Η ελευθερία κίνησης

Η ΕΕ με την ελεύθερη κίνηση προσώπων δεν δίνει μία διέξοδο ιδιαίτερα στη νεολαία να ψάξει και να βρει δουλειά στο εξωτερικό από το να είναι άνεργη στην Ελλάδα;»

Δημοσιεύθηκε : 11 Απρίλιος 2014

-- Η ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού όχι μόνο δεν είναι «ελευθερία» για τους νέους εργαζόμενους αλλά άλλου είδους δεσμά. Ακόμα και αν φαινομενικά δίνεται προσωρινή διέξοδος από την ανεργία δεν μπορεί να δοθεί απάντηση στη σύγχρονη ανάγκη για σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γιατί η πολιτική που υλοποιείται σήμερα στην Ελλάδα δεν διαφέρει από την πολιτική που έχει υλοποιηθεί σε άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ. Συχνά προβάλλουν τους ονομαστικούς μισθούς που ισχύουν σε μια χώρα, όπως, π.χ., η Γερμανία, και λένε ότι με τέτοιους μισθούς η ζωή θα είναι καλύτερη. Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι καλύπτονται περισσότερες ανάγκες, αφού σε κάθε χώρα είναι διαφορετικοί οι όροι διαβίωσης. Δεν πρέπει επίσης να αγνοείται το γεγονός ότι αυτοί οι μισθοί είναι αποτέλεσμα εντατικής εκμετάλλευσης. Κρύβεται ότι οι καλοί μισθοί όλο και περισσότερο «πολιορκούνται» από την πίεση που ασκεί ο διεθνής ανταγωνισμός. Επίσης, ότι μεγάλα τμήματα εργαζομένων που μεταναστεύουν σε αυτές τις χώρες αμείβονται με μισθούς μικρότερους από τους αντίστοιχους των ντόπιων ακόμα και σε εξειδικευμένη επιστημονική εργασία. Παρά τις υπαρκτές διαφορές λόγω ανισομετρίας στην ΕΕ, ορισμένα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Στη ναυαρχίδα της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, στη Γερμανία, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια απασχολούνται με 450 ευρώ το μήνα στο πλαίσιο των λεγόμενων minijobs. Στη Μεγάλη Βρετανία η πραγματική ανεργία φτάνει το 13-14%, μαζί με το ένα εκατομμύριο ανέργους που δεν καταγράφονται, γιατί λαμβάνουν διάφορα επιδόματα, και 5% των εργαζομένων που απασχολούνται περιστασιακά και αδυνατούν να βρουν μόνιμη απασχόληση.
-- Η προώθηση της «κινητικότητας» των εργαζομένων (γεωγραφικής, επαγγελματικής και εκπαιδευτικής) αποτελεί στρατηγικό στόχο για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών της. Η ΕΕ από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), προβλέπει την ελευθερία κίνησης εργατικού δυναμικού. Μαζί καθιερώθηκαν όμως και οι άλλες 3 ελευθερίες, αυτές της διακίνησης εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίων στο πλαίσιο της ΕΕ. Για παράδειγμα, η ελευθερία κίνησης κεφαλαίων δίνει τη δυνατότητα στους καπιταλιστές να μεταφέρουν σε άλλες χώρες της ΕΕ τα εργοστάσιά τους, την παραγωγή, με κριτήριο την εξασφάλιση μέγιστου κέρδους. Αυτή τη στιγμή, π.χ., ένα στα τέσσερα ενδύματα που προορίζονται για τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς κατασκευάζεται στη Βουλγαρία (η κινητικότητα αυτή υπήρξε πριν η Βουλγαρία γίνει μέλος της ΕΕ, το 2007, και ενισχύθηκε στη συνέχεια), όπου λειτουργούν 270 ελληνικές επιχειρήσεις με 22.000 εργαζόμενους. Οι Ελληνες επιχειρηματίες είναι στις πρώτες θέσεις των επενδυτών στις βαλκανικές χώρες, γι' αυτό άλλωστε αποσκοπούν στην είσοδο αυτών των κρατών στην ΕΕ. Στο σύνολό τους οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη χώρα απασχολούν πάνω από 35.000 άτομα. Αυτή η περιβόητη ελευθερία κίνησης κεφαλαίων άφησε χιλιάδες εργαζόμενους στην Ελλάδα χωρίς δουλειά. Αντίστοιχα παραδείγματα - συνέπειες αυτών των «ελευθεριών» υπάρχουν και σε άλλους κλάδους, όπως η αμυντική βιομηχανία, η ναυπηγική βιομηχανία, η αγροτική παραγωγή κ.ά.
-- Οι εκμεταλλευτές, η ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου παρουσιάζουν σαν «καινοτομία», ως «παράδεισο ευκαιριών» τη μετανάστευση. Ανεξάρτητα από το αν ένας νέος σήμερα μεταναστεύσει ή όχι, πρέπει να κρίνει, να σκεφτεί: Γιατί σήμερα δεν μπορεί να σπουδάσει, να δουλέψει και να ζήσει στη χώρα του και αναγκάζεται να μεταναστεύσει; Σήμερα, στην Ελλάδα, με κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους, μπορεί να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνολικά η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Αυτή είναι η διέξοδος υπέρ του λαού και της νεολαίας και απαιτεί αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό στην εξουσία. Γι' αυτήν την προοπτική παλεύει το ΚΚΕ, σ' αυτήν την προοπτική συγκεντρώνει δυνάμεις στους καθημερινούς αγώνες.

Χρόνια Πολλά!

 Χρόνια Πολλά!

 

Πηγή: Οδηγητής via Κόκκινος Άνεμος

Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: 6 νεκροί από νυχτερινή επίθεση στο Σλαβιάνσκ

 Νεότερα από το ανατολικό μέτωπο: 6 νεκροί από νυχτερινή επίθεση στο Σλαβιάνσκ

Σφαίρες και τα δύο αυτοκίνητα που έπεσαν στα χέρια των
υπερασπιστών του Σλαβιάνσκ

Υπάρχουν αναφορές για έξι νεκρούς από ανταλλαγές πυροβολισμών στο Σλαβιάνσκ της Αν.Ουκρανίας. Οι απώλειες αφορούν 4 αντικυβερνητικούς διαδηλωτές και δύο από τους ένοπλους επιτιθέμενους, οι οποίοι θεωρούνται παραστρατιωτικοί του «Δεξιού τομέα».

Οι θάνατοι προήλθαν έπειτα από επίθεση σε σημείο ελέγχου στις παρυφές της πόλης , σύμφωνα με το «Rossiya 24».

Τέσσερα αυτοκίνητα κινήθηκαν προς το σημείο ελέγχου που επάνδρωναν ντόπιοι κάτοικοι, και άνοιξαν πυρ σκοτώνοντας τέσσερις και τραυματίζοντας αρκετούς ακόμη από αυτούς.

Ένα θύμα των πυροβολισμών ξεψύχησε αργότερα στο νοσοκομείο από τραύμα στο κεφάλι ενώ ακόμη δύο εξακολουθούν να νοσηλεύονται.

Το σημείο ελέγχου επανδρωνόταν από 26 πολίτες οπλισμένους με ...ρόπαλα!

Η έλλειψη πυροβόλων όπλων οφείλεται στην λεγόμενη «εαρινή εκεχειρία» που είχε ανακοινωθεί τόσο από την «κυβέρνηση» του Κιέβου, όσο και από τους διαδηλωτές προκειμένου για την αποκλιμάκωση της έντασης.

Όταν οι πολίτες υποχώρησαν από το σημείο ελέγχου, κλήθηκαν ένοπλοι πολιτοφύλακες από το στρατόπεδο τους στην πόλη. Αυτοί άνοιξαν πυρ ενάντια στους επιτιθέμενους, σκοτώνοντας δύο και τρέποντας τους υπόλοιπους σε φυγή, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του “Life News”.

Ο αριθμός των θυμάτων των επιτιθέμενων ενδέχεται να αυξηθεί, καθώς μια αναζήτηση στα γύρω δάση όπου κατέφυγαν βρίσκεται σε εξέλιξη.

Οι αντικυβερνητικοί κατέλαβαν δύο από τέσσερα αυτοκίνητα των επιτιθέμενων τα οποία υπέστησαν βλάβες κατά την διάρκεια της ανταλλαγής πυροβολισμών.

Πλάνα του εξοπλισμού που κατασχέθηκε έδειξαν πυροβόλα όπλα (μεtaξύ αυτών και ένα πολυβόλο), συsκευές νυχτερινής όρασης, εξοπλισμό κάμπινγκ, αεροφωτογραφίες του Σλαβιάνσκ, και άλλα χρήσιμα αντικείμενα «ανορθόδοξου πολέμου».

Βρέθηκαν επίσης διακριτικά του ακροδεξιού παραστρατιωτικού «Δεξιού τομέα», που εμπλέκουν άμεσα την οργάνωση αυτή στην επίθεση.

Οι επιτιθέμενοι πιθανόν να σχεδίασαν μια μεγαλύτερη επίθεση στο κατειλημμένο τηλεοπτικό κέντρο της πόλης που ήταν μαρκαρισμένο με κύκλο πάνω σε έναν από τους χάρτες που κατασχέθηκαν, σύμφωνα με όσα είπε ο εκ των ηγετών των εξεγερμένων Vyacheslav Ponomaryev.

Σε άλλο περιστατικό στο κέντρο του Σλαβιάνσκ, δύο ακόμη άνθρωποι τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς όταν ομάδα ενόπλων τους σταμάτησε για έλεγχο και αυτοί προσπάθησαν να διαφύγουν σύμφωνα με το “Ria Novosti”.

Το ρεπορτάζ δεν αναφέρει τι ακολούθησε τους πυροβολισμούς, αλλά τα δύο θύματα νοσηλεύονται τώρα στο νοσοκομείο.

Οι ηγέτες των εξεγερμένων απαγόρευσαν την κυκλοφορία στην πόλη μεταξύ 12 το βράδυ και 6 το πρωί προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα κρούσματα νυχτερινών επιθέσεων.

Διαδηλωτές στην περιοχή Ντόνεσκ έχουν προβεί σε εκτεταμένες καταλήψεις κυβερνητικών κτιρίων τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Θεωρούν παράνομη την κυβέρνηση του Κιέβου και καλούν σε δημοψήφισμα για αυτονομία της περιοχής τους. Ανάλογα καλέσματα κάνουν και άλλες περιοχές της Αν.Ουκρανίας.

Το Κίεβο διεξάγει στρατιωτικές και αστυνομικές επιχειρήσεις σε μια προσπάθεια να καταστείλει αυτό που ονομάζει «τρομοκρατική δράση» στην περιοχή. Η προσπάθεια αυτή έχει μέχρι τώρα φτωχά αποτελέσματα, καθώς μεγάλο μέρος των κυβερνητικών δυνάμεων έχει αυτομολήσει στους εξεγερμένους.

Video: Λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας

Οι μέχρι τώρα ενδείξεις λένε πως η «κυβέρνηση» του Κιέβου απλά δεν έχει αρκετές «νομιμόφρονες» σε αυτήν δυνάμεις, προκειμένου να προχωρήσει σε καταστολή των κινητοποιήσεων.

Το Σάββατο το «υπουργείο» εσωτερικών ζήτησε από τα πρώην μέλη της ομάδας καταστολής Μπέργκουντ, τα οποία είχε αποπέμψει η ίδια με τον χαρακτηρισμό του κακοποιού και του εγκληματία, να επιστρέψουν στην ενεργό δράση.

Το «υπουργείο» κάλεσε τα μέλη της Μπέργκουντ να ξεχάσουν τις πικρίες τους από το πρόσφατο παρελθόν και να προστατέψουν την Ουκρανία από αυτό που το ίδιο ονομάζει «συγκαλυμμένη εισβολή» που «επιχειρείται από την Ρωσία».

Οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ στην περιοχή όμως, δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο.

Ρωσία, Ουκρανία, ΕΠΑ και ΕΕ κατέληξαν την περασμένη βδομάδα στην Γενεύη σε μια συμφωνία για την αποκλιμάκωση της έντασης. Ένα από τα σημεία-κλειδιά της ήταν ο αφοπλισμών των πολιτοφυλακών και των παραστρατιωτικών ομάδων που δρουν στην Ουκρανία.

Αμφότεροι όμως, τόσο ο «Δεξιός τομέας» και οι παραστρατιωτικοί του «Μαϊντάν», όσο και οι «αντι-Μαϊντάν» πολιτοφυλακές, δείχνουν να θέλουν να βγουν ένα βήμα μπροστά.

Πηγή: RT

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ απασχόλησε τις προηγούμενες μέρες η αντιπαράθεση της πλειοψηφίας με τη μειοψηφούσα (αλλά με ισχυρά ερείσματα στις οργανώσεις του κόμματος) «Αριστερή Πλατφόρμα», άτυπος επικεφαλής της οποίας είναι ο Π. Λαφαζάνης, με επίκεντρο τη θέση για το ευρώ...

Το ζήτημα είχε περάσει σε δεύτερο πλάνο και με επιλογή της «Αριστερής Πλατφόρμας», στελέχη της οποίας το τελευταίο διάστημα εμφανίζονταν βασιλικότεροι του βασιλέως ως προς την υπεράσπιση της κεντρικής πολιτικής γραμμής του κόμματος. Εντούτοις, η αντιπαράθεση αναζωπυρώθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ, την περασμένη Κυριακή, με αφορμή την απόρριψη τροπολογιών που κατέθεσε η «Αριστερή Πλατφόρμα» στη διακήρυξη για τις ευρωεκλογές, με τις οποίες ζητούσε, μεταξύ άλλων, να εκπονήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σχέδιο για την περίπτωση που αναγκαστεί να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα.
Πρόκειται, βεβαίως, για αντιπαράθεση άκρως αποπροσανατολιστική για το λαό, βολική για τον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο η ύπαρξη της «Αριστερής Πλατφόρμας» με τη νόθα «ριζοσπαστική» φρασεολογία, βοηθά να «συνομιλεί» με ένα κοινό που απωθείται απ' τα απροκάλυπτα διαπιστευτήρια της πλειοψηφίας στους καπιταλιστές και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που έχει αναφορά στους αγώνες του κομμουνιστικού κινήματος, που δραστηριοποιείται στο κίνημα. Αν και στην πραγματικότητα οι θέσεις της «Αριστερής Πλατφόρμας» δε διαφέρουν σε τίποτα από αστικές ευρωσκεπτικιστικές θέσεις που μπορεί να δει κανείς σε καθαρόαιμες αστικές δυνάμεις ή ακόμα στο λεγόμενο «Σχέδιο Β'» του Αλαβάνου για την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ. Ο τελευταίος, μάλιστα, κάλεσε την «Αριστερή Πλατφόρμα», αν εννοεί αυτά που λέει, να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση για το ευρώ, αποσπασμένη από το ζήτημα ποιος δρόμος ανάπτυξης, ποια εξουσία από τη συνολική στάση απέναντι στην ΕΕ και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες είναι συζήτηση που αφορά το αστικό στρατόπεδο όχι όμως τους εργαζόμενους. Καμία απ' τις δύο πλευρές, εξάλλου, δε θέτει ζήτημα εξόδου της χώρας απ' την ΕΕ. Απεναντίας, οι όρκοι πίστης απέναντί της είναι καθημερινοί. Και οι δύο πλευρές, κάθε μία απ' το πόστο της, δουλεύουν για τον κοινό στόχο που είναι η ανάληψη της αστικής διαχείρισης, ώστε από αναβαθμισμένη θέση να υπηρετήσουν την αστική εξουσία.

Διαφωνούν αλλά τελικά συμφωνούν

Αλλωστε, είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις των στελεχών της «Αριστερής Πλατφόρμας» αμέσως μετά την ΚΠΕ και το θόρυβο που προκλήθηκε, με τις οποίες έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι οι διαφωνίες τους είναι «εντός των τειχών», επαληθεύοντας ότι ο ρόλος τους είναι να θολώνουν τα νερά για τη στρατηγική που υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προς τούτο είχε διαβεβαιώσει την ΚΠΕ και ο Π. Λαφαζάνης, λέγοντας στην ομιλία του πως αν η μειοψηφία επιμένει στην τόνωση της «ριζοσπαστικής» συνθηματολογίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί διαφορετικά δεν πρόκειται να δει κυβέρνηση ούτε με το κιάλι. «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπε τον ριζοσπαστισμό του τότε θα έχανε την ορμή του και σε τελευταία ανάλυση τη δυνατότητά του να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία», ανέφερε.
Μετά την ΚΠΕ πρώτος το «σύνθημα» έδωσε ο εκπρόσωπος Τύπου, Π. Σκουρλέτης, δηλώνοντας ότι «η δική μας επιλογή είναι η αναζήτηση λύσης εντός της Ευρωζώνης, δεν είναι η αποχώρηση έξω από το ευρώ».
Ακολούθησε η Σόφη Παπαδόγιαννη, στέλεχος της μειοψηφίας («Αθήνα 9.84») που ήταν αποκαλυπτική λέγοντας ότι η θέση της «Αριστερής Πλατφόρμας» είναι ενισχυτική της θέσης της πλειοψηφίας και η εικόνα διχασμού δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ πριν δεν ήταν τόσο ενωμένος.
Ο Π. Λαφαζάνης εξέφρασε τον πλήρη σεβασμό του στις θέσεις της πλειοψηφίας, τις οποίες, όπως είπε, υπερασπίζεται απέναντι στην «ιδιαίτερη, προσωπική του άποψη».

Γραμμή υποταγής στο κεφάλαιο

Η αλήθεια είναι ότι η μειοψηφία σέβεται και υπερασπίζεται μια γραμμή που παρ' όλες τις «ριζοσπαστικές διαφοροποιήσεις» και τη φρασεολογία για σοσιαλισμό και τα συνθήματα δεν είναι διαφορετική από τη δική της σε στρατηγικά ζητήματα. Πράγμα, άλλωστε, φυσικό, γιατί θα ήταν παράλογο να συστεγάζονται δυνάμεις με διαφορετική στρατηγική στο ίδιο κόμμα. Για λόγους κυρίως που εξυπηρετούν την όξυνση της αντιπαράθεσης αλλά εξυπηρετώντας και την τακτική συμμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ από τη σκοπιά του κεφαλαίου η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύουν τις αντιφάσεις στην πολιτική του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να ανταποκριθεί, πασχίζει να αποδείξει στην αστική τάξη ότι είναι ικανή και αξιόπιστη δύναμη για να αναλάβει τη διαχείριση των υποθέσεών της.
Ενδεικτικά είναι τα όσα λέει για την ΕΕ. Την ώρα που πίνει νερό στο όνομά της, μάλιστα ο Αλ. Τσίπρας διεκδικεί την Προεδρία του ιερατείου της, της Κομισιόν, παίρνοντας υπόψη του την οργή του λαού απέναντί της, λέει: «Ομως η επανίδρυση ή επαναθεμελίωση δεν θα ξεκινήσει από το μηδέν, δεν συνεπάγεται τη διάλυση. Μια διάλυση της σημερινής ΕΕ χωρίς ένα ώριμο εναλλακτικό αριστερό σχέδιο εμπεριέχει τον κίνδυνο μιας αρνητικής παλινδρόμησης, μιας επιστροφής σε εποχές καταστροφικών εθνικιστικών ανταγωνισμών (...) τα περισσότερα δεινά από μια διάλυση της ΕΕ θα τα πληρώσουν και πάλι οι πιο αδύνατοι, οι πιο αδύναμες χώρες, αλλά και οι πιο αδύναμοι στην κάθε χώρα ξεχωριστά. Αυτή η θέση δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως μια συγκατάθεση στη σημερινή Ευρώπη μέσα από τη λογική του "λιγότερου κακού". Αντίθετα, αυτή η θέση καθιστά πιο επείγουσα την ανάγκη για ανατροπή του σημερινού, επικίνδυνου τέλματος, και προσδίδει στην εν λόγω ανατροπή το περιεχόμενο ενός μεγάλου κοινωνικού και οικολογικού μετασχηματισμού, μιας "επανίδρυσης της Ευρώπης"» (Γ. Δραγασάκης, «Αυγή της Κυριακής» 30.3.2014).
Αναφερόμενος σε «αλλαγή της ΕΕ», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εννοεί τίποτα περισσότερο απ' την αλλαγή της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής διαχείρισης στην ΕΕ και βάλλει κατά της γερμανικής κυβέρνησης που τη στηρίζει ως το ισχυρότερο κράτος της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ποιος θα ωφεληθεί απ' την αλλαγή αυτή; Η αστική τάξη, η «υγιής επιχειρηματικότητα», όπως αρέσκεται να ονομάζει τους καπιταλιστές ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κρύβει, άλλωστε, ότι ζητά ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Π.χ. «κούρεμα» του χρέους, σύνδεση της αποπληρωμής του με ρήτρα ανάπτυξης, επενδυτικό πακέτο απ' την ΕΕ για την ενίσχυση των καπιταλιστών που επενδύουν, «σχέδιο Μάρσαλ», «New deal» κ.λπ.
Η αλλαγή που οραματίζεται έχει συγκεκριμένα όρια που καθορίζονται από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ως στηρίγματος αυτού του δρόμου σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, τις ιδρυτικές πράξεις της ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ κ.λπ.), τους θεσμούς της, τις «κοινές πολιτικές» κ.λπ.
Η υιοθέτηση όμως της στρατηγικής του κεφαλαίου που αποσκοπεί στη στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, οι διαβεβαιώσεις του για την ικανότητά του να διαμορφώσει το περιβάλλον εντός του οποίου αυτά μπορούν να αναπτυχθούν (ρευστότητα μαζί με «ομαλότητα και σταθερότητα» κατά τον Αλ. Τσίπρα), αυτομάτως σημαίνουν ότι ο λαός οι εργαζόμενοι θα συνεχίζουν να βιώνουν τις επιπτώσεις της κρίσης, της εφαρμογής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, θα συνεχίζουν να ζουν σε καθεστώς υποτιμημένων εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Ο Αλ. Τσίπρας λέει: Κατάργηση του μνημονίου αλλά «το μνημόνιο είναι καθεστώς που δεν αλλάζει εύκολα». Ανασυγκρότηση της χώρας αλλά και «να αναλάβουμε μαζί με το λαό το δύσκολο δρόμο της ανασυγκρότησης της χώρας». Επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ, αλλά «στην πράξη κάτι τέτοιο θα είναι δύσκολο»... Οι αντιφάσεις αυτές που προκύπτουν από τα όρια μιας πολιτικής που είναι ενσωματωμένη στη στρατηγική του κεφαλαίου, στον ευρωμονόδρομο προσπαθούν να ξεπεραστούν, θέτοντας ψεύτικα διλήμματα προς τους εργαζόμενους.

Αντιλαϊκά σενάρια...

Αντιλαϊκά σενάρια...

Οι επικείμενες εκλογές θα αποτελέσουν «κανάλι» για την επιτάχυνση των διεργασιών αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Η αναμόρφωση αυτή είναι από χέρι αντιλαϊκή, όποια μορφή κι αν πάρει, όποιος πόλος κι αν προκριθεί να πρωταγωνιστήσει στο σχηματισμό της επόμενης συγκυβέρνησης. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να τοποθετηθεί με την ψήφο του υπέρ της μιας ή της άλλης «λύσης» που επιδιώκει η αστική τάξη, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική και πολιτική σταθερότητα.
Αν θαμπώσει το ταξικό κριτήριο της ψήφου, κερδισμένοι θα βγουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, η μεγαλοεργοδοσία. Αυτοί είναι που θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες από τη μια θα νομοθετούν μέτρα για την κερδοφορία τους και από την άλλη θα εξασφαλίζουν τη σύμπραξη ή έστω την ανοχή του λαού.
Ολα τα κόμματα - εκτός από το ΚΚΕ - δηλώνουν διαθέσιμα να συμπράξουν μετεκλογικά σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ίδιο μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή διαχείριση στο έδαφος του καπιταλισμού.
«Στόχος μας είναι να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά από πλευράς ποσοστών στα δύο κόμματα εξουσίας. Μόνο έτσι θα μπορούμε να επιβάλουμε συνεργασίες», είπε σε πρόσφατη συνέντευξη ο Σταύρος Θεοδωράκης, επικεφαλής του κόμματος «Το Ποτάμι», δηλώνοντας διαθέσιμος να παίξει μπαλαντέρ σε όποια μεριά του δίπολου τον τάξουν μετεκλογικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Από κοντά, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δήλωσε την περασμένη Κυριακή: «Μας ενδιαφέρει η πολιτική σταθερότητα. Πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία προϋπόθεση τόσο για την επιτυχή έξοδο από την κρίση όσο και για τη μετέπειτα πορεία της ανασυγκρότησης (...) Δεν επιλέγουμε εμείς τους κομματικούς συσχετισμούς. Εμείς επιλέγουμε τις πολιτικές με τις οποίες συμπράττουμε. Και ζητάμε να μας κάνετε (...) τόσο ισχυρούς που να μπορούμε να συμμετάσχουμε σε κυβέρνηση με διακριτή ατζέντα και να επιβάλουμε πράγματα».
Οι «μυρωδιές» που βγαίνουν από το μαγειρείο του αστικού συστήματος πρέπει να υποψιάσουν το λαό. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι παλιά και θα επιχειρήσουν να τα σερβίρουν σαν νέα. Στο χέρι του λαού είναι να μη χάσει άλλο χρόνο. Να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού, το μόνο κόμμα που θα καταθέσει κάθε ψήφο στην ισχυροποίηση του κινήματος, στο στέριωμα και στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας.