Ένα περίεργο "αντι-ιμπεριαλιστικό" αφήγημα

 

Επειδή το τελευταίο διάστημα, το μπλοκ λειτουργεί πρωτίστως ως φόρουμ με ανταλλαγή απόψεων -το οποίο η κε του μπλοκ θεωρεί ως πολύ θετικό στοιχείο κι ένα από τα πλεονεκτήματά του- παίρνω την αφορμή να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο από το κυπριακό ιστολόγια Αγκάρα, που βάζει ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα, με αρκετές εύστοχες επισημάνσεις, που μπορούν να ανοίξουν σχετικά ένα διάλογο -χωρίς αυτό να σημαίνει πως υιοθετώ το κείμενο και τους προβληματισμούς του στο σύνολό τους. Καλή ανάγνωση, καλό σχολιασμό.

Εναντίον του ΝΑΤΟ γενικά, αλλά στην Κύπρο με το κυρίαρχο αφήγημα: μια υπόθεση εργασίας για το πιο περίεργο “αντι-ιμπεριαλιστικό” αφήγημα που είδαμε

Αναδημοσίευση από Αγκάρα

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας για να διασαφηνίσουμε καλύτερα το ζήτημα Ιμπεριαλισμός και την στάση των κομμουνιστών στο ζήτημα:

Υπάρχει ένα αφήγημα που αιωρείται και πάει ως εξής:

Η Τουρκία διεξάγει αυτή τη στιγμή αμυντική προκλητικότητα διότι δεν έχει πρόσβαση στη θάλασσα σύμφωνα με το μέγεθός της. Παράλληλα, έχει απομακρυνθεί από τις Η.Π.Α και έχει συνάψει (προσωρινές έστω) συμφωνίες με την Ρωσία σε μια περίεργη ημι-συμμαχία όσον αφορά την περιοχή. Για τους Ρώσους είναι σημαντικό να μην επεκταθούν οι κούρδοι στα Δυτικά και να εγκαθιδρύσουν κρατίδιο που να έχει πρόσβαση στη Μεσόγειο, αφού θα λειτουργεί κιόλας ως ένα κράτος φίλος με τις Η.Π.Α που το όπλισαν τώρα τελευταίως. Αυτό το αφήγημα "υποτονίζει" τη σημασία της οικονομικής βάσης (πχ οι Ρώσοι δεν είναι Ιμπεριαλιστές αλλά έχουν απλά καπιταλισμό και μονοπώλια) όσον αφορά την ανάλυση του Ιμπεριαλισμού και υπερτονίζει την σημασία του στρατιωτικού και πολιτικού παράγοντα (πρέπει με κάθε κόστος να ηττηθούν οι Η.Π.Α στην περιοχή ακόμα και αν αυτό σημαίνει Ρωσικές, Ιρανικές και Κινεζικές βάσεις).

Παρεμπιπτόντως, η Ρωσία κατέχει το μονοπώλιο όσον αφορά την πώληση φυσικού αερίου στις χώρες της Ευρώπης και ως εκ τούτου έχει άμεσα συμφέροντα για το τι γίνεται με τις ΑΟΖ και τον ενεργειακό πόλεμο στην ανατολική Μεσόγειο. Άρα στρατιωτική βοήθεια στη Συρία, σημαίνει και μόνιμες στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή. Αυτό το αφήγημα επίσης θεωρεί πως λίγο πολύ είναι νόμιμο η Τουρκία να διεξάγει επεκτατικό πόλεμο μέσα στην Συρία, διότι έτσι διασφαλίζει τι κράτος θα δημιουργηθεί που έχει άμεση σχέση με τα εσωτερικά της και το κουρδικό ζήτημα εν γένει.

Δεν θα επεκταθούμε πολύ περισσότερο. Που μπαίνει η Συρία και η νόμιμη εκλεγμένη κυβέρνηση της Συρίας εδώ; Στο ότι θέλει να συγκρατήσει τα σύνορά της και να μην γίνει Λιβύη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεωρεί το “αντι-ιμπεριαλιστικό” αυτό αφήγημα πως οι κομμουνιστές πρέπει να είναι σταθερά ενάντια στις Η.Π.Α, ασχέτως αν αυτό σημαίνει πως μπαίνει το κομμουνιστικό κίνημα κάτω από την αιγίδα του αστικού κράτους. Εξού και η ενσωμάτωση των δύο ΚΚ στον κυβερνητικό βραχίονα για αποτροπή της εξωτερικής επέμβασης.

Η (θεωρητική) θέση των κομμουνιστών σε περίπτωση πολέμου είναι υπεράσπιση της πατρίδας (δηλαδή, των συνόρων) με στόχο το γύρισμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο για την κατάκτηση της εξουσίας και σταμάτημα του πολέμου. Δηλαδή, εναντίωση της συμμετοχής της χώρας σε Ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οργανισμούς (πχ ΝΑΤΟ, Ε.Ε), ήττα της δικής σου αστικής τάξης, αλλά και συνεργασία με άλλα ΚΚ που κάνουν το ίδιο στην δική τους χώρα. Εαν ένα ΚΚ αποφασίσει να διεξάγει σοσιαλπατριωτικό αγώνα (πχ στήριξη αστικής κυβέρνησης και εδώ μπαίνει ζήτημα εαν παραμένουν ΚΚ ή μεταλλάσσονται σε κάτι άλλο) αυτό είναι εσωτερικό θέμα των κομμουνιστών της χώρας αυτής και υπαρχουν διαφορετικές απόψεις και στάσεις μέσα στο Διεθνές ΚΚ, ανάλογα με την περίσταση, ειδικά από την στιγμή που σήμερα δεν υπάρχει Κομμουνιστική Διεθνής. Το πρώτιστο όμως είναι εναντίωση στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης της χώρας σου όπως αυτή προωθεί Ιμπεριαλιστικά σχέδια. Αυτό είδαμε και σε όλη την ιστορία του 20ου αιώνα. Στην ΕΣΣΔ τον 2ο ΠΠ ή στην Ελλάδα όπου οι κομμουνιστές πολέμησαν “για τα σύνορα του Μεταξά” που έλεγαν κάποιοι, αυτό δεν αμφισβητείται από κανένα ( η μήπως αμφισβητείται και αυτό;)

Και εδώ μπαίνουν κάποια ερωτήματα:

1. Αφού το ΚΚΕ στην Ελλάδα εγκαλείται από κάτι τέτοιους κύκλους ως εθνικιστικό που λέει πως θα υπερασπιστεί τα σύνορα σε περίπτωση πολέμου, μήπως αυτό το αφήγημα έχει απάντηση γιατί υπερασπίζεται τα ΚΚ της Συρίας που όχι μόνον υπερασπίζονται τα σύνορα, αλλά μάλιστα το κάνουν κάτω από την αστική τάξη της χώρας;

2. Αφού αυτό το αφήγημα θεωρεί εθνικισμό το ταξικό αγώνα ενάντια στα Ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, θεωρεί δηλαδή πως πρέπει να συμμαχήσεις με μια μερίδα της α/τ για να υπερασπιστείς τη χώρα, μήπως αυτοί οι κύκλοι θεωρούν πως υπάρχει καλή μερίδα α/τ, και αν ναι ποια είναι αυτή;

3. Αυτό το αφήγημα που ποζάρει ως αντιεθνικιστικό, μήπως δεν είναι αντιφατικό να υπερασπίζεται την κυβέρνηση Άσσαντ που με εθνικιστικό αφήγημα διεξάγει πόλεμο για συγκράτηση εδαφών και παραμονή στην εξουσία;

4. Και τώρα το πραγματικά αντιφατικό ερώτημα αυτού του αφηγήματος: Αφού Τουρκία και Ρωσία είναι ουσιαστικά δυνητικοί σύμμαχοι σε αυτόν τον “αντι-ιμπεριαλιστικό” αγώνα μέσα σε ένα αντι Ε.Ε και αντι-ΝΑΤΟικό ντελίριο (που γι' αυτό άλλωστε, σύμφωνα με το αφήγημα, μόνο η Ε/κ αστική τάξη τα έκανε θάλασσα στις διαπραγματεύσεις), τότε γιατί στηρίζει μια ΝΑΤΟική λύση στο Κυπριακό*; Η Τουρκία δεν είναι στο ΝΑΤΟ και μάλιστα με πολύ περισσότερο στρατό; Γιατί κλείνει το μάτι στην κεντρο-αριστερή πολιτική τύπου Μαλά που είναι με τα μπούνια υπερ της Ε.Ε, λεκτικά εναντίον του ΝΑΤΟ αλλά ένθερμος υποστηρικτής του Ισραήλ;

5. Αφού αυτό το αφήγημα θεωρεί ουτοπία την αυτόνομη κατεύθυνση της εργατικής τάξης και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, μπορεί να μας πει ποια είναι αυτή η μερίδα της Ε/κ αστικής τάξης (εκτός και αν θεωρούν οι κύκλοι που αναπαράγουν αυτό το αφήγημα πως η εργατική τάξη διαπραγματεύεται) που θα διεξάγει αντι-εθνικιστικό αγώνα και παράλληλα θα επανενώνει τον τόπο ενώ θα απομακρύνει τη χώρα από τα δόντια του ΝΑΤΟ και της Ε/Ε;

6. Δεν είναι όλο αυτό μια αντίφαση τεράστια, επιλέγοντας αλα κάρτ “αντι-ιμπεριαλιστική” ρητορική αλλά από ουσία μηδέν;

Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν αναφέρουμε και άλλα δεδομένα (πχ τις αλλαγές στα Βαλκάνια πχ ΠΓΔΜ), αλλά για την ώρα το αφήνουμε ως εδώ, για προβληματισμό.

——————————–

*Υπάρχει και ένα Ελλαδικής προέλευσης πιο επιθετικό αφήγημα περί λύσης δύο κρατών…για να σωθούν οι Τουρκοκύπριοι!!!

Το δίκαιο εκτός του δικαίου

Οι δικαστικές αίθουσες της αστικής δημοκρατίας , έχουν τα όρια τους. Η νομιμότητα που σπέρνουν είναι τόση όση η ελαστικότητα ή η ανελαστικότητα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που τελικά εκπροσωπούν.

γράφει ο Χρήστος Μιάμης

Ταυτόχρονα ο χρόνος απόδοσης της δικαιοσύνης ποικίλει ανάλογα με την περίπτωση. Για παράδειγμα στην περίπτωση της ΧΑ η δίκη μπορεί να τραβήξει αιώνια. Να χαθεί στην τριβή της καθημερινότητας και να πάρει την θέση στην ιστορία σαν μια κανονική δίκη, σαν ένα κοινό γεγονός που θα σκεπαστεί από άλλα παρόμοια συνήθη γεγονότα. Αυτός είναι άλλωστε ο πασιφανής στόχος.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Χρυσαυγίτη Ρουπακιά, η δολοφονία του μετανάστη Λουκμάν στα Πετράλωνα, όπως και η δολοφονική επίθεση των μελών της ΧΑ στο ΠΑΜΕ στο λιμάνι, πιθανότατα “δυσκολεύουν” παρά διευκολύνουν την σύνδεση των γεγονότων με τους ναζιστές της ΧΑ.

Έτσι η αστική δικαιοσύνη «παίζει με τις τάπες των βαρελιών» μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες. Μέχρι δηλαδή να σαπίσουν τα γεγονότα και να επέλθει η λήθη. Η λήθη επέρχεται, οι ναζιστές αποθρασύνονται, και κάνουν δολοφονικές επιδρομές όπως η πρόσφατη στο στέκι Φαβέλα στον Πειραιά. Πρόκειται για μια τυπική, μια κανονική λειτουργία του καθεστώτος.

Την ίδια στιγμή φυσικά η δικαιοσύνη και συνολικά το δικαιϊκό σύστημα μαζί με το παρατρεχάμενο προσωπικό τη δικαιοσύνης που τρέφεται από τις σάρκες του κόσμου της εργασίας, αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύστροφο και ταχύ, όταν πρόκειται να καταδικάσει συνδικαλιστές, αγωνιστές των κινημάτων, ή όταν πρόκειται να παραδώσει στις τράπεζες τα σπίτια της εργατικής τάξης. Η εμπειρία συντριβής του αδύναμου και του προσεταιρισμού του ομοτράπεζου, είναι μια διαχρονική και οπωσδήποτε, μια κεκτημένη γνώση για τους ταγούς της δικαιοσύνης.

Όποιος λοιπόν αναζητά το δίκαιο στα όρια του αστικού δικαίου είναι σαν να ζητάει μια πόσιμη γουλιά νερό στην νεκρά θάλασσα. Δεν πρόκειται να συμβεί. Όπως δεν πρόκειται να καταδικαστούν οι δολοφόνοι της ΧΑ όσο το πολιτικό προσωπικό που την συγκροτεί δρα ανενόχλητο ,ελλείψει ενός εργατικού κινήματος  ικανού να αναμετρηθεί με τα κατακάθια και τα λύματα της καπιταλιστικής χαβούζας, στέλνοντας μήνυμα σαφές και μη αμφίσημο στον χαριτωμένο εσμό της «αριστερής διακυβέρνησης»,  που περιδιαβαίνει στα νησιά αγκαζέ με τους ναζιστές.

Το δίκαιο του κόσμου της εργασίας, βρίσκεται πρόδηλα πέραν και εκτός, του δικαίου τούτου.

theradicalmarxismproject 

Για το αντικομμουνιστικό λιβελογράφημα «Τα 10 θανάσιμα αμαρτήματα του ΚΚΕ»

 

Σύμφωνα με τον Μέρτζο, όταν τον Δεκέμβρη του '44 τα πολυβόλα θέριζαν στο Σύνταγμα τους χιλιάδες διαδηλωτές, το ΚΚΕ «αιματοκυλούσε τον ελληνικό λαό»...

Την περασμένη Κυριακή (25/2) κυκλοφόρησε με την εφημερίδα «Δημοκρατία» ένα - ακόμη - αντικομμουνιστικό λιβελογράφημα με τον «βαρύγδουπο» τίτλο «Τα 10 θανάσιμα αμαρτήματα του ΚΚΕ» (Α' τόμος) του Ν. Μέρτζου. Το «σπάνιο» αυτό «ιστορικό βιβλίο», που επανεκδόθηκε «με ευθύνη απέναντι στην ιστορική αλήθεια» (όπως διαφημίζεται), έρχεται ως συνέχεια μιας μακράς σειράς ένθετων εκδόσεων της εν λόγω εφημερίδας, όπως π.χ. η δίτομη βιογραφία του Ι. Μεταξά (του Κ. Πλεύρη), «Η τρομοκρατία του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ», «Ο λαός ξεχνά τι σημαίνει αριστερά», «Η πηγάδα του Μελιγαλά και ο Αρης Βελουχιώτης», «Πας μη Ελλην Βάρβαρος», κ.ά. πολλά τέτοια.

 

Ο συγγραφέας

Ποιος είναι όμως ο συγγραφέας; Ο Ν. Μέρτζος διαθέτει πράγματι ένα «πλούσιο βιογραφικό» στην υπηρεσία της αστικής τάξης πραγμάτων: Προδικτατορικά έδρασε μέσα από τις γραμμές της ΕΚΟΦ (της φοιτητικής παράταξης της ΕΡΕ, που κυριολεκτικά οργίασε μέσα στα πανεπιστήμια, επιστρατεύοντας τραμπούκικες μεθόδους και συνεργαζόμενη με την Ασφάλεια, ενάντια στο φοιτητικό κίνημα).

Την περίοδο της δικτατορίας (1967 - 1974) διετέλεσε μέλος - και εν συνεχεία γραμματέας, καθώς και β' αντιπρόεδρος - της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής» (ένα είδος ψευδοκοινοβουλίου, διορισμένου από τη χούντα). Από αυτό το «μετερίζι», ο Ν. Μέρτζος στήριξε, άλλοτε ως εισηγητής, άλλοτε ως απλός αγορευτής, όλα τα νομοσχέδια της χούντας, εκθειάζοντας με κάθε ευκαιρία το καθεστώς και βεβαίως τον ίδιο τον πρωτοδικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο.


Μετά την «ειρηνική μετάβαση» από την αστική στρατιωτική δικτατορία στην αστική δημοκρατία (στην οποία επαίρεται πως συντέλεσε¹), ο Ν. Μέρτζος (όπως και πολλοί άλλοι σαν και αυτόν) συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, διατελώντας «στενός εξ απορρήτων συνεργάτης» των Κ. Καραμανλή και Ε. Αβέρωφ καθώς και σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη «για τη Μακεδονία - Θράκη (1990 - 1993)». Ηταν εκείνος που το 1992 συνέταξε την ιδρυτική διακήρυξη της «Επιτροπής Μακεδόνων» και πρωτοστάτησε στη διοργάνωση του πρώτου εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη (14/2/1992). Ενώ σήμερα αρθρογραφεί για τα οφέλη από το συμβιβασμό με την ΠΓΔΜ υπό «ευρωΝΑΤΟική» ομπρέλα... πάντα με βάση το συμφέρον της αστικής τάξης.

Τα «αμαρτήματα» του ΚΚΕ...

 

Μέσα, λοιπόν, από μια «κοπτοραπτική» θέσεων του ΚΚΕ (για να προσδίδεται η απαραίτητη αληθοφάνεια), διαστρεβλωμένων κατά το δοκούν και διανθισμένων με πλήθος ιστορικών λαθών και ανακριβειών, ο συγγραφέας προχωρά στη «στοιχειοθέτηση» μιας σειράς χιλιοαναμασημένων αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων, όπως:

• Περί «αντεθνικού ΚΚΕ», όπου μεταξύ άλλων:

α) «Υπονόμευσε» τον «αγώνα του ελληνισμού στη Μικρά Ασία». Η μικρασιατική εκστρατεία όμως δεν έγινε υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού λαού, αλλά της ελληνικής άρχουσας τάξης και των διεθνών συμμάχων της. Αυτοί όλοι - βενιζελικές και αντιβενιζελικές ηγεσίες - ευθύνονται για την τραγωδία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Η ταύτιση, βεβαίως, του «εθνικού συμφέροντος» (του τι είναι «πατριωτικό») με τα ταξικά συμφέροντα των εκμεταλλευτών του λαού είναι ένα στοιχείο που διατρέχει όλο το βιβλίο του Ν. Μέρτζου (προσδιορίζοντας αντίστοιχα και το τι καθίσταται ως «προδοτικό»). Σκοπός του είναι η προάσπιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του κράτους της.

β) Το ΚΚΕ «υπονόμευσε όλο το εθνικό, προοδευτικό και αναγεννητικό έργο» του Βενιζέλου. Ο εκθειασμός του Βενιζέλου από έναν θαυμαστή του Παπαδόπουλου μπορεί να φαντάζει ακατανόητος, ωστόσο δεν είναι. Γίνεται σαφώς πιο αντιληπτός αν αναλογιστεί κανείς τις σημαντικότατες υπηρεσίες που πρόσφερε ο Βενιζέλος και το κόμμα του στην αστική τάξη και τον ελληνικό καπιταλισμό αλλά και στην θωράκιση της αστικής εξουσίας και με την προσπάθεια να παρέμβει στο νεαρό -τότε- εργατικό κίνημα αλλά και στην θεσμική-κατασταλτική θωράκιση της αστικής εξουσίας απέναντι στον «κομμουνιστικό κίνδυνο» (μεταξύ αυτών και το βενιζελικό «Ιδιώνυμο», με το οποίο φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές).

γ) Το ΚΚΕ «υπονόμευσε» την άμυνα της χώρας στον ιταλοελληνικό πόλεμο του 1940. Να θυμίσουμε βεβαίως πως, παραμονές του πολέμου, τα περισσότερα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ ήταν στις φυλακές και τα ξερονήσια, ενώ με το που ξέσπασε ο πόλεμος ζήτησαν μαζικά να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου (κάτι που φυσικά η δικτατορία αρνήθηκε, επειδή οι πολιτικοί κρατούμενοι δεν υπέγραφαν δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ).

δ) Το ΚΚΕ «εφήρμοσε υπέρ των Ξένων Δυνάμεων το σχέδιο διαμελισμού της χώρας» («διαχρονικά κλασικό» αντικομμουνιστικό ψέμα και χυδαιότητα), κρύβοντας ότι δεν ήταν οι κομμουνιστές που παζάρευαν σύνορα, αντάλλασαν πληθυσμούς και αποδέχονταν κατοχικές δυνάμεις αλλά αστικές πολιτικές δυνάμεις όλου του φάσματος παίρνοντας μέρος σε ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς.

• Περί «αιμοσταγούς» ΚΚΕ:

Που το 1936 «οργανώνει αιματηρές ταραχές στη Θεσσαλονίκη» (βαφτίζοντας το θύμα θύτη, δικαιολογώντας ουσιαστικά τη σφαγή των εργατών το Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά), που «αιματοκύλισε τον ελληνικό λαό» την περίοδο της Κατοχής, το 1944, το 1946 - 1949 και που γενικότερα «βύθισε τον ελληνισμό στον ατέρμονα μιας τριακονταετούς εθνικής τραγωδίας [από την ίδρυσή του δηλαδή]» και «θέρισε το άνθος της ελληνικής Φυλής»!!!

Τα παραπάνω «χαρακτηριστικά», του «προδοτικού» και «δολοφονικού» ΚΚΕ, επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, αναποδογυρίζοντας την Ιστορία. Ετσι, το 1940 - 1944, το ΚΚΕ παρουσιάζεται να έχει καλές σχέσεις - ακόμα και να συνεργάζεται - με τους φασίστες κατακτητές! Αναφέρεται π.χ. πως με την έναρξη της Κατοχής οι περισσότεροι κομμουνιστές κρατούμενοι απελευθερώνονται (ψέμα: στην πραγματικότητα παραδίδονται από την 4η Αυγούστου και τους Μανιαδάκηδες στις δυνάμεις Κατοχής, ενώ πολλοί στη συνέχεια εκτελούνται).

Υπογραμμίζεται ακόμη πως «εξ αντικειμένου τουλάχιστον το ΚΚΕ είχε συμμαχήσει με τους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές για τον εκβουλγαρισμό της Ανατολικής Μακεδονίας». Και αυτά την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ καλούσε για «πανεθνικό απελευθερωτικό πόλεμο για τη σωτηρία της ελληνικής Μακεδονίας»², με ένοπλη δράση, κινητοποιήσεις και νεκρούς. Το ΚΚΕ, με το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, συσπείρωσε την πλειοψηφία του λαού, δίνοντας ποταμούς αίματος για την απελευθέρωση της Ελλάδας.

Τι έκανε το ΚΚΕ στην Κατοχή, κατά τον Ν. Μέρτζο; Εκανε μεν αντίσταση στον κατακτητή (αυτό δεν το αρνείται), ωστόσο:

α) Η δράση του «επενήργησε ως "προβοκάτορας" των ναζί εναντίον των άμαχων Ελλήνων». Με άλλα λόγια, το ΚΚΕ έφταιγε και για τις θηριωδίες των φασιστών, εφόσον ήταν αντίποινα στη δράση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Ισως θα έπρεπε - κατά τον Μέρτζο - να μην πολεμήσει, να μην αντισταθεί.

β) Μετέτρεψε τη χώρα «σε απέραντο σφαγείο Ελλήνων» (ως προς αυτό επικαλείται και τη γνωστή δήλωση του Γ. Παπανδρέου πως «σφάζουν οι Γερμανοί... σφάζουν και οι Αντάρται»), εννοώντας ότι το ΚΚΕ έπρεπε ίσως ...να τείνει και χείρα φιλίας προς τους ταγματασφαλίτες!

γ) Εξαπέλυσε πόλεμο «εναντίον όλων ανεξαιρέτως των άλλων δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως». Αναφέρονται, μεταξύ άλλων, η γνωστή για την «εθνική» της δράση ΠΑΟ και ο Τσαούς Αντών (που συνεργάστηκαν τόσο με τους κατακτητές όσο και με τους Βρετανούς για να κτυπηθεί το ΕΑΜ), ο αρχιταγματασφαλίτης Παπαδόγγονας (που σφαγίασε χιλιάδες αμάχους στην Πελοπόννησο), κ.ά.

δ) «Ο ΕΛΑΣ δεν πολέμησε κατά την υποχώρηση τους Γερμανούς το 1944. Διότι πρώτον πολεμούσε τους Ελληνες...». Πρόκειται, βεβαίως, για ένα ακόμη χονδροειδές ψέμα, αφού ο ΕΛΑΣ έδωσε δεκάδες μάχες με τους υποχωρούντες Γερμανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Να τι αναφέρει ο πληρεξούσιος του Ράιχ στην Ελλάδα Χέρμαν Νοϊμπάχερ για το ρόλο όλων των αντι-ΕΑΜικών οργανώσεων κατά την απελευθέρωση: «Οι Αγγλοι και οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν, εκόντες - άκοντες, να συνεχίσουν τον αγώνα του τέως κατακτητή ενάντια στον ΕΛΑΣ... Σ' αυτόν τον αγώνα όμως συμμετείχαν και οι "Κουίσλινγκ" που είχαν συνεργαστεί με τον κατακτητή εξαιτίας του κομμουνιστικού κινδύνου. Αυτός ο αγώνας είχε ακινητοποιήσει τη δραστηριότητα του εθνικιστή ηγέτη Ναπολέοντα Ζέρβα ενάντια στον κατακτητή στην Ελλάδα, όπως και τη δραστηριότητα του Draza Mihailovic στη Γιουγκοσλαβία. Και για τους δύο ο κατακτητής, ο οποίος εξάλλου θα αποχωρούσε κάποτε, έγινε ο εχθρός υπ' αριθμόν 2 απέναντι στον κομμουνισμό».³

Ομως, η «δολοφονική μανία» του ΚΚΕ δεν σταμάτησε εκεί: «Αναίτια» (δεν προηγήθηκε κανένα ματοκύλισμα στο Σύνταγμα, ουτε η επέμβαση των αγγλικών τανκς κ.λπ.) ξεκίνησε «λαϊκή επανάσταση» το Δεκέμβρη του 1944, κατά την οποία «εσφαγιάσθηκαν 56.373 [!] Ελληνες» άμαχοι!!! Το «έγκλημα» επαναλαμβάνεται «εν ψυχρώ» το 1946 - 1949 και ενώ το ΚΚΕ - δήθεν - «εξακολούθη να λειτουργή ελεύθερα ως νόμιμο κόμμα μέχρι τα Χριστούγεννα του 1947» (ούτε διώξεις, ούτε Μακρονήσια, ούτε εκτελέσεις δεν «είδε» ο κ. Μέρτζος!). Ακολούθως, ο ΔΣΕ εμφανίζεται να οργανώνεται από τη Γιουγκοσλαβία με σκοπό το διαμελισμό της Ελλάδας (πρωτότυπο!), να στρατολογεί εγκληματίες από τις φυλακές (αναφέρεται στην απελευθέρωση από τον ΔΣΕ των κρατουμένων αγωνιστών της Σπάρτης το 1947) και να «πνίγει στο αίμα» ολόκληρες πόλεις!

Πολλά θα μπορούσαν ακόμη να γραφτούν για το αντικομμουνιστικό λιβελογράφημα του Ν. Μέρτζου. Ας αναφέρουμε ακόμα δύο μόνο στοιχεία της «κλασικής» αντι-ΚΚΕδολογίας, που ξεχωρίζουν: α) Τον τεχνητό και σκόπιμο διαχωρισμό ηγεσίας - βάσης, λοιδορώντας την πρώτη και εκθειάζοντας τη δεύτερη (από τη μία, το Κόμμα «έφαγε όλα τα παιδιά του», από την άλλη «η αφοσίωση και η μέχρι θανάτου αυταπάρνηση πολλών κομμουνιστών είναι αξιοσημείωτες»). Και β) την «απόσπαση» ηρώων του ΚΚΕ από το Κόμμα τους, ώστε να «αξιοποιηθούν» εναντίον του (χαρακτηριστική και εδώ η περίπτωση του Α. Βελουχιώτη, που παρότι ήταν πρωτοκαπετάνιος του «αιμοβόρου» ΕΛΑΣ για το οποίο έγραψε τα μύρια όσα, εκείνος παρουσιάζεται να πηγαίνει κόντρα στο ΚΚΕ συνεργαζόμενος ενωτικά με τον Ζέρβα στο Γοργοπόταμο!).

Η όξυνση του αντικομμουνισμού μπροστά στα 100χρονα

 

Καθώς το ΚΚΕ κλείνει έναν αιώνα στην ανιδιοτελή και ακούραστη πάλη του στην υπόθεση της εργατικής τάξης, είναι λογικό οι επιθέσεις εναντίον του να πολλαπλασιάζονται, ανασύροντας από το βούρκο ακόμα και «βρικολακιασμένα» αντικομμουνιστικά επιχειρήματα, όπως αυτά που αναπαράγονται στο βιβλίο του Ν. Μέρτζου. Γιατί, πράγματι, το ΚΚΕ έχει διαπράξει ένα «θανάσιμο αμάρτημα» ως προς την αστική τάξη: Στέκεται όρθιο, πιο νέο και πιο δυνατό από ποτέ, παλεύοντας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την κατάργηση της αστικής εξουσίας.

Παραπομπές:

1. http://www.voria.gr/article/i-apantisi-mertzou-stis-epikrisis-gia-tin-parasimoforisi-tou

2. Το ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα, τ. 5, σελ. 162

3.Hermann Neubacher, «Ειδική αποστολή στη νοτιοανατολική Ευρώπη 1940 - 1945. Αναφορά ενός ιπτάμενου διπλωμάτη», στο Θανάσης Γκιούρας - Μιχάλης Ψαλιδόπουλος (επιμ.), Κατοχή. Ναζισμός και ελληνική οικονομία. Υπηρεσιακές εκθέσεις και απομνημονεύματα, εκδ. «Μεταμεσονύκτιες», Αθήνα, 2015, σελ. 415 - 416.

Γ. Α.

 

Ριζοσπάστης 

Πώς τα φίδια εξελίχθηκαν να γλιστρούν

Ενας κινέζικος γρίφος ρωτάει τι είναι εκείνο που τρέχει χωρίς πόδια, κολυμπά χωρίς πτερύγια και πετάει χωρίς φτερά. Η απάντηση, φυσικά, είναι τα φίδια. Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 3.000 είδη φιδιών, που γλιστρούν στη στεριά, κολυμπούν στο νερό ή πηδάνε από δέντρο σε δέντρο. Οι αρχαίοι πρόγονοί τους, ωστόσο, είχαν άκρα διαφόρων σχημάτων. Πώς, όμως, τα φίδια έχασαν τα πόδια τους;
Συγκεκριμένες μορφές άκρων σχετίζονται συνήθως με συγκεκριμένα ενδιαιτήματα. Οι φάλαινες, που είναι θηλαστικά, εξελικτικά ανέπτυξαν πτερύγια ως προσαρμογή στο υδάτινο βασίλειο στο οποίο ξαναγύρισαν. Τα πουλιά ανέπτυξαν φτερά καθώς άρχισαν να περνούν μέρος της ζωής τους στον αέρα. Επί δεκαετίες οι εξελικτικοί βιολόγοι προσπαθούν να προσδιορίσουν τι είδους περιβάλλον βοήθησε να σχηματιστεί το μοναδικό μοντέλο σώματος που διαθέτουν τα φίδια, καθώς η παγκόσμια διάδοσή τους δεν τους βοηθά στον προσδιορισμό αυτού του ιδιαίτερου περιβάλλοντος, αλλά και τα απολιθώματα φιδιών που δείχνουν την εξέλιξή τους στο γεωλογικό χρόνο είναι σχετικά σπάνια. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε δύο ανταγωνιστικές εικασίες. Η μία υποθέτει ότι τα φίδια έχασαν τα πόδια τους στη στεριά καθώς προσαρμόζονταν στη ζωή σε υπόγεια περιβάλλοντα, ενώ η άλλη εικάζει ότι τα φίδια διαμόρφωσαν το μακρουλό σώμα χωρίς πόδια στη ζωή μέσα στη θάλασσα.

Ταξίδι στο χρόνο

Κρανίο του φιδιού Δινιλίσια (1) με ευμεγέθη προθάλαμο του εσωτερικού αυτιού, όπως έδειξε υψηλής ευκρίνειας απεικόνισή του με ακτίνες-Χ. Πρόκειται για χαρακτηριστικό ζώων που σκάβουν λαγούμια και ζουν μεγάλο μέρος της ζωής του μέσα σ' αυτά. Κάτω σκελετός του φιδιού Νατζάς με τα μικροσκοπικά πίσω πόδια του (3).

Η απάντηση στο ερώτημα θα δινόταν εύκολα αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο, στην Κρητιδική περίοδο, 145 έως 66 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα φίδια και να δούμε πού και πώς ζούσαν, αν ευημερούσαν σκάβοντας τρύπες στο έδαφος ή κολυμπώντας. Η αναπαράσταση της οικολογίας ενός ζώου μόνο από τα απολιθώματά του είναι δύσκολη υπόθεση, πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμα πολλά απολιθώματα και τα περισσότερα είναι αποσπασματικά. Ομως την τελευταία δεκαετία, πρόοδοι στις τεχνικές απεικόνισης επέτρεψαν στους ειδικούς να ξεπεράσουν τα εμπόδια στην κατανόηση της προέλευσης των φιδιών. Η απεικόνιση με ακτίνες-Χ υψηλής Ενέργειας των κρανίων απολιθωμένων φιδιών, αποκάλυψε κρυμμένα σε κοινή θέα χαρακτηριστικά τους, που δίνουν σαφείς ενδείξεις για την οικολογία τους. Στο μεταξύ, μελέτες στο πεδίο της αναπτυξιακής βιολογίας διαφώτισαν τους γενετικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την απώλεια άκρων, αλλά και την αύξηση των σπονδύλων. Αν και απέχουμε ακόμη από την πλήρη κατανόηση, οι εξελίξεις αυτές επιτρέπουν στους επιστήμονες να αρχίσουν να συναρμολογούν το παζλ του εξαιρετικού εξελικτικού μετασχηματισμού που οδήγησε στα σύγχρονα φίδια.
Τα φίδια δεν έχασαν τα πόδια τους μονομιάς. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι το πρώτο φίδι χωρίς πόδια ήταν η Δινιλίσια της Παταγονίας (Dinilysia patagonica), που εμφανίστηκε πριν από 85 εκατομμύρια χρόνια, στην Υστερη Κρητιδική περίοδο, όταν ακόμη οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν. Το φίδι αυτό είχε μήκος περίπου όσο το μέσο ύψος ενός ανθρώπου, δεν είχε άκρα, αλλά και κανένα ίχνος οστών των ώμων ή της πυελικής ζώνης, που θα μπορούσε να υποστηρίζει άκρα. Βρέθηκε σε ιζηματογενή πετρώματα της στεριάς και συμπεραίνεται ότι δεν επρόκειτο για υδρόβιο είδος.

Φίδια της ίδιας γεωλογικής περιόδου συνέχιζαν να έχουν πόδια, όπως το Νατζάς του Ρίο Νέγκρο (Najash rionegrina), με απολίθωμα ηλικίας 92 εκατομμυρίων ετών. Είχε μήκος όσο ένα μακαρόνι και διέθετε μικροσκοπικά πίσω πόδια, με οστά από το γοφό ως τους αστραγάλους, πολύ αδύνατα για να στηρίξουν το βάρος του. Γι' αυτό οι ειδικοί θεωρούν πως θα μπορούσαν να χρησιμεύουν μόνο για σταθεροποίηση κατά το ζευγάρωμα.
Αλλα φίδια της Υστερης Κρητιδικής με πόδια ζούσαν στη θάλασσα, όπως ο Παχυράχης και ο Χαασιόφις. Αυτά είχαν τα οστά των πίσω ποδιών, αλλά δεν διέθεταν λεκάνη που να τα συνδέει με το υπόλοιπο σώμα, με αποτέλεσμα να τους είναι ελάχιστα χρήσιμα στο κολύμπι. Ολα τα ευρήματα δείχνουν ότι ήδη στην Υστερη Κρητιδική περίοδο η εξέλιξη των φιδιών είχε προχωρήσει πολύ. Το μακρουλό σώμα με σχεδόν ανύπαρκτα άκρα είχε ήδη αποκτηθεί και τα φίδια βρίσκονταν σε κατάσταση ευρείας διαφοροποίησης και δημιουργίας νέων ειδών, για την κάλυψη οποιασδήποτε διαθέσιμης οικολογικής γωνιάς. Αρα η απάντηση για το χαρακτηριστικό σώμα των φιδιών έπρεπε να αναζητηθεί σε παλαιότερα απολιθώματα.

Ζωή μέσα στο χώμα

Τα τελευταία πέντε χρόνια ανακαλύφθηκαν αρκετά τέτοια απολιθώματα, έστω και αν δεν είναι πλήρη, από ζώα που μοιάζουν με φίδια και έζησαν στη Πρώιμη Κρητιδική, ακόμη και την Ιουρασική περίοδο. Αν ήταν πράγματι φίδια επιβεβαιώνουν ότι ξεκίνησαν από μικρό μέγεθος και η εξέλιξή τους έγινε στη στεριά, αλλά δεν απαντούν σχετικά με τον περιβαλλοντικό παράγοντα που τα έκανε να αποκτήσουν τόσο μακρουλό σώμα. Η ζωή κάτω από το έδαφος θα μπορούσε να είναι αυτός ο παράγοντας. Τα σημερινά φίδια και οι σαύρες που ζουν μέσα σε τρύπες, απλώς πιέζουν το κεφάλι τους μέσα στο σαθρό χώμα για να ανοίξουν σήραγγες μέσα στο έδαφος. Αν είχαν πόδια, θα τους δημιουργούσαν μόνο πρόβλημα.
Η ανακάλυψη με απεικόνιση με ακτίνες-Χ του μεγάλου προθάλαμου του εσωτερικού αυτιού στο απολίθωμα του φιδιού Δινιλίσια σηματοδοτεί ότι το ζώο όχι μόνο ζούσε στη στεριά, αλλά ήταν δεινός δημιουργός λαγουμιών στο έδαφος. Ο μεγάλος προθάλαμος βοηθάει τα ζώα που δραστηριοποιούνται κάτω από το έδαφος να ακούνε καλύτερα και είναι μεγαλύτερος σε αυτά που σκάβουν τα ίδια αντί να χρησιμοποιούν σήραγγες που έχουν ανοίξει άλλα ζώα. Μάλιστα η τάση για μεγάλο προθάλαμο είναι η ίδια ανεξάρτητα από το μέγεθος και τη δομή των άκρων του ζώου που σκάβει: έχει παρατηρηθεί σε βόες της άμμου μήκους ενός μέτρου, σε ασιατικά φίδια μήκους 25 εκατοστών, αλλά και σε μια παράξενη σαύρα που σκάβει τρύπες και έχει μόνο μπροστινά πόδια.
Το γεγονός ότι η ζωή κάτω από το έδαφος κυριαρχούσε ως τάση στους προγόνους των σημερινών φιδιών, δεν σημαίνει ότι στην Κρητιδική περίοδο κάποια ομάδα από σαύρες αποφάσισε να ζήσει υπόγεια και σταδιακά έχασε τα άκρα της μετατρεπόμενη σε ομάδα φιδιών. Η βιολογική εξέλιξη λειτουργεί με τρόπο που προσομοιάζει περισσότερο σε αυτό που αποκαλείται στα μαθηματικά στοχαστική διαδικασία. Είναι συνάρτηση του χρόνου, που κάθε τιμή της (το αποτέλεσμά της) είναι μια τυχαία μεταβλητή (μέτρο της πιθανότητας για τη συγκεκριμένη παρατήρηση). Η δραστηριοποίηση κάτω από το έδαφος ήταν ένα από τα πολλά γεγονότα με επίδραση, που συνέβησαν στο πέρασμα των εκατομμυρίων ετών, όταν διαμορφώθηκε το μοναδικό σχήμα σώματος των φιδιών. Αυτός ο νέος τρόπος ζωής πιθανώς αφαίρεσε συγκεκριμένους περιορισμούς στο γονιδίωμα των πρωτόγονων φιδιών, που πριν ήταν απαραίτητοι για την επιβίωση. Απελευθερωμένα από αυτούς τους περιορισμούς, τα άκρα και ο κορμός μπορούσαν να αλλάξουν δραστικά. Γι' αυτό στο ιστορικό των απολιθωμάτων υπάρχει μεγάλη ποικιλία τύπων άκρων και μήκους κορμού των προγόνων των φιδιών.

Σπόνδυλοι και πλευρά

Τα φίδια έχουν περισσότερους από 300 σπονδύλους, όταν οι άνθρωποι έχουν 33 και οι σαύρες γύρω στους 65. Η σπονδυλική στήλη στα έμβρυα δομείται από συσσωματώματα κυττάρων που ονομάζονται σωμίτες. Κάθε σωμίτης οδηγεί στο σχηματισμό ενός σπονδύλου. Ο ρυθμός με τον οποίο παράγονται τα κύτταρα που οδηγούν σε σωμίτες καθορίζει τον αριθμό των σωμιτών κατά την εμβρυική περίοδο και κατ' επέκταση τον αριθμό των σπονδύλων. Ο ρυθμός αυτός αποδείχτηκε ότι καθορίζεται κυρίως από ένα γονίδιο το οποίο στα φίδια είναι πολύ πιο ενεργό απ' ό,τι στις σαύρες.
Κάθε σπόνδυλος στα φίδια, με εξαίρεση ελάχιστους στο λαιμό και τους σπονδύλους της ουράς, διαθέτει και ένα ζευγάρι πλευρά. Αποδείχτηκε ότι τα φίδια κληρονόμησαν την κατανομή σπονδύλων από τους προγόνους τους που είχαν άκρα, αλλά το πολύ μακρύ σώμα το εξέλιξαν στην πορεία τα ίδια. Αντίθετα, τα θηλαστικά και οι αλιγάτορες εξέλιξαν αυτόνομα την έλλειψη πλευρών στους σπονδύλους του λαιμού και της ουράς, καθώς τα πρώτα τετράποδα (μεταξύ τους και τα πρώτα θηλαστικά και οι πρώτοι κροκόδειλοι) είχαν πλευρά σε όλους τους σπονδύλους πάνω από τους γοφούς.
Πειράματα με ποντίκια έδειξαν ότι όταν τροποποιήθηκε στο γονιδίωμά τους ένας «διακόπτης» της ανάπτυξης άκρων, τα ποντίκια που γεννήθηκαν είχαν πολύ κοντά άκρα. Χρειάζεται μία και μόνο μετάλλαξη στη ρυθμιστική ακολουθία ZRS του DNA, για να υπάρξει μεγάλη αλλαγή στην ανάπτυξη των άκρων. Γι' αυτό η ακολουθία ZRS παραμένει σταθερή στα τετράποδα στο πέρασμα του χρόνου, ενώ στα φίδια παρουσιάζει μεγάλες διαφοροποιήσεις, συνεπείς με τις ποικιλομορφία των άκρων τους. Τα πιο πρωτόγονα από τα σύγχρονα φίδια, οι βόες και οι πύθωνες, διατηρούν ένα μικρό μέρος της ακολουθίας και έχουν υποτυπώδη πίσω πόδια, που μοιάζουν με σπιρούνια. Αντίθετα, τα πιο εξελιγμένα φίδια, έχουν απολέσει την ακολουθία ZRS και δεν έχουν κανένα ανατομικό ίχνος που σχετίζεται με άκρα. Το απολίθωμα του Χαασιόφι, αν και δεν έχει λεκάνη, έχει τα οστά του μηρού, της κνήμης, του αστραγάλου και του ταρσού, συνδυασμός που δεν υπάρχει σε κανένα σύγχρονο φίδι, ένδειξη αλληλεπιδράσεων που μπορεί να είχαν ακολουθίες σαν τη ZRS στους προγόνους των φιδιών.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

Με ΜΑΤ και χημικά «χτύπησε» η κυβέρνηση τους διαδηλωτές εκπαιδευτικούς

Eurokinissi

Από τη μαζική συγκέντρωση στο υπουργείο Παιδείας

Αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή βρέθηκαν, την Παρασκευή το μεσημέρι, αναπληρωτές και μόνιμοι εκπαιδευτικοί που συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο Παιδείας, διεκδικώντας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το δικαίωμα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας σε πραγματικά δημόσια δωρεάν Παιδεία. Πιο συγκεκριμένα, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν με ξύλο και χημικά στους συγκεντρωμένους και τραυμάτισαν στο κεφάλι έναν από τους διαδηλωτές. Αυτό όμως δεν ήταν ικανό να διαλύσει την κινητοποίηση η οποία συνεχίστηκε κανονικά. Οι εκπαιδευτικοί παρέμειναν για περισσότερες από 3 ώρες διαδηλώνοντας κάτω από τη βροχή και τελικά μπήκαν μέσα στο χώρο του υπουργείου απαιτώντας να πάρουν απαντήσεις από τους αρμόδιους.

Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ από την Αττική και άλλες περιοχές, όπως την Εύβοια, την Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Κέρκυρα, έδωσαν μαζικό «παρών» στη συγκέντρωση, ενώ στο πλευρό τους βρέθηκαν και φοιτητικοί σύλλογοι. Με τα συνθήματα, τα πανό, τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς που απηύθυναν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία, κατήγγειλαν την κοροϊδία σε ό,τι αφορά τις υποσχέσεις για μόνιμους διορισμούς, απαιτούσαν να μην απολυθεί κανένας από τους χιλιάδες συμβασιούχους που τόσα χρόνια περιπλανιούνται στην Ελλάδα με μία βαλίτσα στο χέρι, χωρίς δικαιώματα, δήλωσαν πως δεν πάει άλλο με τα κενά και την υποχρηματοδότηση, κατήγγειλαν την πολιτική που επιχειρεί να αποκρύψει τις ελλείψεις με μέτρα που υπονομεύουν το μορφωτικό δικαίωμα και που ετοιμάζεται να φέρει νέα, όπως συγχωνεύσεις σχολείων και νέες αλλαγές στο λύκειο.

Eurokinissi

Από τη ρίψη χημικών

Τονίστηκε ότι η διαδήλωση αυτή αποτελεί συνέχεια των κινητοποιήσεων του προηγούμενου διαστήματος και ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων για μόνιμη και σταθερή δουλειά. «Το δικαίωμα στη δουλειά και στη μόρφωση θα το κερδίσουμε με τους αγώνες μας», ήταν το μήνυμα που έστελνε με το πανό της η Πρωτοβουλία Αναπληρωτών - Ωρομισθίων, ενώ «Κανένας συμβιβασμός με ελλείψεις - κενά - υποχρηματοδότηση, μαζικοί διορισμοί για την κάλυψη των αναγκών» αναγραφόταν στο πανό της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ.

Αντίδραση από το ΠΑΜΕ

Καταδικάζοντας την άγρια καταστολή της κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο τονίζει σε ανακοίνωσή του: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, υλοποιώντας τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών συμφερόντων, της ΕΕ, χτύπησε για άλλη μια φορά απεργιακή συγκέντρωση, όπως έκανε και προχτές με τη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Με ΜΑΤ και χημικά χτύπησε απρόκλητα την απεργιακή συγκέντρωση δασκάλων και καθηγητών έξω από το υπουργείο Παιδείας, που απαιτούσαν καμιά απόλυση αναπληρωτή - συμβασιούχου εκπαιδευτικού, μαζικούς διορισμούς, μόνιμη δουλειά για όλους.
Το σίγουρο είναι ένα: Δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο, δείχνει πόσο καλή είναι στη βρώμικη δουλειά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και της κερδοφορίας τους.
Απάντηση πήρε από τους συγκεντρωμένους εκπαιδευτικούς που κατέλαβαν το προαύλιο του υπουργείου Παιδείας και θα πάρουν νέα πιο μαζική, πιο δυναμική απάντηση απ' όλους τους εργαζόμενους.
Δεν μας τρομοκρατούν. Η μαζικοποίηση του αγώνα είναι η απάντηση στον αυταρχισμό και την καταστολή. Καλούμε όλα τα σωματεία να καταδικάσουν την τρομοκρατία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς».

Συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις

Αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν την Παρασκευή σε πολλές πόλεις με επίκεντρο τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Στη Θεσσαλονίκη, μόνιμοι και αναπληρωτές από τη Θεσσαλονίκη και άλλους νομούς της Μακεδονίας συγκεντρώθηκαν στο Αγαλμα Βενιζέλου και από εκεί πραγματοποίησαν πορεία μέχρι το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.
Μαχητικό το μπλοκ των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, έδωσε τον τόνο με τα πανό και τα συνθήματα. Ξεχώρισε το μπλοκ της Πρωτοβουλίας Αναπληρωτών Θεσσαλονίκης αλλά και του ΣΕΕΠΕΑ Κεντρικής Μακεδονίας με το πανό να απαιτεί «Εδώ και τώρα στην Ειδική Αγωγή μόνιμοι και μαζικοί διορισμοί». Οι εκπαιδευτικοί διαδήλωσαν την απόφασή τους το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά να το κερδίσουν με τον αγώνα τους, σε σύγκρουση και ρήξη με τη σύγχρονη βαρβαρότητα που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΕΕ.

Μόνο 1 στους 6 χρήστες ουσιών έχει πρόσβαση σε θεραπεία απεξάρτησης

ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ 2017

Ιστορικό ρεκόρ καταγράφει η καλλιέργεια και παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν, αύξηση κατά 87% σε σχέση με το 2016 και κατά 63% στις καλλιεργούμενες εκτάσεις

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 5,4% των προβλημάτων υγείας συνδέονται με τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ. Η νομιμοποίηση της «ιατρικής» χρήσης της κάνναβης αμβλύνει την αντίληψη του κοινού για την επικινδυνότητά της. Χώρες όπως ο Καναδάς, που είχαν νομιμοποιήσει πριν λίγα χρόνια την «ιατρική» χρήση της κάνναβης, τώρα προσανατολίζονται στη νομιμοποίηση της ουσίας και για «ψυχαγωγικούς» λόγους. Η νομιμοποίηση της κάνναβης για «ψυχαγωγικούς» λόγους, εκτός όλων των άλλων, έχει και θύματα παιδιά. Μόνο στην Ουάσιγκτον σ' ένα χρόνο 49 παιδιά κάτω των έξι ετών δηλητηριάστηκαν από την κάνναβη. Η πρόσβαση στην απεξάρτηση από τα ναρκωτικά υπονομεύεται, ενώ στις φτωχότερες χώρες είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Αυτά είναι μερικά από τα βασικά στοιχεία που αναδεικνύονται στην Ετήσια Εκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών για το 2017. Η έκθεση παρουσιάστηκε την περασμένη Πέμπτη από τον διευθυντή του ΚΕΘΕΑ Βασίλη Γκιτάκο και τον πρόεδρο του ΚΕΘΕΑ Γιώργο Μπαρδάνη. Ο Γ. Μπαρδάνης επισήμανε ότι ο Οργανισμός είναι κάτι παραπάνω από επιφυλακτικός για το νομοσχέδιο «Διατάξεις για την παραγωγή τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης», που ψηφίστηκε στη Βουλή την ίδια μέρα από τους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι και Δημοκρατική Συμπαράταξη. Το ΚΚΕ ψήφισε κατά και ζήτησε την άμεση απόσυρσή του.
Ενδεικτικά αναφέρουμε στοιχεία της Εκθεσης:

Νομιμοποίηση της «ιατρικής» και «ψυχαγωγικής» χρήσης της κάνναβης

Ερευνες στις πολιτείες των ΗΠΑ όπου λειτουργούν προγράμματα «ιατρικής» κάνναβης, δείχνουν ότι αυξάνονται η χρήση της ουσίας και η εκδήλωση σχετικών διαταραχών. Επίσης, η διαθεσιμότητα, σε συνδυασμό με τις πολιτικές και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες των χωρών για τη χρήση κάνναβης για «ιατρικούς» ή μη ιατρικούς σκοπούς, έχει αμβλύνει την αντίληψη του κοινού σε σχέση με την επικινδυνότητα της ουσίας.
Το Εθνικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ για την Κατάχρηση Ναρκωτικών (NIDA) προειδοποιεί ότι η ευκολότερη πρόσβαση στην ουσία μπορεί να οδηγήσει στην παράνομη χρήση κάνναβης 1,1 εκατομμύρια ενήλικες επιπλέον και να προκαλέσει διαταραχές χρήσης σε 500.000 επιπλέον ενήλικες. Η νομιμοποίηση της «ψυχαγωγικής» χρήσης της ουσίας σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ συνδέεται με την αύξηση στον αριθμό των παιδιών που εκτίθενται στην ουσία κατά λάθος. 280 περιστατικά δηλητηρίασης καταγράφηκαν στην Ουάσιγκτον, 49 από τα οποία αφορούσαν παιδιά κάτω των 6 ετών.
Η Επιτροπή επισημαίνει πως, παρά τις ενδείξεις ότι ορισμένα παράγωγα κανναβινοειδών θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιηθούν για ορισμένα προβλήματα υγείας, δεν έχουν αποσαφηνιστεί θέματα, όπως η σύνθεση των φαρμάκων (δραστική ουσία και δόση), η φαρμακοτεχνική μορφή δόσης, η βέλτιστη οδός χορήγησης και οι παρενέργειες.
Η Επιτροπή σημειώνει ότι για τη χρησιμότητα ενός φαρμάκου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ισορροπία μεταξύ κινδύνου και οφέλους.

Στο Αφγανιστάν

Στο Αφγανιστάν η καλλιέργεια και παραγωγή οπίου σημειώνουν ιστορικό ρεκόρ: Το 2017 η παραγωγή οπίου σημείωσε ρεκόρ με 9.000 μετρικούς τόνους, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν αύξηση 87% σε σύγκριση με το 2016, σύμφωνα με την Εκθεση για το Αφγανικό Οπιο του 2017, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα (UNODC) και το αφγανικό υπουργείο Κατά των Ναρκωτικών, στις 15 Νοέμβρη 2017. Σημαντικά αυξήθηκε επίσης η έκταση στην οποία καλλιεργείται το όπιο, κατά 63% σχεδόν, φτάνοντας το ρεκόρ των 32,8 εκατομμυρίων στρεμμάτων το 2017.

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση η διακίνηση ναρκωτικών αποφέρει τα υψηλότερα κέρδη. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τα Ναρκωτικά, μόνο στην ΕΕ, η παράνομη αγορά ναρκωτικών υπολογίζεται ότι αποφέρει κέρδος 24 δισεκατομμυρίων το χρόνο. Περισσότερες από το ένα τρίτο των παράνομων εγκληματικών οργανώσεων που δρουν στην Ευρώπη, εμπλέκονται στην παράνομη παρασκευή, διακίνηση και πώληση ναρκωτικών.
Σχεδόν το 1% των ενηλίκων στην Ευρωπαϊκή Ενωση κάνει χρήση κάνναβης σε καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή βάση. Υπολογίζεται ότι περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της ΕΕ έχει δοκιμάσει παράνομα ναρκωτικά τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Η χρήση κάνναβης στην ΕΕ είναι περίπου πέντε φορές υψηλότερη από τη χρήση των άλλων ναρκωτικών. Η διαθεσιμότητα και η χρήση προϊόντων «έκσταση» με υψηλή δραστικότητα, όπως και συνθετικών κανναβινοειδών, συνεχίζουν να αυξάνονται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, πάνω από το ένα τέταρτο του γενικού πληθυσμού στην ΕΕ, ηλικίας μεταξύ 15 και 64 ετών - περισσότεροι, δηλαδή, από 93 εκατομμύρια άνθρωποι - έχει δοκιμάσει παράνομα ναρκωτικά τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του.
Αυξάνονται οι θάνατοι από υπερβολική δόση στην ΕΕ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, οι οποίοι συνδέονται κυρίως με τη χρήση ηρωίνης, μεθαδόνης, βουπρενορφίνης κι άλλων οπιοειδών.

Στην Αφρική

Αυξάνεται η χρήση διάφορων ειδών ναρκωτικών, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η κοκαΐνη, τα οπιοειδή, τα διεγερτικά τύπου αμφεταμίνης και οι νέες ψυχοδραστικές ουσίες.
Αυξάνεται η σημασία της Αφρικής ως διαμετακομιστικής περιοχής για την κοκαΐνη. Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής χρησιμοποιούνται σήμερα όλο και περισσότερο για τη διακίνηση κοκαΐνης από τη Νότια Αμερική με προορισμό κυρίως την Ευρώπη. Κάποιες αφρικανικές χώρες έχουν βελτιώσει τις υπηρεσίες θεραπείας για την εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Ωστόσο, οι περισσότερες χώρες δεν διαθέτουν τους πόρους ή την τεχνογνωσία που απαιτούνται, ώστε να προσδιορίσουν την έκταση του προβλήματος και να ανιχνεύσουν τα πρότυπα χρήσης ναρκωτικών ή για να παρέχουν επαρκείς υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας.

Στην Αμερική

Στην Κεντρική Αμερική και Καραϊβική αυξάνεται η διακίνηση κοκαΐνης στην περιοχή. Το κύριο σημείο διαμετακόμισης κοκαΐνης στην Καραϊβική ήταν η Δομινικανή Δημοκρατία. Η μεταρρύθμιση του καθεστώτος ελέγχου της κάνναβης στην Καραϊβική. Ο Αγιος Χριστόφορος και Νέβις συγκρότησε επιτροπή, η οποία θα μελετήσει τις πιθανές επιπτώσεις της αποποινικοποίησης της κάνναβης. Στην Τζαμάικα συνεχίζονται οι ρυθμιστικές αλλαγές που αφορούν την παραγωγή κάνναβης για εμπορικούς σκοπούς.
Βόρεια Αμερική: Θανατηφόρα επιδημία χρήσης οπιοειδών. Η μεγάλη αύξηση της συνδεόμενης με τη χρήση οπιοειδών θνησιμότητας τροφοδοτείται από την αυξανόμενη διαθεσιμότητα στις παράνομες αγορές ναρκωτικών με πρόσμειξη φαιντανύλης. Το 2016 στις ΗΠΑ ο αριθμός των αναφερόμενων θανάτων λόγω υπερβολικής δόσης οπιοειδών ξεπέρασε τους 64.000 (142 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα).

Η αξία της θεραπείας

Στη φετινή της Εκθεση, η Επιτροπή επιλέγει να αναδείξει την αξία της θεραπείας, της απεξάρτησης και της κοινωνικής επανένταξης, καθώς και το δικαίωμα πρόσβασης σε αυτές ως συστατικό στοιχείο του ευρύτερου δικαιώματος στην υγεία.
Οι άνθρωποι με προβλήματα χρήσης ουσιών υφίστανται σημαντικές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική τους υγεία, έχουν χαμηλότερη ποιότητα ζωής και παραγωγικότητα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι το 5,4% των προβλημάτων υγείας παγκοσμίως συνδέεται με τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ. Σύμφωνα με έναν άλλο δείκτη, σε όλο τον κόσμο το 2015 χάθηκαν, εξαιτίας διάφορων ασθενειών και διαταραχών, 28 εκατομμύρια χρόνια υγιούς ζωής, τα 17 εκατομμύρια από αυτά λόγω της χρήσης ουσιών.
Η πρόσβαση στη θεραπεία αποτελεί συστατικό στοιχείο του δικαιώματος στην υγεία. Παρά την αξία και την αναγκαιότητα της θεραπείας και της επανένταξης, παγκοσμίως μόνο 1 στους 6 ανθρώπους με πρόβλημα χρήσης ουσιών έχει πρόσβαση σε θεραπεία.
Στις χώρες υψηλού και μεσαίου εισοδήματος αναλογούν 7,1 θέσεις θεραπείας της εξάρτησης για κάθε 100.000 κατοίκους και στις φτωχότερες χώρες η αναλογία είναι 0,7 ανά 100.000 κατοίκους. Αντιστοίχως, ενώ οι χώρες υψηλού εισοδήματος ξοδεύουν περίπου 50 δολάρια κατά κεφαλήν για την Ψυχική Υγεία, οι χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος δίνουν μόλις 2 δολάρια.
Παράλληλα, αναφέρεται η μετατόπιση του κέντρου βάρους από την ποινική στη θεραπευτική αντιμετώπιση, επισημαίνοντας ότι πρέπει να ευνοούνται η θεραπεία και επανένταξη έναντι του εγκλεισμού και να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των χρηστών σε όλα τα στάδια.

Ε. Τζ.

Ο λόγος της Γαλάτειας είναι χρήσιμο να ακουστε

ί

Οι «Γυναίκες» ανεβαίνουν στο Θέατρο «Βαφείο - Λάκης Καραλής» (Αγίου Ορους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, μετρό «Κεραμεικός», τηλ.: 210.3425.637), από το θίασο «Αντάμα», σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη. Ενα έργο που γράφτηκε το 1933 και μεταφέρεται για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή. Η Καζαντζάκη στις «Γυναίκες» παραθέτει την αλληλογραφία ανάμεσα σε επτά αδελφές (στο έργο είναι πέντε), καθεμία από τις οποίες αντιπροσωπεύει και μια προσωπικότητα, με διαφορετικές αντιλήψεις - ανάλογα με την ταξική τους θέση - για την εργασία, το γάμο, τις ανθρώπινες σχέσεις που διαμορφώνονται στο σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα. Ανάμεσα σε αυτές τις αδερφές είναι και η κομμουνίστρια, που δείχνει το μέλλον...
Συζητήσαμε με τον Π. Μιχαηλίδη, σκηνοθέτη, και την Βιβή Τάγαρη, ηθοποιό της παράστασης.
Για το ποια ήταν η αφορμή που τους ώθησε να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο έργο, η Β. Τάγαρη στέκεται σε μια εκδήλωση - αφιέρωμα που είχε διοργανωθεί από το ΚΚΕ με θέμα το έργο των κομμουνιστριών λογοτεχνών Γαλάτειας Καζαντζάκη και Μέλπως Αξιώτη. «Εκεί έγινε αναφορά στη ζωή και έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη και ακούστηκαν αποσπάσματα από έργα της. Τόσο μου εντυπώθηκε ο τρόπος γραφής της, που δύο χρόνια αργότερα, όταν συστάθηκε και ο θίασος "Αντάμα", σκέφτηκα μήπως η νουβέλα "Γυναίκες" μπορεί να είναι το πρώτο θεατρικό εγχείρημα του θιάσου. Φυσικά, με όλες τις επιφυλάξεις για το πώς θα μεταφερθεί το συγκεκριμένο έργο, που δεν είναι θεατρικό, στη θεατρική σκηνή. Δεν αργήσαμε όλοι στην ομάδα, μαζί με τον σκηνοθέτη, να αντιληφθούμε τη μεγάλη αξία του κειμένου. Η Καζαντζάκη έχει δημιουργήσει ένα καθαρά διαχρονικό έργο. Ζητήματα όπως η φτώχεια, η ανέχεια, η εκμετάλλευση του ανθρώπου και κατ' επέκταση της γυναίκας, ο αγώνας για ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή κάνουν το έργο επίκαιρο όσο ποτέ. Ιδιαίτερα όταν η συγγραφέας μέσα από τον λαϊκό και σχεδόν σύγχρονο λόγο της προβάλλει την κοινωνική δράση σαν ανάγκη για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση και να προχωρήσει μπροστά η ζωή».
Ο Π. Μιχαηλίδης σημειώνει: «Τελευταία το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι επιτρέπεται η απόλυση εγκύων εργαζομένων στο πλαίσιο ομαδικών απολύσεων. 90 χρόνια πριν η Γαλάτεια Καζαντζάκη, σε ομιλία της στον εκπαιδευτικό όμιλο του Δημήτρη Γληνού, πρότεινε την εργασιακή ισότητα ανδρών και γυναικών, ζητώντας δωρεάν περίθαλψη σε περίπτωση γέννας, τρίμηνη ανάπαυση μετ' αποδοχών για τον τοκετό, χωρίς καμιά παρακράτηση από το μισθό της εργαζόμενης και την ίδρυση παιδικών σταθμών όπου η γυναίκα θα μπορεί να αφήνει το παιδί της τις ώρες που εργάζεται. Αυτά τα βασικά δικαιώματα στη σύγχρονη κοινωνία δεν θεωρούνται πλέον δεδομένα και η σημερινή γυναίκα εξακολουθεί να υφίσταται βία, καταπίεση, σεξισμό και πλήθος διακρίσεων στην επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική της ζωή.
Η επαναστατική γραφή της Γαλάτειας Καζαντζάκη, η οποία κατήγγειλε την ταξική κοινωνία με τις φυλετικές διακρίσεις και τις επιπτώσεις της πάνω στο γυναικείο ψυχισμό, ενώ παράλληλα ασκούσε κριτική στις γυναίκες που δέχονταν μοιρολατρικά την υποταγή τους, ήταν οι βασικοί λόγοι για την επιλογή αυτού του κειμένου...».
Ο Π. Μιχαηλίδης εξηγεί το πώς προσέγγισε το συγκεκριμένο έργο σκηνοθετικά και σημειώνει: «Το μεγάλο λογοτεχνικό ανάστημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη υπαγορεύει και το σκηνοθετικό δρόμο που είναι η προσεκτική μελέτη του κειμένου και η μεταφορά του στη σκηνή με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, χωρίς ''ιδιαίτερους'' σκηνοθετικούς κώδικες και ''νεωτερικές'' προσεγγίσεις που θα αλλοίωναν το έργο της και θα αποπροσανατόλιζαν τον θεατή. Η σκηνοθεσία ακολουθεί τη στράτευση της συγγραφέως, προβάλλοντας τα στοιχεία του κοινωνικοπολιτικού ρεαλισμού της εποχής και απευθύνεται σε όλο τον κόσμο που αναζητά στο θέατρο την αλήθεια και τη συγκίνηση».
Για την ανταπόκριση που έχουν δεχτεί από το κοινό στον ένα μήνα που πραγματοποιούνται οι παραστάσεις, η Β. Τάγαρη αναφέρει ότι «από τις πρώτες παραστάσεις η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θερμή. Το ίδιο μας δείχνει και η προσέλευσή του στις επόμενες. Κυρίως μας συγκινεί πως κόσμος που βλέπει την παράσταση δεν την ξεχνάει βγαίνοντας από το θέατρο. Συγκινείται, προβληματίζεται, έχει διάθεση να συζητήσει τις σκέψεις του. Ακόμα και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με το θέατρο ή τη λογοτεχνία, μας έχουν πει "φεύγουμε πιο γεμάτοι μετά την παράσταση". Ολα αυτά "γεμίζουν" κι εμάς. Μας δείχνουν πως μάλλον άξιζε η προσπάθεια και πως, πράγματι, ο λόγος της Γαλάτειας είναι χρήσιμο να ακουστεί».
Η ταυτότητα της παράστασης: Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης. Βοηθός σκηνοθέτη: Ελεάννα Γρηγορίου. Ενδυματολόγος: Δέσποινα Χειμώνα. Μουσική επιμέλεια: Ελσα Στουρνάρα, Βασιλική Σαραντοπούλου.
Παίζουν: Δήμητρα Μπάσιου, Βασιλική Σαραντοπούλου, Κατερίνα Σούλη, Βιβή Τάγαρη, Δώρα Χάγιου. Συμμετέχει η μουσικός Ελσα Στουρνάρα με το ακορντεόν της.
Οι παραστάσεις είναι κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, εκτός από τη Δευτέρα 5 Μάρτη και την Τρίτη 6 Μάρτη στις 20.00.
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 10 ευρώ, μειωμένο: 5 ευρώ.
Για πληροφορίες - κρατήσεις θέσεων: 694 7559638 & 698 0635179

ΜΠΑΣΚΕΤ Τα παιδιά είναι το αύριο του αθλητισμού

Συνέντευξη στον «Ριζοσπάστη» του Χαράλαμπου Μαρκάκη, προέδρου της Ενωσης Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Κρήτης, με αφορμή τις επιτυχημένες διοργανώσεις που έχουν διεξαχθεί στο νησί

Eurokinissi

Η παρουσία παιδιών από σχολεία και αθλητικές ακαδημίες της περιοχής μετέτρεψε σε γιορτή τον φετινό τελικό μπάσκετ Ολυμπιακού - ΑΕΚ στο Ηράκλειο

Εχοντας υπό την ευθύνη της τη διοργάνωση του φετινού τελικού Κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού - ΑΕΚ στο Ηράκλειο, αρκετών αγώνων των Εθνικών ομάδων αλλά και τη διοργάνωση αρκετών διεθνών διοργανώσεων του αθλήματος σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, η Ενωση Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Κρήτης (ΕΚΑΣΚ) κατάφερε να βγάλει εις πέρας το έργο της με θετικό βαθμό. Ειδικά μάλιστα για τον τελικό Κυπέλλου που έγινε στο γήπεδο «Δυο Αοράκια» του Ηρακλείου, το πλάνο που εκπονήθηκε με επιτυχία προκειμένου να δώσουν το «παρών» μαθητές σχολείων και αθλητικών ακαδημιών της περιοχής μετέτρεψε - μετά από αρκετά χρόνια ομολογουμένως - τον τελικό σε μια γιορτή του αθλήματος.

Για τον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκαν όλα αυτά αλλά και για τον αντίκτυπο που έχουν στην ανάπτυξη του αθλήματος σε τοπικό επίπεδο μιλάει στον «Ριζοσπάστη» ο πρόεδρος της ΕΚΑΣΚ, Χαράλαμπος Μαρκάκης.
-- Παρά τις προβλέψεις περί του αντιθέτου, πρόσφατα διοργανώθηκε με επιτυχία ο τελικός Κυπέλλου μπάσκετ με την παρουσία μαθητών. Και όλοι είδαμε εικόνα τελείως διαφορετική από αυτήν που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, αποσπώντας τα εύσημα. Ποιο πλάνο ακολουθήσατε η Ομοσπονδία και εσείς ως τοπική Ενωση για να φθάσουμε σε αυτήν την επιτυχία;
-- Ηταν μια σημαντική απόφαση, προς την κατεύθυνση τού να σταματήσει το καρκίνωμα του χουλιγκανισμού που ταλαιπωρούσε για χρόνια τους τελικούς Κυπέλλου. Οποιος δεν εθελοτυφλεί ή δεν εξυπηρετεί συμφέροντα, έβλεπε άσχημες καταστάσεις, με ολόκληρες πόλεις να έχουν υποστεί καταστροφές και να πλήττονται το άθλημα και ο θεσμός από φαινόμενα που δεν έχουν καν σχέση με τον αθλητισμό. Η σύμφωνη γνώμη των σωματείων άνοιξε το δρόμο προς την υλοποίηση της απόφασης και ακολούθησαν οι επίμονες και επίπονες προσπάθειες, λόγω κατανοητής διστακτικότητας, για να συμφωνήσουν και να ενεργοποιηθούν η Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση Κρήτης, τα σωματεία, οι καθηγητές, οι γονείς και οι συνοδοί των μαθητών. Το αποτέλεσμα ήταν η άψογη οργάνωση που όλοι είδαμε, από την άφιξη μέχρι και την αναχώρηση των παιδιών, που όλα έγιναν με... χειρουργική ακρίβεια, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή εμπλοκή και με το σχέδιο να εκτελείται στην εντέλεια. Αξιος ιδιαίτερης μνείας, τέλος, είναι και ο εθελοντισμός, όλος ο κόσμος που πρόσφερε, αφού αυτή η προσφορά είναι πολύτιμη σε διοργανώσεις τόσο μεγάλης σημασίας.
-- Αρκετές φορές έχει γίνει κριτική και προς την ίδια την Ομοσπονδία για το γεγονός ότι στην Ελλάδα καθίσταται απαγορευτική η διοργάνωση ενός φάιναλ φορ Κυπέλλου, αντίθετα οι τελικοί διεξάγονται σχεδόν μόνιμα σε συνθήκες «αγώνων ειδικών συνθηκών». Τελικά, για να συμβεί κάτι διαφορετικό είναι μόνο θέμα Ομοσπονδίας;
-- Δεν είναι μόνο θέμα της ΕΟΚ, δεν γίνεται να αφορά μόνο έναν φορέα. Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζουν οι καλές προθέσεις των σωματείων, τα οποία, εφόσον το κατανοήσουν, είμαι βέβαιος ότι είναι σε θέση να απομονώσουν τους κακούς οπαδούς, αυτούς που δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στο άθλημα και να στραφούν στους υγιείς, αυτούς που αποτελούν την πλειοψηφία. Οι νέοι άνθρωποι που αγαπούν το μπάσκετ, τα παιδιά που είναι το αύριο του αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα. Τελευταίο, αλλά σε καμία περίπτωση ύστατο, ρόλο έχει η παρουσία και η συνδρομή της Αστυνομίας στο να εκπονηθεί αποτελεσματικό σχέδιο για την επικράτηση της τάξης και την προστασία και την ασφάλεια των συμμετεχόντων στον αγώνα και των θεατών.
-- Εκτός των τελικών Κυπέλλου, τα τελευταία χρόνια η Κρήτη έχει γίνει μόνιμη έδρα των Εθνικών ομάδων μπάσκετ αλλά και οικοδέσποινα διαφόρων διεθνών διοργανώσεων και τουρνουά του μπάσκετ. Σε όλα η εικόνα ήταν ίδια, με τον κόσμο να γεμίζει κάθε φορά τα γήπεδα. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το άθλημα σε τοπικό επίπεδο;
-- Είναι γεγονός ότι όλες αυτές οι διοργανώσεις και η διεξαγωγή τόσο σημαντικών αγώνων, με συνέχεια και συνέπεια στην Κρήτη, έχουν εκτινάξει το μπάσκετ σε τοπικό επίπεδο. Υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή και στήριξη από τον φίλαθλο κόσμο του νησιού. Ολες οι πολιτικές και αθλητικές αρχές του τόπου συμπράττουν και βοηθούν ώστε η εξάπλωση να συνεχιστεί, να αυξάνεται η δημοφιλία του μπάσκετ, να φτάσει σε κάθε άκρη του νησιού. Εχουμε φτάσει στο αξιομνημόνευτο σημείο να γίνονται περίπου 1.200 αγώνες σε τοπικό επίπεδο στο νησί. Μέσα σε τέσσερα χρόνια έχει αυξηθεί κατά 80% η έκδοση αθλητικών ταυτοτήτων. Οι δήμοι «διαγκωνίζονται» για το ποιος θα αναλάβει διοργανώσεις, τα σωματεία μας γεμίζουν με αθλούμενους, έχοντας πλέον το τεράστιο κίνητρο των μεγάλων αθλητών που βλέπουν από κοντά, τόσο σε επίπεδο σωματείων όσο και Εθνικών ομάδων. Οι αθλητές που εκπροσωπούν την Κρήτη στις Εθνικές ομάδες μικρών ηλικιών αυξάνονται και το νησί δείχνει το δρόμο της επιτυχίας σε πολλές περιοχές της χώρας που διεκδικούν όλο και περισσότερες παρόμοιας μορφής διοργανώσεις. Επιπλέον, ο στόχος της Ενωσης είναι να συμβάλλει κατά πολύ και στην ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού, αφού οι αθλητικές εγκαταστάσεις, το Διεθνές Αεροδρόμιο, αλλά και οι θαυμαστές κλιματολογικές συνθήκες του νησιού το καθιστούν ιδανικό προορισμό γι' αυτόν τον συνδυασμό.
-- Ως τοπική Ενωση ενός αθλήματος, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις περισσότερες Ομοσπονδίες εξαιτίας της πενιχρής κρατικής επιχορήγησης, τι προβλήματα καλείστε να αντιμετωπίσετε στο έργο που θέλετε να κάνετε;
-- Οπως εύλογα αναφέρετε, το κυριότερο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Υπάρχουν δυσβάσταχτα κόστη, τα οποία προσπαθούμε να καλύψουμε μέσω χορηγιών. Υπάρχει συγκινητική ανταπόκριση, αλλά η Ενωση έχει μεγάλους τομείς ευθύνης, συνυφασμένους με την ανάπτυξη του αθλήματος, όπως σχολές προπονητών, διαιτητών, κριτών, σεμινάρια προπονητών, μετακινήσεις όλων των παραπάνω, όπως και των σωματείων εθνικών κατηγοριών όλων των βαθμίδων, αμοιβές προσωπικού, λειτουργικά έξοδα και άλλα που ανακύπτουν στην πορεία όλων των αρμοδιοτήτων που προανέφερα. Καταφέρνουμε ακόμα και ανταποκρινόμαστε σε όλες τις καταστάσεις, κρατάμε θετικό το πρόσημο και ελπίζουμε ότι η πολιτεία, βλέποντάς μας ως καλούς πρεσβευτές της, θα αναγνωρίσει στην ΕΟΚ το δικαίωμα υψηλότερης επιχορήγησης, ώστε το δικό μας κομμάτι της «πίτας», των Ενώσεων δηλαδή, να γίνει μεγαλύτερο.