Υψωμένες γροθιές και βουρκωμένα μάτια – Για τους σεισμούς που μέλλονται να ’ρθούν …

Παναγιώτης Κολέλης

Παλμός, πάθος, λαμπερά χαμόγελα και βλέμματα γεμάτα διάθεση για αγώνα, που ακτινοβολούσαν ένα ανιδιοτελές μεράκι για να διεκδικήσουν όλα όσα τους ανήκουν. Κάπως έτσι θα περιέγραφα σε μία φράση όσα είδα, άκουσα και κυρίως ένιωσα στο 45^ο φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Σίγουρα, όσοι έχουν κάνει έστω και μια φορά μια βόλτα από κάποιο φεστιβάλ στο παρελθόν, θα μπορούν να καταλάβουν φέρνοντας στο μυαλό τους τις δικές τους αναμνήσεις. Θα μπορούν να καταλάβουν, επειδή πρόκειται για μια εμπειρία που συνταιριάζει την πιο ολοκληρωμένη μορφή αλληλεγγύης, οργάνωσης και ψυχαγωγίας που μπορεί κάποιος να συναντήσει σήμερα στη χώρα μας. Επειδή οι κουβέντες είναι απλές, αλλά όχι απλοϊκές. Επειδή οι ματιές είναι ζεστές και όχι απαξιωτικές. Επειδή το χτύπημα στην πλάτη είναι αυθεντικό και όχι υποτιμητικό. Επειδή το «σύντροφε» δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά βγαίνει βαθιά μέσα από την καρδιά. Επειδή τα προβλήματα και οι ανάγκες είναι κοινές και η διάθεση για προσφορά έντιμη και ειλικρινής. Επειδή, στην τελική, ακόμα κι αν υπήρχαν καρέκλες για όλους, η υποκρισία δεν θα είχε ποτέ στασίδι μεταξύ μας.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το φετινό φεστιβάλ, να μιλήσουμε για τη Διεθνούπολη και την προσπάθεια ανάτασης του κινήματος που πραγματοποιείται σε άλλες χώρες, να αναφερθούμε στις πλούσιες σε ερεθίσματα συζητήσεις που έγιναν, να ανατρέξουμε στα τραγούδια που ακούστηκαν ή στο stand up comedy που κέρδισε σύμφωνα με πολλούς τις εντυπώσεις. Επειδή, όμως, τα λόγια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις στιγμές και να περιγράψουν σε όσους δεν βρέθηκαν εκεί όλα όσα έλαβαν χώρα, δεν θα αριθμήσουμε ούτε γεγονότα, ούτε θα μνημονεύσουμε ενσταντανέ που ξεχώρισαν.
Γιατί ο κόσμος που δεν έχει έρθει ποτέ του σε φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή, που όταν ακούει για φεστιβάλ το μυαλό του πάει στο Βurger Fest – ναι, υπάρχουν ανάμεσά μας κι αυτοί – δεν θα μπει στον πειρασμό να παραστεί κάποια στιγμή επειδή θα του υποσχεθεί κάποιος ανεπανάληπτες στιγμές, αλλά επειδή θα θέλει να δει κάτι «αξιοπερίεργο», κάτι πραγματικά «μοναδικό» (!)
Κι αυτό υπάρχει στο φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή και έχει να κάνει με τους πραγματικούς ήρωές του, με τους αφανείς «ενορχηστρωτές» του, με τους «μαέστρους» που κινούν τα νήματα πίσω από τις κουίντες, που δεν έχουν καμία σχέση με εταιρείες, managers ή χορηγούς.
Πρόκειται για καθημερινούς ανθρώπους, που πολλοί μάλιστα μπορεί και να τους υποτιμούσαν ή να τους κοιτούσαν απαξιωτικά, επειδή θα τους παραλλήλιζαν στο μυαλό τους με κοινούς εργάτες. Κι ένας εργάτης δεν πρέπει να τα καταφέρνει. Είναι πολύ επικίνδυνο για την «τάξη και την ασφάλεια» μιας κοινωνίας να τα καταφέρνει…
Ο Γάλλος νομπελίστας συγγραφέας, Ρομαίν Ρολάν, έλεγε πως «ήρωας είναι αυτός που κάνει ό,τι μπορεί» και τα παιδιά που έστησαν το φεστιβάλ, εξυπηρετώντας κάθε βράδυ χιλιάδες κόσμο ψήνοντας σουβλάκια, πουλώντας ποτά και μαζεύοντας σκουπίδια, ξέρουν να υποτάσσουν το προσωπικό εγώ κάτω από το εμείς. Είναι η μοναδική υποταγή που δέχονται, που κατανοούν και επιβραβεύουν, αφού ξέρουν καλά πως όλα αποτελούν μια αλληλένδετη αλυσίδα.

Γιατί αν είναι εφικτό να καταφέρουν να στήσουν με τις δικές τους δυνάμεις ένα φεστιβάλ, τότε μάλλον θα είναι και εφικτό να πετύχει η υπόθεση για την οποία παλεύουν. Και κάπως έτσι, το μόνο ανέφικτο που βλέπουν από τη δική τους μεριά είναι ο συμβιβασμός με τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τη λογική πως τίποτα δεν αλλάζει…

Προς ΣΥΡΙΖΑίους, ενταύθα

Ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του Γ.Γ. της Κ.Ε του ΚΚΕ είναι η καλύτερη απάντηση στον "αριστερό" ,τρομάρα τους, ΣΥΡΙΖΑ. 

Σελίδες ολόκληρες θα μπορούσε να γράψει κανείς  για τα "έργα και ημέρες " του ΣΥΡΙΖΑ. όμως λίγα λόγια, κοφτά και σταράτα έιναι η καλύτερη απάντηση.

"Ποιος συκοφάντησε αριστερές αξίες και ιδανικά; Ποιος υπονόμευσε τον όποιο ριζοσπαστισμό; Ποιος νομιμοποίησε τα μνημόνια, την ΕΕ, «ξέπλυνε» το ΝΑΤΟ, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό;

Ποιος, τελικά, ακύρωσε θετικά αντανακλαστικά που υπήρχαν στο λαό και επέτρεψε στη ΝΔ να εμφανίζεται σήμερα με τη σημαία της σιδερένιας πυγμής στην εφαρμογή της στρατηγικής που έχει ανάγκη το κεφάλαιο;

Δεν υπάρχει τομέας όπου ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει στρώσει το έδαφος στην κυβέρνηση της ΝΔ για να ξεδιπλώσει την αντιδραστική της πολιτική.

Τα γεγονότα είναι πολλά και πεισματάρικα:

Τα δωράκια του Μητσοτάκη στο κεφάλαιο έρχονται να προστεθούν στα αντίστοιχα του Τσίπρα, όπως είναι η μείωση της φορολογίας στα μερίσματα των μετοχών.

Η επίθεση της ΝΔ στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις Συλλογικές Συμβάσεις αποτελεί συνέχεια του απεργοκτόνου νόμου του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού με τους τρεις πυλώνες, που έχει προαναγγείλει η ΝΔ, έρχεται να συμπληρώσει τον νόμο - λαιμητόμο του Κατρούγκαλου.

Η επικίνδυνη στρατηγική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, που αναβαθμίζει η ΝΔ και προβλέπει να μπουν κάτω από τον έλεγχο των ΗΠΑ οι νέες στρατιωτικές βάσεις, έχει ήδη εγκαινιαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

΄Οσο για το περιβάλλον, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε τα περιβαλλοντικά εγκλήματα σε Ελληνικό και Σκουριές αλλά και τη νέα χωματερή στη Φυλή, που θα πνίξει ολόκληρη τη Δυτική Αττική στο σκουπίδι."

Κατέβασε ρολά η Thomas Cook – Στον «αέρα» 22.000 εργαζόμενοι και 600.000 τουρίστες σε όλο τον κόσμο

Κατιούσα

Στον «αέρα» βρίσκονται πάνω από 22.000 εργαζόμενοι του αρχαιότερου ταξιδιωτικού γραφείου «Thomas Cook» που κήρυξε χρεοκοπία. Η εταιρεία έπαυσε τις λειτουργίες της και όλες οι κρατήσεις, πτήσεις και πακέτα διακοπών της ακυρώνονται. Η «Thomas Cook» διαχειρίζεται ξενοδοχεία, τουριστικά θέρετρα, αεροπορικές εταιρείες και κρουαζιερόπλοια ενώ έχει 600.000 πελάτες που βρίσκονται αυτή την περίοδο σε διακοπές. Από τους 22.000 εργαζόμενους που απασχολεί σε όλο τον κόσμο, οι 9.000 απασχολούνται στη Βρετανία.
Το Βρετανικό υπουργείο Μεταφορών ανέφερε σε ανακοίνωσή του ότι «η κυβέρνηση και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (CAA) δρομολογούν την μεγαλύτερη επιχείρηση επαναπατρισμού πολιτών στην Ιστορία σε περίοδο ειρήνης», καθώς από τις βρετανικές αρχές θα πρέπει να οργανωθεί η επιστροφή 150.000 ανθρώπων στη χώρα.
Σύμφωνα με το cnn.gr αγωνία επικρατεί στην Κρήτη καθώς όχι μόνο τίθεται θέμα επιστροφής για τουρίστες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο νησί αλλά υπάρχει προβληματισμός και για επισκέπτες που είναι προγραμματισμένο να φτάσουν το επόμενο διάστημα, καθώς το 80% των ξενοδοχείων συνεργάζονται με την εταιρεία.
«Είτε σε μικρό, είτε σε μεγαλύτερο ποσοστό, το 80% των ξενοδοχείων έχει συνεργασία. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να υπάρξει θετική κατάληξη, γιατί οι απώλειες για τον τουρισμό θα είναι τεράστιες. Νομίζω ότι με μεγάλη ευκολία θα μπορούσα να πω, ότι θα αποτελούσε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο στον τουρισμό, κάτι τέτοιο» είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδοχείων Ηρακλείου, Νίκος Χαλκιαδάκης, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο πριν γίνει γνωστή η είδηση της χρεοκοπίας της εταιρείας.

ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ

Επιδιώκοντας η κυρίαρχη εξουσία την εξαφάνιση του μαρξιστικού-λενινιστικού λεξιλογίου από το λόγο της πολιτικής, προσπάθησε να μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής επιχειρηματολογίας. Κι επειδή η γλώσσα που χρησιμοποιείται κάθε φορά  στην πολιτική συναρτάται με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και συμβάλλει στη διαμόρφωση της πολιτικής συνείδησης, ο λόγος της αποφεύγει κάθε αναφορά σε αντιθέσεις που αρθρώνονται σε αναλύσεις περί τάξεων, καπιταλισμού ή ιμπεριαλισμού και επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε πολιτισμικές και ηθικές αξίες, όπως ανθρώπινα δικαιώματα ή οικολογία ή τεχνολογία κλπ.  

Ακόμα κι όταν οι αντιθέσεις οξύνονται καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από την κυρίαρχη εξουσία, πριν οδηγήσουν οι αντιθέσεις σε αγώνες και συγκρούσεις μαζί της, να διογκωθεί και να πολιτικοποιηθεί μια τέτοια  αντίθεση που μπορεί να της δοθεί αξία συμβόλου και να κινητοποιήσει τις μάζες, χωρίς όμως  ν’ αμφισβητεί τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής. Ανθρώπινα δικαιώματα, οικολογικά αιτήματα, ανησυχίες από συνέπειες τεχνολογικής ανάπτυξης, ηθικοί προβληματισμοί   προσφέρονται ως πεδία επιλογής εκείνης της σημαίας που φαίνεται σκόπιμη ώστε να επικαλύπτονται άλλοι ζωτικοί σκοποί που αναδεικνύουν ταξικές αντιθέσεις και συμφέροντα.

Σε όλη τη διάρκεια της εφαρμογής των μνημονίων η προσπάθεια να αναδειχτούν αντιθέσεις ηθικής φύσης που εστιάζουν σε, αναπόδεικτα  τις περισσότερες φορές για ηγετικά στελέχη, θέματα διαφθοράς ή κατάχρησης εξουσίας φαίνεται πως μια δεκαετία μετά έχουν καταφέρει να παραμερίσουν από τον πολιτικό λόγο τις ταξικές αντιθέσεις και τις σκληρές συγκρούσεις που μπορεί να προκαλέσουν. Οι ταξικές αντιθέσεις μεταμφιεσμένες σε αντιπαραθέσεις για ζητήματα ηθικής, ασφάλειας, πατριωτισμού κλπ. από την άρχουσα τάξη ελέγχονται και χειραγωγούνται διοχετεύοντας δράσεις κι ενέργειες των λαϊκών στρωμάτων σε λάθος κατευθύνσεις.

               Έτσι για παράδειγμα,  η τωρινή κυβέρνηση Μητσοτάκη αφού επέλεξε προεκλογικά, με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, την εθνικιστική σημαία, για να παραπλανήσει μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων σχετικά με την πολιτική της, μετεκλογικά ξανάφερε στο προσκήνιο τα ζήτημα της NOVARTIS, αντιστρέφοντας τους ρόλους με την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επισείοντας όμως την ίδια σημαία της ηθικής.  Και όλο αυτό το τρίμηνο μετά τις εκλογές, μαζί με το σύνολο των ΜΜΕ που είναι φιλικό σ’ αυτήν, κατευθύνει την προσοχή και το ενδιαφέρον μεγάλου τμήματος του πληθυσμού στα θεατρικά δρώμενα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη στα Εξάρχεια επισείοντας θριαμβευτικά τη σημαία της ασφάλειας. Η οποία βέβαια δεν συνδέεται με τις δυσμενείς  κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, αλλά συσχετίζεται με πολιτικά συμφραζόμενα όπως η αναρχία ή και εντοπίζεται σε τοποθεσίες με πολιτικούς συμβολισμούς όπως στα Εξάρχεια, την οποία ασφάλεια εξασφαλίζει η αστυνομία για να αναδειχτεί  ο ρόλος της και να δικαιωθεί κάθε αστυνομική καταστολή. Στο ζήτημα μάλιστα αντιμετώπισης των αλλοδαπών η διάσταση ανάμεσα στους πρόσφυγες και μετανάστες που αποκλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες της συνθήκες διαβίωσής τους και στους αλλοδαπούς που εξασφαλίζουν άμεσα νόμιμη άδεια διαμονής στη χώρα με την αγορά ακινήτου είναι ενδεικτική του ταξικού χαρακτήρα των κυβερνητικών αποφάσεων που τους αφορούν.   

               Επιδιώκοντας λοιπόν όχι μόνο στα καθ’ ημάς αλλά και σ’ όλη τη Δύση να μετατίθενται οι βαθύτερες αιτίες των συγκρούσεων σε πεδία άλλα από τα ταξικά τα οικολογικά ζητήματα γίνονται αγαπημένο θέμα των ΜΜΕ, των κυβερνήσεων και των ΜΚΟ. Αποσυνδεμένα τα οικολογικά προβλήματα από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής δεν αντιμετωπίζονται ως κοινωνικά αποτελέσματα, αλλά περισσότερο ως αποτέλεσμα μιας γενικής  αντίθεσης ανθρώπου –φύσης για να παρακάμπτεται η χρησιμοποίηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων για φτηνή  εκμετάλλευση της φύσης, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον,  με το μεγαλύτερο κέρδος από την άρχουσα τάξη (το παράδειγμα της καναδικής Eldorado  Gold  στη Χαλκιδική είναι ενδεικτικό). Η κυρίαρχη εξουσία χρησιμοποιεί ακόμα και τις οικολογικές ανησυχίες ως άλλοθι για να ανοίξει νέους δρόμους κερδοφορίας, αποσυνδέοντας είδος ανάπτυξης, μορφές κατανάλωσης, χρησιμοποίηση τεχνολογίας με καπιταλιστικές σχέσεις και δυνάμεις παραγωγής. Γι’ αυτό και δεν  έχει κανέναν ενδοιασμό να ενσωματώσει το κυρίαρχο σύστημα δράσεις που αναφέρονται σε οικολογικά προβλήματα, όπως της Γκρέτα Τούνμπεργκ, που προσφέρουν μάλιστα και θέαμα  αρκούντως ανθρωπιστικό και ορθό πολιτικά, από τη στιγμή που μένει αθέατη η σύνδεση με τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής η  καταστροφή του περιβάλλοντος, στην προκειμένη περίπτωση η κλιματική αλλαγή.   

               Ο καπιταλισμός  επιχειρεί να αναπαράγει τον εαυτό του, με τέτοιο τρόπο που οι διάφορες αλλαγές να τον καθιστούν αγνώριστο αλλά όχι διαφορετικό, και γι’ αυτό επιστρατεύονται  τα ψευδή συνθήματα, οι πλαστές ευαισθησίες, οι θεαματικές δράσεις επενδυμένα με κάθε είδους ανθρωπισμό. Μοιάζει το πολιτικοοικονομικό σύστημα να  ανακατατάσσεται στις λεπτομέρειές του για να παραμένει ο ταξικός εχθρός, η αστική τάξη,  δυσδιάκριτος, για να μην αντιδρά το σύνολο των υποτελών τάξεων που υφίσταται τις συνέπειές του.

Δεν θα τους περάσει!

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία της 24ης Σεπτέμβρη, για την επιτυχία της οποίας παλεύουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, είναι μια μάχη κρίσιμη.

Απέναντι στο κεφάλαιο, στην κυβέρνηση και τα κόμματά του, στους ανθρώπους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι υπόθεση κάθε εργαζόμενου να πάρει απάντηση η νέα επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις, που οδηγεί σε παραπέρα συμπίεση του μέσου μισθού προς τα άθλια επίπεδα του κατώτατου!

Είναι υπόθεση κάθε εργαζόμενου να ορθωθούν εμπόδια στην προσπάθεια να μπουν τα συνδικάτα στο γύψο, να χτυπηθεί η συλλογική δράση για να προχωράει ανεμπόδιστη η αντιλαϊκή πολιτική, στην υπηρεσία της ανάπτυξης για τα κέρδη.

Η απεργία είναι μια μάχη που μπορεί να στείλει αποφασιστικό μήνυμα αντίστασης, να βγάλει τους εργαζόμενους μπροστά, με νέες δυνάμεις στον αγώνα, να φωτίσει το δρόμο της πάλης για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.

Απέναντι στους εργαζόμενους, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που παλεύουν για την επιτυχία της απεργίας, στέκεται ένα ενιαίο αντεργατικό μέτωπο:

Η κυβέρνηση της ΝΔ, που κλιμακώνει την επίθεση για λογαριασμό του κεφαλαίου, συνεχίζοντας από εκεί που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η εργοδοσία, που πανηγυρίζει για τις «διευκολύνσεις στην επιχειρηματικότητα», με μέτρα όπως αυτά που περιέχονται στο «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο, αλλά κυρίως για την επίθεση διαρκείας στους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Και φυσικά, η ηγετική ομάδα της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ, η οποία, αφού δεν μπόρεσε να εμποδίσει την οργάνωση απεργιακής απάντησης, επιχειρεί ξεδιάντροπα να την ακυρώσει, να διασπάσει το απεργιακό μέτωπο, να σπείρει σύγχυση στους εργαζόμενους.

Η κλιμάκωση αυτού του άθλιου σχεδιασμού είναι αποκαλυπτική: Αρχικά, όπως έκαναν και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιδίωξαν να καλλιεργήσουν ανοχή, κάνοντας «γαργάρα» τις αντεργατικές προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ΝΔ και τα πρώτα αντεργατικά μέτρα που ψήφισε για τους εργολαβικούς και τις απολύσεις.

Έτρεξαν πρώτοι - πρώτοι να συναντηθούν με τον πρωθυπουργό και τους άλλους «κοινωνικούς εταίρους» και έκαναν τον «Κινέζο» για το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο που τους παρουσίασε. Μέχρι και πριν από 10 μέρες, έλεγαν ότι... «δεν μπορούμε να βγάλουμε γρήγορα και άμεσα συμπεράσματα»!

Όταν δημοσιοποιήθηκε το πολυνομοσχέδιο - σκούπα, κλαψούρισαν γιατί «δεν έχει προηγηθεί σοβαρός κοινωνικός διάλογος», παρέπεμψαν σε... νομικές ενέργειες και επιτέθηκαν στο ΠΑΜΕ γιατί απέτρεψε τη νομιμοποίηση των νόθων αντιπροσώπων και των στελεχών της εργοδοσίας στο συνέδριο της ΓΣΕΕ!

Και όταν πια τα μεγαλύτερα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Σωματεία με ομόφωνες αποφάσεις τους καλούσαν σε απεργία την ερχόμενη Τρίτη, προσπερνώντας τα εμπόδια, η συνδικαλιστική μαφία στη ΓΣΕΕ πέρασε στη «νέα» φάση του βρώμικου σχεδίου της: Επιχειρεί να ακυρώσει την απεργία, εκβιάζει συνδικαλιστές, ρίχνει τάχα άλλες ημερομηνίες, με μοναδικό σκοπό να διασπάσει το απεργιακό μέτωπο, να μπερδέψει τους εργαζόμενους. Κι όλα αυτά με καθημερινό, χρυσαυγίτικης έμπνευσης αντικομμουνισμό...

Κάθε εργαζόμενος πρέπει να βγάλει συμπεράσματα και κάθε τίμιος συνδικαλιστής να πάρει θέση. Από τη μια στέκονται οι δυνάμεις που δίνουν μάχη για την οργάνωση της απεργίας, για την πλατιά ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων, για να βγουν μπροστά οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Από την άλλη, οι δυνάμεις που σε διατεταγμένη υπηρεσία από κυβέρνηση και εργοδοσία - έναντι προφανών ανταλλαγμάτων - κάνουν ό,τι μπορούν για να χτυπήσουν τους αγώνες, για να υποτάξουν τα συνδικάτα στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό υποστηρίζουν έμπρακτα την επιχείρηση πιο ασφυκτικού ελέγχου των συνδικάτων από το αστικό κράτος και τους εργοδότες.

Την Τρίτη 24 Σεπτέμβρη δίνουμε λοιπόν μαζική, ενωτική, ταξική απάντηση σε αυτό το ενιαίο μέτωπο του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των ανθρώπων τους μέσα στα συνδικάτα! Δεν θα τους περάσει!

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 19 Σεπτέμβρη 2019.

Ορμητήριο αγώνα, όχι πολέμου!

Το σημερινό αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» για τις εργασίες αναβάθμισης και επέκτασης της βάσης της Σούδας, σε συνδυασμό με την ομολογία του υπουργού Αμυνας ότι η νέα «Αμυντική Συμφωνία» με τις ΗΠΑ θα περιλαμβάνει τη χρήση και άλλων στρατιωτικών υποδομών, αεροδρομίων και λιμανιών σε όλη τη χώρα, πρέπει κυριολεκτικά να σημάνει ξεσηκωμό.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, υποθηκεύει το μέλλον της σημερινής και των επόμενων γενεών, καθιστώντας τη χώρα προγεφύρωμα πολεμικών αποστολών και επεμβάσεων και επομένως μαγνήτη μεγάλων κινδύνων για το λαό, σε μια περίοδο που οξύνονται σταθερά οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ηχούν τα τύμπανα νέων πολέμων.
Ο λαός έχει πικρή πείρα για το πώς χωρίς τη θέλησή του αξιοποιήθηκαν οι βάσεις στην Ελλάδα, σε δολοφονικές επιθέσεις και αποστολές σε βάρος άλλων λαών, με τη συναίνεση όλων των κυβερνήσεων.
Ειδικά η βάση της Σούδας, τα τελευταία 30 χρόνια, παίζει ρόλο πολεμικού ορμητηρίου και έχει συνδράμει όλες τις αμερικανοΝΑΤΟικές αποστολές στην περιοχή: Τον πόλεμο στο Ιράκ, το βομβαρδισμό της Λιβύης, την πυραυλική επίθεση σε βάρος της Συρίας...
Αλλά και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, κατ' αντιστοιχία των σχεδιασμών που υπάρχουν τώρα για την Αλεξανδρούπολη, έπαιξε το 1999 τον πιο κομβικό ρόλο στην προώθηση ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα σύνορα της τότε ΠΓΔΜ με τη Σερβία, την ώρα που ολόκληρες πόλεις ισοπεδώνονταν, άμαχος πληθυσμός εξολοθρευόταν και το απεμπλουτισμένο ουράνιο μόλυνε για πολλές δεκαετίες την περιοχή.
Στον Αραξο φιλοξενούνταν πυρηνικά, μέχρι η πάλη του λαού να επιβάλει την απομάκρυνσή τους. Τα σχέδια όμως των ΑμερικανοΝΑΤΟικών επανέρχονται, στο φόντο των εξελίξεων με την Τουρκία και την αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία για τα πυρηνικά. Αντίστοιχο ρόλο παίζουν ΝΑΤΟικές υποδομές στη Λάρισα, που πλέον εντάσσονται και με τη βούλα στην ελληνοαμερικανική «Αμυντική Συμφωνία», όπως και το Στεφανοβίκειο στον Βόλο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως προηγούμενα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μόνο καθησυχαστική για το τι σημαίνει η μετατροπή της χώρας σε «αιχμή του δόρατος» του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή, αλλά υπερασπίζεται και προωθεί με σθένος αυτόν τον επικίνδυνο σχεδιασμό, διαφημίζοντας τα οφέλη για την αστική τάξη από την αναβάθμιση του ρόλου της στην περιοχή.
Στις σημερινές συνθήκες, όμως, που η όξυνση των ανταγωνισμών δεν έχει προηγούμενο τις τελευταίες πολλές δεκαετίες, που η αναδιάταξη δυνάμεων στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα ανακατεύει την τράπουλα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και επιταχύνει την πολεμική προετοιμασία, αρκεί μια σπίθα για να γίνει πυρκαγιά, που η καταστροφική της μανία δεν πρόκειται να εξαιρέσει τη χώρα μας.
Καθόλου τυχαία, η Ρωσία έχει αναγορεύσει σε στόχο οποιαδήποτε ΝΑΤΟική χώρα φιλοξενήσει πυρηνικές συστοιχίες που την απειλούν, ενώ και το Ιράν προειδοποιεί με χτύπημα όποια χώρα συμμετέχει στην επιθετική εκστρατεία που οργανώνουν οι ΗΠΑ σε βάρος του.
Μπορεί επομένως για την αστική τάξη οι βάσεις να είναι το «διαβατήριο» για έναν πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή, ευθυγραμμίζοντας πλήρως τα συμφέροντά της με τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, για το λαό όμως είναι κατάρα και προπομπός μεγάλων κινδύνων, απέναντι στους οποίους πρέπει να σταθεί με αποφασιστικότητα, να βάλει εμπόδια.
Οι χιλιάδες υπογραφές που μαζεύτηκαν και τις μέρες του Φεστιβάλ ενάντια στις βάσεις και την «Αμυντική Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ», η συγκέντρωση που προγραμματίζεται για τις 2 Οκτώβρη, συνολικά οι αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές πρωτοβουλίες του κινήματος πρέπει να αποτελέσουν «ορμητήριο» πιο ανεβασμένης δράσης το επόμενο διάστημα για το λαό και τη νεολαία.
Η ανοχή και ο συμβιβασμός με την ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας, τα ιδεολογήματα που τη συνοδεύουν, χρειάζεται να απαντηθούν σθεναρά, δυναμώνοντας συνολικά την πάλη ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννάει πολέμους, εκμετάλλευση, φτώχεια και προσφυγιά.