ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

 ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την Κυριακή ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επέλαση

Παραστάσεις διαμαρτυρίας την Πέμπτη - Πανελλαδική εξόρμηση την Παρασκευή

              

Όλοι στους δρόμους να ανατρέψουμε τη νέα αντιασφαλιστική επέλαση, τονίζει το ΠΑΜΕ και καλεί την Πέμπτη 4 Δεκέμβρη, συνδικάτα και εργαζόμενους να προχωρήσουν σεπαραστάσεις διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, σε κυβερνητικά κτίρια. Την Παρασκευή 5 Δεκέμβρη πανελλαδική πανεξόρμηση παντού, σε όλους τους χώρους δουλειάς.
Την Κυριακή 7 Δεκέμβρη, σε μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ σε όλες τις πόλεις. Στην Αθήνα, το αγωνιστικό ραντεβού έχει δοθεί στις 5.30 μ.μ. στην Ομόνοια, στη Θεσσαλονίκη στις 6 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους.

Σε ανακοίνωσή του τονίζει:

«ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΛΑΣΗ!
Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα!
Την Πέμπτη 4 Δεκέμβρη, συνδικάτα και εργαζόμενοι να προχωρήσουν σε παραστάσεις διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση, σε κυβερνητικά κτίρια.
Την Παρασκευή 5 Δεκέμβρη, πανελλαδική πανεξόρμηση παντού σε όλους τους κλάδους, σε όλους τους χώρους δουλειάς! Να μη μείνει εργαζόμενος ανενημέρωτος για το νέο σφαγιασμό που προετοιμάζεται.
Την Κυριακή 7 Δεκέμβρη ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στα ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ σε όλες τις πόλεις! Στην Αθήνα, στις 5.30 μ.μ. στην Ομόνοια!
Κυβέρνηση και ΕΕ κατασπαράζουν όποιο δικαίωμα έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, για να στηρίξουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες στην υγεία, στην ιδιωτική ασφάλιση, για να ενισχύσουν τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Σε τέτοια ανάπτυξη και ανάκαμψη αναφέρονται. Οι αλλαγές που προετοιμάζουν, θα είναι ακόμα πιο επώδυνες για τους εργαζόμενους σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, πλήττουν τις γυναίκες, τα νέα ζευγάρια, τους συνταξιούχους. Τα μέτρα αφορούν τους πάντες, δεν εξαιρούν κανέναν.
Κάθε σωματείο, κάθε συνταξιουχική οργάνωση, κάθε γυναικείος σύλλογος, κάθε σύλλογος νεολαίας, να μπει μπροστά, να πάρει την ευθύνη και τη θέση του στον αγώνα.
Να μην επιτρέψουμε το σφαγιασμό των δικαιωμάτων μας!
Με τους αγώνες και τη συμμετοχή μας, είναι στο χέρι μας να τους εμποδίσουμε!
Μειώνουν ξανά τις συντάξεις! Τις κατεβάζουν στα όρια των 200 και 300 ευρώ! Συζητούν και στοχεύουν στην προσαρμογή των συντάξεων στα όρια του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», δηλαδή σε ένα μέτρο της ΕΕ που είναι φτιαγμένο μόνο και μόνο για να ρίχνει συνολικά προς τα κάτω τους μισθούς και τις συντάξεις, τη στιγμή που το λαϊκό εισόδημα βρίσκεται ήδη στα όρια της ανέχειας.
Αυξάνουν δραματικά τα όρια ηλικίας! Σβήνουν τη δυνατότητα που είχαν αρκετοί εργαζόμενοι να συνταξιοδοτηθούν πριν το 62ο έτος της ηλικίας τους ή πριν το γενικό όριο του 67ου έτους. Θίγει κυρίως παλιούς ασφαλισμένους, που μπορεί να είχαν μπει στην παραγωγή ακόμα και από τη δεκαετία του '70, αλλά είτε τους λείπει ο αναγκαίος αριθμός ενσήμων είτε το όριο ηλικίας. Σε αυτές τις ομάδες περιλαμβάνονται οι γυναίκες με ανήλικα παιδιά, εργαζόμενοι που ασφαλίζονται στα ΒΑΕ, ασφαλισμένοι στο Δημόσιο με τουλάχιστον 25ετία και μεταβατικά όρια ηλικίας πριν το 62ο έτος.
Αυξάνουν τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη από τα 4.500 ένσημα στα 6.000 ένσημα! Δηλαδή ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους -που σήμερα η ανεργία τους θερίζει, που εργάζονται με 2ωρα και 3ωρα και σε προγράμματα απασχόλησης- η σύνταξη με τη μορφή που γνωρίζουμε ως σήμερα, δεν θα υπάρχει.
Συζητούν για νέους μαθηματικούς τύπους που θα μειώνουν τις συντάξεις, μαγειρεύοντας ξανά και ξανά τους συντελεστές αναπλήρωσης και τα κριτήρια, έτσι ώστε να μας καταδικάσουν στην εξαθλίωση.
Τσακίζουν το ΕΚΑΣ που έδινε ανάσα στους χαμηλοσυνταξιούχους. Μειώνουν τα προνοιακά επιδόματα.
Αφήνουν την υγεία του λαού και την προστασία των εργαζόμενων στο έλεος των κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών!
Αυξάνουν τον ΦΠΑ σε διάφορα είδη, με αποτέλεσμα τις αυξήσεις των τιμών, πλήττοντας κυρίως τα φτωχά λαϊκά στρώματα!
Προωθούν νέα μείωση μισθών στον δημόσιο τομέα, τη στιγμή που ως σήμερα ένας δημόσιος υπάλληλος έχει χάσει πάνω από 5 μισθούς τον χρόνο.
Τρίβουν τα χέρια τους οι ασφαλιστικές εταιρείες!
Οι συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις και ο βαθιά αντιδραστικός αντιασφαλιστικός νόμος του 2010, που μπαίνει σε εφαρμογή από αρχή του έτους, δεν τους αρκεί. Νομοθετούν συνεχώς μέτρα που απαλλάσσουν το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία από τις ευθύνες τους στο ασφαλιστικό. Θέλουν η σύνταξη και η υγεία να εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τις εισφορές μας, ώστε να απαλλαγούν σταδιακά από τις ευθύνες τους.
Επιδιώκουν να γίνει η ασφάλιση ατομική υπόθεση του καθένα, να γίνουμε πελάτες των ασφαλιστικών εταιρειών, στο έλεος της κερδοφορίας τους.
Φτάνει πια! Μέχρι εδώ! Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!
Να μη χαρίσουμε τις κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα!
Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της, τις γυναίκες, τη νεολαία, τους συνταξιούχους, να συγκρουστούν με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.

• Να μην επιτρέψουμε να γκρεμίσουν το όποιο ασφαλιστικό δικαίωμα απέμεινε.
• Να μην επιτρέψουμε τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα να παραδοθούν στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων.
• Να μην επιτρέψουμε την απαλλαγή των επιχειρήσεων και του κράτους από τις ασφαλιστικές εισφορές.
• Να μην επιτρέψουμε άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Να καταργηθούν όλοι οι ως σήμερα αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι των μνημονίων.
• Τα μέτρα που θέλουν να φέρουν, υπονομεύουν παραπέρα το μέλλον της νεολαίας, ξεζουμίζουν συνολικά τους εργαζόμενους, μέχρι τα βαθιά γεράματα.
• Αν τα μέτρα προχωρήσουν ή όχι, θα εξαρτηθεί από τη στάση μας!
• Αν θα δεχτούμε να σφαγιαστούμε για τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, ή θα διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!
• Κανένας δεν επιτρέπεται να περιμένει τη σφαγή του!
• Δεν υποτασσόμαστε στις αξιώσεις της κυβέρνησης, των μονοπωλίων, της ΕΕ!
• Δεν θα παραιτηθούμε από το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή!
• Να βάλουμε φρένο στους σχεδιασμούς για την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης!
• Να αγωνιστούμε για ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα προστατεύει τον εργαζόμενο, θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή και ποιοτική ζωή μετά τον εργασιακό βίο, θα του προσφέρει δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας και Περίθαλψης.

Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι!

Μπορούμε να τους σταματήσουμε!

Να προετοιμαστούμε για νέα απεργιακή μάχη!

ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στα ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ στις 7 Δεκέμβρη σε όλες τις πόλεις! 

Στην Αθήνα, στις 5.30 μ.μ. στην Ομόνοια!».

Η πρόσφατη πείρα και ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης

 Η πρόσφατη πείρα και ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης

Α

φορμή για το παρακάτω άρθρο στάθηκε το εξής περιστατικό: Σε σεμινάριο Διευθυντών Σχολικών Μονάδων για την «αξιολόγηση», στο Περιστέρι, παρά το γεγονός ότι στο χώρο βρέθηκε αντιπροσωπεία του ΔΣ του Συλλόγου και κάλεσε τους διευθυντές να μην πάρουν μέρος, η πλειοψηφία τους μπήκε συνειδητά να παρακολουθήσει το σεμινάριο. Σημειώνουμε επίσης ότι η ΔΟΕ και οι Σύλλογοι Δασκάλων καλούν τους διευθυντές να μη συμμετέχουν σε διαδικασίες «αξιολόγησης», να αξιοποιούν την απεργία - αποχή που έχει ψηφίσει η ΑΔΕΔΥ γι' αυτές τις περιπτώσεις.

Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, επιβάλλεται να μας απασχολήσει ιδιαίτερα ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης στο «νέο σχολείο».

Η κυβέρνηση, όλο το προηγούμενο διάστημα, δούλεψε με σταθερότητα πάνω στις κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για το νέο αναβαθμισμένο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης στο πλαίσιο λειτουργίας του «νέου σχολείου».

Ενδεικτικά θυμίζουμε:

Α) Λέει ο ΟΟΣΑ στο δεύτερο παγκόσμιο φόρουμ του για την εκπαίδευση: «Η αποτελεσματική ηγεσία σε αυτόνομα σχολεία παρέχει καλύτερες ευκαιρίες για ποιοτική μάθηση για όλους, συμπεριλαμβανομένης της αναμέτρησης με την πρόκληση της διαφοροποίησης».

Β) Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ευρωπαϊκή Ενωση όπου σε φόρουμ με τίτλο «Εκπαίδευση και Επιχειρήσεις» (2010) υποστηρίζει τα εξής: «Η συνεργασία σχολείων με επιχειρήσεις πέρα από οφέλη έχει και απαιτήσεις για τα σχολεία. Απαιτεί σχολική ηγεσία με όραμα που θα τοποθετεί το σχολείο στην καρδιά μιας ευρείας μαθησιακής κοινότητας, που θα καταλαβαίνει τα οφέλη από τη συνεργασία με τις επιχειρήσεις και που θα δουλεύει για να φέρει νέους συνεργάτες στη ζωή της σχολικής κοινότητας».

Είναι φανερό, λοιπόν, τι στελέχη θέλουν να διαμορφώσουν και ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει: Είναι το στέλεχος manager της αυτόνομης και ανταγωνιστικής σχολικής μονάδας που επιβάλλεται να έχει ετοιμότητα, κινητικότητα και κυρίως «ευαισθησία» απέναντι στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Αυτοί έχουν αρχίσει ήδη να αναδεικνύονται και να στρατολογούνται από το στρατό των εκπαιδευτικών που υλοποιούν πρόθυμα αυτήν την πολιτική και που καμία σχέση δεν έχουν με την καλοπροαίρετη συμβολή και πρωτοβουλία εκπαιδευτικών για τη μόρφωση, τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Να λοιπόν τι εννοούσε η κυβέρνηση το 2010 με το νόμο 3848/2010 σε σχέση με την επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης όταν έλεγε: «Δεν μπορεί να θεωρείται αυτοδίκαιη και αυτόματη η επιλογή του πιο παλιού ως διευθυντή» και ότι κριτήριο για την επιλογή του διευθυντή αποτελούσε η συμφωνία με το «νέο σχολείο».

Εκβιασμοί και αυταρχισμός

Ως ΠΑΜΕ βάζαμε το ζήτημα ότι οι 3 κατηγορίες στελεχών που εμπλέκονται άμεσα με την υλοποίηση της «αξιολόγησης» δηλαδή: Περ. Δ/ντές - Δ/ντές Εκπ/σης - Σχολικοί Σύμβουλοι, δεν μπορεί να είναι μέλη των σωματείων. Ποιος ήταν ο αντίλογος από την πλειοψηφία της ΔΟΕ: «Να μη τους βάλουμε απέναντι. Είναι σώμα από το σώμα μας».

Και φτάσαμε στο διά ταύτα και τι είδαμε;

1. Να έχουμε καταγγελίες κατά συμβούλων και Δ/ντών Εκπ/σης για εκβιασμούς συναδέλφων να προχωρήσουν στην προετοιμασία των διαδικασιών της «αξιολόγησης» (καινοτόμα προγράμματα, portfolio εκπαιδευτικών και μαθητών, συζητήσεις συμβούλων στα σχολεία για την "αξιολόγηση" κ.λπ.). Να έχουμε επίσης, ανά νομό, πάρα πολλές περιπτώσεις αυταρχισμού από τα παραπάνω στελέχη, που από φόβο δεν καταγγέλθηκαν. Να έχουμε τους σχολικούς συμβούλους στα πειραματικά να συντάσσουν κανονικότατα εκθέσεις «αξιολόγησης», με συνεντεύξεις και πολλά άλλα.

2. Είδαμε, επίσης, το «σώμα από το σώμα μας» να πηδάει φράχτες και κάγκελα για να μπει στα σεμινάρια της «αυτοαξιολόγησης» υπό την προστασία των ΜΑΤ και σύννεφων δακρυγόνων.

3. Και όλοι αυτοί που υπερασπίζονταν τα στελέχη εκπαίδευσης εμφανίστηκαν εκ των υστέρων ως «απατημένοι σύζυγοι» να μιλούν για προδότες του κλάδου και άλλα τέτοια.

4. Ακούσαμε σήμερα ότι οι διευθυντές είναι στο πλάι μας σύσσωμοι, γιατί δε συμμετείχαν στα σεμινάρια. Αλήθεια, έτσι είναι; Γιατί έκαναν και κάνουν συνεχώς μαζώξεις σε κάθε πόλη - σε καφετέριες και τσιπουράδικα - προκειμένου να δουν τι θα κάνουν και ποια στάση θα κρατήσουν στα σχολεία τους; Αν ήταν με το σωματείο θα αρκούνταν στη συμμετοχή τους στη ΓΣ και στις αποφάσεις του σωματείου τους.

Είναι φανερό με όλα τα παραπάνω ότι η κυβέρνηση ποντάρει πραγματικά στο νέο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης. Δεν τους αρκεί μόνο να υλοποιούν, αλλά πρέπει να μπαίνουν μπροστά στην εφαρμογή των αντιδραστικών αλλαγών σε επίπεδο σχολικής μονάδας. Ο ρόλος που τους έχουν αποδώσει, μέσα από τους νόμους για την «αυτοαξιολόγηση» και την «αξιολόγηση» είναι κομβικός: Είναι ο ρόλος του κύριου υπεύθυνου στη διαδικασία της «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας, διαδικασίες οι οποίες συνδέονται τόσο με το μισθολόγιο των εκπαιδευτικών, με τη σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας, όσο και με τη λειτουργία, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τη χρηματοδότηση της σχολικής μονάδας.

Και για όσους θέλουν να εθελοτυφλούν, πιστεύοντας ότι μπορούν ως στελέχη να παίξουν δήθεν «έναν άλλο ρόλο» (ότι μπορούν για παράδειγμα να είναι οι «καλοί διευθυντές»), ας ρίξουν πάλι μια ματιά στα κριτήρια της «αξιολόγησης», τα οποία (σύμφωνα με τους νόμους) δεν είναι αφηρημένα: Είναι η «Εφαρμογή καινοτομιών», η «ανάπτυξη κοινωνικών δραστηριοτήτων» (καθοδηγούμενος εθελοντισμός και σύνδεση με την «τοπική αγορά» και τις ανάγκες της), η «κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών και προβλεπόμενης δαπάνης», ο «αριθμός ημερών πραγματοποιηθείσας λειτουργίας του σχολείου», η «χρήση του κτιρίου για δραστηριότητες ή εκδηλώσεις από άλλους φορείς» και «ενέργειες αξιοποίησης πόρων». Αρα σύνδεση με επιχειρήσεις, σχολείο που πληρώνουν οι γονείς, κ.ά.

Κρίσιμα ζητήματα μπροστά μας

Δύο ζητήματα μπαίνουν πλέον επί τάπητος για τα στελέχη εκπαίδευσης και δεν τα βάζει μόνο το ΠΑΜΕ.

Το βάζουν τα καταστατικά των σωματείων, όπου ένα από τα κύρια άρθρα τους αναφέρει ότι «δεν μπορεί να είναι μέλη όσοι αντιστρατεύονται τους σκοπούς του σωματείου και τις αποφάσεις των ΓΣ».

Ετσι, λοιπόν, προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα:

• Το στέλεχος της εκπαίδευσης δεν μπορεί να είναι και με τη διοίκηση (εργοδοσία) και με τους συναδέλφους. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν. Και όσοι καλοπροαίρετα αναρωτιούνται ότι «αν παραιτηθούμε θα έρθουν άλλοι χειρότεροι» ή «θα έρθουν "manager" όπως τα νοσοκομεία», ας προβληματιστούν: Το θέμα είναι αν θα είναι «γλυκό το βόλι» της «αξιολόγησης» ή αν θα ακυρωθεί το «απόσπασμα» της «αξιολόγησης»;
• Εν τέλει, πρέπει πάνω από το 200ευρω και την ικανοποίηση της χαιρετούρας στο δρόμο: «γεια σου κ. Διευθυντή» να βάλουμε τη συνείδησή μας ως άνθρωποι και ως εκπαιδευτικοί. Γιατί, το να είσαι το όργανο επιβολής μιας εκπαίδευσης που συσκοτίζει τα μυαλά των παιδιών και υπονομεύει το μέλλον τους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ που παλεύει για δημόσιο σχολείο που θα υπηρετεί τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού μας και σε αυτή την υπόθεση βλέπει και το ρόλο του.

Κλείνοντας, να θυμίσουμε τι λέγαμε το 2011 (και σήμερα έρχεται με τον πλέον δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα):

«Η στροφή στην αυτόνομη και ανταγωνιστική λειτουργία της σχολικής μονάδας μεταφέρει αντικειμενικά το πεδίο της αντιπαράθεσης "προς τα κάτω", μέσα στο σχολείο, στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών, στο Σύλλογο Γονέων, στο 15μελές. Στην πορεία θα διαμορφώνονται "δύο στρατόπεδα»"γύρω από το ζήτημα της εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Μάλιστα, προκειμένου να σφυρηλατήσει το δικό της στρατό, η κυβέρνηση καλεί σήμερα τους υποψήφιους διευθυντές να λάβουν υπόψη τους αυτό το νέο τους ρόλο...

Στο βαθμό που θα εξελίσσεται και θα βαθαίνει αυτή η αντιδραστική στροφή στο ρόλο των στελεχών της εκπαίδευσης, προκύπτουν ορισμένα ζητήματα για το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Μπορούν να παραμένουν στους κόλπους του τα όργανα άσκησης της αστικής πολιτικής σε κάθε βαθμίδα, από την Περιφερειακή Διεύθυνση μέχρι τη Σχολική Μονάδα; Προκύπτει και κάτι άλλο όμως πιο σημαντικό. Απαιτείται να διευρυνθεί το ρεύμα εκείνων των πρωτοπόρων εκπαιδευτικών, οι οποίοι την "αξιολόγηση" στην εκπαίδευση δεν τη μετράνε με τους στόχους του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, αλλά με την απαίτηση να ικανοποιείται στις σύγχρονες συνθήκες το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση.

Είναι κριτήριο για το πώς κάθε εκπαιδευτικός αντιλαμβάνεται το ρόλο και την αποστολή του ως εκπαιδευτικού και ως παιδαγωγού στις σημερινές συνθήκες».

Τότε - όταν γίνονταν οι επιλογές στελεχών εκπαίδευσης - κάποιοι είχαν βγει στα κεραμίδια μιλώντας «για διωγμό των στελεχών εκπαίδευσης από το ΠΑΜΕ».

Εμείς, ως ΠΑΜΕ, έχουμε αποφασίσει με σιγουριά το δρόμο που θα τραβήξουμε με συνέπεια λόγων και έργων: Το δρόμο της ανασύνταξης του κινήματος. Χωρίς τα κρατικά στελέχη - αξιολογητές στα σωματεία.

Κωνσταντίνος ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΣ
Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου»

Από την απελευθέρωση στα Δεκεμβριανά

 Από την απελευθέρωση στα Δεκεμβριανά

Την προπερασμένη βδομάδα διοργανώθηκε στο πάντειο από ένα μεταπτυχιακό τμήμα του πανεπιστημίου το ιστορικό συνέδριο «από την απελευθέρωση στα δεκεμβριανά» που περιείχε ένα πλούσιο, πενταήμερο πρόγραμμα με δεκάδες ανακοινώσεις κι ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Όπου το «ενδιαφέρων», ως επιθετικός προσδιορισμός είναι συνήθως η διπλωματική οδός να χαρακτηρίσεις κάτι, χωρίς να πάρεις επί της ουσίας θέση και να το αξιολογήσεις θετικά ή αρνητικά. Το ενδιαφέρον, ως ουσιαστικό, εξάλλου δεν προκύπτει μονόπλευρα από κάτι ωραίο ή κάτι που μας καλύπτει και δεν έχουμε πολλά να προσθέσουμε επ’ αυτού –ο σχολιασμός των αναρτήσεων του μπλοκ είναι ίσως μια ένδειξη για του λόγου το αληθές.

 Κάτι αντίστοιχο είπε κι ο μαργαρίτης στην αρχή της δικής του ανακοίνωσης για τα πολλά καινούρια πράγματα που έμαθε και ο ίδιος στο συνέδριο, καλά και κακά, συμπεριλαμβάνοντας στη δεύτερη κατηγορία μια ανακοίνωση για τη συμμετοχή ινδών στρατιωτών στις βρετανικές επιχειρήσεις και τα σαφή υπονοούμενα του εισηγητή για ενδείξεις ρατσιστικής στάσης μιας μερίδας αγωνιστών-στελεχών του ελας που προκάλεσαν την αυθόρμητη οργή ενός πιο ηλικιωμένου θεατή στο τέλος της συνεδρίας. Επ! Επ! Δεν μπορεί να μείνει έτσι αυτό. Τελικά όμως έμεινε εκεί, γιατί πίεζε ασφυκτικά ο χρόνος και οι εργασίες της ημέρας θα τελείωναν μετά τα μεσάνυχτα.

Εν τω μεταξύ οι ενδείξεις είναι πολύ άτιμο πράγμα σφε αναγνώστη. Στην ίδια ακριβώς ανακοίνωση πχ ο εισηγητής έκανε λόγο για ισχυρές ενδείξεις αποικιακού τύπου επέμβασης των άγγλων (ή τέλος πάντων κάτι άλλο παρόμοιο, που δεν αλλοιώνεται ως νόημα από τη δική μου μεταφορά), όπως την περιβόητη διαταγή του τσώρτσιλ στο σκόμπι να συμπεριφερθεί σα να βρίσκεται σε κατεχόμενη πόλη. Αλλά αυτά είναι απλές ενδείξεις.. Δεν μπορούμε να είμαστε και σίγουροι..

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε βέβαια είναι να πετάμε εδώ κι εκεί χαριτωμένες ενδείξεις κι υπονοούμενα. Κι όταν μας πιάσουν στα πράσα, να κάνουμε στροφή, να τα αρνούμαστε όλα και να τα αποδίδουμε σε παρεξήγηση. Ό,τι έκανε δηλ, πάνω-κάτω, σε μια προηγούμενη συνεδρία ο καθηγητής αλβανός, στην ανακοίνωσή του για την απελευθέρωση στη δυτική μακεδονία. Όπου ισχυρίστηκε βασικά πως η βαριά φορολογία, οι επιτάξεις και οι μαζικές εκτελέσεις από τις τοπικές αρχές του εαμ, σε συνδυασμό με την πολιτική του κκε απέναντι στους σλαβομακεδόνες και το φόβο μιας νέας προσφυγιάς, οδήγησε στη γρήγορη μεταστροφή του πληθυσμού που πέρασε σύντομα με το βασιλικό στρατόπεδο, καθώς ένα τμήμα του ένιωθε πως ξαναζεί τα ίδια που είχε περάσει με τους γερμανούς!

Στις παρεμβάσεις του κοινού όμως προέβη σε τακτική υποχώρηση, με ελαφρά πηδηματάκια. Του επισημάνθηκε πως μια βασική μαρτυρία που επικαλέστηκε ήταν ενός δοσίλογου συνεργάτη των ναζί κι είπε πως ήθελε απλώς να καταγραφεί κι αυτή η πλευρά! Ρωτήθηκε από το μαργαρίτη πώς προκύπτει ότι ήταν βαριά η εαμική φορολογία κι αν υπάρχει κάποια σύγκριση με την αντίστοιχη κατοχική φορολογία, για να ξεφύγει με γενικότητες κι αοριστολογίες για τις ανάγκες διατροφής και συντήρησης ενός μεγάλου στρατού, όπως ο ελας. Αλλά το καλύτερο ήταν όταν βρέθηκε ουσιαστικά να απολογείται για τον ισχυρισμό του πως η λογική της συλλογικής ευθύνης εξαπλώθηκε σταδιακά στην ελληνική κοινωνία ως σύνολο. Και πώς γένεν αυτό –που θα ρωτούσε κι ο ογκουνσότο; Έκαψε ποτέ ο ελας χωριά δοσίλογων, όπως έκαναν οι ναζί μετά από αντάρτικες επιθέσεις εναντίον τους; Εκτέλεσε μήπως αιχμαλώτους χωρίς δίκη;

-Μα όχι, φυσικά, τα μεγέθη βίας της κάθε πλευράς δεν μπαίνουν σε σύγκριση. Ωστόσο ευρύτερα στρώματα εμποτίστηκαν με τη λογική κάποιων πρακτικών, τη συλλογική ευθύνη, κτλ

-Δηλ;

-Ε να, στη μεταπολεμική περίοδο, πολλοί δεν μπορούσαν να σπουδάσουν πχ γιατί ο αδερφός τους ήταν κομμουνιστής, είχε πολεμήσει στο βουνό, κτλ.

Μάλιστα. Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα αρχικά υπονοούμενα; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε..

Στην επόμενη συνεδρία ανέλαβε η λάζου να αναλύσει τη στρατηγική του κουκουέ με βάση (όχι κάποια ολομέλεια ή κάποιο άλλο κομματικό ντοκουμέντο, αλλά) την ομιλία του άρη βελουχιώτη στη λαμία. Από την οποία μάλιστα δεν επέλεξε να σταθεί στην εκτίμηση του άρη για το ρόλο των άγγλων ή κάποιο άλλο χαρακτηριστικό σημείο, αλλά να ξεχωρίσει ένα απόσπασμα που λέει πως ο στόχος του εαμικού κινήματος είναι ο «κομμουνισμός! Αλλά όχι τώρα, μετά. Εσείς θα τον φέρετε, με εκλογές», όπως λέει ο άρης στο συγκεντρωμένο πλήθος. Συνεπώς όχι άμεσα και προπαντός με δημοκρατική ομαλότητα, συμπεραίνει η λάζου. Κι αφού έστησε στα μέτρα της την εικόνα του εαμ που ήθελε, ξεσπάθωσε προκαταβολικά εναντίον όσων θα επιχειρούσαν να ασκήσουν κριτική στο εαμ (δηλ στο σχήμα της) από τη σκοπιά της σημερινής συγκυρίας, αγνοώντας τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα τέτοιων φαινομένων και καταστάσεων.

Όταν ακολούθησαν λοιπόν κάποιες κριτικές παρεμβάσεις από δικούς μας σφους στο κοινό, αφενός η εισηγήτρια είδε οργανωμένο σχέδιο εναντίον της (!), αφετέρου είπε πως οι τοποθετήσεις τους είναι απολύτως σεβαστές, αλλά απαξίωσε να απαντήσει σε οτιδήποτε, γιατί είναι πολιτικές (θα μπορούσαν να σταθούν πχ στο συνέδριο ενός/του κόμματος), ενώ οι δικές της είναι, λέει, επιστημονικές και βασίζονται σε επιχειρήματα και ντοκουμέντα! Τόσο ωραία και βολικά. Λες και μπορεί να υπάρξει ιστορική επιστήμη κι εκτίμηση, εκτός πολιτικής.

Αυτό φάνηκε εξάλλου και στη δική της εκτίμηση, ακριβώς από τη σκοπιά της σημερινής συγκυρίας, όπου η παραπομπή του κομμουνισμού και του κοινωνικού μετασχηματισμού σε ένα απροσδιόριστο απώτερο μέλλον, που θα έρθει με δημοκρατική ομαλότητα και εκλογικές διαδικασίες, είναι μια εκλεπτυσμένη, επιστημονικοφανής νομιμοποίηση του κυβερνητικού κρετινισμού του σύριζα –και αν όχι, τότε χαραμίζεται που δεν αξιοποιείται από την κουμουνδούρου.

Αξίζει όμως να τονιστεί κάτι ακόμα. Είναι άλλο να βλέπουμε κάθε γεγονός ιστορικά, μες στο ιστορικό του πλαίσιο και τις συνθήκες που το καθόρισαν, να το κρίνουμε στον καιρό του και όχι με βάση τα σημερινά δεδομένα. Και άλλο, τελείως διαφορετικό, να μην προσπαθούμε καν να κάνουμε τη σύνδεση με το παρόν και το νήμα της δικής μας εποχής, να διδαχτούμε από την ιστορική πείρα και να βγάλουμε πολύτιμα συμπεράσματα για το σήμερα. Όπως είπε πολύ εύστοχα και ένας σφος στην παρέμβασή του, ο λένιν κι οι κλασικοί είδαν κριτικά την πείρα της ηρωικής κομμούνας του παρισιού, ακριβώς για να βγάλουν επίκαιρα συμπεράσματα και να μην επαναλάβουν τα λάθη της, χωρίς φυσικά να μειώνουν στο παραμικρό την ιστορική της σημασία.

Φυσικά δεν μπορεί να δοθεί εδώ το σύνολο των συνεδριών και των εισηγήσεων (παρά μόνο ενδεικτικά μια γεύση από το συνέδριο), πόσο μάλλον που μου λείπουν κι αρκετά βασικά κομμάτια του παζλ, από ενδιαφέρουσες συνεδρίες που δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω, όπως πχ την εισήγηση του μαριόλη για την πολιτική του εαμ στα υπουργεία εργασίας κι οικονομικών και αυτή του (ναρίτη) παλούκη για τους αρχειομαρξιστές και την τακτική τους απέναντι στο εαμ (που βρήκε προφανώς κι αντίλογο από τους δικούς μας στο κοινό).

Σε κάθε περίπτωση, οι εισηγήσεις και τα πρακτικά του συνεδρίου (ενδεχομένως και ένα μέρος των συζητήσεων) θα συγκεντρωθούν και θα κυκλοφορήσουν σε ξεχωριστή έκδοση, όπως είχε γίνει δηλ και στο αντίστοιχο συνέδριο που είχε διοργανωθεί πέρυσι στο πάντειο για την αριστερά και τον αστικό πολιτικό κόσμο (1940-60).

Συνεπώς, αναμένουμε στο ακουστικό μας..

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται...

«Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται», λέει η παροιμία και οι βιομήχανοι της Βόρειας Ελλάδας το επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο. Στη συνεδρίαση του ΔΣ του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, στα μέσα Νοέμβρη, στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, τέθηκαν τα παρακάτω βασικά τους αιτήματα: Επαναφορά του προγράμματος 100% επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών. Αμεση εκταμίευση της καταβολής των επιδοτήσεων (12%) του κόστους εργασίας μέσω του ΟΑΕΔ στις επιχειρήσεις της Θράκης. Εργασία έκτης μέρας σε επιχειρήσεις πενθήμερης απασχόλησης και αύξηση της ετήσιας βάσης υπερωριακής απασχόλησης στη βιομηχανία σε 120 ώρες. «Εκσυγχρονισμός» του συνδικαλιστικού νόμου. Δυνατότητα αναγγελίας πρόσληψης εργαζομένων εποχικής απασχόλησης εντός 3 ημερών από την ημερομηνία πρόσληψης. Διατήρηση του «δικαιώματος» ανεργίας για εποχικούς απασχολούμενους με πρόσληψη μικρότερη των δύο μηνών. Δημιουργία Λευκού Μητρώου για τις συνεπείς επιχειρήσεις. Τα περισσότερα από αυτά, έχουν ήδη δρομολογηθεί από κυβέρνηση και τρόικα. Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε οσονούπω στην ημερήσια διάταξη των μεταρρυθμίσεων που συζητά η κυβέρνηση για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας. Ετσι, για να μη μένει καμιά αμφιβολία για το ποιος είναι εμπνευστής των «αναδιαρθρώσεων» που προχωράνε σε όλα τα μέτωπα, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων...

Επικίνδυνες λογικές για το φοιτητικό κίνημα

Επικίνδυνες λογικές για το φοιτητικό κίνημα

Η συζήτηση για την κατάσταση στα πανεπιστήμια, που ξεκίνησε με την ένταση του αυταρχισμού στις σχολές, συνεχίζεται και ανοίγει και νέες επικίνδυνες πλευρές, βάζοντας τώρα στο στόχαστρό της το ίδιο το φοιτητικό κίνημα και τη λειτουργία του. Πριν από λίγες μέρες, ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Σάκης Ιωαννίδης, έγραφε σε άρθρο του στον «Ελεύθερο Τύπο» ότι χρειάζεται: «Αναβάθμιση των φοιτητικών συλλόγων μέσα από τη δημιουργία νέας Ενωσης που θα δίνει στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα ενιαία δομή και οργάνωση. Ετσι, ο εκάστοτε Υπουργός Παιδείας, Πρύτανης, Κοσμήτορας ή Καθηγητής, θα γνωρίζει ποιοι εκπροσωπούν το φοιτητικό κίνημα, πέρα και έξω από κομματικά συμφέροντα». Μάλιστα, ζητούσε ειδικό νόμο για τη λειτουργία του φοιτητικού κινήματος, προκειμένου να επιτευχθεί αυτό. Θέλουν φοιτητική εκπροσώπηση «των σαλονιών» δηλαδή, και όχι συλλόγους που να οργανώνουν αγωνιστικές διεκδικήσεις για τη λύση προβλημάτων που δημιουργεί η εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, διεκδικήσεις για τις ανάγκες των φοιτητών. Την ίδια λογική στήριξε έμμεσα και ο υπουργός Παιδείας, Αν. Λοβέρδος που είπε σε συνέντευξή του ότι πρέπει να ξαναδούμε τη φοιτητική συμμετοχή σε συνδυασμό με τη συγκρότηση και πάλι της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για κυβερνητικές παρεμβάσεις στο φοιτητικό κίνημα, ενώ παράλληλα υποστήριξε ότι τα ιδρύματα είναι αυτοδιοίκητα, το κράτος δεν πρέπει να παρεμβαίνει σε αυτά και... «όταν λοιπόν έχουμε αυτή την απαίτηση και προσδοκία από το ίδιο το κράτος (...) το ίδιο οφείλουμε να απαιτούμε και από τα κόμματα». Στο ίδιο πνεύμα, αρθρογράφοι σε κυριακάτικες αστικές εφημερίδες ξεσάλωσαν στη λογική «έξω τα κόμματα από τις σχολές» κι έκαναν λόγο για «φασισμό της κομματικοκρατίας».

***

Οψεις του ίδιου νομίσματος είναι όλα τα παραπάνω και αποτελούν επικίνδυνες λογικές. Πρώτ' απ' όλα είναι υποκρισία ότι το κράτος δεν παρεμβαίνει. Οχι μόνο το κάνει, αλλά είναι αυτό που νομοθετεί για τα Πανεπιστήμια και ελέγχει τη λειτουργία τους, ενώ ουσιαστικά παρεμβαίνει ποικιλοτρόπως για την εκλογή των «αυτοδιοίκητων οργάνων», που εφαρμόζουν την πολιτική του. Πολιτική σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, αυτήν θέλουν να υπηρετούν και τα Πανεπιστήμια.
Την ίδια ώρα, για τα κρισιακά φαινόμενα στο φοιτητικό κίνημα και γενικότερα στα ιδρύματα δε φταίει γενικά κι αόριστα η «κομματικοκρατία», αλλά είναι συγκεκριμένες οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν σοβαρές ευθύνες και αυτές είναι γνωστές. Είναι γνωστές οι ευθύνες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για τα ρουσφέτια και τις συναλλαγές με μερίδα καθηγητών, για τα φαινόμενα νοθείας στις εκλογές, για τραμπούκικες επιθέσεις (π.χ. κάθε χρόνο στις εκλογές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο) κ.ά. Είναι γνωστές οι ευθύνες της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ) για τα πατήματα που δίνουν για την ένταση του αυταρχισμού με τις τυχοδιωκτικές ενέργειές τους, για την άρνησή τους να συγκροτούνται τα όργανα των συλλόγων, γιατί συνειδητά θέλουν το κίνημα ανοργάνωτο για να μπορούν να ψαρεύουν σε θολά νερά.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσαν για χρόνια στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, η ΔΑΠ συνεχίζει να είναι και σήμερα πρώτη δύναμη, και ο εκφυλισμός καλά κρατεί... Γιατί δε θέλουν ισχυρό φοιτητικό κίνημα, δε θέλουν συλλόγους που θα βάζουν στο επίκεντρο τις ανάγκες των φοιτητών και θα διεκδικούν γι' αυτές, δε θέλουν φοιτητικά όργανα που θα αποκαλύπτουν την κυβερνητική πολιτική και θα βάζουν εμπόδια στην επέλασή της μέσα στις σχολές. Γι' αυτό και τόσα χρόνια πανηγύριζαν το βράδυ των φοιτητικών εκλογών για τη νίκη τους και όλη την υπόλοιπη χρονιά άφηναν τους συλλόγους ανενεργούς, σαμποτάριζαν όσο μπορούσαν τη λειτουργία τους, η δράση των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αναλώνονταν σε πάρτι, εκδρομές και εμπόριο σημειώσεων και θεμάτων για τις εξεταστικές.

***

Δικό τους έργο, λοιπόν, είναι η κρίση στο φοιτητικό κίνημα και τα όργανά του. Οι δικές τους εκφυλιστικές πρακτικές είναι αυτές που οδηγούσαν μερίδα των φοιτητών να αποστασιοποιείται από τις συλλογικές διαδικασίες, γιατί δεν ήθελαν ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα που θα αντιδρά και θα βάζει φρένο στις αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση. Τώρα πατούν πάνω στον εκφυλισμό που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, και προλειαίνουν το έδαφος για νέα κυβερνητική παρέμβαση χειραγώγησης του φοιτητικού κινήματος. Τώρα πια δεν τους αρκεί να εξασφαλίσουν μια μάζα φοιτητών που παθητικά θα στέκεται απέναντι στις αναδιαρθρώσεις. Θέλουν να φτιάξουν φοιτητικά όργανα που όχι μόνο δε θα διεκδικούν, όχι μόνο δε θα αντιστέκονται στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ΑΕΙ και στις μπίζνες τους με τις επιχειρήσεις, αλλά θα υποστηρίζουν ενεργά αυτήν την πολιτική στα ιδρύματα, θα γίνουν οι φορείς διάδοσής της στις φοιτητικές συνειδήσεις. Αυτό, εξάλλου, δείχνει και η στάση της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθήνας που μια μέρα μετά την αντιδραστική πρόταση για τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες είπε ότι «οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να αναβαθμιστούν και να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στα ιδρύματα». Ουσιαστικός ρόλος γι' αυτούς σημαίνει π.χ. να υποδέχονται οι σύλλογοι με ανοιχτές αγκάλες τους χορηγούς, τους εργολάβους και τους επιχειρηματίες στα ιδρύματα, να κατευνάζουν τις αντιδράσεις για την ομηρία των μετεγγραφέντων φοιτητών που κινδυνεύουν να χάσουν το εξάμηνο κ.ο.κ.

***

Ομως, η λύση για τους φοιτητές των λαϊκών οικογενειών δεν είναι να γίνουν τα φοιτητικά όργανα ομοτράπεζοι συνομιλητές της κυβέρνησης για το πώς καλύτερα θα περνούν οι αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση. Είναι στο χέρι των ίδιων των φοιτητών να μαζικοποιήσουν, να ενεργοποιήσουν και να ζωντανέψουν όλες τις λειτουργίες και τις δράσεις των συλλόγων τους. Είναι υπόθεση των ίδιων των φοιτητών να γυρίσουν την πλάτη στον εκφυλισμό και να απομονώσουν εκείνες τις δυνάμεις που ευθύνονται γι' αυτόν. Είναι δική τους υπόθεση να έχουν λόγο στις συνελεύσεις τους στα έτη και στους συλλόγους, να ελέγχουν τους εκπροσώπους τους, να δυναμώσουν τα δικά τους όργανα και, κυρίως, να βάλουν στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους τα πραγματικά τους προβλήματα, να δυναμώσουν τον αγώνα για τις σπουδές και τη ζωή που αξίζει να έχουν.

Γ.Σ.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΩΜΑΝΟΥ Παίζουν επικίνδυνα με τη ζωή του κρατούμενου οι αρμόδιοι φορείς

ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΩΜΑΝΟΥ

Παίζουν επικίνδυνα με τη ζωή του κρατούμενου οι αρμόδιοι φορείς

Τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή του 21χρονου κρατούμενου απεργού πείνας Ν. Ρωμανού τόνισαν στη χτεσινή συνέντευξη στον κοινωνικό χώρο «Εμπρός», εκπαιδευτικοί, γιατροί και φίλοι των τεσσάρων πλέον κρατούμενων απεργών. Ο Ν. Ρωμανός κάνει απεργία πείνας, γιατί δεν του δίνουν την άδεια που δικαιούται για να παρακολουθεί τα μαθήματα στο ΤΕΙ που έχει περάσει όντας κρατούμενος.
«Η κατάσταση του Νίκου δεν είναι καλή, αλλά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες θανατολογίας», τόνισε η Λ. Βεργοπούλου, γιατρός - αναισθησιολόγος και μητέρα κρατούμενου απεργού πείνας, που συμπαραστέκεται στον Ν. Ρωμανό. Υπογράμμισε ότι θέλει να προχωρήσει μέχρι τέλους χωρίς τη λήψη ενδοφλέβιων υγρών κ.τ.λ.
Παρέμβαση έκανε και ο Π. Δαμιανός, εκπαιδευτικός - διευθυντής του γυμνασίου - λυκείου των φυλακών ανηλίκων Αυλώνα. Μίλησε ως δάσκαλος του Ν. Ρωμανού και άλλων παιδιών, εκπροσωπώντας, όπως είπε, τους συναδέλφους του (σ.σ. σύλλογος καθηγητών του σχολείου). Είμαστε στο 15ο έτος λειτουργίας του εκπαιδευτικού Γυμνασίου και Λυκείου των φυλακών. Προσπαθούμε να δώσουμε φως και ελπίδα σε αυτά τα παιδιά, ανέφερε. Επίσης πρόσθεσε ότι αυτό που συμβαίνει στον Ν. Ρωμανό και σε άλλους φοιτητές είναι ανεπίτρεπτο. Πρέπει να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες όσο δύσκολα και να είναι, για να λάβει σάρκα και οστά η προστιθέμενη αξία του κατορθώματος των μαθητών αυτών με τη μορφή του εκπαιδευτικού μοχλού για να υπάρξει ελπίδα.
Η εγκληματολόγος - καθηγήτρια Ν. Τσουκαλά, αναφέρθηκε στην πρόταση του υπουργού Δικαιοσύνης για εξ αποστάσεως παρακολούθηση των μαθημάτων με τηλεδιάσκεψη, λέγοντας ότι «μεταφέρει τη λογική των φυλακών Γ (σ.σ. των λεγόμενων φυλακών υψίστης ασφαλείας) στις φυλακές τύπου Β, γι' αυτό είναι επικίνδυνη η πρόταση» είπε. Επιπρόσθετα, πρόσθεσε ότι οι άδειες που δίνονται στους κρατούμενους ένα λόγο ύπαρξης έχουν, να μην αποκοπούν οι κρατούμενοι από την κοινωνία.
Ο πατέρας του Ν. Ρωμανού, τέλος, είπε ότι «δεν μπορεί κανείς να κάνει μικροπολιτική με τα σώματα των άλλων». Για το παιδί του, είπε ότι «ακολουθεί μια προσωπική ηθική στάση και δεν διστάζει να βάλει σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του».
Παρέμβαση στο θέμα έκανε χτες και η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία της «για τα επαναλαμβανόμενα πλέον κρούσματα άρνησης ουσιαστικής εξέτασης αιτημάτων κρατουμένων ή ακόμα και για την άρνηση αναγνώρισης δικαιωμάτων σε εξόφθαλμες περιπτώσεις». Και όπως σημειώνει «Οι δικαστικές αρχές βρίσκονται ενώπιον ενός πραγματικού και δύσκολου διλήμματος, ειδικά όταν μπορεί να συσχετιστεί και με απώλεια ζωής: Εν τέλει, θέλουμε σωφρονισμό ή εκδίκηση;».
Από την πλευρά του, ο υπουργός Παιδείας Α. Λοβέρδος που προχτές είχε εμφανιστεί ως δήθεν υπερασπιστής του δικαιώματος του Ν. Ρωμανού να παρακολουθεί τα μαθήματα στο ΤΕΙ, χτες έκανε διορθωτική δήλωση με την οποία επί της ουσίας υιοθετεί τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης περί παρακολούθησης των μαθημάτων με τηλεδιάσκεψη. Με διαρροές σε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης η κυβέρνηση εμφανίστηκε έτοιμη να νομοθετήσει τη δυνατότητα για παρακολούθηση μαθημάτων εξ αποστάσεως στην περίπτωση που το δικαστικό συμβούλιο δεν επέτρεπε τελικά στον κρατούμενο να πάρει άδεια, για να πάει στη σχολή του.

• Με τον εμπρησμό ενός λεωφορείου, την καταστροφή δύο αυτοκινήτων και το γνωστό παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» στη διάρκεια του οποίου δεκάδες άτομα ξυλοκοπήθηκαν από τα ΜΑΤ, ολοκληρώθηκε αργά το βράδυ διαδήλωση για τον Ν. Ρωμανό που είχε ξεκινήσει νωρίτερα από το Μοναστηράκι, πέρασε από το Σύνταγμα και κατέληξε στα Εξάρχεια, όπου ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είχαν καταλάβει από νωρίς την περιοχή.