Ο φόβος του κορονοϊού οδήγησε σε αύξηση των πωλήσεων όπλων στις Η.Π.Α.

Τα καταστήματα όπλων σε όλη τη χώρα αναφέρουν αύξηση των πωλήσεων —ιδίως από αγοραστές όπλων για πρώτη φορά— καθώς οι Αμερικανοί προετοιμάζονται για το χειρότερο εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού.

Περίπου στις 4 μ.μ. τη Δευτέρα, οι μετοχές για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες πώλησης όπλων American Outdoor Brands αυξήθηκαν κατά 5,46%, οι Sturm, Ruger & Co αυξήθηκαν κατά 3,6% και η Vista Outdoor αυξήθηκε κατά 7,86%, ενώ τα αποθέματα στην ευρεία αγορά ήταν δυσοίωνα.

Οι έλεγχοι ιστορικού για αγορές όπλων μέσω του συστήματος του FBI ανήλθαν συνολικά σε 2,8 εκατομμύρια σε εθνικό επίπεδο το Φεβρουάριο, αυξανόμενες 36% σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα το 2019— είναι η μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση από έτος σε έτος από το 2016.

Ο One Mesa, ιδιοκτήτης καταστήματος όπλων στην Αριζόνα, ανέφερε ότι δεν έχει δει τόσο υψηλές πωλήσεις από τότε που ανέλαβε το αξίωμα ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, και ο Κέβιν Λιμ, λιανοπωλητής στρατιωτικού εξοπλισμού, δήλωσε στο BuzzFeed News ότι οι πωλήσεις του έχουν αυξηθεί μεταξύ 50% και 100% από την έναρξη της επιδημίας του κορονοϊού.

Σύμφωνα με αναφορές, οι πρόσφατες αυξήσεις στην πώληση όπλων στην Πολιτεία της Ουάσινγκτον και την Καλιφόρνια περιελάμβαναν περισσότερους από τους συνήθεις Ασιάτες-Αμερικανούς πελάτες, ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι ανησυχούν για ρατσιστικές αντιδράσεις σχετικά με την πανδημία, η οποία θεωρείται ότι προέρχεται από την Κίνα.

Τα σωστικός εξοπλισμός, όπως οι στρατιωτικές μερίδες, τα ιατρικά σετ, οι βαλλιστικές θωρακίσεις σώματος και στρατιωτικός εξοπλισμός, όπως οι φακοί, τα αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα μαχαίρια, πωλούνται επίσης καλά.
Γραμμές σε ένα οπλοπωλείο της περιοχής του Λος Άντζελες φάνηκαν να ανταγωνίζονται ακόμα και αυτές σε καταστήματα παντοπωλείων κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου

Θα μείνει κάτι;

Από iraklis3

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος //

«Να, κι αν μείνει, να, κι αν δεν μείνει». Αυτή ακριβώς θα ήταν η απάντηση πλείστων συμπολιτών, αν έμπαινε κάπως έτσι το ερώτημα. Θα γινόταν διαφημιστικό σύνθημα. Και μάλιστα το απόλυτο της διαφήμισης θα ταυτίζονταν και με την απολυτότητα της σκέψης. Κάπως έτσι, δηλαδή, που θα το έλεγαν στα Τζουμέρκα. «Μακριά από μας και όπου θέλει, ας μπει!» Αυτό το μακριά λειτούργησε μόνιμα, έθρεψε γενιές και θέριεψε «συνειδήσεις» με το φωτοστέφανο της ιδιώτευσης, του ατομισμού, της αδιαφορίας και του «ριξίματος». Η συναίσθηση της προσωπικής ένταξης σε ένα χώρο ή σε ένα σύνολο και της ευθύνης που προκύπτει από αυτή έχει χαθεί προ πολλού, αφού πλέον η επιτυχία, η αξία και η καταξίωση μεταμφιέστηκαν και αποτυπώνονται σε φωτογραφίες. Είσαι σπουδαίος, αληθινός, μεγάλος και αξεπέραστος; Εξαρτάται. Ανάλογα με τις φωτογραφίες με την αφεντομουτσουνάρα σου που θα «ανεβάσεις» στα μέσα δικτύωσης.
Αυτή η κατάσταση, η κρίση, η ασθένεια και η επιδημία έλλειψης σκέψης νομίζω πως, λίγο πολύ, πάντοτε υπήρχε. Θυμάμαι στο χωριό μου που μια χρονιά είχε λειψυδρία δεν έβλεπες γυναίκα να περπατάει ανθρώπινα. Παντού και πάντοτε γονατισμένη έψελνε, κι ούτε που μπορούσε κανείς να διαπιστώσει πόσα Απολυτίκια ψαλμωδούσε δεόμενη, «να ρίξει μια βροχούλα, να ποτιστούν τα σπαρτά, γιατί θα λιμάξουμε της πείνας». Και «την έριξε» τη βροχούλα. Και υπήρξε επάρκεια νερού, να ποτίσουν όλες τα χωράφια τους. Αμ, δε. Ίσια που δεν σκοτώθηκαν στην μοιρασιά του νερού. Αυτές τσακώνονταν και το νερό «έφευγε» στο ποτάμι. Και μαζί με το νερό, φυσικά και το μυαλό «πήγε κατά διαόλ’».
Και η προστιθέμενη αξία. Είσαι μοναδικός, όταν μέσα από μια διαδικασία καταναλωτικής επίδειξης αποδεικνύεις ότι έχεις και ξοδεύεις πολλά. Από τα τετραγωνικά του σπιτιού μέχρι τα άλογα του αυτοκινήτου. Τώρα, αν είσαι άλογο ον δεν πειράζει. Η δύναμη του χρήματος τα πάντα τακτοποιεί. Για πάρτι μας, όχι για τον άλλον, τον κοντινό ή μακρινό, τέλος πάντων, για τον συνάνθρωπο… Όχι για μας, για άλλους η σκέψη πως «πιο πέρα είναι ένα σπίτι που καίγεται. | Κι ύστερα ένα άλλο. | Κι ύστερα το δικό σου». [Γιάννης Ρίτσος]
Κι έφτασε και ο κορονοϊός και απέδειξε την «μηδαμινότητα» της ύπαρξής μας και την ηλιθιότητα της ασυνειδησίας μας. Προηγήθηκαν άλλα. «Ου, κατά πόσο μακριά πέφτει η Κίνα; Μέχρι να φτάσει εδώ, φέξε μου και γλίστρησα». Κι έφτασε. Κι αντί να υπακούουμε στις οδηγίες των ειδικών το θέμα είναι, «αν μεταδίδετε ο κορονοϊός με τη μεταλαβιά» ή αν είναι επικίνδυνος ο συγχρωτισμός σε δημόσιους λατρευτικούς ή μη χώρους. Και οι πλείστοι γνωματεύουν αλμπανοειδώς και στην ουσία «παίρνουν τον κοσμάκη στο λαιμό τους». Κι άλλοι σαν τα γίδια, όπου σερβίρουν καφέ, εκεί κι αυτοί, για να αλληλολοσαλιώνονται και να μεταδίδουν τον «όξω από δω». Όχι δεν είναι αδιαφορία. Είναι αληθινή ύβρις. «Είμαι σπουδαίος κι έχω γεμάτη την τσέπη. Αν με πιάσει, θα το αντιμετωπίσω».
Και ανεφύησαν σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή οι «προβληματισμένοι», σταυροκοπούμενοι και δεόμενοι υπέρ της ψυχής των κεκοιμηκότων συγγενών και φίλων των υγειονομικών που δίνουν τη μάχη στα δημόσια νοσοκομεία. Μάχη ζωής για τους ασθενείς, για τον συνάνθρωπο… Εκεί, όπου δεν μετριέται η ανθρώπινη ζωή σε χρήμα. Εκεί όπου το σφίξιμο του χεριού του ασθενούς από τον νοσηλευτή και το χαμόγελο του ιατρικού προσωπικού δεν εξισούται με όλα τα ευρώ του κόσμου. Από αυτή την επιδημία, αν μείνει και γίνει αξίωμα κάτι τέτοιο, τότε θα είμαστε, θα είναι διπλά κερδισμένοι όλοι μας, όλοι τους…

ΘΑΥΜΑ, ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

Κι ενώ, λόγω της εξάπλωσης της επιδημίας του κορωνοϊού, η πλειοψηφία των κυβερνήσεων, και η δική μας, επιβάλλουν καραντίνα  κατά περίσταση και περιορίζουν τον συγχρωτισμό με κλείσιμο των καταστημάτων, στην εκκλησία της Ελλάδας επιτρεπόταν από την πολιτική μας ηγεσία να εξαιρείται και να ακολουθεί τους δικούς της κανόνες, σε ένα παράλληλο σύμπαν που θέλει να πείσει πως οι πιστοί της δεν απειλούνται από τους  ίδιους κινδύνους.

Τελικά φαίνεται πως η  διογκούμενη κατακραυγή για την περιφρόνηση της επιστημονικής γνώσης, σε συνδυασμό με το φόβο για τις συνέπειες της μοιάζει περισσότερο να πίεσαν την εκκλησία  από τις  διακριτικές συστάσεις της πολιτικής  μας ηγεσίας προς αυτήν, όπως «πως ό,τι ισχύει για τις δημόσιες συνανθροίσεις ισχύει για την εκκλησία» του Κ. Μητσοτάκη, ενδεικτικές για τις σχέσεις εξάρτησης της με την εκκλησιαστική εξουσία.  Η Διαρκής  Ιερά Σύνοδος λοιπόν αποφάσισε αναστολή των λατρευτικών συνάξεων εκτός της λιτής τέλεσης της θείας λειτουργίας και σύστησε στους πιστούς της να ακολουθούν τις οδηγίες των επιστημόνων, αποδεχόμενη στην ουσία  πως κανένας δεν μπορεί  δίχως κίνδυνο να περιφρονήσει τα δικαιώματα της επιστήμης και της λογικής.  Κι έτσι τελικά με την απόφασή της αναγκάστηκε σιωπηλά  να παραδεχτεί πως οι θεωρίες μας για τη γνώση καθιστούν άχρηστη κάθε αποκάλυψη. Ενώ η απόφαση του πρωθυπουργού για αναστολή των λειτουργιών σε «όλους τους χώρους θρησκευτικής λατρείας κάθε δόγματος και θρησκείας», και όχι κλείσιμό τους, σε μια εξισορρόπηση ρόλων ισχύος και διαχείρισης της κοινής γνώμης, βοήθησε την εκκλησία να βγει από τη δύσκολη θέση να αμφισβητήσει τις ίδιες τις βάσεις της ύπαρξής της, σύμφωνα με τη λογική της.

Και οι πιστοί, οι οποίο εκκλησιάζονται και κοινωνούν αμφισβητώντας οδηγίες ειδικών με το φανατισμό μιας πίστης που πάντα το εξωλογικό της στοιχείο την δικαιώνει, μη συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτούς όσους η πίστη τους είναι ένα ακόμα προσόν στο βιογραφικό, απομένουν μόνοι χωρίς την απατηλή αυταπάτη της στήριξης ενάντια στην πραγματική οδύνη. Και για μια ακόμα φορά με τη συμπεριφορά τους δικαιώνουν  τη μαρξιστική ρήση «Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών»             

               Στη σιγουριά των πιστών πως δεν κινδυνεύει η υγεία τους με το τελετουργικό της μετάληψης  συμπυκνώνονται όλες οι αυταπάτες των ανθρώπων που απογοητευμένοι, φοβισμένοι ή  και δειλοί ζητούν τη λύτρωση και την παρηγοριά σε εξωλογικά στοιχεία. Στην έπαρση όμως και την επιθετικότητα των ιερέων και αρχιερέων που λιγότερο ή περισσότερο απλοϊκά υποστήριζαν μέχρι προ ολίγου τη συγκέντρωση των πιστών στις εκκλησίες και πολύ περισσότερο τη  μετάληψη της θείας κοινωνίας, κατά το εκκλησιαστικό τελετουργικό, εκφράζονται έστω και σε μορφή καρικατούρας, αυτές οι τρεις δυνάμεις,  το θαύμα, το μυστήριο και η εξουσία «που μπορεί κανείς μ’ αυτές  να κατανικήσει και να αιχμαλωτίσει για πάντα τη συνείδηση αυτών των αδύνατων ταραχοποιών, για τη δική τους ευτυχία». Είναι η  ιστορία του Μεγάλου Ιεροξεταστή στο μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι «Οι αδελφοί Καραμαζώφ» που βοηθά να κατανοηθεί, πέρα από τις προφανείς κατηγορίες προς την εκκλησία για σκοταδισμό και οπισθοδρόμηση, η απροθυμία της εκκλησίας να αποδεχτεί τις επιταγές της επιστήμης.

Η εκκλησία θέλει να παρουσιάζεται ταυτόσημη μ’ εκείνη τη λογική που δεν παραδέχεται καμιά  εξουσία εξόν τη δική της και που απαιτεί να την λατρεύουν. Κι αν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος, όμως φοβάται πιο πολύ απ’ όλα την ελευθερία του. Το θαύμα, το μυστήριο και η εξουσία εμποδίζουν τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι. Ζητούν τον άρτο όχι μόνο σαν τροφή, αλλά σαν θαύμα, γυρεύουν το μυστήριο και την αίσθηση του υπερφυσικού κι αναζητούν κάποιον να τον προσκυνούν. Γι’ αυτό, όπως ισχυρίζεται ο Μέγας Ιεροεξεταστής, για να ζήσει ευτυχισμένα η ανθρωπότητα πρέπει να πάρουν την ευθύνη του άρτου στα χέρια τους οι εκλεκτοί, την περιουσία και τον πλούτο και να τα ξαναδίνουν στον κόσμο σαν να ήταν δώρο. «Δεν αγαπούσαμε λοιπόν την ανθρωπότητα εμείς όταν εγνωρίσαμε την απογοήτευση της αδυναμίας της, της αλαφρώσαμε με αγάπη το ζυγό της και στην αδύναμη  φύση της εσυγχωρήσαμε ακόμη τα αμαρτήματα, φθάνει μόνον να γίνωνται με τη συγκατάθεσή μας;»

Ο μονόλογος ενώπιον ενός αμίλητου θεού  του Μεγάλου Ιεροξεταστή, ο οποίος αντιμετωπίζει το πλήθος των ανθρώπων σαν τρομαγμένους, ανίκανους να μοιράσουν το ψωμί που έχουν στη διάθεσή τους και παραδέχεται την εξαπάτηση των εκατομμυρίων αδύναμων υπάρξεων που του παραχώρησαν την ελευθερία τους, εκφράζει τη λογική της εκκλησίας. Πώς λοιπόν μπορεί να δείξει η εκκλησία αδυναμία, να υποταχτεί σε άλλη εξουσία όταν  ακριβώς είναι η αναμφισβήτητη αξία της και δύναμη που προκαλεί το σεβασμό σε χιλιάδες πιστούς  της τόσους αιώνες για να υποκύψουν μπροστά της;

Η εκκλησία υπερασπίζεται με δόγματα και τελετουργίες το προνόμιό της να ελέγχει τη ζωή των πιστών της, όπως η κοσμική εξουσία της κυρίαρχης τάξης με νόμους και καταστολή επιβάλλει τις αποφάσεις της. Και το πλήθος θεωρείται αυτονόητο να υπακούει και να αποδέχεται. «Γιατί ποιος θα κυριαρχούσε απάνω από τους ανθρώπους, αν μη εκείνοι που κυριαρχούν στη συνείδησή τους και κρατούν στο χέρι τα ψωμιά τους»

Κι αν ο ισχυρισμός πως ο άνθρωπος πια στις μέρες μας είναι κύριος του υπερφυσικού, γεύεται την αίσθηση του θαύματος με την επιστήμη και τις μηχανές και το μυστήριο με την ιατρική και τη βιολογία όλο και περιορίζεται, η εξουσία όμως, είτε εκκλησιαστική είτε κοσμική συνεχίζει να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν αδύναμους και ανίκανους. Όπως λοιπόν η θρησκεία και, ανάλογα των συνθηκών, η μορφή  της γεννιέται από τον ίδιο τον άνθρωπο που η ανέχεια αυτού του κόσμου τον κάνει να δραπετεύει σ’ έναν υπερφυσικό  κόσμο που οι επιθυμίες ικανοποιούνται, έτσι και ο τρόπος διακυβέρνησης  είναι ιστορικό προϊόν, εξαρτάται από τον  τρόπο οργάνωσης της παραγωγής.

Κι είναι  ο Μαρξ που δίνει τη φωνή και τα μέσα σ’ αυτόν τον, σύμφωνα με την εκκλησιαστική και κοσμική εξουσία,  αδύναμο κι ανίκανο άνθρωπο να διαχειριστεί την ελευθερία του  όχι απλώς για  να ερμηνεύσει τον κόσμο αλλά με τον αγώνα του να τον αλλάξει αλλάζοντας και ο ίδιος.

Robert Dingwall: "Αδύναμοι Γέροντες Δείτε τη Λοίμωξη του Covid-19 σαν Ένα σχετικά Γαλήνιο Τέλος"

 

,,θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φέρ' ειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους.,,

Κατιούσα
Από το προφίλ Facebook του Νίκου Ζαρταμόπουλου, στελέχους του ΠΑΜΕ Δημοσίου και μεταφραστή:
Είναι σίγουρα η παράγραφος που με δυσκόλεψε περισσότερο από κάθε άλλη στη μεταφραστική μου σταδιοδρομία… Μου ήταν σχεδόν αδύνατο να την τελειώσω λόγω τάσης για εμετό. Παρ’ όλα αυτά την τέλειωσα γιατί κάπου έπρεπε. […]

Το υποκείμενο που τη συνέγραψε είναι ο συμπεριφορικός κοινωνιολόγος Robert Dingwall που συμβουλεύει τη βρετανική κυβέρνηση (ως μέλος των επιτροπών NERVTAG και MEAG) να ακολουθήσει την πολιτική της περιβόητης “ανοσίας αγέλης” ως μέσο ανάσχεσης των συνεπειών (όχι της εξάπλωσης) του κορονοϊού. Απλώς διαβάστε την, όσοι μπορείτε διαβάστε και ολόκληρο το άρθρο. 

Θα σας δώσει μια καλή γενική ιδέα της -mainstream στη Βρετανία- καπιταλιστικής παλιανθρωπιάς και πώς αυτή κουκουλώνεται με τον μανδύα της “ελεύθερης επιλογής”. […]
Διαβάστε το απόσπασμα:

“[…] Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρώτο: ποιος λέει πως είναι επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος; Δική μου εντύπωση είναι πως οι ηχηρότερες φωνές προς αυτή την κατεύθυνση προέρχονται από νέους ή μέσης ηλικίας ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το γεγονός ότι ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής. Συμβαίνει σε όλους μας όταν έρθει η ώρα μας. Βεβαίως, κάθε σώφρον άτομο θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα παρά νωρίτερα, όμως οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία περιγραφόταν παλαιότερα σαν “ο φίλος του γέρου”, τον καιρό που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα αντιβιοτικά. Αντίθετα με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από ορισμένα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει πως οποιοδήποτε γηραιό άτομο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί να πεθάνει χωρίς επαγγελματική νοσηλεία. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φέρ' ειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους. Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό 

Υγεία με το πιστόλι στον κρόταφο – Όπως και πριν, τη μάχη δεν την δίνουμε όλοι μαζί

Κατιούσα

Του Κώστα Σκολαρίκου από τον 902.gr

Με την επέκταση του κορονοϊού, μια διακαναλιακή ομοβροντία διατρανώνει τη νέα «εθνική υπόθεση», που απαιτεί ενότητα και ομοψυχία. Οι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας προχωρούν σε διαγγέλματα και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ώρα για αντιπολίτευση. Έτσι κι αλλιώς ο κορονοϊός δεν γνωρίζει κομματικές και ταξικές διαφορές, ισχυρίζονται. Όσοι απείθαρχοι στα μέτρα στηλιτεύονται για ανευθυνότητα που οδηγεί στο θάνατο συνανθρώπων τους.
Με λίγα λόγια, οι θύτες παρουσιάζονται για θύματα. Οι λύκοι κρύβονται στα κοπάδια των προβάτων και προσπαθούν να βελάξουν αρκούντως πειστικά.

Δεν φταίμε όλοι το ίδιο

Ποιος όμως φταίει για το γεγονός ότι η Ελλάδα έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον 3.400 Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (που μάλλον δεν διευθύνεται από κομμουνιστές ή συνδικαλιστές γιατρούς) και διαθέτει μόλις 550; Οι απείθαρχοι της παραλίας με τις ρακέτες;
Ποιος φταίει για τις δεκάδες χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις γιατρών και νοσηλευτών; Ο κουρέας από την Καρδίτσα που άνοιξε Σάββατο; Ή μήπως δεν ήταν οι ίδιες εφημερίδες, τα ίδια κανάλια και οι ίδιοι πολιτικοί, που όταν κάποιος τολμούσε να μιλήσει για τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία και γενικότερα στο σύστημα Υγείας, ανταπαντούσαν με περισσή θρασύτητα πως η χώρα δεν αντέχει και πρέπει όλοι να ομονοήσουμε στους δημοσιονομικούς στόχους, γιατί ήταν λέει «εθνική υπόθεση», που – για μαντέψτε – απαιτούσε ενότητα και ομόνοια;
Αν κανείς θυμηθεί τις κάθε τόσο κυβερνητικές εξαγγελίες χιλιάδων προσλήψεων στα νοσοκομεία, θα περίμενε κάθε ασθενή να τον υποδέχονται ένας γιατρός και δύο νοσηλευτές στην είσοδο των Επειγόντων. Όμως, στην πραγματικότητα το σύστημα Υγείας καρκινοβατούσε και πριν από το ξέσπασμα της επιδημίας, ανταποκρινόμενο με το ζόρι στα τρέχοντα καθήκοντα. Όλοι μας γνωρίζουμε ένα παράδειγμα αποτυχημένης αναζήτησης Μονάδας Εντατικής Θεραπείας με τραγικό αποτέλεσμα.
Κατά συνέπεια, κατ’ εξακολούθηση κοινωνικά ανεύθυνοι και δολοφόνοι των συνανθρώπων τους είναι όσοι έφτασαν το σύστημα Υγείας σε αυτήν την κατάσταση. Και πάνω απ’ όλα η πολιτική που υπηρετούν και επιτάσσει τη μεγιστοποίηση του καπιταλιστικού κέρδους, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ξεχαρβαλωμένα νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια, υποστελεχωμένες κρατικές υπηρεσίες, ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, μισθούς πείνας και τόσα άλλα.
Και φτάνουμε στον κορονοϊό. Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι παίρνει ραγδαία μέτρα, φοβούμενη ότι η κατάρρευση του ξεχαρβαλωμένου συστήματος Υγείας θα έχει οικονομικές και πολιτικές συνέπειες, αφού γνωρίζει ότι μια γρήγορη εξάπλωση του ιού θα οδηγούσε σε αδυναμία υγειονομικής περίθαλψης των σοβαρών κρουσμάτων. Ωστόσο, τα μέτρα αποδεικνύονται χωρίς αντίκρισμα, όταν συνειδητά και σχεδιασμένα εκλείπει η οποιαδήποτε υποδομή.
Δημόσιες υπηρεσίες καλούνται να παίρνουν όλα τα μέτρα υγιεινής, όταν είναι γνωστό ότι λόγω περικοπών είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο να εντοπίσει κανείς έστω και σαπούνι ή χαρτί υγείας στις κοινόχρηστες τουαλέτες. Συστήνεται η αποσυμφόρηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, αλλά δεν υπάρχουν ούτε περισσότεροι οδηγοί ούτε περισσότερα οχήματα. Φτιάχνεται τετραψήφιος αριθμός, αλλά κάποιος μπορεί να περιμένει και 1,5 ώρα για μια κλήση στο υποστελεχωμένο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΟΔΥ.
Ο ΕΟΔΥ ειδοποιεί τους ύποπτους για επαφές με κρούσματα στους εργασιακούς χώρους να μπουν σε καραντίνα μέσα από το εταιρικό email, αλλά κανείς δεν παίρνει τους ιχνηλατημένους ένα τηλέφωνο για να τους εξηγήσει τι ακριβώς σημαίνει καραντίνα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουν.
Όσοι εμφανίζουν συμπτώματα καλούνται να επικοινωνούν με τον οικογενειακό τους γιατρό, λησμονώντας ότι στα χρόνια της κρίσης εκατοντάδες χιλιάδες δεν διαθέτουν οικογενειακό γιατρό και έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν απευθείας στα νοσοκομεία. Τα τεστ για τον κορονοϊό, που σε άλλες χώρες αποδείχτηκαν χρήσιμα για την καθυστέρηση και τον περιορισμό διάδοσης του ιού, γίνονται επιλεκτικά, γιατί τα κρατικά αποθέματα είναι περιορισμένα, τη στιγμή που τα ιδιωτικά κέντρα θησαυρίζουν.
Όλα τα προηγούμενα επιχειρούνται να καλυφτούν πίσω από το προπέτασμα καπνού της ατομικής ευθύνης. Φυσικά, σε ένα οικονομικό σύστημα που ο ατομικισμός και ο φιλοτομαρισμός αποτελούν καθοδηγητική αρχή, δεν είναι παράδοξο να διαμορφώνονται μαζικά κοινωνικά ανεύθυνοι. Αλλά αυτό είναι το μόνο πρόβλημα;
Φαινόμενο των ημερών είναι την κοινωνική ευθύνη να επικαλούνται διάφορες περσόνες που νοσούν και ανακοινώνουν ότι μπαίνουν οικειοθελώς σε καραντίνα, παρουσιάζοντας στους followers τους τον ιό ως μία από τις εμπειρίες τους. Όμως, πόσο εύκολο είναι αλήθεια κάποιος που αντιμετωπίζει συμπτώματα γρίπης να πάρει την ευθύνη να μείνει σπίτι του, όταν σε πολλές επιχειρήσεις μία αδικαιολόγητη απουσία αφαιρεί το πριμ παραγωγικότητας, που αποτελεί ένα σημαντικό τμήμα του μισθού;
Πόσο εύκολο είναι να το κάνει, όταν αυτό δεν σημαίνει καν παροχή άδειας ασθενείας; Πόσο εύκολο είναι να πάρει κάποιος άδεια ειδικού σκοπού, ώστε να μην αφήσει τα παιδιά του στους ηλικιωμένους γονείς του που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, όταν δεν καλύπτεται μισθολογικά; Και, εντέλει, πόσο κοινωνικά ευαίσθητο είναι ένα σύστημα, όταν δεν εξασφαλίζει ούτε καν την απαλλαγή από την εργασία με πλήρη δικαιώματα των εγκύων γυναικών;

Δεν αντιμετωπίζουμε όλοι τις ίδιες επιπτώσεις

Αυτές τις μέρες, σε όλους τους τόνους ξεκαθαρίζεται ότι πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη. Όμως, το ξέσπασμα της επιδημίας απέδειξε ότι, όπως και πριν, τη μάχη δεν τη δίνουμε όλοι μαζί. Όσοι διαθέτουν χρήματα και επομένως πρόσβαση σε δομές της ιδιωτικής Υγείας μπορούν ευκολότερα να διαπιστώσουν εάν είναι φορείς του ιού, πληρώνοντας φυσικά από 90 έως 470 ευρώ. Σε περίπτωση που νοσήσουν θα έχουν πιο ολοκληρωμένη υγειονομική περίθαλψη και θα αποκτήσουν άμεσα πρόσβαση σε μια μονάδα ΜΕΘ.
Έτσι κι αλλιώς, ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κάνει χρυσές δουλειές, όχι μόνο με τα τεστ για τον κορονοϊό, αλλά και επωφελούμενος από όσους φοβούνται το συνωστισμό των δημόσιων νοσοκομείων και απευθύνονται σε αυτόν και για άλλες ασθένειες.
Από κοντά έρχονται οι ιδιοκτήτες των φαρμακευτικών εταιρειών, οι φαρμακέμποροι και οι εισαγωγείς φαρμάκων που κερδοσκοπούν με θρασύτητα πάνω στον ανθρώπινο πόνο. Δύο χειρουργικές μάσκες έφτασαν να πωλούνται πρόσφατα από φαρμακείο στην εξωφρενική τιμή των 3,80 ευρώ, ενώ τα αντισηπτικά υγρά των 90 ml από 0,90 ευρώ πριν από τον κορονοϊό, έφτασαν να στοιχίζουν πάνω από 3 ευρώ, όταν βρίσκονται. Ξέρουμε ξέρουμε, ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης, που απ’ ό,τι φαίνεται, δεν γνωρίζει ζωή και θάνατο…
Και φυσικά στο χορό ακολουθούν οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ, που θα μαζέψουν όλη την αγορά σε συνθήκες καραντίνας, ενώ για να πάρουν ακόμα και τα ψίχουλα έχουν εξαπολύσει και τα παπαγαλάκια τους να γκρινιάζουν για τον κίνδυνο των λαϊκών αγορών, παρά τις αντίθετες κατευθύνσεις των λοιμωξιολόγων.
Αλλά και τα άλλα κομμάτια του κεφαλαίου δεν θα μείνουν παραπονεμένα. Η κυβέρνηση θα επιδοτήσει όσους έκλεισαν με εντολή της, σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς ανέμεναν μικρότερο τζίρο, την ίδια στιγμή που στους εργαζομένους τους θα πεταχθεί ένα επίδομα πείνας. Παράλληλα, θα επωφεληθούν και από άλλο δρόμο, αφού η ίδια κυβέρνηση δεν κλείνει τους μικρέμπορους, ακριβώς για να μην τους επιδοτήσει και έτσι τους οδηγεί αν όχι στο οριστικό κλείσιμο, σε δυσβάσταχτα οικονομικά χρέη.
Το σημαντικότερο κέρδος όμως για όλες τις μερίδες του κεφαλαίου θα είναι ότι έβγαλαν από το συρτάρι τους μια σειρά από μέτρα που επιδίωκαν καιρό και τώρα θα περάσουν ευκολότερα, ως έκτακτα ενόψει κορονοϊού, εν μέσω πολιτικής και συνδικαλιστικής καραντίνας. Ευέλικτα και εκ περιτροπής ωράρια, τηλεργασία, διανομή από τα σούπερ μάρκετ και τις Κυριακές, λοκ άουτ είναι ορισμένα από αυτά που έχουν έρθει με τον κορονοϊό και δεν θα φύγουν μαζί του. Βλέπετε, οι υποκριτές επιτίθενται ολομέτωπα, ακόμα και όταν υποστηρίζουν ότι παίζουν άμυνα.

Ο απολογισμός

Στο τέλος της επιδημίας, η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα καταμετρήσουν τους περισσότερους νεκρούς. Θα βρουν επίσης λειψά τα οικονομικά τους και τα εναπομείναντα δικαιώματά τους. Από την άλλη πλευρά, οι καπιταλιστές αυτού του τόπου θα είναι κερδισμένοι σε όλα τα πεδία, καταμετρώντας ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες, ενώ θα είναι οικονομικά και θεσμικά ενισχυμένοι, και το κυριότερο, με τη συναίνεση του λαού. Κερδισμένοι στην αρρώστια, κερδισμένοι και στην υγεία με το πιστόλι στον κρόταφο της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Αν κάτι μπορεί να χαλάσει τα σχέδιά τους, δεν είναι φυσικά η αμφισβήτηση όλων των αναγκαίων μέτρων, που στις σημερινές συνθήκες θα σήμαινε κίνδυνο για τους φτωχότερους και τους πιο ευάλωτους, αλλά η πειθαρχία στα μέτρα να μη συνοδευτεί με συναίνεση στην πολιτική τους, που εγκληματεί καθημερινά στον τομέα της Υγείας και όχι μόνο, ενάντια στα εργατικά και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Όσοι λοιπόν βγουν να χειροκροτήσουν τους εναπομείναντες γιατρούς και νοσηλευτές, ας γνωρίζουν ότι στο απέναντι μπαλκόνι στέκεται και κάποιος λύκος που χειροκροτά ευχαριστημένος ανάμεσα στα πρόβατα…

Η Κούβα έχει φάρμακα για χιλιάδες πιθανά κρούσματα COVID-19

Το πρωτόκολλο που προβλέπεται στο νησί για την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορονοϊού περιλαμβάνει 22 προϊόντα από την Κούβα, από τα οποία υπάρχουν ήδη δόσεις για τη θεραπεία χιλιάδων ανθρώπων, είπε στον Τύπο ο Eduardo Martínez, πρόεδρος της Επιχειρηματικής Ομάδας BioCubaFarma.

Η φαρμακευτική βιομηχανία της Κούβας είναι έτοιμη να θεραπεύσει χιλιάδες πιθανούς ασθενείς με COVID- 19 στο νησί, σύμφωνα με τον Eduardo Martínez, πρόεδρο του Ομίλου Επιχειρήσεων BioCubaFarma.

Ο Martínez εξήγησε αυτή την Παρασκευή σε συνέντευξη Τύπου ότι 22 φάρμακα που παράγονται στην Κούβα αποτελούν μέρος του πρωτοκόλλου που προβλέπεται στο νησί για την αντιμετώπιση της επιδημίας κορονοϊού, του οποίου, είπε, “έχουμε για τη θεραπεία χιλιάδων ανθρώπων και ετοιμαζόμαστε να αυξήσουμε σημαντικά την παραγωγή αυτών με μικρότερη κάλυψη”.

O εκτελεστικός παραγωγός διαβεβαίωσε την OnCuba ότι “η συντριπτική πλειονότητα των προϊόντων που εμφανίζονται στο πρωτόκολλο της Κούβας παρασκευάζονται εγχώρια”, αν και περιλαμβάνονται και ορισμένα εισαγόμενα προϊόντα. Επεσήμανε την αντιιική ανασυνδυασμένη ιντερφερόνη άλφα 2B (IFNrec), η οποία έχει ήδη χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στην Κίνα για την αντιμετώπιση της νόσου.

Αυτό είναι το κύριο προϊόν του συνόλου των κουβανικών φαρμάκων, το οποίο παρασκευάζεται τόσο στο νησί όσο και σε κοινή επιχείρηση στο ασιατικό έθνος, και συνιστάται ιδιαίτερα από ειδικούς ιατρούς για την ικανότητά του να καταπολεμήσει τον ιό. Υπάρχουν “όλες οι δυνατότητες” για να εφοδιάσουν το εθνικό σύστημα υγείας, ακόμα και άλλα έθνη, σύμφωνα με τον Μαρτίνεζ.

Ο Eduardo Martínez, πρόεδρος του Ομίλου BioCubaFarma, σε συνέντευξη Τύπου στις 13 Μαρτίου 2020. Φωτογραφία: Otmaro Rodríguez.

Από την πλευρά του, ο Eulogio Pimentel, διευθυντής του Κέντρου Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας (CIGB), επιβεβαίωσε ότι το ίδρυμα, το οποίο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή ιντερφερόνης, έχει κάνει απογραφή τελικών προϊόντων “για τις περιπτώσεις που εκτιμούμε ότι μπορεί να εμφανιστούν στην Κούβα για μια προοπτική μεταξύ 3 και 6 μηνών”, ενώ η απογραφή του υπό επεξεργασία προϊόντος “θα ισοδυναμούσε με τη θεραπεία σχεδόν όλων των μολυσμένων κρουσμάτων που συνέβησαν στην Κίνα”, όπου έχουν μολυνθεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι και ο αριθμός των θανάτων υπερβαίνει τους 3.000.

“Πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση να ικανοποιήσουμε όχι μόνο την πιθανή ζήτηση στην Κούβα αλλά και τα αιτήματα που λαμβάνουμε από άλλες χώρες, και τα οποία αυξάνονται μέρα με τη μέρα”, ανέφερε η Pimentel, η οποία ανέφερε ότι μέχρι στιγμής περίπου 15 έθνη από διαφορετικές ηπείρους έχουν ήδη ζητήσει αυτό και άλλα Κουβανικά φάρμακα ή έχουν δείξει ενδιαφέρον για αυτά.

Πηγή: https://oncubanews.com/en/cuba/cuba-has-medicines-for-thousands-of-possible-cases-of-covid-19/

“Ευχαριστούμε Κούβα που μας άνοιξες την καρδιά σου όταν δεν το έκανε κανένας άλλος” – Επιβάτης του κρουαζιερόπλοιου με κρούσματα κορονοϊού εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στον κουβανικό λαό

Κατιούσα

Η βαθιά πράξη ανθρωπισμού και αλληλεγγύης που επέδειξε η κουβανική κυβέρνηση στο βρετανικό κρουαζιερόπλοιο που βρέθηκε μεσοπέλαγα χωρίς καμιά δυνατότητα ελλιμενισμού μετά την εμφάνιση 5 τουλάχιστον κρουσμάτων κορονοϊού δεν ήταν μια πράξη επικοινωνιακού ή τυπικού χαρακτήρα, ούτε σταμάτησε τη στιγμή της άφιξης του πλοίου στη χώρα. Απόδειξη η ανάρτηση μιας από του επιβάτες, της Anthea Guthrie, που μιλά φανερά συγκινημένη για τη συγκλονιστική συμπαράσταση που έλαβε από τους Κουβανούς, ευχαριστώντας τη χώρα για την ανιδιοτελή και γενναιόδωρη υποδοχή που επεφύλαξε στους δοκιμαζόμενους ταξιδιώτες. Η ίδια μάλιστα δεσμεύεται πως θα δώσει διάλεξη στο πλοίο, που θα εκκενώνεται βάσει πρωτοκόλλων ασφαλείας, σχετικά με τις περιβαλλοντικές πτυχές της κουβανικής επανάστασης:

Ομολογώ πως κάθομαι στην καμπίνα μου απαντώντας σε κάθε Κουβανό που ξαφνικά μου στέλνει ενθαρρυντικά, υποστηρικτικά μηνύματα καλωσορίσματος. Ειλικρινά έχω πλημμυρίσει με δάκρυα με την καλοσύνη τους. Δεν μας έκαναν απλά να νιώσουμε ανεκτοί, αλλά πραγματικά ευπρόσδεκτοι. Ευχαριστώ Κούβα που μπόρεσες να μας ανοίξεις την καρδιά σου, ποτέ δε θα ξεχάσουμε ότι μας βοήθησες όταν απολύτως κανένας και εννοώ κανένας άλλος δεν ήθελε. Αύριο θα δώσω διάλεξη στο πλοίο όλη αφιερωμένη στο “πρασίνισμα” της επανάστασης, το κίνημα “organopinico”, που από μόνο του αποτελεί αντικείμενο στο ξεπέρασμα των δυσκολιών. Προς τιμήν σας. Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ”.

Αμερικάνοι επιστήμονες: «Κάνε μας εσύ την χάρη πρόεδρε. Πρώτα υποβαθμίζεις την επιστήμη και τώρα βιάζεσαι για εμβόλιο»

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης // 

Το επιστημονικό περιοδικό των ΗΠΑ Scientist στις 13 Μαρτίου απαντά στην έκκληση του πρόεδρου Τραμπ να επιταχύνουν οι Αμερικάνοι επιστήμονες την ανακάλυψη εμβόλιου για την καταπολέμηση του (COVID-19).
«Ζήτησε ο πρόεδρος στην Νομοθετική Διάσκεψη της Εθνικής Ένωσης Πολιτειών να κάνουμε γρήγορα για την ανακάλυψη του εμβολίου.
-Κάντε μου την χάρη, μας είπε.
Πολλοί επιστήμονες του έχουν ήδη απαντήσει πως η ανάπτυξη ενός εμβολίου θα πάρει τουλάχιστον ενάμιση χρόνο. Ο πρόεδρος παρόλα αυτά πίστεψε πως η επανάληψη του αιτήματος θα αλλάξει το αποτέλεσμα.
Αυτός που αρνείται να πάρει μέτρα για την κλιματική αλλαγή, που αρνείται την εξέλιξη των εμβολίων και τους κινδύνους του καπνίσματος δεν είναι ο κατάλληλος για να διαμορφώσει το αίτημα των πολιτών.
Την ώρα που οι επιστήμονες προσπαθούν να μοιραστούν τα στοιχεία για την επιδημία, η κυβέρνηση είτε εμποδίζει την διακίνηση των πληροφοριών είτε τα επαναδιακινεί με αντιφάσεις. Τα ποσοστά όμως μετάδοσης του ιού και της θνησιμότητας δεν αλλάζουν μόνο με την επιθυμία μας και την καλή δημόσια παρουσίαση.
Η κυβέρνηση έχει πει επανειλημμένα-όπως έκανε την περασμένη εβδομάδα-ότι η εξάπλωση του ιού στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ελεγχόμενη, όταν είναι σαφές από τα στοιχεία ότι η εξάπλωση του ιού συνεχίζεται στην πολιτεία της Ουάσιγκτον και πέρα από αυτήν.
Αυτού του είδους η διαστρέβλωση και η άρνηση είναι επικίνδυνες και σίγουρα συνέβαλαν στην υποτονική αντίδραση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Μετά από 3 χρόνια συζήτησης για το αν οι λέξεις αυτής της κυβέρνησης έχουν κάποια αξία, οι λέξεις είναι πλέον σαφώς ζήτημα ζωής και θανάτου.
Και παρόλο που τα βήματα που απαιτούνται για την παραγωγή ενός εμβολίου θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνουν πιο αποτελεσματικά, πολλά από αυτά εξαρτώνται από βιολογικές και χημικές διεργασίες που είναι απαραίτητες.
Αλλά δεν μπορείς να προσβάλλεις την επιστήμη όποτε σου αρέσει και μετά ξαφνικά να επιμένεις σε κάτι που η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει σε πρώτη ζήτηση.
Τα τελευταία 4 χρόνια, οι προϋπολογισμοί του προέδρου Τραμπ έχουν κάνει βαθιές περικοπές στην έρευνα και στην επιστήμη, συμπεριλαμβανομένων και περικοπών στη χρηματοδότηση για τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Με την περιφρόνηση αυτής της κυβέρνησης για την επιστήμη της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος και της Εθνικής Διοίκησης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας, και την καθυστέρηση διορισμού διευθυντή του Γραφείου Επιστημονικής και Τεχνολογικής Πολιτικής — όλα για την επίτευξη πολιτικών στόχων— η επιστήμη έχει αγνοηθεί και πληγεί.
Τώρα, ο Πρόεδρος χρειάζεται ξαφνικά την επιστήμη. Αλλά μέσα στην διάρκεια των περασμένων αιώνων διευκρινίστηκαν θεμελιώδεις αρχές που διέπουν το φυσικό κόσμο -εξέλιξη, βαρύτητα, κβαντική μηχανική- αρχές που εμπλέκονται μεταξύ τους θέτοντας τις βάσεις για να γνωρίζουμε τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Οι τρόποι με τους οποίους οι επιστήμονες συσσωρεύουν και αναλύουν αποδεικτικά στοιχεία, εφαρμόζουν επαγωγική συλλογιστική και υποβάλλουν ευρήματα για έλεγχο με δοκιμές έχουν αποδειχθεί όλα αυτά τα χρόνια για να μπορέσουν να δώσουν μια υπεύθυνη γνώση.

Οι διαδικασίες αυτές εφαρμόζονται στην κρίση που έχει προκήψει με την επιδημία του COVID-19 μέσω της διεθνούς συνεργασίας με ιλιγγιώδη, πρωτοφανή ταχύτητα. Η επιστήμη δημοσίευσε δύο νέες εργασίες νωρίτερα αυτό το μήνα για το SARS-CoV-2, και περισσότερα είναι καθ’ οδόν. Αλλά οι ίδιες έννοιες που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τη φύση χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν τα νέα εργαλεία.
Έτσι, ζητώντας ένα εμβόλιο και ταυτόχρονα διαστρεβλώνοντας την επιστήμη είναι μια συγκλονιστική παραφωνία.
Ένα εμβόλιο πρέπει να έχει μια θεμελιώδη επιστημονική βάση. Πρέπει να είναι κατασκευασμένο. Πρέπει να είναι ασφαλές. Αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει ενάμιση χρόνο-ή πολύ περισσότερο. Τα στελέχη της Βιομηχανίας Φαρμάκων έχουν κάθε κίνητρο για να φτάσουμε εκεί γρήγορα- αυτοί θα πωλούν το εμβόλιο -αλλά ευτυχώς, γνωρίζουν ότι δεν μπορείτε εσείς, να παραβιάσετε τους νόμους της φύσης για να το πετύχετε.
Ίσως θα έπρεπε να είμαστε χαρούμενοι. Πριν από τρία χρόνια, ο πρόεδρος δήλωσε τον σκεπτικισμό του για τα εμβόλια και προσπάθησε να ξεκινήσει μια ομάδα αντιεμβολίασης. Τώρα ξαφνικά λατρεύει τα εμβόλια.
Αλλά κάντε μας τη χάρη, κύριε Πρόεδρε. Αν θέλετε κάτι, αρχίστε να αντιμετωπίζετε την επιστήμη και τις αρχές της με σεβασμό».
Στον απόηχο της εμφάνισης του Κουβανέζικου φάρμακου Interferon Alfa 2B Recombinante (IFNrec) που μειώνει τις συνέπειες του COVID-19 αλλά και των ιατρικών αποστολών της Κούβας σε χώρες που μαστίζονται από την επιδημία. Στον απόηχο της μεγάλης ζήτησης που παρουσιάζεται από πολλές χώρες για το εν λόγω φάρμακο και το αυξημένο κύρος της Κούβας σε όλη την υφήλιο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρέθηκε στην «δύσκολη» θέση να ζητήσει την βοήθεια των Αμερικάνων επιστημόνων τους οποίους, σύμφωνα με την δική τους εκτίμηση, έχει υποβαθμίσει και λοιδωρίσει τα τελευταία χρόνια. Η απαντησή τους ίσως έστρεψε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναζητήσει λύσεις για το εμβόλιο στην Γερμανική εταιρεία CureVac που έγινε το μήλον της έριδος μεταξύ των μονοπωλίων της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Τίποτε ακόμη δεν είναι σίγουρο εκτός από το γεγονός πως η διοίκηση των ΗΠΑ δεν πρόκειται να ζητήσει βοήθεια και φάρμακα από την Κούβα. Δεν τους το επιτρέπει το εγκληματικό τους εμπάργκο βάζοντας έτσι τον ίδιο τον λαό τους σε θανάσιμους κινδύνους.  Αντίθετα οι ΗΠΑ εμπόδισαν την Βενεζουέλα την προηγούμενη εβδομάδα να προμηθευτεί το φάρμακο από την Κούβα όπως κατήγγειλε ο Υπουργός Δικαιοσύνης της χώρας Tarek William Saab.

Η Κούβα θριαμβεύει εκεί που ο καπιταλισμός απέτυχε

Από atexnos2019 atexnos2019

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

«Το έργο που έχει ανατεθεί στο Υπουργείο Υγείας είναι η οργάνωση της δημόσιας υγείας κατά τέτοιον τρόπο ώστε να βοηθάει τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, να προλαμβάνει οτιδήποτε είναι δυνατόν να προληφθεί από πλευράς ασθένειας και να προσανατολίζει το λαό […] Μια μέρα, η ιατρική θα γίνει τελικά μια επιστήμη που θα ασχολείται με την πρόληψη της ασθένειας […] Ο γιατρός, ο εργαζόμενος στον ιατρικό τομέα, θα φτάσει τότε στην καρδιά της νέας του εργασίας, θα δουλεύει ως ένας άνθρωπος ενταγμένος στις μάζες, ένα άτομο ενταγμένο στην κοινότητα…».

Τα παραπάνω λόγια είναι του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε φοιτητές Ιατρικής και εργαζόμενους στον τομέα της υγείας στις 19 Αυγούστου 1960*.

Πέρασαν έξι δύσκολες δεκαετίες από τότε. Παρά τον διαρκή οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό των ΗΠΑ, παρά τις εξαιρετικά δυσμενείς συνέπειες που έφεραν οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Κούβα τα κατάφερε. Μέσα στα χρόνια αυτά η Κουβανική Επανάσταση προόδευσε, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού απέδωσε καρπούς και η μικρή Κούβα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων κατάφερε να έχει ένα από τα καλύτερα ιατρικά συστήματα στον κόσμο.

Το 2001, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζ. Γούλφσον εξήρε το κουβανικό εθνικό σύστημα υγείας. Το 2006, το BBC το συμπεριέλαβε σε σχετική εκπομπή του ως ένα από τα καλύτερα στον κόσμο. Το 2016, η πρώην γεν. διευ/ντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Μάργκαρετ Τσαν αναφέρθηκε στην Κούβα ως «παράδειγμα προς μίμηση» στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλον τον κόσμο.

Για τα επιτεύγματα της Κουβανικής Επανάστασης στον τομέα της ιατρικής επιστήμης έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν και θα το πράξουμε και πάλι στο μέλλον. Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού έρχεται να υπογραμμίσει το ρόλο της Κούβας ως πρωταθλήτριας και χώρα-πρότυπο στον τομέα της ιατρικής έρευνας και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Την ώρα που τα συστήματα υγείας σε ΗΠΑ και Ευρώπη βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης, αδυνατώντας να παρέχουν επαρκή προστασία στους εργαζόμενους και το λαό, κουβανοί γιατροί βρίσκονται σε αποστολές διεθνιστικής προσφοράς σε άλλες χώρες (Ιταλία, Κίνα, Βενεζουέλα, κλπ). Όπως έπραξαν κατά το παρελθόν σε χώρες της Δυτικής Αφρικής κατά το ξέσπασμα της επιδημίας του Έμπολα, στην Αϊτή ενάντια στη χολέρα και σε μια σειρά χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Την στιγμή που στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στις ΗΠΑ, τα ίδια τα αστικά επιτελεία παραδέχονται δημοσίως την «αποτυχία» του συστήματος ιατρικής πρόληψης, η Κούβα βρίσκεται στην κορυφή της διεθνούς ειδησεογραφίας για μια σειρά αντιικών φαρμάκων (όπως το Inteferon Alfa 2-B) που ήδη χρησιμοποιούνται με επιτυχία για την περίθαλψη ασθενών που προσβλήθηκαν από κορονοϊό.

Την ίδια στιγμή που σε χώρες της Ευρώπης αναδεικνύονται οι καταστρεπτικές συνέπειες που έχει για τους εργαζόμενους η παράδοση στο κεφάλαιο τομέων της δημόσιας Υγείας, η Κούβα αντιμετωπίζει την υγειονομική κρίση οργανωμένα, συντεταγμένα, πειθαρχημένα στη βάση ενός κρατικού κεντρικού σχεδιασμού που έχει στον πυρήνα του την ανθρώπινη ζωή και όχι το κέρδος.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία της Κουβανικής Επανάστασης σήμερα, που παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια και τις ελλείψεις, πορεύεται με το κεφάλι ψηλά και δικαιώνει όσους την πίστεψαν, την πιστεύουν και την στηρίζουν.

Η Κούβα θριαμβεύει εκεί που ο, σάπιος και ξεπερασμένος, καπιταλισμός έχει αποτύχει. 

* Ολόκληρη η ομιλία του Τσε περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο Τσε Γκεβάρα μιλάει στους νέους», εκδ. Διεθνές Βήμα, 2004, σελ. 59-77.

Καθάρματα!

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από άρθρο του Robert Dingwall, ο οποίος συμβουλεύει τη βρετανική κυβέρνηση (ως μέλος των επιτροπών NERVTAG και MEAG) και δηλώνει κοινωνιολόγος. Η μετάφραση (στα αγγλικά όλο το άρθρο εδώ) έγινε από τον Νίκο Ζαρταμόπουλο, στέλεχος του ΠΑΜΕ Δημοσίου και μεταφραστή και αναρτήθηκε στο προφίλ του στο facebook.
Σημείωση: Ο τίτλος του δημοσιεύματος είναι επιλογή του «Ημεροδρόμου». Δεν βαρύνει τον μεταφραστή, τον οποίο και ευχαριστούμε για την άδειά του να αξιοποιήσουμε την ανάρτηση του που πρωτοδημοσιεύθηκε, εκτός facebook, στην ιστοσελίδα katiousa.gr.  
Απολαύστε:

[…] Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρώτο: ποιος λέει πως είναι επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος; Δική μου εντύπωση είναι πως οι ηχηρότερες φωνές προς αυτή την κατεύθυνση προέρχονται από νέους ή μέσης ηλικίας ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το γεγονός ότι ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής. Συμβαίνει σε όλους μας όταν έρθει η ώρα μας. Βεβαίως, κάθε σώφρον άτομο θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα παρά νωρίτερα, όμως οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία περιγραφόταν παλαιότερα σαν “ο φίλος του γέρου”, τον καιρό που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα αντιβιοτικά. Αντίθετα με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από ορισμένα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει πως οποιοδήποτε γηραιό άτομο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί να πεθάνει χωρίς επαγγελματική νοσηλεία. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φερειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους. Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους […]

Η «ζυγαριά» του καπιταλιστικού κέρδους

Η πανδημία πανδημία, οι νεκροί νεκροί και τα κέρδη κέρδη. Ενα «πάρτι» καπιταλιστικών κερδών έχει ήδη στηθεί πάνω στην παγκόσμια πανδημία του νέου κορονοϊού COVID-19 και πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι που εμπορεύονται φάρμακα και θεραπείες προσβλέπουν σε δισεκατομμύρια πελάτες. Ο ανταγωνισμός μπροστά σε αυτήν τη μεγάλη «ευκαιρία» έχει εκτοξευτεί, ενώ παράλληλα τα συστήματα Υγείας στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και αλλού είτε καταρρέουν είτε αποδεικνύονται ανεπαρκή και κατώτερα των περιστάσεων.
Οπως αποκαλύφθηκε, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιδίωξε να ιδιοποιηθεί πρόγραμμα παρασκευής εμβολίου για τον κορονοϊό που βρίσκεται σε εξέλιξη σε γερμανικό εργαστήριο και συγκεκριμένα από την εταιρεία «CureVac». Πρόκειται για ένα από τα εργαστήρια που εργάζονται επί ενός εμβολίου κατά του Covid-19 και επιδοτείται από τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία προειδοποίησε ότι θα κάνει τα πάντα ώστε το εμβόλιο να παρασκευαστεί στην Ευρώπη.
Προφανώς, η «αγωνία» τους δεν είναι τόσο για την υγεία του αμερικανικού, του γερμανικού, ή των άλλων λαών, αν σκεφτεί κανείς ότι το πλεονέκτημα που αποκτά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό μια οικονομία που μπορεί να τιθασεύσει μια τέτοια απειλή είναι πολύ μεγάλο. Κάπως έτσι αρχίζουν σιγά σιγά να γίνονται ορατές και οι γεωπολιτικές διαστάσεις της επιδημίας.

* * *

«Η Γερμανία δεν είναι προς πώληση», δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας, Πέτερ Αλτμάιερ, απαντώντας στην απόπειρα της αμερικανικής κυβέρνησης να εξαγοράσει το γερμανικό εργαστήριο, προσφέροντας τεράστιο χρηματικό ποσό.
Τα εμβόλια, από την άλλη, όπως και οι θεραπείες είναι προς πώληση και τα κέρδη θα είναι ασύλληπτα αν η συγκεκριμένη εταιρεία κατορθώσει όντως να κάνει τις πρώτες δοκιμές τον Ιούνη, όπως έχει ανακοινώσει. Γι' αυτό και η γερμανική κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως θα κάνει τα πάντα ώστε το εμβόλιο να παρασκευαστεί στη Γερμανία και στην Ευρώπη και προειδοποίησε ότι μπορεί να θέσει βέτο σε σχέδια εξαγοράς ή επενδύσεων ξένων σε γερμανικές εταιρείες που θεωρούνται μεγάλης στρατηγικής σημασίας.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Ντ. Τραμπ προσπαθεί να προσελκύσει τους Γερμανούς επιστήμονες που εργάζονται στο πρόγραμμα, προσφέροντας να επενδύσει εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία με σκοπό το εμβόλιο να αξιοποιηθεί «αποκλειστικά στις ΗΠΑ». Αλλωστε, η γερμανική εταιρεία έχει παραγωγική μονάδα και στις ΗΠΑ.

* * *

Προς το παρόν η εν λόγω εταιρεία δηλώνει ότι «θέλει να παράγει για όλο τον κόσμο». Φυσικά με το αζημίωτο, «αρμέγοντας» το ταλαιπωρημένο λαϊκό εισόδημα, το οποίο καταλήγει στα κρατικά ταμεία μέσω της φοροληστείας ή των ασφαλιστικών εισφορών, ενώ δεν αποκλείεται μέρος του εμβολίου να πληρώνεται απευθείας από τους ασθενείς, όπως γίνεται σε πολλές περιπτώσεις με το εμβόλιο της γρίπης.
Αντίστοιχα εκπρόσωπος της αμερικανικής κυβέρνησης ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ έχουν έρθει σε επαφή με 25 φαρμακευτικά εργαστήρια, που δηλώνουν ότι έχουν τη δυνατότητα παρασκευής εμβολίου, και διαβεβαίωσε ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα την ...μοιραστούν με τον υπόλοιπο κόσμο.
Πέρα από τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό για το εμβόλιο, οι όμιλοι που παρασκευάζουν αντίστοιχα φάρμακα, αντισηπτικά και πρώτες ύλες για αντισηπτικά, προστατευτικές μάσκες, γάντια, μάσκες οξυγόνου - που αξίζουν π.χ. «χρυσάφι» στην Ιταλία, όπου η επιδημία έχει ξεφύγει από τον έλεγχο - προχωρούν σε ανατιμήσεις, κρατώντας ομήρους ολόκληρους λαούς και διοχετεύοντας τα εμπορεύματά τους στη νόμιμη «μαύρη αγορά» του καπιταλισμού με βάση τον ...νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.
Είναι φανερό γιατί κράτη όπως οι ΗΠΑ και σε μεγάλο βαθμό και η Γερμανία αντί να επενδύσουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια στα δημόσια συστήματα Υγείας, επενδύουν στις μπίζνες της Υγείας και του Φαρμάκου. Η Υγεία στα καπιταλιστικά κράτη είναι αναπόφευκτα μια ακόμη αγορά, ένα ακόμη πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας, ανελέητου ανταγωνισμού, με θύματα τους ασθενείς, όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές και με διάφορες αφορμές.

* * *

Αν κάτι δείχνει επομένως και η σημερινή πανδημία, είναι αφενός η ενδογενής και αντικειμενική αδυναμία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή, τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους από τις συνέπειες του ιού στην υγεία και στην παραγωγή αφετέρου ότι ο κορονοϊός αξιοποιείται στη διαπάλη και τον ανταγωνισμό ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλιακών ομίλων. Και από αυτήν την υπόθεση προβάλλει ξεκάθαρα η αναγκαιότητα της ανατροπής του σάπιου συστήματος, του επαναστατικού περάσματος της ανθρωπότητας σε ένα ανώτερο στάδιο, αυτό του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όπου η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, της προστασίας της υγείας και της ζωής θα είναι το βασικό κριτήριο. Αυτό μπορεί να εξασφαλίσει μόνο η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής με κεντρικό πανεθνικό επιστημονικό σχεδιασμό σε όλους τους τομείς και κλάδους και εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Στο όριο

Αν ένα πράγμα επιβεβαιώνεται με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, είναι ότι τα συστήματα Υγείας στην Ελλάδα αλλά και σε ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη είναι ανεπαρκή να αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση. Ανεπάρκεια που έρχεται ως αποτέλεσμα όχι μόνο της οξύτητας του προβλήματος, αλλά και των συσσωρευμένων προβλημάτων στο κρατικό σύστημα Υγείας, της έλλειψης σχεδιασμού - απόρροιας της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία ως δαπάνη για το κράτος και ως εμπόρευμα για τις επιχειρήσεις του τομέα.
Γι' αυτό η διαχείριση από την πλευρά του αστικού κράτους στοχεύει στο να «κλοτσήσει το τενεκεδάκι» λίγο πιο πέρα, να επεκταθεί δηλαδή η διασπορά του ιού σε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μην καταρρεύσει το ήδη σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας, προκαλώντας μεγαλύτερες απώλειες.
Σε άλλες περιπτώσεις, με μανδύα διάφορες «επιστημονικές» θεωρίες, οι κυβερνήσεις μιλάνε ανοιχτά για διαχείριση με κριτήριο τη «φυσική επιλογή», προδιαγράφοντας ως αναπόφευκτο το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ασθενών μεγάλης ηλικίας, με δεδομένες τις ανεπάρκειες στο σύστημα της Υγείας.
Την ίδια ώρα, βέβαια, τα κονδύλια για ουσιαστικά μέτρα στήριξης με γιατρούς, νοσηλευτές και μέσα δίνονται με το σταγονόμετρο και η όποια ενίσχυση, πέρα από το ότι έχει προσωρινό και όχι μόνιμο χαρακτήρα, προϋποθέτει να μη διαταράσσονται οι οικονομικοί στόχοι, να μην επιβαρύνονται τα δημοσιονομικά.
Γι' αυτό άλλωστε και στην Ελλάδα η κυβέρνηση ανακοινώνει προσλήψεις για την αντιμετώπιση του κορονοϊού που απέχουν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες και παραμένουν υποσχέσεις απ' όταν διαδέχτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2019, που κι αυτός τις είχε εξαγγείλει χωρίς ποτέ να τις πραγματοποιήσει!
Γι' αυτό την ώρα που ο αριθμός των κρουσμάτων και η ανησυχία μεγαλώνουν, δεν έχει γίνει τίποτα για να ανοίξουν τα δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ που παραμένουν κλειστά. Γι' αυτό οι 2.000 προσλήψεις που εξαγγέλλει το υπουργείο Υγείας είναι σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων που προϋπήρχαν.
Με αφορμή την επιδημία του κορονοϊού φανερώνονται σε όλη την έκταση οι συνέπειες ενός συστήματος Υγείας που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια στο «όριο». Μιας πολιτικής που απαξιώνει την Πρόληψη και επιβάλλει τη λειτουργία του συστήματος με όρους «κόστους - οφέλους» και «οικονομικής αυτοτέλειας», που σημαίνει ένταση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, για να μειώνονται τα κρατικά κονδύλια και τα «κόστη» για την εργοδοσία.
Αυτήν την πολιτική στήριξαν και στηρίζουν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προωθώντας μέτρα περιστολής των κρατικών δαπανών, αυξάνοντας τις πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία και απευθείας από την τσέπη των ασθενών, διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών, μετατρέποντας τους ασθενείς σε πελάτες.
Γιατροί και νοσηλευτές που δίνουν σήμερα με αυτοθυσία και αυταπάρνηση τη μάχη για τον περιορισμό της επιδημίας, είναι οι ίδιοι που δουλεύουν καθημερινά με εξαντλητικά ωράρια, που «σκοτώνονται» στις απανωτές εφημερίες, που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Τα νοσοκομεία, που σήμερα στενάζουν εξαιτίας της επιδημίας, είναι τα ίδια που σε «κανονικές» συνθήκες δέχονται κατά χιλιάδες τους ασθενείς, επειδή δεν υπάρχει ανεπτυγμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες. Οπου οι ουρές της αναμονής δεν έχουν τέλος κι όπου λείπουν ειδικότητες, μέσα και υποδομές για να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους. Οπου στις εφημερίες πολλές φορές γιατροί και νοσηλευτές αναγκάζονται να «επιλέγουν» ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει...
Είναι επομένως υποκριτικά τα λόγια συμπάθειας που βρίσκει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση για τους υγειονομικούς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα απέρριπτε τα αιτήματά τους για προσλήψεις, για αυξήσεις στον προϋπολογισμό για την Υγεία, ποινικοποιούσε και συκοφαντούσε τους αγώνες τους.
Οπως είναι υποκριτική η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταυτίσει την αυταπάρνηση και την προσφορά των υγειονομικών με το σημερινό σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας για να εξωραΐσει τις δικές του ευθύνες γι' αυτήν την κατάσταση και να αντιπολιτευθεί τη ΝΔ.
Η αυτοθυσία που δείχνουν οι υγειονομικοί δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί ότι ο λαός μας στερείται υψηλού επιπέδου, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην Πρόληψη, όπως είναι εφικτό να γίνει στην εποχή μας, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής, καλύπτοντας τις σύγχρονες ανάγκες, έχοντας τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει σχεδιασμένα έκτακτες καταστάσεις, όπως μια επιδημία, περιορίζοντας τους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή του.