Καταγγελία: Επιχειρήσεις απολύουν Καρδιτσιώτες που δεν μπορούν να μεταβούν στις δουλειές τους!

 

Κατιούσα

Οι συμβατικές περιγραφές δεν μπορούν να αποδώσουν το χάος που επικρατεί στην Καρδίτσα, την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, και προπαντός την απόγνωση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι. Πολλά σπίτια έχουν μείνει χωρίς νερό και ρεύμα, πολλές οικογένειες δυσκολεύονται ακόμα και να διασφαλίσουν την καθημερινή τους τροφή, και σα να μην έφτανε αυτό, πολλοί Καρδιτσιώτες που δουλεύουν σε γειτονικές πόλεις ή νομούς, απολύονται από την εργασία τους, γιατί αδυνατούν αντικειμενικά να μεταβούν στον τόπο δουλειάς τους!

Αυτό καταγγέλλει αναγνώστης της Κατιούσα (τα στοιχεία του οποίου βρίσκονται στη διάθεση του Περιοδικού), εξηγώντας μας πως πολλοί κάτοικοι της Καρδίτσας εργάζονται σε επιχειρήσεις εστίασης και αρτοποιΐας των Τρικάλων και της Λάρισας και τώρα αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της απόλυσης, πλάι σε όλα τα άλλα δεινά, γιατί δεν έχουν αυτοκίνητο ή δεν υπάρχουν μέσα για τους περισσότερους, ώστε να πάνε στη δουλειά τους.

Η εργοδοσία κάποιων επιχειρήσεων αρνείται να δείξει την παραμικρή κατανόηση στις έκτακτες συνθήκες που αντιμετωπίζουν πολλοί εργαζόμενοι, τους βλέπει σαν κόστος, και αποδεικνύει πως ξέρει να σκέφτεται μόνο με όρους κερδοφορίας. Όπως καταγγέλλει, ωστόσο, ο αναγνώστης μας:

Ντροπή δεν είναι να προσπαθείς να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου μετά τη καταστροφή, ντροπή είναι που απολύεις κόσμο, που δεν έχει κανένα μέσο να μεταφερθεί στις δουλειές του.

Εχουν δίκιο!

Οι μαθητικές κινητοποιήσεις, οι καταλήψεις, οι πορείες... Η προσπάθεια να αναδειχθούν τα τεράστια προβλήματα που συσσωρεύονται στα σχολεία από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων και αποκτούν εκρηκτικό χαρακτήρα σε συνθήκες πανδημίας... Ολα αυτά δείχνουν ότι οι νεανικές ανησυχίες και προβληματισμοί πυροδοτούνται και «υποκινούνται» από μια πολιτική που δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν. Γιατί οι μαθητές και οι οικογένειές τους κλείστηκαν για μήνες μέσα και τώρα τους κουνάει το δάχτυλο η κυβέρνηση. Είδαν τουρίστες να πηγαινοέρχονται, αλλά τους κόβει τις εκδρομές. Βλέπουν δισεκατομμύρια να πηγαινοέρχονται σε μεγάλους ομίλους, αλλά τίποτα να μη φτάνει στα σχολεία, στην Υγεία.

Τους είπαν ότι δεν τρέχει τίποτα να είναι 25 και 27 σε μια τάξη, αλλά βλέπουν τα τμήματα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Ακουσαν μεγάλα λόγια ότι τάχα θα διατεθεί επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά μετρούν κενές ώρες ακόμα και σε βασικά μαθήματα, ενώ στα τμήματα που κλείνουν λόγω κρουσμάτων οι μαθητές μένουν στο έλεός τους για την κάλυψη της ύλης. Τους λένε να μην ανοίγουν τον ανεμιστήρα γιατί ανακυκλώνει τον αέρα, αλλά τους στοιβάζουν να κάνουν μάθημα και σε αίθουσες που δεν αερίζονται... Και μαζί με όλα αυτά, τους βάζουν και «Τράπεζα Θεμάτων», κάνοντας τις εξετάσεις ακόμα πιο ανταγωνιστικές και πολλαπλασιάζοντας την πελατεία των φροντιστηρίων!

* * *

Δεν έφταναν όλα τα παραπάνω όμως, αντιμετωπίζουν και τη συκοφαντία: Την κυβερνητική προσπάθεια να ταυτιστούν οι αγώνες τους με περιθωριακές φωνές περί άρνησης της μάσκας, τη στιγμή που στα αιτήματά τους ξεχωρίζει το «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την Παιδεία». Η ένταση της καταστολής στους μαθητές, η εισαγγελική παρέμβαση στη Θεσσαλονίκη, η προσαγωγή για εξακρίβωση στοιχείων σε παιδιά Γυμνασίου στο Κερατσίνι, η συκοφάντηση των μαθητικών αγώνων από Διευθύνσεις Εκπαίδευσης που μιλούν για «εθιμοτυπικές καταλήψεις» και από δημάρχους που βλέπουν «υποκινούμενες» από το ΚΚΕ «καταλήψεις - υγειονομικές βόμβες» κ.λπ. Ολα αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βάλει στο στόχαστρο με πολλαπλούς τρόπους τις νέες και τους νέους.

Ομως οι μαθητές φωνάζουν ότι θέλουν ανοιχτά, ασφαλή σχολεία. Σε κλειστά σχολεία οδηγεί η κυβέρνηση. Και τα οδηγεί γιατί δεν πήρε και δεν παίρνει μέτρα για να διοριστούν εδώ και τώρα περισσότεροι εκπαιδευτικοί στα σχολεία, ώστε να γίνουν ουσιαστικά βήματα στην αποσυμφόρηση των σχολικών αιθουσών, που οι περισσότερες είναι κλουβιά. Δεν έλυσε, όπως όλα τα στοιχεία επιβεβαιώνουν, το πρόβλημα της καθαριότητας στα σχολεία.

* * *

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τώρα που άνοιξαν τα σχολεία, τι γίνεται; Μήπως άλλαξε κάτι στη λειτουργία τους; Κάτι που να βοηθάει μαθητές και εκπαιδευτικούς να κάνουν ουσιαστικό μάθημα; Είναι μήπως παράλογο το αίτημα να γίνει πιο μικρή η διδακτική ώρα, να θεσμοθετηθούν περισσότερα διαλείμματα για να τα βγάλουν πέρα μαθητές και εκπαιδευτικοί που φορούν τις μάσκες; Γιατί δεν είναι σκοταδισμός, αλλά είναι ανθρώπινο να λέει π.χ. ένας μαθητής: Δεν μπορώ δύο και τρία συνεχόμενα δίωρα να φοράω διαρκώς τη μάσκα χωρίς ανάπαυλα. Είναι μήπως παράλογο, λοιπόν, να προσαρμοστεί το ωρολόγιο πρόγραμμα σε συνθήκες πανδημίας, για να αντιμετωπιστεί το μπάφιασμα των μαθητών, η κούραση των εκπαιδευτικών;

Οχι, δεν είναι παράλογο. Είναι αναγκαίο. Γιατί προβάλλει από την ίδια τη ζωή. Τη ζωντανή πείρα των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Τις ανησυχίες των γονιών.

Η κυβέρνηση έχει ευθύνη. Αφενός γιατί, σε συνθήκες αύξησης των κρουσμάτων και στα σχολεία, στέλνει διάφορες εγκυκλίους που επί της ουσίας λένε στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς των σχολείων και των τμημάτων που κλείνουν, «με δική τους πρωτοβουλία» - δηλαδή από την τσέπη τους - να κάνουν τεστ... Αφετέρου επειδή δεν έχει πάρει μέτρα για συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας για αυτούς τους μαθητές. Αλήθεια, τα χιλιάδες τάμπλετ που διαφήμιζε το υπουργείο Παιδείας πού βρίσκονται;

* * *

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση και τον προσανατολισμό των αγώνων. Δίνουμε απάντηση σε δήθεν προβληματισμένα παπαγαλάκια για τις χαμένες ώρες των μαθημάτων, όταν ακόμα αναμένονται εκπαιδευτικοί. Δίνουμε απάντηση σε δήθεν προβληματισμένους και επί της ουσίας «δυσκοίλιους» απέναντι στη νεανική γλώσσα έκφρασης... Κυρίως όμως δίνουμε απάντηση στην προσπάθεια καταστολής του κινήματος από την κυβέρνηση, που πάει χέρι χέρι με την επιδίωξη της χειραγώγησης του κινήματος σε ανώδυνες για το σύστημα οδούς.

Εχουμε καθήκον, όσο πιο γρήγορα γίνεται, να χτίσουμε ένα τείχος προστασίας απέναντι στις επιθέσεις στη νεολαία που αγωνίζεται. Εμείς αγαπάμε τη ζωή, θέλουμε να την αλλάξουμε και γι' αυτό παίρνουμε και μέτρα προστασίας στους αγώνες μας. Εμείς αγαπάμε τη γνώση, θέλουμε να γνωρίσουμε και να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, και γι' αυτό παλεύουμε με όλα τα μέσα για να δίνεται η μόρφωση ισότιμα σε όλους.

Ο κόσμος της Εκπαίδευσης βρίσκεται σε αναβρασμό. Οι αγωνίες τους μπορούν να συναντηθούν με κοινό διεκδικητικό βηματισμό στις κινητοποιήσεις που αποφασίζουν οι μαθητές, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί.

Κ. Ι.

Χρεοκοπία..

.

Από όπου και να το πιάσει κανείς, η αντιμετώπιση της πανδημίας με βασικό κριτήριο την προστασία των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων απειλεί όλο και περισσότερο την υγεία του λαού. Οι μεγάλοι χώροι δουλειάς, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Είναι χώροι όπου χρεοκοπεί καθημερινά η υποτιθέμενη «θωράκιση» μπροστά στην πανδημία, που διαφήμιζε η κυβέρνηση. Εχουμε και λέμε λοιπόν:

Βιομηχανίες, μεγάλα εμπορικά καταστήματα και άλλοι χώροι δουλειάς μετατρέπονται σε «υγειονομικές βόμβες». Η εργοδοσία ξεσαλώνει αξιοποιώντας όλο το νομοθετικό οπλοστάσιο που έχει στα χέρια της και το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο με τις πρόσφατες κυβερνητικές ΠΝΠ. Τα εργοστάσια, όπου για μέρες εξαπλωνόταν ο κορονοϊός χωρίς μέτρα, φτάνοντας τα εκατοντάδες κρούσματα, και τα εμπορικά κέντρα, όπου η εργοδοσία αποκρύπτει κρούσματα και καλεί εργαζόμενους να δουλεύουν ακόμα και με πυρετό, είναι μερικά από όσα καταγγέλλουν εργατικά συνδικάτα καθημερινά. Τα όποια μέτρα προσαρμόζονται στην ελαχιστοποίηση του κόστους για την εργοδοσία, όπως άλλωστε έγινε και το καλοκαίρι με τους ξενοδοχειακούς ομίλους, τους εφοπλιστές και τους αερομεταφορείς. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περιοχές που είναι στο «κόκκινο» της υπερμετάδοσης, όπως η Αττική, αποτελούν έδρα μεγάλων επιχειρήσεων, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν ο ένας πάνω στον άλλο.

Στα νοσοκομεία, γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι η χρόνια υποχρηματοδότηση, οι τεράστιες ελλείψεις, η επιχειρηματική δράση και η προσπάθεια «εξοικονόμησης πόρων» φέρνουν τα αδιέξοδα στο σύστημα Υγείας, κάνοντας σήμερα όλο και πιο ορατό τον κίνδυνο να «κρασάρει». Τα «μπαλώματα» με τα οποία εδώ και χρόνια λειτουργούν ΜΕΘ και κλινικές, οι σχέσεις εργασίας - λάστιχο, οι ελλείψεις ακόμα και στα πιο αναγκαία μέσα, που μέχρι χτες ταλαιπωρούσαν προσωπικό και ασθενείς, σήμερα προκαλούν «έμφραγμα» σε όλο το σύστημα Υγείας, το οποίο μετατρέπεται σε «μίας νόσου». Την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός τομέας, που κερδοφορεί διαχρονικά, τόσο από τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα όσο και από τον προσανατολισμό του, τώρα συνεχίζει ανενόχλητος τις «μπίζνες», αντί να επιταχθεί και να ενταχθεί σε ένα ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα των υγειονομικών και όλου του λαού για αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσωπικό και εξοπλισμό, για επίταξη δομών της ιδιωτικής Υγείας.

Τα σχολεία, που η κατάστασή τους ήταν έτσι κι αλλιώς οριακή κάθε χρόνο, όπου οι εκπαιδευτικοί δεν έφταναν για την απρόσκοπτη λειτουργία τους ούτε και πριν από την πανδημία, ήταν επόμενο σήμερα να κλείνουν το ένα μετά το άλλο λόγω κρουσμάτων σε μαθητές και δασκάλους. Το «απαγορευτικό κόστος» που θα είχε το σπάσιμο τμημάτων, όπως έλεγε η κυβέρνηση, σε συνέχεια του «απαγορευτικού κόστους» για μόνιμους διορισμούς και για νέες σχολικές μονάδες, που μόνιμα επικαλούνται όλες οι κυβερνήσεις, φέρνει σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση το εκπαιδευτικό σύστημα.

Οσοι πάλι γλιτώσουν από τις παραπάνω εστίες υπερμετάδοσης, θα βιώσουν τον εφιάλτη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Εκεί που η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας τους με τη λογική «κόστους - οφέλους» οδήγησε στη σημερινή αδυναμία του στόλου να ικανοποιήσει τις αυξημένες ανάγκες για περισσότερα δρομολόγια, ώστε να μη συνωστίζονται σαν τις σαρδέλες οι επιβάτες για να πάνε στις δουλειές τους. Με τα ίδια αντιλαϊκά κριτήρια, η κυβέρνηση δεν προχωρά σε κανένα μέτρο για την ουσιαστική αποσυμφόρηση των ΜΜΜ.

Η κατάσταση αυτή δικαιώνει απόλυτα αυτό που μόνο το ΚΚΕ είπε από την αρχή της πανδημίας: Οτι η προστασία της ζωής του λαού και η θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου δεν συμβαδίζουν. Οτι η διαχείριση της πανδημίας με γνώμονα το τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους υπονομεύει την ουσιαστική προστασία από τον κορονοϊό. Επιβεβαιώνεται τελικά ότι ο λαός, οι εργαζόμενοι και οι νέοι δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στο κράτος για την προστασία της υγείας τους.

Η κατάσταση αυτή δικαιώνει τους πολύμορφους αγώνες που δυναμώνουν σε χώρους δουλειάς, στα νοσοκομεία και στα σχολεία. Δείχνει ότι μόνη επιλογή για το λαό είναι να εμπιστευτεί τη δική του δύναμη, της οργανωμένης πάλης, της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και το κεφάλαιο σε κάθε μετερίζι. Οι θλιβερές αντιδράσεις κυβερνητικών στελεχών, που κουνάνε το δάχτυλο στο λαό, συκοφαντούν τις κινητοποιήσεις ή αξιοποιούν την καταστολή για να επιβάλουν σιωπητήριο, θα πάρουν απάντηση. Εκεί θα κριθεί και η προστασία της ζωής και της υγείας του λαού και των παιδιών του.

Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να ανοίξει η συζήτηση για τους όρους και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να εξασφαλιστεί η προστασία της ζωής, της υγείας του λαού, βάζοντας στο στόχαστρο τον «ορατό εχθρό», που είναι το ίδιο το κεφάλαιο και η εξουσία του.