14 Μαρ 2013

Μελαγχολικές αναμνήσεις


Μελαγχολικές αναμνήσεις 
 Έπεσε το μάτι μου σε μια ομιλία που έβγαλε χτες ο Σαμαράς σε εκδήλωση της ΟΝΝεΔ και μελαγχόλησα. Όπως μελαγχολώ κάθε φορά που βλέπω εκδηλώσεις τής ΟΝΝεΔ ή της ΔΑΠ. Βλέπετε, δεν μπορώ να μην αφήσω την σκέψη μου να γυρίσει 30-35 χρόνια πίσω, τότε που ανήκα κι εγώ στον φοιτητόκοσμο.

 Εκείνα τα χρόνια, που λέτε, η φοιτητική οργάνωση είχε τρεις βαθμίδες. Σε πρώτο βαθμό, οι φοιτητές οργανώνονταν σε συλλόγους στις σχολές ή στα τμήματά τους, οι σύλλογοι του κάθε ιδρύματος σύστηναν τον σύλλογο του εκπαιδευτικού ιδρύματος και, τέλος, οι σύλλογοι όλων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας δημιουργούσαν την Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος, την περίφημη ΕΦΕΕ.

 Η ιστορία τής ΕΦΕΕ είναι συνυφασμένη με το φοιτητικό κίνημα από το 1963, οπότε και ιδρύθηκε. Κατά τα ταραγμένα χρόνια 1963-1967, η ΕΦΕΕ συγκρούστηκε κατ' επανάληψη τόσο με το επίσημο κράτος όσο και με το παρακράτος τής δεξιάς. Οι διαδηλώσεις και οι πορείες της δημιουργούσαν πολιτικό σεισμό, καθώς τα αιτήματά της συμβάδιζαν με τα αιτήματα της μεγάλης πλειοψηφίας.τού κόσμου. Ενός κόσμου ο οποίος συμμετείχε στις εκδηλώσεις τής ΕΦΕΕ, όπως συμμετείχε και η ΕΦΕΕ στις δικές του διαμαρτυρίες και διεκδικήσεις. Οι εικόνες που δημιουργεί το τραγούδι τού Διονύση Σαββόπουλου "Στην συγκέντρωση της ΕΦΕΕ" δείχνουν ολοζώντανα την πραγματικότητα της εποχής. Έτσι, είναι απολύτως λογικό το ότι μια από τις πρώτες πράξεις τής χούντας ήταν η διάλυση της ΕΦΕΕ. Φυσικά, η ΕΦΕΕ διαλύθηκε μόνο στα χαρτιά, μιας και το φοιτητικό κίνημα διατήρησε την ορμή του σε όλη την διάρκεια της δικτατορίας, με αποκορύφωμα τα γεγονότα τού 1973.

 Με την πτώση τής χούντας, η ΕΦΕΕ ανασυγκροτήθηκε και συνέχισε να επηρεάζει τα πολιτικά πράγματα στην χώρα. Έχω προσωπική εμπειρία από τον αγώνα που πραγματοποιήθηκε στα τέλη τής δεκαετίας τού '70, υποχρεώνοντας την κυβέρνηση Ράλλη να πάρει πίσω τον περίφημο νόμο 815, ο οποίος προέβλεπε πράγματα που υλοποιούνται σήμερα: σύμπτυξη σχολών, διαγραφή όσων φοιτητών δεν έπαιρναν πτυχίο σε Ν+Ν/2 χρόνια κλπ. Δυστυχώς, λίγο πριν τις εκλογές τού 1981, η τελευταία πασοκοκρατούμενη διοίκηση της ΕΦΕΕ (υπό τον "μεγάλο σοσιαλιστή" Χρήστο Παπουτσή) οδήγησε την ΕΦΕΕ στην αυτοδιάλυση, προφανώς για να μην έχει πρόβλημα η -αναμενόμενη- κυβέρνηση ΠαΣοΚ. 

 Τότε που ήμουν κι εγώ φοιτητής, λοιπόν, οι φοιτητικές εκλογές ήσαν τελείως διαφορετικές από τις σημερινές. Πρώτα-πρώτα, αποτελούσαν σημαντικό γεγονός, δεν περνούσαν στα ψιλά των εφημερίδων. Κυρίως, όμως, ήσαν διαφορετικές ως προς τα αποτελέσματά τους. Οι μεγάλες παρατάξεις ήσαν η Πανσπουδαστική Σ.Κ. του ΚΚΕ (σήμερα το Κ με το Σ έχουν αλλάξει θέση) και η ΠΑΣΠ του ΠαΣοΚ (μη ξεχνάμε ότι το ΠαΣοΚ δεν έχει γίνει ακόμη εξουσία και τα συνθήματα του Ανδρέα έχουν πιάσει ρίζες στον κόσμο), οι οποίες εναλλάσσονται στην πρώτη θέση των συλλογικών αποτελεσμάτων (αν και κάθε παράταξη δημοσίευε αποτελέσματα που την έφερναν να προηγείται της άλλης, έστω με μικρή διαφορά). Πίσω τους έρχονταν ο Ρήγας Φεραίος (και μετά την διάλυσή του η Β' Πανελλαδική) του ΚΚΕ-εσωτερικού, η ΑΑΣΠΕ του ΕΚΚΕ (με τον Στέλιο Κούλογλου στο κεντρικό της συμβούλιο), η ΠΠΣΠ του ΚΚΕ-μλ, ορισμένες μικρότερες αριστερές παρατάξεις κλπ.

 Προσέξατε κάτι στην προηγούμενη παράγραφο; Νομίζετε ότι κάτι ξέχασα, ε; Δεν βλέπετε πουθενά την ΔΑΠ. Ε, λοιπόν, δεν ξέχασα τίποτε! Τα ποσοστά που κατέγραφε τότε η ΔΑΠ κυμαίνονταν από μηδέν κόμμα κάτι μέχρι...μηδέν σκέτο! Με το κυάλι έψαχνες να βρεις φοιτητή με δεξιές πολιτικές πεποιθήσεις! Η ανυπαρξία τής δεξιάς στον φοιτητικό χώρο ήταν τόσο μεγάλη ώστε η -απαραίτητη- αντιδεξιά καζούρα είχε σχεδόν μόνιμο στόχο τους εθνικιστές κύπριους φοιτητές τής ΕΦΕΚ.

 Κι ενώ τότε τους ψάχναμε με το κυάλι, σήμερα οι ΔΑΠίτες συγκροτούν την πρώτη δύναμη στον φοιτητικό χώρο. Με την παιδεία να δέχεται το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο, με την ανεργία να πλήττει το 68% της νεολαίας, με επαγγελματική αποκατάσταση αβέβαιη όσο ποτέ, με σχέδια τύπου "Αθηνά" σε πλήρη εξέλιξη, με κατάλυση ενός ασύλου που κερδήθηκε με αίμα... με τόσα και τόσα που γίνονται, υπάρχουν νεοι άνθρωποι που υποδέχονται με ζητωκραυγές τον Σαμαρά και του δίνουν βήμα για να μιλήσει. Π' ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τι διάβολο περιμένουν από δαύτον...


 Γι' αυτό με πιάνει η μελαγχολία, την οποία ανέφερα στην εισαγωγή. Πρώτη δύναμη στους φοιτητές η ΔΑΠ! Ποιός να το φανταζόταν πριν 35 χρόνια; Και ποιός μπορεί να το καταπιεί σήμερα;

Γλυκοκοιτάγματα ή κρύβεται κάτι άλλο ;


Γλυκοκοιτάγματα ή κρύβεται κάτι άλλο ; 

Πολλή συζήτηση γίνεται από χθες για την άρνηση του γραμματέα της ΝΔ, Κεφαλογιάννη, να ψηφίσει υπέρ της άρσης της βουλευτικής ασυλίας του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη για την τραμπούκικη επίθεση του τελευταίου σε βάρος της βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνας Κανέλλη.

Οι τίτλοι στις εφημερίδες και τα σενάρια ποικίλλουν: Άλλες μιλούν για «οργή στη ΝΔ και το Μαξίμου για το ατόπημα του στελέχους τους», άλλες για «ακροδεξιά συνιστώσα που κυριαρχεί στη ΝΔ», συνδέοντας το γεγονός και με το σύμβουλο του Σαμαρά, Κωτούλα, και το βιβλίο του για το ναζισμό.

Ο ίδιος ο Κεφαλογιάννης προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα με αστείες δικαιολογίες, όπως «ήθελα να δώσω μια ευκαιρία στον Κασιδιάρη να ζητήσει συγγνώμη», που δεν πείθουν ούτε τρίχρονα παιδιά.

Όλες όμως αυτές οι προσεγγίσεις και θεωρίες μένουν μακριά από την ουσία του ζητήματος. Και ποια είναι αυτή ;

Ότι στις σημερινές συνθήκες το καπιταλιστικό σύστημα έχει ανάγκη αστούς πολιτικούς, ακόμη πιο κυνικούς και χωρίς αναστολές, απέναντι στο λαό και τους αγώνες του. Έχει ανάγκη από δυνάμεις αποφασισμένες να κρατήσουν το μαστίγιο σε βάρος των εργαζομένων.

Σήμερα σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν μπορούν να διαχειριστούν τα αδιέξοδα και τις αντιθέσεις του συστήματος με τον τρόπο που το έκαναν στο παρελθόν. Δεν μπορούν να χρησιμοποιούν εξίσου και το μαστίγιο και το καρότο, απέναντι στους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους, που συντρίβει κάθε δικαίωμα και πατάει επί πτωμάτων, θα γεννήσει πιο δυναμικούς αγώνες, που - αργά ή γρήγορα - θα βρουν το σωστό δρόμο και στόχο.

Έχουν ανάγκη λοιπόν τα μαντρόσκυλα των αφεντικών και της πλουτοκρατίας, που μαχητικά θα υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Έχουν ανάγκη τις δυνάμεις κρούσης που, μαζί με την κρατική καταστολή, θα επιτίθενται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Έχουν ανάγκη αυτούς που χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο για να διαιρούν τους εργάτες.

Αυτό το ρόλο παίζει η Χρυσή Αυγή. Για αυτό και το σύστημα τη θρέφει, την προστατεύει, τη στηρίζει ποικιλοτρόπως. Τη θέλει όμως και για έναν ακόμη λόγο:

Για να ταυτίζει τις μεθόδους και τις πρακτικές της με την πάλη του λαού. Να καλλιεργεί τη θεωρία των άκρων. Αυτά έλεγε ο Κεφαλογιάννης στους δημοσιογράφους μετά την αρνητική του ψήφο. Τα ίδια έλεγε εκείνη την ώρα και ο Σαμαράς σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ. Η ύπαρξη και δράση της Χρυσής Αυγής τους βοηθάει να τρομοκρατούν το λαό και να ταυτίζουν το ριζοσπαστικό κίνημα και το σοσιαλισμό με το φασισμό.

Συνεπώς η ΝΔ μπορεί να τσακώνεται με τη Χρυσή Αυγή για το εκλογικό ακροατήριο, δεν παύει όμως να είναι ένα κόμμα του συστήματος, της αστικής τάξης. Και άρα να υπερασπίζεται πάνω από όλα τα στρατηγικά συμφέροντα αυτής της τάξης.

Αυτά ακριβώς τα συμφέροντα, που και η ΝΔ υπηρετεί, νομιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή. Εξού και τα κάθε λογής γλυκοιτάγματα.

Ο λαός πρέπει να απομονώσει τη Χρυσή Αυγή και ο απλός κόσμος να βγάλει συμπεράσματα από τα επικίνδυνα γλυκοκοιτάγματα των αστικών κομμάτων μαζί της.

Σημ. 1: Άρθρο του Μιλτιάδη Κόκκινου στο portal του 902.
Σημ. 2: Μήπως τελικά "παίζουν" οι επερχόμενες εκλογές για την Τοπική Διοίκηση;

 Αναρτήθηκε από faros

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ Ι.Π.








ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ Ι.Π.

Το σχέδιο «Αθηνά» για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι ο νέος «ακαδημαϊκός χάρτης σε άμεση σύνδεση με τον αναπτυξιακό», είναι δηλαδή η απευθείας σύνδεση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με τα σχέδια των επιχειρήσεων για να παράγονται φθηνοί και με ελαστικές μορφές εργαζόμενοι όχι με επιστημονική μόρφωση αλλά με αναλώσιμη και αποσπασματική γνώση. Η έρευνα των πανεπιστημίων θα υπηρετεί και αυτή την υποτιθέμενη «ανάπτυξη» της χώρας που δεν θα είναι άλλη από ακόμη περισσότερα κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους. Δεν αφορά, δηλαδή, μόνο την κατάργηση και συγχώνευση Σχολών και Τμημάτων, αλλά τον ίδιο το χαρακτήρα της Εκπαίδευσης, όπου Κυβέρνηση και Ε.Ε. τον μετατρέπουν σε τομέα κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις, στοχεύοντας στην πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας, που συνδέεται και με τους σχεδιασμούς για το «Νέο Σχολείο» και το Τεχνολογικό Λύκειο.
Το  σχέδιο «Αθηνά» θα επιφέρει βαρύ πλήγμα στους σπουδαστές και τις σπουδάστριες των λαϊκών οικογενειών.
Από την άλλη εδώ και περίπου μια εβδομάδα γίνεται συζήτηση στο Υπουργείο Παιδείας για ομοσπονδοποίηση του Ιονίου Πανεπιστημίου με το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας που έχει την επωνυμία «Διονύσιος Σολωμός».
Αποδεικνύεται έτσι πόσο αποπροσανατολιστική ήταν η καθησυχαστική στάση βουλευτών, του Περιφερειάρχη, της Δημοτικής Αρχής και της Πρυτανείας του Ι.Π. που δημιούργησαν αυταπάτες ότι με το σχέδιο «Αθηνά» δεν πλήττεται το Ι.Π. και εξάντλησαν τις παρεμβάσεις τους μέσα στα γραφεία Υπουργών και Υφυπουργών.
Η ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ καλεί τον Κερκυραϊκό λαό και την νεολαία να απορρίψει το σχέδιο «Αθηνά» και να αγωνιστεί για μια αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.

Απαιτούμε:
·        Την απόσυρση του σχεδίου «ΑΘΗΝΑ».
·        Να μην πεταχτεί εκτός σπουδών κανένας φοιτητής και σπουδαστής, να εξασφαλιστεί ότι θα ολοκληρώσει τις σπουδές του απερίσπαστος και εντελώς δωρεάν.
·        Να δοθεί ΤΩΡΑ επαρκής χρηματοδότηση του Ιονίου Πανεπιστημίου από τον κρατικό προϋπολογισμό στο ύψος των αναγκών.
·        Να επιστραφούν τα αποθεματικά των ΑΕΙ -ΤΕΙ  που «κουρεύτηκαν».
·        Να δοθεί τώρα  λύση στο πρόβλημα της στέγασης, σίτισης, μετακίνησης και βιβλίων.
·        Να προσληφθεί μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με πλήρη δικαιώματα, που να καλύπτει όλο το πρόγραμμα σπουδών.
·        Κατάργηση του νόμου πλαίσιο, καμιά εφαρμογή του.
·        Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης.
·        Καμιά αναγνώριση κολεγίων και ιδιωτικών μαγαζιών της παιδείας.
·        Καμιά απόλυση προσωπικού.
·        Καμία μείωση των μισθών των εργαζομένων και των καθηγητών.

Η ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ
14 Μάρτη 2013

Ο άνθρακας στο Δημόσιο...... στον Μπόμπολα ο χρυσός!!!!!!


Ο άνθρακας στο Δημόσιο...... στον Μπόμπολα ο χρυσός!!!!!!

Λεωνίδας Μπόμπολας, Χρήστος Πάχτας, Δημήτρης Κούτρας και Φρανκ Τίμις
Λεωνίδας Μπόμπολας, Χρήστος Πάχτας, Δημήτρης Κούτρας και Φρανκ Τίμις


 Στις 12 Δεκεμβρίου 2003 υπογράφεται η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην «Ελληνικός Χρυσός», με αποκλειστικούς μετόχους την «ΑΚΤΩΡ», συμφερόντων Μπόμπολα, και τον Δημήτρη Κούτρα, γενικό διευθυντή της «ΑΚΤΩΡ». Είχε προηγηθεί η υπογραφή ενός «μνημονίου συνεργασίας» μεταξύ της «Ακτωρ», του Δημήτρη Κούτρα, της «European Goldfields» (EG) και της «Global Mineral Resources» (GMR).
Ιδρυτής και μεγαλομέτοχος της «EG» είναι ο Ρουμάνος επιχειρηματίας Φρανκ Τίμις, ο οποίος ελέγχει και την «GMR». Το 2009 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οδήγησε τα υπουργεία Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς η συναλλαγή αυτή θεωρήθηκε παράνομη κρατική ενίσχυση. Κι αυτό γιατί στις 12 Δεκεμβρίου 2003 το ελληνικό Δημόσιο αγόρασε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας από την εταιρεία «TVX Hellas» (θυγατρική της πολυεθνικής Kinross) έναντι 11 εκατ. ευρώ. Την ίδια ημέρα το ελληνικό Δημόσιο μεταπώλησε στην ίδια τιμή τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μαζί με 70 άλλα περιουσιακά στοιχεία της στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός».

Χωρίς διαγωνισμό
Η πώληση έγινε απευθείας, χωρίς δημόσιο διαγωνισμό, όπως ορίζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Εξι μήνες αργότερα, η αξία των στοιχείων ενεργητικού των Μεταλλείων εκτιμούνταν σε 408 εκατ. ευρώ. Η συμφωνία μεταβίβασης απάλλασσε την «Ελληνικός Χρυσός» από υποχρέωση καταβολής φόρου μεταβίβασης και εξασφάλιζε μειωμένες δαπάνες δικηγόρων και συμβολαιογράφων. Από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης είχε βάλει την υπογραφή του ο υφυπουργός Οικονομίας Χρήστος Πάχτας, νυν δήμαρχος Αριστοτέλη Χαλκιδικής.
Χάρισμα 2,2 εκατ. ευρώ
Στις 8 Ιανουαρίου 2004 η Βουλή κύρωσε τη συμφωνία. Ως αποτέλεσμα, το ελληνικό Δημόσιο χάρισε στην «TVX» 2,2 εκατ. ευρώ από βεβαιωμένους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, πλήρωσε 11 εκατ. ευρώ για αποζημιώσεις των 472 απολυμένων της «TVX», 28 εκατ. ευρώ για «Πρόγραμμα Επανακατάρτισης» 350 από 472 απολυμένους της «TVX» (τους κατέβαλλε 800 ευρώ το μήνα και όλες τις ασφαλιστικές εισφορές μέχρι να συνταξιοδοτηθούν) και χάρισε στους Μπόμπολα - Κούτρα - Τίμις, «κατά πλήρες δικαίωμα νομής και κατοχής», το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων των Μεταλλείων Κασσάνδρας. Στις 23 Ιανουαρίου 2004 ο Χρήστος Πάχτας παραιτήθηκε από υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας εξαιτίας της εισαγωγής τροπολογίας σε αναπτυξιακό νομοσχέδιο που επέτρεπε στο ξενοδοχειακό συγκρότημα «Πόρτο Καρράς» να κατασκευάσει τουριστικές εγκαταστάσεις σε παρακείμενη δασική έκταση.
Αμέσως μετά η «Ελληνικός Χρυσός» προχωρεί στη σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την επαναλειτουργία του μεταλλείου των Μαύρων Πετρών. Το μεταλλείο ξεκινά τη λειτουργία του τον Οκτώβριο του 2005. Τον Ιανουάριο του 2006 υποβάλλεται ενιαίο επιχειρηματικό σχέδιο για την παράλληλη ανάπτυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Ολυμπιάδας και των Σκουριών. Το Μάιο υποβάλλεται προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΠΠΕ). Τον Οκτώβριο του 2009 παίρνει τη θετική γνωμοδότηση των 5 συναρμόδιων υπουργείων (Ανάπτυξης, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΠΟ, Γεωργικής Ανάπτυξης, Εμπορικής Ναυτιλίας). Τον Αύγουστο του 2010 κατατίθεται στο ΥΠΕΚΑ η τελική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ). Η έγκρισή της θα αποτελεί την τελική περιβαλλοντική αδειοδότηση του επενδυτικού σχεδίου.
 Τα μεταλλεία-ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική (Κασσάνδρα)

Κέρδος 95 εκατ. ευρώ
Στις 9 Φεβρουαρίου 2004 η «European Goldfield» ανακοινώνει τη συμφωνία εξαγοράς ποσοστού 30% της «Ελληνικός Χρυσός» για 18 εκατ. ευρώ. Η «Global Mineral Resources» εξαγοράζει επιπλέον ποσοστό 21% της «Ελληνικός Χρυσός» για άλλα 18 εκατ. ευρώ. Το κέρδος για τους Μπόμπολα και Κούτρα είναι 36 εκατ. ευρώ.
Στις 30 Νοεμβρίου 2004 η «European Goldfield» ανακοινώνει την εξαγορά του 21% της «Ελληνικός Χρυσός» που κατέχει η «Global Mineral Resources» για 100 εκατ. δολάρια, καθώς και του 14% που κατέχει ο Δημήτρης Κούτρας αντί 66,25 εκατ. δολαρίων (53 εκατ. ευρώ). Ο Δ. Κούτρας παίρνει θέση μη εκτελεστικού προέδρου στο Δ.Σ. της «EG», η οποία αυξάνει το ποσοστό της σε 65% και γίνεται απόλυτη κυρίαρχος των Μεταλλείων Κασσάνδρας.
Τον Απρίλιο του 2006, ο Φρανκ Τίμις πουλάει όλες του τις μετοχές στην «EG».
Στις 2 Ιουλίου 2007 η «European Goldfield» ανακοινώνει την εξαγορά επιπλέον ποσοστού 30% στην «Ελληνικός Χρυσός» από την «Ακτωρ» και ανεβάζει έτσι το μερίδιό της στο 95%. Η αξία του 30% ορίζεται στα 178 εκατ. δολάρια, το οποίο πληρώνεται μέσω ανταλλαγής μετοχών της «Ακτωρ» με το 19,9% των μετοχών της «EG» και 8,4 εκατ. δολάρια σε μετρητά (6,7 εκατ. ευρώ).
Σύμφωνα με τους αντιδρώντες στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, οι Μπόμπολας και Κούτρας, έχοντας καταβάλει μόνο τα αρχικά 6 εκατ. ευρώ, πουλώντας τα ποσοστά της «Ελληνικός Χρυσός» είχαν καθαρό και άκοπο κέρδος 95,7 εκατ. ευρώ. Εγιναν επίσης κάτοχοι του 19,9% της «European Goldfield» και του 5% της «Ελληνικός Χρυσός».

πηγη: enet.gr..

Το ζήτημα της προσωπολατρίας


Το ζήτημα της προσωπολατρίας 
Την περασμένη τρίτη ήταν η επέτειος γενεθλίων του συντρόφου με το μουστάκι κι η κε του μπλοκ κατέγραψε με αυτή την αφορμή κάποιες σκέψεις για το ζήτημα της προσωπολατρίας. Ένα ζήτημα που συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του στάλιν μετά το εικοστό συνέδριο και τη σχετική κριτική που του άσκησε, με εισήγηση του χρουτσόφ. Την οποία κάποιοι θεώρησαν σωστά ρεβιζιονιστική κι απαράδεκτη από πολιτική άποψη, ενώ κάποιοι άλλοι πλειοδοτώντας στον αντισταλινικό ζήλο του νικήτα είπαν πως κινούνταν μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά ήταν άτολμη κι ελλιπής, γιατί περιόριζε την καταδίκη του στάλιν στο ζήτημα της προσωπολατρίας και δεν έφτασε στις πολιτικές «πηγές της κακοδαιμονίας» και του σταλινικού φαινομένου.




Όποιος θέλει πάντως να μελετήσει με έντιμο τρόπο το φαινόμενο της προσωπολατρίας, οφείλει να πάρει σοβαρά υπόψη του το μορφωτικό επίπεδο της συνείδησης του προσωπολάτρη ρωσικού λαού. Που στα χρόνια της επανάστασης παρουσίαζε στις αφίσες του τον τρότσκι καβαλάρη άι γιώργη να τρυπάει με το δόρυ του το φίδι του καπιταλισμού κι είδε μια πόλη να παίρνει το όνομα του λέοντα, πριν μετονομαστεί το τσαρίτσιν σε στάλινγκραντ. Και ο οποίος ήταν αγροτικός, αναλφάβητος και καθυστερημένος στην συντριπτική του πλειοψηφία, ενώ πέρασε από τον τσάρο στην εξουσία των μπολσεβίκων μέσα σε δέκα μήνες, χωρίς να προλάβει να αποβάλει όλα τα κατάλοιπα της παλιάς του στάσης προς τους ηγέτες του.

Είναι άλλης τάξης ζήτημα βέβαια πως αντιμετωπίζει ο καθένας αυτά τα κατάλοιπα και τι ακριβώς κάνει για να τα καταπολεμήσει και να μετασχηματίσει τις καθυστερημένες λαϊκές συνειδήσεις. Κι η αλήθεια είναι ότι οι μπολσεβίκοι είχαν βρεθεί στην ανάγκη να χρησιμοποιήσουν το μύθο και την καθυστερημένη συνείδηση του ρώσου μουζίκου, προς όφελος της σοβιετικής πατρίδας στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο, που ονομάστηκε έτσι, αν και ήταν στην ουσία του αντιφασιστικός.
Η μεταξύ τους ειδοποιός διαφορά βέβαια φαίνεται ακριβώς στις επιδόσεις του τσαρικού στρατού από τη μία, όπου λιποτακτούσαν κατά συρροή οι φαντάροι, για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να πάψουν να γίνονται κιμάς στα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Κι από την άλλη του κόκκινου στρατού, που κατάφερε να συντρίψει τις στρατιές των 14 ιμπεριαλιστικών χωρών που ήθελαν να πνίξουν τη σοβιετική εξουσία στα σπάργανά της και αργότερα την πολεμική μηχανή των ναζί.

Αλλά κανείς ηγέτης δε δημιουργεί εκ του μη όντος το φαινόμενο της προσωπολατρίας, όπως και το θρησκευτικό αφιόνι δεν αποτελεί επινόηση των ιερατείων, ακόμα κι όταν το καλλιεργούν έντεχνα και συστηματικά. Το πιο ενδιαφέρον λοιπόν είναι τα διαφορετικά κριτήρια με τα οποία αξιολογούν κάποιες δυνάμεις τις διάφορες εκδηλώσεις του φαινομένου, κατά περίπτωση.

Αντιμετωπίζουν για παράδειγμα με απόλυτη συμπάθεια τους χωρικούς που πιστεύουν πως είδανε ζωντανό τον τσε να περιδιαβαίνει στα βουνά της σάντα κλάρα, (ή τους αντίστοιχους μύθους για το βελουχιώτη), και τους βενεζουελάνους που κλαίνε σπαραξικάρδια για το θάνατο του τσάβες, γιατί –είναι σε θέση να- κάνουν την αφαίρεση και να καταλάβουν τι συμβολίζει το εκάστοτε πρόσωπο. Αλλά ξαφνικά αλλάζουν κριτήρια και σταθμά και θεωρούν λοβοτομημένους και θύματα πλύσης εγκεφάλου τους κορεάτες που προβαίνουν σε αντίστοιχες εκδηλώσεις προσωπο-λατρείας, πχ προς τον κιμ γιονγκ ιλ, ή δυσανασχετούν με τις φαραωνικές τιμές που απολάμβαναν τα στελέχη των ανώτατων κλιμακίων της σοβιετικής ηγεσίας.

Αυτή η επιλεκτική στάση μας βάζει και στην ουσία του ζητήματος. Στις μέρες μας μπορεί να μην υπάρχει αναλφαβητισμός και τόση καθυστέρηση, αλλά η πνευματική υποδούλωση εξασφαλίζεται με άλλες μορφές. Και διαμορφώνει μια προσωπολατρία νέου τύπου, σύγχρονη και εκλεπτυσμένη, με μικροαστικές ευαισθησίες ενάντια στον ολοκληρωτισμό του συλλογικού και τις μυλόπετρες του γραφειοκρατικών μηχανισμών, που αλέθουν το άτομο και την προσωπικότητά του· ακυρώνουν την μοναδικότητά του, βλέποντας μόνο αφαιρέσεις, τάξεις και στοιχεία· καταπνίγουν την πρωτότυπη σκέψη και το πνεύμα πρωτοβουλίας.

Ένας κατ’ ουσίαν αστικού τύπου ατομισμός, που αποθεώνει τα πρόσωπα έξω από κάθε διαλεκτική αντίληψη για το ρόλο τους στην εξέλιξη της ιστορίας. Αν κάποιος κομμουνιστής, (εν)ταγμένος στο κόμμα και το κίνημα, καταφέρει με τη στάση του να αναδειχθεί σε λαϊκό ήρωα, αυτό γίνεται παρά κι ενάντια στην κομματική του ένταξη κι όχι λόγω της δράσης του μες στις γραμμές του κόμματος. Το οποίο άλλωστε τρώει σαν κρόνος τα παιδιά του, ακόμα και τα πιο αφοσιωμένα, για να μην ξεπεράσουν το μύθο του, σα μεγέθη.

Έτσι λοιπόν ο άρης γίνεται ο αρχηγός των ατάκτων και όχι της τάξης του, που οργανώνεται και παλεύει με το όπλο στο χέρι και μπροστάρη το κόμμα, που ήταν η ψυχή του εαμ-ελας. Το κουκουέ δε βγάζει μπελογιάννηδες, αλλά κατασκευάζει ήρωες και προδότες, γιατί τους χρειάζεται η ηγεσία του (όπως είχε πει η έλλη παππά για τον μπελογιάννη και τον πλουμπίδη). Προεκτείνοντας το ίδιο σκεπτικό, το κουκουέ δημιούργησε το εαμ, αλλά και το εαμ δημιούργησε από το μηδέν το κουκουέ, που ήταν πρακτικά διαλυμένο από τα χτυπήματα της ασφάλειας του μανιαδάκη.  Κάτι που είναι σωστό και διαλεκτικό, αλλά καταφέρνει να αποκρύψει με συμψηφισμούς το βασικότερο. Γιατί είναι μεταφυσικό να προσδοκά κανείς την αυθόρμητη μετεξέλιξη του μετώπου σε κόμμα ή να περιμένει να του προκύψει το δεύτερο μέσα από κακέκτυπα του εαμ κι άλλων σχημάτων του παρελθόντος.

Επίσης. Όποιος φύγει, οικειοθελώς ή μη (αν ισχύει το δεύτερο, τόσο το καλύτερο) από τις δαγκάνες του απρόσωπου κομματικού μηχανισμού, καθίσταται αυτομάτως προσωπικότητα με αναγνώριση και κύρος, που κερδίζει αναδρομικά επαίνους και παράσημα για την πρότερη έντιμη στάση του, αν και όσο παρέμενε «εγκλωβισμένος στις αγκυλώσεις του μηχανισμού» θεωρούνταν τυπικό δείγμα του δογματισμού, του σεχταρισμού, και όλου του καταλόγου κουσουριών, που προσάπτουν κατά καιρούς στο κόμμα. Τελικά όμως ήταν διορατικός και μειλίχιος, ένα ακατέργαστο διαμάντι -πριν αποδειχθεί άνθρακες ο θησαυρός- που τα έζησε από μέσα και τα βρόντηξε, ή τον έδιωξαν, γιατί δεν άντεχαν ένα τόσο ανοιχτό μυαλό στις γραμμές τους.

Όποιος εκφράσει ανοιχτά προβληματισμούς ή διαφοροποιήσεις με την κεντρική γραμμή, αποτελεί αχτίδα φωτός μέσα στον γενικό κομματικό σκοταδισμό. Και όσοι τυχόν συγκρουστούν με το κόμμα μετά την αποχώρησή τους, έχουν εκ των προτέρων δίκιο, ανακηρύσσονται σε τοτέμ κι οποιαδήποτε κριτική τους ασκηθεί είναι άδικη κι ανήθικη.

Πώς τολμάει να μιλάει απαξιωτικά το κουκουέ για έναν μαρξιστή διανοούμενο σαν το ρούση;
Το ότι ο ίδιος απαξιώνει τον εαυτό του –όταν ακυρώνει πχ τα συμπεράσματα της μελέτης του για τον ασιατικό τρόπο παραγωγής και τη σοβιετία, ή όταν θυμάται επιλεκτικά το 89’, αλλά διάκειται ευνοϊκά στον αριστερό κυβερνητισμό του λαφαζάνη- δε φαίνεται να μας απασχολεί εξίσου. Και ότι ο ρούσης στάζει χολή προς το κουκουέ, στα όρια της γραφικότητας, με κάθε πιθανή αφορμή, είναι προφανώς κάτι που κέρδισε δικαιωματικά, βάση της μαρξιστικής του κατάρτισης και δεν πρέπει να μας ξενίζει.

Πώς τολμάτε να χαρακτηρίζετε ναυάγιο της ταξικής πάλης ένα διανοούμενο του διαμετρήματος του μπιτσάκη; Επειδή δηλαδή θυμήθηκε στα γεράματα την παναριστερά; Κι επειδή είκοσι χρόνια αφού έθεσε με το βιβλίο του το δίλημμα: ρήξη ή ενσωμάτωση, φαίνεται να το ξανασκέφτηκε και να επιλέγει το δεύτερο; Είναι αυτός λόγος;

Πώς τολμάει ο ριζοσπάστης να λερώνει τη μνήμη του χρόνη μίσσιου; Και το έκανε, σημειώνοντας το αυτονόητο, ότι δηλ δεν πίστευε από ένα σημείο κι έπειτα στη διέξοδο της ταξικής πάλης. Και αν ζούσε ακόμα, θα μας το βεβαίωνε πρόθυμα και ο ίδιος. Άφησε πίσω όμως αδιάψευστο μάρτυρα και τα βιβλία του, που δεν χωράνε πολλές ερμηνείες, αν κάνει κανείς τον κόπο να τα διαβάσει, προτού εκθειάσει τον εκλιπόντα, για τους λάθος λόγους.

Θα μου πεις, ο νεκρός δεδικαίωται. Αλλά πάει πολύ να το επικαλούνται όσοι μας θεωρούν κόμμα νεκρών που ξέχασαν να πεθάνουν και κακοφορμίζουν. Και συνεχίζουν παρόλα αυτά να ασελγούν επί ενός πτώματος –κατά το δικό τους σκεπτικό- και να μας χλευάζουν, αντί να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Πώς δικαιολογείται τέτοια πρεμούρα για ένα πολιτικό πτώμα; Το εξηγούν πολύ καλά οι κλασικοί στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τα κεφάλια τους...

Θα μου πεις, πρέπει να σεβόμαστε τους αγωνιστές και την ιστορία τους. Ενώ προφανώς το κόμμα δεν χρήζει σεβασμού, γιατί δεν έχει δική του ιστορία. Τη δανείζεται απλώς από όσους αγωνίστηκαν μέσα από τις γραμμές του, για να την καπηλευτεί. Γι’ αυτό μπορείς να του καταλογίσεις τα πάντα, κρατώντας για τον εαυτό σου το ακαταλόγιστο. Εξάλλου το κόμμα δεν είναι παρά ένας άψυχος και απρόσωπος μηχανισμός, με έδρα του το πιο κρύο απ’ όλα τα κτίρια της ελλάδας. Ενώ τα πρόσωπα είναι υπεράνω όλων.

Κι αυτό το είδος προσωπολατρίας, απλώνει μέχρι τις τελικές του συνέπειες και βρίσκει πολιτική έκφραση. Όχι μόνο στην κατ’ ευφημισμόν τοπική αυτοδιοίκηση, όπου ο κόσμος ψηφίζει πρόσωπα κι όχι συνδυασμούς, αλλά συνολικά. Ο μέσος μικροαστός αποφαίνεται με στόμφο για την ανυπαρξία μεγάλων ηγετικών προσωπικοτήτων στην εποχή μας και ακουμπά μελαγχολικά τον αγκώνα του στο παράθυρο, περιμένοντάς τον να ‘ρθει καβάλα στο ροζ άλογο, που αντικαθιστά τα πράσινα. Γοητεύεται με τις φαβορίτες του λούκι λουκ και του αλέξη, και χλευάζει το ανάστημα της αλέκας και του τζο ντάλτον, χωρίς να ενδιαφέρεται για το αντίστοιχο πολιτικό. Πάνω απ’ όλα η εικόνα, το πρόσωπο, το θεαθήναι. Για ένα στιλ ζούμε..

Και τι θα κάνει αυτός ο ηγέτης; Θα είναι ένα είδος τσακ νόρις, που μπορεί να πετύχει τα πάντα. Ο τσακ νόρις μπορεί να εξανθρωπίσει τον καπιταλισμό. Ο τσακ νόρις μπορεί να διαπραγματευτεί με την τρόικα. Ο τσακ νόρις θα μας βγάλει από το μνημόνιο, χωρίς να βγούμε από την ευρωζώνη. Ο τσακ νόρις θα φέρει ανάπτυξη και θα φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο τσακ νόρις…

Όποιος μπορεί να σκεφτεί στοιχειωδώς όμως, γνωρίζει πως οι μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες πάτησαν στις πλάτες άλλων γιγάντων για να αναδειχθούν στο προσκήνιο. Κι ο απλός λαός μπορεί να το δει πρακτικά και να φτάσει από άλλο δρόμο στο ίδιο συμπέρασμα. Η μπαρτσελόνα έκανε το μέσσι, κι όχι το αντίστροφο. Αν εξέλιπε από το αθλητικό προτσές, δε θα μπορούσε να τον εφεύρει η ιστορική αναγκαιότητα και να αναπληρώσει το αναντικατάστατο ταλέντο του. Αλλά ούτε αυτός είναι ο ίδιος, χωρίς το συγκεκριμένο περιβάλλον που τον ανέδειξε, όπως φαίνεται από την εθνική αργεντινής και τις μέτριες εμφανίσεις του.

Το πρόβλημα είναι τι μέλλει γενέσθαι, όταν δεν έχουμε μάθει ακόμα τα βασικά της μπάλας. Και όταν η αντίπαλη τάξη απαρτίζεται από μερικούς πολιτικούς νάνους, που στέκονται στις πλάτες άλλων νάνων, αλλά πατάνε στη δική μας αδυναμία και γιγαντώνονται. Και αυτό το θέμα κανείς τσακ νόρις δε μπορεί να μας το λύσει, αν δεν καταπιαστούμε εμείς με αυτό…
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα  

Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ


Οι Τράπεζες της Wall, το ξέπλυμα... και τα ναρκωτικά (I) 

 

«Με μια φιλική κουβέντα κι ένα όπλο μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα απ’ ό,τι με μια φιλική κουβέντα μόνο.» - Αλ Καπόνε

Στο Reckless Endangerment (Απερίσκεπτη Διακινδύνευση), ένα βιβλίο που σκιαγραφεί αποκαλυπτικά την απάτη στο επίκεντρο της κρίσης των subprimes, οι δημοσιογράφοι και συγγραφείς Γκρέτσεν Μόργκενσον και Τζόσουα Ρόζνερ, έγραψαν ότι «αν οι μεσίτες υποθήκευσης όπως η Novastar ή η Countrywide είναι τα ‘βαποράκια’ που στέκονται έξω από τα σχολεία, και οι οίκοι αξιολόγησης το αντίστοιχο των αστυνομικών της δίωξης ναρκωτικών που κάνουν τα στραβά μάτια, οι χρηματιστηριακοί πράκτορες (brokers) που παρέχουν κεφάλαιο στους πάσης φύσεως δανειστές, είναι οι επόπτες του καρτέλ.»

Προσδίδεται ακόμη μεγαλύτερη σημασία στις παρατηρήσεις τους, δεδομένης της εξοργιστικής συμπεριφοράς των μεγάλων τραπεζών, οι οποίες «μόλυναν» ένα ήδη οριακά διεφθαρμένο οικονομικό σύστημα με αιματοβαμμένα μετρητά, διοχετευμένα μέσα από το παγκόσμιο εμπόριο ναρκωτικών.

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι τα βρώμικα χρήματα από τα ναρκωτικά, τα οποία ξεπλύθηκαν από οικονομικούς κολοσσούς όπως η HSBC και η Wachovia δεν ήταν στην πραγματικότητα τίποτε παραπάνω από «φράκτες» σχεδιασμένοι ώστε να αντισταθμίσουν τις απώλειες των ενυπόθηκων δανείων (RMBS), κομμένοι και ραμμένοι σε τοξικούς τίτλους χρέους, καλυμμένους από εχέγγυα, καθώς η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2008 επιβάρυνε την καπιταλιστική «ελεύθερη αγορά». 

Και, όπως η κακότυχη εξαγορά της Golden West Financial/World Savings Bank έναντι $25,5 δις από την Wachovia στην κορυφή της αγοράς το 2006, έτσι και η εξαγορά της Household International και της μονάδας υποθηκών της Household Finance Corporation το 2002 από την HSBC για το αστρονομικό ποσό των $15,2 δις, αποδείχθηκε υπερβολή.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η HSBC επιτάχυνε το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος για τους πελάτες της από τα καρτέλ, καθώς κατέρρεε η υπερδιογκωμένη φούσκα των ακινήτων. Παρέα με άλλους αυτοδημιούργητους άρχοντες του σύμπαντος οι οποίοι έβγαζαν χρήματα πιο γρήγορα από ότι μπορούσες να πεις «ανταλλαγές αθέτησης πίστωσης», η HSBC σημείωσε το 2008 ζημιές πρώτου τριμήνου της τάξης των «$17,2 δις αφότου η πτώση της αγοράς ακινήτων των ΗΠΑ έπληξε την αξία των δανείων της», ανέφεραν τα νέα του BBC.

Από εκεί και στο εξής τα ελλείμματα από τα ενυπόθηκα δάνεια RMBS εκτοξεύθηκαν στα ύψη. Μέχρι το 2010, ενώ ερευνητές από τη Γερουσία και το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρακολουθούσαν από κοντά τις αλχημείες των τραπεζών, το Reuters ανέφερε ότι η HSBC Holdings «επεξεργαζόταν ετησίως, δάνεια αξίας $20 δις μέσω της μονάδας της Household Finance Corp. στις ΗΠΑ» όπου «οι υποχρεώσεις ανήλθαν περίπου στα $70 δις».

Από όποια πλευρά κι αν εξετάσει κανείς την επιδημία της οικονομικής διαφθοράς του σήμερα, είναι σαφής μία τάση που εντοπίζεται εδώ και δύο δεκαετίες. Τότε είχαν δημοσιεύσει και την καθοριστική μελέτη τους οι Τζωρτζ Άκερλοφ και Πολ Ρόμερ, με τίτλο «Κλοπή: ο ευρωπαϊκός υπόκοσμος της κερδοφόρας χρεοκοπίας», η οποία υποστήριζε ότι τα κίνητρα ήταν τεράστια, καθώς τα ανώτερα τραπεζικά στελέχη φούσκωναν τους ισολογισμούς τους με «έσοδα εγκληματικών δραστηριοτήτων… που πιθανότατα ανέρχονταν περίπου στο 3,6 του ΑΕΠ (2,3 – 5,5 τοις εκατό), ή αλλιώς σε περίπου $2,1 τρις για το 2009», σύμφωνα με εκτίμηση του 2011 από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC).

Και, αυτό που έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα, ήταν ότι η εκ προθέσεως εγκληματικότητα στην κορυφή της οικονομικής πυραμίδας ήταν βοηθούμενη και υποκινούμενη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και τον ομοσπονδιακό ρυθμιστικό μηχανισμό που επέτρεψε σε αυτά τα «θρυλικά» οικονομικά αρπακτικά να περπατούν ελεύθερα.

«Αλλαγή» στην οποία μπορούν να πιστέψουν οι Μπάνκστερς

Στα τέλη Ιανουαρίου, τα Νέα του Bloomberg ανέφεραν ότι οι αμερικανικές εισαγγελικές αρχές έχουν «ζητήσει από ομοσπονδιακό δικαστή να υπογράψει τον διακανονισμό της HSBC Holdings Plc (HSBA), τάξης $1,9 δις, ο οποίος έδινε τη δυνατότητα στα καρτέλ ναρκωτικών να ξεπλύνουν εκατομμύρια δολάρια εσόδων διακίνησης.»

Οι εισαγγελικές αρχές δικαιολόγησαν τον διακανονισμό με το σκεπτικό ότι «περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη επίσχεση που έχει γίνει ποτέ στη δίωξη μίας τράπεζας και προβλέπει την παρακολούθηση για την πρόβλεψη μελλοντικών παραβιάσεων», υποστηρίζοντας ότι «οι αυστηρές προϋποθέσεις, και η πρωτοφανής επίσχεση, καθώς και οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν, χρησιμεύουν ως σημαντικός αποτρεπτικός παράγοντας για μελλοντικές, παρόμοιες συμπεριφορές.»

Ελάτε να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το αρρωστημένο αστείο: έχουμε μία τράπεζα που ξέπλυνε δισεκατομμύρια δολάρια για βαρόνους των ναρκωτικών από την Κολομβία και το Μεξικό, ομολογουμένως μέλη των πιο βίαιων συμμοριών στη γη (120.000 νεκροί Μεξικάνοι από το 2006 και οι αριθμοί συνεχίζουν να μεγαλώνουν), και υποτίθεται ότι εμείς πρέπει να πάρουμε τη συμφωνία αυτή στα σοβαρά. Αλήθεια; Ας θυμηθούμε, ότι πρόκειται για ένα όργανο, του οποίου τα προ φόρων κέρδη για το 2012 πρόκειται να ξεπερνούν τα $23,5 δις, κατά τον απολογισμό των κερδών την ερχόμενη εβδομάδα, και το καλύτερο που μπορεί να κάνει η αμερικανική κυβέρνηση είναι να αποσπάσει την υπόσχεση ότι την επόμενη φορά «θα φερθούν καλύτερα».

Τη συμφωνία αυτή, μία συμφωνία αναστολής σύστασης κατηγορητηρίου (DPA), σκαρφίστηκαν ο απερχόμενος επικεφαλής του ποινικού τμήματος του Υπουργείου Δικαιοσύνης Lanny A. Breuer και η μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης, η HSBC. Με την προτροπή του πρώην Υπουργού Οικονομικών Timothy Geithner, δεν ζητήθηκαν –και δεν ασκήθηκαν- ποινικές διώξεις στα ανώτερα τραπεζικά στελέχη.

Γιατί μπορεί να συνέβη αυτό;

Σε μία συνέντευξη τύπου που διαλαλούσε την «φριχτή αυτή συμφωνία» της κυβέρνησης, ο Breuer δήλωσε ανέμελα ότι η απόφαση του Υπ. Δικαιοσύνης να μην κινηθεί δυναμικά εναντίον της HSBC ήταν προς συμφέρον όλων μας: «Αν οι αμερικανικές αρχές είχαν αποφασίσει να ασκήσουν ποινική δίωξη, η HSBC θα είχε σίγουρα χάσει την άδεια λειτουργίας της στις ΗΠΑ, το μέλλον του τραπεζικού ιδρύματος θα απειλούταν και ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα θα αποσταθεροποιούταν.»

Λες και το γεγονός ότι δόθηκε άδεια σε όσους ξέπλεναν βρώμικα χρήματα από ναρκωτικά να μολύνουν έναν από τους μεγαλύτερους τραπεζικούς οργανισμούς του κόσμου δεν έχει ήδη «αποσταθεροποιήσει» αρκετά το τραπεζικό σύστημα!
Παρόλο που το Υπουργείο Δικαιοσύνης του Ομπάμα έβαλε ουσιαστικά «κραγιόν σε γουρούνι» με αυτή τη συμφωνία, η ίδια τους η «Κατάσταση Γεγονότων» η οποία κατατέθηκε στον Περιφερειακό Δικαστή των ΗΠΑ John Gleeson, σχηματίζει μία ενοχοποιητική εικόνα εγκληματικής αμέλειας, η οποία ξεπέρασε κάθε όριο, καταλήγοντας σε απόλυτη συμπαιγνία με τους πελάτες των Καρτέλ:

Από το 2006 μέχρι το 2010, η HSBC USA παραβίασε την αμερικανική νομοθεσία περί τραπεζικού απορρήτου (BSA – Bank Secrecy Act) και τους κανόνες εφαρμογής της. Συγκεκριμένα, η HSBC Bank USA αγνόησε τους κινδύνους ξεπλύματος χρήματος που σχετίζονται με την επιχειρηματική δραστηριότητα με ορισμένους πελάτες του Μεξικού, και απέτυχε να εφαρμόσει το πρόγραμμα BSA/AML, το οποίο ήταν επαρκές για την παρακολούθηση ύποπτων συναλλαγών από το Μεξικό. Ταυτόχρονα, η Grupo Financiero HSBC, S.A. de C.V. («HSBC Mexico»), ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες της HSBC Bank USA στο Μεξικό, είχε τα δικά της σοβαρά προβλήματα με το πρόγραμμα AML (anti-money laundering - ενάντια στο ξέπλυμα χρημάτων). Ως αποτέλεσμα αυτών των ταυτόχρονων αποτυχιών του BSA/AML, ξεπλύθηκαν τουλάχιστον $881 εκατομμύρια από έσοδα διακίνησης ναρκωτικών του καρτέλ Σιναλόα στο Μεξικό και του καρτέλ Νόρτε ντελ Βάλε στην Κολομβία, μέσω της HSBC Bank USA χωρίς να εντοπιστούν. Ο Όμιλος HSBC γνώριζε τα σοβαρά προβλήματα συμμόρφωσης με το πρόγραμμα BSA/AML της HSBC Mexico, ωστόσο δεν έκανε τίποτα για να ενημερώσει την HSBC Bank USA για αυτά τα προβλήματα και τις πιθανές τους επιπτώσεις στο πρόγραμμα AML της HSBC Bank USA.

Όπως και στην περίπτωση της Wachovia, ολόκληροι ωκεανοί μετρητών, που προήλθαν από τη διακίνηση ναρκωτικών, ξεπλύθηκαν από την HSBC μέσω του «Χρηματιστηρίου Μαύρης Αγοράς Πέσος» (BMPE), ενός πλέγματος διασυνδεδεμένων επιχειρήσεων που ελέγχεται από τα καρτέλ ναρκωτικών της Κολομβίας και του Μεξικού.

Σύμφωνα με τη συμφωνία αναστολής σύστασης κατηγορητηρίου (DPA), «οι μεσίτες πέσο αγοράζουν χύμα μετρητά σε δολάρια Ηνωμένων Πολιτειών από τα καρτέλ ναρκωτικών με μειωμένο επιτόκιο, με αντάλλαγμα κολομβιανά πέσος που ανήκουν σε επιχειρηματίες της Κολομβίας. Στη συνέχεια, οι μεσίτες πέσο χρησιμοποιούν τα αμερικανικά δολάρια για να αγοράσουν νόμιμα προϊόντα από επιχειρήσεις στις ΗΠΑ και άλλες χώρες του εξωτερικού, εκ μέρους των επιχειρηματιών της Κολομβίας. Τα αγαθά αυτά αποστέλλονται στη συνέχεια στους Κολομβιανούς επιχειρηματίες, οι οποίοι τα μεταπωλούν για κολομβιανά πέσος ώστε να ανακτήσουν την αρχική τους επένδυση.»

«Στο τέλος», μας ενημέρωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, «οι Κολομβιανοί επιχειρηματίες λαμβάνουν αμερικανικά δολάρια με χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία από ότι υπάρχει διαθέσιμη στην Κολομβία, οι Κολομβιανοί αρχηγοί των καρτέλ λαμβάνουν κολομβιανά πέσος αποφεύγοντας τις δαπάνες που σχετίζονται με την κατάθεση αμερικανικών δολαρίων απευθείας σε κολομβιανά οικονομικά ιδρύματα, και οι μεσίτες πέσο λαμβάνουν αμοιβές για τις υπηρεσίες τους ως μεσάζοντες.»

Το πιάσατε; Και τα αγαθά που προμηθεύονται οι άνθρωποι των καρτέλ από επιχειρηματίες σε αυτή την πλευρά των συνόρων, δεν περιλαμβάνουν μόνο τηλεοράσεις πλάσμα, διαμαντένια ρόλεξ ή τεθωρακισμένα SUVs. Πρέπει να προσθέσουμε τα εξής απαραίτητα στη λίστα: στόλους αεροσκαφών και αρκετά όπλα για έναν ολόκληρο στρατό!

Οι ερευνητές του Υπουργείου Δικαιοσύνης ανακάλυψαν ότι «οι διακινητές ναρκωτικών κατέθεταν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, μαζικά, σε αμερικανικό νόμισμα καθημερινά σε λογαριασμούς της HSBC Mexico. Για να κινηθεί αποτελεσματικά αυτός ο όγκος χρημάτων από τα ταμεία των τραπεζικών καταστημάτων της HSBC Mexico, οι διακινητές ναρκωτικών σχεδίασαν ειδικά διαμορφωμένα κουτιά που χώραγαν ακριβώς στις διαστάσεις της υποδοχής στα παράθυρα των ταμείων στις τράπεζες. Οι έμποροι ναρκωτικών έστελναν πολλά κουτιά, γεμάτα μετρητά, μέσω των ταμείων των τραπεζικών καταστημάτων, για κατάθεση σε λογαριασμούς της HSBC Mexico. Αφότου τα μετρητά περνούσαν στους λογαριασμούς, οι μεσίτες πέσο μετέφεραν ηλεκτρονικά τα αμερικανικά δολάρια σε διάφορους εξαγωγείς, με βάση τη Νέα Υόρκη και άλλες τοποθεσίες σε όλες τις ΗΠΑ, για την αγορά αγαθών εκ μέρους επιχειρήσεων της Κολομβίας. Στη συνέχεια, οι εξαγωγείς των ΗΠΑ έστελναν τα εμπορεύματα απευθείας στις κολομβιανές επιχειρήσεις.»

Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι «λόγω των χαλαρών ελέγχων AML, η HSBC Mexico ήταν το προτιμώμενο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα των καρτέλ και των υπεύθυνων ξεπλύματος χρημάτων. Τα έσοδα από τη διακίνηση ναρκωτικών (σε πραγματικά αμερικανικά δολάρια) που κατατέθηκαν στην HSBC Mexico ως μέρος των συναλλαγών BMPE, πουλήθηκαν στην HSBC Bank USA μέσω τραπεζογραμματίων».

Ποια είναι λοιπόν η «μπάζα» για την τράπεζα; Ο πρώην ερευνητής της Γερουσίας Τζακ Μπλουμ είπε στον Matt Taibbi του περιοδικού Rolling Stone: «Αν έχεις πελάτες που ενδιαφέρονται για «ειδικές υπηρεσίες» -πρόκειται για τον συνήθη ευφημισμό που χρησιμοποιείται όταν μιλάμε για κακά πράγματα- τους χρεώνεις ότι θες». Ο Μπλουμ δήλωσε ότι «το περιθώριο κέρδους για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, κυμαίνεται εδώ και χρόνια περίπου στο 20 τοις εκατό.»

Αυτό κι αν είναι κίνητρο!

«Μεγάλοι Έλεγχοι, Μεγάλα Προβλήματα. Κανένας Έλεγχος, Κανένα Πρόβλημα»

Κατά την επινόηση της συμφωνίας της HSBC, το Υπουργείο Δικαιοσύνης αγνόησε τις μαρτυρίες των πληροφοριοδοτών στη Γερουσία. Ορισμένοι από αυτούς απολύθηκαν ή τελικά παραιτήθηκαν αηδιασμένοι όταν υψηλότερα στελέχη ματαίωσαν τις προσπάθειές τους να κατανοήσουν τα «παραπτώματα» σχετικά με το πρόγραμμα AML του τμήματος της Βόρειας Αμερικής κατά τη διάρκεια μίας κρίσιμης περιόδου, κατά την οποία γινόταν σαφές ότι οι απώλειες στην αγορά ενυπόθηκων δανείων υψηλού κινδύνου (subprimes) θα ήταν τεράστιες.

Πληροφορηθήκαμε ότι ανώτεροι αξιωματούχοι της αμερικανικής HSBC είχαν κρατηθεί στο σκοτάδι σχετικά με την έκταση των προβλημάτων που μάστιζαν τη μεξικανική HSBC. Αυτοί που τους κράτησαν στο σκοτάδι ήταν στελέχη του Ομίλου HSBC στο Λονδίνο, «συμπεριλαμβανομένου του Διευθύνοντα Συμβούλου, του Επικεφαλής της Συμμόρφωσης, του Επικεφαλής του Ελέγχου, και του Επικεφαλής του Νομικού Τμήματος», όλοι εκ των οποίων γνώριζαν πολύ καλά «ότι τα προβλήματα στην HSBC Mexico περιλάμβαναν αμερικανικά δολάρια και λογαριασμούς σε αντίστοιχα δολάρια των ΗΠΑ».

Υποτίθεται ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι το Λονδίνο «δεν επικοινώνησε με τους ομόλογούς του στην HSBC Bank USA για να εξηγήσει τη σημασία των προβλημάτων ή των πιθανών επιπτώσεων στη δραστηριότητα της HSBC Bank USA». Αυτό το παραμύθι επρόκειτο να διογκωθεί ακόμα περισσότερο, όταν ενημερωθήκαμε ότι «ο Γενικός Σύμβουλος/Περιφερειακός Σύμβουλος Συμμόρφωσης της HSBC για τη Βόρεια Αμερική, άκουσε πρώτη φορά για τα προβλήματα της HSBC Mexico και τις πιθανές τους επιπτώσεις στην HSBC Bank USA το 2010 ως αποτέλεσμα της έρευνας».

Σύμφωνα με την ύποπτη αυτή ιστορία που επινοήθηκε από τους κυβερνητικούς εισαγγελείς, η Γενική Σύμβουλος της αμερικανικής HSBC, ενημερώθηκε από τον Επικεφαλής Συμμόρφωσης του Ομίλου HSBC, David Bagley, ότι δεν της είχε πει κανείς για «πιθανά προβλήματα» στην μεξικανική HSBC διότι η τράπεζα δεν «βγάζει στη φόρα τα άπλυτα κάθε θυγατρικής …αλλά παρεμβαίνει και διορθώνει τα προβλήματα».

Αλήθεια; Ας έχουμε υπόψη μας ότι το Γραφείο του Ελεγκτή του Νομίσματος δεν έχει εκδώσει μία, αλλά δύο διαταγές παύσης και αναστολής από το 2003 μέχρι το 2010, ουσιαστικά διατάζοντας την HSBC να αναθεωρήσει τη συμπεριφορά της. Και οι δύο διαταγές είχαν να κάνουν με την ενίσχυση των ελέγχων ενάντια στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Και οι δύο αγνοήθηκαν παντελώς.

Αλλά, όπως αποκάλυψε η Μόνιμη Υποεπιτροπή Ερευνών της Γερουσίας (US Senate Permanent Subcommittee) σε έκθεσή τους 335 σελίδων (μεγάλο αρχείο PDF) και σε σχετικές ακροάσεις πέρυσι το καλοκαίρι, παρά το γεγονός ότι «τα επίπεδα στελέχωσης της συμμόρφωσης και του AML είχαν διατηρηθεί χαμηλά για πολλά χρόνια ως μέτρο μείωσης κόστους», ερευνητές της Γερουσίας έμαθαν μέσω εσωτερικής αλληλογραφίας της HSBC ότι αυτοί που είχαν επιφορτιστεί με την παρακολούθηση των ύποπτων συναλλαγών «αγωνίζονταν για να διαχειριστούν τις αυξανόμενες απαιτήσεις της παρακολούθησης» που σχετίζονταν με τα αντίστοιχα τραπεζικά προγράμματα και προγράμματα διαχείρισης μετρητών, και είχαν ζητήσει επιπλέον προσωπικό».

«Παρά τις αιτήσεις για επιπλέον προσωπικό για το τμήμα του AML», η Γερουσία ανέφερε ότι «η αμερικανική HSBC αποφάσισε να κρατήσει το προσωπικό στα ίδια χαμηλά επίπεδα».

«Μετά την απόρριψη της αίτησης για επιπλέον προσωπικό, η Carolyn Wind, πολύχρονη Επικεφαλής Συμμόρφωσης και διευθύντρια του τμήματος AML, έθεσε υπό συζήτηση το ζήτημα των ανεπαρκών πόρων στο διοικητικό συμβούλιο της HNAH (HSBC North America Holdings, Inc.). Ένα μήνα μετά τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, και μετά από επτά χρόνια υπηρεσίας ως Επικεφαλής Συμμόρφωσης της αμερικανικής HSBC, η κα Wind απολύθηκε», αποκάλυψαν οι ερευνητές της Γερουσίας.

Η Wind, η οποία είχε συναντηθεί με το ΔΣ της HNAH τον Οκτώβριο του 2007 για να συζητήσει το ζήτημα του προσωπικού, επιπλήχθηκε από την προϊστάμενό της, Περιφερειακή Επικεφαλής Συμμόρφωσης και Ανώτερη Εκτελεστική Αντιπρόεδρο Janet L. Burak, επειδή έθεσε το ζήτημα εν όψει του συμβουλίου. Σε ένα email προς τον καταντροπιασμένο Επικεφαλής Συμμόρφωσης του Ομίλου David Bagley, ο οποίος παραιτήθηκε δραματικά μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες κατά τη διάρκεια των ακροάσεων της Γερουσίας, η Burak «εξέφρασε δυσαρέσκεια» για την Wind και είπε στον Bagley:
  
«Της υπέδειξα τις έντονες ανησυχίες μου σχετικά με την ικανότητά της να κάνει την δουλειά την οποία χρειάζομαι να κάνει, ιδιαίτερα υπό το φως των σχολίων που έκανε στη χθεσινή συνάντηση της επιτροπής ελέγχου … Επισήμανα ότι τα σχόλιά της προκάλεσαν ακατάλληλη ανησυχία στην επιτροπή γύρω από: την προθυμία μας να πληρώσουμε ανάλογα ώστε να υπάρχει αρκετό προσωπικό για τις κρίσιμες λειτουργίες συμμόρφωσης (ιδιαίτερα για την τραπεζική υποστήριξη του AML), και τη θέση του Ελεγκτή του Νομίσματος (OCC) σε σχέση με τη συγχώνευση του AML και της γενικής συμμόρφωσης».

Σε έντονη αντίθεση με την εκδοχή της κυβέρνησης, φαίνεται ότι η αμερικανική HSBC είχε πλήρη γνώση των προβλημάτων «διαχείρισης μετρητών» τρία χρόνια νωρίτερα από ότι ισχυριζόταν η συμφωνία αναστολής σύστασης κατηγορητηρίου, ωστόσο τα ανώτερα στελέχη επέλεξαν να κάνουν τα στραβά μάτια –εφόσον τα μετρητά συνέχισαν να ρέουν.»

Η απόλυση της Wind από τη Burak θα έπρεπε να είχε κινήσει τις υποψίες στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ως Περιφερειακή Προϊστάμενος του Νομικού Τμήματος για τη Βόρεια Αμερική, η Burak διορίστηκε από το ΔΣ της HNAH για να υπηρετήσει ως Υπεύθυνη Συμμόρφωσης της Τράπεζας, μία κίνηση που επικρίθηκε ακόμα και από τον Bagley, ωστόσο τα παράπονά του απορρίφθηκαν από τα κεντρικά του Λονδίνου.

Ο διορισμός της ως Περιφερειακή Προϊσταμένη Συμμόρφωσης δεν θα πρέπει, ωστόσο, να προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι πριν την ένταξή της στην ομάδα της HSBC, η Burak «ήταν γενικός σύμβουλος του ομίλου Household International . . . καθώς και υπεύθυνη για τον ρυθμιστικό συντονισμό και τη λειτουργία συμμόρφωσης», σύμφωνα με προφίλ της στο BusinessWire του 2004. Και με την τράπεζα να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού για περίπου $70 δις, συμπεριλαμβανομένων των τοξικών υποχρεώσεων από τα διεθνή ενυπόθηκα δάνεια, ο διορισμός της από το Λονδίνο για να επιβλέπει το AML ήταν η «απόλυτη κίνηση» από τα κεντρικά.

Σε αυτόν το νέο της, διπλό ρόλο, η Burak τιμωρήθηκε και από το Γραφείο του Ελεγκτή του Νομίσματος και από τη Αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα «για την έλλειψη κατανόησης των κινδύνων και του ελέγχου AML» σύμφωνα με την έκθεση της Γερουσίας. Πράγματι, το Γραφείο του Ελεγκτή, δήλωσε ότι η Burak «δεν είχε συμμετάσχει τακτικά στις σημαντικές συναντήσεις της επιτροπής ή του τμήματος συμμόρφωσης» και είχε αποτύχει να κρατήσει τον εαυτό της αλλά και τα άλλα τραπεζικά στελέχη «πλήρως ενήμερα σχετικά με τα ζητήματα και τους κινδύνους εντός του προγράμματος συμμόρφωσης BSA/AML.»

Ωστόσο, αν σκοπός τους ήταν να κρατήσουν το προσωπικό του AML σε «σταθερά χαμηλά επίπεδα» και να αποφύγουν τυχόν προβλήματα με τους ενοχλητικούς ελέγχους που θα μπορούσαν να εξαναγκάσουν τη συμμόρφωση υπό τον Νόμο περί Τραπεζικού Απορρήτου (BSA), τότε μπορούμε να κατανοήσουμε αυτές τους τις επιλογές. Οι ερευνητές της Γερουσίας έμαθαν ωστόσο, ότι τα ζητήματα συμμόρφωσης με το πρόγραμμα BSA ήταν πάρα πολλά και τα ευρήματά τους ήταν αρκετά ανησυχητικά:

Τα προβλήματα που εντόπισαν περιλάμβαναν: μία τεράστια συσσώρευση 17.000 ειδοποιήσεων πιθανής ύποπτης δραστηριότητας, οι οποίες ακόμα δεν είχαν εξεταστεί· αναποτελεσματικές μεθόδους για τον εντοπισμό ύποπτων δραστηριοτήτων· την αποτυχία στην έγκαιρη υποβολή των Εκθέσεων Ύποπτης Δραστηριότητας στις αμερικανικές διωκτικές αρχές· την αποτυχία στη διεξαγωγή της δέουσας επιμέλειας για την αξιολόγηση των κινδύνων των θυγατρικών της HSBC πριν το άνοιγμα των αντίστοιχων λογαριασμών· την αποτυχία εκ μέρους της HSBC USA διάρκειας 3 ετών, από τα μέσα του 2006 μέχρι τα μέσα του 2009, διεξαγωγής οποιασδήποτε παρακολούθησης AML για τα $15 δις μαζικών χρηματικών συναλλαγών με τις ίδιες αυτές θυγατρικές, παρά τους κινδύνους που συνδέονται με τις μεγάλες χρηματικές συναλλαγές· ανεπαρκείς διαδικασίες στην εκχώρηση αξιολογήσεων κινδύνου για χώρες και πελάτες· αποτυχία στην παρακολούθηση $60 τρις ετησίων ηλεκτρονικών εμβασμάτων από πελάτες με έδρα χώρες που η HSBC USA είχε αξιολογήσει ως χαμηλού κινδύνου· ανεπαρκές και στερούμενο των απαιτούμενων προσόντων προσωπικό AML· ανεπαρκείς πόροι AML· και προβλήματα ηγεσίας στο τμήμα του AML.

Αλλά η λίστα δεν τελειώνει εδώ!

πηγή: Sofokleous10
 Αναρτήθηκε από Praxis red  

Τα μυστήρια της "Αυγής" και η εσωκομματική δημοκρατία της "αντισταλινικής" αριστεράς


Τα μυστήρια της "Αυγής" και η εσωκομματική δημοκρατία της "αντισταλινικής" αριστεράς

Έπεσα σήμερα στο Ίσκρα σε μια επιστολή της Σόφης Παπαδόγιαννη, μέλους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και εκλεγμένης με την Αριστερή Πλατφόρμα. Η επιστολή δημοσιεύτηκε επίσης στην σημερινή Αυγή, από όπου την αντιγράφω:
Επιστολή της Σόφης Παπαδόγιαννη 
Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/03/2013
Επιστολή αναφορικά με το χθεσινό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας για τη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ απέστειλε το μέλος της, Σόφη Παπαδόγιαννη, με την οποία σχολιάζει, όπως αναφέρει στην επικεφαλίδα της επιστολής, τις τοποθετήσεις που αποδίδονται στα μέλη του οργάνου που είναι εκλεγμένα με την Αριστερή Πλατφόρμα. 
Για τη Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ 
Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής: 

"Οι διαρροές προς τον Τύπο, συνήθως ψευδείς, από τις κλειστές κατά τ’ άλλα συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστούν μέγιστη πολιτική ανευθυνότητα και τραυματίζουν σοβαρά τη δημόσια εικόνα και τη συνοχή του πολιτικού μας φορέα. 
Ιδιαίτερη έκπληξη προκαλεί, δε, το γεγονός πως ακόμα και η 'Αυγή' φιλοξενεί ρεπορτάζ, όπως αυτό στο φύλο της 12ης Μαρτίου, το οποίο στηρίζεται σε διαρροές, οι οποίες μάλιστα δεν αποδίδουν ορθά και τις τοποθετήσεις στελεχών.
Τα εκλεγμένα με την Αριστερή Πλατφόρμα μέλη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ καταθέσαμε τις απόψεις μας για μια σειρά επίκαιρα και κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, τονίζοντας την ανάγκη να ανακτηθεί η συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων και σημαντικών πολιτικών πρωτοβουλιών. 
Λόγω της συγκυρίας, ζητήματα όπως οι πολιτικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν βρέθηκαν στο επίκεντρο των παρεμβάσεων μας, αν και θέλω να υπενθυμίσω ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι η 'κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας' συνιστά δέσμευση της πρόσφατης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. 
Τέλος, σε ό,τι αφορά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θεωρούμε ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην πορεία του πολιτικού μας φορέα, υπογραμμίσαμε ότι το μείζον θέμα, από το οποίο θα κριθεί και η επιτυχία του, δεν είναι τόσο ο μήνας διεξαγωγής του όσο η καλή προετοιμασία, η συντεταγμένη πορεία προς αυτό και κυρίως η ουσιαστική συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα του κόσμου της Αριστεράς, σ' ένα πλούσιο και δημιουργικό διάλογο. 
Η σοβαρότητα του εγχειρήματος ίδρυσης ενός ενιαίου, μεγάλου, δημοκρατικού και πολυτασικού κόμματος της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν μας επιτρέπει διαδικασίες ενός συνεδρίου - express”.
Αφήνω εντελώς στην άκρη το τρίτο σημείο με έντονα στοιχεία, όπου η Παπαδόγιαννη παραδέχεται ότι ούτε η Αριστερή Πλατφόρμα έκανε εσωκομματικά λόγο για "κυβέρνηση της αριστεράς", όπως διατυμπανίζει πως δήθεν επιζητά ο κύριος Παναγιώτης Λαφαζάνης στις συνεντεύξεις του και στο Ίσκρα. Δεν το επιτρέπει η "συγκυρία" πλέον λέει. Αχ, αυτή η συγκυρία! Το ότι η Α.Π (και, κατά βάση, το Αριστερό Ρεύμα) νομίζει ότι κοροϊδεύει την κοινωνία επιζητώντας απλώς και μόνο να διασπάσει το ΚΚΕ ή έστω να του υποκλέψει ψήφους είναι ήδη γνωστό σε όσους έχουν μάτια και παρακολουθούν το τι συμβαίνει. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο παρά ένα ευχαριστώ στην κυρία Παπαδόγιαννη για το πλήρες ξεβράκωμα της εξ αρχής ψευδεπίγραφης και παραπλανητικής ρητορικής του κυρίου Λαφαζάνη και των συν αυτώ.
Σε ό,τι αφορά όμως τα δύο πρώτα σημεία, καθώς και το τέταρτο σημείο, τα οποία είναι με έντονα στοιχεία: Έψαξα, όπως είναι φυσικό, να βρω το ρεπορτάζ στο οποίο αναφέρεται η κυρία Παπαδόγιαννη, στην Αυγή της 12ης Μαρτίου 2013. Το βρήκα φυσικά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το ρεπορτάζ αυτό, όπως δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της Αυγής δεν λέει το παραμικρό ούτε για τοποθετήσεις μελών της Αριστερής Πλατφόρμας, ούτε για συζήτηση "κυβέρνησης της αριστεράς", ούτε για τον καθορισμό χρόνου διεξαγωγής του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αναφέρει δηλαδή τίποτε από όσα γράφει η κυρία Παπαδόγιαννη. Ιδού το επίμαχο ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής, επαναλαμβάνω, έκδοσης:

Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ: Οι λαϊκές συγκεντρώσεις δείχνουν τον δρόμο...
Παπαδημητρίου Νίκος
Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/03/2013
ΡΕΠΟΡΤΑΖ 
Ιδιωτικοποιήσεις - οικονομία της καθημερινότητας - δημοκρατική εκτροπή είναι το τρίπτυχο πάνω στο οποίο θα εστιάσει το επόμενο διάστημα την αντιπολιτευτική του τακτική ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, με περιοδείες και καμπάνιες και κορύφωση τις μεγάλες συγκεντρώσεις, τον Μάιο, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αυτό προέκυψε από τη χθεσινή συνεδρίαση της 37μελούς Συντονιστικής Γραμματείας του, κατά την έναρξή της τουλάχιστον (η συνεδρίαση συνεχιζόταν ώς αργά το βράδυ). 
Στα θετικά της απαιτητικής αυτής περιόδου, η διάθεση των πολιτών να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις - συλλαλητήρια (Χαλκιδική, Θράκη, Θεσσαλονίκη, παράκτιο μέτωπο Αθήνας, Κοκκινιά, η πρώτη εκδήλωση των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα κ.ο.κ.), γεγονός που θέτει τις βάσεις για τη μεγάλη ανατροπή. 
Στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων, επαναβεβαιώθηκε το κεντρικό βάρος που πρέπει να πέσει σε ΕΥΔΑΠ -ΕΥΑΘ, ΟΠΑΠ, ΛΑΡΚΟ, Ελληνικό και παράκτιο μέτωπο, εκτός όμως από την επί της αρχής αντίθεση, συζητήθηκε και η ανάγκη για “φρέσκια” επιχειρηματολογία, π.χ. για το ποιος βγαίνει ωφελημένος από τις ιδιωτικοποιήσεις. 
Η ανεργία και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η φτώχεια και η μείωση μισθών και συντάξεων, τα χρέη προς τράπεζες και εφορία, αλλά και τα χαράτσια, η διάλυση παιδείας και υγείας είναι ο δεύτερος πυλώνας που θα βρίσκεται διαρκώς στην αντιπολιτευτική ατζέντα. “Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτάσεις”, θα είναι εξάλλου ένα άλλο διαρκές μότο με παραδείγματα πολλά: πρόταση για ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικό κράτος, πρόταση για υπερχρεωμένα νοικοκυριά κ.ά. Αλληλέγγυα οικονομία και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας τίθενται εκ των πραγμάτων επί τάπητος εξάλλου, ενώ ας σημειωθεί ότι κατά την εισήγηση έγινε ειδική μνεία στο τραγικό περιστατικό του θανάτου των σπουδαστών στη Λάρισα. 
Τρίτος πυλώνας, εξίσου σημαντικός ωστόσο, ακούει στο όνομα δημοκρατική εκτροπή - καταστολή - Ακροδεξιά - διαφθορά και η απάντηση της κοινωνίας: στο θέμα φερ' ειπείν της Ακροδεξιάς, οι προοδευτικοί πολίτες έδωσαν μια καλή απάντηση προχθές στην Κοκκινιά, επισημαίνεται από κύκλους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 
Ταυτόχρονα με την πολιτική εξόρμηση και την κορύφωσή της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, έγινε αναφορά στην ανάγκη ακόμη μεγαλύτερης σύνδεσης με μεγάλους εργασιακούς χώρους και ενίσχυσης της συνδικαλιστικής παρέμβασης. 
Σε ό,τι αφορά τις διεργασίες δημιουργίας του νέου κόμματος, επισημάνθηκε ότι ώς τώρα έχουν συγκροτηθεί 57 προσωρινές νομαρχιακές επιτροπές και απομένουν άλλες δέκα (νότια, ανατολική και βόρεια Αθήνα, Τράπεζες, Παιδεία Αθήνας, Κυκλάδες, Ρέθυμνο, Μαγνησία, Καβάλα). 
Παράλληλα, τέλος, με την ανάλυση για τα εγχώρια πράγματα, η Συντονιστική Γραμματεία στάθηκε στα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό: η πτώση της βουλγαρικής κυβέρνησης, οι ιταλικές εκλογές, οι κινητοποιήσεις σε Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία, αλλά και ο θάνατος του Τσάβες ήταν τα κύρια γεγονότα που αναφέρθηκαν.
Για περίπου μισή ώρα, έψαχνα την ηλεκτρονική έκδοση της Αυγής της 12 Μαρτίου, μήπως και υπήρχε άλλο ρεπορτάζ από την συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας, γιατί όπως καταλαβαίνετε, το πιο πάνω δεν λέει το παραμικρό που να αντιστοιχεί στην διαμαρτυρία της συμπαθέστατης κυρίας Παπαδόγιαννη, η οποία εκτός από συμπαθέστατη, αν διαβάσει κανείς τηνΑυγή ηλεκτρονικά και αναζητήσει να βρει τους λόγους που έγραψε την επιστολή, φαίνεται και τρελή. Οι τρελοί βλέπουν πράγματα που δεν υπάρχουν και διαμαρτύρονται για αυτά γράφοντας επιστολές σε εφημερίδες.
Είναι η κυρία Παπαδόγιαννη τρελή, όπως ουσιαστικά παρουσιάζεται μέσα από την σύγκριση της επιστολής της στην Αυγή για το ρεπορτάζ της Αυγής με το ίδιο το ρεπορτάζ της Αυγής;

Πήρα το γενναιόδωρο σενάριο, το οποίο λέει ότι η γυναίκα είναι μεν οπορτούνα λόγω πολιτικών επιλογών, αλλά τρελή δεν είναι. 
Οπότε είπα να ψάξω να δω αν μπορώ να βρω την έντυπη μορφή της Αυγήςτης 12ης Μαρτίου.
Την βρήκα.
Στην έντυπη εκδοχή, λοιπόν, και υπό τον ίδιο τίτλο ("Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ: Οι λαϊκές συγκεντρώσεις δείχνουν τον δρόμο...") και από τον ίδιο συγγραφέα (Νίκος Παπαδημητρίου), και με την ίδια, βέβαια ημερομηνίαπου έχει το ηλεκτρονικό άρθρο...
...
εμφανίζεται ένα διαφορετικό άρθρο, με διαφορετικό περιεχόμενο, το οποίο περιέχει, στις πρώτες 15 αράδες του (οι οποίες απαλείφθηκαν ηλεκτρονικά) και στον υπότιτλό του (απαλείφθηκε επίσης), όλα αυτά για τα οποία διαμαρτύρεται η κυρία Παπαδόγιαννη.

Ιδού:
 Για να το συνοψίσω για όσους θα ήθελαν να μην έχουν καταλάβει:
Η Αυγή άλλαξε το περιεχόμενο του άρθρου το οποίο δημοσίευσε έντυπα με τρόπο τέτοιο ώστε η επιστολή διαμαρτυρίας ενός μέλους της Γραμματείας του κόμματος να μην βγάζει κανένα νόημα και να φαίνεται αστήρικτη και αυθαίρετη σε όποιον δεν έχει διαβάσει την έντυπη μορφή της εφημερίδας.

Λογόκρινε εκ των υστέρων, με άλλα λόγια, το κομματικό ρεπορτάζ για το οποίο υπήρξε αντίδραση από την Αριστερή Πλατφόρμα. Αυτό, τουλάχιστον, δείχνουν τα στοιχεία που σας παρουσιάστηκαν εδώ.

Αναμένω να δω αν η Αριστερή Πλατφόρμα, που φυσικά διάβασε την έντυπηΑυγή, θα υποδείξει την φαλκίδευση του ρεπορτάζ που προκάλεσε την αντίδρασή της στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, όπου δημοσιεύτηκε και η διαμαρτυρία της.
 Πηγή: Lenin reloaded
Σε πρόσφατο άρθρο μας είχαμε εκφράσει την υποψία πως η "Αυγή" προσπαθεί να εξαφανίσει παλιότερα άρθρα της. Πως θα έφτανε στο σημείονα τα αντικαθιστά εξ'ολοκλήρου με νέα πλαστά, ομολογουμένως δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε.
Πρέπει να εχει πολύ δουλειά τελευταία ο ...Γουίνστον

Βλέπε ακόμη:

Δραματική έκκληση δασκάλας από τα Τρίκαλα: «Σώστε τα παιδιά από την κρίση!»


Δραματική έκκληση δασκάλας από τα Τρίκαλα: «Σώστε τα παιδιά από την κρίση!» 

 «Ενα σκελετωμένο, μικρό παιδί, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο σχολείο σε άθλια κατάσταση» αναφέρει η δασκάλα 

 Με μία δραματική επιστολή η διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου Γόμφων στα Τρίκαλα Αικατερίνη Νικολαϊδου κάνει έκκληση για να βοηθηθούν τα παιδιά των οικογενειών που έχουν χτυπηθεί από την κρίση.
Μάλιστα ζήτησε άμεσα την παρέμβαση του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών και την ενεργοποίηση όλων των φορέων της περιοχής.
Η κ. Νικολαϊδου κάνει λόγο για «ένα σκελετωμένο, μικρό παιδί, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο σχολείο σε άθλια κατάσταση. 
Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα. Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται».
Ολόκληρη η επιστολή της διευθύντριας του Δημοτικού Σχολείου Γόμφων στα Τρίκαλα:

«Συνάδελφοι – Συναδέλφισσες

Η οικονομική πτώχευση και η κρίση της πατρίδας μας, έχει χτυπήσει εδώ και καιρό τις πόρτες όλων μας και έχει μπει μέσα στη ζωή μας άγρια, αδυσώπητη, στιβαρή, απάνθρωπη.
Οι κυβερνώντες μας βλέπουν ως αριθμούς. Ως πηγή εσόδων μονάχα. Η αξιοπρέπεια , η δικαιοσύνη, η ισότητα, είναι ανύπαρκτες στο μυαλό και στις πράξεις τους.
Επενδύουν μονάχα εκεί απ΄ όπου μπορούν να απορροφήσουν έσοδα και κέρδη. Εκεί όπου τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα.
Γι΄ αυτούς λοιπόν, η εκπαίδευση δεν μετρά. Τα αποτελέσματά της είναι ποιοτικά. Δεν είναι ποσοτικά. Η εκπαίδευση δεν είναι στους στόχους τους.
Εδώ και χρόνια οι μισθοί μας μειώνονται συνεχώς. Είμαστε η 'εύκολη λεία' του φοροεισπρακτικού κράτους μας. Από την άλλη γίνεται συστηματική απαξίωση του έργου μας. Ζητούν την αξιολόγησή μας. Αδιαφορούν για τα σχολειά που κρυώνουν. Για τους μισθούς πείνας. Για τη συνεχή επιμόρφωσή μας. Για την ανυπαρξία ικανού κοινωνικού δικτύου που θα βοηθά στο δύσκολο έργο μας (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές κ.λπ.).
Ναι, γνωρίζω πόσο δύσκολα τα βγάζουμε πέρα με τις οικογενειακές μας υποχρεώσεις. Με την πληρωμή των φόρων.
Εδώ και λίγες μέρες όμως ενημερώθηκα από φίλη Νηπιαγωγό για το οικογενειακό δράμα που παίχτηκε και παίζεται στην τάξη της, τη θέα ενός σκελετωμένου μικρού παιδιού, ηλικίας 6 χρόνων, που μετά από απουσία πολλών ημερών εμφανίστηκε στο Νηπιαγωγείο σε άθλια κατάσταση. Αδυνατισμένο, καχεκτικό, με τρέμουλο σε όλο του το σώμα.
Οι γονείς αυτού του μικρού παιδιού είναι άνεργοι. Ζουν σε μια τρώγλη. Τους λείπει ακόμη και το ψωμί. Κυριολεκτικά πεινούν. Το διαπίστωσα και η ίδια μετά από επίσκεψη στο σπίτι τους. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το παιδί που υποσιτίζεται. Πολλά ακόμη παιδάκια που φοιτούν σε σχολεία και Νηπιαγωγεία, κυρίως του κέντρου των Τρικάλων, ζουν κάτω από δραματικές συνθήκες.
Φίλοι μου, ήρθε νομίζω η ώρα να αφήσουμε στην άκρη για λίγο τα δικά μας προβλήματα και να 'δούμε' πιο προσεκτικά αυτές τις περιπτώσεις.
Δεν είμαστε απλοί υπάλληλοι που κάνουμε τη γραφική δουλειά μας και κάπου εκεί τελειώνουμε.

Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε άλλο πια.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο πια.

Είμαστε δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί, παιδαγωγοί. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Θα επιτρέψουμε να καταστραφούν αυτά τα παιδιά; Θα επιτρέψουμε να χαθεί το μέλλον της πατρίδας μας; Θα αδιαφορήσουμε;

Προτείνω κάποιες δράσεις σ΄ αυτό το σημείο. Όμως θεωρώ ότι εδώ καθοριστικό και συντονιστικό ρόλο μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να παίξει ο Σύλλογος Δασκάλων- Νηπιαγωγών του νομού μας.

Έτσι: 1) Να γίνει με απόλυτη εχεμύθεια και προσοχή μια πρώτη καταγραφή και διασταύρωση πληροφοριών για όλα τα παιδιά που κυριολεκτικά πεινούν, μετά από συνεργασία Διευθυντών – Συλλόγων Διδασκόντων.

2). Οι Σύλλογοι Δασκάλων – Νηπιαγωγών να συλλέξουν αυτά τα στοιχεία και στη συνέχεια να δημιουργηθεί μια ομάδα εκπαιδευτικών, η οποία να μπορεί να έρθει σε επαφή με διάφορους φορείς και οργανισμούς για τη συνεχή βοήθεια αυτών των παιδιών. Π.χ, μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, τους εμπορικούς συλλόγους, τον Φαρμακευτικό Σύλλογο, τον Ιατρικό Σύλλογο, την Εκκλησία, τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τη Νομαρχία, τους Δήμους, το Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης, την Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας.

Ο καθένας μας μόνος του ΔΕΝ μπορεί να σηκώσει το βάρος της βοήθειας που χρειάζεται να δοθεί προς αυτούς τους συνανθρώπους μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ όμως, οργανωμένα, μπορούμε να φτιάξουμε ένα πετυχημένο και αποτελεσματικό δίκτυο παροχής, φροντίδας και συναισθηματικής στήριξης αυτών των παιδιών.

Αυτές είναι οι δικές μου προτάσεις και σκέψεις. Περιμένω όμως και τις δικές σας.

ΠΟΛΛΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΙΔΕΕΣ

Με εκτίμηση

Νικολαϊδου Αικατερίνη

Διευθύντρια Σχολείου Γόμφων».
πηγή: tanea.gr

 Αναρτήθηκε από ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ

TOP READ