ΦΙΛΕ, ΣΤΟΥΣ «ΠΟΛΛΟΥΣ» ή ΣΤΟΥΣ «ΛΙΓΟΥΣ» ΑΝΗΚΕΙΣ ;; !!

,,Οι πολλοί είναι αυτοί που τσακίζονται σήμερα από την καπιταλιστική ανάπτυξη και χτες από την κρίση, είναι οι δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με 4ωρα και 5ωρα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι απολυμένοι, οι λαϊκές οικογένειες που οι τράπεζες τους εκβιάζουν για να τους πάρουν ό,τι τους έχει απομείνει, οι αυτοαπασχολούμενοι που διαλύονται από τη φοροληστεία και τα χρέη.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν μιλάει γι' αυτούς όταν μιλάει για ταλαιπωρία. 

Για την «ταλαιπωρία» των αφεντικών νοιάζεται, που δεν θέλουν οι εργάτες τους να απεργούν. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχει στήσει άλλωστε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν φτάνει για το εμπόδισμα της ανάπτυξης αγώνων που θα αμφισβητούν τους στόχους του κεφαλαίου.,,

Οι «πολλοί» και οι «λίγοι»

Η προχτεσινή απεργία, σε συνέχεια της προηγούμενης στις 24 Σεπτέμβρη, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό μιας μεγάλης μάχης που εδώ και βδομάδες δίνουν δεκάδες συνδικάτα, συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, συνδικαλιστές που δεν συμβιβάζονται με τη σαπίλα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. 

Ηταν μια μάχη που αφήνει παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Οχι τυχαία, σε μια περίοδο που εργοδοσία και κυβέρνηση βάζουν στο στόχαστρο το όπλο της απεργίας και τη συνδικαλιστική συλλογική οργάνωση και δράση, η απεργιακή απάντηση των εργαζομένων προκαλεί την οργή των διαφόρων εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Ολοι με μια φωνή παπαγαλίζουν ότι «κατέβηκαν οι λίγοι και ταλαιπώρησαν τους πολλούς», μια ατάκα που αναπαρήγαγε σε δήλωσή του και ο πρωθυπουργός. 

Θα ήθελαν απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια να υπάρχει σιγή νεκροταφείου. 

Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές να είναι πλήρως υποταγμένοι στους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στήριξης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, να λειτουργούν ως μηχανισμοί ενσωμάτωσης των εργαζομένων σε αυτούς τους στόχους της εργοδοσίας, του κεφαλαίου.

Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, χωρίς ζωντανές συλλογικές διαδικασίες, χωρίς διαπάλη. 

Θα ήθελαν τον εργαζόμενο ξεμοναχιασμένο και άβουλο, με μόνο του «δικαίωμα» μια ηλεκτρονική ψήφο και με τη δαμόκλειο σπάθη της εργοδοσίας πάνω από το κεφάλι του... 

Οργίζονται όμως, επειδή υπάρχει μαζική εργατική αντίδραση σε αυτούς τους σχεδιασμούς.

Οι κυβερνήσεις που επιλέγονται από το 30% του λαού, όργανα της εξουσίας των μονοπωλίων, που εκφράζουν τα συμφέροντα της κοινωνικής μειοψηφίας των μετόχων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά αποφασίζουν για τη ζωή όλων μας, διαμαρτύρονται για την «έλλειψη δημοκρατίας» στα εργατικά συνδικάτα, επειδή - όπως ισχυρίζονται - οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις δεν αποφασίζονται από την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση ή σε έναν κλάδο!

Η επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ στα συνδικάτα και στο απεργιακό δικαίωμα είναι δεδομένη, όπως είναι αισχρή και η προσπάθεια να εμφανίσει αυτά τα μέτρα ως φιλεργατικά, ως μέτρα για την αναζωογόνηση του συνδικαλισμού. 

Είναι όμως μεγάλη υποκρισία και οι διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που η ΝΔ «πατά» στον δικό του αντιαπεργιακό νόμο, που καθιερώνει το υποχρεωτικό 50%+1 σε αποφάσεις για απεργία.

Αυτόν το νόμο Αχτσιόγλου, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση παρουσίαζε επίσης ως παρέμβαση «για την ενίσχυση της δημοκρατίας» στα συνδικάτα και την «αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος», σκοπεύει να εφαρμόσει η ΝΔ, πηγαίνοντας παραπέρα, με την ηλεκτρονική ψήφο - φακέλωμα.

Είναι επίσης μέγιστη υποκρισία να διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για το «χέρι» που προτίθεται να βάλει η κυβέρνηση στις κλαδικές συμβάσεις, όταν και αυτή η ρύθμιση «πατάει» στο δικό του πόρισμα «εμπειρογνωμόνων» και βεβαίως αφορά όλο το πλέγμα διευκολύνσεων, κινήτρων και μέτρων στήριξης των επενδύσεων και των επιχειρηματικών ομίλων, στα οποία συνεχίζει και από τη θέση της «εποικοδομητικής αντιπολίτευσης» να βάζει πλάτη. Δεν μπορούν λοιπόν να κρύψουν ότι μαζί με τη ΝΔ βρίσκονται στην ίδια όχθη, αυτή των συμφερόντων των λίγων.

Οι πολλοί άλλωστε είναι αυτοί που τσακίζονται σήμερα από την καπιταλιστική ανάπτυξη και χτες από την κρίση, είναι οι δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με 4ωρα και 5ωρα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι απολυμένοι, οι λαϊκές οικογένειες που οι τράπεζες τους εκβιάζουν για να τους πάρουν ό,τι τους έχει απομείνει, οι αυτοαπασχολούμενοι που διαλύονται από τη φοροληστεία και τα χρέη.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν μιλάει γι' αυτούς όταν μιλάει για ταλαιπωρία. 

Για την «ταλαιπωρία» των αφεντικών νοιάζεται, που δεν θέλουν οι εργάτες τους να απεργούν. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχει στήσει άλλωστε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν φτάνει για το εμπόδισμα της ανάπτυξης αγώνων που θα αμφισβητούν τους στόχους του κεφαλαίου.

Η προσπάθεια καταστολής του εργατικού κινήματος και περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης δεν είναι καινούργια. 

Διακηρυγμένος στόχος του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους είναι να μην υπάρχουν εστίες αντίστασης, να μην αμφισβητείται η πολιτική τους. 

Ομως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. 

Οι δύο πρόσφατες απεργίες έδειξαν ότι υπάρχουν εκείνες οι ζωντανές δυνάμεις που μπορούν να βάλουν πλάτη για την ανασύνταξη του κινήματος, για την οργάνωση της αντεπίθεσης. 

Οι αγωνιστικές διεργασίες συνεχίζονται και η κλιμάκωση της πάλης θα δώσει απάντηση σε όσους σχεδιάζουν το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης

Η επική αποτυχία ιδιωτικοποίησης των νερών στην Αγγλία

Οι μετοχές των ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης να αγοραστούν από το κράτος σε τιμές κτήσης ή τρέχουσες τιμές αγοράς; Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί ένα όλο και μεγαλύτερο κύκλο ενδιαφερομένων στην Μεγάλη Βρετανία μετά την απόφαση των Εργατικών να επανεθνικοποιήσουν την ύδρευση και την αποχέτευση, όταν θα εκλεγούν στην κυβέρνηση. Η οργή των Βρετανών εναντίον των ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης έφτασε πρόσφατα στα ύψη με αφορμή την δημοσιοποίηση των σχεδίων τους για την περίοδο 2020 – 2025. Απ’ όποια οπτική γωνία και να τα δει κανείς, τιμές καταναλωτή, επενδύσεις στις υποδομές, διαρροές του δικτύου, υπερχείλιση φρεατίων και μόλυνση ποταμιών, αβίαστα προκύπτει ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού που επέβαλε η Θάτσερ το 1989 έχει εξελιχθεί σε μια παταγώδη, επική αποτυχία. Σε τέτοιο βαθμό ώστε η συζήτηση για την κρατικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης δεν σχετίζεται με το αν, αλλά το πώς: υπό ποιους όρους, πότε, με ποια τιμή, κοκ.

Μοναδική εξαίρεση σε αυτή την γενικευμένης εικόνα παρακμής και κατάπτωσης είναι ό,τι σχετίζεται με τη χρηματική οικονομία: μετοχές και χρέη! Εδώ πράγματι οι 15 ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης (3 εκ των οποίων είναι εισηγμένες) εκπλήσσουν όλους με την επινοητικότητά τους καθώς έχουν αποδειχθεί ένα τεράστιο πλυντήριο. Το κατόρθωμά τους συμπυκνώνεται σε δύο αριθμούς: Στα 56 δισ. βρετανικές λίρες που έχουν διανείμει ως μερίσματα στους μετόχους από το 1989 και στα 51 δισ. λίρες χρέους που έχουν φορτώσει τους ισολογισμούς τους! Να ληφθεί δε υπ’ όψη ότι η Θάτσερ παρέδωσε στους ιδιώτες τις εταιρείες ύδρευσης – αποχέτευσης χωρίς να έχουν ούτε μία πένα χρέους. Τι έκαναν έκτοτε οι ιδιώτες; Για να είναι ελκυστική η μετοχή στην αγορά και το χρηματιστήριο διένειμαν κάθε χρόνο υψηλά μερίσματα τα οποία προέκυπταν από νέο δανεισμό. Στην πραγματικότητα η χρηματοοικονομική θέση των εταιρειών επιδεινώνεται όλα αυτά τα χρόνια, καθώς φορτώνονται με μελλοντικές υποχρεώσεις. Η επιβάρυνση δεν είναι ορατή αυτή τη στιγμή λόγω των χαμηλών επιτοκίων. Μέχρι πότε όμως τα επιτόκια θα είναι αρνητικά ή στη ζώνη του μηδενός; Εν συντομία, το κατόρθωμα των ιδιωτών είναι ότι χρησιμοποίησαν τις εταιρείες ύδρευσης ως κέλυφος των δραστηριοτήτων τους για να δανείζονται χρήμα από την αγορά και να το διανέμουν ως μέρισμα στους μετόχους, ενώ οι υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Η πηγή των μερισμάτων δεν είναι μόνο το αυξανόμενο εταιρικό χρέος. Είναι και τα τιμολόγια. Στην Αγγλία και την Ουαλία, που είναι οι μοναδικές περιοχές του κόσμου όπου ύδρευση και αποχέτευση είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένες, με τα κρατικά μονοπώλια να έχουν δώσει τη θέση τους σε ιδιωτικά μονοπώλια, οι λογαριασμοί του νερού έχουν αυξηθεί αυτή την περίοδο κατά 40%, με αποτέλεσμα 11,5 εκ. καταναλωτές να πασχίζουν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς τους. Με βάση έρευνα του πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς αν ύδρευση και αποχέτευση είχαν μείνει στο δημόσιο οι καταναλωτές θα ωφελούνταν 2,3 δισ. λίρες ετησίως, που σημαίνει ότι το κόστος της ιδιωτικοποίησης για κάθε νοικοκυριό ανέρχεται σε 100 λίρες ετησίως. Η αποτυχία του ιδιωτικού τομέα να εξασφαλίσει φθηνό και ποιοτικό νερό δεν αποτελεί βρετανική ιδιαιτερότητα. Με βάση έρευνα του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στη Γαλλία, όπου τα δύο τρίτα των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης προσφέρονται από τον ιδιωτικό τομέα στη βάση συμβάσεων παραχώρησης, η τιμή του νερού που παρέχεται από τους ιδιώτες είναι κατά μέσο όρο 16,6% υψηλότερη σε σχέση με την τιμή που παρέχουν οι δήμοι!

Οι ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης ευθύνονται επίσης για την μεγαλύτερη ρύπανση που έχουν ποτέ υποστεί οι βρετανικοί ποταμοί, μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Μόνο η Thames Water τον Μάρτιο δέχθηκε πρόστιμο ύψους 20 εκ. λιρών επειδή έριξε στον ποταμό Τάμεση περισσότερα από 4,2 δισ. λίτρα ακαθαρσιών. Και δεν ήταν εξαίρεση. Με βάση δήλωση του τότε Συντηρητικού υπουργού Περιβάλλοντος Μάικλ Γκόουβ μόνο το 16% των ποταμών, λιμνών, εκβολών και βρίσκεται σε «πολύ καλή ή καλή κατάσταση» κι αυτό συμβαίνει εξ αιτίας των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης. Στη Σκοτία, αντίθετα, όπου ύδρευση και αποχέτευση παραμένουν στο δημόσιο η ποιότητα των υδάτων είναι πολύ υψηλότερη, σε σχέση με Αγγλία και Ουαλία, και συγκρίνεται με την ποιότητα των υδάτων της Σκανδιναβίας. Προς διάψευση μάλιστα κι όσων λέγονται για την ικανότητα του ιδιωτικού τομέα να αποφεύγει σπατάλες, τουλάχιστον το 20% του νερού χάνεται καθημερινά σε διαρροές λόγω της απαρχαίωσης και κακής συντήρησης του δικτύου, με βάση τους Financial Times στις 19 Ιουλίου 2019.

Η αποτυχία του ιδιωτικού τομέα να διαχειριστεί την ύδρευση και αποχέτευση σε όλη την Ευρώπη προκάλεσε ένα κύμα επανεθνικοποίησης των ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης, με κορυφαία παραδείγματα το Παρίσι και το Βερολίνο.

Δοθέντων των παραπάνω η αναφορά του βουλευτή της ΝΔ, Μπ. Παπαδημητρίου, στη χαμηλή τιμή του νερού που πίνουμε, μόνο ως άνοιγμα της συζήτησης για την ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης μπορεί να αντιμετωπισθεί. Σαν λαγός λειτούργησε ο πρώην δημοσιογράφος του Σκάι. Υπ’ αυτή την έννοια η αναφορά του ήταν διαφωτιστική γιατί έδειξε ότι ιδιωτικοποίηση και άνοδος της τιμής του νερού πάνε χέρι – χέρι. Οι μεγαλύτεροι άλλωστε θα θυμούνται ότι ανάλογη συζήτηση, για τη χαμηλή τιμή του ρεύματος, είχε προηγηθεί της έναρξης της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και του ηλεκτρικού ρεύματος. Για να φτάσομε σήμερα το 50% των νοικοκυριών να είναι ενεργειακά φτωχοί…

Άκου, φασιστάκο…

Όταν, το 1991, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους, με την ενεργό συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης, εξορμούσαν ενάντια στο Ιράκ στον περίφημο «Πόλεμο του Κόλπου», δεν ενοχλήθηκες.

‘Οταν το 2001, με το πρόσχημα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», αμερικανοί και ευρωπαίοι πραγματοποιούσαν εισβολή στο Αφγανιστάν, δε νοιάστηκες.

Όταν πάλι το 2003, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιτίθονταν στο Ιράκ, βάζοντας για άλλη μια φορά «μπουρλότο» στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, δεν είπες τίποτα.

Όταν το 2011, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αιματοκυλλούσαν το λαό της Λιβύης προκειμένου να «βάλουν χέρι» στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, δεν έβγαλες κιχ.

Όταν το 2013, τα γαλλικά στρατεύματα, με στηρίγματα το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, επιχειρούσαν ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι της Αφρικής, έκανες πως δεν ήξερες.

‘Οταν το 2014, το 2015 και το 2016, αμερικανοί, βρετανοί, γάλλοι και οι σύμμαχοι τους βομβάρδιζαν την Συρία, στο όνομα δήθεν της «αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους», δεν έβγαλες μιλιά. Όπως αδιαφόρησες επιδεικτικά για το μακελειό που διαπράττει, με την στήριξη και τις ευλογίες των αμερικανοευρωπαίων, η Σαουδική Αραβία στην Υεμένη. 

Όταν όλα τα παραπάνω οδήγησαν σε στρατιές ξεριζωμένων ανθρώπων και προσφυγικές ροές, τότε «ξεσηκώθηκες» και «αγανάκτησες». Όχι όμως ενάντια στους θύτες (ιμπεριαλιστές), αλλά ενάντια στα θύματα τους (πρόσφυγες)!

Σου φταίνε οι «λαθροπρόσφυγες» (όπως τους αποκαλείς) αλλά όχι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που μακελεύουν τους λαούς.

Μιλάς για «λαθροεισβολείς», λοιδορώντας με χυδαία ρατσιστικό τρόπο όσους έφυγαν για να σωθούν από τις βόμβες των ιμπεριαλιστών, αλλά δε λες κουβέντα για τη μετατροπή της Ελλάδας, απ’ την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη, σε αμερικανονατοϊκό ορμητήριο θανάτου.

Βγαίνεις στα κεραμίδια, ξερνώντας μικροαστικό ρατσισμό, για τους «λαθροέποικους» και «λαθρομετανάστες» που ψάχνουν ενα καλύτερο μέλλον για τις οικογένειες τους, αλλά ουδέποτε ψέλλισες έστω κάτι για την αμερικανική βάση της Σούδας. Ενοχλείσαι σφόδρα από την παρουσία κατατρεγμένων προσφύγων στη χώρα, αλλά ποτέ δεν σε ενόχλησε η μόνιμη παρουσία των φονιάδων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ελλάδα.

Ζητάς να «απελαθούν οι λαθροπρόσφυγες», όμως πότε ζήτησες να φύγουν οι ξένες βάσεις που σκορπούν το θάνατο και την καταστροφή;

Άκου, λοιπόν, φασιστάκο:

«Έποικοι» σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, αλλά οι αμερικανοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και οι βάσεις τους.

«Λαθραίοι» σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι ούτε ο πρόσφυγας, ούτε ο μετανάστης. Λαθραίος είναι ο μικροαστικός ρατσισμός, λαθραίο ιδεολόγημα είναι η ξενοφοβία.

«Λαθροεισβολέας» δεν είναι ο σύριος, ο αφγανός και ο ιρακινός πρόσφυγας. Λαθροεισβολείς είναι ο Πάϊατ, ο Πομπέο και οι σύγχρονοι «Πιουριφόϊ» του δολοφονικού ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Κατάλαβες τώρα, φασιστάκο;

Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να παλέψουν μαζί, από κοινού, ενάντια στο βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα, αυτό που γεννά πολέμους, προσφυγιά, φτώχεια και δυστυχία.

Εχθρός είναι ο ιμπεριαλισμός και όχι οι πρόσφυγες.

Νίκος Μόττας

 
Αναρτήθηκε από Γκαγκάριν

Σουηδία: Απαγορεύεται το κόκκινο αστέρι γιατί είναι κομμουνιστικό σύμβολο

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Η Σουηδή καλλιτέχνης Σαρλότ  Όμπεργκ Μπάκος κέρδισε τον καλλιτεχνικό διαγωνισμό για την διακόσμηση μιας πλατείας στην πόλη Γιέρφελα, προάστιο της Στοκχόλμης. 
Η ιδέα της ήταν ένα κόκκινο αστέρι που πέφτει και όταν φτάνει στην γη γίνεται αστερίας μια που το πάρκο είχε μια μικρή λιμνούλα. Κατασκεύασε το άστρο όπως το είχε σκεφτεί έναντι αμοιβής 35.000 ευρώ και ξαφνικά η διοίκηση του Δήμου αποφάσισε πως είναι κομμουνιστικό σύμβολο μια και είχε κόκκινο χρώμα.

Της έδωσε εντολή να αλλάξει το χρώμα και μέσω αντιπροσώπου της διαμήνυσε να το βάψει κίτρινο ή να ξεχάσει την τοποθέτησή του στην πλατεία!
 Η καλλιτέχνης που δεν έχει καμία σχέση με τον κομμουνισμό έπεσε από τα σύννεφα. 
– Πληγώθηκα, δηλώνει η Σαρλότ. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου. Από πότε ανήκουν όλα τα αστέρια στον κομμουνισμό; ρωτάει με αφέλεια.
Αν είχα φτιάξει ένα σφυροδρέπανο να το καταλάβω. 
Κανείς από την καλλιτεχνική επιτροπή δεν φαντάστηκε τον αστερία μου σαν κομμουνιστικό σύμβολο.  
-Είναι εξοργιστικό δηλώνει ο υπεύθυνος της καλλιτεχνικής επιτροπής διαγωνισμού του Δήμου. Ποιος μπορεί να σκεφτεί με αυτό τον τρόπο; Αστέρια έχουν τα παπούτσια Converse. Ένα μπαρ στην γειτονιά μου έχει σήμα ένα κόκκινο αστέρι.
Οι διαμαρτυρίες δεν έπιασαν τόπο. Το αστέρι βάρους 400 κιλών βάφτηκε κίτρινο και μεταφέρθηκε σε μια αποθήκη του Δήμου με άλλα εγκαταλειμμένα αντικείμενα μέχρι να αποφασιστεί που θα χρησιμοποιηθεί.

Η Δήμαρχος υποψήφια του Συντηρητικού κόμματος επιμένει πως δεν ήταν πολιτική η απόφαση αλλά το αστέρι έπιανε πολύ χώρο στην πλατεία!
Δεν είναι το πρώτο αντικομμουνιστικό ξέσπασμα στην κατά τα άλλα “πρότυπο” του καπιταλισμού Σουηδία. 
Να θυμηθούμε και την Σουηδή τραγουδίστρια ποπ που φόρεσε κόκκινο φανελάκι με το σφυροδρέπανο χωρίς να είναι κομμουνίστρια, όπως είχε αναρτηθεί στο ΑΤΕΧΝΩΣ, και δέχθηκε επίθεση και κατακραυγή τόση που αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη και να υποσχεθεί πως δεν θα το ξανακάνει. 
Την ίδια τύχη έχει και το κόκκινο αστέρι της Σαρλότ που δεν μπορεί να το χωνέψει.
Ο αντικομμουνιστικός οίστρος που έχει καταβάλλει ολόκληρη την ΕΕ με τα κατάπτυστα ψηφίσματα ίσων αποστάσεων, που δίνουν κατεύθυνση για εξαπόλυση νέου κυνηγητού των κομμουνιστών και την εξαφάνιση των συμβόλων και κατασκεύων παίρνει ακόμη και γελοίες μορφές.
Πίσω τους κρύβεται η αγωνία και ο τρόμος των αστών να εξαφανίσουν οτιδήποτε μπορεί να θυμίσει κομμουνισμό και τα σύμβολα του.
Ξέρουν όμως πως δεν μπορούν να σταματήσουν την πρόοδο και το μέλλον, όσα μέσα και να μεταχειριστούν.
Το κόκκινο αστέρι που έχει κοσμήσει τους αγώνες των επαναστατών, το αστέρι του Τσε, θα λάμπει από ψηλά και θα φωτίζει το μέλλον ότι και να σκαρφιστούν οι διώκτες του.

Πάνος Αλεπλιώτης

Ξεπέρασαν κάθε όριο

«Η Αμοιβαία Αμυντική Συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών (...) δεν είναι απλά και μόνο μία συμφωνία για το καθεστώς που διέπει τις βάσεις. Είναι κάτι βαθύτερο (...) Ο λόγος που εξελίσσεται αυτήν τη στιγμή και αναβαθμίζεται και ίσως απογειώνεται, όπως έχω περιγράψει, είναι μία διαφορετική αντίληψη που διέπει τις ΗΠΑ ως προς την Ελλάδα, συνεπεία και της συμπεριφοράς της Τουρκίας. Αυτή η αίσθηση ότι η Τουρκία απομακρύνεται από τη Δύση, ότι η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστος εταίρος στους κόλπους του ΝΑΤΟ, οδηγεί τους Αμερικάνους να θέλουν να αναβαθμίσουν τη σχέση τους με την Ελλάδα και να ενισχύσουν την παρουσία τους εδώ όχι με στρατεύματα, αλλά με δράσεις, με συνέργειες και με βοήθεια στην ανάπτυξη υποδομών, τις οποίες καρπώνονται τελικά και οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις». Ετσι ξεκίνησε χτες την απάντησή του σε Ερώτηση του ΚΚΕ ο υπουργός Αμυνας, και δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το υπόβαθρο αυτής της Συμφωνίας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τους μεγάλους κινδύνους από τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

* * *

Κι αφού η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε να ξεπεράσει την προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρέτηση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδίου, δεν θα μπορούσε να υπολείπεται ούτε στα επιχειρήματα για την υπεράσπιση αυτής της πολιτικής. Γι' αυτό πανηγυρίζει ότι η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων έχει ως «ελατήριο» την «απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση», με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να στρέφουν το ενδιαφέρον τους περισσότερο προς τη χώρα μας. Σε τι συνίσταται όμως αυτό το «ενδιαφέρον»; Στην ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας και στην αναβάθμιση των βάσεων και άλλων υποδομών, ώστε η Ελλάδα να παίξει ενεργότερο ρόλο στην ανάσχεση αντίπαλων σχεδίων και ταυτόχρονα να αυξήσει τη συμβολή της, ως ορμητήριο δολοφονικών επεμβάσεων και πολέμων. Πόσο ...χαρούμενος και ασφαλής μπορεί να αισθάνεται κανείς από την αναβάθμιση της χώρας σε «κράτος - εμπροσθοφυλακή» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή, όταν η Ελλάδα μπαίνει «στο μάτι του κυκλώνα» σκληρών ανταγωνισμών, με τη Ρωσία να απειλεί ότι θα πλήξει οποιαδήποτε χώρα φιλοξενήσει πυρηνικά που τη σημαδεύουν και το Ιράν ότι δεν θα αφήσει αναπάντητη καμιά απειλή σε βάρος της κυριαρχίας του, απ' όπου κι αν προέρχεται;

* * *

Τι άλλο αποσιωπά η κυβέρνηση; Οτι ο στόχος να παραμείνει η Τουρκία «αγκυροβολημένη» στο ΝΑΤΟ και να απομακρυνθεί από την επιρροή της Ρωσίας, παραμένει κυρίαρχος σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα. Αποτελεί ταυτόχρονα αντικείμενο ενός μεγάλου παζαριού, μεταξύ άλλων, για τον μελλοντικό ρόλο της Τουρκίας σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο, που «ακουμπάει» τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, με δεδομένες τις θέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για «συνεκμετάλλευση», αλλά και της αντιμετώπισης του Αιγαίου ως ενιαίου επιχειρησιακού χώρου για την ευρωατλαντική συμμαχία. Με τον τρόπο αυτό, η χώρα δεν μετατρέπεται μόνο σε μαγνήτη κινδύνων από τη συμμετοχή της στον στρατιωτικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ έναντι των ανταγωνιστών του, αλλά εκτίθεται επικίνδυνα και στον ανταγωνισμό με την Τουρκία, είτε η Ελλάδα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στο ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης, είτε υπάρξει τελικά συμβιβασμός ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, ο οποίος με βεβαιότητα θα συμπεριλάβει ένα καινούργιο «status quo» σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

* * *

Απ' αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να επιστραφούν ως απαράδεκτοι οι ισχυρισμοί του υπουργού ότι η Στρατιωτική Συμφωνία με τις ΗΠΑ είναι «μια συνέργεια που θα μπορούσε να αποφέρει και ισχυρότερη αμυντική θωράκιση στη χώρα μας στην παρούσα γεωπολιτική συγκυρία», ότι «οι επενδύσεις που γίνονται, είναι για κοινή χρήση» με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Για να χρυσώσουν το χάπι και να παρασύρουν το λαό στα βρώμικα σχέδιά τους, παρουσιάζουν την ανανέωση και αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ ως παράγοντα ασφάλειας και θωράκισης τάχα της άμυνας της χώρας, όταν με αυτήν αναβαθμίζονται συνολικά οι ανταγωνισμοί και οι κίνδυνοι για το λαό και όταν είναι γνωστό ότι οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τα μέσα που αναπτύσσονται στη χώρα μας είναι πλήρως ενταγμένα στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό. Επομένως, καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, πολύ περισσότερο απέναντι στη «σύμμαχο» Τουρκία, που κλιμακώνει τις προκλήσεις και τις αμφισβητήσεις σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου.

* * *

Η κοροϊδία έχει όρια, τα οποία έχουν ξεπεράσει προ πολλού τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που προετοίμασε το έδαφος για την ανανέωση της Στρατιωτικής Συμφωνίας και δούλεψε όσο κανείς άλλος για την αναβάθμιση των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Η εγκληματική πολιτική τους πρέπει να πάρει αποφασιστική, μαζική απάντηση. Να ενεργοποιήσει τα αντιιμπεριαλιστικά αντανακλαστικά του λαού, να βγάλει πολλές χιλιάδες στο δρόμο ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο στην Ελλάδα, με το αυριανό συλλαλητήριο στις 12 μ. στο Σύνταγμα και την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία.

Οι «πολλοί» και οι «λίγοι»

Η προχτεσινή απεργία, σε συνέχεια της προηγούμενης στις 24 Σεπτέμβρη, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό μιας μεγάλης μάχης που εδώ και βδομάδες δίνουν δεκάδες συνδικάτα, συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, συνδικαλιστές που δεν συμβιβάζονται με τη σαπίλα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. Ηταν μια μάχη που αφήνει παρακαταθήκη για τη συνέχεια.
Οχι τυχαία, σε μια περίοδο που εργοδοσία και κυβέρνηση βάζουν στο στόχαστρο το όπλο της απεργίας και τη συνδικαλιστική συλλογική οργάνωση και δράση, η απεργιακή απάντηση των εργαζομένων προκαλεί την οργή των διαφόρων εκπροσώπων του κεφαλαίου.
Ολοι με μια φωνή παπαγαλίζουν ότι «κατέβηκαν οι λίγοι και ταλαιπώρησαν τους πολλούς», μια ατάκα που αναπαρήγαγε σε δήλωσή του και ο πρωθυπουργός. Θα ήθελαν απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια να υπάρχει σιγή νεκροταφείου. Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές να είναι πλήρως υποταγμένοι στους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στήριξης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, να λειτουργούν ως μηχανισμοί ενσωμάτωσης των εργαζομένων σε αυτούς τους στόχους της εργοδοσίας, του κεφαλαίου.
Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, χωρίς ζωντανές συλλογικές διαδικασίες, χωρίς διαπάλη. Θα ήθελαν τον εργαζόμενο ξεμοναχιασμένο και άβουλο, με μόνο του «δικαίωμα» μια ηλεκτρονική ψήφο και με τη δαμόκλειο σπάθη της εργοδοσίας πάνω από το κεφάλι του... Οργίζονται όμως, επειδή υπάρχει μαζική εργατική αντίδραση σε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Οι κυβερνήσεις που επιλέγονται από το 30% του λαού, όργανα της εξουσίας των μονοπωλίων, που εκφράζουν τα συμφέροντα της κοινωνικής μειοψηφίας των μετόχων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά αποφασίζουν για τη ζωή όλων μας, διαμαρτύρονται για την «έλλειψη δημοκρατίας» στα εργατικά συνδικάτα, επειδή - όπως ισχυρίζονται - οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις δεν αποφασίζονται από την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση ή σε έναν κλάδο!
Η επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ στα συνδικάτα και στο απεργιακό δικαίωμα είναι δεδομένη, όπως είναι αισχρή και η προσπάθεια να εμφανίσει αυτά τα μέτρα ως φιλεργατικά, ως μέτρα για την αναζωογόνηση του συνδικαλισμού. Είναι όμως μεγάλη υποκρισία και οι διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που η ΝΔ «πατά» στον δικό του αντιαπεργιακό νόμο, που καθιερώνει το υποχρεωτικό 50%+1 σε αποφάσεις για απεργία.
Αυτόν το νόμο Αχτσιόγλου, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση παρουσίαζε επίσης ως παρέμβαση «για την ενίσχυση της δημοκρατίας» στα συνδικάτα και την «αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος», σκοπεύει να εφαρμόσει η ΝΔ, πηγαίνοντας παραπέρα, με την ηλεκτρονική ψήφο - φακέλωμα.
Είναι επίσης μέγιστη υποκρισία να διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για το «χέρι» που προτίθεται να βάλει η κυβέρνηση στις κλαδικές συμβάσεις, όταν και αυτή η ρύθμιση «πατάει» στο δικό του πόρισμα «εμπειρογνωμόνων» και βεβαίως αφορά όλο το πλέγμα διευκολύνσεων, κινήτρων και μέτρων στήριξης των επενδύσεων και των επιχειρηματικών ομίλων, στα οποία συνεχίζει και από τη θέση της «εποικοδομητικής αντιπολίτευσης» να βάζει πλάτη. Δεν μπορούν λοιπόν να κρύψουν ότι μαζί με τη ΝΔ βρίσκονται στην ίδια όχθη, αυτή των συμφερόντων των λίγων.
Οι πολλοί άλλωστε είναι αυτοί που τσακίζονται σήμερα από την καπιταλιστική ανάπτυξη και χτες από την κρίση, είναι οι δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με 4ωρα και 5ωρα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι απολυμένοι, οι λαϊκές οικογένειες που οι τράπεζες τους εκβιάζουν για να τους πάρουν ό,τι τους έχει απομείνει, οι αυτοαπασχολούμενοι που διαλύονται από τη φοροληστεία και τα χρέη.
Προφανώς η κυβέρνηση δεν μιλάει γι' αυτούς όταν μιλάει για ταλαιπωρία. Για την «ταλαιπωρία» των αφεντικών νοιάζεται, που δεν θέλουν οι εργάτες τους να απεργούν. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχει στήσει άλλωστε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν φτάνει για το εμπόδισμα της ανάπτυξης αγώνων που θα αμφισβητούν τους στόχους του κεφαλαίου.
Η προσπάθεια καταστολής του εργατικού κινήματος και περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης δεν είναι καινούργια. Διακηρυγμένος στόχος του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους είναι να μην υπάρχουν εστίες αντίστασης, να μην αμφισβητείται η πολιτική τους. Ομως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Οι δύο πρόσφατες απεργίες έδειξαν ότι υπάρχουν εκείνες οι ζωντανές δυνάμεις που μπορούν να βάλουν πλάτη για την ανασύνταξη του κινήματος, για την οργάνωση της αντεπίθεσης. Οι αγωνιστικές διεργασίες συνεχίζονται και η κλιμάκωση της πάλης θα δώσει απάντηση σε όσους σχεδιάζουν το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης.

Δεν θα περάσει η τρομοκρατία και οι νέες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας των σούπερ μάρκετ Δήμητρα

Όλοι στην Απεργία την Τετάρτη 2 Οκτώβρη
Όλοι στις 10 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο

Καταγγέλλουμε την εργοδοσία των σούπερ μάρκετ Δήμητρα, η οποία προσπάθησε με δόλιο τρόπο να απαλλαγεί από εργαζόμενη με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Στόχος της εργοδοσίας όχι μόνο να ξεφορτωθεί την συναδέλφισσα αλλά και να γλυτώσει την αποζημίωση. Έτσι, η επιχείρηση, αφού χορήγησε στην συνεδάλφισσα την άδειά της, στην συνέχεια με δικαιολογίες και καθυστερήσεις προσπάθησε να την αποτρέψει από το να επιστρέψει στην εργασία της αφήνοντάς την μάλιστα απλήρωτη. Να σημειωθεί ότι ουδέποτε η εργοδοσία ενημέρωσε την εργαζόμενη για την ημέρα επιστροφής της παρά τις συνεχείς προσπάθειες της τελευταίας να το πληροφορηθεί. Όταν η συναδέλφισσα ζητούσε να μάθει πότε επιστρέφει και ποιο είναι το ωράριο της βάρδιας της, η απάντηση ήταν "δεν ξέρουμε, θα σας ειδοποιήσουμε"... Ο στόχος προφανής... Να παρουσιάσουν την συναδελφισσα ως "αδικαιολογήτως απούσα" και να πετύχουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια... Λογάριαζαν όμως χωρίς τους εργαζόμενους, χωρίς το ταξικό κίνημα, το Π.Α.ΜΕ., χωρίς το Σωματείο μας, του οποίου η παρέμβαση ήταν άμεση, αχρηστεύοντας τα σχέδια της εργοδοσίας και εξαναγκάζοντάς την σε αναδίπλωση. Σε μια προσπάθεια μάλιστα να δημιουργήσει εντυπώσεις, η εργοδοσία επικαλείται αναστάτωση (!) στην προσέλευση του κοινού στις 7:30 το πρωί (!) που συνέβησαν τα γεγονότα και άλλα αστεία...

Αέρα στα πανιά της μεγαλοεργοδοσίας δίνουν τα αντεργατικά μέτρα που έχουν ψηφίσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, τα νέα μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ πατώντας πάνω στους αντεργατικούς νόμους της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξή» του που τάχα όλοι θα έχουμε να κερδίσουμε από αυτήν…

Καλούμε τους συναδέλφους στα σούπερ μάρκετ Δήμητρα, όλους τους εργαζόμενους να μην τρομοκρατηθούν να μην σκύψουν το κεφάλι. Η οργάνωση και η πάλη με ταξικό προσανατολισμό μπορούν να αχρηστεύσουν τις μεθοδεύσεις της μεγαλοεργοδοσίας. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να βάλουν εμπόδια στις προσπάθειες των μεγαλοεπιχειρηματιών και των κυβερνήσεών τους, να συμμετέχουν μαζικά στην ΑΠΕΡΓΙΑ αύριο Τετάρτη 2 Οκτώβρη και στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10 το πρωί στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ

Web: http://sidypker.blogspot.gr

FB: kerkyraikossyndesmosidiotikonypallilon

e-mail: pamesidypker@gmail.com, Τηλ.: 6978404989