ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΕΕ και ΝΑΤΟ το ιδιο συνδικατο

RT: Απόρρητο σχέδιο της CIA θα έδινε αντιεροπορικούς πυραύλους σε Σύρους αντάρτες;-ISIS

Σε ένα απόρρητο ‘Plan B’ της CIA για την Συρία αναφέρεται δημοσίευμα του Russia Today. Το σχέδιο αυτό προωθήθηκε στο γραφείο του Αμερικανού προέδρου σύμφωνα με αξιωματούχους που θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους στην Wall Street Journal.

Το σχέδιο προέβλεπε τον εξοπλισμό των «μετριοπαθών» Σύρων ανταρτών με αντιεροπορικά όπλα ώστε να πολεμήσουν το υποστηριζόμενο από τον Άσαντ καθεστώς.
Την παραμονή της εκεχειρίας τα μεσάνυχτα της 27ης Φεβρουαρίου, οι επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών των χωρών της Μέσης Ανατολή συναντήθηκαν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ώστε να καταστρώσουν ένα σχέδιο διεξαγωγής πολέμου μετά την εκεχειρία.
Το σχέδιο πάγωσε προσωρινά.
Σύμφωνα όμως με την Wall Street Journal, η Ουάσιγκτον και σύμμαχοί της όπως η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία συζητούν για το είδος του οπλισμού που θα πρέπει να παραδοθεί στους Σύρους αντάρτες στο πλαίσιο του απόρρητου προγράμματος.
Οι ειδικοί συμφώνησαν ότι οι Σύροι αντάρτες χρειάζονται περισσότερα ηλεκτρονικά μέσα ώστε να καταστείλουν την αποτελεσματικότητα του πυροβολικού του Άσαντ και να καταρρίψουν μαχητικά αεροσκάφη.
Για το τελευταίο εξετάζονται τα ατομικά αντιεροπορικά συστήματα (MANPAD). Τα οπλικά αυτά συστήματα είναι πρόθυμες να τα παρέχουν Τουρκία και Σαουδική Αραβία.
Μικρές ποσότητες τέτοιων όπλων φαίνεται πάντως να έχουν φτάσει ήδη στα χέρια Σύρων ανταρτών.
Σύμφωνα με την Wall Street Journal αμερικανοί αξιωματούχοι προώθησαν ένα «μήνυμα στους ρώσους ομολόγους τους, σύμφωνα με το οποίο μια επιστροφή σε εκτεταμένες πολεμικές συγκρούσεις θα είχε σαν αποτέλεσμα να «τεθεί σε κίνδυνο η ζωή περισσότερων Ρώσων πιλότων»

Μένουμε Ευρώπη

 Μένουμε Ευρώπη

Ώπα παιδιά, μία-μία τις σωτηρίες από GRexit, για να προλαβαίνουμε να χωνεύουμε τις επιτυχίες και να μην περνάνε απαρατήρητες, χωρίς τη δόξα που τους αντιστοιχεί. Αυτή τη βδομάδα ήταν η σειρά του ελληνικού ποδοσφαίρου να σωθεί από μια πιθανή Έξοδο, που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν Αποκάλυψη, κάνοντας ένα μεγάλο ιστορικό άλμα από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται σα φάρσα. Η μάλλον σαν τη μέρα της Μαρμότας, όπου ζούμε το ίδιο έργο, ξανά και ξανά από την αρχή, με τη διαφορά πως δεν έρχεται ποτέ η λύτρωση.

Κι αν τα τελευταία χρόνια ο κανόνας ήταν να βλέπεις πολιτικούς συντάκτες να γίνονται μνημονιακοί κάφροι κινδυνολόγοι, οι αθλητικογράφοι σήμερα δε χρειάζεται να κάνουν κάτι πολύ διαφορετικό από ό,τι συνήθως. Μια τυπική μέρα στη δουλειά, αφιονίζοντας το κοινό τους και βγάζοντας τους κάφρους στα κάγκελα να ωρύονται για τα καυτά κοινωνικά ζητήματα: το ενδεχόμενο δηλ να χάσει η ομαδάρα το ευρωπαϊκό εισιτήριο, η προεδράρα τα κέρδη της και ο υπέροχος λαός στην κερκίδα (πάντα) τα είδωλά του. Που ως προς το πρώτο τουλάχιστον, για τις περισσότερες ομάδες μας, που μένουν έξω από το φθινόπωρο, δε θα αλλάξει και τίποτα. Γλιτώνουν απλώς τα διαδικαστικά και την ταλαιπωρία.

Το παρήγορο πάντως είναι ότι, όπως ακριβώς και στο οικονομικό CRexit, ολοένα και περισσότερος κόσμος φαίνεται να μην τσιμπάει στις σχετικές απειλές (αν δε στηρίζει ανοιχτά ως συνειδητή επιλογή ένα τέτοιο ενδεχόμενο). Σιγά το πρωτάθλημα που έχουμε και φοβόμαστε μην το χάσουμε, ή μη τυχόν υποβαθμιστεί. Πόσο παρακάτω να πάει δηλ;

Κατά τη γνώμη μου, το πιο εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση δεν είναι τόσο η εντελώς προβλέψιμη κωλοτούμπα του Κοντονή, αλλά η επικοινωνιακή της επένδυση, που έδειχνε τον υπουργό αποφασισμένο για όλα: να φτάσει στα άκρα, να έρθει σε ρήξη, να κόψει το Κύπελλο, να σκίσει καλτσόν, κοκ. Το ρεπορτάζ λέει μάλιστα πως όταν προ ημερών ένα θέμα στο δελτίο της ΕΡΤ παρουσίαζε πιο διαλλακτική την πλευρά του υπουργού και αρκετά πιθανή την επανέναρξη του Κυπέλλου, ο Κοντονής τηλεφώνησε ζητώντας ευθύνες για την... παραπληροφόρηση, και διέψευσε τα πάντα! Τα ΜΜΕ το είχαν τούμπανο και αυτός κρυφό καμάρι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένα πρωτοσέλιδο χτύπημα της Sportday, πριν από εννιά μέρες: Σσσ, μεταξύ μας το Κύπελλο θα συνεχιστεί.

Τότε γιατί στήθηκε όλη αυτή η παράσταση; Και τι ακριβώς άλλαξε στο ενδιάμεσο, για να δικαιολογεί αυτήν την κωλοτούμπα; Αν θυμάσαι, σφε αναγνώστη, αφορμή μια ταη διακοπή του Κυπέλλου ήταν όσα είχαν γίνει στον πρώτο ημιτελικό ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός.



Τι ακριβώς έγινε ενάντια στη βία, τις προκλητικές διαιτησίες, τα ύποπτα-στημένα παιχνίδια, την αναξιοπιστία του πρωταθλήματος, κτλ; Τίποτα απολύτως.

Θεωρητικά ο τελικός θα γίνει με ξένο διαιτητή και με μαθητές στην κερκίδα (ή κεκλεισμένων των θυρών). Θεωρητικά βέβαια θα είχε διακοπεί οριστικά και το Κύπελλο. Οπότε μένει να δούμε τι θα γίνει στην πράξη ή αν όλα αυτά λέγονται για εξωτερική κατανάλωση, προτού παρθούν πίσω. Είναι ζήτημα εξάλλου κατά πόσο αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα -όπως δείχνει και η πρόσφατη παρουσία του Τάκη Τσουκαλά, ως μέλος της ακαδημίας (!) στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου στο βόλεϊ. Επίσης, ακόμα κι αν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα (που δεν έχουν συμφωνηθεί καν, αλλά ας κάνουμε υπόθεση εργασίας), και πάλι τίποτα δεν εξασφαλίζεται. Γιατί στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας του νότου, μπορεί να πέσει ξύλο παντού, ακόμα και σε μαθητικά πρωταθλήματα ή στις πενταήμερες εκδρομές δύο γειτονικών (ή και όχι) σχολείων.

Αυτό που πήρε (και πανηγυρίζει) η κυβέρνηση είναι αφενός ένα καλό πρόσχημα για να υποχωρήσει εύσχημα, αφετέρου κάποιες δευτερεύουσες αλλαγές (καταστατικό, επιτροπή δεοντολογίας) που της επιτρέπουν να παίξει το χιλιοπαιγμένο παιχνίδι της κάθαρσης, σε αθλητική βερσιόν. Και βασικά την υπόσχεση να αποκλειστούν όσα πρόσωπα διώκονται για ποινικές υποθέσεις και μια καλή ευκαιρία να αλλάξει τα κόζια στην ΕΠΟ. Όχι όμως και την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η ΔΦΑ μπορεί να γίνει το πολύ κάτι σα διαιτητής στο βάλτο με τα βουβάλια και τα μονοπώλια που πλακώνονται μεταξύ τους με φόντο το ελληνικό πρωτάθλημα (κι ο βάλτος κολλάει γιατί τα γήπεδά μας δεν είναι ακριβώς τα καλύτερα και πήζουν στη λάσπη με μια νεροποντή). Κατά τα άλλα όμως η ΕΠΟ έχει εξασφαλίσει το αυτοδιοίκητο, που δε σημαίνει ακριβώς και ανεξαρτησία από τον κρατικό προϋπολογισμό, και που σε πολιτική μετάφραση είναι κάτι αντίστοιχο με τις ειδικές οικονομικές ζώνες (εκμετάλλευσης), που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί και βασικά δε θέλει να τις ελέγξει.

"Μια προειδοποίηση": Ο Μαρξ για τους "εισαγόμενους εργάτες"

 "Μια προειδοποίηση": Ο Μαρξ για τους "εισαγόμενους εργάτες"

Στο χτεσινό σημείωμα συμπεριέλαβα ένα βιντεάκι όπου ο Δημήτρης Καζάκης όχι απλώς διαλαλεί ότι "οι μετανάστες δεν αποτελούν μέρος της εργατικής τάξης" αλλά αποδίδει αυτή την θέση στον ίδιο τον Μαρξ. Κι όπως πολύ σωστά σημειώνεται σε κάποιο σχόλιο, ο Καζάκης δεν είναι ο μόνος που κάνει αυτή την κουτσουκέλα. Υπάρχουν κι άλλοι που ανακαλύπτουν πως τα ίδια έχουν υποστηρίξει και ο Ένγκελς και ο Λένιν αλλά και η Πρώτη Διεθνής (!). Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με την σειρά, να δούμε ποια είναι η αλήθεια.

Στις 15 Μαρτίου 1865 ο Καρλ Μαρξ, ο οποίος ζη ήδη στο Λονδίνο, γράφει ένα κείμενο με τίτλο "Μια προειδοποίηση", όπου ασχολείται με το ζήτημα της εισαγωγής εργατών. Στις 4 Μαΐου 1866 η Διεθνής Ένωση Εργατών (δηλαδή, η Πρώτη Διεθνής) υιοθετεί την τοποθέτηση του Μαρξ και το κείμενο, αφού προσαρμόζεται στην επικαιρότητα, δημοσιεύεται επανειλημμένα σε γερμανικά περιοδικά και εφημερίδες. Σε δική μου μετάφραση από τον παραπάνω σύνδεσμο, ο Μαρξ έλεγε τα εξής (οι υπογραμμίσεις είναι του ίδιου του Μαρξ):

Κάρτα μέλους της Διεθνούς Ένωσης Εργατών

Πριν λίγο καιρό, οι εργάτες ράφτες του Λονδίνου έφτιαξαν μια γενική ομοσπονδία για να στηρίξουν τα αιτήματά τους έναντι των αρχιραφτάδων, οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον μεγάλοι καπιταλιστές. Το ζητούμενο ήταν όχι μόνο να προσαρμοστούν οι μισθοί στο επίπεδο των αυξανόμενων μισθών στα είδη πρώτης ανάγκης αλλά επίσης να μπει τέλος στην υπέρμετρα σκληρή μεταχείριση των εργατών αυτού του βιομηχανικού κλάδου. Οι εργοδότες προσπάθησαν να ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, προσλαμβάνοντας εργάτες ράφτες κυρίως από το Βέλγιο, την Γαλλία και την Ελβετία. Αντιδρώντας, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε σε βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία ήταν απολύτως πετυχημένη. Η μανούβρα των λονδρέζων εργοδοτών απέτυχε. Αναγκάστηκαν να υποκύψουν και να δεχτούν τα δίκαια αιτήματα των εργατών.

Όντας ηττημένοι στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, αρχίζοντας από την Σκωτία. Είναι γεγονός ότι, ως αποτέλεσμα των όσων έγιναν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών κατά 15% στο Εδιμβούργο. Όμως, έστειλαν κρυφά πράκτορες στην Γερμανία για να προσλάβουν εργάτες, ειδικά από τις περιοχές τού Αννόβερου και του Μεκλεμβούργου, για εισαγωγή στο Εδιμβούργο. Η πρώτη ομάδα έχει ήδη φτάσει. Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής είναι ο ίδιος μ' εκείνον της εισαγωγής ινδών κούληδων στην Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας. Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, διά της εισαγωγής γερμανών εργατών, να ακυρώσουν τις παραχωρήσεις που έχουν ήδη κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στην Αγγλία. Κανείς δεν θα υποφέρει περισσότερο από τους ίδιους τους γερμανούς εργάτες, οι οποίοι στην Βρεττανία είναι περισσότεροι από τους εργάτες άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης. Και οι νεοεισηγμένοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη γη, θα βουλιάξουν γρήγορα στο επίπεδο του παρία.

Επί πλέον, είναι ζήτημα τιμής για τους γερμανούς εργάτες να αποδείξουν στις άλλες χώρες ότι, όπως τ' αδέλφια τους σε Γαλλία, Βέλγιο κι Ελβετία, γνωρίζουν [κι αυτοί] πώς να υπερασπίζονται τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υπάκουοι μισθοφόροι του κεφαλαίου στον αγώνα του κατά της εργατιάς.

Εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών
Καρλ Μαρξ
Λονδίνο, 4 Μαΐου 1866


Αυτό είναι το περίφημο κείμενο του Μαρξ, το οποίο υποτίθεται ότι καλεί τους εργαζόμενους να αγωνιστούν κατά των μεταναστών! Πόσο διεστραμμένο μυαλό πρέπει να διαθέτει κανείς για να καταλήγει σε τέτοια συμπεράσματα από ένα κείμενο τόσο κρυστάλλινο και πεντακάθαρο;

Εν πάση περιπτώσει, για εμάς τους κομμουνιστές το ζήτημα είναι λυμένο και δεν έχουμε καμμιά υποχρέωση να απολογούμαστε είτε στον κύριο Καζάκη είτε στην Χρυσή Αυγή είτε σε οποιονδήποτε άλλον βλαμμένο την βρίσκει παραποιώντας την αλήθεια με το να χρησιμοποιεί αποσπασματικά φράσεις ενός κειμένου. Με τον ίδιο τρόπο, μπορώ να ισχυριστώ κι εγώ ότι η ίδια η αγία γραφή λέει πως δεν υπάρχει θεός, αφού στον πρώτο στίχο του ΙΓ' Ψαλμού αναφέρεται πεντακάθαρα: "ουκ έστι θεός". Το ότι ολόκληρη η φράση λέει "είπεν άφρων τη καρδία αυτού ουκ έστι θεός" δεν έχει καμμιά σημασία.

Για όποιον ενδιαφέρεται, στο τεύχος 5/2009 της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης υπάρχει μια θαυμάσια δουλειά τής Λίνας Κροκίδη, όπου δίνονται απαντήσεις σε κάθε απορία σχετική με τις θέσεις των κομμουνιστών ως προς τους μετανάστες. Τίτλος της: "Για τα δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων". Δείτε την, έστω από απλή περιέργεια. Φυσικά, αναφέρεται και στην "προειδοποίηση" του παππού Κάρολου.

Λονδίνο, αίθουσα Αγίου Μαρτίνου, 28/9/1864: Η ίδρυση της Α' Διεθνούς.

Πριν κλείσουμε, πάμε να γελάσουμε λίγο. Στις 31/12/2009, στην εκπομπή που έκανε τότε με τον αδελφό του στο καρατζαφέρειο κανάλι Τηλεάστυ, ο Άδωνις Γεωργιάδης ανακαλύπτει το κείμενο του Μαρξ (όπως σας το έδωσα στον πρώτο σύνδεσμο, στα αγγλικά) και το μεταφράζει όπως τον βολεύει, κουνώντας το δάχτυλο στον Περισσό: "Καλά, τον Καρατζαφέρη δεν τον ακούτε. Αλλά απορώ, τον Καρλ Μαρξ δεν ακούτε εκεί στο ΚΚΕ;" Δείτε οπωσδήποτε το βιντεάκι, δυόμισυ λεπτά είναι όλο κι όλο. Σας υπόσχομαι γέλια μέχρι δακρύων. Ειδικά εκεί όπου ο Λεωνίδας επιτιμά την Αλέκα "κυρία Παπαρήγα που νομίζετε ότι τα έχετε διαβάσει όλα", φροντίστε να έχετε δίπλα σας ένα ποτήρι νερό.

   Είναι ο κομμουνιστής, ανόητε!

Από herko

Γράφει ο 2310net //

Την ώρα που τα ΜΜΕ έχουν πολλές ώρες διαθέσιμες για τον έρωτα του Καρατζαφέρη με τον γιο του τέως και τον Μπαλτάκο, ακόμα περισσότερες για τον ναζιστή Μιχαλολιάκο και τη συμμορία του, αμέτρητες για τον γραφικό Λεβέντη και ανυπολόγιστες για κάθε Άντζελα Δημητρίου, Απόστολο Γκλέτσο ή όποιο άλλο φρούτο ευδοκιμεί ανά εποχή, δεν υπήρχε μια άκρη, ούτε ένα μικρό κομμάτι δημοσιότητας για τον Δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη, ο οποίος πήρε την πρωτοβουλία να περπατήσει με δημότες Πάτρας και όχι μόνο 230 χιλιόμετρα για να συμπαρασταθεί στους άνεργους, να ευαισθητοποιήσει αγωνιστικά τον λαό που υποφέρει.
Και δεν έχει κάνει μόνο αυτό. Είναι ο δήμαρχος που κατάργησε τα δημοτικά τέλη για τους οικονομικά ασθενείς, φρόντισε να μη μείνει κανένα παιδί νηστικό και καμία οικογένεια χωρίς φαγητό, ξερίζωσε την παράδοση που ήθελε εκκλησία και αστυνομία να μοιράζονται τις ελιές και το λάδι, έφτιαξε με μηδαμινό κόστος έργα υποδομής, δημιούργησε με ανακυκλώσιμα υλικά χώρο φιλοξενίας για γάτες και άλλα πολλά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας από τα κυρίαρχα media.
Επίσης ήταν ο δήμαρχος ο οποίος τάχθηκε στο πλευρό των εργαζόμενων του δήμου και δεν μπήκε καν στη διαδικασία να συζητήσει οποιαδήποτε ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων, κάτι που είναι της μόδας στις μέρες μας.
Ο Πελετίδης δεν πουλάει στα συστημικά ΜΜΕ. Αν χόρευε στην αγκαλιά φαντάρων σαν άλλος Ψινάκης θα είχε γίνει viral. Αν έβριζε χυδαία σαν άλλος Μπέος θα γινόταν είδηση. Αν έβγαζε στη φόρα την προσωπική του ζωή σαν Γκλέτσος θα είχε πάρει το 15λεπτο δημοσιότητας. Αν είχε το επικοινωνιακό –και όχι μόνο- επιτελείο του Μώραλη θα ήταν στα κανάλια μέρα-νύχτα. Αν είχε την συστημική υποστήριξη του Μπουτάρη θα μιλούσαμε για τον δήμαρχο του αιώνα.
Όλοι οι παραπάνω είναι δήμαρχοι πόλεων που για κάποιο λόγο έχουν απασχολήσει τα μέσα. Για κάποιο λόγο όμως που δεν έχει σχέση με τη δουλειά, το ρόλο τους ή τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Βάζω στοίχημα ότι οι μισοί κάτοικοι της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης δεν έχουν καν ακουστά το όνομα του Πελετίδη, ούτε βέβαια αυτά που έχει κάνει. Τα μίντια δεν θέλουν κάποιον που θα τους χαλάσει την πιάτσα. Και ο Πελετίδης κάνει ακριβώς αυτό.
Ο Πελετίδης είναι κομμουνιστής. Στις πράξεις του αντικατοπτρίζονται οι θέσεις, οι απόψεις, οι ιδέες και οι πράξεις των κομμουνιστών. Στο πρόσωπό του αντανακλά το ήθος των κομμουνιστών. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους εν ενεργεία ή διατελέσαντες κομμουνιστές δήμαρχοι. Επικεντρώνουμε στον Πελετίδη λόγω επικαιρότητας και μεγέθους του δήμου στον οποίο εξελέγη.
Δεν πρόκειται άλλωστε για προσωπολατρία, ούτε κάνουμε αγιογραφία του Πελετίδη. Απλά δεν είναι κακό να τονίζουμε που και που πως μέσα από τους κόλπους του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος γεννήθηκαν προσωπικότητες  που αποτέλεσαν μικρούς και μεγάλους φάρους, παραδείγματα προς μίμηση, οι οποίες με τη σειρά τους πρόσθεσαν σε αυτό που ονομάζουμε κομμουνιστική υπόθεση. Πρέπει να υπενθυμίζουμε ότι προσωπικότητα και συλλογικότητα αλληλοδιαπλέκονται διαλεκτικά. Όπως κανείς μη κομμουνιστής δεν θα είχε δώσει τέτοιους αγώνες με αυτή την ιδεολογία, έτσι και η κομμουνιστική υπόθεση στο σύνολό της δεν θα μπορούσε να φωτιστεί με καλύτερο τρόπο από το ήθος και την προσωπικότητα των ανθρώπων που την μεταφέρουν από τη θεωρία στην πράξη, όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Ο Πελετίδης δεν είναι ο μόνος. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Είναι η συνέχεια των  αγώνων των κομμουνιστών. Είναι η ενσάρκωση της ηθικής τους. Είναι το πρόσωπο, η εικόνα και η φωνή τους σε μια μαύρη ιστορική συγκυρία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ο δρόμος που τραβάω δεν έχει τελειωμό
Ρεπορτάζ από μια πορεία
Να τι σημαίνει κομμουνιστής δήμαρχος!

Θολή ανάκαμψη και αβεβαιότητες

 Θολή ανάκαμψη και αβεβαιότητες

Σε διαδοχικές υποβαθμίσεις των εκτιμήσεών τους σε σχέση με τους ρυθμούς ανάκαμψης στην παγκόσμια οικονομία προχωρούν, ο ένας μετά τον άλλο, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Ρυθμούς περαιτέρω κόπωσης στην οικονομική δραστηριότητα και μάλιστα συγχρονισμένα «βλέπει» με την πρόσφατη έκθεσή του και το ΔΝΤ, προχωρώντας στην τέταρτη κατά σειρά υποβάθμιση, ενώ πλέον ανοιχτά γίνεται λόγος ακόμη και για το ενδεχόμενο κατρακύλας σε ορισμένα καπιταλιστικά κέντρα και κράτη.

Σε αυτό το φόντο, εν μέσω της αβεβαιότητας, των «κινδύνων» και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Την ίδια ώρα, έρχονται ξανά στην επιφάνεια οι «προβληματισμοί» γύρω από τους μελλοντικούς ρυθμούς που θα εμφανιστούν και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα και το ΑΕΠ, ζήτημα που με τη σειρά του ανοίγει νέο κύκλο συζητήσεων και αβεβαιότητας γύρω από το βαθμό «αποδοτικότητας» των αντιλαϊκών μέτρων (νέων και παλαιότερων), που αποσκοπούν στην κάλυψη των δημοσιονομικών κενών και τη μόνιμη «παραγωγή» των ματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων.

Σε αντίστοιχο μήκος κύματος ήταν και όλες οι προηγούμενες εκθέσεις από την Κομισιόν, τον ΟΟΣΑ κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, οι εν λόγω εξελίξεις φέρνουν στην επιφάνεια τα διαχειριστικά ζόρια του κεφαλαίου και των κάθε είδους διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ανάπτυξης και μάλιστα χωρίς να έχουν ξεπεραστεί τα σημάδια της πρόσφατης κρίσης. Στην Ευρωζώνη, για παράδειγμα, η μάζα των νέων κερδοφόρων επενδύσεων παραμένει ιδιαίτερα ρηχή και αναιμική, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά δεδομένα, και αυτό παρά τα διαδοχικά μέτρα χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, τα μηδενικά ή ακόμη και αρνητικά επιτόκια, την κινητοποίηση πακτωλού υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων (επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ, διαρθρωτικά ταμεία ΕΕ κ.ά.).

Η αδυναμία διεξόδου σε κερδοφόρα πεδία από τη μια πλευρά οξύνει την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη και από την άλλη ενεργοποιεί τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, με κοινά γνωρίσματα και στρατηγική την ανάγκη για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων (βλέπε εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό κ.λπ.), με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στην Ευρωζώνη, με την εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΔΝΤ, βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από διεργασίες για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης - ΟΝΕ», που σηματοδοτεί την ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής εποπτείας και των ελέγχων, τα μνημόνια διαρκείας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Οι εκθέσεις τόσο της Κομισιόν όσο και του ΔΝΤ σχετικά με τους εκτιμώμενους ρυθμούς του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία, παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις που προβάλλονται από την κάθε πλευρά, ταυτίζονται στη θέση ότι η προσπάθεια για ανάκαμψη - αναιμική και αβέβαιη - περνάει μέσα από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Και πράγματι, η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Διαπιστώσεις που επικροτεί ο ΣΕΒ, που βλέπει το μνημόνιο ως τελευταία ευκαιρία και εφαλτήριο ανάκαμψης.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς κάποια ιδιαίτερη «πρωτοτυπία» σε σχέση με τους προκατόχους της, επιχειρεί να καλλιεργήσει το χοντροκομμένο ψέμα για τον... «κάβο» της «αξιολόγησης», μετά τον οποίο θα ...ξεπροβάλλει η ανάκαμψη. Το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου θα παραμένει σε ισχύ και μάλιστα θα ενισχύεται, όσο τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και οι διαχειριστές τους θα κρατούν το τιμόνι της οικονομίας και της παραγωγής.

Τι μας είπε (πάλι) η «Αυγή»;

Τι μας είπε (πάλι) η «Αυγή»;

Με ένα άρθρο, που θα το ζήλευαν οι πιο χυδαίοι υπερασπιστές των ιδιωτικοποιήσεων και όλων των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η «Αυγή» ανακατεύει την πορεία κατά της ανεργίας που οργάνωσε ο Δήμος Πάτρας με τη μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΛΠ στην «Cosco», για να μας πει ότι «στον σημερινό κόσμο, η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι η βάση της ανάπτυξης», από την οποία θα προκύψουν νέες θέσεις εργασίας και έτσι θα καταπολεμηθεί η ανεργία. Σ' αυτό το πνεύμα, προσπαθεί να απαξιώσει την πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας και να αλλοιώσει το διεκδικητικό της περιεχόμενο, γράφοντας ότι το αίτημα της πορείας για μέτρα κατά της ανεργίας «σημαίνει πολιτικές ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας», οι οποίες θα προκύψουν από «αναπτυξιακές πολιτικές, σταθερό οικονομικό περιβάλλον και κίνητρα για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων».

***

Σύμφωνα, μάλιστα, με την «Αυγή», τα χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής εκφράζονται συμπυκνωμένα στο παράδειγμα της παραπέρα ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ ΑΕ, η οποία τερματίζει «το καθεστώς χαλαρής και ασφαλούς έως ασυδοσίας εργασίας με γρηγορόσημο» και βάζει σε κίνηση «μεγάλες επενδύσεις και στα χερσαία δίκτυα μεταφοράς», απ' όπου θα προκύψει «ανάλογη αύξηση των θέσεων εργασίας». Απαριθμεί, παράλληλα, μια σειρά από «αντισταθμιστικά οφέλη» της ιδιωτικοποίησης, όπως η ευκολότερη είσοδος ελληνικών προϊόντων στην κινεζική αγορά και η αύξηση του τουρισμού από την Κίνα. Μετά από όλα αυτά, η εφημερίδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι χωρίς τη συνεργασία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, «δηλαδή μόνο με ιδιωτικό, ή μόνο με το γραφειοκρατικό και δυσκίνητο Δημόσιο, δεν υπάρχει δυνατότητα ανάπτυξης και αξιοποίησης του εθνικού πλούτου, των εκατοντάδων συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η χώρα μας».

***

Σε ό,τι αφορά την πορεία κατά της ανεργίας, η άποψη που εκφράζει η «Αυγή» δεν είναι καινούργια. Με τα ίδια επιχειρήματα προσπάθησαν να πολεμήσουν την πρωτοβουλία του Δήμου Πάτρας οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο και σε άλλους φορείς της πόλης. Η πορεία από την Πάτρα έως την Αθήνα βοήθησε να έρθουν στο προσκήνιο το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας και οι πραγματικές του αιτίες. Ανέδειξε τις διεκδικήσεις των Συνδικάτων για μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, ανέδειξε ότι, τη στιγμή που η ανεργία χτυπάει «κόκκινο», διευρύνονται οι ελλείψεις προσωπικού σε τομείς του κράτους που σχετίζονται με την κάλυψη οξυμένων λαϊκών αναγκών (Παιδεία, Υγεία, υπηρεσίες δήμων, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης) και ταυτόχρονα θα μπορούσαν, με ευθύνη του κράτους, να δώσουν δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους.

***

Ανάδειξε, επίσης, ότι η πάλη ενάντια στην ανεργία πρέπει να συνδεθεί με την πάλη ενάντια στην αιτία της, δηλαδή την οικονομία που οργανώνεται με κριτήριο το κέρδος των επιχειρήσεων, δηλαδή τον καπιταλισμό. Πώς στέκεται όμως η κυβέρνηση απέναντι στους χιλιάδες ανέργους, που βρίσκονται σ' αυτήν τη θέση όχι από δική τους επιλογή; Συνεχίζει την πολιτική των προηγούμενων, να μπουκώνει με χρήμα το κεφάλαιο για να κάνει επενδύσεις και, από την άλλη, πετάει ένα ξεροκόμματο, που ονομάζει επίδομα ανεργίας, σε ολοένα και λιγότερους ανέργους. Γι' αυτό είναι αναγκαίο σήμερα η πάλη για μέτρα όπως αυτά που πρόβαλε η πορεία Πάτρα - Αθήνα να γίνει υπόθεση περισσότερων εργαζομένων και η διεκδίκησή τους να αποκτά χαρακτηριστικά σύγκρουσης με την ταξική πολιτική, που καταδικάζει το λαό σε θυσίες δίχως τέλος στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

***

Αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο υπερασπίζεται η «Αυγή». Κρύβει ότι η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ δεν γίνεται με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία, αλλά την εξασφάλιση του μεγαλύτερου ποσοστού κέρδους, η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει μισθούς και δικαιώματα στα Τάρταρα, χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (τέτοιες είναι ήδη οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας), εξαΰλωση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Προϋποθέτει ακόμα την παράδοση στο κεφάλαιο υποδομών που φτιάχτηκαν από κρατικό χρήμα (δηλαδή από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων) και τις οποίες ποτέ και κανένας καπιταλιστής δε θα επένδυε τόσα κεφάλαια για να τις φτιάξει. Αλλωστε, όταν εκλείψει το κέρδος, με την ίδια ευκολία ο «ιδιώτης» αποσύρει τα κεφάλαιά του και «πάει για άλλα», πετώντας στην ανεργία τους εργαζόμενους. Αλλά και ανάπτυξη να υπάρξει, η ανεργία δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί ακόμα και αν δεν είναι στο 25% περίπου που βρίσκεται σήμερα η επίσημη, πολύ περισσότερο που στους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας περιλαμβάνονται κυρίως εκείνοι που ενσωματώνουν τεχνολογία αιχμής, σε βάρος της ζωντανής εργατικής δύναμης. Να γιατί η «Αυγή» παίζει ρόλο ωμού προπαγανδιστή της αντιλαϊκής πολιτικής ενίσχυσης του κεφαλαίου, καλώντας τους εργαζόμενους να αποδεχτούν νέες θυσίες, με την αυταπάτη ότι αυτές θα οδηγήσουν κάποτε στο μέλλον στην αντιμετώπιση τάχα της ανεργίας.

Θολή ανάκαμψη και αβεβαιότητες

Θολή ανάκαμψη και αβεβαιότητες

Σε διαδοχικές υποβαθμίσεις των εκτιμήσεών τους σε σχέση με τους ρυθμούς ανάκαμψης στην παγκόσμια οικονομία προχωρούν, ο ένας μετά τον άλλο, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Ρυθμούς περαιτέρω κόπωσης στην οικονομική δραστηριότητα και μάλιστα συγχρονισμένα «βλέπει» με την πρόσφατη έκθεσή του και το ΔΝΤ, προχωρώντας στην τέταρτη κατά σειρά υποβάθμιση, ενώ πλέον ανοιχτά γίνεται λόγος ακόμη και για το ενδεχόμενο κατρακύλας σε ορισμένα καπιταλιστικά κέντρα και κράτη.
Σε αυτό το φόντο, εν μέσω της αβεβαιότητας, των «κινδύνων» και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, εξελίσσονται τα αντιλαϊκά παζάρια και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Την ίδια ώρα, έρχονται ξανά στην επιφάνεια οι «προβληματισμοί» γύρω από τους μελλοντικούς ρυθμούς που θα εμφανιστούν και στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα και το ΑΕΠ, ζήτημα που με τη σειρά του ανοίγει νέο κύκλο συζητήσεων και αβεβαιότητας γύρω από το βαθμό «αποδοτικότητας» των αντιλαϊκών μέτρων (νέων και παλαιότερων), που αποσκοπούν στην κάλυψη των δημοσιονομικών κενών και τη μόνιμη «παραγωγή» των ματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων.
Σε αντίστοιχο μήκος κύματος ήταν και όλες οι προηγούμενες εκθέσεις από την Κομισιόν, τον ΟΟΣΑ κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, οι εν λόγω εξελίξεις φέρνουν στην επιφάνεια τα διαχειριστικά ζόρια του κεφαλαίου και των κάθε είδους διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος στην προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ανάπτυξης και μάλιστα χωρίς να έχουν ξεπεραστεί τα σημάδια της πρόσφατης κρίσης. Στην Ευρωζώνη, για παράδειγμα, η μάζα των νέων κερδοφόρων επενδύσεων παραμένει ιδιαίτερα ρηχή και αναιμική, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά δεδομένα, και αυτό παρά τα διαδοχικά μέτρα χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής, τα μηδενικά ή ακόμη και αρνητικά επιτόκια, την κινητοποίηση πακτωλού υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων (επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ, διαρθρωτικά ταμεία ΕΕ κ.ά.).
Η αδυναμία διεξόδου σε κερδοφόρα πεδία από τη μια πλευρά οξύνει την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη και από την άλλη ενεργοποιεί τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, με κοινά γνωρίσματα και στρατηγική την ανάγκη για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων (βλέπε εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό κ.λπ.), με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Στην Ευρωζώνη, με την εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΔΝΤ, βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από διεργασίες για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης - ΟΝΕ», που σηματοδοτεί την ενίσχυση των μέτρων δημοσιονομικής εποπτείας και των ελέγχων, τα μνημόνια διαρκείας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Οι εκθέσεις τόσο της Κομισιόν όσο και του ΔΝΤ σχετικά με τους εκτιμώμενους ρυθμούς του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία, παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις που προβάλλονται από την κάθε πλευρά, ταυτίζονται στη θέση ότι η προσπάθεια για ανάκαμψη - αναιμική και αβέβαιη - περνάει μέσα από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Και πράγματι, η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Διαπιστώσεις που επικροτεί ο ΣΕΒ, που βλέπει το μνημόνιο ως τελευταία ευκαιρία και εφαλτήριο ανάκαμψης.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς κάποια ιδιαίτερη «πρωτοτυπία» σε σχέση με τους προκατόχους της, επιχειρεί να καλλιεργήσει το χοντροκομμένο ψέμα για τον... «κάβο» της «αξιολόγησης», μετά τον οποίο θα ...ξεπροβάλλει η ανάκαμψη. Το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου θα παραμένει σε ισχύ και μάλιστα θα ενισχύεται, όσο τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις και οι διαχειριστές τους θα κρατούν το τιμόνι της οικονομίας και της παραγωγής.

Νέες τουρκικές υπερπτήσεις υπό τα βλέμματα των ΝΑΤΟικών

Νέες τουρκικές υπερπτήσεις υπό τα βλέμματα των ΝΑΤΟικών

Αποκαλύπτονται τα φούμαρα της συγκυβέρνησης περί «προστασίας» και «ασφάλειας» που παρέχει η βαθύτερη εμπλοκή ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στη χώρα...

Για τρίτη συνεχόμενη μέρα, τουρκικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν απανωτές υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά

Υπό τα βλέμματα των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που έχουν κληθεί στην Ελλάδα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (δηλαδή της αρμάδας της λυκοσυμμαχίας που αναπτύχθηκε στο Αιγαίο τάχα για το Προσφυγικό και των δυνάμεων των ΗΠΑ που πραγματοποιούν νέες συνεκπαιδεύσεις με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις), συνέχισε και χτες η Αγκυρα, για τρίτη συνεχή μέρα, τις υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.
Συγκεκριμένα, μετά τις υπερπτήσεις, Δευτέρα και Τρίτη, πάνω από Λέσβο και Οινούσσες, και χτες το πρωί, «σε μια δύσκολη μέρα για την Πολεμική Αεροπορία», όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ευ. Αποστολάκης, τουρκικά μαχητικά μπήκαν και βγήκαν 6 φορές στον ελληνικό εναέριο χώρο, πραγματοποιώντας υπερπτήσεις πάνω από το νησί Οινούσσες και την παρακείμενη νησίδα Παναγιά, στα ανατολικά της Χίου.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ: «Ενα ζεύγος τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών "F-16" εισήλθε στις 08.33 στο FIR Αθηνών μεταξύ ν. Λέσβου και ν. Χίου και πραγματοποίησε τις ακόλουθες υπερπτήσεις: Την 08.33, άνωθεν ν. Οινουσσών, στα 5.500 πόδια. Την 08.44, άνωθεν ν. Οινουσσών, στα 22.500 πόδια. Την 08.54, άνωθεν ν. Οινουσσών, στα 25.500 πόδια. Την 09.12, άνωθεν ν. Παναγιά, στα 30.000 πόδια. Την 09.24 άνωθεν ν. Παναγιά στα 30.000 πόδια. Την 09.30 άνωθεν ν. Παναγιά στα 26.000 πόδια. Ο ανωτέρω σχηματισμός εξήλθε του FIR Αθηνών στις 09.31 βορείως ν. Χίου. Τα τουρκικά αεροσκάφη αναγνωρίστηκαν και αναχαιτίστηκαν σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και κατά πάγια πρακτική».
Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, τα τουρκικά αεροσκάφη ήταν οπλισμένα, προχώρησαν σε 9 παραβάσεις των Κανόνων Εναέριας Κυκλοφορίας στο FIR Aθηνών και 24 παραβιάσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ σημειώθηκαν και 2 εμπλοκές με ελληνικά μαχητικά που σηκώθηκαν να τα αναχαιτίσουν.
Ολα αυτά, ενώ στη θαλάσσια περιοχή πέριξ της Χίου, όπως και της Λέσβου, πλέουν πλοία της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 και ενώ είναι σε εξέλιξη άλλη μια συνεκπαίδευση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με Αμερικανούς, ειδικότερα του 865ου Τάγματος Εναερίου Εφοδιασμού (865 ΤΕΝΕΦ) με την 37η AIRLIFT SQUADRON των ΗΠΑ.
Πεντακάθαρα αποκαλυπτήρια, δηλαδή, για τα γνωστά φούμαρα που αναμασά η συγκυβέρνηση, ότι τάχα η βαθύτερη εμπλοκή ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στην Ελλάδα αποτελεί προστασία για τα κυριαρχικά δικαιώματα και την «ασφάλεια»...
Σημειωτέον, στα αρμόδια επιτελεία υπάρχει προβληματισμός για την κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων και το στόχο τους. Πληροφορίες αναφέρουν ότι εξετάζονται όλα τα σενάρια, ακόμα κι αυτό της κλιμάκωσης μέχρι θερμού επεισοδίου, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

«Ενημερώνουν» ΝΑΤΟ και ΗΠΑ...

Και παρότι η τουρκική προκλητικότητα εντείνεται με ΝΑΤΟικό καπέλο, η κυβέρνηση επιμένει να παραπέμπει στην... επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Χαρακτηριστικά, μιλώντας χτες στον «Real FM», ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, ανέφερε ότι «με το υπουργείο Εξωτερικών αυτή τη στιγμή έχουμε πάρει μέτρα. Από τη μεριά του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ό,τι περνάει αναχαιτίζεται. Από τη μεριά του υπουργείου Εξωτερικών και με τον πρωθυπουργό προχωρούμε άμεσα τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν με την προκλητική στάση της Τουρκίας αυτές τις τρεις μέρες».
Ανέφερε συγκεκριμένα: «Ολες οι παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου έχουν με τον αυστηρότερο τρόπο καταγγελθεί και στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και σε στρατιωτικό επίπεδο. Τώρα, παίρνονται οι πολιτικές πρωτοβουλίες» και πρόσθεσε ότι «έχει ενημερωθεί ακόμα και σε πολύ υψηλό επίπεδο ο αμερικανικός παράγοντας».