“Βάλ’τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Ρατσιστικής Βίας” – 100 επιθέσεις, 100 έργα

Κατιούσα

Η Έκθεση “Βάλ’τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Ρατσιστικής Βίας” επιστρέφει στην Αθήνα.
Τον Μάρτιο του 2019, περισσότερα από 3.000 άτομα επισκέφθηκαν την πρώτη έκθεση που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της ομώνυμης καμπάνιας, δηλώνοντας με την παρουσία τους στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων ότι η ρατσιστική βία μας αφορά όλες και όλους και δεν πρέπει να μένει στο σκοτάδι.
Η καμπάνια αποτύπωσε και παρουσιάζει 100 επιθέσεις σε όλη την Ελλάδα, προσπαθώντας να αναδείξει παράλληλα την συνάφεια με τα τάγματα εφόδου και της πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Τελικός της σταθμός ήταν η δικαστική αίθουσα όπου σκιτσογράφοι από την Ελλάδα και το εξωτερικό σχεδίασαν τις απολογίες των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής,
Τόσο οι επιθέσεις όσο και οι απολογίες έχουν συμπεριληφθεί στο λεύκωμα «Βάλ’τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης της Ρατσιστικής Βίας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος» και το οποίο θα μπορεί να προμηθευτεί το κοινό κατά τη διάρκεια της έκθεσης. Όλα τα έσοδα του λευκώματος διατίθενται για την υποστήριξη των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Εγκαίνια Έκθεσης: Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2020 στις 18:00
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων – Αίθουσα «Νέοι Φούρνοι»
Ώρες Κοινού Δευτέρα έως Παρασκευή: 14:00 – 22:00
Ώρες Κοινού Σάββατο – Κυριακή: 11:00 – 22:00
Η Είσοδος είναι Ελεύθερη

ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Κι αφού η πολιτική μας ηγεσία  με αυστηρά μηνύματα στην Τουρκία, επισκέψεις στις ΗΠΑ, προσκλήσεις πολέμαρχων από τη διαλυμένη Λιβύη προσπάθησε να μας πείσει για την απογείωσή της στη διεθνή σκακιέρα του ενεργειακού παιχνιδιού, προσγειώθηκε σ’ αυτό που είναι λιγότερο επικίνδυνο για την ίδια, την επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής της. Περιμένοντας περαιτέρω οδηγίες από τα  καπιταλιστικά κέντρα του ιμπεριαλισμού αναλαμβάνει να διαμορφώσει κατάλληλα το περιβάλλον για την αποδοχή τους. Αφού εξουθενώθηκε οικονομικά ένας ολόκληρος λαός με απειλές, εκβιασμούς και ενοχές, η καταστολή κάθε κινητοποίησής του είτε βίαια είτε νομοθετημένα μοιάζει σαν φυσική συνέπεια. Κι επιστρατεύονται η πολυλογία η κενή περιεχομένου, οι ηχηρές λέξεις με τον αντίστοιχο γδούπο τους, οι  συναισθηματικές κορώνες για να δικαιολογηθούν οι  επιλογές της κυρίαρχης εξουσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου λόγου είναι η ομιλία, σε μορφή σχολικής έκθεσης ιδεών,  του πρωθυπουργού  στην προπαγανδιστικής έμπνευσης εκδήλωση για θύματα τρομοκρατίας στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου.

               Ξανά έρχεται στο προσκήνιο αυτή η συγκεχυμένη έννοια της  τρομοκρατίας, που θα πρέπει να ενώσει εκμεταλλευτές και εκμεταλλευομένους, αποδεχόμενοι οι τελευταίοι την εκδοχή της κυρίαρχης τάξης που τη χρησιμοποιεί για να δικαιολογηθούν η περιστολή δικονομικών δικαιωμάτων  και οι δρακόντειοι περιορισμοί προσωπικών ελευθεριών. Συνδέοντας ο Κ. Μητσοτάκης αυθαιρέτως τρομοκρατία με ριζοσπαστικοποίηση, αναγγέλλει ίδρυση τμήματος στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη,  που θα στοχεύει στην πρόληψη της βίας «με αιχμή του ενδιαφέροντος του την ριζοσπαστικοποίηση που τροφοδοτεί την τρομοκρατία» και τη δρομολόγηση ιδεολογικής εκστρατείας «αποδόμησης αυτού που θα αποκαλούσαμε το «οπλοστάσιο ιδεών» του αίματος», για να μη γίνει «η γόνιμη νεανική αμφισβήτηση (…) τάση ή μόδα της βίας».

               Η κυρίαρχη τάξη προσπαθεί να κλείσει στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα κάθε ρωγμή απ’ όπου θα μπορούσε να ξεπηδήσει η παραμικρή αντίδραση στην πολιτική της, κατασκευάζοντας εχθρούς για να αποπροσανατολίσει τις λαϊκές αντιδράσεις.

               Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια του Κ. Μητσοτάκη και του Ν. Χρυσοχοϊδη να ξαναθυμίσουν τη δράση της 17Ν κατασκευάζοντας γιορτές μνήμης. Με πρόσχημα την τρομοκρατία επιδιώκεται να δικαιολογηθεί περιστολή, έτι περαιτέρω, ελευθεριών, ακόμα κι αυτή της έκφρασης ιδεών,  ενώ  προβάλλοντας σαν χώρο  παραβατικότητας τα Εξάρχεια τα μετατρέπουν σε δοκιμαστήριο της καταστολής. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που βαφτίζονται τρομοκράτες ή αναρχικοί ή περιθωριακοί, αλλά ο βαθμιαίος  μιθριδατισμός της κοινής γνώμης στις πιο βάρβαρες μορφές αστυνομικής καταστολής. Κι αν λίγα χρόνια πριν, μικρότερης έκτασης παραβιάσεις των συνταγματικών δικαιωμάτων προκαλούσαν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, κύμα διαμαρτυριών, μαζικές εκδηλώσεις κλπ. σήμερα μοιάζει πως ακόμα και  το Σύνταγμα ποδοπατείται μέσα σε μια ένοχη σιωπή. Οι στόχοι της καταστολής,  τα τελευταία χρόνια, είναι προσεκτικά επιλεγμένοι, ώστε το δηλητήριο της  να μπαίνει στον κοινωνικό οργανισμό σιγά σιγά, χωρίς μεγάλες αντιδράσεις και η επέκτασή της να γίνεται ευθέως ανάλογη με τη δεκτικότητα του οργανισμού. Τα ΜΑΤ με πρωτοφανή βιαιότητα ισοπεδώνουν ό,τι βρουν μπροστά τους ή επεμβαίνουν  καθυστερημένα και επιλεκτικά σε επεισόδια βίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του γερμανού δημοσιογράφου  Τομά Ζακόμπι που δέχτηκε επίθεση από φασίστες στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό στο Σύνταγμα.  

 Η ένταση πυροδοτείται ή γίνεται ανεκτή συνειδητά, τα επεισόδια αποτελούν συνειδητή επιλογή  των δυνάμεων καταστολής σε μια επίδειξη δύναμης και διάχυσης του φόβου. Με τις επιχειρήσεις  στα Εξάρχεια η κυβέρνηση  δεν προσπαθεί μόνο βραχυπρόθεσμα να αποκομίσει εκλογικά οφέλη και κυρίως συναίνεση στη ευρύτερη πολιτική της πείθοντας συντηρητικά στρώματα ότι είναι το κόμμα της τάξης, της ησυχίας και της πειθαρχίας. Περισσότερο είναι που μακροπρόθεσμα επιδιώκει να επιβάλλει μοντέλα συμπεριφοράς που συνάδουν με  την πολιτική της, εξαφανίζοντας κάθε ιδεολογική, κοινωνική τάση που αντιστρατεύεται τις ιδεολογικές βάσεις αναπαραγωγής τους. Κι επειδή η κυρίαρχη μυθολογία που υπάρχει για τα Εξάρχεια, για τα ευρύτερα στρώματα της κοινής γνώμης, ως χώρος διακίνησης ναρκωτικών, οργίων βίαιων αναρχικών, νομιμοποιεί στα μάτια τους την αστυνομική καταστολή ως αναγκαία κοινωνική άμυνα, γι’ αυτό επικεντρώνεται η προσοχή τους κυρίως σ’ αυτά. Κι έτσι, στο βαθμό που η κοινή γνώμη θα εθίζεται με την καταστολή αυτή, μπορεί να βγαίνει και από τον χώρο των Εξαρχείων εκεί που κάθε φορά θα κρίνει αναγκαίο η κυβερνητική εξουσία.  

               Η αστική μας δημοκρατία ως το ιδανικό της προόδου που υπερβαίνει τα οικονομικά συστήματα και τάξεις μοιάζει όλο και περισσότερο πια με μύθο. Η οικονομική κρίση που έχει μόνιμα εγκατασταθεί αποκαλύπτει όλα τα ψέματα και η  ψευδαίσθηση της δυτικής ευημερίας που παρουσιάστηκε ως αιώνια μοιάζει στην πραγματικότητα να έχει πεθάνει. Είναι η ιδεολογική προπαγάνδα των ΜΜΕ που την κρατά ζωντανή σαν βρικόλακα με ψέματα και φόβους. Τα ατέλειωτα χρόνια κρίσης οδηγούν σε αυξανόμενες εντάσεις εντός της άρχουσας τάξης τόσο διεθνώς όσο και εσωτερικά σε κάθε εθνικό κεφάλαιο, με  αποτέλεσμα, η αστική τάξη να  πρέπει να κάνει ελιγμούς σε όλους τους τομείς της δραστηριότητάς της, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ. Γι’ αυτό, για να διατηρήσει την κυριαρχία της και την επιβίωση του συστήματος θα στηριχτεί στην κατασταλτική και στρατιωτική της δύναμη.

               Και σ’ όλη την ΕΕ πληθαίνουν  τα  παραδείγματα για το πόσο λίγο η αστική τάξη τηρεί τα δημοκρατικά της ιδεώδη, ενώ η προπαγάνδα για να χρησιμεύσουμε τροφή για τα κανόνια της υποστηρίζοντας δήθεν τη δημοκρατία και όχι τα συμφέροντα καπιταλιστών όλο και πυκνώνει.

Ο λόρδος Μπάιρον και οι χαφιέδες της Ιεράς Συμμαχίας και του Μέτερνιχ

Κατιούσα

Άγγλος ποιητής, αριστοκρατικής καταγωγής, από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του Ρομαντικού κινήματος, φιλέλληνας που επισφράγισε με τον θάνατό του τον αγώνα του στο πλευρό της ελληνικής επανάστασης, ο λόρδος Βύρων ή Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 22 του Γενάρη 1788 και έφυγε από τη ζωή στις 19 του Απρίλη 1824.
Για πρώτη φορά ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1809 και στα τέλη 1823 – αρχές 1824 έφτασε στο Μεσολόγγι και τάχτηκε στην υπόθεση της επανάστασης. Ο Βύρων με τις ενέργειές του έγινε γρήγορα δημοφιλής και ανέπτυξε μεγάλη επιρροή ιδιαίτερα στους νέους. Μπήκε όμως στο μάτι της Ιεράς Συμμαχίας που από το 1822, στο Συνέδριο της Βερόνας οι εκπρόσωποί της είχαν καταδικάσει την επανάσταση στην Ελλάδα, αρνούμενοι να δεχτούν την ελληνική αντιπροσωπεία που είχε φτάσει εκεί για να ζητήσει βοήθεια.
Όπως ήρθε στο φως χρόνια αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της παρουσίας και δράσης του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι, παρακολουθούνταν στενά από πράκτορες της Ιεράς Συμμαχίας και του Μέτερνιχ στον οποίο έφταναν λεπτομερείς εκθέσεις για τη δραστηριότητά του. Σε αυτή την πτυχή της ιστορίας αναφέρεται ενδιαφέρον άρθρο του αείμνηστου αγωνιστή της Αντίστασης, δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη Νίκου Καραντηνού. Αντιγράφουμε από τον Ριζοσπάστη της 21/4/2002:

“(…) ΟΛΑ αυτά τα επετειακά, καθώς και η διημερίδα, που οργάνωσε την περασμένη βδομάδα η Επιτροπή για την Προστασία της Κληρονομιάς του Βύρωνα, μου φέρνουν στο νου μια συζήτηση, που είχαμε με τον αξέχαστο συναγωνιστή, τον ΕΠΟΝίτη, εθνοσύμβουλο Ηπείρου Λέανδρο Βρανούση (Λ. Β.), που τόσο νωρίς έφυγε για πάντα.
ΘΥΜΑΜΑΙ πως ήταν το 1965 κι ο Λ. Β. είχε τότε πρόσφατα γυρίσει από τη Βιέννη, όπου είχε πάρει μέρος στο ΙΒ` Διεθνές Συνέδριο Ιστορικών Επιστημών. Είχαμε μαζί μια μακρινή συντροφική γνωριμιά από τις αίθουσες της Φιλοσοφικής Σχολής, το Ιστορικό Σπουδαστήριο, αλλά και στον Οίκο του Φοιτητή, στης Κατοχής τα πρώτα χρόνια. Δε χρειάστηκαν παρά λίγες μόνο λέξεις, για να πει επιγραμματικά πως μια μικρή έρευνά του, στα Κρατικά Αρχεία της Βιέννης, είχε αποκαλύψει το φάκελο του Βύρωνα και τις μυστικές εκθέσεις, που είχαν στείλει στον Μέτερνιχ οι πράκτορές του για κάθε κίνηση και δραστηριότητα του Μπάιρον κατά την κάθοδό του (το 1823) στην Ελλάδα και ιδιαίτερα για τις δραστηριότητες, που ανέπτυξε τότε στο Μεσολόγγι.
ΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ της Ιερής Συμμαχίας και του τότε «πλανητάρχη» Μέτερνιχ, με βασικά σημεία εξόρμησης τα Ιόνια Νησιά που βρίσκονται στην εξουσία των Αγγλων, παρακολουθούν και καταγράφουν τα πάντα για το Βύρωνα στις εκθέσεις τους, οι οποίες απευθύνονται στον Μέτερνιχ. Σε μια απ’ αυτές διαβάζουμε: «…Στο Μεσολόγγι ο Μπάιρον έγινε δεκτός με θερμές εκδηλώσεις… Αρχισε με τον συνταγματάρχη Στάνχοπ και άλλους ξένους αξιωματικούς τη στρατιωτική οργάνωση της περιοχής… Οι εδώ (στα Επτάνησα) Αγγλοι φιλέλληνες δραστηριοποιούνται υπέρ των επαναστατών… Ανάμεσα στους Ελληνες υπάρχουν διχοστασίες, αλλά ένα υψηλότερο πατριωτικό πνεύμα κυριαρχεί…».
ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ έκθεση, 13 ολόκληρες σελίδες, μια «κατασκοπολογία», φυσικά, της εποχής, συχνά μυθεύματα κι αποκυήματα νοσηρής φαντασίας, που, γράφοντας από τη Ζάκυνθο, αναφέρει στον Μέτερνιχ πως «ο άνθρωπος, ο Μπάιρον, με την τόση δολιότητα χάθηκε από προσώπου της γης… ψιθυρίστηκε πως ο θάνατός του οφείλεται σε δηλητήριο… οι δικές μου έρευνες με πείθουν απόλυτα ότι η ελληνική πολιτική ήταν αναγκασμένη ν’ απαλλαγεί από ένα τέτοιο κακοηθέστατο υποκείμενο…». Και συμπληρώνει: «…Τον δηλητηρίασαν με οξείδιο του χαλκού, το οποίο σε 24 ώρες τού έφερε ισχυρούς σπασμούς με πόνους στο στήθος, στα πλευρά και την πλάτη…».
ΣΙΚΕΛΟΣ παπάς ο συντάκτης της δεύτερης αυτής έκθεσης με πλούσια δράση (Σικελία, Νεάπολη, Τύνιδα, Μάλτα, Γιάννενα), υπηρετώντας και προδίδοντας όλους, που, στην έκθεσή του, υποστήριξε κυνικά πως ο Μπάιρον δολοφονήθηκε κι ότι οι δολοφόνοι «απήλλαξαν την ανθρωπότητα από ένα κάθαρμα…». Δείχνει ακόμη απόλυτη βεβαιότητα πως τα γραφόμενά του θα ήταν ευάρεστα στους πάτρωνές του. Και φανερώνει, επίσης, ότι μια τέτοια σατανική ιδέα, ν’ απαλλάξουν την ανθρωπότητα από την ενοχλητική παρουσία του Μπάιρον, υπήρχε ήδη στην καταχθόνια σκέψη και στα ενδεχόμενα σχέδια των σκοτεινών δυνάμεων της εποχής… Μ’ αυτά τα λόγια, ολοκληρώνει ο Λ. Βρανούσης την παρουσίαση για τη δράση των κατασκόπων του Μέτερνιχ για τον Μπάιρον, που δημοσιεύτηκε στο αφιερωματικό τεύχος 1.127 του περιοδικού «Νέα Εστία» το 1974.(…)”

Το 56% Θεωρεί ότι ο Καπιταλισμός «Κάνει περισσότερο Κακό, παρά Καλό»

-Το ποσοστό  φτάνει στο 67% σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία... 

Είθισται τέτοιες μέρες, παραμονές της Συνόδου του Νταβός, να εμφανίζονται διάφορες έρευνες, που αξιοποιούνται και στην ατζέντα της Συνόδου από δυνάμεις που προπαγανδίζουν έναν πιο «δίκαιο» τάχα καπιταλισμό. 

Μία από αυτές τις έρευνες ξεχωρίζει φέτος, λόγω του ερωτήματος που έθεσε σε 34.000 συνολικά ανθρώπους από 28 χώρες: «Ο καπιταλισμός, όπως είναι σήμερα, κάνει περισσότερο καλό ή κακό;».

 Μεσοσταθμικά, το 56% όσων ρωτήθηκαν θεωρεί ότι ο καπιταλισμός «κάνει περισσότερο κακό παρά καλό», με το ποσοστό αυτό να φτάνει στο 67% σε ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, όπως η Γαλλία. Βέβαια, τα ευρήματα της έρευνας αποτυπώνουν περισσότερο τη δυσαρέσκεια από τα αδιέξοδα που αναπαράγει ο καπιταλισμός για τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων και όχι μια ριζοσπαστική αντίληψη για την αναγκαιότητα της ανατροπής του. 

Τέτοιες απαντήσεις όμως είναι κόλαφος για τους απολογητές του καπιταλισμού, που τον προβάλλουν ως «το ιδανικότερο σύστημα, παρά τις αδυναμίες του» και με αφορμή τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες μιλάνε για το «τέλος της Ιστορίας». 

Το γεγονός ότι ένα τόσο μεγάλο ποσοστό αμφισβητεί ότι ο καπιταλισμός μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά τους, και ότι αντίθετα τα μεγεθύνει, είναι ένα ελπιδοφόρο στοιχείο σε μια εποχή που η βαρβαρότητα παρουσιάζεται ως αδιαμφισβήτητη, ακίνητη και αιώνια...

Πηγή

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Είμαι εργαζόμενη, δεν είμαι πράγμα για να με νοικιάζουν...

Στο ΠΑΜΕ κατέφτασε η επιστολή μιας ενοικιαζόμενης εργαζόμενης στα ΕΛΤΑ, αποκαλυπτική για τις συνθήκες εργασίας που επιβάλλει η επιχείρηση κάνοντας χρήση αυτού του άθλιου καθεστώτος, εκμεταλλευόμενη τους αντεργατικούς νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή (τα στοιχεία της εργαζόμενης είναι στη διάθεση της εφημερίδας).
«Θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα θέμα, ή μάλλον ένα εργασιακό έγκλημα που αφορά χιλιάδες εργαζόμενους που εργάζονται κάτω από ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ενοικιαζόμενους υπαλλήλους, που ενοικιάζονται λες και είναι σκλάβοι από εταιρείες - φαντάσματα, που απλά δεν έχεις καμία επαφή, παρά μόνο όταν πας να υπογράψεις στην αρχή μια μηνιαία σύμβαση. Σας αναφέρω τρεις που ξέρω και έχω ενοικιαστεί εγώ από αυτές στα ΕΛΤΑ ΑΕ, για να καλύψω αποδεδειγμένες ανάγκες της υπηρεσίας (σ.σ. αναφέρονται τα ονόματα των εταιρειών).

* * *

Ως ενοικιαζόμενη λοιπόν με μηνιαία σύμβαση, που αυτό σημαίνει ότι περιμένεις την τελευταία μέρα του μήνα για να λάβεις ένα sms από την εταιρεία αν θα ανανεωθεί η σύμβασή σου για τον επόμενο μήνα, έχω όλες τις υποχρεώσεις που έχουν οι μόνιμοι υπάλληλοι των ΕΛΤΑ, χωρίς όμως κανένα από τα δικαιώματα, όπως επίδομα ταμείου, κανονική άδεια κ.τ.λ. Αμείβομαι με 546 ευρώ και δικαιούμαι μιάμιση μέρα άδεια το μήνα. Δεν αναγνωρίζονται ούτε προϋπηρεσία, ούτε πτυχία, ούτε τίποτα.
Πώς είναι η ψυχολογία ενός ανθρώπου που εργάζεται σε ένα τέτοιο καθεστώς; Φαντάζομαι το καταλαβαίνετε πολύ καλά. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτα για τη ζωή σου. Υπάρχουν άνθρωποι νέοι, μεγάλοι, με υποχρεώσεις, με παιδιά. Ο καθένας όμως που εργάζεται, δικαιούται να ξέρει αν θα βρίσκεται στη θέση του την επόμενη βδομάδα.
Και όλα αυτά τα γράφω γιατί το τελευταίο sms που μας ήρθε στις 30/12/19, ήταν ότι η σύμβασή μας ανανεώνεται μόνο μέχρι τις 10/1/2020. Ετσι απλά, με ένα μήνυμα. Γιατί, όπως μάθαμε, τα ΕΛΤΑ λένε ότι κοστίζουμε πολλά και θεωρούμαστε "ακριβοί" οι ενοικιαζόμενοι.

* * *

Και εγώ θέλω απλά να ρωτήσω, για ποιο λόγο να υπάρχει ανάμεσα σε μένα και στα ΕΛΤΑ ένας εργολάβος που παίρνει όσα παίρνω και εγώ στο χέρι, με αποτέλεσμα να θεωρούμαι ακριβή; Και τώρα που γράφω, μου ήρθε ένα νέο μήνυμα ότι η σύμβασή μου ανανεώνεται μέχρι τις 17/01... Και μετά τι; Ετσι χωρίς καμία ειδοποίηση; Και αυτό γίνεται εδώ και σχεδόν 3 χρόνια, με μηνιαίες συμβάσεις και τώρα εβδομαδιαίες...
Είμαι 41 χρόνων, είμαι καλή στη δουλειά μου, έχω όρεξη και διάθεση να δουλέψω και εννοείται έχω ανάγκη να δουλέψω. Αλλά είμαι και άνθρωπος με αξιοπρέπεια, και θέλω να με σέβονται ως εργαζόμενο. Δεν είμαι πράγμα να με νοικιάζουν και να με ξενοικιάζουν έτσι απλά με ένα sms, όποτε θέλουν τα ΕΛΤΑ ή ο οποιοσδήποτε... Ευχαριστώ και ελπίζω να ερευνήσετε το θέμα για να ενημερωθεί ο κόσμος. Η συνέχεια δικιά σας».

Μια εργαζόμενη στα ΕΛΤΑ

   

Εγγυήσεις

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την επιστολή Πομπέο ως δείγμα της «ισχυρής στήριξης» των ΗΠΑ και εγγύηση τάχα για την ευημερία, την ασφάλεια και την ειρήνη της χώρας είναι πέρα ως πέρα προκλητική.
Γιατί αν κάτι επιβεβαιώνει η επιστολή, δεν είναι το ευρωατλαντικό παραμύθι που καταρρέει ξανά με πάταγο αυτές τις μέρες, πως τάχα οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και διασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Η επιστολή εξάλλου αφορά τη Συμφωνία για τις νέες αμερικανικές βάσεις, που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ και «ολοκληρώνεται» τώρα από τη ΝΔ και μετατρέπει όλη τη χώρα σε απέραντο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και αντίστοιχα το λαό σε στόχο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Το τι σόι «σταθερότητα» και «ειρήνη» μπορούν να διασφαλίσουν η διατήρηση και η επέκταση των αμερικανικών βάσεων μιλάει από μόνο του.
Παράλληλα, αντίθετα με τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, η επιστολή Πομπέο επιβεβαιώνει ότι η εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν αποτελεί ασπίδα απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, αλλά δίνει αέρα στα πανιά της.
Ο Πομπέο, άλλωστε, επαναλαμβάνει τη γνωστή στάση του «Πόντιου Πιλάτου» απέναντι στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Ενδεικτική είναι και η αναφορά στο άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, περί επίλυσης δηλαδή των «διαφορών», αφού οι τουρκικές διεκδικήσεις αντιμετωπίζονται ως «διαφορές» που πρέπει να επιλυθούν με «μεσολάβηση, συνδιαλλαγή, διαιτησία». Εμμέσως πλην σαφέστατα παραπέμπει στις επικίνδυνες «διευθετήσεις» που δρομολογούν οι ΗΠΑ σε Ανατολική Μεσόγειο και Αιγαίο, τα σχέδια συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης πάντα βεβαίως με ΝΑΤΟική επιδιαιτησία. Σχέδια που ακόμα και αν επιτευχθούν με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, θα οδηγήσουν σε προσωρινές «συμφωνίες» και θα διαμορφώσουν προϋποθέσεις για νέα όξυνση - ακόμα μεγαλύτερη - αντιθέσεων και ανταγωνισμών.
Ετσι κι αλλιώς, ο Πομπέο - όπως και άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι - μιλάει καθαρά: Βασικός στόχος της παρέμβασης των ΗΠΑ είναι η διατήρηση της συνοχής του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, η παραμονή της - κρίσιμης για τον συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή - Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με τα ανάλογα ανταλλάγματα και συμβιβασμούς.
Είναι επίσης αποκαλυπτικός και ο παραλληλισμός που έκανε ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, λέγοντας πως τέτοια επιστολή είχε να λάβει η Ελλάδα από την εποχή του Κίσινγκερ και του Κυπριακού. Σύγκριση που μόνο ανησυχία γεννάει, παίρνοντας υπόψη το πώς μεταφράστηκε ήδη από τότε ο στόχος των ΗΠΑ για «ηρεμία» στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ με το στόχαστρο στραμμένο τότε στην ΕΣΣΔ και τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή: Σε κατοχή της μισής Κύπρου από την Τουρκία με στήριξη ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, αλλά και σε αμφισβητήσεις στο Αιγαίο («η Ελλάδα θα χρειαστεί να κάνει τις πιο σοβαρές παραχωρήσεις, σε σύγκριση με το προηγούμενο στάτους κβο», έλεγε τότε σχετική αμερικανική έκθεση που αποχαρακτηρίστηκε πρόσφατα).
Οπως βέβαια είναι γνωστό και σε τι οδήγησαν από τότε οι «δεσμεύσεις» αυτές των ΗΠΑ, και η πάγια γραμμή τους: «Γκριζάρισμα» του Αιγαίου με σφραγίδα ΝΑΤΟ που δεν αναγνωρίζει σύνορα μεταξύ των «συμμάχων» και αντιμετωπίζει την περιοχή ως «ενιαίο επιχειρησιακό χώρο», Ιμια, Μαδρίτη, σχέδια συνδιαχείρισης μέσω Χάγης, μονιμοποίηση της κατοχής στην Κύπρο και διχοτομικά σχέδια τύπου Ανάν, αυτά και άλλα τόσα είναι τα αποτελέσματα της «αμερικανικής δέσμευσης» στην περιοχή.
Αυτές οι αμερικανοΝΑΤΟικές «δεσμεύσεις» ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση να δοθούν «γραπτώς και επισήμως», παρουσιάζοντάς τες δηλαδή ως εγγύηση για την ειρήνη και την ασφάλεια και «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Γι' αυτό «καλωσόρισε» την επιστολή Πομπέο, γι' αυτό και η κυβέρνηση, με δεδομένη την πλήρη ταύτισή τους στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, παρουσιάζει την επιστολή ως τις διαβεβαιώσεις που έψαχνε ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να επικυρώσει τη Συμφωνία, που άλλωστε ο ίδιος είχε επεξεργαστεί.
Ετσι είτε αλλιώς, το μόνο που μπορούν να «εγγυηθούν» στο λαό μας και συνολικά στους λαούς της περιοχής τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και η εμπλοκή σε αυτά είναι νέους πολέμους, επεμβάσεις, φτώχεια, εκμετάλλευση και προσφυγιά. Η μόνη εγγύηση ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας για το λαό, είναι η δική του πάλη, που πρέπει τώρα να δυναμώσει ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή, για να ξεκουμπιστούν οι βάσεις του θανάτου, για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, με τον ίδιο νοικοκύρη στον τόπο του.