ΖΩΝΤΑΝΗ Η ΜΝΗΜΗ

Οι επέτειοι του πραξικοπήματος στην Κύπρο, της τουρκικής εισβολής σ’  αυτή, της πτώσης της δικτατορίας στην Ελλάδα  –τόσα γεγονότα που φαίνονται  το ένα απόρροια του άλλου- αναδεικνύουν πτυχές του παρελθόντος μας που γενικά μοιάζουν να μην είναι καινούργιες, αν και κάθε φορά γίνεται προσπάθεια να απαντηθούν διαφορετικά ερωτήματα για τα ίδια ζητήματα. Κι έτσι  προτείνεται  μια συγκεκριμένη εικόνα και ερμηνεία  για το παρελθόν, που αφήνει αναπόφευκτα να διαφανούν πτυχές της ιδεολογίας του παρόντος. Κάθε φορά οι δυνάμεις που βρίσκονται στην κεντρική σκηνή της πολιτικής διαπάλης τυποποιούν πρόσωπα και γεγονότα, σκιαγραφούν το χαρακτήρα αυτών των γεγονότων κατασκευάζοντας μοντέλα  για την ερμηνεία τους. Κι αυτό σημαίνει ότι επιχειρούν να χειραγωγήσουν  ένα παρελθόν που οι συνέπειές του βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη.  

               Η μεταπολιτευτική περίοδος που στηρίχτηκε σε μια ευρεία δημοκρατική συναίνεση ευνόησε την κατασκευή της επικρατούσας εικόνας για το καλοκαίρι του 1974. Η μεταπολίτευση γινόταν το κομβικό σημείο στο οποίο θα έπρεπε να βρουν όλοι τη δικαίωσή τους, αστοί, δεξιοί  αριστεροί,  και κομμουνιστές, ενώ στην  αποκατάσταση της δημοκρατίας προσδόθηκε μια λειτουργική  και αποτελεσματική κοινωνική σημασία που δικαίωνε  το πολιτικό σύστημα. Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες προσανατόλισαν την κυρίαρχη οπτική σε μια προσπάθεια αποκατάστασης ιστορικών γεγονότων, αντίσταση κι εμφύλιο,  στο πνεύμα της συναίνεσης και συμφιλίωσης, αναδεικνύοντας εκείνο  το ιδεολογικό και πολιτικό στοιχείο που ήθελαν να βρίσκει  την ολοκλήρωσή  του στη μεταπολίτευση –σταθεροποίηση αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου. Αυτή η οπτική συνέβαλε στη στερέωση συλλογικής συνείδησης ικανής να ενοποιήσει διαφορετικές κοινωνικές δυνάμεις, παρακάμπτοντας ταξικές συνειδήσεις.

 Γι’ αυτό  και από τη μεταπολίτευση και  εντεύθεν,  οι κυρίαρχες πολιτικές αλλά και οικονομικές δυνάμεις εξέφραζαν πάντα τη βδελυγμία τους για το πραξικόπημα, την τούρκικη εισβολή, ενώ ταυτόχρονα, οι πολιτικοί  προσδιόριζαν, πέρα από τους συνταγματάρχες,  και ως αίτιους για όλα τα δεινά μας  τον ξένο παράγοντα, δηλ. την υπερδύναμη των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να συμπεριλάβουν στον κυρίαρχο λόγο εθνική περηφάνια, δημοκρατική ευαισθησία, αριστερές διεκδικήσεις.

Βέβαια η κληρονομιά της δικτατορίας  πέρασε, χωρίς στην ουσία βέβαια να την αποποιηθεί  η κυρίαρχη τάξη μας, και στην αποκατεστημένη μας δημοκρατία. Είναι στην περίοδο της δικτατορίας  που το κεφάλαιο  ήταν απαλλαγμένο από όποια πίεση θα μπορούσαν να ασκήσουν κοινωνικά στρώματα και τάξεις που ήταν αντικείμενο εκμετάλλευσης  -εργαζόμενοι- και  το κράτος  είχε τεθεί κάτω από το συνοπτικό του έλεγχο, γι’ αυτό και  ήταν εύκολο να προωθηθούν προς το συμφέρον του οι απαραίτητες αναπροσαρμογές –χωρίς να λείπουν βέβαια οι εσωτερικοί μέσα σ’ αυτό ανταγωνισμοί. Βέβαια, στις  πολιτικές συνθήκες των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης μ’ ένα εργατικό κίνημα που ανασυντασσόταν δυναμικά  καλλιεργήθηκε η ιδέα της συμμετοχής μας σε κέντρα αποφάσεων που θα εγγυάται και θα εξασφαλίζει ευνοϊκές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες για την πλειοψηφία των εργαζομένων. Φτάσαμε η ίδια η κυρίαρχη οικονομικοπολιτική τάξη ασκώντας ψευδεπίγραφη  σοσιαλιστική πολιτική να παρουσιάζει τη μονο­πωλιακή της κυρίαρχη θέση σαν υπερασπιστή των υποτελών τάξεων, παραποιώντας τις αξίες του σοσιαλισμού και αποπροσανατολίζοντας τους λαϊκούς αγώνες.

Ενώ το κυπριακό μένει μετέωρο στη σκέψη και τη συνείδηση. Η Κύπρος, ως κρατική οντότητα δεν είναι παρά κληρονόμος  ιμπεριαλιστικών επιλογών του προηγούμενου αιώνα και ταυτόχρονα είναι δημιουργός και μιας νέας κατάστασης με τις ΑΟΖ και τις πηγές ενέργειας. Και γι’  αυτό παρά την πολυπλοκότητα της κατάστασης κι ακόμα και της άγνοιάς της σε βασικά της στοιχεία δεν είναι αυθαίρετη η πεποίθηση πως αυτή η κληρονομιά που συνεχίζει να κουβαλά εισβάλλει παντού, στις αντικρουόμενες απόψεις για τις συνομιλίες,  στις κατηγορίες για το ναυάγιό τους, στις συμμαχίες για οριοθέτηση ΑΟΖ, στις γεωτρήσεις από τις κοινοπραξίες πολυεθνικών,  στις απειλές κλπ. και είναι αυτή που καθορίζει τα πάντα.

Σαράντα τρία χρόνια από κείνο το καλοκαίρι, επτά χρόνια με το αστικό μας κράτος να μας δείχνει τα δόντια του, δεν έχουμε γίνει σοφότεροι σχετικά μ’   εκείνα τα γεγονότα σε βασικά τους στοιχεία. Οι λεπτομέρειες που έρχονται στο προσκήνιο μάλλον αποδυναμώνουν το σύνολο, προσανατολίζοντας σε ερμηνευτικά σχήματα όπου θέση έχουν οι καλοί και κακοί ηγέτες και οι λανθασμένες πολιτικές επιλογές τους. Η προσέγγιση της πολυπλοκότητας  των γεγονότων εκείνων των χρόνων που γίνεται μέσα από  υποτιθέμενες ακριτομυθίες πολιτικών παραγόντων της εποχής, αποκαλυπτικά αρχεία κλπ., με τον περίφημο φάκελο της Κύπρου να κλείνει πριν καλά καλά ανοίξει πριν τριάντα χρόνια (που τώρα παραδίδεται στην κυβέρνηση της Κύπρου με τις ίδιες μεγαλοστομίες), με μαρτυρίες σποραδικές και προσωπικές,  όλα προσφέρονται για κατασκευή  μιας εικόνας κατά το δοκούν της κυρίαρχης εξουσίας, όπου δεν έχει θέση η ερμηνεία των γεγονότων μέσα από ταξική ματιά στη βάση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και  των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.

Και κάπως έτσι η κυρίαρχη εξουσία θέλει να  αφεθούμε σε μια λήθη που ισοδυναμεί με καθ’ ομοίωση με τα νέα πρότυπα του καπιταλισμού  που επιβάλλονται.
     Η ζωντανή όμως μνήμη είναι απαραίτητη για να μην πάρουν όλοι συγχωροχάρτι και ξεμπερδέψουν με την ιστορία όπως επιχειρείται να γίνει, να μη νομιμοποιηθούν οι επιλογές του ντόπιου αστισμού.  Η συλλογική μνήμη δεν πρέπει να απωθήσει τα εγκλήματα της δικτατορίας, την οδύνη που προκάλεσε η ιμπεριαλιστική πολιτική. Είναι αναγκαίο να τα διατηρήσουμε στη μνήμη μας, να τα κατανοήσουμε για να αναγνωρίσουμε τις ίδιες αιτίες και σκοπιμότητες στις σύγχρονες πραγματικότητες, από το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την καταστροφή της Συρίας, στις πραγματικότητες που προσβάλλουν τον ανθρωπισμό που θρασύτατα ευαγγελίζονται  οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. 

Δηλώσεις μετανοίας από τον Αριστερό πρωθυπουργό…

       

Συνέντευξη παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας στον «Guardian» για τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση γύρω από το βιβλίο Βαρουφάκη. Στη συνέντευξη αυτή ο πρωθυπουργός που έφερνε την ελπίδα στον Ελληνικό λαό, ο πρωθυπουργός που πριν γίνει πρωθυπουργός έταζε ότι θα σκίσει τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους, κάνει αμέτρητες δηλώσεις μετανοίας προς τον καπιταλισμό τον οποίον υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, που θα μπορούσε να υπηρετήσει αυτή την στιγμή πρωθυπουργός το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Και τι δηλώσεις μετανοίας δεν έκανε ο Τσίπρας σ’ αυτήν την συνέντευξη! Τι ότι δεν είχε εμπειρία είπε, τι ότι έκανε μεγάλα λάθη είπε, τι ότι έκανε λάθος επιλογές ανθρώπων σε θέσεις – κλειδιά είπε, τι ότι μπορεί να τον πουν ψεύτη αλλά όχι διεφθαρμένο είπε! Ο απίστευτος Αλέξης Τσίπρας που πούλησε τόσο παραμύθι στον Ελληνικό λαό για να τον κάνει πρωθυπουργό, το μόνο που δεν είπε ήταν ότι φταίει το κακό το ριζικό του, φταίει ο θεός που τον μισεί!

Οι δηλώσεις μετανοίας του Τσίπρα και η παραδοχή στον «Guardian» ότι έκανε λάθη, είναι μία ακόμα κοροϊδία στον λαό, γιατί τα όσα έκανε δεν τα έκανε από άγνοια και από έλλειψη εμπειρίας αλλά συνειδητά για να «μαντρώσει» τον λαό, να τον αποκόψει από τις αγωνιστικές δυνάμεις, να τον στείλει στον καναπέ του, να τον απογοητεύσει, να τον φοβίσει και τελικά να τον τσακίσει, όπως δεν τον τσάκισε κανένας άλλος αστός πολιτικός μέχρι τώρα.

Η κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προδιαγεγραμμένη καθώς αυτό το πολιτικό μόρφωμα ανέλαβε τη διαχείριση του αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου και την εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων. Ο κατήφορος δεν θα έχει τέλος για τον ΣΥΡΙΖΑ αφού αυτή είναι η τύχη τέτοιων πολιτικών μορφωμάτων! Κατά τη διάρκεια αυτού του κατήφορου θα ακούσουμε κι άλλες «ομορφιές» από τον πρωθυπουργό του «δεν πληρώνω»!

Κρίμα που ο «Guardian» δεν διάνθισε τις δηλώσεις μετανοίας του πρωθυπουργού με την φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής!

Τάκης Φ.

Οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου - Ξεπουλιούνται τα λιμάνια Αλύπας & Μπενιτσών

 

Κέρκυρα: Σε ιδιώτες τα λιμάνια Μπενιτσών και Αλύπας

 
Η παραχώρηση σε ιδιώτες της χρήσης και λειτουργίας των λιμανιών της Αλύπας Παλαιοκαστρίτσας και των Μπενιτσών, αποφασίστηκε στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, κατά τη διάρκεια μιας έντονης συζήτησης η οποία χαρακτηρίστηκε και από διαρροές από την παράταξη της πλειοψηφίας. Ο Δήμαρχος Κώστας Νικολούζος δήλωσε από πλευράς Δήμου αδυναμία να λειτουργήσει τα δύο λιμάνια, καθώς και να προχωρήσει σε απαραίτητες εργασίες στις δύο εγκαταστάσεις προκειμένου να αδειοδοτηθούν. Κριτική δέχθηκε η δημοτική αρχή από συμβούλους της συμπολίτευσης αλλά και τη Λαϊκή Συσπείρωση για την απόφαση αυτή, ενώ οι παρατάξεις Κερκυραίων Δήμων και Κέρκυρα Να Ζεις συμφώνησαν με την παραχώρηση. Πάντως, το επόμενο βήμα αποτελεί η κατάρτιση κανονισμού λειτουργίας για τα δύο λιμάνια, που μεταξύ άλλων θα πρέπει να περιλαμβάνει το κατά πόσο θα μπορούν τα δύο λιμάνια να χρησιμοποηθούν όχι μόνο ως τουριστικά αγκυροβόλια αλλά και για χρήση από τους ψαράδες της κάθε περιοχής. Για την παραχώρηση των δύο λιμανιών θα διενεργηθεί διαγωνισμός.

Κινητοποίηση ενάντια στις απαράδεκτες μεθοδεύσεις της μεγαλοεργοδοσίας των «Lidl»

 

 

Το πρωί της Κυριακής 23 Ιούλη, μέλη του Κερκυραϊκού Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και του Πανκερκυραϊκού Συνδέσμου Αυτοαπασχολούμενων, Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων, πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από το κεντρικό κατάστημα των «Lidl» της Κέρκυρας, καθώς τα καταστήματα της εταιρείας στο νησί ήταν παράνομα ανοιχτά, πρακτική που απ' ότι μαρτυρά σχετικό έντυπο στην είσοδο του καταστήματος, εφαρμόζεται εδώ και αρκετές εβδομάδες!


Όπως καταγγέλλει σε σχετικό δελτίο Τύπου ο Σύνδεσμος των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ο εκπρόσωπος της εταιρείας, σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να θολώσει τα νερά, επικαλέστηκε την υπουργική απόφαση, που επιτρέπει το άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές σε 4 τουριστικές περιοχές της Ελλάδας (δεν αφορά ακόμα την Κέρκυρα) και όταν είδε ότι αυτό δεν πιάνει έκανε αναφορά σε απόφαση της αντιπεριφέρειας, χωρίς όμως να μπορεί να το τεκμηριώσει! Έτσι, κάτω από την πίεση των συγκεντρωμένων το κατάστημα έκλεισε και οι εργαζόμενοι μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους!

Ο Σύνδεσμος των Ιδιωτικών Υπαλλήλων τονίζει επίσης:

«Οι μεγαλοεπιχειρηματίες ξένοι και ντόπιοι καταπατούν ακόμα και τους νόμους, που για λογαριασμό των δικών τους συμφερόντων, ψηφίζουν οι κυβερνήσεις...! Σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα βήμα μπροστά από τις κυβερνήσεις στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αέρα στα πανιά τους δίνει όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο μέτρων, που ειδικά τα χρόνια της κρίσης, έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις (αυτό που λένε "το κράτος έχει συνέχεια"...!) Και η συγκεκριμένη προσπάθεια της μεγαλοεργοδοσίας να καταργήσει στην πράξη την κυριακάτικη αργία - να απελευθερώσει ακόμα περισσότερο το ωράριο, αποτελεί μέρος ευρύτερης πολιτικής που στοχεύει στην αύξηση της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών μέσω της αύξησης της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και του κλεισίματος των μικοεπαγγελματιών - εμπόρων, αυτό που ονομάζουν ανάκαμψη - ανάπτυξη...

Αέρα στα πανιά των μεγαλοεπιχειρηματιών δίνουν και αποφάσεις, σαν αυτή που έλαβε πρόσφατα ο Εμπορικός Σύλλογος Κέρκυρας, για διοργάνωση "λευκής νύχτας" στις 27 Ιούλη. Από τη μία το παίζει υπέρμαχος της υπεράσπισης της αργίας της Κυριακής και από την άλλη ακολουθεί τις ίδιες πρακτικές με αυτές των "Lidl" μέσω και της "λευκής νύχτας"! Αυτό δηλαδή που προωθεί και η συγκεκριμένη πολυεθνική (απελευθέρωση ωραρίου), προωθεί και ο ίδιος σε βάρος εργαζόμενων και μικροκαταστηματαρχών! Και από αυτό φαίνεται ξεκάθαρα με ποια πλευρά είναι η διοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου Κέρκυρας, που δεν είναι άλλη από εκείνη των μεγαλοεπιχειρηματιών ντόπιων και ξένων...!

Τεράστιες είναι επίσης οι ευθύνες της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας, που όχι μόνο αδιαφορεί για ότι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους αλλά οι άνθρωποί της, όπως η υπεύθυνη του καταστήματος των "Marks & Spencer" στην Κέρκυρα, αντιπρόσωπος στο Εργατικό Κέντρο από την πλευρά της πλειοψηφίας της Διοίκησης, εξανάγκασε τις εργαζόμενες του καταστήματος να εργαστούν την Κυριακή 16 Ιούλη (ημέρα απεργίας!)

Ευθύνες φέρει και η Δημοτική Αρχή, καθώς υποστηρίζει τις φιέστες που διοργανώνει ο Εμπορικός Σύλλογος Κέρκυρας, εξουθενώνοντας ακόμα περισσότερο τους ήδη εξουθενωμένους εργαζόμενους!

Τέλος, ευθύνες έχει και η Περιφέρεια-Αντιπεριφέρεια, που ως το μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας εφαρμόζει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυτό της κατάργησης της αργίας της Κυριακής!

Εργαζόμενοι και μικροί επαγγελματίες άλλο δρόμο δεν έχουμε πέρα από εκείνο του κοινού αγώνα, για να διασφαλίσουμε όσα δικαιώματα ακόμα μας έχουν απομείνει, να υπερασπιστούμε την ίδια μας τη ζωή και τη ζωή των παιδιών μας, ώστε να ανοίξουμε το δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας! 

Καλούμε όλο το λαό του νησιού μας να εναντιωθεί στα σχέδια των μεγάλων αφεντικών, ντόπιων και ξένων και να συμμετέχει στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώνει ο Κερκυραϊκός Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Πανκερκυραϊκός Σύνδεσμος Αυτοαπασχολούμενων, Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων την Πέμπτη 27 Ιούλη, στις 20.30 στην πλατεία Γεωργάκη ενάντια στην περαιτέρω απελευθέρωση του ωραρίου που προωθεί ο Εμπορικός Σύλλογος μέσω της "λευκής νύχτας"!»

902gr

Η αστική Δικαιοσύνη και η υποκρισία της κυβέρνησης

Το αυταρχικό - κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ παραμένει άθικτο και εμπλουτίζεται

Η πρόσφατη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθήνας να συνεχιστεί η άδικη φυλάκιση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ., παρά την ανυπαρξία σοβαρών αποδεικτικών στοιχείων «είναι απαράδεκτη, προκλητική, απέναντι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και επικίνδυνη για τις λαϊκές ελευθερίες», τονίζει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε διαμαρτυρίες από την κυβέρνηση, με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Στ. Κοντονή, να κάνει λόγο για «δυσάρεστη έκπληξη» και για «δικαστές που είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη». Βεβαίως, μόνο υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί η «έκπληξη» της κυβέρνησης για τη συγκεκριμένη απόφαση. Κι αυτό γιατί η απόφαση «πατάει» στο αυταρχικό - κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει από τις προηγούμενες ακόμα κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και το οποίο όχι μόνο διατηρείται άθικτο, αλλά εμπλουτίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης της λεγόμενης τρομοκρατίας, στην ουσία δηλαδή για την καταστολή των αγώνων του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Η αστική Δικαιοσύνη, ως θεσμός του αστικού κράτους συμμετέχει και αυτή στην ένταση της καταστολής, στην εφαρμογή των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων. Ο λαός έχει πλούσια πείρα που επιβεβαιώνει ότι αντιλαϊκή πολιτική και ταξική Δικαιοσύνη πάνε πακέτο. Για του λόγου το αληθές, είναι ενδεικτικές πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις, όπως αυτή του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τους συμβασιούχους, του Αρείου Πάγου που δεν θεωρεί τη μη καταβολή δεδουλευμένων από τον εργοδότη «βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας», αλλά και σωρεία δικαστικών αποφάσεων που βγάζουν τις απεργίες των εργαζομένων παράνομες και καταχρηστικές.

Βαθιά αντιδραστικό πλαίσιο

Σημειωτέον ότι η επιμονή των δικαστηρίων στην άδικη φυλάκιση της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ., με μοναδικό στοιχείο ένα αμφιλεγόμενο DNA εδράζεται στους γνωστούς «τρομονόμους», κομμάτι ενός αντιδραστικού παζλ που περιλαμβάνει εκτός από τη «Σύμβαση του Παλέρμο», τον «ευρωτρομονόμο», το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τη συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ και τις προσαρμογές στη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ κ.ά. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θεωρεί «τρομοκρατικές ενέργειες» μόνο τις καταδικαστέες δολοφονικές επιθέσεις της λεγόμενης «τυφλής τρομοκρατίας», αλλά και κάθε δράση που στρέφεται ενάντια σε «υποδομές ζωτικής σημασίας», όπως στην Ενέργεια, στις συγκοινωνίες, στις μεταφορές, στην Υγεία κ.α., κατεύθυνση που στρέφεται ευθέως ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Μεθοδικά, λοιπόν, και αξιοποιώντας κάθε λογής ύποπτες για το ρόλο τους οργανώσεις, ποινικοποιείται η εργατική - λαϊκή δράση, που αμφισβητεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οχι τυχαία, στην ορολογία της ΕΕ, όλο και πιο συχνά εμφανίζονται έννοιες όπως «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», «ακραίες ιδεολογίες», που σε συνδυασμό με το διακηρυγμένο αντικομμουνιστικό της πλαίσιο συνθέτουν το πλέγμα της καταστολής της ιδεολογίας που αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα κόπτεται για την παραβίαση των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» δεν έχει στιγμή αμφισβητήσει, ειδικά ως κυβέρνηση, όλο αυτό το αντιδραστικό τερατούργημα της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αντίθετα, δεν χάνει την ευκαιρία να δείξει την πίστη του σ' αυτό, όπως πρόσφατα έκανε η εφημερίδα του, η «Αυγή», χαρακτηρίζοντας παράνομες τις απεργίες σε κρίσιμους κλάδους και εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Το άρθρο 187Α αποτελεί ενσωμάτωση στον Ποινικό Κώδικα των «αντιτρομοκρατικών νόμων», με κάθε κυβέρνηση να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη: Ο 2829 το 2001 ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ο 3251 το 2004 επί ΝΔ. Ομοίως ο Ν. 3875/2010 και ο Ν. 3932/2011 που ψηφίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ (Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου). Μέσω όλων αυτών, δίνεται η δυνατότητα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να παραβιάζουν ανεξέλεγκτα τις λαϊκές ελευθερίες, αφού ανάμεσα σε άλλα δεν ισχύουν οι τυπικές διατάξεις για το απόρρητο των επικοινωνιών και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα για τη λειτουργία εκτεταμένων κυκλωμάτων και μηχανισμών παρακολούθησης υπόπτων, ποινικοποιούνται το ριζοσπαστικό φρόνημα και σκέψη. Παρέχεται ακόμα η ευχέρεια στις δυνάμεις καταστολής να προβαίνουν και σε εισοδισμό στις λεγόμενες «εγκληματικές οργανώσεις», όπου βεβαίως ως εγκληματική οργάνωση θα μπορεί να χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε επιλέγει το κράτος. Ταυτόχρονα, επιχειρείται η εισβολή των κατασταλτικών μηχανισμών ακόμα και στο DNA (!) του λαού, αναβαθμίζεται η αστυνομοκρατία και η αστυνομική βία, θεσπίζονται ειδικά δικαστήρια χωρίς τη συμμετοχή ενόρκων, νομιμοποιείται ο χαφιεδισμός, περιστέλλονται βασικές ποινικοδικονομικές εγγυήσεις όπως το τεκμήριο αθωότητας, τα δικαιώματα των κατηγορουμένων κ.ά.

Πιστή στο πνεύμα των τρομονόμων

Σοβαρές ευθύνες επωμίζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που, όχι μόνο δεν αλλάζει το νομοθετικό αυτό πλέγμα, αλλά και το διευρύνει συνεχώς, στο πλαίσιο και της προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στις αντιδραστικές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, ενισχύοντας επί της ουσίας το γενικότερο κλίμα καταστολής και αυταρχισμού. Μάλιστα, όλα αυτά παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες για κατάργηση των τρομονόμων. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα παραδείγματα που δείχνουν το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης, η οποία τις τελευταίες μέρες επιχειρεί να πάρει υπό την προστασία της την Ηριάννα Β. Λ. για να φιλοτεχνήσει το προοδευτικό της προφίλ:

• Το πρόσφατο Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης που αναρτήθηκε στις 31 Μάη για δημόσια διαβούλευση και περιλαμβάνει τις τροποποιήσεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, αυτών δηλ. που θεσπίστηκαν με τους τρομονόμους το 2001 και 2004 και είχε τον τίτλο «διατάξεις που αφορούν τη στρατολόγηση τρομοκρατών». Η τροποποίηση αυτή ήταν προς το χειρότερο, αφού ποινικοποιούσε την «με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση σε συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση». Δηλαδή, με την προτεινόμενη διάταξη ποινικοποιείται ο δημόσιος λόγος που διεγείρει «στη συγκρότηση οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων». Είναι πρώτη φορά που εισάγεται διάταξη για τους λεγόμενους «δημόσιους υποκινητές», καθώς το «αδίκημα» αφορά αποκλειστικά και μόνο την εκφορά δημόσιου λόγου και κριτικής, που ενδεχομένως κάποιες φορές μπορεί να έχουν στοιχεία πρόκλησης. Λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, το υπουργείο Δικαιοσύνης απέσυρε το άρθρο αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι θα το επαναφέρει στον αναμορφωμένο Ποινικό Κώδικα, στο πλαίσιο προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας σε αντίστοιχες ευρωνωσιακές αποφάσεις.
• Κύρωση και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στη Σύμβαση της Βαρσοβίας του 2005, με το νόμο Ν. 4478/2017. Στο άρθρο 187Α προστέθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι κατά τον καθορισμό της ποινής από τα ελληνικά δικαστήρια λαμβάνονται υπόψη και οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων άλλων κρατών - μελών της Σύμβασης, δηλαδή κρατών με διαφορετικές αντιλήψεις, προσεγγίσεις και διαφορετικό ποινικό σύστημα ως προς το ζήτημα της λεγόμενης τρομοκρατίας.
• Εκτός από τους τρομονόμους, η κυβέρνηση ενισχύει και το φακέλωμα. Ενδεικτική είναι η προσπάθεια εφαρμογής του συστήματος του ηλεκτρονικού εισιτηρίου με την πλήρη καταγραφή των μετακινήσεων και των διαδρομών των επιβατών μέσω των επικυρώσεων της ηλεκτρονικής κάρτας με το αιτιολογικό ότι αποσκοπεί στη δυνατότητα κλιμακωτής χρέωσης στο μέλλον. Καταργείται πλέον η ανώνυμη μετακίνηση ενώ, όπως σχεδιάζεται, το ηλεκτρονικό εισιτήριο περιλαμβάνει και πληθώρα προσωπικών δεδομένων.
• Αλλά ακόμα και όταν «καταργεί» η κυβέρνηση, στην πράξη κάνει το αντίθετο. Τρανό παράδειγμα η «κατάργηση» της απαράδεκτης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ενάντια στις μαθητικές κινητοποιήσεις, που έστειλε στα «μαθητοδικεία» αγωνιστές μαθητές. Το υπουργείο Παιδείας αιτιολόγησε την κατάργηση με το επιχείρημα ότι ο Ποινικός Κώδικας αρκεί για να τιμωρήσει «τους μαθητές όσο και τους γονείς ανήλικων μαθητών οι οποίοι παραλείπουν να τους εμποδίσουν από την τέλεση των αξιόποινων πράξεων»(!). Τρανή απόδειξη αποτελούν οι μαθητές στο Ρέθυμνο, που, με βάση αυτές τις διατάξεις, καταδικάστηκαν σε κοινωφελή εργασία.

Δεν είναι τυχαίο ότι γι' αυτήν της την προσήλωση στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία», δηλαδή στα προσχήματα για την καταστολή του εργατικού κινήματος, για τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, παίρνει και τα εύσημα από κράτη «πιλότους» στην επεξεργασία του αντιδραστικού πλαισίου. Αυτόν το μήνα κυκλοφόρησε η έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη διεθνή τρομοκρατία, η οποία θεωρεί ως θετικό το γεγονός ότι η Ελλάδα με τον «τρομονόμο» «υποβάλλει τους Ελληνες πολίτες στους ισχύοντες διεθνείς νόμους» και «θέτει σε εφαρμογή τους ισχύοντες νόμους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπεριλαμβανομένου του νόμου της ΕΕ κατά της τρομοκρατίας». Επίσης, εκφράζει ικανοποίηση για την ενίσχυση των σχετικών υπηρεσιών, δηλαδή της «Αντιτρομοκρατικής» στην Ελλάδα και αναδεικνύει την «ευαισθησία» της Ελλάδας για την καταπολέμηση της «ριζοσπαστικοποίησης» με σεμινάρια στην αστυνομία, στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, στους τελωνειακούς κ.λπ.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση μόνο «αθώα» δεν είναι, αφού αναπαράγει και ενισχύει το όλο κλίμα «τρομοϋστερίας», που δίνει τελικά και το σήμα για ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού από όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους. Εξίσου υποκριτική είναι και η «ευαισθησία» της ΝΔ που δήθεν κόπτεται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι την παραβιάζει με τις παρεμβάσεις της, ενώ και η ίδια χρησιμοποιούσε όμοιες μεθόδους όταν ήταν κυβέρνηση.

Λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς

Στο μέσο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην Ανατολική Μεσόγειο για τις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας, βγάζει «μάτι» το επικίνδυνο παραμύθι που πλασάρει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ότι η συμμετοχή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι ασπίδα προστασίας για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου. Και αυτό, όταν η εμπειρία έχει δείξει ότι όσο πιο βαθιά βρίσκεσαι χωμένος στο ιμπεριαλιστικό παζάρι, τόσο πιο εκτεθειμένος είσαι σε σχεδιασμούς για συνεκμεταλλεύσεις, για αλλαγές συνόρων κ.λπ., που στους λαούς φέρνουν μόνο δεινά.

Αλλωστε, η ιστορία του ΝΑΤΟ είναι καταρχάς γνωστή: Οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ισχυρός κατασταλτικός μηχανισμός κατά των λαών, οργανώνει επεμβάσεις, πολέμους, στηρίζει πραξικοπήματα, συνεχίζει την εγκληματική του δράση σε όλα τα μέτωπα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Κομμάτι των οποίων είναι και η κυπριακή ΑΟΖ, όπως και η ανάπτυξη στο Αιγαίο της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, τάχα προς διαχείριση των προσφυγικών ροών, ενώ στην πράξη αφορά στη συγκέντρωση δυνάμεων στον άξονα που διαπλέουν τα ρωσικά πολεμικά πλοία καθ' οδόν για Συρία.

Απέναντι στη Σοβιετική Ενωση

Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε στην Ουάσιγκτον στις 4/4/1949 ως απότοκο της στρατηγικής των καπιταλιστικών κρατών για ενίσχυση του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του ιμπεριαλισμού, ώστε να πιέσουν στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά την ΕΣΣΔ και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη.
Στα πρώτα βήματα της συμμαχίας συμμετείχαν οι ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Δανία, Ισλανδία, Πορτογαλία. Στις 17/10/1951 υπογράφτηκε στο Λονδίνο το πρωτόκολλο προσχώρησης Ελλάδας και Τουρκίας. Επιλογή στοχευμένη, καθώς αφορούσε τη θωράκιση και ενίσχυση της αστικής εξουσίας στις δύο χώρες, την αξιοποίηση της γεωπολιτικής τους θέσης ως προωθημένων ιμπεριαλιστικών φυλακίων.
Στο ιδρυτικό συμφωνητικό της λυκοσυμμαχίας γίνεται προσπάθεια απόκρυψης του επιθετικού της χαρακτήρα και παρουσιάζεται ως αμυντική συμμαχία που θέλει διαφύλαξη της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Ευθύς αμέσως, ωστόσο, με την ιμπεριαλιστική αποστολή στον πόλεμο της Κορέας το 1950 - 1953 (με κάλυψη του ΟΗΕ), τις υπονομευτικές κινήσεις των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, την κλιμάκωση του αντικομμουνισμού και της γενικότερης αντιπαράθεσης με την ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αποκαλύπτεται στην πράξη ο πραγματικός του ρόλος.
Αλλωστε, το Δεκέμβρη του 1967 το ΝΑΤΟ αναθεώρησε τη στρατηγική του και προώθησε αυτή της «ευέλικτης απάντησης». Μάλιστα, παρά την καλλιέργεια προσδοκιών από την υπογραφή της «τελικής πράξης» στο Ελσίνκι μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, το 1975, κλιμάκωσε την ιμπεριαλιστική επιθετικότητά του με την ανάπτυξη πυραύλων «Πέρσινγκ» και «Κρουζ» στην Ευρώπη και το σχεδιασμό για τον «πόλεμο των άστρων». Το 1982 διεύρυνε το χώρο δράσης του με ένταξη της Ισπανίας.

Μετά την αντεπανάσταση

Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, το ΝΑΤΟ ενισχύθηκε και διεύρυνε το πεδίο της δράσης του, προσάρμοσε τη στρατηγική του στις σύγχρονες ανάγκες των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, πολύ περισσότερο που στις μέρες μας διαμορφώθηκε το έδαφος για όξυνση νέων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και άλλες ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, την Κίνα, τις άλλες χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική), σε περιβάλλον αναδιατάξεων στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Σε αυτές τις συνθήκες, εμπλούτισε τη στρατηγική του. Στη θέση του «εχθρού - σοσιαλισμού» τοποθέτησε την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», τις κάθε λογής «ασύμμετρες απειλές», συνεχίζοντας να στοχεύει τον «εχθρό - λαό», το επαναστατικό κίνημα.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 διαμόρφωσε πολύμορφες συμμαχίες, απλώθηκε σε Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Περσικό Κόλπο, Κασπία, Ειρηνικό, σε όλη την υδρόγειο, με το βλέμμα στραμμένο σε περιοχές με πλούσιους ενεργειακούς πόρους και σημαντική γεωπολιτική σημασία.
ΝΑΤΟ και ΕΕ πρωτοστάτησαν στη διαδικασία αλλαγής συνόρων, στο διαμελισμό χωρών, στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, στην υποδαύλιση των εθνικιστικών και θρησκευτικών συγκρούσεων στα Βαλκάνια και αλλού.
Η ένταση της επιθετικότητας των ΝΑΤΟ και ΕΕ εκφράστηκε σε Γιουγκοσλαβία (1999), Αφγανιστάν (2001), Ιράκ (2003), Λιβύη (2011), στην επέμβαση στη Συρία (2011 έως και σήμερα), στην Ουκρανία (2014 έως και σήμερα).
Προσχήματα που χρησιμοποιήθηκαν, π.χ. «εθνοκάθαρση», «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», «διατήρηση της τάξης», «φυλετικές συγκρούσεις», «εξάπλωση των όπλων μαζικής καταστροφής», επιχείρησαν να κρύψουν το βασικό στόχο, τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Ευρασίας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα.

Στις σημερινές συνθήκες

Σε αυτήν την κατεύθυνση, σε κάθε Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας προστίθενται νέα επικίνδυνα στοιχεία στην ιμπεριαλιστική στρατηγική.
Ενδεικτικά, στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουαλία, Σεπτέμβρη του 2014, η προσοχή επικεντρώθηκε στην κρίση της Ουκρανίας και τη διαπάλη με τη Ρωσία, στις εξελίξεις σε Ιράκ και Συρία, στο «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε».
Αποφασίστηκε και προωθείται έως τα σήμερα ενίσχυση της ΝΑΤΟικής παρουσίας στην Κεντρική - Ανατολική Ευρώπη, στις χώρες της Βαλτικής. Η δημιουργία Διακλαδικής Στρατιωτικής Δύναμης ταχείας αντίδρασης με επίλεκτες μονάδες στρατού ξηράς, ναυτικού και αεροπορίας, από το σύνολο των κρατών - μελών. Δόθηκε βάρος στην εφαρμογή του άρθρου 5 της Ατλαντικής Συμμαχίας περί Συλλογικής Ασφάλειας και Συνδρομής. Αποφασίστηκε η αύξηση των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τη Σύνοδο της Ουαλίας το Ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας ανακοίνωσε ότι αλλάζει το στρατιωτικό δόγμα της χώρας, «προκειμένου να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες ασφαλείας, στην επέκταση του ΝΑΤΟ και την Αμερικανική Αντιπυραυλική Ασπίδα που θα εγκατασταθεί στην Ευρώπη».
Νέες επικίνδυνες για τους λαούς αποφάσεις πάρθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη 2016 στη Βαρσοβία, αλλά και το Μάη 2017 στις Βρυξέλλες, με βασικά προτάγματα την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, τον από κοινού έλεγχο με Ενοπλες Δυνάμεις της Μεσογείου, την εντατικοποίηση της ανταλλαγής πληροφοριών, την ανάληψη από μέρους των ευρωπαϊκών κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι και μέλη της ΕΕ, μεγαλύτερων οικονομικών βαρών για τις «ανάγκες» της λυκοσυμμαχίας, την εκπόνηση «εθνικών σχεδίων» που θα υποβάλλονται ετησίως στο ΝΑΤΟ, ώστε κάθε κράτος - μέλος να ενημερώνει πόσα και ποια μέσα και προσωπικό έχει ανά πάσα στιγμή έτοιμα για τις αποστολές και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ.
Από κοντά και η ΕΕ, που μέσα από αντίστοιχα πλάνα για δημιουργία μόνιμης στρατιωτικής συνεργασίας (PESCO), προχωρά και την υλοποίηση της λεγόμενης «Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ», σχέδιο προώθησης θέσεων των μονοπωλιακών της ομίλων σε άλλες ζώνες του πλανήτη, σε αντιπαράθεση με άλλα κεφάλαια.
Μάλιστα, τη Δευτέρα, σε Σύνοδό τους οι υπουργοί Εξωτερικών των κρατών - μελών της ΕΕ, ορίζοντας τις προτεραιότητες της Στρατηγικής για το 2017 - 2018, διατράνωσαν ότι «η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να ενισχύει τη συνεργασία της στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας».
Ξεχώρισαν, ως πεδία που πρέπει να εστιάσουν, τη μετανάστευση, την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», την αντιμετώπιση των υβριδικών απειλών, τη «στήριξη» της «σταθερότητας» γειτονικών εταίρων χωρών, τις «στρατηγικές επικοινωνίες», την περαιτέρω ενίσχυση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, την ενίσχυση των «πολιτικών δεσμεύσεων» της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, την «εμβάθυνση των σχέσεων με τους εταίρους στην Ανατολή» μέσω της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης και «την ενίσχυση της εταιρικής μας σχέσης με την Αφρική», ιδίως με το Σαχέλ (Υποσαχάρια Αφρική) και το Κέρας της Αφρικής. Ολα σχέδια και μέτωπα που βρωμάνε μπαρούτι.

Σε Ελλάδα και Κύπρο

Για τη δράση του ΝΑΤΟ σε Ελλάδα και Κύπρο, τι να πρωτοπεί κανείς...
Η δικτατορία στην Ελλάδα το 1967 επιβλήθηκε στο έδαφος των έντονων ενδοαστικών αντιθέσεων, το πραξικόπημα όχι μόνο ήταν σε γνώση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά είχε τουλάχιστον την ανοχή, αν όχι και τη στήριξη μηχανισμών τους. Στο πραξικόπημα στην Κύπρο που οργάνωσε η χούντα της Αθήνας και την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου, που αποτέλεσαν προσχήματα του τουρκικού κράτους (κυβέρνηση Ετσεβίτ) για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Εισβολή η οποία πραγματοποιήθηκε «κάτω από τα μάτια» του ΝΑΤΟ και του Αμερικανικού 6ου Στόλου που περιπολούσε στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το «πηγαινέλα» του Τζόζεφ Σίσκο, απεσταλμένου του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ, σε Αθήνα, Αγκυρα και Λονδίνο, επί της ουσίας διευκόλυνε την τουρκική επίθεση. Στις επιλογές των ΝΑΤΟικών πρυτάνευε η εκτίμηση για τη στρατηγική θέση της Τουρκίας και τη χρησιμότητά της στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων απέναντι στην ΕΣΣΔ, στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας Ιούλη του 1974, απέσυρε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, εκφράζοντας την αντίδρασή της για τη στήριξή του στην τουρκική πολιτική.
Με τη συμφωνία «Ρότζερς» για επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, το 1980, περιπλέκεται παραπέρα η κατάσταση στο Αιγαίο, αφού ουσιαστικά διαμορφώνεται καθεστώς συγκυριαρχίας με την τουρκική αστική τάξη, υπό αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία.
Η Τουρκία προωθεί μεθοδικά τη θέση της συγκυριαρχίας, αξιοποιεί, με τη στήριξη του ΝΑΤΟ, το θέμα της «αποστρατιωτικοποίησης» των ελληνικών νησιών. Οι μεταπολιτευτικές ελληνικές κυβερνήσεις αποδέχονται αυτό το πλαίσιο, αφού θεωρούν τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ ζωτικής σημασίας για τη στήριξη των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Η στάση αυτή εκδηλώθηκε στην κρίση των Ιμίων το 1996 και το «ευχαριστώ» Σημίτη στις ΗΠΑ και επιβεβαιώθηκε από τις Συμφωνίες Μαδρίτης 1997 και Ελσίνκι 1999.
Με τη «νέα δομή» του ΝΑΤΟ, που αποφασίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής στην Ουάσιγκτον τον Απρίλη του 1999, προωθήθηκε η θέση του «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου» και καταργήθηκε η εθνική επιχειρησιακή ευθύνη. Προωθείται συστηματικά το γκριζάρισμα του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική εποπτεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ελληνικά νησιά εξαιρούνται από τα σχέδια των ΝΑΤΟικών ασκήσεων και σταδιακά κερδίζουν έδαφος οι τουρκικές θέσεις για το μοίρασμα του Αιγαίου, με σημείο βάσης τον 25ο Μεσημβρινό.
Στο φόντο αυτό, οξύνονται οι αντιπαραθέσεις με την τουρκική αστική τάξη, που αμφισβητεί σύνορα, διατηρεί το λεγόμενο casus belli αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Απειλές, επίσης, εκτοξεύονται για την περίπτωση ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ, για την οποία με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων σημειώνονται χρόνια καθυστέρηση και συμβιβασμός με τις ΝΑΤΟικές προτροπές, που γίνονται στο όνομα διατήρησης ισορροπιών στο Αιγαίο.
Αρα είναι καθαρό ότι είναι αδύνατον εντός ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών, παζαριών και ανταγωνισμών, να εξασφαλιστούν η σταθερότητα, η ειρήνη και διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των συνόρων, όπως υποστηρίζουν κυβέρνηση, κόμματα και επιτελεία της αστικής τάξης. Αλλωστε, στα παζάρια και τα πάρε - δώσε η ελληνική αστική τάξη δεν έχει ταμπού και προκαταλήψεις, αφού για αυτήν «κυριαρχικά δικαιώματα» θεωρούνται όσα εξασφαλίζουν την κερδοφορία της, τη συμμετοχή της στα μεγάλα παιχνίδια για το μοίρασμα των αγορών.
Υπάρχει, επομένως, στην Ελλάδα πλούσια πείρα, που εμποδίζει τη δηλητηρίαση του λαού από τη φιλοΝΑΤΟική προπαγάνδα ή και τον εκφοβισμό που επιχειρούν οι κυβερνήσεις, ώστε να εμποδίσουν την πάλη για αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μάλιστα, επείγει η παραπέρα ανάπτυξη της οργανωμένης λαϊκής πάλης για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, με το λαό στην εξουσία, ώστε τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στις διεθνείς σχέσεις κριτήριο να είναι οι λαϊκές ανάγκες και η διεθνιστική αλληλεγγύη.