Στον κουβά

 Στον κουβά

Η μόδα με τους κουβάδες και τα παγωμένα μπουγέλα (ice bucket challenge) καταλήγει πρόκληση προς τη νοημοσύνη μας μάλλον παρά προς τους φίλους των συμμετεχόντων. Με την ανοησία να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας και να αποδεικνύει [ως δεν εξαλείφεται αλλά γιγαντώνεται με τη δύναμη της τεχνολογίας, γιατί το κλειδί είναι ποιον υπηρετεί αυτή η τελευταία και σε ποιο γενικό πλαίσιο. Δε φταίνε ακριβώς όσοι «άσημοι» και «διάσημοι» συμμετέχουν, από την καλή τους την καρδιά ή λόγω ψώνιου, στην ιστορία. Αλλά οι γενικές συνθήκες που μας κάνουν να πιστεύουμε πως έτσι επιτελούμε το χρέος μας κι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα. Φάγαμε μπανάνες για να νικήσουμε το ρατσισμό μαζί με το ντάνι άλβες, μπουγελωθήκαμε για να καταπολεμήσουμε μια αρρώστια, πατάμε σε καθημερινή βάση like, fav, RT, publish, κτλ στο δίκτυο για να ευαισθητοποιήσουμε τους άλλους και να δείξουμε τις δικές μας ευαισθησίες. Κι η ζωή συνεχίζεται..

Για τους πλούσιους και διάσημους βέβαια, η ψυχρολουσία και το στιγμιαίο τσαλάκωμα της δημόσιας εμφάνισης (που ενισχύεται πάντως με την ιδιότητα του «άνετου», που δε φοβάται να «τσαλακωθεί» για καλό σκοπό) είναι ένα μικρό ευχάριστο διάλειμμα, όπως το μπουγέλο των μαθητών στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Για τον περισσότερο κόσμο όμως είναι παρένθεση από την ανάποδη ή μάλλον καθημερινή συνήθεια αυτές οι ψυχρολουσίες, σε μια ζωή εν τάφω που περιμένει την ανακάλυψη κάποιου σπουδαίου τάφου, για να της πουν πως ομορφαίνει και έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενη και εθνικά περήφανη. Ένας κόσμος που (ψυχρο)λούζεται σε σταθερή βάση και σε διάφορες δοσολογίες ένα μεγάλο κουβά με σκατά, χωρίς περιθώριο να αρνηθεί την πρόκληση –τα σκατά είναι πάντα εκεί και τον περιμένουν. Άσε που ούτε καν τα λεφτά που πρέπει να δώσει δε γλιτώνει κι έτσι βγαίνει κερατάς και δαρμένος.

Ο κουβάς θα μπορούσε να γίνει σύμβολο και σήμα κατατεθέν της σύγχρονης ελλάδας, όπως ο μπιντές από το ομώνυμο διήγημα του μάριου χάκκα. Ένας κουβάς που υποδέχεται σαν καιάδας τα δελτία που δεν κερδίζουν (την αδιοχέτευτη ενέργεια και δημιουργικότητα που βρήκε διέξοδο στον τζόγο), μαζί με προσωπικά στοιχήματα, ανεκπλήρωτα όνειρα, χαμένους στόχους και φιλοδοξίες σε κάθε επίπεδο: οικονομικά, οικογένεια, σπίτι, ταξίδια, διαπροσωπικές σχέσεις γενικότερα. Πεταμένα (σχεδόν) όλα στον κάλαθο των αχρήστων.

Κι ίσως αυτό να εξηγεί την αγάπη αυτής της χώρας για το μπάσκετ (που κάπως έτσι ανακαλύφτηκε κι αυτό, από κάποιο άχρηστο χαρτί που κατέληξε στα σκουπίδια και απέκτησε απροσδόκητα χρηστική αξία) και για την εθνική της.. καλαθοσφαίρισης, που είναι η επίσημη αγαπημένη των ελλήνων –και ξεκίνησε χτες τις υποχρεώσεις στο μουντομπάσκετ.

Ευτυχώς η χώρα κατάφερε να γλιτώσει από την εξουσία των κομμουνιστών, που θα την έκαναν σαν την κούβα και κατάφερε να γίνει η χώρα του κουβά. Δεν πρόκειται όμως για έναν τυχαίο κουβά αλλά για ICE bucket, μπουγέλο με παγωμένο νερό. Κι εμείς ζούμε σήμερα σε μια ιδιότυπη εποχή των παγετώνων, όπου έχουν μπει στον πάγο τα όνειρα, οι μισθοί, η ελπίδα που αργοπεθαίνει και τη βάζουμε στην κατάψυξη μπας και διατηρηθεί φρέσκια.. ακόμα κι οι αντιδράσεις μας φαίνεται να έχουν παγώσει το τελευταίο διάστημα. Καληνύχτα βλαδίμηρε, ο πάγος αυτός ποτέ δε θα σπάσει.

Κι έχεις δει ποτέ πώς σπάει ο πάγος σφε αναγνώστη; Ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις, στο πιο λεπτό σημείο – αδύναμο κρίκο της επιφάνεις. Και κατά μήκος μιας τεθλασμένης γραμμής, σαν τα ζιγκ-ζαγκ της διαλεκτικής και της ιστορίας, κι όχι σαν την ευθεία οδό της εύκολης κυβερνητικής λύσης από τα πάνω. Με τη γη να ανοίγει στα δύο και να μην μπορείς να πατάς σε δύο βάρκες, αλλά να πρέπει να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, αλλιώς θα πέσεις στο κενό και στο λάκκο των λεόντων με τους καλούς ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και τους υγιείς επιχειρηματίες.

Που κηρύσσουν εμπάργκο στην κούβα αλλά λατρεύουν την χώρα του κουβά και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει για αυξημένη κερδοφορία. Και δεν πειράζει, γιατί ο κουβάς αυτός είναι για καλό σκοπό, με τη διαφορά πως δεν αγιάζει μόνο τα μέσα (μνημόνιο, κινεζοποίηση μισθών, κτλ) αλλά κυρίως τον αγιάζουν τα μέσα (μμε τηλεοπτικά, έντυπα κι ηλεκτρονικά).

Η τσοκαρία, η καρακιτσαρία και τα φασισταριά, να μη διαβάσουν παρακαλώ

 Η τσοκαρία, η καρακιτσαρία και τα φασισταριά, να μη διαβάσουν παρακαλώ

Είναι δίκαιο και ηθικό οι κηφήνες οι εκμεταλλευτές, αυτά τα "γουρούνια", να ζουν μες στη χλιδή;

 
Είναι δίκαιο και ηθικό η ανθρώπινη εκμετάλλευση;

 
Είναι δίκαιο και ηθικό να υπάρχουν άνεργοι;

 
Είναι δίκαιο και ηθικό οι εργαζόμενοι να αμείβονται με μισθούς πείνας;

Είναι δίκαιο και ηθικό η πλειοψηφία τού πληθυσμού να ζει μες στη φτώχεια;

Είναι δίκαιο και ηθικό η πλειοψηφία των φτωχών να περνά το κατώφλι τής εξαθλίωσης;

Είναι δίκαιο και ηθικό να σου κατάσχουν το φτωχόσπιτό σου ή το χωραφάκι σου επειδή σε άφησαν χωρίς φράγκο στην τσέπη;

Είναι δίκαιο και ηθικό να σε ξεζουμίζουν με φόρους, τους οποίους μάλιστα οδηγούν στις τσέπες των μεγαλοεπιχειρηματιών για να ξεπεράσουν τη δική τους κρίση, την οικονομική καπιταλιστική κρίση;

Είναι δίκαιο και ηθικό να πληρώνεις χρυσάφι το ηλεκτρικό ρεύμα, το πετρέλαιο θέρμανσης, το νερό, τη βενζίνη;

Είναι δίκαιο και ηθικό να πληρώνεις φόρο στα είδη διατροφής, στα φάρμακα και στα άλλα είδη πρώτης ανάγκης;

Είναι δίκαιο και ηθικό τα μέσα μαζικής μεταφοράς, π.χ. μετρό-λεωφορεία-πλοία κλπ, να έχουν αβάσταχτα ακριβό εισιτήριο για τη συντριπτική πλειοψηφία τού πληθυσμού;

Είναι δίκαιο και ηθικό να λειτουργούν σχολειά χωρίς τον απαραίτητο αριθμό εκπαιδευτικών;

Είναι δίκαιο και ηθικό να έχει καταντήσει η παιδεία προθάλαμος της παραπαιδείας για να σου ρουφάνε το αίμα τα ιδιωτικά φροντιστήρια;

Είναι δίκαιο και ηθικό να διδάσκεται παραχαραγμένη και με προσθαφαιρέσεις η ιστορία στα σχολειά;

Είναι δίκαιο και ηθικό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, π.χ. τηλεοράσεις, να είναι μέσα μαζικής αποχαύνωσης;

Είναι δίκαιο και ηθικό να προβάλλονται σάπια πρότυπα ζωής στη νεολαία, μα και γενικότερα στο λαό;

Είναι δίκαιο και ηθικό να σπρώχνεται η νεολαία στα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό;

Είναι δίκαιο και ηθικό να σέρνουν τους λαούς σε άδικους πολέμους, να τους ματοκυλάνε και να τους ρίχνουν σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση, για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός –προσωρινά βέβαια- μία ακόμη μεγάλη οικονομική κρίση του; 

Αμέτρητα τα αισχρά παραδείγματα και ουδείς νομιμοποιείται να παριστάνει τον ανήξερο επ’ αυτών… 
Ας πάμε λοιπόν στο δια ταύτα που απαντά και στο ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

 
για να πάψουμε αυτήν, την χωρίς τέλος, αδικία και ανηθικότητα. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 

Τι δίκαιο και ηθικό έχει τέλος πάντων να επιδείξει ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Μόνο το δικό του δίκιο. Το δίκιο τής διαιώνισης τής κερδοφορίας των μονοπωλίων.

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Στους λαούς, τι διάολο έχει πια να προσφέρει ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Μόνο βαρβαρότητα. Την απόλυτη βαρβαρότητα. Το φασισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο…

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Τι πρέπει να κάνουμε για ν’ απαλλαγούμε απ’ το άδικο και τη βαρβαρότητα; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Κοινωνική Επανάσταση

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Χνάρια στη χώρα μας ν’ ακολουθήσουμε υπάρχουν; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Υπάρχουν!!! Άσβεστα και τιμημένα!!! Είναι τα χνάρια τού τιμημένου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας!!!

 
ΕΡΩΤΗΣΗ 
Πώς θα τά ’βρουμε αυτά τα χνάρια; 
ΑΠΑΝΤΗΣΗ 
Απλά, διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ.

Υπογραφή 
Καλή Γκέλμπεση (συγγραφέας)

ΗΠΑ Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης

ΗΠΑ

Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης

Από διαδήλωση εργατών κατά της διακοπής υδροδότησης των νοικοκυριών στο Ντιτρόιτ στις 18 Ιούλη

Εάν έλεγες πριν από μερικά χρόνια στους 714.000 κατοίκους του Ντιτρόιτ ότι πολλές δεκάδες χιλιάδες από αυτούς θα έχαναν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς, όχι λόγω «κόκκινων» στεγαστικών δανείων αλλά γιατί θα χρωστούσαν ακόμη και 500 δολάρια σε δημοτικούς φόρους, πιθανόν να λάμβανες τον ...τίτλο του «εχθρού» του «αμερικάνικου ονείρου».
Εάν έλεγες πριν δύο - τρία χρόνια στους συνταξιούχους της ίδιας πόλης ότι θα κινδύνευαν να τους πετσοκόψουν ή να χάσουν εντελώς τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί θα γινόταν στάση πληρωμών επειδή πάνω από το 70% των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, θα χανόταν λόγω χρεοκοπίας, θα σε χαρακτήριζαν, το λιγότερο, υπερβολικό. Τώρα, την υπόθεση αυτή έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει ο μεγαλοδικηγόρος της Γουόλ Στριτ Κέβιν Ορ, διορισμένος από τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μίσιγκαν, τον Ρεπουμπλικάνο Ρικ Σνάιντερ) .
Δύσκολα θα μπορούσε επίσης κάποιος να πιστέψει ότι στο όνομα της «σωτηρίας της πόλης»... θα γίνονταν απολύσεις χιλιάδων υπαλλήλων, κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, αστυνομικών τμημάτων, ακόμη και σταθμών της πυροσβεστικής! Κι όμως, τράπεζες, μονοπώλια και πανάκριβοι νομικοί και οικονομικοί «σύμβουλοι» (που μέχρι στιγμής έχουν κοστίσει 100.000.000 δολάρια!) και ένας ειδικός δικαστής (εν προκειμένω ο Στίβεν Ρόουντς) προχωράνε σε ρευστοποιήσεις για να πληρωθούν τα χρέη.
Επίσης, θα θεωρούνταν απίθανο οι κάτοικοι της πόλης να ξεμείνουν από νερό σε μία από τις πλέον ευνοημένες, από τη φύση, περιοχές του πλανήτη, μιας που συγκεντρώνει το 21% του παγκόσμιου (!) πόσιμου γλυκού νερού (λόγω του συμπλέγματος πέντε Μεγάλων Λιμνών και του ποταμού Ντιτρόιτ, στη μεθόριο του Καναδά με τις βορειοανατολικές ΗΠΑ), γιατί δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Κι όμως, όλα αυτά έχουν ήδη συμβεί! Σήμερα, λίγες βδομάδες μετά την πρώτη μαύρη επέτειο της επίσημης χρεοκοπίας της πόλης του Ντιτρόιτ, στις 18 Ιούλη 2013, η κατάσταση είναι όσο τραγική ακούγεται.
Στο Ντιτρόιτ, της άλλοτε ισχυρής αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με 2.000.000 κατοίκους, έχουν απομείνει μόλις ένα - δύο εργοστάσια και ο πληθυσμός έχει πέσει στους 714.000 και φθίνει όσο περνά ο καιρός.
Από το 2000 έως το 2012 (και δη τη χρονιά της καπιταλιστικής κρίσης του 2008) έμεινε άνεργο το 53% του εργατικού δυναμικού. Σήμερα, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας τουλάχιστον το 38% του πληθυσμού, κυρίως Αφροαμερικανοί και ισπανόφωνοι. Δηλαδή, περίπου 4 στους 10! Και έπεται συνέχεια...

«Κλασική συνταγή»

Βέβαια, τα σημάδια της καταστροφής ήταν ορατά χρόνια πριν, αφού για τους καπιταλιστές η αναζήτηση φτηνού εργατικού δυναμικού και ευνοϊκότερης φορολογίας είχε αρχίσει νωρίτερα και με τη μεταφορά των μονάδων παραγωγής σε χώρες της Ασίας και της Λ. Αμερικής, με αποτέλεσμα μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης να καταλήξει στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ανέχεια και την αναγκαστική εσωτερική μετανάστευση.
Επίσης, από το 2008 και μετά, με την κρίση που εκδηλώθηκε στο χρηματοπιστωτικό τομέα, τα προβλήματα δεν άργησαν να πολλαπλασιαστούν, αφού η ύφεση επέφερε επιπτώσεις, τύπου ντόμινο, σε όλες τις πτυχές της οικονομίας της πόλης. Η ύφεση έφερε υψηλή ανεργία. Η υψηλή ανεργία, μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης. Η φτώχεια προκάλεσε αδυναμία πληρωμής φόρων και βασικών υπηρεσιών. Η αδυναμία πληρωμής φόρων μείωσε πολλαπλασιαστικά τους πόρους και τα έσοδα της πόλης, με αποτέλεσμα η δημοτική αρχή να αδυνατεί να εξυπηρετήσει μισθούς, συντάξεις και αποπληρωμή δανείων σε πιστωτές λόγω έλλειψης ρευστότητας. Με άλλα λόγια, και στην περίπτωση του Ντιτρόιτ είχαμε μία... κλασική συνταγή χρεοκοπίας, ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρίσης που νομοτελειακά ακολουθεί.
Η κήρυξη χρεοκοπίας σημαίνει ατέλειωτα δεινά για την εργατική τάξη και χρυσές ευκαιρίες, πάνω στα συντρίμμια των λαϊκών δικαιωμάτων, για το κεφάλαιο.
Μέσα στους πρώτους μήνες από την επίσημη κήρυξη της χρεοκοπίας λόγω αδυναμίας πληρωμής χρεών, ύψους περίπου 18 δισ. δολαρίων, σε τουλάχιστον 100.000 πιστωτές, και το διορισμό του Αφροαμερικανού μεγαλοδικηγόρου Κέβιν Ορ από τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μίσιγκαν όπου υπάγεται το Ντιτρόιτ, έχασαν τη δουλειά τους χιλιάδες δημοτικοί υπάλληλοι, ερήμωσαν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα και βιομηχανίες.
Τα σκουπίδια άρχισαν να γεμίζουν τους δρόμους, στους οποίους οι περισσότεροι κάτοικοι απέφευγαν να κυκλοφορούν μετά τη δύση του ηλίου. Δεκάδες σχολεία έβαλαν λουκέτο. Παιδιά απομακρύνθηκαν από άνεργες οικογένειες και δόθηκαν σε αναδόχους γιατί οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τα θρέψουν.
Ακόμη και το δημοτικό Ιδρυμα Τεχνών Ντιτρόιτ (με σπάνια και ανεκτίμητα έργα ζωγραφικής των Ρέμπραντ, Βαν Γκογκ, Ρούμπενς κ.ά.) κινδύνευσε να μπει σε πλειστηριασμό επειδή ο μεγαλοδικηγόρος «διαχειριστής χρεοκοπίας» Κ. Ορ θεώρησε ότι μπορεί να τελεί προς πώληση για να καλυφθεί η «τρύπα» των άδειων ταμείων της πόλης με λίγες εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια (ενώ ο θησαυρός τέχνης είχε κοστολογηθεί σε πάνω από 4,5 δισ. δολάρια). Οι έντονες διαμαρτυρίες όχι μόνο από τους Αμερικανούς αλλά σχεδόν από κάθε γωνιά της Γης ανάγκασαν τους μεγαλοβιομήχανους της πόλης, που έχουν απομυζήσει, πάνω από μισό αιώνα, το μόχθο της εργατικής τάξης, να παίξουν τους «φιλάνθρωπους» (μεταξύ των οποίων η οικογένεια των Ροκφέλερ) και να γλιτώσουν το περίφημο Μουσείο της πόλης, πριν από λίγους μήνες, «δωρίζοντας» 366.000.000 δολάρια. Αλλα 195.000.000 δολάρια έδωσε, για τον ίδιο σκοπό, και η πολιτεία του Μίσιγκαν και έτσι αποφεύχθηκε η διάλυση του Μουσείου.

Χρεοκοπία και με τη βούλα Ομπάμα

Θα πρέπει βεβαίως να σημειωθεί ότι η επιχείρηση «χρεοκοπία Ντιτρόιτ» δεν είχε θύτη μόνο τον «κακό Ρεπουμπλικάνο» κυβερνήτη του Μίσιγκαν, Ρ. Σνάιντερ, ή τα εργοδοτικά συνδικάτα που τόσο πρόθυμα υπέγραψαν συμφωνίες για απολύσεις και πετσόκομμα μισθών και επιδομάτων, αλλά και την κυβέρνηση του «Δημοκράτη» Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, που κάποιοι εμφάνιζαν ή εμφανίζουν ως πολιτικό που δήθεν εφαρμόζει «φιλολαϊκή πολιτική», ενώ πρόκειται για επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου, που απλά χειραγωγεί καλύτερα τα λαϊκά στρώματα.
Η πραγματικότητα έδειξε ότι η κυβέρνηση Ομπάμα, που τόσο πρόθυμα διέσωσε, μετά την κρίση του 2008, τράπεζες και βιομηχανικούς κολοσσούς, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία General Motors, επέλεξε να αφήσει στο έλεος των πιστωτών μία ολόκληρη πόλη. Μία από τις 20 μεγαλύτερες των ΗΠΑ.
Ισως όχι «τυχαία» καθώς το Ντιτρόιτ θεωρείται από πολλούς «ιδανικό» πειραματόζωο για τις πιθανές χρεοκοπίες και άλλων μεγάλων αμερικανικών μεγαλουπόλεων με ανάλογα ή χειρότερα προβλήματα, όπως η Νέα Υόρκη (με χρέη 20 δισ. δολαρίων μόνο για συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), το Σικάγο (με χρέη πάνω από 28 δισ. δολάρια), το Τρέντον του Νιου Τζέρσεϊ, το Λος Αντζελες, το Κόμπτον και το Φρέσνο της Καλιφόρνια, κ.ά.

ΟΑΕΔ: Από την προστασία των ανέργων, στην υπηρεσία των επιχειρήσεων

ΟΑΕΔ: Από την προστασία των ανέργων, στην υπηρεσία των επιχειρήσεων

Είναι καθήκον των σωματείων, των εργαζομένων, των ανέργων να πάρουν θέση και με τη δράση τους να διεκδικήσουν να διευρυνθεί το πλέγμα προστασίας των ανέργων, να ανταποκριθεί έστω και αυτός ο κουτσουρεμένος ΟΑΕΔ στις υποχρεώσεις του

Phasma

Η συζήτηση που άνοιξε μέσω δημοσιευμάτων και επίσημων τοποθετήσεων της κυβέρνησης και των κομμάτων για το μέλλον του ΟΑΕΔ, βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες των ανέργων και των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Δεν απαντά στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνεργος, ο εργαζόμενος που δουλεύει με κάθε είδους ελαστική εργασιακή σχέση, στις οικογένειες που έχουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στη μαθητεία.
Δεν απαντούν στο πετσόκομμα των παροχών που έδινε η Εργατική Εστία ή των προγραμμάτων Εργατικής Κατοικίας. Δεν απαντά στη διασφάλιση των εργαζομένων του Οργανισμού, στην ενίσχυσή του με προσωπικό, στις αυξανόμενες ανάγκες που πέφτουν πάνω του.
Η εργατική τάξη με τη δράση και τους αγώνες της είχε κατακτήσεις, εξέφρασε με αποτελεσματικό τρόπο την αλληλεγγύη της σε όσους το καπιταλιστικό σύστημα πετούσε στην ανεργία. Από το μισθό των εργαζομένων, ένα ποσοστό πηγαίνει για τη στήριξη των ανέργων και των οικογενειών τους.
Ετσι δημιουργήθηκε ο ΟΑΕΔ, που μια από τις βασικότερες λειτουργίες του ήταν η στήριξη των ανέργων με τα επιδόματα ανεργίας και μια σειρά από συμπληρωματικές παροχές σε χρήμα για πιο ειδικές περιπτώσεις (οικογενειακά επιδόματα, επιδόματα στράτευσης, επίδομα επίσχεσης εργασίας, μητρότητας κ.ο.κ.). Εχει ως σημείο αναφοράς τον πρόσφατα απολυμένο, αλλά και άλλες κατηγορίες ανέργων.

Σε πορεία αποκλίνουσα από τα συμφέροντα και τις ανάγκες των ανέργων

Η πρόσφατη αναδιαμόρφωση του Οργανισμού προχωρά πιο γοργά τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με κακοπληρωμένους μισθούς.
Ο ΟΑΕΔ γίνεται ο κύριος πυλώνας που προωθεί ελαστικές μορφές εργασίας, που μετατρέπει το λαϊκό μόχθο που πηγαίνει για τα επιδόματα ανεργίας σε κίνητρα και «ζεστό» χρήμα για τους εργοδότες. Ο συντονισμός του με τα δουλεμπορικά γραφεία τον απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από την ουσιαστική στήριξη των ανέργων. Παράλληλα, το παζάρι για τη διαχείριση των ποσών του ΕΣΠΑ αποτελεί στοιχείο αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε φορείς, επιχειρήσεις, μερίδες του κεφαλαίου.
Ο φετινός προϋπολογισμός του Οργανισμού προέβλεπε νέα μείωση του κονδυλίου για τους ανέργους κατά 121 εκατ. ευρώ: Από τα 1,246 δισ. ευρώ του 2013, στα 1,125 δισ. ευρώ για το 2014, δηλαδή μείωση κατά 9,7%. Το κονδύλι αυτό είναι μειωμένο κατά 362 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με το 2012. Από τα 1,487 δισ. ευρώ το 2012 στα 1,125 το 2014, δηλαδή μείωση κατά 24,3%. Τα παραπάνω στοιχεία αποτυπώνουν ψυχρά σε αριθμούς πως σε συνθήκες κατακόρυφης αύξησης της ανεργίας ο ΟΑΕΔ αντί να δυναμώνει το πλέγμα προστασίας των ανέργων το αδυνατίζει.
Η αλλαγή στο χαρακτήρα του ΟΑΕΔ δεν είναι τωρινή. Η κύρια αλλαγή προήλθε από το νόμο 2956 του 2001 επί ΠΑΣΟΚ. Με το νόμο αυτό ο Οργανισμός προσαρμόστηκε στις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στη σχετική οδηγία, «τα κράτη - μέλη θα πρέπει να αναπτύξουν τις σωστές συνθήκες για τις δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης, ώστε να εργάζονται σε μια αγορά με αυξανόμενο αριθμό φορέων που παρέχουν υπηρεσίες απασχόλησης. Τώρα οφείλουν να επιτύχουν σε ένα ανταγωνιστικότερο περιβάλλον και να οικοδομήσουν τη θέση τους στην αγορά, εξυπηρετώντας τους πελάτες τους».
Καθαρή θέση, ενδεικτική για το πώς χαρακτηρίζονται και αντιμετωπίζονται οι άνεργοι! Για τους εργοδότες, δε, η ΕΕ ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτική αφού στην ίδια οδηγία τονιζόταν πως «χρειάζεται να δοθεί προσοχή στην ποιότητα και τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα των προσφερομένων υπηρεσιών στους εργοδότες και των όρων υπό τους οποίους παρέχονται αυτές».
Με βάση τις παραπάνω κατευθύνσεις η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε με την «αναδιάρθρωση» του ΟΑΕΔ να προσαρμόσει τη λειτουργία του ΟΑΕΔ στις ανάγκες του κεφαλαίου. Εσπασε το περιεχόμενο και τις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ σε 3 Ανώνυμες Εταιρείες, ενίσχυσε τη λειτουργία των Κέντρων Προώθησης με στόχο τη συνεργασία «με τις επιχειρήσεις, με επαγγελματικούς, συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς, ως και φορείς ή οργανισμούς με τους οποίους μπορεί να συμβάλλονται για την επίτευξη των στόχων τους».
Η μέθοδος που χρησιμοποιούν τα κέντρα αυτά είναι η «εξατομικευμένη παρέμβαση», δηλαδή ο εξαναγκασμός του ανέργου να έρχεται σε συμφωνία με τον ΟΑΕΔ και με συγκεκριμένους εργασιακούς όρους που επιβάλλει η αγορά, προκειμένου να βρει μια δουλειά.
Με τον ίδιο νόμο, η κυβέρνηση θωράκισε ακόμα περισσότερο τη λειτουργία των «Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης», δηλαδή των δουλεμπορικών γραφείων. Διαμορφώθηκε έτσι το κατάλληλο περιβάλλον τόσο με την προσαρμογή του ΟΑΕΔ στις απαιτήσεις του κεφαλαίου όσο και με τη νομιμοποίηση και επέκταση της λειτουργίας των δουλεμπορικών γραφείων, ώστε οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι να μην μπορούν να ξεφύγουν από το λαβύρινθο των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, δηλαδή πιο συγκεκριμένα από την προηγούμενη εργασιακή κατάσταση ομηρίας των «stage» και την τωρινή των 5μηνων προγραμμάτων απασχόλησης, των voucher κ.ο.κ.
Βασικό και ενιαίο χαρακτηριστικό όλων των άλλων δυνάμεων και κομμάτων είναι πως θεωρούν την ανεργία πρόβλημα διαχείρισης του συστήματος βγάζοντας λάδι τον καπιταλισμό που την γεννά και την αναπαράγει. Με βάση αυτό, οι λύσεις που προτείνουν δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας. Προσανατολίζονται σε λύσεις που στο πλαίσιο του καπιταλισμού αποτελούν ασπιρίνη στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνεργος σήμερα.

Μοχλός αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων

Σήμερα, δεν υπάρχει εργατική - λαϊκή οικογένεια που να μην έχει τουλάχιστον έναν άνεργο. Χιλιάδες εργαζόμενοι συνθλίβονται στην πρέσα της ανεργίας, της ανασφάλειας. Κυβέρνηση και ΕΕ αντί για επιδόματα και ουσιαστική προστασία των ανέργων, ανακυκλώνουν την ανεργία, εξαγγέλλουν συνεχώς ολιγόμηνα προγράμματα απασχόλησης, επιδιώκοντας όσοι εργάζονται να βρίσκονται υπό το καθεστώς άθλιων όρων εργασίας και όσοι δεν εργάζονται να είναι διαθέσιμοι να δεχτούν μια θέση με όρους σύγχρονης σκλαβιάς.
Ο ΟΑΕΔ σε αυτήν την κατάσταση και σε συντονισμό με τους αντίστοιχους ΟΑΕΔ άλλων χωρών παίζει κεντρικό ρόλο στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Σε αυτές τις συνθήκες η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του ΟΑΕΔ από μόνο του ως σύνθημα δε λέει πολλά. Σε συνθήκες πλήρους κατάργησης των κοινωνικών επιδομάτων, μειώσεων των επιδομάτων ανεργίας, συρρίκνωσης του αριθμού δικαιούχων, συρρίκνωσης των δικαιούχων προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού αλλά και κατάργησης παλαιότερων παροχών των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Κατοικίας, ο δημόσιος χαρακτήρας του Οργανισμού είναι κενό γράμμα, αν μείνουμε μόνο σε αυτό.
Ειδικά τώρα που με βάση την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών του Οργανισμού το βάρος δίνεται στις μεγάλες επενδύσεις, στον πολλαπλασιασμό των προγραμμάτων απασχόλησης και της τζάμπα εργασίας μέσω της μαθητείας, ο Οργανισμός μετατρέπεται σε βασικό μοχλό αμείωτης παραγωγής φτηνής και ευέλικτης εργατικής δύναμης, κυρίως νεανικής.
Σήμερα, υπάρχουν μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ χιλιάδες εργαζόμενοι σε προγράμματα απασχόλησης, αναλώσιμοι που εργάζονται σε κάθε είδους ευέλικτη εργασία, που περιφέρονται από κλάδο σε κλάδο χωρίς δικαιώματα. Τέτοιοι εργαζόμενοι υπάρχουν ακόμα και μέσα στον Οργανισμό, στην Κεντρική Διοίκηση, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Ανάγκη και όχι πολυτέλεια η προστασία των ανέργων

Ο ΟΑΕΔ συστάθηκε πριν από κάμποσες δεκαετίες για την προστασία των εργαζομένων και κυρίως των ανέργων. Οταν το 2014 αυτό που μπορεί να προσφέρει είναι 5μηνες θέσεις εργασίας χωρίς διασφάλιση της πλήρους και σταθερής εργασίας, όταν οι μισθοί βρίσκονται στα τάρταρα και το πετσοκομμένο επίδομα ανεργίας παίρνουν περίπου 90.000 άνεργοι, το πρόβλημα δε βρίσκεται σε επιμέρους ζητήματα αλλά στην οικονομία και στο πάρτι που κάνουν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι πάνω στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
Είναι καθήκον των σωματείων, των εργαζομένων, των ανέργων να πάρουν θέση και με τη δράση τους να διεκδικήσουν να διευρυνθεί το πλέγμα προστασίας των ανέργων, να ανταποκριθεί έστω και αυτός ο κουτσουρεμένος ΟΑΕΔ στις υποχρεώσεις του. Είναι ανάγκη και όχι ευχή, οι άνεργοι να επιδοτούνται χωρίς όρους, προϋποθέσεις και αποκλεισμούς. Τι οργανισμός προστασίας των ανέργων είναι αυτός που επιδοτεί το 1/10 των ανέργων;
Είναι ανάγκη σήμερα να διευρυνθεί και να απλοποιηθεί το καθεστώς προστασίας στους απολυμένους, στους εργαζομένους που δεν πληρώνονται στην ώρα τους. Να μην αναγκάζονται να τρέχουν σαν τις άδικες κατάρες από τα τοπικά καταστήματα του ΟΑΕΔ, στην Κεντρική Διοίκηση και από εκεί στο υπουργείο, να μη γίνονται δηλαδή μπαλάκι για να τους καταβληθεί το αυτονόητο.
Είναι ανάγκη και όχι υπέρβαση η διεκδίκηση για αύξηση του επιδόματος ανεργίας, για επαναφορά των οικογενειακών επιδομάτων και άλλων επιδομάτων που πρόσφατα καταργήθηκαν. Είναι δικαίωμα και όχι πλεονασμός η εργατική - λαϊκή οικογένεια να έχει πρόσβαση στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία, στις διακοπές, δηλαδή παροχές όπως ο κοινωνικός τουρισμός, τα δελτία για βιβλία και θέατρο που καταργήθηκαν ή περιορίστηκαν δραστικά.
Φυσικά πρέπει να απορριφθεί κάθε σύμπραξη με ιδιώτες, με την ιδιωτική πρωτοβουλία που βλέπει τους ανέργους ως φιλέτα και την ανεργία ως πεδίο κερδοφορίας. Χρειάζεται να ενισχυθεί άμεσα ο Οργανισμός, να διασφαλιστεί η εργασία των εργαζομένων που σηκώνουν, ειδικά σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, μεγάλο φορτίο στις πλάτες τους.
Αλλά ο αγώνας για τη διαφύλαξη του χαρακτήρα του Οργανισμού πρέπει να συνδυαστεί με διεκδικητικό πλαίσιο υπέρ των εργαζομένων και των ανέργων, που θα τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή. Διαφορετικά, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι θα είναι έρμαιο των επιλογών του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων που το υπηρετούν, είτε έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο ο ΟΑΕΔ, είτε τον έχουν τα δουλεμπορικά γραφεία, είτε λειτουργούν από κοινού.

Του
Θανάση ΓΚΩΓΚΟΥ*
* Ο Θ. Γκώγκος είναι μέλος του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά και μέλος του ΔΣ του ΟΑΕΔ, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ

Τι συνεχίζει να κινεί το γεωδυναμό;

Τι συνεχίζει να κινεί το γεωδυναμό;

Χωρίς την ασπίδα προστασίας από την επιβλαβή ακτινοβολία, που προσφέρει στη Γη το γεωμαγνητικό της πεδίο, ο πλανήτης θα ήταν αφιλόξενος για τη ζωή

Οι συγκρούσεις πρωτοπλανητών με τη νεαρή Γη ίσως δεν οδήγησαν μόνο στο σχηματισμό της Σελήνης, αλλά έθεσαν σε κίνηση και το γεωδυναμό που δημιουργεί το γεωμαγνητικό πεδίο και προστατεύει τη ζωή από την ακτινοβολία

Καλυμμένη από μια ηλεκτροσυγκολλημένη μεταλλική πλάκα βρίσκεται σήμερα στη ρωσική χερσόνησο Κόλα, η βαθύτερη τρύπα στον κόσμο. Η βαθιά γεώτρηση άρχισε την άνοιξη του 1970 από μια ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων με στόχο να τρυπήσουν όλο το στερεό φλοιό και να φτάσουν στο μανδύα της Γης. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε τερματιστεί άδοξα η αντίστοιχη προσπάθεια των ΗΠΑ για γεώτρηση στο βυθό του Ειρηνικού ωκεανού, φτάνοντας μετά από 5 χρόνια σε βάθος μόλις 300 μέτρων (συν 3.300 μέτρα θαλασσινού νερού). Αντίθετα οι Σοβιετικοί επιστήμονες επέμειναν και το έργο συνεχίστηκε επί 21 χρόνια, για να τερματιστεί τρία χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού (δηλ. 24), έχοντας φτάσει σε βάθος 12.300 μέτρων, στα μισά της απόστασης έως το μανδύα.
Την ίδια ώρα που οι γεωλόγοι προσπαθούσαν να φτάσουν μερικά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια, τα διαστημικά σκάφη των ανθρώπων είχαν προ πολλού φτάσει στη Σελήνη, στον Αρη, ακόμα και πέρα από τον Πλούτωνα. Αν και όλοι οι γεωλογικοί σχηματισμοί, οι ωκεανοί και φυσικά η ζωή βρίσκονται πάνω και μέσα σε ένα λεπτό στερεό στρώμα που περιβάλλει τον πλανήτη - λεπτότερο συγκριτικά κι από το τσόφλι του αυγού - το τεράστιο εσωτερικό της Γης, ο μανδύας και ο πυρήνας, δεν έχουν εξερευνηθεί ποτέ απευθείας και πιθανότατα δεν θα εξερευνηθούν ποτέ. Ο,τι ξέρουμε γι' αυτά είναι από έμμεσες παρατηρήσεις (διάδοσης σεισμικών κυμάτων), στη βάση επιστημονικών θεωριών και εικασιών. Ετσι εξηγείται το ενδιαφέρον των επιστημόνων να αποκτήσουν απευθείας πρόσβαση με μια γεώτρηση, τουλάχιστον στο μανδύα.

Ευεργεσία από τα βάθη

Αν και οι γνώσεις μας για το σύμπαν διευρύνονται καθημερινά, η γνώση της δομής και της λειτουργίας του εσωτερικού του ίδιου μας του πλανήτη αυξάνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Τελικά, το να πας στο Διάστημα είναι πιο εύκολο από το να κατέβεις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μέσα στη Γη. Εκείνο που γνωρίζουν με βεβαιότητα οι επιστήμονες είναι ότι η ζωή πάνω στον πλανήτη επηρεάζεται εξαιρετικά απ' ό,τι συμβαίνει στα απροσπέλαστα βάθη του. Η θερμότητα από τον εσωτερικό στερεό πυρήνα (σιδήρου), που είναι τόσο θερμός όσο και η επιφάνεια του Ηλιου, διατηρεί γύρω του έναν εξωτερικό πυρήνα από λιωμένο σίδηρο και νικέλιο, δημιουργώντας ισχυρό μαγνητικό πεδίο, που αποστρακίζει τη θανατηφόρα κοσμική ακτινοβολία και τα εξίσου επικίνδυνα σωματίδια του ηλιακού ανέμου και προστατεύει την ατμόσφαιρα, που αλλιώς σιγά σιγά θα παρασυρόταν στο Διάστημα. Χωρίς τη μαγνητόσφαιρα που δημιουργεί το γεωδυναμό στο κέντρο του, ο πλανήτης μας θα ήταν αφιλόξενος στη ζωή, όπως η Αφροδίτη, ο Αρης και ο Ερμής, οι υπόλοιποι πετρώδεις πλανήτες του ηλιακού συστήματος, που δε διαθέτουν μαγνητικό πεδίο, ακόμα και αν συνέτρεχαν όλες οι υπόλοιπες προϋποθέσεις για τη ζωή. Ο Αρης είχε μαγνητικό πεδίο πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όπως δείχνει ο παλαιομαγνητισμός που έχει καταγραφεί σε πετρώματά του, αλλά το έχασε όταν κρύωσε ο πυρήνας του και σταμάτησε το δυναμό του.

Στην καρδιά του δυναμό

Γιατί δεν έχει σταματήσει έως τώρα και το γεωδυναμό; Εδώ και δεκαετίες είναι γνωστό ότι η Γη έχει ένα στερεό πυρήνα με μέγεθος περίπου όσο η Σελήνη, που περιβάλλεται από ένα στρώμα πάχους 2.250 χιλιομέτρων λιωμένου σιδήρου και νικελίου, πάνω από το οποίο βρίσκονται 2.900 χιλιόμετρα στερεού μανδύα, στον οποίο επιπλέουν οι τεκτονικές πλάκες του στερεού φλοιού. Μια ερευνητική εργασία προ διετίας ήρθε να «ταράξει τα νερά» αυτής της παγιωμένης εικόνας. Η εργασία αφορούσε στη ροή και τελικά απώλεια θερμότητας του πυρήνα διαμέσου του μανδύα και τα συμπεράσματά της εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την ηλικία του εσωτερικού (στερεού) πυρήνα και τον τρόπο που η Γη παράγει το μαγνητικό της πεδίο.
Καθώς η λιωμένη πρωτο-Γη άρχιζε να κρυώνει, αρχικά σκλήρυνε ένα λεπτό εξωτερικό στρώμα, ο φλοιός. Ο μανδύας επίσης στερεοποιήθηκε σταδιακά, αν και ακόμα και σήμερα στο κατώτερο μέρος του η θερμοκρασία είναι περίπου 2.200^o C. Ο αρχικά υγρός εσωτερικός πυρήνας, άρχισε να στερεοποιείται από μέσα προς τα έξω αυξάνοντας τη διάμετρό του με ρυθμό περίπου 1 χιλιοστό κάθε χρόνο. Το σημείο τήξης του σιδήρου είναι μεγαλύτερο υπό υψηλότερη πίεση και καθώς η θερμοκρασία του πυρήνα κατέβαινε, ο σίδηρος στο κέντρο του άρχισε να στερεοποιείται. Μέσα στον υγρό εξωτερικό πυρήνα, οι μάζες του λιωμένου υλικού στροβιλίζονται, όπως το νερό σε μια κατσαρόλα που βράζει, μεταφέροντας θερμότητα από το βάθος προς την επιφάνεια. Αυτή η αργή κίνηση των μεταλλικών μαζών μέσα στον εξωτερικό πυρήνα, δημιουργεί ηλεκτρικό ρεύμα, που με τη σειρά του δημιουργεί μαγνητικό πεδίο. Το μαγνητικό πεδίο έχει αποτέλεσμα να συντηρούνται τα ηλεκτρικά ρεύματα, δημιουργώντας έναν αυτοδιατηρούμενο κύκλο, που ονομάζεται γεωδυναμό. Μετρήσεις σε αρχαία πετρώματα δείχνουν ότι το γεωδυναμό βρίσκεται σε λειτουργία επί τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια (όταν σχηματίζονται τα πετρώματα, τα μαγνητικά ορυκτά που περιέχουν ευθυγραμμίζονται με το γήινο μαγνητικό πεδίο και αυτός ο προσανατολισμός παραμένει όταν στερεοποιηθούν).

Χωρίς συγκρούσεις, δεν έχει πεδίο, δεν έχει ζωή

Το πρόβλημα είναι ότι η προ διετίας έρευνα έδειξε πως η μετάδοση θερμότητας με αγωγή στο λιωμένο σίδηρο είναι δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι υπολογιζόταν έως τώρα. Αν όμως είναι τόσο μεγάλη, τότε δε θα εμφανιζόταν η μετάδοση με συναγωγή (με στροβίλους) στον εξωτερικό πυρήνα και τότε δεν θα υπήρχε γεωδυναμό. Η μελέτη ήταν θεωρητική και έγινε αποκλειστικά με βάση τις αρχές της κβαντομηχανικής. Ομως, λίγο αργότερα ακολούθησε άλλη μελέτη, πειραματική αυτή τη φορά, που επιβεβαίωσε τους νέους συντελεστές μετάδοσης θερμότητας στο λιωμένο σίδηρο υπό μεγάλη πίεση.
Για να εξηγηθεί η αδιαμφισβήτητη παρουσία του γεωμαγνητικού πεδίου, προτάθηκε εναλλακτική θεωρία, συναγωγής συστατικών, δηλαδή δημιουργίας ροών μέσα στον υγρό σίδηρο λόγω ανόδου των ελαφρότερων προσμείξεων, που καθώς κρυώνουν κατεβαίνουν και πάλι, συνεχίζοντας τον κύκλο. Ομως αυτή η θεωρία προϋποθέτει την ύπαρξη στερεού εσωτερικού πυρήνα. Με βάση τις μετρήσεις προκύπτει ότι η ηλικία του στερεού πυρήνα είναι γύρω στο ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Για το πώς λειτουργούσε το γεωδυναμό πριν απ' αυτό, διατυπώθηκαν εικασίες που σχετίζονται με ένα ακόμα θερμότερο παρελθόν της Γης. Αν η πρωτο-Γη ήταν ακόμα πιο θερμή απ' όσο υπολογίζαμε έως τώρα, τότε θα μπορούσε να προκληθεί συναγωγή. Η επιπλέον θερμότητα ίσως να οφείλεται στις συγκρούσεις της Γης με τους πρωτοπλανήτες, η ισχυρότερη από τις οποίες έγινε με ουράνιο σώμα μεγέθους ανάλογου με του Αρη, με αποτέλεσμα το σχηματισμό της Σελήνης.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Discover»

Αναβολικές ουσίες, γυμναστήρια και «φουσκωτές» ψευδαισθήσεις

Αναβολικές ουσίες, γυμναστήρια και «φουσκωτές» ψευδαισθήσεις

Κάπως έτσι είναι τα διαφημιστικά φυλλάδια που βρίσκονται μέσα σε πολλά γυμναστήρια της χώρας...

Η υπόθεση της δολοφονίας των δύο νέων στη Μάνη έφερε στην επιφάνεια, για άλλη μια φορά, πολλά και κρίσιμα ζητήματα. Ενα από αυτά, ιδιαίτερα σοβαρό, είναι το ζήτημα των αναβολικών ουσιών, σκευασμάτων - δηλητηρίων που διακινούνται με μεγάλη ευκολία σε πολλά γυμναστήρια όλης της χώρας και που τα κυκλώματα βρίσκουν εύκολη πελατεία κυρίως σε πολύ νεαρές ηλικίες. Και οι τέσσερις εμπλεκόμενοι στο τραγικό περιστατικό, φέρονται πως ήταν μπλεγμένοι σε τέτοια κυκλώματα. Κι όταν μιλάμε για κυκλώματα στον τομέα των αναβολικών, μιλάμε για μεγάλες πολυεθνικές που έχουν παρακλάδια σε όλο τον κόσμο, μιας και ο τζίρος από την πώληση αναβολικών ουσιών, σκευασμάτων είναι τεράστιος και ξεπερνά κατά πολύ και αυτόν των ναρκωτικών ουσιών. Κυκλώματα που «ψαρεύουν» πελάτες που, όπως δείχνουν τα στοιχεία, είναι μικρά παιδιά από 14 ετών, πελάτες συνοικιακών γυμναστηρίων, νέοι που θέλουν να μοιάσουν σε λάιφ στάιλ πρότυπα και να γίνουν «φέτες» μέσα σε μερικές βδομάδες.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με παλιότερο δημοσίευμα του αγγλικού περιοδικού «Αρένα», οι Αρχές υπολογίζουν ότι το λαθρεμπόριο απαγορευμένων ουσιών έχει ετήσιο τζίρο που ξεπερνά τα 17,6 δισ. ευρώ! Το ποσό αυτό προκύπτει από επίσημα στοιχεία και αφορά στα μέρη του κυκλώματος που έχουν εντοπιστεί (σ.σ. βλέπε περίπτωση BALCO). Είναι προφανές ότι δεκάδες τρισεκατομμύρια επιπλέον διακινούνται παγκοσμίως προς τα ταμεία των πολυεθνικών και που βέβαια δεν έχουν αποκαλυφθεί. Τα στοιχεία είναι ανατριχιαστικά.
Επιστημονικές έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι το 14,8% των συμπληρωμάτων διατροφής που καταναλώνονται παγκοσμίως σε γυμναστήρια περιέχουν στερεοειδή αναβολικά. Στην Ευρώπη, το ποσοστό των συμπληρωμάτων διατροφής με στεροειδή αναβολικά υπερδιπλασιάζεται και εκτινάσσεται στο 30%! Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία σε ποσοστό 58%, οι αθλητές βεβαιώνουν ότι αν και γνωρίζουν το νόμο και τις συνέπειές του, παρά ταύτα δεν τους ενδιαφέρει η ποινή και η ηθική μείωση που θα υποστούν, αρκεί να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και να μην έχουν οικονομική βλάβη. Στα πορίσματα του 7ου Διεθνούς Συνεδρίου Αθλητικού Δικαίου καταγράφηκε ότι οι αθλητές, αν και γνωρίζουν ότι λαμβάνοντας απαγορευμένες ουσίες βλάπτουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία τους, με πιθανή συνέπεια τον πρόωρο θάνατό τους, σε ηλικία 40 ετών, δηλώνουν ότι αυτό δεν τους ενδιαφέρει προκειμένου να γευτούν τη μέγιστη δόξα κατάκτησης ολυμπιακής νίκης.
Ομως, όλα αυτά, φαίνεται πως αφορούν πλέον κάθε οικογένεια που έχει παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Τα κρούσματα από τη χρήση αναβολικών συνεχώς αυξάνονται. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, 3.500.000 νέοι απάντησαν ότι έκαναν χρήση αυτών των ουσιών. Στις ΗΠΑ το 3% - 11% των μαθητών Γυμνασίου ανέφεραν ότι έκαναν χρήση τέτοιων απαγορευμένων ουσιών.
Στοιχεία παλιότερης έρευνας της Α' Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών πριν από μερικά χρόνια έδειξε ότι το ποσοστό των μαθητών που κάνουν χρήση αναβολικών ανέρχεται σε 5%. Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το 5% - 11% των αγοριών και το 0,5% - 2,5% των κοριτσιών στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν αναβολικά στεροειδή.

Τι ωθεί τους νέους στη χρήση τέτοιων ουσιών;

Οπως αναφέρθηκε, περίπου το 50% των νέων ξεκινούν τη χρήση πριν από την ηλικία των 16 ετών, ενώ η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 14 έτη. Οι νέοι δε γνωρίζουν τις επιπτώσεις των ουσιών αυτών για την υγεία τους και ενθαρρύνονται στη χρήση έχοντας βέβαια σαν παράδειγμα διάσημους αθλητές που φέρονται ως χρήστες. Μόνο που οι παρενέργειες είναι δραματικές. Μερικές από αυτές; Η μη αναστρέψιμη αρρενοποίηση των κοριτσιών. Η ολιγοσπερμία. Η ατροφία των όρχεων και η γυναικομαστία στους άνδρες. Η ηπατική επιβάρυνση, η υπεργλυκαιμία και η υπέρταση.
Τι είναι αυτό που κάνει ένα νέο άνθρωπο που θέλει να γυμναστεί να πάει σε ένα γυμναστήριο και να κάνει χρήση τέτοιων ουσιών; Τι είναι αυτό που ωθεί αγόρια νεαρής ηλικίας να θέλουν να γίνουν ή να μοιάσουν σε φουσκωτούς και να αναζητήσουν σκευάσματα για γρήγορα αποτελέσματα; Πολλές από αυτές τις απαντήσεις μπορούμε να τις αναζητήσουμε σε μια κοινωνική πραγματικότητα που προβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα, αξίες και ιδανικά εντελώς σάπια. Που αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο ζωής που ξεφεύγει τελείως από το αθλητικό αντικείμενο. Αλλωστε, όπως δείχνουν τα στοιχεία, πλέον αυτές οι ουσίες διακινούνται σε πολύ μεγάλο ποσοστό ανάμεσα σε ανήλικα παιδιά ή και ενήλικες που δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό ή ακόμα και τη γυμναστική. Είναι πλέον πραγματικότητα, πριν ακόμα ξεκινήσει κάποιος να πηγαίνει έστω και λίγες ώρες τη βδομάδα σε ένα γυμναστήριο, αναζητά τα συμπληρώματα διατροφής που πρέπει να πάρει! Κι αν υποθέσουμε ότι μια πρωτεΐνη ή κάποιες βιταμίνες - που στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι απολύτως άχρηστες εάν υπάρχει μια καλή και ισορροπημένη διατροφή για κάποιον που αθλείται - θεωρούνται υποτίθεται «αθώες», η συνέχεια είναι σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη.
Σε πολλά γυμναστήρια είναι πολύ εύκολο να προχωρήσει κάποιος και σε άλλα σκευάσματα... Το πρώτο πράγμα που θα δει ένα παιδί που θα πάει να γυμναστεί σε κάποιο συνοικιακό γυμναστήριο είναι η βιτρίνα με τα συμπληρώματα διατροφής. Το πρώτο πράγμα που θα δει ένα παιδί που θα μπει σε κάποιο κατάστημα αθλητικών ειδών για να αγοράσει δύο αλτήρες ή ένα μονόζυγο, είναι τα ράφια με αυτά τα προϊόντα και τα διαφημιστικά φυλλάδια στον πάγκο του ταμείου, ώστε να εξασφαλιστεί η επαφή ακόμα και του αμύητου με τις σκόνες και τα χάπια.

Κέντρο παραγωγής και διακίνησης η Ελλάδα

Αξίζει σε αυτό το σημείο να υπενθυμίζουμε ότι:
Πριν περίπου ένα χρόνο και με αφορμή την εξάρθρωση διεθνούς κυκλώματος εμπορίας αναβολικών, με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας, αλλά και την κατάσχεση αντίστοιχων σκευασμάτων εντός της χώρας, το ΚΚΕ είχε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή προς τους υπουργούς Πολιτισμού και Αθλητισμού Π. Παναγιωτόπουλο και Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδια σχετικά με το ρόλο της Ελλάδας στην παραγωγή και τη διακίνηση αναβολικών ουσιών. Και μάλιστα σε αυτήν υπήρχαν και συγκεκριμένα στοιχεία. Τι έλεγε η Ερώτηση του ΚΚΕ; «Πρόσφατα οι ισπανικές αρχές προέβησαν σε καταγγελίες που είχαν να κάνουν με κατασχέσεις σε αποθήκες της Μαδρίτης αναβολικών ουσιών με χώρα προέλευσης μεταξύ άλλων και την Ελλάδα. Εξαρθρώθηκε διεθνές κύκλωμα με τη σύλληψη 84 ατόμων και την κατάσχεση σε 700.000 δόσεις απαγορευμένων ουσιών. Οι δόσεις προέρχονταν, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των ισπανικών αρχών, από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Κίνα!
Στη χώρα μας το τελευταίο κρούσμα αφορά την κατάσχεση στου Ρέντη, σε αποθήκη εταιρείας ταχυμεταφορών, 1.630 σκευασμάτων αναβολικών με προορισμό την Πορτογαλία. Η εν λόγω εταιρεία, σύμφωνα με την ελληνική αστυνομία, το τελευταίο τετράμηνο απέστειλε περισσότερα από 32.000 κουτιά αναβολικών σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Χρειάζεται να γίνει έρευνα που θα αφορά όχι μόνο την εισαγωγή αλλά την παραγωγή και εξαγωγή αναβολικών ουσιών από την Ελλάδα.
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί τι μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση ώστε να διερευνηθεί αν η χώρα μας αποτελεί κέντρο παραγωγής και διακίνησης απαγορευμένων ουσιών και πώς θα καταπολεμήσει την έξαρση του φαινομένου;».
Και έχει σημασία που το αναφέρουμε αφού, με αφορμή το περιστατικό στη Μάνη, υπήρξαν καταγγελίες ακριβώς ότι η χώρα μας αποτελεί κέντρο διακίνησης τέτοιων ουσιών.

Αναβολικά και ψευδαισθήσεις

Ενας νέος αντιμετωπίζει φόβους και ανασφάλειες. Τα αναβολικά γίνονται το μέσο για να ξεπεράσει αυτούς τους φόβους και ταυτόχρονα δημιουργούν την ψευδαίσθηση της καταξίωσης και της ανάδειξης μιας ισχυρής κοινωνικής ταυτότητας. Ουσιαστικά χρησιμοποιούνται για να καλύψουν το κενό της προσωπικής ανεπάρκειας, της αβεβαιότητας και της έλλειψης κοινωνικών σχέσεων. Η υιοθέτηση των αξιών του star system έχει αποτέλεσμα τη συγκάλυψη της αδυναμίας για πραγματικές κοινωνικές ταυτίσεις. Με τη χρήση αναβολικών ο νέος άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας, της καταξίωσης στους γύρω του, μέσα από την ίδια την ουσία και το αποτέλεσμά της. Τα αναβολικά ή το γονιδιακό ντόπινγκ ή οτιδήποτε εμφανιστεί στο μέλλον, προσδίδουν στις ανθρώπινες σχέσεις πλευρές που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούν ανάγκες και επιθυμίες που κατασκευάζονται τεχνητά. Τα αναβολικά παρεμβάλλονται μεταξύ του νέου ή του αθλούμενου και της κοινωνίας και τροποποιούν τη σχέση ανάλογα με τις τεχνητά δημιουργημένες επιθυμίες και ανάγκες.
Το πρόβλημα με το ντόπινγκ δεν είναι μόνο ότι είναι γενικευμένο στον αθλητισμό. Είναι ότι όλο αυτό το κύκλωμα επιδιώκει να διαμορφώσει στις λαϊκές μάζες, ιδιαίτερα στους νέους, ότι αυτό που ξεχωρίζει σ' αυτή την κοινωνία είναι η ατομική καταξίωση, τα ρεκόρ, η δόξα και κυρίως το χρήμα. Αυτό δηλαδή που οι ίδιοι προσκυνούν, την κερδοφορία τους, θέλουν να το κάνουν εικόνισμα για όλη την κοινωνία. Και να διαμορφώνουν τη συνείδηση ότι για να έχεις το χρήμα πρέπει να κάνεις τα πάντα. Ακόμα και να ντοπαριστείς ρισκάροντας τη ζωή σου.