Γιάνης Κορδάτος, ο ιστορικός του λαού της Ελλάδας

Κατιούσα

Πάνω από πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Γιάνη Κορδάτου. Ένα τέτοιο διάστημα φαντάζει πολύ μεγάλο και είναι επόμενο αρκετοί άνθρωποι, κυρίως των νεότερων γενεών, να μην γνωρίζουν ποιος ήταν ο μεγάλος αυτός ιστορικός. Παρόλα αυτά, ιδωμένο υπό το πρίσμα της ιστορίας, αυτό το διάστημα των πενήντα και πλέον χρόνων δεν αποτελεί παρά μονάχα μια στιγμή στο συνεχές της ανθρώπινης ύπαρξης και εξέλιξης. Το γεγονός αυτό, αλλά κυρίως η ευρύτερη σημασία του έργου του Γιάνη Κορδάτου, μας επιβάλλουν να διατηρούμε το όνομα και τη μνήμη του στην καθημερινότητα του λαού μας. Είναι χρέος και ουσιαστικό «συμφέρον» όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων να έρθουν σε επαφή και να διαδώσουν όσο γίνεται το έργο του. Για να δώσουμε λοιπόν μια πρώτη και πολύ απλή απάντηση στο ερώτημα περί του ποιος ήταν ο Γιάνης Κορδάτος, θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν για την επιστήμη της ιστορίας, ό,τι ακριβώς αποτελούσαν ο Κώστας Βάρναλης και ο Γιάννης Ρίτσος για την ποίηση.
Ο γεννημένος στη Ζαγορά Πηλείου το 1891, Γιάνης Κορδάτος, εργάσθηκε συστηματικά για την διάδοση κάθε μορφής γνώσης στον απλό λαό. Υπό την επίδραση του Δημήτρη Γληνού, τον οποίο είχε καθηγητή στο Ελληνογερμανικό Λύκειο του Γιαννίκη, στη Σμύρνη, εργάσθηκε συστηματικά, κυρίως μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική της Αθήνας, για τη διάδοση της δημοτικής γλώσσας και κατά συνέπεια τη διεύρυνση των οριζόντων των πλατιών μαζών της χώρας μας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του παρήγαγε πάνω από τριάντα αυτοτελείς τόμους ιστορικού (κατά κύριο λόγο), κοινωνιολογικού, νομικού και πολιτικού περιεχομένου, ενώ κορωνίδα των προσπαθειών του αποτέλεσε η πολύτομη «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας», έργο όμοιο του οποίου δεν υπάρχει όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια ιστορική εργογραφία.
Η ιστορία του Κορδάτου διακρίνεται από άλλα παρόμοια έργα για πολλούς λόγους που άπτονται τόσο του περιεχομένου του όσο και της επιστημονικής μεθόδου με βάση την οποία παράχθηκε. Κατ’ αρχάς, το σύνολο του έργου του Γιάνη Κορδάτου αποτέλεσε μια από τις πρώτες προσπάθειες εφαρμογής του ιστορικού υλισμού και της μαρξιστικής επιστημονικής μεθοδολογίας στον ελληνικό χώρο, γεγονός το οποίο από μόνο του προσδίδει μια ξεχωριστή θέση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Κορδάτος ξεκίνησε την επιστημονική του δραστηριότητα σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν οι διάφορες εθνικές αφηγήσεις, που εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς. Έπειτα, αυτό που προκαλεί δέος και καθιστά την περίπτωση του Κορδάτου παγκοσμίως ξεχωριστή, είναι το εύρος του ιστορικού του έργου, το οποίο εκτείνεται από τους προϊστορικούς χρόνους και τα Ομηρικά Έπη και φθάνει μέχρι το 1926, καθώς και το πλήθος των αναφορών του, αφού η έρευνα του καλύπτει την εγχώρια και παγκόσμια εργογραφία του καιρού του και συνδυάζεται με επιτόπια έρευνα σε αρχεία βιβλιοθηκών, δήμων, μοναστηριών και οπουδήποτε αλλού μπορούσε να έχει πρόσβαση. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η «Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας» είναι μέχρι σήμερα το έργο με τις περισσότερες βιβλιογραφικές παραπομπές σε όλον τον κόσμο. Τέλος, αυτό που κάνει την περίπτωση του Κορδάτου πραγματικά ξεχωριστή σε διαχρονικό επίπεδο, είναι πως η ιστορία του, σε αντίθεση με την ευρεία ιστοριογραφία, δεν είναι γεγονοτολογική ή πολεμοκεντρική, αλλά κοινωνικοκεντρική. Ο Γιάνης Κορδάτος έγραφε την ιστορία του ελληνικού λαού με γνώμονα την ερμηνεία της ιστορικής του πορείας και κυρίως τη διάδοση στις τάξεις του της ιστορικής του προέλευσης. Αυτό που φιλοδοξούσε δεν ήταν απλά να παρουσιάσει τα γεγονότα, αλλά να αποδώσει την κοινωνική τους σημασία και να κάνει ευρέως γνωστά τα συμπεράσματά του. Εκείνο που κυρίως ήθελε να κάνει ο Γιάνης Κορδάτος, ήταν να παράσχει γνώσεις στον ελληνικό λαό περί της ταυτότητάς του και να δώσει ένα έναυσμα σε κάθε ενδιαφερόμενο να επεξεργαστεί και να αναδείξει την ιστορική αλήθεια.
Κλείνοντας, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στον άνθρωπο – αγωνιστή Γιάνη Κορδάτο, ο οποίος αποτέλεσε έναν από τους πρωτεργάτες του ΣΕΚΕ – ΚΚΕ. Όντας μέλος της ΚΕ του ΣΕΚΕ, διετέλεσε αντιπρόσωπος του Κόμματος στον Ριζοσπάστη και αρθρογράφος της εφημερίδας. Το 1921 εκλέχθηκε Γραμματέας του Κόμματος και διώχθηκε πολλαπλώς (κυρίως από την κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου και αργότερα από τη δικτατορία του Μεταξά) για τις ιδέες και τη δράση του πάνω σε καίρια ζητήματα όπως η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου και μετέπειτα ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος. Το 1924 αποχώρησε από το ΣΕΚΕ που μόλις είχε μετονομασθεί σε ΚΚΕ, λόγω διαφωνίας του πάνω στο Μακεδονικό Ζήτημα, αλλά δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τις ιδέες του και την ουσιαστική του σύνδεση με αυτόν τον πολιτικό χώρο. Έλαβε μέρος στην αντίσταση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ και μεταπολεμικά έλαβε μέρος στο ΓΣ της ΕΔΑ.
Με τον ξαφνικό του θάνατο το 1961, ο Γιάνης Κορδάτος άφησε πίσω του μία βαριά κληρονομιά, την ουσιαστική Ιστορία των Ελλήνων και το παράδειγμα ενός πολίτη  – επιστήμονα. Το επίσημο κράτος στις διάφορες εκφάνσεις του και μερικοί νεόκοποι ιστορικοί, σήμερα, εν πολλοίς αποσιωπούν το έργο και τον ρόλο του Κορδάτου κι εδώ είναι που υπεισέρχεται η ευθύνη του λαού και των επιστημόνων του να το συνεχίσουν και να το διαδώσουν. 

Ιστορική απεργία νοσηλευτών στην Ιρλανδία – 35000 στους δρόμους όλης της χώρας

Κατιούσα

Η δεύτερη μεγαλύτερη απεργία στον κλάδο των νοσηλευτών στην ιρλανδική ιστορία πραγματοποιήθηκε αυτές τις μέρες στη χώρα. Την περασμένη Τετάρτη, πάνω από 35000 νοσηλευτές και νοσοκόμες κατέβηκαν στο δρόμο ζητώντας προσλήψεις και καλύτερους μισθούς. Το συνδικάτο Νοσοκόμων και Μαιών (INMO) προχώρησε στην κινητοποίηση μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι απαιτούν ίση αμοιβή με άλλα παραϊατρικά επαγγέλματα, όπως οι φυσιοθεραπευτές, των οποίων οι αμοιβές είναι πάνω από 7000 ευρώ υψηλότερες σε ετήσια βάση.
Η απεργία στηρίχθηκε και από τα 40.000 μέλη του συνδικάτου σε 120 μέρη σε ολόκληρη την Ιρλανδία. Οι πικετοφορίες που πραγματοποιήθηκαν έξω από μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, όπου οι νοσοκόμες παρείχαν φροντίδα μόνο σε επείγοντα περιστατικά, είχαν μεγάλη συμπαράσταση από τον κόσμο και συνοδεύτικαν ακόμα και από «χάπενινγκ», όπως τις νοσοκόμες του νοσοκομείου της κομητείας Λουθ που συνέθεσαν το δικό τους τραγούδι διαμαρτυρίας. Την αλληλεγγύη τους εξέφρασαν και συνάδελφοί του με καταγωγή από την Ιρλανδία που εργάζονται στην Αυστραλία και την Αγγλία.
Η κυβέρνηση δια στόματος του πρωθυπουργό Λίο Βάραντκαρ απάντησε σε βουλευτές που κατέθεσαν ερωτήσεις για το θέμα πως θα μπορούσε να δανειστεί χρήματα για να σώσει δουλειές σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όχι όμως και για αυξήσεις στις νοσοκόμες, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις στο κοινοβούλιο.
Την αλληλεγγύη του στην απεργία εξέφρασε και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας. Ο Τζίμι Ντόραν, γραμματέας της Τοπικής Επιτροπής του κόμματος στο Δουβλίνο δήλωσε πως: Υπάρχει κρίση στις προσλήψεις και τη διατήρηση νοσοκόμων στην Ιρλανδία λόγω των χαμηλών αμοιβών που τους προσφέρονται. Υπάρχουν 1654 νοσηλευτές λιγότεροι από το 2007 παρά τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού. Τα επίπεδα ασφαλείας στα νοσοκομεία είναι σε οριακό σημείο και άνθρωποι πεθαίνουν λόγω έλλειψης πόρων για τις υπηρεσίες υγείας. Παρόλαυτα, ο υπουργός υγείας, Σίμον Χάρις, αρνήθηκε να μιλήσει με τους νοσηλευτές και το INMO. Η κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα αυτής της κρίσης και να ξεκινήσει πραγματικές διαπραγματεύσεις με το ΙΝΜΟ πριν χαθούν περισσότερες ζωές λόγω της εντελώς ανεπαρκούς χρηματοδότησης του Συστήματος Υγείας. Ο Ντόραν αναφέρθηκε επίσης στην υπόθεση ενός νέου νοσοκομείου παίδων στην πόλη, το οποίο ανακοστολογήθηκε από 650 εκ. ευρώ σε 1,7 δις. «Υπάρχει μια ατέλειωτη παροχή χρήματος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά τίποτε για τους εργάτες «. Οι απεργίες αναμένεται να συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα, στις 5 και 7 Φλεβάρη, με κλιμάκωση από τις 12 ως τις 14 του μήνα αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, ενώ στο χορό μπαίνει και η Ένωση Ψυχιατρικών Νοσηλευτών, που ήδη απέχει από την υπερωριακή εργασία, έχοντας προαναγγείλλει απεργιακή δράση από τις 12 ως τις 14 του μήνα.
Με πληροφορίες από People’s dispatch

Νικηταράς – Πέθανε αγνοημένος και πάμφτωχος, «απολαμβάνοντας» ελεύθερη πατρίδα…

Κατιούσα

Σαν σήμερα, στις 25 του Σεπτέμβρη 1849, έφυγε από τη ζωή αγνοημένος και πάμφτωχος, ο οπλαρχηγός Νικήτας Σταματελόπουλος – Νικηταράς, ένας από τους πιο άξιους ηγέτες της Επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε μάλλον το 1787 «εις ένα χωριό Μεγάλη Αναστασίτσα (Αναστάσοβα) αποδώθε από του Μυστρά προς την Καλαμάτα. Ο προπάππος μου ήτον Προεστός και ο πατέρας μου έφυγε δεκαέξι χρόνων και επήγε με τα στρατεύματα τα Ρούσικα στην Πάρο και ήτον πολεμικός. Τον εσκότωσαν εις την Μονεμβασιά μαζί με έναν αδελφό και μ’ εναν κουνιάδο μου. Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα. Ετουφέκισα ένα Τούρκο στο Λεοντάρι», όπως διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του που κατέγραψε ο Γεώργιος Τερτσέτης.
Για την προσωπικότητα και το ποιόν του Νικηταρά γράφει ο Γεώργιος Γαζής, γραμματικός του Καραϊσκάκη: «…Ην γαρ ο ανήρ αρειμάνιος, απλούς και άκακος, ειλικρινής και τίμιος, πιστός και φιλότιμος, δίκαιος και αμερόληπτος, πλούσιος και πένης. Διότι, ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει καθώς άλλοι οπλαρχηγοί επλούτισαν ή από πλεονεξίας και αρπαγάς, αυτός κατεφρόνει και λάφυρα… Διά τούτο όμως θαυμαζόμενος απέκτησε πλούτον και θησαυρόν ανεξάντλητων, την υπόληψιν και το σέβας όλου του Πανελληνίου…».
«Με τον ίδιο τρόπο εκφράστηκαν όλοι όσοι γνώρισαν το Νικήτα Σταματελόπουλο, γνωστότερο ως Νικηταρά, κορυφαίο ήρωα της Εθνεγερσίας. Αυτόν, που κατά το στρατηγό Μακρυγιάννη, υπήρξε «ασυμβίβαστος και πατριδοφύλακας», αλλά πέθανε αγνοημένος και πάμπτωχος και που δεν έχει απασχολήσει στο βαθμό που θα ‘πρεπε την πεζογραφία μας, πλην ενός ή δύο νεανικών αναγνωσμάτων, λ.χ. Τάκη Λάππα «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος»). Η προσωπικότητα του Αρκάδα αγωνιστή ευεργέτησε και πυροδότησε στην Εθνεγερσία αλλά και την ψυχή ενός καταπονημένου λαού. Ο Νικηταράς αγαπήθηκε από το λαό ο οποίος διαθέτει αλάθητο κριτήριο, ξέρει να τιμά και να μην ξεχνά τους ήρωές του. Αλλά, η μνήμη χρειάζεται ενίσχυση», σημειώνει η Ελένη Σαραντίτη, στον Ριζοσπάστη (14/12/2000), παρουσιάζοντας το βιβλίο του Δημήτρη Σταμέλου: «ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ – πρότυπο παλικαριάς και αρετής».
Στη μονογραφία του Δ. Σταμέλου «προβάλλει η μορφή του μεγάλου αγωνιστή όπως ακριβώς ήταν: θαρραλέα, έντιμη, ανεξαργύρωτη, περήφανη, ταπεινή, γενναία, φλογισμένη από τον πόθο της ελευθερίας. Ο Δημήτρης Σταμέλος με αναφορές του στα παιδικά χρόνια του ήρωα, στη δράση του ως κλέφτη, στη συμμετοχή του σε φοβερές μάχες, παρουσιάζει τις προσπάθειές του Νικηταρά για θεμελίωση του νεοελληνικού κράτους, μακριά από ξένες επεμβάσεις. Παρακολουθούμε με ντοκουμέντα ή αφηγήσεις του συγγραφέα, τις αφάνταστες ταλαιπωρίες και διώξεις ήρωα».
Ο Νικηταράς είχε την τύχη πολλών αγωνιστών του ΄21, που διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, καταδικάστηκαν ως «προδότες», εξοντώθηκαν, ή, στην «καλύτερη» περίπτωση, αγνοήθηκαν και αφέθηκαν να πεθάνουν παραγκωνισμένοι και πάμφτωχοι. Αυτή ήταν η ανταμοιβή της πατρίδας που πολέμησαν με κίνδυνο της ζωής τους για να ελευθερώσουν, αλλά ποτέ δεν λευτερώθηκε από τα δεσμά της εξάρτησης από την ξένη και ντόπια πλουτοκρατία.
Μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό από τα τελευταία χρόνια της ζωής του περήφανου πολέμαρχου αγωνιστή Νικηταρά, που βρήκαμε στην εφημερίδα-περιοδικό των Ηπειρωτών της Διασποράς “ΠΥΡΡΟΣ” (φ. 59):
«Η Ελληνική κυβέρνηση, επί Όθωνα, τον συνέλαβε το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώος, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με τη κατηγορία της «προδοσίας»! Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκκάκια του Πειραιά, για να ζήσει… Η τότε αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε άδειες για τα αποδοτικά πόστα ζητιανάς, είχε καθορίσει μια ορισμένη μέρα της εβδομάδας στον ήρωα, επαίτη πλέον, μια θέση κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας από την οποία του επέτρεπε(!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Αυτή ήταν η ανταμοιβή για την προσφορά του στον Αγώνα…
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη της Μεγάλης Δύναμης (Ρωσίας), αυτός μετέβη στο συγκεκριμένο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
-Τι κάνετε εδώ στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος…
-Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας…
-Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος κάτω στο δρόμο; επέμενε ο ξένος…
-Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς…
Ο ξένος κατάλαβε και φεύγοντας, άφησε διακριτικά να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες. Ο Νικηταράς, που σχεδόν είχε χάσει το φως του, άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:
-Σου έπεσε το πουγκί σου… Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!

Νίκη των απεργών της Audi στην Ουγγαρία μετά από κινητοποιήσεις μιας βδομάδας

Κατιούσα

Έσπασαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρεία και νίκησαν οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Audi στο Γκιόρ της Ουγγαρίας. Μετά από μια βδομάδα απεργιών επέστρεψαν στη δουλειά τους, καθώς τα αιτήματά τους έγιναν εν πολλοίς δεκτά από τη διοίκηση της γερμανικής εταιρείας. Η αύξηση των αμοιβών που πέτυχαν οι εργαζόμενοι αναμένεται να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση και για τους εργαζόμενους σε προμηθευτές της Audi στην Ουγγαρία, αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων.
Ήδη οι εργάτες της Bosch και της Thyssen – Krupp έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία, με την προοπτική να προχωρήσουν σε απεργίες αν δε γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους.
Η Ουγγαρία έγινε ένα Ελντοράντο για τις γερμανικές – κυρίως – επιχειρήσεις μετά τις ανατροπές του 1989, όπως και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, χάρη στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς και τους χαμηλούς μισθούς. Για πολλά χρόνια οι εργαζόμενοι έσκυβαν το κεφάλι, πεπεισμένοι από την προπαγάνδα περί “ανάπτυξης” και “ανταγωνιστικότητας” που διασφαλιζόταν από τους χαμηλούς μισθούς. Η ένταση των κινητοποιήσεων το τελευταίο διάστημα, είτε σε επιμέρους επιχειρήσεις, είτε σε εθνικό επίπεδο, όπως πρόσφατα ενάντια στο λεγόμενο “νόμο – σκλαβιά” δε θορυβοποιεί όμως μόνο το ξένο, αλλά και το εγχώριο κεφάλαιο, που αναδείχθηκε στις στάχτες της διάλυσης του σοσιαλισμού. Έτσι ο πρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Λάζλο Πάραγκ δήλωσε πως η απεργία “καταστρέφει την καλή εικόνα της Ουγγαρίας στους επενδυτές” και πως οι εργαζόμενοι “πρέπει να αποδεχτούν” ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εξίσωση των μισθών τους με εκείνους των δυτικών καπιταλιστικών χωρών. Ο καιρός της αδιαμαρτύρητης αποδοχής αυτής της “πραγματικότητας” των αστών φαίνεται πως έχει παρέλθει και η κατασυκοφαντημένη έννοια της ταξικής πάλης, έστω κι αν δεν κατονομάζεται ως τέτοια, αναδύεται κόντρα στα κηρύγματα για το “τέλος της ιστορίας”.
Με πληροφορίες από junge welt

Ο Ατσαλένιος Στρατάρχης

Ο Άνθρωπος με την Σιδερένια Θέληση.
Από τα τέλη του καλοκαιριού του 1942 , ο Κόκκινος Στρατός υποχωρούσε σε όλη την Νότια περιοχή του Ανατολικού Μετώπου. Στις 23 Αυγούστου του 1942 , η 6η στρατιά του Πάουλους έφτασε στο Στάλινγκραντ. Δύο ομάδες μεραρχιών του Κόκκινου στρατού ανέλαβαν την υπεράσπιση της πόλης. Η 62η Στρατιά υπό την διοίκηση του Βασίλι Τσουίκοφ. που θα σήκωνε το κύριο βάρος και η 64η Στρατιά υπό την διοίκηση του Μιχαήλ Σουμίλοφ. Από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε η μεγαλύτερη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μάχη πού άλλαξε την πορεία του πολέμου. Από τον Σεπτέμβρη του 1942 ο Τσουίκοβ , ζητούσε απεγνωσμένα ενισχύσεις από την STAVKA (το Γενικό επιτελείο του Κόκκινου Στρατού). Η STAVKA πραγματικά έκανε ότι μπορούσε αλλά τίποτα δεν ήταν εύκολο ή δεδομένο. Ο Τσουίκοφ , ανέπτυξε καινούργιες τακτικές αστικού πολέμου με μικρές ομάδες , βαριά οπλισμένες που έστηναν νησίδες αντίστασης σε όλη την πόλη. Οι μάχες με σκαπτικά εργαλεία έγιναν καθημερινό φαινόμενο. 

Ο Τσουίκοφ , ανέπτυξε πάθηση από το στρές της μάχης στα χέρια του (γέμισαν με πληγές) με αποτέλεσμα να έχει τα χέρια του μέσα σε επιδέσμους. Η έκκληση για ενισχύσεις ήταν καθημερινή. Αυτό που δεν μπορούσε να δεί ο ίδιος, το είχε δεί ο Ζούκοφ... τα πλευρά του Γερμανικού στρατού ήταν ακάλυπτα. Στις 19 Νοεμβρίου του 1942 , οι Σοβιετικοί υπερασπιστές της πόλης ξύπνησαν από τα τρομακτικά χτυπήματα του Κόκκινου Πυροβολικού. Τέσσερις ημέρες αργότερα , οι Γερμανοί είχαν περικυκλωθεί. Δύο μήνες αργότερα το δράμα έλαβε τέλος..Στις 2 Φεβρουαρίου 1943 οι τελευταίες μονάδες των ναζιστών παραδόθηκαν. Η πόλη είχε ισοπεδωθεί απο άκρη σε άκρη. Μισό εκατομμύριο Σοβιετικοί πολίτες/στρατιώτες είχαν δώσει την ζωή τους. Άλλες 650.000 είχαν τραυματιστεί. Ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει για την 62ή Στρατιά. Τιμητικά ο Κόκκινος Στρατός την μετονόμασε σε 8η Στρατιά των Φρουρών (η 64η Στρατιά μετονομάστηκε σε 7η Στρατιά των Φρουρών) και την έκανε επίλεκτη. Η μοίρα έφερε τον Τσουίκοφ και τους Φρουρούς του στο Βερολίνο. Ο Στάλιν θεωρούσε ότι η 8η Στρατιά έπρεπε να είναι αυτή που θα έδινε το τελειωτικό χτύπημα. 

Στις 2 Μαίου του 1945, ο Τσουίκοφ δέχτηκε την παράδοση των Γερμανικών στρατευμάτων στο Βερολίνο. Ήταν ήδη 2 φορές ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης. Συνέχισε την καριέρα του στον Κόκκινο Στρατό. Από το 1949 εώς το 1953 διοίκησε τις Σοβιετικές δυνάμεις στην Γερμανία. Το 1955 προήχθη σε Στρατάρχη της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1960 εώς το 1964 ήταν Ανώτατος Διοικητής του Κόκκινου Στρατού. Από το 1961 ήταν μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ.
Ο Στρατάρχης ποτέ δεν ξέχασε το Στάλινγκραντ και τους νεκρούς ήρωες του. Ο ίδιος, ανέλαβε τον σχεδιασμό όλων των μνημείων στην πόλη. Στις 18 Μαρτίου 1982 άφησε την τελευταία του πνοή στην Μόσχα (ήταν 82 ετών). Είχε μια τελευταία επιθυμία. Να ταφεί στο πλάι των νεκρών μαχητών του στην Μάχη του Στάλινγκραντ. Η επιθυμία του έγινε αποδεκτή από το ΚΚΣΕ. Έγινε έτσι, ό πρώτος Στρατάρχης της ΕΣΣΔ που τάφηκε μακριά από την νεκρόπολη του Κρεμλίνου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ" ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ !!

--Δηλαδή τι σημαίνει "ανεξάρτητος";;;

Είσαι υπέρ του Πολίτη ή κατά;εναντιον της χρηματοδότησης του νοσοκομείου,του σχολείου,του Πανεπιστημίου η υπέρ;

Θες την υποχρηματοδότηση των ταμείων,τη μείωση των συντάξεων κ των μισθών, ενώ ταυτόχρονα φροντίζεις για τις μίζες σου,τα μπάχαλα,τη διαπλοκή,την διαφθορά και την αδιαφάνεια;;

Είσαι υπέρ του εργαζόμενου ή υπέρ του κεφαλαιοκράτη;
Να δοθούν λεφτά σε κοινωνικές παροχές ή σε χρηματοδοτήσεις k άλλων k άλλων k άλλων μεγαλοξενοδοχων ενώ ταυτόχρονα δεν έχεις φροντίσει ούτε για την ορθή λειτουργία του αποχετευτικού;
Τι σόι "ανεξάρτητος" είσαι;

***

Από κουβέντα Δύο φίλων στο f/b:

      -N. Στηρίζω ανοιχτά τον Νικήτα Αρετάκη στις δημοτικές εκλογές γιατί ευεργέτησε πραγματικά τη Ζάκυνθο δίνοντας πολλά χρήματα από την τσέπη του για τον τόπο σε δημόσια έργα όπως το σχολείο στη Βολιμα και γιατί κυρίως τόλμησε και τα έβαλε με τη "σαπίλα" του νησιού,τον επίορκο πρωην αξιωματικό της αστυνομίας Ζακύνθου που σε συνεργασία με μπράβους και ένα αυτοκίνητο από τα κατασχεμένα της τροχαίας,τον λήστεψαν αφαιρώντας του μια τσάντα που εμπεριείχε 550.000 ευρω...

--I. Z. Η εξυγίανση της πολιτικής εξουσίας καθώς και η πάταξη της διαφθοράς δεν είναι αγώνας ενός, ούτε προσωπική επιλογή κάποιου "αρχηγού".
Είναι πολιτικός στόχος που παλεύεται και κατακτιέται με συνειδητοποίηση κ μάχη ιδεολογική και ταξική, πρώτα απ'όλα των πολιτών.
Δε μπορείς να θεωρείς ότι "λυση" στα προβλήματα θα βρεθεί από πρόσωπα κ κεφαλαιοκράτες για το "κοινό καλό".
Έτσι καταντάς να περιμένεις τα γνωστά "ομόλογα" να σώσουν την Ελλάδα, και τον εκάστοτε "εθνοσωτηρα".
Για να μην πω ότι έτσι όπως το θέτεις περιμένεις έναν Μπρους Γουέιν μαζί με το μπατμαν να σε σώσουν.Εν τοιαύτη περιπτώσει....
Περίμενε...! 

      -N. Ο χρόνος θα το δείξει. Εμένα πιο πολύ με απασχολεί από ποια πρόσωπα θα πλαισιωθεί. Ήδη έχει δώσει πολύ καλά δείγματα γραφής ο Ν.Αρετάκης πριν ασχοληθεί με τα κοινά και σου ξαναλέω και μόνο ότι τα έβαλε με τη "σαπίλα" της Ζακύνθου για μένα λέει πολλά. 

--I. Z.Η σαπίλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ προνόμιο ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ.

Θέλεις να μου πεις ότι τι; ότι θα λύσει το πρόβλημα με τα σκουπίδια;

με το ΧΥΤΑ;ή θα καταφέρει να λύσει το πρόβλημα με την ακατάσχετη δόμηση του νησιού για τουριστικούς λόγους; 

ή μήπως θα λύσει το πρόβλημα με το νοσοκομείο;

Ας είμαστε λίγο σοβαροί. Δεν μπορεί να λύσει τίποτα, καθώς οποιαδήποτε πρόσληψη γίνεται κεντρικά αφενός, και αφετέρου η χρηματοδότηση γίνεται επίσης από κεντρικά.
Όσον αφορά για τα υπόλοιπα που λέει ότι θα λύσει,τι νομίζεις,ότι οι "τυφλοί" δεν είναι εξαγορασμενοι ψήφοι;

ή ότι δεν επιτρέπει το ίδιο το σύστημα να χρησιμοποιούνται αυτές οι διαδικασίες για να αναπλάθεται και να ανατροφοδοτειται;
Ότι ο τουρισμός έχει φτάσει σε σημείο εγκληματικής αμέλειας, και ότι αυτό επιφέρει;(ναρκωτικά,όπλα,προστασία, παράνομη πορνεία κλπ)

Αυτά N. μου δεν αλλάζουν "ανεξάρτητα".

Αυτά είναι καθαρά ιδεολογική κ πολιτική στάση και θέση απέναντι στον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. από την ίδια διαφθορά μαστίζεται όλη η Ελλάδα,από την ίδια υποχρηματοδότηση τα νοσοκομεία,τα σχολεία,τα Πανεπιστήμια...
Αντί να υπάρχει κρατική μέριμνα για όλα αυτά τα κακώς κείμενα,περιμένεις από έναν άνθρωπο να σου δώσει λύση; ότι δηλαδή τι; θα πουλήσει σε καλύτερη εταιρία την αποκομιδή σκουπιδιών;
Ακόμα και αν δεχτώ ότι υπάρχει έστω μια πιθανότητα να καταφέρει να "μπαλώσει" τα πράγματα,αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κανενός είδους ΛΥΣΗ, για ΚΑΝΕΝΑΝ.

      -N. Ο χρόνος είναι ο κήρυκας της αλήθειας φίλε,όλα θα τα δείξει 

--I. Z. Η ιστορία είναι το μεγαλύτερο μάθημα.τα παθήματα όμως δεν γίνονται δυστυχώς μαθήματα.
Κ αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Έλληνα. Ξεχνάει. 

      -N. συμφωνώ εν μέρη αλλά από την άλλη δε μπορούμε να τα βάζουμε όλα χλωρά και ξερά να καίγονται με τη πεποίθηση ότι όλα είναι ίδια και δεν αλλάζει τίποτα 

--I. Z. ούτε μπορείς να περιμένεις από κάποιον "σωτήρα" να σου λύσει το πρόβλημα.
Ούτε μια θεοσταλτη λύση.
Πρέπει να καταλάβεις ότι τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία καμία,το σύστημα και η αντιμετώπιση της καταστασης πολιτικά έχει σημασια, Και αυτό το έχει αποδείξει άπειρες φορές η ιστορία,ακόμα και αυτού εδώ του τόπου. --I. Z.πάρε για παράδειγμα πρόσφατο,όλοι εξιδανικευαν τον "ανεξάρτητο" Ψινάκη,μέχρι που πήρε φωτιά το Μάτι και βγήκαν στη φόρα οι πομπές όλων...
Αλλά δε μιλάει κανείς για το τι γίνεται στην Πάτρα βέβαια... 

    -N. Εγώ πρώτος λέω για τον Πελετίδη ότι είναι εμπράκτως ο καλύτερος δήμαρχος όλων. 

--I. Z.σαν "άτομο" τον αντιμετωπίζεις όμως, 

γι'αυτό το θέτεις λάθος.
Δεν είναι προσωπική καμία λύση.Είναι πολιτική βούληση.
Έτσι και με τον ηγέτη "Τσίπρα". Όλοι περίμεναν την "ελπίδα" που τους έφερνε, Και ξέχασαν ποιο σύστημα τον υποστήριζε, Και ποιοι ήταν τα στελέχη του.

       -N. Αν ο επικεφαλής είναι ''λίγος'' σαν προσωπικότητα ότι ομάδα και να έχεις από πίσω σου και ότι πολιτική φιλοσοφία δε φέρνεις σωστό αποτέλεσμα. Για μένα το 1ο είναι το πρόσωπο να έχει τη θέληση να αλλάξει πράγματα σε συνδυασμό πάντα με κατάλληλα πρόσωπα δίπλα του. Ο Πελετίδης τα κατάφερε γιατί είναι ο Πελετίδης. Ήταν ο σωστός άνθρωπο τη σωστή στιγμή .Αν ήταν άλλος στη θέση του κι από το ΚΚΕ να ήταν πάλι αμφιβάλω αν θα είχε καταφέρει το 1/3 απο αυτά που έχει κάνει ο Πελετίδης.

--I. Z. ίσως να χρειάζεται και μια ισχυρή προσωπικότητα,αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι μόνο η ιδεολογική και πολιτική αντιμετώπιση φέρνει και την επίλυση των προβλημάτων.
Και αυτό με το "ανεξάρτητος",με τρελαίνει,και δε μιλάω μόνο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά για όλους τους "ανεξάρτητους"....

Δηλαδή τι σημαίνει "ανεξάρτητος";;;

Είσαι υπέρ του Πολίτη ή κατά;
εναντιον της χρηματοδότησης του νοσοκομείου,του σχολείου,του Πανεπιστημίου η υπέρ;

Θες την υποχρηματοδότηση των ταμείων,τη μείωση των συντάξεων κ των μισθών, ενώ ταυτόχρονα φροντίζεις για τις μίζες σου,τα μπάχαλα,τη διαπλοκή,την διαφθορά και την αδιαφάνεια;;

Είσαι υπέρ του εργαζόμενου ή υπέρ του κεφαλαιοκράτη;
Να δοθούν λεφτά σε κοινωνικές παροχές ή σε χρηματοδοτήσεις k άλλων k άλλων k άλλων μεγαλοξενοδοχων ενώ ταυτόχρονα δεν έχεις φροντίσει ούτε για την ορθή λειτουργία του αποχετευτικού;
Τι σόι "ανεξάρτητος" είσαι;
Και μη μου πεις ότι όλα αυτά επιλύονται από "πρόσωπα"....

      τεσπα, δυστυχώς,
συμφωνούμε ότι διαφωνούμε επί του θεματος της προσέγγισης και της επίλυσης των προβλημάτων,καθώς Και της πολιτικής τοποθέτησης και αντίληψης των "κακώς κειμένων"...!

    -N σε Ι.Z, 😘

Εκτός πραγματικότητας

 

Μέσα στον αντεστραμμένο κόσμο που ζούμε, ο μικροαστισμός ανθεί και βασιλεύει. Αν η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη, δεν την κοιτάμε.

1. Μέσα στον αντεστραμμένο κόσμο που ζούμε, ο μικροαστισμός ανθεί και βασιλεύει. Αν η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη, δεν την κοιτάμε. Ασχολιόμαστε μόνο με τις διαδόσεις που έχουν κάποια ελαφράδα, και η είδηση παίρνει το χαρακτήρα κουτσομπολιού ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα. Ζούμε σε ξένα σώματα και ξένες ζωές. Το ένστικτο απαγορεύεται να εμφανίζεται και να μας ταράζει. Η όποια επικοινωνία έχει κάτι από θεατρική παράσταση, και κρυφά μέσα μας κλείνουμε το μάτι στον εαυτό μας, γιατί φυσικά είμαστε οι καλύτεροι. Και όλη η οικογένεια φροντίζει να μας κρατά εκτός πραγματικότητας μέσα στο κλειστό μας σπίτι. Ετσι κι αλλιώς, δεν εμπιστευόμαστε κανέναν, ούτε εμάς.

 

2. Νοθευμένα πολιτικά σχήματα διεκδικούν με κάθε τρόπο την ψήφο μας. Δεν αρκούνται όμως σε αυτήν, απαιτούν και τη συγκατάθεσή μας, χωρίς όρους. Οταν πουλάς τρέλα, πρέπει να γνωρίζεις ότι εκεί έξω υπάρχουν και πιο τρελοί από εσένα, που καλύτερα να μην τους συναντήσεις.

 

3. Κι όμως, τα πολιτικά σχήματα θα έπρεπε να μην ξετυλίγουν τόσο γρήγορα την ατραξιόν τους. Η βιασύνη σε καθιστά ευάλωτο, παρορμητικό και στο τέλος δεν ξέρεις τι κάνεις, δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις στον εχθρό σου και, στην προσπάθειά σου να ξεφύγεις από τα τετριμμένα, καταλήγεις σε αυτά. Για μία ψήφο. Και για μία ψήφο παρακολουθώ προσεκτικά αυτές τις μέρες πώς διάφοροι βουλευτές μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Οι λόγοι για τους οποίους εγκαταλείπουν το καράβι την ώρα που βουλιάζει δεν τους προστατεύουν, αντιθέτως αναδεικνύουν τη φτήνια τους, τα ελαττώματά τους, και αποκαλύπτουν τα έσχατα όρια ενός βολεμένου πολιτικού που περνιέται για πατριώτης. Αυτά τα ανθρωπάρια, που λειτουργούν μόνο με τις ορέξεις τους, είναι καχύποπτοι, κυνικοί, επικίνδυνα αμνήμονες, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η αδηφάγα φιλοδοξία τους τους οδηγεί στη μωρία. Ούτως ή άλλως δεν τους πιστεύει κανείς, και η πελατεία τους τους χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά της. Ετσι καταφέρνουν να γίνουν μιας χρήσης και να μας διασκεδάζουν κάθε φορά με τις γελοιότητές τους.

 

4. Μολύνει τη ζωή μας αυτή η κατάσταση. Αποβλακωνόμαστε μπροστά σε μια τηλεοπτική διαταραχή, η οποία αποτελεί αστείρευτη πηγή ηλιθιότητας. Απόρροια αυτής είναι ένας πολίτης που υπάρχει μεν, αλλά δεν έχει ύπαρξη. Οταν περάσει η γελοιότητα των ημερών, θα βρεθεί σε μια μόνιμη κατάσταση απορίας, που σύντομα θα εξελιχθεί σε απέχθεια. Αλλά τότε θα είναι αργά. Πριν το καταλάβει, θα έχει ήδη πνιγεί. Ο χρόνος που έχασε δεν επιστρέφει.

 

5. Ο Ρόμπερτ Μούζιλ στο βιβλίο του «Περί βλακείας» γράφει: «Δεν υπάρχει σημαντική σκέψη που να μη βρίσκει τρόπο η βλακεία να τη χρησιμοποιήσει, δεδομένου ότι η βλακεία μπορεί να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις και να ενδύεται ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της αλήθειας. Αντιθέτως, η αλήθεια διαθέτει κάθε φορά μονάχα ένα δρόμο, πράγμα που είναι πάντα εις βάρος της».

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Χρυσαυγίτικο ντου με επικεφαλής τον Κασιδιάρη στην Κυψέλη

Κατιούσα

Έφοδο με μοτοσυκλέτες έκαναν σήμερα λίγο μετά τη μία το μεσημέρι χρυσαυγίτες με επικεφαλής τον Ηλία Κασιδιάρη, υποψήφιο δήμαρχο της εγκληματικής οργάνωσης. Η ομάδα, που επέβαινε σε 3 -4 δικάβαλα μηχανάκια όχι μόνο βρώμισε τον τόπο με τα φασιστικά τρικάκια ενόψει της συγκέντρωσης των χρυσαυγιτών για τα Ίμια, αλλά επιτέθηκαν και σε δύο κοπέλες που βρίσκονταν στην περιοχή και μοίραζαν αντιφασιστικά φυλλάδια. Ένα τουλάχιστον από τα μηχανάκια είχε κομμένη πινακίδα, για να μη γίνεται εύκολα η ταυτοποίησή της. Η αντίδραση της αστυνομίας χαρακτηρίζεται τουλάχιστον από “χαλαρά” αντανακλαστικά, αφού άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ έφτασαν στο σημείο μετά από αρκετή ώρα κι αφού είχαν αποχωρήσει η φασίστες.
Με πληροφορίες από ellinofreneia.net

Μετρώντας βήματα

Για τις ευρύτερες εξελίξεις στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα

Μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, μέσα σε συνθήκες βίαιου αντικομμουνισμού, με την απαγόρευση δράσης σε διάφορα ΚΚ της Ευρώπης και του κόσμου, με την θεωρία των «δύο άκρων» να δεσπόζει μέσα στα Πανεπιστήμια, αλλά και με την σοσιαλδημοκρατία να παίζει πρωτοπόρο ρόλο
στη διαχείριση του αστικού κράτους και τη σπίλωση του κομμουνισμού, το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα καλείται να σηκώσει και πάλι ψηλά τη σημαία της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ιδιαίτερα σήμερα που ο ιμπεριαλισμός φαίνεται να ξανά θεριεύει θρέφοντας και πάλι τον φασισμό.

Παρόλα αυτά μπορούμε να πούμε πως κατά το πέρας αυτής της περιόδου το κομμουνιστικό κίνημα μετράει βήματα που ουκ ολίγη σημασία έχουν. Ας επισημάνουμε κάποια από αυτά:

• Αποχώρηση κομμάτων από το ΚΕΑ (Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς) και επαναχάραξη στρατηγικής

Μέσα στην τελευταία δεκαετία, μετά την ίδρυση του ΚΕΑ το 2004, τρία κόμματα πήραν την απόφαση να απομακρυνθούν από τον παραπάνω φορέα, καταδικάζοντας τη δράση του. Πρώτο στη σειρά στάθηκε το Κόμμα Εργατών Ουγγαρίας το 2009 (σήμερα Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα), το οποίο μάλιστα αποτέλεσε και ιδρυτικό μέλος του. Παραπέμπουμε σε απόσπασμα από τη σχετική απόφαση του κόμματος στις 25ης Απρίλη του ίδιου έτους:

«Το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το κόμμα μας είχε από την αρχή ορισμένες βασικές επιφυλάξεις σχετικά με τη γενική γραμμή του ΚΕΑ»…«Δεν ήμασταν σύμφωνοι με την εκτίμηση του ΚΕΑ για το παρελθόν των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ουγγαρίας. Είμαστε πεισμένοι πως οι σοσιαλιστικές χώρες κατέκτησαν σπουδαία αποτελέσματα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή τις δεκαετίες του σοσιαλισμού»…«Θέλουμε να εξαλείψουμε τον καπιταλισμό. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά θέλει να τον βελτιώσει. Βασιζόμαστε στο Μαρξισμό – Λενινισμό, στη θεωρία και την πρακτική της πάλης των τάξεων, στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Αριστερά βασίζεται στο ρεφορμισμό. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά παλεύει ενάντια στον καπιταλισμό μόνο στα λόγια, στην πράξη όμως συμβάλλει στην ενδυνάμωση του “δημοκρατικού” προφίλ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Ευρωκοινοβουλίου και του καπιταλιστικού συστήματος γενικά»…«Λάβαμε υπόψη και τη θέση των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων. Συμφωνούμε ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά παίζει αρνητικό ρόλο στο διεθνές Αριστερό κίνημα. Θέλουμε να βοηθήσουμε τα άλλα κόμματα με την απόφασή μας να αποχωρήσουμε από το ΚΕΑ. Θέλουμε να γίνει για όλους ξεκάθαρο τι είδους κόμμα είναι το ΚΕΑ στην πραγματικότητα»…«Θεωρούμε πως ο ρεβιζιονισμός και ο οπορτουνισμός αποτελούν τώρα το μεγαλύτερο κίνδυνο που απειλεί το κομμουνιστικό κίνημα».
(Ολόκληρη η απόφαση ΕΔΩ)

Το κόμμα προηγουμένως διήλθε μέσα από μία εσωκομματική κρίση, ενώ το 2004 κατάφερε να συλλέξει πάνω από 300.000 υπογραφές για την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις των νοσοκομείων στη χώρα. (Σχετικό άρθρο ΕΔΩ)

Το επόμενο στη σειρά κόμμα που αποφάσισε να απομακρυνθεί από το ΚΕΑ είναι το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Πιο συγκεκριμένα το κόμμα απομακρύνθηκε το 2016 από τη θέση του «παρατηρητή» που είχε λάβει αρχικά το 2005. Σε σχετικό άρθρο αναφέρεται ότι λόγος απομάκρυνσης στάθηκε «η έγκριση του συστήματος της ΕΕ, το οποίο οι κομμουνιστές αγωνίζονται να ξεπεράσουν». Σε συνέντευξή του ο γραμματέας του κόμματος δήλωσε:

«Το ΚΕΑ αποδείχτηκε επίσης πως είχε μεγάλη ευθύνη στο παρελθόν για τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε «χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα»…«Η ΕΕ υπήρξε πάντα, από την ίδρυσή της, μια ιμπεριαλιστική οντότητα. Σήμερα οι ηγέτιδες ιμπεριαλιστικές χώρες χρησιμοποιούν την ΕΕ στον ανταγωνισμό τους με τις ΗΠΑ. Ωστόσο αυτή η Ένωση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ηγεμονίας τους στην Ευρώπη και στην εξασφάλιση της εκμετάλλευσης των χωρών της περιφέρειας».

(Άρθρο ΕΔΩ)

Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2018 έρχεται να προστεθεί το τρίτο στη σειρά κόμμα που εγκαταλείπει το ΚΕΑ. Αυτή τη φορά θα είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Βελγίου, το οποίο επίσης υπήρξε ιδρυτικό μέλος του παραπάνω φορέα. Σε συνέδριο που έλαβε χώρα στις 30 του ίδιου μήνα, με απόφαση 83% υπέρ της εγκατάλειψης του μορφώματος, το κόμμα αναφέρει ανάμεσα στα άλλα για την:

«καταστατική εχθρότητα του ΚΕΑ σε σχέση με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, την ώρα που η κατάρρευση του τελευταίου αποτελεί τη βάση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και την καταστροφή ενός συσχετισμού δυνάμεων ευνοϊκού για τους εργάτες σε όλο τον κόσμο»…«την απαράδεκτη στάση του ΚΕΑ σε σχέση με το ΝΑΤΟ που αντίκειται στην απαίτησή μας για έξοδο από το ΝΑΤΟ και πριν τη διάλυσή του»…«το ΚΕΑ είναι για την πολιτική ό,τι είναι η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων για το συνδικαλισμό, δηλαδή οργάνωση δημιουργημένη και υποταγμένη στην ΕΕ, που από την ίδρυσή της παραμένει μια καπιταλιστική οργάνωση που δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί εκ των έσω. Η «κοινωνική ευρώπη» που θα ήταν δήθεν το αποτέλεσμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, είναι μια αυταπάτη για τους εργαζόμενους».

Ενώ επίσης αναφέρθηκε στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα που: «συνέβαλε στη δυσφήμηση της ριζοσπαστικής αριστεράς, πλην των ΚΚ μη μελών του ΚΕΑ».

(Πηγή Ριζοσπάστης)

Εδώ να σημειώσουμε επίσης και μία άλλη εξέλιξη, στη Λ.Αμερική αυτή τη φορά. Ο λόγος για το Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού που με απόφασή του στις 1 Αυγούστου του 2015 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το «Φόρουμ του Σάο Πάολο», στο οποίο εντάχθηκε το 2001. Το κόμμα αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή του:

«Θεωρούσαμε ότι το Φόρουμ ήταν ένας χώρος συνάντησης και συντονισμού της πάλης αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων υπήρξαν γεγονότα που αποδεικνύουν ότι αυτό δεν ισχύει, και σήμερα με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι αυτό έχει καθαρά σοσιαλδημοκρατικό ταξικό χαρακτήρα, που είναι σε αντίθεση με τα αιτήματα του διεθνούς εργατικού και λαϊκού κινήματος, γεγονός που κάνει την παρουσία μας ασύμβατη».

Σχετικά με τις κυβερνήσεις της ηπείρου σημειώνει:

«Αυτές οι “προοδευτικές” κυβερνήσεις χωρίς εξαιρέσεις ευνόησαν την κερδοφορία των μονοπωλίων, την άγρια εκμετάλλευση της γης προς όφελος των μονοπωλίων της εξόρυξης, της αγροτοβιομηχανίας, των κατασκευών, της στρατιωτικής βιομηχανίας. Ευνοούν την εξαγωγή κεφαλαίων, κλιμακώνοντας την εκμετάλλευση των εργατών και των λαών».

Ενώ σε επόμενο σημείο θα αναφερθεί στις σχέσεις του Φόρουμ με το ΚΕΑ:

«Αλλο στοιχείο που μας οδηγεί να πάρουμε την απόφαση αποχώρησης από το Φόρουμ είναι η αδελφοποίησή του με το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), φορέα του αντικομμουνισμού και της εξίσωσης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ με το φασισμό, επιχείρημα που χρησιμοποιείται για να βγαίνουν στην παρανομία Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα. Το ΚΕΑ στηρίζει την ΕΕ, τη μοντέρνα φυλακή των λαών, όπου εφαρμόζεται απροκάλυπτα η δικτατορία του κεφαλαίου. Το Φόρουμ και το ΚΕΑ προωθούν τις εμπορικές συμφωνίες ανάμεσα στην ΕΕ και τη Λατινική Αμερική, που είναι αντίθετες με τα λαϊκά συμφέροντα. Το Φόρουμ για το ζήτημα της Ελλάδας στέκεται στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ, κόμματος – μέλους του ΚΕΑ, που αποδεικνύεται ότι είναι πρωταγωνιστής στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, τα οποία λίγο διαφέρουν από τις προτάσεις της τρόικας. Και από αυτό φαίνεται ότι ο δρόμος που προτείνει το Φόρουμ δεν είναι αυτός της ρήξης με τον καπιταλισμό αλλά της διατήρησής του».

(Πηγή Ριζοσπάστης)

• Σχετικά με άλλα ευρωπαϊκά κόμματα

-Ιταλία

Το 2009 ιδρύονται στην Ιταλία οι «Κομμουνιστές-Λαϊκή Αριστερά» από πρώην ομάδα κομμουνιστών-μελών του «Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών», με το οποίο διαφώνησαν για την επιδίωξη σύμπλευσής του με τη σοσιαλδημοκρατία. Έτσι το 2014 θα γίνει το δεύτερο συνέδριο του κόμματος με γενικό γραμματέα το Μάρκο Ρίτσο, όπου θα μετονομαστεί σε «Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας», υπερασπιζόμενο την σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ου αιώνα, παίρνοντας θέση ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τη σοσιαλδημοκρατία.

Σε κοινή ανακοίνωση του κόμματος με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας τον Οκτώβριο του 2011 θα σημειώσει:

«Τα δυο κόμματα συμφωνούν στο γεγονός ότι οι λαοί έχουν συσσωρεύσει άσχημη πείρα από κεντροαριστερές και άλλες “αριστερές” κυβερνήσεις “δημοκρατικών συμμαχιών” με αστικές δυνάμεις, οι οποίες βοηθάνε τη σοσιαλδημοκρατία να επιβάλλει την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική της για τη στήριξη του κεφαλαίου. Τα κομμουνιστικά κόμματα όταν ο λαός είναι στην αντιπολίτευση θα πρέπει να αναπτύξουν αντίσταση χωρίς συμβιβασμούς, καθοδηγώντας την ταξική σύγκρουση, υπερασπίζοντας αποφασιστικά τα λαϊκά συμφέροντα. Επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους ότι θα προωθήσουν την κοινή δράση, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ανάπτυξη ενός πιο αποτελεσματικού συντονισμού του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και στο ρεφορμισμό. Επίσης, τα δύο κόμματα, βασισμένα στο μαρξισμό λενινισμό, θα προωθήσουν τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στις χώρες τους».

(Πηγή Ριζοσπάστης)

Ενώ σε συνέντευξή του πριν λίγους μήνες ο Μάρκο Ρίτσο θα αναφέρει:

«Η δική μας ανάλυση, πάνω στην οποία βασισθήκαμε ιδρύοντας ένα νέο Κομμουνιστικό Κόμμα, που ήδη οργάνωσε δύο συνέδρια, το 2014 και το 2017, μας οδήγησε στην ανάγκη να μελετήσουμε και να αξιολογήσουμε επακριβώς όλη την ιστορία του PCI: θα έπρεπε να καταλάβουμε πώς από τον Αντόνιο Γκράμσι βρεθήκαμε στην τωρινή κατάσταση του Ματέο Ρέντσι. Στο πλαίσιο της ανάλυσης τούτης έχουμε εντοπίσει ως βαθύτερες αιτίες την θεσμική υπέρβαση του κόμματος, την εγκατάλειψη του δόγματος του Μαρξισμού-Λενινισμού, τη στροφή προς τον Ευρωκομμουνισμό, ως μερικά από τα στρατηγικά λάθη που οδήγησαν στην ήττα».

(Πηγή ΕΔΩ)

-Ισπανία

Το 2016 στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Λαών της Ισπανίας, διαφωνώντας με τη στρατηγική του κόμματος αποφασίζουν σε συνέδριο να θέσουν τις νέες βάσεις για την «στροφή στην εργατική τάξη». Σε νέο έκτακτο συνέδριο το 2017 διευκρινίστηκαν οι στόχοι του νέου πλέον κόμματος που διατηρεί το όνομα ΚΚΛΙ με γενικό γραμματέα τον Αστόρ Γκαρσία. Σε συνέντευξη που έδωσε το 2017 και το 2018 σημειώνει ανάμεσα στα άλλα:

«Για πρώτη φορά, σίγουρα μετά την ήττα στον εθνικοεπαναστατικό πόλεμο του 1936 – 1939, το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Ισπανία βάζει το στόχο για την επεξεργασία μιας στρατηγικής που θα στηρίζεται στην επιστημονική ανάλυση της ταξικής διαστρωμάτωσης, στο βαθμό ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, στη θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αυτή είναι βασική πρόοδος της τελευταίας περιόδου, η εργατική τάξη ξυπνάει από τον παρατεταμένο λήθαργο της ηγεμονίας του ευρωκομμουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν σημαντικά εμπόδια αλλά η εργατική τάξη θα βρει τους δρόμους για το ξεπέρασμά τους».

«Η «στροφή στην εργατική τάξη» υλοποιείται σε τρία πεδία: Τον ιδεολογικό τομέα (προς την ιδεολογική ανεξαρτησία της τάξης), το πολιτικό πεδίο (για να αποκαλύψει τον ταξικό χαρακτήρα των κυβερνητικών προτάσεων και των προτάσεων άλλων πολιτικών δυνάμεων) και τον οργανωτικό τομέα, έτσι ώστε το κόμμα να είναι πραγματικά παρόν στους χώρους δουλειάς και στους κύριους παραγωγικούς τομείς»…«Η στροφή στην εργατική τάξη αποδίδει. Οι περιπτώσεις των πρόσφατων αγώνων στις επιχειρήσεις «Transcom», «Vestas» και «Amazon» αποτελούν μια καλή απόδειξη γι’ αυτό. Σήμερα μπορούμε να πούμε με υπερηφάνεια ότι έχουμε Κομματικές Οργανώσεις Βάσης που προσανατολίζονται αποκλειστικά σε επιχειρήσεις και τομείς στρατηγικού χαρακτήρα και ότι έχουμε ήδη οργανωμένη παρουσία στις επιχειρήσεις μεταφορών, επικοινωνιών, Ενέργειας και Εκπαίδευσης».

(Περισσότερα από τις συνεντεύξεις ΕΔΩ)

-Τουρκία

Στις 17 Ιουλίου του 2014, μετά τη διάσπαση Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα (Τουρκία) ως συνέχεια του ΚΚΤ. Με γενικό γραμματέα τον Κεμάλ Οκουγιάν, το 2017 θα προχωρήσει σε νέο συνέδριο, όπου θα υπογραμμιστεί η αξία του ΚΚ, η βασική επιδίωξη ανατροπής του καπιταλισμού και ο στρατηγικός στόχος του σοσιαλισμού. Παράλληλα θα αποφασισθεί η επανάκτηση του ονόματος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας, ως νεολαίας του κόμματος. Τον επόμενο χρόνο σε κοινή ανακοίνωσή του με το ΚΚΕ θα υποστηρίξει:
«Το ΚΚΕ και το ΚΚΤ παλεύουν για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα, στηρίζονται στον προλεταριακό διεθνισμό, στη διεθνιστική αλληλεγγύη και με αυτές τις αρχές αντιμετωπίζουν τις σύνθετες εξελίξεις στην περιοχή μας»…

«Η πείρα έχει αποδείξει ότι η συμμετοχή των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ και η επέκταση αυτού του ιμπεριαλιστικού στρατιωτικού κέντρου στην περιοχή στρέφονται κατά των λαών και της ειρήνης. Και τα δύο ΚΚ θα συνεχίσουν την πάλη τους για την αποδέσμευση των χωρών μας από το ΝΑΤΟ. Η ΕΕ είναι διακρατική ένωση του κεφαλαίου και γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα. Τα κόμματά μας τάσσονται κατά της ένταξης νέων χωρών, όπως της Τουρκίας στην ΕΕ, και υποστηρίζουν το δικαίωμα του κάθε λαού να αγωνίζεται για την αποδέσμευση από αυτήν την ιμπεριαλιστική ένωση, στόχο για τον οποίο παλεύει διαχρονικά, με συνέπεια, το ΚΚΕ»…

«Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τους. Εχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο»…

«Να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, την κοινωνική συμμαχία με τα καταπιεζόμενα από τα μονοπώλια λαϊκά στρώματα, να αναπτυχθεί η ταξική πάλη, η πάλη για την εργατική εξουσία, για το σοσιαλισμό, που στις μέρες μας είναι πιο επίκαιρος κι αναγκαίος».
(Ολόκληρη η ανακοίνωση ΕΔΩ)

Χωρίς να αποτελεί μοναδικό κριτήριο, αλλά βασικό, θα προσθέταμε σε αυτή τη σειρά και το Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας, το οποίο ήδη εδώ και χρόνια έχει επεξεργαστεί τη στάση του απέναντι στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον 20ο αιώνα και διακρίνει τη θετική πείρα όπως και την κατάλυση των σοσιαλιστικών σχέσεων μετά τη δεξιά στροφή που συντελέστηκε στα μέσα του αιώνα. Σε χαιρετιστήριο μήνυμά του προς το 20ο συνέδριο του ΚΚΕ ο γενικός γραμματέας του κόμματος Άντι Μπρουκς αναφέρει:

«Το ΚΚΕ με συνέπεια δουλεύει για να ανασυγκροτηθεί το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα μετά το αντεπαναστατικό κύμα που ανέτρεψε τη Σοβιετική Ένωση και τις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ανατολική Ευρώπη. Η αγωνιστική στάση του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος είναι έμπνευση για τους κομμουνιστές και άλλους που παλεύουν στην Ευρώπη ενάντια στη ΕΕ και σήμερα το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή της αντεπίθεσης ενάντια στο καθεστώς λιτότητας που ο γαλλο-γερμανικός ιμπεριαλισμός έχει επιβάλει σε όλη τη ΕΕ. Αν και δεν μπορούμε να είμαστε παρόντες σε αυτό το ορόσημο στην ιστορία του κόμματός σας, στεκόμαστε μαζί σας, υποστηρίζοντας την κοινή μας ιδεολογία του Μαρξισμού – Λενινισμού και τις αθάνατες ιδέες των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν. Αναμένουμε να μελετήσουμε τα συμπεράσματα αυτού του Συνεδρίου που σίγουρα θα χαράξει το δρόμο της εργατικής τάξης της Ελλάδας προς την απελευθέρωση και το σοσιαλισμό».
(Το χαιρετιστήριο μήνημα του ΝΚΚΒ ΕΔΩ)

• Ίδρυση της «Πρωτοβουλίας» και της «Διεθνούς Συνάντησης»

Τέλος, σημαντικό βήμα για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αποτελεί η ίδρυση της «Πρωτοβουλίας Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων» τον Οκτώβριο του 2013, στην οποία συμμετέχουν 29 κόμματα από όλη την Ευρώπη. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, το οποίο διοργάνωσε επίσης πρόσφατα την 20η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα, όπου πήραν μέρος 91 κόμματα από 73 χώρες. Η Συνάντηση ξεκίνησε το 1998 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και καθιερώθηκε σταδιακά, βρίσκοντας μεγάλη ανταπόκριση από πολλά ΚΚ. Για τη Συνάντηση αναφέρει το ΚΚΕ σε σχετική του ανακοίνωση:

«στη βάση των κοινών δράσεων που συμφωνούνται στις Διεθνείς Συναντήσεις, τα ΚΚ αναπτύσσουν κοινές πρωτοβουλίες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στον αντικομμουνισμό, για την ενίσχυση της αλληλεγγύης στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων. Στις Διεθνείς Συναντήσεις βεβαίως υπάρχουν και σοβαρές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, μεταξύ των ΚΚ που εξακολουθούν να στηρίζονται στο μαρξισμό – λενινισμό και εκείνων των κομμάτων που έχουν απολέσει τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά και διατηρούν απλώς το όνομα, παίζοντας δραστήριο ρόλο σε σχεδιασμούς του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, όπως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το ΚΚΕ αναδεικνύει διαρκώς σ’ αυτές τις Διεθνείς Συναντήσεις πως η πάλη για την ανασυγκρότηση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος αποτελεί καθοριστικής σημασίας καθήκον, που σχετίζεται με την ουσιαστική συζήτηση και το ξεκαθάρισμα σοβαρών προβλημάτων στρατηγικής και τακτικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος».

(Πηγή 902.gr)

Επίλογος: Γνωρίζοντας πως ένας τέτοιος δρόμος δεν είναι στρωμμένος με ροδοπέταλα, όντας αντιμέτωπο τόσο με εσωτερικά αντικειμενικά ζητήματα, όσο και με τις εξωτερικές επιθέσεις της αστικής άρχουσας τάξης, μπορούμε να πούμε ότι το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε τροχιά ανασυγκρότησης και μετράει βήματα κόντρα στον οπορτουνισμό, εξάγοντας συμπεράσματα, μελετώντας το σοσιαλιστικό παρελθόν στηριγμένο στην επαναστατική θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού. Ξανά κρατάει ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, της εργατο-αγροτικής συμμαχίας και της νεολαίας της, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Και ένα είναι σίγουρο: την κρίσιμη στιγμή οι κομμουνιστές όλου του κόσμου ενωμένοι και αδελφωμένοι θα βρίσκονται στη θέση που ορίζει το επαναστατικό καθήκον: δίπλα στο λαό, ετοιμοπόλεμοι.

ΥΓ: Αυτή την περίοδο μία σειρά εργατικών κινητοποιήσεων συντελούνται σε διάφορες χώρες, όπως στη Γερμανία (αεροδρόμια), τη Σουηδία (λιμενεργάτες), τις ΗΠΑ (εκπαιδευτικοί) με ιδιαίτερη δυναμική αυτή της Ινδίας, όπου πραγματοποιήθηκε απεργία με τη συμμετοχή 200 εκατομμυρίων εργαζομένων, η μεγαλύτερη στην παγκόσμια ιστορία. Επίσης πριν λίγο καιρό εγκαινιάστηκε το μεγαλύτερο άγαλμα του Λένιν στη χώρα.

(Για την απεργία ΕΔΩ)

(Για το άγαλμα ΕΔΩ)

 Γιώργος Βαξεβάνης

 

Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

Τα Δανέζικα πανεπιστήμια στην υπηρεσία της πολεμικής βιομηχανίας

        

Ως αποτέλεσμα της υπογραφής συμφώνου συνεργασίας μεταξύ του Πολυτεχνείου (DTU), των πανεπιστημίων του Ααρχους και του Ααλμποργκ και του δανέζικου εργοστασίου παραγωγής οπλικών συστημάτων «Terma», 11 Δανοί φοιτητές θα ταξιδέψουν στις ΗΠΑ για να εργαστούν στο εργοστάσιο παραγωγής όπλων «Lockheed Martin» και να συμβάλουν στην ανάπτυξη του μαχητικού αεροσκάφους «Joint Strike Fighter» («F-35»), για την αγορά του οποίου αποφάσισε το δανέζικο Κοινοβούλιο με μεγάλη πλειοψηφία.

Η πλειοψηφία των κομμάτων στη Βουλή (φιλελεύθεροι, συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες και ακροδεξιοί ευρωσκεπτικιστές) έχουν δεσμευτεί και ψηφίσει στον προϋπολογισμό ραγδαία μείωση των κοινωνικών παροχών και ταυτόχρονη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κατά 20%. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την κατακόρυφη αύξηση στις παραγγελίες των δανέζικων εταιρειών παραγωγής όπλων και οπλικών συστημάτων, καθώς και τη συνεργασία στην κατασκευή του μαχητικού αεροσκάφους «F-35».

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια εντεινόμενη συνεργασία μεταξύ δανέζικων πανεπιστημίων και πολεμικής βιομηχανίας. Στο Πολυτεχνείο (DTU) έχει δημιουργηθεί ένα ειδικό κέντρο το οποίο, μεταξύ άλλων, εξειδικεύεται στην έρευνα ραντάρ, δορυφορικών συστημάτων, drones και εξαρτημάτων πολεμικών αεροσκαφών. Το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας εξειδικεύεται μεταξύ άλλων στην έρευνα συστημάτων παρακολούθησης. Το Πανεπιστήμιο του Ααλμποργκ έχει δημιουργήσει στρατιωτικό κέντρο (ΑΑU Defense), το οποίο έχει χρηματοδοτηθεί με πολλά εκατομμύρια από την ΕΕ, για περαιτέρω ανάπτυξη και επέκταση εγχώριας παραγωγής όπλων.

Οι παραπάνω εξελίξεις αποτελούν άμεση συνέπεια των σχεδίων της δανέζικης αστικής τάξης για την αναβάθμιση του ρόλου της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσπαθούν να πείσουν ότι αυτή η στάση υπαγορεύεται από την ανάγκη προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από ενδεχόμενη ρωσική επίθεση, παρουσιάζοντας ΝΑΤΟ και ΕΕ ως εγγυητές τάχα της ασφάλειας για το λαό, ενώ είναι παράγοντες αστάθειας, επεμβάσεων και πολέμων.

Οι αυξήσεις στα κονδύλια των πολεμικών δαπανών συνοδεύονται με αντίστοιχες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.

Ταυτόχρονα, αποτελεί πρόκληση και αποκαλύπτει τον επιθετικό ρόλο της ΕΕ η απλόχερη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων με ευρωενωσιακά κονδύλια για προγράμματα έρευνας για την πολεμική βιομηχανία με παράλληλη προώθηση αντιλαϊκών «πακέτων», με συνέπεια ακόμα και το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην κοινωνική ευημερία, καθώς και την εξοικείωση φοιτητών και πολεμικής βιομηχανίας.

ΣΥΝΑΚΡΟΑΣΕΙΣ - ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ο «Ριζοσπάστης» συνεχίζει τις σοβαρές αποκαλύψεις για την υπόθεση

Νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για το θέμα των συνακροάσεων - υποκλοπών στο τηλεφωνικό κέντρο της ΚΕ του ΚΚΕ, που εδραιώνουν το συμπέρασμα ότι η κωλυσιεργία των εμπλεκόμενων αρμόδιων για τη διερεύνηση της υπόθεσης αρχών οδηγεί στο κουκούλωμα της υπόθεσης, φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα ο «Ριζοσπάστης». Ως γνωστόν, το τελευταίο κρούσμα καταγράφηκε την Παρασκευή 18 Γενάρη 2019 (έχει γίνει παρέμβαση της εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), δύο και πλέον χρόνια μετά το πρώτο κρούσμα στις 30 Νοέμβρη 2016. Τότε, το ΚΚΕ είχε καταγγείλει αμέσως το γεγονός και, με αφορμή την καταγγελία, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είχε διατάξει κατεπείγουσα έρευνα.
Θυμίζουμε ότι την περασμένη βδομάδα, στο φύλλο της 26-27 Γενάρη, ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυψε πως:
-- Δεν έγινε ουσιαστικός επιτόπιος έλεγχος από τεχνικούς της ΑΔΑΕ στις εγκαταστάσεις και τα συστήματα του παρόχου.
-- Τα στοιχεία του ελέγχου που αντλήθηκαν, ακριβώς επειδή δεν έγινε ουσιαστικός επιτόπιος έλεγχος, είναι ελλιπή.
-- Η ΑΔΑΕ αρκέστηκε αποκλειστικά και μόνο στα στοιχεία που ο ίδιος ο πάροχος έδωσε μετά από σχετικό γραπτό αίτημα. Δηλαδή πρόκειται για στοιχεία που όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε στοιχεία θέλει να δώσει η εταιρεία - πάροχος.

«Εγώ το έκανα...»

Σήμερα, τα στοιχεία που φέρνει ο «Ριζοσπάστης» στη δημοσιότητα, συμπληρώνουν θεαματικά ένα ακόμα μέρος ενός περίεργου «παζλ», που όταν ολοκληρωθεί, θα μπορέσει να διαπιστώσει κάποιος εύκολα σωρεία γεγονότων που συνηγορούν πως μάλλον κάποιοι δεν ήθελαν να ασχοληθούν σοβαρά με μια τόσο κρίσιμη υπόθεση.
Κι αυτό γιατί προφανώς είχαν τους λόγους τους, τους οποίους πρέπει να εξηγήσουν...
Πιο συγκεκριμένα, σήμερα αποκαλύπτουμε τα εξής:
-- Πληροφορίες κάνουν λόγο πως, λίγες μέρες μετά την πρώτη καταγγελία του ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 2016, άγνωστο πρόσωπο επικοινώνησε με την ΑΔΑΕ και είπε πως είναι ο «φυσικός αυτουργός» των παρεμβάσεων στο τηλεφωνικό κέντρο του ΚΚΕ!
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι για άλλη μια φορά αμείλικτα:
-- Αληθεύει ότι υπήρξε τέτοιο τηλεφωνικό ή ηλεκτρονικό μήνυμα στα γραφεία της ΑΔΑΕ, από πρόσωπο που παρουσιάστηκε ως «αυτουργός» των τηλεφωνικών συνακροάσεων;
-- Αν ναι, τι ακριβώς έκανε η ΑΔΑΕ; Ερεύνησε η ίδια αυτό το σοβαρό στοιχείο; Πώς το αξιοποίησε; Το περιέλαβε στις εκθέσεις και τα πορίσματά της και πώς το αξιολόγησε;
-- Η κρατική Ασφάλεια, που με εντολή εισαγγελέα διερεύνησε την υπόθεση, τι έρευνα ακριβώς έκανε για αυτό το σημαντικό στοιχείο και μέχρι ποιο σημείο έφτασε; Συνεργάστηκε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και ποια ήταν τα αποτελέσματα;
-- Τελικά, οι κρατικές υπηρεσίες «αδυνατούν» να ανακαλύψουν τα πρόσωπα πίσω από τέτοιες ενέργειες;
`Η μήπως επέλεξαν τη βολική για το κουκούλωμα οδό της αντιμετώπισης μίας τόσο σοβαρής υπόθεσης ως... «φάρσας»;

Νόμιμες και παράνομες συνακροάσεις

Στο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» την περασμένη βδομάδα, ένα από τα σοβαρά θέματα που αποκαλύψαμε, αφορούσε τις λεγόμενες «νόμιμες και παράνομες συνακροάσεις». Σήμερα, επαναφέρουμε αυτό το θέμα, γιατί φαίνεται πως ορισμένοι που ασχολούνται με την υπόθεση θεωρούν ότι εκεί βρίσκεται το ζουμί της ιστορίας...
Οπως γράφαμε λοιπόν: «Είναι γνωστό ότι οι υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού πολύ συχνά αξιοποιούν μία πρακτική παρακολουθήσεων, επικαλούμενες διάφορους λόγους. Ονομάζεται "νόμιμη συνακρόαση". Και μάλιστα υπάρχουν ειδικά συστήματα "νόμιμης συνακρόασης". Πηγές που γνωρίζουν καλά αυτά τα θέματα είπαν στον "Ριζοσπάστη" πως "συνακροάσεις γίνονται και παράνομα", με την έννοια ότι δεν έχει προηγηθεί η απαραίτητη δικαστική διάταξη. Αρα, λοιπόν, εδώ εγείρονται τρία κρίσιμα ερωτήματα:
-- Εγινε επιτόπιος ή άλλου είδους έλεγχος στα συστήματα νόμιμης συνακροάσεως, τόσο του παρόχου όσο και των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να γίνονταν παρανόμως συνακροάσεις από υπαλλήλους αυτών των φορέων χωρίς την απαραίτητα δικαστική διάταξη;
-- Το δεύτερο ζήτημα αφορά τον έλεγχο στα αρχεία πρόσβασης των σχετικών συστημάτων συνακροάσεων που τηρούνται στις κρατικές υπηρεσίες. Εγινε σχετικός έλεγχος στα αρχεία πρόσβασης των σχετικών συστημάτων και υποσυστημάτων;
-- Με βάση τα παραπάνω πολύ σοβαρά θέματα, για τα οποία ακόμα είναι άγνωστο το τι ακριβώς έχει γίνει και το εάν έχει γίνει κάτι, γεννάται ένα τρίτο ερώτημα: Μπορεί η ΑΔΑΕ να πιστοποιήσει ότι δεν έγινε τέτοιου είδους πρόσβαση; Οτι δηλαδή δεν υπήρξε νόμιμη ή παράνομη συνακρόαση, στην οποία κάποιοι ενέπλεξαν και το τηλεφωνικό κέντρο της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό; Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος ότι το παραπάνω ερώτημα είναι αστείο, εάν αναλογιστούμε πως η ΑΔΑΕ όχι μόνο έχει άρτιες τεχνικές δυνατότητες και μέσα, αλλά επιπλέον έχει και την απόλυτη νομιμοποίηση να κάνει τις σχετικές έρευνες ως συνταγματικά κατοχυρωμένη ανεξάρτητη αρχή...».
Επαναλαμβάνουμε προς όλους όσοι είναι αρμόδιοι για την έρευνα των συνακροάσεων - υποκλοπών:
Ο «Ριζοσπάστης» τις επόμενες μέρες θα συνεχίσει τη δημοσίευση στοιχείων από τη δημοσιογραφική έρευνα σχετικά με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Και θα περιμένουμε τις απαντήσεις στα πολύ σοβαρά ερωτήματα που προκύπτουν...

ΕΣΧΑΤΗ ΘΟΥΛΗ Κρατήρες και ανεξήγητα σχέδια

Πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα και τα μυστήρια γύρω από το σώμα 2014 MU69 της ζώνης Κάιπερ του ηλιακού συστήματος, γνωστό ως Εσχατη Θούλη, που παρατήρησε από κοντά την Πρωτοχρονιά η διαστημοσυσκευή «Νέοι Ορίζοντες» της NASA. Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε σήμερα είναι η πιο καθαρή απ' αυτές που έχει στείλει έως τώρα στη Γη και αποκαλύπτει τοπογραφικές λεπτομέρειες στο όριο μέρας - νύχτας στο εικονιζόμενο «επάνω» μέρος της Εσχατης Θούλης. Συγκεκριμένα, φαίνεται πλειάδα μικρών κρατήρων διαμέτρου έως 700 μέτρων, ενώ και το μεγάλο κυκλικό χαρακτηριστικό διαμέτρου 7 χιλιομέτρων στον μικρότερο λοβό της Θούλης, αποκαλύπτεται κι αυτό ότι είναι κρατήρας. Δεν είναι σαφές αν πρόκειται για κρατήρες πρόσκρουσης ή χαρακτηριστικά της επιφάνειας που προέκυψαν από άλλες διεργασίες, όπως κοιλώματα κατάρρευσης, ή λάκκοι από τους οποίους κάποτε εξαερώθηκαν πτητικά υλικά.
Και οι δύο λοβοί εμφανίζουν περίεργα φωτεινά και σκούρα σχέδια άγνωστης προέλευσης, που ίσως δώσουν στοιχεία για το πώς συγκροτήθηκε αυτό το ουράνιο σώμα, κατά τη φάση σχηματισμού του ηλιακού συστήματος, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ενα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά είναι το λαμπρό «κολάρο» στην περιοχή ένωσης των δύο λοβών.
Το σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» βρίσκεται περίπου 6,64 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη και απομακρύνεται από την Εσχατη Θούλη και τον Ηλιο με ταχύτητα 50.700 χιλιομέτρων την ώρα. Από αυτήν την απόσταση, τα σήματα που στέλνει χρειάζονται 6 ώρες και 9 λεπτά για να φτάσουν στη Γη.