4 Σεπ 2018

Η «ποινή» της αιώνιας εφηβείας!

Δεκαετία του 80′. Πήραμε την απόφαση να διοργανώσουμε μια συναυλία – αφιέρωμα στο ρεμπέτικο με όσους είχαν απομείνει από τους δημιουργούς.
Θα γεμίσουμε το ΣΕΦ οι μισοί…
– Θα μας πάρουν με τις πέτρες, οι άλλοι μισοί…
Δεν μας έλειπαν οι ιδέες άλλωστε, ούτε η όρεξη, το θάρρος και το θράσος. Είχαμε απ’ όλα:  Ενθουσιασμό, πείσμα, φιλοδοξία, αλλά και άγνοια κινδύνου.
Άρχισαν οι επαφές, κλείσαμε την νεόδμητη «αρένα» της εποχής και ψάχναμε να βρούμε…τι θα την κάνουμε. Ποιοι θα πλαισιώσουν το πρόγραμμα, την ορχήστρα, τους ρεμπέτες, τους λαϊκούς, τους τραγουδιστές…Ήταν περίπου σαν να έχει ορίσει κάποιος ημερομηνία γάμου, εκκλησία η δημαρχείο, παππάδες και κουμπάρους…χωρίς ακόμη να  έχει αποδεχτεί η νύφη την πρόταση.
Ασυγκράτητη αισιοδοξία, ασύγκριτη φιλοδοξία, μέχρι την προσγείωση.
Γιατί από εκεί και πέρα το πράμα άρχισε να δυσκολεύει:
– Δεν ξέρω ο ένας ….
– Και πώς θα το διοργανώσετε εσείς, ο άλλος ……
– Ποιοι άλλοι θα είναι, ο τρίτος …..
-Αν έλθει αυτός και εκείνος, θα το σκεφτώ κι εγώ, ό τέταρτος ……
Αδιέξοδο κι απόγνωση μαζί. Καθώς περνούσαν οι μέρες ήρθε και η αφίσα:
«Αφιέρωμα στο Ρεμπέτικο και το Λαικό τραγούδι», ημερομηνία, ώρα και η ζωγραφιά ενός μπουζουκιού στο επίκεντρο!
Σ’ όσους «την πέφταμε», είχαμε μαζί και την αφίσα,  για να δείχνουμε πόσο αποφασισμένοι είμαστε…
Οι πιο επώνυμοι της εποχής, γνωστοί καλλιτέχνες, απολάμβαναν τους καρπούς και τη δόξα του ρεμπέτικου και μόνο ελάχιστοι έριχναν μια «ματιά» σε όσους είχαν απομείνει από τους πραγματικούς δημιουργούς. Φανταστείτε πώς κοίταζαν εμάς !!!!!!!!
«Να βρείτε το Μπαγιαντέρα, θα σας πω που μένει, θα τον ειδοποιήσω εγώ» μας είπε κάποιος, αφού του δείξαμε το μοναδικό πειστήριο του εγχειρήματος, την αφίσα με το μπουζούκι.
«Άμα δεχτεί αυτός θ’ ακολουθήσουν όλοι οι παλιοί, αν όχι… λυπάμαι παιδιά. Να κρατάτε οπωσδήποτε και την αφίσα» μας είπε ενώ φεύγαμε σχεδόν απογοητευμένοι,  για άλλη μια φορά.
Μας έριξε κι ένα χαμόγελο από εκείνα που λες πως είναι από λύπηση, η από συμπόνοια η από αμηχανία …
Επτά το βράδυ σ’ ένα φτωχικό στον Ιερόθεο. Δημήτρης και Δέσποινα Γκόγκου έγραφε το μισοσκότεινο κουδούνι στην εξώπορτα. Οι περισσότεροι εκείνο το βράδυ μάθαμε πως το «Μπαγιαντέρας» ήταν το παρατσούκλι που του είχαν βγάλει οι συνάδελφοί του ρεμπέτες από την διασκευή για μπουζούκι που είχε κάνει στην οπερέτα του Έριχ Κάλμαν με τον ομώνυμο τίτλο.
Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη κάποιων που, μόλις εκείνο το βράδυ, συνειδητοποίησαν ότι ο συνομιλητής μας δεν έβλεπε. Ναι, ο μοναδικός αυτός ρεμπέτης,  ο Δημήτρης Γκόγκος είχε χάσει το φως του από αβιταμίνωση στην πείνα του 1941.
Κι εμείς κρατούσαμε στα χέρια μας,  προκειμένου να του το δείξουμε, ένα «μοναδικό πειστήριο», μια αφίσα …………..
Ήταν όμως εκεί και μας περίμενε. Δίπλα του η κυρά Δέσποινα,- εκείνη που του «μετάφραζε» τον κόσμο προκειμένου να τον τραγουδήσει-  υποδεχόταν κάτι αλλόκοτους νυχτερινούς  επισκέπτες.
Εκείνος έπινε καφέ και «κάπνιζε με κομπολόι», έτσι μας είπε:  «Αυτά τα τρία πάνε μαζί, άμα δε βλέπεις όπως εγώ».
Αρχίσαμε να του λέμε. Μας διέκοψε σχετικά γρήγορα σαν να μην ήθελε ν ακούσει παραπέρα. Λες και τον κουράσαμε ή μας απέρριψε με το «καλημέρα» …
Μας ρώτησε αν έχουμε την αφίσα μαζί μας. Αυτή την καταραμένη που μας εξέθετε ανεπανόρθωτα σε σχολές, στέκια, πλατείες και Café.
Ήταν το μόνο που είχαμε να πάρει η ευχή! Το μοναδικό δεδομένο εκτός από τη φλόγα, μαζί και την απογοήτευσή μας.   Μια αφίσα με ημερομηνία, τόπο, ώρα κι ένα μπουζούκι, έτσι λοξά καταμεσίς ….
Κοιταχτήκαμε.
ΝΑΙ,  απάντησε ο ένας και μοναδικός σύντροφος, που βρήκε το κουράγια.
Τη δείξαμε. Όχι σ’ εκείνον!  Τι  να δει; Στην κυρά Δέσποινα που την κοίταξε κι έριξε αμέσως ένα διακριτικό χαμόγελο.
«Είναι το σωστό»; τη ρώτησε εκείνος.
«Το σωστό είναι!» αποκρίθηκε εκείνη ορθά – κοφτά, φτιάχνοντας το φλυτζάνι του καφέ που είχε στραβοκάτσει στο πιατάκι.
Πάλι σιωπή. Πιο μεγάλη αυτή τη φορά, ή έτσι μου φάνηκε από την αγωνία!
«Λοιπόν το μπουζούκι στη διαφήμισή σας είναι τρίχορδο, άρα είστε ξηγημένοι, άρα εγώ και οι άλλοι θάρθουμε»! Αυτή ήταν η απάντηση σε μια ερώτηση που δεν πρόλαβε να γίνει ποτέ! Κοντέψαμε να σηκωθούμε από τις ψάθινες καρέκλες.
Κανείς μας φυσικά δεν είχε προσέξει αυτή την κρίσιμη «λεπτομέρεια» στην αφίσα. Και ακόμη περισσότερο, λίγοι γνωρίζαμε την έκταση της διαμάχης ανάμεσα στους «Τρίχορδους» και τους «Αλλοτριωμένους τετράχορδους» που κρατούσε με αμείωτη ένταση ακόμη από τη δεκαετία του 60!
Μπαγιαντέρας, Μπάμπης Τσετίνης, Τάκης Μπίνης, Πόλυ Πάνου και τόσοι άλλοι ήταν στο κατάμεστο ΣΕΦ, μαζί με δεκάδες νεότερους καλλιτέχνες.
Όλα αυτά από τον άνθρωπο που έγραψε το «Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει», το «Από βραδύς ξεκίνησα», το «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», το «Ξεκινάει μια ψαροπούλα» και τόσα άλλα.
Αλλά και από κάτι Κνίτες αποφασισμένους να παλέψουν μέχρι τέλους μια υπόθεση που ξεκίνησαν χωρίς τις καλύτερες προϋποθέσεις και χωρίς τις πιο ώριμες των συνθηκών.
Πάνε σχεδόν 35 χρόνια από τότε. Τότε που  η ΚΝΕ, κι εμείς μαζί, βγαίναμε από εκείνη την «εφηβεία».
Μη φοβάστε σύντροφοι, την ίδια «ποινή» κουβαλάμε και σήμερα!
Την «ποινή της αιώνιας εφηβείας»  κι ένα μπουζούκι τρίχορδο να συμβολίζει αρχές κι αξίες αναλλοίωτες στο χρόνο!
Και μη χολοσκάτε για τις συνθήκες και τα δεδομένα:
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΩΡΙΜΑ –ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ 50χρονα της ΚΝΕ – ΑΠΟ ΠΟΤΕ !

Δεν έδωσες δακτυλικό αποτύπωμα στο αφεντικό; Απολύεσαι!

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρήσεις καταπατούν βάναυσα τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων τους, ενώ πριν λίγους μήνες έγινε γνωστό πως η εταιρεία “Ελλάκτωρ” δίνει ακόμα και οδηγίες για συμπεριφορά των υπαλλήλων κατά τις νυχτερινές τους εξόδους. Ο “Μεγάλος αδελφός” εξακολουθεί καθώς φαίνεται να εμπνέει μεγάλα τμήματα της εργοδοσίας, που αποθρασυμένη από την ανοχή ή και την αβάντα του νομοθετικού πλαισίου, αλλά και της -επιεικώς- πλημμελέστατης λειτουργίας των ελεγκτικών μηχανισμών, φτάνοντας τον έλεγχο των εργαζομένων σε νέα ύψη και τρομοκρατώντας όσους αντιστέκονται.
Έτσι λοιπόν, όπως καταγγέλει το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, την περασμένη Παρασκευή απολύθηκε τεχνικός, μέλος του σωματείου από την εταιρεία SELLER Hellas. Είχε προηγηθεί κάποιες βδομάδες πριν παρέμβαση του σωματείου απέναντι σε μέτρα κατάφωρης παραβίασης των προσωπικών δεδομένων των εργαζομένων, ώστε να λειτουργούν πλήρως ως “ρομποτάκια”.
Πιο συγκεκριμένα, η εργοδοσία σχεδιάζει τη δημιουργία βάσης δεδομένων με δακτυλικά αποτυπώματα και άλλα βιομετρικά στοιχεία, για “φέις κοντρόλ” στην είσοδο, αλλά και καταμέτρηση του τελευταίου νανοδευτερολέπτου εργασίας. Επιπλέον, σκοπεύει να εγκαταστήσει παντού κάμερες ώστε κατά δήλωση εκπροσώπου της εργοδοσίας  “να διαπιστώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πόσο παραγωγικό χρόνο χάνουν στη διάρκεια του ωραρίου τους”»!
Στους εργαζόμενους διανεμήθηκε “έντυπο συγκατάθεσης”, ώστε να εκχωρήσουν “οικειοθελώς” τα προσωπικά τους δεδομένα, με την προειδοποίηση πως τυχόν άρνηση θα επέφερε κυρώσεις. Αρχικά, η αντίδραση σωματείου και εργαζομένων εξανάγκασε σε υπαναχώρηση τον εργοδότη, που δήλωσε πως τελικά δε θα υλοποιήσει τις σχετικές αποφάσεις. Λίγο καιρό μετά όμως, απέλυσε εκδικητικά και παραδειγματικά έναν από τους πιο δραστήριους στη σχετική κινητοποίηση εργαζόμενο και συνδικαλιστή, προφασιζόμενος μάλιστα οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης και πως δήθεν υπήρξε ο τελευταίος προσληφθείς, κάτι που το σωματείο καταγγέλλει ως ψευδές.
Η απάντηση του σωματείου σε αυτή την προφανή απόπειρα τρομοκράτησης των υπόλοιπων εργαζομένων, ώστε να σκύψουν το κεφάλι στη βιομετρική γαλέρα που τους επιβάλλεται έρχεται με κινητοποιήση του ΣΜΤ αύριο Τρίτη και ώρα 6.45 π.μ έξω από την επιχείρηση SELLER HELLAS.

TI (ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ) ΞΕΧΝΟΥΝ ΟΙ "ΖΑΙΟΙ" ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛ. ΣΥΜΒ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!

 



Για το δούλεμα απ'  «την πρώτη κυβερνητική απόφαση που σηματοδοτεί την έξοδο από τα μνημόνια»:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:

Κάλπικες προσδοκίες από την υπογραφή Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

Τις Υπουργικές Αποφάσεις για την επέκταση τεσσάρων Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας υπέγραψε η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, με τις οποίες κηρύσσονται γενικώς υποχρεωτικές οι Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους κλάδους των τραπεζών, ναυτιλιακών πρακτορείων και ναυτιλιακών επιχειρήσεων, γραφείων ταξιδίων και τουρισμού και πρακτοριακών επιχειρήσεων που είναι μέλη της Διεθνούς Ναυτικής Ένωσης.
Ωστόσο, η κυβέρνηση σκόπιμα ξεχνά το γεγονός ότι η επέκταση μιας Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης επαφίεται πλέον αποκλειστικά στην «καλή θέληση» των εργοδοτικών οργανώσεων, αφού με πρόσφατη εγκύκλιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους έδωσε τη δυνατότητα να μπλοκάρουν όλη τη διαδικασία για την υποχρεωτικότητα μιας Κλαδικής ΣΣΕ, απλά και μόνο με το να μη δώσουν το μητρώο μελών τους για να πιστοποιηθεί αν η Σύμβαση καλύπτει το 50%+1 των εργαζομένων.
Επιπλέον, η κυβέρνηση δεν λέει κουβέντα για το μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο τμήμα των εργαζομένων που εργάζονται με ευέλικτες μορφές εργασίας, που είναι και θα παραμείνουν ξεκρέμαστοι, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα στις απολαβές τους.
Είναι ενδεικτικό ότι στις Τράπεζες υπάρχουν 8 διαφορετικές σχέσεις εργασίας, επομένως διαφορετικά μισθολόγια, διαφορετική αμοιβή για την ίδια εργασία. Χιλιάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το καθεστώς της εργολαβικής και «νοικιασμένης» εργασίας, περνούν σε θυγατρικές εταιρείες ή σε άλλες «συνεργαζόμενες» επιχειρήσεις. 
Στον Τουρισμό, η εργοδοσία χρησιμοποιεί μέχρι και 14 μορφές συμβάσεων απασχόλησης, από επινοικίαση εργαζομένων μέχρι και συμβάσεις μιας μέρας.
Προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας έκανε λόγο για «την πρώτη κυβερνητική απόφαση που σηματοδοτεί την έξοδο από τα μνημόνια». Μάλιστα, τη στιγμή που η κυβέρνηση του δεν έχει αφήσει αξίωση του κεφαλαίου που να μην ικανοποιήσει και διατηρεί όλο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που εδραιώνει την εργασιακή ζούγκλα, ισχυρίστηκε  τάχα πως «η μάχη για την ενίσχυση των εργαζομένων συνεχίζεται και αποτελεί προτεραιότητά μας στη μεταμνημονιακή εποχή».                                             902.gr
ΣΧΕΤΙΚΑ

Κλιμάκωση των Αμερικανικών εκβιασμών σε βάρος της Παλαιστίνης

        


Η απόφαση των ΗΠΑ να ανακοινώσουν προχτές πλήρη τερματισμό της χρηματοδότησης της υπηρεσίας του ΟΗΕ για την αρωγή στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA) κλιμακώνει τις πιέσεις σε βάρος της Παλαιστινιακής Αρχής και του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς ώστε να εκβιάσει, και με αυτόν τον τρόπο, τη συμμετοχή τους στους σχεδιασμούς που προωθούν με στόχο τη «συμφωνία» για τον υποτιθέμενο τερματισμό της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης.
Η εξέλιξη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και στον επικεφαλής της υπηρεσίας, Πιερ Κρέχενμπουλ, που εκτίμησε ότι η απόφαση για διακοπή της χρηματοδότησης από τις ΗΠΑ (που συνέβαλλαν με το 30% για να δικαιολογούν και τις επεμβάσεις στην περιοχή) προκλήθηκε από καθαρά πολιτικά κίνητρα. Προέτρεψε παράλληλα τους διεθνείς δωρητές να κάνουν ένα βήμα μπροστά για να καλυφθεί το έλλειμμα στον προϋπολογισμό της υπηρεσίας, που ανέρχεται φέτος στα 217 εκατομμύρια δολάρια.
Νωρίτερα, ο ισραηλινός τηλεοπτικός σταθμός «Channel 10», επικαλούμενος στιχομυθίες κατά την προχτεσινή συνάντηση του Παλαιστινίου Προέδρου Αμπάς με αντιπροσωπεία της ισραηλινής φιλειρηνικής οργάνωσης «Peace Now» στη Ραμάλα, μετέδωσε πως ο Παλαιστίνιος ηγέτης αποκάλυψε πως προ μηνών οι απεσταλμένοι της κυβέρνησης του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, Τζέισον Γκρίνμπλατ και Τζάρεντ Κούσνερ, επανέφεραν στο τραπέζι μία παλιά πρόταση για την ίδρυση συνομοσπονδίας των παλαιστινιακών εδαφών με την Ιορδανία.

Πάντως την περασμένη Παρασκευή έγινε κινητοποίηση χιλιάδων κατοίκων στη Λωρίδα της Γάζας κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ διεκδικώντας το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους. Και σε αυτή την κινητοποίηση οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις έκαναν χρήση πυρός σε άοπλους διαδηλωτές τραυματίζοντας πάνω από 200, ανάμεσά τους παιδιά.

Οι πολλές ταφές της 3ης Σεπτέμβρη

Θα σε ξανάβρω στους μπαχτσέδες… Αλλά ακόμα κι ο συνθέτης του τραγουδιού απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ της μνημονιακής εποχής να το χρησιμοποιεί καταχραστικά ως ύμνο του, έχοντας απομακρυνθεί φανερά πλέον από τις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη. Ποιες ήταν όμως αυτές οι αρχές και τι έλεγαν;
Η διακήρυξη ήταν ένα προσωπικό κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου, μακριά από κάθε συλλογική διαδικασία. Πασπάλιζε με μαξιμαλιστικές διατυπώσεις και κορόνες τις ρεφορμιστικές θέσεις και τη μικροαστική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ (που είναι μάλλον συμπληρωματικά παρά αντιφατικά στοιχεία) και αυτό το χαρακτηριστικό επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ να μπερδεύει για αρκετά χρόνια πολύ κόσμο, ψαρεύοντας σε θολά νερά και ακόμα πιο θολές συνειδήσεις.
Η φράση-κλειδί που συμπυκνώνει την ουσία της, είναι αυτή που παραθέτει συνεχόμενες έννοιες, όπου η μία προϋποθέτει την επόμενη: εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, πολιτική δημοκρατία. Από αυτό μπορεί να βγει πως ο αγώνας για καθένα απ’ αυτά είναι αδιαχώριστος από τα υπόλοιπα. Υπάρχει όμως κι η αντίστροφη ανάγνωση: αρκεί να παλέψουμε για κάτι μικρό και μερικό, που θα ξεδιπλώσει ως μοχλός όλο το στρατηγικό μας πλαίσιο, ως βασική προϋπόθεσή του.
Η 3η Σεπτέμβρη ακολούθησε το κλίμα της εποχής της, έχοντας έντονα αντι-ιμπεριαλιστικό και ειδικά αντι-ΝΑΤΟϊκό χαρακτήρα. Ο ορίζοντάς της όμως δεν έφτανε στην υπέρβαση αυτής της εποχής και την επαναστατική μετάβαση σε μια καινούρια. Παρέμενε στην καλύτερη σε μια επανάληψη-αντιγραφή του μοντέλου της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο, με αυτοδιαχείριση κι αποκέντρωση, και βάθρα της “νέας εξουσίας” τη βουλή, τα συνδικάτα και την αυτοδιοίκηση.
Οι διακηρύξεις της ωστόσο είναι θνησιγενείς, πεθαίνοντας μαζί με την εποχή τους, ενώ το ΠΑΣΟΚ τις ξεφορτώνεται ως βαρίδια, για να φτάσει στην κυβέρνηση. Το δημοψήφισμα για την αποδέσμευση από την ΕΟΚ παραπέμπεται στις καλένδες, οι στρατιωτικές βάσεις παραμένουν, όπως άλλωστε και η χώρα στο ΝΑΤΟ, ενώ ακόμα και ο φάκελος της Κύπρου ανοίγει με σημαντική καθυστέρηση και πρόθεση κουκουλώματος.
Οι εποχές κι οι συσχετισμοί αλλάζουν προς το χειρότερο, όπως και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ -χωρίς αυταπάτες πως υπήρχε και μια “παλιά, καλή εκδοχή του” που προδόθηκε. Η εμφατική ληξιαρχική πράξη γέννησης-εμφάνισής του ήταν οι τεμενάδες στις ΗΠΑ για την ελληνοτουρκική διένεξη στα Ίμια, ενώ σταθμοί αυτής της διαδρομής ήταν οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία και οι επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ.
Ο ΓΑΠ ξέθαψε προς στιγμήν σε κάποιους παλιές μνήμες, για να επαναληφθεί η ιστορία ως φάρσα και ως τραγωδία μαζί, και να τα “αλλάξει όλα” (κατά το ρυθμικό σύνθημα) με το μνημόνιο κι ένα δημοψήφισμα που δεν έγινε.
Έκτοτε η 3η Σεπτέμβρη παραμένει ορφανή, αλλά με πολλούς επίδοξους κληρονόμους που διεκδικούν την παρακαταθήκη της και λίγη από την εκλογική της λάμψη, και την περιφέρουν σαν άταφο πτώμα για να αντλήσουν υπεραξία από το ιστορικό της φορτίο. Κι όσο απομακρυνόμαστε από αυτήν, τόσο μπαίνει μπρος η λειτουργία της εξιδανίκευσης, που την κάνει να φαίνεται ένα ριζοσπαστικό ντοκουμέντο, πραγματικό Μανιφέστο, που πλανάται σα φάντασμα πάνω από την Ελλάδα των μη προνομιούχων, για να πάρει ξανά σάρκα και οστά.
Κι έτσι το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πια, αλλά τα οργανικά του συστατικά καθορίζουν την πολιτική ατμόσφαιρα, κάνουν μετάσταση σε άλλους πολιτικούς χώρους και αναζωογονούν σαν κοπριά το αστικό πολιτικό σύστημα.

Αντί για τις ΣΣΕ, κυβέρνηση και εργοδότες επεκτείνουν την εξαπάτηση των εργαζομένων



«Κανείς και καμιά να μην εξαπατηθεί από μια κυβέρνηση που για τρία χρόνια παίζει με το εισόδημα των οικογενειών μας», τονίζει η Πανελλαδική Γραμματεία Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων του ΠΑΜΕ, με αφορμή τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για την επέκταση τεσσάρων Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Διευκρινίζει πως η σύμβαση σήμερα εφαρμόζεται σε λιγότερο από το 10% του κλάδου, προσθέτοντας πως «η υποχρεωτικότητα ή επεκτασιμότητα των ΣΣΕ, με τις διαδικασίες που έχει καθορίσει η κυβέρνηση, είναι μια απάτη, αφού μόνο αν θέλουν οι ξενοδόχοι θα μπορεί να συμβεί».
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Συνάδελφοι,
Μπροστά οι δικές μας ανάγκες.
Κανείς και καμιά να μην εξαπατηθεί από μια κυβέρνηση που για τρία χρόνια παίζει με το εισόδημα των οικογενειών μας. Δεν επανέφερε ποτέ τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και δεν θα το κάνει και τώρα. Κριτήριό της, όπως και των προηγουμένων κυβερνήσεων, παραμένουν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και όχι η δική μας ζωή. Ούτε ο άθλιος διαχωρισμός για τους νέους πρόκειται να πάψει, αφού στα 511 ευρώ θα ενταχθούν και οι άνεργοι γονείς με το πρόσχημα της αναζήτησης ''εργασιακών εμπειριών''.
Κανείς ξενοδοχοϋπάλληλος να μην πιστέψει ότι ήρθε η ώρα να γίνει υποχρεωτική μια συλλογική σύμβαση που σήμερα εφαρμόζεται σε λιγότερο από το 10% του κλάδου και άρα θα πάρουν δεκάδες χιλιάδες συνάδελφοι αύξηση.
Πρώτα απ’ όλα η υποχρεωτικότητα ή επεκτασιμότητα των ΣΣΕ, με τις διαδικασίες που έχει καθορίσει η κυβέρνηση, είναι μια απάτη, αφού μόνο αν θέλουν οι ξενοδόχοι θα μπορεί να συμβεί.
Ακόμη όμως κι αν γίνει κάτι τέτοιο, χιλιάδες εργαζόμενοι με ''ευέλικτες'' και ''ελαστικές'' σχέσεις εργασίας ή από συνεργεία θα εξακολουθούν να αμείβονται με 586 ευρώ, αφού σε αυτούς δεν εφαρμόζεται καμιά ΣΣΕ.
Και τέλος η εφαρμογή των ΣΣΕ απαιτεί πολιτική βούληση, που τέτοια δεν υπήρξε ούτε πριν την κρίση και την επιβολή των μνημονίων από καμιά κυβέρνηση. Οι μηχανισμοί ελέγχου του υπ. Εργασίας όχι μόνο δεν επαρκούσαν, αλλά οι αρμοδιότητές τους ψαλιδίστηκαν και ο προσανατολισμός τους είναι να επιβάλλεται η αντεργατική νομοθεσία και όλοι οι νόμοι που τσακίζουν τα εργασιακά μας δικαιώματα. Οι ξενοδόχοι, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που είχαν συνυπογράψει ΣΣΕ, με όρους που στήριζαν την κερδοφορία τους ή τις εφάρμοζαν σε ένα μικρό βαθμό ή και καθόλου. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τα λεγόμενα πακέτα στον τουριστικό κλάδο, όπου οι εποχικοί εργαζόμενοι αμειβόντουσαν με ''κλειστό μισθό'' που δήθεν περιελάμβανε εργασία σε ρεπό ή υπερωρίες. Τελικά, ο καταβαλλόμενος μισθός υπολειπόταν πάντα από αυτόν που θα πρόκυπτε με την εφαρμογή της ΣΣΕ.
Για τους εργαζόμενους στα επισιτιστικά καταστήματα και τα ζαχαρώδη, που αποτελούν και την πλειοψηφία του κλάδου, δεν γίνεται ούτε κουβέντα. Εκεί θα εξακολουθεί να επικρατεί η κακοπληρωμένη, πολλές φορές απλήρωτη, δουλειά.
Και παντού, σε ξενοδοχεία και επισιτισμό, στη χώρα των 30 εκατ. επισκεπτών και των δεκάδων δισ. ευρώ εσόδων από τον τουρισμό, οι συνθήκες δουλειάς θα συνεχίσουν να είναι απάνθρωπες, χωρίς μέτρα ασφάλειας και υγείας, η εντατικοποίηση θα τσακίζει ωράρια και ελεύθερο χρόνο.
Αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει να κρυφτεί πίσω από ψεύτικες εξαγγελίες και πανηγυρισμούς.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες, να διεκδικήσουμε όχι μονάχα τις απώλειες που μας προκάλεσαν η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις τους, αλλά αυτό που μας ανήκει σαν παραγωγοί απίστευτου πλούτου.
Να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί τώρα η πρόταση νόμου 513 συνδικάτων για τις ΣΣΕ, που προβλέπει μεταξύ άλλων:
- Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.
- Την κατάργηση του άθλιου διαχωρισμού παλιών και νέων εργαζομένων.
- Την επαναφορά του θεσμικού πλαισίου για τις ΣΣΕ χωρίς "παραθυράκια".
- Την επαναφορά της υποχρεωτικότητας και επεκτασιμότητας χωρίς κόλπα και εξαιρέσεις.
Οι δικές μας ανάγκες είναι η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, με σταθερό ημερήσιο χρόνο, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με 35ωρο - 5ήμερο.
Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση της δικής μας πάλης, για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών απέναντι στην κυβέρνηση, στην ΕΕ και την εργοδοσία». 

«Προτιμώμενος εταίρος... »




  Πηγή: Eurokinissi

Μετά την ιδιότητα του «ευέλικτου γεωπολιτικού μεντεσέ» στα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, η Ελλάδα απέκτησε έναν ακόμα τίτλο, αυτόν του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια.

Ετσι τη χαρακτηρίζει ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, όπου αναλύει τη στρατηγική των ΗΠΑ και το ρόλο της Ελλάδας σε όλο το «τόξο» από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Κεντρική Μεσόγειο.

Μιλώντας ειδικότερα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σημειώνει ότι «έχει φιλόδοξη περιφερειακή ατζέντα», η οποία «συμπληρώνει σε σημαντικό βαθμό τα δικά μας συμφέροντα και το δικό μας όραμα για την ευρύτερη περιοχή», είτε πρόκειται για «το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων» είτε για την «ασφάλεια» στην Ανατ. Μεσόγειο είτε για τις σχέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία.


Αυτό που περιγράφεται είναι η βαθύτερη από ποτέ εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι βρίσκονται απέναντι στη δράση «κακόβουλων παραγόντων» στην περιοχή, όπως χαρακτηρίζει ο Πάιατ τη Ρωσία.

Θέλοντας να περιγράψει το σημερινό επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, ο Τζ. Πάιατ κάνει λόγο «για την πιο σημαντική δράση των ΗΠΑ (...) από το σχέδιο Μάρσαλ σε όρους της κλίμακας της εμπλοκής μας στο ευρύ φάσμα των ελληνοαμερικανικών θεμάτων».

Οι όροι που χρησιμοποιεί και οι συνειρμοί που επιχειρεί να προκαλέσει δεν είναι τυχαίοι, αφού στην ίδια συνέντευξη αναφέρεται στις προοπτικές αναβάθμισης του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, μετά την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από την κρίση, σε άμεση συνάρτηση με τη «στήριξη» από αμερικανικά κεφάλαια.

Δηλαδή, με μεγάλες επενδύσεις στην Ενέργεια, στις Μεταφορές και σε καινοτόμους κλάδους, που είναι αναγκαίες για να σταθεροποιηθούν και να αυξηθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Αυτός ο στόχος της ελληνικής αστικής τάξης περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Γι' αυτό δεν υπάρχει «μέτωπο» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή όπου να μην εκθειάζονται από τον Αμερικανό πρέσβη η συμμετοχή και η συμβολή της Ελλάδας.

Για παράδειγμα, στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία αναδεικνύεται η συμβολή της Ελλάδας στο «να εξασφαλίσουμε ότι ο μεγάλος γείτονάς σας στα ανατολικά θα παραμείνει σταθερά αγκυροβολημένος στην Ευρώπη και τους ευρωατλαντικούς θεσμούς». Στόχος είναι να αποτραπεί η προσπάθεια της Ρωσίας να βαθύνει το ρήγμα στις σχέσεις Τουρκίας - ΝΑΤΟ...

Στα Βαλκάνια, η Ελλάδα «μοιράζεται την αμερικανική άποψη ότι αυτές οι χώρες πρέπει να μπορέσουν να συνεχίσουν την πορεία τους προς τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ».

Προωθεί δηλαδή την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, σε αντιπαράθεση με τη ρωσική επιρροή και από αυτήν την άποψη αναδεικνύεται σε «πυλώνα» της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή.

Ετσι πρέπει να ερμηνευτούν και η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία ο Πάιατ αποθεώνει ξανά στη συνέντευξή του, αλλά και η προωθούμενη συμφωνία με την Αλβανία, η εμπλοκή της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις Σερβίας - Κοσσόβου κ.ά.
Ειδικά η Β. Ελλάδα αποκτά ολοένα και περισσότερο χαρακτηριστικά «προγεφυρώματος» για την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σε Βαλκάνια και ΝΑ Ευρώπη.

Γι' αυτό ο Πάιατ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο NRDC (Σώμα Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ) στη Θεσσαλονίκη, «που παρότι δεν είναι πολύ γνωστό, έχει αναλάβει την ευθύνη των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ». Αλλά και στην αναβάθμιση άλλων υποδομών, όπως η Λάρισα, με τη στάθμευση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αλλά και η Αλεξανδρούπολη, ως κόμβος προώθησης στρατιωτικού υλικού «προς Βορρά».

Είναι φανερό ότι, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των βασικών αστικών πολιτικών κομμάτων, η χώρα εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά σε ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό σπιράλ ανταγωνισμών με απρόβλεπτες εξελίξεις. Η μαζική εναντίωση σε αυτά τα σχέδια μπαίνει στην ημερήσια διάταξη...
  • Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Αποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Τρίτη 4 Σεπτέμβρη 2018.
 

Θα δείξει





«Θα δείξει η πράξη». Αυτό είναι το καινούργιο «μότο» που διακινούν τα κυβερνητικά στελέχη και από κοντά διάφορα δημοσιογραφικά επιτελεία σε σχέση με το ανακάτεμα της κυβερνητικής τράπουλας. Αλήθεια, όμως, τι εννοούν; Τι περιμένουν να δείξει η πράξη; Μπας και θα καταργήσουν τους πάνω από 700 μνημονιακούς νόμους, που μαζί ψήφισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια; Μπας και έχουν σκοπό να επαναφέρουν όλα όσα έχασαν οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, τα οποία σήμερα λοιδορούν ως «παθογένειες του παρελθόντος» και ταυτόχρονα δεσμεύονται ότι θα τα επεκτείνουν, για να μη χαθούν τα «κεκτημένα» των καπιταλιστών; `Η μήπως σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπου συμμετέχουν για λογαριασμό της αστικής τάξης και να «ανακρούσουν πρύμναν» σε ό,τι αφορά την επικίνδυνη εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ; Τίποτα βέβαια απ' όλα αυτά. Τα «σάπια» τα πουλάνε για να κρατούν το λαό σε στάση αναμονής απέναντι σε μια από χέρι αντιλαϊκή κυβέρνηση, που για «χαρτοφυλάκιο» έχει, όπως και οι προηγούμενες, τη συνέχιση της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. Ο λαός δεν πρέπει να τους κάνει το χατίρι.

Γολγοθάς για χιλιάδες νέα ζευγάρια ο αποκλεισμός από τους παιδικούς σταθμούς


Χτες, 3 Σεπτέμβρη, θεωρητικά ήταν η μέρα που οι παιδικοί σταθμοί θα ξεκινούσαν να υποδέχονται βρέφη και νήπια, μόνο όσων οι οικογένειες ήταν τυχερές να πάρουν το κουπόνι από το πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ που αφορά δωρεάν φοίτηση. Επιπλέον, χτες ήταν και πάλι θεωρητικά η πρώτη μέρα που θα λειτουργούσαν εκείνες οι δημοτικές δομές που δεν είναι ενταγμένες στο ΕΣΠΑ, για να φιλοξενήσουν παιδιά, και πάλι είτε επί πληρωμή είτε δωρεάν σε κάποιον παιδικό σταθμό. Ομως, δυστυχώς, αυτή η πρώτη μέρα που άνοιξαν οι παιδικοί σταθμοί, σηματοδοτεί για χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες την έναρξη ενός εφιάλτη, που δεν ξέρουν πότε θα τελειώσει. Παρά τις πομπώδεις κυβερνητικές εξαγγελίες ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των παιδιών που γίνονται δεκτά και ότι θα δημιουργηθούν νέες υποδομές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα, που φέρει τη «σφραγίδα» και της δικής της πολιτικής. Οχι μόνο δεν εξασφαλίζονται το δικαίωμα και η ανάγκη όλων των παιδιών για δημόσια, δωρεάν, σύγχρονη Προσχολική Αγωγή, αλλά η κυβερνητική πολιτική θέτει και επιπλέον εμπόδια, συρρικνώνει παραπέρα το δίκτυο των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών.
* * *
Ενδεικτική εικόνα για τον αποκλεισμό χιλιάδων παιδιών από τους παιδικούς σταθμούς δίνουν τα αποτελέσματα για τη δωρεάν φιλοξενία σε παιδικούς σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και ΚΔΑΠ με Αναπηρίες, στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΣΠΑ «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» για τη φετινή σχολική χρονιά (2018 - 2019). Συγκεκριμένα, υποβλήθηκαν 161.360 αιτήσεις παιδιών και έλαβαν το πολυπόθητο «voucher» - που εξασφαλίζει απαλλαγή από τα τροφεία - μόλις 93.611! Ο αριθμός των παιδιών που φέτος μπήκαν στο ΕΣΠΑ αυξήθηκε κατά μόλις 1.068 σε όλη την Ελλάδα, όμως οι οικογένειες που εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ είναι κατά 300 λιγότερες από πέρυσι (70.211 το 2018, 70.521 το 2017). Δηλαδή, αυξήθηκαν σε σχέση με πέρυσι οι οικογένειες που είτε βγαίνουν στο ...κυνήγι μιας θέσης σε βρεφονηπιακό σταθμό είτε θα πληρώσουν τροφεία στον δημοτικό σταθμό που έγιναν δεκτά τα παιδιά τους. Να σημειωθεί ότι σε αρκετούς δήμους της χώρας, η ένταξη ενός παιδιού στο ΕΣΠΑ σχεδόν ταυτίζεται και με τη φιλοξενία του σε κάποιο δημοτικό παιδικό σταθμό, αφού μπορεί ακόμα και το σύνολο των θέσεων στους σταθμούς ενός δήμου να είναι μέσω ΕΣΠΑ. Δηλαδή, τα παιδιά που δεν πήραν voucher, είτε αποκλείονται αυτόματα από τις δομές των δήμων είτε περιμένουν ακόμη και έως τα μέσα της σχολικής χρονιάς για να απορροφηθούν σε κάποιο δημοτικό βρεφονηπιακό σταθμό, ακόμη κι αν η αίτησή τους έχει γίνει δεκτή από τον δήμο.
* * *
Τις τελευταίες μέρες, ακούγονται πολλά από στελέχη της κυβέρνησης περί κάλυψης των αναγκών όλων των εργατικών οικογενειών. Μόνο που στις διευκρινίσεις όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό που προσπαθούν να φτιάξουν είναι μερικά «μπαλώματα», που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των αναγκών. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τα παιδιά των πυρόπληκτων, που προκειμένου να φιλοξενηθούν σε έναν παιδικό σταθμό, θα πρέπει κάποια άλλα παιδιά να μεταφέρονται με λεωφορεία σε άλλους παιδικούς σταθμούς που έχουν ορισμένες κενές θέσεις. Επιπλέον, η ...«ευαισθησία» της κυβέρνησης ότι στηρίζει τάχα «τα φτωχά και άνεργα νοικοκυριά κατά προτεραιότητα», δεν είναι τίποτα άλλο από μια παραδοχή ότι το δίκτυο των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών είναι ανεπαρκές και μάλιστα συρρικνώνεται με ευθύνη και της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ξεκινά παίρνοντας ως δεδομένο ότι οι θέσεις στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς δεν επαρκούν για να καλύψουν όλες τις ανάγκες όλων των παιδιών αυτών των ηλικιών. Επομένως, «δικαίωμα» σε μια θέση στους παιδικούς σταθμούς θα πρέπει - σύμφωνα με την κυβέρνηση - να έχουν μόνο οι εξαθλιωμένοι, και ούτε καν όλοι οι εξαθλιωμένοι. Είναι ενδεικτικό ότι το 81% όσων εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα έως 12.000 ευρώ!
* * *
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, απέναντι στα τεράστια προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση είναι ο αγώνας και η διεκδίκηση για το αυτονόητο δικαίωμα στην Προσχολική Αγωγή όλων των παιδιών. Για να παρθούν άμεσα μέτρα και με όλες τις σύγχρονες και αναγκαίες προϋποθέσεις, ώστε να διευρυνθούν οι δημοτικές δομές για βρέφη και νήπια, για όλα τα παιδιά που είτε συμμετείχαν με αίτηση των γονιών τους στο πρόγραμμα και σήμερα δεν εγκρίθηκαν, είτε δεν βρίσκουν θέση σε δομή της περιοχής τους, είτε έχουν καταθέσει αίτημα στους δήμους. Χρειάζονται αγώνας και διεκδίκηση, ώστε να παρθούν έκτακτα μέτρα χρηματοδότησης των δήμων προκειμένου να στήσουν άμεσα αντίστοιχες δημοτικές δομές για ΚΔΑΠ ΑμεΑ και ΚΔΑΠ, που να καλύψουν τις ανάγκες όλων των παιδιών. Να διασφαλίσει η κυβέρνηση για όλους τους δήμους την ανανέωση των συμβάσεων όλων των εργαζομένων στο πρόγραμμα και να προχωρήσει, επιτέλους, στη μονιμοποίησή τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να διαθέσει η κυβέρνηση κονδύλια για την ανέγερση των αναγκαίων κτιριακών υποδομών για παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία που σήμερα λείπουν ανά τη χώρα, με ιδιαίτερα οξυμένο το πρόβλημα στα μεγάλα αστικά κέντρα.

«Προτιμώμενος εταίρος... »




Μετά την ιδιότητα του «ευέλικτου γεωπολιτικού μεντεσέ» στα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, η Ελλάδα απέκτησε έναν ακόμα τίτλο, αυτόν του «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια.
Ετσι τη χαρακτηρίζει ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, όπου αναλύει τη στρατηγική των ΗΠΑ και το ρόλο της Ελλάδας σε όλο το «τόξο» από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Κεντρική Μεσόγειο.
Μιλώντας ειδικότερα για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σημειώνει ότι «έχει φιλόδοξη περιφερειακή ατζέντα», η οποία «συμπληρώνει σε σημαντικό βαθμό τα δικά μας συμφέροντα και το δικό μας όραμα για την ευρύτερη περιοχή», είτε πρόκειται για «το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων» είτε για την «ασφάλεια» στην Ανατ. Μεσόγειο είτε για τις σχέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία.
Αυτό που περιγράφεται είναι η βαθύτερη από ποτέ εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι βρίσκονται απέναντι στη δράση «κακόβουλων παραγόντων» στην περιοχή, όπως χαρακτηρίζει ο Πάιατ τη Ρωσία.
Θέλοντας να περιγράψει το σημερινό επίπεδο των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, ο Τζ. Πάιατ κάνει λόγο «για την πιο σημαντική δράση των ΗΠΑ (...) από το σχέδιο Μάρσαλ σε όρους της κλίμακας της εμπλοκής μας στο ευρύ φάσμα των ελληνοαμερικανικών θεμάτων».
Οι όροι που χρησιμοποιεί και οι συνειρμοί που επιχειρεί να προκαλέσει δεν είναι τυχαίοι, αφού στην ίδια συνέντευξη αναφέρεται στις προοπτικές αναβάθμισης του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή, μετά την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από την κρίση, σε άμεση συνάρτηση με τη «στήριξη» από αμερικανικά κεφάλαια.
Δηλαδή, με μεγάλες επενδύσεις στην Ενέργεια, στις Μεταφορές και σε καινοτόμους κλάδους, που είναι αναγκαίες για να σταθεροποιηθούν και να αυξηθούν οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Αυτός ο στόχος της ελληνικής αστικής τάξης περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Γι' αυτό δεν υπάρχει «μέτωπο» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή όπου να μην εκθειάζονται από τον Αμερικανό πρέσβη η συμμετοχή και η συμβολή της Ελλάδας.
Για παράδειγμα, στην αντιπαράθεση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία αναδεικνύεται η συμβολή της Ελλάδας στο «να εξασφαλίσουμε ότι ο μεγάλος γείτονάς σας στα ανατολικά θα παραμείνει σταθερά αγκυροβολημένος στην Ευρώπη και τους ευρωατλαντικούς θεσμούς». Στόχος είναι να αποτραπεί η προσπάθεια της Ρωσίας να βαθύνει το ρήγμα στις σχέσεις Τουρκίας - ΝΑΤΟ...
Στα Βαλκάνια, η Ελλάδα «μοιράζεται την αμερικανική άποψη ότι αυτές οι χώρες πρέπει να μπορέσουν να συνεχίσουν την πορεία τους προς τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ».
Προωθεί δηλαδή την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, σε αντιπαράθεση με τη ρωσική επιρροή και από αυτήν την άποψη αναδεικνύεται σε «πυλώνα» της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή.
Ετσι πρέπει να ερμηνευτούν και η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία ο Πάιατ αποθεώνει ξανά στη συνέντευξή του, αλλά και η προωθούμενη συμφωνία με την Αλβανία, η εμπλοκή της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις Σερβίας - Κοσσόβου κ.ά.
Ειδικά η Β. Ελλάδα αποκτά ολοένα και περισσότερο χαρακτηριστικά «προγεφυρώματος» για την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας σε Βαλκάνια και ΝΑ Ευρώπη.
Γι' αυτό ο Πάιατ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στο NRDC (Σώμα Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ) στη Θεσσαλονίκη, «που παρότι δεν είναι πολύ γνωστό, έχει αναλάβει την ευθύνη των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ». Αλλά και στην αναβάθμιση άλλων υποδομών, όπως η Λάρισα, με τη στάθμευση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αλλά και η Αλεξανδρούπολη, ως κόμβος προώθησης στρατιωτικού υλικού «προς Βορρά».
Είναι φανερό ότι, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων και με τη σύμφωνη γνώμη όλων των βασικών αστικών πολιτικών κομμάτων, η χώρα εμπλέκεται όλο και πιο βαθιά σε ένα επικίνδυνο γεωπολιτικό σπιράλ ανταγωνισμών με απρόβλεπτες εξελίξεις. Η μαζική εναντίωση σε αυτά τα σχέδια μπαίνει στην ημερήσια διάταξη...

TOP READ