρει 50 ποικιλίες ψαρικών και μια σπαγγέτι κάπου στη γωνιά. Είναι παράξενο φαινόμενο το να υπάρχει ποικιλία μόνο για αυτό που δεν αφορά το ζητούμενο που συνδέει όλα τ' άλλα, αλλά άμα το σκεφτείς έχει μια λογική. Τόσες πολλές ιδέες, τόσες πολλές προσεγγίσεις, αλλά για αυτό που καίει τη ζωή σου και την τρώει, παντού ένα κόμπιασμα, μια σιγή, μια διάθεση φυγής ένα πράμα. Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο σου λέει, αυτά τα περί τάξεων και ταξικής πάλης και καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας είναι πολύ απλουστευτικά.


Όχι, δεν είναι. Είναι δύσκολα και καίνε. Πάντα ήταν δύσκολα και καίγανε. Και για αυτό τα πιάνουν λίγοι και ακόμα λιγότεροι αντέχουν να τα κρατάνε στα χέρια τους. Για αυτό ας πούμε, όταν διαβάζεις ότι "η ουσιοκρατία του έθνους" είναι απλώς η άλλη πλευρά της "ουσιοκρατίας της τάξης", πρέπει να γελάς, έστω λιγάκι πικρά. Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι κανένας δεν κυνηγήθηκε και δεν φυλακίστηκε και δεν εκτελέστηκε από στην χώρα του επειδή διακήρυττε την ανωτερότητά της ως "ουσίας". Και ξέρεις εξίσου καλά ότι κανένας δεν πέρασε ζωή χαρισάμενη στη χώρα του όταν αποφάσισε να πει "υπάρχουν δύο τάξεις, κι εγώ είμαι με την από κάτω ανοιχτά και θα παλέψω για αυτή, ουσιοκρατία ή όχι." Κανένας. Δεν ήταν ποτέ δημοφιλής "ουσιοκρατία" αυτή.


Υπάρχει λοιπόν μια κόκκινη γραμμή που ορίζει τα πράγματα. Κι αν σε νοιάζει πώς τα ορίζει, γιατί τα ορίζει τόσα και τόσα χρόνια μετά το θάνατο του παππού Μαρξ που την ανακάλυψε, αν ρε παιδί μου αναρωτιέσαι πώς κι αυτός ο άνθρωπος κατάφερε κι έθαψε  όσους πήγαν να τον θάψουν τόσα χρόνια (Φαντάσματα του Ντεριντά...) και βγήκε πάλι από πάνω ο μασκαράς, ενώ τους συγχρόνους του τους ξεχάσαμε μια και καλή, αν σε νοιάζει αυτό, η γραμμή θα σε οδηγήσει από μόνη της, σαν κουβάρι κόκκινης κλωστής σε δάσος όπου χάθηκες. Τι να ψηφίσεις δε χρειάζεται να στο πει κανείς. Θα το γνωρίζεις εσύ, για σένα.


 Κι αν δεν σε νοιάζει, κι αν δεν σε απασχολεί ούτε καν σήμερα, δεν πειράζει, απλά να το γνωρίζεις κι αυτό. Να το καταγράψεις πως δεν σε ένοιαζε, και να το θυμάσαι αύριο-μεθαύριο. Μόνο αυτό.
Από το Lenin reloaded,

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο - Ιόνια Νησιά

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 4ο - Ιόνια Νησιά

Ιόνια Νησιά

Και περνάμε στα Ιόνια Νησιά (όπως καταλάβατε σας πάω εναλλάξ, μια κρύο, μια ζεστό), μια περιοχή νησιωτική, με κατα κάποιον τρόπο, κλειστές κοινωνίες, που λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους, την ιστορία και την πολιτική παράδοση. Φυσικά σε τέτοιες κοινωνίες (όπως είναι και τα νησιά του Αιγαίου ή η Κρήτη), παίζει έναν αυξημένο ρόλο σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, η κοινωνικότητα των υποψήφιων βουλευτών, οι συγγένειες, οι φιλίες, οι κουμπαριές ... και φυσικά τα ρουσφέτια.

Στο Ιόνιο συναντάμε μια ασυνήθιστη εικόνα σε σχέση με τις περιοχές που ήδη έχουμε εξετάσει, καθώς, άσχετα με την αυξομείωση της επιρροής των πολιτικών κομμάτων στην υπόλοιπη Ελλάδα, εδώ κυριαρχεί μια σχετική σταθερότητα, με πολύ μικρές αυξομειώσεις και "δύσκολες μετατοπίσεις". Πράγμα το οποίο φαίνεται να αλλάζει μεν κάτω απο τις σημερινές συνθήκες, αλλά λίγο πιο ήπια απ'οτι θα περίμενε κανείς. Εκτός βέβαια απο την κατακρήμνιση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, η οποία διαπερνά την Ελλάδα σας βέλος.

Μεταξύ των 2 κυρίαρχων αστικών κομμάτων όπως βλέπετε και στους παραπάνω πίνακες, υπάρχει μια σχετική ισορροπία όλα αυτά τα χρόνια, με μια ελαφριά υπεροχή του ΠΑΣΟΚ σε όλα τα νησιά. Αν και η Ζάκυνθος είναι το μοναδικό νησί που δεν άλλαξε ποτέ (το πράσινο) χρώμα στον πολιτικό χάρτη, εντούτοις δεν μπορούμε να πούμε πως αποτελεί ακριβώς, "κάστρο" του ΠΑΣΟΚ.

Το υψηλότερο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ την τελευταία 16ετία, το συναντάμε στην Ζάκυνθο το 2009 με 47,55%, ενώ το χαμηλότερο το 2007 στην Κέρκυρα με 36,44%. Το υψηλότερο ποσοστό αντίστοιχα της Νέας Δημοκρατίας για την ίδια περίοδο, επιτεύχθηκε το 2004 στην Κέρκυρα με 44,10%, ενώ το χαμηλότερο το 2009 στην Ζάκυνθο με 29,73%.

Ιστορικά όμως, ο δικομματισμός στα Ιόνια σημειώνει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά του στην ελληνική επικράτεια και βρίσκεται συνήθως κάτω απο τα επίπεδα του εθνικού μέσου όρου. Το 2009 βρέθηκε στο 76,45% (εθνικός μέσος όρος 77,39%).

Ακολουθούν οι χάρτες κατανομής των δήμων για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

 

 

Η παρουσία του ΚΚΕ

Η δυναμική παρουσία του ΚΚΕ στο Ιόνιο, είναι και ουσιαστικά ο λόγος για την τελευταία μας διαπίστωση περι χαμηλών ποσοστών του δικομματισμού. Ιστορικά και κατα πολιτική παράδοση, το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν εκλογικά, ιδιαιτέρως "φουσκωμένο" σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, στην Κεφαλονιά, την Λευκάδα και την Ζάκυνθο. Όχι όμως και στην Κέρκυρα στην οποία έχει όμως σημειώσει σημαντικότατη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να διεκδικεί με αξιώσεις (για δεύτερη φορά μετά το 2007) την πρωτιά μεταξύ των τεσσάρων νησιών. Στις εκλογές του 2009 το ΚΚΕ ψηφίστηκε συνολικά στο Ιόνιο, από 16.658 (11,68%) ανθρώπους εμφανίζοντας αισθητή μείωση σε σχέση με τις 19.745 (13,00%) ψήφους του 2007, λόγω της έντονης τεχνητής πόλωσης των δυο κυρίαρχων αστικών κομμάτων.

Παρ'οτι το ποσοστό του ΚΚΕ, στην πλειοψηφία των (πάλαι ποτέ) καποδιστριακών δήμων της περιοχής, ξεπερνά τον εθνικό μέσο όρο, υπάρχουν αρκετά "διαμάντια", αλλά και 3 "απογοητεύσεις" μεταξύ αυτών. Οι 3 δήμοι με το σκούρο κόκκινο χρώμα, οι οποίοι δηλαδή ξεπέρασαν το όριο του 18%, είναι η Λευκίμμη της Κέρκυρας (19,25%), ο δήμος Παλίκης - δηλαδή το Ληξούρι - στην Κεφαλονιά (18,13%) και η Καρυά στην Λευκάδα (18,01%), με το απόλυτο ρεκόρ όμως των τελευταίων 20 χρόνων, να ανήκει στο δήμο Μελιτειέων στην Κέρκυρα με το 19,57% του 2007.

Κάτω από τον εθνικό μέσο όρο βρέθηκαν μονάχα 3 δήμοι και κοινότητες, οι οποίες μάλιστα είναι ιδιαίτερα αραιοκατοικημένες. Η Ερεικούσσα (4,82%) και οι Οθωνοί (5,14%), τα δυο απο τα τρια νησάκια που βρίσκονται βόρεια της Κέρκυρας, και ο δήμος Απολλωνίων στην Λευκάδα (4,89%) αποτελούν ουσιαστικά τα "μαύρα πρόβατα" στο κόκκινο Ιόνιο.

Ακολουθούν οι χάρτες των ποσοστών του ΚΚΕ για τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2000 έως το 2007 (Κλικ για μεγένθυνση)

 

 

Προβλέψεις - Εκτιμήσεις

Για τις εκλογές της 6ης Μαϊου, αναμένω αύξηση των ποσοστών για το ΚΚΕ σε όλα τα νησιά, μεγαλύτερη όσον αναφορά τις περιπτώσεις της Κεφαλληνίας και της Κέρκυρας, και ελαφρώς μικρότερη για την Ζάκυνθο και την Λευκάδα.

Για τα υπόλοιπα κόμματα, αν και δυσκολεύτηκα ιδιατέρως να βγάλω κάποια συμπέρασμα για τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, σας παραθέτω τις παρακάτω εκτιμήσεις.

Σχετικά 

Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 1ο - Πελοπόννησος
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 2ο - Αττική
Βουλευτικές Εκλογές 2012 / Μέρος 3ο - Στερεά Ελλάδα